Εκατό χρόνια τώρα… (το 1921)
Posted by sarant στο 25 Μαρτίου, 2015
Σήμερα συμπληρώνονται 194 χρόνια από την επανάσταση του 1821 (δηλαδή από τη συμβατική ημερομηνία έναρξής της, αλλά ας μην επεκταθούμε σε αυτό). Σε έξι χρόνια θα κλείσουμε 200 χρόνια, στρογγυλή και βαριά επέτειο που δεν ξέρω πώς ακριβώς θα τη γιορτάσουμε.
Οι συνομήλικοι και οι μεγαλύτεροί μου, άντε και οι λίγο μικρότεροι θα θυμούνται ίσως τον γιορτασμό των 150 χρόνων της Επανάστασης, που έγινε από ένα καθεστώς που κι αυτό καμάρωνε πως είναι επαναστατικό ενώ ήταν απλώς μια αυταρχική ξενοκίνητη χούντα που είχε πάρει την εξουσία με πραξικόπημα. Αν και ομολογώ πως δεν θυμάμαι και πολλά από τον γιορτασμό εκείνον, θυμάμαι πως είχαμε μόλις πανηγυρίσει δεόντως μιαν άλλη εθνική επιτυχία, αφού την προηγούμενη μέρα, στις 24 Μαρτίου 1971, ο Παναθηναϊκός έφερνε 0-0 στη Λεωφόρο κόντρα στην (πρωταθλήτρια Αγγλίας) Έβερτον και έπαιρνε την πρόκριση χάρη στο 1-1 του εκτός έδρας ματς.
Η προηγούμενη στρογγυλή επέτειος ήταν τα 100 χρόνια, στις 25 Μαρτίου 1921. Το σημαδιακό της επετείου εκείνης ήταν πως η Ελλάδα βρισκόταν και πάλι σε πόλεμο με την Τουρκία, ακόμα νικηφόρον -αν και τα σημάδια στον τοίχο ήταν δυσοίωνα και τα ‘βλεπαν πολλοί. Στην Αθήνα κυβερνούσαν οι βασιλόφρονες μετά την ήττα του Βενιζέλου στις (μάλλον όχι μοιραίες, παρά τα λεγόμενα) εκλογές της 1.11.1920, είχαν επαναφέρει τον βασιλιά, ενώ η μείζων αντιπολίτευση δεν είχε ακόμα συνέρθει από την ήττα της. Υπήρχε και το μικρό ΣΕΚΕ, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδος, ο πρόδρομος του ΚΚΕ, που ακόμα δεν είχε μπει στην Κομμουνιστική Διεθνή -ακριβώς εκείνη την περίοδο το κόμμα συζητούσε τους περίφημους 21 όρους που έβαζε η Διεθνής σε όσα κόμματα ήθελαν να προσχωρήσουν.
Κατά σύμπτωση, στο φύλλο της 25ης Μαρτίου 1921 του Ριζοσπάστη δημοσιεύτηκε ένα άρθρο του αρχισυντάκτη του, του Θεόδωρου Λασκαρίδη, για το θέμα της εισδοχής στη Διεθνή. Ο Λασκαρίδης, που τη ζωή του και το έργο του εξετάζω στο βιβλίο μου Το φονικό μοιραίο βόλι, φαίνεται να είχε επιφυλάξεις για την εισδοχή. Αλλά αυτό το λέω παρεμπιπτόντως. Στο ίδιο φύλλο του Ριζοσπάστη, το κύριο άρθρο είχε τίτλο «100 χρόνια τώρα» και ήταν αφιερωμένο στα 100 χρόνια από την επανάσταση του 1821. Το υπέγραφε ο Α.Δ.Σ., που είναι τα αρχικά του Αριστοτέλη Σίδερη, του Κερκυραίου σοσιαλιστή δικηγόρου που είχε βγει βουλευτής το 1915 με τη Φεντερασιόν και μαζί με τον Αλβέρτο Κουριέλ ήταν οι μοναδικοί βουλευτές του ΣΕΚΕ την περίοδο 1918-20, όταν η Βουλή του 1915 (των Λαζάρων, όπως ονομάστηκε) αναστήθηκε από τον Βενιζέλο.
Παραθέτω ολόκληρο το άρθρο του Σίδερη για να δούμε πώς προσλάμβανε το 1821, και μάλιστα σε καιρό πολέμου, η αριστερά της εποχής, πριν ακόμα διατυπωθούν σε βιβλίο οι πρώτες επεξεργασίες του Κορδάτου. Παράλληλα, θα πάρουμε και μια γεύση της γλώσσας της, αφού το ΣΕΚΕ και ο Ριζοσπάστης χρησιμοποιούσαν ακόμα την καθαρεύουσα. Εκσυγχρονίζω την ορθογραφία, αρκεί η γλώσσα για να πάρουμε το άρωμα της εποχής, δεν μας χρειάζονται και τα «είνε».
ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ
Ενώ έξω δονούν τον αέρα αι σάλπιγγες και αι μουσικαί, τα πυροβόλα και η στερεότυπος πατριωτική φλυαρία των στερεοτύπων ρητόρων της εποχής, ας αναλογιστούν οι Έλληνες τι παρουσιάζει τώρα εκατό χρόνια η Ελλάς.
Ότι η Επανάστασις του 1821 ήτο μία επανάστασις, εις ήν εσήκωσε το Έθνος η συμφεροντολογία των μικροαστών και των εμπόρων της εποχής, οίτινες έχοντες εις τας χείρας των την οικονομικήν ζωήν της χώρας -των Τούρκων φεουδαρχών μη ασχολουμένων εις την εμπορικήν κίνησιν- είχον συμφέρον να αποκτήσουν και την πολιτικήν εξουσίαν, είναι αναμφισβήτητον και χιλιοειπωμένον ήδη. Ως επίσης αναντίρρητον είναι ότι προς επιτυχίαν της επαναστάσεως ταύτης, η αστική τάξις εξεμεταλλεύθη την διαφορά της θρησκείας του υποδούλου προς τον κατακτητήν, την παράδοσιν περί αναστάσεως του Βυζαντίου, το μίσος του αγρότου, κολλίγου και υποτελούς κατά του Αγά.
Εις την ιστορίαν αυτήν οι αστοί πανηγυρισταί της 25 Μαρτίου υπερθέτουν την μυθιστορίαν της επαναστάσεως και προσπαθούν να συγκινήσουν τας μάζας με το αίσθημα της φυλετικής και θρησκευτικής αντιθέσεως.
Εκατό χρόνια επαναλαμβάνεται στερεοτύπως η κωμωδία αύτη και ψάλλονται ύμνοι προς την ελευθερίαν.
Είναι η μόνη παραγωγή, ήν εσημείωσε εκατονταετής «ελεύθερος» βίος της Ελλάδος.
Καίτοι ελευθερωθείσα η δυστυχής αύτη χώρα προ των άλλων βαλκανικών, παρουσιάζεται ως η μάλλον οπισθοχωρημένη χώρα εις τα Βαλκάνια.
Χωρίς να λάβει τις άλλην ένδειξιν τούτου, μόνος ο αναλογισμός της μορφής της πολιτικής ζωής της χώρας είναι αρκετή ένδειξις.
