Τα τελευταία μεζεδάκια του Αυγούστου

Ακούγεται λίγο ποιητικός ο τίτλος, δεν βρίσκετε; Αλλά δεν έβρισκα άλλον, οπότε προσέφυγα στην παλιά και δοκιμασμένη μέθοδο της ημερολογιακής τιτλοφόρησης, που μένει πάντα για τελευταία λύση. Με την ίδια λογική, την επόμενη βδομάδα θα έχουμε τα πρώτα μεζεδάκια του Σεπτεμβρίου, αν και ελπίζω ως τότε να βρω κάτι καλύτερο.

Θα μπορούσα να τα πω και ‘διακεκαυμένα’ μεζεδάκια, οπότε θα σας αιφνιδίαζα -διότι στην Ελλάδα δεν τον λες και καύσωνα αυτόν που επικρατεί. Όμως στη Λοθαριγγία έχουμε εδώ και δυο μέρες ουρανόν ανέφελο και θερμοκρασίες πάνω από 30 βαθμούς -η εικόνα δια του λόγου το αληθές. Με τέτοια ζέστη, μην περιμένετε πολλές σοφίες σήμερα.

Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα να τα πω και «μπουρκινικά» μεζεδάκια, μια και το θέμα του μπουρκινιού (σικ, ρε) ακούστηκε πολύ την περασμένη εβδομάδα και μάλιστα πριν από λίγη ώρα πληροφορήθηκα ότι το Γαλλικό Συμβούλιο Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την πρώτη απόφαση απαγόρευσης του μπουρκινιού που είχε εκδώσει ο δήμος Βιλνέβ-Λουμπέ. Αυτό βέβαια ισχύει και για όλες τις ανάλογες αποφάσεις που είχαν εκδώσει αρκετοί (γύρω στους τριάντα) δήμοι της Κυανής Ακτής.

Το ΣτΕ έκρινε ότι η απόφαση του δημάρχου συνιστά «σοβαρή και έκδηλα παράνομη παραβίαση των θεμελιωδών ελευθεριών, που είναι η ελευθερία της μετακίνησης, η ελευθερία της συνείδησης και η προσωπική ελευθερία». Αναμενόμενη αλλά ευχάριστη εξέλιξη.

Τέλος, ο φίλος μας ο Μιχάλης θα μπορούσε να συνδυασει το μπουρκίνι με τα κυνικά καύματα και να γράψει για «μπουρκυνικά μεζεδάκια» -αλλά σταματάω εδώ τον πρόλογο γιατί κοντεύει να γίνει σαν εκείνο το ανέκδοτο (δεν το λέω, διαβάζει κι η μαμά μου) που τελειώνει με την ατάκα «από οργάνωση όμως σκίζουμε».

* Και ξεκινάμε με ένα γραμματικό μουστάκι, από την ανακοίνωση της βουλεύτριας της ΝΔ (αλλά και δημοσιογράφου, θαρρώ) Σοφίας Βούλτεψη για την υποτιθέμενη στοχοποίηση δημοσιογράφων. Δεν θα σταθώ στην ουσία της υπόθεσης, αλλά θα πάω στην κατακλείδα της ανακοίνωσης, όπου διαβάζω:

Μέθοδοι γνωστοί που έχουν χρησιμοποιήσει και συνεχίζουν να χρησιμοποιούν όλα τα αυταρχικά καθεστώτα, στέλνοντας τους αντιφρονούντες άλλοτε στα γκουλάγκ και στα ψυχιατρεία και άλλοτε στη Γυάρο.

Τώρα, κάπως υπερβολικό φαίνεται το να παραλληλίζει κανείς τη Γυάρο ή το γκουλάγκ με την επισήμανση ότι ο τάδε ισχυρισμός είναι συκοφαντικός, αλλά προσέξτε επίσης το «μέθοδοι γνωστοί». Είναι πάντως αλήθεια ότι τα θηλυκά σε -ος, παρόλο που είναι υπαρκτά στη γλώσσα, το έχουν το προβληματάκι τους ήδη από την εποχή του Αριστοφάνη που έβαζε τον Σωκράτη να συνιστά στον Στρεψιάδη να λέει «καρδόπη» την κάρδοπο.

* Μια καλή είδηση με αμφίσημο τίτλο: Αυτόφωρο για όποιον βασανίζει τα ζώα με εγκύκλιο του Αρείου Πάγου

Όπως λέει και ο φίλος που στέλνει το μεζεδάκι, ο τίτλος έχει μια ασάφεια· δεν ξεκαθαρίζει τι ισχύει για αυτούς που βασανίζουν ζώα με άλλα νομικά κείμενα.

