Λέξεις που χάνονται: ένα ταξίδι σε 366 σπάνιες λέξεις
Posted by sarant στο 30 Νοεμβρίου, 2011
Προσοχή, ακολουθεί διαφήμιση!
Τι είναι ο μαϊτζέβελος, η κατσιφάρα και το ζεμπερέκι; Τι φτιάχνει ο κουγιουμτζής, πού δουλεύει ο καλιοντζής και με τι ασχολείται ο παϊτέρης; Ποια είναι η μοναδική ελληνική λέξη που αρχίζει από ζν; Σε ποιο μέρος του ελληνόφωνου κόσμου θα καθίσετε στην τσαέρα και πού θα φάτε στην παδέλα; Ποιο φρούτο είναι το ζαρταλούδι και ποιο η πατίχα; Είναι κακό να βάζει κανείς μαναφούκια; Σε τι διαφέρει η μιντινέτα από τη μαντινούτα;
Τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα δεν πρόκειται να τις βρείτε σε κανένα από τα δύο μεγάλα σύγχρονα λεξικά της ελληνικής γλώσσας που είναι προσιτά στο ευρύ κοινό, δηλαδή το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής και το λεξικό Μπαμπινιώτη. Μερικές ίσως να μην τις βρείτε σε κανένα λεξικό γενικώς, θα τις βρείτε όμως στο βιβλίο που βλέπετε αριστερά στη φωτογραφία.
Κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τις Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου το καινούργιο μου βιβλίο με τίτλο «Λέξεις που χάνονται» και υπότιτλο «Ένα ταξίδι σε 366 σπάνιες λέξεις». Πράγματι, στο βιβλίο αυτό αφηγούμαι 366 ιστορίες για ισάριθμες λέξεις που δεν τις έχουν τα δυο παραπάνω λεξικά, ξεκινώντας σε αλφαβητική σειρά από τον αβαγιανό και καταλήγοντας στο ψίκι. Σε κάθε λέξη αφιερώνονται τρεις παράγραφοι, όχι περισσότερες από 200 λέξεις -αλλιώς το βιβλίο θα αποκτούσε διαστάσεις απαγορευτικές, άλλωστε κι έτσι ξεπέρασε τις 300 σελίδες.
Σε αντίθεση με το προηγούμενο γλωσσικό μου βιβλίο, το Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία, το οποίο περιείχε κυρίως δημοσιευμένο υλικό, είτε στην εφημερίδα Αυγή είτε σε τούτο εδώ το ιστολόγιο, οι Λέξεις που χάνονται έχουν υλικό ως επί το πλείστον αδημοσίευτο, αν και για κάποιες από τις λέξεις αυτές έχουμε συζητήσει στο ιστολόγιο, αλλά αυτές είναι μειοψηφία.
Για να πάρετε μιαν ιδέα από το περιεχόμενο του βιβλίου, αντιγράφω εδώ ένα λήμμα, το ζιαφέτι. Διάλεξα τη λέξη αυτή επειδή την είχαμε χρησιμοποιήσει εδώ, σε σχόλια, χωρίς όμως να της αφιερώσουμε ειδικό άρθρο -και επειδή ο φίλος που την είχε πρωτοχρησιμοποιήσει έχει σταματήσει να σχολιάζει.
Ζιαφέτι
Ζιαφέτι είναι το συμπόσιο, το φαγοπότι, το ξεφάντωμα, το γλέντι. Δάνειο από τα τουρκικά, ziyafet, λέξη που έχει περάσει σε όλες τις βαλκανικές γλώσσες. Ακούγεται και σήμερα, ιδίως για τα γλέντια που γίνονται σε πανηγύρια και γενικά σε χωριά. Από την παρουσίαση του δίσκου δημοτικής μουσικής Ζαγορίσιο ζιαφέτι αντιγράφω τον ορισμό: «Ζιαφέτι στο Ζαγόρι είναι όταν μαζεύονται 25-30 άτομα, βάζουν ένα αρνί σε καφενείο νύχτα και σου λένε έλα».
Σε ένα δημοτικό του Ολύμπου, όταν φέραν το κεφάλι του Τάκου στον Πασά, έγινε «τρεις μέρες ζιαφέτι», ενώ αρκετά συχνά χρησιμοποιεί τη λέξη ο Ρήγας στο Σχολείον των ντελικάτων εραστών. Στις Νησιώτικες ιστορίες ο Εφταλιώτης θυμάται έναν γάμο όπου «ήτανε μια λάκερη βδομάδα, κάθε μέρα κι απ’ ένα μεγάλο ζιαφέτι».
Η λέξη ωστόσο δεν ακούγεται μόνο στην Ήπειρο, τη βρίσκω επίσης στα νησιά, την Κρήτη, τη Θράκη, πιθανώς και αλλού. Ζιαφέτι γινόταν επίσης τα παλιότερα χρόνια όταν τελείωνε το χτίσιμο ενός σπιτιού και ο νοικοκύρης τραπέζωνε τους μαστόρους. Ωραία λέξη το ζιαφέτι, κι ας μην την έχουν τα νεότερα λεξικά· στους ζοφερούς καιρούς μας, θέλουμε πολλά συνώνυμα της ευωχίας και της συντροφικότητας.
Προσπαθώ σε κάθε λήμμα να έχω παραθέματα από εμφανίσεις της λέξης σε κείμενα μεγάλων συγγραφέων μας, θέλοντας να παντρέψω λεξικογραφία και λογοτεχνία. Έτσι, πέρα από τη γεύση που παίρνει ο αναγνώστης από μεγάλα έργα, μπορεί επίσης να μάθει τι είναι επιτέλους το καραντί που απειλεί να μας μπατάρει στο ποίημα του Καββαδία, ποιον υβριστικό χαρακτηρισμό για τους ιερείς είχε καταγράψει στο λεξικάκι του ο Καβάφης, πώς είχε αποκαλέσει ο Βάρναλης τον Τσόρτσιλ, σε ποια λέξη είχε κολλήσει ο Άγγλος μεταφραστής του Σεφέρη και τι εννοεί ο Μάρκος Βαμβακάρης όταν τραγουδάει πως «κάνει σαρμάκο».
Για να σχηματίσετε μια εικόνα για το περιεχόμενο, ιδού μερικά λήμματα, το 1/10 του συνόλου, παρμένα περίπου στην τύχη:
- αβαγιανός
- αλιτζές
- αντράλα
- αρουλίζω
- βεδούρα
- βοδώνω
- γερδέλι
- γκαϊλές
- γουλόζος
- διώμα
- ζαμπούνης
- ζνίχι
- καλιοντζής
- καρύτζαφλος
- κατσιφάρα
- κνικάτος
- κουρνάζος
- λιμπά, τα
- μαναφούκι
- μονομερίδα
- μπακράτσι
- μπονόρα
- ναμικιόρης
- ξαντιμεύω
- οσκρός
- πίζουλος
- πρέντζα
- ρομπατσίνα
- σατίρι
- σοπάκι
- ταζέδικος
- ταυραμπάς
- τράφος
- τσίμπαλο
- φλετουρώ
- χάψη
- ψίκι
Νομίζω ότι οι Λέξεις που χάνονται είναι καλό για «βιβλίο κομοδίνου»: αφού τα άρθρα είναι αυτοτελή, μπορεί κανείς να διαβάζει ένα-δυο άρθρα και μετά να το αφήνει: δεν είναι ανάγκη να το διαβάσετε σε μια καθισιά, ούτε να το ξεκινήσετε από την αρχή.
Το βιβλίο υπάρχει στα βιβλιοπωλεία, όπως διαπίστωσα με τα μάτια μου προχτές που το βρήκα στον Ιανό της Θεσσαλονίκης, ενώ βλέπω επίσης ότι υπάρχει και στα ηλεβιβλιοπωλεία, π.χ. στην Πρωτοπορία. Φυσικά δεν είμαι αμερόληπτος, αλλά μου φαίνεται ωραίο δώρο για τις γιορτές 🙂
Θρασύμαχος said
ο αριθμός επελέγη λόγω του προσεχούς δίσεκτου;;;
Nicolas said
Καλοτάξιδο, συνονόματε!
Costas said
Καλοπούλητο! Η ιδέα πάρα πολύ καλή, εύγε!
(Επαγγελματική διαστροφή: Η πρώτη περίοδος της 3ης παραγράφου του λήμματος ‘ζιαφέτι’ δεν θα ‘πρεπε να βρίσκεται πριν από τη δεύτερή του παράγραφο;)
AN said
Ευπώλητο να το πούμε, όπως λένε και οι μορφωμένοι, καλοπούλητο να το πούμε, καλοτάξιδο να του πούμε όπως και να το πούμε οι ευχές εξίσου ζεστές
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια και τις ευχές!
Ο αριθμός 366, ναι, αντιστοιχεί στις μέρες του χρόνου συν μία για τα δίσεκτα. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει κανείς να διαβάζει ένα άρθρο την ημέρα, ούτε ότι το βιβλίο θα αυτοκαταστραφεί στις 31.12.2012 (αν δεν έχει καταστραφεί ο κόσμος καμιά εικοσαριά μέρες νωρίτερα).
Βασικά, όταν σκεφτόμασταν με τον εκδότη πόσα άρθρα θα βάλουμε, ο ένας είπε 300, ο άλλος είπε 365 και τελικά, αφού το βιβλίο θα διαβαστεί και το 2012, είπαμε να βάλουμε 366.
3: Θα μπορούσε, και μάλλον καλύτερα ταιριάζει εκεί.
tamistas said
Η έκδοση βιβλίων όπως το … διαφημιζόμενο με κάνει να χαίρομαι. Γιατί, λέω, δεν χάθηκαν ακόμα, άρα: 366 αντιστασιακές του αντάρτικου κατά της γλωσσικής μας ομογενοποίησης, που, βέβαια (η τελευταία), έχει επικρατήσει αμετάκλητα.
Χάνονται, πάντως. Οι λέξεις, αν δεν συλλαβίζονται στα στόματα, δεν τη γλιτώνουν γραμμένες σε χαρτιά.
Όμως, χαίρομαι πιο πολύ, γιατί θα έχω απολαυστικό ανάγνωσμα στο κομοδίνο μου. Καλές πωλήσεις!
ΥΓ: Φευ, καμιά από τις 37 αντιστασιακές κούκλες δεν γνωρίζω. Αυτό το τσίμπαλο είναι το τσέμπαλο (πού το ‘χω δει, ρε γμτ…) ;
Νέο Kid Στο Block said
Εύχομαι εκ βάθους καρδίας να είναι λίαν ευάριθμα τα απούλητα βιβλία, όπερ μεθερμηνευόμενον, να μπορεί να τα μετρήσει κι η μιτσιά μου (που μετράει μέχρι το δέκα).
Άντε, κι όταν γίνεις ζάμπλουτος, να δώσεις και στους σχολιαστές δαμαί κανένα ποσοστούλι ,που όσο να’ναι σε εμπνέουν ενίοτε.
Προβλέπετε να κυκλοφορήσει πούποτε και στις αποικίες της ανατολικής μεσογείου ;
Αν όχι, να σε στείλω αντικαταβολή κάνα καλό χαλούμι χωρκάτικο και καμιά παττίχαν ζουμερή για να πιάω το τεφτέριν;
Κι όπως λέει κι ο Λιακόπουλος του νησιού εδώ: Σηκωθείτε από καναπέδες ,ντιβάνια και τσαέρες και πιάστε το βιβλίο του Σαραντάκου, ΤΩΡΑ!
