Η χωριατοπούλα Ρετζινέλα ταξιδεύει και πάλι
Posted by sarant στο 24 Οκτωβρίου, 2014
Καθώς πλησιάζει η 28η Οκτωβρίου, αναδημοσιεύω ένα επετειακό άρθρο που το είχα γράψει αρχικά σε συνεργασία με τον αείμνηστο Αλλού Φαν Μαρξ το 2007, και είχε δημοσιευτεί στο δικό του ιστολόγιο. Τότε δεν είχα ανοίξει το ιστολόγιο, αλλά και εδώ το έχω βάλει άλλες δυο φορές, πάντοτε τέτοιες μέρες, μία το 2009 και μία το 2012. Οι λόγοι που επαναλαμβάνω τη δημοσίευση είναι τρεις. Πρώτον, είναι πολύ καλό άρθρο. Δεύτερον, τα λινκ προς τα τραγούδια έχουν απενεργοποιηθεί οπότε ήταν ευκαιρία να τα ανανεώσω. Τρίτο και ίσως κυριότερο, ευκαιρία είναι να θυμηθούμε τον Αλλουφάνη που μας άφησε στις αρχές του χρόνου…
Για πολύ κόσμο, η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου είναι άρρηκτα δεμένη με το Κορόιδο Μουσολίνι. Απ’ όσους το τραγουδούν σήμερα, λίγοι θα ξέρουν ότι πρόκειται για τραγούδι Ιταλού συνθέτη.
Το 1938 ο Ιταλός συνθέτης Έλντο ντι Λάτσαρο (di Lazzaro, 1902-1968) γράφει, σε λόγια του Κ. Μπρούνο, ένα τραγούδι στο οποίο παίνευε τα κάλλη μιας ωραίας χωριατοπούλας από τα βουνά των Αμπρούτσι, της Ρετζινέλας. Το τραγούδι λέγεται Reginella Campagnola, Η χωριατοπούλα Ρετζινέλα (κατά σύμπτωση στο προχτεσινό μας άρθρο είδαμε ότι στα ιταλικά campagna είναι η ύπαιθρος, η εξοχή). Οι στίχοι είναι σύμφωνοι με τις προδιαγραφές του φασιστικού καθεστώτος: υμνούν την αγνή ζωή της υπαίθρου και την ευημερία των αγροτών, αν και γράφτηκαν μέσα στη βουή της μιλανέζικης μεγαλούπολης. Η μουσική έχει κάτι που σε κάνει να την προσέξεις αμέσως. Ο ντι Λάτσαρο (1902-1968) είχε κάνει κι άλλες μεγάλες επιτυχίες που είχαν ηρωίδες κοπέλες από διάφορες περιοχές της Ιταλίας, και είχε την τύχη να μη γράψει τραγούδι ανοιχτά προπαγανδιστικό για το φασιστικό καθεστώς. (Ωστόσο, ο πρώτος τραγουδιστής της Ρετζινέλας, ο Κάρλο Μπούτι, είναι αυτός που τραγούδησε και τη Faccetta nera, τον ύμνο των φασιστών).
Να τα λόγια:
All’alba quando spunta il sole,
là nell’Abruzzo tutto d’or…
le prosperose campagnole
discendono le valli in fior.
O campagnola bella,
tu sei la Reginella.
Negli occhi tuoi c’è il sole
c’è il colore delle viole,
delle valli tutte in fior!…
Se canti la tua voce,
è un’armonia di pace,
che si diffonde e dice:
“se vuoi vivere felice
devi vivere quassù!…”
Quand’è la festa del paesello,
con la sua cesta se ne va…
trotterellando l’asinello,
la porta verso la città.
O campagnola bella…
………………………………..
Ma poi la sera al tramontare,
con le sue amiche se ne va…
è tutta intenta a raccontare,
quello che ha veduto là in città.
O campagnola bella…
………………………………..
Και ας το ακούσουμε εδώ από τoν Κάρλο Μπούτι.
και εδώ από τη Τζουλιέτα Σάκο:
Το τραγούδι έγινε μεγάλη επιτυχία, ιδίως επειδή ήταν ιδανικό για τα πανηγύρια στα χωριά και τις χοροεσπερίδες στην πόλη με συνοδεία από ακορντεόν, ένα όργανο που πολύ εύκολα βρισκόταν.
Πολύ γρήγορα ξεπέρασε τα όρια της Ιταλίας. Ήρθε και στην Ελλάδα, όπου πρώτος το διασκεύασε ο Πωλ Μενεστρέλ: έβαλε ελληνικούς στίχους στη μουσική του ντι Λάτσαρο και το ανάθεσε στον Φώτη Πολυμέρη να το τραγουδήσει σε δίσκο. (Προηγουμένως ίσως το είχε τραγουδήσει ζωντανά και η, νεότατη τότε, Ρένα Βλαχοπούλου). Και εδώ έγινε μεγάλη επιτυχία. Κυκλοφόρησε σε δίσκο από την COLUMBIA Ελλάδος, με αριθμό δίσκου DG 6541 και αριθμό μήτρας CG 2060. Στην ετικέτα του δίσκου ως στιχουργός αναφέρεται ο Πωλ Μενεστρέλ, ως συνθέτης ο E. DI LAZZARO, και το τραγούδι χαρακτηρίζεται «ελαφρό φοξ».
Ορίστε τα λόγια:
ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΙΑΤΟΠΟΥΛΑ
Με το χαμόγελο στα χείλη
φέρνει Άνοιξη μεσ’ τις καρδιές
και σαν τριαντάφυλλο τ’ Απρίλη
σκορπάει γύρω ευωδιές
Στα μάγουλά της η αυγούλα
τριαντάφυλλου έβαλε ομορφιά
και στην αθώα της καρδούλα
τα όνειρα έχτισαν φωλιά
Σαν πάει με το γαϊδουράκι
τα φρούτα της στην αγορά
στο πέρασμά της με μεράκι
της λεν οι νέοι τρυφερά
Μικρή χωριατοπούλα
γλυκειά μελαχροινούλα
δυο μάτια βελουδένια
δυο χειλάκια κερασένια
να τι έχεις για προικιά!
Το τραγούδι το ακούμε εδώ (με ευχαριστίες στον Allu Fun Marx):
Με την κήρυξη του πολέμου στις 28 Οκτωβρίου 1940, το τραγούδι διασκευάζεται άλλη μια φορά, αυτήν που ξέρουμε όλοι μας, από έναν ευφυέστατο στιχουργό, συνθέτη και κομφερανσιέ, τον Γιώργο Οικονομίδη (που θα ήταν άδικο να τον θυμόμαστε μόνο από όσα έκανε ως διασκεδαστής των συνταγματαρχών επί χούντας). Το ερμηνεύει ο Νίκος Γούναρης με τη συνοδεία χορωδίας, και είναι το περίφημο Κορόιδο Μουσολίνι (ο κανονικός τίτλος είναι «Στη Ρώμη»).
Μια παρένθεση εδώ: σήμερα παρουσιάζεται πολλές φορές μια μονόπλευρη εικόνα και ξεχνιούνται τα δεκάδες ρεμπέτικα και λαϊκά τραγούδια με επικαιρικά πατριωτικά και αντιμουσολινικά θέματα. Μάλιστα είναι πάνω από πέντε τα ρεμπέτικα που κοροϊδεύουν τον Μπενίτο Μουσολίνι, γραμμένα από πρώτα ονόματα (Μάρκος, Περιστέρης κτλ.) συχνά σκαρωμένα πάνω σε μελωδίες γνωστών δικών τους τραγουδιών. Για παράδειγμα, ο Μάρκος πάνω στη μουσική του “Γρουσούζη” έφτιαξε το “Μουσολίνι άλλαξε γνώμη”, ο Περιστέρης πάνω στη μουσική του “Μαρία Μανταλένα” έφτιαξε το “Την Αλβανία ξέγραψε”, ενώ ο Τούντας πάνω στη μουσική της θρυλικής (και απαγορευμένης από τον Μεταξά) “Βαρβάρας” έφτιαξε το “Άκου Ντούτσε μου τα νέα”. Όλα αυτά και πολύ περισσότερα μπορείτε να τα ακούσετε σε ένα εξαιρετικό παλαιότερο αφιέρωμα του Αλλού Φαν Μαρξ. Υπάρχουν βέβαια και πρωτότυπα ρεμπέτικα γραμμένα για τον πόλεμο, και αυτό είναι το θέμα άλλου αφιερώματος του φίλτατου Αλλουφάνη.
Όμως θα γυρίσουμε στη Ρετζινέλα, διότι η περιπλάνηση του τραγουδιού δεν σταματάει εδώ. Νωρίτερα, στις αρχές του 1940, η μουσική του Ντι Λάτσαρο είχε περάσει τον Ατλαντικό. Το διασκεύασε, σε αγγλικούς στίχους του Χάρολντ Άντερσον, ο Γκλεν Μίλερ που είχε μια από τις μεγαλύτερες τζαζ μπάντες, και το έκανε το «Τραγούδι του Τρυποκάρυδου» (Woodpecker song). Το τραγούδι έμεινε μερικές εβδομάδες στην πρώτη θέση των πωλήσεων.
WOODPECKER SONG
He’s up each morning bright and early
To wake up all the neighborhood
To bring to ev’ry boy and girlie
His happy serenade on wood.
Hear him pickin’ out a melody
Peck, peck, peckin’ at the same old tree.
He’s as happy as a bumble bee
All day long.
To serenade your lady
Just find a tree that’s shady
And when you hear that tick-a-tick-tick, tick-a-tick-tick
Sing right along.
Come on and try his rhythm
And let your hearts beat with ‘im
Just listen to that tick-a-tick-tick, tick-a-tick-tick
Happy little Woodpecker Song.
Το ακούμε εδώ από τρεις αδελφές που είχαν Έλληνα πατέρα, τις Andrews Sisters.
Η μελωδία του ντι Λάτσαρο διασκευάστηκε επίσης στη Γερμανία (αλλά δεν είχα τη διάθεση να αναζητήσω τι διασκέδαζε τους Γερμανούς το 1941), ίσως και αλλού.
Όμως θα επιστρέψω στα δικά μας, διότι είχαμε πει κάτι για τα ρεμπέτικα πριν. Υπάρχει λοιπόν και ρεμπέτικη διασκευή της “Ρετζινέλας” και μάλιστα όχι μόνο μία. Η πρώτη έχει τίτλο Μανάβισσα και γαϊδουράκι, σε διασκευή του Σπύρου Περιστέρη που έβαλε και τους στίχους. Τραγουδούν σε πολύ μεγάλο κέφι ο Μάρκος Βαμβακάρης και ο Στράτος Παγιουμτζής, ο οποίος μάλιστα βγάζει και μανάβικες ιαχές:
Τα λόγια:
(Στράτος:)-Εεεεεεεεεεεεέ !
Μια νόστιμη χωριατοπούλα
με μάτια μαύρα σαν ελιές
πρωί πρωί με την δροσούλα
πουλάει τα φρούτα της στις γειτονιές (δις)
(Στράτος:)-Ε μπρρρρρρρρρρρρ !
Με το μικρό της γαϊδουράκι
γυρνά παντού και τραγουδά
εδώ το φίνο νεραντζάκι
κυράδες πάρτε κι είναι διαλεχτά (δις)
-Εεεεεεεεεεεεέ !
Είμαι μανάβισσα στην πένα
με πρώτο πράμα τρανταχτό
ότι γουστάρει στον καθένα
του το σερβίρω πάντα στο λεπτό (δις)
(Στράτος:)-Ε μπριρρρρρρρρρρρ !
Έχω καρπούζι όλο γλύκα
κοντούλες φίνες πατρινιές
πάρτε ξυνόμηλα που βρήκα
να ξετρελαίνουν γέρους και γριές (δις)
(Στράτος:)-Ε μπρρρρρρρρρρρρ !
(Στράτος:)-Εεεεεεεεεεεεέ !
Το τραγούδι το ακούμε εδώ:
Η μουσική του Περιστέρη απομακρύνεται αρκετά από το πρωτότυπο, αλλά στην ετικέτα του δίσκου γράφεται και ο Έλντο ντι Λάτσαρο σαν συνθέτης.
Ο δαιμόνιος Περιστέρης όμως έχει κυκλοφορήσει και δεύτερη ρεμπέτικη διασκευή του ίδιου τραγουδιού, αυτή τη φορά όχι με μανάβισσα αλλά με μαναβάκι που αναστατώνει τον γυναικόκοσμο της γειτονιάς. Ο τίτλος είναι, εύλογα, «Το μαναβάκι στις γειτονιές» και αυτή τη φορά τραγουδάει μόνος του ο Στράτος Παγιουμτζής. Ομολογώ ότι δεν ξέρω ποια εκτέλεση προηγείται, πάντως πρέπει να είναι πολύ κοντά χρονικά η μια με την άλλη. Παρεμπιπτόντως, το φαινόμενο των σχεδόν ταυτόχρονων εκτελέσεων του ίδιου τραγουδιού ήταν αρκετά συχνό στο ρεμπέτικο. Αλλά ακούστε και τη δεύτερη ρεμπέτικη διασκευή της Ρετζινέλας και κρίνετε ποια είναι καλύτερη. Και οι δυο μου φαίνονται νοστιμότατες:
Το μαναβάκι στις γειτονιές
Σαν βγαίνω με το γαϊδουράκι
και μες στους δρόμους τραγουδώ
μου λένε οι δούλες: “μαναβάκι
κόπιασε λίγο κι από δώ”
Μια ωραία μου ζητά σταφύλια
ολόγλυκα μισή οκά
της λέω: “κι απ’ τα δυο σου χείλια
εγώ έχω ακόμα πιο γλυκά”
Μια άλλη, αγκινάρα θέλει
με φυλλαράκια τρυφερά
της λέω: “έχω μή σε μέλει
σαν την καρδούλα σου κυρά”
-”Μανάβη” δυο γριές μου λένε
“κόκκινες έχεις πιπεριές;”
-”Είν’ επικίνδυνες και καίνε
δεν κάνουνε για τις γριές”
Ο Περιστέρης κι άλλη φορά είχε διασκευάσει ξένη επιτυχία, όταν έφτιαξε τον Αντώνη τον βαρκάρη τον σερέτη, μια ιστορία που έχει αρκετό ενδιαφέρον και τη διηγείται εδώ ο Αλλού Φαν Μαρξ. Βλέπουμε δηλαδή ότι το φαινόμενο των διασκευών ξένων τραγουδιών δεν γεννήθηκε στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, αλλά υπήρχε από πολλές δεκαετίες παλιότερα.
