Λερναίες μεταλλάξεις και λεξαριθμικές αγυρτείες

Μια νέα παραλλαγή του Λερναίου κειμένου έκανε την εμφάνισή της στο ελληνικό Διαδίκτυο, είτε με μαζικά ηλεμηνύματα είτε με αναρτήσεις άρθρων σε ιστολόγια και ιστότοπους, που αναπαράγονται άκριτα από διαχειριστές που θέλουν να βρουν ύλη. Κι αν απορείτε τι είναι το Λερναίο κείμενο, πρόκειται για ένα μυθούργημα που κυκλοφορεί τουλάχιστον από το 1998 και υποστηρίζει ότι η Apple διανέμει το πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών Hellenic quest, ότι άγγλοι επιχειρηματίες προτρέπουν τα στελέχη των εταιρειών τους να μάθουν αρχαία ελληνικά, ότι η ελληνική γλώσσα είναι η μόνη «νοηματική» ενώ οι άλλες είναι συμβατικές, και άλλα τέτοια, όλα ανυπόστατα. Η ονομασία «Λερναίο» είναι δική μου έμπνευση, το ονόμασα έτσι επειδή κόβεις ένα κεφάλι και ξεπηδάνε δυο και τρία.

Η νεότερη παραλλαγή έχει κάτι το νέο, διότι διασταυρώνει το παλιό, γνωστό Λερναίο με την πρόσφατη Φωνηεντιάδα. Έχει τίτλο «Παγκόσμιο ενδιαφέρον για την ελληνική γλώσσα όταν εμείς τη σκοτώνουμε» και ξεκινάει ως εξής:

Την ώρα που οι Έλληνες επιστήμονες συμφωνούν να απλοποιήσουν την ελληνική γλώσσα και να μειώσουν τα σύμφωνα τα φωνήεντα και να αλλάξουν τα όσα μαθαίναμε στην ελληνική γραμματική ως τώρα , το… CNN η APPLE και ξένοι επιστήμονες θαυμάζοντας τον πλούτο της τονίζουν ότι αν δεν υπήρχε η ελληνική γλώσσα δεν είχαμε πολιτισμό.

Αξίζει πραγματικά να διαθέσετε λίγο χρόνο και να διαβάσετε το παρακάτω κείμενο για να κατανοήσετε τι θησαυρό κρύβει η ελληνική γλώσσα και πως άρχισαν οι ξένοι που προφανώς είναι πιο έξυπνοι από μας να την χρησιμοποιούν για το συμφέρον της ανθρωπότητας.

Φυσικά κανείς δεν θέλησε να μειώσει σύμφωνα και φωνήεντα ή να απλοποιήσει την ελληνική γλώσσα -αλλά βέβαια ούτε και τα επόμενα περί CNN και Apple ισχύουν οπότε δεν διαταράσσεται η ισορροπία του κειμένου, το οποίο συνεχίζει:

Hellenic Quest λέγεται ένα πρόγραμμα ηλεκτρονικής εκμάθησης της Ελληνικής που το CNN άρχισε να διανέμει παγκοσμίως και προορίζεται σε πρώτο στάδιο για τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους.

Είναι δηλαδή το παλιό, κακό Λερναίο, και συγκεκριμένα είναι η παραλλαγή Μ, η οποία εμφανίστηκε το 2008, όπου από κάποιο σπασμένο τηλέφωνο ορισμένα Β έχουν αντικατασταθεί από Μ κι έτσι διαβάζουμε Ιρμάιν αντί του σωστού Ιρβάιν ή Ίμυκος αντί Ίβυκος (για τον ελληναρά που τα δημοσίευσε, όλες αυτές οι λέξεις είναι εξίσου άγνωστες). Και όπως οι βιολόγοι και οι γιατροί χαρακτηρίζουν τα στελέχη των ιών με γράμματα και αριθμούς (π.χ. H1N1), έτσι κι εμείς θα μπορούσαμε τούτην εδώ την παραλλαγή του Λερναίου να την ονομάσουμε Παραλλαγή Μ1Φ1.

