Ο Φώτης Δήμου και το «δώρο» της ΕΛΑΣ

Πιθανότατα θα έχετε ήδη διαβάσει, σε εφημερίδες ή στο Διαδίκτυο, για την υπόθεση του 21χρονου φοιτητή Φώτη Δήμου, που είναι προφυλακισμένος από τις 11 Μαΐου, τη μέρα της πανεργατικής διαδήλωσης. Κατηγορείται ότι συμμετείχε σε επεισόδια, ότι φορούσε κουκούλα και μάσκα αερίων, ότι είχε στην πλάτη του σακίδιο με μολότοφ. Υπάρχουν φωτογραφίες, σαν αυτήν που έβαλα εδώ αριστερά, που είναι παρμένη από το tvxs.gr (έχει και άλλες), καθώς και καταθέσεις από αυτόπτες μάρτυρες, που αντικρούουν το κατηγορητήριο, ιδίως όσον αφορά το σακίδιο στην πλάτη και τη μάσκα αερίων (δεν μ’ αρέσει το «αντιασφυξιογόνο», και σόλοικο είναι και κακόηχο).

Τότε γιατί γράφω κι εγώ για το θέμα; Ίσως επειδή, τώρα που το ξανασκέφτομαι, μπορεί και να μην έχετε ακούσει για την υπόθεση. Αν, ας πούμε, ενημερώνεστε από τα Νέα ή την Καθημερινή, το google μου λέει ότι δεν έχετε διαβάσει τίποτε για το θέμα (αν το γκουγκλ με ξεγέλασε, ζητώ συγνώμη από τις εφημερίδες). Το ίδιο κι αν ενημερώνεστε από τους (θεωρούμενους) κορυφαίους ειδησεογραφικούς ιστότοπους, όπως το in.gr, το nooz.gr, το skai.gr ή το tovima.gr. Εκτός λάθους, κανείς από τους ιστοτόπους αυτούς δεν έχει γράψει λέξη για την υπόθεση Φώτη Δήμου. Έγραψε η Αυγή, έγραψε ο Ριζοσπάστης, έγραψε το tvxs.gr πολλά‘ πρώτη, και πρέπει να το τονίσω, έγραψε η Ελευθεροτυπία. Και από τους επώνυμους αρθρογράφους, στον Φώτη Δήμου αφιέρωσε  το χτεσινό του άρθρο ο Στάθης Σταυρόπουλος, και μπράβο του! (Αν είναι  κι άλλοι που έγραψαν, πείτε τους).

Δεν έχω προσωπικά καμιά απόδειξη ότι  ο Φώτης Δήμου είναι αθώος για όσα κατηγορείται. Όμως, υπάρχουν πολλές, τόσο παλιότερες όσο και πρόσφατες, περιπτώσεις νέων που συνελήφθησαν άδικα ύστερα από διαδηλώσεις, κατηγορήθηκαν άδικα με βαρύτατες κατηγορίες, προφυλακίστηκαν καταχρηστικά και τελικά αθωώθηκαν, αφού όμως πρώτα πέρασαν πολλούς μήνες προφυλακισμένοι, όπως ο νεαρός με τα πράσινα σταράκια. Γιατί να μένει προφυλακισμένος ο Φώτης Δήμου και μάλιστα με σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα; Σε ένα ευνομούμενο κράτος, η προφυλάκιση θα έπρεπε να αποτελεί την σπάνια εξαίρεση: ένας 21χρονος φοιτητής στην πτυχιακή, δεν θα έπρεπε να προφυλακίζεται με τόσο ισχνά στοιχεία. Στο νεοελληνικό κράτος, όπου η ταξική δικαιοσύνη αφήνει τους χρυσοκάνθαρους να διαφεύγουν ανενόχλητοι στο εξωτερικό, η προφυλάκιση αποτελεί τον κανόνα, και ένα βολικό μέσο «προκαταβολικής εκδίκησης» (θα αθωωθείς στη δίκη, αλλά θα έχεις περάσει Χ μήνες προφυλακισμένος!)