Έν βλέμμα εις την Βουλγαρίαν πρώτον (μόνον από του 1880 «ελευθερωθείσαν»), εις την Σερβίαν έπειτα και την Ρουμανίαν τέλος, θα ίδει πώς εκεί, εις ποίον βαθμόν πολιτισμού, κινούνται τα πολιτικά ζητήματα της χώρας. Εκεί η πολιτική συνείδησις των μαζών δημιουργεί τους συνειδητούς αγώνας μεταξύ των δημοκρατικών, ριζοσπαστικών και κομμουνιστικών κομμάτων. Εδώ η πολιτική ασυνειδησία των μαζών δημιουργεί τας γνωστάς ελεεινάς προσωπικάς διαμάχας πολιτικών και ηγεμόνων, ών όργανον γίνεται ο λαός και άς παρακολουθεί τυφλώς και παθητικώς.
Δεν έχει τι να εορτάσει ο ελληνικός λαός εις την σημερινήν εορτή.
Εκατόν χρόνων «ελεύθερος βίος», και οι αγρόται, κολλίγοι και εμφυτευταί, ευρίσκονται εις την ιδίαν θέσιν, εις ήν ευρίσκοντο επί κατακτητού, ζώντες ως κτήνη, τρεφόμενοι ουχί ανθρωπίνως και διατελούντες υπό το φάσγανον του Έλληνος αγά πλέον. Και ευρίσκονται ίσως και εις χειρότεραν ακόμη θέσιν ή επί Τουρκοκρατίας, διότι η πρώην αυτάρκεια του χωρικού, δι’ ής ημύνετο κατά του φεουδάρχου, σήμερον είναι αδύνατος, λογω της εισελάσεως εις τα χωρία του νεοτέρου «πολιτισμού», ο οποίος ηύξησε καθ’ υπερβολήν τας ανάγκας των.
Η μία γενεά μετά την άλλην, από της επαναστάσεως, είδεν την μετανάστευσιν αυξανομένην, και τους «ελευθέρους» πλέον Έλληνας ζητούντας αλλού την ελευθερίαν, ήν δεν δύναται να τοις δώσει η ελευθερωθείσα πατρίς των. Εις την δουλείαν των Ελλήνων γαιοκτημόνων επί των Ελλήνων γεωργών προστίθεται η δουλεία των καπιταλιστών.
Ο μικροαστικός κόσμος, ο ενθουσιών και ενθουσιασθείς άλλοτε με την επανάστασιν, καταντά καθεμέρα προλετάριος κάτω από τον συναγωνισμόν των μεγάλων κεφαλαιοκρατών.
Εις την παλαιάν σύνθεσιν των αυτονόμων παραγωγών, τεχνιτών, κλπ. υποκαθίσταται οσημέραι η καπιταλιστική υποδούλωσις των μαζών πόλεων και χωρίων.
Η ελευθερία ήν επόθησαν οι επαναστάται του 1821 δεν υπάρχει εντός του αστικού καθεστώτος.
Τουναντίον δουλεία απόλυτος και μεγάλη ολίγων εφοπλιστών, τραπεζιτών, μεγαλεμπόρων και τσιφλικούχων κρατεί επί όλης της χώρας.
Αυτή είναι η ελευθερία ήν εορτάζουν σήμερον οι αστοί, οι νέοι κατακτηται επί του έθνους ολοκλήρου.
Ολόκληρος εκατονταετία ουδέν άλλον ήτο ή η στερέωσις της εκ της καπιταλιστικής εξελίξεως απορρεούσης μειοψηφίας των οικονομικών τυράννων επί του έθνους ολοκλήρου.
Κάθε κατ’ αυτής εξέγερσις αφύπνιση θεωρείται από το καθεστώς των τσιφλικούχων και των εμπόρων ως αγών κατά της ελευθερίας αυτής των αστών της στερεωθείσης διά της επαναστάσεως.
Η εορτή των «Ελευθερίων» ευρισκει υπό καταδίωξιν την εργατικήν και αγροτικήν τάξιν, με τας φυλακάς Βόλου, Λαρίσης, Καβάλας, Θεσσαλονίκης πλήρεις αγωνιστών υπέρ της Νέας και Αληθούς ελευθερίας, με τους συντρόφους μας εξοριζομένους, με τους αγρότας υποδουλωμένους, με τον λαόν εμπαιγμένον με τον χειρότερον τρόπον από τους αστικούς πολιτικούς.
Αυτή είναι η ελευθερία ενός αιώνος «ελευθέρου βίου» και αυτήν άγεται ο λαός να φέρει και να επεκτείνει και πέραν των σημερινών ορίων της χώρας.
Ο ερχόμενος, δευτερος αιών του «ελευθέρου» πολιτικού βίου της Ελλάδος ευρίσκει τας λαϊκάς μάζας ετοιμαζούσας το πυρ νέου 1821 και γαλουχουμένας ουχί εις τα μοναστήρια και τα βουνά, αλλ’ εντός των εργοστασίων και των χωρίων, ατενιζούσας δε ουχί εις την απόκρουσιν νέου τυράννου, αλλ’ αγωνιζομένας προς ολοσχερή κατάλυσιν όλων των τυραννιών και όλων των τυράννων, τάξεως, φυλής, θρησκεύματος, και ίδρυσιν του Μεγάλου Ναού της Παγκοσμίως Ελευθέρας Ανθρωπότητος.
Α.Δ.Σ.
Ο Σίδερης λίγα χρόνια αργότερα θα έφευγε από το ΚΚΕ για να στραφεί προς τα κεντροαριστερά, ενώ ο Λασκαρίδης λίγους μήνες αργότερα θα φυτέψει στον κρόταφό του το φονικό μοιραίο βόλι…
Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία 
π2 said
194 χρόνια, ε; Δηλαδή σε έξι χρονάκια θα μαλώνουμε αν το σωστό είναι διακοσαετία ή διακοσαετηρίδα. Προγραμμάτισε από τώρα το άρθρο Νίκο. 🙂
IN said
Καλημέρα, χρόνια πολλά την Εθνική Εορτή και στους Βαγγέληδες και Ευαγγελίες.
Ο ψείρας της υπηρεσίας: δεν έχει ένα λαθάκι στην τελευταία φράση της τρίτης παραγράφου από το τέλος; «με τον λαόν επεμβαίνων με τον χειρότερον τρόπον από τους αστικούς πολιτικούς.» Δεν θα έπρεπε να λέει «επεμβαίνοντα» (τον λαόν); Ή κάτι καταλαβαίνω λάθος;
Νικος Κ. said
Έψαξα από περιέργεια να βρω τι έγραφε ο Ριζοσπάστης την επόμενη χρονιά στις 25 Μαρτίου 1922.
Τώρα το άρθρο » Η 25 Μαρτίου και το πένθος και η πείνα του λαού» έχει μια βαριά υπογραφή, Ι. Κ. Κορδάτος. Όμως το κύριο θέμα της εφημερίδας είναι άλλο: «Η επιψήφισις των φορολογικών νομοσχεδίων και του καταναγκαστικού δανείου είναι Νίκη της κυβερνήσεως κατά του εργαζόμενου πτωχού λαού»
Η ιστορία επαναλαμβάνεται …
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin_ftr.asp?c=65&pageid=-1&id=40750&s=0&STEMTYPE=0&STEM_WORD_PHONETIC_IDS=&CropPDF=0
Πέπε said
Καλημέρα.