ΥΓ. Βρήκα και το πρώτο « ορθογραφικό» στο βιβλίο! Άκου πατίχα … 🙂
Σκύλος της Β.Κ. said
Καλοτάξιδο και είθε ευάριθμοι να είναι οι επικριτές του!
Spyridonv said
Καλορίζικο.
Σε ηλεκτρονική μορφή δε θα κυκλοφορήσει;
Νέο Kid Στο Block said
Νίκο, σκέφτηκα και μια πιασάρικη διαφήμιση για το βιβλίο!
«Βάλτε το στο κομοδίνο σας και διαβάστε ένα άρθρο για κάθε μέρα του 2012!
(σε περίπτωση που το έτος δεν αποσώσει, λόγω πλανητικής καταστροφής ,σας επιστρέφονται τα χρήματα που θα αναλογούν στα αδιάβαστα άρθρα!)»
Καλό ε; μου θυμίζει κάτι «συναδέλφους» που δίνουν εγγυήσεις αντοχής μέχρι σεισμό 9 ρίχτερ(μιλάω σοβαρά! Αλλά ονόματα δεν λέω, υπολήψεις δεν θίγω).
sarant said
Ευχαριστώ και για τα νεότερα… ευάριθμα σχόλια!
Το «πατίχα» δεν είναι λάθος, έτσι το προφέρουν στη Ρόδο, νεοκουμπάρε! (πλάκα κάνω ενμέρει).
9: Δεν προβλέπεται να εκδοθεί ηλεκτρονικά -αν και θα το αναφέρω στον εκδότη.
Ηρώ Διαμαντούρου said
Με το καλό, Νίκο, στην ώρα ήρθε γιατί αρχίσαν να πλακώνουν από σήμερα οι ονομαστικές γιορτές κλπ και μας λύνεις τα χέρια. Και ωραίο εξώφυλλο, για να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή..
sarant said
10: Καταπληκτικό!
ΣοφίαΟικ said
Διαμαρτυρομαι! Περίμενα να μου είναι όλες οι λέξεις άγνωστες και διαπιστώνω ότι μερικές τις ξέρω. Τα λεφτά μου πίσω!
(αν και δεν τα έχω δώσει ακόμα)
😉
Καλές πωλήσεις Νίκο!
Μπουκανιέρος said
Καλοτάξιδο …και μπονόρα να ξεπουλήσει!
Η ίδια ιδέα (365) και στο Novelle per un anno του Πιραντέλλο.
ο δείμος του πολίτη said
Καλοτάξιδο…
Στέλιος said
Νίκο συγχαρητήρια, φαίνεται πραγματικά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο! 🙂 Σου εύχομαι να γίνει μπεστ σέλερ!! 🙂
#10: Πολύ ωραίο!! Μέχρι 9 ρίχτερ ε; 😀
Άσχετο: Ο φίλος που δεν σχολιάζει πια είναι ο γιατρός (ti zoe s auto to blog), έτσι; Αλήθεια τι έγινε αυτός; Θυμάμαι την τελευταία φορά που εμφανίστηκε είχε γίνει μια παρεξήγηση… πολύ κατάκαρδα το πήρε ε; Στείλτου κανα mail και πέστου πως μας έλειψε 🙂
Άντε και ένα ποιηματάκι για τα καλοτάξιδα του νέου σου πονήματος:
Το ’12 είναι δίσεκτο
κι έχει μια ακόμα μέρα
κι η τελευταία η μέρα του
τυχαίνει και Δευτέρα!
Στραβά όμως μην το παίρνεις
ούτε να φοβηθείς
για κάθε μέρα θα’χεις
μία να ασχοληθείς
λεξούλα σπάνια του λαού
όμορφη, διαλεκτή
στο νέο βιβλίο του Νίκου,
που πλέον κυκλοφορεί!
Χρόνο λοιπόν μη χάνεις
τρέχα βιβλιοπωλείο!
Αγόρασε για σένα,
την αδερφή, τον θείο
Αγόρασε και ένα
για τον νέο της Ναυτιλίας
να έχει λέξεις σπάνιες
δια τας ομιλίας 😀
Immortalité said
Εγώ ξέρω ήδη ένα κομοδίνο που το περιμένει με αγωνία! 🙂
Να δω και τι θα πει ταυραμπάς που το λέει η μαμά μου για τους άντρες που είναι χειροδύναμοι αλλά νόμιζα πως εννοούσε σαν ταύροι.
sarant said
Ευχαριστώ και για τα νεότερα σχόλια!
12: Για το εξώφυλλο, για να πω την αλήθεια, ο έπαινος ανήκει στη Σιμόνα Σάρκι που το σχεδίασε και στον Γιάννη Νικολόπουλο, τον εκδότη.
14: 😉
15: Και έχει 365 διηγήματα το θερίο; Θα είναι μικρά, φαντάζομαι!
Immortalité said
@17 Ντουζ πουάν! 🙂
sarant said
17: Έξοχο, μιλ μερσί και σωστή η μαντεψιά!
18: Κι άλλοι το νομίζουν και η παρετυμολογία έχει νομιμοποιηθεί πια.
Alfred E. Newman said
Γειά στα χέρια σου.
Ο τίτλος του βιβλίου χωρίς το «που» θα ήταν πιο «ταιριαστός» 😀
nickel said
Ευχές και αποδώ.
Αντιλαμβάνεσαι βέβαια ότι, αν αρχίσουν πάλι να κυκλοφορούν μερικές απ’ αυτές με λάθος τρόπο, η ευθύνη θα είναι όλη δική σου!
Κοσμάς Θέμελης said
Να παει καλα! Πολυ ενδιαφερον.
Δύτης των νιπτήρων said
Με μια πρώτη ματιά, ξέρω ή θυμάμαι τι σημαίνουν οι δέκα στις τριανταεφτά του δείγματος -δυο τρεις μάλιστα τις έμαθα εδώ.
Καλοτάξιδο!
Νίκος Σαραντάκος, Λέξεις που χάνονται « ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ: Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ" said
[…] Λέξεις που χάνονται: ένα ταξίδι σε 366 σπάνιες λέξεις […]
ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ(ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ") said
Καλοτάξιδο!!!
Μπουκανιέρος said
19 in fine: Μικρά δεν είναι, όμως το (πολύτομο) σχέδιο παραήτανε φιλόδοξο και δεν ολοκληρώθηκε, δηλ. έφτασε τα 256 (αν τα μετράνε σωστά οι φιλόλογοι) και πέθανε, αφήνοντας τα υπόλοιπα …in cerca d’autore.
Ακόμα κι έτσι, ο τόμος που τα συγκεντρώνει όλα (κοίταξα τώρα) φτάνει τις 2.800 σελίδες.
aerosol said
@ Δύτη:
Και το δικό μου σκορ κάπου εκεί είναι!
Καλή επιτυχία Νίκο. Θα το τσιμπήσω εις τας εορτάς.
Παναγιώτης said
Καλοτάξιδο… από ότι κατάλαβα δεν το φοβίζει το καραντί κι έχει και καμπούνι και σπιράγια 😉 (λύθηκε το μυστήριο)
@10 επιβεβαιώνω.. το έχω ακούσει κι εγώ «μου είπε ο μηχανικός ότι σχεδίασε το σπίτι να αντέχει 9 ρίχτερ» και είναι αντισυναδελφικό να του πεις ότι ο συνάδελφος λεει βλακείες…
drsiebenmal said
Κι από εμένα τις καλύτερες ευχές στο νεότευκτο! Καλοτάξιδο και καλοπούλητο!
sarant said
Ευχαριστώ πολύ και πάλι!
23: Βέβαια, μερικές από αυτές ήδη κυκλοφορούν με λάθ… διαφορετική σημασία από την αρχική. Παράδειγμα, το ίρτζι, με αρχική σημασία αξιοπρέπεια, τιμή, που εξαιτίας της ατάκας «είναι το ίρτζι μου», του Βέγγου, χρησιμοποιείται σήμερα από κάποιους με τη σημασία παραξενιά, ιδιοτροπία.
Νέος Τιπούκειτος said
Χαλκέντερε Νικοκύρη, μοσχοπούλητο και καλοφάγωτο το καινούργιο! Άντε, να’ρθεις κι απ’ τα μέρη μας καμιά φορά, να το βρέξουμε παρέα με τους παρεπιδημούντες συγκαλαμαράδες, που σχολιάζουνε στο κονάκι σου.
Τώρα που είπα «τα μέρη μας», το ζιαφέτι είναι και κυπριακό, μόνο που εδώ προφέρεται ζιγιαφέτι (περίπου όπως το τούρκικο). Ο πληθυντικός ζιγιαφέθκια.
Καλά σου τα γράφει ο Νεοκουμπάρος για την πατίχα: παΤΤίχα λέει ο κόσμος!
Νέος Τιπούκειτος said
Όπως είναι γνωστό, το 2012 θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, επειδή η Κύπρος θα έχει την προεδρία της Ε.Ε. Σας το λέω, για να ξέρετε από πού θα σας έρθει. 🙂
sarant said
Και, όχι τυχαία, στο δεύτερο εξάμηνο του 2012 😉
Νέο Kid Στο Block said
Τιπούκειτε κινδυνολογείς ! Μαθαίνω ότι το βράδυ στο ΡΙΚ θα σε καταγγείλει ο Στεφάνου για μίσθιο όργανο του ΔΗΣΥ.:-)
Είναι γνωστό ότι στην Κύπρο είμαστε 100 χρόνια πίσω, άρα δεν προβλέπεται να την πουλεύουμε μέχρι το 2112 (άτσα και καρκινικό!), τουλάχιστον.
Αγγελος said
Καλά (η μόνιμή μου απορία), πότε προφταίνεις και τα γράφεις; Ιστολόγιο καθημερινό και πάντα ενδιαφέρον (έστω κι αν επιστρατεύεις πότε-πότε και τον πατέρα σου), άρθρα στην ΑΥΓΗ, βιβλία — και έχεις και τη δουλειά σου στο Λουξεμβούργο, για να μη μιλήσουμε για την οικογένεια!
Στέλιος said
@37: Εγώ πάντως έχω την εξήγηση για αυτό που λες Άγγελε! Ορίστε η πραγματική φωτογραφία του Νικοδεσπότη μας! 😀
Σκύλος της Β.Κ. said
Ντάξει, Στέλιο, στα μάτια δεν μοιάζουν καθόλου. Και για το μουστάκι, ας μην το συζητάμε!
rogerios said
Καλό ταξίδι και εξαιρετικές πωλήσεις στο βιβλίο!
Και θερμά συγχαρητήρια στον συγγραφέα! 🙂
sarant said
36: Μίσθιο όργανο; Ωραίος κυπριωτισμός, εμείς δεν το λέμε.
38-39: 🙂
Μαρία said
Χα, χα και λήμμα για τα λιμπά!
Μοσχοπούλητο, νικοκύρη.
