Τελευταία απάντηση για το Ν και το Σ

Στις αρχές Δεκεμβρίου είχα σχολιάσει επικριτικά ένα άρθρο στο οποίο υποστηριζόταν, μεταξύ άλλων, ότι το γράμμα Ν οξυγονώνει τον εγκέφαλο όταν το προφέρουμε και ότι η θέση του στο αλφάβητο δεν είναι τυχαία. Ο συγγραφέας του άρθρου, ο εκπαιδευτικός κ. Σπύρος Μάρκου από τη Λάρισα, επίτιμος σχολικός συμβουλος, μού έστειλε εκτενή απαντητική επιστολή, την οποία δημοσίευσα ως αυτοτελές άρθρο στις 4 Ιανουαρίου. Ο κ. Μάρκου μου έστειλε νέα επιστολή, ανταπάντηση ας πούμε, ζητώντας να δημοσιευτεί επειδή, όπως λέει, δεν έχει δικό του ιστολόγιο ή ιστοσελίδα. Το θέμα έχει βέβαια κουράσει τους περισσότερους ίσως αναγνώστες και γι’ αυτό συμφώνησα με τον κ. Μάρκου η σημερινή ανταπάντηση να είναι η τελευταία, άλλωστε η γλώσσα δεν διαθέτει άλλες βαθμίδες, αντανταπάντηση και ανταντανταπάντηση.

Μάλιστα, για να συντομέψω τη διαδικασία, αφού διάβασα την επιστολή του κ. Μάρκου, τον παρακάλεσα να προσθέσει κάποιες διευκρινίσεις σε επτά ισχυρισμούς του κειμένου που θα διαβάσετε πιο κάτω, τις οποίες και ενσωμάτωσε στο κείμενό του. Τα σημεία στα οποία ζήτησα διευκρινίσεις ήταν: 1. Τεκμηρίωση για την ύπαρξη των Μουσείων Λόγων στην αρχαιότητα. Σε ποιο χωρίο αρχαίων συγγραφέων γίνεται λόγος γι’ αυτά; 2. Πηγή για το ότι η θεωρία του Saussure δεν γίνεται δεκτή απ’ όλους τους γλωσσολόγους 3. Πηγή για το ότι το 67-70% των λέξεων της αγγλικής γλώσσας έχουν ελληνική προέλευση 4. Στοιχεία ότι υπήρξε διατριβή στο Κέμπριτζ που κατέληξε στο ότι μπορούμε να γράφουμε τα γράμματα των λέξεων με όποια σειρά θέλουμε, αρκεί να κρατάμε στη θέση τους το αρχικό και το τελευταίο γράμμα, διότι εγώ ήξερα ότι είναι ανέκδοτο. 5. Στοιχεία για το περιοδικό Medizin Jurnal/Laboratorien, ιστοσελίδα, ISSN, κάτι. 6. Τεκμηρίωση του ισχυρισμού ότι σοβαροί ξένοι ερευνητές έχουν απορρίψει τη θεωρία περί ινδοευρ. γλωσσών, 7. Αξιόπιστη πηγή που να τεκμηριώνει ότι η πινακίδα του Δισπηλιού αποτυπώνει ελληνική γλώσσα.

Ο κ. Μάρκου ανταποκρίθηκε στην επιθυμία μου και τροποποίησε το κείμενό του ώστε να απαντήσει στις προκαταβολικές ερωτήσεις μου και τον ευχαριστώ γι’ αυτό. Εσείς θα κρίνετε αν δόθηκαν απαντήσεις. Σε μερικά θέματα, όπως στην πινακίδα του Δισπηλιού, έχω σκοπό να επανέλθω σε ειδικό άρθρο. Σε άλλα, δεν χρειάζεται να σχολιάσω.

Θα αναφερθώ πιο αναλυτικά σε ένα θέμα. Οι απαντήσεις του κ. Μάρκου δεν με έπεισαν ότι υπήρξαν στην αρχαιότητα τα διάσημα Μουσεία λόγων, που ήταν ένα είδος μεταπτυχιακών σπουδών της εποχής. Το χωρίο που παραθέτει, από τον Φαίδρο του Πλάτωνα (267c), είναι: Τὰ δὲ Πώλου πῶς φράσωμεν αὖ μουσεῖα λόγων—ὡς διπλασιολογίαν καὶ γνωμολογίαν καὶ εἰκονολογίαν— ὀνομάτων τε Λικυμνίων ἃ ἐκείνῳ ἐδωρήσατο πρὸς ποίησιν εὐεπείας; Ο κ. Μάρκου από το χωρίο αυτό συμπεραίνει ότι έτσι λέγονταν κάποια σχολεία στα οποία δίδασκαν οι Μεγάλοι Μύστες. Εγώ λέω ότι τα «Μουσεία λόγων» είναι ο τίτλος χαμένου συγγράμματος, το οποίο προφανώς αποτελούσε μια συλλογή καλαισθητικών διατυπώσεων. Αυτό δεν το έβγαλα από το μυαλό μου, μας το εξηγούν οι αρχαίοι σχολιαστές του Πλάτωνα, όπως ο Ερμείας, που μας λέει ότι «διπλασιολογία» δεν είναι «τρόπος επινοήσεως και παραγωγής νέων λέξεων» όπως διατείνεται ο κ. Μάρκου, αλλά, απλώς, η επανάληψη της ίδιας λέξης, όπως «φευ φευ». Παρομοίως, γνωμολογία είναι το να μιλάς χρησιμοποιώντας γνωμικά, και εικονολογία το να χρησιμοποιείς μεταφορικές εκφράσεις, Παραθέτω ολόκληρο το χωρίο: Ἐκεῖνος γὰρ, φασὶν, ἐξηῦρε τὰ πάρισα· διὸ καὶ μουσεῖα λόγων ἐκάλεσεν, ἐπειδὴ ἐδόκει τῇ καλλιλεξίᾳ πάνυ κοσμεῖν τὸν λόγον. — Διπλασιολογίαν δὲ τὸ τὰ αὐτὰ δὶς λέγειν οἷον φεῦ φεῦ. — Γνωμολογίαν ὡς εἶπε καὶ Δημοσθένης· «ὁ γὰρ οἷς ἂν ἐγὼ ληφθείην οὗτος ἐμοὶ πολεμεῖ,» καὶ ἀλλαχοῦ «δεινὸν γὰρ ἡ πονηρία,» καὶ τὰ ὅμοια. — Εἰκονολογίαν δὲ τὸ δι’ εἰκόνος καὶ δι’ ὑποδείγματος παραστῆσαι τὸ λεγόμενον. — Ὀνομάτων τε Λικυμνίων· ὁ Λικύμνιος τὸν Πῶλον ἐδίδαξεν ὀνομάτωντινὰς διαιρέσεις, οἷον ποῖα κύρια, ποῖα σύνθετα, ποῖα ἀδελφὰ, ποῖα ἐπίθετα καὶ ἀλλὰ πολλὰ πρὸς εὐεπίαν. —Τὸ δὲ ὀρθοέπειά γέ τις· τουτέστι κυριολεξία· διὰ γὰρ τῶν κυρίων ὀνομάτων μετήρχετο ὁ Πρωταγόρας τὸν λόγον καὶ οὐ διὰ παραβολῶν καὶ ἐπιθέτων. Κι αν ήταν «διάσημα» τα «μουσεία λόγων», πώς εξηγείται ότι δεν γίνεται μνεία σε αυτά πουθενά αλλού στην αρχαία γραμματεία, παρά μόνο στο συγκεκριμένο χωρίο του Πλάτωνα (και σε όσα το σχολιάζουν;) Τι περίεργη διασημότητα είναι αυτή; Και πώς δεν γίνεται λόγος γι’ αυτά σε κανένα σοβαρό σύγγραμμα παρά μόνο σε άρθρα κάτι βαρεμένων στον Δαυλό;

