Δελφίνοι, ημιμάθεια και ταξίδια στο χρόνο
Posted by sarant στο 29 Ιανουαρίου, 2011
Σε πρόσφατο άρθρο του σε αθλητική εφημερίδα, ο γνωστός αθλητικογράφος Αντώνης Πανούτσος ασχολείται με την ταινία του Μπεσόν για την Ιωάννα της Λωρραίνης και γράφει: Τέλος πάντων, αν κάποιος θέλει να δει την ταινία, ας κρατάει και το τηλεκοντρόλ στο χέρι για να τη βλέπει στο fast forward και να πατάει το play όταν στην οθόνη εμφανίζεται ο Μάλκοβιτς, ο οποίος παίζει με πολύ περίεργη προσέγγιση τον ρόλο του Dauphin. Δηλαδή, του διαδόχου του θρόνου, που κάποιος περίεργος Ελληνας γλωσσολόγος το μετέφρασε σε «δελφίνος» και νομίζεις ότι ακούς να μιλάνε όχι για διάδοχο, αλλά για τον Ιωάννη Μελισσανίδη με ολόσωμο στην πισίνα.
Προσπερνώντας το σαχλό σχόλιο για τα ολόσωμα, στέκομαι στην παράδοξη αντίληψη ότι κακώς μπήκε στη γλώσσα μας ο όρος «δελφίνος» και ότι γι’ αυτό φταίει κάποιος «περίεργος Έλληνας γλωσσολόγος», λες κι είναι δουλειά των γλωσσολόγων να μεταφράζουν. Όπως όμως πολύ σωστά έγραψε σήμερα στη Λεξιλογία ο αγαπητός φίλος Ρογήρος, που ψάρεψε το θέμα (εγώ απλώς το κλέβω), δεν χρειάζονται και πάρα πολλά για να θεμελιωθεί η άποψη ότι η απόδοση «δελφίνος» είναι ακριβής, ιστορική, εδραιωμένη και ό,τι άλλο θέλετε. Οι κόμητες της γαλλικής Βιέννης είχαν στο οικόσημό τους ένα δελφίνι και από εκεί ονομάστηκε και Δελφινάτο (Dauphiné) η κομητεία τους. Και όπως λέει ο Earion στη Λεξιλογία: Όταν η γενεαλογική γραμμή των κομήτων της Βιέννης έσβησε, το φέουδο περιήλθε στο Γάλλο βασιλιά, ο οποίος το προόρισε για το διάδοχο του θρόνου της Γαλλίας. Έτσι κι αυτός ονομάστηκε Δελφίνος, και πρόσθεσε στο οικόσημό του το δελφίνι του Δελφινάτου στους κρίνους της Γαλλίας.
Σημειώστε ότι αυτά θα μπορούσε να τα μάθει ο Πανούτσος και χωρίς να είναι μέλος της Λεξιλογίας -αρκούσε να ανοίξει το λεξικό του Μπαμπινιώτη που έχει μια κατατοπιστική εξήγηση της ιστορίας της λ. δελφίνος. Αλλά βέβαια οι πραγματικοί δημοσιογράφοι δεν αμφιβάλλουν ποτέ για όσα ξέρουν και δεν ανοίγουν ποτέ λεξικό.
Να θυμίσω ότι παλιότερα είχα γράψει κι εγώ για μια γκάφα του Πανούτσου, όταν είχε μπλέξει τον θεό Μίθρα με τον βασιλιά Μιθριδάτη. Ο Ρογήρος θυμήθηκε και κανα-δυο άλλες παλιότερα μαργαριτάρια του, μεταξύ των οποίων και την εξής πολλαπλή γκάφα: …και τα μαλλιά του είναι μακρύτερα από της Ισαβέλας της Καστίλης. Η οποία είχε κάνει τάμα ότι μέχρι να απελευθερωθεί η Καστίλη από τους Μαυριτανούς δεν θα αλλάξει πουκαμίσα. Επειτα από μια δεκαετία και την ιστορία με τον Ελ Σιντ, η Καστίλη ελευθερώθηκε και η Ισαβέλα άλλαξε. Από τότε η ανάμιξη του καφέ με το κίτρινο στα ισπανικά ονομάζεται και Ιζαμπέλ…
Καταρχάς, η Ισαβέλλα της Καστίλλης (ας μην κολλήσουμε στο ένα ή στα δύο λάμδα) αν έκανε τάμα, όπως λέει ο θρύλος (αν και το λένε και για άλλην Ισαβέλλα), έκανε τάμα για την απελευθέρωση (ή κατάκτηση) όχι της Καστίλλης, φυσικά, αλλά της Γρανάδας. Η Καστίλλη είχε απελευθερωθεί κάτι αιώνες νωρίτερα. Και δεύτερον, η Ισαβέλλα δεν είχε καμιά ιστορία με τον Ελ Σιντ για τον απλό λόγο ότι ο Ελ Σιντ είχε αφήσει τον μάταιο τούτο κόσμο 350 χρόνια (και βάλε) πριν ανοίξει τα μάτια της η Ισαβέλλα! Δεν έχουμε απαίτηση να ξέρει κανείς απέξω τις ημερομηνίες, αλλά και τέσσερις αιώνες διαφορά είναι εντυπωσιακό ταξίδι στο χρόνο.
Βέβαια, αν με ρωτήσετε, θα προτιμούσα ο κ. Πανούτσος να έγραφε για το ανύπαρκτο ρομάντζο της Ισαβέλλας και του Ελ Σιντ, παρά κάποια άλλα πρόσφατα άρθρα του. Όμως, μια και είπαμε για ταξίδια στο χρόνο, διάβασα στη χτεσινή στήλη του Στάθη στην Ελευθεροτυπία, εκεί που επικρίνει τη σειρά 1821του Σκάι (δεν βρήκα καιρό να τη δω, οπότε δεν μπορώ να πάρω θέση) και λέει: … στα φανερά, στα σχολειά εκείνα για τα οποία ξελαρυγγιάστηκε ο Κοσμάς ο Αιτωλός (κατά λάθος παπάς κι αυτός) ότι πρέπει να στέλνουν τα παιδιά τους οι Ελληνες (οι ποιοι;), ώσπου αποκεφαλίσθηκε (για να πάψει να ξελαρυγγιάζεται) σε μιαν ατυχή στιγμή της λαμπράς Οθωμανικής Διοικήσεως Ιωαννίνων Αρτας και περιχώρων, τον 17ον αιώνα. Αλλά, εγείρεται το ερώτημα: πώς ο Πατροκοσμάς γνώριζε το 1640 ότι είναι Ελληνας, αφού η κυρία Πόπη Διαμαντάκου μάς διαβεβαίωσε χθες στην τηλεκριτική της για το «1821» του ΣΚΑΪ, ότι το «Ελληνικόν έθνος γεννήθηκε το 1821»! Τόμπολα- και τζάμπα το έφαγε το κεφάλι του (γδαρμένο και πολυπολιτισμικά παλουκωμένο) ο Πατροκοσμάς για μια χαζή ιδέα, ότι ήταν ρωμιός κι ότι τα ρωμιόπουλα έπρεπε να μαθαίνουν ελληνικά.