Όσο για τη διασκευή της Ρετζινέλας με τους στίχους του Οικονομίδη, γαλούχησε γενιές και γενιές μαθητών (πολλές φορές με την εξωραϊσμένη εκδοχή, δηλ. “κι όλα σας τα μεγαλεία” αντί για “κι η πατρίδα σου η γελοία”), και άλλωστε έχει γεννήσει ένα από τα συχνότερα ραμόνια. Πάρα πολλά παιδιά του σχολείου πίστευαν ότι ο Μουσολίνι εκτός από κορόιδο ήταν και άφραγκος, αφού δεν είχε καν δυο λουμπέσα!
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
Γς said
Καλημέρα
Και λυπάμαι που ο Αλλού Φαν Μαρξ δεν είναι κοντά μας.
Αν διαβάζει θα ήθελα να του ζητήσω συγνώμη για την κόντρα μας, που ήταν και η αιτία να σταματήσει να σχολιάζει εδώ.
Ας γυρίσει [μαζί με την Αθανασία!] και θα είμαι κόσμιος [εως αποκόσμιος]
sarant said
Καλημέρα!
1: Γς, μάλλον έχασες τη συζήτηση που έγινε πριν από μερικούς μήνες. Ο Αλλού Φαν Μαρξ δεν βρίσκεται πια σε τούτο τον κόσμο κι αν μας διαβάζει θα μας διαβάζει από τον παράδεισο των ευαίσθητων και χαρισματικών ανθρώπων. Μην έχεις τύψεις ότι από την κόντρα σας σταμάτησε να σχολιάζει εδώ.
Για την Α., να έχεις και μακάρι να γυρίσει.
atheofobos said
Το λινκ για την εκτέλεση με τις Andrews Sisters δεν λειτουργεί, υπάρχει όμως εδώ
Λευτέρης Μιαούλης said
Ρετζινέλα, Ρεγγίνα, Ρεγγινέλλα, βασικοπούλα να υποθέσουμε;
Γς said
Ρεγγίνα ρόζας άματ
LandS said
2 Δεν την έχασε. «Δεν είναι πια κοντά μας», «αποκόσμιος».
Τέλος πάντων.
Καταπληκτικό το άρθρο σου, που έγινε καλύτερο.
sarant said
4: Βασιλοπούλα, ναι.
3: Μερσί για τη διόρθωση, το αλλάζω.
Gpoint said
Οπως έχω (ξανα)γράψει αυτή η ελληνική μανία να γιορτάζουμε κηρύξεις πολέμων που ξεκινήσαν καλά αλλά χάθηκαν μετά σαν να λέμε ποδοσφαιρικά » η ηττηθείσα προηγήθη στο σκορ». Βέβαια στο τέλος υπήρξε όφελος από αυτούς τους δύο πολέμους που…χάσαμε, σαν να λέμε ποδοσφαιρικά «μας κατακύρωσε το παιχνίδι ο αθλητικός δικαστής»
Alors, c’ est la guerre, είναι εξακριβωμένο
Γς said
2:
>θα μας διαβάζει από τον παράδεισο των ευαίσθητων και χαρισματικών ανθρώπων.
Σίγουρα.
Λυπήθηκα που δεν θα έρθει η στιγμή να τα ξαναπούμε, όπως ήλπιζα.
Μακάρι να μπορούσα να σας διαβάζω κι εγώ στους αντίποδες του άλλου κόσμου [Στην κόλαση των αναίσθητων και ατάλαντων ανθρώπων].
Η Α. τουλάχιστον; Διαβάζει;
6:
>Δεν την έχασε. “Δεν είναι πια κοντά μας”, “αποκόσμιος”.
“Aποκόσμιος εν μέσω ζω του κόσμου”
Μουσα θηλαζουσα, ἠτοι ποιηματα λυρικα
Γς said
Ἀρχιμήδης Ἀναγνώστου said
Ἐγὼ ἔμαθα ὅτι τὸ τραγούδι ἦταν ἰταλικό, πολὺ πρὶν γνωρίσω τὴν Ἰταλία ὅταν εἶδα τὸ Ντὸν Καμίλλο τοῦ Τέρενς Χίλ, ὅπου ἡ μουσικὴ τοῦ τραγουδιοῦ ἦταν σάουνττρακ. Στὴν Ἑλλάδα εἶχε κυκλοφορήσει ἡ ἀγγλόφωνη κόπια.
Vassili Louziotis said
ÎξαιÏεÏÎ¹ÎºÏ Î¬ÏθÏο. Îεν Ïο είÏα διαβάÏει γιαÏί ÏαÏÎ±ÎºÎ¿Î»Î¿Ï Î¸Ï Ïο ιÏÏολÏÎ³Î¹Ï ÏÎ±Ï Î¼ÏÎ»Î¹Ï 10 ημÎÏεÏ. Î ‘μανία’ Î¼Î¿Ï ÏμÏÏ Î¼Îµ Ïη γλÏÏÏα, ÏÎ¹Ï ÎÎ½Î½Î¿Î¹ÎµÏ ÏÏν λÎξεÏν ÎÏει ÏÎ¿Î»Ï Î¼ÎµÎ³Î±Î»ÏÏεÏη ηλικία.
Το ÏÏ Î³ÎºÎµÎºÏιμÎνο άÏθÏο ήÏαν ιδιαίÏεÏα αÏÎ¿Î»Î±Ï ÏÏÎ¹ÎºÏ Î³Î¹Î±Ïί ÎºÎ¬Î½Ï ÎºÎ¬Ïι ÏαÏÏμοιο ÏαÏÎ¿Ï ÏιάζονÏÎ±Ï Ïα κομμάÏια/ÏÏαγοÏδια ÏÎ¿Ï ÏÏÎ±Î³Î¿Ï Î´Î¿Ïν οι ÏοÏÏÎ´Î¯ÎµÏ ÏÏÎ¹Ï Î¿ÏÎ¿Î¯ÎµÏ ÏÏ Î¼Î¼ÎµÏÎÏÏ.
Î£Ï Î½ÎµÏίÏÏε
ÎαÏÎ¯Î»Î·Ï ÎÎ¿Ï Î¶Î¹ÏÏηÏ
sarant said
12: Δεν διαβάζεται το σχόλιό σας.
Βασίλης Λουζιώτης said
Το έγραψα απαντώντας στο e-mail. Θα το αντιγράψω και εδώ:
Εξαιρετικό άρθρο. Δεν το είχα διαβάσει γιατί παρακολουθώ το ιστολόγιό σας μόλις 10 ημέρες. Η ‘μανία’ μου όμως με τη γλώσσα, τις έννοιες των λέξεων έχει πολύ μεγαλύτερη ηλικία.
Το συγκεκριμένο άρθρο ήταν ιδιαίτερα απολαυστικό γιατί κάνω κάτι παρόμοιο παρουσιάζοντας τα κομμάτια/τραγούδια που τραγουδούν οι χορωδίες στις οποίες συμμετέχω.
Συνεχίστε
Βασίλης Λουζιώτης
sarant said
A, σας ευχαριστώ πολύ!
andam said
Καλημέρα σε όλους!
Εξαιρετικό το άρθρο. Καλά έκανες και το ξανάβαλες, εγώ δεν το είχα διαβάσει. Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι το «Κορόιδο Μουσολίνι» είχε τόσες διασκευές!
@ 8 > αυτή η ελληνική μανία να γιορτάζουμε κηρύξεις πολέμων….
Δεν είναι τυχαία η μανία, αν γιορτάζαμε το τέλος του πολέμου- όπως όλη η Ευρώπη- θάπρεπε κάποια πράγματα να ειπωθούν για το ΕΑΜ, για τον ΕΛΑΣ, για τους δοσίλογους …..έπρεπε τέλος να αποδοθούν ευθύνες
Αυτό ήθελαν να αποφύγουν….. όπως ο διάβολος το λιβάνι
Χαρακτηριστικό παράδειγμα:
Gpoint said
# 16
Ναι μεν αλλά και με την 25η Μαρτίου τα ίδια γίνονται. Εκει τι ήθελαν να αποφύγουν ;
Ερώτηση κρίσεως :
τους νικηφόρους πολέμους όπως π.χ. τους Βαλκανικούς γιατί δεν τους γιορτάζουμε ;
Γς said
>η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου είναι άρρηκτα δεμένη με το Κορόιδο Μουσολίνι
Αλλά και η πείνα της Κατοχής με το
Bei mir bist du schön.
Που έγινε στην Κατοχή:
Πατάω ένα κουμπί
και βγαίνει μια χοντρή
και λέει στα παιδάκια
νιξ φαΐ.
Γς said
17:
Για την Φιορεντίνα έχεις κάτι;
andam said
@ 17
Στην 25η Μαρτίου εμείς – ως Ελλάδα- αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε μια Επανάσταση γιατί βρισκόμασταν σε κατάσταση κατοχής. Δεν δεχτήκαμε επίθεση από κάποιον άλλο εξωτερικό εχθρό. Έχει μεγάλη διαφορά
sarant said
18; Λόγω της Κατοχής, δεν ακούστηκε τόσο πολύ. Αλλά αξίζει να το μελετήσουμε.
Γς said
Ζεχρά, πίστεψέ με Ζεχρά
Κι η Ζεχρά του 1938, απ τους δρόμους της Βαγδάτης, βρέθηκε στο μέτωπο
Σουγιούλ
Στο πασίγνωστο «Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά» χρησιμοποίησε τη μελωδία του δικού του τραγουδιού «Ζεχρά» (αρχικά γραμμένου το 1938 σε στίχους Αιμίλιου Σαββίδη) με νέους στίχους του Μίμη Τραϊφόρου γραμμένους για τη Σοφία Βέμπο.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Οι γερμανοί, το ’41, τραγουδούσαν τη Λιλή Μαρλέν, πρωτοτραγουδισμένη από τη Λάλε Άντερσεν, δυό χρόνια πριν.
Κι αυτή μεταγλωτίστηκε στα ελληνικά και τραγουδήθηκε, περισσότερο σε επιθεωρήσεις μου φαίνεται.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Ο Αλλού Φαν Μαρξ δεν μας διαβάζει από πουθενά, ας μη γελιόμαστε.
Γς said
Που το ξέρεις;
Αν διαβάζεις όμως Αλλού θέλω να ξέρεις ότι περίμενα κάποια στιγμή να σου ζητήσω συγγνώμη για την κόντρα μας.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Troppo tardi.
Γς said
23:
>Οι γερμανοί, το ’41, τραγουδούσαν τη Λιλή Μαρλέν
>Κι αυτή μεταγλωτίστηκε στα ελληνικά και τραγουδήθηκε, περισσότερο σε επιθεωρήσεις μου φαίνεται.
Γς said
26:
Non è mai troppo tardi
Λεώνικος said
Πάλι τον Γς έβαλες πρώτο για να με σκάσεις!
Καλά, βρε τέρας (στον Γς αναφέρομαι φυσικά) είχες την υπομονή να διαβάσεις την Θηλάζουσα Μούσα; Είσαι… τέρας!
παλιοσειρά said
ΓΣ, πρώτη φορά μαθαίνω ότι το «πατάω ένα κουμπί» γράφτηκε πάνω στην μουσική του bei mir bist du shein. Πώς στην ευχή τραγούδι από γιντις επιθεώρηση πέρασε την λογοκρισία (εννοώ στην Γερμανία); Με ψεύτικο όνομα συνθέτη; Μάλλον πρέπει να ξαναδιαβάσω(-ουμε) για τα «παιδιά του σουϊνγκ»;
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
@28,
…per sognare.
Λεώνικος said
Διασκεδάζανε ή βογγούσανε; Ποιος δεν θα ήθελε την ησυχία του;
Ο Αλλουφάνης δεν μας διαβάζει αλλά θα επιστρέψει. Ετοιμάσου Γς!!!!!!!!!!!
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Νίκο, η «Ρετζινέλα» του θέματος δεν θα ήθελε και δεύτερο λου;
Θα έγραφες την αοιδό Μαρινέλλα με ένα;
Γς said
31:
fai della tua vita un sogno e di un sogno una realtà
Γς said
29:
Θήλασα το 44 αλλά και το 84. Κι άμα [ξανά]λάχει δεν θα πω όχι.
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Allou fai Marx.
Tsopanakos said
@17
Οι νίκες των Βαλκανικών και του Πρώτου Παγκόσμιου εορτάζονται με τοπικές αργίες στη Β. Ελλάδα. Η 27η Οκτωβρίου στη Θεσσ/κη και η 21η Φεβρουαρίου στα Γιάννενα (απελευθερώσεις των πόλεων) είναι οι πιο γνωστές, αλλά υπάρχουν κι άλλες, στη Θράκη λ. χ.
Γς said
33:
Αλλουφάνης.
Τώρα χωρίς πλάκα:
Πάντα περίμενα την στιγμή που θα του έδινα εξήγηση για την παρεξήγηση. Ειλικρινά με απασχολούσε αυτό το θέμα σχεδόν καθημερινά.
Τώρα βλέπω ότι πρέπει να σταματήσω να το σκέφτομαι.
Τουλάχιστον πως μπορώ να μάθω ποιος ήταν ο γλυκύς Αλλού;
Δώστε μου κάτι
Γς said
38:
Α, τώρα είδα το «Αποχαιρετισμός στον Αλλού Φαν Μαρξ»
Μα γιατί δεν το είχα διαβάσει;
Γς said
Λάθος – Λάθος -Λάθος !!!!
Ολα τα παίρνω πισω!
Δεν μιλούσα για αυτόν τον αγαπητό και γλυκύτατο Αλλού!!!!!!!!!!!!!!!!
Τον μπέρδεψα με κάποιον άλλο που δυστυχώς ζει ακόμα.
(αναμείνατε)
Spiridione said
Από το αρχείο ΕΛΙΑ ΜΙΕΤ
Αγγελος said
Ο λόγος που οι δύο εθνικές μας εορτές θυμίζουν την έναρξη και όχι τη λήξη των αντίστοιχων πολέμων είναι ότι… από καθαρά στρατιωτική άποψη και οι δύο κατέληξαν σε ήττα των δικών μας δυνάμεων. Η Επανάσταση του 21 είχε ουσιαστικά κατασταλεί το 1827 (ελάχιστα μέρη, κυρίως στον Αργοσαρωνικό, παρέμεναν ελεύθερα) όταν αναμίχθηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις και σχεδόν κατά λάθος κατέστρεψαν τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο. Τι να γιορτάζαμε, την υπογραφή των Πρωτοκόλλων του Λονδίνου, όπου δεν ήταν καν επισήμως συμβαλλλόμενο μέρος η Ελλάδα;
Γς said
40:
Τον μπέρδεψα με τον
Alfred E. Newman
Γι αυτή την κόντρα έλεγα, που δεν έφταιγα καθόλου και σιγά μη ζήταγα συγγνώμη.
