Η αντιβασιλεία του Άρμστρονγκ και άλλα προαπριλιάτικα μεζεδάκια

Σάββατο σήμερα, η μέρα που το κατάστημα σερβίρει μεζεδάκια. Και καθώς σήμερα είναι και η τελευταία μέρα του Μάρτη, τα μεζεδάκια μας είναι προαπριλιάτικα (να κι άλλη λέξη που δεν γκουγκλίζεται). Προσοχή, όχι πρωταπριλιάτικα -τέτοια θα είχαμε φέτος αν δεν ήταν δίσεκτος ο χρόνος. Πρωταπριλιά έχουμε αύριο, αν και έχει χάσει το νόημά της η μέρα: σάμπως τις άλλες μέρες του χρόνου μας λένε αλήθεια;

Αλλά εμείς στα μεζεδάκια, και ξεκινάω μ’ ένα φρέσκο, που μόλις το σέρβιρε ο Άρης Σπηλιωτόπουλος, τομεάρχης Παιδείας της ΝΔ, καλεσμένος στο χτεσινό (30.3.2012) βραδινό δελτίο ειδήσεων του Σκάι. (Το βιντεάκι είναι εδώ, και το στιγμιότυπο που μας ενδιαφέρει είναι λίγο πριν από το 12ο λεπτό του δελτίου). Θέλοντας να δείξει πόσο κοσμοϊστορικό γεγονός ήταν ότι ο νόμος για τα ΑΕΙ ψηφίστηκε από ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία, εφόσον τον υποστήριξαν οι 250 από τους 300 βουλευτές, ο κ. Σπηλιωτόπουλος επισήμανε ότι στην παιδεία τέτοια συναίνεση επιτυγχάνεται πρώτη φορά «από την εποχή της αντιβασιλείας του Άρμστρονγκ πρό Όθωνα».

Εδώ έχω ένα πρόβλημα, γιατί η αντιβασιλεία στην Ελλάδα επί Όθωνα ήταν ίσαμε το 1835, κι έτσι κι αλλιώς, τουλάχιστον μέχρι το 1843, Βουλή δεν υπήρχε, οπότε δεν καταλαβαίνω πώς χωράνε συγκρίσεις με ένα καθεστώς απόλυτης μοναρχίας (και μη μου πείτε: και τώρα τι έχουμε; ). Κι έπειτα, εκείνος ο ρημάδης ο αντιβασιλέας Άρμανσμπεργκ λεγόταν. Ο Άρμστρονγκ ήταν ο άλλος, εκείνος που έκανε ένα μικρό βήμα για τον εαυτό του κι ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα.

Για τον «τρόμο της επανάληψης» πρέπει να έχουμε ξαναγράψει. Εννοώ την ασθένεια από την οποία πάσχουν μερικοί γραφιάδες, που πιστεύουν ότι είναι έγκλημα καθοσιώσεως να επαναλάβουν μια λέξη μέσα στην ίδια παράγραφο -κι έτσι επιστρατεύουν διάφορα «αυτός» και «εκείνος», που δεν αποκλείεται να τα θεωρούν σήμα κατατεθέν μεγάλων συγγραφέων. Πιο καλά τα έχει γράψει παλιότερα ο Γιάννης Χάρης, εγώ αρκούμαι να παραθέσω ένα πρόσφατο γουστόζικο κρούσμα, από το nooz.gr: Οι απλήρωτοι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν το καθήκον τους απέναντι στον Παναιτωλικό, επικρατώντας 1-0 και φτάνοντας ακόμα πιο κοντά στα πλέι οφ, μία εβδομάδα πριν τη λήξη της προθεσμίας της UEFA γι’ αυτό των μετόχων.

Καταλάβατε τι λέει η πρόταση; Εγώ χρειάστηκε να τη διαβάσω δεύτερη φορά -να σημειωθεί πως πρόκειται για την πρώτη πρόταση του άρθρου, δεν υπάρχουν προηγούμενες. Ποιο είναι το «αυτό των μετόχων»; Μα, το καθήκον! Είναι σαφές αυτό; Πολύ αμφιβάλλω. Είναι καλλιέπεια στυλ αυτό; Ασφαλώς όχι. Κι όμως, ειδικά σε φράσεις σαν κι αυτήν, η επανάληψη δίνει στο λόγο δύναμη. Γιά να δοκιμάσουμε: Οι απλήρωτοι παίκτες της ΑΕΚ έκαναν το καθήκον τους απέναντι στον Παναιτωλικό, επικρατώντας 1-0 και φτάνοντας ακόμα πιο κοντά στα πλέι οφ, μία εβδομάδα πριν λήξει η προθεσμία που έχουν από την UEFA oι μέτοχοι για να κάνουν το δικό τους καθήκον. Καλύτερο δεν είναι;

Άρθρο στο ηλεΒήμα για την ακρόαση των μελών της τρόικας που διοργάνωσε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και γράφει η κ. Δήμητρα Κρουστάλλη ότι «Ο βέλγος ευρωβουλευτής Ρόμπερτ Γκέμπελς, μέλος της εναλλακτικής σοσιαλιστικής τρόικας, επισήμανε ενοχλημένος ότι…». Μόνο που ο «βέλγος» ευρωβουλευτής είναι λουξεμβουργιανός -μάλλον γι’ αυτό ήταν ενοχλημένος.

Τα μουστάκια της εβδομάδας προέρχονται από το βραδινό δελτίο του Σκάι, συγκεκριμένα από τις 27.3. Ρεπορτάζ για τους νέους που έχουν στραφεί στην ύπαιθρο και στην αγροτική παραγωγή. Δείχνει λοιπόν μια κοπέλα που άρχισε να καλλιεργεί μια έκταση, και ενώ αυτή μιλάει στον φακό, πέφτει η λεζάντα: Αλεξάνδρα Τερζίδου – Νέος αγρότης.