41 Είσαι σίγουρος οτι είναι κουμπαρισμός και όχι νεοπαιδισμός;
Νέο Kid Στο Block said
41. 42. Neopaidism! Neopaidism! Αλλά είναι σίγουρο ,ότι είναι λάθος; 🙂
Νέο Kid Στο Block said
μίσθιο το [mísθio] Ο40 : (νομ.) κάθε αγαθό, ιδίως ακίνητο, που γίνεται αντικείμενο μίσθωσης.
[λόγ. ουσιαστικοπ. ουδ. του ελνστ. επιθ. μίσθιος `που παίρνει μισθό΄ (σφαλερή αλλ. της σημ.) σημδ. γαλλ. louage(;)]
Ορίστε! Σφαλερή -ξεσφαλερή, το λέει το αφεντικό! (Λεξ. Τριαντ.)
Μαρία said
43 Σιγουρότατο 🙂
44 Το αφεντικό έχει το ουσιαστικό μίσθιο, όχι επίθετο μίσθιος. Τα όργανα είναι μίσθαρνα.
Michalis Melidonis said
Καλοσόλιδο! 🙂
Πόσα απ’ αυτά ναν και επώνυμα;
τα μισά και βάλε υποθέτω
Εναλλακτικός τίτλος
Απειλούμενες λέξεις
μα ζώντα επώνυμα!
Νέο Kid Στο Block said
45. I rest my case! 🙂
Ναι μωρε, αυτος ο μίσθαρνος ο Τιπού φταίει…:-)
gbaloglou said
25: «δυο τρεις μάλιστα τις έμαθα εδώ»
Εδώ νομίζω ότι έμαθα τις εξής 14 από τις 366: γκαμούζα, γκώνω, ζιαφέτι, κατσιφάρα (!), μαντινούτα, μισίρκα, μισκίνης, μουσαντένιος, μπουχαρί, ναμικιόρης, παπουδιάζω, σαλτανάτι, σαντεκλέρια, τσαϊρι
…Βιβλίο που σε τραβάει να το διαβάσεις, μπορεί να επανέλθω και με άλλα σχόλια* 🙂
*ας κάνω και ένα πολύ επιφανειακό τώρα: τα μόνα γράμματα από τα οποία δεν αρχίζει καμία λέξη στο βιβλίο είναι τα η, υ, ω [τυχαίο; δε νομίζω 🙂 🙂 ]
mindkaiser said
Νίκο, καλοτάξιδο (από κομοδίνο σε κομοδίνο).
Να περιμένουμε και παρουσίαση σε κανα Ιανό; 😉
Μαρία said
48 Τα σαλτανάτια δεν τα έλεγε ο μπαμπάς σου;
gbaloglou said
50: όχι (απ’ όσο μπορώ να θυμηθώ, εννοείται)
sarant said
48: Βλέπω το ανέλυσες σε βάθος 🙂
49: Δεν αποκλείεται!
46: Δεν είναι τόσο πολλές (στο βιβλίο) οι λέξεις που έχουν δώσει επώνυμα, αλλά είναι κάμποσες. Δεν το έβαλα σκοπό, βλέπεις, να διαλέγω ειδικά τέτοιες λέξεις, το δείγμα έπρεπε να είναι αντιπροσωπευτικό.
Michalis Melidonis said
αυτό το «ζνίχι» με βάζει ιδέες
ζνίτσελ, ζνοφερός, ζνουρία (συχνοουρία)
Πόντος και Αριστερά said
Παραγωγικότατος! Μπράβο, συγχαρητήρια.
Καλοτάξιδο το καινούργιο βιβλίο.
Μ-π
ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ said
Νομασλάνδη έχειιιιιι; Ραμόνιιιιι;;; Την οδό Γραφημώνος την αναφέρειιιι;;;
😉
Καλοτάξιδο Νικοκύρη!
gryphon said
H μονη λεξη απο τίς 37 που (πιθανον) ξερω τι σημαινει ειναι το φλετουρω.
Η γιαγιά μου ελεγε φλετουρισε η φλετουριξε δεν ειμαι σιγουρος και εννουσε πεταξε και κυριολεκτικα (οπως το πουλι η η πεταλουδα,
Λεγεται ισως και για ανθρωπο που «πεταξε» μεταφορικα,εφυγε γρηγορα εξαφανιστηκε εγινε καπνός κατι τετοιο.Ισως ομως να κανω λαθος.
sarant said
55: Αυτά είναι στο ιδιωτικό μας λεξικό 🙂
56: Περίπου αυτό είναι, αλλά επίσης σημαίνει «προσπαθώ να πετάξω, φτερακίζω».
Νέο Kid Στο Block said
Άσχετη(με την ανάρτηση ) ερώτηση προς Μπουκάν: Το διάσημο μονόπρακτο La giara είναι απ’αυτή τη συλλογή του Πιραντέλλο(σχ.15.); Kαι αν ναι, είναι La giara ή A giara το σωστό; Γιατί έχω δει και τις δύο εκδοχές σε άρθρα.
Και μια ακόμη ερώτηση(σόρυ αν γίνομαι φορτικός) Οι γερμανοί το μεταφράζουν «Der Ölkrug», «Το βάζο(πιθάρι) του λαδιού/πετρελαίου.»
Το giara στα Ιταλικά (ή σιτσιλιάνικα στη συγκεκριμένη περίπτωση;) είναι μόνο λαδόβαζο ή γενικά το βάζο/πιθάρι; Μερσί ,εκ των προτέρων
Νέος Τιπούκειτος said
Ένας λαθοθήρας καθηγητής μου πάντως έλεγε «μίσθρανο» όργανο. Ο νόμος του Μέφρι, που λέγαμε.
Μπουκανιέρος said
44-45 κ.α.
Το επίθετο μίσθιος δεν το έχει κάπου ο Καρυωτάκης, ή τάχω χάσει εντελώς;
Μίσθια δουλειά, ή κάπως έτσι..
Και την ας πούμε εκλεπτυσμένη βρισιά «μίσθιο όργανο», του Κιντ, την έχω ακούσει.
sarant said
60: Ναι, το έχει.
Μίσθια δουλειά, σωροί χαρτιών, έγνοιες μικρές, και λύπες
άθλιες, με περιμένανε σήμερα καθώς πάντα.
Μόνο είδα, φεύγοντας πρωί, στην πόρτα μου τολύπες
τα ρόδα, και γυρίζοντας έκοψα μια γιρλάντα.
59: Αν είναι μίσθαρνο όργανο του ιερατείου του Μίθρα, γίνεται μίσθρανο, ίσως.
Κώστας said
Χμμ, ενδιαφέρον το φλετουρώ. Μου θυμίζει το γερμανικό flattern που έχει παρόμοια σημασία: «φτεροκοπώ, φτερουγίζω».
Υ.Γ. Καλοδιάβαστο κι από μένα, κε Σαραντάκο!
Μπουκανιέρος said
61 Ναι, το βρήκα στο μεταξύ, είναι στα Ελεγεία, σελ. 73 στην έκδοση του Ερμή.
Ο επιμελητής (Γ. Σαββίδης) βάζει υποσημείωση: «μίσθια: επί μισθώ, υπαλληλική».
Alexis said
Καλορίζικο και καλές πωλήσεις!
Θα επαναλάβω κι εγώ την απορία που εξέφρασε ο Άγγελος στο #37: Πώς τα προλαβαίνεις όλα;
Από τις λέξεις του δείγματος μόνο 2-3 τυχαίνει να γνωρίζω.
Για το «φλετουρώ» που αναφέρθηκε παραπάνω (#56, 57) η αντίστοιχη τοπική λέξη στην Ήπειρο είναι «φουρτουλάω».
Λέτε να έχει την ίδια ρίζα;
Μπουκανιέρος said
58
α) La giara. Πρώτα γράφτηκε το διήγημα και μετά το διασκεύασε σε μονόπρακτο. Υπάρχει και στο σινεμά, απ’ τους Ταβιάνι στο σπονδυλωτό Χάος.
β) Βασικά σημαίνει πιθάρι – συνοψίζω από λεξικό: «Μεγάλο δοχείο, πήλινο συνήθως, για νερό, κρασί, λάδι ή δημητριακά (…) ή διακοσμητικό για τον κήπο». Όμως ήταν και παλιά μονάδα μέτρησης για το λάδι (ένα όγδοο του κανταριού).
Ντίνος said
Καλοτάξιδο!
eleni said
Τι κρίμα που δεν έχω 366 κομοδίνα …
Να ΄σαι καλά και να γράφεις …
Ε.-
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Μπράβο για το νέο βιβλίο!
#64 κ.α.
Το συγκεκριμένο ρήμα, επίσης στην Ήπειρο και συγκεκριμένα στην περιοχή των Ιωαννίνων, είναι γνωστό ως «φλιτράω» (μελλ. φλιτρήσω, αόρ. φλιτούρξα), που μάλλον είναι το ασυναίρετο φλετουρώ, με στένωση του ‘ε’ και αποβολή τού άτονου ‘ου’, λόγω του βόρειου φωνηεντισμού. Επιπλέον, υπάρχει και ο «φλέτρας», με το οποίο δηλώνονται διάφορα πετούμενα έντομα, κυρίως όμως οι νυχτοπεταλούδες (δεν ξέρω πως λέγονται κανονικά) που προσελκύονται από το φως.
Immortalité said
@67 ξέρεις τι τέλος θα πλήρωνες άμα είχες; 🙂
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Τελικά οι σκόροι είναι οι νυχτοπεταλούδες. Τι μαθαίνει κανείς…
Νέο Kid Στο Block said
65. Ευχαριστώ Μπουκάν!
sarant said
Ευχαριστώ και πάλι για ευχές και καλά λόγια!
Γρηγόρη, φλετράω το έχει και ο Σκαρίμπας στο Ουλαλούμ.
Vita said
Πολύ ενδιαφέρον! Οι λέξεις που αναφέρονται πιο πάνω μου δημιουργούν την περιέργεια να δω και τις υπόλοιπες. Τον τράφο πάντως και το ψίκι εμείς εδώ κάτω τα λέμε ακόμη …
Μπουκανιέρος said
Τον τράφο τον λένε σε πολλά μέρη.
Υπάρχει κι ο τραφογεννημένος.
sarant said
73-74: Αυτό είναι το ενδιαφέρον που βγαίνει από το βιβλίο, και που ξέχασα να το αναφέρω εδώ -αλλά το επισημαίνω στον πρόλογο- ότι πολλές από αυτές τις λέξεις, ενώ κάποιος τις θεωρεί ιδιωματικές της ιδιαίτερης πατρίδας του, π.χ. ο κρητικός κρητικές, ο κερκυραίος κορφιάτικες κτλ. τελικά αποδεικνύονται πως είναι πολυ-περιφερειακές ή σχεδόν πανελλήνιες.
Τραφογεννημένος τι ακριβώς σημαίνει;
gryphon said
68 72
Tελικα ετσι θυμαμαι πως τήν ακουγα κι εγω.Χωρίς «ου».Φλετραω φλετρισε φλετριξε κλπ (ξερω κολλησα τωρα με αυτο αλλα μου αρεσε παντα ακουστικα και ενω την ειχα ξεχασει τήν ξαναθυμηθηκα σημερα που αναφερθηκε στο ποστ.
gbaloglou said
75 «τραφογεννημένος» = «γεννημένος στα χωράφια», «γεννημένος από αγρότισσα σε ώρα εργασίας»; [μαντεψιά!]