Ότι τον Κοσμά δεν τον αποκεφάλισαν, αλλά τον απαγχόνισαν είναι δευτερεύον. Ωστόσο, δεν αποφεύγει κι ο Στάθης το ταξίδι στο χρόνο, αφού τοποθετεί τον Κοσμά στον 17ο αιώνα και ειδικότερα το 1640, ενώ ο Κοσμάς έζησε τον 18ο αιώνα, 1714 με 1779. Βέβαια, το άλμα του Στάθη είναι μόνο 120-140 χρόνια, πολύ λιγότερο από τα 350 του Πανούτσου, αλλά μην ξεχνάμε ότι ο Πανούτσος, ως αθλητικογράφος, είναι λογικό να πετυχαίνει μεγαλύτερες επιδόσεις στο αγώνισμα του άλματος στον χρόνο.
Και κάτι ίσως πιο σοβαρό για να κλείσω. Από περιέργεια ξανακοίταξα τις (ανεκδιήγητες) προφητείες του Κοσμά, όσες βρήκα δηλαδή στο Διαδίκτυο. Μου έκανε εντύπωση ότι δεν είδα πουθενά να χρησιμοποιεί τη λέξη «Έλληνες» ή «Ρωμιοί», μόνο μιλάει για Χριστιανούς (και Τούρκους, Εβραίους, Φράγκους). Μπορεί βέβαια να το λέει σε άλλα σημεία, που δεν τα βρήκα. Οπότε, λύστε μου σας παρακαλώ την απορία: Εγώ δεν έψαξα καλά ή ο Κοσμάς δεν είχε διαβάσει τον Στάθη;
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
Αθ. Αναγνωστόπουλος said
Εδώ η πρώτη πρώτη μιλάει για ρωμέικο, αλήθεια, ψέματα, δεν ξέρω.
http://palio.antibaro.gr/religion/kosmas.htm
argosholos said
Ξέρει κανείς πως και που καταγράφτηκαν αυτές οι «προφητείες» του Κοσμά, που ανακυκλώνονται μεχρι τις μέρες μας, από Παίσιο μέχρι Λιακό; Δεν νομίζω να άφησε γραπτές μαρτυρίες, αυτός ή κάποιος σύγχρονός του, αφού δεν έχω δει βιβλίο ή φυλλάδα σχετική, σε αντίθεση π.χ. με τη Χάρτα του Ρήγα.
Υποθέτω ότι αυτά που του αποδίδονται γράφτηκαν (σε χαρτί) 50-80 χρόνια αργότερα, όταν άρχισε να σχηματίζεται η Μεγάλη Ιδέα, το κρυφό σχολειό και τέτοια.
Μπορεί να κάνω και λάθος όμως…
sarant said
1: Δίκιο έχεις, έψαχνα βιαστικά! Σ’ευχαριστώ.
2: Απ’ ό,τι έχω διαβάσει, ο ίδιος δεν έγραψε, τις κατέγραψαν «μαθητές» του.
Μιχαλιός said
Ο locus classicus των απόψεων του Κοσμά περί «Ελλήνων»:
«Έμαθα πως με τη χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και Θεού δεν είσθενε Έλληνες, δεν είσθενε ασεβείς αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είσθενε βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και είσθενε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας.»
Αφού το υιοθετεί ως αυθεντικό και ο π.Μεταλληνός, φαντάζομαι ότι έχει κάποια γνησιότητα.
Δύτης των νιπτήρων said
Για τη σειρά του Σκάι έγραψα εδώ, όπως ξέρετε πολλοί. Συγγνώμη Νίκο για την αυτοδιαφήμιση, αλλά νομίζω ότι το ποστ και (ακόμα περισσότερο) η συζήτηση είναι χρήσιμα…
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Κάπου είχα διαβάσει/ακούσει, δυστυχώς δεν θυμάμαι ακριβώς, ότι πρώτος δημόσίευσε τις προφητείες ο Καντιώτης αλλά χειρόγραφα και τέτοια δεν τα έχει δει ποτέ κανείς…
YOSEF22ADAR said
απο το ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΜΥΘΟΥ, Αλκης Αγγέλου :
( http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/alkis_aggelou_-_to_kryfo_sxoleio.pdf )
Στη σελιδα 11 διαβαζουμε:
β. Παρα τα γενναια βηματα που εχουν πραγματοποιησει
κατα τις τελευταιες δεκαετιες οι νεοελληνικες σπουδες
δεν εχει σταματησει καθολου η καλλιεργεια της μυθολογιας
σε ποικιλα θεματα ιστοριας.
Την ταση αυτη ο Δημαρας την χαρακτηρισε καποτε (Βημα, 22.3.1960)
» -«Εθνικη ανακριβεια», μια ταση, δηλαδη, να χρησιμοποιουν ιστορικες ανακριβειες
με προθεση αγαθη και εθνικη. με την ιδεα, ας πουμε,
να καταστησουν πιο ωραια και γοητευτικη την εθνικη μας ιστορια».
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Το βρήκα: http://tinyurl.com/66z74at
sarant said
5: Δύτη, πολύ καλά έκανες και έβαλες το λινκ προς το ιστολόγιό σου! Το επαναλαμβάνω:
8: Μάλιστα, δηλαδή εκεί λέει ότι οι προφητείες γράφτηκαν από τον Καντιώτη;
Δύτης των νιπτήρων said
Αρκετά πειστικά. Για όποιον έχει την υπομονή να ξεφυλλίσει τις σελίδες του φόρουμ, είναι διασκεδαστικό ή καταθλιπτικό (όπως θέλετε…) το πώς ματαιοπονεί κάποιος να πείσει τον πεπεισμένο. Ελπίζω να μην είναι απόλυτο το φαινόμενο.
