Καλή χρονιά και κουράγιο!
Posted by sarant στο 1 Ιανουαρίου, 2010
Λίγο μετά τη φετινή πρωτοχρονιά, φίλος έστειλε εσεμές σε φίλο που βρισκόταν αλλού: Καλή χρονιά.
Και ήρθε η απάντηση: Εύκολο το ‘χεις;
Στην αρχή σκεφτόμουν να βάλω αυτό σαν τίτλο του πρωτοχρονιάτικου σημειώματος, αλλά μου έβγαινε κάπως πολύ ξινό, οπότε προτίμησα την καταληκτική φράση του προχτεσινού άρθρου του πατέρα μου. Καλή χρονιά και κουράγιο λοιπόν, θα μας χρειαστεί.
Μια και το 2010 είναι στρογγυλή χρονιά, είπα να βάλω πέντε γελοιογραφίες από αντίστοιχες στρογγυλές πρωτοχρονιές του πρόσφατου παρελθόντος. Και ξεκινάμε από την πρωτοχρονιά του 1960. Κυβέρνηση ΕΡΕ με Καραμανλή πρωθυπουργό. Γελοιογραφία του Φωκίωνα Δημητριάδη στο Βήμα. Ο Καραμανλής γυρνάει από διακοπές από την Ελβετία, μαζί με τον Τάκη Ροδόπουλο, και τον περιμένει εσμός υπουργησίμων:
Δεύτερη στη σειρά η πρωτοχρονιά του 1970. Χούντα, άρα λογοκρισία. Κώστας Μητρόπουλος στα Νέα.
Προχωράμε στην Πρωτοχρονιά του 1980. Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, ακόμη (αλλά όχι για πολύ) με τον Καραμανλή -και με Μητσοτάκη υπερυπουργό. Γιάννης Ιωάννου στο Βήμα.
Δέκα χρόνια μετά, πρωτοχρονιά 1990. Οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα και Κώστας Μητρόπουλος στα Νέα:
Προχωράμε στην πρωτοχρονιά του 2000, τάχα Μιλένιουμ. Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Σημίτη, γελοιογραφία του Βαγγέλη Παυλίδη από το Βήμα, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για άλλες χρονιές:
Και κλείνουμε με τη φετινή Πρωτοχρονιά, που κι αυτή (η μόδα άρχισε από το 1990 θαρρώ) θεωρήθηκε, ανακριβώς αλλά ίσως αναπόφευκτα, αρχή της νέας δεκαετίας. Και τέλος της παλιάς, σε μια εποχή που τη λέξη αυτή την ακούμε με τρόμο. Γελοιογραφία του Γιάννη Ιωάννου, προχτεσινή, από τον ιστότοπό του:
Λοιπόν, καλή χρονιά και κουράγιο!
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
dokiskaki said
Καλή χρονιά Νίκο!
Zazula said
Καλή χρονιά κι από μένα, φίλτατε Νικοδέσποτα, καθώς επίσης και σε όλους τους συμπλογκαριζόμενους! 🙂
Schrödinger's Cat said
Καλή χρονιά!…
Mindkaiser said
Καλή χρονιά φίλε Νίκο. Εύχομαι να είσαι υγιής και ευδιάθετος, για να σε εκμεταλλευόμαστε ακόμα έναν χρόνο. 😉
Κορνήλιος said
Καλὴ χρονιά! Ὁ Ῥοδόπουλος ἦτο ὁ ἀδελφὸς τοῦ Καραγάτση μὲ τὰς ἰδιαιτέρους σεξουαλικὰς προτιμήσεις;
Κορνήλιος said
παρόραμα:ἰδιαιτέρας
head charge said
Καλή χρονιά! Και μια σημερινή γελοιογραφία (Σπ. Δερβενιώτης).
Σταύρος said
Καλή χρονιά, και ιδού το μικρό αδερφάκι του Λερναίου!
http://tvxs.gr/news/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82/%CE%B7-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B9#comment-261625
Σκύλος της Β. Κ. said
Καλή χρονιά και πολλές σκανταλιές εύχομαι!
ΔΗΜΙΔΗΣ Δημήτρης said
Καλή χρονιά, Νίκο, να είσαι καλά εσύ και η οικογένειά σου, να σε διαβάζουμε στο χαρτί και στην οθόνη!
Δύτης των νιπτήρων said
Καλή μας χρονιά παιδιά!
kouktzelas said
Παρακολουθώ το blog εδώ και κάποιους μήνες και πραγματικά έχω μείνει κόκ(κ)αλο με την ευρυμάθειά σας!
Και εσάς κύριε Σαραντάκο, αλλά και όλων των σχολιαστών εδώ μέσα!
Να συνεισφέρω δημιουργικά λίγο δύσκολο βέβαια, καθότι 22 και της Νομικής, αλλά και μόνο που σας διαβάζω φτάνει.
Καλή χρονιά σε όλους!
Βασίλης από Μυτιλήνη
sarant said
Και από εμένα καλή χρονιά και πολλά ευχαριστώ σε όσους χαιρέτησαν και ιδίως στον Σκάκη που έκανε και το σχολιαστικό ποδαρικό!
Αγαπητέ Βασίλη από Μυτιλήνη καλώς ήρθες και δεν χρειάζεται το δέος!
Κορνήλιε, για προτιμήσεις δεν ξέρω.
nickel said
Σ’ αυτό το μπλόγκι που ‘ρθαμε
πέτρα να μη ραγίσει
κι ο νικοκύρης του μπλογκιού
χρόνια πολλά να ζήσει.
Να ευτυχείτε όλοι.
Liarak said
Καλή χρονιά και καλό καλοκαίρι!!
π2 said
Του οίκου Νίκους έρχιτι άπου του Λουξεμπούργου
βαστάει εικόνα κι χαρτί, χαρτί κι καλαμάρι.
του καλαμάρι έγραφι κι του χαρτί μιλούσι
– Νικόλα μ’ πούθι έρχισι κι αμπούθι κατιβαίνεις
– Κι άπου τη μάνα μ’ έρχουμι κι στου σκουλειό πααίνου
– Κάτσι να φας, κάτσι να πιείς, κάτσι να τραγουδήσεις.
– Που γω γράμματα μάθινα, τραγούδια δεν ηξεύρου.
– Κι θαν ηξεύρεις γράμματα, πες μας την άλφα βήτα.
Κι του κήμπορντ τ’ ακούμπησι να πει την άλφα βήτα
κι του κήμπορντ τ’ ήταν ξιρό κι βλάστησι κλουνάρια
κι απάνου στα κλουνάρια του πιρδίκια ελαλούσαν
δεν ήταν μόνου πέρδικις ήταν κι περιστέρια.
Καλή χρονιά σε όλους.
