Μηνολόγιον Δεκεμβρίου
Posted by sarant στο 1 Δεκεμβρίου, 2010
Καλημέρα και καλό μήνα! Μια και σας άρεσε τις δυο προηγούμενες φορές που το παρουσίασα (τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη), το πρώτο άρθρο και αυτού του μήνα είναι το Μηνολόγιο, αυτή τη φορά του Δεκεμβρίου, που το έφτιαξε, όπως και τις προηγούμενες φορές, ο πατέρας μου, Δημ. Σαραντάκος.
Αν νομίζετε ότι κάποιο από τα στοιχεία είναι λάθος ή αν θέλετε να προσθέσετε γεγονότα, μπορείτε στα σχόλια να το επισημάνετε. Σημειώνω ότι συμπλήρωσα γεγονότα στις 5, 6, 8, 21 και 23 Δεκεμβρίου ύστερα από υποδείξεις που έγιναν στα σχόλια.
Δεκέμβριος
| Τε 1 | Παγκόσμια ημέρα κατά του AIDS |
| Πε 2 | Διεθνής ημέρα καταργήσεως της δουλείας – Αντιφώντος του σοφιστού |
| Πα 3 | † Αυγούστου Ρενουάρ |
| Σα 4 | Ο Θωμάς Έδισον εφευρίσκει τον ηλεκτρικόν λαμπτήρα |
| Κυ 5 | Διεθνής ημέρα του εθελοντισμού και Θεοφίλου Μόζαρτ τελευτή |
| Δε 6 | Νικολάου Μύρων και των Διοσκούρων, προστατών των πλοϊζομένων και Αλεξάνδρου Γρηγοροπούλου αναίρεσις |
| Τρ 7 | Των τριών Χαρίτων |
| Τε 8 | Δάμωνος και Φιντίου’ και Ιωάννου Λένον του πολυκλαύστου αναίρεσις |
| Πε 9 | Ιωάννου Βοκκακίου και της Ανθρωπίνης Κωμωδίας του |
| Πα 10 | Των ανθρωπίνων δικαιωμάτων |
| Σα 11 | Γενέσιον Μαξίμου Γκόρκι |
| Κυ 12 | Διογένους του Κυνός |
| Δε 13 | Γαλιλαίου ταπείνωσις |
| Τρ 14 | Ανάληψις Απολλωνίου του Τυανέως εκ του ιερού της Δικτύννης |
Τε 15 |
Αναξαγόρου του φιλοσόφου |
| Πε 16 | Τελευτή Κωνσταντίνου Βάρναλη, ποιητού των Μοιραίων |
| Πα 17 | † Σίμωνος Μπολιβάρ του ελευθερωτού |
| Σα 18 | Του χορού του Ζαλόγγου |
| Κυ19 | Προμηθέως καθήλωσις επί του Καυκάσου |
| Δε 20 | Της εν Επιδαύρω πρώτης Εθνοσυνελεύσεως |
| Τρ 21 | Χειμερινόν ηλιοστάσιον |
| Τε 22 | Ησιόδου του Ασκραίου και των Έργων και Ημερών αυτού |
| Πε 23 | Κρυσταλλοτριόδου της θαυματουργού γενέσιον |
| Πα 24 | Λουδοβίκου Αραγκόν τελευτή |
| Σα 25 | Γέννησις Ιησού του Ναζωραίου, Ορφέως και Μίθρα |
| Κυ 26 | Σωτηρίας Μπέλλου της υμνωδού |
| Δε 27 | Πινδάρου του Θηβαίου |
| Τρ 28 | Κινηματογράφου γέννησις |
| Τε 29 | Γενέσιον Παύλου Καζάλς |
| Πε 30 | Ίδρυσις Σοβιετικής Ενώσεως |
| Πα 31 | Εφεύρεσις του τηλεσκοπίου |
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
vromikesskepsis said
Καλημέρα και καλό μήνα από τις Βρώμικες Σκέψεις.
Πολύ καλό το μηνολόγιο του και μάλιστα, εκπαιδευτικό.
Χαιρετώ.
newagemama said
«Δεκέμβρη μου, με πάγωσες και πώς να ξεπαγιάσω» έλεγε κάποτε η γιαγιά μου για τον ωραίο μήνα που ξεκινάει σήμερα.
Το μηνολόγιο εξαιρετικό, μου άρεσε πολύ η «εορτή» της Σωτηρίας Μπέλλου της υμνωδού τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων. Θα την τιμήσω όπως της αξίζει ακούγοντας τις τραγουδάρες της!
Αντε, καλό μήνα με ευχάριστες και δημιουργικές εκπλήξεις για όλους!
http://newagemama.com
Alfred E. Newman said
Συγγνώμη για το σχολαστικισμό… αλλά τό όνομα του Ελευθερωτή είναι Μπολίβαρ και όχι Μπολιβάρ.
Alfred E. Newman said
Και μια απορία. Το ηλιοστάσιο είναι ρευστό μεν αλλά πώς βγαίνει το 23 Δεκεμβρίου;
nickel said
Ο νικοκύρης πάει με τα νερά του συνονόματού του ποιητή:
Για τις μορφές, τις αυστηρές και τις υπέροχες, του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Σίμωνος Μπολιβάρ…
sarant said
Ο Νίκελ έδωσε την απάντηση στο Μπολίβαρ/Μπολιβάρ, αλλά το μηνολόγιο το έχει συντάξει ο πατέρας του νικοκύρη 🙂
Ίσως η 23.12 να αφιερώθηκε στο ηλιοστάσιο γιατί κάποια μέρα έπρεπε να μπει, απλώς.
nickel said
Ο «νικοκύρης» στο @5 είναι ο κύρης του Νίκου. 🙂
Earion said
Δεκεμβρίου β΄, έλευσις εν Ελλάδι Νίκου Γκάλη του αναγεννητού.
Και ναι, είναι σχολαστικισμός το «Μπολίβαρ».
Δύτης των νιπτήρων said
Στο Δεκ. 6, Αγίου Νικολάου, μπορούμε να πούμε και «προστάτου των ιστοπλοϊζομένων» 🙂
Καλό μήνα!
Earion said
Δεκεμβρίου η΄, Ιωάννου Λέννον του πολυκλαύστου αναίρεσις
Σκύλος της Β.Κ. said
Οπότε τον κύρη του Νικοκύρη πρέπει να τον λέμε Νικοκύρη²
LandS said
Αυτό το σταυρουδάκι γιατί σε άλλους υπάρχει και σε άλλους όχι; υποδηλοί (αντίθετα με το πληρεί, στο προηγούμενο άρθρο δεν αναφέρθηκε. Άρα παραμένει λέει ο διορθωτής Google) κάποια ιεραρχία;
Δύτης των νιπτήρων said
#12 θάνατο
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Εαρίωνα (@8),
είναι σχολαστικισμός το «Μπολίβαρ» όσο είναι να πούμε ότι «Γκουέρνικα» ουδέποτε υπήρξε. Μόνο η Γκερνίκα -ή και η Γερνίκα, ακόμη- καταστράφηκε.
Γιατί, άραγε, τόσο πολύ μας κοστίζει να διορθώσουμε ό,τι στραβά, καλώς ή κακώς, μάθαμε;
Και γιατί αυτή την απόπειρα διόρθωσης να ονομάζουμε «σχολαστικισμό»;
cortlinux said
ίσως γιατί απλά νομίζω ότι όσο και να το προσπαθώ το μπολιβάρ μου βγαίνει πιο εύκολα κι ας ξέρω πώς είναι το σωστό.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Πάντως, ο Νίκος Εγγονόπουλος (επειδή βλέπω ότι επιμελώς μέχρι τώρα έχει αποφευχθεί η αναφορά του ονόματός του) είχε εξομολογηθεί στον ποιητή (και διπλωμάτη) Αλέξη Ζακυθηνό, ο οποίος φαίνεται, άλλη μία φορά, τού το είχε επισημάνει, ότι «με λυπεί που το λέτε και εσείς αλλά τι μπορώ πλέον να κάνω; Είναι αργά για αλλαγές…»
Οπωσδήποτε η ποιητική του αξία δεν κρίθηκε στον τόνο του ελευθερωτού!
sarant said
Γιώργο Λυκοτραφίτη, μερικά «διορθώνονται» με τον καιρό, αλλά μιλάμε ελληνικά, μην το ξεχνάμε αυτό, όχι αγγλικά ή ισπανικά ή ρωσικά, οπότε είναι θεμιτό να πούμε ότι μερικά πράγματα έτσι έχουν καθιερωθεί στα ελληνικά είτε επειδή έτσι έτυχε είτε επειδή μας δυσκολεύει η «σωστή» προφορά.
