Μεζεδάκια της Παπαντής

Κανονικά τα μεζεδάκια θα τα σερβίραμε χτες, που είναι Σάββατο, χτες όμως ήταν πρωτομηνιά, οπότε είχαμε το καθιερωμένο μηνολόγιο, κι έτσι το μηνολόγιο εκτόπισε τα μεζεδάκια και τα μεζεδάκια μπαίνουν σήμερα και εκτοπίζουν το φιλολογικό-λογοτεχνικό άρθρο που έχουμε συνήθως τις Κυριακές. Κι επειδή το 2014 δεν είναι δίσεκτο, κάτι ανάλογο θα έχουμε και τον Μάρτη, αφού η πρωτομηνιά πέφτει πάλι Σάββατο. Οπότε τα μεζεδάκια δημοσιεύονται κατ΄εξαίρεση σήμερα, 2 του μηνός, που είναι της Υπαπαντής του Κυρίου, ή αλλιώς, στα λαϊκά, της Παπαντής ή και Παναγιάς της Παπαντής.

* Το πρώτο μεζεδάκι μας είναι λίγο παλιότερο, αλλά την προηγούμενη βδομάδα, που έπρεπε να το σερβίρω, το ξέχασα στο ψυγείο. Σε άρθρο της στο bookpress.gr, η Σώτη Τριανταφύλλου απολογείται που άργησε να ανακαλύψει τον Στ. Ράμφο και εξηγεί ότι γι’ αυτό έφταιγαν οι προκαταλήψεις της, μεταξύ των οποίων ήταν και η αντιπάθειά της για «εκείνη την επιτηδευμένη του βαρεία στο ρο». Ο Ράμφος βέβαια τυπώνει τα έργα του σε πολυτονικό, αλλά βαρεία πάνω στο ρο δεν νομίζω να βάζει: η βαρεία, σε γενικές γραμμές, μπαίνει σε φωνήεντα, και μάλιστα μόνο όταν βρίσκονται στη λήγουσα της λέξης. Η αγαπητή Σώτη εννοεί τη δασεία, η οποία στα αρχαία κείμενα και στο χάρντκορ πολυτονικό μπαίνει στο αρκτικό ρο (ῥ), δηλαδή όταν το ρο βρίσκεται στην αρχή των λέξεων, επειδή στα πολύ παλιά χρόνια το ρο στην αρχή της λέξης προφερόταν, φαίνεται, με μια δασύτητα, και γι’ αυτό σε μερικές ξένες γλώσσες βλέπουμε τα ελληνικά δάνεια που αρχίζουν από ρο να γράφονται με rh (rhythm, ας πούμε).

Όταν το ρο βρισκόταν στη μέση της λέξης δεν έπαιρνε δασεία, εκτός αν τύχαινε διπλό ρο, οπότε το πρώτο από τα δύο έπαιρνε ψιλή και το άλλο δασεία, όπως στην εικόνα (παρμένη από ένα βιβλίο του 1850), αλλά σήμερα αυτό το στολίδι μόνο οι εντελώς χάρντκορ πολυτονιστές το χρησιμοποιούν (απορώ πάντως πώς θα το περιέγραφε αυτό η Σώτη!)

* Ένα μικρό από τα Νέα, στο ρεπορτάζ για την κλήρωση των προκριματικών του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου: Πρωτοεμφανιζόμενη στη διοργάνωση θα είναι η εθνική ομάδα του Γιβραλτάρ για την οποία υπάρχει περιορισμός να κληρωθεί με την Ισπανία. Το ίδιο ισχύει για το Αζερμπαϊτζάν με την Αρμενία. Υπάρχει περιορισμός να κληρωθεί σημαίνει ότι πρέπει, καλά και σώνει, να κληρωθεί μαζί της, κάτι που ασφαλώς δεν ισχύει αν δούμε ότι «το ίδιο ισχύει» για Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν. Ασφαλώς, αυτό που εννοούν είναι ότι υπάρχει ο περιορισμός να μην κληρωθούν στον ίδιο όμιλο οι δυο ομάδες. Παναπεί, το πραγματικό νόημα αντιστρέφεται -αλλά θα μου πείτε, αυτό το κάνουν τα Νέα και στην ειδησεογραφία τους.