Αφού το πρώτο -και μόνο τη στιγμή που γράφω- σχόλιο λεξιλογεί (όπως κάνουμε γενικά εδώ), ας κάνω κι εγώ το ίδιο:
α) Τρίτη παράγραφος από το τέλος, επεμβαίνων > επεμβαίνοντα (πρέπει να έγινε τυπογρ. λάθος στην αντιγραφή – αν είναι του πρωτοτύπου δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά δεν πιστεύω να είναι). Επίσης, στην τελευταία παράγραφο, αγωνιζομένως > αγωνιζομένας.
β) Γενικά για τις ορθογραφικές εξομαλύνσεις:
Άλλες φορές είχα εκφραστεί εναντίον τους. Πρέπει να πω ότι εδώ η διευκρίνιση «δε μας χρειάζονται τα είνε» με βρίσκει σύμφωνο. Όχι όμως οι υποτακτικές με -ει.
Πού βρίσκεται το όριο;
Νομίζω ότι εφόσον πρόκειται για καθαρεύουσα, είναι θεμιτό να επιφέρουμε όλες τις μετέπειτα ορθογραφικές αλλαγές που αποφασίστηκαν για την καθαρεύουσα. Το «είνε» έγινε «είναι» (και ορθώς) εντός της καθαρεύουσας. Η υποτακτική με -η όμως επεβίωσε μέχρι το τέλος της καθαρεύουσας και μέχρι κάποιο διάστημα και στη δημοτική. Μπορούμε να την εξομαλύνουμε σε -ει σε κείμενα της δημοτικής, αλλά στην καθαρεύουσα το θεωρώ αυθαίρετο.
Το ίδιο και για το «εξεριζωμένους»: είναι τύπος αποκλειστικά καθαρευουσιάνικος (μετοχή του εκριζώ, άντε ίσως του εκριζώνω, πάντως όχι του ξεριζώνω), ο οποίος ιστορικά ουδέποτε συνυπήρξε με την απλοποίηση των δύο ρ όταν… (κλπ. – δε μας ενδιοαφέρει γιατί τότε είχε δύο ρ, απλώς ότι είχε).
_____________
Βρέχει, αλλά όχι αρκετά…
IN said
3: Το «καταναγκαστικόν δάνειον» είναι η γνωστή διχοτόμηση της δραχμής
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
Το κείμενο το έγραψα αργά, και ενώ κουτουλούσα από τη νύστα, και βέβαια της νύστας τα καμώματα τα βλέπει η ξύπνα και γελάει.
Έτσι, το «επεμβαίνων» είναι… «εμπαιγμένον», ενώ το «εξεριζωμένους» δεν είναι καμιά απλοποίηση αλλά «εξοριζομένους»! Μάλιστα δεν θυμάμαι καν τα τα έγραψα αυτά, μάλλον υπνοπληκτρολογούσα.
Αν βρείτε κι άλλα ύποπτα, πείτε τα μήπως είναι κι αυτά γεννήματα δικά μου -πάντως δεν είναι τυχαίο ότι και τα τρία λάθη που βρήκατε είναι στο τέλος, όταν η νύστα είχε γίνει ακαταμάχητη.
Νικος Κ. said
5: Δεν νομίζω να είναι αυτό. Στο ίδιο φύλλο διαβάζουμε: «Η Γενική Συνομοσπονδία ζητεί όπως εξαιρεθούν τα ταμεία των σωματείων από το αναγκαστικόν δάνειο»
atheofobos said
..οίτινες έχοντες εις τας χείρας των την οικονομικήν ζωήν της χώρας -των Τούρκων φεουδαρχών μη ασχολουμένων εις την εμπορικήν κίνησιν- ε΄’ιχον συμφέρον να αποκτήσουν και την πολιτικήν εξουσίαν, είναι αναμφισβήτητον και χιλιοειπωμένον ήδη.
Δεν ξέρω αν τότε αυτό ήταν χιλιοειπωμένο αλλά περιγράφει μια πραγματικότητα που δεν είναι κατά την γνώμη μου ευρύτερα γνωστή σε πολύ κόσμο.
Ουσιαστικά μεγάλο μέρος της διοίκησης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το είχαν οι Έλληνες γιατί οι Τούρκοι ενδιαφέρονταν ουσιαστικά για την είσπραξη των φόρων και τον στρατό.
Στο ποστ μου ΤΟ 1821, Ο ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ, ΟΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ. έχω μεταφέρει ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από το βιβλίο του Ραφαηλίδη ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ όπου μεταξύ άλλων γράφει σχετικά:
Επανάσταση, λοιπόν, σημαίνει εξέγερση μέρους του λαού μιας συγκεκριμένης εθνότητας εναντίον μέρους του ίδιου λαού της ίδιας εθνότητας.
Γιατί, λοιπόν, η Ελληνική Επανάσταση ονομάστηκε επανάσταση; Αν οι Έλληνες πολεμούσαν τους Τούρκους, θα έπρεπε να έχουμε, απλώς, έναν «απελευθερωτικό πόλεμο»….
http://atheofobos2.blogspot.gr/2014/03/1821.html
Πέπε said
@8: Στις άλλες χώρες πράγματι τον ελληνικό αγώνα του ’21 έτσι τον λένε, «απελευθερωτικό πόλεμο».
gpointofview said
# 8
άστο ρε φίλε, καλύτερα έτσι γιατί αλλιώς θα μείνει μόνο η εικοστηπρωταπριλιάτικη
sarant said
10: Τα προηγούμενα πραξικοπήματα, όντως, τα λέγανε «κινήματα»
gpointofview said
«θυμάμαι πως είχαμε μόλις πανηγυρίσει δεόντως μιαν άλλη εθνική επιτυχία, αφού την προηγούμενη μέρα, στις 24 Μαρτίου 1971, ο Παναθηναϊκός έφερνε 0-0 στη Λεωφόρο κόντρα στην (πρωταθλήτρια Αγγλίας) Έβερτον και έπαιρνε την πρόκριση χάρη στο 1-1 του εκτός έδρας ματς.’
Με «πιασμένον» τον διαιτητή Ελιές ο οποίος όμως δεν χρειάσθηκε να επέμβη. Ηταν το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι του ΠΑΟ που δεν πήγα να δω, τι νόημα να έχει όταν ξέρεις το τέλος…
Οι πράσινοι τότε ξέραν καλά την δουλειά τους, όχι σαν τους κόκκινους με τον Παλοτάϋ
tamistas said
Καλημέρα, χρόνια πολλά. Εξαιρετικός ο μαρξιστής Λασκαρίδης.