Dr Moshe said
Θερμά συγχαρητήρια για το καινούργιο βιβλίο και τη σχολαστική έρευνα που, μερικές φορές ανομολόγητα, υπόκειται σε αυτό. Είμαι βέβαιος ότι θα αποτελέσει εξαιρετικό ανάγνωσμα, που ελπίζω ότι θα παρακινήσει τους αναγνώστες να εκτιμήσουν τους ξεχασμένους λεξιλογικούς θησαυρούς.
Μπουκανιέρος said
75 Σημαίνει όχι ακριβώς γεννημένος αλλά πιασμένος στον τράφο. Κι αφού, όπως όλοι ξέρουν, στον τράφο συχνάζουν δαιμόνια* κι αναράιδες, αυτό σημαίνει με τη σειρά του ότι η μάνα του τον έπιακε με δαίμονα.
Λέγεται για τα πολύ άταχτα παιδιά, τα διαβόλια, τα παλιόπαιδα, για τα οποία λέγεται επίσης ότι «επιαστήκανε στον τράφο».
Αυτή είναι η αυθεντική εξήγηση, η «μαγική» που θάλεγε κι ο Γερμανός. Τώρα, σ’ ένα πιο κοσμικό στιλ και σ’ ένα ξεμαγεμένο κόσμο, η ίδια λέξη μπορεί να θεωρηθεί βρισιά, ισοδύναμη με το «μπάσταρδος» («και τι δουγιά είχε η μάνα σου στον τράφο;;»).
* τρισύλλαβο (πουτάνα ορθογραφία!)
Μπουκανιέρος said
77 Αθώε μου Μπαλό!
gbaloglou said
79
Αξέχαστη θα μου μείνει η αναφορά τέως συναδέλφου στο σχόλιο φοιτήτριας του ότι πιάστηκε στο [***]
*** = όνομα ξενώνα του παλιού μου πανεπιστημίου — εννοούσε δηλαδή η φοιτήτρια ότι εκεί την ‘έπιασαν’ οι γονείς της (όταν φοιτούσαν στο ίδιο πανεπιστήμιο)
Θέμης Ματσούκας said
Απο τις 37 λεξεις που αναφερεις αναγνωριζω μονο την αντράλα –και αισθανομαι περηφανος!
Συγχαρητηρια για το καινουργιο σου βιβλιο, πινω ενα ποτηρι κρασι στην υγεια σου!
Κορνήλιος said
ἀπὸ τὶς ἐδῶ ἀναφερόμενες λέξεις γνωρίζω τὶς ἑξῆς:
μπακράτσι, ῥομπατσίνα, τράφος.
τὴν τράφο τὴν ξέρω ἀκριβῶς ἀπὸ τὴν μονομαχία τοῦ Διγενῆ μὲ τὸν Χάροντα ποὺ εἴχαμε κάνει στὸ δημοτικό, ἀκριβῶς ἀπὸ τὸν στίχο ποὺ παραθέτει ὁ Νικοκύρης στὸ βιβλίο. τὴν ῥομπατσίνα ἀπὸ τὸ «Σέργιος καὶ Βάκχος» τοῦ Καραγάτση, ποὺ ὅπως ὑπονοεῖ ὁ Νικοκύρης στὸ βιβλίο φαίνεται νὰ ἀγαποῦσε τὴν λέξι, ἐν ᾦ τὸ μπακράτσι ἀπὸ τὴν γιαγιά μου σὲ διηγήσεις της γιὰ τὸν ἁγιασμὸ τῶν Φώτων στὰ χρόνια της, πάλι δηλαδὴ σὲ συμφραζόμενα ποὺ ἀναφέρονται στὸ βιβλίο!
τὴν λέξι «κράκουρα» ποὺ ὑπάρχει στὸ βιβλίο μὲ ἀναφορὲς σὲ Κρυστάλλη, Κόντογλου καὶ Ῥίτσο τὴν πρωτοβρῆκα στὶς Τερτσίνες τοῦ Καζαντζάκη. Εἶναι στὸν πρῶτο στίχο τοῦ τρίτου ποιήματος μὲ τίτλο «Μωυσῆς»» .
γιὰ τὴν λέξι «κουντουρντίζω» ποὺ εἶναι πράγματι ὁλοζώντανη ξέρω μιὰ περίπου συνώνυμή της; «παρλαντῶ» ἢ «παρλαντίζω», δὲν ξέρω ποιό ἀπὸ τὰ δύο εἶναι τὸ σωστὸ τύπος διότι εὔχρηστος εἶναι μόνο ὁ τύπος τοῦ ἀορίστου.
τὶς θερμότερες εὐχές μου γιὰ τὸ βιβλίο.
Κορνήλιος said
σήμερα περιμένουμε καὶ μηνολόγιο, περιμένουμε καὶ γλωσσικὰ σχόλια περὶ τῶν γαλλικῶν τοῦ Παγκάλου!
sarant said
Ευχαριστώ και για τα επόμενα σχόλια και για τα καλά λόγια!
78: Να επαναλάβω με την ευκαιρία κάτι που λέω στον πρόλογο: δεν υπονοώ ότι κακώς δεν συμπεριλαμβάνονται στα δυο σύγχρονα μεγάλα λεξικά οι λέξεις του βιβλίου. Στις περισσότερες περιπτώσεις, καλώς δεν συμπεριλαμβάνονται, αν και κάποιες ασφαλώς ή ίσως δεν θα έπρεπε να λείπουν. Ο Ν. Φωκάς είχε ψέξει το λεξικό Μπαμπινιώτη επειδή παραλείπει τη λ. κράκουρα (ζωντανή ακόμα, έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς δόκιμους λογοτέχνες και ο Φωκάς έδωσε και πρόσφατα παραδείγματα χρήσης) ενώ περιλαμβάνει το μπλακάουτ και άλλα δάνεια. Εγώ θα έβαζα και το μεν και τα δε.
83: Δασεία και στη ρομπατσίνα; Ελπίζω να μη θυμηθείς την ετυμολογία της και τη γράψεις με ωμέγα!
sarant said
82: Θέμη, θα ξέρεις κι άλλες από το βιβλίο -έχω κάμποσες ηπειρώτικες μεταξύ άλλων λόγω αγάπης στον Κοτζιούλα. Το κρασί να το πιούμε και παρέα καμιά φορά!
79: Παρόμοιο κάπως είναι το γιορτόπιασμα, που το έχει το βιβλίο.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#86
έχω ακούσει και το κωλόπιασμα, αλλά λέγεται περισσότερο χαϊδευτικά, αν και όχι πάντα. Δεν θέλω να φανταστώ τι μπορεί να σημαίνει… 🙂
Κορνήλιος said
#86 ῥωμπατσίνα λοιπόν!
τὸ χωρύγιον ἐπίσης τυχαίνει νὰ τὸ ξέρω καὶ μάλιστα γιὰ λόγους ποὺ ἅπτονται τῆς ὀρθογραφίας του,
τὸ μπαρντάκι (μπαρντάκια) τὸ πρωτοδιάβασα ὡς μετάφρασι τοῦ «σκεύη κεραμέως» τοῦ δεύτερου Ψαλμοῦ. πιὸ πρὶν μόνο τὸ μπερντάχι ἢ μπερντάκι ἤξερα!
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
Μου φαίνεται εξαιρετική η ιδέα και πολύ ενδιαφέρον το αποτέλεσμα!
Ελπίζω σήμερα να καταφέρω να πάω σ’ ένα βιβλιοπωλείο για να το πάρω.
(:Προς τι, άλλωστε, να περιμένουμε τας εορτάς; Αυτές έχουν περάσει.)
Κι εύχομαι, ολόψυχα, αυτές οι «λέξεις» να πάρουν το βραβείο, που έχασαν οι προηγούμενες!
sarant said
88: Εγώ φταίω που σου δίνω ιδέες…
89: Ευχαριστώ πολύ 😉
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
…α! και ξέρω ότι είμαι περιορισμένης νοημοσύνης, όσον αφορά -τουλάχιστον- τους αριθμούς και τα παρεπόμενά τους. Θα μπορούσα, όμως, να ρωτήσω τι σημαίνουν, αν σημαίνουν κάτι, οι αριθμοί στα δεξιά των γραμμάτων του τίτλου του εξωφύλλου;
Ωραίο, σε κάθε περίπτωση, το εξώφυλλο -ακόμη και μέσα στην κρυπτικότητά του!
Μαρία said
79, 86, 87
Απ’ την ορολογία των συλλήψεων ξέρω μόνο τον τούρκικο κατσιρμά, που έλεγαν άλλοτε οι γριές, όταν έβλεπαν οτι το στερνοπαίδι κάποιου ζευγαριού είχε μεγάλη διαφορά ηλικίας απ’ το προτελευταίο αδερφάκι του.
sarant said
92: Λαθραίο;
Μαρία said
91 Δεν έπαιξες ποτέ σκραμπλ;
Immortalité said
@94 Είναι δυνατόν να έπαιξε και να ρωτούσε;
Μαρία said
93 Ξέρεις την κυριολεξία απ’ τα τραγούδια μάλλον. Επέκταση του λαθραίου.
Σημαίνει μη επιθυμητή κύηση, οτι το παιδί έγινε κατα λάθος. Στο Παγγαίο, όταν κάτι τους ξεφεύγει απ’ τα χέρια, λένε «μι κατσίρτσι» και για το ζευγάρι «κατσι/αρντίθκαν».
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
@94,
δεν έπαιξα.
Immortalité said
@97 Να το βάλεις στην του ντου λίστα σου. Άμα έχεις καλούς αντιπάλους είναι εμπειρία 🙂
Στέλιος said
@98: Οφου… το βαριέμαι το Σκράμπλ! 🙂
Και εντωμεταξύ κάθεστε και συζητάτε και δεν απάντησε καμία σας στην απορία του ανθρώπου! 😀
Τα νουμεράκια λοιπόν είναι οι πόντοι που μετράει το κάθε γράμμα όταν το βάλεις σε μία λέξη. Όσο σπανιότερο το γράμμα, τόσο περισσότερους πόντους δίνει. Γι’αυτό βλέπεις ότι το Χ και το Ξ έχουν 8 ενώ το Α και το Ε π.χ. έχουν 1.
Κορνήλιος said
Λυκότροφε Ῥωμύλε
ποὺ σκράμπλ δὲν ἔχεις παίξει
μήπως κλεισμένος φίλε
ἤσουν στὸ Κωσταλέξι;
sarant said
Η πλάκα είναι ότι ούτε η σχεδιάστρια (που είχε ωστόσο την ιδέα) ήξερε τις αξίες των γραμμάτων, γιαυτό στα πρώτα σχέδια είχε βάλει τυχαία νουμεράκια (όλα ήταν από 1 ως 4), αλλά ΄φυσικά το επισημάναμε αμέσως.
Immortalité said
@98 Το βαριέσαι γιατί δεν είσαι καλός παίχτης 🙂
Στέλιος said
@101: Βασικά και πάλι σας ξέφυγε ένα λαθάκι. Το Ξ είναι 10άρι νομίζω, όχι; 🙂
@102: Δεν είμαι καλός παίχτης επειδή το βαριέμαι!!! 😀
Immortalité said
@103 α) είναι όντως 10άρι.
