Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και… όλα τα άλλα

20 λέξεις της Κυπριακής

Posted by sarant στο 4 Ιουλίου, 2019


Παρακολουθώ μια ομάδα του Φέισμπουκ που μελετάει την Κυπριακή Ελληνική διάλεκτο. Το αν η Κυπριακή είναι διάλεκτος, ιδίωμα ή γλώσσα, αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό πολιτική απόφαση, οπότε ας το αφήσουμε προς το παρόν. Πάντως είναι μια γλωσσική ποικιλία διαφορετική από την κοινή νεοελληνική.

Χτες, ένα μέλος έβαλε, υπό τύπον κουίζ, είκοσι δάνειες λέξεις της Κυπριακής (τελικά η μία δεν ήταν δάνεια λέξη). Μια και εδώ στο ιστολόγιο τέτοια θέματα μάς αρέσουν, αντέγραψα τον κατάλογο και τον παραθέτω, μαζί με τις απαντήσεις που δόθηκαν, τις οποίες όμως συμπληρώνω, βασιζόμενος στο λεξικό του Κ. Γιαγκουλλή «Θησαυρός κυπριακής διαλέκτου».

Για αυτες τις 20 δάνειες λέξεις, ο θεματοθέτης αναφέρει ότι χρησιμοποιούνται καθημερινά στην κυπριακή διάλεκτο αν και στη σχετική συζήτηση άλλα μέλη της ομάδας, επίσης Κύπριοι, δήλωσαν ότι αγνοούν πολλές από αυτές. Πάντως, μία λέξη ανήκει και στην κοινή νεοελληνική οπότε κακώς μπήκε στον κατάλογο.

  1. ακκιπέττι
  2. άσιλα
  3. άσσιοηλε
  4. άτζιαπίσσου
  5. βερεσιέ
  6. γιάλιαλι
  7. γιάομαν
  8. εσσιέκκιπι
  9. ζαττίν
  10. ιμίσιημου
  11. καηρέττιν
  12. κκέσκιμον
  13. κουλάκκιν
  14. κούτζιουλα
  15. μάγκουμου
  16. οξά
  17. περικκιάττερσιν
  18. πέρκιμον
  19. πιλέ μου
  20. σικκιμέ

Μπορείτε να μαντέψετε τι σημαίνουν;

Η λέξη που κακώς μπήκε στον κατάλογο είναι η αρ. 5, βερεσιέ -βερεσέ στην κοινή. To «σι» πριν από φωνήεν δηλώνει παχύ σ. Ας πούμε δυο λόγια για τις άλλες.

  1. ακκιπέττι: στο τέλος, τελικά. Ακκιπέττι τζι ο Θεός μου άκουσέν τους. Από το τκ. akibet < αραβ. aqibat
  2. άσιλα ή άσιλ: πράγματι, όντως. Η κουβέντα που μου είπες είναι άσιλα σωστή. Από τκ. asιl
  3. άσσιοηλε ή χασσιοηλε: τι ωραία! έτσι μπράβο! τα καταφέραμε! Από τκ. ha şöyle
  4. άτζιαπίσσου ή άτζιαπα: μήπως, άραγε. Μα άτζαπα εν σκοτεινά τζι ομπρός τους έν θωρούσιν; Από τκ. acaba-aceba.
  5. βερεσιέ: Ε, αυτό το ξέρουμε.
  6. γιάλιαλι ή γιάλι άλι: σιγά σιγά. Κακώς μπήκε στον κατάλογο διότι είναι ελληνικής ετυμολογίας λέξη (πρβλ. αγάλι αγάλι)
  7. γιάομαν: ανάρπαστος. Εγινήκαν γιάομαν οι παττίσιες σήμερα. Από το τκ. yagma, απ’ οπου και το γιάγμα της κοινής. Ο Γιαγκουλλής θεωρεί ότι η τουρκική λέξη προέρχεται από το ελλ. διάγω, αλλά ο Μπαμπινιώτης θεωρεί ότι το διαγουμίζω είναι δανειο από το yagma.
  8. εσσιέκκιπι: με το ζόρι. Δε θέλουμε κανείς να φορά τη φανέλα της ΑΕΛ με το ”εσσιεκκιπι” Από το τκ. esek gibi που σημαίνει κατά λέξη «σαν το γαϊδούρι», αφού εσέκ είναι ο γάιδαρος.
  9. ζαττίν: Αυτή τη λέξη βρίσκω να την εξηγούν διαφορότροπα, αν και οι αποκλίσεις δεν είναι σημαντικές. α) άλλωστε, εξάλλου, β) είτε έτσι είτε αλλιώς, γ) στην πραγματικότητα, πάντως. Πχ ζαττίν το πλάσμαν το κακόν πάντα κακά γυρεύκει. Από τκ. zaten.
  10. ιμίσιημου ή μις μισι μου: τάχα, δήθεν. Ιμισιημου εκαμεν πώς δεν με είδεν Από το τκ. imis και την προσωπική αντωνυμία
  11. καηρέττιν, στην έκφρ. «κάνε καηρέττιν = κάνε γρήγορα». Μόνο του σημαίνει «προσπάθεια, ζήλος». Από το κτ. gayret, απ’ όπου και το καερέτι της κρητικής, που μάλλον «υπομονή» θα το πούμε.
  12. κκέσκιμον: μακάρι. Από τκ. keske και την προσωπική αντωνυμία «μου».
  13. κουλάκκιν: αυτί, ακρόαση. Στην έκφρ. «βάλε κουλάκκιν» = άκου! Από τκ. kulak.
  14. κούτζιουλα και κούτζιλα: με δυσκολία. Κούτζιουλα τα κατάφερεν στα πόθκια του τζι εστάθην. Από τκ. güç / küç
  15. μάγκουμου και μάγκου: τουλάχιστον. Εν ήρτες εψές, μάγκουμου έρκου πόψε. Aπό ιταλ. manco και προσωπική αντωνυμία.
  16. οξά: ή, αλλιώς, διαφορετικά. Είμαι κίνκι οξά εκκεντρική; Από τκ. yoksa. Πρέπει να υπάρχει και στα κρητικά.
  17. περικκιάττερσιν: έκφρ. ευχαριστίας όταν σου δίνουν κάτι (παράδειγμα χρήσης) Από τκ. bereket versin, που μας θυμίζει τα δικά μας μπερεκέτια.
  18. πέρκιμον και πέρκι: μακάρι, ίσως. Από τκ. belki. Στη λέξη αυτή έχουμε αφιερώσει παλιότερα άρθρο.
  19. πιλέ μου: τουλάχιστον. Έδωκές του κουπέπια; Πιλέμου αρέσαν του; Aπό τκ. bile.
  20. σικκιμέ: Δεν με νοιάζει, αδιαφορώ. Ο Γιαγκουλλής πιο απερίφραστα: στην πούτσα μου, ας γίνει ό,τι θέλει. Από τκ. sikmek, απ’ όπου και το «α σιχτίρ» το δικό μας για το οποίο προσεχως θα δημοσιευτεί άρθρο του Ν. Νικολάου. Στη δική μας αργκό έχουμε την εκφραση «σικιμέ καντάρ«.

 

Θα με ενδιέφερε στα σχόλια να αναφερετε αν τυχόν κάποια από τις λέξεις αυτές (πλην του βερεσέ) έχει αντίστοιχες σε κάποια ελλαδίτικη ντοπιολαλιά -αν και σημειώνω κάποιες περιπτώσεις. Οι Κύπριοι (ή οι γνώστες της Κυπριακης) θα μπορούσαν επίσης να αναφέρουν παραδείγματα χρησης των λέξεων.

147 Σχόλια to “20 λέξεις της Κυπριακής”

  1. Theo said

    Καλημέρα!

    Το γιάγμα το λέμε και στην Έδεσσα, κυρίως σε παιδικά παιχνίδια όπου κάποιος τα παίρνει όλα.
    Τις υπόλοιπες (πλην βερεσέ) τις αγνοώ.

  2. Καλημέρα

  3. takis#13 said

    Καλημέρα , το 9. ζαττί το λέμε και μεις στην Κω (με την ίδια έννοια) . Επίσης λέμε και το 11. κα(η)ερέτι με την έννοια της υπομονής «κάμε κα(η)έρετι» – κάνε υπομονή . Αυτές τις έχω ακούσει . Μπορεί να υπήρχαν και κάποιες από τις άλλες , αλλά πρέπει να ρωτήσω τους μεγαλύτερους.

  4. Παναγιώτης Κ. said

    Κάποιος που γνωρίζει την ποντιακή διάλεκτο να μας πει αν βρίσκει κοινές λέξεις ανάμεσα στα Κυπριακά και τα Ποντιακά. Για να εξετάσουμε και αυτή την εκδοχή.

  5. takis#13 said

    Mε διορθώνει η μάνα μου : καηράττι που τόχει (θέληση , κουράγιο που τόχει)

  6. Και στα τούρκικα το zaten έχει την ίδια ευελιξία χρήσης/δυσκολία μετάφρασης.

  7. Γιάννης Κουβάτσος said

    Να και ένα κουίζ με δάνειες λέξεις της κυπριακής:
    https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://studentlife.com.cy/2018/07/16/quiz-mporeis-na-vreis-apo-poies-chores-proerchontai-aytes-oi-kypriakes-lexeis%3Fcat%3Dfun-stuff/quiz&ved=2ahUKEwjzm6rI3ZrjAhUGyaQKHXDsBT0QFjADegQIBxAC&usg=AOvVaw1L4UgOCzXNztM4JGJ6-ijK&cshid=1562225045380

  8. Alexis said

    Καλημέρα.
    Δεν γνώριζα καμία πλην του βερεσέ φυσικά.
    Και μήτε που τις έχω ξαναματακούσει!

  9. leonicos said

    Δεν ήξερα καμιά κι έχω κάνει με κυπρίους. Είναι πολύ ‘ψαγμένες’

    ας προσθέσω μερικές που λείπουν, αν και το ζητούμενο δεν είναι αυτό. Αλλά δεν θα σας πέσουν βαριές.

    βουρω = τρέχω, βιάζομαι, φακώ = χτυπώ π.χ. κόρη, φακούν, βούρα κι άνοιξε

    συγράζει, ηρεμεί η φύση, γίνεται ησυχία

    ξιφαράσω ξαφνιάζω, τρομάζω

    Βούτημαν ήλιου κι ύστερις πό’ναι πο να σιγράσει
    πο εν έσιει πλάσμαν ζωντανόν που να σε ξιφαράσει

    Αυτά, αντί για καλημέρα.

    Τέλειωσα την πρώτη Ωεσή του Κουίντου. Μένουν 13

  10. leonicos said

    Ωδή του Κουιντου

  11. Πέπε said

    Καλημέρα.

    Νομίζω ότι υπάρχει στα ποντιακά «γιόξαμ» = «ή» διαζευκτικό, που αντιστοιχεί στο 16, οξά.

    Κατά τα άλλα, μόνο το μάγκουμου και το πέρκιμον μου λένε κάτι, επειδή τα ‘χουμε ξανασχολιάσει εδώ.

    Πάντως διακρίνω μια προσπάθεια να τονιστεί πόσο διαφορετικά είναι τα κυπριακά από τα κοινά ελληνικά, στο άκουσμα και στις ρίζες, κάτι που βέβαια υπονομεύεται από τα σχόλια όσων Κυπρίων δεν ήξεραν κάποιες από τις λέξεις.

  12. sarant said

    Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!

    3 Με ποια ακριβώς έννοια το λέτε το ζαττί;

    7 Έχει όμως ένα βασικό σφάλμα, ότι οι λέξεις δεν προέρχονται από χώρες αλλά από γλώσσες. Όχι από τη… Σαουδική Αραβία αλλ’ από τ’ αραβικά.

  13. Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said

    Το ζατίν το χρησιμοποιούν και στην Ποντιακή. Το γιάγμα το άκουγα παιδί (όταν λχ κάποιος πετούσε στον αέρα μιά δέσμη χαρτονομίσματα, προτρέποντας τους υπόλοιπους της συντροφιάς να σπεύσουν και να τα μαζέψουν! 🙂 Φυσικά, τότε νομίζαμε ότι γιάγμα είναι ο διασκορ[πισμός ή κάτι τέτοι!!)

  14. gpoint said

    Αυτά τα κυπριακά πρώτη φορά τα ακούω…τα μιλάνε μέσα στην Κύπρο ή έξω απ’ την Κύπρο :

    (έχω μείνει στα αμάδκια, τα ριάλια, την Αστον Βίλα και τον μπεζεβέγκη )

  15. Ατζάπαμ, το «μπερεκέτ βερσίμ» ξέπεσε τόσο; Εμείς το λέμε ολόκληρο 🙂

    (Να που δεν έφτανε μόνο η «καλημέρα» 🙂 🙂 🙂 )

  16. Δημήτρης Μαρτῖνος said

    Καλημέρα.

    Δὲν ὑπάρχει καμιὰ (ἀπ᾿ ὅ,τι ξέρω) στὴ θερμιώτικη ντοπιολαλιά· ἐκτὸς τοῦ βερεσέ, φυσικά.

    Ἔχω ἀκούσει/διαβάσει:

    τὸ «καερέτι»
    καὶ
    τὸ «μάγκου (μου)»

  17. Πέπε said

    > > Ο Γιαγκουλλής θεωρεί ότι η τουρκική λέξη [yagma] προέρχεται από το ελλ. διάγω, αλλά ο Μπαμπινιώτης θεωρεί ότι το διαγουμίζω είναι δανειο από το yagma.

