Τα τελευταία μεζεδάκια της χρονιάς

Κάποιες φορές δυσκολεύομαι να βρω τίτλο για το καθιερωμένο σαββατιάτικο άρθρο με τα μεζεδάκια που μαζέψαμε τη βδομάδα που μας πέρασε, αλλά όχι για το σημερινό, αφού σήμερα είναι το τελευταίο Σάββατο του 2014 κι έτσι σερβίρουμε τα τελευταία μεζεδάκια της χρονιάς -μάλιστα ο τίτλος αυτός έχει καθιερωθεί εδώ και τέσσερα χρόνια στο ιστολόγιο (αν έχετε περιέργεια, ιδού τα περσινά «τελευταία μεζεδάκια«).

Φέτος βέβαια η χρονιά δεν τελειώνει μέσα σε εορταστική ραστώνη ούτε με φούριες για πρωτοχρονιάτικα ρεβεγιόν, αλλά με ψηφοφορίες, φούριες για προσέλκυση βουλευτικών ψήφων και πιθανώς (όμως αυτό θα το μάθουμε τη Δευτέρα) με προκήρυξη εκλογών για το τέλος του Γενάρη ή τις αρχές Φεβρουαρίου. Πρωτόγνωρα πράγματα.

Πριν προχωρήσουμε στα μεζεδάκια, δυο ανακοινώσεις. Η πρώτη είναι ότι συνεχίζεται, αν και πλησιάζει προς το τέλος της, η ψηφοφορία του ιστολογίου για τη Λέξη της Χρονιάς. Ψήφοι θα γίνονται δεκτές ως την Τρίτη στις 6 μ.μ. και τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Μπορείτε να ψηφίσετε εδώ, αν δεν το έχετε ήδη κάνει (αν έχετε ήδη ψηφίσει, μην διπλοψηφίσετε διότι μπορεί να προκληθεί πιστωτικό γεγονός). Η συμμετοχή φέτος θα κινηθεί σε λίγο χαμηλότερα επίπεδα από πέρυσι, εκτός αν φιλοτιμηθείτε τις τελευταίες μέρες. Η πρώτη και η δεύτερη λέξη έχουν ξεχωρίσει (αν και τίποτα δεν αποκλείεται), όπως για τις επόμενες θέσεις γίνεται μεγάλη μάχη. Οπότε, ψηφίστε!

Η δεύτερη ανακοίνωση είναι ότι αύριο Κυριακή 28.12 στις 19.30 με έχει προσκαλέσει η λέσχη «Δρόμοι Φιλίας και Πολιτισμού» [Φερών 3 – ΗΣΑΠ Βικτώρια] για μια συζήτηση με θέμα ‘Μύθοι και αλήθειες για την ελληνική γλώσσα’. Θα χαρώ να σας δω εκεί.

Προχωρώντας στα καθαυτό μεζεδάκια μας, διάβασα ένα άρθρο για τις απάτες που γίνονται σε πακέτα οργανωμένων διακοπών. Λοιπόν: Tα κυκλώματα δίνουν «προσφορές» διακοπών σε σαλέ στην Ελβετία ή την Αυστρία με 300 ή 500 ευρώ. Χειμωνιάτικες νύχτες στο Γκντανσκ, που θα κόστιζαν ακόμη και 1.000 ευρώ την ημέρα ή τις δύο μέρες, μέσα από τις απατηλές αγγελίες μπορεί να διατίθενται ακόμη και 300 ευρώ.

Παρόλο που έχουν περάσει οι καιροί που με χίλια ευρώ (ή το ισοδύναμό τους) περνούσες καναδυό μήνες στο Γκντανσκ, η εργατούπολη της Βαλτικής δεν είναι τόσο ακριβή, ούτε τόσο περιζήτητη για χειμερινές διακοπές. To Γκστάαντ εννοούσε ο συντάκτης -αν και προσωπικά, αν είχα να διαλέξω ανάμεσα στα δύο, θα προτιμούσα να περάσω δυο-τρεις μέρες στο πρώην Ντάντσιχ.

