Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και… όλα τα άλλα

Πριν από πενήντα χρόνια: Ο Μποστ σχολιάζει την αναχώρηση Καραμανλή για το Παρίσι

Posted by sarant στο 9 Δεκεμβρίου, 2013


Ο Μποστ αρέσει στο ιστολόγιο και, ελπίζω, σε αρκετούς αναγνώστες και φίλους. Εδώ και λίγο καιρό σκέφτηκα να ανεβάζω, πότε-πότε, σκίτσα του Μποστ που να σχολιάζουν σημαντικά γεγονότα που συνέβηκαν πριν από 50 χρόνια. Το προηγούμενο σκίτσο αυτής της σειράς, αφιερωμένο στη δολοφονία του Τζον Κένεντι, το είχαμε δημοσιεύσει στις 22 Νοεμβρίου.

Το σκίτσο που ανεβάζω σήμερα αφορά ένα γεγονός της εσωτερικής πολιτικής σκηνής, την αιφνιδιαστική αναχώρηση του Κ. Καραμανλή για το Παρίσι στις 9 Δεκεμβρίου 1963, δηλαδή πριν από 50 ακριβώς χρόνια.

aa63-12-10Το σκίτσο, που το βλέπετε αριστερά,  δημοσιεύτηκε πρωτοσέλιδο στην Αυγή, με την οποία συνεργαζόταν ο Μποστ, στις 10 Δεκεμβρίου 1963, την επομένη της αναχώρησης του Κ. Καραμανλή για το Παρίσι. Να σημειωθεί ότι το σκίτσο δημοσιεύτηκε εκτάκτως, αφού η 10η Δεκεμβρίου ήταν (όπως και φέτος) μέρα Τρίτη, ενώ ο Μποστ κανονικά δημοσίευε σκίτσο κάθε Κυριακή. Αλλά το γεγονός ήταν τόσο βαρυσήμαντο, που επέβαλλε να δημοσιευτεί έκτακτο σκίτσο.

Εκτός των άλλων, η αναχώρηση του Καραμανλή ήρθε αναπάντεχα. Ένα μήνα και κάτι μετά την ήττα του στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 1963, που όμως δεν έδωσε αυτοδύναμη πλειοψηφία στην Ένωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, και χωρίς να προειδοποιήσει τους βουλευτές του, ο Κ. Καραμανλής δήλωσε ότι παραιτείται από αρχηγός της ΕΡΕ και αποχωρεί από την πολιτική. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που κυκλοφόρησε στις εφημερίδες εκείνων των ημερών, ότι οι θέσεις είχαν κρατηθεί στο όνομα «κ. και κα Τριανταφυλλίδη», μια λεπτομέρεια που δεν θα παρέλειπαν να του υπενθυμίζουν οι πολιτικοί του αντίπαλοι στο μέλλον (και που ακόμα ακούγεται).

Η αποχώρηση προκάλεσε σεισμό στην ΕΡΕ. Εδώ εμφανίζεται ο Παν. Κανελλόπουλος, που ο Καραμανλής έχρισε διάδοχό του στην ηγεσία του κόμματος, να τον αποχαιρετά κλαίγοντας στο αεροδρόμιο.

Ο Καραμανλής αποκαλεί «θείο» τον Κανελλόπουλο, επειδή πράγματι ο πατρινός πολιτικός ήταν θείος της τότε συζύγου του, της Αμαλίας (μετέπειτα Μεγαπάνου), και «αηδόνι του Μορέως» επειδή είχε φήμη δεινού ρήτορα. Και τα δυο παρατσούκλια τα έχει χρησιμοποιήσει κατ’ επανάληψη ο Μποστ.

Η Μπιγκ Λιφτ ήταν στρατιωτική άσκηση των Αμερικανών οι οποίοι, τον Οκτώβριο του 1963, είχαν μεταφέρει με αερογέφυρα μια ολόκληρη τεθωρακισμένη μεραρχία στη Γερμανία μέσα σε λίγες ώρες. Υπήρχαν φήμες λεγόταν ότι ανάλογη άσκηση θα γινόταν στην Ελλάδα.

Ο Μποστ θυμίζει και την προηγούμενη φυγή του Καραμανλή, τον Ιούνιο του 1963, όταν είχε παραιτηθεί από πρωθυπουργός και είχε αναχωρήσει για τη Ζυρίχη. Παραλληλίζει τις πολλές βαλίτσες του Καραμανλή με τις έδρες της ΕΡΕ, καθώς υπήρχαν έντονες φυγόκεντρες τάσεις στο κόμμα μετά την ήττα, με μαζικές ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών. Γίνεται επίσης αναφορά στη μετάβαση του αρεοπαγίτη Αντ. Φλώρου για δικαστική επιθεώρηση στη Θεσσαλονίκη, που είχε προκαλέσει την έντονη αντίδραση της ΕΡΕ.

Θυμίζω ότι στις εκλογές της 3.11.1963 η Ένωση Κέντρου είχε κερδίσει 138 έδρες, δηλαδή δεν είχε αυτοδύναμη πλειοψηφία, ούτε και ήθελε να στηριχτεί στις 28 έδρες της αριστερής ΕΔΑ. Η ΕΡΕ είχε 132 έδρες στη Βουλή (και άλλες 2 οι Προοδευτικοί του Σπ. Μαρκεζίνη), και κάποιοι βουλευτές της, τουλάχιστον 11 σύμφωνα με τις εφημερίδες, είχαν δηλώσει ότι θα ψήφιζαν την ΕΚ ή και θα προσχωρούσαν σε αυτήν, όμως ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν ανένδοτος υπέρ της διεξαγωγής νέων εκλογών, πράγμα που τελικά έγινε στις 16.2.1964 οπότε και πέτυχε θρίαμβο με 52,7% και συγκέντρωσε φαινομενικά ακλόνητη πλειοψηφία 171 εδρών, που όπως αποδείχτηκε τον Ιούλιο του 1965 ήταν πολύ λιγότερο ισχυρή απ’ όσο έδειχναν τα μαθηματικά.