Συνεπώς τα Σχόλια 1, 25, 38 κλπ αφορούσαν τον παραπάνω. Και φυσικά δεν έπρεπε να είναι εγκωμιαστικά.
Ζει ε;
Μεγαλύτερός μου είναι. Ελπίζω να ληφθεί υπόψη η επετηρίδα
Πάνος με πεζά said
Alfred E. Newman ; Αυτόν τον θυμάμαι στο «MAD», Ελληνική Έκδοση. Όχι; Ο κοκκινομάλλης με τα λαγουδόδοντα;
Σκυλος της Βαλια Κάλντα said
U MAD, bro?
Πάνος με πεζά said
Thats it ! «Ο Αλφρεντ Ε. Νιούμαν για Πρόεδρος» ! Γιατί όχι, Πρόεδρο ψάχνουμε !
MAD ! Σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει τρέλες, σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει αλήθειες ! (αυτό ήταν το σλόγκαν της ελληνικής έκδοσης).
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Eγώ επειδή απο μικρό παιδί συχαινόμουν τις παρελάσεις, (και κατάφερα να μη λάβω ποτέ μέρος, ειδικά στον στρατό) και ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί γιορτάζουν οι άνθρωποι τις πολεμικές νίκες των κεφαλαιούχων, (οι ίδιοι αλλάζουν απλώς αφέντη) θα μείνω στην απώλεια του Αλλού φαν Μάρξ απο τον ιστοχώρο, που σε μένα κόστισε ενα ιστολόγιο λιγότερο απο τον μικρό μονοψήφιο αριθμό που παρακολουθώ.
Αν και δεν τον γνώρισα απο κοντά (λίγοι τον γνώρισαν άλλωστε) αλλα κυρίως απο τα λίγα σχόλια που ανταλλάξαμε κατα καιρούς, θα πώ απλά οτι ήταν ένας πολύ ωραίος και απλός τύπος, και η έλειψη του ιστολογιακού χιούμορ του, μου είναι αισθητή.
Gpoint said
# 37
Ε, τότε κι την 25η να την γιορτάζουμε κάτω απ’ τ’ αυλάκι, άντε και στην Αττική ( να φαίνονται απ’ τον Λυκαβηττό τα σύνορά της, ε)
Το βασικότερο όμως είναι πως δεβ γιορτάζονται οι μέρες κήρυξης των πολέμων ή κάνω λάθος ;
Gpoint said
# 19
Χώρια που ευρωπαϊκή πορεία με τον Αγγελο προκαλεί θυμηδία μόνο η σκέψη της, στις δηλώσεις του σαφώς έθεσε πρώτο και ξεκάθαρό στόχο το πρωτάθλημα, ούτε καν το κύπελλο. Πολλοί είδαν την χαλαρότητα της Φιορεντίνα, την αντίστοιχη του ΠΑΟΚ δν την είδαν, ειδικά μετά τον τραυματισμό του Σκόδρα ;
Υπ ‘ όψιν πως διαφωνώ και με τον Αναστασιάδη και τις επιλογές του αλλά για την ώρα τα καταφέρνει, δες την βαθμολογία
Αγγελος said
Δεν γιορτάζουμε τις μέρες κήρυξης των πολέμων όταν έχουμε μετανιώσει γι’αυτούς.
Για την Επανάσταση του 21 δεν έχουμε μετανιώσει.
Για το ΟΧΙ του 40 επίσης δεν έχουμε μετανιώσει, κι ας το πληρώσαμε ΠΟΛΥ ακριβά. Μας κήρυξαν τον πόλεμο, δεν τον κηρύξαμε εμείς — και υπό όρους τέτοιους που δεν σήκωναν διαπραγμάτευση. Φυσικά, για το ότι γιορτάζουμε αυτή την ημέρα και όχι π.χ. την απελευθέρωση της Αθήνας, μεγάλο ρόλο παίζει και το ότι τα σκατώσαμε αμέσως μετά…
Και ας μην ξεχνούμε ότι γιορτάζουμε, έστω και χωρίς αργία, και την Ημέρα της Ευρώπης — που δεν είναι τυχαία η 9η Μαΐου!
Gpoint said
# 42
Κι εγώ αυτό λέω, Αγγελε
Το έχω όμως προχωρήσει και λίγο περισσότερο, γιορτάζουμε νίκες εναντίον μουσουλμάνων και άπιστων καθολικών, όχι όμως κατά των ομοδόξων Βουλγάρων (…νίκας τοις βασιλεύσι κατα βαρβάρων δωρούμενος…άλαλα τα χείλη των ασεβών…)
Gpoint said
# 50
Τι έχει η 9η Μάη ;
BLOG_OTI_NANAI said
47: Λάμπρο, δεν ξέρεις ότι γίνονταν παρελάσεις στη Γαλλική Επανάσταση, στην Κίνα του Μάο, στη Ρωσία του Στάλιν;
Αλλά και η φράση «γιατί γιορτάζουν οι άνθρωποι τις πολεμικές νίκες των κεφαλαιούχων» λέει πολλά…
42: Άγγελε, προσωπικά διαφωνώ. Ουδέποτε είχαμε την ψευδαίσθηση ότι θα απελευθερωθούμε μόνοι μας. Δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Διαρκώς ζητούσαμε τη βοήθεια των συμμάχων. Διαρκώς. Η εξέλιξη στην Επανάσταση ήταν αυτή που η λογική όριζε. Ότι με τις δικές μας θυσίες θα πιεστούν οι καταστάσεις και θα εξυπηρετηθούν όλων τα συμφέροντα, μαζί και κάποια δικά μας. Αλλά όλα έγιναν με θυσίες, και μάλιστα πολλές και οδυνηρές.
Πολύ καλά κάναμε και ελευθερωθήκαμε εκμεταλλευόμενοι ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Για παράδειγμα, δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ότι η όποια αντίσταση των Κούρδων που χύνουν το αίμα τους στο Κομπάνι, απαξιώνεται και εξεφτελίζεται από την αεροπορική βοήθεια των συμμάχων.
Έτσι και τότε. Μάτωσαν, σφαγιάστηκαν, πολέμησαν, βασανίστηκαν, ακρωτηριάστηκαν, κρεμάστηκαν, αποκεφαλίστηκαν πολλές χιλιάδες Ελλήνων για να υπάρξουν αυτές οι διεθνείς συνθήκες που υπογράφτηκαν. Έχουμε κάθε λόγο να γιορτάζουμε και την απελευθέρωση και την έναρξη και οτιδήποτε άλλο θέλουμε.
Όταν 100, 200, 300, 500 Έλληνες, σωστά τοποθετημένοι, σταματούν στρατιές 3, 5 ή 6 χιλιάδων Οθωμανών, αυτό δεν το έκαναν για χάρη μας ούτε οι Άγγλοι, ούτε οι Γάλλοι, ούτε οι Ρώσσοι. Οι επαναστάτες έκαναν πολεμικά κατορθώματα τουλάχιστον ισάξια με άλλα κορυφαία που έχουν γραφτεί στην ιστορία. Ντροπή να αισθάνεται αυτός που κάθισε και τον απελευθέρωσαν. Σε εμάς δεν συνέβη αυτό. Αυτή είναι η σκέψη μου.
Gpoint said
Απορία :
οι βάζελοι αφού δεν πήραν τον τίτλο στα χαρτιά παρά μόνο το δικαίωμα παρουσίας στο διηπειρωτικό, το οποίο πληρώσανε ακριβά (Τομαράς) γιατί γιορτάζουν το Γουέμπλεϋ :
Ιάκωβος said
Έχει πλάκα που η ρεμπέτικη εκδοχή έχει την εισαγωγή και το κουπλέ, αλλά δε χρησιμοποίησε καθόλου το ρεφραίν,το O campagno-la be-llaaaa, που σ’ αυτό έγκειται η επιτυχία του τραγουδιού. Προφανώς τους φάνηκε πολύ δυτικό και σαχλό ίσως και βαρετό, μ’ αυτή την επανάληψη,(εσύ και η Ι-τα-λία,
η πατρί-δα
σου η γελοί-α,
τρέμετ-όλοι …κλπ)
Και το κουπλέ είναι βέβαια προσαρμοσμένο κάπως στο ανατολικό άκουσμα.
Gpoint said
# 43
Μη σκας, σε δικαιώνει…
Oh ev’ry foe that ever I faced
The cause was there before we came
And ev’ry cause that ever I fought
I fought it full without regret or shame
ΛΑΜΠΡΟΣ said
45 – Μεγάλε τι μου θύμισες, τέλη 70 το εκτύπωνε ο Ιωάννης Μακρής (αδερφός του Μέμου που έχει φτιάξει την απαράδεκτη κεφάλα στο πολυτεχνείο) στον οποίο δούλευα. Απο τα γαμάτα κόμιξ, που αν και είχε κάμποσες αμερικανιές, (ήταν και η εποχή κάπως περίεργη ως προς την αμερικανική επιρροή) πολύ μου άρεσε. Νομίζω τότε (80 – 82;) βγάζαμε και το Αντιρίξ και Συμφωνίξ που επίσης μου άρεσε πολύ με το εντελώς παλαβό χιούμορ του.
Υ.Γ – Το Αντιρίξ και Συμφωνίξ πρέπει να είναι η πιο άκυρη μετάφραση απο το προτότυπο, Mortadelo y Filemon του καταπληκτικού Ibanez, oι ειδικοί του ιστολογίου ας μας πούν.
BLOG_OTI_NANAI said
17: Γιορτάζουμε την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Αγγελος said
BLOG_OTI_NANAI, δεν διαφωνώ καθόλου. Λέω απλώς ότι δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη ημερομηνία που να μπορούμε να τη γιορτάσουμε ως «τη νίκη της Επανάστασης του 21″, γιατί ο σκοπός της επιτεύχθηκε — όταν και στο μέτρο που επιτεύχθηκε — με ενέργειες των Δυνάμεων (που βεβαίως δεν θα είχαν γίνει χωρίς τον ηρωικό αγώνα των επαναστατών), οπότε πολύ λογικό είναι να γιορτάζουμε την έναρξή της αντί λ.χ. την άλωση της Τριπολιτσάς, την ήττα του Δράμαλη ή την άφιξη του Όθωνα.
Gpoint, η 9η Μαΐου (Ημέρα της Ευρώπης) είναι τυπικά η επέτειος της βαρυσήμαντης δήλωσης του Robert Schuman, Υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας το 1949, να τεθεί η χαλυβουργία της χώρας του και της Δυτικής Γερμανίας υπό κοινή υπερεθνική διοίκηση, δεν είναι όμως σύμπτωση ότι έγινε την επομένη της τέταρτης επετείου της συνθηκολόγησης της χιτλερικής Γερμανίας!
Την όλη αυτή κουβέντα την έχουμε άλλωστε ξανακάνει
Ιάκωβος said
42 Αγγελος, 47 Λάμπρος, 53 Blog
Δεν ισχύει οτι χάσαμε. Στην περίπτωση του 1940 τους Ιταλούς τους νικήσαμε (οχι εμείς προσωπικά εδώ στο μπλογκ 🙂 ) και αυτή ήταν η πρώτη ήττα του Άξονα, αλλά χάσαμε τον πόλεμο, αν και στη συνέχεια ο ΕΛΑΣ επίσης νίκησε τους και απελευθέρωσε την Ελλάδα.
Το 21, αν και κομβικό σημείο για την ανεξαρτησία ήταν η μεταστροφή της Αγγλικής πολιτικής,κάτι τέτοιο δε θα είχε συμβεί αν δεν υπήρχαν νίκες στο στρατιωτικό επίπεδο. Αν η Επανάσταση είχε πνιχτεί παντού, όπως έγινε στις παραδουνάβιες, δε θα μπορούσε να υπάρξει ελεύθερο Ελληνικό κράτος.
Με τους ξένους καλά τα πήγαμε, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι ότι δεν μπορούμε να νικήσουμε τους Έλληνες.
Earion said
Να ρωτήσω κάτι άσχετο;
Γιατί στο όνομα του Ντι Λάτσαρο γράφεις το Ντι όλο με πεζά; Θες να πεις ότι γράφεις και τον Ντα Βίντσι > ντα Βίντσι; Γράφεις ντε Λαουρέντις, ντε Γκάσπερι, ντα Βερόνα;
Ιάκωβος said
Την Άλωση της Ντρομπολιτσάς άν και ήταν η πρώτη μεγάλη νίκη, δε θα μπορούσαν να την διατυμπανίσουν λόγω των σφαγών των Τούρκων και των Εβραίων. «Επικοινωνιακά» 🙂 τότε καλύτερα να πλασάραμε στη Δύση Χίο και Μεσολόγγι.
Spiridione said
Ένα άρθρο σχετικό με το θέμα με ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
http://www.avgi.gr/article/1201347/polemontas-se-ruthmous-xasapikou-kai-tagko
Αναφέρει και ένα άλλο ωραίο τραγουδιστικό ταξίδι (δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί σε παλιότερα σχόλια του άρθρου ή έχει γράψει κάτι σχετικό ο Νικοκύρης). Πρόκειται για το τραγούδι «Πω πω, τι έπαθε ο Μουσολίνι» που τραγουδά η Βέμπο σε στίχους πάλι του Μενεστρέλ.
Αυτό το τραγούδι είναι διασκευή του αγγλικού «What a surprise for the Duce, he can’t put it over the Greeks», το οποίο πρέπει να ήταν τότε πολύ δημοφιλές στην Αγγλία.
Εδώ το εξώφυλλο του δίσκου (μάλλον) με ερμηνεύτρια την Florence Desmond.
http://www.tsvintagesheetmusic.co.uk/single.php?id=17025
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να βρω ηχητικό του τραγουδιού αυτού. Υπάρχει μια άλλη εκτέλεση με την Elsie Carlisle.
Και εδώ είναι και οι στίχοι.
http://homepage.ntlworld.com/ian.henden/duce.htm
Το οποίο αγγλικό τραγούδι είναι παρωδία ενός ιταλικού, του 1939, του Nino Casiroli. «Evviva la Torre di Pisa».
