Μερικά μεταπασχαλινά μεζεδάκια

Πολύ καιρό έχω να παρουσιάσω μεζεδάκια, δηλαδή ανάμικτα μαργαριτάρια, κοτσάνες και ό,τι άλλο έχω μαζέψει από τα έντυπα και το Διαδίκτυο των τελευταίων ημερών –ίσως επειδή ήταν Σαρακοστή (και τα μεζεδάκια σπανίως είναι νηστήσιμα). Τέλος πάντων, το πιάτο γέμισε με μεταπασχαλινά δείγματα και σας το σερβίρω.

* Ξεκινάω με ένα ολόφρεσκο, που δεν είναι δα και σοβαρό λάθος, λαθάκι ίσως, ασήμαντο, αλλά έχει κάποιο ενδιαφέρον. Διαβάζω στο Βήμα τη Λώρη Κέζα που γράφει για την παραίτηση του συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη από την Εταιρεία Συγγραφέων:

Ο Ξανθούλης με την ανακοίνωσή του παραιτείται από την Εταιρεία Συγγραφέων: δεν θέλει να συναγελάζεται μετριότητες που έχουν πιάσει τα πόστα, σε επιτροπές, σε έντυπα, σε δημόσιους οργανισμούς και παριστάνουν τους λογοτέχνες χωρίς ποτέ να έχουν παράξει λογοτεχνία.

Ποιο είναι το λαθάκι; Όχι πάντως το «παράξει λογοτεχνία» που εγώ το επιδοκιμάζω αν και δεν το χρησιμοποιώ (και εδώ ίσως θα έβαζα άλλο ρήμα). Όμως, το συναγελάζομαι την θέλει την πρόθεσή του, δεν είναι όπως το συναναστρέφομαι. Συναναστρέφομαι διάσημους, συγχρωτίζομαι με κάθε λογής ανθρώπους, συναγελάζομαι με μετριότητες. Τέλος πάντων, ίσως είμαι ψείρας.

* Πάμε παρακάτω, πάλι στο Βήμα, αλλά και στο in.gr, και σε ένα σωρό ιστολόγια (διότι, το έχω ξαναπεί, ο ένας αντιγράφει τον άλλο ανεξέταστα, όπως οι στραβοί στον Άδη). Ήρθαν στα χέρια δυο αστυνομικοί για ένα διαδικαστικό θέμα, και: Αξιωματικοί της Αστυνομίας απέδιδαν το περιστατικό σε «υπερβάλλων ζήλο» και στο «νεαρό της ηλικίας» των δυο εμπλεκομένων αστυνομικών. Ο Μποστ τα έγραφε αυτά, αλλά για να γελάμε.
* Το σύννεφο ηφαιστειακής στάχτης που σκέπασε όλη την Ευρώπη φαίνεται πως σκορπίστηκε, αλλά για όσο διάστημα απασχολούσε την επικαιρότητα, οι δημοσιογράφοι, μου λέει ο φίλος μου ο Κωστής που ακούει πολύ ραδιόφωνο, την αποκαλούσαν «τέφρα» ή και, ακόμα πιο επίσημα «σποδό». Μάλιστα, στις 19 Απριλίου γύρω στις 8:30 το πρωί, ένας φιλοξενούμενος του ραδιοφωνικού Σκάι, καθηγητής γεωλογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατέθεσε την επιστημονική του άποψη για την «σπονδό» από το ηφαίστειο της Ιρλανδίας. Προφανώς εννοούσε τη σποδό από ηφαίστειο της Ισλανδίας, σημειώνει… άσπονδος ο φίλος μου.

* Η γνωστή έρευνα για τα γκρίκλις που είχε γίνει σε γυμνάσια της Δυτικής Μακεδονίας πέρυσι, κάνει το γύρο των εντύπων και κάθε φορά δημοσιεύεται με ολοένα και πιο κινδυνολογικά σχόλια. Τελευταία εμφάνιση στα Νέα, όπου κινδυνολογούν διάφοροι, μεταξύ των οποίων και κάποιος ερευνητής της Ακαδημίας, που μπερδεύει τα γκρίκλις με τις ξενόγλωσσες επιγραφές. Κι έτσι, με αφορμή το κατάστημα Attica, λέει:

«Είναι σπάνιο σε ευρωπαϊκή χώρα το όνομα καταστήματος και πόσω μάλλον του μεγαλύτερου εμπορικού της χώρας να είναι γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες. Κάτι τέτοιο αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα».

Σοβαρά; Μα, ωγαθέ, σε όλες τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες τα ονόματα των καταστημάτων είναι γραμμένα, φυσικά, με λατινικούς χαρακτήρες. Στο κυριλλικό ήθελες να γράφονται οι πινακίδες του Λονδίνου και της Ρώμης ή στα ελληνικά; Κάτι άλλο ήθελες να πεις, τι ακριβώς κανείς δεν ξέρει, αλλά δεν σου βγήκε. Κατά τα άλλα, μας πειράζουν τα γκρίκλις, ίσως επειδή στα γκρίκλις δεν μπορούμε να βάλουμε το αριστοκρατικό ωμέγα στο «πόσο μάλλον» και να το κάνουμε «πόσω»!

