Φίδια στο Σκορπιό
Posted by sarant στο 4 Μαΐου, 2010
Ενημέρωση: Μετά τα γεγονότα, η εκδήλωση αναβάλλεται.
Πήρα ηλεμήνυμα που περιείχε πρόσκληση για μια βιβλιοπαρουσίαση που θα γίνει μεθαύριο Πέμπτη 6.5.2010. Εγώ δεν μπορώ να πάω, δεν θα είμαι στην Αθήνα -αλλά, αν ήμουν θα πήγαινα γιατί ξέρω μερικούς συντελεστές της εκδήλωσης και είμαι βέβαιος ότι θα πουν ενδιαφέροντα πράγματα. Οπότε, το προωθώ για να το δουν άλλοι που ίσως ενδιαφέρονται.
Επίσης, μου αρέσει ο τίτλος του βιβλίου 🙂
Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην αφήγησή της; Μπορεί ένας κακοποιός να αποκτήσει μαρξιστική συνείδηση; Τι ρόλο παίζει η μυστηριώδης μελαχρινή που κάθεται πάντα μόνη της στο μπαρ; Θα νικήσει τελικά ο διεφθαρμένος μπάτσος;
Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε την Πέμπτη 6 Μάη στις 8:00 μμ στην κατάληψη της Τσαμαδού 15 (Εξάρχεια) όπου θα γίνει η βιβλιοπαρουσίαση του νουάρ μυθιστορήματος του Κώστα Μουζουράκη “Φίδια στο Σκορπιό” (Εκδόσεις Καστανιώτη).
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
Νίκος Κουνενής, συγγραφέας και στιχουργός,
Αρίστος Γιαννόπουλος, δημοσιογράφος και φωτογράφος.
Επίσης, θα υπάρξει σύντομη παρέμβαση από τον λόγιο Ευστράτιο Μπουλαλάκη.
Κατά τη διάρκεια της βιβλιοπαρουσίασης, η ηθοποιός Greta Filares θα διαβάσει αποσπάσματα του έργου. Θα ακολουθήσει μουσική βραδιά με τη “Χορωδία της Τσαμαδού”.
Φιλοπρόοδος Όμιλος Εξαρχείων (Φ.Ο.Ε), φιλολογική συνιστώσα
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
Κορνήλιος said
φιλολογικὴ συνιστῶσα; τί εἶναι πάλι τοῦτο; Παναγίτσα μου!
Alfred E. Newman said
Δεν ξέρω για τα φίδια στο Σκορπιό, όμως και εγώ όπως και ο Samuel Johnson, γνωρίζω από στήθους το 72ο κεφάλαιο του έργου «Φυσική Ιστορία της Ισλανδίας».
espectador said
Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην αφήγησή της;
Εγω το ξερω….στην ιδρυση της..η κανω λαθος?
sarant said
Εσπεκταδόρ, για εκείνη τη φράση (του Μπρεχτ) είναι υπαινιγμός τούτη εδώ.
Σκύλος της Β.Κ. said
Έχει και ωραία τοπία!
Σκύλος της Β.Κ. said
Φυσικά, η εκδήλωση ματαιώθηκε…
Α.Γ. said
Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή (και στο Στέκι Μεταναστών πολύ χάλια μετά τη χτεσινή επιδρομή των αλητών της ομάδας Δέλτα) για να ασχολιόμαστε με τέτοια. Αντί, λοιπόν, άλλων σχολίων, ας μου επιτρέψει ο φιλόξενος Νικοκύρης να δημοσιεύσω εδώ μια παρουσίαση του συγκεκριμένου βιβλίου, που γράφτηκε για το περιοδικό «Δελτίο Θυέλλης» του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα.
Σημείωση για τον κ. Κορνήλιο στο σχόλιο υπ. αρ. 1: φυσικά ο όρος «φιλολογική συνιστώσα» είναι ένα καλαμπούρι σχετικά με το Σύριζα και τις συνιστώσες του. Ούτε Φιλοπρόοδος Όμιλος Εξαρχείων υπάρχει. Δυστυχώς…
***********************************************************************************************
«Φίδια στο Σκορπιό», ένα ψυχωφελές ανάγνωσμα της εποχής μας.
Ο τίτλος του πρόσφατου πονήματος του συντρόφου Κ.Μ. είναι σαφώς ενδεικτικός της μακράς και γόνιμης θητείας του στη σχολή ευοίωνων τίτλων, που θέσπισε το ανά χείρας Δελτίο. Στα μέχρι τώρα συγγραφικά του πονήματα, από τις εκδόσεις «Ευήθεια» για περιορισμένο κύκλο (ανα)γνωστών, προστέθηκε ένα πλήρες βιβλίο από έναν κανονικό εκδοτικό οίκο, με το συμπάθειο. Είναι μια βρώμικη δουλειά αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει. Σ’ αυτόν τον κόσμο ζούμε.