Τιπούκειτος said
Π2: Έξοχο! Καλή χρονιά του Νικοκύρη κι ολουνώνε μας! Και του χρόνου πάλι εδώ με υγεία.
Alexandra said
Χρόνια πολλά και καλά, Νίκο!
π2 said
Τιπούκειτε, δεν είναι δικό μου! Θρακιώτικα κάλαντα στο μίξερ έβαλα απλώς.
Dionysos said
Χρόνια καλά και εξηγήσεις φιστίκι! 🙂
Stazybο Hοrn said
Καλή χρονιά!
Κορνήλιος said
Βασίλη χρόνια σου πολλά, τώρα δὲν εἶμαι ὁ νεώτερος ἐδῶ! Γιούπιιιι
Μαρία said
Σφάξαμε τον πετεινό, έμεινε η κότα
δώσε το μπαχτσίσι μας να πάμε σ’ άλλη πόρτα.
Και του χρόνου με υγεία, παιδιά.
P..Konidaris said
Χρόνια πολλά, καλά και δημιουργικά!
Και όπως θα λέγαμε παλιά:
«Σε τούτο το μπλογκ οπού ‘ρθαμε
πέτρα να μη ραϊσει
κι ο Νικοκύρης του σπιτιού
χρόνους πολλούς να ζήσει»
eftha said
Χρόνια Πολλά σε όλους και Καλή Χρονιά
sarant said
Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές και πολύ χάρηκα τα κάλαντα του Πιδύου και του Παναγιώτη. Περισσότερα δεν γράφω διότι οι σκοτεινές δυνάμεις (που ελλοχεύουν και βυσσοδομούν) με έχουν εκτός αντεσέλ σήμερα (και προφανώς αύριο, και ποιος ξέρει έως πότε) και με ντιαλάπ σύνδεση είναι μαρτύριο το ιστολόημα.
Μαρία said
Νικοκύρη, περαστικά. Ευτυχώς δεν είσαι προληπτικός.
Λευτέρης-Δικαίος said
Χρόνια πολλά και δημιουργικά!
Το μπλόγκι τούτο που ‘ρθαμε
ιός να μη χτυπήσει
κι Νικοκύρης του μπλογκιού
μύγα να μην αφήσει
στη σπάθα του τη φοβερή
ποτέ της να καθήσει.
Και γιατί μόνο 50 χρόνια πίσω κι όχι 100; Κάλαντα 1910
Λευτέρης-Δικαίος said
Εμ, δεν δούλεψε, θαρρώ, αυτό το <a href… Λοιπόν, γράφω τον σύνδεσμο (λίνκι) για τα κάλαντα του 1910: http://l-d-papadeas.blogspot.com/2010/01/blog-post.html/
Λευτέρης-Δικαίος said
Ελπίζω με την τρίτη να το πετύχω: http://l-d-papadeas.blogspot.com/2010/01/blog-post.html
ΣοφίαΟικ said
Καλή χρονια.
Βαμβάκος said
Καλή χρονιά!
Voulagx said
Καλη χρονια!
Επίχαρμος Μπαρμπουτιώτης said
καλή χρονιά στον οικοδεσπότη και την οικογένειά του και σ’ όλους εσάς και στις δικές σας.
νοσφερατος said
καλή χρονια!
espectador said
Καλη χρονια και χρονια πολλα σε ολους σας και ιδαιτερα σε σενα νικοκυρη. Κουραγιο για τις δυσκολες στιγμες και κεφι για τις ομορφες.
ο νοών...νοείτω said
Καλή χρονιά.
Ανήσυχη, αισιόδοξη και εκ-παιδευτική.
Ιδιαίτερες ευχές στον πατέρα σας, που αποτελεί μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή σας.
Sky said
Καλή χρονιά (…κι ας μη το έχω ούτε εγώ για εύκολο και ας μην είναι).
sarant said
Ευχαριστώ πολύ για όλες τις ευχές και αντεύχομαι.
Δυστυχώς παραμένω σιωπηλός λόγω ΟΤΕ και δεν ξέρω πότε θα αποκατασταθεί η βλάβη.
Κύριε Παπαδέα, πολύ ωραία τα κάλαντα του 1910.
Sky, για άλλη μια φορά ζήλεψα τη δουλειά που κάνατε στο jungle report, μπράβο!
(Προτροπή: διαβάστε την ανασκευή της λάσπης του ΛΑΟΣ εδώ:
http://jungle-report.blogspot.com/2010/01/blog-post.html)
Και πάλι με χρόνους με καιρούς, πάλι κοντά σας θα’μαι!
SLY said
Σας ευχαριστούμε για τα καλά λόγια Σαραντάκο. Καλή χρονιά επίσης και γρήγορη επάνοδο στο ίντερνετ.
carmina said
Καλή χρονιά, υγιεία και δημιουργικότητα και ό,τι άλλο επιθυμεί ο καθένας εδώ. Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να δώσω και γνωριμία. Είμαι πρόσφατη αλλά πολύ ενθουσιώδης αναγνώστρια του ιστολογίου σου Νίκο, των κειμένων σου (το νέο βιβλίο σου ήταν το χριστουγεννιάτικο δώρο μου από Ελλάδα!) αλλά και των αναρτήσεων πολλών άλλων σχολιαστών εδώ. Σας ευχαριστώ όλους για την ωραία παρέα σας. Προσωπικά δεν σχολιάζω ακόμα λόγω συστολής (καμμία σχέση με το αντικείμενό μου, τα ελληνικά κοντεύουν να γίνουν δεύτερη γλώσσα μου πια) αλλά και λόγω της διαφοράς εφτά ωρών από τα γεωγραφικά σας μήκη. Και επανέρχομαι,
Να ΄ναι το 2010 η καλύτερη χρονιά για όλους μας.
Μιχάλης Νικολάου said
Καλή χρονιά και από μένα!
Dinos said
Καλή χρονιά Νίκο – σε βρήκα όταν κάποιοι φίλοι Κυπριοι με τρελλαναν με τα «θα εισαξω» και «θα εξαξω» τους.
Τα γκουγκλισα λοιπόν και … ωωωπ: Σαραντακος!! (το σημείο στιξης με τη σκακιστικη του έννοια)
Πιστός καθημερινός αναγνώστης έκτοτε –
σε φιλώ –
Ντινος Πανας
Ηλεφούφουτος said
Καλή χρονιά στο μπλόγκι και σε όλους προσωπικά!
Σούρμπα σούρμπα κόλιαντρα
δυο χιλιάδες σχόλια κι άλλα τόσα πόστια
δομ’, κυρά, κομπόστα
μη σπάσω το μπλόγκι σου και το παραπόρτι σου
Τα σπλιαγκ, τα σπλιουγκ κι έναν καραγκιόζικο γαμπρό!