Ο Παν. Κονδύλης στην εισαγωγή του στο «Μαρξ – Ένγκελς: Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα»:
Όπως ξέρουμε, ήδη στα 1853 ο Engels είχε επισημάνει ότι το ελληνικό στοιχείο ανήκε στους προχωρημένους εκπροσώπους της εμπορικής δραστηριότητας στον χώρο της ευρωπαϊκής Τουρκίας, και όχι μόνο σ’ αυτόν. Στα 1890 αποκαθιστά μιαν απευθείας σχέση ανάμεσα στο γεγονός τούτο και στην επαναστατική διάθεση των Ελληνων στα 1821 σε αντίθεση με την στάση άλλων βαλκανικών λαών. Ως εμπορικός λαός, γράφει, οι Έλληνες υπέφεραν περισσότερο από την τουρική κυριαρχία, εφόσον αυτή, μη μπορώντας να δημιουργήσει συνθήκες έννομης σταθερότητας απαραίτητες για την ανάπτυξη αστικής ιδιοκτησίας και οικονομίας, έθετε ανυπέρβλητους φραγμούς στην δραστηριότητά τους· αντίθετα οι αγρότες, μη αντιμετωπίζοντας παρόμοια προβλήματα και έχοντας χαμηλό πολιτισμικό επίπεδο, συμβιβάζονταν πολύ ανετότερα με τον Τούρκο κυρίαρχο, στον οποίο πλήρωναν απλώς ένα φόρο, ενώ συνάμα διατηρούσαν τους θεσμούς και την αυτοκυβέρνησή τους.
Αλλά οι Marx και Engels έχουν δίκιο, τουλάχιστον σ’ ένα κρίσιμο κάθε φορά σημείο, όχι μόνο σ’ ό,τι αφορά τις κινητήριες δυνάμεις, αλλά και σ’ ό,τι αφορά την έκβαση της ελληνικής επανάστασης· πρόκειται για το σημείο εκείνο, που η νεοελληνική συνείδηση – ως γνωστόν άκρως επιρρεπής και επιτήδεια στην υποκατάσταση ταπεινωτικών πραγματικοτήτων με αυτάρεσκους θρύλους – συστηματικά απωθεί, παρασύροντας και τη νεοελληνική ιστοριογραφία, η οποία συνήθως είτε το αποσιωπά είτε αρνείται να εκτιμήσει όσο πρέπει την σημασία του. Όπως ορθά τονίζουν οι Marx και Engels, η δημιουργία του ελληνικού κράτους δεν ήταν προϊόν μιας νικηφόρας, σ’ όλη της την έκταση κι ίσαμε το τέλος, ντόπιας επανάστασης, παρά συντελέστηκε την στιγμή ακριβώς που η επανάσταση αυτή είχε ηττηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά – και συντελέστηκε ως αποτέλεσμα της επέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων στην πάλη τους για σφαίρες επιρροής. Πέρα από κάθε κοινωνιολογική ανάλυση κι από κάθε κοινωνιολογισμό, μονάχα αν αναγνωρίσουμε ανεπιφύλακτα αυτό το πολιτικοδιπλωματικό factum brutum, θα είμαστε και σε θέση να κατανοήσουμε το φαινόμενο που εύστοχα ονομάστηκε «η ξενοκρατία στην Ελλάδα». Όποιος διαπιστώνει την έκταση του αποτελέσματος χωρίς να θέλει να δει όλη την έκταση της αιτίας κάνει ένα λογικό άλμα.
Σε αντίθεση με πλείστους όσους Νεοέλληνες ιστορικούς, οι Marx και Engels είναι συνεπείς. Θεωρώντας την σύσταση του νεοελληνικού κράτους ως έκβαση (ιδιοτελών) ενεργειών των Μεγάλων Δυνάμεων, το συγκαταλέγουν φυσιολογικά στα πολιτικά φαντάσματα της Ευρώπης, που μπορούν να παραβληθούν με το τεχνητό βαγνερικό ανθρωπάριο στον «Φάουστ».
cronopiusa said
«Η ΑΥΓΟΥΛΑ». Μουσικη Σπυριδων Ξυνδας. Ποιηση Διονυσιος Σολωμος. Χορωδία Ε.Ρ.Τ. Διεύθυνση: Αντώνης Κοντογεωργίου
Καλή σας μέρα, χρόνια πολλά στη Βαγγελιώ, αν έχει μείνει καμία, στις Βαγγελίτσες, Εβελίνες, Έβες, στα Βαγγελάκια, στους Βαγγέληδες, Ευάγγελους και Ευαγγελίες.
»Λύτρωση» Απόσπασμα από την Ιρωϊκή Λειτουργία »Ελεύθεροι πολιορκημένοι»
Ποίηση:Διονύσιος Σολωμός, μουσική: Τιμόθεος Αρβανιτάκης
άλμπουμ ‘Ένα νησί στον Ήλιο»
Για την Εθνική Εορτή ένα μελοποιημένο απόσπασμα από τον
ΥΜΝΟΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ
Στη σκια χεροπιασμένες
Τραγουδούν ο Νίκος Ντάσης, ο Δημήτρης Λάγιος και ο Κωστής Κωνσταντάρας
andam said
Καλημέρα!
γκρίνια ατελείωτη, εντελώς ξενερουά…
………………………
παρελάσεις δεν θετε, στρατό δεν θετε, σημαιες δεν θετε, χορούς δεν θετε, γιορτες δεν θετε, τραγούδια δεν θετε, τσιπροκατανύξεις επι τη επετείω δεν θέτε, σκόρδο δεν θέτε, μπακαλιάρο δεν θετε…..ε, τι στο καλό θέτε; Να παρελάσει ο έρως;
Να σας πω δυό λόγια πως γιορταζόταν η 25η Μαρτίου στην Τασκένδη που το διοργάνωνε και το ΚΚΕ
Καλούσε όλους τους έλληνες αντάρτες και τις οικογένειες τους -που είχαν ήδη φτιάξει εκεί- σ΄ενα μεγάλο πολιτιστικό κέντρο (Κλουπ το έλεγαν) και το γιόρταζαν με θεατρικά, ποιήματα δημοτικούς χορούς και τραγούδια όπως ακριβώς εδώ. Τα αδέλφια μου πολλές φορές συμμετείχαν (ήταν αρκετά μεγαλύτεροι από μένα 10 και 8 χρόνια με περνούν, και τα θυμούνται με συγκίνηση) σε σκετς με Σουλιωτόπουλα, με Παπαφλέσσα και Κούγκια. Χαρά και πανηγύρια και στην οικογένεια.
Ακόμα από τότε θυμάμαι ένα ποιηματάκι
Κολοκοτρώνα, Κολοκοτρώνα
φώναζαν τα Τουρκάκια
και κρύβονταν στα βάθη της Ασίας…
και δόστου κλάμα και συγκίνηση οι αντάρτες
Χρόνια πολλά λοιπόν για την εθνική μας γιορτή
και σας παροτρύνω λόγω μέρας να…
Μεθύσετε με τ΄αθάνατο κρασί του ΄21
που λέει και ο ποιητής μας
κι αφήστε τα πολύ ψαγμένα….
Πέπε said
@15:
> > σκόρδο δεν θέτε, μπακαλιάρο δεν θετε…..