Το Κιούπκιοϊ (κατά λέξη «χωριό των πιθαριών» αφού κιουπ είναι το κιούπι και κιοϊ / köy το χωριό) είναι το παλιό όνομα (πριν από το 1927) της Πρώτης Σερρών, της γενέτειρας του Κ. Καραμανλή. Προδικτατορικά το όνομα Κιούπκιοϊ το χρησιμοποιούσαν πολύ συχνά οι γελοιογράφοι και ευθυμογράφοι, αλλά σήμερα μάλλον έχει ξεχαστεί, αν και οι ντόπιοι θα το ξέρουν.

59 Σχόλια to “Πριν από πενήντα χρόνια: Ο Μποστ σχολιάζει την αναχώρηση Καραμανλή για το Παρίσι”

  1. Νέο Kid Στο Block said

    Καλημέρα!
    «H πτήσις του αιώνος» ήταν ο διάπλους του Ατλαντικού ,υπό Καρόλου Λίντμπεργκ, ε;
    Aυτό με την Μπε-Μπε (η Μπριζίτε Μπαρντό-Πεζό ,δεν είναι;) ήταν προφητεία του Μποστ;
    Bλέπω ότι η Μπριζίτ εκηρώθη στης Μαντάμ το 1967!!

  2. Καλημέρα
    Οαση στις πάμπολλες ξεραΐλες των τελευταίων ημερών ο Μποστ, οι βροχές έρχονται μεσοβδόμαδα λένε οι μετεωπροφήτες
    Απορώ πως του ξέφυγε του Μποστ η πραπανίσια συλλαβή στην φράση «σε παρουσιάση με κερί». Ακόμα κι αν το -ια προφερθεί μονοσύλλαβα μάλλον «κολάει».
    Προτιμότερον θα ήταν το «σε σχυματύση με κερί» που κυριολεκτεί κιόλας

  3. spiral architect said

    Καλημέρα και καλή βδομάδα. 🙂
    Δεν ήξερα ότι το Κιούπκιοϊ είναι το «χωριό των πιθαριών».
    (αν και φέρνει το άκουσμά του στο κιούπι)
    Πάντως το παλιό τοπωνύμιο της Πρώτης Σερρών – Κιούπκιοϊ το χρησιμοποιούσε κατά κόρον ο παλιός εκδότης του Ποντικιού Κώστας Παπαϊωάννου στα δηλητηριώδη άρθρα του, όπου σ’ αυτά εμπλεκόταν ο ΚΚ ο Α’.

    Πληροφοριακά λέω ότι, τα πιο ονομαστά ανά την Ελλάδα πιθάρια είναι από το Θραψανό.
    (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου …) 🙄

  4. maderius said

    2
    το αρθρο ηταν βιαστικο
    φανταζομαι θα πρεπε να προλαβουν το τυπογραφειο
    εκεινη τη εποχη δεν ηταν τοσο γρηγορα
    αλλα εχεις δικιο για τον μποστ θα επρεπε νατο ειχε δει καλυτερα

  5. Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο των Παπαϊωάννου (του Ποντικιού) και Μιχ. Ιγνατίου για τα γεγονότα εκείνα, “Ποιός επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα”

    και χτες στην ΑΥΓΗ είχε προδημοσίευση:

    Το πρωί ανέθεσε στον Ζαχαράκη ‘να θεωρήση τα διαβατήρια [και το δικό του, αφού θα τον έπαιρνε μαζί] και να κρατήση θέσεις στο αεροπλάνο [την απογευματινή πτήση της Ολυμπιακής] τηρών σχετικήν εχεμύθειαν’. Εκείνος κράτησε τρεις θέσεις στο όνομα Κώστας Τριανταφυλλίδης. Ήταν ένας γνωστός δημοσιογράφος, για χρόνια στο συγκρότημα Μπότση, τώρα διευθυντής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Γωγούση, όπως είδαμε, από αυτούς τους δεξιούς που διαφοροποιήθηκαν ουσιαστικά στη διάρκεια της χούντας. Ο Ζαχαράκης χρησιμοποίησε αυτό το όνομα για να κλείσει θέσεις, έτσι διαδόθηκε ότι ‘ο Καραμανλής έφυγε ως Τριανταφυλλίδης…’.

    Οι θέσεις είχαν αριθμούς 20-22 και τα εισιτήρια 138322-4. Οι επιβάτες σ’ αυτή την πτήση 409 της Ολυμπιακής για Παρίσι ήταν οι εξής: 1. Ντεσπύρος, 2. Τσούκιας, 3. Ριζόπουλος, 4. Φαία Γκας, 5. Δευτεραίος, 6. Ερκίν, 7. Μπαϊράμογλου, 8. Εντέρ, 9. Καραμπουρσάκ, 10. Ακμπίλ, 11. Ερτούγκ, 12. Ντοσεμεσί, 13. Γκριπς, 14. Αβέρωφ, 15. Χέλμης, 16. Βαρδουλάκης, 17. Μέμλερ, 18. Νοϋμάν, 19. Κουρτέσης, 20-22. ‘Τριανταφυλλίδης’, 23. Κακολύρης, 24. Ζεϊνάντ, 25. Σατρίτ; (δυσανάγνωστο).

    Δίπλα στα τρία ονόματα Τριανταφυλλίδης, που έχουν σβηστεί, αναφέρονται τα ονόματα Καραμανλής, Καραμανλής, Ζαχαράκης. Κάποια ονόματα, όπως Αβέρωφ, Χέλμης, Βαρδουλάκης κ.ά., προκαλούν ερωτηματικά. Προφανώς θα πρόκειται για συνωνυμία – δεν αναφέρθηκε ποτέ το παραμικρό ότι συνταξίδεψαν γνωστά πρόσωπα με τον τ. πρωθυπουργό σ’ αυτό το ιστορικό ταξίδι…».

    http://www.avgi.gr/article/1459326/i-teleutaia-suskepsi-tou-k-karamanli

  6. spiral architect said

    @5: … το βιβλίο των Παπαϊωάννου (του Ποντικιού) και Μιχ. Ιγνατίου …
    Πως μπλέξανε αυτοί οι δυο; 🙄

  7. sarant said

    Kαλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!

    3: Κάπου έχουμε πει για τον παλιοθραψανιώτη, που κάνει τα σταμνιά βαριά και καταλεί τη νιότη!

  8. spiral architect said

    Θέλει λίγο sharpening η γελοιογραφία, παιδεύτηκα να τη διαβάσω.