* Σχόλιο αναγνώστη στο protagon.gr, σε άρθρο του Κ. Γιαννακίδη όπου και η ρητορική ερώτηση «τι είναι εκείνο που μας εξημερώνει στην Επίδαυρο». Κοπυπαστώνω:

Νομίζω οτι η απάντηση στο ερώτημα σου αρθρογράφε ειναι η αίσθηση ημετέρας παιδείας και to respect που νοιώθει κανείς γι’ αυτους που λειτούργησαν στον ιδιο χώρο 2500 ετη πριν κ ως σήμερα.

Ρισπέκτ!

* Σε μια αρκετά δυσάρεστη υπόθεση, ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του ΟΑΣΘ καταγγέλλεται ότι έκανε αντισημιτικές δηλώσεις κατά τη διάρκεια της γενικής συνέλευσης του σωματείου. Παίρνοντας αφορμή από το γεγονός ότι η συνεδρίαση γινόταν στην αίθουσα «Μπεναρόγια» φέρεται να είπε ότι «βρισκόμαστε σε αυτήν την αίθουσα που φέρει το όνομα ‘Μπεναρόγια’ εξ αιτίας ενός σφάλματος που έκανε ο Θεός όταν έκανε τους Εβραίους», ενώ, κατά το ρεπορτάζ, δεν παρέλειψε και την κατάπτυστη ατάκα «δυστυχώς ο Χίτλερ δεν ολοκλήρωσε το έργο του».

Προσπαθώντας να συμμαζέψει τ’ ασυμμάζευτα, ο κ. πρόεδρος δικαιολογήθηκε ότι «το μόνο που είπα είναι ότι ο Θεός έκανε τους Εβραίους και αυτοί σταύρωσαν τον Χριστό. Οι πλειοψηφίες σταύρωσαν τον Χριστό, όπως έκαψαν τον Κοπέρνικο ή φυλάκισαν τον Κολοκοτρώνη».

Το ποιος σταύρωσε τον Χριστό και ποιος φυλάκισε τον Κολοκοτρώνη το συζητάμε, αν ήταν οι πλειοψηφίες ή όχι, αλλά τον Κοπέρνικο δεν τον έκαψε κανείς -στο κρεβάτι του πέθανε, λίγο μετά την έκδοση του μνημειώδους βιβλίου του το 1543 (και, κατά σύμπτωση, οχτώ μέρες πριν από την Άλωση της Πόλης). Ο Τζορντάνο Μπρούνο, ναι, αυτός πέθανε στην πυρά.

* Στο ίδιο άρθρο, με ενοχλεί που βλέπω την ιστορική Φεντερασιόν να γράφεται αγγλικά στο κείμενο: χρησιμοποίησε ιδιαιτέρως απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς τόσο κατά του ιδρυτού της Federation όσο και συλλήβδην κατά όλων των Εβραίων.

Η αντίρρησή μου δεν είναι μόνο για λόγους αρχής. Ας πούμε ότι έχουμε έναν αναγνώστη που δεν ξέρει τίποτα για τη Φεντερασιόν, πώς θα διαβάσει το «της Federation» στο κείμενο; Της Φεντερέισιον θα το διαβάσει. (Και όχι στα γαλλικά, διότι στα γαλλικά, αν τα ξέρει, θα ξέρει ότι γράφεται Fédération, ενώ στα λαντίνο Federacion). Οπότε, Φεντερασιόν, όπως άλλωστε έχει καθιερωθεί.

* Δήλωσε ο χρυσός πρόεδρος της ΚΕΔΕ κ. Πατούλης: Από το πανεπιστήμιο θυμάμαι τον κ. Πολάκη, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ τότε που «έχτιζε» καθηγητές, για τα μαθήματα..

Μπορείς να θυμηθείς κάτι που δεν υπάρχει; Η μεν ΑΝΤΑΡΣΥΑ ιδρύθηκε το 2009, ο δε Πολάκης στο πανεπιστήμιο ήταν στο ΚΚΕ, που δεν ασχολιόταν με τέτοιου είδους οικοδομικές εργασίες.

* Άρθρο στην Εφημερίδα των Συντακτών σχολιάζει διάφορα γλωσσικά λάθη. Όλα καλά, αλλά ένας φίλος επισημαίνει μια άστοχη χρήση κλισέ, στη φράση:

Ολα λέχθηκαν από χείλη δημοσιογράφων και πολιτικών, όχι από τυχαίους παρουσιαστές οι οποίοι ούτως ή άλλως είναι εκτός συναγωνισμού – μια ομάδα μόνοι τους. Γλώσσα λανθάνουσα, θα πείτε.

Όπως παρατηρεί ο φίλος, η παροιμιακή «λανθάνουσα γλώσσα» φανερώνει, έστω και άθελα, την αλήθεια. Εδώ δεν έχουμε κάτι τέτοιο, οπότε η χρήση του κλισέ είναι μάλλον άστοχη. Θα ταίριαζε κάτι άλλο, ας πούμε «Λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε» ή «Ουδείς αλάνθαστος» ή «Ο αναμάρτητος κτλ.»

