Όπως θα θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες, το ιστολόγιο έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό να παρουσιάζει τις 24 περιπέτειες που συνδημιούργησαν ο Ρενέ Γκοσινί και ο Αλμπέρ Ουντερζό, αφού πιστεύω, έστω και με μια δόση υπερβολής, ότι οι 24 αυτοι τόμοι του Αστερίξ είναι μια από τις σημαντικότερες προσφορές της Γαλλίας στον παγκόσμιο πολιτισμό μεταπολεμικά. Η αλήθεια είναι πως ο ρυθμός της παρουσίασης έχει αραιώσει πολύ.
Η περιπέτεια που θα παρουσιάσω σήμερα είναι η 22η από τις 24, δηλαδή πλησιάζουμε προς το τέλος.
Ξεκινήσαμε τον Οκτώβριο του 2014, με μια παρουσίαση της περιπέτειας Αστερίξ στους Βρετανούς και μετά με μια γενική παρουσίαση των πρωταγωνιστών του κόμικς. Τον Δεκέμβριο είχαμε τη δεύτερη περιπέτεια, την Κατοικία των θεών, τον Φλεβάρη 2015 είδαμε τον Μάγο (ή Μάντη) ενώ στα τέλη Απριλίου παρουσίασα τον «Αστερίξ στη χώρα των Ελβετών». Τέλη Ιουνίου 2015 παρουσιάστηκε Ο αγώνας των αρχηγών, η πέμπτη περιπέτεια της σειράς. O κύκλος συνεχίστηκε στα μέσα Οκτωβρίου με τον Αστερίξ στην Κορσική και η τελευταία δημοσίευση για το 2015 ήταν την παραμονή των Χριστουγέννων με τον Αστερίξ Λεγεωνάριο. Το 2016 ξεκίνησε με την περιπέτεια Οβελίξ και σία τον Φλεβάρη, ενώ τον Απρίλιο ανέβασα το Δώρο του Καίσαρα. Ξαναπιάσαμε το νήμα τον Οκτώβριο με την Ασπίδα της Αρβέρνης. ενώ τον Δεκέμβριο ακολούθησε το Χρυσό δρεπάνι. Πρώτη περιπέτεια του 2017, τον Φλεβάρη, ήταν το Μεγάλο ταξίδι, που συμπλήρωσε την πρώτη δωδεκάδα. Στη δεύτερη δωδεκάδα μπήκαμε τον Απρίλιο, με την περιπέτεια «Ο Αστερίξ και η Κλεοπάτρα». Μετά αραίωσαν οι ρυθμοί. Τον Αύγουστο του 2017 παρουσιάστηκε η περιπέτεια «Ο Αστερίξ και οι Γότθοι» ενώ τον Δεκέμβριο είχαμε ένα εμβόλιμο άρθρο, αφού παρουσιάσαμε την καινούργια (χωρίς Γκοσινί αλλά και χωρίς Ουντερζό) περιπέτεια «Ο Αστερίξ στην Ιταλία» που είχε πρόσφατα κυκλοφορήσει στα γαλλικά. Το 2018 μία μόνο περιπέτεια παρουσιάσαμε, τον Απρίλιο, τον Αστερίξ στην Ισπανία . Μια ακόμα περιπέτεια παρουσιάσαμε τον Μάιο του 2019, τον Γύρο της Γαλατίας, ενώ τον Νοέμβριο είχαμε ένα εμβολιμο άρθρο, όπου παρουσιάσαμε μια ακόμα καινούργια περιπέτεια, της νέας περιόδου, Ο Αστερίξ και η αδρεναλίνη. Μία περιπέτεια ακόμα παρουσιάσαμε τον Μάρτιο του 2020, τον Αστερίξ Μονομάχο, ενώ το 2021, την εποχή των Ολυμπιακών αγώνων του Τόκιο, τον Αστερίξ στους Ολυμπιακούς αγώνες. Επίσης είδαμε μια από τις νέες περιπέτειες του Αστερίξ, Ο Αστερίξ και ο γρύπας, ενώ το 2021 έκλεισε, στις αρχές Δεκεμβρίου, με τον Αστερίξ και τη χύτρα. Πέρυσι τον Φλεβάρη παρουσιάσαμε την περιπέτεια Ο Αστερίξ και οι Νορμανδοί. και τον Νοέμβριο τον Γαλάτη Αστερίξ. Φέτος παρουσιάσαμε, πριν από 20 μέρες, μια ακόμα από τις νέες περιπέτειες, Ο Αστερίξ και η λευκή ίριδα. Για να μην κλείσει λοιπόν το 2023 χωρίς καμιά από τις παλιές περιπέτειες, σήμερα βάζουμε τη Διχόνοια. Ας εκληφθεί και ως υπαινιγμός στην επικαιρότητα.