* Χριστουγεννιάτικο μαργαριτάρι από τον κ. Τάκη Μίχα. Σε άρθρο στο protagon, γράφει: Μπροστά στα «αμαρτήματα» των δύο αυτών πολιτικών [του Κ. Σημίτη και του Κ. Καραμανλή], οποιεσδήποτε ατυχείς πιθανώς δηλώσεις, παραλείψεις ή συμφωνίες του ΓΑΠ αποτελούν υποσημειώσεις των υποσημειώσεων, στις οποίες ο σοβαρός μελετητής της ιστορικής long duree δεν πρόκειται να αφιερώσει  ούτε μία αράδα.

Ωστόσο, τα μεταξωτά γαλλικά θέλουν μια στοιχειώδη επιδεξιότητα. Την αξάν να την συγχωρήσουμε (durée κανονικά) αλλά longue κύριε Τάκη μας, γένους θηλυκού όπως και η durée.

Ο φίλος που το στέλνει επισημαίνει κι ένα ακόμα προβληματικό σημείο πιο κάτω, όπου ο κ. Μίχας λέει: όπως έγραφε ο Μάρξ κάπου στην Grundrisse αναφερόμενος στην επιστημονική έρευνα: «Εκείνο πού προέχει δεν είναι η απάντηση που δίνει κανείς σε ένα ερώτημα, αλλά ο τρόπος που θέτει κανείς το ερώτημα».

Είναι όμως δικαιολογημένος ο ενικός; Ο φίλος μου τονίζει ότι η λέξη είναι πληθυντικός, οπότε έπρεπε να βάλουμε «στις» ή «στα» Grundrisse, έστω «στους» (αν θέλει κανείς ν ‘ακολουθήσει το γερμανικό γένος), αλλά όχι «η».

Από την άλλη, συνηθίζεται στην ξένη βιβλιογραφία το έργο του Μαρξ να συντάσσεται με ενικό αριθμό. Και επειδή δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ξέρουμε γερμανικά για να μιλήσουμε ελληνικά, ομολογώ ότι εγώ τείνω προς το ουδέτερο γένος: το Γκρουντρίσε, αλλά ευχαρίστως θα ακούσω άλλες απόψεις.

Ο φίλος συνεχίζει: Και κρατάω και επιφύλαξη για το αν όντως έγραψε τέτοιο πράγμα εκεί ο Μαρξ, γιατί ένα πρόχειρο search στο κείμενο των Grundrisse δεν μου έβγαλε κάτι.

* Σε άρθρο για καβγά σε κινέζικο αεροπλάνο, γράφτηκε ότι η συμπλοκή έγινε «με την αεροσυνοδό να καταλαμβάνει προσπάθειες» να χωρίσει τις δυο επιβάτισσες που είχαν πιαστεί στα χέρια. Όπως καταλαβαίνετε, ήθελε να πει «να καταβάλλει».

* Γέλασε πολύ η μπλογκόσφαιρα πριν από μερικές μέρες όταν η βουλευτίνα της ΝΔ Κατερίνα Παπακώστα έσπευσε να αναδημοσιεύσει στο Τουίτερ ένα άρθρο από ιστότοπο της συμφοράς για «τη διατροφή του Πυθαγόρα και του Ιπποκράτη» που «εξαφανίζει το 95% των ασθενειών».

Και μόνο το ότι πιστεύει πως η οποιαδήποτε διατροφή θα μπορούσε ποτέ να «εξαφανίσει» το «95% των ασθενειών» δείχνει ότι η βουλεύτρια της ΝΔ είναι εντελώς άσχετη από θέματα υγείας. Και το γεγονός ότι σπεύδει να αναδημοσιεύει ειδήσεις από ιστοτόπους όπως το mikroskopio.gr δείχνει ότι δεν έχει καμιά κριτική ικανότητα.

Εκεί που γίνονται σοβαρά τα πράγματα είναι όταν σκεφτούμε ότι η κυρία Παπακώστα είναι… υφυπουργός Υγείας!

Και εκεί που γίνονται κωμικά είναι όταν δούμε ότι ανάμεσα στις προτεινόμενες τροφές του Πυθαγόρα και του Ιπποκράτη περιλαμβάνονται τα κόκκινα φασόλια και οι γλυκοπατάτες, που είναι καρποί του Νέου Κόσμου, που ήρθαν στα μέρη μας τους νεότερους αιώνες και φυσικά ήταν άγνωστα στον Πυθαγόρα και στον Ιπποκράτη. Κι άλλες τροφές ήταν άγνωστες στους αρχαίους Έλληνες της κλασικής αρχαιότητας, όπως τα λεμόνια. Τόση ευπιστία είναι επικίνδυνη σε κάποιον με κυβερνητικές ευθύνες.