  9. spiral architect said

    @7β:
    Διάλε τσ’ απολιμάρες του του παλιοθραψανιώτη
    που κάνει τα σταμνιά βαριά και καταλεί τη νιότη

  10. oxtapus said

    Reblogged this on Oxtapus *beta.

  11. Αρκεσινεύς said

    http://en.wikipedia.org/wiki/Dio_Portes_Echi_i_Zoi

  12. Αρκεσινεύς said

    Να χαίρεστε τις κορούλες σας, Νικοκύρη και Γς, και χρόνια πολλά σε όλες τις Άννες.

  13. Αρκεσινεύς said

    Η αναχώρηση Καραμανλή έδωσε αφορμή για ονοματοθεσία σε γαϊδούρι που γεννήθηκε εκείνες τις μέρες. Έζησε και ψόφησε μετά το θάνατο του Κ.

  14. sarant said

    12: Ευχαριστούμε!

    13: Στην Αμοργό; Και ζουν τόσα πολλά χρόνια τα γαϊδούρια; (Κάπου 35 αν καταλαβαίνω καλά)

  15. Alexis said

    Καλημέρα.
    Είχα πάντα την εντύπωση ότι το μουσείο της Μαντάμ Τυσσώ είναι δημιούργημα των τελευταίων χρόνων. Μόλις τώρα έμαθα, με αφορμή το άρθρο, ότι ιδρύθηκε επίσημα το …1835!

    Ερώτηση (ψιλοσχετική, αφού η ανάρτηση έχει να κάνει και με εφημερίδες): Υπάρχουν κάπου on line ελληνικές εφημερίδες από την περίοδο 1974 και μετά;

    Ερώτηση 2 (ψιλοάσχετη): Ο Εθνικόφρων τι έγινε ρε παιδιά;

  16. maderius said

    15
    κοιτα εδω

    Τροφή για κυβερνοπόντικες


    και κυριως εδω
    http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/main.html
    http://catalog.parliament.gr/

  17. Alexis said

    #16: Ευχαριστώ πολύ!

    #14β: Καμιά φορά ζούνε 🙂

  18. sarant said

    Eυχαριστώ για τα νεότερα!

    8: Μου έστειλαν μια καλύτερη εικόνα και την έβαλα.

  19. Γς said

    12: Ευχαριστούμε!

    14 β: Τα γαϊδουράκια ζουν 30 με 50 χρόνια. Περισσότερο από τα άλογα (25-30 χρόνια).

    .

  20. spiral architect said

    Στης Μαντάμ Τυσσώ στο Άμστερνταμ.
    (φωτό δική μου)

  21. IN said

    5: Πολύ καλά κάνετε και το επισημαίνετε, εγώ δεν είχα υπόψιν μου ότι κυκλοφόρησε τέτοιο βιβλίο. Φαίνεται ενδιαφέρον, αλλά… έχω κάποιες επιφυλάξεις για την αξιοπιστία τόσο του Κ. Παπαϊωάννου όσο και του Μ. Ιγνατίου. Τις επιφυλάξεις αυτές ενισχύει το γεγονός ότι διάλεξαν για τίτλο την ιστορική φράση «Ποιος (επιτέλους) κυβερνά αυτή τη χώρα» (το επιτέλους σε παρένθεση γιατί συνηθώς την ξέρουμε χωρίς αυτό) που (υποτίθεται) ότι είπε ο Κ. Καραμανλής όταν πληροφορήθηκε τη δολοφονία του Λαμπράκη. Είναι όμως αμφίβολο αν όντως έχει πει τέτοια φράση, νομίζω ότι κάπου (πιθανόν στο βιβλίο του «Ιστορικά Δοκίμια») ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στενός συνεργάτης του Καραμανλή τότε, διέψευσε κατηγορηματικά ότι ειπώθηκε ποτέ τέτοια φράση από τον Καραμανλή. Πηγή, τουλάχιστον για την πληροφορία που αναπαράγει το βιβλίο (αφού μάλιστα αναφέρει και ως «αποδέκτη» της ιστορικής φράσης τον τότε διοικητή της ΚΥΠ Α. Νάτσινα) φαίνεται να είναι ο τότε δημοσιογράφος της Αυγής, πολύ γνωστός για τον ρόλο του στη διερεύνηση της υπόθεσης Λαμπράκη, Γιάννης Βούλτεψης, ο οποίος μεταδικτατορικά «λοξοδρόμησε» προς τη Νέα Δημοκρατία (η κόρη του Σοφία Βούλτεψη είναι βουλευτής της ΝΔ. Γνωστή και στο ιστολόγιο για τον καβγά της με τη Ρ. Μακρή την οποία αποκάλεσε «τσόκαρο»). Τουλάχιστον έτσι φαίνεται να λέει αυτό εδώ το κομμάτι.

  22. Αρκεσινεύς said

    Πράγματι θα λέγαμε πως ήταν το συγκεκριμένο γαϊδούρι μακρόβιο. Συνήθως στα 30 χρόνια είναι η ζωή τους. Πάντως σύμφωνα με τη θέση του Γς είμαστε σε κανονική ηλικία θανάτου.

  23. Μια διορθωσούλα, το σωστό στο Κιούπκιοϊ είναι köy (με διαλυτικά, όχι koy –kueuy το γράφανε παλιά οι Γάλλοι, για να δώσω μια ιδέα της προφοράς).

  24. Δημήτρης Μ. said

    2, 4. Δε μου φαίνεται να ξέφυγε παραπάνω συλλαβή. Τα δίστιχα είναι 8σύλλαβος – 7σύλλαβος και το «Σε-πα-ρου-σιά-σει-με-κε-ρί» έχει ακριβώς οκτώ συλλαβες, ενώ το «Εις-την-Μπε-Μπε-πλη-σί-ον» επτά.

    15γ. Πρέπει να είναι στο ερημητήριό του

  25. Γς said

    Παρέα με τη Μαρία εκείνες τις ημέρες κάτω απ το μπαλκόνι στο σπίτι του Καραμανλή στην Καρνεάδου στο Κολονάκι.
    Μίλησε στους Αθηναίους, μη ακουόμενος από το πλήθος που φώναζε “Μην μας φεύγεις αρχηγέ”

    Μαζί πάλι με τη Μαρία βρεθήκαμε στην ΕΔΑ στην Αριστείδου και πέσαμε πάνω στο Μίκη Θεοδωράκη που έφτιαχνε τους Λαμπράκηδες. Ψαχνόμασταν. Χαρήκαμε που έτυχε να μιλήσουμε μαζί του. Δεν ήμασταν “αριστεροί” και το κατάλαβε. Και μας … κατέκτησε.