Προσθήκη: Συγκεκριμένες ανασκευές απαντήσεις για επιμέρους ζητήματα της επιστολής του κ. Μάρκου, υπάρχουν στα εξής σχόλια:
* Για το δήθεν παράθεμα του Γκέλνερ (στην πραγματικότητα του Χούμπολτ): σχόλια 14 και 17
* Για τη δήθεν έρευνα του Κέμπριτζ: Σχόλιο 41 με παραπομπή στη Βικιπαίδεια
* Για το δήθεν παράθεμα από το βιβλίο του Τάπλιν (ότι τάχα το 68-70% των αγγλικών λέξεων είναι ελληνικές: σχόλιο 62
* Για το δήθεν παράθεμα του Αριστοτέλη για τα Μουσεία λόγων: σχόλιο 63
* Για την παραπομπή Kerckhove u. Lumsden περί αλφαβήτου και για ορισμένα δεοντολογικά: σχ. 73 της καθηγήτριας Μαριάνας Κατσογιάννου.
* Για την ανύπαρκτη διατριβή του Κέμπριτζ και γενικά για τα αλφάβητα: σχ. 91.

 Τέλος πάντων, είπα πολλά. Παραθέτω την εκτενή επιστολή του κ. Μάρκου χωρίς άλλη προσθήκη ή σχόλιο.

            Ανταπάντηση στον κ. Σαραντάκο

Τροποποίηση-συμπλήρωση   στις 16-01-2013

Κύριε Σαραντάκο,

Σας ευχαριστώ, κατ’ αρχήν,  για την ανάρτηση, στις 4-1-2013, της απάντησής μου, σχετικά με το γράμμα Νι  και του Σίγμα, αλλά   επειδή δεν διαθέτω δική μου ιστοσελίδα  ή  κάποιο blog, αναγκαστικά ανταπαντώ από την δική σας ιστοσελίδα.

Ο σχολιασμός εκ μέρους σας, με παράθεση μερικών  επιχειρημάτων, υπήρξε, κατά κάποιον τρόπο, «κόσμιος», παρά τις λίγες ειρωνείες που έχετε διατυπώσει, τις οποίες, προφανώς,  αποδίδω σε άγνοια και δεν με αφορούν.

-Όμως μερικοί  σχολιαστές ξεπέρασαν κάθε ευπρέπεια και άγγιξαν τα όρια της συκοφαντίας,  χωρίς να καταθέσουν κάποιο ισχυρό αντεπιχείρημα  ή στοιχείο και κατέβηκαν στο χαμηλό επίπεδο της προσωπικής καθύβρισής μου, όπως «..η ηλιθιότητα του σχολικού συμβούλου..»,  της διαστρέβλωσης, της  λασπολογίας, αλλά και  της σκόπιμης παραποίησης γεγονότων, εναντίον μου. Αναφέρω, παρακάτω, 2-3 παραδείγματα . Δεν πρόκειται, όμως, να τους παρακολουθήσω, αλλά  παραθέτω, όσο γίνεται πιο σύντομα , πραγματικά στοιχεία με τεκμηρίωση, από την όλη δράση και διαδρομή μου, αλλά  και για  το εν λόγω ζήτημα, δηλ. το άρθρο μου για το Αλφάβητο και την Ελληνική Γλώσσα.

-Το βιογραφικό μου, άλλωστε,  είναι μία διαφανής «ακτινογραφία», για όσους με ξέρουν. Έχω καταθέσει δημόσια  τις απόψεις μου, με ονοματεπώνυμο,  διεύθυνση και τηλέφωνα, χωρίς ψευδώνυμα κ.τ.ό., διότι δεν έχω να κρύψω κάτι  ή να φοβηθώ τίποτε και κανέναν… Όμως… Ενημέρωση A΄ : Έχω λάβει εκατοντάδες συγχαρητήρια μηνύματα και τηλεφωνήματα, από την Ελλάδα και το Εξωτερικό, για το αρχικό μου άρθρο, το οποίο έδωσε στην δημοσιότητα η Οργανωτική Επιτροπή του Συνεδρίου, αποτελούμενη από καθηγητές Πανεπιστημίου.

Είστε η μοναδική ιστοσελίδα, όπου καταγράφονται τόσα υβριστικά, συκοφαντικά, ανούσια και ρηχά σχόλια, χωρίς εμβάθυνση, σε ένα θέμα που είναι και βαθύτατα φιλοσοφικό…

Το κυρίαρχο στοιχείο στο άρθρο μου ήταν « Η παγκόσμια επιρροή του Ελληνικού Αλφαβήτου», η οποία έχει προκύψει έπειτα από πολυετείς έρευνες, Γάλλων, Καναδών και Ολλανδών Ερευνητών, στις οποίες συμμετείχαν: Ιστορικοί, Γιατροί, Ψυχολόγοι, Γλωσσολόγοι, Εκπαιδευτικοί,  όπου ερεύνησαν όλες τις πλευρές της γλώσσας, την ιστορική, γραφο-κινητική, γλωσσολογική, ψυχολογική, βιολογική και νευρο-φυσιολογική και διαφώτισαν, με νέα δεδομένα, αυτό που αρχικά υποψιάζονταν και προανέφερα: Την παγκόσμια επιρροή, που άσκησε το   Ελληνικόν  Αλφάβητον …( Kerckhove u. Lumsden, 1988 ), λόγω της καθιέρωσης των πέντε (5) βασικών φωνημάτων στην Γλώσσα.

Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι «σχολιαστές» αρκέστηκαν να ειρωνευτούν, τα όσα έγραψα για τις «περικοπές» του γράμματος Νι, αλλά και του Σίγμα, την κακοποίηση δηλ. της Ελληνικής Γλώσσας και το γεγονός ότι «το Νι διοχετεύει οξυγόνο στον εγκέφαλο, όταν προφέρεται».

-Βεβαίως παραμένω στην θέση μου, ότι το Νι διοχετεύει οξυγόνο στον εγκέφαλο, όπως τεκμηρίωσα στο άρθρο  μου, της 4-1-2013, που ανήρτησε ο κ. Σαραντάκος, στην παρούσα ιστοσελίδα.

Επίσης ότι το Σίγμα ηρεμεί είναι γνωστό σε όλους…( βλ. Σήμα Νοσοκομείων…)

-Όταν κανείς διαβάζει μεγαλοφώνως ή μιλάει, αλλά ακόμα και όταν «μουρμουρίζει», δημιουργούνται, με έναν «ειδικό τρόπο», νευρολογικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο των ανθρώπων. Αυτό λένε οι έρευνες. Προς τί, λοιπόν, τα ειρωνικά και ρηχά σχόλια;

-Αν, όμως,  κάποιος,  φαντάστηκε,  ότι  το  γράμμα Νι είναι μία… «συσκευή» οξυγόνου για ασθενείς με ΧΑΠ , τότε προτιμώ να σιωπήσω.