Gpoint said
# 59
Αγγελε, ευχαριστώ. Δεν παρακολουθούσα τακτικά όταν έγινε η συζήτηση
ΛΑΜΠΡΟΣ said
53 – Πραγματικά ΟΤΙ ΝΑΝΑΙ, γιατί εκεί ποιός νίκησε, ο λαός; «Αλλά και η φράση, γιατί γιορτάζουν οι άνθρωποι τις πολεμικές νίκες των κεφαλαιούχων, λέει πολλά» παρακάτω δεν διάβασες; «οι ίδιοι αλλάζουν απλώς αφέντη» αυτή η φράση δεν λέει τίποτα; Την φράση «απο μικρό παιδί συχαινόμουν τις παρελάσεις» την αντιλαμβάνεσαι, οτι κάποιες μου αρέσουν; ή τα ορθόδοξα θρησκευτικά γυαλιά σου, σε αφήνουν να διαβάζεις, ό,τι επιτρέπει ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΙ ΑΦΕΝΤΗΣ ΣΟΥ;
ΛΑΜΠΡΟΣ said
60 – Εγώ πού κολλάω;
Ριβαλντίνιο said
@ BLOG_OTI_NANAI
Εμένα δεν μου άρεσε να συμμετέχω στις παρελάσεις γιατί δεν είχα ρυθμό και έχανα συνεχώς το βήμα και ήμουν και σχετικά κοντός ( τώρα είμαι 1,73-1,76 ). Μου άρεσε όμως να βλέπω τις στρατιωτικές ( και τα κορίτσια στο σχολείο μου 🙂 ).
@ 54 Gpoint
Η Πανάθα η αγνή και η ατρόμητη εορτάζει το Γουέμπλεϋ γιατί παρόλο που δεν ήταν τρόπαιο, ήταν διάκριση ισοδύναμη με 1000 εγχώρια τρόπαια. Αν το επαναλάβει κάποτε άλλη ελληνική ομάδα τα ξαναλέμε.
@ 60 Ιάκωβος
» αν και στη συνέχεια ο ΕΛΑΣ επίσης νίκησε τους και απελευθέρωσε την Ελλάδα »
🙂
Μήπως καλύτερα να πούμε ότι την κοπάνησαν μόνοι τους για να μην αποκλειστούν από την προέλαση των Συμμάχων και η Εθνική μας Αντίσταση ( ΕΛΑΣ,ΕΔΕΣ,ΕΚΚΑ κ.λπ.) όπως και οι υπόλοιπες αντιστάσεις στην Ευρώπη έπαιξαν ελάχιστο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα ?
sarant said
33: Γιώργο, η Μαρινέλλα ας γράφει έτσι το όνομα που η ίδια διάλεξε. Τα δάνεια τα γράφουμε απλουστευμένα (εκτός κάποιων εξαιρέσεων) και όπως γράφουμε μπροστέλα ή φουρνέλο θα γράψουμε και Ρετζινέλά.
38: Από κοντά μόνο.
43: Γράφεις επιπολαιότητες. Μην το συνεχίσεις.
57: Το MAD μου άρεσε κι εμένα -και με τους ίδιους ενδοιασμούς. Για τον Αντιρίξ φταίει ο Αστερίξ.
63: Πολύ ωραίο!
61: Δεν ξέρω αν είμαι τόσο συνεπής αλλά γενικά το ιταλικό ντι/ντα το γράφω με μικρό, όπως το φον
Αγγελος said
Ιάκωβε:
(60) Δεν θα έλεγα ότι «ο ΕΛΑΣ νίκησε τους [Γερμανούς] και απελευθέρωσε την Ελλάδα» — ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε ένα εκτεταμένο τμήμα της ορεινής Ελλάδας, που δεν ενδιέφερε ιδιαίτερα τους Γερμανούς (τα λιμάνια, τα μεταλλεία και η σιδηροδρομική γραμμή τους ενδιέφεραν κυρίως), αλλά οι Γερμανοί έφυγαν μόνοι τους όταν έφυγαν, αναγκασμένοι να αναδιπλωθούν γιατί έχαναν στα άλλα μέτωπα τον πόλεμο. Ας μην αρχίσουμε όμως (πάλι) αυτή την κουβέντα. — Εμ τότε τι την αρχίζεις, Αγγελε; 🙂
(62) Σαφώς, επικοινωνιακά προσφέρονταν περισσότερο η Χίος (ας είναι καλά ο Ουγκώ!) και το Μεσολόγγι (ας είναι καλά ο Βύρων!). Αλλά ως κύριες εθνικές εορτές οι ήττες και οι σφαγές δεν προσφέρονται. Γιορτάζει το Ισραήλ την Ημέρα του Ολοκαυτώματος, για εθνική εορτή όμως έχει την Ημέρα της Ανεξαρτησίας!
Spiridione said
68. Πολύ επιεικής χαρακτηρισμός. Τέλος πάντων, τι άλλο να πει κανείς πια;
Gpoint said
# 67
Η Πανάθα η αγνή…
Ριβαλντίνιο (και άλλοι…) μια για πάντα περί αγνότητας (δωροληψίας και δωροδοκιών καρατσεκαρισμένων )
ΠΑΟ υπόθεση λουλουδιών
ΟΣΦΠ υπόθεση Ρήγα
ΑΕΚ υπόθεση Σερρών
Εθνικός υπόθεση Ναλπάντη
Ηρακλής υπόθεση Πέλιου
Θυμίζω πως μόνο ο Ηρακλής υποβιβάσθηκε και η ΑΕΚ τιμωρήθηκε με αφαίρεση 4 βαθμών. Η υπόθεση του ΟΣΦΠ πήγε και στα πολιτικά δικαστήρια με καταδικαστική για τον ΟΣΦΠ (κι ο Ρήγας φυλακή ) απόφαση αλλά η (τότε) αθλητική δικαιοσύνη δεν συγκινήθηκε.
Για τα λουλούδια όλοι ξέρουν πως καθάρισε ο ΠΑΟ (μεταξύ κατεργαραίων του ΠΟΚ…ειλικρίνεια)
Ασε λοιπόν τις αγνότητες
Pedis said
Ωραία η σημερινή δημοσίευση.
«Κορόιδο Μουσολίνι …» Σιγά μην ήταν κορόιδο. Κορόιδα ήσαν εκείνοι που ο κοντόχοντρος καραγκιόζης έστειλε να ξεπαγιάσουν στην Πίνδο, να ψοφήσουν της πείνας και ν’αφήσουν τα κόκκαλά τους. Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μία εκτενής αναφορά στο βαθμό πολεμικής (α)προετοιμασίας της φασιστικής Ιταλίας και την έκταση που είχαν πάρει οι λοβιτούρες.
Αλλά κάτι άλλο: Η φασιστική Ιταλία μπήκε στον ΙΙ ΠΠ χωρίς (ποτέ) να κηρύξει γενική επιστράτευση. Ο Μουσολίνι δεν ήθελε επ’ουδενί λόγο να ταράξει την οικογενειακή γαλήνη των μεσαίων τάξεων και των δικών τους παιδιών. Τα μπουμπούκια των ευκατάστατων οικογενειών, των μικροαστών της πόλης και όσων τέλος πάντων είχαν δόντι (όχι λίγοι, διότι στην παραδοσιακή πελατειακή σχέση καλλιεργήθηκε η λαική συναίνεση προς το φασισμό), φρόντιζαν να γραφτούν στο πανεπιστημίο (δεν υπήρχαν -σοβαρές- εισαγωγικές εξετάσεις, αλλά ούτε και τώρα …), χρίζονταν τεχνικοί απαραίτητοι στα μετόπισθεν και … τσουπ έπαιρναν την αναβολή. Η έκταση που είχε πάρει η αναβολή στράτευσης ήταν σκανδαλώδης. Πολλοί φασιστίσσιμοι γόνοι, όταν δεν μπορούσαν να αποφύγουν άλλο τη στράτευση έβαζαν στολή και μάχονταν τον εχθρό στο Μιλάνο και τη Ρώμη.
Άλλα είναι τα κορόιδα.
# 45 Δεν είναι ο JFK χωρίς ρετουσσάρισμα?
ΛΑΜΠΡΟΣ said
71 – Ο εκάστοτε ισχυρός, πράτει ό,τι του επιτρέπει η ισχύς του, τα αγνά και τα παρθένα δεν υφίστανται, είναι οι δικαιολογίες των ανίσχυρων, που όταν καμιά φορά αποκτούν ισχύ, την εφαρμόζουν εις βάρος των άλλων, τυλίγοντάς την με το χρυσόχαρτο της ηλίθιας δικαιολογίας, κι εσείς τα ίδια κάνατε, ρουφάτε τώρα, (για να μη γράψω τι ακριβώς λένε).
Ριβαλντίνιο said
@ 71 Gpoint
Έχει και συνέχεια η λίστα
ΠΑΟΚ χαριστικές ρυθμίσεις χρεών και το αγαπημένο παιδί της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας στην Βόρεια Ελλάδα
Στην υπόθεση Λουλουδιών αθωωθήκαμε πανηγυρικά με ψήφους 3-2, ο Ηρακλής ήθελε να πάρει το ματσάκι στα χαρτιά και ο Χαλιαμπάλιας μέχρι σήμερα φωνάζει πως του την έστησαν στο δικαστήριο οι δικοί του ( βλ. ντοκυμανταίρ ΕΤ3 ) . Ο Ροκίδης τα ίδια και μόνο ο Νικολούδης έχει μείνει να αφήνει αιχμές.
Άρα η Πανάθα η αγνή και η ατρόμητη ………….
ΛΑΜΠΡΟΣ said
74 – Με 3-2 ψήφους δεν την λές πανηγυρική την αθώωση, μάλλον ΠΑΝΗΓΥΡΙ.
Ριβαλντίνιο said
@ 75 ΛΑΜΠΡΟΣ
Πανηγυρική βέβαια ( σαν την αθώωση του Ανδρέα για το σκάνδαλο Κοσκωτά 🙂 ) ! Αφού όλοι ήταν εναντίον μας και ήθελαν να μας καταδικάσουν, αλλά η αθωότητα μας ήταν καταφανέστατη και έβγαλαν απόφαση υπέρ μας παρά την θέληση τους. 🙂 🙂
Σκυλος της Βαλια Κάλντα said
Pedis (@ 72)
κοντά πέσατε…
Pedis said
Δεδομένου ότι οι ιταλομαθείς δεν είναι λίγοι στου Νικοκύρη το κονάκι
[…]
Voi gente per bene che pace cercate
la pace per far quello che voi volete
ma se questo è il prezzo vogliamo la guerra
vogliamo vedervi finir sotto terra
[…]
τότε, μόνον, θα ήταν Κορόιδο (ο) Μουσολίνι
sarant said
Bγαίνει πάντοτε το MAD;
Gpoint said
# 74
Με ισοψηφία «αθωωθήκατε» μέτρησε η ψήφος του προέδρου (εκπροσώπου του ΟΣΦΠ). όπως λέμε λόγω αμφιβολιών όπως λένε σε περίπτωση μοιχείας όπου βρέθηκαν δυο γυμνοί σε δωμάτιο ξενοδοχείου αλλά όχι «ενωμένοι»…’εκανε ζέστη κι έβγαλαν τα ούχα τους
Αλλο η ρύθμιση χρεών που την ζητά ο ΠΑΟΚ εδώ και χρόνια από εποχής Ζαγοράκη και αλλο ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ ΔΩΡΟΔΟΚΙΑΣ, δείχνει διαφορά φιλοσοφίας
Αν έχεις τέτοιες απόψεις περί αγνότητας, πρόσεξε την υπόλοιπη ζωή σου που είναι πιο σοβαρή από το ποδόσφαιρο
Λάμπρο, όπως βλέπεις και μη ισχυροί (Εθνικός, Ηρακλής) έχουν λερώσει την φωλιά τους, για τον ΠΑΟΚ δεν έχει ακουστεί ποτέ πως πήγε να πάρει ματς δωροδοκόντας, είναι έξω από την λογική του ΠΑΟΚτσή η με κάθε τρόπο νίκη
ΛΑΜΠΡΟΣ said
76 – Ναι έχεις δίκιο, για άλλη μια φορά η δικαιοσύνη θριάμβευσε, μόνο τυχαίο δεν είναι που όλοι οι μεγαλοαπατεώνες του κόσμου (σε αντίθεση με τους μικρούς) παρ΄ όλο που είναι τυφλή, της έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
80 – Καλά μη το ποδοσφαιροποιήσουμε το νήμα, αλλα η με κάθε τρόπο νίκη, μάλλον είναι έξω απο την δική σου λογική, κι οχι όλων των παοκτσήδων, γνωρίζω δεκάδες γκαζοντενεκέδες παοκτσήδες, και σε γενικές γραμμές ισχύει το ρητό, ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΟΥΡΗ ΕΧΟΥΝ.
LandS said
Δεν γιορτάζουμε ντε και καλά την έναρξη πολέμων. Τίποτα δεν ξεκίνησε την 25η Μαρτίου 1821. Δεκαεφτά χρόνια αργότερα, κάτι που οι Αγωνιστές ήταν πολύ θρήσκοι και προσεύχοντο στη Παναγιά με κάθε ευκαιρια, κάτι η Μεγάλη Ιδέα της οποίας προάγγελος ήταν το 21, τη βάλανε να σηματοδοτεί τον (αδικαίωτο ακόμα) Ξεσηκωμό.
Η 28η Οκτωβρίου, η οποία δεν έχει πετύχει ( ;)) το στάτους της υποχρεωτικής αργίας, δεν είναι η γιορτή της αντιφασιστικής νίκης αλλά του ΟΧΙ που είπε ο Μεταξάς και έπρεπε να γιορταζεται για ξέπλυμα του 4αυγουστιανού καθεστώτος και της συνέχειάς του, του μετεμφυλιακού. Είναι νομίζω και το Τζουμχουριέτ Μπαϊράμι των γειτόνων, που τις μέρες αυτές μας πατάν το κάλο με το πλοίο πούχει το όνομα του Μεγάλου Μυτιληνιού.
Το τέλος του Εμφυλίου γιορτάζεται (στα μουλωχτά τις τελευταίες δεκαετίες) την 29/8 αλλά ποιος δίνει σημασία;
Ιάκωβος said
67, Ριβαλντίνιο said
οι υπόλοιπες αντιστάσεις στην Ευρώπη έπαιξαν ελάχιστο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.
Όταν έχεις πόλεμο πρέπει να χτυπάς με όλες τις δυνάμεις που διαθέτεις τον εχθρό. Επιτελικοί των Συμμάχων έχουν παραδεχτεί, ότι οι δυνάμεις των Γερμανών που απασχολήθηκαν με την Ελλάδα στην Κατοχή, θα μπορούσαν να ριχτούν αλλού με ποιος ξέρει τι επιπτώσεις στο αποτέλεσμα του πολέμου.
Τώρα το να πεις ότι τα δύο τρίτα της Ελλάδας, που ήταν ελεύθερα, δεν ενδιέφεραν τους κατακτητές, είναι μια πολύ λανθασμένη και προκατειλημμένη άποψη. Οι Γερμανοί και οι Ιταλοί και οι Βούλγαροι, δεν ήρθαν για να φύγουν, αλλά για να μείνουν άλλα χίλια χρόνια.