Ποιος τα ‘πε όλα αυτά;
IN said
7: Κι όμως, αγαπητέ: Νόμος 2749/1922 .Δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ A’ 43 – 25.03.1922. ΠΕΡΙ ΣΥΝΑΨΕΩΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΠΟΣΟΥ ΤΩΝ ΔΡΑΧΜΩΝ 1,600,000,000
11: Νομίζω δεν είναι ακριβώς έτσι Νίκο. Και για άλλα στρατιωτικά «κινήματα» έχει χρησιμοποιηθεί ο όρος επανάσταση. Προχείρως, είμαι απόλυτα σίγουρος για την Επανάσταση του 1922 (Πλαστήρας – Γονατάς) ενώ το ίδιο πρέπει να ισχύει και για το 1843, 1909. Νομίζω, επίσης, ότι κάπου έχει πάρει το μάτι μου τον όρο «Επανάσταση» να χρησιμοποιείται και για το (αποτυχημένο) κίνημα Λεοναρδόπουλου – Γαργαλίδη (τέλη 1923). Βέβαια, οι κινήσεις που ανέφερα παραπάνω ξεκίνησαν, όντως, ως στρατιωτικά κινήματα αλλά βρήκαν και ευρύτερη λαϊκή ανταπόκριση, γι’ αυτό δικαιολογείται, ίσως, ο όρος «Επανάσταση». Γι’ αυτό άλλωστε, δεν οδήγησαν και σε μακροχρόνιες στρατιωτικές δικτατορίες. Αντίθετα, η «Εθνοσωτήριος Επανάστασις» δεν είχε αυτή τη λαϊκή ανταπόκριση ούτε καν στον δικό της «φυσικό χώρο» (της δεξιάς). Ναι μεν πολλοί δεξιοί της εποχής ήταν ευνοημένοι από την «Επανάστασιν» και, αν δεν ήταν ανοικτοί υποστηρικτές της, το λιγότερο δεν την έβλεπαν με κακό μάτι (μας έσωσε από τον Κουμμουνισμό για!) αλλά λαϊκή απήχηση ανάλογη με την Επανάσταση του 1922, λ.χ., ποτέ δεν απέκτησε. Ο Παπαδόπουλος, όσο κι αν θα το ήθελε, δεν έγινε ποτέ ούτε Πλαστήρας, ούτε Γονατάς, ούτε καν Κονδύλης. Αυτό δείχνει και το γεγονός ότι ούτε εκλογές οργάνωσαν ποτέ (ενώ η «Επανάστασις» του 1922 έκανε σχετικά σύντομα, έστω και με αποχή των Αντιβενιζελικών) ούτε, μετά την πτώση της δικτατορίας, είχε ποτέ σοβαρή λαϊκή απήχηση ένα αμιγώς χουντικό κόμμα.
Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, ότι η αρχή «η Επανάστασις δημιουργεί δίκαιο» που την επικαλούνταν οι Απριλιανοί μετά το 1974 για να γλυτώσουν τις διώξεις, πρωτοδιατυπώθηκε από τον Άρειο Πάγο το 1923, για την Επανάσταση του 1922 (η άχρηστη πληροφορία της ημέρας από το βιβλίο του πρώτου πρωθυπουργού της δικτατορίας και Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κων/νου Κόλλια, με τίτλο «Βασιλεύς και Επανάστασις», τι άλλο;)
ππαν said
Πολύ ενδιαφέρον, Νικοκύρη! Χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα!
17: Για την επανάσταση του 1922 έχεις δίκιο, δεν την ανέφερα διότι δεν τη θεωρώ πραξικόπημα. Το Γουδί ονομάστηκε και επανάσταση και κίνημα, ήταν ουσιαστικά προνουντσιαμέντο -αλλά δεν είχα αυτό στο μυαλό μου όσο όλα τα κινήματα από το 1923 και μετά.
13: Ίσως δεν το έγραψα καθαρά, το κείμενο είναι του Αρ. Σίδερη.
Σκύλος της Β.Κ. said
Από τον εορτασμό των 150 χρόνων θυμάμαι μια ειρωνικη ατάκα του Βέγγου σε κάποια ταινία ασπρόμαυρη. Είναι καραγωγέας και περιμένει στην πιάτσα. Έρχεται μια κυρία και τον ρωτάει «Ελεύθερος;». Κι αυτός της απαντά: «Εδω και 150 χρόνια! [κάνει βαθύτατη υπόκλιση] Δούλος σας!»
tamistas said
19: Καθαρότατα έχει γραφτεί. Ντρέπομαι για τη βιασύνη μου. Ευτυχώς, δεν αλλάζει η συσχέτιση των δύο κειμένων:
«μία επανάστασις, εις ήν εσήκωσε το Έθνος η συμφεροντολογία των μικροαστών και των εμπόρων της εποχής» (Σίδερης) – «Ως εμπορικός λαός, οι Έλληνες υπέφεραν περισσότερο από την τουρική κυριαρχία, εφόσον αυτή έθετε ανυπέρβλητους φραγμούς στην δραστηριότητά τους» (Κονδύλης)
«προσπαθούν να συγκινήσουν τας μάζας με το αίσθημα της φυλετικής και θρησκευτικής αντιθέσεως» (Σίδερης) – «υποκατάσταση ταπεινωτικών πραγματικοτήτων με αυτάρεσκους θρύλους» (Κονδύλης)
nestanaios said
Στις 25 του Μάρτη, εγώ θυμάμαι τον Αδαμάντιο Κοραή και το πόσο δίκαιο είχε.
13. Ο Marx και o Engels, εκείνη την εποχή, ήσαν πολύ μικροί.
ΕΦΗ ΕΦΗ said
Καλημέρα και ναι,χρόνια πολλά του Γένους.
…για να γλυτώσει αυτή τη φλούδα,απ το τσακάλι και την αρκούδα
ΕΦΗ ΕΦΗ said
ΕΦΗ ΕΦΗ said
Τσάμικος /Χατζιδάκις-Γκάτσος
Νέο Kid L'errance d'Arabie said
Πιασμένος διαιτητής που όμως δεν χρειάστηκε να «επέμβει»… όσα δε φτάνει η δικέφαλη κότα…τα κάνει δορυφόρους…
Γς said
1:
>194 χρόνια, ε; Δηλαδή σε έξι χρονάκια θα μαλώνουμε αν το σωστό είναι διακοσαετία ή διακοσαετηρίδα.
Και τον επόμενο χρόνο, 2022, εκατονταετία.
Από τώρα ετοιμάζονται οι Τούρκοι να την γιορτάσουν. Τα 100 χρόνια από τη μεγάλη τους νίκη.
25 Μαρτίου 1821 εμείς 29 Αυγούστου 1922 αυτοί που μας πέταξαν στην θάλασσα.
Και θυμήθηκα τον Γκάντι που έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Κεμάλ, που έδιωξε τους Ελληνες από την Ασία.
Κολλημένος κι αυτός στον Μέγα Αλέξανδρο.
Γς said
27:
>25 Μαρτίου 1821 εμείς 29 Αυγούστου 1922
http://caktos.blogspot.gr/2013/05/blog-post_30.html
Λ said
1. Όταν μεσολαβούν έξι τόσα χρόνια εμείς λέμε άξιος που εννά (θα) ζήσει ως τότε. Και τα διακοσάχρονα καλά είναι πάντως. Η διακοσαετηρίδα θα είναι τελείως ξεχασμένη και οι νέοι μας δεν θα ξέρουν πως κλίνεται.