Επίσης, αν έχουν δίκιο οι φωτογραφίες, οι αυτόπτες μάρτυρες και ο Φώτης Δήμου, αυτό σημαίνει ότι το σακίδιο με τις μολότοφ δεν είναι δικό του, το ίδιο και η μάσκα αερίων, δηλαδή ότι υπάρχει  στην ΕΛΑΣ φάμπρικα κατασκευής ενόχων. Ο ίδιος ο Δήμου λέει πως όταν διαμαρτυρήθηκε ότι δεν είναι δικό του το σακίδιο, ο αστυνομικός του απάντησε «Δεν πειράζει, ένα δωράκι από εμάς».

Τρίτον, η υπόθεση μάς θυμίζει ότι ο επαίσχυντος «κουκουλονόμος» της Νέας Δημοκρατίας, τον οποίο το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση είχε καταγγείλει, εξακολουθεί να βρίσκεται σε ισχύ και να χρησιμοποιείται -το αναφέρω γιατί είναι ένα θέμα στο οποίο δεν ισχύει η δικαιολογία της οικονομικής κρίσης για την αθέτηση των υποσχέσεων.

Και τέλος, θέλω να υπογραμμίσω την εξαίσια ειρωνεία της ζωής. Ο άνθρωπος που βρίσκεται σήμερα προφυλακισμένος και βαρύνεται με κακουργηματικές κατηγορίες, πριν από λίγο καιρό έδωσε αίμα, ως εθελοντής, για τους αστυφύλακες που είχαν τραυματιστεί στου Ρέντη. Κι όμως, αυτό δεν βάρυνε καθόλου στην πλάστιγγα, όταν ανακριτής και εισαγγελέας αποφάσισαν την προφυλάκιση.

Διότι, ξαναλέω -αν ο Δήμου, όπως πιστεύω, είναι αθώος, στο δικαστήριο αυτό θα φανεί και οι κατηγορίες θα πέσουν. Γιατί όμως να έχει περάσει μήνες και μήνες άδικα στη φυλακή; Εδώ επιμένω, γιατί βρίσκω βαρβαρότητα την προφυλάκιση, όταν εφαρμόζεται γενικευμένα. Θα μου πείτε, κάποιος μπορεί να ξεφύγει -μα, και με τις άδειες στους φυλακισμένους κάποιοι το σκάνε, σημαίνει αυτό πως πρέπει να καταργηθεί ο θεσμός; (ωχ, τους δίνω ιδέες). Καλύτερα να φυγοδικήσει ένας ένοχος παρά να σαπίζουν μήνες στις φυλακές χίλιοι αθώοι.

Και να πω κάτι όχι για την ίδια την υπόθεση αλλά για την αναδημοσίευσή της. Όπως είπα πιο πάνω, από τις «μεγάλες» εφημερίδες, μόνο η Ελευθεροτυπία (φαίνεται να) έγραψε, κι όχι μόνο μια φορά, για την υπόθεση  -κι αν κάνω λάθος διορθώστε με. Όσα στραβά κι αν έχει η Ελευθεροτυπία, που πάντως δεν είναι περισσότερα από άλλων εφημερίδων, αυτή της η ιδιαιτερότητα, ότι γράφει μια κουβέντα για τα θύματα της κρατικής καταστολής, με κάνει να την αγαπάω. Όπως και τον Στάθη, παρά τις ελληνικούρες του και τα καραμπελιάσματά του.

Πολλά είπα, δίνω το λόγο στον ίδιο τον Φώτη Δήμου, όπως περιγράφει την περιπέτειά του (πρώτη δημοσίευση στην Ελευθεροτυπία, εγώ το πήρα από το tvxs.gr)

«Στις 11 το πρωί, μαζί με τους Βασ. Αθανασόπουλο, Δημ. Αλεξίου και Δημ. Λάμπρη φύγαμε με το αυτοκίνητο από το Γαλάτσι, το αφήσαμε στην Πανόρμου και μπήκαμε στο Μετρό. Όταν βγήκαμε, πέρναγε η πορεία του ΠΑΜΕ. Κατεβήκαμε τη Σταδίου ψάχνοντας για γνωστούς. Γινόταν χαμός, δεν βρίσκαμε κανέναν. Μπήκαμε στο μπλοκ του κινήματος «Δεν πληρώνω». Κι ακολουθήσαμε την πορεία μέχρι το Σύνταγμα.