* Μεζεδάκια χωρίς Χρίστο Μιχαηλίδη είναι σκορδαλιά χωρίς σκόρδο. Από το χτεσινό φύλλο, μιλάει για τη δολοφονία του ρατσιστή νοτιοαφρικανού πολιτικού Eugene Terre’Blanche. Ο Μιχαηλίδης τον γράφει Γιουτζίν Τέρε Μπλανς· εγώ νομίζω πως Τερμπλάνς προφέρεται, αλά γαλλικά (άλλωστε το σόι του καταγόταν από Γάλλο ουγενότο μετανάστη), αλλά μπορεί να κάνω εγώ λάθος, άλλωστε ο Μιχαηλίδης είναι από εκείνα τα μέρη, κάτι παραπάνω θα ξέρει. Δεν επιμένω, όμως πιο κάτω διαβάζω, για τη διαδικασία μεταβίβασης της εξουσίας στους μαύρους:

ΕΥΤΥΧΩΣ, υπήρχε τότε, μαζί με τον ρεαλιστή και σώφρονα Ντε Κλερκ και ένας πιο νέος σε ηλικία, πιο σοφός μετά τα τόσα χρόνια στη φυλακή και πιο οραματιστής ο Νέλσον Μαντέλα, που δεν άφησε τη χώρα του να γλιστρήσει στον εμφύλιο σπαραγμό και έπεισε τους δικαίως εξοργισμένους μαύρους συμπολίτες του να προτιμήσουν τη συμφιλίωση και τη συγχώρεση παρά την εκδίκηση και το μίσος.

Ώστε ο Μαντέλα ήταν «πιο νέος σε ηλικία» από τον Ντε Κλερκ; Κι όμως, στη Βικιπαίδεια βρίσκω ότι ο Μαντέλα είναι γεννημένος το 1918 και ο Ντε Κλερκ το 1936. Δεκαοχτώ χρόνια είναι αυτά, κυρ Χρίστο μας, δεν είναι παίξε γέλασε!

* Ο ορθογράφος του Word κάνει περίεργα πράγματα μερικές φορές. Αν γράψετε «κυανίδια» θα το θεωρήσει λάθος, μια και δεν «ξέρει» αυτή τη λέξη, αν όμως του ζητήσετε να σας υποδείξει διόρθωση θα σας προτείνει «κουνάδια». Και ρωτάω, τι είναι τα κουνάδια; Εσείς τα ξέρετε;

Ύστερα από αναζήτηση σε διάφορα λεξικά, βρίσκω ότι κουνάδι είναι αφενός άλλη λέξη για το κουνάβι και αφετέρου άλλη λέξη για το κουνέλι. Μια φίλη μού είπε ότι στην Αντίπαρο κάποιος εστιάτορας λέει πράγματι κουνάδι (ακριβέστερα, κναδ) το κουνέλι που σερβίρει. Τι να πω, φταίει που ζω μακριά από τη φύση και τα κυανίδια μου είναι  πιο οικεία από τα κουνάδια.

* Και μια και το έφερε η κουβέντα: έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος και ακόμα είκοσι μέρες, από τότε που έδωσε ο ακαδημαϊκός κ. Κουνάδης εκείνη την περίφημη διάλεξη στην οποία ισχυρίστηκε ψευδώς ότι το βιβλίο Γκίνες θεωρεί πλουσιότερη γλώσσα την ελληνική με 5 εκατομμύρια λέξεις, και ακόμα να δημοσιοποιηθεί το κείμενο της διάλεξης.

Ακόμα και με την… ιλιγγιώδη ταχύτητα με την οποία λειτουργεί η Ακαδημία, σαν πολύ δεν καθυστέρησε; Λέτε να οφείλεται η καθυστέρηση στην αγωνιώδη (και άκαρπη) προσπάθεια να βρεθεί κάποια τεκμηρίωση για τα λεγόμενα του κ. Κ. και να συμμαζευτούν κάπως τα ασυμμάζευτα;

Πάντως, την Κυριακή που μας έρχεται, στις 25 του μήνα, γίνεται στον Παρνασσό μεγάλη εκδήλωση, ημερίδα θαρρώ, του συλλόγου Ελληνική Γλωσσική Κληρονομία (προσοχή: όχι κληρονομιά), με θέμα «Η διαχρονικότητα της ελληνικής γλώσσας». Αν ήμουν στην Αθήνα, θα πήγαινα (φορώντας μάσκα ή μπούρκα) για να δω αν θα συνεχίσουν να εκτοξεύουν λερναίους μύθους ή αν επιτέλους θα πουν σοβαρά πράγματα. Επειδή όμως είμαι εκτός Αθηνών, αν τυχόν και περάσετε από εκεί, ζητήστε από τον κ. Κουνάδη, που είναι ένας από τους ομιλητές, να σας δώσει το αντίτυπο του Γκίνες που λέει για τα 5 εκατομμύρια λέξεις.