1003 πρόβατα και λίγα μεζεδάκια

Λίγα απ’ όλα για σήμερα, μια και δεν ξέχασα την υπόσχεση που έδωσα (μην τάξεις σ’ άγιο κερί…) να γράψω για τον Κίσινγκερ αλλά δεν το έχω ακόμα έτοιμο.

Κι ας ξεκινησουμε από κοτσάνες εφημερίδων. Η προχτεσινή κοτσάνα του Χρ. Μιχαηλίδη είναι τόσο κοινό λάθος που απορώ πώς δεν έτυχε να γράψω νωρίτερα γι΄αυτό. Μεταφράζει τους στίχους κάποιου ροκ τραγουδιού ο Χ.Μ.:

Τώρα, ο δορυφόρος είναι μπερδεμένος/ Γιατί το βράδυ του Σαββάτου/ τα τηλεοπτικά κύματα ήταν γεμάτα από συμπόνια και φως/ και η από σιλικόνη καρδιά του/ ζεστάθηκε από το θέαμα δισεκατομμυρίων κεριών που έκαιγαν/ Ω ναι. Το κύμα γυρίζει. Αλήθεια, το κύμα γυρίζει.

Δεν έκανα τον κόπο να αναζητήσω το πρωτότυπο (εδώ που τα λέμε, φοβήθηκα μη βρω κι άλλα τέρατα) αλλά πάω στοίχημα ότι το πρωτότυπο έλεγε silicon heart και όχι silicone. Άλλο το πυρίτιο, άλλο η σιλικόνη, κύριε Χρήστο μας, μην τα μπερδεύετε! Βέβαια, το ίδιο λάθος το έχουν κάνει και άλλοι πολλοί, ακόμα κι επαγγελματίες μεταφραστές.

Στο φύλλο της ίδιας ημέρας, ένα εξαιρετικό από την κ. Κοντράρου-Ρασσιά. Μιλώντας για τη νήσο Θήρα, μας πληροφορεί: Θυμίζουμε πως η αρχαία ονομασία της Σαντορίνης είναι Στρογγύλη γιατί αυτή ήταν η εικόνα που παρουσίαζε το νησί. Αποκαλείται «Στρογγύλη» από τους αρχαίους Ελληνες περίπου από το 1645 π.Χ.

Μπαρδόν; Πώς καταφέραμε τόση ακρίβεια; Εδώ δεν ξέρουμε πότε μπήκε μια λέξη στα νέα ελληνικά και πέφτουμε δεκαετίες έξω και θα προσδιορίσουμε την είσοδο μιας λέξης στα αρχαία με ακρίβεια πενταετίας; Πάλι καλά που δεν μας έδωσε και ακριβή ημερομηνία (πρωί ή απόγευμα, άραγε;) Και μιλάμε για μια εποχή από την οποία κείμενα δεν έχουν σωθεί, για μια λέξη (στρογγύλος) που δεν είναι καν ομηρική (αν δεν κάνω λάθος). Έχω φοβερή απορία, ποιο ακριβώς στοιχείο παρερμήνευσε η δημοσιογράφος για να φτάσει σ’ αυτό το απίστευτο συμπέρασμα που μας το παραθέτει ανύποπτη για τον παραλογισμό του. Και βέβαια το κλου είναι η ακρίβεια πενταετίας, περίπου 1645 π.Χ., ούτε 1650, ούτε τάδε αιώνας!! Σαν το ανέκδοτο με τον βοσκό που έβλεπε κοπάδι από ψηλά και όταν ρωτήθηκε απάντησε ότι ήταν «1003 πρόβατα». «Και πώς τα μέτρησες;» τον ρωτάει ο άλλος. «Ε, ήταν τρία μπροστά και καμιά χιλιάδα πίσω!».

(Το ανέκδοτο υπάρχει και σε παραλλαγή με μουσείο. Το τάδε έκθεμα του Μουσείου είναι 5012 ετών, λέει όλο καμάρι ο φύλακας. Και πώς το ξέρεις; τον ρωτάνε. Πριν από 12 χρόνια που ήρθα εδώ, απαντάει, μας είπαν ότι είναι 5.000 ετών).

Μια και μιλούσαμε πρόσφατα για χρυσά πέταλα και καραβίδες, ένα καραβιδάκι που ψάρεψα στο λεξικό Μπαμπινιώτη τις προάλλες. Στη σελίδα 1949 της τρίτης έκδοσης, και μετά το λήμμα χημεία, υπάρχει ένα ένθετο για την ιστορία των λέξεων χημεία και αλχημεία, και εκεί διαβάζουμε την πρόταση:

Ας σημειωθεί ότι οι μεγαλύτεροι αλχημιστές του 9ου αι. μ.Χ. υπήρξαν Άραβες (Γκελπέρ, αρ-Ραζί, Αβικέννας, Αβερρόης, κ.ά.)

Γιατί μιλάω για «καραβίδα»; Μετρήστε λάθη και ανακρίβειες. Είναι συζητήσιμο αν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε αλχημιστή τον Αβικέννα. Πανεπιστήμονας ήταν. Πάντως, κι αν ακόμα δεχτούμε πως ήταν αλχημιστής, ασφαλώς δεν ήταν του 9ου αιώνα, αφού γεννήθηκε το 980 και πέθανε το 1037. Μάλλον δέκατο με ενδέκατο αιώνα το βλέπω εγώ. Τα ίδια ισχύουν ακόμα περισσότερο με τον Αβερρόη, ο οποίος ήταν επίσης πανεπιστήμονας και δεν ασχολήθηκε καν με την αλχημεία, και οπωσδήποτε δεν έχει καμιά σχέση με τον ένατο αιώνα, αφού έζησε από το 1126 έως το 1198, στον δωδέκατο αιώνα. Για τον αρ-Ραζί παράπονα δεν έχω. Και αλχημιστής ήταν και έζησε περίπου τον 9ο αιώνα (865-925). Τέλος, στον Γκελπέρ, έχει γίνει λάθος και στο όνομα. Γκελπέρ δεν υπήρξε, προφανώς εννοείται ο Geber που θαρρώ προφέρεται Τζεμπέρ. Κι έπειτα, ο Τζεμπέρ (721-815) έδρασε κυρίως τον 8ο αιώνα, στον ένατο ήταν πια γέρος. Το κακό με το λεξικό Μπαμπινιώτη είναι ότι έγινε βιαστικά και περιέχει τόσα λαθάκια, λεξικογραφικά όσο και εγκυκλοπαιδικά, που είναι ηράκλειο έργο να διορθωθεί.

Και θα κλείσω με μια είδηση που ασφαλώς θα σας καθησυχάσει, από την ιστοσελίδα της Εκκλησίας:

Ἀναφορικά μέ τόν Ἀριθμό Μητρώου Κοινωνικῆς Ἀσφάλισης (Α.Μ.Κ.Α.) ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἀπεδέχθη τήν εἰσήγηση τῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων, σύμφωνα μέ τήν ὁποία «ὁ ἀριθμός Α.Μ.Κ.Α. εἶναι ἁπλῶς εἷς ἐπί πλέον χρηστικός ἀριθμός καί ἀπό ὅλα τά μέχρι τοῦδε στοιχεῖα οὐδείς κίνδυνος προκύπτει διά τήν σωτηρίαν τῶν ψυχῶν. Εἰς πᾶσαν περίπτωσιν ἡ Ἐκκλησία γρηγορεῖ».

Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα ένα βάρος έφυγε από πάνω μου!