* Πάλι από τα Νέα, αλλά και από πάμπολλους άλλους ιστότοπους ένα πολύ συνηθισμένο λάθος, ορθογραφικό αλλά εκνευριστικό. Βρέθηκε, λέει, «οπλισμός βαρέΩς τύπου» μέσα στο πορτμπαγκάζ αυτοκινήτου στο Παλιό Φάληρο (πολύ κοντά στο σπίτι μου μάλιστα). Όμως το «βαρέως» με ωμέγα είναι επίρρημα -το φέρω βαρέως να βλέπω συνεχώς αυτό το λάθος. Εδώ έχουμε επίθετο (το βλέπουμε κιόλας: ακολουθεί ουσιαστικό), άρα ΔΕΝ βάζουμε ωμέγα. Βαρέος τύπου· αφού θεωρούμε αναπόφευκτα τέτοια απολιθώματα, ας τα γράφουμε σωστά.

* Ένας φίλος μου έστειλε λινκ προς την εξής είδηση: Χιλιάδες αυθεντικά ελληνικά ονόματα της αρχαιότητας στο δοκίμιό του συγγραφέα Ν. Μπουσουλέγκας. Ακλισιά βέβαια, που μπορεί να είναι και τυπογραφικό λάθος, αλλά το ωραίο ήταν το σχόλιό του: Λιθουανός από τη Θεσσαλονίκη έγραψε δοκιμιό!

* Κι άλλος φίλος μού έστειλε μεζεδάκι με έξυπνο σχόλιο. Συγκεκριμένα, ο φίλος μου επισημαίνει παραπολιτικό άρθρο στα Νέα που ξεκινάει ως εξής: Υπάρχει μια κλασική ελληνική παροιμία που λέει (σε παράφραση) «όλα του γάμου δύσκολα και η νύφη… σε ενδιαφέρουσα». Το σχόλιο του φίλου μου:
«Και γιατί παρακαλώ σε παράφραση; Τόσο χυδαίο είναι το «γκαστρωμένη»; Περισσότερο χυδαίο από τον συντάκτη δηλαδή;» Έλα ντε!

* Ένας από τους παλιούς μεγάλους δωρητές του ιστολογίου σε μεζεδάκια και μαργαριτάρια, ο Χρ. Μιχαηλίδης (παραλίγο βραβευμένος με το βραβείο Τσαπατσούλιτζερ) ξαναχτυπά με άρθρο στο protagon, στο οποίο καταγγέλλει την κινεζική κυβέρνηση, η οποία έχει, λέει, τοποθετήσει στην πλατεία Τιεν Αν Μεν γιγαντιαίες οθόνες όπου προβάλλονται ειδυλλιακά τοπία με τον ήλιο να ανατέλλει λαμπρός, για να κρύβεται η ρύπανση του πραγματικού ουρανού. Πρόκειται για έναν εξωφρενικό μύθο, που έχει ανασκευαστεί εδώ και αρκετές μέρες (λες και χρειαζόταν ανασκευή). Οι οθόνες δείχνουν διαφημιστικές τουριστικές φωτογραφίες από μια περιοχή στη Νότια Κίνα. Όπως λέει και το δεύτερο άρθρο, οι δυτικοί είναι πρόθυμοι να χάψουν οποιαδήποτε εξωφρενική ιστορία έρχεται από την Κίνα…

* Μια είδηση που κυκλοφόρησε πολύ χτες, αλλά μόνο σε αναξιόπιστους ιστοτόπους, είναι και η «τεράστια νίκη» του Νότη Μαριά των ΑΝΕΛ. Συγκεκριμένα: Μία τεράστιας σημασίας απόφαση για την Ελλάδα και τον λαό της κατάφερε να αποσπάσει πριν από λίγο από την Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων Νότης Μαριάς. … η Ολομέλεια έκανε δεκτή την τροπολογία που κατέθεσε χθες στην Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου για άρση ασυλίας των εκπροσώπων της Τρόικας σε όλες τις χώρες που έχουν επιβληθεί μνημόνια.

Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Αφενός, η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν συνεδρίαζε την προηγούμενη εβδομάδα αλλά θα αρχίσει από Δευτέρα. Κι έπειτα, ο Νότης Μαριάς δεν είναι βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, άλλωστε κανείς από το κόμμα του δεν είναι διότι δεν είχε ιδρυθεί το 2009 που έγιναν οι προηγούμενες ευρωεκλογές, οπότε δεν θα μπορούσε να «καταθέσει τροπολογία». Προφανώς πρόκειται όχι για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά για την Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, που είναι όργανο εντελώς διαφορετικό, που δεν έχει σχέση με την ΕΕ.

* Κι άλλη μια περίεργη είδηση με ευρωπαϊκό χρώμα. Σύμφωνα με άρθρο του nooz.gr, Στις 25 Μαΐου, με τροπολογία που θα καταθέσει στη Βουλή, προσδιορίζεται να διεξαχθούν οι Ευρωεκλογές,όπως ανακοινώνει στο Βήμα της Κυριακής ο  υπουργός Εσωτερικών Γιάννης Μιχελάκης. Συγνώμη, αλλά αυτό δεν λέγεται δημοσιογραφία. Το ότι οι ευρωεκλογές θα διεξαχθούν στις 25 Μαΐου έχει αποφασιστεί εδώ και πολλά χρόνια και, ούτως ή άλλως, είναι μια απόφαση που λαμβάνεται από τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και όχι βέβαια από το κοινοβούλιο ενός κράτους-μέλους, και μάλιστα με… τροπολογία σε άσχετο νομοσχέδιο λίγους μήνες πριν από τη διεξαγωγή τους!

Αυτό που θα αποφασιστεί με την τροπολογία είναι να διεξαχθεί ο πρώτος γύρος των ελληνικών αυτοδιοικητικών εκλογών στις 18 Μαΐου και ο δεύτερος στις 25 Μαΐου, μαζί με τις ευρωεκλογές, αντίθετα με την πρόβλεψη του νομοθέτη στον Καλλικράτη, βάσει της οποίας θα είχαμε τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών στις 25 Μαΐου μαζί με τις ευρωπαϊκές εκλογές. Η αλλαγή αυτή γίνεται προφανώς επειδή η κυβέρνηση εκτιμά ότι ίσως μετριαστεί η προδιαγραφόμενη ήττα της στις ευρωπαϊκές εκλογές με τον τρόπο αυτό, αφού αν έχει κάποια καλά αποτελέσματα στις περιφερειακές εκλογές θα δημιουργήσει κλίμα νίκης -και φυσικά σύσσωμη η αντιπολίτευση επικρίνει την πρόταση, όπως και πολλές προσωπικότητες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, το τερτίπι αυτό δεν οδηγεί μόνο σε σπατάλη (αφού σε κάποιες περιφέρειες και δήμους μπορεί θεωρητικά να μη χρειαστεί δεύτερος γύρος, οπότε θα στηθούν άδικα κάλπες μόνο για τις ευρωεκλογές), αλλά λειτουργεί και αντιευρωπαϊκά. Εννοώ ότι πολλοί ετεροδημότες που δεν έχουν χρόνο ή χρήματα για δύο μεταβάσεις στην εκλογική τους περιφέρεια, θα προτιμήσουν να ψηφίσουν μόνο στον πρώτο γύρο (διότι τότε καθορίζεται η εκλογή των δημοτικών συμβούλων) και δεν θα κάνουν το δεύτερο ταξίδι, ειδικά αν ο συνδυασμός της προτίμησής τους έχει αποκλειστεί από τον δεύτερο γύρο, κι έτσι δεν θα ψηφίσουν στις ευρωπαϊκές εκλογές -κι ας είναι η συμμετοχή το μεγάλο διακύβευμα, σύμφωνα με τα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Θα μου πείτε, εδώ ο κ. Σαμαράς το 1993 δεν δίστασε να σαμποτάρει τη συνεννόηση με τη γειτονική χώρα για να χτίσει την προσωπική του καριέρα, θα ενδιαφερθεί για την ευρωπαϊκή οικοδόμηση αν είναι να κερδίσει καμιά ποσοστιαία μονάδα;

* Η γενικομανία της εβδομάδας, από τον υπουργό Οικονομικών ο οποίος, αν αποδόθηκαν σωστά οι δηλώσεις του, φέρεται να είπε ότι το πρόβλημα του δημοσιονομικού κενού «έχει λυθεί με τρόπο που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης». Δεν ξέρω αν είναι σωστό αυτό που λέει, ξέρω όμως ότι το ρήμα επιδέχομαι δεν επιδέχεται σύνταξη με γενική.