Stazybο Hοrn said
Μη χάσετε κι αυτό στις 8 του μηνός, όσοι είστε Αθήνα· τρέξτε για χαρτάκια προτεραιότητας! 😀
Και θέλω να αναρωτηθώ δημόσια: τι διάλο χρειάζονται τόσοι χορηγοί, Ίδρυμα Ευγενίδου, Ίδρυμα Μποδοσάκη, Κοινωφελές Ίδρυμα Κοινωνικού και Πολιτιστικού Έργου (ΚΙΚΠΕ), Ίδρυμα Παύλου & Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, για να συζητήσουν δυο κάτοικοι Αθήνας στην Αθήνα. Άιντε στον αγύριστο…
Δύτης των νιπτήρων said
#18 ε, μα ποιος θα προσφέρει το τσάι και τα κουλουράκια;
Immortalité said
Καλό μήνα! Μ’ αρέσει η επέτειος στις 28 🙂
@ 18 Κρίμα · και τον συμπαθούσα τον Νανόπουλο….
@3 Το λες εσύ αυτό που σ’ αρέσει τόσο ο ποιητής; Δηλαδή να λέμε ότι και το όνομα του συγγραφέα είναι Πώ;
Stazybο Hοrn said
#20β Ποιου; του Πόου;
#20α ασχολίαστο…
Κορνήλιος said
6 Γρηγοροπούλου ἀναίρεσις
Immortalité said
@ 21α Το ου εκφέρεται ανεπαίσθητα σα να κλείνει το ώ και άρα ας μην τον χρεώσουμε τον δίφθογγο 😛
21β Ποιο απ’ τα δύο ότι μ’ αρέσει η επέτειος ή ότι συμπαθούσα τον Νανόπουλο;
Κώστας said
12 Το υποδηλοί καταργείται από το υποδηλώνει, οπότε το θεωρούμε όχι της Νεοελληνικής Κοινής. Αντίθετα, το πληροί πέφτει πάνω στο πληρώνει και γι’ αυτό έχει βρει τον οικολογικό του θώκο και μας προβληματίζει η γραφή του.
Κώστας said
18 Μπα! από πότε ο Μπαμπινιώτης έγινε από Γεώργιος Γιώργος, και δεν το ‘χα πάρει χαμπάρι;
Οι χορηγοί είναι για όλη τη σειρά εκδηλώσεων, όχι μόνο γι’ αυτούς τους δύο.
sarant said
24: Πολύ καλό!
Μπουκανιέρος said
Κοίτα να δεις που μόνο ο Κορνήλιος το θυμήθηκε…
Παναγιώτης said
@4 Το ηλιοστάσιο είναι στις 21-12 σύμφωνα με αυτό http://www.usno.navy.mil/USNO/astronomical-applications/data-services/earth-seasons οπότε μάλλον χάνει τη θέση της στο μηνολόγιο η τηλοψία, αλλά εδώ δεν βρίσκω κάτι σημαντικό εδώ http://en.wikipedia.org/wiki/December_23 για να μπει στη θέση του ηλιοοστασίου, να πάρουμε το πάνω πάνω της βικιπέδιας; «Βεροίας της Συρίας κατάληψις υπο Νικηφόρου Φωκά»
Μαρία said
18 Χα, χα. Κι Ο Μπαμπ. θα του διορθώνει τα «λάθη»;
Alfred E. Newman said
Κάποιες στιγμές χάνω τον έλεγχο όταν διαπιστώνω ότι κάποιοι ηθελημένα ή αθέλητα μπερδεύουν τις βούρτσες με το ομόηχα.
Η συζήτηση για την απόδοση των ξένων ονομάτων μου είναι απόλυτα γνωστή και γνωρίζω τα εγγενή προβλήματα. Στην περίπτωση όμως του Μπολίβαρ δεν υπάρχει εκδοχή αμφιβολίας. Μόνο λάθος. Το όνομα του ΤΟΝΙΖΕΤΑΙ Bolívar άρα δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για τον σωστό τονισμό.
Οπότε δεν έχουν καμιά θέση τα επιχειρήματα κατά πόσον ο Εγγονόπουλος -που είναι όντως αγαπημένος μου- ή οποιοσδήποτε άλλος δικαιολογείται να προφέρει λάθος.
Επίσης η «αναζήτηση» για τον Poe είναι εκτός θέματος. Εξίσου άσχετα θα μπορούσε να είχε προσκομιστεί ο Maugham!
Τέλος αναφερόμενος στο επιχείρημα για την «καθιέρωση» κάποιων λαθών, κάθε φορά που το διαβάζω αισθάνομαι την ανάγκη να προσαρμόσω τη γνωστή φράση του Hanns Johst.
Και κλείνω με δύο απορίες. Η μια αναφορά σε προηγούμενη απάντηση και η άλλη μόνιμη εδώ και παρα πολλά χρόνια.
Αφού έπρεπε κάπου να μπει το Ηλιοστάσιο, γιατί π.χ. δεν μπήκε την 21η Δεκεμβρίου οποτε θα μπορούσε να γίνει και άμεση σύνδεση με παρακολούθηση προγραμμάτων;
Και η παλιά. Σε ποια άλλη γλώσσα πλην της ελληνικής υπάρχει η λανθασμένη ερμηνεία της λέξης καρμανιόλα ακόμα και στα λεξικά και η λάθος προφορά της λέξης piranha;
sarant said
Αλφρέδο, γιατί «λάθος» η προφορά της λέξης piranha; Η ελληνική προφορά έτσι είναι. Προφέρουν οι άγγλοι «μουσακά» τον μουσακά; Όχι. (Κι οι αρχαίοι, δεν μετάφερναν ακριβώς τις ξένες λέξεις -κι αυτοί λάθος έλεγαν τον Ξέρξη;)
Immortalité said
Άλφρεντ θα σου πρότεινα να ξαναβάλεις την ασφάλεια και ν’ αφήσεις κάτω τ’ όπλο σου και τις βούρτσες επίσης.
Γιατί σε χάλασε το «λάθος» του Μπολιβάρ και όχι του Σίμωνος; Simón δεν γράφεται και τονίζεται στην ξένη γλώσσα; Δηλαδή τα επίθετα τα μετράμε, τα ονόματα όχι; Και γιατί έχει τόση σημασία πως τονίζεται στη γλώσσα προέλευσης αφού στη δική μας πέρασε με αυτόν τον τονισμό; Και αν πω Καρτέσιος και όχι Νεκάρτ θα ξαναπιάσεις το όπλο;
Και εν πάση περιπτώσει λάθος σε σχέση με τι;
Όσο για την καρμανιόλα, νόμιζα ότι είναι ελληνική λέξη πια και τη σημασία της ελληνικής δίνουν τα λεξικά. Δεν ξέρω όλες τις άλλες γλώσσες του κόσμου για να σου πω πως έχει περάσει σ’ αυτές. Εσύ που τις ξέρεις φαίνεται, πες μας και μας.