Μπορεί οι συνεχείς δυσκολίες να κάνουν τους Έλληνες δυνατότερους, πιο ευρηματικούς και ανθεκτικούς και να τα παν καλύτερα από τους μαλαχτοκούκκουλλους τους ευρωπαίους.
Πάντως εύχομαι να γιορτάσει και χιλιετηρίδα η Επανάσταση και τρισχιλιετηρίδα ακόμη, αλλά ετσι λέξη δεν υπάρχει νομίζω.
sarant said
27 Όχι στον Μεγαλέξαντρο. Χαιρέτιζε τη νίκη σε έναν πόλεμο πυο τον έβλεπε, όχι πολύ άδικα, αντιαποικιακό και εθνικοαπελευθερωτικό.
29: Μαλαχτοκούκουλλους!
cronopiusa said
Τζαβέλαινα ~ Γεωργία Μηττάκη
ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΤΑΛΓΚΑΣ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ
ΕΦΗ ΕΦΗ said
31.Ωπ! Μπήκα για να βάλω του Βάλτου τα χωριά από το Γιώργο Ανεστόπουλο,βρήκα την Κυριακή Αντωνοπούλου (κυρία Κούλα). Μια περίπτωση που αγνοούσα και είδα με πού ενδιαφέρον το βίο και πολιτεία της
Παιδιά μ΄γιατί είστε ανάλλαγα
IN said
Νίκο, δεν μας βάζεις κι ένα σύντομο βιογραφικό του συντάκτη του κειμένου (Σιδέρης), γιατί δεν βρίσκω τίποτε εύκολα στο διαδίκτυο.
ΕΦΗ ΕΦΗ said
1.>> διακοσαετία ή διακοσαετηρίδα
διακοσάχρονα 🙂
sarant said
33 Πρέπει να πάω σπίτι να βρω τον Νούτσο και ένα βιβλίο για Κερκυραίους σοσιαλιστές.
Μαρία said
35
Θα το γράψ σε λίγο απο Νούτσο. Και Σίδερις είπαμε με ι 🙂
Avonidas said
«Σε έξι χρόνια θα κλείσουμε 200 χρόνια, στρογγυλή και βαριά επέτειο που δεν ξέρω πώς ακριβώς θα τη γιορτάσουμε.»
Αν ξεκινούσαμε την επόμενη επανάσταση; 😉
Σκύλος της Β.Κ. said
Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα Αβονίδα
Μαρία said
33
Άμα τον έψαχνες ορθογραφημένο σωστά 🙂 σε συνδυασμό με την ΑΣΟΕΕ, όπου ήταν καθηγητής, θα έβρισκες αυτό.
http://www.newsociology.gr/teyxh/pdfs/33.pdf σ. 78 του κειμένου. Τζάμπα άρχισα να πληκτρολογώ.
gpointofview said
# 26
Ελα ρε, δεν έφταιγε το σωματείο, ο επίτροπος της χούντας πίεζε, ο Κίτσιος…αυτός που δεν έφυγε ούτε μετά την πτώση της από τον ΠΑΟ.
Τον δρόμο τότε τον έλεγαν Λήμνου, σήμερα πε Λέλας Καραγιάννη
Ηράκλειτος said
Καλησπερα,
Μηπως Νικο μου το «γιορτασμος» που χρησιμοποιεις ειναι λιγο επιτηδευμενο αντιστροφως; Τοσο χρονια ολοι λεμε, και νομιζω πως το χουμε πλεον συνηθησει να το λεμε, «εορτασμος», ή κανω λαθος ;
1 «διακοσαετία ή διακοσαετηρίδα» ,
34 «διακοσάχρονα»
Θα μπορουσαμε επισης να ονομασουμε την επετειο «δισεκατονταετια», που ειναι και πιο ευηχο !
sarant said
41 Η ένσταση θα μπορούσε να εστιάζεται στο ότι κάτι επίσημο, θεσμοποιημένο, ταιριάζει περισσότερο να ειπωθεί εορτασμός, ενώ κάτι το πιο ανεπίσημο, λαϊκό «γιορτασμός»
33-39: Μπράβο Μαρία, αλλά… αλλά το άρθρο του περιοδικού κάνει ένα τεράστιο άλμα από το 1918 ως το 1927 αφήνοντας την εντυπωση, που είναι εσφαλμένη, ότι ο Σίδερις εγκατέλειψε την πολιτική το 1918, ενώ όπως είδαμε ήταν στέλεχος του ΣΕΚΕ ως το 1921 και μερικά χρόνια ακόμα. Ούτε λέει για το ΣΕΚΕ το άρθρο.
IN said
39: Α, ευχαριστώ πάρα πολύ. Βρήκα έναν Σιδέρη (sic, ρε, που λέει κι ένας γνωστός) στην ΑΣΟΕΕ αλλά δεν φαντάστηκα ότι ήταν αυτός. Δύσκολο πράγμα μ’ αυτούς που έχουν συνηθισμένα ονόματα, ρε παιδάκι μου. Αν λεγόταν Ραϋμούνδος Πιρλιπίγκας, λ.χ. δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Αλλά τι θα πει «ορθογραφημένο σωστά»; Έχω μία αλλεργία με όλους αυτούς που το όνομα τους τελειώνει σε -ης και θέλουν να το γράφουν με -ις. Θα πρέπει να απαγορεύεται! Για την ακρίβεια, χρειαζόμαστε δύο νόμους: (1) Ουδείς το όνομα του οποίου τελειώνει σε -ης επιτρέπεται να το γράφει με οποιοδήποτε άλλο ‘ι’ εκτός από το ήτα (η) και (2) Τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε ιστορικά γεγονότα επιβάλλεται να φέρουν ασυνήθιστο όνομα ή, έστω, ψευδώνυμο. Και μόνον γι’ αυτό τον λόγο, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος τα άξιζε τα ισόβια.
Μαρία said
42, 43
Παίδες, το άρθρο του παλιού βοηθού του το διάβασα μετά. Αφού μάθαμε οτι ο Σ. ήταν στριφτό γεροντοπαλίκαρο αλλά με χιούμορ, ας διαβάσουμε και Νούτσο για τα παλιά.
Ο Αριστοτέλης Δ. Σίδερις (Κέρκυρα 1889 – Αθήνα 1975), δικηγόρος αρχικά, υπήρξε ένα από τα λογιότερα ιδρυτικά μέλη του ΣΕΚΕ, ήδη με δεκαετή σχεδόν παρουσία στα σοσιαλιστικά δρώμενα της χώρας, βουλευτής της Φεντερασιόν (1915, 1917–1920) που έλαβε μέρος στη Β΄ Βαλκανική Σοσιαλιστική Συνδιάσκεψη (Λονδίνο, Φεβρουάριος 1918). Σ’ αυτήν ακριβώς τη σοσιαλιστική παιδεία οφείλεται η συμβολή του στη διαμόρφωση του προγράμματος, με την πρόταξη των «Αρχών» που ψήφισε το SPD στην Ερφούρτη, του υπο σύσταση κόμματος που αποσκοπεί σε «μία νέα κοινωνία» και στη «Σοσιαλιστική πολιτεία», μολονότι μετείχε με «συμβουλευτική» ψήφο στις εργασίες του ιδρυτικού συνεδρίου και μόλις το Μάιο του 1919 «επαναφέρεται» ως τακτικό μέλος του ΣΕΚΕ.
