Υπάνθρωποι και χρυσαυγίτες

Ο υπάνθρωπος (Untermensch), προπαγανδιστική αφίσα του 3ου Ράιχ, το 1942, εβδομήντα χρόνια πριν από την κ. Ζαρούλια

Χτες στη Βουλή, κατά τη συζήτηση ερώτησης της βουλευτίνας της ΧΑ κ. Ελένης Ζαρούλια σχετικά με την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, η ακροδεξιά βουλευτίνα, σε ένα σημείο της δευτερολογίας της, θέλοντας να αντιπαραβάλει τις ελληνοποιήσεις μεταναστών και την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού, είπε, ανάμεσα σε άλλα, το εξής:

Είναι ντροπή να ελληνοποιείτε λαθρομετανάστες με τον κατάπτυστο νόμο Ραγκούση … και να βγαίνουν δήμαρχοι με ψήφους λαθρομεταναστών οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με την Ελλάδα, την Ελλάδα του Πλάτωνος και των φιλοσόφων… Να εξισώνετε τους ομογενείς μετανάστες με τον κάθε λογής υπάνθρωπο, που έχει εισβάλει στην πατρίδα μας, με τις κάθε λογής αρρώστιες που κουβαλάει…

Θα μπορούσε κανείς να σχολιάσει ποικιλότροπα το μικρό αυτό απόσπασμα. Θα μπορούσε, ας πούμε, να παρατηρήσει ότι η σύγκριση Ελλήνων εξωτερικού και μεταναστών εσωτερικού είναι έωλη, διότι οι μεν Έλληνες εξωτερικού έχουν (θεωρητικά) δικαίωμα ψήφου, τόσο στις δημοτικές εκλογές όσο και στις βουλευτικές, αλλά πρέπει να πάρουν το αεροπλάνο και να κατέβουν να ψηφίσουν, όπως άλλωστε κάνουν πολλοί (κι εγώ μαζί τους), ενώ οι (εκτός ΕΕ) μετανάστες απλώς δεν έχουν δικαίωμα ψήφου.

Από την άλλη, τα δακρυβρεκτα για δημάρχους που βγαίνουν με ψήφους «λαθρομεταναστών» δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα, και όχι μόνο επειδή οι μετανάστες που πολιτογραφούνται παύουν να είναι μετανάστες, πολύ δε περισσότερο λαθραίοι. Η αίτηση για πολιτογράφηση γίνεται, προκειμένου για ενήλικες, μόνο εφόσον συμπληρωθεί πενταετία νόμιμης διαμονής και μόνο εφόσον ικανοποιούνται απαιτήσεις σε σχέση με τη γνώση της ελληνικής γλώσσας, την ένταξη στην κοινωνία και την μη καταδίκη για σοβαρά αδικήματα. Διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά η εντύπωσή μου είναι ότι, παρά τις ευνοϊκότερες διατάξεις του νόμου Ραγκούση, δεν έχει υπάρξει κανένα κύμα πολιτογραφήσεων αλλοδαπών μετά την ψήφισή του, και νομίζω ότι ελάχιστοι πολιτογραφημένοι με τον νέο νόμο πρόλαβαν να ψηφίσουν στις τελευταίες διπλές βουλευτικές εκλογές.

Επειδή όμως η κυρία Ζαρούλια μιλάει για δημάρχους και όχι για βουλευτές, υποψιάζομαι πως έχει στο μυαλό της το δικαίωμα ψήφου των αλλοδαπών (από χώρες ΕΕ) στις δημοτικές εκλογές -το οποίο βεβαίως είναι θεσπισμένο εδώ και καιρό, άσχετο αν ασκείται ελάχιστα προς το παρόν. Η συμμετοχή αλλοδαπών στους εκλογικούς καταλόγους είναι ελάχιστη, αλλά οι αλλοδαποί αυτοί δεν είναι βεβαίως παράνομοι μετανάστες, αφού είναι πολίτες χωρών της ΕΕ. Επομένως, η κυρία Ζαρούλια στη ομιλία της δείχνει να βρίσκεται σε σύγχυση, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου.

Παρεμπιπτόντως, για τη σχέση με την Ελλάδα του Πλάτωνος και των φιλοσόφων καλύτερα να μη μιλάμε, γιατί αν έμπαινε αυτό το κριτήριο για να πάρει κάποιος την ελληνική υπηκοότητα, η κυρία Ζαρούλια θα ξεροστάλιαζε στις ουρές περιμένοντας να βγάλει άδεια παραμονής. Όποιος δει το βιντεάκι που ακολουθεί σχεδόν θα τη λυπηθεί σε ορισμένα σημεία, έτσι άτεχνα και αφύσικα που διαβάζει τα χαρτιά που έχει μπροστά της, σαν να της τα έχει γράψει άλλος, έτσι που χάνει διαρκώς τα λόγια της και τον ειρμό της. Θυμίζουμε ότι η κυρία Ζαρούλια, η μοναδική βουλευτίνα του ακροδεξιού κόμματος, τυχαίνει να είναι σύζυγος του αρχηγού της Χρυσής Αυγής.