* Πάντως, όσοι έσπευσαν να ειρωνευτούν το άρθρο και την αδαημοσύνη της υφυπουργού εστιάστηκαν μεταξύ άλλων στο τζίντζερ, θεωρώντας το επίσης τροφή του Νέου Κόσμου. Όχι όμως. Το τζίντζερ, που ήρθε από την Ασία, κατά πάσα πιθανότητα δεν ήταν γνωστό στα μέρη μας την εποχή του Ιπποκράτη, αλλά στην ελληνιστική εποχή το ήξεραν -άλλωστε και η λέξη τζίντζερ προέρχεται από το ελληνιστικό ζιγγίβερις -που βέβαια είναι δάνειο από ανατολική γλώσσα.

* Κι άλλο ένα μαργαριτάρι μέσω Τουίτερ, από την Αφροδίτη Αλ Σάλεχ, η οποία αποδίδει το γνωστό ρητό περί άπειρης ανθρώπινης βλακείας στον… Μπέρτολτ Μπρεχτ!

Όχι όμως. Το ρητό αυτό δεν το είπε ο Μπρεχτ -στον Αϊνστάιν αποδίδεται συχνά. Στην πραγματικότητα, πάντως, ούτε ο Αϊνστάιν το είπε, όπως έχουμε γράψει εδώ παλιότερα.

Δηλαδή, για να παραφράσω το ανέκδοτο με το μαγαζί που δεν πουλάει κρέας, η κυρία Αλ Σάλεχ κάνει λάθος. Το ρητό περί άπειρης ανθρώπινης βλακείας είναι το ρητό που δενείπε ο Αϊνστάιν, το ρητό που δενείπε ο Μπρεχτ είναι το «Τον φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δεν θα πεθάνει μόνος τσάκισέ τον».

* Τίτλος άρθρου στο (οΘντκ) σοβαρό Huffington Post: «Εικόνες που θυμίζουν Αρμαγεδών». Αρμαγεδώνα όμως θυμίζουν, διότι ο Αρμαγεδών(ας) κλίνεται.

* Ευτυχώς που οι υπάλληλοι στη ΝΕΡΙΤ προσλαμβάνονται αξιοκρατικά και όχι όπως στην αμαρτωλή ΕΡΤ. Σουπεράκι σε πρόσφατο δελτίο ειδήσεων: Συνέλληψη 16χρονου (το αλίευσε φίλος σχολιαστής χτες).

* Ενδιαφέρουσα ανορθογραφία στο (οΘντκ) σοβαρό Βήμα: Να χορέψουμε όλοι στους ρυθμούς του Πυρίχειου. Φαίνεται ότι ο κ. Σπελ Τσέκερ, ο μόνος διορθωτής που έχει απομείνει στις (οΘντκ) σοβαρές εφημερίδες, είχε πάρει άδεια λόγω εορτών. Το μαργαριτάρι να μην το χρεώσουμε στο ΚΚΕ, εκείνοι ξέρουν πώς γράφεται ο Πυρρίχιος. (Για τη σχέση του αρχαίου Πυρρίχιου με τον ποντιακό χορό δεν είμαι αρμόδιος να μιλήσω).

* Καμιά φορά βέβαια είναι καλό να μην ακολουθούμε τις συμβουλές του κορέκτορα, διότι αυτός μάλλον ευθύνεται για ένα αστείο λαθάκι σε άρθρο του Ν. Μπίστη στον ιστότοπο της Μεταρρύθμισης: Θα είναι δύσκολο γιατί πάμε σε ένα αγώνα contra omens… Η λατινικούρα θα έπρεπε να είναι contra omnes, εναντίον όλων, αλλά ο κορέκτορας είναι ρυθμισμένος στα αγγλικά, οπότε το omnes δεν το ξέρει και το μετατρέπει σε omens (οιωνοί). Και σιγά μην κοιτάξει άνθρωπος ξανά το κείμενο -που αν το ξανακοίταζε θα έβλεπε και το «εν πρώτης» και πολλά ακόμα λάθη τσαπατσουλιάς.