Alfred E. Newman said
@31
Αντιπαρέρχομαι τα πορτογαλικά και προσκομίζω αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά:
/pɪˈrɑː.nə//pəˈrɑː.njə/
p i R a n a
piràgna
Και διαβάζω στα ελληνικά λεξικά «πιράνχας». Ε αυτό το «χ» με χαλάει. Τι να κάνω;
Earion said
#14
Το καλύτερο ασφαλώς είναι να προφέρουμε τα ξένα ονόματα έτσι όπως τα προφέρουν τα ίδια τα πρόσωπα που είναι ή ήταν οι φορείς τους· ποιος λέει όχι; (Βλ., για παράδειγμα, την αγωνιώδη αναζήτηση του Γιάννη Η. Χάρη να ανακαλύψει τη σωστή προφορική απόδοση στα ελληνικά των ονομάτων κάποιων δυσεύρετων συγγραφέων, όπως την περιγράφει στο ιστολόγιό του (http://yannisharis.blogspot.com/2010/04/blog-post.html)· στη Λεξιλογία μάλιστα υπάρχει ολόκληρο νήμα διαρκώς ανανεούμενο για το σκοπό αυτό). Αλλά για τον ένα ή τον άλλο λόγο, από απροσεξία ή από αμάθεια ή από τεμπελιά και ανευθυνότητα προς τον αναγνώστη ή ακροατή, γίνονται και οι στραβές. Το θέμα είναι να τις πιάσει και να τις διορθώσει κανείς νωρίς, προτού ριζώσουν και περάσουν στον κοινό λόγο. Γιατί τότε όχι μόνο η δυσκολία είναι αντικειμενικά αξεπέραστη αλλά και δημιουργείται παράδοση. Ο Μπολιβάρ δεν είναι μια παραξενιά κάποιου δευτερότερου ποιητή που χάθηκε άσημος στις βιβλιοθήκες, πέρασε και στο τραγούδι (που η γενιά μου το τραγούδησε στα αμφιθέατρα). Γυρίζει πίσω το ποτάμι; Και γιατί να γυρίσει καταρχήν; Γιατί να ανατραπεί μια παράδοση; (Νά ένα ερώτημα με πολλαπλές διακλαδώσεις).
Φυσικά το έργο της διόρθωσης είναι ευκολότερο όσο λιγότερο έχει κυκλοφορήσει το «πλαστό νόμισμα». Παρατηρώ τους κινηματογραφικούς κριτικούς ορισμένων εφημερίδων που αλλάζουν το όνομα της ηθοποιού που γνωρίζουμε ως Σκάρλετ Γιόχανσον σε Τζοχάνσον. Υποθέτω ότι είναι το ορθό, και πιστεύω ότι έχει πιθανότητες επιτυχίας. Έχουν στεφθεί από επιτυχία και δυσκολότερες αντικαταστάσεις. Για παράδειγμα σε βεβαιώ –είμαι αυτήκοος μάρτυρας– ότι μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ’60 το όνομα του ζωγράφου Πικάσο προφερόταν Πικασό, γιατί είχαμε μάθει το όνομα από τους Γάλλους. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας προφερόταν Τένεσι Ουίλιαμς. Τώρα έχουν διορθωθεί και οι δύο. Αλλά τον Γιαν Γκαρμπάρεκ φερειπείν έτσι τον μάθαμε και δεν θα μου άρεσε να μου τον αλλάξουν, ακόμα και αν είναι λάθος (Το λέω γιατί κάποιος επέμεινε τις προάλλες να τον τονίζει στην προπαραλήγουσα: Γκάρμπαρεκ. Είναι σωστότερο; Αγνοώ).
Υπάρχουν όρια; Πόσο πίσω θα πάμε;
Θ’ αρχίσουμε να λέμε Φαν Χοχ τον Βαν Γκογκ;
Θα διορθώσουμε σε Κίσιντζερ τον Κίσινγκερ;
Θα πούμε Ποτιόμκιν τον Ποτέμκιν (τι θα γίνουν τα χωριά του και το θωρηκτό);
Θα γίνει ο Αϊζενστάιν Εϊζενστέιν;
Ο σκηνοθέτης που εμείς στην Ελλάδα ονομάζουμε Μάρτιν Σκορτσέζε στην πατρίδα του λέγεται Σκορσίζ.
Οι αναρίθμητοι Βλαδίμηροι (ο Λένιν, ο Πούτιν), που τους τονίζουμε στη λήγουσα (Βλαντιμίρ) θα τονιστούν στην παραλήγουσα (Βλαντίμιρ);
Ο στραβά κι ανάποδα προφερόμενος Πόε θα γίνει Πόου;
Εκεί εντοπίζω το σχολαστικισμό. Στη χωρίς ιδιαίτερο λόγο ανατροπή μιας ριζωμένης παράδοσης. Αν έρθει κάποιος και σου πει ότι ο ποιητής που τον ξέρουμε ως Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ λέγεται στη γλώσσα του Ραμπιντρανάθ Θακούρ τι θα κάνεις;
sarant said
Σε χαλάει αν έχεις εξοικειωθεί με το πρωτότυπο. Πάντως έχεις ένα δίκιο, ότι ήταν αποτρέψιμο αυτό το χ, δεν είναι σαν το Χ της Χιλής που προέκυψε από εξελληνισμό.
Μαρία said
>η λανθασμένη ερμηνεία της λέξης καρμανιόλα
Γιατί λανθασμένη; Ένα απλό γλιστρηματάκι είναι απ’ την έκφραση «κάνω κάποιον να χορέψει την καρμανιόλα», δηλαδή τον ξεπαστρεύω κυρίως με αποκεφαλισμό.
Αλλά και λανθασμένη να ήταν τι σημαίνει; Αυτό δεν είναι οι ψευδόφιλοι;
Στα τούρκικα η karmanyola βλέπω οτι είναι η ληστεία. Για περισσότερα ο Δύτης.
Alfred E. Newman said
@32
Η μπάλα στην εξέδρα λοιπόν με τη βοήθεια του Καρτέσιου!
Τα κύρια ονόματα είναι χωριστή περίπτωση, συζητήσιμη στον κατάλληλο χρόνο και τόπο. Εδώ αναφέρθηκα στο επώνυμο και μόνο.
Ώστε λοιπόν η καρμανιόλα είναι πλέον ελληνική λέξη οπότε μπορεί άφοβα να ερμηνεύεται ως συνώνυμο της λαιμητόμου!
Άρα εφεξής νομιμοποιούμαι να επιλέγω σαν τον Humpty Dumpty κάποιες λέξεις οι οποίες θα σημαίνουν μόνο ό,τι εγώ επιλέγω. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Οι δύο επόμενες λέξεις προσφορά της ανάρτησης:
食人鱼
الكارمنيول رقصة شعبية
sarant said
Το 34 του Earion το είχε τσακώσει η σπαμοπαγίδα.
Συμφωνώ απόλυτα με κάθε του γραμμή, ανάλογα πράγματα έχω πει κι εγώ, και μάλιστα ενίοτε έχω φέρει και τα ίδια παραδείγματα, π.χ. με τον Εϊζενστέιν-Αϊζενστάιν. Θυμάμαι ότι ομηρικός καβγάς είχε γίνει, από τις στήλες του Διαβάζω πριν από καμιά 25αριά χρόνια, ίσως και παραπάνω, ανάμεσα σε Ραφαηλίδη και Κούρτοβικ, όταν ο πρώτος είχε επιτεθεί στον δεύτερο μεταξύ άλλων επειδή σε μια μετάφραση κινηματογραφοβιβλίου είχε γράψει Ίφενς τον σκηνοθέτη που εμείς μάθαμε Γιόρις Ίβενς (και που Ίφενς προφέρεται στην πατρίδα του, Ολλανδός γαρ).
Ανάλογη κουβέντα είχαμε και με αφορμή τον Κιούμπρικ ή Κούμπρικ στη Λεξιλογία, θυμάμαι.
Μαρία said
sarant said
37: Αλφρέδο, συγνώμη, σε εκτιμώ πάρα πολύ και το ξέρεις, αλλά εδώ έχεις λάθος, το βλέπεις ανάποδα. Η γλώσσα δεν είναι ατομικό πράγμα, είναι συλλογικό, κομουνιστικό. Το να επιβάλεις μια σημασία που εσύ θεωρείς σωστή, επειδή έτσι είναι στα γαλλικά, ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας έχει, εξόν κι αν γίνεις σουλτάνος. Οπότε, προς το παρόν, συμπεριφορά ΧάμπτιΝτάμπτι είναι να επιμένεις ότι η καρμανιόλα ΔΕΝ σημαίνει τη λαιμητόμο.