Ξέρεις πολλές κατακτημένες περιοχές που να κατείχαν μόνο τα παράλια και να μην τους ένοιαζε που το εσωτερικό της χώρας το κρατάει ο εχθρός; Φαντάζεσαι τους Νορμανδούς να κατέχουν μόνο τα παράλια αλλά η ενδοχώρα της Αγγλίας να είναι Σαξονική; Ή τους Ρωμαίους να κατέχουν τη Γαλατία γύρω γύρω αλλά στο μέσο να αφήσανε τους Γαλάτες;
Ντροπή να τα λες αυτά.
Ιάκωβος said
Συνολικά βέβαια, το ερώτημα του Μάνου Χατζιδάκι, «Κι αν λέγαμε Ναί ;» έχει μια βάση, αλλά μόνο εκ των υστέρων και μόνο αν σκεφτεί κανείς τις τεράστιες θυσίες αλλά και το μετά, δηλαδή το οτι οι Δοσίλογοι και οι φριχτοί Ταγματασφαλίτες επικράτησαν και επικρατούν ακόμα στην Ελλάδα.
Κυρίως το καταλαβαίνει κανείς σαν την έκφραση μιας αγανάκτησης ενός ευαίσθητου ανθρώπου που προέρχεται από την εύλογη απορία «Δηλαδή τι χειρότερο θα παθαίναμε;»
Όμως, είναι δυο διαφορετικά πράματα, ο ηρωισμός του ΕΛΑΣ και του Ελληνικού λαού στην Κατοχή από τη μια και η αφελής και χωρίς όρους εξάρτηση της ηγεσίας του ΚΚΕ από τη Σοβιετική εξωτερική πολιτική από την άλλη.Γιατί βέβαια, η τότε ηγεσία ουσιαστικά πρόδωσε τους αγώνες και οδήγησε την Ελλάδα στα χέρια των Άγγλων και των Αμερικάνων. Με δεδομένο το δοσιλογισμό της άρχουσας τάξης, οι Βάρκιζες και οι Καζέρτες, ισοδυναμούσαν με παράδοση της Ελλάδας δεμένης χειροπόδαρα στους Άγγλους και τους Αμερικάνους. Θα μπορούσαμε να είμαστε πολιτικά σα μια χώρα τύπου Ιταλίας ή Γαλλίας ή ακόμα και Φιλανδίας, για να μιλήσουμε για φτωχά έθνη, με έναν ιστορικό μεταπολεμικό συμβιβασμό. Δεν έγινε όμως.
Αυτά πληρώνουμε και τώρα με τα μνημόνια. Αυτοί οι Σαμαρωμένοι δεν καταλαβαίνουν την έννοια της συμμαχίας, έστω ενός αδύνατου με έναν δυνατό. Καταλαβαίνουν μόνο το πρακτοριλίκι εναντίον του λαού που εκπροσωπούν και το σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
79 – Στην Αμερική συνεχίζεται η έκδοσή του απ΄όσο ξέρω, στην Ελλάδα νομίζω οτι έχει σταματήσει εδω και πολλά χρόνια.
georgeilio said
Am Abend auf der Heide
«Am Abend auf der Heide» («Βράδυ στο λιβάδι») ήταν ο τίτλος ταινίας του 1941 σε σκηνοθεσία του Jürgen von Alten. Στην ταινία ακουγόταν και η γερμανόγλωσση διασκευή της Reginella, σε στίχους Klaus Richter. Στους στίχους δεν αναφέρεται (άμεσα) κάτι για χωριάτικα ειδύλλια, αυτό το στοιχείο όμως, από όσο διάβασα, βρίσκεται στο επίκεντρο της υπόθεσης της ταινίας.
Die schönen Tage sind vergangen,
dein Herz ist längst schon nicht mehr mein;
doch immer denk ich voll Verlangen,
das Glück, es konnt’ nicht größer sein.
Am Abend auf der Heide,
da küßten wir uns beide,
und deine Lippen sprachen von Liebe heiß,
und keiner weiß, was einer weiß, nur ich.
Am Abend auf der Heide,
da küßten wir uns beide,
seit dieser Stunde dort zu zwei’n
im Mondenschein,
bin ich nur dein und denk allein an dich!
Vielleicht werd’ ich es doch erleben:
du kehrst einmal zu mir zurück,
wirst mir dein Herz für ewig geben,
wie du mir einst versprachst im Glück.
Am Abend auf der Heide …
BLOG_OTI_NANAI said
67: Ε, φυσικά! Υπάρχει παιδάκι που να το πας να δει μια παρέλαση είτε στρατιωτική είτε με άλλα παιδάκια, με φιλαρμονική, μουσική και να μην διασκεδάζει;
Α, ξέχασα… Υπήρχε ένα…
Ο Λάμπρος…
ΛΑΜΠΡΟΣ said
85 – Η τύχη της Ελλάδας είχε προαποφασιστεί στην Γιάλτα, οπότε δεν την παρέδωσε κανένα ΚΚΕ στους Άγγλους και τους Αμερικανούς, το είχε κάνει ο Στάλιν. Το θέμα είναι, αν μπορούσε να αποφευχθεί ο εμφύλιος απο την ηγεσία του ΚΚΕ, δεδομένης της επιρροής του ΚΚΣΕ επάνω της, (παρά το ξεπούλημα απο τον «πατερούλη») και την υποστήριξη των συμάχων στους δοσίλογους, μάλλον ήταν αδύνατον να αποφευχθεί.
Μιχάλης Νικολάου said
Οι Andrews Sisters είχαν κι άλλες επιτυχίες την περίοδο του 2ου ΠΠ, από τις οποίες το ρεφραίν του «Don’t sit under the apple tree» είναι ακόμα γνωστό, ίσως και επειδή καταπιάνεται με το παμπάλαιο θέμα του φαντάρου που στέλνει μήνυμα-παράκληση στην καλή του να τον περιμένει πιστά μέχρι να γυρίσει.
Η τελευταία από τις αδελφές (Πάτι) πέθανε πέρσι τον Φεβρουάριο (94 ετών), και με αφορμή αυτό το Prairie Home Companion (ωραία ζωντανή εκπομπή του NPR) είχε μια σύντομη αναφορά στην (συντοπίτισα από την Μινεάπολη) Πάτι Άντριους, μαζί με μια συγκινητική (στην απλοϊκότητά της) εκτέλεση του «Don’t sit under the apple tree» με αυθόρμητη συμμετοχή του κοινού.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
88 – Υπάρχουν πολλά παιδάκια που φοβούνται τις παρελάσεις, κι ας τα βάζουν με το ζόρι οι βλαμένοι γονείς τους να τις παρακολουθήσουν. Έχω και φωτογραφίες του 64 – 65 – 66 (είμαι γεννημένος το 61) στην Πανεπιστημίου, που κλαίω με την σημαιούλα στο χέρι, με τρόμαζαν τα τάνξ και η φασαρία, έκτοτε δεν με ξαναπήγαν σε στρατιωτική παρέλαση, και μου έμεινε η απέχθεια για κάθε τι στρατιωτικό. Φαίνεται δεν είμαι τόσο σκληρό αγόρι, όσο εσύ που χαιρόσουν.
Δύτης των νιπτήρων said
Πολλαπλό ενδιαφέρον (υποψία λογοκλοπής, υπονοούμενα για πορνεία) έχει και η μεγάλη επιτυχία των Andrews Sisters (τραγουδισμένη και από τη Μαίρη Λω αν θυμάμαι καλά), Drinking rum and coca-cola. Είμαι σίγουρος όμως ότι το έχω ξαναγράψει αυτό…
sarant said
Eυχαριστώ πολύ για τα νεότερα!
87: Ευχαριστούμε για τη συμπλήρωση!
92: Θραύση κάνει το Έμμενταλ, δεν θυμάμαι τίποτα.
BLOG_OTI_NANAI said
Η 25η Μαρτίου γιορτάζεται ως η εξαιρετικά επιθυμητή και πανθομολογούμενη από την πλειοψηφία των μαρτυριών ημέρα έναρξης της Επανάστασης. Κασομούλης, Κολοκοτρώνης, Παπαφλέσσας, Φωτάκος, Νικηταράς, Φωτεινός, Φραντζής, Σπηλιάδης, Πουκεβίλ, Φίνλεϊ, οι πάντες αναφέρουν την 25η Μαρτίου ως μία από τις επιθυμητές ημέρες έναρξης της επανάστασης. Άλλο αν δεν επρόκειτο για τακτικό στρατό με τα σημερινά μέσα επικοινωνίας και οι συγκρούσεις ξεκίνησαν νωρίτερα. Πάντως, 25η Μαρτίου ανήμερα ξεκίνησε η πολιορκία του Νεοκάστρου και κάποιες ανεπιτυχείς ελληνικές επιθέσεις στα φρούρια Μεθώνης και Κορώνης.
Μακάρι να μην συνεχιζόταν πλέον αυτό το ανεδαφικό παραμύθι ότι χρειαζόταν δήθεν το Βασιλικό Διάταγμα του 1838 για να «επιβληθεί» ο εορτασμός της 25ης Μαρτίου ως μια ημερομηνία τάχα «χωρίς αντίκρυσμα», που απλά την σκέφτηκε η… Εκκλησία και οι Βαυαροί! Η 25η Μαρτίου είναι η συχνότερα αναφερόμενη στις πηγές ημερομηνία ως ημέρα έναρξης της Επανάστασης λόγω του θρησκευτικού συμβολισμού της σε μια εποχή που η θρησκευτική πίστη έπαιζε σημαντικό ρόλο σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας των ανθρώπων.
Γς said
90:
Και το Rum and coca-cola τους
Δύτης των νιπτήρων said
95 Μα για το ίδιο λέμε!
Γς said
90, 92:
>και η μεγάλη επιτυχία των Andrews Sisters (τραγουδισμένη και από τη Μαίρη Λω αν θυμάμαι καλά), Drinking rum and coca-cola.
Ρούμι και Κόκα Κόλα – Μαίρη Λω Τρίο Σταρ
Γς said
96:
Δεν είχα δει την πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτησή σου 😦
BLOG_OTI_NANAI said
91: Λάμπρο, και όταν ένα παιδάκι φοβάται τους Κλόουν, δεν λέμε ότι είναι «βλαμένοι οι γονείς τους» που το πάνε να δει μια παράσταση, αλλά λέμε απλά ότι το παιδάκι έτυχε για κάποιον λόγο να φοβάται τους Κλόουν την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες άλλα διασκεδάζουν και χαίρονται. Σε μια παρέλαση, απλώς κάποιοι άνθρωποι περπατούν και κάποια οχήματα προχωρούν. Αυτό είναι όλο και αυτό βλέπουν εκατομμύρια παιδάκια στον κόσμο. Αλλιώς, να καταργήσουμε και το καρναβάλι της Πάτρας που έχει 10 φορές μεγαλύτερη φασαρία, για να μην τρομάζουν τα παιδάκια όταν τα πηγαίνουν οι «βλαμένοι οι γονείς τους«…
Pedis said
# 67 – 84, 85 Δεν γίνεται χωρίς οργανωμένη αντίσταση η μάχη της σοδειάς, ο αγώνας ενάντια στην πολιτική επιστράτευση κλπ με «ναι» και με «όχι, αλλά ναι» ούτε ακόμη περισσότερο με κινήματα αγανακτισμένων μουτζάδων. Διότι με «ναι» φτιάχνονται οι ταγμασφαλίτες, με «όχι, αλλά ναι» οι «Παπάγο-Πλαστήρες». Και οι αγανακτισμένοι ερεθίζονται με τις παρελάσεις όπου τιμάται το «όχι».
Δύτης των νιπτήρων said
Αχ, κι εγώ μπερδεύτηκα με το 90 και το 92: νόμιζα ότι απαντούσες στο δικό μου γιαυτό σάστισα 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Το αποπάνω πήγαινε βέβαια στον Γς του 98
Ιάκωβος said
BLOG_OTI_NANAI said
Υπάρχει παιδάκι που να το πας να δει μια παρέλαση και να μην διασκεδάζει;
Α, ξέχασα… Υπήρχε ένα…
Ο Λάμπρος…
Και γω. Τις σιχαινόμουνα. Ούτε ο ΑηΒασίλης μου άρεσε.Από το νηπιαγωγείο καταλάβαινα οτι ήταν η δασκάλα με ψεύτικα γένια, (σαν τις λέξεις με μουστάκια, του Νικοκύρη) και νόμιζα οτι με κοροιδεύουν.
89, ΛΑΜΠΡΟΣ
Ναι, τα είχανε μοιράσει στη Γιάλτα, αλλά το ΚΚΕ δεν ήταν υποχρεωμένο να ακολουθήσει πιστά το Στάλιν. Θα μπορούσε να ακολουθήσει ανεξάρτητη γραμμή ή να έχει καταλάβει από την αρχή του πολέμου, ότι δεν θα βοηθούσε η Σοβιετία και να είχε λάβει τα μέτρα του.
Αν και υπάρχει η πληροφορία από τους Τιτοϊκούς, οτι ο Στάλιν είδε δηλώσει για το ΔΣΕ το περίφημο «σβαρνούτ», να τα μαζεψουν δηλαδή, (κατα άλλους να αναδιπλωθούν) και η ηγεσία, Ζαχαριάδης και λοιποί,δεν άκουσαν.
Βέβαια, το μεγάλο πρόβλημα τότε, που είναι ακριβώς το ίδιο και τώρα, ήταν ότι για να χορέψεις ταγκό χρειάζονται δύο. Δηλαδή για μια δημοκρατία μεταπολεμικού δυτικού τύπου θα πρέπει όλοι, και ο λαός και οι άρχοντες να θέλουν την ειρηνική συμβίωση, να κάνουν τον ιστορικό συμβιβασμό. Εδώ, οι δοσίλογοι αντί να είναι στην κρεμάλα, όπως σε άλλες χώρες, προωθήθηκαν από την άρχουσα τάξη στην κυβέρνηση και θέλησαν να εξοντώσουν όσους εκπροσωπούσαν τα λαϊκά στρώματα. Πως να υπάρξει κοινή συναίνεση για το πολίτευμα της μεταπολεμικής Ελλάδας;
Βλέπουμε τον ίδιο δοσιλογισμό στους Σαμαρωμένους σήμερα. Για τους Έλληνες δεν τους καίγεται καρφάκι. Βάλανε Υπουργό Υγείας τον κόμη Δράκουλα, τον ψυχασθενή ναζιστή για να κάνει πογκρόμ http://aomepol.wordpress.com/
Φυσικά το γρίφο καλείται να λύσει ο Συνασπισμός Ριζ.Α. Θα μπορέσει; Και πως; Από ένα γραφείο;
Γς said
Α, εγώ έχω συμμετάσχει σε παρέλαση. Δηλαδή σαν άγημα.
