Εφτά χρόνια με και χωρίς φαγούρα

Σήμερα έχουμε γενέθλια, το ιστολόγιο κλείνει τα εφτά του χρόνια, μια και έκανε τα πρώτα του βήματα στις 16 Φεβρουαρίου του 2009. Οπότε, παρακαλώ να μου συγχωρήσετε την αυτοαναφορικότητα του σημερινού άρθρου, που άλλωστε το είχα προαναγγείλει υπαινικτικά την περασμένη βδομάδα, όταν δημοσίευσα τη συνέχεια από το βιβλίο του πατέρα μου, που κανονικά ήταν να μπει σήμερα, γράφοντας: την επόμενη Τρίτη, που ήταν να συνεχιστούν κανονικά οι δημοσιεύσεις, το ιστολόγιο θα έχει έκτακτη ύλη, διότι είναι μια έκτακτη μέρα.

Και θα συμφωνήσετε μαζί μου, πιστεύω, πως για ένα εφτάχρονο η μέρα των γενεθλίων του είναι έκτακτη και με το παραπάνω. Βέβαια, δεν είναι ίδια όλα τα γενέθλια. Το εφτάχρονο παιδί, που πηγαίνει στην πρώτη δημοτικού, και παίζει και τρέχει πέρα-δώθε αεικίνητο, δεν έχει καν φτάσει στα μισά της παιδικής ηλικίας. Από την άλλη, τα εφτάχρονα ιστολόγια μάλλον έχουν περάσει στην τρίτη ηλικία τους.

Στα εφτά λοιπόν χρόνια που είμαστε μαζί,  έχουν δημοσιευτεί στο ιστολόγιο συνολικά 2591 άρθρα (με το σημερινό) για τις 2527 μέρες ζωής του. Στην έβδομη χρονιά του (από τις 17.2.2015 έως σήμερα) δημοσιέψαμε ένα άρθρο κάθε μέρα, χωρίς ποτέ να διακοπεί το σερί, όπως είχε συμβεί και στην έκτη χρονιά. (Το σερί της καθημερινής δημοσίευσης βαστάει αδιάλειπτο από τις 29.1.2014). Και επειδή έτυχε και δημοσίευσα και διπλά άρθρα μερικές μέρες, συνολικά την έβδομη χρονιά μας είχαμε 373 άρθρα.

Συνολικά μέσα στην εφταετία έχετε κάνει 321.000 σχόλια, ενώ το ιστολόγιο έχει δεχτεί 12.030.000 επισκέψεις -πριν από πέντε μέρες περάσαμε, αθόρυβα, τον κάβο των 12 εκατομμυρίων. Αν περιοριστούμε στα στατιστικά στοιχεία του τελευταίου χρόνου, είχαμε: 373 άρθρα, 62.000 σχόλια, 2.350.000 επισκέψεις.

Όλα αυτά τα χρόνια, υπάρχουν οι τακτικοί και οι λιγότερο τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου, που πολλοί από αυτούς ήταν ή έχουν γίνει φίλοι, ενώ αρκετοί έχουν γραφτεί και “συνδρομητές” (ο μετρητής μου λέει 8700 άτομα), οπότε ειδοποιούνται με ηλεμήνυμα ή με άλλον τρόπο κάθε φορά που ανεβάζω καινούργιο άρθρο. Άλλοι πάλι ειδοποιούνται για τις δημοσιεύσεις από το Φέισμπουκ, υπάρχουν όμως και οι αναγνώστες που φτάνουν στο ιστολόγιο εντελώς τυχαία μέσω γκουγκλ, έχοντας κάνει αναζήτηση για κάποια λέξη ή φράση. Αυτή την εβδομάδα, οι συχνότεροι όροι αναζήτησης, πέρα από το «Σαραντάκος» (με ή χωρίς τόνο ή και στο λατινικό) ήταν, μεταξύ άλλων, το «ζνίχι» (το είχαν βάλει ερώτηση σε κάποιο τηλεπαιχνίδι), «πράσσειν άλογα», «πας μη έλλην βάρβαρος», «ορθοπεδικός» και «του ευεργετηθέντος» -ελπίζω να βρήκαν την απάντηση που έψαχναν. Κάποιος ήρθε τις προάλλες στο ιστολόγιο μέσω της αναζήτησης για «παραλλαγές σόλων». Ομολογώ ότι δεν ξέρω αν εννοούσε τον Σόλωνα ή τις σόλες.

Γενέθλια έχουμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχάσουμε ότι εμείς εδώ λεξιλογούμε, οπότε ας πούμε μερικά πράγματα για τον αριθμό εφτά, τα χρόνια που συμπληρώνουμε σήμερα, αν και δεν θα εξαντλήσουμε το θέμα.

Το «επτά» ανάγεται σε ινδοευρωπαϊκή ρίζα, με ομόρριζο το λατινικό septem (απ’ όπου το γαλλικό sept, το ιταλ. sette και τα συναφή) και το αρχαίο γερμανικό *sebum, απ’ όπου το sieben των γερμανικών και το αγγλικό seven. Στα τούρκικα είναι yedi, εξ ου και Γεντί Κουλέ-Επταπύργιο δηλαδή. Η λέξη δασυνόταν στα αρχαία, οπότε κάποια δάνεια μεταγράφονται στα αγγλικά ως hepta-.

Ο αριθμός επτά έχει τεράστια θρησκευτική, λαογραφική και ιστορική βαρύτητα, και το θέμα δεν φιλοδοξώ να το καλύψω σε μισό άρθρο, τη στιγμή που θα μπορούσε να γεμίσει βιβλίο. Να αναφέρω πάντως επιτροχάδην μερικά μεγάλα αστέρια από τον αστερισμό του Εφτά: οι εφτά μέρες της εβδομάδας, τα εφτά χρώματα του ουράνιου τόξου, οι εφτά σοφοί της αρχαίας Ελλάδας, τα εφτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, οι επτά επί Θήβας, οι εφτά λόφοι της Ρώμης αλλά και της Κωνσταντινούπολης.

Έχουμε ακόμα τις εφτάψυχες γάτες, το εφτασφράγιστο μυστικό, την έβδομη σφραγίδα -και τα εφτά χρόνια φαγούρα, που έδωσαν τον τίτλο του άρθρου. Λένε ότι στα εφτά χρόνια μια σχέση δοκιμάζεται, κι αυτό είναι το θέμα της ταινίας Seven years itch, Εφτά χρόνια φαγούρα, με τη Μέριλιν Μονρόε. Όσο για τη δική μας σχέση, του ιστολογίου με τους αναγνώστες του, τέτοια φαγούρα δεν υπάρχει, τουλάχιστον από τη δική μου πλευρά. Οπότε, έχουμε εφτά χρόνια χωρίς φαγούρα.

Από την άλλη πλευρά, φαγούρα υπάρχει, αλλά με την έννοια της ανησυχίας, του έρωτα για τις λέξεις, της υγιούς δυσπιστίας απέναντι σε μύθους και σε αυθεντίες και σε όσα θέλουν να δεχτούμε ανεξέταστα. Οπότε, έχουμε εφτά χρόνια με και χωρίς φαγούρα. Με το καλό και στα οχτώ!