Ενημέρωση Β΄ : Η παράθεση των απόψεων αυτών, εκ μέρους μου,  είναι   ακαδημαϊκή, θεωρητική και επιστημονική. Συμβαίνει σε επιστημονικά Συνέδρια, σε άρθρα, σε μελέτες κλπ.

Ασχολούμαι εδώ και 40 χρόνια με αυτά τα ζητήματα, διότι λάτρευα τα Αρχαία…  Δεν έχει καμμία σχέση με την σχολική τάξη και τους μαθητές μας  ή  τους εκπαιδευτικούς.

Επίσης δεν συσχετίζεται  με το διδακτικό-εκπαιδευτικό μου έργο, για το οποίο είμαι υπερήφανος, στα 36 χρόνια της παρουσίας μου, στην Δημόσια Εκπαίδευση, μέσα και έξω από την Ελλάδα. Και έχω τιμηθεί για το έργο μου αυτό, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Κύριε  Σαραντάκο,

-Κατ’ αντιστοιχίαν,   προς την γνωστή  ρήση :

-« Ο πόλεμος είναι μία  πολύ σοβαρή υπόθεση, για να την αφήσει κανείς  μόνον  στους  Στρατηγούς», θα  ισχυρισθώ  και εγώ  ότι: -« Η  Ελληνική Γλώσσα είναι  μία πάρα πολύ σοβαρή υπόθεση, για να την αφήσει κανείς μόνον στους Γλωσσολόγους »…

Οι 3 προϋποθέσεις που αναφέρατε, στο σχόλιό σας, μπορούν να  απαντηθούν με σαφήνεια:

Είναι αυτονόητο ότι  προϋπήρχε ο Προφορικός λόγος του γραπτού. Αυτά είναι γνωστά  πράγματα. Πουθενά δεν έχω αναφέρει   ότι «προηγήθηκε ο γραπτός λόγος του προφορικού», όπως ειρωνικά γράφει κάποιος σχολιαστής….   Οι λαοί, πάντα,  ομιλούσαν κάποια γλώσσα, όπως και σήμερα. Όμως παραβλέψατε ένα  γεγονός, που έχει αποδειχθεί και  από αρχαιολογικά ευρήματα,  ότι τότε υπήρχαν τα διάσημα Μουσεία Λόγων, τα οποία   έχω παρομοιάσει, σε άλλο δημοσιευμένο άρθρο μου, το 2005, για να τα κατανοεί  και ο μέσος αναγνώστης : «Τμήματα Μεταπτυχιακών Σπουδών», των σημερινών Πανεπιστημίων μας.

Στα Μουσεία Λόγων, τα οποία αναφέρει ο Πλάτων,  ο Αριστοτέλης κ.ά., δεν υπήρχαν «θεότητες»  ή «αστρολόγοι», ( ατυχής και εδώ η ειρωνεία…), αλλά Ειδήμονες, μεγάλοι Μύστες, όπως ο Πυθαγόρας, ΟΝΟΜΑΤΟΘΕΤΕΣ, δηλ. Γνώστες-Πλάστες του Γραπτού Λόγου, τον οποίον Γραπτό Λόγο,  δεν κατείχε ο πολύς κόσμος, όπως και στις ημέρες μας … -Ας  σκεφθούν κάποιοι, γιατί η Ελληνική Γλώσσα έχει περίπου 6.000.000 λέξεις; Μπορεί να «φιλοσοφήσει» βαθειά, για λίγο, έστω, πάνω σ’ αυτό;  Και γιατί όλες οι ευρωπαϊκές γλώσσες λένε, π.χ. σήμερα : GEOMETRIE =ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ =μετρώ την γη ,  ή  CHIRURG= χειρούργος = χειρ και έργον; Και αναφέρω μόνον δύο όρους, έτσι πρόχειρα, από τους χιλιάδες όρους που έδωσε η Γλώσσα μας σε όλον τον κόσμο…! Τυχαία βρέθηκαν αυτές οι χιλιάδες λέξεις και όροι, που έχουν πάρει όλες οι γλώσσες του Δυτικού Πολιτισμού;  Ποιοι και πού τις δημιούργησαν; Απάντηση: Όχι, δεν βρέθηκαν, ούτε δημιουργήθηκαν «τυχαία» , αλλά  «κάποιοι» εργάστηκαν, από γενεά σε γενεά και για πάρα πολλούς αιώνες και φρόντισαν γι’ αυτό, στα διάσημα ΜΟΥΣΕΙΑ ΛΟΓΩΝ.

-{ Παρένθεση, για τις πηγές: Τα Μουσεία Λόγων αναφέρουν : 1). Ο Αριστοτέλης στο έργο του «Μετά τα Φυσικά» Α, 9838, όπου γράφει για τους «παλαιούς Κοσμολόγους, προγενεστέρους της παρούσης γενεάς, οι οποίοι πραγματεύτηκαν για την φύση, κλπ.»

2. Ο Αριστοτέλης, πάλι, σε άλλο  βιβλίο του  «Μετά τα Φυσικά» Ζ, 1041β, σχολιάζοντας τις αναφορές του Πλάτωνος, στον Κρατύλο 438, όπου γίνεται αναφορά στην Αποκωδικοποίηση του Ελληνικού Αλφαβήτου, αναζητώντας «Μείζω τινά δύναμιν «, δηλ. Την Δύναμιν εκείνη, η οποία …«Θέσασα τα πρώτα ονόματα τοις πράγμασιν, ώστε αυτά ορθώς έχειν…».

Σαφέστατη αναφορά στους ΟΝΟΜΑΤΟΘΕΤΕΣ, οι οποίοι έθεταν τις ονομασίες στα αντικείμενα, στις Έννοιες κλπ, ώστε να υπάρχει άμεση σχέση Σημαίνοντος-Σημαινομένου  και όχι  η τυχαιότητα και η αυθαιρεσία.

Γράφει, λοιπόν, ο Αριστοτέλης: «Εστίν άρα τί η συλλαβή, ου μόνων τα στοιχεία το φωνήεν και άφωνον, αλλά και έτερόν τι…». Δηλαδή: « Η συλλαβή είναι κάτι το ειδικόν και όχι μόνον τα στοιχεία που την αποτελούν, το φωνήεν και το άφωνο…»

3. Ο Πλάτων αναφέρεται στον Φαίδρο, 267 c, για τα ΜΟΥΣΕΙΑ ΛΟΓΩΝ, λέγοντας τα εξής: «τα δε αναφερόμενα υπό του Πώλου, πώς θα τα πούμε πάλι Μουσεία Λόγων, ως αποτέλεσμα Διπλασιολογίας, Γνωμολογίας  και Εικονολογίας, των ονομάτων…».