(και ευχαριστώ)
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Επίσης, ο Κουρτ Πασάς που διέταξε τον απαγχονισμό του Κοσμά ήταν Πασάς του Μπερατίου, όχι Γιαννίνου. Η Άρτα είχε βοεβόδα, οποότε είχε άλλο καθεστώς.
gpointofview said
Π(αν;)ούτσος !
ppan said
Eγώ τον διαβαζω τον Πανούτσο, όχι βεβαια στο ‘Θέμα». Έχει πλάκα αλλά πολύ συχνα έχει αυτο το ξερολίστικο των καφενειακών συζητήσεων, όπου ο ομιλών τάχει όλα καταλάβει και διαβασει, ή μάλλον έτσι νομίζει.Και καλά, στα πολιτικά-κοινωνικά, για να καταλάβει κανείς το βαρύ παρελθόν, ο ίδιος γράφει συχνά ότι ο πατέρας του του χε δώσει ευχή και κατάρα να μην γίνει πούστης και κομμουνιστής, κι ένα τρίτο που ξεχνώ. Βλέπω με στοργή τις πατρικές συναινέσεις. Αλλά ούτε στα ποδοσφαιρικά σκαμπάζει εντελώς, πχ έγραφε πριν μήνες ότι ήρθε στο Παρίσι και μεταξύ άλλων, ότι είδε το Σταντ ντε Φρανς που είναι το γήπεδο της Παρί Σεν Ζερμέν: και λιγότερο αθλητικογράφοι από αυτόν έχουν ακούσει για το Παρκ ντε Πρενς που είναι η έδρα της ΠΣΖ και όπου πχ η ΑΕΚ έκανε πριν καμιά δεκαριά και βάλε χρόνια ισοπαλία.
sarant said
Έτσι είχε γράψει; Τότε, είναι μπροστά από την εποχή του. Διότι, όπως είχα ακούσει, επειδή θα γίνουν εργασίες ανακαίνισης στο Παρκ ντε Πρενς το 2013 για να φιλοξενήσει αγώνες του Ευρώ2016, υπάρχει πιθανότητα η ΠΣΖ να παίξει για εκείνο το διάστημα στο Σταντ ντε Φρανς.
ppan said
Α, δεν τόξερα αυτό! Να περιμένω και μεταφράσεις από περίεργους γλωσσολόγους όπου νάναι;
Μαρία said
Για να συμπληρωθεί ο δελφίνος, να προσθέσω και της γαλλικής κοπής εκδόσεις κλασικών κειμένων ad usum Delphini.(γουγλίζεται)
8
Βρε τον Αυγουστίνο! Δεν του έφτανε ο Αγαθάγγελος.
rogerios said
Οικοδεσπότη, άψογος! Κι έχεις δίκιο, ενώ εγώ παραπονιόμουν για πραγματολογικά και γλωσσικά σφάλματα, ο περί ου ο λόγος δημοσίευε ένα από τα πιο θλιβερά άρθρα του.
[βεβαίως, αναζητούμε πάντα – και δεν βρίσκουμε, η SportDay δεν φαίνεται να έχει διαδικτυακά προσβάσιμο αρχείο – και την άλλη ωραία γκάφα του Πανούτσου, που είχα αναφέρει και στο ποστ σου περί Μίθρα και Μιθριδάτη και παρέθεσα εκ νέου στη Λεξιλογία: δηλ. στην εμφάνιση του Ιούλιου Καίσαρα, αντί του Οκταβιανού, να θρηνεί τις τρεις λεγεώνες που εξολοθρεύτηκαν στον Τευτοβούργιο Δρυμό το 9, 53 χρόνια μετά τη δολοφονία του Καίσαρα. Το άρθρο εκείνο είχε κι άλλη γκάφα, καθώς ο Πανούτσος ειρωνευόταν τη ρωμαϊκή συνήθεια να εκλατινίζουν ξένα ονόματα, κάνοντας λόγο για τον θριαμβευτή της μάχης, τον Γερμανό Χέρμαν/ Αρμίνιο. Όμως στην προκειμένη περίπτωση ο εκλατινισμός σε Αρμίνιος μόνο τυχαίος δεν ήταν και πάντως δεν είναι παράδειγμα της πρακτικής των Ρωμαίων να εκλατινίζουν τα ξένα ονόματα επειδή δεν μπορούσαν να τα προφέρουν. Ο Αρμίνιος είχε σπουδάσει κι είχε ζήσει χρόνια στη Ρώμη, είχε την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη – οπότε το Αρμίνιος ήταν το επίσημο όνομα που του έδωσαν με την πολιτογράφηση – ήταν φίλος Ρωμαίων κ.λπ. Αν έμεινε στην Ιστορία ως Ρωμαιοσφάχτης, αυτό ήταν υπόθεση συγκυριών.
Παρεμπ., το συγκεκριμένο άρθρο είχε γραφτεί από τον Πανούτσο όταν ο Καμπάνταης μεταγράφηκε από την ΑΕΚ στην Αρμίνια του Μπίλεφελντ, άρα κάπου το καλοκαίρι του 2007. Αν κάποιος φίλος σχολιαστής μπορεί να το βρει…]
@ppan: διόλου δεν αποκλείεται να πήγαν τον Πανούτσο στο Παρκ ντε Πρενς και μετά να μη θυμόταν τίποτε, οπότε την ώρα συγγραφής του άρθρου έβαλε το SdF που του ήρθε στο μυαλό. Το ματς που θυμάσαι έγινε την άνοιξη του ’97, ήταν προημιτελικός του συγχωρεμένου Κυπέλλου Κυπελλούχων: η ΑΕΚ του Ραβούση πήρε το 0-0, αλλά στη Φιλαδέλφεια εισέπραξε μια τριάρα από την μετέπειτε φιναλίστ (0-1 από τη Μπαρσελόνα στο Ρόττερνταμ). Στο Παρκ ντε Πρενς έχουν παίξει πολύ πιο πρόσφατα και ο ΠΑΟ (Δεκέμβρης 2006, όμιλοι του Γιουρόπα Ληγκ, 0-4) και ο ΠΑΟΚ (Σεπτέμβριος ’92, Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, 0-2 υπέρ της Πε Ες Ζε, το ματς της Τούμπας διακόπηκε λόγω εισβολής των οπαδών του ΠΑΟΚ στον αγωνιστικό χώρο ενώ οι Παριζιάνοι προηγούνταν με 2-0).
ppan said
Την θυμάμαι τη ρεβάνς, με καμια δεκαριά χιλιάδες υπεράριθμους στο γήπεδο, κανονικούς με εισιτήριο, και με την κλασική από τότε φράση του απογοητευμενου προέδρου της ΑΕΚ σχετικά με τον προπονητή Πέτρο Ραβούση «και τα μηρμυγκια έβγαλαν φτερά».
Για το αρχείο: έψαχνα κι εγώ ένα κείμενό του και του έστειλα μέηλ: ο ίδιος δεν κρατάει επίτηδες αρχεία των κειμένων του. Όπως θάλεγε ίσως ο Γκιτρύ κάποιος που δεν αρχειοθετεί τα κείμενά του δεν μπορεί να είναι εντελώς κακός 🙂
Κατά τα άλλα οι αθλητικογράφοι ακι οι αθλητικές εφημερίδες δεν κρατάνε αρχεί, ίσως για να προφυλαχτούν! Εξαίρεση η ‘Εξέδρα»: μια ματιά στα αρχεία τω σχολιογράφων προσφέρει άφθονο γέλιο.