Όμως το θέμα δεν είναι ούτε αυτό. Συγχωρητέο είναι, ακόμα και αναμενόμενο, ένας πρωτόπειρος βουλευτής να μπερδεύει τα λόγια του στις πρώτες του αγορεύσεις. Ούτε μπορούμε να ρίξουμε την πέτρα στη Χρυσή Αυγή για την ανεπάρκεια της βουλευτίνας της, όταν υπάρχει το προηγούμενο του ανεκδιήγητου βουλευτή Ανατολάκη, που μόλις έφυγε από το ακροδεξιό Λάος έσπευσε να τον βάλει κάτω από τις φτερούγες της η ΝΔ του Σαμαρά, μη χάσει το κελεπούρι. Όχι, το θέμα δεν είναι αν η κυρία Ζαρούλια διαβάζει ή όχι πράγματα που της γράψαν άλλοι, ούτε αν η βουλευτική της παρουσία είναι αξιοθρήνητη (βέβαια, αυτό είναι υποκειμενική μου κρίση –δείτε το βιντεάκι για να διαμορφώσετε άποψη).

Το θέμα, και πολύ σοβαρό μάλιστα, είναι ο ρατσιστικός χαρακτηρισμός «υπάνθρωποι» που τόλμησε να ξεστομίσει εναντίον των μεταναστών συλλήβδην η ακροδεξιά βουλευτίνα. Βέβαια, ρατσιστικός μπορεί να θεωρηθεί οποιοσδήποτε μειωτικός χαρακτηρισμός εκτοξεύεται εναντίον μιας ομάδας ανθρώπων με κριτήριο την εθνικότητά τους, αλλά εδώ δεν έχουμε έναν τυχαίο μειωτικό χαρακτηρισμό. Η λέξη «υπάνθρωποι» δεν είναι μια τυχαία βρισιά, είναι χαρακτηρισμός παρμένος απευθείας από τη μαύρη προπαγάνδα του Τρίτου Ράιχ. Ο τελευταίος πολιτικός (με την ευρεία έννοια) πριν από την κυρία Ζαρούλια που χρησιμοποίησε τον χαρακτηρισμό «υπάνθρωποι» για να αναφερθεί σε ομάδες ανθρώπων, ήταν ο Χίμλερ.

Πράγματι, η θεωρία του υπανθρώπου (Untermensch στα γερμανικά) έπαιξε κομβικό ρόλο στις γενοκτονικές πολιτικές των Ναζήδων. Οι υπάνθρωποι ήταν όσοι ανήκαν σε «κατώτερες φυλές»: Εβραίοι, Τσιγγάνοι, Ρώσοι, Πολωνοί. Καθώς τους αφαιρούσαν την ιδιότητα του ανθρώπου, ήταν μετά πολύ πιο εύκολο να τους σκοτώνουν μαζικά, στα στρατόπεδα εξόντωσης και στους θαλάμους αερίων. Πρώτος την ιδέα του υπανθρώπου την είχε, όπως φαίνεται, ο αμερικανός ρατσιστής Lothrop Stoddard, που έγραψε το 1922 μια μπροσούρα με τίτλο The Revolt against Civilization. The Menace of the Under-man, όπου υποστήριζε ότι μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων στη Ρωσία, ο συνδυασμός της φυλετικής κατωτερότητας των Ρώσων με την εγκληματική φύση των κομμουνιστών επέβαλλε στα πολιτισμένα έθνη της Δύσης τον πόλεμο εναντίον των μαζών από την Ανατολή. Την ιδέα την υιοθέτησε με χαρά ο Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ το 1930 και από τότε είναι σταθερό θέμα στους λόγους των ναζιστών και στην προπαγάνδα τους -όπως η αφίσα που βλέπετε επάνω αριστερά, που αποτελεί το εξώφυλλο μπροσούρας του 1942, εβδομήντα χρόνια πριν από την κυρία Ζαρούλια. Διαβάζω μάλιστα στη Βικιπαίδεια ότι η μπροσούρα Der Untermensch (Ο υπάνθρωπος) τυπώθηκε σε 4 εκατομμύρια αντίτυπα στα γερμανικά και μεταφράστηκε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, μεταξύ των οποίων και στα ελληνικά! Όλο και κάποιο κιτρινισμένο αντίτυπο θα έχει διασωθεί στο εικονοστάσι κανενός γερμανοτσολιά, απ’ όπου θα το κληρονόμησαν τα εγγόνια του που έχουν τώρα βουλευτική ασυλία και θα βάζουν κάθε βράδυ τον μορφωμένο της παρέας να τους το διαβάζει. (Χάρη στον φίλο j7n που βρήκε τον λίκνο, μπορείτε να δείτε εδώ τη γερμανική μπροσούρα σκαναρισμένη).

