Η κατοικία των θεών – Λεξιλογική παρουσίαση

Πριν από δυο μήνες περίπου είχα ανεβάσει δυο συνεχόμενα άρθρα για τον Αστερίξ, πρώτα μια παρουσίαση της περιπέτειας Αστερίξ στους Βρετανούς και μετά μια γενική παρουσίαση των πρωταγωνιστών του κόμικς.

Είχα γράψει τότε, ότι με μια δόση υπερβολής θα μπορούσαμε να πούμε πως οι 24 τόμοι του Αστερίξ (εννοώ την κοινή δημιουργία του Ρενέ Γκοσινί και του Αλμπέρ Ουντερζό) είναι μια από τις σημαντικότερες προσφορές της Γαλλίας στον παγκόσμιο πολιτισμό μεταπολεμικά. Τουλάχιστον η γενιά μου, που γνώρισε τον Αστερίξ στα φοιτητικά της χρόνια, τον αγάπησε σχεδόν ομόθυμα -και η ανταπόκρισή σας σε αυτές τις δημοσιεύσεις ήταν πολύ θετική, οπότε είχα πει ότι θα αρχίσω να παρουσιάζω στο ιστολόγιο, έναν προς έναν, τους 24 τόμους του Αστερίξ, κάτι που, με μια συχνότητα έναν τόμο κάθε δίμηνο, θα μας πάρει τέσσερα χρόνια.

Οι δυο μήνες πέρασαν και ήρθε η σειρά για την δεύτερη περιπέτεια που θα παρουσιάσω, την «Κατοικία των θεών». Είναι μία από τις δύο περιπέτειες του Αστερίξ που μετέφρασε ο Κώστας Ταχτσής για τη σειρά των εκδόσεων Ψαρόπουλου, το 1978 -στη συνέχεια ανέλαβε ο Αργύρης Χιόνης. Στη σειρά των εκδόσεων Μαμούθ, που είναι αυτή που κυκλοφορεί, τη μετάφραση την έκανε η Ιρένε Μαραντέι.

Γενικά, θεωρώ καλύτερες τις μεταφράσεις του Ψαρόπουλου, αλλά αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι τις έχω συνηθίσει. Από την άλλη, ο δεύτερος μεταφραστής βρίσκεται σε δύσκολη θέση, διότι ίσως αισθάνεται αναγκασμένος να αποφύγει τα λογοπαικτικά ευρήματα του πρώτου. Πάντως, όπως θα δείτε πιο κάτω, από τη μετάφραση του Ταχτσή δεν λείπουν τα μεταφραστικά λάθη.

Στα κατεβασάδικα του Διαδικτύου βρίσκει κανείς σε ηλεμορφή τον Αστερίξ της έκδοσης Μαμούθ, αλλά, απ’ όσο ξέρω και έψαξα, όχι την έκδοση Ψαρόπουλου. Από καλή τύχη (στον ουρανό τον έψαχνα και στη γη τον βρήκα) ένας καλός φίλος, συνομήλικος περίπου, έχει στη βιβλιοθήκη του μερικούς τόμους από τότε, και μου έδωσε και σκανάρισα δυο.

Λοιπόν, την Κατοικία των Θεών σε έκδοση του Ψαρόπουλου τη σκανάρισα και την έχω ανεβάσει εδώ (με τη βοήθεια του Στάζιμπου για την ηλεβιβλιοδεσία) όπου μπορείτε να τη διαβάσετε ονλάιν -ή να την κατεβάσετε από εδώ. Κάπως αχνά βγήκαν τα χρώματα, να με συμπαθάτε. (Αν έχετε άλλους Ψαρόπουλους και τους σκανάρετε, θα βοηθήσετε τις επόμενες παρουσιάσεις. Και για να το κάνω πιο συγκεκριμένο, αναζητούνται εθελοντές που θα έχουν και θα σκανάρουν το «Ο Γαλάτης Αστερίξ» σε έκδοση Ψαρόπουλου. Το σκανάρισμα είναι πολύ κοπιαστική δουλειά -κάποιος σκανάριζε τόμους και άγιασε- οπότε ας το μοιραστούμε να μας πέσει πιο αλαφρύ. Βεβαια ο εθελοντής πρέπει να το δηλώσει στα σχόλια, να μην κάνουν πολλοί την αγγαρεία άδικα -ή να μοιραστεί κάπως).

Θα λεξιλογήσω λοιπόν για την Κατοικία των Θεών, παρόλο που αυτά που θα πω μπορεί κανείς να τα βρει σε πολλούς αστεριξολογικούς ιστότοπους.

Αστερίξ, οι πρωταγωνιστές (συνέχεια από χτες)

Αν και δεν το συνηθίζω να αφιερώνω δυο συνεχόμενα άρθρα στο ίδιο θέμα, θα κάνω μια εξαίρεση. Παρόλο που υπάρχει φόβος να σας κουράσω, αφού και το πιο εκλεκτό έδεσμα το βαριέσαι όταν το γεύεσαι συχνά, θα το διακινδυνεύσω: το σημερινό άρθρο θα αποτελέσει κατά κάποιον τρόπο συνέχεια του χτεσινού, στο οποίο σχολίασα την περιπέτεια «Ο Αστερίξ στους Βρετανούς». Συνέχεια προς τα πίσω, πιο σωστά, πρίκουελ μάλλον παρά σίκουελ, αφού σήμερα θα κάνουμε μια εισαγωγή στις 24 περιπέτειες του Αστερίξ, που έπρεπε ίσως να έχει προηγηθεί -αλλά ποτέ δεν είναι αργά.