Με την πορεία κομμουνιστικοποίησης του ΣΕΚΕ θα ευθυγραμμιστεί με πολλούς δισταγμούς, προσκομίζοντας δύο διαφορετικούς προλόγους στην ελληνική μετάφραση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου. Στη συζήτηση για την αποδοχή των 21 όρων ο Σίδερις (ήδη επιφορτισμένος με τη διδασκαλία της σοσιαλιστικής θεωρίας στο Εκπαιδευτικό Τμήμα Αθηνών του κόμματος και ένας από τους κύριους συντελεστές της Κομμουνιστικής Επιθεωρήσεως) συμφωνεί με την αναβολή του επικείμενου συνεδρίου, προτείνει το ΣΕΚΕ(Κ) να ενταχθεί στην Κομμουνιστική Διεθνή ως «κόμμα συμπαθούν» που ρυθμίζει «αυτοβούλως, τουλάχιστον προσωρινώς», την πολιτική του πρακτική και επιμένει να αναπροσαρμοσθεί το πρόγραμμα του διεθνούς επαναστατικού οργανισμού όσον αφορά τις χώρες που διαθέτουν ισχνή οικονομική και πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης. Ήταν λοιπόν προσδοκώμενη η συμμετοχή του στην «προσύσκεψιν» και η έγκριση των αποφάσεων της Α΄ Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, γεγονός που του επέτρεψε να εκλεγεί για πρώτη φορά μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Κατά τη διεργασία αδρανοποίησης, πριν από το έκτακτο συνέδριο του Οκτωβρίου του 1922, αυτών των αποφάσεων επιδοκίμασε τη θέση του Γεωργιάδη για την εκλογική συνεργασία «μετ’ αστικών κομμάτων» και, αντίθετα, συνυπέγραψε με τον Κορδάτο «Δήλωσιν» που απαιτούσε την εφαρμογή των αποφάσεων της Κομμουνιστικής Διεθνούς στην Ελλάδα σύμφωνα με τις «ιστορικές της συνθήκες». Η διατύπωση αυτή θα περιληφθεί στην απόφαση «Διά την γενικήν πολιτικήν» που έλαβε το έκτακτο συνέδριο, όπου και ο ίδιος απειλήθηκε με διαγραφή και αποκρούστηκε «κατηγορηματικώς» οποιαδήποτε σύμπραξη ακόμη και με «εργατικούς και αγροτικούς παράγοντας», ενώ συνέχισε να διαφοροποιείται από την «παρέα» (Μ. Οικονόμου, Γεωργιάδης, Ν. Δημητράτος) και να αποποιείται την εμπλοκή του στον «οπορτουνισμό». Τούτο εξηγεί και την καθυστερημένη απομάκρυνσή του από τους κόλπους του ΣΕΚΕ(Κ) που μάλλον πραγματοποιείται το φθινόπωρο του 1923, ενώ και γι’ αυτόν ίσχυσε η περίοδος της «ακούσιας σιωπής» ως τη σύσταση της «Εργατικής Σοσιαλιστικής Ενώσεως», μετά τη διάλυση της οποίας θα προσεγγίσει τη Δημοκρατικήν Ένωσιν με εφόδια και ιδέες ενός μεταρρυθμιστικού σοσιαλισμού που ανήγαγε το κράτος σε «μέσον ειρηνικής αφαιρέσεως της κυριαρχίας των κεφαλαιοκρατών».
Μαρία said
Ριζοσπαστης, 15/10/1922, επιστολή σχετικά με τη συνεργασία με αστικά κόμματα
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=65&dc=15&db=10&da=1922
Ριζοσπάστης, 29/5/1923, Οπορτουνισμός …
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=65&dc=29&db=5&da=1923
Παναγιώτης Κ. said
Πριν καμιά εικοσαριά χρόνια είχα συζήτηση με παλιό ΕΑΜίτη. γιατρός στο επάγγελμα και αρχοντάνθρωπος.
Τη γενιά μου, του είπα, την συνεπαίρνει το έπος του ΄40. Τη δικιά σας τη γενιά τί;
Χωρίς να σκεφθεί μου απάντησε: Το 1821.
Γράφω το περιστατικό επειδή το καλεί η μέρα. Νομίζω ότι έχει και κάποια σημασία.
sarant said
44-45 Α μπράβο!
sarant said
46 Αυτό είναι αλήθεια και φαίνεται και από τα αντάρτικα ψευδώνυμα.
Παναγιώτης Κ. said
@27. (Γς) Μέχρι στιγμής είναι στο τραπέζι: διακοσαετία, διακοσαετηρίδα, διακοσάχρονα, δισεκατονταετία.
Έξι χρόνια μπροστά μας! Θα λύσουμε το ζήτημα στο ιστολόγιο και θα προσφέρουμε την κατάλληλη λέξη. 🙂
Για την ώρα προβλέπω το διακοσάχρονα.
Μαρία said
47
Κι άλλη ανακρίβεια ο Χουμ. Διοικητής της ΑΤΕ διετέλεσε απο το ’45 ξεκινώντας με Δαμασκηνό. Την ΑΤΕ την κατάπιε ο Σάλλας αλλά στη βικι έχουν διασώσει τον κατάλογο των διοικητών και το έλεγξα και στον Ήλιο. http://el.wikipedia.org/wiki/ATEbank
Παναγιώτης Κ. said
@8 (Atheofobos).Έθεσα το ερώτημα αν πρέπει να το λέμε Επανάσταση ή Απελευθερωτικό Αγώνα στις φιλολογίνες του σχολείου ( Το κάθε σχολείο με τις διάφορες ειδικότητες είναι μια κυψέλη γνώσης) και πήρα την εξής απάντηση:
Την περίοδο λοιπόν της Ελληνικής Επανάστασης έγιναν σε διάφορες χώρες revolutions.
Παρέσυρε λοιπόν και μας το ίδιο… ρέμα και το είπαν επανάσταση. Εξάλλου για την Ιερά Συμμαχία ήταν επανάσταση.
Παναγιώτης Κ. said
@13 (Tamistas). Κρίμα που ο Παναγιώτης Κονδύλης, αυτός ο σύγχρονος Έλληνας διανοητής, χάθηκε νωρίς.
Παρόλα αυτά το έργο του είναι «κτήμα ες αεί «.
Σωτήρς said
Έχω μια πρόσκληση από την «Επιτροπή Εκατονταετηρίδος του Νομού Φθιωτιδοφωκίδος» από την 21η Μαρτίου 1930 όπου καλείται ο προπάππους μου σαν απόγονος ηρώος του 1821 να παραστεί στον εορτασμό της Εκατονταετηρίδος της Εθνικής Παλιγγενεσίας.