Ετσι, απομένουν μόλις 2 αστεριξοπεριπέτειες που δεν έχουν ακόμα παρουσιαστεί: Οι δάφνες του Καίσαρα και ο Αστερίξ και οι Βέλγοι. Τις έχω σκαναρισμένες, άρα το βραδύ στάδιο της διαδικασίας είναι να βρω όρεξη και καιρό να γράψω το άρθρο.
Θυμίζω ότι οι περιπέτειες του Αστερίξ κυκλοφόρησαν σε αυτοτελείς τόμους στα ελληνικά πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τις εκδόσεις Ψαρόπουλου (σε μετάφραση αρχικά του Κώστα Ταχτσή και μετά του Αργύρη Χιόνη) ενώ αργότερα κυκλοφόρησαν σε νέα μετάφραση (της Ειρήνης Μαραντέι) από τις εκδόσεις Μαμούθ, που είναι και η έκδοση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εμπόριο.
Λέω «σε αυτοτελείς τόμους» διότι περιπέτειες του Αστερίξ σε συνέχειες είχαν δημοσιευτεί στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στο περιοδικό «Αστερίξ».
Τη σημερινή περιπέτεια την ανέβασα εδώ απ’ όπου μπορείτε να τη διαβάσετε ονλάιν ή να την κατεβάσετε.
Ο γαλλικός τίτλος είναι La zizanie, λέξη που είναι δάνειο από τα ελληνικά (μέσω εκκλησιαστικών λατινικών). Ίσως κάποτε λεξιλογήσουμε για τη λέξη αυτή, ανατολικό δάνειο, που πέρασε στα λατινικά αφού χρησιμοποιήθηκε στο Κατά Ματθαίον (ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐπέσπειρεν ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν).
Η περιπέτεια είναι η 15η από τις συνολικά 24 του κύκλου Γκοσινί. Δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό Pilote από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο 1970 και μετά εκδόθηκε σε τόμο.
Στον τίτλο δεν υπάρχει το όνομα του Αστερίξ και το εξώφυλλο προδιαθέτει για την υπόθεση -η διχόνοια είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής. (Τυχαίο που το άρθρο δημοσιεύεται σε αυτή τη συγκυρία;
Να διηγηθώ την περιπέτεια. Ενώ στο γαλατικό χωριό επικρατεί ειδυλλιακή ατμόσφαιρα ομόνοιας και αγάπης, η Σύγκλητος κατηγορεί τον Καίσαρα πως ζητάει νέες πιστώσεις για νέες κατακτήσεις, ενώ δεν έχει εξασφαλίσει την ειρήνη στα ήδη καταχτημένα εδάφη, αναφέροντας σαν παράδειγμα το χωριό των ανυπόταχτων Γαλατών. Κάποιος προτείνει να τους σπείρουν διχόνοια. Αναφέρει ότι ξέρει έναν αριστοτέχνη της διχόνοιας (αυτόν που τρίβει τα χέρια του στο εξώφυλλο) που «τον έβγαλαν στην αρένα με τα θηρία και τα λιοντάρια αλληλοσπαράχτηκαν», οπότε ο Καίσαρας τον γνωρίζει, πείθεται για τη δεξιοσύνη του και του αναθέτει να σπείρει τη διχόνοια στο γαλατικό χωριό.
Αφού στο δρόμο ο φιτιλιάρης αποκρούει ένα ρεσάλτο των (γνωστών μας) πειρατών σπέρνοντας ανάμεσά τους τη διχόνοια, φτάνει στο στρατόπεδο Ακουάριουμ και βάζει σε ενέργεια το σχέδιό του. Παίρνει ένα πολύτιμο βάζο, λάφυρο του εκατόνταρχου, και πηγαίνει στο χωριό για να το χαρίσει «στον σημαντικότερο άνθρωπο του χωριού». Και ενώ ο αρχηγός Μοναρχίξ περιμένει να το παραλάβει (κατά σύμπτωση είναι τα γενέθλιά του εκείνες τις μέρες), ο Ρωμαίος πηγαίνει και το χαρίζει στον Αστερίξ και φεύγει αφήνοντας άφωνους τους πάντες.
Την άλλη μέρα, στο χωριό γίνεται μεγάλος καβγάς διότι οι γυναίκες του χωριού αμφισβητούν την πρωτοκαθεδρία της γυναίκας του αρχηγού. Ο φιτιλιάρης επισκέπτεται πάλι το χωριό και με ένα τέχνασμα δίνει την εντύπωση ότι ο Αστερίξ τον είχε καλέσει σε γεύμα. Έτσι εδραιώνεται η ρετσινιά ότι ο Αστερίξ έχει κρυφές συνομιλίες με τους Ρωμαίους και μάλιστα πως ο Αστερίξ και ο δρυίδης Πανοραμίξ έχουν πουλήσει το μαγικό φίλτρο στους Ρωμαίους.