Σκύλος της Β.Κ. said
στο 13 Ppan είπε Και καλά, στα πολιτικά-κοινωνικά, για να καταλάβει κανείς το βαρύ παρελθόν, ο ίδιος γράφει συχνά ότι ο πατέρας του του χε δώσει ευχή και κατάρα να μην γίνει πούστης και κομμουνιστής, κι ένα τρίτο που ξεχνώ.
Το ξεχνάτε διότι η συνήθης ευχή ολοκληρώνεται με το «και χασικλής» αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κ. Πανούτσος δεν μπορεί να ανταποκριθεί απ’ ό,τι έχει πει ο ίδιος.
Νέος Τιπούκειτος said
Αλλά βέβαια οι πραγματικοί δημοσιογράφοι δεν αμφιβάλλουν ποτέ για όσα ξέρουν και δεν ανοίγουν ποτέ λεξικό
Πες τα, χρυσόστομε!
sarant said
Ευχαριστώ για τα σχόλια!
Όπως μου λένε, στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας, ο Πανούτσος «διορθώνει»:
Εδώ να προσθέσω ότι πήρα mail που αναφερόντουσαν στο «δελφίνος» που έγραψα ότι χρησιμοποιείται στα ελληνικά σαν όρος για τον «επίδοξο διάδοχο» ότι είναι ακριβής μετάφραση από το γαλλικό «dauphin», με το δελφίνι να είναι το εραλδικό σύμβολο στο coat of arms των διαδόχων του γαλλικού θρόνου. Το θέμα, όμως, δεν είναι για ποιο λόγο το έχουν οι Γάλλοι, αλλά πόσο νόημα βγαίνει στα ελληνικά. Πρώτον, γιατί το δελφίνι υπάρχει μόνο στο ουδέτερο και μετά πάμε στα «δελφίνα», «δελφίνα μου» και «Τι σου κάνω, δελφίνα μου;», που δεν τα λένε ούτε στο «Παλαμάρι του Βαρκάρη», και ότι αν το πάμε έτσι, ο Bonnie Prince Charles, the Pretender to the Throne, θα έπρεπε στα ελληνικά να δίνει τον όρο «Προσποιητής». Και σε αυτό το σημείο πρέπει να ζητήσω βοήθεια από το κοινό: γιατί το «pretender» δεν είναι ακριβώς το «σφετεριστής». Για όσους διεκδικούσαν τον θρόνο αδικαιολόγητα, στα ελληνικά είχαμε έναν άλλον όρο, που έχω σπάσει το κεφάλι να θυμηθώ και δεν μπορώ.
http://www.sday.gr/page.ashx?pid=2&aid=36349&autid=12&sn=13
Δεν ξέρω ποια λέξη δεν μπορεί να βρει ο Π. σαν απόδοση του pretender. Μνηστήρας ίσως, ή διεκδικητής. Δεν φαντάζομαι να εννοεί… πρετεντέρης 🙂
Μιχαλιός said
Ανταπαιτητής;
ppan said
Πάντως ο σφετεριστής δεν διεκδικεί απλώς, μου φαίνεται,τον έχει ήδη στρογγυλοκαθήσει στο θρόνο. Εγώ όταν το διάβασα σκέφτηκα τη λέξη «νοσφιστής», έτσι με αποκαλούσε ο παππούς μου όταν του επαιρνα την θέση του στο τραπέζι .
YOSEF22ADAR said
Ιζνογκούντ 🙂
Νατάσσα said
@23
Νοσφιστής, νομίζω, αποδόθηκε στην ελληνική μετάφραση του Χόμπιτ ο δράκος Smaug.
Πάντως, καλό είναι να μην ακούσει Σκωτσέζος ότι ο Bonnie Prince Charlie διεκδικούσε το θρόνο αδικαιολόγητα. Θυμηθείτε και την Ιμογένη ΜακΚάρθερυ…
Δύτης των νιπτήρων said
>Νοσφιστής, νομίζω, αποδόθηκε στην ελληνική μετάφραση του Χόμπιτ ο δράκος Smaug.
Ναι.
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
Νικοκύρη εγώ στην τρυφερή ηλικία των 15 είχα διαβάσει Μπωντλέρ σε μετάφραση Γιώργη Σημηριώτη και φυσικά με εντυπωσίασε βαθιά (τα είχα μάθει όλα απέξω κλπ κλπ). Λοιπόν εκεί πρωτοσυνάντησα το «Δελφίνη» (με κεφαλαίο δέλτα, αρχικά νόμιζα ότι είναι γυναικείο όνομα – ουπς, προσωπικό ραμόνι ! ) στο θηλυκό, εκεί που λέει για τις Κολασμένες γυναίκες (ένα από εκείνα για τα οποία τον δικάσανε). Δεν ξέρω ποιά λέξη είναι στα Γαλλικά, αλλά μου έμεινε το Δελφίνη και αργότερα θυμάμαι έμαθα τον δελφίνο (τους δελφίνους) διαβάζοντας εφημερίδες.
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
Θυμάμαι ακόμα το τετράστιχο, πήγαινε κάπως έτσι:
Τη χαίτη η Δελφίνη τίναξε, την τραγική κι ωραία
κι είπε, σάμπως σε τρίποδα τα πόδια να χτυπάει
με μια φωνή δεσποτική και με ματιά μοιραία:
» Και ποιός, μπροστά στον έρωτα, για κόλαση μιλάει; «
KapetanEnas said
Γειά σας παιδιά,
σου Νίκο,
εδώ και μερικές μέρες έχω κατεβεί στη «μπλογκόσφαιρα», και έτσι μπορώ να σου πω πάλι ένα μπράβο για τα τελευταία άρθρα, και να συνεισφέρω, όσο μπορώ.
ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ ΤΩΝ ΑΛΠΕΩΝ
Δεν υπάρχει. Αντίθετα με το δελφίνι του Γάγγη, που υπάρχει.
Πάντα μου έκανε εντύπωση τι δουλειά είχαν τα Δελφίνια στις Άλπεις Ντωφινέ. Δεν έχω πάει, αλλά φαντάζομαι, οτι θα είναι κάπως σαν τη γειτονική Σαβοΐα (στην οποία πήγα) δηλαδή τυριά, αγελάδες, σαμουά και τέτοια, ναι μεν χωρίς Μον Μπλάν και Σαμονί ,αλλά πάντως συνολικά με χαρακτήρα πιο βουναλήδικο. Με πολλές κορυφές ,τριάμισι και τέσσερις χιλιάδες μέτρα.
Με άλλα λόγια, πολύ βουνό.
Ορισμένοι, βλέπω οτι λένε, πως το «ψάρι» αυτό έχει σχέση με την εγγύτητα της περιοχής με τη Μεσόγειο.(Αναφέρει ο Rogerius «…les liens forts du Dauphiné avec la Provence et donc la Méditerranée…») Νομίζω,ότι η εξήγηση αυτή είναι λάθος.