* Έγινε ένας μικροσεισμός χτες το απόγευμα, αισθητός πάντως στον ανταποκριτή μας στην Ανατολική Αττική. Σύμφωνα με το τουίτερ του Σκάι, έγινε «ανάμεσα σε Εύβοια και Χαλκίδα», αλλά τέτοια λάθη εκ παραδρομής δείχνουν έλλειψη γνώσεων μόνο όταν τα διαπράττει (αν τα διέπραξε) ο Τσίπρας. Εδώ πρόκειται απλώς για ένα λάθος που έγινε πάνω στη φούρια της δουλειάς και με το άγχος να προλάβουν την είδηση.

Ανάμεσα Εύβοια και Σκύρο έγινε ο σεισμός πάντως.

* Η ακλισιά της εβδομάδας από το Βήμα, σε άρθρο για την ανασύνθεση του προσώπου μιας Αιγύπτιας της εποχής των Φαραώ, στον τίτλο κιόλας: Ιδού η αγαπημένη τού Άμμων.

Αλλά ο Άμμων κλίνεται, παιδιά. Του Άμμωνα ή του Άμμωνος αν σας αρέσουν οι μεταξωτές περισκελίδες.

Χώρια που έτσι όπως το βλέπει κανείς πάει το μυαλό του στις άμμους.

* Με ρωτάει φίλος αν συμφωνώ με τη χρήση της λέξης «κοινωνός» στην ανακοίνωση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου για τα κρούσματα ελονοσίας:

Επειδή από τα ΜΜΕ καταστήκαμε κοινωνοί κρουσμάτων ελονοσίας, τα οποία μπορούν να δημιουργήσουν δυσμενείς επιπτώσεις στην εικόνα της χώρας λόγω της τουριστικής περιόδου η οποία συνεχίζεται, παρακαλούμε το ταχύτερο δυνατό να μας αναφέρετε τυχόν κρούσματα ελονοσίας τα οποία έχουν εμφανισθεί στην περιοχή ευθύνης σας, ή άλλων μεταδοτικών νοσημάτων, λόγω και του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος, προκειμένου να προβούμε σε ενέργειες που οφείλουμε, για την προστασία της δημόσιας υγείας.

Πέρα από το ότι με άθλιο τρόπο συσχετίζεται η ελονοσία ύπουλα με άλλα μεταδοτικά νοσήματα και αυτά με τους πρόσφυγες, θα έλεγα ότι το «καταστήκαμε κοινωνοί κρουσμάτων ελονοσίας» είναι αδέξιο. Μπορείς να πεις «τον κατέστησα κοινωνό της υπόθεσης» αλλά «κοινωνοί κρουσμάτων» είναι μάλλον αυτοί που έχουν υποστεί τα κρούσματα -όχι;

Πόσο πιο ωραίο είναι να μιλάς τη γλώσσα του μπαμπά σου: ενημερωθήκαμε, πληροφορηθήκαμε, περιήλθε σε γνώση μας…

* Άλλος φίλος με ρωτάει αν συμφωνώ με τον χαρακτηρισμό «εμβληματική» σε άρθρο της Lifo, όπου μια φωτογραφία από τον φονικό σεισμό της Ιταλίας, που δείχνει μια τραυματισμένη καλόγρια, χαρακτηρίζεται «εμβληματική φωτογραφία».

Καινούργιο εμβληματάκι μου και πού να σε κρεμάσω, θα έλεγα. Κατά τη γνώμη μου, για να χαρακτηριστεί κάτι «εμβληματικό» πρέπει να περάσει και κάποιο χρονικό διάστημα. Δεν αποκλείω, βέβαια, να είναι μόνο δική μου αυτή η γνώμη -και, σε κάθε περίπτωση, τα δυο τελευταία δεν είναι σοβαρά λάθη, πιο πολύ αφορμή για συζήτηση δίνουν.

* Και κλείνω με κάτι ανεπίκαιρο, αλλά τώρα κυκλοφόρησε στο Τουίτερ. Η φωτογραφία είναι από την αναμνηστική πλάκα έξω από το Ελληνικό Σχολείο του Λονδίνου.

Αν προσέξατε, στο όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου υπάρχει λατινικό D αντί για το Δ -βέβαια, ίσως αυτός που χάραξε την επιγραφή να μην ήξερε ελληνικά.

Λίγο με παραξενεύει και το «Οι γονείς», λες και είναι αγγελία για τη γέννηση παιδιού.

(Και για να μην αφήσω αμνημόνευτο και τον Μέφρι: Η χρήστρια (σικ, ρε) που δημοσίευσε στο Τουίτερ τη φωτογραφία, σχολίασε: «Τους πήρε έξι χρόνια για να κάνουν την ταμπλέτα και την έκαναν και λάθος!» Αλλά, εκτός αν το λέει ειρωνικά, αυτό το πράγμα στα ελληνικά δεν λέγεται ταμπλέτα).

Καλό σαββατοκύριακο!