* Μια είδηση διαδίδεται τις τελευταίες μέρες με ταχύτητα στη μπλογκόσφαιρα, ότι βρέθηκε τάχα στο Αγιονόρος ο Μπάμπης ο φλου, δηλαδή ότι ο ήρωας του τραγουδιού του Παύλου Σιδηρόπουλου είναι υπαρκτό πρόσωπο, το οποίο μάλιστα σήμερα έχει γίνει καλόγερος στον Άθω.

Να το αντιμετωπίσουμε με δυσπιστία, παίρνοντας υπόψη και όσα έγραψε στον τοίχο του στο Φέισμπουκ ο Χριστόφορος Βερναρδάκης: Μέσα στη μούφα του διαδικτύου αλίευσα και αυτό: ένα site «ανακάλυψε» στο Άγιον Όρος ένα μοναχό, τον Προκόπιο, ο οποίος διατείνεται ότι ήταν στην κοσμική του ζωή ο Χαράλαμπος, από τον οποίον ο Παύλος Σιδηρόπουλος εμπνεύστηκε τον Μπάμπη τον Φλου!! Δεν ξέρω τι τους δίνουν εκεί στο Άγιον Όρος και πίνουν αλλά ο Μπάμπης ο Φλου ήταν υπαρκτό πρόσωπο και ΔΕΝ ήταν ο Πατήρ Προκόπιος. Ο Μπάμπης ήταν πατέρας του Νίκου Τζονιχάκη. Ο Νίκος Τζονιχάκης ήταν κολλητός φίλος του Παύλου, που ζούσε για το ροκ. Το 1968 διετέλεσε για ένα φεγγάρι τραγουδιστής των MGC, όταν ο Πουλικάκος ήταν στη φυλακή για κατοχή μαύρου. Ο Τζονιχάκης είχε όπως λένε οι ειδικοί στεντόρεια ροκ φωνή και πηδούσε σαν αίλουρος πάνω στη σκηνή, γι’αυτό και απεκλήθη «ο έλληνας James Brown». Τον Τζονιχάκη τον είχε συλλάβει η χούντα και τον κούρεψε ο ίδιος ο Λαδάς προσωπικά. Ζούσε μέσα στην απόλυτη φτώχεια και την πείνα, σε ένα υπόγειο που πλημμύριζε συνεχώς, γι’ αυτό και είχε το παρατσούκλι «υδραυλικός». Μια μέρα διηγήθηκε στον Παύλο την ιστορία του πατέρα του και ο Παύλος σιγά-σιγά έφτιαξε το τραγούδι. Ο Τζονιχάκης δεν ήθελε να μαθευτεί η ιστορία του μπεκρή πατέρα του, αλλά ο Παύλος επέμενε (σχετική πηγή είναι το βιβλίο του Μανώλη Νταλούκα: Το βιβλίο των ηρώων του τρόμου, εκδ. Οξύ, 2011). Από τη φάτσα του πατέρα Προκόπιου δεν μου προκύπτει επίσης ότι «έχει τσιμπολογήσει ξανθιές»….

* Και κλείνουμε με το νεότερο θύμα του Νόμου του Μπούμερανγκ (ή Νόμου του Μέφρι), που λέει ότι όποιος σπεύδει στο Διαδίκτυο να διορθώσει κάποιο λάθος (ορθογραφικό, ας πούμε) του συνομιλητή του, πολύ συχνά διαπράττει κι αυτός ένα λάθος, καμιά φορά σοβαρότερο.

Πρόκειται για τον βουλευτή Θανάση Πλεύρη, γνωστό και ως ιό του Πλεύρη. Σε αντιπαράθεση που είχε στο Τουίτερ, ένας χρήστης του έγραψε «στης εκλογές θα πάρετε άδεια επαόριστον στης Μπαχάμες για 20 χρόνια» και ο κ. Πλεύρης απάντησε απλώς «Το στις γράφετε με ι».

«Το γράφεται γράφεται με αι» του απαντησε άλλος χρήστης, και ο νόμος του Μέφρι είχε καταγράψει ένα ακόμα θύμα.

* Καλό σαββατοκύριακο, τελευταίο της χρονιάς!