    22:
    !

  26. sarant said

    Eυχαριστώ για τα νεότερα, έβαλα και τα διαλυτικά στο κιόι να γίνει το χατίρι του Δύτη στο 23 😉

  27. @ 24
    το ανέφερα πως αν ληθφεί σαν μία συλλαβή το -σια σκαλώνει στο ρήμα παρουσιάζω (φυσικά όχι στο σιάζω-σιάχνω τα πράματα). συνήθως οι στίχοι του Μποστ «τρέχουν όπως και του Σουρή, είναι προφανές πως εδώ ΄ήταν βιαστικός να προλάβει την επικαιρότητα.

  28. Δημήτρης Μ. said

    27. Συγνώμη. Δεν κατάλαβα καλά, παρασυρόμενος από το «παραπανίσια». Έχεις δίκο. Το σταμπουλάει λίγο – ανεπαισθήτως, όμως.

  29. Αρκεσινεύς said

    .Ανάμεσα στις δεκάδες αγίων που ο λαός μας παρετυμολογώντας το όνομά τους το έχει συνδυάσει με κάτι είναι και της Αγίας Άννας:
    Από της αγιάς Άννας παίρνει η μέρα άνεση. Πράγματι προσθέτοντας 13 μέρες φτάνουμε στις 22, κοντά στην ημερομηνία του μεγαλώματος της μέρας. Βέβαια με την άλλη παροιμία από του Αγιου-Σπυριδώνου σπυρί-σπυρί μεγαλώνει η μέρα βρισκόμαστε στην αλήθεια.

    Στην Ηλεία λένε:Τσ’ αγιας-Άννης κάτσε να ξανασάνεις και αυτή την ημέρα δεν κάνουν καμιά δουλειά. Τότε εφαρμόζανε την παροιμία η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. Σήμερα; Συμβαίνει το αντίθετο: η ανεργία τρώει τον νέο σαν το σαράκι το ξύλο.

  30. To έχουμε ξαναπεί, απ’ αφορμή τη ‘Βιέννη’ που (δεν) βγαίνει: στην κοινή νεοελληνική, η συλλαβικότητα δεν είναι αυστηρά καθορισμένη. Μπορούμε θαυμάσια να προφέρουμε (και συχνά προφέρουμε) τετρασύλλαβο το ‘παρουσιάζω’, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι γίνεται παρουσχιάζω. Ο Σολωμός γράφει στο «Λάμπρο», στη φοβερή σκηνή όπου ο ήρωας θέλει να διώξει τα φαντάσματα των παιδιών του, «Δεν είναι ακόμα Παρουσία Δευτέρα», όπου η λέξη ‘Παρουσία’ πρέπει να προφερθεί τρισύλλαβη για να βγει το μέτρο — ποιητική αδεία βέβαια, γιατί φυσιολογικά δεν έχουμε διφθόγγους με αδύνατο φωνήεν το α, αλλά πάντως βγαίνει αβίαστα όταν απαγγέλλουμε το συγκεκριμένο στίχο.

  31. Μαρία said

    Ώστε αΕΡοπαγίτης ο Φλώρος 🙂
    Δικαστική επιθεώρηση; Ο Φλ. είχε συντάξει την περίφημη έκθεση για τις παρεμβάσεις του Κόλλια στο έργο της ανάκρισης για τη δολοφονία του Λαμπράκη.

  32. sarant said

    31: Πήγαινε αεροπορικώς, αφού! (το διόρθωσα, μερσί)

  33. 3,
    Τα πιθάρια απ´ το Θραψανό κάνουν θραύση!
    (Όχι κυριολεκτικά, ελπίζω!) 🙂

  34. 1,
    Μια σωστή κηρία!

  35. cronopiusa said

    Aχ, Αννούλα του χιονιά
    , Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες

    αν ο Μποστ σχολίαζε την άθλια επικαιρότητα, θα έβαζε την Ανεργίτσα και τον Πειναλέωνα να σχολιάζουν τον Χατζόπουλο και το μαγκάλι του

    Ανάλυσέ το..

  36. costisone said

    Ο Μποστ όσα χρόνια κι αν περάσουν είναι πάντα απολαυστικός. Επιπλέον η σάτιρά του αποπνέει ένα πνεύμα ανάλαφρης πολεμικής εναντίον της Δεξιάς η οποία κυριαρχούσε αγρίως εκείνη την εποχή. Νομίζω ότι το χιούμορ του Μποστ που ταιριάζει γάντι στην θετική πλευρά της λαϊκής αριστερής κουλτούρας μαζί με τον Μίκη που ταίριαξε γάντι (αλλά αριστουργηματικά) στην αρνητική πλευρά της ίδιας κουλτούρας εξηγούν την ανοχή του κόσμου της Αριστεράς στην πολιτική της ΕΔΑ και του ΚΚΕ της δεκαετίας του 1960 που οδήγησε στην δικτατορία.

    Δεν λέω βέβαια πως η πολιτική της Αριστεράς «έφερε» την δικτατορία, λέω πως στην ανάλυση των πολιτικών παραγόντων της συγκυρίας η πολιτική της ΕΔΑ και του ΚΚΕ κατατάσσεται στους ευνοϊκούς παράγοντες για την «επιτυχία» της δικτατορίας. Βεβαίως το πως εξηγείται αυτή η πολιτική από ιστορική άποψη, καθώς πως εξηγείται σε μια βαθύτερη ερμηνεία η άνθιση του Μποστ και η «άνθιση» του Μίκη είναι άλλο ζήτημα.

    Και πάντως Νίκο μιας που ανέφερες (δικό σου δεν είναι το κείμενο;) πως:

    «όμως ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν ανένδοτος υπέρ της διεξαγωγής νέων εκλογών, πράγμα που τελικά έγινε στις 16.2.1964 οπότε και πέτυχε θρίαμβο με 52,7% και συγκέντρωσε φαινομενικά ακλόνητη πλειοψηφία 171 εδρών, που όπως αποδείχτηκε τον Ιούλιο του 1965 ήταν πολύ λιγότερο ισχυρή απ’ όσο έδειχναν τα μαθηματικά».