Η καρμανιόλα είναι νομιμότατο συνώνυμο της λαιμητόμου, όσο και η γκιλοτίνα, και μάλιστα περισσότερο διότι έχει πάρει και μεταφορικές σημασίες: λέμε, π.χ., ότι αυτή η διασταύρωση είναι καρμανιόλα.
Τέτοια «λάθη» έχουν δημιουργήσει εκατοντάδες λέξεις (ωπ, θέμα για άρθρο).
Σκύλος της Β.Κ. said
食人鱼: piranha
الكارمنيول رقصة شعبية: carmagnole
για να μην τρέχουτε στο google translate. Έτσι μετέφρασε το πρόγραμμα την πάνω κινέζικη λέξη για το Πιράνχα και την κάτω αραβική για την καρμανιόλα.
Μαρία said
40 Ναι, ναι άρθρο. Και φωτιά στα μπατζάκια μας (όχι στις γάμπες μας).
Alfred E. Newman said
Νίκο, δυστυχως η επιθυμητή εκ μέρους μου ειρωνεία στα επιχειρήματα της Ιμμόρ πήγε στράφι. Και όχι μόνο. Μια που ξαφνικά χρεώθηκα έλλειψη γλωσσολογικού πνεύματος.
Φυσικά -έτσι νομίζω τουλάχιστον- κάθε αναφορά στον Humpty Dumpty γίνεται πάντα με τη γλώσσα στο μάγουλο.
Τα επιχειρήματα με λίγη κραυγή απλώς τονίζουν κάποιο σημείο και δεν ανατρέπουν τη συλλογικότητα.
Καθόσον με αφορά φυσικά όταν χρησιμοποιώ κάποια λέξη ή φράση προσπαθώ να είμαι συνεπής. Προσαρμόζομαι κατά περίπτωση αλλά και επανέρχομαι σε προηγούμενες καταστάσεις όταν με πείσουν ή αναρωτηθώ.
Χαρακτηριστική περίπτωση δύο λέξεις. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα έγραψα και εγώ κομουνιστικό. Τώρα είμαι ξανά στο διπλό μμ. Επίσης έγραψα -ήμαρτον- και συγνώμη. Τώρα γύρισα στο συγγνώμη. Στο δε προφορικό λόγο πάντα λέω πιράνια!
Και στο ίδιο κλίμα σου αφιερώνω το ακόλουθο:
Σκύλε ευχαριστώ για την εξέδρα!
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση για πρόσθεση γεγονότων, θυμάμαι ότι μια 14 Δεκέμβρη (του 2001), εκτός απ’ την «ανάληψη Απολλωνίου του Τυανέως εκ του Ιερού της Δικτύννης», σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην Αγγλία ο γερμανός συγγραφέας W. G. Sebald. Είναι περιττό, μάλλον, να προσθέσω «σίγουρος υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ», αφού δεν πρόκειται να το πάρει ποτέ.
Μπορώ, όμως, να προσθέσω, αλλάζοντας ελάχιστα τις καταλήξεις, ένα τετράστιχο του Μάριου Μαρκίδη, από τη συλλογή του «Παρά Ταύτα»:
«Λυπάμαι που δεν έγραψες ποτέ/ τα ωραία ποιήματα/ που είμαι βέβαιος/ ότι θα μπορούσες να γράψεις».
Μαρία said
Αλφρέδο, εσύ λες πιράνια, αλλά οι συνομιλητές σου σε καταλαβαίνουν;
Τώρα διάβασα το 34. Δεν είχα συνειδητοποιήσει οτι άλλαξε ο Τένεσι Ουίλιαμς.
Alfred E. Newman said
>Αλφρέδο, εσύ λες πιράνια, αλλά οι συνομιλητές σου σε καταλαβαίνουν;<
Αυτό είναι ένα πάγιο γενικότερο πρόβλημα 😈
Nicolas said
Μπαίνει στο χορό κι ο εθνικός σταρ (όχι ο Ευαγγελόπουλος, ο δικός μας):
Το σακάκι http://www.probertencyclopaedia.com/j/Carmagnole.jpg
http://www.cnrtl.fr/lexicographie/carmagnole?
έσταζε αίμα μετά (και χωρίς γιακά — ματιά στον Πρεβέρη)
Μιχάλης Νικολάου said
40, μην ξεχάσεις τις σαγιονάρες
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Το θέμα είναι απλό:
Μπολίβαρ > Μπολίβαρος (με προσαρμογή) > γενική κάνει Μπολιβάρου > και από τη γενική με απλοποίηση Μπολιβάρ!
Ορίστε, μη τσακώνεστε, όλα τα βολεύει η τρισχιλιετής! 🙂
Μιχάλης Νικολάου said
46,
Μα πρόκειται για ελληνικό αντιδάνειο: piranha < πυράγχα ή πυράγχη (προφανής η ετυμολογία από πυρ+άγχος).
Το γεγονός καταδεικνύει για μια ακόμη φορά πως οι ΑΗΠ είχαν διασχίσει τον Ατλαντικό, και φτάνοντας στη νέα γή ονόμασαν τους μικρούς διαόλους κατάλληλα, ώστε να αποδώσουν το διακαές άγχος που βίωσαν.
Immortalité said
Θα συμφωνήσω, εντελώς όμως, και με τον Εαρίονα στο 34 και με τον Νίκο στο 40. (Ο Τένεσι Ουίλιαμς πότε άλλαξε παρεμπιφτού; η ελληνική Βίκι έτσι τον έχει).
Δεν κατάλαβα επίσης γιατί ο Καρτέσιος με βοήθησε να πετάξω την μπάλα στην εξέδρα. Όσο για τον Πόε, και αυτουνού το όνομα έχει ξεκάθαρη προφορά στη γλώσσα του. Γιατί το παράδειγμα είναι ατυχές; Θα ήθελα όμως να μου πεις γιατί σ’ ενοχλεί το χι στο πιράνχας και δεν σ’ ενοχλεί το λάμδα στην γκιλοτίνα, μια και μιλάμε για καρμανιόλες. Γιατί αν δεν κάνω λάθος στη μαμά γλώσσα προφέρεται μ’ ένα ξεκάθαρο γάμμα. Τεσπά που λένε και τα κοπέλια, εσύ Αλφρεντ μπορείς ν’ αποκαλείς ό,τι θες όπως θες. Με τον κίνδυνο όταν λες πιράνια να νομίζουν ότι μιλάς για το σερβίτσιο. Τώρα που το σκέφτομαι, άλλη μια λέξη «λάθος». Άλλο πράμα σημαίνει στα γαλλικά.
@ 43 Νίκο, δυστυχως η επιθυμητή εκ μέρους μου ειρωνεία στα επιχειρήματα της Ιμμόρ πήγε στράφι. Και όχι μόνο. Καλά να πάθεις, να μάθεις να ειρωνεύεσαι 😛
Immortalité said
@ 50 🙂
@47 Μη μου πεις ότι είναι ο Τζόνι Χάλιντεϊ;
Μαρία said
Για εμπέδωση του σωστού http://www.youtube.com/watch?v=AObTf9yOdoQ
Μαρία said
52 Του έχω ξαναπεί οτι εθνικός σταρ δεν είναι ο Τζόνι αλλά ο Ντεμπαρντιέ αλλά αυτός είναι αδιόρθωτος.
Νικολά, μια 14η Ιουλίου το ξυπνητήρι μου παίζοντας δυνατά την καρμανιόλα με γλίτωσε απο περιπέτειες.
Μιχάλης Νικολάου said
Η πρώτη μου τάση ήταν να υποστηρίξω το πιράνια. Γιατί όχι; Προφέρεται άνετα (όπως η Ράνια) ενώ το πιράνχα με χαλάει, όπως τα (νοσταλγικά αξιαγάπητα) σιγκχ και μουμπλε-μουμπλε των παλιών μικυμάους (να τα κρατήσουμε ή να τ’ αλλάξουμε;).