– Οι όροι, λοιπόν,  αυτοί, που λέγονται δια στόματος Σωκράτη, στον παραπάνω διάλογο,  και είναι σύνθετοι επιστημονικοί όροι, με δεύτερο, πάντα, συνθετικό τον όρο «λόγος», που δεν είναι τυχαίος και οι οποίοι προφανώς υπονοούν ολόκληρους πανεπιστημιακούς Κλάδους, για τα δικά μας, σημερινά,  δεδομένα,  σημαίνουν:  Διπλασιολογία = Τρόπος επινοήσεως και παραγωγής νέων βασικών όρων και Λέξεων,    Γνωμολογία= Αποκωδικοποίηση της εκτεταμένης σημασίας των λέξεων και Καθιέρωση αφηρημένων και ανώτερων εννοιών, όπως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ .   Εικονολογία= Καλλιέργεια του γραπτού λόγου, ερευνητικό πνεύμα για ιστορική γνώση κ.τ.ό..

4. Πολύ ενωρίτερα, όμως, και πριν  από τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη , κάνει έμμεση αναφορά και ο Αισχύλος, στον «Φιλοκτήτη», όπου μιλάει για τις «Μνήμες» του παρελθόντος, που είναι «κάπου» φυλαγμένες και πρέπει να είναι σεβαστές από τους ανθρώπους…

-Οφείλω να θυμίσω ότι οι   9  Μούσες ( εξ ού και Μουσεία …), οι οποίες και «προστάτευαν» τα Μουσεία Λόγων,  είχαν ως «Μητέρα» την ΜΝΗΜΟΣΥΝΗ, δηλ. τις Μνήμες του παρελθόντος και τα έργα των ανθρώπων…  Αυτές τις Μούσες, δηλ. τις «Μνήμες»,  επικαλούνται ο Όμηρος, στα έπη του,  και ο Ησίοδος στην «Θεογονία» του…

Κλείνει εδώ η παρένθεση. }

-Στα Μουσεία Λόγων και στα Ιερατεία, όπου παράγονταν ΝΕΑ ΓΝΩΣΗ,  ΔΕΝ μπορούσε να έχει πρόσβαση  ο καθένας. Μόνον ελάχιστοι είχαν. Υπήρχε κρυφή Γνώση, όπως και σήμερα.

-Σε αυτά οι γίγαντες του Πνεύματος  ασχολούνταν, με όλα τα Θέματα, όχι μόνον με την Γλώσσα, αλλά  και με άλλες Επιστήμες, τα Μαθηματικά, την Φυσική, την Μουσική, την Γραφή κλπ. Για την Γραφή  και την εξέλιξή της, αναφέρω παρακάτω ένα πολύ βασικό στοιχείο…..

Αυτοί  που ασχολήθηκαν με την Γλώσσα ονομάστηκαν «Ονοματοθέτες», όπως είχα γράψει και στο άρθρο μου και κάποιοι ειρωνεύτηκαν, ξεχνώντας ότι και στις μέρες μας υπάρχουν  «Ονοματοθέτες». (Παράδειγμα: Το 1985, με Υπουργική Απόφαση συστήθηκε και λειτούργησε μία Επιτροπή «Ειδικών» στο  Ε.Μ.  Πολυτεχνείον Αθηνών, αποτελούμενη από Καθηγητές Πληροφορικής, Γλωσσολόγους, Φιλολόγους κλπ., η οποία μετέφερε και «Ονοματοθέτησε» επισήμως, πλέον, για την χώρα μας, τους εκατοντάδες, εάν όχι χιλιάδες,  νέους όρους που έφεραν στη ζωή μας οι Η/Υ. Έτσι π.χ. τον Αγγλικό όρο  «INTERNET», ενώ όλοι οι άλλοι λαοί, Γάλλοι,  Γερμανοί, Ιταλοί, Ισπανοί, Πολωνοί, κλπ., τον  διατήρησαν ως έχει, δηλ.  INTERNET, εμείς τον μετατρέψαμε σε «ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ», διότι μόνον η Γλώσσα μας  έχει αυτήν την δυνατότητα, το Scaner σε «Σαρωτή», τον όρο Daten, σε «Βάση Δεδομένων » κ.ο.κ.)….    Πάντα υπήρχαν ΟΝΟΜΑΤΟΘΕΤΕΣ, κύριοι, και σήμερα και, πολύ περισσότερο, τότε.  Αυτοί  ήταν  οι «Ξεχωριστοί», όπως αναφέρει  ο Πλάτων, αλλά και άλλοι συγγραφείς και λυπάμαι που κάποιοι μίλησαν με απαξίωση για τον Μεγάλο Φιλόσοφο και θεώρησαν αυτά τα πράγματα «αφελή»  και αστεία. (!)

Αυτό  θεωρείται  «Ύβρις», με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου.  Οι απόψεις του Πλάτωνα όχι μόνο δεν είναι «αφελείς»(!), αλλά είναι και άκρως επιστημονικές.

Όταν λέει ο Πλάτων, στον Κρατύλο, ότι : « Οι λέξεις διαθέτουν φυσική ορθότητα», τι εννοεί; Μερικοί τα έχουν  δει πολύ επιφανειακά και επιπόλαια τα πράγματα αυτά…Κρίμα…

-Χρειάστηκαν αιώνες για να «χτισθεί» το Αλφάβητο και να πάρει την δομή, το σχήμα και την μορφή ή την σειρά, που  έχει  σήμερα. Δεν έγινε από την μία μέρα στην άλλη. Ούτε τυχαία !

Και να θυμίσω εδώ στους φίλους «σχολιαστές», με τις βιαστικές ατάκες τους, ότι οι Έλληνες, σε αντίθεση με τους άλλους λαούς της Ανατολής, υπήρξε ο μόνος λαός, που δοκίμασε διάφορους τρόπους, αλλά και κατεύθυνση Γραφής. Εξελικτικά οι Αρχαίοι Έλληνες  επενόησαν  πέντε (5) είδη Αλφαβήτων, μέχρι να καταλήξουν σε εκείνον τον τρόπο Γραφής που θεώρησαν καταλληλότερο, δηλ. τον σημερινό, της δεξιοκίνητης Γραφής.

Αρχικώς ξεκίνησαν με  το Ιδεογραφικό Αλφάβητο, μετά το Εικονογραφικό, Γραμμογραφικό, Συλλαβογραφικό ( Γραμμική Α και Β )  και τέλος κατέληξαν στο ισχύον και τώρα, το  Φθογγογραφικό Αλφάβητο.

 Ως προς την Γραφή : Έγραψαν και εκ δεξιών προς τα αριστερά και εξ αριστερών προς τα δεξιά (όπως σήμερα), αλλά έγραψαν και βουστροφηδόν, ήτοι όπως πηγαίνει ο βους κατά το όργωμα, δηλ. από δεξιά προς τα αριστερά και εν συνεχεία από τα αριστερά προς τα δεξιά.

-Οι Νόμοι του Σόλωνος, για παράδειγμα, γράφτηκαν   βουστροφηδόν ( Bustrophedon ) !

Όμως στον 6^ον αιώνα π.Χ. καθιέρωσαν τελικά πια την σημερινή μορφή και τρόπο Γραφής, δηλ. την δεξιάς κατευθύνσεως Γραφή, ήτοι από αριστερά προς τα δεξιά .

-Οι Λατίνοι πήραν το Χαλκιδικό  Αλφάβητο (δηλ. της Ερέτριας –Χαλκίδας)  περί τον 6^ον αιώνα π.Χ. και αφού είχε ήδη καθιερωθεί, σε τελική μορφή, η δεξιάς κατεύθυνσης Γραφή. Και από εκεί πλέον όλος ο Δυτικός Πολιτισμός.