Να απαντήσω επί της ουσίας στο Λερναίο; Το έχω ήδη κάνει πολλές φορές, αν και κυρίως στον παλιό μου ιστότοπο όπου φιλοξενούνται τα κείμενά μου πριν τον Φλεβάρη του 2009 που άνοιξε τούτο το ιστολόγιο -βλέπετε, το Λερναίο είναι παλιά ιστορία. Σας παραπέμπω λοιπόν στη βασική σελίδα με κείμενα για το Λερναίο -κι αν είναι να διαβάσετε ένα μόνο άρθρο, διαβάστε αυτό εδώ που συνοψίζει την επιχειρηματολογία μου.

Και ενώ έχει ξεκινήσει αυτό το κύμα διάδοσης της νέας μετάλλαξης του Λερναίου κειμένου (είπαμε, της παραλλαγής Μ1Φ1), το περασμένο Σάββατο φιλοξενήθηκε στο κρατικό κανάλι της ΝΕΤ μια άλλη εκδήλωση αγυρτείας σχετικής με τη γλώσσα, και εννοώ τη λεξαριθμική θεωρία, σύμφωνα με την οποία αντιστοιχίζουμε στα γράμματα κάθε ελληνικής λέξης την αριθμητική αξία που είχαν στο αρχαιοελληνικό σύστημα αρίθμησης (Α = 1, Β =2 κ.ο.κ. Ι = 10, Κ = 20, κ.ο.κ., Ρ = 100, Σ = 200), προσθέτουμε την αξία των γραμμάτων και υποτίθεται ότι βγάζουμε συμπεράσματα για ισότητες και ισοδυναμίες ανάμεσα σε διάφορες έννοιες. Για παράδειγμα, τα γράμματα της λέξης ΘΕΟΣ βγάζουν 284 (9+5+70+200), όπως και της λέξης ΑΓΙΟΣ (1+3+10+70+200), όπως και της λέξης ΑΓΑΘΟΣ, άρα, λένε οι υποστηριχτές της λεξαριθμικής θεωρίας, αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο, άρα η ελληνικη γλώσσα έχει την ιδιότητα να μας δείχνει ότι ΘΕΟΣ = ΑΓΙΟΣ = ΑΓΑΘΟΣ. Βέβαια, τον ίδιο λεξάριθμο 284 βγάζουν και άλλες χιλιάδες λέξεις της ελληνικής, όπως ΑΓΡΟΙΚΟΙ, ΒΑΠΟΡΑΚΙ, ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ, ΠΑΓΟΠΕΔΙΛΑ -περιέργως κανείς λεξαριθμιστής δεν μας είπε ότι η ελληνική γλώσσα δείχνει τη μυστική σχέση του Θεού με τα παγοπέδιλα.

Η λεξαριθμική θεωρία είναι τόσο γελοία που δεν έχει καν ανάγκη αντίκρουσης. Κι όμως, ο πρύτανης της ελληνικής λεξαριθμικής σκηνής, ο Ελευθέριος Αργυρόπουλος, που ως τώρα πλάσαρε την πραμάτεια του σε περιθωριακά παρακάναλα, βρέθηκε φιλοξενούμενος τις προάλλες στη ΝΕΤ, όπου του παραχωρήθηκαν απλόχερα 12 λεπτά τηλεοπτικού χρόνου για να αναπτύξει τις θεωρίες του και να διαφημίσει τα βιβλία του, ισχυριζόμενος ότι οι λεξάριθμοι αποκαλύπτουν τη δομή της ύλης:

http://www.ert.gr/webtv/net/item/6438-Oi-lexarithmoi-gnwrizoyn-th-domh-ths-ylhs-04-08-2012#.UCPWvqObFNU

Ο κ. Αργυρόπουλος τη δουλειά του κάνει και πρέπει να πω ότι ήταν άριστα προετοιμασμένος για να πείσει το τμήμα του κοινού στο οποίο απευθύνεται -αλλά οι δημοσιογράφοι; Κατανοώ βέβαια την αγωνία τους να βρουν ανώδυνα θέματα για να μπαζώσουν την ώρα της εκπομπής τους, αλλά ήταν ανάγκη να πέσουν τόσο χαμηλά; Ναι μεν κρατάνε μια αδιόρατα κοροϊδευτική στάση, αλλά θα προσέξατε ότι δεν έκαναν καμιά πραγματικά ενοχλητική ερώτηση στον γκουρού των λεξαρίθμων, ούτε καν το προφανές, πώς εξηγεί ότι ίδιο λεξάριθμο δεν έχουν μόνο συνώνυμες ή συναφείς λέξεις αλλά και ριζικά διαφορετικές, ας πούμε ναι μεν ΣΕΡΝ = 355 = ΑΔΡΟΝΙΟΝ, αλλά και ΣΕΡΝ = ΣΙΔΕΡΑΔΙΚΑ.