Σωστά αντιμετωπισε το ρατσιστικό κήρυγμα, με ψυχραιμία και αξιοπρέπεια, ο προεδρεύων, ο Γιάννης Δραγασάκης -ευτυχώς ήταν αυτός στη θέση του προέδρου και έσωσε την τιμή του Κοινοβουλίου. Νομίζω όμως ότι πρέπει να επιβληθούν στην κυρία Ζαρούλια οι προβλεπόμενες από τον Κανονισμό της Βουλής ποινές. Η χιτλερική προπαγάνδα δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή στο κοινοβούλιο μιας χώρας που είχε εκατοντάδες χιλιάδες θύματα από τους μέντορες και τα ινδάλματα της κυρίας Ζαρούλια και του Κασιδιάρη.

Για να προλάβω μια ένσταση -μπορεί κάποιος να πει ότι ο χαρακτηρισμός «υπάνθρωπος» δεν είναι ρατσιστικός επειδή το στυγερό έγκλημα που διέπραξαν ο τάδε και ο δείνα αλλοδαπός μόνο ένα «ανθρωπόμορφο κτήνος» μπορεί να το διαπράξει, και τα λοιπά, και τα λοιπά. Εδώ όμως δεν έχουμε τον στιγματισμό μεμονωμένων ατόμων -έχουμε έναν υβριστικό χαρακτηρισμό που εκτοξεύεται συλλήβδην σε εθνοτικές ομάδες -και γι’ αυτό είναι ρατσιστικός, και μάλιστα, όπως είπα, ναζιστικός.

Κλείνοντας, να πω δυο λόγια για το αρχικό θέμα της συζήτησης στη Βουλή, δηλαδή τη δυνατότητα να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού στη χώρα διαμονής τους αντί να χρειάζεται να έρχονται στην Ελλάδα. Η χρυσαυγίτισσα βουλευτίνα, αν ακούσατε τη θλιβερή αγόρευσή της, υπαινίχτηκε ότι τα «παλαιά» κόμματα κωλυσιεργούν στον διακανονισμό του ζητήματος γιατί φοβούνται μήπως οι Έλληνες του εξωτερικού υπερψηφίσουν μαζικά το ναζιστικό κόμμα. Στην πραγματικότητα, το θέμα δεν είναι απλό. Αν η ψηφοφορία γίνει με τις ισχύουσες εκλογικές περιφέρειες, αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει σε κάθε προξενείο να υπάρχουν ψηφοδέλτια όλων των εκλογικών περιφερειών, και σημαίνει επίσης ότι, για όλες τις μικρές εκλογικές περιφέρειες, η μυστικότητα της ψήφου παύει να υπάρχει (για παράδειγμα, αν στο προξενείο Στουτγάρδης ψηφίζουν 300 άτομα, και αν μόνο ένας είναι εκλογέας του νομού Ζακύνθου, αυτός δεν έχει μυστική ψήφο). Με κάτι τέτοια συστήματα έπαιρνε η ΕΡΕ 75% από τα ειδικά εκλογικά τμήματα των στρατιωτών προδικτατορικά. Αν πάλι οι απόδημοι εκλέξουν δικούς τους βουλευτές, όπως κάνουν οι Ιταλοί και οι Γάλλοι, τότε χρειάζεται πολύ περισσότερη προεργασία -και εκτός αυτού δεν θα έχει ίδια βαρύτητα η ψήφος των απόδημων με των Ελλήνων της Ελλάδας. Ίσως η καλύτερη λύση είναι η επιστολική ψήφος, όπως έχουν τα οργανωμένα κράτη. Εμείς ακόμα δεν έχουμε ούτε μηχανοργάνωση στα ληξιαρχεία και θα πρέπει για κάθε γάμο, διαζύγιο ή κηδεία να σκάμε πενηντάευρο στους συμβολαιογράφους.

Αλλά αυτά είναι ζητήματα που μπορούμε να τα συζητήσουμε ήρεμα, χωρίς ρατσιστικούς κρωγμούς. Και βέβαια, είναι πολύ γελασμένη η συμβία του Μιχαλολιάκου αν πιστεύει ότι οι Έλληνες του εξωτερικού, που πολλοί έχουν νιώσει στο πετσί τους τον ρατσισμό, θα σπεύσουν να ψηφίσουν το ρατσιστικό κόμμα.