Δεν έχω κοινούς φίλους με τον Άδωνη Γεωργιάδη!

 

Στο τέλος του άρθρου έχω μια «μικρή αγγελία» όπου ζητάω τη βοήθειά σας. Όποιος μπορεί, ας βοηθήσει.

Εννοώ στο Φέισμπουκ. Και το σωστό θα ήτανε να γράψω «δεν έχω πια κοινούς φίλους», γιατί μέχρι χτες είχα.

Να πάρω όμως τα πράγματα με τη σειρά. Όταν πριν από δυο-τρία χρόνια γράφτηκα στο Φέισμπουκ, η αιτία ήταν μια μάζωξη παλιών συμμαθητών από το γυμνάσιο (αυτό που το λένε ριγιούνιον στην καθαρεύουσα). Ο φίλος μου (και παλιός μου διπλανός στην 4η γυμνασίου) ο Αντρέας, που είχε και την πρωτοβουλία, έφτιαξε στο φέισμπουκ μια σελίδα των αποφοίτων του 1977, οπότε έπρεπε να γίνουμε μέλη για να τη δούμε –και γράφτηκα πρόθυμα, διότι πέρα από τις πρακτικές λεπτομέρειες της μάζωξης, ο Αντρέας είχε ανεβάσει εκεί και φωτογραφίες από τα μαθητικά μας χρόνια και άλλα ενθύμια πολύ συγκινητικά -και με την ευκαιρία ξαναβρήκα, πριν ακόμα τους συναντήσω στη μάζωξη, ένα σωρό παλιούς μου συμμαθητές -πολλούς είχα να τους δω «από τότε».

Στην αρχή, έκανα φίλους μου μόνο ανθρώπους που τους ήξερα με σάρκα και οστά, αλλά εδώ και καιρό δέχομαι αδιακρίτως προτάσεις και κάνω κιόλας. Πριν από μερικούς μήνες διαπίστωσα με δυσφορία ότι έχω κοινούς γνωστούς με διάφορους πολιτικούς που δεν εκτιμώ ιδιαίτερα και προβληματίστηκα αν έπρεπε να κάνω κάτι –και τι.

Τελικά αποφάσισα να μην κάνω τίποτε παρόλο που μερικοί από τους ενλόγω πολιτικούς είχαν καταντήσει μέχρι και υπουργοί. Είπα όμως μέσα μου ότι αν διαπιστώσω πως έχω κοινούς φίλους με τον Άδωνη, τον Πλεύρη, ιό ή πατέρα, ή άλλον ακροδεξιό, τότε, αν μεν ο κοινός φίλος είναι γνωστός μου από την πραγματική ζωή, δεν θα κάνω τίποτε, αν όμως είναι γνωστός από τον κυβερνοχώρο τότε, με λύπη μου,  θα ξεγράψω τον κοινό φίλο. Κι αμέσως μετά έκανα έναν έλεγχο και διαπίστωσα με χαρά ότι δεν έχω κοινούς φίλους με τα πρόσωπα που αντιπαθώ. Κι ύστερα δεν το ξανακοίταξα.

Προχτές όμως είδα με φρίκη τη φάτσα του Άδωνη να ξεπροβάλλει στο πάνω δεξιό τμήμα της οθόνης: 3 κοινοί φίλοι, έγραφε από κάτω. Το έλεγξα και είδα ότι οι δύο ήταν όχι άτομα αλλά φορείς (ένα ίδρυμα κι ένα περιοδικό) –αυτούς τους ξέγραψα χωρίς δεύτερη σκέψη. Η τρίτη ήταν μια συγγραφέας, όχι γνωστή μου από την πραγματική ζωή, που είχε 4356 φίλους (περίπου), μεταξύ των οποίων εμένα και τον Άδωνη. Τώρα έχει 4355, του Άδωνη συμπεριλαμβανομένου. Δεν μπορεί κανείς να έχει παντού μόνο φίλους.