κάλαντα Κοζάνης βελτιωμένα
Q said
Καλή χρονιά και από μένα.
Μετά τους χαιρετισμούς, η πρώτη ερώτηση από μένα στους γλωσσολόγους αυτού του ιστότοπου. Έχουμε στα αρχαία «ο κύων, του κυνός». Γιατί όχι «του κύωνος». Πως εξηγείτε αυτό γλωσσολογικά, εννοώ την πτώση στον τόνο, και το υω να γίνει υ. Υπάρχει περίπτωση να υπήρχε και μία άλλη μορφή στην καθομιλούμενη, κάτι σαν «το κύνο».
β said
καλη χρονια
και ρωτάω:
ο βοηθός – η …;
Κορνήλιος said
ὅ βοηθὸς ἡ βοηθὸς ὅπως ἡ ἀμπελουργός, ἡ στρατηγός κλπ.
Κορνήλιος said
Ἠλεφούφουτε μοιάζουν μὲ τὰ κάλαντα τοῦ ἄρθρου ποὺ ἀνέβασα στὸ νῆμα γιὰ τὰ κάλαντα.
γιὰ τὸν κύνα ἔψαξα στὴν ἱστορικὴ γραμματικὴ τοῦ Σταματάκου ποὺ λέγει ὅτι τὸ θέμα κυν- ἦταν τῆς γενικῆς καὶ δοτικῆς καὶ ἔτσι ἐπεκτάθηκε καὶ στὴν αἰτιατικὴ. ἰπατικὴ ῥίζα λέει *kuvοn μὲ βαθμίδα ἐξαφανίσεως τοῦ θέματος kun-.
Κορνήλιος said
ἰαπετικὴ
Κώστας Αδαμόπουλος said
Καλή χρονιά
Πυγοσκελής Ο Περιπλανώμενος said
Καλή χρονιά και καλή δεκαετία, έστω και λίγο καθυστερημένα…
sarant said
Και πάλι ευχαριστώ για τις ευχές. Επειδή εξακολουθεί η βλάβη του ΟΤΕ δεν έχω ομαλή πρόσβαση γιαυτό και είμαι φειδωλός στα σχόλια.
Αγαπητή Carmina, σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια. Συστολή δεν χρειάζεται.
Ντίνο, καλώς ήρθες από τα παλιά! Σε είχα πετύχει και σε ένα φόρουμ να λες καλά λόγια για μένα 🙂
Ηλεφού, ωραία τα κάλαντα!
Πυγοσκελή, με καθυστέρηση ή ένα χρόνο νωρίτερα οι ευχές για τη δεκαετία;
Μαρία said
http://www.petitiononline.com/greekcit/petition.html
Ηλεφούφουτος said
Κορνήλιε σχ. 48, δεν το είχα δει, τώρα το είδα το άρθρο που λες. Πάντως το γεγονός ότι χαρακτηρίζει τα σερραίικα κάλαντα δωρικά, και το προχωράει κιόλας στο ιδίωμα, εμένα με βάζει σε σκέψεις.
Σημειωτέον ότι (κουτοπόνηρα ή από άγνοια;) ο συντάκτης αφήνει να εννοηθεί ότι το «κόλιντα», η λέξη με την οποία ξεκινά τα τραγούδι που παραθέτει, δηλώνει τα κάλαντα. Να βοηθήσω λέγοντας ότι «κόλεντα» στα Βουλγάρικα σημαίνει απλώς «Χριστούγεννα».
Ενδιαφέρον ότι στην κοζανίτικη παραλλαγή που ανέφερα εγώ τουλάχιστον παρετυμολογείται η λέξη με το «κόλιαντρα».
Η «σούρμπα» βέβαια με την οποία ξεκινά είναι από τα πιο διαδεδομένα χριστουγεννιάτικα έθιμα παρά τοις Βουλγάροις.
Να υποθέσω ότι οι δυο παράλλαγές φτιάχτηκαν πάνω σε κοινό καμβά με έντονη την επίδραση απ το σλαβικό στοιχείο.
Βαμβάκος said
Ηλεφούφουτε, καλημέρα και καλή χρονιά! Κε Σαραντάκο και όλοι, επίσης καλή χρονιά!
#54 «»»Να βοηθήσω λέγοντας ότι “κόλεντα” στα Βουλγάρικα σημαίνει απλώς “Χριστούγεννα”.»»
Στα ρωσσικά υπάρχει η λέξη коляда (προφορά: kaʎadá, τόνος στην λήγουσα)που σημαίνει (σύμφωνα με το Ρωσσο-αγγλικό λεξικό της Οξφόρδης): «custom of house-to-house Christmas carol-singing» δηλαδή προφανώς κάλαντα.
Κορνήλιος said
θὰ εἶχε ἐνδιαφέρον νὰ διαφωτιζόμασταν ὰν ἡ λέξι ἔχῃ ἐτυμολογικὴ σχέσι ἢ ὄχι μὲ τὰ κάλαντα καὶ τὶς καλένδες. πάντως τὰ δωρικὰ στοιχεῖα προφανῶς δὲν ἐντοπίζονται σὲ αὐτὴν τὴν λέξι (ἀναφέρεται π.χ. ἡ λέξι ἀσαμόραστος ποὺ κάνει μπὰμ ὅτι εἶναι δωρικὴ καὶ σημαίνει στὴν ντοπιολαλιὰ αὐτὸν ποὺ δὲν δίνει σῆμα ὅταν τὸν χτυπᾷς-κυρίως γιὰ τὰ χαλασμένα καρπούζια. ἡ λέξι νομίζω πὼς εἶναι ἀμάρτυρη στὴν ἀρχαιότητα κι ἔτσι δὲν εἶναι ἀναβίωσι. ἀναφέρεται καὶ ἡ κουρούνα κλπ.) ἀλλὰ οὔτε κἂν σκέφτηκα τὴν δωρικότητα ἀνεβάζοντας τὸ ἄρθρο. ἁπλῶς τὸ βρῆκα ἐνδιαφέρον καὶ ἐπίκαιρο. σημειωθήτω πὼς δὲν θεωρῶ κανένα κείμενο a priori ἀλάθητο (ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Βίβλο).
Ηλεφούφουτος said
Καλή χρονιά και σε σας κ. Βαμβάκο!
Τη λέξη που λέτε την ξέρω (για την ακρίβεια την ξέρω καλιαντκα και καλιάνταβατ’ το ρήμα) από ένα χριστουγεννιάτικο διήγημα του Γκόγκολ με το διάβολο που ήρθε στη γη παραμονή Χριστουγέννων για να κάνει κακό στο σιδερά του χωριού.