    ???

  18. Eleni Komodromou said

    Περικιάττερσι σημαίνει «ας είναι», «έστω, ας είναι». Πχ «Πήρες το επίδομα του Πάσχα;» ρωτάς έναν καημένο χαμηλοσυνταξιούχο και σου απαντά ‘πήρα 100 ευρώ, αλλά περικιάττερσι, (παρά καθόλου)! Κάποια τρύπα θα κλείσουμε…»

  19. Αγγελος said

    Ούτε εγώ ήξερα καμία από τις αναφερόμενες λέξεις, πλην του βερεσιέ, που έτσι περίπου (βερεσιγέ) το έλεγε η Μωραΐτισσα γιαγιά μου.
    Σικκιμέ πάντως μάλλον θα πει κυριολεκτικά «στον π… μου» (sik + im + e, που στα κανονικά τούρκικα θα γινόταν σιγιμέ — ή λάθος κάνω;), όχι απλώς μεταφορικά. Λίγο απίθανο να προέρχεται από το sikmek, που είναι απαρέμφατο.

  20. nikosts said

    Καλημέρα! Το «μακάρι», keşke έχουν άραγε σχέση με το «κ(ι)εσκέκ(ι)» που φτιάχνουν και στη Μυτιλήνη, σε κάποια πανηγύρια;

  21. Γιάννης Κουβάτσος said

    Ούτε στα καθιαυτού αθηναϊκά ☺ υπάρχει κάποια απ’ αυτές τις λέξεις, που δεν νομίζω να τις γνωρίζουν και πολλοί Κύπριοι.

  22. Κιγκέρι said

    Κι εγώ μόνο το βερεσέ ξέρω (χωρίς παχύ -σ)
    Άσε που, διαβάζοντας για δάνειες λέξεις της κυπριακής, φαντάστηκα από τα αγγλικά κι έσπασα το κεφάλι μου να βρω με ποιες αγγλικές λέξεις μοιάζουν!

  23. sarant said

    20 Δεν νομίζω να έχει σχέση

    18 Ευχαριστούμε για τη διευκρίνιση

    17 Ο ένας θεωρεί την τουρκική λέξη προερχόμενη από ελληνική, ο άλλος όχι.

  24. Georgios Bartzoudis said

    (α) «αν η Κυπριακή είναι διάλεκτος, ιδίωμα ή γλώσσα, αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό πολιτική απόφαση»

    # Χωρίς να ξέρω τί λένε επ’ αυτού οι καθιαυτού γλωσσολόγοι, θα μου επιτρέψεις να πω ότι αυτή ή άποψη ου φαίνεται απολύτως κομματική: Είναι από τις απόψεις που ενθάρρυναν τους ρέποντες στη μειοδοσία συριζανθρώπους να αναγνωρίσουν τα ΒουλγαροΣκοπιανά ως «μακεδονική γλώσσα», ξεπουλώντας την ταυτότητα των Μακεδόνων. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι τα ΒουλγαροΣκοπιανά σχεδόν ταυτίζονται με την καθομιλούμενη Βουλγαρική, με την οποία μοιάζουν πολύ περισσότερο από ότι τα Θεσσαλικά με τα Ρουμελιώτικα ή με τα καθιαυτού Μακιδονικά.

    (β) Για τις «20 λέξεις της Κυπριακής», έχω να πω ότι οι περισσότερες φαίνονται τουρκικής προέλευσης. Κάποιες από αυτές είναι όμοιες ή παρόμοιες με λέξεις που χρησιμοποιούνται στα καθιαυτού Μακιδιονικά. Καταγράφω πέντε περιπτώσεις:

    3. άσσιοηλε, Μακεδονιστί Α! Σιοϊλέ=Α! Έτσι!
    4. άτζιαπίσσου, Μακεδονιστί Α! Σια Πίσου=Κάνε προς τα πίσω (απέχει πολύ από το «μήπως, άραγε»
    5. βερεσιέ, Μακεδονιστί ομοίως βερεσ(ι)έ
    11. καηρέττιν, Μακεδονιστί γκαϊρέτ(ι)=κουράγιο
    12. κκέσκιμον, Μακεδονιστί, όπως στη φράση: «Κέσκι να πάηνα του προυϊ, θά ΄βρισκα του χουράφ(ι) στου τάφι τ’» =Μακάρι να πήγαινα το πρωϊ….
    20. σικκιμέ, Μακεδονιστί ομοίως η βρισιά σικιμέ (και σικιμέ καντάρ)=στα …αυτά μου!

  25. ΣτοΔγιαλοΧτηνος said

    Καλημέρα. Κοπυπαστώνω εδώ σχόλιο που είχα κάνει στο σλανγκ για το γιάγμα.

    Ως το μεσημέρι οι Τούρκοι αρμάτωσαν πάλι το τηλεβόλο. Όμως ο Γιουστινιάνης σημάδεψε καλά με το δικό του κανόνι κι επέτυχε το τηλεβόλο΄ το επήρε ακριβώς στην καύτρα του και την έκανε κομμάτια. Όταν το είδε αυτό ο άπιστος Μαχμέτ οργίστηκε πάρα πολύ κι εφώναξε μ’ όλην του τη δύναμη: «γιαγκμά, γιαγκμά!» – δηλαδή χάρισμά σας η πόλη.

    Η πολιορκία και η Άλωση της Πόλης. Το ρωσικό χρονικό του Νέστορα Ισκεντέρη. Εκδ. Κέδρος 1978

  26. Παναγιώτης Κ. said

    Βερεσέ,σικεμέ και γιάγμα.
    Μόνο αυτές τις τρεις λέξεις γνωρίζω. Την πρώτη παιδιόθεν τις άλλες δύο άμα τη εγκαταστάσει μου στη Θεσσαλονίκη πριν περίπου σαράντα χρόνια.

  27. nikiplos said

    http://www.xronografos.com/%ce%b1%cf%81%ce%ac%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1-%ce%b7-%ce%ba%cf%85%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%89%ce%bd%ce%af%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%b7-%ce%b3%ce%bb%cf%8e%cf%83%cf%83%ce%b1-%cf%84/?fbclid=IwAR2gFzj9oxSXUgnvzPBYUUsShnYfP3bl_vV-GBod76-1dl6In82dXeP1zkE

  28. sarant said

    27 H Κύπρος έχει φοβερό γλωσσικο ενδιαφέρον. Και για τα μαρωνίτικα και για τις διάφορες ελληνικές διαλέκτους που μιλιούνται στο βόρειο τμήμα

  29. νεσσίμ said

    το γιάλιαλι μοιάζει με το γιαλέλι,
    στο «η τράτα μας η κουρελου»
    επαναλαμβάνεται το:
    ..Γιαλέλι, γιαλέλι, γιαλέλι για σα λά
    γιαλέλι, γιαλέλι, γεια χαρά σας βρε παιδιά..

  30. Πέπε said

    @23.3:

    Μα θεωρητικά δεν αποκλείεται η σειρά διάγω > yagma > διαγουμίζω.

    Ο Μπαμπινιώτης παίρνει κάποια θέση για την προέλευση του yagma; Αν όχι -αν λέει απλώς «από το τκ. yagma»- τότε προφανώς το θεωρεί είτε καθαρά τούρκικο, είτε προελεύσεως αδιάφορης μέσα στο πλαίσιο ενός λεξικού της ελληνικής, σε κάθε περίπτωση πάντως όχι δάνειο από τα ελληνικά, που θα το δήλωνε φυσικά.

    Αλλά δεν προκύπτει αυτό από τη διατύπωση «Ο Γιαγκουλλής θεωρεί ότι η τουρκική λέξη [yagma] προέρχεται από το ελλ. διάγω, αλλά ο Μπαμπινιώτης θεωρεί ότι το διαγουμίζω είναι δανειο από το yagma». Θέλει μια διευκρίνιση.

    Απ’ ό,τι καταλαβαίνω, το διαγουμίζω μάς ενδιαφέρει μόνο επειδή δίνει την ευκαιρία στον Μπ. να σχολιάσει (έστω σιωπηρά) το yagma, σωστά;

  31. ΣΠ said

    Καλημέρα.

    Το σικιμέ το έλεγε ο μικρασιάτης πατέρας μου και μέχρι σήμερα νόμιζα ότι σημαίνει «στα παπάρια μου».

  32. Πέπε said

    @27:

    Δεν είναι σαφές το άρθρο για τα μαρωνίτικα. «Αμάλγαμα έξι γλωσσών μεταξύ των οποίων η ελληνική», «φανερά επηρεασμένη από την ελληνική» (που από τα παραδείγματα μόνο φανερό δε θα το ‘λεγα), τελικά τι γλώσσα είναι; Πού ανήκει; Καμία γλώσσα δεν είναι δυνατόν να ανήκει, στη βασική της δομή, σε περισσότερες από μία ομάδες.

  33. Νέο Kid said

    επρήξαν μας το βλαντζζί μας σήμερα οι αράπηες…

  34. sarant said

    32 Aραβική, με δάνεια πολλά.

    30 Ο Μπαμπινιώτης, όπως λες, δεν λέει τίποτα για την προέλευση του τουρκικού, ενώ σε περιπτώσεις αντιδανείων το δηλώνει ρητά.

  35. Νέο Kid said

    33. Όποιος βρει την ετυμολογία του «βλαντζζί» = συκώτι, χωρίς να γκουγκλάρει κερδίζει κολοκοτή ή τασσινόπιττα ή παπουτσοσυκόπιττα ή γλάρο γλασέ…

  36. ΣτοΔγιαλοΧτηνος said

    30 Πέπε, το σχόλιο 25 το έκανα για να δείξω πως η λέξη υπήρχε στα τούρκικα τουλάχιστον από το 1453 (μόλις είδα πως ο Νισανιάν τη δίνει από το 1330). Προσωπική μου εντύπωση είναι πως, αν και τα τούρκικα ήταν εδραιωμένα στον ελλαδικό χώρο από το χίλια τρακοσατόσο, εν τούτοις δεν ήταν δεσπόζουσα γλώσσα. Η μαζική ώσμωση που θα μετέτρεπε το διάγω σε γιάγμα νομίζω πως άρχισε μετά την Άλωση.
    Ξαναλέω πως αυτά είναι ψυχανεμίσματα, προσωπικές εντυπώσεις. Ίσως και να κάνω λάθος.

  37. sarant said

    35 Tο έχουμε συζητήσει ξανά 🙂

  38. κουτρούφι said

    To «μάγκουμου» (ή «μάγκου μου»;)/μάγκου» το είχαμε ξανασχολιάσει εδώ:

    Πετεινοί, όρνιθες και αβγά -από τον Γεράσιμο Ρηγάτο

    #11. «Κατά τα άλλα, μόνο το μάγκουμου και το πέρκιμον μου λένε κάτι, επειδή τα ‘χουμε ξανασχολιάσει εδώ.»

    Καλά, μόνο εδώ συνάντησες το «μάγκουμου»; Εσύ που έχεις φάει το Αιγαίο με τις τσαμπουνοσυνάξεις δεν έχεις συναντήσεις την «όρνιθα»;

    «Είχα κι εγώ μια όρνιθα κι ηγέννα πότε-πότε
    μα μου την έκλεψε ο παπάς και μάγκου(μου) δεν μου το ‘πε»

  39. loukretia50 said

    Κυπριώτικα δεν καταλαβαίνω, αλλά ανακάλυψα πως έχουν κάτι αντίστοιχο με τις μαντινάδες, τα τσιάττιστα. Ας με διορθώσουν οι αρμόδιοι.
    Που είναι η Λ? Ο ΝέοΚιντ θάχει σίγουρα καταπληκτικό δείγμα δικής του έμπνευσης.
    Μέχρι να υπάρξουν νεότερα, αντιγράφω ακριβώς :

    «Ε εσσι πολλούς αθκιασερούς κάμνουν τους ποιηητάες
    Λαλούν τραούθκια πόλικα κάμνουν τους τσιαττιστάες
    Εχω τζιε γιονι κάμποσα, εγιεμοσα δεφτέρκα
    Να τα τυπωσο εσκεφτουμουν , με τουντα θκιο μου σιερκα .
    Μα αφουσον ανακάλυψα τζιε γιο του την σελίδαν , ιντα να βασινουζουμε , ειμαι τζιε γιωνι κρίμαν ,
    Εννα σασ γράφω κάμποσα , τσιαττισματα τησ ώρας , να τα θκιεβαζετε τζιε σις να ποσκολιεστε τζιολας !!!
    Θα πω τζιε έναν ευκαριστω , σε τουτους που το κάμαν μιλω για τη σελιδα σασ ,
    Πάντως εν πρώτο πράμα , μακάρι να σι κίνηση ναρτουν τζιαλλη κάμπόσοι , να μεν χαθη η παράδοση , περκιμον η γλιτ’ωση !»

    (Βρήκαμε και το «πέρκιμον»!)

    «Έ εν τζιη μάνα της εν μιά παστή, μια καρακάξα μια ψηλή εν σιύλλα τζιαί δακκάνει, ό ον μα γιώ φιλώ την κόρην της τζιαί τίποτε έν μου κάμνει.»
    «Εγιω `ρεσα που το στενο της τζιαι εψεινε πουρκουρι,
    τζι` ειπα της δως μου νακκουριν τζι` ειπε μου εσιει αγγουριν.»

    (τιν’το «πουρκούρι» οέο?»)

