Πόσο τιμάται ένα πόδι;

Δεν είχα σκοπό να ανεβάσω και δεύτερο άρθρο σαββατιάτικα, αλλά διάβασα κάτι που με έκανε να αγαναχτήσω. Κι επειδή για αύριο έχω προγραμματίσει να ανεβάσω κάτι ευχάριστο, γράφω σήμερα αυτό που με έκανε να αγαναχτήσω, όσο κι αν δεν θέλω να σκεπάσω το άρθρο για τον στρατηγό Λαπαθιώτη.

Όπως διάβασα λοιπόν στην Αυγή, απ’ όπου πήρα και τη φωτογραφία του εγγράφου, η αρμόδια επιτροπή του ΙΚΑ αποφάσισε ότι το ταμείο δεν καλύπτει το κόστος για την προμήθεια ορθωτικών μέσων, δηλαδή θεραπευτικών υποδημάτων τα οποία καθυστερούν τις επιπλοκές του διαβητικού ποδιού και αποτρέπουν τους ακρωτηριασμούς, με το απίστευτο σκεπτικό ότι «με τη χρήση τους δεν αποφεύγεται ο ακρωτηριασμός του ποδιού, απλά καθυστερεί για ένα με δύο χρόνια και το αναμενόμενο όφελος θα είναι μικρότερο από το προβλεπόμενο κόστος«!

Έχω πραγματικά απορία να δω πώς υπολόγισαν το όφελος. Πόσο «τιμάται» ένα πόδι; Πόση τιμή πιάνει το να είσαι αρτιμελής, έστω και για 1-2 χρόνια, να μπορείς να βαδίζεις, να πηγαίνεις βόλτα το εγγόνι σου στα πρώτα του βήματα, να βγαίνεις έξω από το σπίτι σου, να αυτοεξυπηρετείσαι; Τις προάλλες λέγαμε ότι κυνικός είναι όποιος ξέρει την τιμη όλων των πραγμάτων αλλά την αξία κανενός (θαρρώ το είπε ο Όσκαρ Γουάιλντ) και η απόφαση του ΙΚΑ είναι μνημείο κυνισμού.

Θα μπορούσα να προσθέσω ότι αυτές τις «οικονομίες» (ακριβό στα πίτουρα και φτηνό στ’ αλεύρι) τις κάνει ένα διεφθαρμένο κράτος που αποφάσισε πως είδη όπως φίλτρα αιμοκάθαρσης δεν επιδέχονται μειοδοτικό διαγωνισμό και όρισε με υπουργική εγκύκλιο τιμές πολλαπλάσιες απ’ ό,τι π.χ στη Γερμανία (πότε θα δώσουν λόγο οι αρμόδιοι υπουργοί, Κακλαμάνης, Αβραμόπουλος και όλοι οι άλλοι; )

Και όσο κι αν είναι εύκολο και φτηνό, κι όσο κι αν είναι άδικο να επικεντρώνεται η κριτική στον υπάλληλο που πήρε την απόφαση, ή που του ανατέθηκε να την υπογράψει, δεν μπορώ να μην χαρακτηρίσω ταιριαστό το επώνυμο της κ. προϊσταμένης που υπογράφει: Μαρία-Ελένη Χάρου. (Εντάξει, δεν αντιστάθηκα στον πειρασμό, μπορείτε να με βρίσετε γι’ αυτό). Πιο σοβαρά, παρατηρώ ότι η κ. Χάρου απαντά σε τρεις επιστολές της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη, που απέχουν δυο χρόνια μεταξύ τους. Άραγε, χρειάστηκε δυο χρόνια και βάλε η επιτροπή του ΙΚΑ για να προσδιορίσει την τιμή ενός ποδιού που ακρωτηριάζεται;

Θα μπορούσα να σταματήσω εδώ και να καταγγείλω τη λογική της αγοράς ή την αγοραία λογική του ΙΚΑ. Αλλά θα μπω στη λογική τους, και θα αμφισβητήσω τα συμπεράσματά τους, επειδή υποψιάζομαι πως δεν πήραν υπόψη όλους τους παράγοντες. (Με τέτοια δημιουργική λογιστική βγαίνουν  πιο συμφέρουσες οι ιδιωτικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών).

Θέλω να πω, έστω ότι πράγματι το θεραπευτικό παπούτσι δεν αποτρέπει τον ακρωτηριασμό αλλά απλώς τον αναβάλλει για 1-2 χρόνια. Ας δεχτούμε ότι αυτό δεν είναι ένα πρόσχημα και ότι βασίζεται σε κάποια στοιχεία (θα έπρεπε πάντως η Ομοσπονδία να μπορεί να δει τα στοιχεία πάνω στα οποία βασίζεται η απορριπτική απόφαση). Υποθέτω ότι η τιμή της επιβράδυνσης για 1-2 χρόνια είναι ή μια μέση τιμή ή μια διάμεση τιμή, που σε κάθε περίπτωση θα ισχύει για τη μεγάλη πλειοψηφία των ασθενών, όχι για όλους. Σε μερικούς ο ακρωτηριασμός θα αποτραπεί για μεγαλύτερο διάστημα, ίσως και για πάντα, αν μη τι άλλο επειδή κάποιοι θα προφτάσουν να πεθάνουν στο ανάμεσα. Όμως, ο ακρωτηριασμός έχει κι αυτός κόστος, σαν επέμβαση εννοώ, όπως και η μετέπειτα περίθαλψη του ασθενή, με τεχνητά μέλη κτλ. που και από αυτά επιβαρύνεται το ταμείο.

Η συζήτηση έχει γίνει μακάβρια, αλλά συνεχίζω. Δεν ξέρω πόσο κοστίζουν τα θεραπευτικά παπούτσια των διαβητικών και υποψιάζομαι ότι οι εταιρείες που τα εμπορεύονται θα χτυπάνε αβέρτα την τιμή. Δεν ονειρεύομαι λύσεις όπως να έρθει το ταμείο απευθείας σε επαφή π.χ. με ρωσικές ή πολωνικές εταιρείες που θα είναι φτηνότερες. Δέχομαι ότι θα αγοραστούν τα αγρίως υπερτιμημένα παπούτσια που φέρνει ο εισαγωγέας. Αν πάρουμε λοιπόν δέκα διαβητικούς ασθενείς και τους δώσουμε θεραπευτικά παπούτσια, αν έστω και ένας ακρωτηριασμός αποτραπεί δεν θα καλύπτει το κόστος της χορήγησης παπουτσιών σε δέκα ασθενείς; Τόσο ακριβά είναι πια αυτά τα παπούτσια; Γιατί και τα τεχνητά μέλη κτλ. μόνο φτηνά δεν είναι, και επιτέλους δεν μπορώ να πιστέψω χωρίς περαιτέρω στοιχεία ότι πρόληψη βγαίνει ακριβότερη από τη θεραπεία.

Ουφ, τα είπα και ξεθύμανα. Αν σας χάλασα την καρδιά συγνώμη. Αν κάνω λάθος στους λογαριασμούς μου, να μου το πείτε.