Μετά είδα πως και το πιράνια μπορεί να μπερδέψει – πχ, είναι ενικός ή πληθυντικός; («Τον κατασπάραξε ένα αιμοβόρο πιράνι«). Τώρα, με το άλλο, είναι τα πιράνχα ή τα πιράνχας (37200 πιράνχας βγάζει το γκουγκλ).
Ας το φάει η μαρμάγκα, ή το πιράν…whatever
Εγώ θα προτιμήσω picanha, που είναι γευστικότατο.
Voulagx said
#48 …και τις τραγιάσκες!
Μαρία said
56 Και στα βλάχικα έτσι λέτε το ζήτω;
Immortalité said
@ 55 Τον κατασπάραξε ένα αιμοβόρο πιράνι Μα δε φτάνει μόνο ένα βρε Μιχάλη. Πάντα πολλά μαζί δεν πάνε αυτά; 🙂
sarant said
Ε, ναι.
Αλλά ωραίο το πιράνι: Άρπαξε το αιμοβόρο πιράνι από την ουρά και το έριξε στο καυτό τηγάνι…
sarant said
Συμπλήρωσα τις 6 και 8 Δεκεμβρίου σύμφωνα με τις εύστοχες παρατηρήσεις Κορνήλιου και Earion.
Μαρία said
Τα Δεκεμβριανά με το φακό του Κέσελ.
Click to access 04121994.pdf
Immortalité said
@ με αφορμή το ξεκαρδιστικό σχόλιο του Νίκου στο 59,
Αφιερωμένο 🙂
Χράπ σε κάνει το πιράνι
που πηδά απ’ το τηγάνι
τι το πέρασες θαρρείς
το πιράνι που θωρείς
κανά εύκολο χαϊβάνι;
Μην το πέρασες τσιπούρα;
γόπα; μήπως κουτσομούρα;
στο τηγάνι να καθίσει
και να ροδοκοκκινίσει;
τώρα θα τα δεις τα σκούρα!
Κόβει δάγκα το πιράνι
και πηδάς ως το ταβάνι
νόμιζες πως θα το φας
μα τη μούρη σου γελάς
πέσε τώρα στο καζάνι
Βγάνουν φλόγες τα καζάνια
ήρθανε κι άλλα πιράνια
να γιορτάσουν παρέα
να περάσουνε ωραία
να σε φάνε με λαζάνια!
Φώναζες εσύ: πιράνι!
χριστιανοί και βεντσάνοι!
Έχει σπίτι μου αράξει
για να με κατασπαράξει
σώστε μ’ απ’ το φλογομάνι!
Όλοι οι γείτονες σ’ακούσαν
και να μάθουνε ζητούσαν
ήντα είναι το πιράνι
που ζημιά μεγάλη κάνει
τί να κάνουν δεν νογούσαν
Ισαμε να μαθευτεί
πως του έφαγες το χι
σ’είχαν φάει τα πιράνια
αχνιστό με τα λαζάνια
και δεν ‘πόμεινε θρουλί!
marulaki said
Καταλαβαίνεις βέβαια ότι με το θρουλί ανοίγεις νέο κύκλο συζητήσεων…!!!
Καταπληκτικό το έπος των Πιρανίων!!! 🙂
Γλωσσολάγνος said
Σαν καθηγητής μουσικής, δεν θα μπορούσα να μην προσθέσω στις 5 του μήνα:
† Βολφογάγγου Θεοφίλου Μοζάρτου
(δέν κατάφερα ακόμα να βρώ κάποιον χαρακτηρισμό)
Μιχάλης Νικολάου said
Το θρουλάει το έλεγε πολύ συχνά η μητέρα μου (που το πήρε ίσως από την χανιώτισσα μητέρα της) με την έννοια του είναι τραγανό και σπάει σε κομματάκια (πχ φύλλο τυρόπιτας).
Stazybο Hοrn said
#62 Δεν κοιτάτε να τελειώσετε με τους γιακάδες λέω γω…
Ωραιότατο!
Μιχάλης Νικολάου said
62, εξαιρετική αφιέρωση!
Stazybο Hοrn said
Θαρρώ αξίζει να μνημονεύσουμε στις 23/12 την επίσημη πρώτη του τρανζίστορ. Χωρίς αυτό, δεν θα φτάναμε να είμαστε μαζί τώρα…
http://www.pbs.org/transistor/background1/events/miraclemo.html
Κρυσταλλοτριόδου της Θαυματουργού Γενέσιον
sarant said
62: Ίντ’ αριστούργημα είν’ αυτό; Μπράβο-μπράβο, Ιμόρ!
Το θρουλάω το έχει τουλάχιστον το λεξικό μου 🙂
Αλλά δεν το λένε και θρουβαλάω;
sarant said
Συμπλήρωσα και τον Μόζαρτ με το τρανζίστορ’ θαρρώ το Θεόφιλος αρκεί, Γλωσσολάγνε.
Immortalité said
@ 63 Βρε καλώς το Μαρουλάκι!
Γιατί βρε; το θρουλί είναι κατοχυρωμένο, δεν κινδυνεύει! 🙂
@65 έτσι είναι Μιχάλη · και το ζυμωτό ψωμί που δεν είναι τραγανό θρουλάει όμως.
@ 69 Νίκο λέμε και θρουλίζω. Θρουβαλάω τσου!
Χαίρομαι που σας άρεσε 🙂
Κώστας said
食人鱼: piranha Για την ιστορία, αναλύεται σε ‘ανθρωποφάγο ψάρι’ (κυριολ. τρώει-άνθρωπο-ψάρι).
Immortalité said
@ 66 Ελα μωρέ, οι γιακάδες δεν είναι πιράνια, είναι μανίκια και μεγάλα… Θα τους τελειώσουμε που θα πάει… 🙂
@ 68 Στο τρανζιστοράκι χρωστάμε το σμίξιμο δηλαδή…
Είπα ότι θα το θυμηθεί κανείς άλλος, αλλά θα το πω πριν περάσει η μέρα. Σαν σήμερα, 1η Δεκεμβρίου 1913 ανέμισε για πρώτη φορά στο φρούριο Φιρκά στο λιμάνι των Χανίων, η Ελληνική σημαία και η Κρήτη ενώθηκε επισήμως με την Ελλάδα. Ενενήντα εφτά χρόνια μαζί…
Nicolas said
@52 Όχι, ο Ζzονί Αλιντέ! [ʒoni:][alide]. Σας περικαλώ! Βέλγος είναι, όχι Καλιφορνιάνος!
@54 Μαρία, Ντεπαρντιού, Νταλάρας, même combat: παπάρας ο ένας, παπάρας κι ο άλλος. Ο Ντεπαρντιού με τον οποίο είσαι ερωτευμένος έχει πεθάνει εδώ και χρόνια κάτω από 50 πόντους πάχος!
Immortalité said
@ 74 Ελα μωρέ Νικολά! που θα πω τον Τζόνι Ζzονί! 😉
(Αυτό το παιδί ένα ζήτημα με τον Νταλάρα το έχει πάντως…)
sarant said
73: Ιμόρ, όχι και «για πρώτη φορά» η σημαία στα Χανιά. Θυμάμαι -χωρίς να κοιτάξω σε κιτάπια- ότι κι άλλες φορές, επί αυτονομίας, είχε κυματίσει η ελληνική σημαία. Λες να κάνω λάθος; Μάλιστα είχαν γίνει ένα σωρό επεισόδια για το θέμα της σημαίας, αν θυμάμαι καλά. Βέβαια, ίσως «πρώτη φορά χωρίς προσκόμματα/νόμιμα/με κοινή αποδοχή»
Immortalité said
Για πρώτη φορά ήταν επίσημα ελληνικό έδαφος.