Βέβαια, άλλοι δεν αμέλησαν να απαντήσουν στον κ. Αργυρόπουλο με τα όπλα του, κι έτσι σε μια ομάδα του Φέισμπουκ, όπου συμμετέχω, προτάθηκαν οι ισοδυναμίες:

Μα η θαυμάσια ελληνική γλώσσα = 2347
βιάζεται από κάποιους αγύρτες = 2347 (εύρημα του Κ. Βαλεοντή)

Λευτέρης Αργυρόπουλος Α΄ = 2573
Ένας μαθηματικός απλός απατεών = 2573 (του ίδιου, ο οποίος, σχετικά με το Α’, σχολίασε ότι η ελληνική γλώσσα έχει ήδη προβλέψει το ενδεχόμενο να εμφανιστεί και δεύτερος γκουρού!)

ή

ΑΚΟΥΡΕΥΤΟΣ ΒΛΑΞ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ = ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ = 2358 (της Λένας Παπαδάκη).

Εγώ απλώς προσθέτω: Αργυρόπουλος = Κάποιο λάκκο έχει η φάβα = Όχι άλλο κάρβουνο = 1524

Ωστόσο, επικροτώ απόλυτα την ευχή που εξέφρασε ο φίλος Νίκος Λίγγρης στη Λεξιλογία:

Θα μπορούσε, θα έπρεπε, να έχει το κρατικό κανάλι μια τακτική εκπομπή σαν αντίβαρο των Πυλών της Ανεξήγητης Βλακείας. Να καλεί τους διάφορους παραμυθάδες ή, αν δεν έρχονται οι ίδιοι, να παρουσιάζει τους ισχυρισμούς τους όπως εμφανίζονται στα μέσα που έχουν αξιοποιήσει. Και να φιλοξενεί και δυο-τρεις σοβαρούς ανθρώπους ειδικευμένους στο συγκεκριμένο θέμα, να κάνουνε τον παραμυθά και το παραμύθι με τα κρεμμυδάκια.

(Κάτι τέτοιο κάνει στα κείμενά του ο Ben Goldacre στην Αγγλία, αν κι αυτός ειδικεύεται περισσότερο στους παραμυθάδες των φυσικών επιστημών).

Μακάρι να φτιαχτεί κάποτε μια τέτοια εκπομπή!

Όσο για το Λερναίο, πριν από καιρό είχα πάρει ένα ηλεμήνυμα από αναγνώστη άρθρου μου που έγραφε: Ακόμα και αν έχετε απόλυτο δίκιο σε όλα όσα γράφετε στο άρθρο,γιατί τέτοια μανία και πάθος να διαψεύσετε το κείμενο? Είστε Έλλην και το κείμενο επαινεί την ελληνική γλωσσα. Παρ’ όλα αυτά εσείς κάνετε σαν τρελός να το διαψεύσετε!

Απάντησα ότι κι εγώ αγαπώ τη γλώσσα, αλλά όταν πήγαινα σχολείο, μας έλεγαν ότι πρέπει να μάθουμε να θεωρούμε εθνικό ό,τι είναι αληθινό, κι ότι αυτό το είπε ο εθνικός μας ποιητής, ο Διονύσιος Σολωμός. Αν έχει αλλάξει αυτή η βασική αρχή, κι αν τώρα θεωρούμε εθνικό όποιο ψέμα μας βολεύει καλύτερα, τότε να βγάλουμε από εθνικό ποιητή τον Σολωμό και να βάλουμε τον Σπύρο Μελά, εκείνον τον ανεκδιήγητο ακαδημαϊκό που γυρνούσε τις ακαδημίες της Ευρώπης κάνοντας προπαγάνδα για να μην πάρει το Νόμπελ ο Καζαντζάκης.