β) αυτά μας τα ‘παν κι άλλοι :p
sarant said
103: Ωχ, ίσως είδε κανένα παλιό μοντέλο, προ-πληθωριστικό…
Μαρία said
105 Τα περισσότερα γράμματα είναι λάθος, γι’ αυτό έμεινα με την εντύπωση οτι η γραφίστρια τα έβαλε τυχαία.
Immortalité said
@105 Χωρίς να θέλω να σε αγχώσω, και επειδή τυχαίνει να έχω ένα σκράμπλ ακριβώς δίπλα μου, ο τίτλος θα έπρεπε να βαθμολογείται ως εξής:
Λ3Ε1Ξ10Ε1Ι1Σ1
Π2Ο1Υ2
Χ8Α1Ν1Ο1Ν1Τ1Α1Ι1
Immortalité said
Πάλι μαζί γράφαμε 🙂
(εγώ τώρα, αφού πάτησα σε κάθε αριθμό το κουμπάκι που τους μετατρέπει σε δείκτες, γιατί βγήκε έτσι; )
Μαρία said
107 Για να μη μείνει στον άσο, έβαλε διάφορα νούμερα για ποικιλία.
Immortalité said
Μπορεί, αν και τώρα που ξαναβλέπω τα γράμματα, η γραμματοσειρά μου θυμίζει κάτι παλιά παλιά σκραμπλ που μπορεί και αν ήταν έτσι αριθμημένα. Ο Νίκος θα ρωτήσει και θα μας φύγει η απορία 🙂
Μαρία said
101
>αλλά φυσικά το επισημάναμε αμέσως.
Και φυσικά και αμέσως!!!
sarant said
Η παλιά βερσιόν έβγαζε μάτι, αφού είχε το Ξ στο 2 ή στο 3.
Μαρία said
110 Πόσο παλιά; Το δικό μας είναι απ’ τα πρώτα που βγήκαν στα ελληνικά.
Immortalité said
Μαρία δεν ξέρω, είπα μου θυμίζει. Για την βαθμολόγηση έκανα μια υπόθεση, δεν ξέρω καν αν παλιά ήταν διαφορετική. Η γραμματοσειρά πάντως ήταν.
Alfred E. Newman said
Η ελληνική έκδοση έχει 104 γράμματα:
65 γράμματα που παίρνουν 1 πόντο : Α (12), Ε (8), Η (7), Ι (8), Ν (6), Ο (9), Σ (7) και Τ (8)
17 γράμματα που παίρνουν 2 πόντους : Κ (4), Π (4), Ρ (5) και Υ (4)
9 γράμματα που παίρνουν 3 πόντους : Λ (3), Μ (3) και Ω (3)
4 γράμματα που παίρνουν 4 πόντους : Γ (2), και Δ (2)
3 γράμματα που παίρνουν 8 πόντους : Β (1), Φ (1) και Χ (1)
4 γράμματα που παίρνουν 10 πόντους : Ζ (1), Θ (1) , Ξ (1) και Ψ (1)
2 λευκά (χρησιμοποιούνται σαν μπαλαντέρ) που παίρνουν 0 πόντους
Κορνήλιος said
#112 καὶ ποῦ νὰ δῇς τὴν προευκλείδεια βερσιόν, ποὺ δὲν εἶχε κἂν ξ! 😛
sarant said
Μερσί Αλφρέδο!
116: Άσε πόσο ζύγιζε 😉
kourouna said
Καλοτάξιδο!
Stazybο Hοrn said
Μαρτυριάδηδες! Περιμέντε, βρε, να τελειώσω τις παραγγελίες όλης της πρώτης έκδοσης με τα λάθη στο εξώφυλλο, και το ράφι μου στο ebay… Χελετζήδες! 😛
Μπράβο, Νικοκύρη! Εύχομαι 366 Εκδόσεις.
Immortalité said
Δεν πειράζει, η έκδοση με τα λάθη στο εξώφυλλο σε μερικά χρόνια θα είναι συλλεκτική και εγώ θα έχω μία.
Σήμερα πάντως το πρωί που πέρασα από το βιβλιοπωλείο, δεν πρόλαβα ν’ ανοίξω το στόμα μου και ο βιβλιοπώλης μου, μου λέει «Ξέρω ο Σαραντάκος έβγαλε βιβλίο. Το παράγγειλα» 🙂
sarant said
Τυχερός βιβλιοπώλης! 🙂
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
Ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρον βιβλίο – νὰ τὸ δώσω σὲ κἄτι καθηγητάδες ποὺ δὲ σταματοῦν τὶς ἰερεμιάδες γιὰ τὴ λεξιπενία τῶν νέων, τὴν ἀρωγὴ καὶ τὴν εὐδοκίμηση, καὶ δὲν τοὺς καίγεται καρφὶ γιὰ τὶς χιλιάδες λαϊκές, ὁλοζώντανες λέξεις ποὺ πεθαίνουν.
Ἀναφερθῆκαν τὰ τσαΐρια παραπάνω ; Τὰ χρησιμοποιεῖ ὁ Καβάφης (Ὁ Βεϊζαδὲς πρὸς τὴν ἐρωμένη του), καὶ ὁ Χριστιανόπουλος πάμπολλες φορές.
sarant said
Τα τσαϊρια υπάρχουν στο βιβλίο, με αναφορά και του Καβάφη και της Αγκίδας, του ποιήματος του Χρ. για τη νύχτα που σκοτώσαν τον Λαμπράκη (κι εκείνος έτρεχε στα τσαΐρια).
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
Σπεύδω λοιπὸν νὰ τὸ παραγγείλω !
Μαρία said
122 Αυτή η κορωνίδα στο κάτι με έστειλε κανονικά.
Stazybο Hοrn said
#107 Εννοείς έτσι;
Λ₃Ε₁Ξ₁₀Ε₁Ι₁Σ₁
Π₂Ο₁Υ₂
Χ₈Α₁Ν₁Ο₁Ν₁Τ₁Α₁Ι₁
Δεν γίνεται…
Immortalité said
@126 Το ‘ξερα! Το ‘ξερα ότι θα το κάνεις!
Για μία ακόμη φορά, υ π ο κ λ ί ν ο μ α ι 🙂
Stazybο Hοrn said
(ορθή επανάληψη· ελπίζω να μην μαύρισε ο τόπος)
#107 Εννοείς έτσι;
Λ₃Ε₁Ξ₁₀Ε₁Ι₁Σ₁
Π₂Ο₁Υ₂
Χ₈Α₁Ν₁Ο₁Ν₁Τ₁Α₁Ι₁
Δεν γίνεται…
Stazybο Hοrn said
φύγε ρε μαυρίλα!
#107 Εννοείς έτσι;
Λ₃Ε₁Ξ₁₀Ε₁Ι₁Σ₁
Π₂Ο₁Υ₂
Χ₈Α₁Ν₁Ο₁Ν₁Τ₁Α₁Ι₁
Δεν γίνεται…
Immortalité said
Εντάξει, το κατάλαβα ότι εγώ δεν μπορώ να το κάνω.
Μην το λες συνέχεια, πληγώνομαι 🙂
sarant said
Έβγαλα τις μαυρίλες, πάντως.
Stazybο Hοrn said
Τώρα που διορθώθηκαν τα πράγματα (κι 128 κι 129 περιττεύουν), να επαναλάβω ότι <sub> και <sup> δεν είναι δεκτά στα σχόλια της πόρσε, και να ξαναβάλω έναν μπούσουλα που είχα σκαρώσει παλιότερα -ελπίζοντας ότι δε θα γίνω ρόμπα στο αποτέλεσμα:
Λοιπόν, εξελληνισμένο το μανουάλι για τα σχόλια της πόρσε (του γουόρντπρες, ντε):
έντονη γραφή
κι άλλη έντονη γραφή
πλάγια γράμματα
κι άλλα πλάγια γράμματα
ακολουθεί κείμενο σε παράθεση
κι άλλο κείμενο σε παράθεση κείμενο σε παράθεση
κι άλλο κείμενο σε παράθεση (δεν το υποστηρίζει ο αρχαίος Internet Explorer)
διαγραμμένο κείμενοδιαγραμμένο κείμενοκώδικας για γκικ, αλλά όχι και html
δεσμός
συντομογραφία, δηλαδή ακρωνύμιο, τρύπα στο νερό, όμως, χωρίς τιμή για το title
ακρωνύμιο, δηλαδή συντομογραφία, τρύπα στο νερό, όμως, χωρίς τιμή για το title
Οι τρεις τελευταίες ετικέτες παίρνουν και το γνώρισμα title=»μια τιμή». Έτσι:
δεσμός
θα βγάλει μια «φούσκα» όταν το ποντίκι περάσει πάνω από το δεσμό, που θα λέει αυτό
που περιέχει το title. Μικρή η χρησιμότητα, λοιπόν…
Όμως, αντίθετα, τα συντομογραφία και ακρωνύμιο
είναι άχρηστα χωρίς title, αφού αυτά έχουν την ουσία:
ΣΔΑ
ΑΔΣ
Αυτά…
Μπουκανιέρος said
Έχω (Ιμόρ) ένα πολύ συγκεκριμένο λόγο που δε χωνεύω το σκραμπλ. Δηλ. δεν αντέχω (πια) τους καβγάδες για το ποιες λέξεις/ορθογραφίες «υπάρχουν» και ποιες «δεν υπάρχουν».
122-125 Αλήθεια, Αχιλλέα, πούθε το πολυτονικό;
(Ρωτάω γιατί φαίνεσαι μια χαρά άνθρωπος κατά τα άλλα.)
Stazybο Hοrn said
133α κι εγώ το ίδιο ακριβώς
Immortalité said
@133 Κοίτα σε καταλαβαίνω, αλλά γι’ αυτό δεν παίζουμε με όλους. Εγώ τουλάχιστον έχω συγκεκριμένους συμπαίκτες και ναι ομολογώ ότι όλες τις άλλες φορές που έχω παίξει με τρίτους καταλήγω να κάνω γαργάρα διάφορα για να μη γίνει καυγάς.
Με τους τακτικούς συμπαίκτες κανένα πρόβλημα. Μόνο την τελευταία φορά επέμενα ότι η λέξη στάζυ υπάρχει και είναι συνώνυμο του μάγου αλλά δεν το δέχτηκαν γιατί τα υποκοριστικά λέει δεν πιάνονται. Δίκιο είχαν, πάλι δε μαλώσαμε…
Κορνήλιος said
122-125 Αλήθεια, Αχιλλέα, πούθε το πολυτονικό;
(Ρωτάω γιατί φαίνεσαι μια χαρά άνθρωπος κατά τα άλλα.)
οἱ πολυτονισταὶ εἶναι κατὰ κανόνα καλόκαρδοι ἄνθρωποι. λέω κατὰ κανόνα γιὰ νὰ μὴ πῶ κατὰ τεκμήριον.
τὰ τσαΐρια εἶναι πολὺ ζωντανὴ λέξι.
#135 Εγώ τουλάχιστον έχω συγκεκριμένους συμπαίκτες
ἄ, λέω κι ἐγὼ πῶς γίνεται καὶ νικάει… 😛
Immortalité said
@136 in fine Δεν ξέρω αν σου το χουν ξαναπεί, αλλά είσαι ζηλιάρης 🙂
Stazybο Hοrn said
Πάντως, ένα δίκιο τόχει η γραφίστρια. Το μήνυμα είναι σαφές:
(5+1+8+1+1+4)x(3+1+4+8)+(1x4x1x4x3)-1-1 = 366
καθώς και
(5+1)x8x(1+1+4)x(3×1+4)+(8-1-4-1-4-3+1)x1 = 2012
sarant said
Ωχ, προφητικό βγήκε το εξώφυλλο!