Βλέπετε, όπως συνειδητοποίησα ήδη ενώ έγραφα το χτεσινό άρθρο, εκτός από τα γλωσσικά και λεξιλογικά (και μεταφραστικά) της κάθε περιπέτειας, χρειάζεται και μια γενική εισαγωγή, που να αναφέρεται, αν μη τι άλλο, στους πρωταγωνιστές της σειράς, δηλαδή σε εκείνους που εμφανίζονται σε αρκετές περιπέτειες -μερικοί και σε όλες. Αυτή την εισαγωγή θα τη διαβάσετε σήμερα.

Ο Αστερίξ γεννήθηκε, δηλαδή άρχισε να δημοσιεύεται στις 29 Οκτωβρίου 1959, σε συνέχειες, στο πρώτο τεύχος του περιοδικού Pilote. (Τούτο σημαίνει πως είμαι συνομήλικος με τον Γαλάτη, αφού γεννήθηκα τέσσερις μέρες αργότερα). Η πρώτη περιπέτεια ήταν η «Αστερίξ ο Γαλάτης», στην οποία γνωρίζουμε αρκετούς από τους πρωταγωνιστές -αλλά όχι όλους. Δημιουργοί του Αστερίξ ήταν ο σεναρίστας Ρενέ Γκοσινί (Goscinny, 1926-1977) και ο σκιτσογράφος Αλμπέρ Ουντερζό (Uderzo, 1927-). Οι περιπέτειες λίγο μετά την ολοκλήρωση των συνεχειών έβγαιναν και σε τόμους. Συνολικά το ζευγάρι δημιούργησε μαζί 24 περιπέτειες -τελευταία ήταν ο Αστερίξ και οι Βέλγοι, που την άρχισαν μαζί αλλά ο Γκοσινί πέθανε ενώ είχαν μείνει 8 σελίδες μισοτελειωμένες. Μετά, ο Ουντερζό έβγαλε και αρκετές περιπέτειες μόνος του, που τις θεωρώ υποδεέστερες.

Όπως έγραψα και χτες, στην Ελλάδα ο Αστερίξ πρωτοήρθε γύρω στο 1969, όταν κυκλοφόρησε το περιοδικό Αστερίξ από τις εκδόσεις Σπανός, που είχε την ύλη του γαλλικού Pilote, με γαλλικά κόμικς σε συνέχειες. Το περιοδικό κυκλοφόρησε επί καναδυό χρόνια και παρουσίασε κάπου οχτώ περιπέτειες του Αστερίξ.

Μετά, τα δικαιώματα τα πήρε ο Ψαρόπουλος και άρχισε από το 1978 να δημοσιεύει τις περιπέτειες σε αυτοτελή άλμπουμ, ένα τον μήνα. Δημοσιεύτηκαν και οι 24 αρχικές περιπέτειες και μερικές από τις μεταγενέστερες. Από το 1989 αν δεν κάνω λάθος ο Αστερίξ άρχισε να εκδίδεται από τις εκδόσεις Μαμούθ. Κυκλοφόρησαν και οι 24 αρχικές περιπέτειες καθώς και όλες οι μεταγενέστερες, ενώ επίσης κυκλοφόρησαν αρκετοί τόμοι στα αρχαία ελληνικά, τα ποντιακά, τα κυπριακά και τα κρητικά. Στα βιβλιοπωλεία και στα περίπτερα βρίσκει κανείς μόνο τις εκδόσεις Μαμούθ, του Ψαρόπουλου μόνο σε παλαιοβιβλιοπωλεία.

Η δράση του Αστερίξ τοποθετείται στο 50 π.Χ. στην Αρμορικήίκη -εκεί βρίσκεται το (παραθαλάσσιο) ανυπόταχτο χωριό. Η Αρμορική ήταν μια περιοχή της Γαλατίας, χοντρικά ανάμεσα στις εκβολές του Λίγηρα και του Σηκουάνα. Και η χρονολογία βολεύει (η εποχή του Καίσαρα) αλλά και η τοποθεσία -εύκολα ταξίδια διά θαλάσσης.

Το ανυπόταχτο γαλατικό χωριό, όσο κι αν αυτό φαίνεται περίεργο, είναι ανώνυμο -αν δεν κάνω κάποιο τραγικό λάθος, πουθενά δεν αναφέρεται το όνομά του. Αντίθετα, επώνυμα είναι τα τέσσερα ρωμαϊκά στρατόπεδα που το περιτριγυρίζουν από την ξηρά. Τα στρατόπεδα είναι τα εξής:

* Aquarium, που είναι η λατινικής προέλευσης γαλλική λέξη που σημαίνει ενυδρείο.

* Babaorum, λογοπαίγνιο με το γλύκισμα baba au rhum (μπαμπάδες με ρούμι).

* Laudanum, λατινικής προέλευσης γαλλικής λέξης, το παυσώδυνο λάβδανο.

* Petibonum, λογοπαίγνιο με τη γαλλική έκφραση petit bonhomme (ανθρωπάκος).

Δηλαδή, δύο στρατόπεδα είναι λατινικές λέξεις και δύο λογοπαίγνια με γαλλικές λέξεις.

Το χωριό είναι ανώνυμο αλλά πολλοί κάτοικοί του κατονομάζονται. Κάποιος που είχε υπομονή, κάθισε και μέτρησε 29 κατονομαζόμενους Γαλάτες κατοίκους του ανυπόταχτου χωριού. Βέβαια, αρκετοί από αυτούς είναι κομπάρσοι που εμφανίζονται σε μία μόνο περιπέτεια. Εδώ θα ασχοληθούμε με τους πρωταγωνιστές, αυτούς που συμμετέχουν σε όλες τις περιπέτειες ή σε πολλές από αυτές.