Έτσι ο Ηρόδοτος μας λέει: « Γράμματα γράφουσιν Έλληνες μεν από αριστερών  επί τα δεξιά φέροντες την χείρα, Αιγύπτιοι δε, από των δεξιών επί τα αριστερά », Ιστορίαι, Β,36.

Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία, ούτε αυθαίρετα. Έγινε «επί σκοπώ» και με βάση τους Νόμους της φύσεως.

Αυτή είναι η διαφορά μας και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τον πυρήνα της θεωρίας της «αυθαιρεσίας»  του Σωσύρ.  Και φυσικά δεν «γίνεται  δεκτή από όλους τους γλωσσολόγους», όπως αναφέρατε στα σχόλιά σας.

Ο Ernest Gellner, Καθηγητής Γλωσσολογίας, λέει ότι : « Ο άνθρωπος είναι άνθρωπος μόνον μέσω της γλώσσας. Για να εφεύρει, όμως, την Γλώσσα, έπρεπε να είναι ήδη άνθρωπος…».

Ο ίδιος ανήκει στους επικριτές της θεωρίας του Σοσύρ, στο έργο του:  «Grundlagen der Semiotik” = Βασικές Αρχές της Σημειωτικής», 1995.

Και άλλοι σοβαροί Ερευνητές αμφισβητούν την θεωρία του, όπως ο Giesecke, 1992, αλλά και αρκετοί ακόμη. ( Περισσότερα στην ιστοσελίδα: Kritik an Saussure’s theorie, =Κριτική στην θεωρία του Σοσύρ…).

Ο Saussure  έκανε την φιλοσοφική διατριβή του, ξεκινώντας μάλιστα με τα Αρχαία Ελληνικά, τα Λατινικά, τις ανύπαρκτες «Ινδοευρωπαϊκές» γλώσσες, κλπ., και μέχρι το 1913 που πέθανε κανείς δεν  ασχολήθηκε μαζί του. Μετά το 1916 τον ανέσυραν κάποιοι και σταδιακά τον καθιέρωσαν ως  «Ιδρυτή της Γλωσσολογίας», αλλά δεν απαντούν στο καίριο Ερώτημα:

-Ποιος «κατασκεύασε» όλους αυτούς τους επιστημονικούς όρους της Αρχαίας Ελληνικής, που χρησιμοποιεί σήμερα ο Δυτικός Πολιτισμός και με ποιον τρόπο;  Η «τυχαιότητα (!)» ;

– «Το 68-70% των λέξεων της Αγγλικής είναι ελληνικής προελεύσεως», τονίζει ο Όλιβερ ΤΑΠΛΙΝ, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Οξφόρδης, σε βιβλίο του, 1997,που κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα, και συνεχίζει με τίτλο:  «Είτε μας αρέσει είτε όχι» :

– « Οι Έλληνες εδραίωσαν και τον αλφαβητισμό στην καρδιά του Δυτικού Πολιτισμού. Είναι απολύτως ταιριαστό που η λέξη ΑΛΦΑΒΗΤΟΝ – ALPHABET είναι φτιαγμένη από τα δύο πρώτα γράμματα του Ελληνικού Αλφαβήτου. Έτσι από το ΑΛΦΑ μέχρι το ΩΜΕΓΑ, από τις ακτίνες ΓΑΜΑ μέχρι το ΔΕΛΤΑ των ποταμών, από το π της περιφέρειας του κύκλου, μέχρι το ΦΙ  ΜΠΕΤΑ  ΚΑΠΑ (= ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΒΙΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ), τα Ελληνικά είναι το Αλφαβητάρι του Δυτικού εγγράμματου Πολιτισμού»….

Η Γλώσσα μας, κύριοι,  «χτίσθηκε» από τους μεγάλους «Μαστόρους», όπως τους λέμε εμείς στην Ήπειρο, δηλ., τους ΟΝΟΜΑΤΟΘΕΤΕΣ, που προανέφερα. Ήταν σεβαστά πρόσωπα, διότι είχαν ικανότητες και εξειδικευμένες γνώσεις. Δεν «έχτιζαν» ένα τείχος στα  τυφλά και οπουδήποτε. Αυτά είναι αποδεδειγμένα, από την Αρχαιολογία, και δεν χωράει συζήτηση.

Όπως οι «Μαστόροι» έχουν χτίσει εκείνα τα αθάνατα, καλλίγραμμα και στέρεα  χτίσματα, σε όλη  την Ελλάδα, από τις Μυκήνες, τον Παρθενώνα, την Δωδώνη ή το  Νεκρομαντείο της Εφύρας στον Αχέροντα –  δίπλα στο χωριό μου-   «πελεκώντας» τις πέτρες μία-μία και τοποθετώντας τα  «αγκωνάρια», δηλ. τις βάσεις και  γερές γωνίες  με επιμέλεια και ακρίβεια, εκεί  όπου έπρεπε και όχι τυχαία ή αυθαίρετα. Σκέφτονται πολύ, πού θα βάλουν κάθε τι και ενεργούν με σχέδιο και προετοιμασία. ΔΕΝ τοποθετούν ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ  ό,τι βρουν μπροστά τους. Τίποτε δεν γίνεται ατάκτως και χωρίς σχέδιο ή σκέψη. Στόχος η Απόλυτη Αρμονία !

Έτσι και το μεγάλο  και στέρεο «Οικοδόμημα» που λέγεται Ελληνικόν  Αλφάβητον =Ελληνική Γλώσσα, χτίσθηκε» σ τ α δ ι α κ ά, και  στην διάρκεια χιλιάδων ετών, και αφού γίνονταν συνεχώς προσθαφαιρέσεις, δοκιμές  και βελτιώσεις. Με επιμέλεια και ακρίβεια.

Τα  στέρεα «αγκωνάρια» της Γλώσσας μας, δεν είναι οι απλές λέξεις που χρησιμοποιούνταν στον καθημερινό προφορικό λόγο των ανθρώπων,  αλλά είναι κάποιες χιλιάδες Βασικές-σπουδαίες λέξεις και όροι –πρωτίστως Ουσιαστικά,  Ρήματα, προθέσεις, σύνδεσμοι, μονοσύλλαβες, αλλά και σύνθετες Έννοιες-όροι, με καίρια σημασία.

Η Γλώσσα μας, ως ΦΥΣΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, το ξανατονίζω αυτό, πήρε τους ήχους και τα σχήματα των φθόγγων και γραμμάτων από το άμεσο φυσικό περιβάλλον του ανθρώπου.  Είναι φυσιολογικό και τόσο απλό. Ας προσέξει κανείς, για λίγο, την μορφή  των γραμμάτων.

Για παράδειγμα:

Το Υ, ύψιλον, ως σχήμα,  υπάρχει στην φύση. Είναι η κΥρτότης, το Υπό, Υπέρ, το κΥμα της θάλασσας, η κΥλιξ  (κρασοπότηρο)  κ.ο.κ.

Το Δ, δέλτα, είναι ο Δούπος=κορμός δέντρου, δάσος, δρυς, δρυμός, δοκάρι,  ΔΟΡΥ κλπ.