Η παράδοση όμως αυτή έχει σβήσει στη Ρωσία εδώ και πολύ πολύ καιρό. Χαρακτηριστικό είναι ότι και στο διήγημα ο συγγραφέας είχε εκτενή υποσημείωση όπου εξηγούσε στους αναγνώστες τι είναι και πώς μπορεί να προέκυψε η λέξη, από έναν αγαθό, λέει, ονόματι Κολιαντά ο οποίος θεοποιήθηκε κλπ κλπ. Ανάλογη πάντως ιστορία για έναν αρχαίο θεό με παρόμοιο όνομα ως ετυμολόγηση του βουλγ. Κόλεντα (= Χριστούγεννα) έχω βρει σε βουλγάρικα σάιτ.
Συνδέετε κάπως τη ρωσική λέξη με τα ελληνικά κάλαντα; Στα Βουλγάρικα πάντως τα κάλαντα είναι κολεντούβανε.
Αυτό το χριστουγεννιάτικο έθιμο έχει μεν σβήσει στη Βουλγαρία, υπάρχει όμως το έθιμο να λένε τα παιδιά την Πρωτοχρονιά (η οποία δεν είχε θρησκευτικό περιεχόμενο άρα ήταν λογικό τα έθιμά της να μην ενοχλούν το κομμουνιστικό καθεστώς) ένα ευχετήριο στιχούργημα που αρχίζει με τη φράση «Σούρβα (σούρβα) γκοντίνα», που ελεύθερα μπορεί να μεταφραστεί σαν «καλή χρονιά», και να χτυπάνε τον κόσμο στην πλάτη με τη σουρβάτσκα, ένα μάτσο κλαδάκια από κρανιά.
Αναρωτιέμαι αν υπήρχε παλιότερα και ανάλογο στιχούργημα για τα Χριστούγεννα («Σούρβα, σούρβα Κόλεντα» δηλαδή), που θα επηρέασε και βορειοελλαδίτικα κάλαντα σαν αυτά που συζητάμε.
Βαμβάκος said
#57
«»Συνδέετε κάπως τη ρωσική λέξη με τα ελληνικά κάλαντα; Στα Βουλγάρικα πάντως τα κάλαντα είναι κολεντούβανε.»»»
Ενδιαφέροντα αυτά που λέτε. Δεν ξέρω αν μπορώ να συνδέσω τη ρωσσική λέξη με τα κάλαντά μας. Απλώς έγραψα για το τι λέει ένα μάλλον σοβαρό λεξικό.
Μαρία said
Ηλεφού, τι ακριβλως σημαίνει σούρβα στα βουλγάρικα;
Στα χρόνια μου σήμαινε ότι λέει εδώ:
http://siatistanews.gr/etymologika/etymologika8.html
τους καρπούς που μας έδιναν για φιλοδώρημα λόγω αφραγκίας,
πορτοκάλια στην καλύτερη περίπτωση ξυλοκέρατα στη χειρότερη. Γι’ αυτό και κρατούσαμε τουρβά, για να βάζουμε τα σούρβα μας. Για την εγκυρότητα της ετυμολογίας θα αποφανθείς εσύ.
Δες στο θρακιώτικο του Πιδύου τη σουρβαλιά, ίδια με τη σουρβάτσκα και αυτό για τα σλαβομακεδόνικα (ντόπια κατά το σάιτ).
http://www.visitpella.gr/events/show_event/27
π2 said
Βρε τον Δήμο «Μενηίδος».
Ηλεφούφουτος said
Έλα Μαρία, δεν ξέρω τι ακριβώς σημαίνει σούρβα στα Βουλγάρικα, αν τελικά σημαίνει κάτι ιδιαίτερο.
Το πρωτοχρονιάτικο ευχετήριο στιχούργημα αρχίζει έτσι «σούρβα (σούρβα) γκοντίνα», και μόνο σε αυτή τη χρήση το δίνουν τα λεξικά μου. Σουρβάτσκα λέγεται το μάτσο από κλαδιά κρανιάς, με το οποίο τα παιδιά χτυπάνε στην πλάτη τους γείτονες για το καλό, «σουρβάκαμ» το ρήμα και «σουρβακάρ» το παιδί που συμμετέχει στο δρώμενο.
Μόνο υπόθεση μπορώ να κάνω. Αν, όπως λέει το σάιτ Σιατίστων, το έθιμο στα μέρη τους το τελούσαν με κλαδιά σουρβιάς, τότε προφανώς προέρχεται από το όνομα του δέντρου, και στη Βουλγαρία απλώς αλλάξανε δέντρο αλλά κρατήσανε τη λέξη.
Ηλεφούφουτος said
Πού είναι αυτό το Μενηίδος;
Κορνήλιος said
Ήτανε παραμονή των Φωτών – ξεύρεις πως είναι η καρδιά μου σε τέτοιαις επίσημαις ημέραις. Ενθυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα σου, κ’ ενθυμήθηκα, πως μια τέτοια παραμονή, σαν είδες του κόσμου τα παιδιά που κρατούσαν ταις σουρβιαίς και σούρβιζαν τους ανθρώπους μέσ’ στον δρόμο, πήρες και συ μια σκούπα και άρχησες να χτυπάς τον πατέρα σου πα’ στην ράχη και να τον σουρβίζης: “Σούρβα, σούρβα! γερό κορμί, γερό σταυρί, όλο γειά και δύναμι, και του χρόν’ γεροί!” Έτσι μικρό που ήσουνε, ήξευρες τα λόγια. Και το χάρηκεν ο μακαρίτης, και σε πήρε στην αγκαλιά του και σε φίλησε: – Έχε την ευχή μου, και να μου τρανέψης! – Και σ’ έδωκε μια πεντάρα, και μ’ εκούνησε με το δάχτυλο και με είπε. – Αυτό το παιδί, γυναίκα, θα γένη! – Πού το ήξευρε, πως ύστερ’ από τρεις μήνες θε να σ’ άφην’ ορφανό! Και που το ήξευρε, πως οι παραμοναίς των Φωτών θε νάρχουνταν και θα περνούσαν και συ θα κακοπάθιαζες στην ξενητειά κι εγώ θε νάκλαιγα μονάχη!
Βιζυηνός
π2 said
Ηλεφούφουτε, πιθανότατα πουθενά.
