Ποιος μαζεύει τα σκόρπια φτερά;

Ζέστη κάνει, για βαρυσήμαντο άρθρο δεν είμαστε, ετοιμάζομαι και για διακοπές από βδομάδα, οπότε ας σερβίρω σήμερα κάτι ελαφρό, από τη σημερινή (30/6) Ελευθεροτυπία, και συγκεκριμένα από τη στήλη του Χρήστου Μιχαηλίδη.

Ο οποίος γράφει ότι ο Γιόσκα Φίσερ προσλήφθηκε ως σύμβουλος στο έργο του αγωγού Ναμπούκο. «Η ικανότητά του να μαζεύει σκόρπια διπλωματικά φτερά θα φανεί πολύ χρήσιμη σ’ αυτή την περίπτωση», διαβάζουμε. Πώς είπατε; Τι σημαίνει αυτό; Πώς θα μαζεύει φτερά, και δη σκόρπια και διπλωματικά, ο Φίσερ; Τι περίεργη έκφραση είναι αυτή; Μήπως είναι κανας βαθύς γερμανικός ιδιωματισμός, αφού το υλικό το αντλεί ο Χ.Μ. από την ιστοσελίδα του Σπίγκελ;

Ιδιωματισμός είναι, αλλά όχι γερμανικός. Το καλό περιοδικό έχει και αγγλική ιστοσελίδα. Στα αγγλικά, η έκφραση είναι to smooth ruffled feathers. , και σημαίνει ότι συμβιβάζουμε τα πράγματα ύστερα από μια φιλονικία, ηρεμούμε τους εκνευρισμένους, αποκαθιστούμε το γόητρο όσων έχουν θιγεί, ηρεμούμε τα πράγματα και εκτονώνουμε την κατάσταση. Με δυο λόγια, η ικανότητα του Φίσερ να εκτονώνει εντάσεις θα φανεί πολύ χρήσιμη σ’ αυτή την περίπτωση.

Η αγγλική έκφραση είναι μικρότερο αδερφάκι μιας άλλης, της to ruffle one’s feathers, που σημαίνει εκνευρίζω, αναστατώνω κάποιον. Πιθανόν η αρχή της έκφρασης να βρίσκεται στις κοκορομαχίες, αν και δεν παίρνω όρκο γι’ αυτό. Πρώτα βγήκε η έκφραση to ruffle one’s feathers, και μετά αυτή που τσαλάκωσε ο Χρ.Μιχ, to smooth ruffled feathers.

Και σας ρωτάω, τι καταλαβαίνετε εσείς όταν διαβάζετε ότι ο Γιόσκα Φίσερ έχει ικανότητα να μαζεύει σκόρπια διπλωματικά φτερά; Είναι ελληνικά αυτά; Πώς μπορεί ένας επώνυμος δημοσιογράφος να γράφει και να υπογράφει κάτι που εμφανέστατα δεν βγάζει νόημα; Στο κάτω-κάτω, ρεπορτάζ κάνει, δεν δίνει εξετάσεις μετάφρασης· θα μπορούσε να μην αντιγράψει αυτή την πρόταση, αφού πρόδηλα δεν την καταλαβαίνει. Τόσο λίγο σέβεται τους αναγνώστες του;

Υστερόγραφο 1: Παρά τις προτροπές φίλων του ιστολογίου, δεν θα γράψω τίποτα για τα τσιγάρα και το κάπνισμα. Αφενός είμαι μακριά από κιτάπια και αφετέρου με τόσες εξαιρέσεις που έγιναν στο μέτρο δεν πρόκειται να υπάρξει πραγματική απαγόρευση. Γράφει πάντως κάτι στη σημερινή Ελευθεροτυπία ο Τριάντης για το σπαθί του φόβου. Εγώ το έκοψα όχι Ιούνη αλλά Αύγουστο, πριν από εφτά χρόνια –Απολογία ενός προδότη θα έβαζα τίτλο, αν έγραφα.

Υστερόγραφο 2: Ο φίλτατος Γιώργος Μπαλόγλου έδωσε τις προάλλες ένα κείμενο σε ένθετο εφημερίδας, όπου ανέφερε ότι «αντάλλαξε ηλεμηνύματα». Δυστυχώς, από το γραπτό του μέχρι το τυπογραφείο, είχαν γίνει «τηλεμηνύματα». Δεν πειράζει, την άλλη φορά.

Υστερόγραφο 3: Κύριον Γ. Καρ., Ελευθεροτυπία: Γράφετε (στα πολιτικά παρασκήνια, στις 29/6) ότι «το σενάριο ήταν πολύ αδύνατο αλλά όχι ανύπαρκτο». Προφανώς εννοείτε «πολύ απίθανο αλλά όχι αδύνατο». Το αδύνατο με την έννοια του μη δυνατού, του impossible (γράφω αγγλικά για να το καταλάβετε) δεν μπορεί να είναι «λίγο» ή «πολύ», όπως δεν είναι «πολύ» έγκυος ή πεθαμένος κανείς. Ή είναι κάτι αδύνατο ή δεν είναι. Κι αν το «εντελώς αδύνατον» είναι αποδεκτός πλεονασμός, ως εκεί. «Πολύ αδύνατος» υπάρχει μόνο με την έννοια του σωματικά αδύνατου, του slim (για να καταλαβαινόμαστε). Εκεί, ναι, μπορεί να είναι κανείς πολύ αδύνατος, ακόμη και πετσί και κόκκαλο!