Ο άνθρωπος που πήγε στην κηδεία του και άλλα μεζεδάκια

Σε μια παλιά ελληνική ταινία, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας παίζει το ρόλο του καπετάνιου, που ναυαγεί και τον έχουν για πνιγμένο. Στο νησί του, συγγενείς, επιτήδειοι και προικοθήρες τού τρώνε την περιουσία και του ετοιμάζουν ένα περίλαμπρο μνημόσυνο, έχοντας παραπετάξει την αγαπημένη του και τον πιστό του βοηθό (φυσικά, τον ρόλο παίζει ο Λαυρέντης Διανέλλος). Ξάφνου, στο μνημόσυνο παρουσιάζεται φάντης μπαστούνι ο καπετάνιος, πετάει έξω τους λυμεώνες και αποκαθιστά την τάξη. Αυτά, στις ταινίες. Στην πραγματική ζωή είναι κάπως πιο δύσκολο να παρευρεθεί κάποιος στο μνημόσυνό του ή στην κηδεία του, όμως κάτι τέτοιο έγινε (έστω και προς στιγμή) στις ιστοσελίδες του ηλεΒήματος τις προάλλες, όταν δημοσιεύτηκε το ρεπορτάζ που βλέπετε αριστερά, για την κηδεία του Ραούφ Ντενκτάς.

Προσέξτε καλά τη φωτογραφία -ποιος είναι ο φαλακρός κύριος που προσεύχεται στο αριστερό άκρο της φωτογραφίας; Το βρήκατε, είναι ο Ραούφ Ντενκτάς!

Υπεύθυνος για το θαύμα, βέβαια, είναι ο δαίμων του φωτογραφικού αρχείου, που συνδύασε το ρεπορτάζ της κηδείας του Ντενκτάς με μια φωτογραφία από την κηδεία του Ετσεβίτ -κι αν προσέξετε, πάνω στο φέρετρο γράφει 1921-2006.

Πρέπει βέβαια να πούμε ότι οι υπεύθυνοι της ηλεφημερίδας αμέσως μόλις αντιλήφθηκαν το λάθος το διόρθωσαν, κι έτσι αν επισκεφθείτε τώρα τη σελίδα θα δείτε πως η φωτογραφία έχει αλλάξει. Ωστόσο, ο δαιμόνιος Δρ. Ζίμπενμαλ της Λεξιλογίας είχε προλάβει να αποθηκεύσει την πρώτη μορφή, που τη βλέπετε στη φωτογραφία αριστερά -με τον άνθρωπο που προσεύχεται πλάι στο φέρετρό του.

Βέβαια, οι άνθρωποι του ηλεΒήματος έσπευσαν μεν να διορθώσουν τη λάθος φωτογραφία, αλλά άφησαν απείραχτη, στη δεύτερη αράδα, την «ταφή της σΩρού» να βγάζει μάτι. Είναι αυτό που λέμε «δημοσιογραφία του σωρού»…

Βλέπετε, οι γαζεταζήδες (για να θυμηθώ μια παλιά λέξη) απολύσανε τους διορθωτές και προσλάβανε τον κ. Σπελ Τσέκερ στον οποίο ανέθεσαν τις διορθώσεις -αλλά το μηχανάκι είναι χαζό, δεν ξέρει να ξεχωρίσει τη σορό από τον σωρό….

Αυτό ήταν, ας πούμε, το κύριο πιάτο του σημερινού συμποσίου -τώρα περνάω στα επιδόρπια και μαλλώστε με που δεν σας έβγαλα ορντέβρ στην αρχή.

Ενώ γράφονται αυτές οι γραμμές, ανακοινώνεται ότι κοντεύουν να ολοκληρωθούν οι συνομιλίες για το PSI, την εξέλιξη των οποίων παρακολουθήσαμε όχι με αγωνία αλλά με τη νοσηρή περιέργεια του μελλοθάνατου που παρακολουθεί να στήνουν στο προαύλιο της φυλακής την αγχόνη που θα τον κρεμάσει. Πάντως, ο πρωθυπουργός είχε προειδοποιήσει, σε συνέντευξη στη Νιου Γιορκ Τάιμς ότι οι συνομιλίες «Δεν είναι ευθείς, καθώς έχουν ως στόχο την εθελοντική αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους και την ταυτόχρονη επίτευξη κάποιων στόχων, οι οποίοι περιλαμβάνουν ανταλλάγματα». Προφανώς στην παράφραση της Καθημερινής, διότι από εκεί πήρα το απόσπασμα, χρησιμοποιήθηκε το νέο επίθετο ο, η ευθής, το ευθές. Αλλά και όλη η παράφραση έχει κάποια προβληματάκια -φυσικά, το… ευθείς είναι απόδοση του straightforward, διότι αν πούμε «είναι απλές» θα μας πέσει η μύτη μια και δεν είναι τριτόκλιτο. Για να καταλάβουμε τι ακριβώς ειπώθηκε, ιδού το πρωτότυπο: The talks are not straightforward, because they aim at a voluntary restructuring of public debt, and to achieve a number of objectives simultaneously, objectives that involve trade-offs.