Stazybο Hοrn said
(λες να είναι είναι από τους 60.000-65.000 που τους είχε διαβεβαιώσει τότε στο ΟΑΚΑ ότι αυτός θα συνεχίσει να τραγουδάει, όταν έγινε η ανακοίνωση για την επικείμενη αναχώρηση των τελευταίων τραίνων για Αθήνα-Πειραιά,και 10 λεπτά μετά σταμάτησε κι έφυγε κι αυτός; Κι έμειναν 65 χιλιάδες κόσμος να κατεβαίνουν πεζή προς το Σύνταγμα βρίζοντας; εποχή προ κινητών; προ βραδινής συγκοινωνίας; Να σου πω εγώ μίσος για τον Γιώργο)
Nicolas said
@73 Και τι καταλάβατε;
Οι Κρητικοί, έξυπνοι μεν, πονηροί δε, σκέφτηκαν ότι το Μητσοτακέικο ήταν τεράστια δυστυχία για ένα τόσο μικρό νησί κι αποφάσισαν να το πλασάρουν στους Έλληνες. Είδατε το αποτέλεσμα!
@78 Σιγά, ρε Στάζυ, να μην ήμουν στην Ελλάδα εκείνες τις στιγμές συλλογικής υστερίας. Τώρα που ήρθε κι η λυπητερή για εκείνο το συλλογικό όργιο, μούγκα στην στρούγκα.
Έλα, μωρέ, καλός είναι ο Γιωργάκης (όταν τραγουδάει, όχι όταν μιλάει), λέμε και καμιά τέτοια να περνάει η ώρα. Αλλά ο Ντεπαρντιού εθνικός σταρ, να λογικευτούμε λιγάκι, Μαρία, να λιγικευτούμε! αποπουκιοσπού;
Immortalité said
(λες για κείνες τις συναυλίες το ’83, που είπε «εμείς θα μείνουμε μέχρι όσο αντέξουμε»; που τις μετέδιδε ζωντανά το Δεύτερο με σχολιαστή τον Παπαστεφάνου αλλά στις 12 τα μεσάνυχτα διέκοψε; που βρήκα τις κασσέτες που έγραψε η μαμά μου; Πάντα είχα την εντύπωση ότι είχαν κάτσει μέχρι το πρωί. Μόνο δέκα λεπτά ηχογράφησης χαμένα δηλαδή… Εκεί ήσουν; 😉 )
Immortalité said
@ 79 α) Τότε δεν υπήρχε Μητσοτάκης. Πες μας ότι φταίμε κι απο πάνω!
@ 79 β) Μήπως λες τους Ολυμπιακούς; Γιατί ο Στάζυ δεν λέει αυτό.
Δύτης των νιπτήρων said
Καλά βρε, ακούγατε Νταλάρα έστω και το ’83; Τς τς τς…
Immortalité said
Εσύ Δύτη το ’83 ήσουν μπέμπης· δεν ήσουν;
Δύτης των νιπτήρων said
Δέκα χρονώ μπέμπης ναι, αλλά δεν άκουγα ποτέ Νταλάρα. Δεν αντέχω τις ένρινες φωνές.
Immortalité said
Ωχ! άμα σε γνωρίσω δηλαδή να μιλάω στη νοηματική 🙂
Εντάξει αλλά αυτό ξέρεις· εντάσσεται στο περι ορέξεως… Αν ήταν όλοι σαν κι εσένα, εγώ με ποιον θα έκανα παρέα; ε;
Δύτης των νιπτήρων said
Όταν τραγουδάνε εννοώ 🙂
Immortalité said
Άσε δεν το σώζεις 😛
Δύτης των νιπτήρων said
Αν πω ότι και τη δική μου φωνή τη βρίσκω ένρινη, όταν την ακούω στον τηλεφωνητή ας πούμε, το σώζω;
Μαρία said
Ιμόρ, ψέματα λέει στο 88.
Δύτης των νιπτήρων said
Βρε φωτιές που άναψε ο Νταλάρας.
Immortalité said
@ 89 Εντάξει φαινόταν, αλλά ήταν ανάγκη να το πεις; Ήταν μια συγκινητική προσπάθεια 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Πολύ ευχαρίστως να δεχτώ ότι στην πραγματικότητα δεν είναι ένρινη, αλλά ότι εγώ έτσι την ακούω δεν είναι ψέματα.
Οπότε μπορεί να μην είναι ούτε της Ιμόρ. Εκτός αν μιλάει στο δρόμο και ο κόσμος γυρνά να δει τον Ντάλάρα. (αυτό μου βγήκε λίγο α λα μανιέρ ντε Αλφρέ)
Immortalité said
Πρώτον καμία φωνή δεν είναι ίδια με την άλλη, άρα αποκλείεται να με μπέρδευαν με τον Νταλάρα, ούτως ή άλλως. Δεύτερον, η δική μου είναι… Αλλά κατά τα άλλα δεν είναι δα και τόσο χάλια 😥
Δύτης των νιπτήρων said
τόσο χάλια …εννοείς όσο του Νταλάρα; Αυτό σίγουρα 🙂
Immortalité said
Δύτη είσαι προκάτορας! (σαν και μερικούς μερικούς άλλους) 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Μπα… προβοκάτορας ίσως.
Δύτης των νιπτήρων said
που θα με πεις προκάτορα! ορίστε μας!
Immortalité said
Προ-βο-κάτορας! Παρντόν
Voulagx said
Immor, Εχει δικιο ο Δυτης! Οχι και προκατορας! Μετακρατορας.. ναι! 😛
Voulagx said
Παροραμα: Μετακρατορας -> Μετακατορας
Immortalité said
Ρε σεις! ένα λάθος στην πληκτρολόγηση έκανα 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Και προβατοκράτορας μ’ αρέσει.
Immortalité said
Αυτό είναι θεϊκό! Προβατοκράτωρ ήμουνα προβατάκια έβοσκα! 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Και μ’ αυτό το θεϊκό καληνυχτίζω (με ένρινη φωνή). Δύσκολη μέρα, πρωινό ξύπνημα, έχω υποσχεθεί και στην Ιμόρ να τελειώσω τον «Δρ. Ζιβάγκο».
Προβατοκράτωρ: αυτός που μετρά επιτυχώς προβατάκια για να κοιμηθεί.
Immortalité said
Άντε καληνύχτα κι εγώ μόλις τέλειωσα.
Εμένα τα προβατάκια δεν πιάνουν… 😦
Μαρία said
Ιγί γκετζελέρ, κουζούμ δύτη.
sarant said
Δυτάκος ήμουν, προβατάκια μέτραγα 🙂
Μιχάλης Νικολάου said
Ο προ-βατοκράτωρ καταλήγει κρε-βατοκράτωρ
Δύτης των νιπτήρων said
Καλημέρα, προβοκάτορες!
Πήγα να σχολιάσω αυτό εδώ για τον Τολστόι· κάπου μπερδεύτηκα, έψαξα τις ημερομηνίες, δυστυχώς το Δεκέμβριο δεν είναι επέτειος ούτε γέννησης ούτε θανάτου του, με κανένα ημερολόγιο (όπως λέμε με καμία Παναγία).
Stazybο Hοrn said
Δεν ήμουν εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς του #78 (#80), αλλά έχω διήγηση από πρώτο χέρι. Ταξίδι 20 ώρες με τον γκατζόλη για τον ακατανόμαστο; δεν είμαστε καλά; Μόνο για τον Κέιβ.
sarant said
109: Σαν να έχεις δίκιο -έβαλα τον αναπληρωματικό 🙂
Παναγιώτης said
Μια που υπήρχε και αναληρωματικός στις 23 δεν πάει και το ηλιοστάσιο στις 21 για να μην παραπονιέται και ο Αλρέδος; Σύμφωνα με τη σελίδα στο 28 του χρόνου θα είναι στις 22 το ηλιοστάσιο οπότε θα έχει την ευκαιρία της η τηλοψία, ας κάνει υπομονή ένα χρόνι ώστε να την τιμήσουμε.
sarant said
Καλά λες -έγινε συμμετοχικό το μηνολόγιο 🙂
Stazybο Hοrn said
#112 Πάντως ο πίνακας στο άρθρο της Wikipedia/ είναι διαφορετικός (παρότι και οι δυο μιλούν για ώρα Γκρίνουιτς. Βάλε και τη διαφορά ώρας για Ελλάδα, βάλε και το σημείο παρατήρησης που θεωρούν οι πίνακες, ψιλομύλος η υπόθεση. Αλλά σίγουρα, 23/12 δεν πάει, είναι πολύ μακρυά.