Μας είχαν πάρει από τη βάση της Αεροπορίας στο Καβούρι και προχωρούσαμε συντεταγμένοι στην Αμαλίας λίγο πριν αρχίσει η παρέλαση. Χειροκροτήματα [της πλάκας] από τον κόσμο.
Και ξαφνικά:
-Γιάννη, Γιάννη! Γυρίζω να δω ποιός είναι, αλλά αδύνατο.
-Εδώ είμαι! Δε με βλέπεις;
Εμ, δεν τον έβλεπα. Δεν έβλεπα όμως και μπροστά μου. Κι όταν βαρέθηκα να ψάχνω μες το πλήθος, διαπιστώνω ότι είχα ξεκόψει απ το υπόλοιπο άγημα. Και βάζοντας υπό μάλης το επ ώμου όπλο μου άρχισα να τρέχω για να τους προλάβω.
Και να παλαμάκια ο κόσμος!
LandS said
94 «Η 25η Μαρτίου είναι η συχνότερα αναφερόμενη στις πηγές ημερομηνία ως ημέρα έναρξης της Επανάστασης λόγω του θρησκευτικού συμβολισμού της σε μια εποχή που η θρησκευτική πίστη έπαιζε σημαντικό ρόλο σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας των ανθρώπων».
Και γω είπα ότι οι Αγωνιστές ήταν πολύ θρησκοι και προσευχοντο στη Παναγιά κάθε τρεις και λίγο.
Συμφωνούμε λοιπόν ότι ο εορτασμός καθιερώθηκε σε μια εποχή που το Εθνικό με το Θρησκευτικό φρόνημα ήταν δύσκολο να διαχωριστουν. Ποιο παραμύθι λοιπόν; Ιστορικό γεγονός.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
99 – Βρε ορίτζιναλ άνθρωπε του θεού (χαμόγελο) τι δεν καταλαβαίνεις; Είπα απο μικρό παιδί συχαίνομαι τις σταρτιωτικές παρελάσεις (και πιο μετά όλες) και εξήγησα τον λόγο απαντώντας στο ειρωνικό σου σχόλιο 88. Ένα μικρό παιδί, μπορεί να φοβηθεί για λίγο τον κλόουν, αλλα μετά θα γελάσει μαζί του, είναι στην φύση και των δύο. Πού κολλάνε οι κλόουν και το καρναβάλι με την γενική ατμόσφαιρα ξεφαντώματος, με τον θόρυβο των τάνξ των αεροπλάνων και λοιπών μηχανοκινήτων;
Όταν όμως ένα παιδάκι κλαίει συνέχεια, και οι γονείς του επιμένουν να διασκεδάσει με το ζόρι, όπου κι αν βρίσκονται είναι βλαμένοι. ΄Η το παιδί όντως φοβάται, ή είναι νευρωτικό, (απο δική τους ευθύνη) σε κάθε περίπτωση το παίρνεις και φεύγεις, αλλιώς είσαι βλαμένος γονιός.
Γς said
106:
>Είπα απο μικρό παιδί συχαίνομαι τις σταρτιωτικές παρελάσεις
Μήπως τις φοβάσαι κιόλας;
Κι ετούτη τη στιγμή έπεσε ένα αστροπελέκι. Χαμός με την σημερινή νεροποντή.
Κι ήταν λέει ένας πιτσιρίκος που φοβόταν τις βροντές και τις αστραπές.
-Μην φοβάσαι. Πες ότι είναι τούμπανα σε παρέλαση.
-Οχι παρέλαση! Αυτή την φοβάμαι περισσότερο.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
103 – «Δεν ήταν υποχρεωμένο να ακολουθήσει πιστά τον Στάλιν» πλάκα κάνεις; εδώ έχουμε 2014 κι ακόμα τον Στάλιν ακολουθεί.
Τέλος πάντων, έχω πολύ διαφορετική άποψη απο την μέση κοινή, για το πώς γίνεται η διακυβέρνηση του κόσμου, για να περιμένω να αλλάξει κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ και οποιοδήποτε κόμμα, και δεν είναι καθόλου συνομωσιολογική, βασίζεται στην απλή καθημερινή πραγματικότητα. Το εύλογο αλλα κυρίως παράδοξο ερώτημα, αφού είναι ολοφάνερο, γιατί δεν το βλέπει ο κόσμος, μου απαντήθηκε το 2002 διαβάζοντας ένα βιβλιαράκι 101 σελίδων. Δεν το αναφέρω, γιατι το έχω κάνει αρκετές φορές, και θα γίνω κουραστικός.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
107 – Όχι Γς, τον ξεπέρασα τον φόβο αρκετά νωρίς, ακόμα και άρμα πέρασε απο πάνω μου στον στρατό (μια ηλίθια άσκηση που κάναμε στην Αυλώνα, για να βάλουμε μια μαγνητική νάρκη απο κάτω) η σιχασιά όμως δεν μου έφυγε.
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
109: Πώς είναι να περνάει άρμα από πάνω σου;
...!? said
@108 και κάνε και μιά αναφορά στο βιβλίο. πιό κουραστικό είναι να ψάξουμε τα προηγούμενα σου σχόλια.
Γς said
110 β:
Περπατά μια κότα όταν ξαφνικά περνά από πάνω της ένας οδοστρωτήρας και την κάνει χαλκομανία.
Κι όπως στα καρτούν, σιγά σιγά η κότα ξεκολλάει από την άσφαλτο, σηκώνεται, τινάζεται, ξαναγίνεται κότα και
-Αυτός ήταν κόκκορας!
Ιάκωβος said
Η φοβία για τους κλόουν έχει τη δική της Αγγλο-υποτίθεται-Ελληνική λέξη, λέγεται Coulrophobia,από τη λέξη… «κωλοβαθριστής» και είμαι 100% σίγουρος πως είναι ιντερνετικός χόαξ.
http://en.wikipedia.org/wiki/Coulrophobia
giorgos said
Στό βιβλίο «Ξενοκρατία» γράφει ότι ό Ζαχαριάδης μετά τήν αποδρασή του από τό Νταχάου επέστρεψε στήν Ελλάδα μέ αγγλικό αεροπλάνο . Ειναι αλήθεια αυτό ? ισχύει ?
Μαρία said
111
http://www.biblionet.gr/book/75314/Mich%C3%A9a,_Jean_-_Claude/%CE%97_%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1%CF%82
Μιχάλης Νικολάου said
110β
Το αντιμετωπίζεις σε στάση αρμαγεδόν (όπως πρηνηδόν, οκλαδόν) 🙂
Gpoint said
101… σκυλάκια της Δαλματίας !!!!!!
ΛΑΜΠΡΟΣ said
110 – Αν και τα βιώματα είναι υποκειμενικά, είναι πολύ δύσκολη κατάσταση, κυρίως μέχρι να φτάσει απο πάνω σου, ακούς τον θόρυβο και αισθάνεσαι το έδαφος (εκεί ήταν στην άσφαλτο) να τρέμει όλο και περισσότερο, βάλε κι οτι πάει πολύ αργά, τα νεύρα σου τεντώνονται ως το τέρμα, αρκετά παιδιά έμεναν με την νάρκη στο χέρι. Στην αναφορά μοίρας που αιτήθηκα, είπα οτι είναι ανόητη και επικίνδυνη άσκηση, δεν υπάρχει περίπτωση εν καιρό πολέμου, ενα άρμα να πηγαίνει τόσο σιγά και σε ευθεία γραμμή, για να του βάλουμε νάρκη και να το καταστρέψουμε, χώρια που το έδαφος δεν θα είναι άσφαλτος. ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΣ ΣΤΕΡΗΣΗ ΕΞΟΔΟΥ ΓΙΑ ΑΥΘΑΔΕΙΑ. Δεν ξέρω αν την συνεχίζουν, αλλα απο τον ιούλιο του 83 μέχρι που απολύθηκα (29/9/84 ημέρα γενεθλίων) δεν την ξανακάναμε.
Έχω κάνει πολλά φαινομενικά επικίνδυνα πράγματα, που στην πραγματικότητα αν ακολουθείς τους κανόνες, είναι σχεδόν ακίνδυνα, σίγουρα πιο ακίνδυνα απο την οδήγηση (ειδικά στην Ελλάδα) κι απο όλα κάτι κέρδισα, αυτό ήταν ΗΛΙΘΙΟ, δεν πρόσθεσε τίποτα στον χαρακτήρα μου, γι΄αυτό και μ΄εκνευρίζει τόσο πολύ.
BLOG_OTI_NANAI said
105: Ότι εθνικό και θρησκευτικό φρόνημα, ήδη από αιώνες πριν, αλλά και στα 1821 φυσικά, πήγαιναν πακέτο, σε αυτό συμφωνούμε, και άλλωστε τα Αρχεία της Ελληνικής Παλιγγενεσίας το φανερώνουν πέρα από κάθε αμφιβολία. Η διαφωνία είναι στη φράση που λέει ότι την 25η Μαρτίου, «δεκαεφτά χρόνια αργότερα […] τη βάλανε«.
Επειδή η φράση μοιάζει σαν να λέμε, ότι η ημερομηνία ξεφύτρωσε από το πουθενά ή κάποιοι την εμπνεύστηκαν ή επιβλήθηκε από κάποιους 17 χρόνια μετά, δηλ. στα 1838 κατά το γνωστό και ευρέως διαδεδομένο την τελευταία 20ετία σενάριο, κυρίως λόγω διαδικτύου, οφείλουμε να πούμε ότι η 25η Μαρτίου ήταν η βασική και εξαρχής κανονισμένη ημερομηνία έναρξης της επανάστασης του 1821 και γι’ αυτό άλλωστε επιλέχθηκε κατόπιν ως η συμβολική ημερομηνία έναρξης της επανάστασης.
Gpoint said
Το 117 π’αει φυσικά στο 111
# 119 Με το παλιό ημερολόγιο φυσικά…
Ριβαλντίνιο said
@ 80 Gpoint
‘ Αν έχεις τέτοιες απόψεις περί αγνότητας, πρόσεξε την υπόλοιπη ζωή σου που είναι πιο σοβαρή από το ποδόσφαιρο »
Παρασοβάρεψε η κουβέντα 😦 Όταν μιλάω για τα αθλητικά το κάνω με παιγνιώδη διάθεση. Το έχουνε ξαναπεί. Δεν είμαι τέτοιος.
@ 84 Ιάκωβος
» Ντροπή να τα λες αυτά. »
Καλά ντε, μη βαράς. Μια κουβέντα είπα. 😦 😦 😦
Πόλεμο εμείς πια δεν είχαμε. Μας κατέκτησαν, μας σάρωσαν. Αν ήθελαν μας εξόντωναν όλους. Καμία επίπτωση δεν θα είχαν οι λίγες μονάδες των Γερμανών που θα αποδεσμεύονταν . Μια χαρά θα τους αντιμετώπιζαν Αμερικάνοι και Ρώσοι. Ειδικά οι ΗΠΑ διεξήγαγαν επιτυχώς διμέτωπο πόλεμο. Οι Ρωμαίοι νίκησαν τον πόλεμο. Το ίδιο και οι Νορμανδοί. Να είμαστε σίγουροι πως αν και οι Γερμανοί είχαν νικήσει τον παγκόσμιο πόλεμο οι αντάρτες στην Ελλάδα θα εκμηδενίζονταν.
Επιμένω. Καλύτερη τακτική ακολούθησαν οι χώρες με σχεδόν μηδενική εθνική αντίσταση.
@ 99 BLOG_OTI_NANAI
Εγώ δεν τους φοβάμαι, αλλά τους αντιπαθώ. 🙂
@ 103 Ιάκωβος
» δασκάλα με ψεύτικα γένια »
Αν ήταν όμως έτσι, ε,ε,ε,ε ???
ΛΑΜΠΡΟΣ said
111 – Όπως βλέπεις το ανάρτησε η υπέροχη, καταπληκτική, και μοναδική Μαρία, πραγματικά απίστευτη. Είναι δυσκολοδιάβαστο, αλλα αξίζει τον κόπο να το διαβάσει κανείς.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
121 – Οι στρατοί και οι επαναστάτες μπορεί να εκμηδενίζονται, οι συνειδητοί αντάρτες ποτέ, γιατι ο αντάρτης δεν ανέχεται την καταπίεση και πάντα αμφισβητεί την όποια εξουσία, και οι εξουσίες ανέκαθεν ήταν καταπιεστικές.
sarant said
111-122: Στο σχόλιο 115
Ριβαλντίνιο said
@ 123
H εξουσία μια χαρά μπορεί να εκμηδενίσει όποιον θέλει. Αυτό που εκμεταλλεύονται αυτοί που την ανατρέπουν είναι η ανοχή που τους δείχνει.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
123 – Aυτή ήταν και είναι η άποψη της εξουσίας, οι αντάρτες όμως, που είναι η εντροπία του κάθε συστήματος εξουσίας, έχουν διαφορετική άποψη, άλλωστε αυτοί φέρνουν τις πραγματικές αλλαγές στον κόσμο, κι όχι οι επαναστάτες που μετά την επανάσταση συμβιβάζονται με την εξουσία, και στην καλύτερη περίπτωση μένουν στάσιμα τα πράγματα, αν δεν οπισθοδρομούν.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
Το 126 στο 125 προφανώς.
Υ.Γ – Τι έγινε σήμερα με μένα, παίζει να έχω περάσει και τον Γς στα σχόλια, ή τουλάχιστον να τον κοντράρω στα ίσια, ας όψεται η πολλή βροχή που πέφτει σήμερα.
georgeilio said
Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί στις παλαιότερες αναρτήσεις του θέματος, αλλά δεν πειράζει, ας το θυμηθούμε και όσοι ήδη το γνωρίζαμε:
Σημαντικό ντοκουμέντο. Παρακολουθούμε αυτόπτη μάρτυρα της εποχής, τον ιστορικό και νεοελληνιστή Λέανδρο Βρανούση, ο οποίος αφηγείται πώς οι Ιταλοί πραγματικά πιάστηκαν κορόιδα με το «Κορόιδο Μουσολίνι» κατά τη θριαμβευτική παρέλασή τους στα Γιάννινα. Πρώτα ξεκίνησε να παίζει η στρατιωτική μπάντα τους τη «Ρετζινέλα» (μπορεί να την έλεγαν, σε απλουστευμένη μορφή, «μπέλα’), μετά οι Έλληνες ακούγοντας τη μελωδία άρχισαν να τραγουδούν αυθόρμητα «Κορόιδο Μουσολίνι», οι Ιταλοί ενθουσιάστηκαν ακούγοντας τον κατακτημένο λαό να τραγουδά το αγαπημένο τους τραγούδι και μάλιστα νόμισαν αφελώς ότι οι Έλληνες με τους δικούς τους στίχους εγκωμίαζαν τον Ντούτσε. Δεν άργησε βέβαια κάποιος να τους «σφυρίξει» το μυστικό και έτσι αμέσως μετά απαγόρευσαν όλα τα τραγούδια-παρωδία και προχώρησαν στην κατάσχεση όλων των δίσκων που μπόρεσαν να βρουν.