    θα πρέπει να έχεις ακούσει (ή μάλλον είμαι πραγματικά περίεργος αν έχεις ακούσει), για τον «περιορισμένο εκλογικό ελιγμό» της ΕΔΑ στις πρώτες εκλογές και για τον «ευρύ εκλογικό ελιγμό» στις δεύτερες εκλογές χάρη στους οποίους (ελιγμούς) ο Παπανδρέου κέρδισε και την «μικρή» και την «μεγάλη» εκλογική «νίκη». Καμιά δύναμη δεν είχε ο Παπανδρέου αλλά και κανένας από την δυναστεία των Παπανδρέου εκτός από την «ευπιστία» των επιτελείων της Αριστεράς.

    Και επειδή η ιστορική φάρσα της δεκαετίας του 1960 επαναλαμβάνεται σήμερα ως ιστορικό δράμα (ανάποδα από την 18 Μπρυμαίρ) σπάζω το κεφάλι μου να αντιληφθώ ποιοι είναι οι πολιτιστικοί παράγοντες που παίζουν σήμερα το ρόλο που έπαιξαν τότε οι Μποστ και Μίκης αντίστοιχα.

  37. sarant said

    33-34: Βλέπω έχουμε κέφια! 🙂

  38. sarant said

    36: Κωστή, δικό μου είναι το κείμενο. Λέγοντας «ευρύ εκλογικό ελιγμό» στις δεύτερες εκλογές φαντάζομαι εννοείς την απόφαση να μην κατεβάσει συνδυασμούς η ΕΔΑ σε καμιά εικοσαριά περιφέρειες όπου δεν είχε ελπίδα να εκλέξει βουλευτή. Αυτό φυσικά το ξέρω και θα το γράψω όταν θα υπάρξει σκίτσο αφιερωμένο σε εκείνες τις εκλογές.

    Για τον «περιορισμένο εκλογικό ελιγμό» δεν θυμάμαι να έχω ακούσει. Πες μου τι ήταν.

  39. Δημήτρης Μ. said

    36. Είναι πολύ εύκολο να μιλάμε σήμερα (και εκ του ασφαλούς, ευτυχώς, για την ώρα) για «πνεύμα ανάλαφρης πολεμικής», αλλά όσοι τα έζησαν, μόνο ανάλαφρα δεν τα έζησαν. Ούτε ο ίδιος ο Μποστ τα έζησε ανάλαφρα. Το χτίσιμο της ΕΔΑ ήταν μια πολύ δύσκολη ιστορία, για όσους την έχτισαν, το ΄61 δεν ήταν παιχνίδι, ούτε τα Ιουλιανά, ούτε το χτίσιμο των Λαμπράκηδων (μια που ο λόγος για τον Μίκη). Ο ίδιος ο Μίκης έφαγε, αρκετές φορές, ξύλο, ως επικεφαλής των Λαμπράκηδων, παρά το ότι ήταν βουλευτής και πολλά άλλα θα μπορούσε να πει κάποιος που τα έχει ζήσει. Εγώ μόνο τα άκουσα.
    Μάλλον, λοιπόν, ανάλαφρη είναι η κριτική στους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, από την ασφάλεια της Μεταπολίτευσης.

  40. 39.
    Δεν ξέρω αν μιλάμε σήμερα εκ του ασφαλούς. Αν κρίνουμε από τα φαινόμενα η καταστροφή που έρχεται σήμερα είναι χειρότερη από την δικτατορία και ο κόσμος της Αριστεράς ποτέ δεν ήταν φαινομενικά πιο άοπλος ψυχικά από σήμερα. Αν υπάρχει έδαφος για ελπίδες είναι ότι τα φαινόμενα πάντοτε απατούν και μπορούμε να ελπίζουμε ότι τα πράγματα δεν θα εξελιχθούν όπως φαίνεται πως θα εξελιχθούν. Εγώ μιας που δεν έχω κρεμάσει τις ελπίδες μου σε τίποτα φαινόμενο, προσπαθώ να καταλάβω που βρίσκεται η βασιμότητα των παράλογων πραγμάτων που γίνονται και θεωρώ την σύγκριση με την δεκαετία του 1960 σημαντική για να καταλάβω αυτά που συμβαίνουν σήμερα.

    Όσο για την έκφραση «ανάλαφρη πολεμική» δεν έχει καθόλου να κάνει με το βάρος της εποχής που όπως είπα «κυριαρχούσε αγρίως» η Δεξιά. Παρεμπιπτόντως την δεκαετία την έζησα ενεργά, ήμουν στην νεολαία της ΕΔΑ και ήμουν από αυτούς που αποχώρησαν ακριβώς με την ευκαιρία της ίδρυσης της νεολαίας Λαμπράκη αλλά αυτά είναι άλλη ιστορία. όταν μιλάω λοιπόν για «ανάλαφρη» πολεμική εννοώ το στυλ της σάτιρας που ενώ φαίνεται επιφανειακή αναφέρεται σε ζητήματα που πάνε στο βάθος της πολιτικής κατάστασης. Μπορεί βέβαια το «ανάλαφρη» να μην είναι η σωστή λέξη οπότε φταίω εγώ για την παρατήρηση.

    Το αν έφαγε ξύλο ο Θεοδωράκης δεν έχω διάθεση να το αμφισβητήσω αλλά αυτό δεν σημαίνει πως η πολιτική (και η καλλιτεχνική) επίδραση της δουλείας του ήταν ευεργετική για την κοινωνία. Πολλά λέγονται για τον Μίκη αλλά εδώ δεν είναι ανάγκη να κάνουμε κουτσομπολιό, το σίγουρο είναι πως πρόκειται για προσωπικότητα μεγάλης εμβέλειας και η ποιότητα στις προσωπικότητες είναι χρήσιμη για την κοινωνία ακόμα κι αν ο ρόλος τους είναι εχθρικός στην κοινωνία. Και επειδή είναι προσωπικότητα μεγάλης εμβέλειας στην διάρκεια της χούντας τον πήραν από την Ελλάδα, νομίζω οι Γάλλοι, για να τον διαφυλάξουν.