Πονεμένη ιστορία. Η Μενηίς υποτίθεται πως βρισκόταν στο ύψωμα Ντεμίρ Καπού, λίγο βόρεια της Σκύδρας. Η αφορμή για την ονομασία ήταν αυτό το αρχαίο ορόσημο, σε συνδυασμό με μια συφοριασμένη Mediana του Ιορδάνη (De origine actibusque Getarum 287, 6ος αι. μ.Χ.). Εξίσου πιθανό είναι η Μενηίς να είναι άνθρωπος και όχι πόλη: Ϊουλία Μενηίς, μεγαλογαιοκτήμων της περιοχής γνωστή από άλλες επιγραφές. Είχα πάει να κάνω τον έξυπνο στον Πετεφρή κι ο αθεόφοβος όχι απλώς την ήξερε την Mediana αλλά την είχε χρησιμοποιήσει και σε ποίημά του. 🙂
Μαρία said
Πιδύε, αφού βρήκα παπά … Γιατί σιδηρά πύλη το ύψωμα;
Αυτός ο Ηλεφού, απο Βόρεια Ελλάδα είναι άσχετος. Μέχρι και τη Σιάτιστα τη μπέρδεψε με τα Στάγειρα 🙂
π2 said
Ιδέα δεν έχω, Μαρία. Το ύψωμα, μια φορά που είχα περάσει, φαινόταν καλή οχυρή θέση, με απότομες πλαγιές και καλή ορατότητα στον ρου του Μογλενίτσα. Απ’ όσο ξέρω, Ντεμίρ Καπού είναι δημοφιλής ονομασία για τέτοιες θέσεις: ο Δύτης είναι μάλλον περισσότερο αρμόδιος.
Δύτης των νιπτήρων said
#66, ο αρμόδιος σας απαντά. Πολύ βιαστικά όμως και επί τροχάδην: ναι. Σιδηρές πύλες, αν θυμάμαι καλά, ήταν και ένα διάσημο πέρασμα στην Κιλικία.
sarant said
Πιδύε, ο Μογλενίτσας ποιος είναι;
π2 said
Νίκο, Μογλενίτσας είναι ο Αλμωπαίος, ποτάμι βορειοανατολικά της Έδεσσας.
Δύτη, στην αρχαιότητα οι Πύλες της Κιλικίας λέγονταν απλώς Κιλίκιαι Πύλαι· αν μετά ονομάστηκαν Σιδηρές, δεν το ξέρω. Μου θύμισες όμως άλλες αρχαίες Σιδηρές Πύλες, του Δούναβη και τις ακόμη πιο φωτογενείς της Κασπίας, όπου υποτίθεται πως ο Αλέξανδρος απέκλεισε με σιδηρό τείχος τους βαρβάρους του βορρά.
Δύτης των νιπτήρων said
«Και εις εκείνην την εμπασίαν επίασεν ο Αλέξανδρος να τους κτυπήση και να τους κλείση μέσα και πλέον εις την οικουμένην να μην εβγούν. Και επρόσταξε και έκαμε θύραν χάλκινην, μεγάλην και υψηλήν, και άλειψέ την με συακίνθην. Ο συακίνθης τέτοιας λογής είναι, ότι ούτε σίδηρος τον πελεκά, ούτε στία τον καίει. Έκαμαν και πύργον υψηλόν. Και τόσον μαστόροι ήσαν, οπού έκαμαν ένα όργανον θαυμαστόν επάνω της κορυφής του πύργου και όταν εκτύπα ο άνεμος, ελάλει ετούτον τον λόγον: Αλέξανδρος ο βασιλεύς. Και εκείνοι οπού ήσαν μέσα ακούοντες την φωνήν δεν ετολμούσαν να έβγουν να έλθουν εις την θύραν. Και είναι εκεί κλεισμένοι έως την σήμερον.»
Λέει σχετικά η Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου. Ποιοι ήταν εκείνοι που κλείστηκαν, το έχω αντιγράψει εδώ (και στα σχόλια). Νάσαι καλά, π2, που μου θύμισες τα παλιά μου, και συγγνώμη για την αυτοδιαφήμιση…
Δύτης των νιπτήρων said
Α, και για τον συακίνθη και τι λογής είναι, ότι σίδηρος δεν τον πελεκά ούτε στία τον καίει, ακούω προτάσεις.
Ηλεφούφουτος said
ΜΑρία, τα λέω κάτι τέτοια ομολογουμένως, πάντως «τσουτσέκι» δεν είπα ποτέ μου. Τζουτζέκι και μόνο τζουτζέκι. Οτιδήποτε άλλο μού φαίνεται ξένο, σημαδιακό κι αταίριαστο, ίνα μη τι χείρον βέλτιστον.
Κορνήλιε 63, καλό και διαφωτιστικό. Από πού ακριβώς είναι;
Μου είχε ξεφύγει το νόστιμο απόσπασμα που είχε ανεβάσει ο Δύτης και το χάρηκα, και για έναν άλλο λόγο ακόμα, που μιλάει καλά για τη δουλειά του φίλου μου του Λούπη.
Δύτης των νιπτήρων said
Ε, είναι μικρός ο κόσμος.
Μαρία said
Ηλεφού, επειδή εγώ δεν μπερδεύω τα λουλούδια με τους νάνους, το λέω αλά τούρκα και όπως το έχει το λεξικό. Κι επειδή είμαι καλός άνθρωπος σου αφιερώνω ένα πραγματικό τσιτσέκ.
Δύτης των νιπτήρων said
Γεια σου Μαρία με τα ωραία σου! Αγνώριστος ήταν νέος…
Μαρία said
Δύτη, έψαχνα ένα άλλο με τσιτσεκλέρ, οσμανλίδικο, που έχω σε κασέτα, αλλά είμαι μακριά απ’ τα κιτάπια μου και τίτλο δε ξέρω. Κι εγώ νέο πρώτη φορά τον βλέπω. Τον είχα συνηθίσει και με ταγιεράκι απ’ τα εξώφυλλα των δίσκων.
Ο συακίνθης μπορεί να είναι και το διαμάντι λόγω των ιδιοτήτων του. Γούγλισέ τον και στο γουγλοβιβλίο διάβασε τις σ.23εξ.
sarant said
Αν κατάλαβα καλά, δεν είναι καθόλου σίγουρο τι είναι αυτός ο συακίνθης. Κρίμα γιατί φαίνεται να έχει ενδιαφέρουσες ιδιότητες 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Συακίνθης ή ασύκινθος, εξίσου μυστηριώδης. Αν ήξερα καλύτερα γερμανικά, θα το αγόραζα μου φαίνεται το βιβλίο.
Μαρία said
Δύτη όσο ασχολείσαι με τον συακίνθη΄, που μοιάζει με διαμάντι, βρήκα ένα άλλο διαμάντι το περίφημο μνήμα ή παντού σκοτεινιά αλλά με τσιτσεκτέκ, γραμμένο το 1873 και σε σούπερ ερμηνεία.