    «εεε εσεις που’σαστον δαμε
    ένα θελω να’ρτει – τζαι ένα θελω να ρτει
    στο τσιατιστο να μ’ανταγωνιστεί
    τζαι σι’ουρα θα χασει»

    (Για να μη μου το αφιερώσουν, το ποστάρω πρώτη)
    «Ρε φίλε μου που νόμισες, πως ξέρεις τζαι τσατίζεις,
    μοιάζει με μιαν αρκό’καττα, που μόνο νιαουρίζει»

    Βέβαια εγώ ξέρω μόνο να τσαντίζω, το άλλο δεν το κατέχω…

  40. Πέπε said

    39
    Ναι, είναι αντίσοιχο των μαντινάδων, με κάποιες ιδιαιτερότητες (όπου τα πω στραβά, ας με διορθώσουν οι κατέχοντες):

    Πρώτον, λέγονται σε συγκεκριμένη περίσταση, στην οιονεί «ποιητική μονομαχία». Ένας προκαλεί έναν άλλον να παραβγούν, και αρχίζουν να αυτοσχεδιάζουν στιχάκια με κύριο θέμα πόσο καλύτερος είναι ο ένας και πόσο θα τσακίσει τον άλλον (ενίοτε με τρομερές απειλές, ότι θα του πιει το αίμα και τέτοια – αστεία που αποτελούν μέρος της σύμβασης). Υπάρχει αντίστοιχη σύγχρονη παράδοση στο χιπ χοπ!

    Δεύτερον, δεν είναι στροφές από δύο 15σύλλαβα όπως η μαντινάδα. Με βάση τη δομή του 15σύλλαβου, στον πρώτο στίχο παρεμβάλλεται ένα οχτασύλλαβο ημιστίχιο ανάμεσα στο πρώτο και το δεύτερο ημιστίχιο. Από τα παραδείγματά σου:

    «Έ εν τζιη μάνα της εν μιά παστή, μια καρακάξα μια ψηλή εν σιύλλα τζιαί δακκάνει, ό ον μα γιώ φιλώ την κόρην της τζιαί τίποτε έν μου κάμνει.»

    Δηλαδή:

    Κι η μάνα της έν’ μια παστή,
    μια καρακάξα μια ψηλή,
    έν’ σκύλα και δαγκάνει,
    μα ‘γιώ φιλώ την κόρη της
    και τίποτε ‘εν μου κάμνει.

    (Αν λείψει το «μια καρακάξα μια ψηλή» έχουμε δύο 15σύλλαβα. Τα υπόλοιπα που έκοψα είναι επιφωνήματα που δεν ανήκουν στον κυρίως στίχο και οι συλλαβές τους δεν προσμετρώνται.)

  41. ΚΩΣΤΑΣ Φ. said

    καερέτι ή μάλλον καηρέτι λέμε στην ανατολική Κρήτη την εθελοντική βοήθεια: » θα πάρεις εργάτες για τις ελιές; – μπα, θα έρθουνε 2-3 καηρετηλήδες» (ή να μουν κάμουν καηρέτι) ή ακόμη: «σήμερα δεν έχω τι να κάνω, θα πάω στου συντέκνου μου να του κάμω ένα καηρέτι να τελειώνει…»

  42. loukretia50 said

    Πέπε? Σ΄ενδιαφέρει?
    http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=1835
    «Κύπρος – Μικρά Ασία – Αιγαίο.(Παράθεση από την ιστοσελίδα του Μιχάλη Τερλικκά-http://mousalyra.com.cy/greek/meletes_kypros_mikra_asia_aigaio.htm και
    http://mousalyra.com.cy/el/text/traoudoistories

    -ένα πολύ ενδιαφέρον site για όσους ενδιαφέρει το παραδοσιακό τραγούδι, κι όχι μόνο!)

    Επίσης :
    «…Τα τσιατιστά προέρχονται από τη κυπριακή λέξη τσιαττώ που σημαίνει ταιριάζω…εννοώντας το ταίριασμα στους στίχους. Πηγάζουν από την παραδοσιακή λαική ποίηση και απαγγέλονται συνήθως (παλιότερα πιο πολύ) στα πανηγύρια, σε συναρθροίσεις και γλέντια (γάμους, χορούς, κτλ) από τους καλοφωνάρηδες της παρέας και την επανάληψη του τελευταιου στίχου ως συνήθως από τους υπόλοιπους. Πολύ γνωστοί είναι και οι διαγωνισμοί τσιατιστών κυρίως στα πανηγύρια (του κατακλυσμού για παράδειγμα) που γνωστοί ποιητάρηδες από τις γύρω περιοχές διαγωνίζονται στα τσιατιστά προσπαθώντας να ταιρίαξουν τους επόμενους στίχους τους σε αυτούς που απάγγειλε ο προηγούμενος…νικητής είναι αυτός που τα καταφέρει μέχρι τέλους! (Χαρακτηριστικό παράδειγμα:
    Εγιώνη θέλω αντίπαλο πόψε να τραουδήσω
    τσιέ να του δόκο μουστουνιές οσπου να τόν κερτίσω.

    Επωλοπέτησες πολλά τσιέ επαρτό τσιέ χαπάρι
    Τσιέ βάλω σου στό στόμα σου δυό πράτσα χαλινάρι.

    Γεώργιος Πανατσιάς Κογκονιάς (1888-1963) ο Λαικός Ποιήτης Του Μαραθοβούνου)

    Η θεματολογία ποικίλη και ευρεία..από ερωτικά, κοινωνικά μέχρι και ..μυλλωμένα (τα πονηρά). Η περιοχή των κοκκινοχωριών ήτανε γνωστή γα τους ποιητάρηδες της που ετσιαττίζαν!
    Όλα τα τσιατιστά αρχίζουν με ένα χαρακτηριστικό …εεεεεεε……παρατεταμένο και η συνέχεια αναλόγως!!

    Αρκετά από τα δημοτικά τραγούδια της Κύπρου έχουν άμεση σχέση με την Μικρά Ασία και τα νησιά του Αιγαίου.
    Η Μικρά Ασία και ιδιαίτερα η Προποντίδα, πριν από το 1922 είχαν μεγάλο ελληνικό πληθυσμό και πλούσια μουσική παράδοση.
    Οι Κύπριοι λόγω γεωγραφικής θέσης και λόγω κοινής καταγωγής είχαν πολύ στενές σχέσεις και επαφές με τον πληθυσμό της Μικράς Ασίας και του Αιγαίου σε πολλούς τομείς. Λόγω λοιπόν αυτών των στενών σχέσεων υπήρχαν αλληλοεπιδράσεις και στη μουσική, μια και η δημοτική μουσική του ελληνικού πληθυσμού της ευρύτερης περιοχής της ανατολής είχε κοινές ρίζες.
    Έτσι αρκετά από τα δημοτικά μας τραγούδια έχουν άμεση σχέση με την Μικρά Ασία, το Αιγαίο και την ευρύτερη Ανατολή. Σε αρκετά από τα τραγούδια αυτά κρατήθηκε ο βασικός κορμός της μελωδίας, δόθηκε όμως το τοπικό ύφος και προσαρμόστηκαν οι στίχοι στην κυπριακή διάλεκτο ή άλλαξαν τελείως «.
    http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=Splatt_Forums&file=viewtopic&topic=1835

  43. Πέπε said

    @Λου

    Επίσης, αν δε με απατά η μνήμη μου, τα τσιαττιστά έχουν ενταχθεί και στον κατάλογο μνημείων άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.

  44. spiridione said

    Τη Δευτέρα κόβε ρούχα
    και την Τρίτη μάγκα τρίχα
    https://books.google.gr/books?id=t5TkBgAAQBAJ&pg=PA355&dq=%CE%BC%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwiH7arwjJvjAhVPfZoKHaJ7BWoQ6AEILTAB#v=onepage&q=%CE%BC%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%BF%CF%85&f=false

  45. ΓιώργοςΜ said

    >bereket versin
    Έτσι, χωρίς παραφθορά, προφανώς καθιαυτού 🙂 τούρκικο, από τη θρακιώτικη πλευρά της οικογένειας. Το λέει συχνά η μητέρα μου, το άκουγε από τον παπού μου. Επωδός μετά από πλούσιο ή χορταστικό γεύμα.

  46. Γιάννης Κουβάτσος said

    Να βάλουμε κι ένα κυπριακό ποίημα του 1893, του Βασίλη Νικολαΐδη:

    Η Ανεράδα

    Στην χώραν π’ αναγιώθηκα
    τζιαί ‘κόμα αναγιώννουμουν
    τζι’ άρτζιεψα νάκκον να λαχτώ
    τότες εξηφοήθηκα
    τα ζώθκια τζ’ εν εχώννουμουν
    τζ’ εξέβηκα να δκιανεφτώ.

    Σε μιάν ποταμοδκιάβασην
    μιάν λυερήν εσσιάστηκα
    νείεν καεί η σταλαμή!
    Ούλα τ’ αρνίν εις τον τσοκκόν
    ο άχαρος επιάστηκα
    αντάν πιαστεί μες στην νομήν.

    Αντάν με είδεν έφεξεν
    τζι ο νους μου εφεντζιάστηκεν
    τζ’ εφάνην κόσμος φωτερός.
    Αντάν μου χαμογέλασεν
    παράδεισος επλάστηκεν
    ομπρός μου τζ’ έμεινα ξερός.

    Ευτύς το πας μου έχασα
    τον κόσμον ελησμόνησα
    τζ’ έμεινα χάσκοντα βριχτός.
    Είπεν μου: «έλα κλούθα μου»
    Τζιαί που καρκιάς επόνησα
    τζ’ εκλούθησά της ο χαντός.

    Λαόνια, κάμπους τζιαί βουνά
    αντάμα εδκιαβήκαμεν
    γεμάτ’ αθθούς τζ’ αγκαθερρά
    η στράτα δεν ετέλειωννεν
    τζιαί δεν εποσταθήκαμεν
    ήτουν για λλόου μας χαρά.

    Ετρεμεν μεν τζιαί χάσει με
    τζ’ έτρεμα μεν τζιαί χάσω την
    τζιαί μεν της πω τζιαί μεν μου πει
    εδίψουν την εκαύκουμουν
    τζ’ έτρεμα μεν τζιαί πκιάσω την
    τζιαί γίνουμεν τζ΄οι δκυό ‘στραπή.

    Υστερα σγοιάν παράδεισον
    εναν βουνόν εφτάσαμεν
    ισια με τα ‘ψη τ’ ουρανού.
    Τζει πάνω τζει εκλάψαμεν
    αντάμα τζ’ εγελάσαμεν
    μέσα στους μούσκους του βουνού.

    Λαλεί μ’ αν είσαι πέρκαλλος
    τώρα πιόν μείνε δίχως μου
    αν σου αρέσκ’ έτσι ζωή
    τζιαί ξαπολά ‘ναν χάχχανον
    ίσια ‘νωσα το στήθος μου
    πως αλλονάκκον να ραεί.

    Είπεν τζ’ εγίνην άφαντη
    εφτύς π’ ομπρός μο’ χάθηκεν
    σγοιάν άνεμος περαστικός.
    Εράην η καρτούλλα μου
    ευτύς ο νους μο’ στάθηκεν
    τζ’ είμαι που τότες ξηστηκός.

    Οι πλήξες που με τρώασιν
    ακόμα ‘ν’ αφανέρωτες
    τζ’ εις τα πουλιά που τζηλαδούν
    εσιει που τότες όπου δω
    τες ανεράδες τρέμω τες
    τζιαί πογυρίζω μεν με δουν.

  47. Λοζετσινός said

    ακκιπέττι

    Το δικό μας ακομπέτ πρέπει να είναι αυτό.
    πχ. -είπαν θα έρθουν πριν το μεσημέρι, αλλά δεν φάνηκαν. Ακομπέτ (στον πάτο, τελικά) κι εμείς φύγαμε…

  48. Μαρία said

    18
    ‘πήρα 100 ευρώ, αλλά περικιάττερσι!

    Σε σερριώτικη μετάφραση «αλλά μπερεκιάτ’ κι αυτό».

  49. spiridione said

    Το άσιλα υπάρχει και στο Λεξ Κριαρά αλλά εσφαλμένα.
    http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/search.html?lq=%CE%AC%CF%83%CF%85%CE%BB%CE%B1&dq=

    Ο Χαραλαμπάκης το διορθώνει:
    άσυλα, επίρρ.: Το σχετικό λήμμα στην Επιτομή έχει ως εξής: «Με βεβαιότητα, σίγουρα: Βίος αγ. Νικ. 183. [αρχ. επίθ. άσυλος. Πβ. παλαιότ. επίρρ. ασύλως (LBG) Ηλ. και σήμ. Κρητ. (Πάγκ.Β΄ 183)]». Η ορθή γραφή είναι άσιλα. Πρόκειται για το τουρκ. asla ‘ακριβώς’, με ανάπτυξη ευφωνικού ι. Ο Πιτυκάκης (ό.π.) και ο Ξανθινάκης (2001), όπως και ο Χατζηιωάννου (ό.π.), παραθέτουν τη σωστή ετυμολογία.
    http://digital.lib.auth.gr/record/147637/files/%CE%91%CE%A4%CE%91%CE%9E%202%20044%2002%20%CE%97%20%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%20%CE%93%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%B7%20%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1%20%CF%84%CE%B7%CF%82%202003.pdf?version=1

  50. sarant said

    39-42 Τα τσιαττιστά θα μας απασχολήσουν και λεξιλογικώς διότι είναι η ίδια ρίζα με το δικό μας τσαντιζομαι/τσατίζομαι

    49 Ενδιαφέρον!