Immortalité said
@138 Το μήνυμα είναι σαφές ανησυχώ! 🙂
Νέο Kid Στο Block said
Πάντως θα’χει φάση να παίζουν σκραμπλ ο Σαραντάκος με φίλους σε μοντέρνο καφενείο (γιατί τα παραδοσιακά δεν έχουν) και να βάζει πχ. ο Μπουκάν «μπονόρα» να απαντάει ο Σαράντ με «καρύτζαφλος» και κόντρα ρελάνς η Ιμμόρ με «ζιαφέτι» κρητικό.
Περνάει κι ένας πιτσιρικάς κιμπίτσερ και σκέφτεται: Καλά οι παππούδες οι καημένοι δεν πήγαν σχολείο, άλλα προσπαθούν, αυτή η πιτσιρίκα όμως;; (κι έχει και στυλ δικηγορέσας…) 🙂
Κορνήλιος said
#141 θὰ εἶσαι κι ἐσὺ καὶ θὰ βάζῃς «ἀρκυωρῶ»!
Γιώργος Λυκοτραφίτης said
@138-140,
ευτυχώς, πάντως, που το βιβλίο δεν ονομάστηκε ¨Η προφητεία¨ ή ¨Το μήνυμα¨.
Κορνήλιε (@100),
ευχαριστώ για το τετράστιχο. Περίμενα κάτι μεγαλύτερο, ενδεχομένως, όμως ήδη αυτό το «φίλε» μοιάζει να είναι όλα τα λεφτά.
Η όλη χθεσινοβραδυνή συζήτηση για το σκραμπλ μου δημιούργησε πολλά και σοβαρά ερωτήματα, του τύπου «πού ζω;» «ποιος είμαι;», «τι έχω κάνει μέχρι τώρα στη ζωή μου;» -πρπτ, το βιβλίο το ζήτησα χθες βράδυ στο Public, όπου ενώ το βρήκαν στο κομπιούτερ, πρόσθεσαν ευγενικά ότι δεν το «έχουν φέρει ακόμη»…
sarant said
141: Εμ τι περιμένεις, οι κακές παρέες το χάλασαν το κορίτσι.
143: Δεν το είχαν; Θα το πω στον εκδότη!
Νέο Kid Στο Block said
142. Κορνήλιε,να πω την αμαρτία μου, το βαριέμαι πολύ το σκραμπλ, όπως ο Στέλιος. 🙂
Λέξεις που χάνονται: ένα ταξίδι σε 366 σπάνιες λέξεις « Τάδε έφη… ΕΦΗ said
[…] https://sarantakos.wordpress.com/2011/11/30/lexihan/ Share this:DiggFacebookEmailPrintTwitterRedditStumbleUponLike this:LikeBe the first to like this post. […]
theo said
καλή επιτυχία!!!Θα το αγοράσω μέσα στα Χριστούγεννα ελπίζοντας ότι θα προλάβω να το διαβάσω στις γιορτές.Επί της ευκαιρίας να ευχαριστήσω τον νικοκύρη για την υπέροχη εμπειρία που μου χάρισε το βιβλίο του «Γλώσσα μετ΄ εμποδίων».Τόσο εύχαριστο και γεμάτο μη-λογοτεχνικό βιβλίο σπάνια πετυχαίνεις. Το πήρα στα χέρια μου στις δώδεκα η ώρα το βράδυ πέρυσι τα Χριστούγεννα και το άφησα στις 5.30 το πρώι,όταν είδα το ρολόι και συνειδητοποίησα ότι έπρεπε και να κοιμηθώ.Από τότε το έχω δίπλα στο γραφείο μου και πρέπει να το χω διαβάσει αποσπασματικά άλλες 3-4 φορές.Πραγματικά εξαιρετικό!
Immortalité said
@141 Μωρέ ας με παίζανε εμένα, κι ας λέγανε οι κίμπιτζερ ό,τι θέλανε…
Α, και πιτσιρίκος είναι ο Κορνήλιος. 🙂
Κορνήλιος said
#145 καλά, μὴ νομίζῃς ὅτι κι ἐγὼ τρελλαίνομαι.
#148 ἡ μικρὴ Ἰμμὸρ κάθεται καὶ κλαίει γιατὶ δὲν τὴν παίζουν οἱ πενηντάρηδες!
#143 Γεώργιε Λυκοτραφῖτα, κρύβε λόγια καὶ μὴ ζητᾷς πολλοὺς στίχους γιατὶ ἀρκυωρεῖ κι ἡ ἄνωθεν προειρημένη!
Immortalité said
@149 α) Ε, έτσι πες ότι ούτε εσύ είσαι καλός παίχτης, γι’ αυτό λες κακίες (β) αντί να στρωθείς να γράψεις τα όσα έχεις υποσχεθεί (γ). Άντε γιατί θα σου βγάλω διαταγή στο τέλος! :p
sarant said
147: Α, σας ευχαριστώ πολύ, με κολακεύετε!
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
Λησμόνησα τὴν τσαϊράδα – κι αὐτὴ ἀπ᾿ τὸν Χριστιανόπουλο.
133: Οἰκογενειακό κουσοῦρι, σὲ μεγάλο βαθμό – ἀλλὰ κυρίως γιὰ λόγους αἰσθητικῆς.
Ἄλλωστε, τὸ πολυτονικὸ δὲν ἔχει κἀμμία σχέση μὲ καθαρευουσιάνους, ἐθνικιστές, ἀκροδεξιούς, φανατικὰ θρήσκους καὶ τὰ τοιαῦτα. Ἤ, τοὐλάχιστον, δὲ σημαίνει ὅτι ἐπειδὴ κἄποιος πολυτονίζει πρέπει νἄχῃ σώνει καὶ καλὰ κἄποια ἀπ᾿ τὶς παραπάνω ἰδιότητες…
sarant said
152: Αυτό δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνους, αλλά εκείνοι έχουν μ’ αυτό -και τι να σου κάνει ένας Ελεφάντης, όσο και λέων, μπροστά στο σμήνος;
Alfred E. Newman said
Νίκο χάρηκα που εμφάνισες το επάγγελμα του παππού μου. Έτσι θα έχω τεκμήριο όταν θα λέω στον εγγονό μου ότι ο παππούς μου (και δικός του προ-προ) ήταν ομότεχνος του Gucci 😀
Με ενόχλησε μόνο ο τίτλος στη ράχη που δεν διαβάζεται από πάνω προς τα κάτω!
sarant said
Αλφρέδο, για τις ράχες άλλοι είναι αρμόδιοι 🙂
Το επάγγελμα του παπού σου είναι ανάμεσα σε αυτά που μνημονεύονται στο εδώ άρθρο ή στο υπόλοιπο βιβλίο;
Alfred E. Newman said
Στο βιβλίο φυσικά (έμμεσος τρόπος αναφοράς αγοράς και ελάχιστο κουίζ!!!)
Μαρία said
152, 153
Μα εδώ πρόκειται για πολυτονικό που έχουμε να το δούμε απο βιβλία των αρχών του 19ου και αν. Κορωνίδα στις αόριστες αντωνυμίες κλπ δεν έχουν βάλει ούτε οι σημερινοί υπεραιωνόβιοι.
156 Αν αποκλείσουμε δηλαδή αυτά που αναφέρονται στο άρθρο μπορεί και να το βρούμε.
sarant said
Αφού μας λέει και για τον Γκούτσι.
Μαρία said
158 Α ναι, φραγκοράφτης; Ακόμα δεν το αγόρασα.
Στέλιος said
@157: Τι είναι η κορωνίδα καλέ;
Μαρία said
160 Το σημαδάκι που βλέπεις ίδιο με την ψιλή αλλά μέσα στη λέξη (και αν=καν με κορωνίδα, οπότε καν μίαν=καμμίαν πάλι με κορωνίδα). Έμπαινε, και μπαίνει στα αρχαία, όταν είχαμε κράση.
sarant said
159: Μάλλον σαράτσης
Alfred E. Newman said
Σωστός ο νικοκύρης…
Alfred E. Newman said
Εσένα Μαρία το μυαλό σου εγκλωβίστηκε στον Μαζωνάκη 😀
Μαρία said
162, 163 Δε καταλαβαίνω τίποτα. Ο Γκούτσης είναι σαμαρτζής;
Alfred E. Newman said
Είναι προφανές ότι δεν έχεις ασχοληθεί με την ιππασία ώστε να ξέρεις τις σέλες του Gucci. Ο δικός μου φυσικά έφτιαχνες σέλες και σαμάρια για μουλάρια και γαϊδούρια. Άλλες οι ανάγκες της Πελοποννήσου και άλλες της Φλωρεντίας!
Μαρία said
166 Προφανέστατο. Αλλά να θεωρήσουμε επίσης προφανές οτι εσύ κι ο Νίκος έχετε ασχοληθεί; Ρε τι μαθαίνουμε στα γεράματα!
Τα γαϊδούρια βέβαια εμείς ασαμάρωτα τα καβαλούσαμε.
Μπουκανιέρος said
152 Ευχαριστώ για την απάντηση. Νομίζω ότι καταλαβαίνω.
167 Ναι, αλλά πώς τα φορτώνατε;
Μαρία said
168 Α όχι φορτωμένα, μόνο για τσάρκα.
Σπουργίτης said
Τα βιβλία σου Sarant, είναι Κεφάλαιο και διαχρονικά. Πολλά «like» 🙂
sarant said
Ευχαριστώ, φίλτατε!
dimosioshoros said
«Για λέξεις μας που χάνονται
βιβλία αρμενίζουν»
Καλοτάξιδο λοιπόν Νίκο μου.
sarant said
Ευχαριστώ πολύ αγαπητέ!
νοσφερατος said
και εξαιρετικά ευρηματικο εξωφυλλο ( συν το περιεχομενο ) !!!!
π2 said
Με χαρακτηριστική καθυστέρηση που οφείλεται σε σιγή ασυρμάτου λόγω φόρτου εργασίας, να στείλω και τις δικές μους καλύτερες ευχές για το ταξίδι του νέου βιβλίου.
sarant said
Ευχαριστώ! (Κι έλεγα, πού χάθηκες!)
Ἀχιλλέας Τζάλλας said
157 Ὑπερβάλλετε. Ἔχω βιβλίο τοῦ ’20 μὲ τέτοια ὀρθογραφία -Πολέμης- καὶ τὴν χρησιμοποιοῦσε καὶ ὁ Καβάφης μέχρι τὰ 1890 περίπου.
Μαρία said
177 Ύστερα απο 100 χρόνια αν κάποιος διαβάσει το ιστολόγιο, θα πει οτι την χρησιμοποιούσε κι ο Αχιλλέας 🙂
Alfred E. Newman said
Νίκο,
Στο μέλλον μπορείς να κάνεις τις λέξεις σου πιο μυρωδάτες αν προσθέσεις και το τσαντσαμίνι.