Την ίδια ιστορία έχω ακούσει, και μάλιστα δύο φορές, να την αφηγείται ο Μανώλης Γλέζος, με τη μόνη διαφορά, αν δεν κάνω λάθος, ότι τοποθετούσε το συμβάν στην Κέρκυρα, χωρίς βεβαίως να μπορεί κανείς να αποκλείσει ότι έλαβε χώρα σε περισσότερα του ενός μέρη.
Στο σημαντικό ιστορικό ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ (ναι, υπήρξε κάποτε και σοβαρή ελληνική τηλεόραση) μιλά ο Λέανδρος Βρανούσης από το 48ο έως το 50ό λεπτό.
georgeilio said
Αυτό είναι το σωστό ντοκιμαντέρ, σε επιμέλεια, μάλιστα, του Χάγκεν Φλάισερ:
georgeilio said
Ψηφιακό ατύχημα, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ζητώ συγγνώμη, δεν ήθελα να σας βομβαρδίσω με τους Γερμανούς, ούτε να σας πω ότι βρέθηκε γράμμα στο Στάλινγκραντ που εκφράζει νοσταλγία για το τραγούδι:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=8116&autostart=0
gryphon said
Mου φαινεται απολυτα φυσιολογικο ενα μικρό παιδι να φοβαται τα αρματα υα μεγαλα οχηματα τον τρομερο θορυβο κλπ που αυτα προκαλουν.
Κι εγω τα φοβομουν και εκανω λιγο πισω οταν περνουσαν.Αλλα οι παρελασεις γενικα μου αρεσαν παντα για τα εμβατηρια και την πανηγυρικη ατμοσφαιρα που δημιουργειται μεταξυ του κοσμου.Εχει ξανασυζητηθει εδω το θεμα και οπως ειπα πιστευω οτι η μουσικες και τα εμβατηρια ειναι που φτιαχνουν αυτο το κλιμα οπως γινεται και με το Κοροιδο Μουσολινι που συζηταμε.
Μουγγη παρελαση δεν εχει κανενα νοημα και δοξα τω Θεο εχουμε τα καλυτερα εμβατηρια που υπαρχουν στον κοσμο οπως και τους απολυτως καλυτερους υμνους ποδοσφαιρικων ομαδων (Παο και Ολυμπιακου δηλαδη γιατι οι αλλοι ειναι για τα μπαζα).
Επισης μιας και μιλαμε για τον πολεμο του 40 την επετειο και την νικη κατα των ιταλων δεν ξερω για αλλους αλλα εγω ενω παντα χαιρομαι με τιςπαρελασεις τα τραγουδια κλπ ποτε δεν θυμαμαι να ειχα ουτε εχω οποιαδηποτε εχθρικα αισθηματα για τους ιταλους.
Δεν ξερω γιατι αλλα ποτε δεν μπορεσα να τους δω σαν εχθρους.
Για τους κλοουν αθε ειδους γενικα συμφωνω με καποιους σχολιαστες.Οχι μονο δεν μου φαινονταν ποτε αστειοι ουτε οταν ημουν μικρος αλλα μεγαλωνοντας συνειδητοποιησα πως με οποιαδηποτε μορφη εχουν κατι τρομακτικο, απαισιο σατανικο θα ελεγα και αποτελουν καθε αλλο παρα καταλληλο θεαμα για παιδακια.
"ετεροδημότισσα" said
Πολύ ωραίο το σημερινό άρθρο που μου φαίνεται είχα διαβάσει πάλι πριν χρόνια ίσως ψάχνψντας για το ’40 κάτι, θυμάμαι ότι είχατε ( ή ο Αλλού είχε αναρτήσει) και μια κινέζικη ή γιαπωνέζικη εκδοχή της Ρετζινέλας που ήταν διαφημιστικό;
να πω κάτι κι εγώ για τις παρελάσεις. εκτός από βλαμένους γονείς έχουμε και βλαμένα παιδάκια. εμένα οι γονείς μου καθόλου όρεξη δεν είχαν να τρέχουν σε τέτοια πανηγύρια (τους ερχόταν πάντα στο μυαλό τα υποχρεωτικά της χούντας που είχαν στο λύκειο) αλλά εγώ γούσταρα και ήθελα να βλέπω τα παιδιά της γειτονιάς. όταν μεγάλωσα όμως και είχα και καλούς βαθμούς πανάθεμά με δεν ήθελα με τίποτα να συμμετέχω δημιουργώντας προβλήματα στους άμοιρους γυμναστές μου (επιφορτισμένους με την προεοιμασία) οι οποίοι τα ψέλνανε στους γονείς μου που αναγκάζοτναν να με υπερασπιστούν αλλά στο σπίτι με λέγανε «σκασμένο για παιδί». Τωρα γιατί δεν ήθελα να συμμετέχω ενώ τότε (τέλη 80 αρχές 90) δεν υήρχε και κανα σπουδαίο κίνημα αμφισβήτησης του θεσμού; αρχικά, και πριν το ιδεολογικοποιήσω, μου την έδινε η ομοιομορφία αλλά και το ζήτημα με τη σημαία και τους παραστάτες. Φαντάζομαι όμως ότι απλά είχα επηρεαστεί από την αδιαφορία έως δυσφορία των γονιών μου.
Σκυλος της Βαλια Κάλντα said
Στο 110 ο Νικοκύρης αναρωτήθηκε: 109: Πώς είναι να περνάει άρμα από πάνω σου;
Λοιπόν, δεν θα έθιγα το θέμα αν δεν είχα διαβάσει σχεδόν ό,τι υπάρχει από τον Β’ Π.Π. κιαι τις αρματομαχίες του. Στον οποίον Β’ Π.Π. οι Γερμανοί δίδαξαν, οι Σοβιετικοί αφομοίωσαν και εκλαΐκευσαν και οι Σύμμαχοι διέδωσαν (δες Κορέα και Βιετνάμ) την τέχνη της πολτοποιητικής διέλευσης των αρμάτων (ήδη είχαν ξεπεράσει τους 40 τόνους) πάνω απ’ τα χαρακώματα. Πάναπεί, δεν περνούσαν απλώς αλλά έκαναν και κωλιές (Σ.Σ. εναλλάξ ακινητοποίηση της αριστερής και της δεξιάς ερπύστριας) για να αλέσουν ό,τι (και κυρίως όποιον) κρυβόταν στο χαράκωμα. Το οποίο χαράκωμα, λόγω ψύχους, ήταν έτσι κι αλλιώς ρηχότατο…
Και ερχόμαστε στη Λέζβο, το Φλεβάρη του 1992, τη στιγμή που προσεγγίζω το απολυτήριο, τη διάσημη Ροζαλία. Με φωνάζ’νε «Παππού, πάρε τα φωτογραφικά, πάμε να κάνομε συνεκπαίδευση με τους Μαύρους, στην Αγιά Παρασκευή!». «Μαύροι», βέβαια, είναι οι τεθωρακισμένοι, αποκαλούμενοι έτσι, όχι για τον μαύρο μπερέ τους, ούτε για τη μαύρη φόρμα τους, αλλά μάλλον για τη μαύρη ζωή τους.
Πάμε, λοιπόν, τρία Στάγιερ νομάτοι (παναπεί για τα τότε δεδομένα δύο λόχοι) του 263 ΤΕ να μας εκπαιδεύσουν στη συνεργασία με τα τανκς. Εγώ, φωτογράφος και απολυόμενος, τραβάω ενστανανέ, ξέρετε τους συνταγματαρχαίους, τις ερπύστριες κοκ. Και λέει ο διοικητής των Μαύρων «τώρα, θα περάσετε όλοι από κάτω».
Γκλούπ!
Κι αρχίζει ενα M-48 να πηγαίνει μπρος-πίσω πάνω από ένα ρηχό όρυγμα των 20 cm βάθος το πολύ. Εγώ τις φωτογραφίες μου, χαλαρά, αλλά βλέπω τον λοχία μας, τον Στέλιο, (που αν δεν ήμουν πονηρός και είχα αποφύγει τα ΛΥΒ [Λόχους Υποψηφίων Βαθμοφόρων: μια μλκία και μισή μέσ΄στο κατακαλόκαιρο] θα ήμουν εγώ στη θέση του) να χλωμιάζει. Ούπς! Κλειστοφοβία! Γνωστό το σύμπτωμα. Παγωμένοι κι οι δυό, παρακολουθούμε τους νέους φαντάρους να ξαπλώνουν απρόθυμα στο φτενό όρυγμα και να περνάει μπρος-πίσω το Κτήνος από πάνω τους. Εγώ βγάζω φωτογραφίες, ο Στέλιος ορίζει τα επόμενα ζευγάρια που θα ξαπλώσουν κάπω από το Κτήνος, μέχρι που ο Μαύρος Δκτης μας παίρνει πρέφα: «Και οι δύο ψηλοί από κάτω!» Γμώ το μπόι μου!
Πιανόμαστε με το Στέλιο αλα μπρατσέτα με την ευθυμία Εβραίων προς το Άουσβιτς και ξαπλώνουμε στον ταφούλη μας. Ε, ο θόρυβος και το ατσάλι (58 τόνοι αν δεν με απατάει ο Έμμενταλ) σε απόσταση 20 πόντων από τη μύτη σου (και πέντε από την κοιλιά σου) είναι αφόρητοι. Πόσο μάλλον, που εκτός από ψηλοί ήμασταν και φαρδιοί (sic, ρέ!) και οι ερπύστριες μας ψιλομάσησαν τα μανίκια από το τζάκετ.
Εν κατακλείδι, συμμαθητή: καθόλου ευχάριστη εμπειρία, ακόμη και χωρίς νάρκες και τετ-α-κέ.
ΥΓ Εις μνήμην του Φαντάσματος στα Πορτοκάλια.
sarant said
133: Σκύλε, τι θαυμάσια αφήγηση, σ’ ευχαριστώ (και το Φάντασμα ευχαριστεί!)
132: Νάστε καλά!
128-130: Σε ευχαριστώ πολύ, ο Λέανδρος Βρανούσης ήταν και φίλος του Κοτζιούλα.
Σκυλος της Βαλια Κάλντα said
Ψέμματα είπα!
Ούτε 50 τόνους δεν ήταν! (http://en.wikipedia.org/wiki/M48_Patton)
Αλλά δεν ανέφερα τη βρώμα από τις εξατμίσεις! Με 760 λίτρα ντεπόζιτο (βενζίνης), τα δικά μας δεν μπορούσαν να πάνε ούτε 200 χλμ.
Αλλά και πάλι καλά να λέμε: http://valiacaldadog.blogspot.gr/2008/04/41.html
Μιχάλης Νικολάου said
133,
Και που το διάβασα μόνο πήγε η καρδιά μου στην Κούλουρη…
Γς said
133:
Εντάξει δεν πέρναγε το τανκ 30 πόντους από πάνω μας, αλλά πέρναγε το πολύ πολύ βαρύτερο και θορυβοδέστερο 747 μερικά μέτρα από πάνω πάνω μας.
Ηταν στην αρχή του διαδρόμου από την πλευρά του γκολφ που πήγαινε ο Καραμανλής του τότε αεροδρομίου στο Ελληνικό. Λίγο υπερυψωμένο από το δρόμο και χωρίς περίφραξη γιατί καμιά φορά τα αεροπλάνα κατέβαιναν πάρα πολύ χαμηλά εκεί στη προσγείωση.
Ηταν και μάλιστα τσιμενταρισμένη η άκρη αυτή του διαδρόμου.
Ε, εκεί ξαπλώναμε με τα πιτσιρίκια μου και χαζεύαμε τα μεγαθήρια που ερχόντουσαν κατά πάνω μας για να προσγειωθούν.
Και έτρεμαν τα σωθικά μας από το θόρυβο και τον τρόμο βλέποντας την τεράστια ατσαλένια άτρακτο να περνά ξυστά από πάνω μας.
Pedis said
Δεν φανταζόμουν ότι είχαν μεταφραστεί στα ελληνικά «Τα πρακτικά της στρατιωτικής σύσκεψης των Ιταλών, την 15η Οκτωβρίου 1940, στο Palazzo Venezia»
(«VERBALE DELLA RIUNIONE TENUTA NELLA SALA DI LAVORO DEL DUCE A PALAZZO VENEZIA IL 15 OTTOBRE 1940 ,ORE 11»). Μεγάλο δώρο.
Πιστή μετάφραση αν και το κείμενο είναι γραμμένο σε ελληνικά εφέτου κλάσης 1920.
http://storiacontroversa.blogspot.gr/2011/09/15-1940-palazzo-venezia.html
Στη σύσκεψη της 13ης Οκτώβρη 1940 εξετάζονται από το «κορόιδο Μουσολίνι» και τους στρατηγούς ανδρείκελα , σαν να είναι η πρώτη φορά (ή μήπως ήταν;) οι παράμετροι της στρατιωτικής επιχείρησης ενάντια στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της σύσκεψης (15 μόλις μέρες πριν αυτή λάβει χώρα) θα μεταβληθούν «καμιά δεκαριά φορές» οι στρατιωτικοί στόχοι και οι εκτιμήσεις για τον όγκο των απαραίτητων μέσων σε υλικά και προσωπικό για την εισβολή η οποία έχει προσδιορισθεί από το «κορόιδο Μουσολίνι» για τις 26 του μήνα «χωρίς καθυστέρηση ούτε μίας ώρας» …
Η έλλειψη πληροφοριών για την ελληνική άμυνα και το ηθικό του στρατού και του λαού, οι χονδροειδείς γνώσεις της γεωγραφίας του ελλαδικού χώρου και του οδικού δικτύου της καθώς και η παντελής έλλειψη συλλογής πληροφοριών σχετικά με τις κινήσεις των Άγγλων βγάζουν μάτι στη σύσκεψη των
Οι στρατηγοί πουλάνε φούμαρα, το «κορόιδο Μουσολίνι» ντύνεται με τις μεταξωτές κορδέλες του ύπατου αξιώματος και όλοι είναι περήφανοι και ικανοποιημένοι για το Σχέδιο που καταστρώνεται στο (ένα) πόδι (και ούτε).
