Αγιοδημητριάτικα μεζεδάκια

Όπως κάθε Σάββατο, το μενού έχει σήμερα μεζεδάκια, τα οποία, μια και σήμερα που γράφω είναι του Αγίου Δημητρίου, ταιριάζει να τα πούμε αγιοδημητριάτικα. Βέβαια, πέρα από επίθετο, τα αγιοδημητριάτικα, ως ουσιαστικό πλέον, είναι τα χρυσάνθεμα, κι αν αναλάμβανε τον τίτλο κάποιος πολύ απρόσεχτος ευπρεπιστής ή κάποιο μηχανάκι ή κάποιος σουρεαλιστής θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για «χρυσάνθεμα μεζεδάκια». Και αγιοδημητριάτικα όμως καλά είναι.

Το πρώτο μεζεδάκι μας, χτεσινό ή προχτεσινό, το έχουμε ξανασερβίρει πέρυσι, αλλά όπως φαίνεται στο in.gr δεν μας διαβάζουν ή, δεν το αποκλείω, έχουν άποψη ότι ο Γαλαξίας πρέπει ντε και καλά να λέγεται Μίλκι Ουέι, αλλά όχι, ας πούμε, Βουά Λακτέ (όπως είναι η γαλλική ονομασία του). Έτσι, προχτεσινό άρθρο του in.gr έχει τίτλο «Πανόραμα των 9 Gigapixel δείχνει την καρδιά του Μίλκι Ουέι», ενώ δείχνει απλώς την καρδιά του Γαλαξία, διότι στα αγγλικά Milky Way είναι απλώς η ονομασία του Γαλαξία, δηλαδή του γαλαξία μας, του γαλαξία στον οποίο ανήκει το ηλιακό μας σύστημα. Στο κυρίως άρθρο επικρατεί σχιζοφρένεια, διότι αλλού γίνεται αναφορά στον Γαλαξία μας, και αλλού στον δικό μας «Μίλκι Ουέι».

Τα μεζεδάκια μας θα μπορούσαμε να τα πούμε και προεκλογικά, μια και την Τρίτη που μας έρχεται έχουμε τις αμερικάνικες εκλογές. Παρόλο που ο Μιτ Ρόμνεϊ πέρασε το τεστ καταλληλότητας για ρεπουμπλικάνος πρόεδρος, αφού δήλωσε στο πρόσφατο ντιμπέιτ ότι η Συρία είναι «η δίοδοςτου Ιράν προς τη θάλασσα» (Iran’s route to the sea), ελπίζω ότι τελικά δεν θα βγει. Βέβαια, και στο θέμα της γεωγραφικής του γκάφας, το επιτελείο του θέλησε να το παρουσιάσει όχι σαν γκάφα αλλά σαν άποψη. Άλλωστε, πρώτη φορά που χρησιμοποίησε αυτή τη φράση ήταν φέτος τον Φλεβάρη, και από τότε την έχει χρησιμοποιήσει μερικές ακόμα φορές. (Και βέβαια, το Ιράν έχει ακτογραμμή 1700 χιλιομέτρων, μεταξύ άλλων στον Περσικό κόλπο).

Τις προάλλες, κεντρικός τίτλος στην ηλέκδοση του Βήματος ήταν: «Θα πεινούσε κόσμος αν δεν παίρναμε τη δόση». Διαβάζοντάς το, ένας συνάδελφος μου λέει: Ρε συ, την πήραμε και μας το κρύβουν; Δεδομένου ότι η καταβολή της δόσης είναι μελλοντικό ενδεχόμενο, η κανονική ελληνική σύνταξη θα ήταν «Θα πεινάσει ο κόσμος αν δεν πάρουμε τη δόση». Να σημειωθεί ότι αυτή είναι η διατύπωση του τίτλου, δηλαδή του υλατζή της εφημερίδας. Μέσα στο άρθρο ο Στουρνάρας έχει αλλιώς τους χρόνους, κάπως τρικυμισμένους: «Το κόστος αν δεν πάρουμε την δόση θα ήταν άπειρο. Ο κόσμος θα πεινούσε. Το κόστος της μη δόσης είναι τεράστιο». Μάλλον εδώ ο παρατατικός (αν δεν πάρουμε τη δόση το κόστος θα ΗΤΑΝ άπειρο) λειτουργεί, ξερωγώ, αποτροπαϊκά.

Στη μετάφραση άρθρου της Neue Zürcher Zeitung για τα χρυσαυγίτικα ρεζιλίκια μας, που δημοσιεύτηκε σε πολλούς ιστότοπους, διάβασα ότι η Χρυσή Αυγή εξελίσσεται σε κράτος εν κράτει ενώ οι δημοκράτες πολιτικοί «κοιτούν αβοήθητοι». Αυτό το αβοήθητοι στοιχηματίζω πως είναι το γερμανικό hilflos, ισοδύναμο με το αγγλικό helpless, που βέβαια καλύτερα θα ήταν να μεταφραστεί «ανήμποροι».

Μια και ανέφερα τη Χρυσή Αυγή, να επισημάνω ότι στο τελευταίο επεισόδιο που έγινε στο κανάλι της, και εννοώ την ιταμή «φάρσα» με θύμα τη Λιάνα Κανέλλη, η κυρία Τσαπανίδου έδειξε ότι δεν της λείπει μόνο η ευθιξία και η ευαισθησία. Αφενός μίλησε για «ανέχεια απέναντι στη βία» ή κάτι τέτοιο, εννοώντας βέβαια την ανοχή, ενώ επίσης ζήτησε συγνώμη από τη Λιάνα Κανέλλη επειδή «ήρθε σε δύσκολη θέση». Ήρθε, λες και το επέλεξε, λες και είναι εκείνη υπεύθυνη, ότι είναι ξερωγώ υπερευαίσθητη.