    38.
    Νίκο, καλά το φαντάστηκα, δεν έχεις ακούσει πολλά σχετικά με τις δύο απανωτές εκλογές το 1963 και 1964. Υπήρξε μια μεγάλη διελκυστίνδα μέσα στην ΕΔΑ και με μερικούς που είχαν αρχίσει να φεύγουν από την ΕΔΑ, σχετικά με τις εκλογές αυτές…. «μικρός» το 63 και «μεγάλος» το 64 «εκλογικός ελιγμός» ήταν η έκφραση αυτών που έκαναν τους «ελιγμούς». Στις εκλογές του 63 υποστήριξαν «μερικώς» την Ένωση Κέντρου και στις εκλογές του 64 την υποστήριξαν «ολικώς». Δεν είναι μόνο ότι δεν κατέβασαν υποψήφιους εκεί που δεν είχαν ελπίδες να πάρουν έδρα, Την Ένωση Κέντρου αυτοί την κατασκεύασαν με δικά τους στελέχη π.χ. Κακλαμάνης και την νεολαία αυτοί την κουλάντριζαν μέσω αριστερών δημοσιογράφων που δούλευαν στο Συγκρότημα, π.χ, Αστέρης Στάγκος με βοηθούς τον Παπάζογλου και τον Παπαγιαννάκη. Στις εκλογές έδωσαν γραμμή να ψηφιστεί η Ε.Κ. και εκεί που κατέβασαν υποψήφιους με δικαιολογία να φύγει η Δεξιά.

    Τελικά οι εκλογές αυτές υπήρξαν το ναυάγιο δύο προσπαθειών. Ναυάγησε το σχέδιο του Καραμανλή να πραγματοποιήσει την λεγόμενη «βαθειά τομή» με την δημιουργία ενός δευτέρου αστικού κόμματος, με την βοήθεια των αριστερών διανοουμένων που έδωσε την άδεια να επιστρέψουν στην Ελλάδα (έτσι ήρθε και ο Θεοδωράκης αλλά και Κανδύλης, Δεσποτόπουλος Προβελέγγιος και άλλοι), Ναυάγησαν και οι ελπίδες για την δημιουργία μιας ανασυγκροτημένης Αριστεράς μετά από τους Αγώνες για το 114 και το 15% αφού τους καρπούς των αγώνων τους έδρεψε ο Παπανδρέου.

    Το αστείο ήταν ότι στις πρώτες νύξεις για να δώσει η κυβέρνηση αυτά που ζητούσαν οι φοιτητές με τους αγώνες τους ο Παπανδρέου απάντησε «αι παροχαί τέρμα» και ο Παπανούτσος που ήταν (νομίζω) τότε γ.γ. του υπουργείου Παιδείας απάντησε στις αιτιάσεις ότι τα πανεπιστήμια χρειάζονται εξοπλισμό λεφτά για εξοπλισμό δεν υπάρχουν εγώ «θα βάλω φοιτητές και στα κεραμίδια» !!

    Η εκλογική στάση της τότε Αριστεράς απογοήτευσε τον κόσμο και δημιουργήθηκε ένα κλίμα διαρροών πολύ πιο πέρα από την παραίτηση της ΕΔΑ από τις έδρες που τάχα δεν μπορούσε να πάρει. Δημιουργήθηκε ένα κλίμα ξεπουλήματος από το οποίο ποτέ δεν ορθοπόδησε η Αριστερά.

    Δεν είναι παράξενο όμως πως αυτά τα πράγματα δεν έχουν ακουστεί, αφού πρωταγωνιστές στους φοιτητικούς αγώνες ήταν ο Πάγκαλος ο Κωνσταντόπουλος ο Ράμφος και δεκάδες άλλοι που δεν ξέρω σήμερα τί θέσεις έχουν. Ακόμα και ο Νικολακόπουλος που έχει ζήσει από κοντά αυτές τις συζητήσεις λέει περίπου πως «ξαφνικά στην Θεσσαλονίκη» (τον άκουσα με τα αυτιά μου σε μια εκδήλωση για την Αριστερά της Θεσσαλονίκης και γελούσα) «μετά το ’64, έχουμε μια μεγάλη πτώση της εκλογικής δύναμης της Αριστεράς»!!!

    Βεβαίως αυτά που λέω εδώ είναι ελάχιστα από τα θέματα που συζητήθηκαν τότε. Υπάρχει μια γενική συσκότιση γύρω από την δεκαετία του ’60 στην δημιουργία της οποίας έχουν προσχωρήσει και αυτοί που (δευτερευόντως) θα είχαν καθήκον αλλά (κυρίως) θα είχαν και συμφέρον να τα φέρουν στο φως αντί να τα κρύβουν.

    Αλλά βλέπεις όλοι έχουν «μεγάλες προσδοκίες» για τρίτη φορά και (νομίζω) φαρμακερή. Αυτά θα ξεκαθαρίσουν όταν ξεκαθαρίσει το σημερινό επικίνδυνο τοπίο και οι προσδοκίες θα γίνουν καπνός. Μέχρι τότε εγώ δεν γλυτώνω αλλά ούτε και εσύ νομίζω από τους βέρους κομμουνιστές που ξαναφορτώνουν τον Λένιν (στον κόκκορα).

  41. Δημήτρης Μ. said

    40. Αγαπητέ μου, συγνώμη για τις «ασφάλειες». Νόμισα ότι ήσουν της γενιάς μου (μεταπολίτευση), όπου υπάρχει διάχυτη μια ανιστόρητη και ισοπεδωτική κριτική για το ΄60 (όπως και και μια, εξίσου ανιστόριτη, εξιδανίκευση, εξάλλου). Προφανώς η κριτική σου δεν είναι τέτοιου είδους και τα όσα έγραψες ήταν πολύ ενδιαφέροντα.