Στα «Πρακτικά …» θα βρει κανείς επίσης ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σχετικά με το στήσιμο προβοκατσιών για να δοθεί η αφορμή για την έναρξη του πολέμου, κοινότυπα πράγματα δηλαδή σε αυτές τις περιπτώσεις, χωρίς αυτό να μειώνει την έκπληξη που νιώθει «ο απλός υπήκοος» όταν βρίσκεται φάτσα-κάρτα με τη θρασύτητα της (μιλιταριστικής) εξουσίας.
Υπόψην ότι στις αρχές του Οκτώβρη του 1940 το «κορόιδο Μουσολίνι» είχε διατάξει μαζική αποστράτευση δηλ. τέσσερις μήνες έπειτα από το τέλος των εχθροπραξιών στο Γαλλικό μέτωπο και μερικές εβδομάδες πριν κηρύξει τον πόλεμο στην Ελλάδα, όπου ενδεχόταν να αντιμετωπίσει και τμήματα του Αγγλικού στρατού. Σημειώνεται ότι μόλις τον Ιανουάριο του 1941 έγινε κατορθωτή μία στοιχειωδώς επαρκής μεταφορά εφοδίων στο μέτωπο της Αλβανίας (ίσως επειδή ήταν πιο κοντά στην Ιταλία απ´ ότι η Ελλάδα…).
Πάντως, επίμενω, όπως και σε προηγούμενο σχόλιό μου, ότι ο φανφαρόνος δεν αξίζει τον τίτλο «κορόιδο Μουσολίνι». Και βέβαια δεν ήταν κορόιδα ούτε οι στρατηγοί του οι οποίοι αμνηστεύτηκαν. Κάποιος δε έγινε «αντιφασίστας» αρχηγός κυβέρνησης εθνικής ενότητας, άλλος βρήκε πολιτικό άσυλο σε σύμμαχο χώρα του ΝΑΤΟ (Ισπανία του Φράνκο) ενώ σχεδόν όλοι τους μέχρι την τελευταία στιγμή στο μεταπολεμικό αντιφασιστικό και δημοκρατικό ετούτο κόσμο μας έπαιρναν μέχρι τελευταίας λιρέτας τη σύνταξή τους από την «πατρίδα».
Άλλοι, λοιπόν, ήταν τα κορόιδα.
Γς said
118:
> ΔΕΚΑΗΜΕΡΟΣ ΣΤΕΡΗΣΗ ΕΞΟΔΟΥ ΓΙΑ ΑΥΘΑΔΕΙΑ.
Ε, τι αρχηγός της τάξης στη Σχολή Ηλεκτρονικών της Ελληνικής Βασιλικής Αεροπορίας της 128 ΣΕΤΗ στο Καβούρι θα ήμουν, αν δεν έφτιαχνα και έναν μεγάλο πομπό που είχε χαλάσει.
Και με καμάρι ακούω στην Ημερήσια Διαταγή της Μονάδας μετά την Επαρση της Σημαίας:
-Τον Σμηνία Γς συγχαίρουμε διότι επισκεύασε την μονάδα εκπομπής τάδε-τάδε
Στη συνέχεια όμως καράφλιασα:
-Τον Σμηνία Γς τιμωρούμε με 10 ημέρες φυλάκιση διότι επισκεύασε την μονάδα εκπομπής τάδε-τάδε, χωρίς την άδειά μας.
Gpoint said
Μάλιστα…
διαβάζοντας τα τελευταία σχόλια βλέπει κανείς τα τραύματα που προκλήθηκαν στις τρυφερές ψυχές την τρίτη δεκαετία της ζωής τους στην άχαρη προετοιμασία για πόλεμο που τόσο διαφέρει από το πανηγύρι και το μεθύσι του πολέμου ( μιλάω για τους μετέχοντες του πολέμου, όχι για τον άμαχο πληθυσμό )
Κι ο πόλεμος δεν είναι κάτι που μαθαίνεται με διάβασμα βιβλίων (έστω και 101 σελίδων) ούτε φυσικά με την στρατιωτική θητεία, ήταν είναι και θα είναι επιβίωση και πλιάτσικο ακόμα και στην σημερινή οικονομική του μορφή
Είχα την τύχη να κάνω την θητεία μου στα 28, σαν (οικονομικός) αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, εξορία στα νησάκια Σφαιρία και Καλαβρία, ήδη συνειδητός ΠΑΟΚg’s και με το παρατσούκλι «ο κομμουνιστής σημαιοφόρος» γιατί διάβαζα (τότε) την ελευθεροτυπία.( ο Π. Οικονόμου του ΠαΣοΚ ήταν ο…σοσιαλιστής σημαιοφόρος. Την θυμάμαι σαν την καλύτερη περίοδο της ζωής μου, κάτι σαν αιώνιες διακοπές και φυσικά θα έριχνα φυλακή σε κάτι τύπους σαν τον Γς που χαλάγανε την πιάτσα, ευτυχώς δεν συνάντησα κανέναν τέτοιον
Γς said
Τελικά δεν μας συνέχισες. Τι έγινε με τον Φουστάνο στον Ναυτικό;
Δύτης των νιπτήρων said
Δείτε εδώ καταπληκτικά γυρισμένη σκηνή με τανκς και χαρακώματα, από τον υποτιμημένο Σεργκέι Μπονταρτσούκ:
Δύτης των νιπτήρων said
(περίπου από το 25′ ως το 40΄)
voulagx said
#142: Στο 1:13 φαίνεται η «τέχνη της πολτοποιητικής διέλευσης των αρμάτων» που λέει ο Σκύλος στο #133
sarant said
144: Και η τέχνη της Μολότοφ στο 1:14 🙂
140: Πού είναι τα νησάκια αυτά; Σαλαμίνα-Πόρος;
Gpoint said
Ο Πόρος είναι κτισμένος πάνω στην Σφαιρία, χωρίζεται μ’ άναν μικρό πορθμό λίγο μετά το στρατόπεδο από το μεγάλο νησί την Καλαβρία με τηνν ομώνυμη Μονή
(για τα άλλα ομώνυμα αρμοδιότερος ο Γς)
Γς said
145 β:
Δες χάρτη λίκνου του #141
ΛΑΜΠΡΟΣ said
133 – Ρε σκύλε δεν γράφεις κάνα βιβλίο; πιο πολύ αγχώθηκα με την περιγραφή σου που είχε και αυλάκι, παρά όταν πέρναγε το άρμα απο πάνω μου.
Για να μη πώ για την περιγραφή του πώς γνώρισες την γυναίκα σου, βιβλίο εδώ και τώρα, και κάνω προεγγραφή με προκαταβολή για να το αγοράσω.
140 – Προσωπικά δεν έχω κανένα τραύμα απο τον στρατό, ήξερα που πήγαινα μια και το επέλεξα, και σίγουρα έμαθα πολλά πράγματα που δεν υπήρχε περίπτωση να τα μάθω σαν πολίτης, κυρίως για οικονομικούς λόγους, αλλα και πρακτικούς. Απο το στρατό έφυγα πολλαπλά πλεονασματικός π.χ αν και παιδί της πόλης, έμαθα να επιβιώνω σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Απλώς απο την εφηβεία μου δεν μπορώ να συμβιβαστώ με την ηλιθιότητα, και δυστυχώς στον στρατό είναι κυρίαρχη.
Υ.Γ – Για τον πόλεμο δεν είναι όπως τα λές, χωρίς καλή εκπαίδευση είσαι χαμένος απο χέρι, κυριολεκτικά αναλώσιμος, άλλο βέβαια που οι πόλεμοι είναι στημένοι, μιλούμε για προσωπική επιβίωση.
Σκυλος της Βαλια Κάλντα said
Λάμπρο: 148
Για την X-L καλλονή απ’ το Παρανέστι λες; Δεν έμεινα να την παντρευτώ, ο μλκας. Έμεινα στο ράφι. Και πού να βρεις ράφι τέτοιων προδιαγραφών…
Για το βιβλίο, τώρα που είμαι συνταξιούχος, παίζουν κάτι ιδέες. Αλλά όχι με 40πλή τεκμηρίωση όπως σας συνήθισε ο Νικοκύρης, φίκτσιον σκέτη που λέμε και στο χωργιό μου.
sarant said
149: Ναι μπράβο, φίξιον και να το παρουσιάσουμε!
Σκυλος της Βαλια Κάλντα said
Ρε, λύσσα με τις βιβλιοπαρουσιάσεις! Δεν φτάνουν τα δικά του, θέλει να βγάλει κι άλλους στο κουρμπέτι… Τσκ, τσκ, τσκ.
Άμα βάλεις τελετάρχη και συντονιστή της παρουσίασης τον Γς, μπορεί και να δεχτώ! 😉
Γς said
Αν βέβαια δεχτώ
sarant said
Ωραία: Ο Σκύλος δεν δέχεται αν δεν πειστεί ο Γς, ο Γς δεν δέχεται αν δεν πάρω μέρος κι εγώ, κι εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα αν δεν αρχίσει ο Σκύλος.
Σκυλος της Βαλια Κάλντα said
Catch-22!
ΛΑΜΠΡΟΣ said
149 – Δεν την παντρεύτηκες; αυτό κάνει την περιγραφή σου ακόμα πιο δυνατή, γιατι απ΄όσοι την διαβάσαμε και δεν σε γνωρίζουμε, δεν νομίζω να έμεινε κανείς με την εντύπωση οτι δεν την παντρεύτηκες. Όσο για το ράφι που λές, όπως όλα στην ζωή, έχει διπλή ερμηνεία, θετική και αρνητική, το σίγουρο είναι, οτι ποτέ δεν θα μάθεις αν ήταν καλύτερα ή χειρότερα, γι΄αυτό αν μου επιτρέπεις θα σου δώσω μιά συμβουλή, (δεν είμαι δα και μικρός) επειδή πιστεύω οτι η χαρά και η ευτυχία ή η δυστυχία και η μιζέρια είναι καθαρά θέμα επιλογής, (τουλάχιστον στις περισσότερες χώρες) να σκέφτεσαι θετικά, και να γράψεις σύντομα βιβλίο. Ειδικά αν συνδυάσεις τις δύο περιγραφές, θα βγεί ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα, είμαι σίγουρος οτι τόχεις το γράψιμο, κάντο, στην χειρότερη περίπτωση, θα πουλήσεις ένα βιβλίο, αυτό που θα έχω προπληρώσει. Γράψε φίλε, όχι για σένα, όχι για μάς, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ.!!!
Υ.Γ – Βέβαια έχω ιδιοτέλεια που σε προτρέπω να γράψεις, όταν θα γίνεις διάσημος (γιατι θα γίνεις, εδω έγινε η άλλη η μαραζω…τέτοια με 50 γκρί αποχρώσεις) θα λέω οτι τον ξέρω αυτόν τον σκύλο, εγώ τον έπεισα να γράψει αυτό το αριστούργημα (ελπίζω να μου το αναγνωρίσεις όταν θα σε δοξάζουν) και θα χώνομαι στις φωτογραφίες και στις κάμερες σαν τον συγχωρεμένο Μητσάρα, να με δεί κι η μάνα μου στην τηλεόραση, να της φύγει η πίκρα που δεν έγινα διάσημος (πλάκα κάνω).
Σκυλος της Βαλια Κάλντα said
Χεχε… νάσαι καλά, βρε φίλε.
Αλλά βαργιέμαι ο κοπρίτης…
Πού θα μού πάει, όμως!
Βούλγαρης Χρήστος said
Reblogged this on ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ.
Βασιλική Μετατρούλου said
Με την κήρυξη του πολέμου, οι στίχοι του τραγουδιού, με τίτλο «Στη Ρώμη» και με την αναφορά για τους στίχους «(Του φαντάρου Γιώργ. Οικονομίδη)», τυπώθηκαν και προωθήθηκαν από την ΕΟΝ, με «αριθμό εντύπου #13» (εννοεί σειρά πολεμικών εντύπων της ΕΟΝ). Ο Γιώργος Κάρτερ δίνει τη φωτοτυπία και σημειώνει πως ήταν «Η πρώτη εκτύπωση του «Κορόιδο Μουσολίνι»».
sarant said
Α, πολύ χρήσιμο, σευχαριστώ Βασιλική!
Βασιλική Μετατρούλου said
🙂
Ασχετο, αλλά βλέπω τις τελευταίες βδομάδες, η WP με τα εισαγωγικά τα κάνει όλο και περισσότερα σαλάτα. Εντάξει να μου τα αλλάξει στο «Κορόιδο Μουσολίνι», με αποτέλεσμα να φαίνονται ίδια εισαγωγικά εντός ιδίων εισαγωγικών ««»», αλλά πριν τη λέξη «αριθμό εντύπου» και αμέσως μετά το #13 που έβαλα, τα πρώτα τα άλλαξε σε αριστερά εισαγωγικά «, τα δεύτερα φαίνονται σαν δύο απόστροφοι στη σειρά ».
Ή μήπως μόνο εγώ τα βλέπω έτσι και πρέπει να πειράξω κωδικοποιήσεις και γραμματοσειρές;;;
Βασιλική Μετατρούλου said
Αλλο και τούτο πάλι.
Εκεί που λέω απόστροφοι στη σειρά, είχα βάλει δύο αποστρόφους έτσι ‘ ‘ (αλλά χωρίς κενό), και μου τις άλλαξε σε δεξιά εισαγωγικά, έτσι »
Δεν μπορείς να βγάλεις άκρη πως «σκέφτεται» η WP, πάει και τελείωσε.
sarant said
Γνωστό το πρόβλημα που τελευταία μας προέκυψε με τα εισαγωγικά και τις αποστρόφους…
Κουνελόγατος said
Η ρετζινέλα-μικρή χωριατοπούλα που εξελίχθηκε στο κορόιδο Μουσολίνι,περιγράφεται και στο μυθιστόρημα του Αλέξη Πάρνη «ο άλλος εμφύλιος».
sarant said
Δεν έχω φτάσει ως εκεί -το άφησα σχετικά στην αρχή, να πω την αμαρτία μου και μετά δεντο ξανάπιασα (αν και μεγάλα αποσπάσματα μας τα έχει διαβάσει ο συγγραφέας πριν το εκδώσει)
Κουνελόγατος said
164. Πολύ αντικομμουνισμό αποπνέει όσο προχωράει, καλά το αντιλαμβάνομαι ή κάνω λάθος;
sarant said
165 Δεν το προχώρησα, αλλά ο Πάρνης δεν κάνει αντικομμουνισμό, αν κρίνω από άλλα βιβλία του,