* Η δεύτερη γενικομανία της εβδομάδας, από τον εκφωνητή του Μέγκα στο βραδινό δελτίο ειδήσεων της Παρασκευής, όπου είπε το φοβερό «να αντεπεξέλθουν των υποχρεώσεων» (αντί: στις υποχρεώσεις). Αν για κάθε τέτοια κοτσάνα πλήρωναν ένα λεπτό του ευρώ στους κληρονόμους του Μποστ, οι γιοι του θα ήταν τώρα εκατομμυριούχοι.

* Μια στιγμή μπορεί να φαίνεται πως διαρκεί μια αιωνιότητα, και μια μέρα μπορεί να περάσει σαν ένα λεπτό, αλλά πόσο διαρκούν δυο χρόνια; Διαβάζω στο ‘Εθνος ότι ο Σπύρος Ευαγγελάτος σε μια ομιλία του θέλησε «να μεταφέρει τη δόξα της Λυρικής όσο στεγαζόταν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, τις δεκαετίες 1955-57». Άρα, δυο χρόνια κρατούν όσο μια δεκαετία ή ίσως μερικές δεκαετίες.

* Αυτή την ακλισιά, που μου την έστειλε φίλος, δεν την είχα ξαναδεί: αγναντεύοντας την εντυπωσιακή οροσειρά των Τζουμέρκα. Όπως ίσως ξέρετε, τα Τζουμέρκα είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του ποιητής Γιώργος Κοτζιούλας, που είναι παιδί της Πλατανούσα.

* Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε σε πολλούς ιστοτόπους (π.χ. εδώ) «ο καρκίνος προτιμά τέσσερις νομούς της Μακεδονίας». Δεδομένου ότι ο ένας από αυτούς είναι ο νομός Καρδίτσας, θα πρόκειται για τη Μεγάλη Μακεδονία, που ξεκινάει από τον Σπερχειό και φτάνει μέχρι τον Έβρο.

* Το κύριο άρθρο (εντιτόριαλ ελληνιστί) του περιοδικού The Books Journal (δεν υπάρχει ονλάιν, παρά μόνο στο Φέισμπουκ, ενώ το απόσπασμα παρατίθεται και σε επικριτικό άρθρο του Χρήστου Νάτση στο Unfollow) ξεκινάει ως εξής: Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε η ελληνική κυβέρνηση στη στιγματισθείσα ως απάνθρωπη από δυνάμεις του λιμενικού αντιμετώπιση των μεταναστών που έχασαν τη ζωή τους στο Φαρμακονήσι προσπαθώντας να περάσουν στον «παράδεισο», είναι απαράδεκτη.

Από ποιον στιγματίστηκε ως απάνθρωπη η αντιμετώπιση; Προφανώς από τις δυνάμεις του λιμενικού, άλλος τρόπος να διαβαστεί η τερατώδης αυτή πρόταση δεν υπάρχει. Όλα τα ‘χε η Μαριορή, το υπερβατό τη μάρανε! Κι αυτά τα κάκιστα ελληνικά τα διαβάζουμε στο κύριο άρθρο ενός (οΘντκ) ποιοτικού περιοδικού που έχει ως αντικείμενο, τάχαμ, το βιβλίο! Και σαν να μην έφτανε αυτό, όπως ο κολυμβητής που κάνει μακροβούτι καμιά φορά χάνει τον προσανατολισμό του όσο βρίσκεται μέσα στη θάλασσα και βγαίνει σε άλλο σημείο από εκείνο που σχεδίαζε, έτσι κι ο συντάκτης του άρθρου, μόλις τελειώνει το θηριώδες μακροβούτι του έχει ξεχάσει με ποιο ουσιαστικό έχει ξεκινήσει, κι έτσι καταλήγει: είναι απαράδεκτη. Ο τρόπος … είναι απαράδεκτη, αν προσέξατε!

Καλή Κυριακή να έχετε κι άλλο κακό να μη μας βρει!