  51. loukretia50 said

    Διάβαζα για τα «κατσουβέλλικα»
    Τσιάκκαρα Μάκκαρα φώσκερε https://youtu.be/dqbs0yLPUvw «κατσουβέλλικο»
    «…η Ζωθκιάτισσα φωνή χρονολογείται πριν από το 1840 (βλ. φωτογραφία δεξιά, από: Καλλίνικος, 1951).
    Η φράση «Τσιάκκαρα – Μάκκαρα φώσκερε» ανήκει στην κατηγορία των «κατσουβέλλικων».
    Τα «κατσουβέλλικα» ήταν ένας τρόπος συνοµιλίας που χρησιµοποιούσαν ορισµένες κοινωνικές οµάδες -πριν το 1900- όταν δεν ήθελαν να καταλαβαίνουν οι άλλοι τι συζητούσανε µεταξύ τους.
    Πιθανό, να τα χρησιµοποιούσαν σε περιπτώσεις που ήθελαν να αποκρύψουν τις συνοµιλίες τους από τους Τούρκους ή τις παράνοµες ενέργειές τους.
    Τα µιλούσαν πολύ γρήγορα και κάποιος που δεν ήταν εξασκηµένος σε αυτόν τον τρόπο συνοµιλίας ήταν αδύνατο να τους καταλάβει.
    Τα «κατσουβέλλικα» είχαν έναν απλό κώδικα σύνταξης: παρέβαλλαν µεταξύ των συλλαβών λεκτικά µόρια όπως τα κι, κα, κε, βουλέ, βερεβέ, βαραβά κ.ά.
    Επίσης, το φωνήεν των µορίων αυτών πρέπει να είναι το ίδιο µε το φωνήεν της προηγούµενης συλλαβής.
    Για παράδειγµα, όταν ήθελαν να πουν: «έλα να πάµε», έλεγαν: «έκε λάκα νάκα πάκα µέκε”.
    Μουσικό Ταξίδι στη Μεσόγειο

    Click to access mousiko_taxidi_mesogeios.pdf

    —————————————————————————-

    Αυτόν τον τρόπο συνομιλίας ήξερα ως «κορακίστικα»
    (= προσθήκη σε κάθε συλλαβή του κ + το προηγούμενο φωνήεν).
    Υπάρχουν κι άλλες παραλλαγές, αλλά μάλλον είναι η πιο δύσκολη.
    Μπορώ να το εφαρμόσω σε ο,τιδήποτε, απίστευτα γρήγορα! Ένα ακόμα προσόν μου χωρίς πρακτική χρησιμότητα, εφόσον πέρασε πια η εποχή που δεν ήθελα να με καταλαβαίνουν τρίτοι.
    Τώρα συμβαίνει και με τους δικούς μου – μιλάω κανονικά αλλά θέλουν μεταφραστή!

    Κι ένα παραδοσιακό απόλυτα κατανοητό
    Αερόμπασμαν-Αλκίνοος Ιωαννίδης- https://youtu.be/bKoTVIf8NE8 Παραδοσιακό Κύπρου

  52. ΣΠ said

    51
    Οι στίχοι αυτού του τραγουδιού είναι κατσουβέλλικα.

  53. ΣΠ said

    Έστειλα την λίστα σε φίλο Κύπριο να μου πει αν ξέρει τις λέξεις. Μου απάντησε ως εξής:

    Έκανα το τεστ και απάντησα γρήγορα χωρίς δεύτερη σκέψη και γκουγκλάρισμα…
    Δες τι νομίζω ότι σημαίνουν οι λέξεις που μου έγραψες. Μερικές δεν τις ξέρω καθόλου!

    ακκιπέττι
    άσιλα/ Πραγματικά
    άσσιοηλε/ καλά να πάθεις
    άτζιαπίσσου/ μήπως
    βερεσιέ/ βερεσέ
    γιάλιαλι/ σιγά-σιγά
    γιάομαν/ … κάτσε καλά
    εσσιέκκιπι/ με το ζορι
    ζαττίν/ γιατί
    ιμίσιημου/ τάχα μου
    καηρέττιν
    κκέσκιμον/ καλύτερα να …
    κουλάκκιν
    κούτζιουλα
    μάγκουμου/ τουλάχιστον
    οξά/ ή (διαζευκτικό)
    περικκιάττερσιν /χαλάλι, να είσαι καλά
    πέρκιμον/ μακάρι να γίνει κάτι…
    πιλέ μου/ τουλάχιστον να…
    σικκιμέ/ δεν βαριέσαι, ας γίνει

  54. loukretia50 said

    46. Δάσκαλε, η Ανεράδα!
    Η ανεράδα (Β.Μιχαηλίδη-Λ.Λάρκου) https://youtu.be/XBI74Q6WCAA παραδοσιακή χορογραφία

    ———————————————

    ΣΠ : το πιο χαρακτηριστικό μάλλον!
    Είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι, λίγο καθυστερημένα, αν ενδιαφέρουν κανέναν άλλο παρακοιμώμενο, ή απλά χαίρομαι μόνη μου!

    bonus! – όκοχικι κακατσουκουβεκελικικακα!
    (ε, ζέστη και σήμερα!)
    ΑΡΟΔΑΦΝΟΥΣΑ- ΚΥΠΡΙΑΚΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΟΝ ΤΡΑΟΥΔΙΝ https://youtu.be/n7oqvQ88c6c παραδ.

    Και η γνωστή μας (αλλού – υπέροχη – Φεβρωνία!)
    Η ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ https://youtu.be/e2_TWQWqiZc [Παραδοσιακό Κύπρου]

  55. loukretia50 said

    Το βρίσκω πολύ όμορφο:
    Η Χιώτισσα εν Λεμεσῴ, κατά το 1821 https://youtu.be/EgPsxc03G_w
    Ερμηνεία: Χρήστος Σίκκης Ποίηση Βασ.Μιχαηλίδης

  56. ΣΠ said

    54
    Μικικρόκος είκειχακα μάκαθεικει κι εκεγώκω ακαυτάκα τακα κοκορακακίκιστικικακα.

  57. sarant said

    53 Κι άλλοι Κυπραίοι δεν τις ήξεραν όλες 🙂

  58. J. Iatrou said

    Ένα γειά για την τιμή των όπλων θα πω μόνο (έπεσα στη παγίδα πολύωρου update), σχόλια αργότερα. Και καλωσόρισμα στη Λου που γύρισε φορτσάτη από τη Νάξο 👍

  59. gpoint said

    Το σίγουρο που εμπέδωσα είναι πως το σικκιμέ ταυτίζεται με το ερασμιακό «στον πόιτσο μόι » και όχι λίγο πιο κάτω όπως νόμιζε ο ΣΠ στο σχόλιο 31.
    Σαν υιός τοπογράφου ενδιαφέρομαι για το ακριβές σημείον

    Κατά τα άλλα ο στερούμενος βοηθού Γάτος (μοναδικός συνενοήσιμος μηχανικός του χωρίου) με ενημέρωσε πως αντί για σήμερα η βάρκα θα πεσει την Δευτέρα, χωρίς να έχει σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα. Ελπίζω να μην λαλήσω μέχρι τότε, όποιος δεν έχει λύσει αχάραγα τα σκοινιά να ξεχυθεί στην μπανιέρα της γοργόνας, δεν καταλαβαίνει τι εστί ελευθερία και απόλαυση.

    Καλά είναι τα χταπόδι, τα στρείδια και οι πετροσωλήνες-δεν λέω- αλλά να σπαρταρίσει και κανένα ψαράκι στην άκρη της καθετής, γυμναστική των αισθήσεων.

    Και το φεγγάρι καλό είναι- δεν λέω- (με προφορά ΧάρρυΚλυνν) αλλά ο Μούτσης έχει άλλη άποψη όταν φαίνεται στο παραθύρι…

  60. Μαρία said

    53
    σικκιμέ/ δεν βαριέσαι, ας γίνει

    Πες του να σου μεταφράσει και το παρακάτω: αλ σικιμί βουρ ντουβαρά 🙂

  61. Ιωάννα said

    Καλησπέρα κι από μένα,

    Ειλικρινά, δεν έχω καταλάβει ακόμη ποία η σκοπιμότης του σημερινού άρθρου του κ. Σαραντάκου… Μάς μοστράρει 20 κυπριακές λέξεις, τις μισές από τις οποίες ο μέσος σημερινός Κύπριος όχι μόνο ΔΕΝ χρησιμοποιεί ποτέ, αλλά και τις αγνοεί (βλέπε ομολογία του ιδίου του κυρίου Νίκου στο 57). Η μόνη λογική εξήγησις είναι ότι ο κ. Σαραντάκος δεν είχε σήμερα θέμα και σκάρωσε στα γρήγορα ένα άρθρο από τα σκουπίδια που βρήκε στο Facebook…

    Ως επαγγελματίας βυζαντινολόγος θεωρώ εντελώς απαράδεκτο σε ένα άρθρο για τις Κυπριακές λέξεις να αποκρύπτονται επί 9 ώρες (από τον κ. Σαραντάκο + τους σχολιαστές του) τα online Κυπριακά Λεξικά που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο αδαής περί την κυπριακήν, προκειμένου να ελέγξει την ορθότητα του παρόντος άρθρου. Ακόμα και η δυνατότης κατεβάσματος του Γιαγκούλλειου «Θησαυρού της Κυπριακής Διαλέκτου» αποκρύπτεται, από το (αυτοδιαφημιζόμενο ως ενημερωτικό και ξεστραβωτικό) παρόν Ιστολόγιο!..

    Και οι μέν ελληνογνώσται σχολιασταί (Spiridione, Πέπες, Blogotinanai, Λουκρητία, κύρ Σταύρος, κλπ.) μάς απέκρυψαν λόγω ανταγωνισμού αυτές τις πληροφορίες για να μή ξεστραβωθούμε εμείς οι υπόλοιποι, ο δε κ. Σαραντάκος μάς τις απέκρυψε εξεπίτηδες για να μήν μπορέσουμε να ελέγξουμε τα τυχόν λάθη + τις γκάφες του άρθρου…

    Εγώ που δεν έχω να κρύψω τίποτε, ούτε φοβάμαι μή κάνω τζάμπα μάγκες τους ημιμαθείς και τους αστοιχείωτους του Ιστολογίου (Ιατρού, gpoint, κύρ Γιάννης Κουβάτσος, Νεογίδιος, Λεώνικος κλπ.) σάς ενημερώνω ότι:

    1. Ο καλύτερος τρόπος για να βρίσκετε την σημασία (μετά παραδειγμάτων) και την ετυμολογία μιάς κυπριακής λέξεως είναι να την βάζετε στο κουτάκι του Wikipriaka

    2. Για ιδιωματισμούς θα πηγαίνετε στο Κυπριακό Slang

    3. Βάση δεδομένων για το Κυπριακό Λεξιλόγιο έχει και το Πανεπιστήμιο Κύπρου, αλλά προς το παρόν είναι εντελώς σικκιμέ (= για τον πούτσο, που λέει και ο Γιαγκουλλής)

    Για περισσότερο ξεστράβωμα των φιλομαθών αναγνωστών, αναρτώ έναν πολύ ενδιαφέροντα κατάλογο Ελληνο-Κυπριακής Λεξικογραφίας 1868 – 2017 που έχει φιάξει η φιλενάδα του κ. Σαραντάκου, κυρία Μαριάννα Κατσόγιαννου


    Υστερόγραφο: Λόγω επαγγέλματος (βυζαντινολόγος με διδακτορικό) τυχαίνει να έχω την θρυλική διδακτορική διατριβή του Κυριάκου Χατζηιωάννου «Περί των εν τη Μεσαιωνική και Νεωτέρα Κυπριακή ξένων γλωσσικών στοιχείων» (1η έκδοσις 1935) που μνημονεύει η Κατσόγιαννου και αρνούνται επί χρόνια να ανεβάσουν οι μπολσεβίκοι της «Ανέμης», αλλά και τα Διδακτορικά του ΕΚΠΑ.

    Πληροφορώ, λοιπόν, τον σχολιαστή Spiridione (49) ότι για το «άσυ(ι)λα» έχει δίκιο ο γερο-Κριαράς και όχι ο Χαραλαμπάκης. Η λέξις είναι ελληνικοτάτη (από το «άσυλος») και ουχί από το τουρκικό «as(i)la». Αν προκληθώ, θα ανεβάσω τί λέει για το θέμα ο μακαρίτης Χατζηιωάννου. Άλλωστε, και το Wikipriaka.com δεν λέει λέξη για τούρκικη προέλευση του «άσιλα», αλλά ούτε και υιοθετεί την άποψη του γερο-Κριαρά

  62. takis#13 said

    12. όπως γράφεις και εσύ , την έλεγε η γιαγιά μου και με τις τρεις έννοιες χωρίς να είναι αποκλειστικά μία από αυτές . Θυμάμαι , μίλαγαν με τις θείες μου και κάπου ήθελαν-έπρεπε να πάνε .Κάποια είπε ότι δεν μπορούσε να πάει και η γιαγιά μου λέει : ζαττί εγώ θα πάω ;

  63. spiridione said

    61. Σε προκαλώ.