Στο χάρτη είναι κοντά, ή σου φαίνεται κοντά αν ζεις στη Ντιζόν, στην πραγματικότητα, όμως, δεν είναι και τόσο κοντά, ασχέτως αν είχε σχέσεις με την Προβηγκία, ή όχι. Απόδειξη αυτού, ίσως, είναι, ότι, όπως παρατήρησα, το εραλδικό δελφίνι το ζωγραφίζουν σαν ψάρι, δηλαδή με εφτά πτερύγια.
Νομίζω, πιο κοντά στην αλήθεια πρέπει να είναι ο Nickel στο Lexilogia, που γράφει οτι υπήρχε κύριο όνομα Δελφίνος: «…a proper name Delphinus…»
Το έψαξα λίγο και βρήκα ότι, όντως, υπήρχε Άγιος Δελφίνος, ο πρώτος επίσκοπος του Μπορντώ,, πέθανε γύρω στα 400.
Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο κόμης Guigue το Delphinus ή Dalphinus στην αρχή το είχε σαν δεύτερο μικρό όνομα και στη συνέχεια οι απόγονοί του το χρησιμοποιούσαν για να υποδηλώσουν, ότι είναι απόγονοι εκείνου, που πρώτος το χρησιμοποίησε και άρα είναι οι νόμιμοι κληρονόμοι της Κομητείας της Αλμπόν. Σιγά-σιγά οι ξένοι το θεώρησαν ένα είδος τίτλου ευγενείας. Σαν τίτλο διαδόχου το χρησιμοποιεί πρώτα κάποιος Ουμβέρτος (1282-1307) και έτσι το παρέλαβαν οι βασιλιάδες της Γαλλίας.
http://www.persee.fr/web/revues/home/prescript/article/bec_0373-6237_1893_num_54_1_447742
ΔΕΛΦΙΝΟΣ,ΔΕΛΦΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ
Για να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν πίστευα οτι ο Γάλλος διάδοχος είχε άμεση σχέση με δελφίνια, και υποπτευόμουνα οτι μάλλον έχει σχέση με τη λέξη «δέλφυς», μήτρα.
Ίσως τελικά, να είναι και έτσι, αλλά κι αυτό όχι άμεσα, αλλά μέσω του ονόματος του Αγίου.
Τώρα γιατί ο άγιος ονομάστηκε Δελφίνος, ο θεός κι η ψυχή του.
Υπάρχει, όμως, ένα παλαιο-αγγλικό όνομα Delvin που σημαίνει «καλός φίλος», όπως και ενα σωρό παρόμοια ονόματα, Delvon, Delevan , που όλα σημαίνουν το ίδιο, και στους Καθολικούς ταυτίζονται με το όνομα Δελφίνος.
Δεν είναι απίθανο πίσω από το όνομα Δελφίνος να υπάρχει κάποιο τέτοιο «βαρβαρικό» αντίστοιχο, που κατά τη μεσαιωνική συνήθεια εκχριστιανίστηκε.
Γιατί το δελφίνι είναι χριστιανικό; Διότι μεταξύ άλλων, συμβολίζει το Χριστό,που όπως αυτό, που κολυμπάει μπρος από τη πλώρη , και εκείνος προπορεύεται και οδηγεί τους ανθρώπους στον Παράδεισο.
Μια περισσότερο μυστικιστική ερμηνεία υπογραμμίζει τη σχέση των δελφινιών (ά ζωοτοκεί) με τη γέννηση του Χριστού.Η του ήλιου.
Μπορεί αυτή η σκέψη να ακούγεται πολύ Zeitgeist, πάντως ο Άγιος Δελφίνος γιορτάζει τη μέρα του χειμερινού ηλιοστασίου, δηλαδή την 24η Δεκεμβρίου.
*
όπως έλεγε κι ο Καραμανλής θείος με την μακεδονίτκη προυφουρά του, ότι θα έκανε τον Παρνασσό: Θα σας κάνω τον Παρνασσό Chamouni…
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
# 29 : Αν υπάρχει κύριο όνομα Δελφίνος, τότε ίσως η Δελφίνη που λέω παραπάνω είναι επίσης κύριο όνομα; Γιατί γενικά δεν φαντάζομαι ο Σημηριώτης να έβαλε το κεφαλαίο Δέλτα χωρίς λόγο, πιστεύω ότι θα τα είχε ψάξει όλα.
Δύτης των νιπτήρων said
ΚαπετάνΈνα, σαν τα χιόνια!
Μαρία said
Σοφία, μια χαρά θυμάσαι:
Femmes damnées (Delphine et Hippolyte)
YOSEF22ADAR said
# 29 KapetanEnas
Η κοινη ριζα ειναι ΔΕΛΦ-
που σημαινει κατι καμπυλωτο.
Απο τη ριζα αυτη εχουμε :
δελφυς (=μητρα)
αδελφος (το α- ειναι αθροιστικο, απο την ιδια μητρα)
δελφις (= δελφινι)
δελφαξ (= γουρουνακι)
και αλλα που δεν θυμαμαι.
ppan said
Μα βεβαια υπάρχει το όνομα Δελφίνη, Ντελφίν δηλαδή. πχ η Ντελφίν Σερίγκ (Seyrig)
Μαρία said
34 Αυτήν έψαχνα κι εγώ:
καλοπροαίρετος said
@ 13
«Εμένα ο δικός μου όταν μπήκα στο σχολείο, τρία πράματα μού είπε να μην κάνω: να μην καπνίσω χασίσι, να μη γίνω κομμουνιστής, και να μη γίνω π*στης. Σκέψου γκίνια, ε;» Δημήτρης Πουλικάκος (Vassilis Samaras, Private Investigations), στη «Ρεβάνς» του Νίκου Βεργίτση (1983), εδώ (5’04’’).
ppan said
Μπράβο, Μαρία!
Τις νπληρωματικές μις στα κλλιστεία τις λένε δελφίνες, επίσης, αλλά όχι Delphine, τις λένε dauphine
sarant said
Ευχαριστώ για όλα τα σχόλια, πολύ ωραία όλα τους!
Καπετάνιε, καλώς επανήλθες -σαν τα χιόνια, πράγματι!
Καλοπροαίρετε, σωστό!
sarant said
Σε σχέση με την απάντηση του Πανούτσου, που την έβαλα στο 21, ο Νίκος ο Λίγγρης στη Λεξιλογία σχολιάζει ότι δεν είναι σωστό ότι στα ελληνικά το δελφίνι υπάρχει μόνο στο ουδέτερο. Δελφίς και δελφίν είναι ήδη ομηρικό, ενώ έχουμε βέβαια και το νεοελληνικό «ο δέλφινας»
Κορνήλιος said
#27 ἕνα χρόνο μικρότερος πρωτοσυνάντησα τὸν Δελφῖνο στὴν «Παναγία τῶν Παρισίων».