Αν γίνει διαγωνισμός εισαγωγικολαγνείας, δηλαδή χρήσης εισαγωγικών εκεί που δεν χρειάζονται, νομίζω ότι η ανάρτηση της Άννας Παναγιωταρέα στο Φέισμπουκ, που τη βλέπετε εδώ αριστερά, διεκδικεί ένα από τα πρώτα βραβεία, ίσως το πρώτο.

Δεν θα αλλαχτούν λέει οι σωλήνες στο Πήλιο που καταπονούνται από την παγωνιά. Άμα «σπάσουν», βλέπουμε. Αλλά, εκτός αν μου διαφεύγει κάτι, τα εισαγωγικά είναι εντελώς περιττά, μια και πιο κυριολεκτική χρήση δύσκολα μπορούμε να σκεφτούμε. Αν το νερό μετατραπεί σε πάγο, οι σωλήνες κινδυνεύουν να σπάσουν. Κυριολεκτικά. Το να σπάσουν με εισαγωγικά (να «σπάσουν») το λέμε όταν ένας κρατούμενος λυγίσει στην ανάκριση και ομολογήσει ή όταν κάποιος καταρρεύσει ψυχολογικά. Δεν νομίζω οι σωλήνες της κ. Παναγιωταρέα να κρύβουν κάποιο ένοχο μυστικό ή να είναι υπερευαίσθητοι, αλλά μου φαίνεται πολύ δύσκολο να «σπάσουν» (και ασφαλώς εύχομαι να μη σπάσουν).

Θυμάμαι επίσης πριν από είκοσι χρόνια που όλοι γράφαμε σέρβις το service και που οι άνθρωποι ούτε καν διανοούνταν να γράψουν Citroen-άκι, που εγώ το βρίσκω τερατώδες, αλλά οι νεότερες γενιές όχι. Γράφαμε Φιατάκι, ντατσουνάκι, σταρλετάκι (το Τογιότα Στάρλετ). Τώρα που πήρε το κουτάλι μας νερό βλέπω πολλούς να το γράφουν -άλλωστε τα υβριδικά είναι της μόδας.

Για να μείνουμε στα εισαγωγικά, ένα ακόμα περίεργο που μου έστειλαν. Παρά το ότι ματαιώθηκε η συγχώνευση μεταξύ Olympic Air και Aegean, σε πολλά δρομολόγια το μονοπώλιο είναι «παρών». Ο φίλος που το έστειλε παρατηρεί ότι το δύσμοιρο παρών μπαίνει σε εισαγωγικά γιατί πολύ θα ήθελε να είναι παρόν αλλά δεν μπορεί.

Το παράλογο επιχείρημα της εβδομάδας πρέπει να το επικαλέστηκε ο Τέρενς Κουίκ (αν και θα υπάρχουν πολλοί διεκδικητές του άτυπου επάθλου). Καταγγέλλοντας την απόφαση να παραχωρηθεί (με αμοιβή) το περιστύλιο του Ζαππείου στην τουρκική πρεσβεία ώστε να γιορταστεί η επέτειος της ανακήρυξης της τουρκικής δημοκρατίας, ο κ. Κουίκ είπε: «Κάποια πράγματα είναι πιο προκλητικά και από προκλητικά. Τι  θα έλεγε αν ζούσε ο εθνικός Ηπειρώτης ευεργέτης και αγωνιστής του ’21 Ευάγγελος Ζάππας;»

Δεδομένου ότι ο Ζάππας την περιουσία του την έκανε στη Βλαχιά από το 1831 και μετά, δηλαδή σε ένα μέρος που ανήκε στην Οθωμανική αυτοκρατορία, έστω και υπό ειδικό καθεστώς. δεν νομίζω να είχε αλλεργία στο αλισβερίσι με Τούρκους. Αλλά αν κριτήριο για την παραχώρηση ενός κτιρίου είναι η ιστορία του ανθρώπου που το έχτισε, τότε να δώσουμε τον Παρθενώνα για τον εορτασμό, μια και ο Περικλής δεν πολέμησε τους Τούρκους.

Και κλείνω με μια διαπίστωση σχετική με τη Χρυσή Αυγή.  Σε άλλες χώρες όπου δεν υπάρχει ελευθερία του λόγου ούτε απεριόριστη δημοκρατία, ο εισαγγελέας θα είχε ήδη ασκήσει δίωξη για μια φράση σαν τη χτεσινή φρασούλα του Παναγιώταρου ότι ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης δεν είναι Έλληνας επειδή είναι μαύρος, και εν ευθέτω χρόνω, που λένε, ο υβριστής θα πλήρωνε αν όχι τα μαλλιά της κεφαλής του, αφού δεν έχει, πάντως ένα βαρύ πρόστιμο. Ευτυχώς εμείς εδώ, που ζούσαμε στις σπηλιές όταν οι άλλοι χτίζανε Πυραμίδες, απολαμβάνουμε χωρίς κανένα περιορισμό την ελευθερία να κάνουμε ρατσιστικά κηρύγματα.