Έλληνες γρηγορείτε: οι βρικόλακες ξανάρχονται

Το άρθρο που ακολουθεί είναι του πατέρα μου, Δημ. Σαραντάκου, και δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα Εμπρός της Μυτιλήνης.

Καμιά φορά από μικρές λεπτομέρειες μπορείς να βγάλεις γενικότερα συμπεράσματα. Έτσι, και το πρωτοφανές περιστατικό: να παρελαύνουν στρατιωτικά τμήματα σε εθνική εορτή, κραυγάζοντας συνθήματα, δείχνει το γενικό ξεχαρβάλωμα του κράτους, γιατί μαρτυρεί πως κάθε ανεγκέφαλος καραβανίσκος μπορεί να επιβάλει τις απόψεις του, χωρίς να ρωτάει κανέναν. Δεν υπερβάλλω. Αυτό που έγινε προχτές στην Αθήνα κατά την παρέλαση της 25^ης Μαρτίου δεν έχει ξαναγίνει. Και έχω παρακολουθήσει παρελάσεις και παρελάσεις στη ζωή μου. Επί 4^ης Αυγούστου, μάλιστα, μαθητής ακόμα, παρέλαυνα κι εγώ.

Ανεξαρτήτως όμως από τις επιφυλάξεις που μπορεί να έχω για τη σκοπιμότητα και τον τρόπο που γίνονται οι παρελάσεις (φερ΄ειπείν είμαι κατηγορηματικά αντίθετος να παρελαύνουν μαθητές και το έχω γράψει πολλές φορές), οι παρελάσεις στρατιωτικών τμημάτων στις επίσημες εθνικές γιορτές, είναι ένας θεσμός, που πρέπει να σεβόμαστε, όπως όλους τους θεσμούς.

Αυτό λοιπόν που έγινε στην παρέλαση της 25^ης Μαρτίου, από τμήμα βατραχανθρώπων του Λιμενικού, ήταν καταρράκωση του θεσμού. Ούτε επί 4^ης Αυγούστου, ούτε επί Χούντας, σε περιόδους δηλαδή επισημοποιημένης ανωμαλίας, δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο. Μου φάνηκε σαν ένστολος χουλιγκανισμός και αναλογικά μου θύμισε τις αθλιότητες που γίνονται στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις, ιδίως με ξένες ομάδες, από ντοπαρισμένους χουλιγκάνους, οι οποίοι μεταχειρίζονται άλλον ένα σεβαστό θεσμό, την ελληνική σημαία, σαν κασκόλ, σαν κουκούλα του κεφαλιού, σα σαρίκι  ή σαν ξεσκονόπανο.

Το σοβαρότερο όμως είναι πως το επεισόδιο μαρτυρεί ότι σε ορισμένες κρατικές υπηρεσίες και ενδεχομένως σε στρατιωτικές σχολές, βρικολακιάζει το πνεύμα του παρακράτους, που οι ανυποψίαστοι ή αδαείς πολιτικοί μας θεώρησαν οριστικά νεκρό. Και αυτό πρέπει να μας κάνει όλους προσεχτικούς.

Ας έρθω τώρα στο περιεχόμενο των συνθημάτων που ακούστηκαν, ιδίως σε κείνο το «Αλβανέ, Αλβανέ, δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ». Πρόκειται για μνημείο ηλιθιότητας και άγνοιας της ιστορίας μας, που θα έκανε να τρίζουν τα κόκαλα της Μπουμπουλίνας, του Μιαούλη, του Κουντουριώτη και πλήθους άλλων εθνικών ηρώων του ΄21, που όλοι τους είχαν Αλβανούς προγόνους. Κι ο ένας παππούς του ίδιου του Κολοκοτρώνη ήταν αλβανικής καταγωγής. Το μαρτυρεί το όνομά του που ήταν Μπιθογκούρας, αφού γκούρα είναι η κοτρόνα και μπίθο ο…αντίπους του προσώπου.