  42. @ 21

    Για την ακρίβεια, το περιστατικό με τον Καραμανλή και τον Νάτσινα το περιγράφει ο Βούλτεψης στο Παράρτημα της επανέκδοσης του βιβλίο του «Υπόθεση Λαμπράκη» (Α έκδοση 1966, επανέκδοση σε δίτομο ξαναδουλεμένη το 1998, βλ. το λινκ, και για όσους επισκέπτονται παζάρια βιβλίου, θα το βρουν σε προσφορά 5-6 ευρώ οι δυο τόμοι). Αυτό το κείμενο, το «Παράρτημα» το είχε γράψει ο Βούλτεψης για ένα αφιέρωμα το 1995 του Ελεύθερου Τύπου στην Υπόθεση Λαμπράκη, και τελικά αποφάσισε να το βάλει και στο βιβλίο.

    Για τον Κανελλόπουλο και τα «Ιστορικά δοκίμια» δεν το είχα υπόψη μου ότι αναφέρεται στην περίφημη φράση. Τώρα που ξέρω, θα το κοιτάξω, ευχαριστώ.

    Τα δυο βιβλία κάτω-κάτω, πραγματικά ένα πολύ αξιόλογο έργο, που διαβάζεται και σαν αστυνομικοπολιτικό θρίλερ. Αλλωστε, κι ο Βούλτεψης τέτοια φήμη είχε στα χρόνια που δούλευε στην Αυγή (1953-1967), ότι δηλαδή ανέπτυξε στην Ελλάδα έναν δικό του ιδιόμορφο τρόπο («αστυνομικοπολιτικό θρίλερ») ρεπορτάζ και κάλυψης θεμάτων που αφορούσαν ανθρώπινα δικαιώματα, ισονομία, ενέργειες του κρατικοπαρακράτους κ.λπ. Πολύ συχνά κάλυπτε τέτοιου είδους δίκες (π.χ. Γλέζος και στελέχη του ΚΚΕ αρχές δεκαετίας ’60, Γοργοπόταμος 1964, Παναγούλης 1976) και έβγαζε μετά τα αντίστοιχα βιβλία, με κορυφαία στιγμή του, ασφαλώς, την Υπόθεση Λαμπράκη, για την οποία μάλιστα βραβεύτηκε και το 1965 στον πρώτο σχετικό διαγωνισμό για δημοσιογράφους.

    http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&person=x&person_id=8141

  43. Πέπε said

    2, 4, 24, 27, 28, 30: Στην ποίηση, όπως και στα τραγούδια, δύο οποιαδήποτε φωνήεντα μπορούν να προφερθούν σε μία συλλαβή. Πάντα το ένα θα είναι το κυρίως συλλαβικό και το άλλο οιονεί ημίφωνο, ανεξάρτητα από το πώς προφέρονται στην κανονική γλώσσα. Με αυτά ως δεδομένα, το μονοσύλλαβό «ία» στο παράδειγμα του 30 («παρουσία δευτέρα») δεν είναι αντικανονικό.
    Έχω ωστόσο την αίσθηση ότι ειδικά όταν το πρώτο φωνήεν είναι [i] και έχουμε λέξη όπου κανονικά αυτό το [i] είναι συλλαβικό (π.χ. Βιέννη, παρουσιάζω) είναι προτιμότερο να παραμένει συλλαβικό και σε στίχο, ακριβώς για να αποφευχθεί κάθε υπόνοια ότι μπορεί να το διαβάσουμε [j]. Έτσι, στίχοι όπως «άιντε θύμα, άιντε ψώνιο / άιντε σύμβολο αιώ-ΝΙΟ» ή «όρ-ΘΙΟ πλάι σε μα-ΚΡΙΑ σπαθιά και σε στολές σχισμένες» είναι κάπως προβληματικοί. Αυτό δεν αναιρεί αυτό που λέει ο Άγγελος (30), ότι δηλαδή εξακολουθούμε να μην τα προφέρουμε «αιώ-njo», «όρθχιο» κλπ.
    ____________
    Κιούπκιοϊ:
    Ένα τοπικό δημοτικό τραγούδι μιλάει για μια Κιουπκιουλούδα, μια κοπέλα από το Κιούπκιοϊ. Υποθέτω ότι το -ούδα είναι η βορειοελλαδίτικη υποκοριστική κατάληξη και ότι το κανονικό ουσιαστικό είναι Κιουπκιουλούς (αρσ.) – Κιουπκιουλού (θηλ.). Με τη σύγχρονη, εθνικώς καθαρή ονομασία, πώς να λέγονται άραγε; Πρωτιανοί; Πρωτίτες; Πρωτιώτες; … (Καλά, σάμπως οι κάτοικοι του χωριού Εμμανουήλ Παππάς -πρώην Δόβιστας- πώς λέγονται…)

  44. ΕΦΗ ΕΦΗ said

    Ευχές για την Άννα, του Νικοκύρη και του καθένα.Αν δεν έχεις μια,τουλάχιστον μια, Άννα στη ζωή σου,είναι σα να σου λείπει ένα χρώμα(έλεγε φίλος Αννόπληκτος )
    34. Λιωστή κυρία 🙂

  45. sarant said

    44: Νάσαι καλά!

    43: Πέπε, κάποτε θα γράψω γι’ αυτή την «οπτική» (έτσι τη λέει ο Κοκόλης θαρρώ) ομοιοκαταληξία, όπως το ψώνιο/αιώνιο. Πολύ συχνή σε Καρυωτάκη, Σκαρίμπα, Κοτζιούλα.

  46. ΕΦΗ ΕΦΗ said

    43. Πρωταίοι,(Κοινότηττα Πρωταίων) τώρα οι ..Κιουπκιουλήδες ή μήπως Κιοπκιουλούδες

  47. ΕΦΗ ΕΦΗ said

    Αφηγείται ένας από το Κεντρί,το χωριό που ανέπτυξε επίσης την αγγειοπλαστική,είχε τσικαλαριά και τεχνεύτηκαν εκεί ελαφρύτερα σταμνιά από τα Θραψανιώτικα κι έκαναν κάπως αντίπραξη
    πίσσα παράδεισος, όλα ψέματα, μόνο Θραψανιώτη γάιδαρο να μην πειράξεις, γιατί θα σε σπάσει στο ξύλο

  48. Μαρία said

    46
    Ακριβώς. Τώρα Πρωταίοι παλιότερα Κιουπκιολήδες. Υπάρχει και επώνυμο Κιουπκιολής.

  49. Μαρία said

    43
    Ορθό όχι όρθιο.