Nicolas said
Delphine secouant sa crinière tragique,
Et comme trépignant sur le trépied de fer,
L’œil fatal, répondit d’une voix despotique:
— « Qui donc devant l’amour ose parler d’enfer ?…
Για το «Δελφίνι, δελφινάκι» με προλάβανε πιο πάνω!
Ο Πανούτσος είναι ένας Τάκης που έβγαλε το δημοτικό;
philalethe00 said
Αχ, αχ, αν είναι δυνατόν να συγχέεται ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός με τον Λιακό…!!! Αυτό και αν δείχνει πόση ελάχιστη επαφή έχουν κάποιοι με τον λαό και τον δήμο και την δημοτική παράδοση, που έλεγε κι ο Ελύτης……
Λοιπόν, κατ’αρχάς όντως ο Πατροκοσμάς στις Προφητείες του και στις διδαχές του -που έχω διαβάσει πολύ στο παρελθόν και πρόσφατα(είχε περάσει και από ένα χωριό ενός φίλου και είπε μια προφητεία που δυστυχώς επαληθεύτηκε τραγικά, οπότε ξέρω πράγματα και από προφορική παράδοση- αναφέρεται σε όλα αυτά, αλλά χρησιμοποιεί την λέξη Έλληνες ενίοτε με την έννοια που προσέλαβε μετά από κάποια φάση (π.Χ. ακόμη), ως εθνικούς/ειδωλολάτρες κτλ. Παραταύτα, βεβαιότατα ο Πατροκοσμάς ήθελε να μιλούν όλοι ελληνικά, οι Αρβανίτες και οι υπόλοιποι, ενώ είναι γεγονός ότι βασικά -η Ιστορία μας διδάσκει… αντισημιτισμό, να καταργηθεί πάραυτα το σχετικό κεφάλαιο… 🙂 – καρατομήθηκε με την προδοσία των απογόνων των Φαρισαίων Εβραίων στον πασά και υπέμεινε το εκούσιο πάθος, διότι -εν τέλει- ήθελε να απαγορευτούν τα παζάρια τους την Κυριακή. Μήπως είναι αυτό που έλεγε αυτολεξεί και ο Γερμανοεβραίος Μαρξ, ότι ο πραγματικός θεός του Εβραίου είναι το χρήμα; Είναι υλιστική ερμηνεία της ιστορίας… Εγώ πάντως διαφωνώ, τα συμπεράσματα δικά σας…
Ευχαριστώ για την φιλοξενία και ειλικρινά να με συγχωρείτε αν κάπου το ύφος μου «ξέφυγε». 🙂
Πάντως, εκτιμώ την έμπρακτη μετάνοια που βλέπω στην ανάρτηση, τα γράφω «έτσι, για την ιστορία».
philalethe00 said
ΥΓ Συγγνώμη! -εννοούσε απαγχονίστηκε και όχι, βέβαια, «καρατομήθηκε». Απεικονίζεται και σε σχετικά έργα των καλών τεχνών άλλωστε… 🙂
sarant said
42: Γιατί όμως να είναι «προδοσία» η όποια πράξη των εβραίων;
Κι έπειτα ήταν εβραίος ο Μαρξ, εφόσον οι γονείς του είχαν βαφτιστεί χριστιανοί;
YOSEF22ADAR said
Αλλα εχτισε και καμμια δεκαρια σχολεια.
Απο τα κρυφα βεβαια (οχι απο τ’ αλλα που φαινονται)
που δεν μπορουσαν να τα δουνε οι Τουρκοι
γιατι τα προστατευε ο Πολεμαρχος του Θεου
και η Λευκη Αδελφοτητα
🙂
Κορνήλιος said
ὁ Πατροκοσμᾶς ἦταν σοβαρὸς ἄνθρωπος, δὲν ἔκανε προφητεῖες, αὐτὰ τὰ δῆθεν προφητικά του κείμενα εἶναι ψευδεπίγραφα.
Κορνήλιος said
ὅπως διαβάζω στὸν Ῥαφαηλίδη (Κείμενα γιὰ τὸν Μάρξ, ἐκδόσεις θεωρία, Άθήνα, 1983 σελ 20) οἱ γονεῖς του τὸ 1824 ἀποποιήθηκαν τὴν ἑβραϊκὴ θρησκεία.
YOSEF22ADAR said
Και ο Μπεναρόγια ηταν Εβραιος,
αλλα δεν εκανε ετσι
🙂
Ker said
Το μέντιουμ Κοσμάς Αιτωλός ή ο βλακολόγος άγιος!
Κορνήλιος said
κατὰ τὸν Ῥοΐδη γιὰ νὰ εἶναι κάποιος καλὸς Χριστιανὸς πρέπει νὰ τὸν ἀντιπαθοῦν οἱ ἀγᾶδες, νὰ θεωρῇ τὸν ἰουδαϊσμὸ σωτήρια ἀλήθεια καὶ νὰ εἶναι παπόφιλος καὶ λατινόφρων. τὸ ἀφήνω ἀσχολίαστο. σιγὰ μὴ κάτσω νὰ σχολιάζω τὶς βλακεῖες τοῦ καθενὸς ποὺ ἔχει ἀναγάγει τὶς πολιτικές του ἀπόψεις σὲ θρησκεία.
Servitoros said
Επειδή αναφέρθη ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Ένα πρόχειρο ψάξιμο για τις προφητείες και διδαχές του συγκεκριμένου έχουν ως πηγή βιβλίο του πρώην Μητροπολίτη Χλωρίνης. Και ρωτάω εάν κάποιος γνωρίζει κάποιος, τα κείμενα αυτά υπάρχουν σε πρωτότυπη μορφή ή είναι μεταγενέστερες καταγραφές βασισμένες σε προφορικές πηγές ή κείμενα τρίτων. Διαβάζοντας πρόσφατα την εξαιρετική δουλειά του Eisner για τα Πρωτόκολλα της Σιών, υπάρχει η περίπτωση οι προφητείες να είναι δουλεία τρίτου, είτε προγενέστερου του Αγίου είτε μεταγενέστερου;
YOSEF22ADAR said
# 49 Ker
Ποσα σε πληρωσαν οι Φαρισαιοι
για να βαλεις αυτα τα απεχθη links ?