Και μην αρχίσουν τώρα τις σοφιστείες τους, οι διάφοροι ελληναράδες, πως τάχα μου άλλο Αρβανίτες και άλλο Αλβανοί, γιατί θα τους παραπέμψω, για να ξεστραβωθούν, σε επίσημα έγγραφα των Εθνοσυνελεύσεων της Επανάστασης, που μιλάνε για τους «Αλβανούς συμμάχους», αλλά και στον Βυζάντιο, στον Παπαδιαμάντη και πλήθος άλλους συγγραφείς του 19^ου αιώνα που όλοι τους ταυτίζουν τους Αρβανίτες με τους Αλβανούς.

Η χιτλερική θεωρία περί «καθαρής φυλής» δεν έχει καμιά επιστημονική υπόσταση και έχει καταδικαστεί αμετάκλητα από την ιστορία. Ειδικότερα δε με την περίπτωσή μας, είναι απολύτως ξεκρέμαστη. Καθαρή ελληνική φυλή δεν υπήρξε ποτέ, ούτε καν στην αρχή της ιστορίας μας, με όλους τους Δαναούς, τους Λέλεγες, του Πελασγούς, τους Αίμονες, τους Άβαντες και ένα σωρό άλλους που όλοι μαζί δημιούργησαν την ελληνική εθνότητα.

Και αυτό συνεχίστηκε σε όλη την Αρχαιότητα, τον Μεσαίωνα και τους Νεότερους χρόνους. Ο τόπος μας είναι σταυροδρόμι, από το οποίο πέρασαν και περνούν λαοί και λαοί. Αυτό που μετρά και, που πρέπει να μας δίνει θάρρος είναι ο διαπιστωμένος «παράγοντας εξελληνισμού» που οφείλεται στην ιδιοσυγκρασία μας, στα ήθη και έθιμά μας, στο πολύτιμο πολιτιστικό μας απόθεμα και βέβαια στην ομορφιά του τόπου μας και στο θαυμάσιο κλίμα μας.

Η ονομασία Έλληνας τους καλύπτει όλους: και τους βλαχόφωνους (αφού Βλάχοι ήταν ο Ίσκος, ο Ολύμπιος, ο Κωλέτης, ο Ζάππας, ο Στουρνάρης και τόσοι άλλοι) και τους σλαβόφωνους (ο καπετάν Κόττας, δεξί χέρι του Παύλου Μελά, του οποίου άγαλμα βρίσκεται στη Φλώρινα, δεν ήξερε λέξη ελληνική) και τους τουρκόφωνους πρόσφυγες από την Καππαδοκία και τους αρβανίτες και τους εβραίους (ο δεύτερος ανώτερος έλληνας αξιωματικός, που έπεσε στην Αλβανία υπερασπιζόμενος την πατρίδα, ήταν ο αντισυνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής, εβραίος από τη Χαλκίδα), ακόμα και τους Πομάκους της Θράκης, που είναι απόγονοι των αρχαίων Θρακών και τους οποίους οι εντολές των ξένων επικυρίαρχών μας και η ξενόδουλη τακτική των πολιτικών μας, από τον καιρό του Παπάγου ακόμη, τους έσπρωξαν με το ζόρι στην αγκαλιά των Τούρκων.

Η καλύτερη και ρεαλιστικότερη αντιμετώπιση του προβλήματος των οικονομικών μεταναστών είναι να τους κάνουμε πολίτες του ελληνικού κράτους. Με τον τρόπο αυτόν οι περισσότεροι θα μπορούν να πάνε νομίμως και με ελληνικό διαβατήριο σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής ένωσης (αφού αυτός είναι ο ενδόμυχος σκοπός τους), ενώ όσοι μείνουν, σε εκατό χρόνια θα γίνουν Έλληνες. Μην ξεχνάμε πως οι χιλιάδες Βαυαροί, που μας κουβάλησε ο Όθωνας, σε πολύ συντομότερο διάστημα εξελληνίστηκαν απολύτως.

Ρωτήστε επ΄αυτού τον κύριο Έβερτ…