Η σημερινή μέρα στη ζωή του Μότσαρτ

‘Ετσι λεγόταν μια καθημερινή στήλη την οποία είχα στην εφημερίδα «Τα Νέα» για αρκετούς μήνες το 1991.

Θυμίζω ότι το 1991 ήταν τα 200 χρόνια από τον θάνατο του Μότσαρτ και εγώ είχα μόλις γνωρίσει την σοβαρή μουσική χάρη στη γυναίκα μου και χάρη στις ευκολίες της τεχνολογίας. Επειδή με τράβηξε ο άνθρωπος Μότσαρτ, μετέφρασα μια γενναιόδωρη επιλογή από την αλληλογραφία του, με σχολιασμό δικό μου και με εκτενή βιογραφικά στοιχεία, και βγήκε ένα ωραίο βιβλίο, για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα εδώ.

Επειδή ο Λεοπόλδος Μοτσαρτ, ο πατέρας τού Βόλφγκανγκ, ήταν άνθρωπος με ασυνήθιστη αίσθηση της υστεροφημίας,  σχολαστικά μάζευε τεκμήρια και κατέγραφε το παραμικρό. Έτσι έχει συγκεντρωθεί τεράστιο υλικό για τη ζωή του Μότσαρτ και ιδίως για τα παιδικά χρόνια του, όταν βρισκόταν υπό τον άμεσο (και άγρυπνο) έλεγχο του πατέρα του. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση και σκέφτηκα ότι για κάθε μέρα του έτους μπορούμε να βρούμε ένα γεγονός της ζωής του Μότσαρτ που να έγινε την ημέρα εκείνη. Πρότεινα την ιδέα αυτής της καθημερινής στήλης στα Νέα, αλλά μέχρι να το σκεφτώ αυτό και να το δεχτούν κι εκείνοι η χρονιά είχε προχωρήσει κι έτσι ξεκινήσαμε στις 15 Απριλίου. Η δημοσίευση κράτησε έως τις 5 Δεκεμβρίου του 1991, 200ή επέτειο του θανάτου του Μότσαρτ, κάθε μέρα, εκτός από τις Κυριακές που δεν έβγαινε η εφημερίδα.

Το 2006, που ήταν τα 250 χρόνια από τη γέννηση του Μότσαρτ, πρότεινα μια παρόμοια καθημερινή στήλη σε άλλη εφημερίδα, αλλά ευγενικά αρνήθηκαν, με το δίκιο τους μάλλον οι άνθρωποι. Ίσως έχω περισσότερη τύχη το 2041, στην επόμενη επέτειο.

Πάντως, ήταν σοβαρή δουλειά και, τολμώ να πω, καλογραμμένη. Για του λόγου το αληθές, παραθέτω το απόκομμα της σημερινής ημέρας, 25 Απριλίου (τότε, το 1991, έπεφτε Πέμπτη) που έχει διασωθεί στα κιτάπια μου -διότι τα ηλεκτρονικά αρχεία ήταν σε μεγάλες δισκέτες και σε παλιές ελληνικές γραμματοσειρές, οπότε κι αν τα βρω θα είναι αδιάβαστα.

25 Απριλίου

1770: Ο δεκατετράχρονος Μότσαρτ στη Ρώμη. Σήμερα τελειώνει την άρια σε φα «Se ardire e speranza», για σοπράνο, παρμένη από τον Δημοφώντα του Μεταστάζιο, καθώς και μια συμφωνία. Τα έργα τα καθαρογράφει σε παρτιτούρες ο πατέρας του, ο οποίος φοβάται να τα δώσει σε αντιγραφέα έξω για να μην τους τα κλέψουν!

1785: Στο Πούκερσντορφ, ένα χωριό λίγο έξω από τη Βιέννη, ο Μότσαρτ αποχαιρετά τον πατέρα του, που γυρίζει στο Σάλτσμπουργκ ύστερα από επίσκεψη δυόμισι μηνών στο γιο του και τη νύφη του. Θα είναι η τελευταία φορά που θα αγκαλιαστούν: Ο Λεοπόλδος θα πεθάνει στο Σάλτσμπουργκ τον Μάιο του 1787, χωρίς να ξαναδεί το γιο του…

1789: Ο Μότσαρτ φτάνει στο Πότσδαμ, όπου βρίσκεται η αυλή του βασιλιά της Πρωσίας, του Φρειδερίκου-Γουλιέλμου του Β’. Ο βασιλιάς προσπαθεί να πείσει τον Μότσαρτ να μείνει κοντά του. Του κάνει πολύ δελεαστικές προσφορές, αλλά αυτός αρνείται. Δεν είναι η μοναδική φορά που ο Μότσαρτ κλώτσησε χρυσές ευκαιρίες στο εξωτερικό μένοντας πιστός στη Βιέννη που τον περιφρονούσε. Ποτέ δεν θα μάθουμε την αιτία.