  64. Yiannis KYRiakides said

    #61 [-αναφερεστε και σε μενα; ΚυρΓιαννης] – αν μου επιτρεπετε, μια ‘σκοπιμότης του σημερινού άρθρου’ ισως ειναι και αυτα που λετε. Απο τα σχολια, ακομα και των αδαων, πιστευω οτι μονο καλο προκυπτει… Πχ. ευχαριστω για τον Γιαγκούλλειου Θησαυρο, που τον ειχα αναζητησει χωρις επιτυχια
    Για το 3., του Πανεπιστήμιου Κύπρου, που αναφερετε ΕΠΑΥΞΑΝΩ:
    Ειναι οι ‘Συντυσ̌ιές’, «ενα προγράμμα εφαρμοσμένης έρευνας που υλοποιήθηκε στο Πανεπιστήμιο Κύπρου μεταξύ 2006 και 2010», οπως διαβαζω. Υπαρχουν λιγα λημματα, ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΟΝΟ λεξικο οπου μπορουμε ΝΑ ΔΟΥΜΕ αλλά και ΝΑ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ τα κυπριακα! Εκτος απο την γραφή, δινει ΚΑΙ
    1. την ΠΡΟΦΟΡΑ με χαρακτηρες ΙΡΑ, του Διεθνους Φωνητικου Αλφαβητου ΚΑΙ
    2. την ΦΩΝΗΤΙΚΗ προυσιαση – πατωντας το αντιστοιχο εικονιδιο ακους τη λεξη στα κυπριακα
    Δυστυχως δεν εχει την εξηγηση, ή την αντιστοιχη νεοελληνικη λεξη σε ολα τα λημματα.
    Ποια ειναι η τυχη του; Αραγε θα συνεχιστει και ολοκληρωθει;

  65. Christos said

    Κύπριος εδώ. Αυτή την ιστορία μας την διηγήθηκε πριν πολλά χρόνια καθηγητής πανεπιστημίου: Επισκέπτης καθηγητής από Ελλάδα σε πανεπιστήμιο στην Κύπρο καυχιόταν σε Κύπριο συνάδελφο ότι τα καταλαβαίνει τα κυπριακά πολύ καλά. Του λέει λοιπόν ο κύπριος καθηγητής: «Το ζινίσιη σου εν λέσιη πάεννε λούθου». Που πάει να πει «Το σβέρκο σου είναι λερωμένο, πήγαινε να κάνεις μπάνιο» 😀

  66. Μαρία said

    65
    Και στα ελληνικά: Το ζνίχι σου είναι λέσι, πάαινε λούσου.

  67. sarant said

    62 Ευχαριστώ

    66 Πράγματι, «το ζνίχι σου είναι λέσι» λιγοι θα το καταλάβαιναν. 🙂

  68. Σαρδανάπαλος said

    Έχει δίκιο η Ιωάννα (61) και μπράβο της. Κι εγώ συμφωνώ ότι λιγότερες από τις μισές Κυπριακές λέξεις του παρόντος άρθρου γνωρίζει ο μέσος σημερινός Κύπριος, ενώ είναι ζήτημα αν χρησιμοποιεί πάνω από 5 (άσιλα, σικκιμέ και 2-3 άλλες). Για να το αποδείξω, έκανα το εξής πείραμα:

    Στην περίφημη έκδοση «Ο Αστερίκκος στους Ολυμπιακούς Αγώνες» που έβγαλαν το 2007 οι εκδόσεις «Μαμμούθ» στα Κυπριακά, αναζήτησα και τις 20 λέξεις του άρθρου. Μόνο μία χρησιμοποιείται, το «άσιλα», στη σελίδα 8…

  69. Λευτέρης-Δικαίος Παπαδέας said

    «ακκιπέττι: στο τέλος, τελικά»: Η μητέρα μου, καταγόμενη από τη Μεσσήνη, χρησιμοποιούσε με αυτή την έννοια τη λέξη «ακουμπέτι», π.χ. «Είχες, δεν είχες, ακουμπέτι πήγες και το πήρες» (με είχε, υποτίθεται, συμβουλέψει να μην πάω). Προφανώς πρόκειται για την ίδια λέξη.

  70. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    >>gayret, απ’ όπου και το καερέτι της κρητικής, που μάλλον «υπομονή» θα το πούμε.

    καερέτι (το) = υπομονή, προσπάθεια, γενναιότητα, θάρρος, κουράγιο, συνδρομή από κοινού. «Επήγαμε οικογενειακώς και τως εκάμαμε ένα καερέτι και ΄ποτρυγήσανε τ΄ αμπέλι »
    ή Κάνε καερέτι παππού και δε ‘ποθαίνεις, γρίπη είναι και θα περάσει.
    http://www.cretanlexiko.gr/kritikes-lexis-me-to-kapa/

    και καερετάκι (εμψυχωτικό υποκοριστικό).

    Μαντινάδα παλιού λυράρη ,δυστυχώς δε θυμάμαι τίνος ,παρά αυτό, π΄απόμεινε απ τα παιδικάτα μου στ΄αυτιά μου:
    Ώσπου να στέκουν τα βουνά
    ο Κόφινας κι Αρχάνε
    τόσο καιρό θα σ΄αγαπώ
    μον΄ καερέτι κάνε

  71. cronopiusa said

    Καερέτι – Εναλλακτική οικονομία Ιεράπετρας,

  72. sarant said

    69 Σαν τα χιόνια! Τι κάνετε, φίλτατε;

  73. Μπούφος said

    Τα Κυπριακά με αρέσουνε μόνο στο σίριαλ «Έλα στη θέση μου» όποτε τα ακώ. Πιο πολύ με κουζουλαίνουν τα ελληνικά του Αλέξη μας : https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=Y9wy1NOqXD4

  74. 39: Λου

  75. loukretia50 said

    74. Ωραίο! Ευχαριστώ πολύ!
    Τσαττιστά και μαντινάδες! (με τριπλή πιθανή ετυμολογία! Μαντεύω+άδω= εκφράζομαι, madinata (ιταλικό ερωτικό άσμα), ή μαντάτο= είδηση).
    Αυτοί το λένε Sir, δεν άνοιξα λεξικό!
    ———————————————–

    Διάφορα κείμενα και ποιήματα εδώ:
    Κυπρίων ποίηση – κι άλλες μικρές και μεγάλες ιστορίες λόγου
    http://poetryfromcyprus.blogspot.com/2019/06/

  76. Κουτρούφι said

    #74, #75. Αυτό το «μαντεύω + άδω» δεν το έχω ξανακούσει. Πολύ τραβηγμένο μού φαίνεται.

  77. Kouroupet said

    Λοιπόν… ακόμα ένας Κυπραίος(που δεν ζει πλέον Κύπρο) ο οποίος θέλει να συμβάλει με το σεντόνι του στη συζήτηση.

    Πρώτα πρώτα να ξεκαθαρίσω ότι αρκετές από τις λέξεις όντως δεν τις γνωρίζω και αυτό κατά την άποψή μου οφείλεται σε δύο λόγους.

    Ο πρώτος είναι ότι μεγάλωσα σε περιβάλλον πόλης οπου γενικά το παίζουμε πιο μπουρζουάδες και «καλαμαρίζουμε» περισσότερο οπότε σιγά σιγά, όπως λέει και ο Νικοκύρης, κάποιες από αυτές τις λέξεις πεθαίνουν. Ο δεύτερος λόγος πιστεύω πως είναι η ηλικία μου αφού καθόσον μεγάλωνα μάλλον η χρήση τους είχε ήδη εκλείψει. Πιστέυω δηλαδή ότι οι 65άρηδες γονείς μου θα τις ξέρουν όλες.

    Τέλοσπαντων για να μπω στο ψητό, ορίστε οι λέξεις που γνωρίζω και ο τρόπος ο οποίος τις αντιλαμβάνομαι:

    Αντί Υπομνήματος:
    -: λέξεις που δεν χρησιμοποιούνται συχνά
    +: συχνές λέξεις
    ++: πολύ συχνές λέξεις

    + ‘Ασυλα = όντως, έχεις δίκαιο
    (με υ για μένα γιατί από μικρός έκανα ασυνείδητα τη σύνδεση με το άσυλο στο μυαλό μου)

    πιο συχνός τρόπος έκφρασης:
    Ασυλα σου ρε! ή Άσυλα ρε

    – α σσιοηλέ = αα μπράβο! έτσι! Ωραία

    παρόμοια έννοια στο μυαλό μου έχει και το:

    – ισhτέ ποϊλέ ή και σκέτο ισhτέ

    αν και νομίζω πως αυτό έχει αρνητική/ειρωνική χροιά, όπως πχ: Έτσι! Σκατά τα ‘κανες.

    Πολλές φορές τα λέμε και μαζί το ένα μετά το άλλο.

    – άτζιαπεις σου = μήπως, λες;
    (έδω προφανώς κάνω σύνδεση με το λέω)

    + για το βερεσιέ,
    εγώ και γενικά όσοι ξέρω το προφέρουμε χωρίς παχύ Σ με το τελικό «-σιέ» δισύλλαβο. βε-ρε-σι-έ. Όπως προφέρουμε και τον κουρα(μ)πι-έ που στην Ελλάδα προφέρεται πιο γαλλότροπα ας πούμε.

    – γιάλι γιάλι = σίγα σιγά

    – γιάομα = οπως ανάφερθηκε και στο @13 και για μένα σημαίνει να πετάμε κάτι ψηλά και μετά να το μαζεύουμε. Το καναμε συχνά παιδιά με φτηνές καραμέλες (1 λεπτό η μία ξέρω ‘γω)

    αλλά όντως υπάρχει και αυτή η έκφραση:
    εκάμαμεν τες γιάομα τες τασιηνόπιτες = τις φάγαμε όλες δεν έμεινε ψίχουλο

    – με το εσhέκκιπι = με το ζόρι

    + ζαττίν = άσυλα δύσκολη μετάφραση θα έκλινα περισσότερο προς το «είτε έτσι είτε αλλιώς» που αναφέρει ο Νικοκύρης

    ++ μίσhι μου ή ιμίσh = τάχα μου

    + μάγκου μου = τουλάχιστον

    ++ όξα = διαζευτικό η

    ++ πέρκι μου = μακάρι

    υπάρχει και με την έννοια «Πέρκι μου να πάεις τωρά;» = (σε ελεύθερη μετάφραση) Δηλαδή τώρα μου λες πως θα πας; (ο συνομιλητής εδώ δεν πιστεύει πως πρέπει να πάω)
    Δεν ξέρω ακριβώς πως να το εξηγήσω αυτό, απολογούμαι…

    ++ πιλέ = ήδη

    -Τί εννά φάμε;
    -Εφάμε πιλέ.

    + πιλέ μου = τουλάχιστον
    έχει και μια τρίτη έννοια την οποία και πάλι δεν μπορώ να εξηγήσω ακριβώς αλλά θα κάνω μια προσπάθεια:

    -Τζιαι πιλέ μου εν έφα καν κουπέπια.
    = και το χειρότερο δεν έφαγα καν ντολμαδάκια

    – σικκιμέ (ρε) = «δε γαμιέται; Πάμε»

    Όταν δεν σε νοιάζει να πάρεις ένα ρίσκο για να κάνεις κάτι. Υπάρχει και ο σικκιμετζιής ο ρισκαδόρος δηλαδή. Γενικά το σικκιμέ και ο σικκιμετζιής δεν θεωρούνται βρισιές σε αντίθεση με το α σιχτίρ για παράδειγμα.

    και μια λέξη ΜΠΟΝΟΥΣ! που θα μπορούσε να μπει στη λίστα και είναι πολύ συχνή, δεν ξέρω αν αναφέρθηκε στο παρελθόν στο ιστολόγιο:

    ++ ολάν

    παραδείγματα:
    κανεί ολάν = φτάνει πια
    άτε ολάν; = άντε ρε;
    ούσσου ολάν = βούλωστο

    τη ρίζα της νομίζω μπορείτε να την αντιληφθείτε από μόνοι σας.

  78. loukretia50 said

    76. Τι έγιναν όλοι οι Κρητικοί μας?
    Πάντως σε ένα σάιτ βρήκα αυτά που λένε στο βίντεο :
    Η λέξη «μαντινάδα» προέρχεται ετυμολογικά από τα θέματα των ακόλουθων λέξεων: μαντεύω (=προμηνύω, προφητεύω, προ-μαθαίνω, χρησμολογώ) & άδω (=τραγουδώ, ψάλλω, όπου στα λατινικά cando, candada ή cantata= στα ελληνικά η γνωστή «καντάδα».
    Πολλοί υποστηρίζουν ότι η λέξη «μαντινάδα» προέρχεται από το βενετσιάνικο matinada (=πρωινή καντάδα). Πρόκειται για το τραγούδι, που τραγουδά κατά τις πρωινές ώρες ο άνδρας κάτω από το παράθυρο της αγαπημένης του. Επιπροσθέτως, κάποιοι πιστεύουν πως η λέξη «μαντινάδα» προέρχεται από τη λέξη πατινάδα (= περπάτημα στο δρόμο τραγουδώντας, το οποίο καταλήγει σε καντάδα στο παράθυρο της αγαπημένης).
    https://krhtikesmantinadeseducation.weebly.com/

  79. sarant said

    75-76 Νομίζω πως είναι από το ιταλ./βενετ. matinada, πρωινό ερωτικό άσμα.

  80. sarant said

    77 Ευχαριστούμε πολύ για τη συμβολή. Η μη εξοικείωση, πράγματι, είναι και θέμα ηλικίας αλλά ζωής στην πολη.

    78 Αυτό με το «μαντεύω» είναι εντελώς αστήρικτο, τα λεξικά λένε matinada.