Her yer karanlık
Pür nur o mevki
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Kabrin çiçekten
Bir türbe olmuş
Dönmüş o türbe bir hacleğaha
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Her yer karanlık
Pür nur o mevki
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Kabrin çiçekten
Bir türbe olmuş
Dönmüş o türbe bir hacleğaha
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Her yer karanlık
Pür nur o mevki
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Kabrin çiçekten
Bir türbe olmuş
Dönmüş o türbe bir hacleğaha
Mağrip mi yoksa
Makber mi yarab?
Μαρία said
Για την τριπλή επανάληψη των στίχων δε φταίω.
Δύτης των νιπτήρων said
Μαρία με μπερδεύεις, Ζεκί Μουρέν παράλληλα με Ζωρζ Μπρασένς στο Τρίτο, συν αρκετό κρασί πια (μια και δείπνησα πολύ αργά και το κοτόπουλο δεν έλεγε να ψηθεί)! Πολύ θανατερό το τραγούδι, όπως πολλά οθωμανικά.
Rogerios said
Καταρχάς καλή χρονιά στον οικοδεσπότη, τους σχολιαστές και τους αναγνώστες του ιστολογίου.
Δύτη και Π2 (σχ. 67 και 69-70), η Κιλικία είχε κυριολεκτικά δύο πόρτες: έμπαινες από τις Κιλίκιες (στο δυτικό τμήμα του Ταύρου) και έβγαινες από τις Συριακές (στο όρος Αμανός) για να περάσεις στη βόρεια Συρία και να πορευτείς κατά Αντιόχεια μεριά.
Μαρία said
Ε όχι και σε μπερδεύω. Είναι ο Μπρασένς για τέτοιες ώρες;
Αν θες να ακούσεις την εκτέλεση του 1927, γούγλισε Hafiz Burhan makber.
Μετά απο τέτοια άσματα απορώ γιατί παραπονιέσαι που σήμερα δε γράφονται τραγουδάρες. Δε πα να μη γράφονται, εδώ δε προλαβαίνουμε ν’ ακούσουμε τα παλιά.
Καλή χρονιά, Ρογήρε. Κι η Κιλικία σα τη ζωή.
Δύτης των νιπτήρων said
Να πω τώρα ότι δεν έχεις δίκιο; Ψέματα θάναι.
«Κι η Κιλικία σαν τη ζωή». Ε, έπρεπε να γράφεις εσύ το μπλογκ μου… 🙂
sarant said
Ρογήριε, καλή χρονιά. Κι η Κιλικία σαν τη ζωή δυο πόρτες, τι ωραίο!
Ηλεφούφουτος said
sarant είπε
«Κρίμα γιατί φαίνεται να έχει ενδιαφέρουσες ιδιότητες »
Ναι, είναι κι αφροδισιακό!
Ωραία πράματα, Μαρία, κι ας με πιάνετε αδιάβαστο! Άκου αγνώριστος στα νιάτα του, λες κι όταν μεγάλωσε πίναμε μαζί καφέ (ή τσάι)!
Δεν είχα προσέξει τη διάκριση που κάνουν τα λεξικά, τζουτζέ και τσουτσέκι. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων το σχόλιο το δικό μου το έκανα, επειδή σε παλιότερη συζήτηση το είχατε θέσει σχεδόν κριτήριο ένα πράμα για τη διαχωριστική γραμμή Βορρά-Νότου, τσου- ο Νότος, τζου- ο Βορράς, κι εγώ ήθελα να πω ότι, αν και άσχετος όπως λες από Βορρά, τζου- το λέω (την τσέπη όμως τσέπη).
Μεγάλη αλήθεια και αυτο που λες: «γιατί παραπονιέσαι που σήμερα δε γράφονται τραγουδάρες. Δε πα να μη γράφονται, εδώ δε προλαβαίνουμε ν’ ακούσουμε τα παλιά.»
Είναι μια παρηγοριά.
π2 said
Ωραία εξελίχθηκε η κουβέντα: από την Καρατζόβα μέχρι την Κιλικία και την Κασπία, από αρχαίες επιγραφές μέχρι την Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου κι από τα θρακιώτικα κάλαντα μέχρι τον μέγα Zeki Müren.
Καλή χρονιά θα έχουμε.:)
Μαρία said
Ηλεφού, αν τον ήξερες κάπως έτσι, κι εσύ θα είχες εκπλαγεί:
Αν σου άρεσε, όταν γυρίσω σπίτι μου, μπορώ να σου στείλω κασέτα μέσω Νικοδεσπότη, με πολύ παλιά, οσμανλίδικα. Μια φορά που τα έπαιξα στην τάξη, τα παιδιά ήταν σίγουρα οτι ψέλνει βυζαντινούς ύμνους στα τούρκικα.
Αυτό με το τζ/τσ το είχε θίξει ο Πιδύος. Ο Νότος απ’ ότι φαίνεται αποηχηροποιεί αλλά απ’ την άλλη δεν έχω παρατηρήσει υπερδιορθώσεις στο Βορρά, όπως θα ήταν η περίπτωση του τσουτσεκιού.
Κορνήλιος said
σίγουρα τὸ τσ δὲν γραφόταν καὶ τζ; διότι στὸ «Ἡ στρατιωτικὴ ζωὴ ἑν Ἑλλάδι», ἐκδ. Ἑστία, σὲ ἐπιμέλεια Mario Vitti σελ. 102 ἀναφέρεται κάποιος Τζὰρλ ποὺ λογικὰ θὰ εἶναι Charles. ἀλλιῶς δηλαδὴ τὸ πρόφεραν τότε;
Μπουκανιέρος said
Νομίζω ότι η γραφή «τζ» κάλυπτε και τις δύο προφορές, όπως περίπου συμβαίνει με το ιταλικό z.
Από κει οι γραφές έτζη, τζεκούριν, κοκ.
Οι παραπάνω όμως μιλάνε μάλλον για διαφορές στην προφορά. Αλλά πώς ξαναήρθε στην επιφάνεια το τζουτζέκι;
Μαρία said
Μπουκάν, στο 65 ο Ηλεφού απάντησε με το 72.
Και βέβαια μιλάμε για διαφορές στην προφορά των τούρκικων κυρίως δανείων (τζάμπα/τσάμπα κλπ)
Και συ τζουτζέκι λες;
Ηλεφούφουτος said
sx. 88, Ιησούς…! Χαρτορίχτρα έγινε μετά;
Ναι, Μαρία, μου άρεσε πολύ αλλά τι εννοείς «όταν πας στο σπίτι σου»; Πολύ με μπερδεύεις. Τι βόρεια είσαι τέλος πάντων; Ψηφίζεις και στην Α’ Αθηνών!
Ηλεφούφουτος said
σχ. 88 «Μια φορά που τα έπαιξα στην τάξη, τα παιδιά ήταν σίγουρα οτι ψέλνει βυζαντινούς ύμνους στα τούρκικα.» Αμέρικαν μπαρ το είχες κάνει, Μαρία!