Θαυμαστής του Ζαν Πατρίκ Μανσέτ, ο Κ.Μ.. υπερβαίνει τον δάσκαλό του, καθώς αντιλαμβάνεται τη χρησιμότητα της πλοκής και την απόλυτη αχρηστία των από μηχανής θεών. Στο κόσμο των φιδιών και των σκορπιών, η καθεμία είναι από μηχανής θεά της εαυτής της, ιδιαίτερα όταν κρατά ένα Colt M1911A1, γνωστότερο στη χώρα μας ως «σαρανταπεντάρι» ή απλώς «σίδερο». Συνδυάζοντας το έξαλλο ροκ εντ ρολ και την άκαμπτη πολιτική ορθότητα, ιδωμένη μέσα από τα μάτια ενός απόλυτου αρνητή του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, ο σύντροφος (και κυρίως αιώνιος συνταξιδιώτης) γράφει ένα (καρά)νουάρ (αντι)αστυνομικό μυθιστόρημα, με φόντο τα κωλόμπαρα της Εθνικής. Εκεί, όπου ανθεί το εθνικό σπορ της καταναγκαστικής πορνείας, ως υποκατάστατο της κοινωνικής προνοίας· όπου εξαφανίζεται η δεύτερη, ανθεί η πρώτη. Οι ήρωές μας, ληστές τραπεζών, αποκαθιστούν (για πάρτη τους, τουλάχιστον) τη μαζική αδικία της θεσμικής καταλήστευσης του προλεταριάτου με όπλο όχι το σαρανταπεντάρι, που τουλάχιστον δεν έχει ψιλά γράμματα παρά μόνο χοντρές σφαίρες, αλλά τις πιστωτικές κάρτες και τα δάνεια, πλασσαρισμένα έντεχνα με προσωπικά τηλεφωνήματα από γλυκιές φωνές· σαν των φιδιών του τίτλου, δηλαδή. Αλλά το χλωμό πρόσωπο του κυνισμού, συχνά κρύβει τα ροζ μάγουλα του ρομαντισμού.
Αποφασισμένοι να παρακάμψουν τις αντιφάσεις του καπιταλισμού, οι αντι-ήρωες αναπτύσσουν τον δικό τους διπολισμό προσωπικότητας. Αρνιούνται το έθνος, το φύλο, τη δουλειά και προσποιούνται τους νομοταγείς, τους «κανονικούς». Ο πρωταγωνιστής μας επιβιώνει από επιλογή στη χυδαιότερη πλευρά της μητρόπολης. Ξέρει ότι δεν ωφελεί να κλείνεις τα μάτια και να προσποιείται ότι η πρέζα, η πουτανιά, ο θάνατος απλά δεν υπάρχουν. Αλλά ζει (κυριολεκτικά) στα ελληνικά βουνά, εκεί που έζησαν (και πέθαναν) μία γενιά αητών των ορέων, από το Γιαγκούλα και τον Καραλίβανο, μέχρι το Χάρη Τεμπερεκίδη και τους αδελφούς Παλαιοκώστα. Συμπαθείς κομπάρσοι πλαισιώνουν ευρηματικά τις περιπλανήσεις του πρωταγωνιστή, τόσο σφιχτοδεμένοι με την πλοκή, όσο και το φινάλε του αξέχαστου φιλμ των Μόντι Πάιθονς «Οι ιππότες της ελεεινής τραπέζης».
Η αντιπαράθεση της άγριας νύχτας στην πλατεία Βάθης και τα πέριξ, με το δροσερό Αγραφιώτη, το μεγαλοπρεπή Άραχθο και τη σκιερή Βάλια Κάλντα, κάνει σαφές στον αναγνώστη ότι 11 μήνες το χρόνο επιβιώνουμε, μόνο και μόνο για να ζήσουμε τον 12ο. Ο πρωταγωνιστής σπάει αυτόν τον ενιαύσιο κύκλο. Σπάει και τα μούτρα ενός νταβατζή για να απελευθερώσει μία ρωσίδα εκδιδόμενη. Ξαναβρίσκει τον έρωτα, σε ένοπλη ποιμενική εκδοχή αλλά σπάει τον τρυφερό δεσμό του για να επιστρέψει και να εκδικηθεί. Σπάει και τα δικά του μούτρα, όμως, όταν συνειδητοποιεί πως ο πολύς διπολισμός μπορεί να κρύβει και την προδοσία.
Η λύση του δράματος έρχεται, σαν αρχαία ελληνική τραγωδία, με την κάθαρση. Αλλά τι κάθαρση! Ένα αληθινό λουτρό αίματος, απ’ αυτά που μέχρι τώρα νόμιζα ότι μόνο ο Κουέντιν Ταραντίνο μπορεί να συλλάβει και η Υποδιεύθυνσις Μέτρων Τάξεως να υλοποιήσει. Έπεσα έξω!