  81. Μαρία said

    77
    Το «ιστέ» το ξέρω απο τουρκόφωνες γιαγιάδες με σπασμένα ελληνικά που, όταν έψαχναν κάποια λέξη και τη μαντεύαμε, χρησιμοποιούσαν το ιστέ σαν βεβαιωτικό = αυτό ακριβώς.

  82. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    78. Λου
    Κοντυλιές της αυγής/Μαντινάδες ή μαντινιάδες
    (κοντυλιές είναι ο σκοπός)

  83. loukretia50 said

    matinada καταλάνικη για χάζεμα – http://www.serrabrava.eu/fr/videos/10-video/21-una-matinada-fresca-traditional-catalan-concert-competition-2011.html μέχρι την αποσαφήνιση

    Οφου! Δεν αξιώθηκα νύφη να πάω στην Κρήτη
    Ας έρθει ο Πέπε να μας πει, εμένα λεν κοπρίτη*

    (= που τέτοια ώρα λεξικά βαριέμαι να ανοίγω
    και σε στιχάκια τον καημό της άγνοιάς μου πνίγω)

    Κατευθείαν από τον αρχαίο 15σύλλαβο των χρησμών!

  84. sarant said

    Γιατι δεν αξιώθηκες καλέ να πας στην Κρήτη;
    Τώρα τον Πέπε καρτερείς ναρθεί σαν τον κομήτη;

    Κι αν θες να μάθεις απο πού βγαίνει η μαντινάδα,
    άμα θ’ ανοίξεις λεξικό δεν έχει νοστιμάδα.

  85. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    81 Αυτό το ιστέ, μου θύμισε το «στε» που λέγεται σ΄εμάς στο τέλος μια φράσης » ήθελα μια φορά να μ΄άκουες και στε «, κάπως σαν «μόνο αυτό και τί στον κόσμο».

  86. loukretia50 said

    84. !!!
    Άλλοι καιροί, πιο κουζουλοί, κι εγώ τροζοκοπέλα
    Τώρα που έβαλα μυαλό, θα βάλω και μασέλα!

    ΥΓ μέχρι ο Πέπε σα γαμπρός, νάρθει εν τω μέσω της νυκτός
    Και να μας κάνει γκέλα!

  87. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    83 Λου ,ε μα καντάδες
    κάνανε με μαντινάδες
    μέσα στις βαθιές αυγές
    εξ ου και matinades 🙂 .

    σ.σ Κοπρίτη,το σπουργίτη
    λεν στην Κρήτη
    μα κι ατσέλεγο να ξέρεις
    άμα θες να τ΄αναφέρεις

    υ.γ. Νυστάζω νυστάζω
    και θωρώ μα δεν κοιτάζω… 🙂

  88. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    Νικοκύρη εδώ θα ψηφίσεις ή ..εξωετεροδημοτικά;

  89. loukretia50 said

    87.
    Τι καντάδες, μαντινάδες
    κάναν ζωηρά κοπέλια!
    Τι ζοχάδες οι μπαμπάδες
    σαν χτυπούσανε τα τέλια
    και ξυπνούσαν οι νταλκάδες!
    τους κρεμάγαν στα τσιγκέλια
    ή τους ρίχναν μαστραπάδες!

  90. sarant said

    88 Θα πεταχτώ 🙂

  91. loukretia50 said

    Αν με ξαναπούν κοπρίτη
    -μάλλον για πρωί το κόβω…
    θα τους λέω: είμαι σπουργίτι
    ξένοιαστο και δίχως φόβο
    πως θα παρεξηγηθώ
    χαμαλίκι αν αρνηθώ.
    Θα την κάνω και θα’ρθω
    για να σας μπαστακωθώ!
    Αμέ!

  92. Πέπε said

    Σόρι ρε παιδιά που άργησα! Αν το ‘ξερα ότι με γυρεύατε τέτοια ώρα, θα πήδαγα πέντε πέντε τα σκαλοπάτια να ‘ρθώ μια ώρα αρχύτερα!

    Λου, από τους υπαινιγμούς σου δε γίνεται σαφές αν ξέρεις ότι κι εγώ εισαγωγής είμαι στην Κρήτη (ξενομπάτης – ερωτικός μετανάστης), ειδάλλως Αθηναίος είμαι.

    Λοιπόν.

    Μαντινάδα στην Κρήτη (μαντινιάδα στις ανατολικές επαρχίες του νησιού) λένε ένα ορισμένο είδος δίστιχου, το 15σύλλαβο ιαμβικό ομοιοκατάληκτο. Ο όρος είναι καθαρά μορφολογικός (η μαντινάδα μπορεί να μιλάει για οτιδήποτε, και να λέγεται σε οτιδήποτε περίσταση) και καθαρά στιχουργικός (μπορεί να τραγουδιέται σε οτιδήποτε σκοπό / ρυθμό / χορό, ή ακόμη και να λέγεται χωρίς μελωδία, να γράφεται, να τυπώνεται, να τηλεγραφείται, να smsείται κλπ.).

    Άρα, μέχρι στιγμής, δεν προκύπτει κάποια ιδιαίτερη σύνδεση με τις πρωινές ώρες, ώστε να δικαιολογείται η ετυμολογία από το matinada. Ωστόσο εγώ τη βρίσκω απολύτως πειστική.

    Με την ίδια σημασία όπως στην Κρήτη λέγεται η λέξη και σε ορισμένα από τα 12νησα. Σε άλλα μέρη όμως η έννοια αυτή δηλώνεται με άλλες λέξεις, π.χ. στη Νάξο αυτό το είδος διστίχου ονομάζεται «τραγούδι» (ενώ το 8σύλλαβο ομοιοκατάληκτο δίστιχο, ιαμβικό ή τροχαϊκό, ονομάζεται «κοτσάκι»). Στη Λήμνο η ίδια σχεδόν λέξη (μπατζινάδα) σημαίνει αυτό το δίστιχο, ειδικά όταν είναι αυτοσχέδιο – αλλά και κάτι σχετικό με τα γαμήλια έθιμα, νομίζω τη γαμήλια πομπή.

    Παράλληλα, υπάρχουν μέρη όπου η λ. «μαντινάδα» σημαίνει κάτι άλλο: έτσι στην Αμοργό υπάρχει η Γιαλίτικη (=της Αιγιάλης) Μαντινάδα, που είναι ένας συγκεκριμένος σκοπός στον οποίο τραγουδιούνται δίστιχα που τα διαλέγεις ελεύθερα ή τα αυτοσχεδιάζεις (το ίδιο όπως και στους περισσότερους σκοπούς, αλλά «Μαντινάδα» λέγεται μόνο ο συγκεκριμένος). Στην Ανάφη υπάρχει ο σκοπός «Ματινάδα», πάλι σκοπός για οτιδήποτε δίστιχα, αλλά με το επιπλέον επιπλέον χαρακτηριστικό ότι έχει, κατ’ αρχήν τουλάχιστον, συγκεκριμένη χρήση: είναι ο σκοπός της καντάδας. Και το ίδιο (αλλά με άλλο σκοπό) είναι και η «Μακινάδα» στη Σίκινο.

    Δε χωράει αμφιβολία ότι πρόκειται για την ίδια λέξη, παρόλο που και η μορφή της έχει παραλλαγές και η σημασία της. Άλλη μια παραλλαγή της λέξης είναι «πατινάδα», που άκρες μέσες σημαίνει ό,τι και η «καντάδα». Τι ακριβώς είναι η καντάδα;

    Στην ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση είναι η δρομική μουσική. Μπορεί να συμβεί σε διάφορες περιστάσεις, αλλά οι κυριότερες είναι τρεις:

    α) Η κλασική καντάδα του ερωτευμένου (μαζί με φίλους του ή με οργανοπαίχτες κλπ.) κάτω από τα παραθύρια της αγαπημένης. (Όπου, αν τα λόγια είναι κάπως υπαινικτικά και τα σπίτια με κορίτσια στο ίδιο σημείο του δρόμου πολλά, μπορούν να δημιουργηθούν από παρεξηγήσεις μέχρι λάθος προσδοκίες…)
    β) Όταν γίνεται ένα γλέντι σε σπίτι, καφενείο, πλατεία, και το γλέντι σχολάσει αλλά κάποιοι έχουν ακόμη όρεξη, μπορεί να σηκωθούν μαζί με τους οργανοπαίχτες και να πάνε βόλτα στο χωριό τραγουδώντας. Η κατάληξη είναι δυνατόν να είναι στο σπίτι κάποιου φίλου, που θα του τραγουδάνε μέχρι να ξυπνήσει, να τους ανοίξει, να τους προσκαλέσει, να τους κεράσει, να στείλει τη γυναίκα να σφάξει μια κότα να τη βράσουν κλπ., δηλαδή νέος γύρος του γλεντιού. Στην Κρήτη πάλι έχω δει συχνά να βγαίνουν μ’ ένα πιο μαζεμένο κέρασμα οι νοικοκυραίοι από κάθε άσχετο σπίτι στη διαδρομή των νυκτωδών, και τελικά η πομπή να καταλήγει σ’ ένα δημόσιο χώρο όπου να στήνεται νέο γλέντι (π.χ. στη Γέργερη, η καντάδα παραδοσιακά καταλήγει στην αυλή μιας συγκεκριμένης εκκλησιάς που είναι υπερυψωμένη σ’ ένα βράχο, βλέπει όλο το χωριό, και όλο το χωριό την ακούει).
    γ) Η γαμήλια πομπή (από το σπίτι του κάθε μελλόνυμφου προς την εκκλησία / από την εκκλησία μαζί με το ζευγάρι προς τον χώρο του γλεντιού).

    Ανάλογα με τις έμπρακτες και τις γλωσσικές συνήθειες κάθε τόπου, όλα αυτά ή μόνο κάποιο από αυτά μπορεί να λέγεται καντάδα, ή πατινάδα. Πατινάδα μπορεί να σημαίνει όλη τη διαδικασία, ή μόνο τη μουσική που τη συνοδεύει (αν εθιμικώς προβλέπεται κάποια συγκεκριμένη μουσική γι’ αυτή τη διαδικασία). Μπορεί να φτάσει να σημαίνει και τη μουσική της καντάδας ακόμη κι όταν αυτή παίζεται σε άλλο πλαίσιο εκτός από την καντάδα, π.χ. στη Νάξο, και πάλι, η Απεραθίτικη Πατινάδα (το γνωστό Ντάρι-Ντάρι) είναι σκοπός που αρχικά χρησιμοποιόταν ειδικώς στις καντάδες, αλλά πλέον εδώ και πολλά χρόνια χορεύεται στα γλέντια ως συρτός.

    Λοιπόν, απ’ όλα αυτά συν την πληροφορία για την ετυμολογία από το matinada βγάζω ως πιθανότερο σενάριο το εξής:

    Αρχικά η βενετσιάνικη λέξη matinada (πρωινό) μπαίνει στα ελληνικά ως «ματινάδα» με την έννοια της καντάδας-β, στο τέλος του γλεντιού, κάτι που στατιστικά είναι πιθανότερο να συμβεί περί τις πρωινές ώρες. (Ενισχύει αυτή μου την υπόθεση ότι, προκειμένου όχι για τη διαδικασία της πατινάδας αλλά για τους σκοπούς που τη συνοδεύουν, χρησιμοποιούνται αλλού και οι ονομασίες «σκοπός της αυγής» και «σκοπός της νύχτας»: προ του εξηκλεκτρισμού η ώρα του γλεντιού δεν ήταν κατ’ ανάγκην βραδινή, μπορεί ένα γλέντι να κράταγε όλη μέρα, οπότε τη νύχτα μπορεί να εξελισσόταν σε πατινάδα-νυκτωδία, εξίσου όμως μπορεί να έφτανε και πρωί για να γίνει αυτό, επομένως πρακτικά «της νύχτας» και «της αυγής» δε σημαίνουν διαφορετικά πράγματα.) Από κει και πέρα, με σπασμένο τηλέφωνο, η λέξη διαδίδεται σε διάφορους τόπους όπου προσλαμβάνει παραλλαγμένες μορφές (μαντινάδα, μακινάδα, πατινάδα, μπατζινάδα…) και συνεκδοχικές σημασίες, που από την αρχική κρατάνε ως σταθερό σημασιολογικό στοιχείο άλλοτε το λειτουργικό (το σχετικό με τη διαδικασία), άλλοτε το μουσικό, άλλοτε το στιχουργικό. Και συμβαίνει, κατά περίεργη ίσως σύμπτωση, ορισμένοι από τους τόπους που διατήρησαν μια σημασία πλησιέστερη προς την αρχική, να ήταν οι ίδιοι που παρήλλαξαν περισσότερο τη μορφή της λέξης (πατινάδα = εωθινή μουσική πομπή).

  93. Πέπε said

    Ποιος έχυσε το μελάνι; !!!