  50. Γς said

    44:
    Σωστή -> Λιωστή (;)

  51. Γς said

    Και μας περιγράφει την αναχώρηση του Καραμανλή ο Μπόστ. Εφυγε πάει και τελείωσε. Τον είχαμε όμως και στο νου μας.
    Σε προηγούμενο άρθρο μας εδώ για άλλο σκίτσο του Μπόστ βρήκα και αυτό στον τύπο της ίδιας ημέρας.

  52. # 43
    Στο τραγούδι ακούς πως προφέρεται οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα αλλά όταν το βλέπεις γραμμένο υπάρχει. Γιατί ωραία όλα όσα λες αλλά δεν τα ξέρει ο καθένας να τα εφαρμόσει στην ανάγνωση και δεν είναι σωστό ο ποιητής να υποβάλλει τον αναγνώστη σε δοκιμασίες για να βρει τον ρυθμό, είναι αδυναμία του ποιητή όταν το κάνει. Μου θυμίζεις κάποιες (οθντκ) μαντινάδες με λέξεις από το υπερπέραν για να βγει η ρίμα και τους γραφικούς που τις θεωρούν «γλωσσικό πλούτο» !
    Σ’ αυτούς που «τρέχει» η ρίμα δεν νομίζω πως θα βρεις τέτοιες περιπτώσεις, ο καλός ποιητής θα βρει εναλλακτικές λύσεις, εδώ στον Μποστ αυτό έγινε προφανώς από βιασύνη να προλάβει την έκδοση.
    (φυσικά δεν αναφέρομαι σε περιπτώσεις όπου η γραφή καθορίζει την προφορά όπως βία, βια )

  53. sarant said

    Καλημέρα, ευχαριστώ για τα νεότερα!

  54. leonicos said

    Σπ. Αρκ @3 Ωρέα ι περιίγισι στο Θράψανο. Από τα πηο ενδηαφαίροντα των σχολίον. Δόσαι κη άλα! Ιδικά με τιν τωπωλαληά κε τους αγκιοπλάσταις. Σωστά πένεψες τω σπήτη σου, αξήζι!

    @11 Αρκ… Έχει το δυο πόρτες έχει η ζωή η Βίκη; Δεν θα το πίστευα ανν δεν το έβλεπα. Αλλά το είδα!
    Αυτό αύξησε το σεβασμό μου για τη Βίκη

    @14. Γιατί, αμφιβάλλεις ότι τα γαϊδούρια ζουν τόσο; Εγώ κοντεύω να τα πιάσω εις διπλούν, και δεν έχω περάσει από την Αμοργό ακόμα, που ή ΚΑΠΟΙΟΙ την αγαπούν πολύ ή ΟΝΤΩΣ εἶναι σπουδαῖο νησί. Άλλωστε το απέδειξε και ο αλέξης στο @17.

    @15 Αλέξη, μου λείπει και μένα ο κ. Εθνικόφρων! Ας μας πει πως είναι εντάξει και δε θέλουμε τίποτε άλλο! Έτσι κι αλλιώς εμείς παλιομπολσεβίκοι είμαστε.

    @26 Όφειλες! Δεν είναι χατίρι! Ο Ερντογάν είπε θα το ξανακάνει Κιούπκιοϊ από Πρώτη Σερρών. Πρέπει να κρατάμε αρχείο. Τις Κουκουβάουνες ποιος θα τις ξανακάνει Κουκουβάουνες, που κάποιοι ηλίθιοι μοντέρνοι το έκαναν Μεταμόρφωση;

    @35 Άλλη μια φορά Κρονοποιούσα, είσαι Άπιαστη και Απίθανη

    @37 Αλλά ο Κορτιζόνης στο @36 έβγαλε δόντια. Και δεν τα λέει άσχημα.

    @43 Πέπε, προφέρονται μαζί όταν δεν τονίζεται το πρώτο. ‘παρουσία δευτέρα’ δεν έχει μέτρο, όπως και να το πεις. Δεν έχει σχέση με το τραγούδι που παραθέτεις ούτε συγκρίνεται με το ‘ψώνιο/αιώνιο’ του @45. Όσο για το ‘όρ-ΘΙΟ πλάι σε μα-ΚΡΙΑ σπαθιά’ δεν έχει κανένα πρόβλημα ούτε υπάρχει ανάγκη να διαβάσεις / προφέρεις ja. Πάντως το παρουσjάσει είναι σκέτος Μποστ.

    @47 Έφη Έφη, ό,τι είπα στη Β. Μετά Τ. ισχύει και για σένα

  55. Γς said

    54 @ Λεώ
    (Στο τέλος για την ΕΦΗ-ΕΦΗ)

    Αυτό το «λιωστή» στο #44 εσύ το καταλαβαίνεις (#50);

  56. Γς said

    Πρίν 50 χρόνια λοιπόν…

  57. Γς said

    15 @ Alexis
    >Ο Εθνικόφρων τι έγινε ρε παιδιά;

    Πράγματι έχει εξαφανιστεί ο φίλος μας ο Μέγας Ευεργέτης του παρόντος Ιστολογίου.
    Ελπίζω να είναι καλά εις το “στερούμενον Διαδικτύου ερημητήριόν” του.

    Τον ζηλεύω, αν όντως υπάρχει τέτοιο ερημητήριο.

    Άλλο να θέλεις και άλλο να μην μπορείς να κάνεις διαφορετικά.
    Όπως το αεροπλάνο. Θέλεις δεν θέλεις, θα ασχοληθείς με τον εαυτό σου, με τα προβλήματά σου, με τα πλάνα σου, μέσα στα αεροπλάνα σου.
    Ναι, ήταν η πτήση ένα “στερούμενον Διαδικτύου ερημητήριόν”.

    Και ξαφνικά σκάει το τσάμπα Fly-Fi γμτ ατυχία μου.

  58. […] για το Παρίσι (είδαμε πριν από λίγο καιρό το σχετικό σκίτσο του Μποστ) και τον Παν. Κανελλόπουλο να έχει αναλάβει το άχαρο […]

  59. […] για το Παρίσι (είδαμε πριν από λίγο καιρό το σχετικό σκίτσο του Μποστ) και τον Παν. Κανελλόπουλο να έχει αναλάβει το άχαρο […]

Σχολιάστε