Η αποψίλωση του Τύπου συνεχίζεται…

Αντιγράφω από τη σημερινή Αυγή την είδηση για τη διακοπή της αρθρογραφίας του Γιάννη Χάρη στα Νέα. Ύστερα θα πω και μερικά δικά μου.

Την ώρα που έκλεινε η ύλη μας, μάθαμε ότι τα Νέα διέκοψαν τη συνεργασία με τον Γιάννη Χάρη, έπειτα από 12 χρόνια. Δεν χρειάζεται να πούμε πόσο διαλεχτά και ξεχωριστά ήταν τα κείμενά του στη δεκαπενθήμερη στήλη του («Μικρά Γλωσσικά» ονομαζόταν στην αρχή, «Στην Αγορά» στη συνέχεια) — οι αναγνώστες μας το ξέρουν καλά. Χρειάζεται όμως να επισημάνουμε δύο τινά: Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια ακόμα απόλυση (κι ας έχει τη μορφή της διακοπής συνεργασίας με «εξωτερικό» συνεργάτη) στο χώρο του Τύπου, απ’ όπου τους τελευταίους μήνες παίρνουμε διαρκώς τα χειρότερα μηνύματα για τις συνθήκες εργασίας, για τις πιέσεις, για τις καταιγιστικές απολύσεις. Δεν πρόκειται όμως μονάχα, ούτε κυρίως γι’ αυτό. Με την τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα στα ΜΜΕ, με την επικίνδυνη μονοφωνία που επιβάλλεται σιγά σιγά (και ο ΔΟΛ, ιδίως μετά το θάνατο του Λαμπράκη, πρωτοστατεί στη γραμμή αυτή, που δεν αφορά μόνο τα πρωτοσέλιδα και τα πολιτικά, αλλά και τον πολιτισμό), είναι εξαιρετικά δύσκολο να μη θεωρήσει κανείς ότι δεν πρόκειται, εν τέλει, για μια απόλυση για λόγους ιδεολογικούς, μιας «αποκλίνουσας φωνής». Στο ζοφερό τοπίο της κρίσης, θεωρείται «πολυτέλεια» και κόβεται πρώτο πρώτο οτιδήποτε πότιζε με τους χυμούς του την κοιλάδα του Τύπου: πέρυσι ήταν ο «Ιός» και οι «Schooligans», φέτος ο Γιάννης Χάρης, και πολλοί ακόμα, επώνυμοι και ανώνυμοι· αν η αποψίλωση συνεχιστεί, όπως όλα δείχνουν, σε λίγο καιρό θα μείνει μόνο μια ισοπεδωμένη και άγονη έρημος, όπου το φαγητό και το νερό της ενημέρωσης θα προσφέρονται σε κονσέρβες, με το δελτίο.

Με τον Γιάννη τον Χάρη γνωριζόμαστε και έχουμε φιλικές σχέσεις εδώ και χρόνια, οπότε δεν είμαι αντικειμενικός. Η στήλη του, που συμπλήρωσε δώδεκα χρόνια  ζωής, είχε πολλούς πιστούς αναγνώστες, είχε και κάτι λίγους φανατικούς εχθρούς. Δεν θα σταθώ στις λεπτομέρειες της απόλυσης (ή «διακοπής συνεργασίας»), αλλά θα πω δυο λόγια σαν αναγνώστης εφημερίδων.

Η στήλη του Γιάννη Χάρη ήταν το πρώτο πράγμα που άνοιγα να διαβάσω στα Νέα, είτε την έντυπη έκδοση είτε την ηλεκτρονική, κάθε δεύτερο Σάββατο’ αν τύχαινε να λείπει εκείνη τη βδομάδα (ή αν είχα λογαριάσει λάθος και δεν ήταν η σειρά του) αισθανόμουν απογοήτευση. Πολλές φορές έπιανα τον εαυτό μου να αδημονεί, πότε θα έρθει το Σάββατο. Κι αν αληθεύει ότι κι άλλοι αισθάνονταν έτσι, η στήλη του Χάρη ήταν πετυχημένη στήλη, που τώρα θα λείψει.

Γιατί, αν σε κάτι υπερέχει η εφημερίδα σε σύγκριση με την τηλεόραση και με τους διαδικτυακούς ιστότοπους, είναι ακριβώς οι επώνυμες στήλες, όχι η τρέχουσα ειδησεογραφία. Οι επώνυμες στήλες, γραμμένες από τον μάστορα γραφιά, που χαίρεσαι να τις διαβάζεις, που αδημονείς να δημοσιευτούν, που δεν χάνουν την αξία τους σε μια-δυο μέρες ή εβδομάδες -δεν είναι τυχαίο ότι το υλικό των άρθρων του Γιάννη Χάρη στα Νέα γέννησε δυο βιβλία, με τον ίδιο τίτλο: Η γλώσσα, τα λάθη και τα πάθη, πρώτος τόμος και δεύτερος τόμος.