Μου ήρθε με μαζικό ηλεμήνυμα ένα άρθρο που είναι λιγάκι παλιότερο (του Δεκεμβρίου) και που περιλαμβάνει διάφορες προβλέψεις περί οικονομίας. Δεν ξέρω τι ψάρια πιάνει στα οικονομικά, εγώ πρόσεξα, στην πρώτη φράση του κειμένου, μια ακόμα απόδειξη για τα τεχνολογικά θαύματα που είχαν καταφέρει οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Πολλούς αιώνες πριν από τον Υπολογιστή των Αντικυθήρων, οι Έλληνες είχαν εφεύρει το κρεβάτι-ρομπότ. Λέει το κείμενο: Το ευρώ παρομοιάζεται από πολλούς με το «κρεβάτι του Προκρούστη» (Ελληνική Μυθολογία), το οποίο ανάγκαζε όλους τους διερχομένους να ξαπλώνουν επάνω του. Καθώς περνούσε ο ανύποπτος περαστικός από μπροστά του, το κρεβάτι, που τον είχε αντιληφθεί χάρη στους αισθητήρες του, τον άρπαζε (με μαγνητικό πεδίο ασφαλώς) και τον ανάγκαζε να ξαπλώσει πάνω του! Αλλά τι τα θέλετε -ο Προκρούστης ήξερε την ευκτική, γι΄αυτό και έκανε τέτοιες εφευρέσεις‘ εμείς την καταργήσαμε και αποβλακωθήκαμε.

Νέο κρούσμα της ψεύτικης δήλωσης Κίσινγκερ, αυτή τη φορά στο Ποντίκι. Το παρήγορο είναι ότι πολλοί αναγνώστες στα σχόλια αντέδρασαν και παρέθεσαν λίκνους ή επιχειρήματα που τεκμηριώνουν ότι η δήλωση αυτή ουδέποτε έγινε. Για όσους ήρθαν τώρα, σας παραπέμπω σε ένα παλιό άρθρο του ιστολογίου.

Για τον καβγά Π. Τατσόπουλου και Πιτσιρίκου δεν θα γράψω τίποτε, αρκεί όσα λένε οι ίδιοι. Ωστόσο, σε έναν ιστότοπο διάβασα εκτενή συνέντευξη του Τατσόπουλου που είχε κάτι που δεν μου ακούγεται σωστό. Μιλώντας για το άρθρο του Πιτσιρίκου από το οποίο ξεκίνησε ο καβγάς, ο Τατσόπουλος λέει: Αυτή η ιστορία είχε σαν πυροκροτητή ένα κείμενο του pitsirikou το οποίο διαδόθηκε γρήγορα καθώς ήταν ένα καθ’ όλα υβριστικό κείμενο – με την αρχαιοελληνική σημασία της ύβρεως- που λεγόταν «η Ντόρα και τα σκατά», το οποίο αναφερόταν στην επίθεση που δέχθηκε στην Κρήτη από ομάδα κουκουλοφόρων που φώναζαν «σκατά στον τάφο του Μπακογιάννη». Υβριστικό μπορεί να είναι το κείμενο, αλλά με την αρχαιοελληνική σημασία της ύβρεως γιατί; Ύβρις, στην αρχαία Ελλάδα, ήταν η αλαζονική συμπεριφορά, η αυθάδεια που πήγαζε από ένα υπερβολικό πάθος ή από τη συναίσθηση μιας υπερβολικής δύναμης (ο ορισμός από το ΛΚΝ). Αν κρίνω κι από τη συνέχεια του κειμένου, ο Τ. έχει κατά νου την Αντιγόνη του Σοφοκλή, αλλά δεν νομίζω οι αρχαίοι να θεωρούσαν ύβριν τη βεβήλωση νεκρού.

Μου στέλνει ένας φίλος μέιλ γιατί διάβασε ότι «μεσούντων των ερευνών…» Πρόκειται για την κλασική περίπτωση της μετοχής που λέγεται στο αρσενικό αλλά σκοντάφτει στο θηλυκό «λόγω αυτομάτου εξεγέρσεως του ωτίου», που έλεγε ο Ροΐδης πριν από 110 χρόνια, διότι το λάθος ήταν εξίσου συχνό και στην εποχή του, κι ας μιλούσαν με πολυτονικό οι άνθρωποι τότε. Εδώ που τα λέμε, το να πει «μεσουσών των ερευνών» είναι καλύτερο; Τέρας το ένα, τέρας και το άλλο -αλλά χτενισμένο. Άσε που το απεχθές σωστό «μεσουσών των ερευνών» κάπως σαν γαλλικά ακούγεται. Πάντως, να μην χρεώσουμε το λάθος στον εκπρόσωπο της ΝΔ, αυτός είπε κάτι στρωτό (ενώ είχαν προχωρήσει οι έρευνες…). Την ελληνικούρα την επιχείρησε ο υπεύθυνος της ιστοσελίδας.

Τέλος, να πω κανα-δυο περιαυτομπλογκικά: τη Δευτέρα που μας πέρασε, χάρη στο άρθρο για τον Καβάφη, έγινε νέο ρεκόρ επισκέψεων στο ιστολόγιο, 5874 επισκέπτες (που βέβαια δεν είναι «μοναδικοί επισκέπτες», τα έχουμε πει αυτά). Το παλιό ρεκόρ, 5750, κρατούσε από τον Φλεβάρη του 2010.

Να πούμε επίσης ότι αυτή τη στιγμή πλησιάζουμε τα 97.000 σχόλια από καταβολής ιστολογίου (μετράνε όλα τα σχόλια, και όσα είναι σπαμ ή διπλά και σβήνονται). Με τον ρυθμό που πάμε, γύρω στις 10 του Φλεβάρη, δηλαδή κοντά στα τρίτα γενέθλια του ιστολογίου, θα γίνει το σχόλιο αριθ. 100.000 -μάλιστα, το ιστολόγιο θα προσφέρει ένα σπάνιο δώρο στον σχολιαστή αυτόν, και στον αμέσως προηγούμενο και τον αμέσως επόμενο. Και για να μην πάει το μυαλό σας σε ακριβά πράγματα, θα είναι κάτι που στέλνεται με ατάτσμεντ (άρα, όχι σπανακόπιτα).