🙂
http://en.wikipedia.org/wiki/Pharisees
Μαρία said
51 Δες #8
Κορνήλιος said
Δὲν τὶς ἔγραψε ὁ Καντιώτης, ὁ Καντιώτης ἦταν ἄνθρωπος εὐσεβέστατος καὶ ἐντιμώτατος καὶ μᾶλλον ἔπεσε κι ὁ ἴδιος θῦμα κάποιας ἀπάτης ἢ ψεύδους ἢ ἀπιστίας. Ἀπατεώνας συνειδητὸς πρέπει νὰ ἦταν ὁ Κόντογλου διότι δικό του δημιούργημα ἦταν οἱ νεοφανεῖς «ἁγιοι» τῆς Λέσβου΄Ῥαφαὴλ Νικόλαος καὶ Εἰρήνη, μοναδικὴ μαρτυρία γιὰ τὴν ὕπαρξι τῶν ὁποίων ἦταν τὰ «ὀράματα» μιᾶς παραληρηματικῆς τύπου Ἀθανασίας τοῦ Αἰγάλεω.
Κορνήλιος said
#50 καὶ γιὰ νὰ μὴ παρεξηγηθῶ ὡς Ῥοΐδη δὲν ἐννοῶ τὸν ὑπέροχο συγγραφέα τῆς Παπίσσης, ἀλλὰ τὸν κατὰ φαντασίαν συνεχιστή του.
philalethe00 said
44 Αν ισχύουν αυτά που γράφει ο αγαπητός Γκάλμπρεϊθ στην «εποχή της αβεβαιότητας», ο Καρλ Μαρξ ήταν γόνος εβραϊκής οικογένειας δικηγορικής και που απαρνήθηκαν το ιουδαϊκό θρήσκευμα για την …προαγωγή στο επάγγελμα αυτό, διότι υπήρχε ένα νομικό κώλυμα, και έγιναν προτεστάντες. Ο ίδιος ο Μαρξ, αν δεν απατώμαι, με την (εικονιζόμενη με σταυρούς σε φωτό) πολυαγαπημένη του σύζυγο Τζένυ φον Βεστφάλεν, αν δεν κάνω λάθος, είχε επίσης κάνει (στα ‘πολύ νιάτα του’ 🙂 ) προτεσταντικό «γάμο»(το λέω συμβατικά). Οπότε, είναι μάλλον θέμα ορισμού. Πράγματι, ξέρω και εγώ (ακόμη) ότι οι Ναζί λ.χ. στην Γαλλία είχαν ορίσει ως Εβραίους/διωκόμενους τους του εβραϊκού θρησκεύματος.
Το πρόβλημα είναι ότι ο ίδιος ο Πατροκοσμάς έλεγε, έγραφε στον αδελφό του Χρύσανθο νομίζω, ότι αν και οι Τούρκοι, που ήταν πιο απλοί και αγαθοί άνθρωποι, τον είχαν αγαπήσει στην συντριπτική τους πλειοψηφία, με τους άλλους δεν συνέβαινε το ίδιο, αλλά το ακριβώς αντίθετο, γιατί ήταν φιλάργυροι. Και έτσι, τον διέβαλαν στον Κουρτ Πασά και τον κρέμασε. Βεβαίως, όλα αυτά δεν είναι ακριβώς βιβλιογραφικώς τεκμηριωμένα τώρα, το αναγνωρίζω… 🙂
Ευχές…
philalethe00 said
@Κορνήλιος
Για τα θαύματα των Αγίων αυτών που αναφέρεις, έχω προσωπικά, αλλά και έχουν κυκλοφορήσει βιβλία δεκάδες (κυριολεκτικά, μπορώ να πω ακριβέστερο αριθμό, γιατί έχω ένα από αυτά) με επώνυμες μαρτυρίες. Μήπως να έβαζες ένα ερωτηματικό στις ερμηνείες του λογισμού σου, που λέει περίπου και ο γέροντας Παΐσιος ο Αθωνίτης; 🙂 Φιλικά…
Και συγγνώμη για το εκτός θέματος….!
YOSEF22ADAR said
Αλλο ενα εκτος θεματος
(και εν μεσω … Βατοπεδιου) :
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_21/03/2010_395052
Περι φιλαργυριας
[+] ΓPAΦHMA
Click to access s10.pdf
Αγγελος said
Να θυμηθούμε και τις αδερφούλες Delphine και Marinette, των απολαυστικότατων Contes du Chat perché του Μαρσέλ Αιμέ! Έχουν άραγε μεταφραστεί ποτέ στα ελληνικά;
Κορνήλιος said
#57 Φιλαλήθη,δὲν θὰ δώσω πάτημα στοὺς ἀπίστους κάνοντας αὐτὴν τὴν συζήτησι δημοσίως. Σὲ παραπέμπω στὸν Χρυσόστομο (PG 50,459-460).
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
# 41 Δεν το περίμενα αλλά μου αρέσει καλύτερα το ελληνικό (όσο μπορώ να κρίνω από τα γαλλικά του γυμνασίου που μόλις θυμάμαι).
Delphine secouant sa crinière tragique,
Et comme trépignant sur le trépied de fer,
L’œil fatal, répondit d’une voix despotique:
— « Qui donc devant l’amour ose parler d’enfer ?…
– προσπάθησα να το απαγγείλω και σε καμία περίπτωση δεν με συγκλονίζει όπως το
«με μια φωνή δεσποτική και με ματιά μοιραία»,
ενώ πχ το «…Hereux qui comme Ulysse ou fait un beaux voyage…» (ας με συγχωρήσουν οι γαλλομαθείς αν το σκότωσα ορθογραφικά) το είχα μάθει απέξω στο γυμνάσιο επειδή μου άρεσε να το απαγγέλω.
Εκτός κι αν το ποιητικό αίσθημα, τελικά, συμβαδίζει με τη γλώσσα της πρώτης πρώτης εντύπωσης…
ΥΓ: Και συγγνώμη που είμαι εκτός θέματος πλέον, κάποιες σκέψεις κάνω.
Μιχάλης Νικολάου said
21, (The Great) Pretender? Μήπως έψαχνε αυτόν; 🙂
sarant said
Μιχάλη, αυτός είναι μεγάλη μορφή στην τέως επιστήμη μου;
Earion said
Delphine και Dauphine δεν είναι το ίδιο. Delphine είναι όνομα κύριο, βαφτιστικό. Dauphine είναι η σύζυγος του Δελφίνου, άρα στα ελληνικά η Δελφίνα, Δελφίνη.
Earion said
Οι Διδαχές του Κοσμά Αιτωλού παραδίδονται σε οκτώ χειρόγραφα που σώζονται σήμερα στις εξής βιβλιοθήκες:
1. Βιβλιοθήκη της Βουλής, Αθήνα (αρ. 128), προ το 1872. Το περιέγραψε ο Σπυρίδων Λάμπρος.
2. Εθνική Βιβλιοθήκη, Αθήνα (αρ. 385), πιθανόν του 1808.
3. Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (αρ. 29), πιθανόν αρχών του 19ου αιώνα.
4. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αθήνα (αρ. Κ94β), του 1831.
5. Κοργιαλένειος Ββλιοθήκη, Κεφαλονιά (αρ. 1), 19ου αι.