Ο φιτιλιάρης βάζει σε εφαρμογή τον ψυχολογικό πόλεμο. Όταν ο Μοναρχίξ στέλνει τον σιδερά και τον ψαρά για κατασκοπεία, αυτοί βλεπουν τους Ρωμαίους να βράζουν κάτι σε μια χύτρα, να το δίνουν να το πιουν οι λεγεωνάριοι και μετά ένας μικρόσωμος λεγεωνάριος να σωριάζει στο έδαφος έναν γιγαντόσωμο. Πανικόβλητοι επιστρέφουν στο χωριό και ο Μοναρχίξ κατηγορεί Αστερίξ, Οβελίξ και Πανοραμίξ για προδοσία. Εκείνοι εγκαταλείπουν το χωριό.
Λέω «σε αυτοτελείς τόμους» διότι περιπέτειες του Αστερίξ σε συνέχειες είχαν δημοσιευτεί στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στο περιοδικό «Αστερίξ».
Θυμίζω ότι οι περιπέτειες του Αστερίξ κυκλοφόρησαν σε αυτοτελείς τόμους στα ελληνικά πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τις εκδόσεις Ψαρόπουλου (σε μετάφραση αρχικά του Κώστα Ταχτσή και μετά του Αργύρη Χιόνη) ενώ αργότερα κυκλοφόρησαν σε νέα μετάφραση (της Ειρήνης Μαραντέι) από τις εκδόσεις Μαμούθ, που είναι και η έκδοση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εμπόριο.
Στο μεταξύ, χάρη στην ευγενική προσφορά αρκετών φίλων, έχω πλέον σκαναρισμένες σχεδόν όλες τις περιπέτειες του Αστερίξ στην έκδοση Ψαρόπουλου, επομένως το βραδύ στάδιο της διαδικασίας είναι πλέον το γράψιμο των άρθρων από μένα (αυτό δεν με συνέφερε να το πω). Λείπει μόνο μία, οι Δάφνες του Καίσαρα. Όποιος την έχει και μπορεί να τη σκανάρει, ας τη στείλει.
Τη σημερινή περιπέτεια 
Να πούμε δυο λόγια για τον εκλιπόντα. Ο Αλμπέρ Ουντερζό, γιος Ιταλών μεταναστών, γεννήθηκε το 1927 και γνώρισε τον Γκοσινί το 1951. Δημιούργησαν μαζί τον Ινδιάνο Ούμπα-Πα και άλλους δυο ήρωες που νομίζω πως δεν έχουν παρουσιαστεί στα ελληνικά, τους Jehan Pistolet και Luc Junior, και από το 1959, όταν άρχισαν να δουλεύουν για το περιοδικό Πιλότ, τον Αστερίξ. Στο ίδιο περιοδικό ο Ουντερζό σχεδίασε επίσης, σε συνεργασία με άλλον σεναριογράφο, την περιπέτεια Τανγκύ και Λαβερντύρ, με ηρωες πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας.
Θυμίζω ότι οι περιπέτειες του Αστερίξ κυκλοφόρησαν σε αυτοτελείς τόμους στα ελληνικά πρώτη φορά στα τέλη της δεκαετίας του 1970 από τις εκδόσεις Ψαρόπουλου (σε μετάφραση αρχικά του Κώστα Ταχτσή και μετά του Αργύρη Χιόνη) ενώ αργότερα κυκλοφόρησαν σε νέα μετάφραση (της Ειρήνης Μαραντέι) από τις εκδόσεις Μαμούθ, που είναι και η έκδοση που (νομίζω πως) βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο εμπόριο. Λέω «σε αυτοτελείς τόμους» διότι περιπέτειες του Αστερίξ σε συνέχειες είχαν δημοσιευτεί στα τέλη της δεκαετίας του 1960 στο περιοδικό «Αστερίξ».
Kαταρχάς, έχουμε τους Φοίνικες εμπορους που θα τους ξαναδούμε σε μια περιπέτεια της μεταγκοσινικής περιόδου, την Οδύσσεια του Αστερίξ.
Εδώ και δύο χρόνια έχω αρχίσει να παρουσιάζω, κάθε δυο μήνες, από μία περιπέτεια του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς.
Εδώ και δύο χρόνια έχω αρχίσει να παρουσιάζω, κάθε δυο μήνες, από μία περιπέτεια του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς.
Εδώ και δύο χρόνια έχω αρχίσει να παρουσιάζω, κάθε δυο μήνες, από μία περιπέτεια του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς.
Εδώ και δύο χρόνια έχω αρχίσει να παρουσιάζω, κάθε δυο μήνες, από μία περιπέτεια του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς. Βέβαια, τον τελευταίο καιρό αθέτησα, και μάλιστα δυο φορές, το ραντεβού της διμηνίας -πριν τριτώσει το κακό, ξαναπιάνω το νήμα.
Εδώ και ενάμιση περίπου χρόνο έχω αρχίσει να παρουσιάζω, κάθε δυο μήνες, από μία περιπέτεια του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς.
Εδώ και κανένα χρόνο έχω αρχίσει να παρουσιάζω, κάθε δυο μήνες, από μία περιπέτεια του Αστερίξ, ενός από τα πιο αγαπημένα μου κόμικς.
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 