Κατεβαίνοντας την Πανεπιστημίου για να φύγω, πήρα τη μητέρα μου τηλέφωνο για να μην ανησυχεί. Κοίταξα τις αναπάντητες κλήσεις της στο κινητό. Η ώρα ήταν 1.33. Ακούω εκρήξεις. Ένα τεράστιο μπουλούκι αναρχικών κατέβαινε από το Σύνταγμα προς το μέρος μου. Όλοι έτρεχαν. Και πίσω μας τα ΜΑΤ. Φορούσα μια μπλούζα και το παντελόνι της φόρμας. Και μια ιατρική μάσκα κρεμασμένη προληπτικά στο λαιμό. Μπροστά μου ήταν ο Βασ. Αθανασόπουλος. Του δίνω την ταυτότητα, το δίπλωμα, το πάσο και το κλειδί του αυτοκινήτου να μη μου πέσουν.

Ξαφνικά άρχισαν να επιτίθενται τα ΜΑΤ από δεξιά κι αριστερά. Ρίχνοντας πολλά χημικά μέσα στον κόσμο. Πανικοβλήθηκα. Ζαλίστηκα κι έπεσα κάτω. Προσπαθώντας να σηκωθώ έφαγα την πρώτη κλοτσιά από έναν ΜΑΤατζή. Είδα πολλούς επάνω μου, δεν θυμάμαι πόσους. Με χτυπούσαν. Κλοτσιές στο κεφάλι, σ’ όλο το σώμα. Με ψέκαζαν στο πρόσωπο με χημικά. Ο ένας με τραβάει στο πεζοδρόμιο. Ουρλιάζοντας «κάτσε κάτω. Σκάσε. Τα χέρια πίσω». Μου φόρεσε χειροπέδες. Ένας άλλος κουβαλάει ένα σακίδιο. «Τι είναι αυτό ρε; Για να δούμε ρε τι έχει μέσα». Απάντησα πως δεν είναι δικό μου. Το άνοιξε. Είχε μολότοφ.

Με σέρνανε στην Πανεπιστημίου μέχρι τα Χαυτεία. Με πετάγανε πάνω στα κολονάκια. Μία ολόκληρη διμοιρία με χτυπούσε βρίζοντας: «Βρομιάρη, μαλάκα, σκάσε. Θα σε γα……. στη φυλακή σκουπίδι». Επειδή φώναζα ότι δεν είναι δικά μου. Ο ψηλός από δεξιά απαντάει «δεν πειράζει. Ένα δωράκι από μας…». Στα Χαυτεία περίμενα γονατιστός μέχρι να έρθει το περιπολικό. Όταν με χτυπούσαν θυμάμαι που φώναξε ένας «μην τον ακουμπάτε, κάμερες».

Βρίσκομαι προφυλακισμένος στη ΓΑΔΑ, στον 7ο όροφο. Ανάμεσα σε κατηγορούμενους για ληστείες και ναρκωτικά. Μας έφεραν όλους μαζί, αλλά κράτησαν μόνο εμένα. Δεν πίστευα ότι μπορεί να μου συμβεί. Είπαν ότι αντιστάθηκα στη σύλληψη, ενώ με κλοτσούσαν στο κεφάλι και με ψέκαζαν. Με κατηγορούν για την ιατρική μάσκα. Και για μια τσάντα με μολότοφ που δεν είναι δική μου.

Εδωσα αίμα για τους αστυνομικούς που χτύπησαν στου Ρέντη. Ένας κολλητός μου είναι ΜΑΤατζής που δούλευε στην πορεία. Και με κατηγορούν ότι πήγα στην πορεία για να τους χτυπήσω. Συνέλαβαν τον πιο άσχετο»