  94. loukretia50 said

    Με μαντινάδα βραδυνή θα σας καληνυχτίσω
    Δεν ξέρω την Κυπριακή και δε θα σας τσατίσω
    Εκεί που χάζευα λοιπόν πολλές πληροφορίες
    για κείμενα και ποιητές, αρχαίες ιστορίες
    Βρήκα ένα λινκ πούχει πολλά ωραία μαζεμένα
    Παλιά μα και νεότερα και ταξινομημένα
    Μα βλέπω το λογότυπο και λέω τι είναι τούτο?
    Εκδόσεις Παιδαγωγικό (σικ ρε!) το Ινστιτούτο
    Συγγράμματα για μαθητές με δίψα για τη γνώση
    Καθότι στο γυμνάσιο έχουν πρεμούρα τόση
    Να μάθουν την κουλτούρα τους για να μη μείνουν στούρνοι
    Να μη μπορεί ο καλαμαράς άγνοια να τους σούρνει.
    Με πιάνει το υπεροπτικό : είναι άλλου επιπέδου
    Μόνο Πανεπιστήμιο, δεν είμαι του γηπέδου.
    Μα όταν όμως άρχισα κείμενα να διαβάζω
    μου άρεσαν και έμαθα πολλά που δε σκαμπάζω.
    Κι αφού απ’ ανταγωνισμό δεν παίρνω εγώ χαμπάρι
    γλυκά σας τα παραχωρώ, σας κάνω αυτή τη χάρη!
    Καληνύχτα!
    ΛΟΥ
    Όφου!
    ετούτο το κατεβατό δε βγήκε μαντινάδα
    όμως η ώρα είναι σωστή, μας κάνει για καντάδα
    Είναι ενημερωτική, κεφάτη matinada!
    και δεν έχει μπουγέλωμα -σωστά? ε, φιλενάδα?
    —————————–

    Κείμενα Κυπριακής Λογοτεχνίας – τόμος Β΄

    Click to access keimena_kypriakis_logotexnias_b.pdf

    Ενδεικτικά: σελ.378 Ο Φσήκουας

    Κείμενα Κυπριακής Λογοτεχνίας – τόμος Α΄

    Click to access a_lyk_keimena_kypriakis_logotexnias_1.pdf

    σελ.17 μια Κυπριακή παραλλαγή της παραλογής της ελληνικής δημοτικής ποίησης, με θέμα τη νεκρανάσταση του αδερφού του «Κωστάντινου» ή «Κωσταντά

    σελ.20 «Της Ρήγαινας και της (Α)ροδαφνούσας»

    σελ.54 η πρώτη δοκιμασία του Πτωχολέοντα (με το πολύτιμο, αλλά στην πραγματικότητα άχρηστο, πετράδι), ένα επεισόδιο το οποίο συνδέεται και με δύο πεζές ανεκδοτικές ιστορίες που ενσωματώνονται και στο Χρονικόν του Λ. Μαχαιρά,.»
    Η συνέχεια επί της οθόνης για όποιον ενδιαφέρεται!

  95. loukretia50 said

    Πέπε, αγαπητέ, αν και αιλουροειδές έχω μνήμη άλλων ζώων!
    Θυμάμαι κάπου, κάποτε, έγραψες ότι είσαι γαμπρός στην Κρήτη!

    ΥΓ Απουσιολόγε, σόρυ, το σκαναριστό φακέλωμα μου βγαίνει αυτόματα, δε φταίω!

  96. loukretia50 said

    «Πολλοί ρωτούν να μάθουνε, ήντά ΄ναι οι μαντινάδες:
    Χαρές, αγάπες και καημούς, να λες σε δυο αράδες!»

    αυτός είναι ορισμός!

  97. Πέπε said

    Χμ…

    Για την Κάρπαθο, όπου «μαντινά(δ)α» σημαίνει ό,τι και στην Κρήτη και «πατινά(δ)α» είναι η καντάδα, διαβάζω για τη δεύτερη τώρα στον Κ. Μηνά: < βεν. matinada + bandinada < bandina, υποκορ. του banda "ορχήστρα".

    Αν καταλαβαίνω καλά εννοεί ότι η «πατινάδα» προέρχεται από συμφυρμό δύο παρόμοιων πλην άσχετων βενετσιάνικων λέξεων. Δε με πολυπείθει, δε βλέπω την ανάγκη να ανατρέξουμε επικουρικά στην bandinada.

  98. loukretia50 said

    Χμμμ! τέτοιες ώρες τέτοια λόγια!
    Όταν ξυπνήσουν αύριο οι λοιποί – ορίτζιναλ!- Κρητικοί μπορεί νάχουμε ενδιαφέρουσες προσθήκες.
    Ως τότε… όνειρα γλυκά!
    Δεν περιμένω να μου κάνουν καντάδα (whatever!) στον 5ο!

    ΥΓ ΕΦΗ-ΕΦΗ και Χχχτήνος :
    Μήπως θυμάστε ποιο παλιό νήμα ήταν που ανάστησε η ΕΦΗ και του αλλάξαμε τα φώτα με αυτοσχέδιες μαντινάδες?
    Είχε και παλαβές λέξεις κι έπαιζε κι ο Νικοκύρης.

  99. gpoint said

    Είδα το βράδυ τον αγώνα παλαιμάχων του 2004 Ελλάδας- Πορτογαλίας ( 2-1, ευτυχώς ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν είναι ακόμα παλαίμαχος )
    Ξαναθυμήθηκα την χαρά και περηφάνεια μας είχαν δώσει παίκτες και Ρεχάγκελ και αξιοπρέπεια ο διάδοχος (δικός μας) Σάντος, αυτός έδωσε και δίνει την δόξα στην Πορτογαλία. Μετά ήρθανε οι άνθρωποι της παράγκας και τα κάνανε σαν τους πολιτικούς… Αλήθεια πιστεύει κανένα από τα αραχνιασμένα μυαλά πως θα πάει κανένας ποδοσφαιριστής ή αθλητής να φωτογραφηθεί με τον θριαμβευτή των εκλογών Κούλη την Δευτέρα,για να μοιρασθεί την δόξα του όπως κάνουν όλοι οι πολιτικοί στις εθνικές επιτυχίες ;
    Η μήπως θα παραδεχθεί πως πολλά οφείλει η τότε εθνική στον ΑΡΧΗΓΟ Ζαγοράκη, πραγματικό ηγέτη της ομάδας γιατί μόνο έτσι επιτυγχάνονται τα θαύματα. Οπως και το φετεινό θαύμα του αήττητου νταμπλ έχει την υπογραφή του επίσης ΑΡΧΗΓΟΥ Βεϊρίνια (τιναφτό ρε ! )
    Κοινό γνώρισμά τους η ομάδα της καρδιάς τους και οι χαρακτήρες που φιάχνει το ντι-εν-έι της.

  100. nikiplos said

    99@, από τα ‘δικά’ μου χρόνια το ποδόσφαιρο παιζόταν πιο επαγγελματικά να πούμε… Αν δεν έδινες πάσα σε εκείνον που έπρεπε (κι ας τον αντιπαθούσες, κι ας ήταν ο πρώτος που θα έπαιζες μπουνιές στα αποδυτήρια μετά από μια ήττα), δεν σε έτρωγε απλά ο πάγκος, δεν είχες θέση στην ομάδα. Και μιλάμε για τελείως ξερό ερασιτεχνικό, όχι για Γ’ Εθνική και άνω που μπαίνουν οι γονείς, τα «σκάνε» και γίνεται το δικό τους, άσχετα αν οι προπονητές τραβούν τα μαλλιά τους… Έχεις μια ειδυλλιακή εικόνα που δεν υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια…

    ΥΓ> Παράγκα είναι μόνο με τη διαιτησία. Γιατί όλοι οι σύλλογοι κάνουν τα κουμάντα τους, ανήκουν σε ίδιους ομίλλους και κάνουν τις συμμαχίες και τις στρατηγικές τους…

  101. caktos2 said

    Καλημέρα

    Ζέστη κι απόψε ε; Κι είναι εδώ εκείνη η βραδινή φρεσκαδούρα απ τον Ευβοϊκό

    Μόνο που μυρίζει καμένο πεύκο, απ τις φωτιές της Κύμης και πιάνεται η καρδιά σου…

  102. Alexis said

    #94: 👍👍👍

    Χαρά σου την υπομονή που ‘χεις και δεν κολώνεις
    μες στ’ άγρια τα μεσάνυχτα στιχάκια να σκαρώνεις.

    Τα λινκ σου ενδιαφέροντα, τα ποιήματα σπουδαία
    μα και του Πέπε τα γραφτά δίνουν στοιχεία νέα.

    Γιατ’ όσοι έχουν την πετριά μ’ αυτά ν’ ασχολούνται
    ακόμα κι αξημέρωτα να γράφουν δε βαριούνται.

    Μα εγώ όπως έχω ξαναπεί καλή μου Λουκρητία
    δεν την αντέχω εύκολα τέτοια ταλαιπωρία.

  103. gbaloglou said

    26 Αυτό το «σικεμέ» δεν το άκουσα ποτέ (και, απ’ ότι δείχνουν τα σχόλια, ούτε και κανένας άλλος).

  104. Μανούσος said

    Άτζεμπα/ άτζαμπα και στην κρητική διάλεκτο

    για το γιάομαν υπάρχει το αντίστοιχο γιάχμα (μάλλον υπήρχε δεν ξέρω πλέον) στην Θεσσαλονίκη, με την έννοια πάρτε τα, δικά σας.
    Παιδιά που μαζεύανε κάρτες με ποδοσφαιριτες πχ ή παιχνίδια από γαριδάκια κλπ. καμμιά φορά στην παιδοπαρέα της γειτονειάς φωνάζανε γιάχμα και τα πετούσαν στον αέρα, οπότε όλοι ορμούσαν να πάρουν ό,τι προλαβαίνανε. Τεσπα πάντοτε μου έκανε εντύπωση αυτή η ασυνήθης συνήθεια του Βορρά.

  105. kkekostas said

    Καλημέρα! Μία μικρή φωνητική παρατήρηση. Στο «βερεσιέ» δεν δηλώνεται κανένα παχύ σύμφωνο με το «σι». Η προφορά, δηλαδή, είναι /veresie/ και όχι /vereshe/.

  106. Χαρούλα said

    104 αντίστοιχα, στην Αλεξανδρούπολη, θυμάμαι από παιδί, στις βαφτίσεις, όταν ο νονός έλεγε το όνομα, τρέχαμε τα παιδάκια στους γονείς έξω από τον ναό, «να το πούμε». Τότε ο μπαμπάς έκανε -γιάχμα- διάφορα κέρματα και μεις ατο χώμα να μαζεύουμε ότι περισσότερο μπορούσαμε. Μετά αποκτήσαμε λεφτά και …τρόπους😅😊, και μας έδιναν χαρτονόμισμα στο χέρι!

    Καλημέρα!

  107. sarant said

    92-97 Ωραία η ανάλυση και συμφωνώ στην επιφύλαξη για όσα λέει ο Μηνάς

    103 Αυτό το γιάγμα εμείς στον νότο το λέγαμε «βουταρία»

  108. sarant said

    105 Ευχαριστώ πολύ!

  109. Παναγιώτης Κ. said

    @103. Φαίνεται ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι έχω έναν τουρκομαθή φίλο. Από εκείνον το έμαθα.

  110. ΣτοΔγιαλοΧτηνος said

    98 ΥΓ
    Γειά σου Λου! 🙂 Μαλερεζμάν δεν το θυμάμαι.

    105
    Έτσι. Veresiye vere vere kalmadı kalmadı που λέει και το άζμα.

  111. 106: Ενίοτε γιάμα (χωρίς χι) κάναμε στον αέρα και τα «χαρτάκια», κάρτες αυτοκινήτων, ποδοσφαιριστών, κλπ., που συλλέγαμε.
    Το δε σεκεμέ καντάρ, πάντα με τη χαρακτηριστική κίνηση του/των χεριών «στα παπάρια μου».

  112. ΣΠ said

    99
    Για την ακρίβεια, ο ΠΑΟΚ δεν πήρε αήττητο νταμπλ. Πήρε νταμπλ με αήττητο πρωτάθλημα. Στο κύπελλο έχασε από την Παναχαϊκή και τον Πανιώνιο.

  113. ΓΤ said

    Τι μου θυμίσατε, ρε άγρια μωρά, με το «σεκεμέ καντάρ», πότε το πρωτάκουσα… Τα είχα κάποτε με μια Θρακιώτισσα, την Ελευθερία. Ένα βράδυ, έχοντας κάνει περικοκλάδα τα κορμιά μας, κι αφού πυργώσαμε τον πόθο μας, χύνομαι ξέπνοος στον καναπέ, σαν «Θνήσκων Γαλάτης» ένα πράμα. Κάτι της είπα, και εκείνη, δείχνοντάς μου το πυρωμένο ισοσκελές σαμαλάκι της, μου λέει «σεκεμέ καντάρ». Δεν κατάλαβα ο έρημος ο Αθηναίος… Σηκώνεται και, κοιτάζοντας το ηβουλάκι της, λέει: «Λευτερίτσα, τ’ ακούς;» Αυτή, όπως καταλαβαίνετε, ήτο η πρώτη μου μυήσις στην τουρκικήν.

  114. ΓΤ said

    @113 (μύησις)

  115. ΓΤ said

    #112 Άσε που δεν έχουμε ενημερώσει ότι προχτές Άλκμααρ-ΠΑΟΚ 1-0…

  116. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    σικιμέ/σεκιμέ/σεκεμέ καντάρ

    https://www.slang.gr/lemma/18459-sikime-kantar

    https://www.slang.gr/lemma/18896-sekeme-kantar

    114ΓΤ με πρόθημα γα 🙂

  117. ΓΤ said

    116 🙂

  118. Λ said

    Ακκιπέττι να γελάσετε

    Όι μόνο φα τζαι κνήστου αλλά φα τζαι ποταβρίστου δλδ όχι μονο να τρως αλλά να τρως και να κάνεις κάτι χρήσιμο

    Ακολουθώντας το ρητό των αρχαίων ημών προγόνων και θέλοντας να είμαι χρήσιμη, έστω κάνοντας σας να γελάσετε, παρακαλώ να στρέψετε την προσοχή σας στο σχόλιο 65 και ειδικά στην προτροπή : πάεννε λούθου
    Ένας μυτιληνιός φίλος που έζησε χρόνια στην Κύπρο βρίσκει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την προστακτική ενικού σε -θου. Κάθε φορά που συναντιούμαστε αραδιάζουμε όλες όσες ξέρουμε τη μια μετά την άλλη: γαμήθου, λούθου, πλήθθου, ηγήθου, λιώθου, πηδήθου, φιλήθου, κουνήθου, μαδήθου, σηκώθου, παραδώθου, φουσκώθου, μαράθου, φαϊθου κοκ
    Σχεδών μόνο το κνήστου και το ποταβρίστου είναι με ττου

  119. Το /οξά/ στα κρητικα το λεμε /όξω (και)/, και σημαινει «εκτός εάν». Όπου /όξω/ ειναι εκφορα του /εκτος/!