Η λέξη αυτή, επομένως, που μου  θέσατε, Κύριε Σαραντάκο, θα μπορούσε να σημαίνει:

ΔΟΡΥ= Δ,  δέντρον, Ο, όρθιος, Ρ, ρίπτω, εις Υ, ύψος. ..Το ΡΙΠΤΩ ανήκει στα σπουδαία Ρήματα της Γλώσσας μας.

-Πάντως μου βάλατε «εύκολη» λέξη, το ΔΟΡΥ, διότι, ομολογώ, ότι  δεν  έχω για  όλες τις λέξεις απαντήσεις. Και λέω πιο πάνω  «θα μπορούσε», δεν κατέχω την Απόλυτη Αλήθεια !

– Μόνον η φύσις κατέχει την ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ…!

Άλλο παράδειγμα: Το Χι, ως σχήμα και ήχος  υπάρχει επίσης στην  φύση. Το Ρήμα ΧΑΡΑΣΣΩ, είναι  μία ακόμη  λέξις-«αγκωνάρι» στην Γλώσσα μας. Πάρτε ένα ξύλο ή μέταλλο και «χαράξτε» το  πάνω σε άλλη σκληρή επιφάνεια. Ποιον ήχο θα δώσει:

Μπορεί εσείς να τα θεωρείτε «κωμικά»  όλα αυτά, όμως είναι πολύ σοβαρά και δεν έχουν καμμία σχέση με την θεωρία της Τυχαιότητας  ή άλλες «θεωρίες» που κυκλοφορούν.

-Θέλετε ένα  παράδειγμα «Διατριβής» που έγινε πριν λίγα χρόνια  στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, στο Τμήμα Γλωσσολογίας,  και έχει ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων, διεθνώς;

Με δυο λόγια: Μπορούμε να γράφουμε τις λέξεις με όποια σειρά των γραμμάτων θέλουμε, εντός της λέξεως, αρκεί να ταιριάζουν  το πρώτο και το τελευταίο  γράμμα στην  συγκεκριμένη λέξη.     Δηλαδή θα γράφουμε  έτσι:

-…Μνοον μτεα την ακαναλψη του Εκλολινηυ Αφαλτοβηυ και την κεριθασωη των φητωνένων στην γσωλσα…=

 = Μόνον μετά την ανακάλυψη του Ελληνικού Αλφαβήτου και την καθιέρωση των φωνηέντων στην γλώσσα…

Και η βλακεία έχει τα όριά της, αλλά μην είστε, κύριοι, τόσο σίγουροι ότι η ως άνω «Θεωρία» δεν θα καθιερωθεί στο μέλλον, ως «επίσημη» θεωρία;

Όποιος αμφιβάλλει, ότι υπάρχει αυτή η διατριβή, ας ψάξει στο Διαδίκτυο….Λυπάμαι που δεν κατέγραψα την μακρόσυρτη ηλεκτρονική διεύθυνση. Θα ψάξω, όμως, επιμόνως, και θα σας ενημερώσω, όταν την βρω…

Κύριε Σαραντάκο,

Αν «ξεβολεύει» κάποιους αυτή η γνώμη  μου, θα τους πω,  ότι  ποτέ μου  δεν επιχείρησα να επιβάλλω τις απόψεις μου σε άλλους, ούτε να υβρίσω, να συκοφαντήσω ή να χλευάσω, όπως  έκαναν   μερικοί κύριοι blogers, δύο φορές μάλιστα, στην ιστοσελίδα σας.

– Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ την θεωρία ότι πήραμε το Αλφάβητο από τους Φοίνικες, ότι το Άλφα είναι το Άλεφ των Φοινίκων, το κεφάλι του…βοδιού ανάποδα… Αυτά, κύριοι, είναι κωμικά. Τυχαία λέει όλος ο κόσμος ALPHABET ,  όπως προανέφερα;

Σοβαροί ξένοι Ερευνητές,  ακόμη και Γερμανοί, έχουν απορρίψει την  θεωρία περί «Ινδοευρωπαϊκών ή Ινδογερμανικών γλωσσών», η οποία είναι κατασκευασμένη  για λόγους πολιτικής κυριαρχίας, τον 18^ο αιώνα. Πώς θα έδειχναν ότι είναι «κυρίαρχες φυλές;»

Μία σοβαρή μελέτη επ’ αυτού αποτελεί η 5-τομη  «Ιστορία της Αρχαιότητος» , 1902, του Καθηγητή Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Βερολίνου Eduard Mayer (1855-1930), ο οποίος λέει:

-« Εξανίσταμαι κατά της μακράς και πείσμονος προσπαθείας, όπως οι Φοίνικες εμφανισθούν ως οι μεγάλοι φορείς του πολιτισμού εις την Μεσόγειον και προ των Ελλήνων.! Δεν υπάρχουν καλλιτεχνικά και ιστορικά ευρήματα που να αποδίδονται σε αυτούς »!….

-Επίσης ο Γάλλος Ιστορικός Βίκτωρ Μπεράρ γράφει: «Πρέπει να καθαρίσει η μνήμη μας από όλη την σαβούρα της «Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας», που επέβαλε στην Μεσογειακή Μυθολογία και Προϊστορία μία γένεση, αναγόμενη στις μεταναστεύσεις Αρίων και που κοιτίδα τους, τάχα, ήταν τα οροπέδια της Κεντρικής Ασίας, αγνοώντας την Προϊστορία και Μυθολογία των αυτοχθόνων Ελλήνων!!..». Πηγή: «Προέλευση Αρκαδικών Μύθων Λατρείας, 1894.

Υπάρχουν ακόμη πολλοί ερευνητές, Βρετανοί, Γάλλοι, Γερμανοί κλπ, που έχουν απορρίψει αυτές τις θεωρίες και πάντα τίθεται ένα -Ερώτημα: Πού είναι αυτές οι Γλώσσες των Ινδοευρωπαϊστών;  Πού είναι το Αλφάβητον  των Φοινίκων; Δεν μας έφεραν ούτε ένα μάρμαρο ή μία πέτρα, από αρχαιολογικές έρευνες, …Πού είναι τα γραπτά τους ή τα «μνημεία» τους ;

Αντίθετα οι Αρχαιομέτρες στον δικόν μας «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟ», το 1994, μετρώντας την ξύλινη  Επιγραφή, με ελληνική Γραφή,  που βρέθηκε  στο Δισπηλιό της Καστοριάς και  την οποία ανακάλυψε  ο Καθηγητής Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. κ.   Χουρμουζιάδης, την χαρακτήρισαν, «ως το ξύλο με την πρώτη Γραφή του κόσμου».., το 5.250 π.Χ. !!  Παραπέμπω στον ημερήσιο Τύπο, τον Μάρτιο 1994.

Άλλες επιγραφές : Στις Σποράδες έχει βρεθεί επίσης γραφή των γραμμάτων Α, Δ, Υ,  το 5.500 π.Χ., αλλά και στην Ιθάκη, το 2.700 π.Χ.  …

-Κάποιοι μού δίδουν την εντύπωση ότι «ντρέπονται» για τον Αρχαίο Ελληνικό Πολιτισμό.