6. Μονή Λευκοπηγής, Άνω Δίβρη Ηλείας (αρ. 12), μέσα 19ου αι. Το ανεκάλυψε ο Λίνος Πολίτης τη δεκαετία του ’70.
7. Μονή Ξενοφώντος, Άγιον Όρος (αρ. 227), 19ου αι. Το περιέγραψε ο Λίνος Πολίτης.
8. Μονή Ξενοφώντος, Άγιον Όρος (αρ. 228), 19ου αι. Το περιέγραψε ο Λίνος Πολίτης.
Το κείμενο παραλλάσσει έντονα από πηγή σε πηγή.
Έντυπες εκδόσεις έχουν γίνει τέσσερις μέσα στον 19ο αι. (1863, 1863, 1864, 1897). Του «Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου» έγινε το 1950.
Πηγή: Ιωάννης Β. Μενούνος. Κοσμά Αιτωλού διδαχές και βιογραφία. 7η έκδ. επαυξ. Αθήνα: Εκδόσεις Ακρίτας, 2002.
Δύτης των νιπτήρων said
Earion, για τις προφητείες ειπώθηκε παραπάνω ότι είναι πλαστές, όχι για τις διδαχές.
Κορνήλιος said
οἱ διδαχὲς ἐννοεῖται ὅτι εἶναι γνήσιες.
philalethe00 said
60. Κορνήλιέ μου, σε ευχαριστώ. Δεν ξεχνάω ποτέ τι σημαίνει ‘θεολογούμενο’, έννοια σου… 🙂 Ευελπιστώ να βρω γρήγορα εδώ στα βόρεια(Θεσσαλονίκη) την Πατρολογία(έστω του αιρετικού αββά Migne, τι να κάνουμε…) σε δημόσια βιβλιοθήκη και με απόδοση(αν ξέρετε κάτι κάποιος… 🙂 ).
Ευχές σε όλους…!
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Όχι κι αιρετικός ο Migne… Να πεις για τον Παΐσιο μάλιστα! 🙂 Η Πατρολογία υπάρχει εδώ: http://tinyurl.com/6kp8ttr
Documenta Catholica Omnia. Να δω πώς θα μπουν μερικοί μερικοί στην ιστοσελίδα 🙂
Κορνήλιος said
Γρηγόριε αἱρετικὸς ἦταν, ἀλλὰ ἔκανε καλὴ δουλειά. Μαγκιά του! (γιὰ τὸν ἀββᾶ λέω)
Δύτης των νιπτήρων said
Μια ωραία ανάρτηση (και) για τον εν λόγω αββά, δια χειρός Κουκουζέλη: http://boustasia.blogspot.com/2010/04/2010.html
Κορνήλιος said
Δύτη, ἔχεις διαβάσει ἐκεῖνα ποὺ ἔγραψε γιὰ τὸν Μigne ὁ Οὐμβέρτος Ἔκος;
Δύτης των νιπτήρων said
Δε νομίζω, εκτός αν η μνήμη μου με έχει εγκαταλείψει εντελώς -πού τα έγραψε;
Κορνήλιος said
στὸ Ἀναμνήσεις Ἐπὶ Χάρτου, τίτλος: Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΙΝ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ
Δύτης των νιπτήρων said
Ευχαριστώ, θα το ψάξω!
sarant said
71: Ωραία ανάρτηση, Δύτη ευχαριστώ!
philalethe00 said
69: Δυστυχώς, έκανε και λογοκρισία στον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά- που ήταν και μετά το σχίσμα. Φοβάμαι ότι είχε πολλές από τις δυτικές προκαταλήψεις του «Μεσαίωνα», που κληρονόμησαν και οι δικοί μας αντιβυζαντιστές-«διαφωτιστές» του 20ου-21ου αι.
Ευχαριστώ πολύ!!! 😀
Pan_ούτσος said
Δε ξέρω για χασικλής και κομμουνιστής αλλά στο πούστης διέπρεψε και αντιγράφω:
UPDATE: Φαίνεται πως τα σκάγια του εμετού έφτασαν μέχρι την αρχισυνταξία στο Πρώτο Θέμα και εντελώς ύπουλα (και εξόχως έντεχνα) οι αλήτες αρκουδέηδες, που θα’λεγε κι ο Πρόεδρος, αλλάξανε το περιεχόμενο του συγκεκριμένου λινκ στο οποίο ήταν αναρτημένο το κείμενο του Πανούτσου με τον γελοίο τίτλο ‘Αθήνα, το Ισλαμαμπάντ της Ευρώπης’ και έβαλαν στη θέση του (αφήνοντας τα ίδια σχόλια και το ίδιο ακριβές web address) ένα επίσης άθλιο κείμενο του ίδιου με τίτλο ‘Κοινωνία επαναστατικών φαντασιώσεων’. Το δε παλιό κείμενο ούτε στην cache μνήμη του google engine δεν το βρίσκεις (κάτι σαν το βιογραφικό του συντάκτη του). Ευτυχώς έχει αναδημοσιευτεί από πληθώρα φασιστοεθνικιστικών μπλογκς (τρομάρα τους), αλλά και άλλων που κάνουν τον κόπο να κρατούν τεκμήρια της πνευματικής κατάντιας μας. Αλλάξαμε το λινκ που ανακατευθύνει, για να μη χάνονται τα τεκμήρια της μωρίας. Άθλιοι, όπως και ο λόγος τους.
Δύτης των νιπτήρων said
Αυτό που λένε, διορθώνεις το κακό με χειρότερο…
sarant said
78: Όπως τα είπε ο Δύτης στο 79. Ευχαριστώ, δεν το ήξερα.
Immortalité said
Εμένα πάλι πώς μου ξέφυγε αυτή η ανάρτηση;
angelos said
Pretender εκτός από σφετεριστής σήμαινε (και εν μέρει σημαίνει ακόμα) και διεκδικητής (=όχι απαραίτητα ψεύτικος).
Ein Steppenwolf said
83: Μην ακολουθήσετε τον σύνδεσμο. Το παραπάνω σχόλιο καλύτερα να σβηστεί.
ppan said
Γαμωτο εμένα δεν με αφήνει να μπω..Μην σβηστεί και μείνω με την περιέργεια 🙂
Ein Steppenwolf said
85: Ο Chrome μου βγάζει
Στέλιος said
Πάντως καλά έκανε το spambot του 83 και άφησε το σχόλιο, και διάβασα και αυτό το άρθρο!!! 🙂
Ρε τον Πανούτσο… 🙂
Τι ωραίες εποχές τότε με το «1821» πάντως… Το τι σφαγή γινότανε στην σελίδα του ντοκιμαντέρ στο φατσοβιβλίο δεν λέγεται!!! 😀
sarant said
Το τέως 83, διότι το έσβησα.