Δεν είναι αποκλειστικά κερκυραϊκό. Το λέγαμε και ίσως το λέμε ακόμα στην Πάτρα. (Σιγά το πρωτότυπο θα μου πεις με δεδομένο το μεγάλο αριθμό κοινών επτανησιακών λέξεων). Για την υπόλοιπη Ελλάδα δεν ξέρω.
sarant said
Αλφρέδο, το τζαντζαμίνι (έτσι τουλάχιστο το ξέρω, αλλά το ίδιο είναι) είναι ασφαλώς και ζακυθιανό, δεν είναι;
Δίκιο έχεις, μπορούσε να μπει -αλλά έχω και λίγο άρωμα στο βιβλίο, με το διατσέντο.
Μπουκανιέρος said
Απαίσιο μου φάνηκε με τζ, αναριτσιαίνω και που το σκέφτηκα! Αλλά δεν είναι «λέξη που χάνεται», σε ότι μας αφορά τουλάχιστον.
(Μικρός νόμιζα ότι αυτό το γιασεμί που διάβαζα είναι κάποιο μεγάλο εντυπωσιακό λουλούδι, κάτι σαν τις ντάλιες ίσως…)
Immortalité said
Τώρα κατάλαβα γιατί η μαμά μου όταν μιλούσε για τον παπά του χωριού της έλεγε ότι ήταν ένας ταυραμπάς ! 😉
sarant said
Είδες; Είναι και χρήσιμο το βιβλίο! (Ηλεαφιέρωση γίνεται; )
Immortalité said
Όντως, μπορείς και να το πεις παράπλευρη ωφέλεια!
(Εντάξει όλα γίνονται αλλά κάποια στιγμή θέλω και χειρόγραφη) 🙂
sarant said
Ναι, κάποια στιγμή που θα επισκεφτείς τίποτα συγγενείς σου, ας πούμε…
Immortalité said
Συγγενείς, φίλους, σε καμιά βιβλιοπαρουσίαση, άμα έρθεις από δω, 😉 που ξέρεις, ο κόσμος είναι τόσος δα!
Κορνήλιος said
#184 ζήλεια ζήλεια!
Immortalité said
@187 Δε ζηλεύω καυχησιάρη, έχω υπομονή 🙂
christos said
Να στείλω και εγώ τις καλύτερες ευχές για το βιβλίο. Πίστεύω οτι είσαι το κατάλληλο άτομο για να συντάξει ένα λεξικό σχετικό με τις δύσκολες λέξεις της νεοελληνικής λογοτεχνίας-ας πούμε απο το 1880 εως το 1950- και να χαρίσεις στον κόσμο ένα πραγματικό κόσμημα. Σου εύχομαι καλές πωλήσεις, πολλά επόμενα έργα και καλά Χριστούγεννα.
sarant said
Α, ευχαριστώ πολύ Χρήστο, με κάνεις και κοκκινίζω! 🙂
Πικρό χριστόψωμο | ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ NEWS said
[…] τα μαναφούκια. Όπως λέω στο καινούργιο βιβλίο μου, Λέξεις που χάνονται (για να κάνω και λίγη γκρίζα διαφήμιση), τα μαναφούκια […]
varsamakos said
Αναζητω και ψαχνω μα πουθενα δεν το βρισκω. Ποιο ειναι το mail για επικοινωνια με ‘σενα, Νικο;
(αργοτερα, σβησε το ασχετο -επι του θεματος- σχολιο μου ελευθερα)
gbaloglou said
192
Πριν λίγες μέρες είδα αρκετά αντίτυπα στην «Πρωτοπορία» (Θεσσαλονίκη).
varsamakos said
Gbaloglou, στο mail του Νικου αναφερομαι το οποιο δεν βρισκω πουθενα στο blog. Γι’ αυτο κι εκανα σχολιο σε ασχετο της αποριας μου θεμα. Ναι, ισως ηταν κομματι ασαφες το εκατον ενενηντα δυο.
ππαν said
Ακριβώς εκει που τελειώνει το κείμενο της ανάρττησης και αρχιζουν τα σχόλια έχει φέησμπουκ, μέηλ κλπ.
sarant said
Όχι, δεν είναι αυτό το μέιλ μου -θα σου στείλω εγώ, αλλιώς δοκίμασε: sarantπαπάκιpt.lu
ππαν said
Μα ναι, τι χαζομάρα είπα!
ΓΙΑ ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΥ | "Δημόσιος Χώρος Γ. Ρέντζος" said
[…] Αρντένα, ασφαλιξία ή ευελφάλεια;, βενετσιάνικο Continente, βιβλίο του ΝΣ, βοσκοτόπια κοντά στη θάλασσα, βρετανική ιατρική […]
Stazybο Hοrn said
Με αφορμή το σημερινό άρθρο, θυμήθηκα κάτι πού θέλω να ρωτήσω καιρό, δηλώνοντας ανερυθρίαστα ότι ακόμη δεν έχω στη βιβλιοθήκη μου το βιβλίο του Νικοκύρη. Η λέξη καμάω/ώ, λοιπόν, συμπεριλαμβάνεται, μήπως, στις 366;
Μην γελάσετε, και μην πάει ο νους σας στο πονηρό. Όταν παίζαμε κρυφτό μικροί, (τα) καμούσε ένας, οι υπόλοιποι κρυβόμασταν, και μετά μας έψαχνε. Το ρήμα το κλίναμε κανονικά, συνηρημένο ή όχι. «Εσύ καμάς, εγώ κάμησα πριν», κ.ο.κ.). Καμιά άλλη χρήση δεν θυμάμαι για το ρήμα, πέρα απ’ το κρυφτό.
Εσείς την έχετε υπόψη; οι γκουγκλιές είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, με πρώτη στα ίδια συμφραζόμενα (καμάω=φυλάω). Λεξικά και slang.gr δεν βοήθησαν.
Μαρία said
199 Στάζυ, δε συμπεριλαμβάνεται.
Stazybο Hοrn said
Την ξέρεις, όμως, εσύ, Μαρία, ε; Πίστευα ότι στο ΛΚΝ και στο γούγλη θα την έβρισκα…
Μαρία said
201 Όχι, ρε συ. Πρώτη φορά την ακούω. Σου βρήκα όμως αρχαιοπρεπή ετυμολογία: καταμύω και επικό καμμύω =κλείνω τα μάτια 🙂
sarant said
Ούτε εγώ την ξέρω αυτή τη λέξη…
Stazybο Hοrn said
202-203 Οπότε καθόλου παράξενο, να μην την ξέρει κι ο γούγλης. Μου φαίνεται πάρα πολύ παράξενο, ωστόσο. Ήταν στο καθημερινό μου λεξιλόγιο για χρόνια. Για να δούμε θα απαντήσει κανείς να την ξέρει… Μαρία, ευχαριστώ για την ετυμολογία· κι εγώ δεν την περίμενα βουλγάρικη/τούρκικη.
Μισιρλού... said
Καλημέρα Στάζυ! Επικαμησόμεθα !!!! 🙂
Μαρία said
204 Αν δεχτούμε αυτή την ετυμολογία, είμαστε στην περίπτωση καταχώρι/ησα καταχώρηση. Εκάμμυσα (υπαρκτός τύπος, χωρίς πλάκα)-κάμμυσα-κάμησα άρα καμάω.
Σε ιδιώματα πάντως υπάρχει η καμμύτσα ή για το κλείσιμο του ματιού(νταρνακοχώρια) ή για το νευρικό ανοιγόκλεισμα.
Stazybο Hοrn said
#205 Εσένα σούχω στείλει και δυο τζιμέιλ, αλλά καμιά απάντηση…
Μισιρλού... said
ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ
@207 : Στάζυ μου, τι να σου πω; Πως εδώ και κανα 10ήμερο έχω πάλι (δανεικό) λάπτοπ; Όλα ήταν μέσα στο συγχωρεμένο (πέθανε από επεξεργαστή και μητρική, κι ακόμα πενθώ…).
Άργησα τότε να επικοινωνήσουμε και θα μου έκανες βουντού και το ξέκανες !!!
😛
(Μόλις μπορέσεις ξανακάνε μια προώθηση….)
Σταυρούλα Λίβα said
Ευτυχώς που συλλέγετε αυτές τις λέξεις , σε μια στιγμή που η Ελληνική γλώσσα , βάλλεται από παντού!!
Συγχαρητήρια !!!
Πέπε said
Αν θυμάμαι καλά, στις Λέξεις που χάνονται έχεις Νίκο και τον αζάπη, με το σχόλιο ότι όποτε έχει χρησιμοποιηθεί ήταν κυρίως επειδή είναι μια από τις λίγες λέξεις που ριμάρουν με την αγάπη.
Λοιπόν, σε μια παλι΄αεπιθεώρηση που άκουγα προ ολίγου στο ραδιόφωνο άκουσα άλλη μια από τις σπάνιες αυτές λέξεις. Ο στίχος:
Σιδέρωσε το φόρεμα και βάλε μεϊκάπι
και πάμε να χορτάσουμε ξενύχτι και αγάπη.
(Ακούγεται σαν σύγχρονο τρολοσκυλάδικο, αλλά δεν είναι.)
sarant said
210 Στα σχόλια ενός πολύ παλιού άρθρου είχαμε κι αλλα τέτοια, όπως τον γιάπη ή το κεζάπι (υδροχλωρικό οξύ θαρρώ)
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
210 >>μια από τις λίγες λέξεις που ριμάρουν με την αγάπη.
Πέπε, και η ράπη (το ξερό στέλεχος του σταχυού -το κοτσάνι του). Μια μαντινάδα παλιά:
Αν δε την τελειώσομε*
οφέτος την αγάπη
θα μασε κάμει και τσι δυο
λιανούς ωσάν τη ράπη
*πεντασύλλαβο
Και το ματικάπι (τρυπάνι χειροκίνητο) αλλά δεν έχει μαντινάδα 🙂
Πέπε said
Πώς είναι δυνατόν να μην έχει; Ποιητικότατες λέξεις, και το ματικάπι και -κυρίως- το ερμήνευμά του.
τρυπάνι χειροκίνητο θα πιάσω, ματικάπι,
να σ’ την ανοίξω την καρδιά να κλέψω λίγη αγάπη.
loukretia50 said
Δε φοβάται τον αράπη, που κρατάει ματικάπι,
έχει όπλο την αγάπη για το γαλανό το γιάπη
κι ένα φίλτρο με σινάπι, πιο καλό από κεζάπι,
πιο λιανό από τη ράπη, που το έβαλε σε χάπι,
όπως γράφει το κιτάπι και σκοτώνει το ζουλάπι
που τρυπώνει στο ντουλάπι και χαλάει το μεικάπι
Πέπε said
Και με μια πιο εύκολη ρίμα:
Να σ’ την ανοίξει την καρδιά ζήτησα του χασάπη
να δω αν κρύβεις μια σταλιά για μένα μέσα αγάπη.
loukretia50 said
‘ασ’ τα ζόρικα χασάπη, κατακτιέται η αγάπη!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Είπα ν΄ακούσω την καρδιά
να γνέψω στην αγάπη
κι έπεσα σ΄ έναν έρωτα
αντάρα και δρολάπι
loukretia50 said
217. Αυτό μάλιστα! αγνό συναίσθημα χωρίς μεϊκαπι!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
218
Αν μιλάμε για Αγάπη*
κι όχι σινάπι,
το μεϊκάπι,
στο ντουλάπι,
βρε ζουλάπι 🙂
*Με κεφαλαίο Α (χοχο!)
loukretia50 said
219. Αυτό ήταν απλώς παιχνίδι, όπως έκανα παλιά για να μαθαίνω δύσκολα κεφάλαια. ΄Επαιρνα λέξεις-κλειδιά κι έκανα χαζά κειμενάκια, για να τα θυμάμαι.