Γι’ αυτό δεν σχολιάζω  ούτε  την απαξίωση  για κάποια «απλοϊκά» μεν, εκ πρώτης όψεως, πράγματα, στους Αρχαίους, όπως τα 4 στοιχεία της φύσεως, που ίσως έχουν και βαθύτερο συμβολισμό, το επίπεδον της γης, την «θεωρία του Μεντελιέγεφ» , αλλά και ούτε τους ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς εναντίον μου.

-Λέγω, λοιπόν, σε μερικούς- όχι σε όλους, βέβαια-  σχολιαστές μου,   ότι  δεν είμαι κανένας ακροδεξιός φασίστας, όπως υπενόησαν κάποιοι στα σχόλιά τους, νδ είπε κάποιος κλπ., αυτά είναι αστεία και άσχετα πράγματα με την διαδρομή μου …

-Ας μάθουν οι κύριοι αυτοί πρώτα  για τους αγώνες μου και ίσως τότε αλλάξουν γνώμη .…

-Έχω δώσει, για πάνω από 4 δεκαετίες – και δίδω ακόμη –  αγώνες στην ζωή μου για  Δημοκρατία, Ελευθερία Λόγου (επί χούντας),    Δικαιοσύνη, Ισότητα και Αξιοκρατία.

Αυτό το ξέρουν, όσοι με γνωρίζουν. . Ρωτήστε όπουδήποτε και, εάν θέλετε, ελάτε μαζί μου σε δημόσιο διάλογο, όπου και όποτε νομίζετε εσείς και για οποιοδήποτε ζήτημα που γνωρίζω, να καταθέσω, δημοκρατικά, τις απόψεις μου.

–       Δεν είμαι αλαζόνας, ούτε υπήρξα ποτέ, αλλά ούτε και είρωνας, όπως μερικοί εξ υμών, και δεν κατέχω την ΑΠΟΛΥΤΗ  ΑΛΗΘΕΙΑ.

–        Αυτή υπάρχει μόνον στην φύση, όπως είπα πιο πάνω  και ο νοών, νοήτω.

Και  λίγα  σχόλια δικά μου στα «σχόλια» των «αναγνωστών» σας.

1.  –Σωστή η επισήμανση  ενός  φίλου, σε δυο ορθογραφικά μου λάθη, που  λόγω   βιασύνης μου ξέφυγαν, το ω-ο (και όχι αντιστρόφως)-, στις λέξεις «συνωμοσία», και «φτωχοποιούν».

2. Ο φίλος που είχε θέμα με  τον ΕΛΟΤ και την μεταφορά των ονομάτων στις ξένες γλώσσες έχει δίκιο.  Δεν ήξερα όμως  ότι ,σύμφωνα με τον ΕΛΟΤ, το ΑΓΓΕΛΟΣ γίνεται AGGELOS.

-Εάν συμβαίνει αυτό, είναι μία ακόμη ελληνική «πατέντα», όπως τόσες άλλες στο ελληνικό κράτος, αυθαίρετη και παράνομη. Γιατί;

-Διότι υπάρχει  Διεθνής Σύμβασις του Ο.Η.Ε., η  ISO – NORM –  843/1968 ,  που έχει επικυρωθεί και από την Ελλάδα, αλλά προφανώς την αγνοεί ο ΕΛΟΤ, σύμφωνα με την οποίαν η «μεταφορά» ονομάτων, γεωγραφικών όρων κλπ. στην ξένη γλώσσα, γίνονται με συγκεκριμένους κανόνες, και το ερώτημά σου καλύπτεται, όπως π.χ.

Αγία   Γαλήνη      =  Agia Galini   και όχι, φυσικά,  Aghia Ghalini .. ( Αυτά είναι αστεία …)

Αγγουσελιανά     =  Anguseliana  (γεωγραφικός  όρος, όπως το χωριό στα Τέμπη

Αγκίστρι              =  Angistri                    EVANGELISMOS και όχι EVAGGELISMOS…)

Αγχολυτικό         =  Anholytiko

Γκιώνα                =  Giona

Φράγχθι              =  Franchthi

3. Μία απάντηση για το « Μετακλητός Διπλωμάτης». Αυτός είναι ο επίσημος τίτλος στο εξωτερικό και στην διεθνή διπλωματική γλώσσα. Ο …βαρύγδουπος τίτλος που βγάζουμε εμείς οι Έλληνες στο εξωτερικό, όπως « Συντονιστής Εκπαίδευσης Εξωτερικού» κ.ά.  γίνεται απλά « Εκπαιδευτικός Ακόλουθος», στην ξένη χώρα και είσαι Διπλωμάτης, όσο διαρκεί η θητεία σου. Δεν είχε άλλο νόημα αυτή η αναφορά μου… Απλά είχα αυτή την ιδιότητα.

-Με την ευκαιρία, όμως,  να πω σε όσους βιάστηκαν, ότι  πρέπει να ρωτήσουν, αρμοδίως, για τους αγώνες μου στο εξωτερικό, υπέρ των  ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ. Έχω λάβει μέρος σε 4 Επίσημες Διακρατικές  Συνομιλίες, ως Εμπειρογνώμων, σε   υπουργικό επίπεδο , από το 1988 έως και τον Νοέμβριο 2001. Αν θέλει κάποιος να μάθει περισσότερα, να  πάει στο ΥΠΕΞ,  Ακαδημίας 3, για  να ψάξει τα επίσημα Πρακτικά…

– Αναγκάζομαι να τα πω αυτά, παρ’ όλο που δεν μου αρέσει να μιλώ για τον εαυτόν μου.

-Ήμουν Εθνικός Εμπειρογνώμων  στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για θέματα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης των Νέων, ένα Πόστο τιμητικό και χωρίς μισθό.

-Για τους Γερμανούς ισχύω ως «σκληρός διαπραγματευτής» και έχω εντάξει την Ελληνική Γλώσσα, ως ισότιμη με τις άλλες Γλώσσες, σε  5 Δημόσια Γερμανικά Σχολεία. Ξέρετε, τι σημαίνει αυτό; Είναι  σαν να έλθουν οι φίλοι μας Βούλγαροι, Ρουμάνοι, (μέλη της ΕΕ)  και να εντάξουν την Γλώσσα τους, ως επίσημη Γλώσσα διδασκαλίας σε ένα  Γυμνάσιο του Κολωνακίου.  Αυτό πέτυχα εγώ, το 2001, στο Κέντρο του Βερολίνου, αλλά και στην Λειψία. Γερμανικά δημοσιεύματα στην διάθεσή σας. Ανήκω στην ομάδα των «ιδρυτών» του Κρατικού Ευρωπαϊκού Σχολείου στο Βερολίνο, το 1994 και 2001.

Το 2001,  με επίπονες προσπάθειες δικές μου, πέτυχα να ονομασθεί το 2^ο Γερμανο-Ελληνικό Ευρωπαϊκό Σχολείο του Βερολίνου «Αθηνά» =  DEUTSCH-GRIECHISCHE GRUNDSCHULE « ATHENE »  στην  CURTIUS STRASSE 37. Το 1^ο είχε ονομασθεί, ήδη, «Όμηρος».