Stazybο Hοrn said
Ξέχασα τον λίκνο: http://en.wikipedia.org/wiki/Solstice
Stazybο Hοrn said
Νικοκύρη, Αραγκόν, Βάρναλης και σία είχαν θρησκευτικές κηδείες; ήταν χριστιανοί; δικαιολογείταιο σταυρός ως σύμβολο του θανάτου τους. Εγώ θα προτιμούσα τη λέξη.
sarant said
Δεν έχεις άδικο.
Παναγιώτης said
@114 Εγώ δεν βλέπω (με μια γρήγορη ματιά) διαφορές μεταξύ βικιπέδιας και αμερικάνικου ναυτικού (http://www.usno.navy.mil/USNO/astronomical-applications/data-services/earth-seasons) το χειμερινό ηλιοστάσιο είναι στην τελευταία στήλη του πίνακα της βικιπέδιας.
Πάντως τα ουράνια φαινόμενα υπολογίζονται με βάση την ώρα Γκρινουιτς οπότε πάλι μέσα είμαστε.
Stazybο Hοrn said
#118 Αναρωτιέμαι πού το είδα 😳
Immortalité said
@ 110 Μόνο για τον Κέιβ
Σαν και μια (;) ψυχή που λουρκίζει διαρκώς και είχε και γενέθλια χτες. Μετράμε μέρες. Ανάποδα…
Stazybο Hοrn said
#120 Τι μυστήρια είν’ αυτά; γρι δεν κατάλαβα…
Μπουκανιέρος said
65-69 κ.α.
Αυτό που θρουλάει είναι φρόλο;
sarant said
Φρόλο ή τραγανό; Πάντως, επαναλαμβάνω ότι εγώ το ξέρω ‘θρουβαλάει’. Το ‘θρουβάλιασε’ γκουγκλίζεται σε Λιαντίνη και σε μετάφραση ομηρική.
Μπουκανιέρος said
Φρόλο είναι αυτό που τρίβεται εύκολα, ξερωγώ, «εύθριπτο» στα κομψά.
Θρουλάει και θρουβαλάει δεν είμαι βέβαιος ότι κατάλαβα τι σημαίνουν.
(Απλά σκέφτηκα ότι αν το θρουλί [62] είναι κρητικό, μπορεί να κλπ.)
Nicolas said
@116 Δεν είναι σταυρός (+), ρε Στάζυ, dagger είναι (ߤ). Τον έπρηξα τον άνθρωπο να το αλλάξει για να μη μας κράξεις και πάλι γκρινιάζεις! Καμιά σχέση με θρησκείες, είναι απλά το dagger που κόβει την κλωστή της ζωής 😉
Nicolas said
Λάθος τον έβγαλε τον κωδικό, το άτιμο!
Παρόραμα:
όπου ߤ διάβαζε †
Μιχάλης Νικολάου said
Μπουκάν, ναι, όπως το λες στο 122/124 πρέπει νά ‘ναι για το θρουλάει. Το φρόλο δεν το ήξερα πριν, ούτε την προέλευση της πασταφλόρας (που την έμαθα εδώ).
Μπουκανιέρος said
Μιχάλη, καλά νάσαι!
(πάλι καλά που συναντιόμαστε κάτι τέτοιες ώρες)
Immortalité said
@124 Μπουκάν το εύθριπτον είναι μια καλή εξήγηση. Γενικά ότι θρουλάει δεν μπορεί να κοπεί σε κομμάτι συμπαγές χωρίς ν’αφήσει τρίμματα, θρουλιά, πίσω του. Τα τραγανά ως επι το πλείστον θρουλάνε. Το ζυμωτό ψωμί που δεν έχει διογκωτικά όταν κρυώσει και πας να το κόψεις επίσης θρουλάει. Και το παξιμάδι άμα είναι αφράτο θρουλάει. Και η έκφραση δεν έμεινε/’πόμεινε θρουλί σημαίνει ότι φαγώθηκαν όλα τα πάντα, δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλο.
Το φρόλο το έμαθα και γω από την πάστα φρόλα 🙂
Νίκο δεν ξέρω για το θρουβαλάω, ποτέ δεν τοχω ακούσει. Ούτε το λεξικό το έχει.
Μαρία said
Κομμάτια και θρύψαλα.
Μπουκανιέρος said
129
Υπάρχει κι η έκφραση «δεν έμεινε θρούμπι» (αν και δεν είμαι πολύ σίγουρος για το τι είναι αυτό το θρούμπι»). Επίσης, «δεν έμεινε ρόποδο».
Immortalité said
@ 131 Θρούμπα ή θρουμπί είναι ένα βοτάνι. Ιδού και τα πειστήρια (βαριέμαι ν’ αντιγράφω) και μαζί είναι και το θρουλάω. Αλλά θρούμπα λέμε κι ένα είδος ελιάς μαύρης στρουμπουλής και γυαλιστερής (πριν την μαραζώσει το αλάτι). Ίσως βάζουν στο αλάτι και το βότανο και είπαν έτσι και τις ελιές.
Ρόποδο τί είναι;
Μπουκανιέρος said
Ασήμαντο πράγμα, αλλά να σου πω την αλήθεια μάλλον μόνο στη συγκεκριμένη έκφραση το λέμε πια.
Από την άλλη, ο Χυτήρης γράφει «ρώποδο (<ρώπος) = ευτελές μικροαντικείμενο", καταλήγοντας κι αυτός στην ίδια έκφραση βέβαια.
Τσι θρούμπες (εγιές) τσι ξέρω – νομίζω ότι έτσι τσι λένε παντού.
Alexis said
#131, το θρούμπι είναι αρωματικό φυτό, μοιάζει πολύ με τη ρίγανη. Δεν ξέρω αν η λέξη έχει σχέση με τις ελιές θρούμπες. Πάντως στην άλμη που φτιάχνουν τις ελιές πολλοί ρίχνουν μέσα ρίγανη. Οι θρούμπες όμως γίνονται χωρίς άλμη, αλατίζονται ξερές, ή κάνω λάθος;
sarant said
Πάντως το λεξικό λέει ότι οι ελιές ονομάστηκαν έτσι από παρασυσχετισμό με το θρούμπι.
Ο Πάπυρος έχει το θρουβαλάω, αλλά όχι το θρουλάω.
Immortalité said
Αλέξη κανείς δεν είπε ότι τις βάζουν στην άρμη. Αλατίζονται νωπές. Ξερές θα είχαν ένα πρόβλημα 🙂
@135 Νίκο ξέρω ότι το προηγούμενο με τις μύγιες είναι εναντίον μου 🙂 αλλά επιμένω ότι εδώ δεν το λένε. Το θρουβαλάω πως θα έδινε παράγωγο το θρουλί, το θρούλισμα;
sarant said
Μα, δεν λέω ότι δεν υπάρχει το θρουλάω – θρουλί (που άλλωστε το θρουλί δεν το έχει ο Πάπυρος). Λέω ότι το αθηνέικο λεξικό έχει την αθηνέικη παραλλαγή.
Immortalité said
Δεν ήξερα ότι το λένε και στην Αθήνα πάντως…
Immortalité said
Χρόνια πολλά θέλω να πώ
σ’ ένα χαρμόσυνο σκοπό
για να μην είναι σκέτα
ένα στιχάκι σκέφτηκα
να γράψω πεταχτό
Μα εγώ δεν είμαι ποιητής
ούτε ποιήτρια της προκοπής
κάνα στίχο κι αν σκαρώνω
στιχοπλόκος ίσως μόνο
της ελεεινής μορφής
Έτσι θ ‘αφήσω τα πολλά
χρόνια πολλά θα πω απλά
και ας έρθουνε οι άλλοι
οι ποιητάδες οι μεγάλοι
να στα πουν τραγουδιστά!
Και του χρόνου Νίκο 🙂
Χρόνια πολλά και στον Nicolas γεμάτα intelligence 😉
sarant said
Τι ωραίο! Ιμόρ, οι Νίκοι σε ευχαριστούμε!