Ειδικά σε κάτι συνθήκες στην ιστορία, έβγαιναν τελείως παλαβά!
Το κακό είναι ότι συνήθιζα επίσης να αλλάζω τα ονόματα (αυτό για πλάκα) και μου έχει συμβεί να γράψω κάποιο δικό μου σε διαγώνισμα κι έγινα ρεζίλι!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
220 Λου>>συνήθιζα επίσης να αλλάζω τα ονόματα (αυτό για πλάκα)
Χαχα!Παρομοίως! και με τα οικογενειακά μας πχ αντι Παπαδάκης, λέω Διακάκης (παπας-διάκος), Χριστάκης-Αποστολάκης (Χριστός κι Απόστολος) κ.ο.κ
Ακου τώρα, πολύ πρόσφατα έστειλα σε (σοβαρό) μήνυμα τον αριθμό τηλεφώνου και το όνομα κάποιου κυρίου, μόνο που το έγραψα όπως το έλεγα ,αστειευόμενη, προφορικά. Ας πούμε (συγγνώμη Νικοκύρη, δεν ισχύει) το Σαραντάκος , Σαραφέτας 🙂 .
sarant said
Α, ωραίες μαντινάδες έγιναν εδώ!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Τι κι αν με λεν αιμοσταγή, τι κι αν με λεν χασάπη
κι εγώ δακρύζω και πονώ και θέλω την αγάπη
🙂
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
223 >>κι εγώ δακρύζω και πονώ και θέλω την αγάπη
Καλά το σακουλεύτηκα
χτηνάκι της αγάπης,
δεν είσαι χάντρα γυάλινη
μα ένας λίθος λάπις 🙂
Καλημέρα
sarant said
Τότε είχα γράψει κάτι σαν:
Εγώ φιλιά σου χάριζα και άδολη αγάπη
κι εσύ με απαρνήθηκες με κείνονε τον γιάπη
Τέτοια πληγή που μ’ άνοιξες, το σύμπαν μ’ ανετράπ’
θα γίνω εκσυγχρονιστής και θα ψηφίζω ΓΑΠ
(ήταν 2010)
Πέπε said
Ο συνδυασμός του τρυπανιού (ας είναι και χειροκίνητο) με την αγάπη μπορεί να οδηγήσει και σε διάφορους γκουσγκούνειους συνειρμούς.
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Οἱ στιχοπλοκίες (σὶκ) σας μοῦ θύμισαν τὸ ποίημα William George Allum, τοῦ Καββαδία.
…
Κι ἔλεγαν ὅτι τὴ γυναίκα αὐτὴ εἶχε ἀγαπήσει
μ’ ἄγριαν ἀγάπη,ἀκράτητη, βαθιὰ κι ἀληθινή·
κι αὐτὴ πὼς τὸν ἀπάτησε μὲ κάποιο ναύτη Ἀράπη
γιατὶ ἤτανε μιὰ ἀναίσθητη γυναίκα καὶ κοινή.
….
loukretia50 said
Πέπε
Μέτρο δεν έχει η αγάπη, ούτε αντίδοτο σε χάπι
λαΪκιστί :
Είναι η σκληρή αγάπη, φοβερή σαν το κεζάπι
Δε σε σώζει το κιτάπι που μιλάει για σινάπι
πάντα θέλγει κάθε γιάπη το πολύ το μεϊκάπι
Αν είσαι λιανή σα ράπη, τρέξε κρύψου στο ντουλάπι
ΛΟΥ
Αν σε βρει το μαζικάπι, σε καρφώνει σα ζουλάπι
—–
Εκτός αν έχεις ιλαρά.. btw, τι λες για το φάρμακο που προτείνω?
loukretia50 said
228. το ,,,μαζικάπι μάλλον ματιάζει μαζικά ή προκαλεί χαντικάπι..
Δε συγκράτησα σωστά την άγνωστη- μέχρι πρότινος- λέξη!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Είσαι διαμάντι και ρουμπί
που από βιτρίνα εκλάπης
κι εγώ κλεπταποδόχος σου
χατήρι της αγάπης 🙂
225 >>Τέτοια πληγή που μ’ άνοιξες, το σύμπαν μ’ ανετράπ’
θα γίνω εκσυγχρονιστής και θα ψηφίζω ΓΑΠ
Αυτός δεν είναι έρωντας
αυτή δεν είν αγάπ
είναι ρεκλάμα τραζεντι
ή κομεντι σταντάπ
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Ανάθεμα στον έρωτα κατάρα στην αγάπη
που καταντά με τον καιρό τον άγγελο σατράπη.
Σε μια παρτίδα δύσκολη, πόνταρα στην αγάπη
και βγήκε άσσος νικητής απ΄το μανικοκάπι
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Τὴν πέτρα πού ᾿χεις γιὰ καρδιὰ δὲν τὴν τρυπᾶ μακάπι
κι ὅμως ζυμάρι θὰ γενεῖ μὲ τὴν δική μου ἀγάπη
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Παραλλαγή.
Ἔκανα βράχο τὴν καρδιά· δὲν τὴν τρυπᾶ μακάπι,
οὔτε διαμαντοτρύπανο, μόν᾿ ἡ δική σου ἀγάπη.
sarant said
233 Πολυ καλό αυτό, όχι ότι και τα άλλα πάνε πίσω!
loukretia50 said
Μαντινάδα – γιαλαντζί!
– (παρακαλώ τους Κρητικούς να με διορθώσουν!)
Διάλογος μιας περίπου αγνής Κρητικοπούλας και λεβέντη
-Όφου! τσαι που να τόξερα πως μ΄έβαλε στο μάτι
ο ζόρικος ο Σηφαλιός που κάνει το δραγάτη…
-…τσαι ούλοι τον δουλεύουνε,οι κλέφτες είν’ φευγάτοι
τ΄είν’ κουζουλός σαν πόντικας που κυνηγάει κάτη
-Οχέντρας μάτια με κοιτούν με πεθυμιά περίσσεια
τραγίσια έχει μυρωδιά, κιλά παραπανίσια…
-Χεσμένου την περπατησιά και μύτη γουρουνίσια!
Μαθές, σαν γίνηκε νονός , χαλάσαν τα βαφτίσια
-Μα το κοπέλι π΄αγαπώ είπε πως θα χαλάσει
αν ξαναδεί στον κήπο μου, απόψε σαν περάσει.
Και πως θ΄αντέξω τον καημό,μπαμπέσικα αν προφτάσει
στο Μανωλιό μου μπαλωθιά να ρίξει, πριν το σκάσει?
-‘σύχασε τροζοκοπελιά , τον έχω εγώ στο χέρι
Ο Σηφαλιός είναι χοντρός, φαίνεται στο καρτέρι
Κι αν ο κιοτής φανερωθεί θα του φυλάω χουνέρι
γιατί στο μανικόκαπο κρατάω το μαχαίρι
ΛΟΥ
(στιχάκια που ανταλλάσσουνε στο γλέντι οι συμπεθέροι!)
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Γουρουνίσιες μύτες, αρώματα τράγου και μαχαίρια στο μανίκι. Α ρε φουκαρά Σήφη…
Για τον δικό τζη τον σεβντά, για μιας τροζής αγάπη
κουρμπάνι εκατήντησες στον πάγκο του χασάπη.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Λου,
ό,τι θες γράφε, μόνο το μασαίρι να το βάνεις στη μέση/ζώνη. Μανικοκάπια δε μπαίζου γκάτω 🙂
Στη Μυτιλήνη έχουνε μια Νάπη και μια Κάπη
ρίμα καλή και βολετή να στιχουργείς γι αγάπη 🙂
Πέπε said
Μωρέ σα να μην είναι και τόσο σπάνιες αυτές οι ρίμες τελικά, όσο προσπαθούν να παρουσιάσουν οι αζάπηδες!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
236 . Κασάπης είναι στην Κρήτη. Κασαπόχαρτο, κασαπιό και κασαπικά τα οζά προς σφαγή (κι αλληγορικά οι μετά 100 🙂 )
238 🙂
Στα χρόνια π΄εγεννήθηκα
κερνούσαν την αγάπη
πιοτά βερμούτ και πίπερμαν
και πλάκες στο πικάπι
loukretia50 said
235. Εννοείται πως δεν αμφισβήτησα τη λεβεντιά του κοπελίου, αλλά φαντάστηκα πως δεν επιτρέπεται να οπλοφορούν τόσο φανερά!
τους αγαπώ τους Κρητικούς κι ας κάνουν κουζουλάδες
είναι το αίμα τους καυτό και κυνηγούν μπελάδες.
Δεν έτυχε πραγματικά να ξέρω τέτοιο Σήφη,
μα έπρεπε να τονιστεί ποιόν αγαπάει η νύφη.
loukretia50 said
ΕΦΗ ΕΦΗ :
Το μανικοτέτοιο εκπλήρωσε το σκοπό του, άρα :
«… γιατί εγώ στη ζώνη μου κρατάω το μαχαίρι .»
και να με συμπαθάτε αν αδίκησα το κοπέλι!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
241.Λου
Συγχωρείσαι που εξετράπης
χάριν ρίμας της αγάπης 🙂
loukretia50 said
πριν πολλά – πολλά χρόνια…
Ένα κοπέλι στέναζε που δεν είχε την τύχη
μια βλάχα ρουμελιώτισσα να φέρει κάτω νύφη.
Μα έχει ο καιρός γυρίσματα κι ανέβασε τον πήχη
Κι έτσι η μεγαλόνησος δεν έχει τροζονύφη
Εσείς χάσατε!
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Θεό δεν εφοβήθηκες
κι άθρωπο δεν εντράπης
εσύ και κλέφτρα να γενείς
και φόνισσα τς αγάπης
loukretia50 said
Το φόνισσα το δέχομαι
Σκότωσα μιαν αγάπη
Μα κλέφτρα δεν εγίνηκα
Δώρο ήταν του γιάπη
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
245
Λου, μου, μα τον κρηταγενή
το Δία το Δικταίο
το δυο-σαραντατέσσερα,
άσχετο και τυχαίο!
……………………………….
Να γελάς ή να κλαις;
ή γλίτωσες ή χάσαμε
όπως κι εσύ το λες! 🙂 🙂
loukretia50 said
246.
Όπως σ΄όλα τα πράγματα
που ο άνθρωπος ορίζει
πάντοτε κάτι χάνεται
όσα και αν κερδίζει
Γιάννης Ιατρού said
τώρα σκεφτείτε να πάτε κάπου έξω, ξέρω ΄γω σ΄ ένα μπαράκι να πιείτε κάτι, και να σας περιλάβουν δύο σαν ετούτες δώ 🙂 … να σας τα λένε όλα με στιχάκια πετυχημένα! Κουρούμπελα θα γίνετε!
Το Χριστόψωμο - ΟΡΕΙΝΟΣ said
[…] είναι τα μαναφούκια. Όπως λέω στο βιβλίο μου Λέξεις που χάνονται (για να κάνω και λίγη γκρίζα διαφήμιση), τα […]