Η μάχη δεν ήταν τόσο εύκολη, έπρεπε να αντιπαλέψω το λόμπυ 3-4 Γερμανών και Ελλήνων που ήθελαν την λέξη «Σοχός», την κωμόπολη έξω από την Θεσσαλονίκη. Οι συνομιλίες κράτησαν μήνες, έπρεπε να πεισθούν και οι Γερμανοί γονείς, τα παιδιά των οποίων φοιτούν στα εν λόγω Σχολεία, στην ίδια Τάξη 12 Ελληνόπουλα και 12 Γερμανόπουλα, όπου και διδάσκονται 15 ώρες την εβδομάδα στα Ελληνικά και 15 ώρες στα Γερμανικά.

Δυστυχώς, αναγκάζομαι να γράφω πολλά, αλλά δεν γίνεται αλλιώς…

Αυτά, κύριοι, είναι γεγονότα και αγώνες για την διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού σε άλλους λαούς.

4. Όμως , παρ’ όλο που υπηρέτησα σε διάφορα πόστα στην Δημόσια Εκπαίδευση, επί 36 έτη, η πιο όμορφη υπηρεσία μου,  ήταν αυτή του μάχιμου δασκάλου, μέσα στην Τάξη, στο Κανονικό Σχολείο, στο Ειδικό Σχολείο ή στο Τμήμα Ένταξης.

-Αυτό ας το γνωρίζουν μερικοί φίλοι Εκπαιδευτικοί-σχολιαστές. Συνάδελφε, στο 7, προσπάθησε να εμβαθύνεις λίγο στα πράγματα, πριν αποφανθείς με  το  γνωστό «Αλάθητο του Πάπα» ότι λέω βλακείες και δεν αντέχεις να διαβάζεις. Πολύ ρηχά τα βλέπεις, νομίζω. .. Επιπλέον  ας ρωτήσουν κάποιοι, για το έργο μου στην Εκπαίδευση, στην Αθήνα (Σχολεία και ΥΠΕΠΘ), στο Μόναχο, στην  Στουτγάρδη, στο  Βερολίνο, στην Λάρισα και τελευταία στην Καρδίτσα (Σοφάδες) μέχρι τον Ιούλιο 2012, ως Σχολικός Σύμβουλος.

Οφείλω  να δηλώσω, σε κάποιους  επικριτές μου,  ότι  έχω την συνείδησή μου ήσυχη, διότι υπηρέτησα τα Ελληνόπουλα (και όχι μόνον), μέσα και έξω από την Ελλάδα, με εντιμότητα, ευσυνειδησία  και ήθος.

 Και έχουν  περάσει  από τα χέρια μου μαθητές που τώρα  είναι επιστήμονες.

–Με συναντούν   και  δακρύζουν από συγκίνηση, όπως ο 39-χρονος Γιατρός, σήμερα, στην Αθήνα, με «γνήσια» ΔΥΣΛΕΞΙΑ, τον οποίον είχα μαθητή στις Ε΄και ΣΤ΄  Τάξεις, σε Δημοτικό Σχολείο των Αθηνών και ο οποίος εθεωρείτο από κάποιους άσχετους «τεμπέλης»! Πανέξυπνο παιδί, αλλά «Δυσλεξία» σημαίνει αδυναμία Ανάγνωσης και Γραφής. Μέσα σε 2 χρόνια  έμαθε Ανάγνωση και Γραφή αυτός ο μαθητής!

-Γιατί τα αναφέρω αυτά;

-Διότι, προφανώς, η αθλιότητα και η κακοήθεια περισσεύουν.

Ένας σχολιαστής, στο 23,   με συκοφαντεί ότι έχω γράψει στο Βιβλίο μου, δήθεν το εξής πρωτάκουστο:   «…Η Αριστεροχειρία είναι ανωμαλία…» . Μάλιστα το έγραψε δύο φορές.  Από πού προκύπτει αυτό , κύριε; Τον ενημερώνω, λοιπόν, και ας ψάξει, ότι :

 5. Το Βιβλίο μου- επιστημονικό σύγγραμμα, με τίτλο: «ΣΠΥΡΟΣ Ν. ΜΑΡΚΟΥ, ΔΥΣΛΕΞΙΑ», Αθήνα 1994, Εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΣΤ΄ Έκδοση,  ίναι εγκεκριμένο από το Υπουργείον Παιδείας  για τις Δημόσιες Βιβλιοθήκες Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και επιπλέον προτείνεται, ως επιστημονική Βιβλιογραφία, στα ΑΤΕΙ και Πανεπιστήμια Ελλάδος και Κύπρου,  στα Τμήματα ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ  και είναι διαθέσιμο στο κοινό.

Επίσης η Wikipedia, στο Διαδίκτυο, στον Ορισμό της ΔΥΣΛΕΞΙΑΣ(=αδυναμία Ανάγνωσης και Γραφής…) έχει αντιγράψει σχεδόν κατά λέξη το Βιβλίο μου.

Στις σελίδες 99 έως και 109 του ως άνω βιβλίου, στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ Η΄ και με τίτλο: Αριστεροχειρία, κάνω ανάλυση του φαινομένου και δίδω συγκεκριμένες τεχνικές, οδηγίες κλπ. στους γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς.

Πουθενά, όμως, δεν αναφέρω  ότι  «…Η αριστεροχειρία είναι ανωμαλία » (!!)

Αντιθέτως γράφω ότι τα παιδιά αυτά, έχουν  καλλιτεχνικές ικανότητες και είναι ταλαντούχα, όπως και αυτά με Δυσλεξία. Είναι τα αγαπημένα μου παιδιά αυτά, με ιδιαίτερες ευαισθησίες, με νοημοσύνη πάνω από τον μέσο όρο, φιλότιμα και ευφυή άτομα.  Ο καθένας μπορεί να ρωτήσει όποιον και όπου θέλει για μένα και την προσφορά  μου …Λυπάμαι που είμαι υποχρεωμένος να απαντήσω κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά πρέπει να αντικρούσω την κακοήθεια και το ψεύδος σε βάρος μου…

6. Δεν πήρα κανένα στοιχείο από τον  κ. Σημαιοφόρο, όπως με αυθαιρεσία «αποφαίνεται» κάποιος κύριος.  Όταν λίγο καιρό πριν,  μου τηλεφώνησε  ο κ. Σημαιοφόρος, λέγοντάς μου ότι δεν αναφέρω αυτόν, ως πηγή για την λέξη Νους ( το ους που ακούει, με το Ν γίνεται  ο Νους, που σκέπτεται ),  του έθεσα το εξής απλό ερώτημα:

-« Εσείς αποκλείετε το ενδεχόμενο να σκέφτηκα εγώ ο ίδιος την σύνθεση αυτή;  μου απάντησε ότι, όχι, δεν το αποκλείει. Γι’ αυτό, κύριοι, πριν  βγάλετε συμπεράσματα, και ρίχνετε λάσπη ανεύθυνα και σε όποιον θέλετε, καλόν είναι να σκέφτεσθε  πρώτα και να έχετε στοιχεία, για να αποδεικνύετε, αυτά που γράφετε στα blogs σας..

Τέλος ευχαριστώ και κάποιους σχολιαστές για το χιούμορ τους, το οποίο τόσο ανάγκη έχουμε όλοι μας, νομίζω,   την εποχή αυτή….

Μετά τιμής

 Σπύρος Μάρκου -Λάρισα