Αυτά δεν τα γράφω για να τονώσω το δημοκρατικό προφίλ μου, αλλά επειδή εδώ και καιρό ήθελα να γράψω ένα αρθράκι για το φέισμπουκ και βρήκα την αφορμή. Ήθελα επίσης να κάνω μια διευκρίνιση γιατί φοβάμαι μήπως έχω φανεί αγενής ή έχω πειράξει κάποιους.

Διότι, βρίσκω το φέισμπουκ πολύ καλό για μερικά πράγματα, αλλά όχι για όλα. Αυτό που μου αρέσει περισσότερο είναι που μπορώ να πω δυο κουβέντες με παλιούς φίλους ή καινούργιους γνωστούς. Επίσης, το βρίσκω εξαιρετικό εργαλείο για να οργανώνει κανείς μαζώξεις παλιών συμμαθητών, το θεωρώ επίσης πολύ καλό αν θες να βλέπεις στα γρήγορα ποια θέματα της επικαιρότητας αναδεικνύουν οι φίλοι σου ή για να μοιράζεσαι λινκ, επίσης για να ανεβάζω τα άρθρα του ιστολογίου (αυτό μου το πρότεινε η Βασιλική Μετατρούλου, να είναι καλά) αλλά δεν έχω καθόλου εντρυφήσει στις άλλες εφαρμογές του και οι λειτουργίες του μού είναι άγνωστες. Αφού και για να διαγράψω από φίλους μου τους τρεις φίλους του Άδωνη έπρεπε να ζητήσω τη βοήθεια της κόρης μου, διότι δεν έβρισκα πουθενά το Unfriend.

Έτσι, στο φέισμπουκ ανεβάζω τα άρθρα του ιστολογίου, λέω κανα-δυο κουβέντες με φίλους, διαβάζω τις δημοσιεύσεις των άλλων και τα λινκ που δίνουν,  σχολιάζω καμιά φορά (όταν έχω καιρό) αλλά δεν κάνω τίποτε άλλο· ούτε σε Υποθέσεις (Causes) συμμετέχω, ούτε σε ομάδες δραστηριοποιούμαι, ούτε παιχνίδια μου αρέσει να παίζω, ούτε εφαρμογές να τρέχω. Οπότε, όταν φίλοι μού κάνουν πρόταση να υποστηρίξω την τάδε Υπόθεση ή να παίξω στο τάδε παιχνίδι ή να απαντήσω στο τάδε κουίζ, ποτέ δεν τις κάνω δεκτές και δεν απαντώ –δεν ξέρω καν αν μπορείς να απαντήσεις.

Επίσης, τώρα που φτιάχτηκε το google+ δέχτηκα πολλές προτάσεις να μπω σε «κύκλους» φίλων. Μπήκα, αλλά μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Δεν ξέρω πώς λειτουργούν οι κύκλοι και δεν είμαι βέβαιος ότι θέλω να μάθω. Ούτε επιδίωξα να φτιάξω δικούς μου κύκλους –αφήνω τους κύκλους ατάραχους, που λένε.

Οπότε, αν δεν έχω απαντήσει στην πρόταση ή την ερώτησή σας, δεν είναι ότι σας σνομπάρω, αλλά ότι δεν τα καταλαβαίνω αυτά και δεν συμμετέχω καθόλου. Τα φοβάμαι και λίγο, γιατί όλα αυτά χρειάζονται και χρόνο, και μια αίτηση που είχαμε κάνει, με κάτι φίλους της Λεξιλογίας, να αποκτήσει η μέρα 28 ώρες, δεν έχει γίνει δεκτή.

Αγγελίες: Ψάχνω μια λέξη στο βιβλίο «Το πάθος χίλιες φορές» της Ζυράννας Ζατέλη. Όποιος το έχει και έχει και τη διάθεση να φυλλομετρήσει το βιβλίο, ας το δηλώσει στα σχόλια (για να μη στείλετε μέιλ πολλοί) κι ας στείλει μέιλ στο sarantπαπάκιpt.lu και θα μου κάνει μεγάλη χάρη.