Η σχιζολεξία της εβδομάδας προέρχεται από συζήτηση σε φόρουμ -θα μου πείτε, στα φόρουμ διαβάζει κανείς σημεία και τέρατα, εσύ ζητάς καλλιγραφίες; Μα, δεν θέλω να το επικρίνω’ προσπαθώ να κατανοήσω τις αιτίες του φαινομένου, διότι δεν νομίζω να υπήρχε, σε αυτή την έκταση τουλάχιστον, παλιότερα. Γράφει λοιπόν κάποιος, με αυτοκριτική διάθεση: Είμαστε μέσα-ανατολίτικα λαμόγια. Δεν αλλάζει ο Έλληνας! Εννοώντας, βέβαια, μεσανατολίτικα. Όμως αλλάζει ο Έλληνας, τουλάχιστο προς το χειρότερο: παλιότερα δεν τις διαμέλιζαν έτσι τις λέξεις.

Αυτό μου το έστειλε ένας φίλος, αρκετά απαιτητικός αναγνώστης πρέπει να πω. Θα το βρείτε σε πολλά σημεία στο Διαδίκτυο, π.χ. στο in.gr: Με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον τριών μηνών θα τιμωρούνται όσοι καταλαμβάνουν τμήμα του οδοστρώματος ή και ολόκληρο το οδόστρωμα σε αυτοκινητόδρομους, σύμφωνα με διάταξη του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Μεταφορών. «Κάνουν θραύση οι Ντυπόν και Ντιπόν», σχολιάζει ο φίλος μου. Οι Ντυπόν και Ντιπόν είναι οι δυο κουστουμαρισμένοι ντετέκτιβ στον Τεν-Τεν, που ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον λέγοντας το ίδιο πράγμα με άλλα λόγια.

Τούτο εδώ, πάλι, μου το έστειλε άλλος φίλος που κόβει το μάτι του. Ρεπορτάζ στα Νέα για τον μαθηματικό τύπο υπολογισμού της αξιολόγησης των υπαλλήλων, όπου υπάρχει και ο εξής μαθηματικός τύπος:

Αν το κοιτάξετε καλά, αυτές οι κατσαρές γραμμούλες από κάτω από ορισμένες μεταβλητές δεν είναι κάποιος νέος μαθηματικός συμβολισμός, είναι το σημάδι του αυτόματου διορθωτή. Δεν ξέρω βέβαια αν τυπώθηκε έτσι και στο χαρτί.

Ο πολιτικά ορθός ρατσισμός γέννησε νέον όρο: Λαθρορομά, και μάλιστα «Λαθρορομά ανήλικοι«!

Τις προάλλες, στο άρθρο για τη θερινή ώρα, είχε γίνει στα σχόλια μια σύντομη αναφορά στη φράση «στις μία», η οποία θεωρείται λάθος (ενώ το σωστό είναι «στη μία»), και για την οποία ο αγαπητός φίλος Δύτης δήλωσε ότι «λάθος-ξελάθος, στις μία λέω πάντα». Κι εγώ, να πω την αμαρτία μου, «στις μία» λέω, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα μας. Ένας φίλος έστειλε ηλεμήνυμα και ρωτάει, τι γίνεται αν έχουμε να πάρουμε ένα λεωφορείο ή τρένο που φεύγει μία ώρα μετά το μεσημέρι, πώς θα το πούμε: «Φεύγω με το τρένο των μία» ή «Φεύγω με το τρένο της μία»; ή μήπως «Φεύγω με το τρένο της μίας»; Εγώ φυσικότερο βρίσκω το πρώτο, το τρένο των μία, αλλά περιμένω και τη δική σας γνώμη. (Ωστόσο, αν πρόκειται για ημερομηνία, θα έρθω την πρώτη του μηνός, όχι στις μία του μηνός).

Εκτός από τα γκρίκλις υπάρχουν και τα Gringlish, τα οποία είναι αγγλικά που γράφονται (ή μιλιούνται) από Έλληνες και είναι γεμάτα «ελληνισμούς» δηλαδή λάθη που προκύπτουν από τη μεταφορά συντακτικών τρόπων της ελληνικής. Τρεις καθηγητές αγγλικής έβγαλαν ένα βιβλίο με τα πιο συνηθισμένα λάθη των Ελλήνων (που θα είναι άλλα από τα λάθη των Γάλλων, των Γερμανών ή των Ρώσων). Τα λάθη της πρώτης δεκάδας δεν είναι τόσο διασκεδαστικά όσο ο κατάλογος του σλανγκρ «we have not seen him yet, and we have removed him John» (= ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τονε βγάλαμε), ούτε έστω σαν το «Nice breakfast» που είπε το καμάκι του θρύλου ξυπνώντας και βλέποντας τον ήλιο και τη θάλασσα, ή μάλλον δεν είναι καθόλου διασκεδαστικά, αλλά είναι διαδεδομένα. Πάντως, για ένα από τα λάθη της δεκάδας, το discuss about, φαίνεται ότι και κάποιοι φυσικοί ομιλητές το κάνουν -με έλξη από το talk about. Τα άλλα, όχι.

Και να κλείσω με μιαν ανακοίνωση, το πέμπτο μέρος του αφιερώματος στον Μ. Λουντέμη, πάντοτε γραμμένο από τον Δ. Δαμασκηνό, ανέβηκε στον ιστότοπό μου.