    Στις Πέμ, 4 Ιουλ 2019 στις 10:22 π.μ., ο/η Οι λέξεις έχουν τη δική τους

  120. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    119 >>Το /οξά/ στα κρητικα το λεμε /όξω (και)/, και σημαινει «εκτός εάν»
    το σκέφτηκα κι εγώ αλλά μήπως είναι άλλο, από το όξω/έξω κι όχι από το τκ yoksa.
    Έχουμε και το «όξωμου και» , εκτός κι αν ,εξόν :
    Δε σ΄απαρνούμαι ΄γω ποτές
    χρουσέ μου καλαμιώνα
    όξωμου και σκεπάσουνε
    τα μάτια μου με χώμα.

  121. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    118. Λ 🙂
    Τί είναι κνήστου ;
    Την παροιμία την καταλαβαίνω σαν ειρωνική: Ποταβρίστου ,ν΄αποταυριστείς , να τεντωθείς δηλαδή (τεμπέλικη κίνηση), όχι;

  122. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    *Άτζεμπας* (με τελικό σίγμα) συνώνυμο του *κοντώ* (επίρρημα) , λέει η θεια μου, νύφη στο Μεραμπέλο (Νεάπολη) = Άραγες ερωτηματικό. Εγώ δεν το ήξερα.

    Το «ήχιμου», τουλάχιστον να, (ξανα)θυμήθηκα (ιμίσιημου ; )

  123. Νέο Kid said

    Υπάρχει και μια προστακτική καλαμαρίστικη που συνδυάζει και το θου και το του !
    Εγέρθουτου!

  124. loukretia50 said

    Γειά σου Λ !
    Κάθου κι απλώθου! – ή δεν πάει έτσι?

  125. loukretia50 said

    123. !!
    θα το βασάνισαν πολύ για να το πετύχουν!
    Εκτός αν ήταν σπασμένο τηλέφωνο

  126. Νέο Kid said

    125. Καιάδας

  127. loukretia50 said

    126, Α, εκεί που δεν τον έριξαν μικρό λες?
    Δυνατός συμβολισμός !

  128. ΚΩΣΤΑΣ said

    127 Λου, ως ευ παρέστης! και εκ μέρους μου. 🙂

    εγέρθουτου, το είπε ο καιάδας, χρσαυγίτικο τέρας.

    Και παρ’ ημίν, καθιαυτού θεσσαλικά, ισχύουν καταλήξεις σε -σ’
    πχ σκωσ’, πλύσ’, ντύσ’, τσακίσ’ …

  129. ΚΩΣΤΑΣ said

    128 συνέχεια –> σκωσ’, πλύσ’, ντύσ’, τσακίσ’ …, πρωινό παράγγελμα, να σηκωθεί γρήγορα ο άλλος, να ετοιμαστεί και να πάει στη δουλειά του.

  130. loukretia50 said

    129 (και 126)
    Αχ, νεαροί, το ξέρω, αλλά δεν ήθελα με τίποτα να ξεστρατίσει το νήμα σ΄αυτή την κατεύθυνση!
    Υπάρχει άλλωστε το δίπλα!

    Στα Ρουμελιώτικα η κατάληξη -του συνδυάζει δυναμικά το αντικείμενο (το) με την προστακτική ενεργητικής -στεντόρειας συνήθως – φωνής :
    πχ : δώσ΄του, ρίχ’του, μπήξ’του, κλάφ΄του …

    ΥΓ Όχι, δε θα την πατήσω όπως με τον Αβό παλιότερα, ούτε θα κάνω την ερώτηση ¨»μα πόσο άσχετη με θεωρείτε?»

  131. Λ said

    12. Είναι ψευδοφιλοι. Ποταυρίζουμε σημαίνει απλώνω( χείρα βοηθείας) . 🙂 Λεμε π.χ Να χαρείς ποταύρισμου την πρότσαν (σε παρακαλώ δώσε μου το πιρούνι) ή εν ποταυρίζεται να βοηθήσει. Το δικό σας ποταυρίζομαι στα Κυπριακά είναι ποκνιάζουμαι (από το αρχαίο κνώσσω λέει το λεξικό).

    124 Κάτσε και απλώθου (αλλά θυμήθηκα ακόμα μια προστακτική με θ: βαώθου έσσω δλδ κλείσου μέσα (στο σπίτι)

  132. Λ said

    Κνήθομαι = ξυνομαι

  133. loukretia50 said

    131. Πάντως το «κάθου» τόχω ακούσει και με τα σημερινά νόμιζα πως είναι Κυπριώτικο. (όχι, δεν ήταν ο «καθ΄ού»!)

  134. Yiannis KYRiakides said

    Στην Κυπριακη διαλεκτο το ξύνω – ξύνομαι ειναι κνήθω – κνήθουμαι’ και παει έκνησα – εκνήθουμουν, έκνηθα – εκνήστηκα, με προστακτικες κνήθου και κνήστου

  135. Γιάννης Κουβάτσος said

    Δεν θυμάσαι το εγέρθουτου, Λου; ☺
    https://www.google.com/url?sa=i&source=web&cd=&ved=2ahUKEwj_w9jCkZ7jAhVR2qQKHWLMDvkQjhx6BAgBEAI&url=http%3A%2F%2Fmy–creations.blogspot.com%2F2012%2F05%2Fblog-post_11.html&psig=AOvVaw3ebN8g1O1SKBoxMXT3XU93&ust=1562428382700999&cshid=1562342024059

  136. Λ said

    Εγώ μόνο τη λεξη κούτζιουλα δεν ήξερα

  137. Πέπε said

    Το κάθου ρε παιδιά δεν έχει κατάληξη -θου αλλά -ου. Το -θ- ανήκει στο θέμα. Και είναι πανελλήνιο μεν, αλλά σπάνιο στα όρια της εξαφάνισης (πλην ιδιωμάτων), όπως γενικά οι προστακτικές παθ. ενεστώτα: έρχου, γίνου, πλύνου, ντύνου. (Ντύνου λ.χ. σημαίνει «να ντύνεσαι», ενώ ντύσου σημαίνει «να ντυθείς». Στην κοινή νεοελληνική κατά 99% το «να ντύνεσαι» το λέμε «να ντύνεσαι», αλλά για τις σπάνιες περιπτώσεις που θέλει κανείς να το πει μονολεκτικά υπάρχει δυνατότητα. Έρχου συχνά και βλέπε μας.)

    Οι καθιαυτού θεσσαλικές προστακτικές σε -σ’ είναι οι καθιαυτού πανελλήνιες σε -σου, απλώς στην προφορά χάνεται το άτονο -ου. Ειδικά το σ’κώσ’ μπορείς να πεις ότι έχει κάποιο διαλεκτολογικό ενδιαφέρον, γιατί στην ΚΝΕ δε λέμε «σηκώσου», όπως θα ήταν το κανονικό, αλλά «σήκω». Το τσακίσ’, ντύσ’ κλπ. είναι εντελώς κοινά ελληνικά.

    Και φυσικά, στο δώσ’ του, ρίχ’ του κλπ. το «του» ούτε κατάληξη είναι ούτε ρουμελιώτικη ιδιαιτερότητα.

    _____________________

    Οι κυπραίικες προστακτικές σε -θου αντί του ΚΝΕ -σου (προστ. παθ. αορίστου), αυτές μάλιστα, έχουν ενδιαφέρον. Εκ πρώτης όψεως δείχνουν πιο κανονικές από τις πανελλήνιες. Στην ΚΝΕ όλοι οι στιγμιαίοι και συντελικοί τύποι της παθητικής φωνής παράγονται από το ίδιο θέμα (π.χ. δεθ-: δέθηκα, να/θα δεθώ, [έχω] δεθεί κλπ.), ΕΚΤΟΣ από το β’ εν. της προστακτικής παθητικού αορίστου, που εντελώς αδικαιολόγητα μοιάζει να παράγεται από το αντίστοιχο ενεργητικό θέμα (δεσ-: δέσου όπως έδεσα, και όχι δέθου όπως δέθηκα) – και πάλι με εξαιρέσεις, π.χ. πλύσου από θέμα πλυσ- που δεν εμφανίζεται πουθενά αλλού (έπλυνα, πλύθηκα).

    Ενώ οι κυπραίικες, ομαλότερα, διατηρούν το θέμα που θα περίμενε κανείς: πλύθου όπως πλύθηκα. Δεν ξέρω πώς ακριβώς προκύπτουν (πάντως όχι απευθείας από το αρχαίο, που είχε κατάληξη -θητι), πιθανώς από εκ των υστέρων εξομάλυνση, πάντως είναι κανονικότερες από τις κοινές.

    Όσες λήγουν σε -στου (κνήστου, ποταυρίστου) είναι προφανώς η ίδια περίπτωση. Εκνήσθην, κνήστηκα. Πανελληνίως το σ+θ γίνεται στ. Δεν είναι έτσι και όλα τα ρήματα σε -ίζω και άλλα παρόμοια; Δε λένε π.χ. ζωγραφίστου, καθαρίστου, σκουπίστου; (Πάντως έχω ακούσει τέτοιες καταλήξεις στα καλύμνικα που, αν και συγγενή με τα κυπραίικα, προστακτική σε -θου δεν έχω υπόψη μου να διαθέτουν).

  138. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    132 Λ. Α ωραία! Ευχαριστώ! Εξ ου και κνησμός 🙂
    133 Λου, ως ανωτέρω ο Πέπε 137.
    Το κάθου το λέμε ψωμοτύρι κάτω. Ίσαμε να ρθεις θα νυχτιάσει μόνο κάθου κεια που κάθεσαι στο ήσυχό σου.
    Λούγου χτενίζου πλέξου και κυριακοφορέσου.

  139. ΚΩΣΤΑΣ said

    137 Πέπε, ο σφετερισμός της έκφρασης «πλύσ’, ντύσ’, τσακίσ’» ως καθιαυτού θεσσαλικά, είναι προφανές ότι γίνεται καθαρά για να τονισθεί το τοπικιστικό μας αίσθημα υπερηφάνειας. Κατανοητό και συγχωρητέο, νομίζω. 🙂

  140. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    >>οι παττίσιες
    πατίχα στο κύμα

  141. Μαρία said

    139
    Πλυθούς, ντυθούς, τσακστούς σι καθιαυτού μακιδουνικά.

  142. Φαίδρα said

    Καλημέρα σας.
    Στην περίπτωση του «βερεσιέ» (όπως κ σε άλλες) το ‘σι’ δεν είναι παχύ. Η λέξη εκφέρεται όπως ακριβώς διαβάζεται.
    Βερεσέ> βερεσ (ι)έ> βερεσιέ.
    ΟΧΙ βερεshιέ.

  143. Μαρινα said

    Όλες οι λέξεις που επιλέξατε να αναφέρετε ότι ανήκουν στην κυπριακή διάλεκτο , όντως είναι δάνεια από την τουρκική γλώσσα. Πέρα του γεγονότος ότι πλέον δεν χρησιμοποιούνται και έχουν αντικατασταθεί στην Κύπρο με ελληνικές λέξεις (ειδικά η νεολαία ούτε που τις ξέρει),

    Yπάρχουν πάρα πολλές λέξεις στην κυπριακή διάλεκτο που προέρχονται από την αρχαία ελληνική γλώσσα, τα λατινικά και βενετσιανικά οι οποίες είναι πολύ πιο διαδεδομένεςμένες και χρησιμοποιούνται από τους Κύπριους μέχρι σήμερα.

    Γιατί παραθέσατε μόνο λέξεις που είναι δάνεια από τα τούρκικα και ούτε κάν τις χρησιμοποιούμε εμείς σήμερα, παραμόνο μπορείτε να τις βρείτε σε κυπριακές σειρές όπου οι ηθοποιοί υποδύονται τουα Τούρκιους του 1920 -1950;

  144. sarant said

    143 Δεν διαβάσατε το άρθρο, τουλάχιστον όχι προσεκτικά. Τις λέξεις τις επέλεξε μέλος ομάδας που μελετάει την κυπριακή διάλεκτο, στο Φέισμπουκ, όχι εγώ.

  145. AntoineKos said

    @sarant: Η Κυπριακή είναι διάλεκτος της ελληνικής, είτε το θέλεις είτε όχι. Επειδή έχετε 300 λέξεις αρχαίων ελληνικών και 100 δικές σας δεν σας κάνει «διαφορετική γλώσσα».
    Αυτά για να μπαίνουν τα πραγματάκια στη θέση τους λίγο.

  146. […] 20 λέξεις της Κυπριακής, 07/2019 […]

  147. […] 20 λέξεις της Κυπριακής, 07/2019 […]

Σχολιάστε