Κορνήλιος said
Στέλνω ab imo pectore
τὶς εὐχές μου σὲ ῥὲ ματζόρε.
Στέλνω ἐκ βάθους καρδίας
ἠλευχὲς χαρᾶς κι εὐτυχίας.
Ἀνήμερα τ’ Ἁη Νικόλα
σοῦ στέλνω μιὰ βαρκαρόλα
κι εἶν’ ἡ γιορτὴ τοῦ Δεσπότη
χαρὰ τοῦ μπεκρῆ τοῦ πότη
δὲς μεζέδες, δὲς ποτά!
Χρόνια πολλά σου, Δέσποτα!
Κορνήλιος said
χαρὰ τοῦ μπεκρῆ τοῦ πότη—–>τοῦ μπεκρῆ καὶ τοῦ πότη
Κορνήλιος said
http://www.google.com/hostednews/epa/article/ALeqM5iRGA19stfjUHSq5Mg4sVJmMz08qg?docId=9360388
ὁρίστε, ἐδῶ λέει ὅτι σὰν σήμερα ἠ Τουρκία μπῆκε στὸ ΔΝΤ!
Immortalité said
Σαν σήμερα το δημοψήφισμα για το Πολιτειακό· 36 χρόνια Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας.
Σαν σήμερα βυθίστηκε και το «Ηράκλειο»…
ΚαπετάνΈνας said
Αγαπητέ Νίκο,
στα εξωτικά μέρη, στα οποία διαμένω αυτή την εποχή, δυσκολεύομαι να παρακολουθώ σχολιάζοντας την ιστοσελίδα σου, τώρα όμως που μπορώ, σου στέλνω κι εγώ τις ευχές μου για την ονομαστική σου εορτή(κάπως μπαϊραμντάν σονρά, κατόπιν εορτής).
Και ένα δώρο(που ελπίζω να μην τόχεις):
ΕΝΑ ΥΠΟ-ΛΕΡΝΑΙΟ (Εφάμιλλο, ίσως του Σι-Μαλάκας).
Γίνεται πολύς λόγος για τους Αραουκάνος, ινδιάνους της Χιλής,και την την υποτιθέμενη καταγωγή τους από τους αρχαίους Σπαρτιάτες.
http://ellinikiglossa-lexarithmoi.blogspot.com/2009/10/lonko-kilapan.html
http://ellinikiglossa-lexarithmoi.blogspot.com/2009/10/lonko-kilapan.html
Ίσως μπορούσες να ασχοληθείς με την «ελληνική» τους γλώσσα, αν δεν το έχεις κάνει ήδη.
Πάντως το όνομα, που δίνουν οι ίδιοι στον εαυτό τους,
φέρνει …κάπως σε Ελληνικό.
Λέγονται… Μαπούτσες.(Mapuches)
Ελπίζω, όποτε μπορέσω να τα ξαναπούμε, γεια χαρά και
Χρόνια Πολλά, Νίκο.
sarant said
Καπετάνιε, ευχαριστώ για τις ευχές και για το δωράκι, θα μελετηθεί με… την προσοχή που του αξίζει!
Δύτης των νιπτήρων said
Από λινκ σε λινκ έφτασα στα εξής:
Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Λόνκο Κιλαπάν, που είναι ο Επεουτούβε τής φυλής (Επεοτύπης, Επεοταγός = επίσημος ιστορικός των Αραουκανών, αφηγητής των επών -έπεου) γύρω στο 600 με 800 π.χ. ξεκίνησε μια αποστολή αποίκισης από την Ελλάδα, συγκεκριμένα από την Σπάρτη, και περνώντας από την Μικρά Ασία ακολούθησε τον παραδοσιακό δρόμο προς την Άπω Ανατολή, περνώντας βορειο-ανατολικά της Ινδίας, έφτασε στην περιοχή του Λάος -που προέρχεται από το ελληνικό “λαός”. Στη συνέχεια κατέβηκαν προς την Χερσόνησο της Μαλαισίας -που στον χάρτη του Πτολεμαίου ονομάζεται απλώς Χερσόνησος- και από κει πέρασαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, που οι Έλληνες ονόμαζαν απλώς Ωκεανό, ως τον κατ’ εξοχήν Ωκεανό της Γης.
Χρησιμοποιώντας ως γέφυρα τα νησιωτικά συμπλέγματα της Ινδονησίας, Μικρονησίας, Μελανησίας και Πολυνησίας, έφθασαν τελικά ώς τα νησιά Γαλάπαγος (Galapagos, σύνθετη λέξη εκ των γάλα καί πάγος, που θα πει λευκοί βράχοι), και από εκεί πέρασαν στη αμερικανική ΄Ηπειρο (Περού). Όλα τα παραπάνω νησιωτικά συμπλέγματα φέρουν σύνθετα ελληνικά ονόματα: “Ινδο-νησία”, “Μικρο-νησία”, “Μελα-νησία”, “Πολυ-νησία”… Όλα έχουν ως δεύτερο συνθετικό την λέξη -νησία, δηλαδή, “σύνολο νησιών”, “νησιωτικό σύμπλεγμα”, ενώ το πρώτο συνθετικό είναι δηλωτικό κυρίας ιδιότητος των νήσων αυτών ή των κατοίκων τους. Τα ονόματα αυτά δεν τους τα έδωσαν οι δυτικοί θαλασσοπόροι αλλά τα είχαν από πριν.
Οι Σπαρτιάτες, αναζητώντας κατάλληλο μέρος για εγκατάσταση της νέας αποικίας, οδηγήθηκαν τελικά σε ανάλογο γεωγραφικό πλάτος με αυτό της Ελλάδος, μεταξύ του 36ου και 40ου παραλλήλου, νοτίως του Ισημερινού. Εκεί θεμελίωσαν την καινούργια πολιτεία – κράτος και έδωσαν στην περιοχή το όνομα Φυλή, από παραφθορά του οποίου προέκυψε η σημερινή ονομασία της χώρας Χιλή (Chile). Πράγματι, η ονομασία Φυλή υπήρχε ως τοπωνύμιο και στον ελλαδικό χώρο και είχε (εκτός της πρώτης σημασίας, από το ρήμα “φύω”) και μια δεύτερη σημασία αυτήν της φύλαξης, του φυλακίου (από το ρήμα “φυλάσσω”).
(…)
Στην Αραουκανική Γλώσσα το δέκα λέγεται μάρε (mare) και “μάρη” στα αρχαία ελληνικά σημαίνει χέρι. Στα ελληνικά χρησιμοποιούμε και σήμερα τη σύνθετη λέξη ευ-μάρεια (ευ+μάρη) που σημαίνει ευ-χέρεια, κυρίως οικονομική.
(…)
Τους κατοίκους αυτής της περιοχής οι Ισπανοί τους ονόμαζαν Ραουκάνους και ο ποιητής Ερθίγια διέδωσε την ονομασία Α-ραουκάνοι / Α-ραουκανοί. Η λέξη Ράουκο προέρχεται από το ρήμα Ράουν= Ρέειν μετά βοής και το ουσιαστικό Κο == Ύδωρ, Νερό- επομένως Ράουκο (και Αράουκο) σημαίνει τόπος όπου ηχεί το βουητό των υδάτων.
Stazybο Hοrn said
Σε λίγη ώρα ορατή -σχεδόν παντού- έκλειψη σελήνης, εν μέσω χειμερινού ηλιοστασίου.
Σκύλος της Β.Κ. said
Δύτη, και ο κουραμπιές από τα γαλλικά βγαίνει: On Courra Bien, ως βραβείο για τον καλύτερο δρομέα, λέμε!
Μισιρλού... said
Καλέεεε !!! Μόνο το ηλιοστάσιο την 21η ;!!!
(21 Δεκεμβρίου 1879) Γέννησις του γεωργιανού «Σόσο» – იოსებ ჯუღაშვილი (Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν)
[πολύ μ’ αρέσει τούτη η φωτογραφία του!]
Ein Steppenwolf said
Στις 2 Δεκεμβρίου 1923 γεννήθηκε η Κάλλας στη Νέα Υόρκη.