Τέλος πάντων, πού να τους έβαζες και ψαλτοτράγουδα στα Τούρκικα δηλαδή
http://www.ieropsaltis.com/songs/BuGece_DI.rm
Μαρία said
Όχι και χαρτορίχτρα. Ντίβα. Ντυνόταν ο άνθρωπος και ήταν απόλυτα σεβαστός και κανείς δε διανοήθηκε να τον κράξει.
Είμαι ακόμα στην Ά Αθήνας, ήρθα για τις γιορτές και ξέμεινα. Όσο για το μπαρ, στο σχολείο δε μαθαίνατε για την οθωμανική αυτοκρατορία;
«Αυτή η νύχτα» δεν ανοίγει, θα δω κατευθείαν τον ψάλτη.
Μαρία said
Τζάνουμ Ηλεφού, φοβερό σάιτ. Τον είδες τον Ζεκί Μουρέν στα μακάμια(μικτοί ήχοι);
Μπουκανιέρος said
#91
Ναι, τζουτζέκι, το έχω ξαναπεί. Βέβαια η λέξη δεν υπήρχε στη μητρική μου γλώσσα και δεν ξέρω πού και πότε την κόλλησα. Υπήρχε όμως η προτίμηση για τα ηχηρά.
Μιας και ξέμεινες, κερνάς κάνα καφέ;
Κορνήλιος said
τζουτζὲς δὲν γράφει ἡ Πηνελόπη Δέλτα στὸ Παραμύθι χωρίς ὄνομα; ἂν θυμάμαι καλά. ἐν ῷ ὁ Περικλῆς Γιαννόπουλος γράφει «φραγκοτσούτσηδες».
sarant said
Πάντως, σύμφωνα με τα λεξικά, ο τζουτζές προέρχεται από το τκ. cüce = νάνος, ενώ το τσουτσέκι από το çiçek = λουλούδι (βέβαια αν είναι έτσι πρέπει να δούλεψε αντίφραση ή κάτι τέτοιο).
Ωστόσο, Κορνήλιε, χωρίς να έχω διαβάσει το σχετικό του Περικλή Γιαννόπουλου (εδώ που τα λέμε είναι άθλος να διαβάσει κανείς κείμενά του) αναρωτιέμαι αν λέει φραγκοτσούτσηδες ή μήπως -τσούσηδες. Διότι Τσούσηδες το βρίσκω συχνά στον Σουρή στα τέλη του 19ου αιώνα αν και δεν ξέρω ποιους εννοεί -τους Βούλγαρους ή άλλους;
Μαρία said
Μπουκάν, αβέκ πλεζίρ. Μένω και σε σπίτι με όλη την Αθήνα στο πιάτο. Στείλε ημέλι μέσω Νικοκύρη.
Νίκο, γι’ αυτό είπα στον Ηλεφού οτι δε μπερδεύω τους νάνους με τα λουλούδια. Το «λουλούδι για μύρισμα» το λέγαμε πολύ πριν επικρατήσει το «μπουμπούκι» και οι μπουμπούκοι.
Κορνήλιος said
λέει και τσούτσηδες. φραγκοτσούτσηδες ἐννοεῖ ὁλοφάνερα αὐτοὺς ποὺ σήμερα λέμε εύρωλιγούρηδες. Λέει καὶ δασκαλοτσούτσιδες (ἔτσι μὲ ι τὸ -ιδες τώρα ἄνοιξα νὰ τὸ δῶ) κι ἐγὼ γιὰ τζουτζὲ τὸν νάνο καταλάβαινα ποὺ συνήθως ἦταν καὶ γελωτοποιὸς τῶν ἀνακτόρων, προστατευόμενος τοῦ βασιλιᾶ καὶ ῥουφιάνος του καὶ ἄρα ὑποχείριό του, ἀνθρωπός του, τσιράκι του. νομίζω λοιπὸν ὅτι καὶ τὸ τσουτσέκι δὲν πρέπει νὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ λουλούδι.
Ηλεφούφουτος said
Για όνομα, λέει κανείς σήμερα τζουτζέκι/τσουτσέκι εννοώντας «λουλούδι»; Αμάν αυτές οι ετυμοκεντρικές ερμηνείες !
ΜΑρία, τό ‘ξερα ότι θα σου άρεσε, ομολογώ ότι δεν τον είχα προσέξει το Ζεκί Μουρέν.
Κάτι κάναμε στο σχολείο για τους Οθώ αλλά άνευ μουσική υπόκρουση. Δεν διέθετε το κατέστημα.
Πάντως είχα θέσει το θέμα στην Ιστορία δέσμης, όπου κάναμε και πιο θεωρητικές συζητήσεις περί Ιστορίας, δηλαδή γιατί δεν εξετάζαμε την οθωμανική ιστορία με πρόσωπα και γεγονότα όπως εξετάζαμε τη ρωμαϊκή πριν να περάσουμε στη βυζαντινή, αφού πιο άμεσα μας είχε καθορίσει από τη ρωμαϊκή. Η άποψή μου είχε αντιμετωπιστεί με συγκατάβαση σαν γραφικότητα.
Μαρία said
Ηλεφού, εννοούμε λουλούδι για μύρισμα βλ.#99
Τον Μουρέν τον έχουν σε μεγάλη εκτίμηση οι ψαλτάδες. Ο μπαμπάς της παιδικής μου φίλης, παπάς το επάγγελμα και εξαιρετικός ψάλτης ήταν μεγάλος θαυμαστής του.
Να είσαι ευχαριστημένος που στο μάθημα της δέσμης κάνατε και συζητήσεις. Το καινούριο βιβλίο -να τραβάς τα μαλλιά σου- κοιτάν πώς θα το παπαγαλίσουν.
gbaloglou said
#74:
Ξαδερφακι μου ακουγεται της θρυλικης Μανολιας:
Σε νεωτερη εκτελεση:
Αγγελος said
Δεν ήξερα ότι ήταν «θρυλικό», το θυμάμαι όμως από τη μία και μόνη ταινία της Χούλιας Κοτσγιγίτ, της Βουγιουκλάκη της Τουρκίας, που είδα στη ζωή μου (το 1971), και από την οποία δεν θυμάμαι απολύτως τίποτε άλλο, ούτε τίτλο ούτε υπόθεση!
gbaloglou said
Θρυλικο λογω Ελληνοποιησης και ερμηνειας του απο τον Μανωλη Αγγελοπουλο, αυτο εννοουσα 🙂
Μαρία said
Μπορεί να ήταν η Βουγιουκλάκη της Τουρκίας ανταγωνιζόταν όμως, όπως και η Τουρκάν Σοράι, τη Μάρθα Κλάψα. Απο τις τούρκικες ταινίες κάναμε πλάκα με τη φράση «Σους, μπουνταλά, σεβίορουμ», ρίχναμε όμως πολύ κλάμα με την μικρή Αϊσέ.