Φυσικά, δεν είναι μόνο ο Χάρης που είχε μια τέτοια στήλη-κόσμημα της εφημερίδας. Και η στήλη των Ιών ήταν κόσμημα, κατά τη γνώμη μου, και ευτυχώς υπάρχουν ακόμα κι άλλες στήλες, στις περισσότερες εφημερίδες, που δικαιούνται τον ίδιο χαρακτηρισμό. (Δεν κατονομάζω, επειδή φοβάμαι τη γρουσουζιά). Αυτά βέβαια είναι υποκειμενικά: άλλος θα θεωρεί κόσμημα άλλην επώνυμη στήλη.

Να θυμίσω, αν δεν το ξέρετε, ότι τα κείμενα του Γιάννη Χάρη στα Νέα μπορείτε να τα βρείτε (πέρα από τον λαβυρινθώδη ιστότοπο της εφημερίδας) στο ιστολόγιό του, όπου συχνά έβαζε και επιπλέον υλικό που δεν είχε χωρέσει στο άρθρο. Το μόνο κακό που είχε το εξαιρετικό αυτό ιστολόγιο ήταν ότι ο Γ.Χ. είχε κλείσει τα σχόλια, μην βρίσκοντας χρόνο να απαντάει.

Κι επειδή είμαστε γλωσσικό ιστολόγιο, η διακοπή της στήλης του Γιάννη Χάρη, συμπολεμιστή μας (δικός του ο όρος) στην αντιπαράθεση ενάντια σε αρχαιολάτρες, νεοκαθαρευουσιάνους και λαθοθήρες, είναι δυσαναπλήρωτη απώλεια. Βέβαια, ο ίδιος θα συνεχίσει να γράφει, αλλά ίσως όχι από μια τόσο προνομιακή θέση. Αν και, με την καθοδική πορεία που ακολουθεί ο έντυπος Τύπος, τόσο σε αναγνώστες όσο και σε κύρος, με την αποψίλωση κάθε διαφορετικής, κάθε ενδιαφέρουσας φωνής, δεν αποκλείεται σε λίγο τα εναλλακτικά μέσα να έχουν περισσότερη επιρροή από τις σημερινές μεγάλες εφημερίδες, που θα μοιάζουν άλλωστε όλες μεταξύ τους.

Προσθήκη: Ο ίδιος ο Γιάννης Χάρης έγραψε στο ιστολόγιό του για το θέμα της διακοπής της στήλης του.

Νέα προσθήκη: Σκέφτομαι να στείλω στα Νέα την εξής επιστολή, εξονόματος όσων την υπογράψουν:
Κύριε Διευθυντά

Διαβάσαμε με έκπληξη ότι η εφημερίδα σας αποφάσισε να τερματίσει τη συνεργασία της με τον Γιάννη Η. Χάρη. Καταλαβαίνουμε βέβαια ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και ότι το μοντέλο που ακολουθούσαν τα τελευταία χρόνια οι περισσότερες θεωρούμενες μεγάλες εφημερίδες δεν είναι βιώσιμο, αλλά είναι παράδοξο οι περικοπές να αρχίζουν από τις καλύτερες πένες της εφημερίδας, πολύ περισσότερο αν σκεφτούμε ότι πρόσφατα η στήλη του Γ. Χάρη έγινε εβδομαδιαία από δισεβδομαδιαία, δηλαδή διπλασιάστηκε η συχνότητά της σε αναγνώριση της μεγάλης αναγνωσιμότητάς της. Είμαστε βέβαιοι ότι δεν είμαστε οι μόνοι που αγόραζαν τα σαββατιάτικα Νέα κυρίως για τον Χάρη και που άνοιγαν την εφημερίδα κατευθείαν στη σελίδα του. Η ενέργεια αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την πρόσφατη διακήρυξη του κ. Ψυχάρη, ο οποίος έκανε αυτοκριτική (πόσο ειλικρινή τάχα;) για το μοντέλο των αφειδών προσφορών και της υποβάθμισης του περιεχομένου της εφημερίδας –με τη διακοπή της συνεργασίας του Γιάννη Χάρη, αλλά και γενικότερα με τη συρρίκνωση της ενότητας του Βιβλιοδρομίου, τα σαββατιάτικα Νέα κάνουν ένα ακόμα βήμα στο να αποτελούν απλώς το περιτύλιγμα των βιβλίων και δίσκων που προσφέρονται προς άγραν αγοραστών.

Με τιμή
(Υπογραφές)

Όποιος θέλει να προσυπογράψει, στέλνει ηλεμήνυμα στο sarantπαπάκιpt.lu με το ονοματεπώνυμό του.

Προτείνω μέχρι Πέμπτη μεσημέρι να μαζευτούν υπογραφές και μετά να σταλεί.
(Μεσημέρι = 15.00)