SophiaΟικ said
101: η μητέρα μου λέει τσετσέκια τους κατηφέδες. Δεν ξερω αν σου κάνει.
106:δώσε μας μετάφραση, Μαρία!
Μαρία said
Ποιανού μετάφραση, της Μανόλιας;
gbaloglou said
Νομιζω πως εννοει την μεταφραση του «Σους, μπουνταλά, σεβίορουμ», αλλα και μια μεταφραση των στιχων της Μανολιας θα ηταν λιαν ευπροσδεκτη!
Δύτης των νιπτήρων said
«Σώπα, χαζό, σ’ αγαπάω»… ή κάπως έτσι. Αν προτιμάτε, «σκάσε βλάκα, σ’ αγαπάω».
Μαρία said
Uzun yıllar bekledim,hakikat oldu rüyam
Uzun yıllar bekledim,hakikat oldu rüyam
Koklamaya kıyamam,benim güzel manolyam
Koklamaya kıyamam,benim güzel manolyam
Nazlı çiçeğimsin sen,sevdana dayanamam
Nazlı çiçeğimsin sen,sevdana dayanamam
Μαρία said
Μπαλό και Δύτη νόμιζα οτι το seviyorum είναι διεθνές. Για το μπουνταλά και το σους μπε δε το συζητάμε. Σε σκηνές όπου η πρωταγωνίστρια -εννοείται- μιξοκλαίει, ο εραστής την παρηγορεί, άρα θα προτιμήσουμε την πρώτη μετάφραση.
Πόσο ζηλεύω το λ του γκιουζέλ!
gbaloglou said
Κατι τετοιες ζηλειες μας φαγανε 😦 Θλιβομαι οταν σκεφτομαι πως αυτη η απαισια στο ακουσμα γλωσσα εκτοπισε την Ελληνικη απο την Μικρα Ασια… Τελος παντων, ας πω εδω οτι το «γκιουζελ» ακουγεται και σε Ελληνικα τραγουδια, οπως «γκιουζελ Κατερινιω» 🙂 Οσο για το «σεβιγιορουμ», ουτε και εγω το γνωριζα, αυτο μας ελειπε να ειναι και διεθνες…
Την Μανωλια του Αγγελοπουλου — που δεν την βρισκω στο http://www.stixoi.info — την ακουγα παλια στα πειρατικα. Δεκαετιες αργοτερα την ακουσα στο Ilios Radio
Μαρία said
«Γλυκιά μου αγάπη έχε γεια/θα ζούμε τώρα χώρια/να μην ξεχάσεις μια καρδιά/που σ’ αγαπάει Μανώλια…»
Της ξενιτιάς το έκανε ο Αγγελόπουλος. Μπορείς να το ακούσεις στο γιουτούμπι.
Όσο για τα άλλα, τι να πω, δε τιμάς το επώνυμό σου 🙂 Όλα τα τούρκικα παραδοσιακά απο Μικρασιάτες τα άκουγα μικρή (όπως το χερ γερ καρανλούκ στο 79) κι αυτοί γέμιζαν τους σινεμάδες που έπαιζαν τούρκικα. Σιγά σιγά θα μας πεις οτι δεν τρως και κεμπάπια.
Κορνήλιος said
βάλτε ῥὲ κανένα ἀνατολίτικο τραγούδι τῆς προκοπῆς.
Κορνήλιος said
κι αὐτὸ ἐξελληνίστηκε, ἔτσι;
Δύτης των νιπτήρων said
Καρδιά μου καημένη, πώς βαστάς και δε ραγίζεις…
Ο Σαββόπουλος είχε (στις καλές του εποχές) μια ωραία ερμηνεία για το πώς έγιναν δημοφιλή αυτά τα τραγούδια.
Μαρία said
Τα ινδοπρεπή είναι ξεχωριστό κεφάλαιο. Να διαφημίσω το βιβλίο της μακρινής μου ξαδέρφης
http://www.elinepa.org/indomusicbook.htm με πλήρη καταλογράφηση των ελληνικών και του πρωτότυπου ινδικού. Παρότι παλιό δεν έχει εξαντληθεί.
Κορνήλιος said
ὤ ὤ ὤ, πρέπει νὰ τὸ ἀγοράσω αὐτό!
Stazybο Hοrn said
#118
Δύτης των νιπτήρων said
Δεν είναι ακριβώς σχετικό, αλλά δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό:
και (ακόμα καλύτερο)
Μαρία said
Και σε ΕΡΕτζήδικη παραλλαγή: Όσο αξίζεις εσύ, Κώστα Καραμανλή δεν αξίζουν μαζί Παπανδρέου κι οι λοιποί.
Δύτης των νιπτήρων said
Α, ξέχασα να αναφέρω τις πηγές μου για τα δύο μιξ:
buzz για το πρώτο, και Κουκουζέλης στον Καφενέ για το δεύτερο.
gbaloglou said
#114:
Κεμπαπια? Αν και σχεδον χορτοφαγος δεν εχω τιποτα εναντιον τους 🙂 [Η τραγωδια μου ειναι οτι εκει που απομακρυνθηκα απο τα τυρια και τα βουτυρα και τα σιροπια … ανακαλυψα το Τουρκογενες, ή τουλαχιστον Τουρκοπρεπες, ξινογαλο 😦 ]
Στα σοβαρα τωρα, το μονο Μικρασιατικο πραγμα που ειναι ξεκαθαρα Τουρκικο ειναι η γλωσσα, και ολα τα αλλα παιζονται αγριως — μην ξεχνας και τα Τουρκικα τραγουδια που θυμιζουν Βυζαντινες ψαλμωδιες (#93) 🙂
Τελος παντων, το μεγιστο νεο ειναι οτι η «Μανωλια» ανεβηκε ζωντανη (και Ελληνικη) στο youtube προ διμηνου:
Μαρία said
Σου είπα οτι μπορείς να το ακούσεις στο γιουτούμπι. Αλλά μπροστά στο τούρκικο δε πιάνει φράγκο.
gbaloglou said
Γουστα ειναι αυτα — επισης η παρουσα εκτελεση δεν ειναι και η καλυτερη.
Γιάννης Ιατρού said
74/103:
οι δύο «χαμένοι» (πλέον) σύνδεσμοι στο ΣυΣωλήνα είναι τα:
το αυθεντικό https://www.youtube.com/watch?v=DVHwqLPVOu8
στα ελληνικά https://www.youtube.com/watch?v=EFQL8vNZhiM
sarant said
127 Μπράβο Γιάννη!