Υποθέτω ήταν τα εκατόχρονα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους και θα είχαν στηθεί επιτροπές σε όλη την Ελλάδα.
sarant said
53: Προφανώς θα υπήρχαν σε όλη την Ελλάδα -αν βρω κάτι άλλο θα βάλω σχόλιο.
Μαρία said
53, 54
http://invenio.lib.auth.gr/record/106815
giorgos said
51 Νομίζω ότι λέξη έπανάσταση έχει πολιτική σημασία καί όχι εθνική , γιατί άν δεχθούμε τόν χαρακτηρισμό έπανάσταση , τότε άποδεχόμαστε ότι καί οί έλληνες τότε δέχονταν τόν ρόλο τους ώς υπήκοοι τού τότε κράτους , καί όχι ώς «έθνος».
Πέπε said
@49:
Διακοσαετία και ακόμη περισσότερο διακοσαετηρίδα είναι λανθασμένοι σχηματισμοί, γιατί παίρνουν ένα συνθετικό από τη σύγχρονη απλή καθομιλουμένη κι ένα λόγιο, χώρια που τα συνθέτουν κόντρα στους κανόνες της σύνθεσης. Δεδομένου ότι το καθένα, όλο μαζί, μάλλον λογιοφέρνει, το ορθό και συνεπές θα ήταν διακοσιετία, διακοσιετηρίδα, από το διακόσιοι που είναι η λόγϊα μορφή της λέξης. Αλλά φυσικά κανείς δεν πρόκειται να πει ποτέ τέτοια πράγματα.
Άρα, διακοσάχρονα!
Μαρία said
55
http://openarchives.gr/search/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE%20%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%82
sarant said
55-58: Μπράβο!
Ιάκωβος said
Ωραίο κείμενο.
Η ευκολία με την οποία υποσκάπτει το 21, σήμερα , μετά από έναν αιώνα εθνοκαπηλίας, αλλά και αντιφασιστικών και αντιιμπεριαλιστικών εθνικών λαϊκών αγώνων αλλά και μετά το φιάσκου του Μεγαλορώσικου εθνικισμού επί εποχής ΕΣΣΔ, παραξενεύει. Όμως, ο Διεθνισμός, και μάλιστα μετά το Μπρεστ-Λιτόφσκ,ήταν βασικό συστατικό του αριστερού τότε.
Και μεταξύ μας ο διεθνισμός πολύ μου λείπει τώρα, που όλοι ξύνουν τα νύχια για πόλεμο, την ίδια στιγμή που ο πλανήτης μαραζώνει. Δυστυχώς όμως έχουν καεί όλοι στο χυλό με τους μονομερείς διεθνισμούς του κορόιδου, και φυσάνε και το κάψιμο από τα πυρηνικά. Μου φαίνεται στο τέλος θα εξαφανιστούμε σαν είδος, όπως οι άνθρωποι του νησιού του Πάσχα και αντί για τα ξόανα, εμείς θα αφήσουμε τους διηπειρωτικούς πυραύλους σαν φανερή αιτία της εξαφάνισής μας και αιώνιο μνημείο της μαλακίας μας.
Από πολιτικής πλευράς νομίζω ότι και τότε, το 1921, ήταν άστοχα αυτά τα αντι-εθνικά, αλλά από ιστορικής, αν και υπερβολικά, ήταν πολύ πιο σωστά από το επίσημο ενθικιστικό αφήγημα περί γένους και φυλής, αλλά και από το αριστερό, εκείνο του ταξικού 1821. Γιατί η αλήθεια είναι πως άμα δε θέλανε οι κοτσαμπάσηδες να κινηθούν κατά των Τούρκων, αν δεν πληρώνανε τον λουφέ κι αν δεν έπαιρναν μαζί τους ανήψια, βαφτιστήρια, κουμπάρους, μπατζανάκηδες, χρεώστες και υποτακτικούς, δε θα γινόταν τίποτα.
Ένα μεγάλο ζήτημα εδώ είναι το πώς και το κατά πόσον εφαρμόζεται η μαρξιστική θεώρηση της ταξικής πάλης έξω από τα στενά ευρωπαϊκά πλαίσια. Όπου βέβαια ακόμα και κει θέλει πολύ συζήτηση. Όμως πάντα, μένει το ζήτημα του συντριπτικού βάρους των ιδεολογιών, της θρησκείας και του τρόπου σκέψης των ανθρώπων σε σχέση με την ταξική συνείδηση. Όρα και ISIS, σήμερα.
Πάντως με όλα τα κακά του, πολιτικά το ελληνικό κράτος που προέκυψε το 1828 ήταν ένα μεγάλο βήμα μπροστά σε σχέση με το Οθωμανικό της περιόδου της παρακμής. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα και αυτή δεν είναι λάθος να την κρατάει κανείς. Άλλωστε και το άρθρο τελειώνει με μια προφητεία για το «νέο1821».
giorgos said
διαφορετικά παρουσιάζεται ή εικόνα τής οθωμανικής αυτοκρατορίας από τόν ιστορικό Braudel
http://katotokerdos.blogspot.gr/2010/03/1.html
Avonidas said
#15 «μπακαλιάρο…»
Ρε παιδιά, λύστε μου μια απορία: γιατί τρώνε μπακαλιάρο την 25η Μαρτίου, υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος;
Όχι τίποτα, αλλά μ’ έχουν ρωτήσει ίσαμε καμιά δεκαριά από το πρωί αν έχω φάει, κι έμεινα με την απορία.
Σκύλος της Β.Κ. said
Και τι να φάμε, μέρα πούναι;
Κάναν Κρίνο και να μπλέξομε;
atheofobos said
51 και 56
Το Μέγα λεξικόν της Ελ. Γλώσσης του Δημητράκου δίνει σαφώς την εξήγηση του όρου Επανάστασις ως:η εναντίον των αρχών, της εξουσίας εξέγερσις, η απόπειρα μεταβολής του πολιτικού ή κοινωνικού καθεστώτος χώρας τινός.
Πέπε said
@62: Βέβαια, υπάρχει πολύ συγκεκριμένη εξήγηση.
Πρώτον, επειδή είναι του Ευαγγελισμού, δηλαδή μεγάλη γιορτή, που κανονικά θα εορταζόταν με κρέας αλλά πέφτει μέσα σε νηστεία, γίνεται ένα μερικό σπάσιμο της νηστείας και τρώμε ψάρι.
Δεύτερον, ο μπακαλιάρος ήταν το ψάρι των στεριανών που ζούσαν μακριά από θάλασσα. Στα νησιά και τα παράλια, του Ευαγγελισμού τρώνε κι αυτοί ψάρι, φρέσκο όμως (π.χ. στην Κάρπαθο μένουλες). Στα βουνά όμως που το φρέσκο ψάρι έφτανε δύσκολα και σπάνια, η λύση ήταν ο μπακαλιάρος που τον είχε παστό ο μπακάλης.
Όπως λοιπόν το αρνί του Πάσχα για κάποιο λόγο έχει επικρατήσει να το τρώμε οι περισσότεροι κατά τα στεριανά νοτιοελλαδίτικα έθιμα, δηλαδή σουβλιστό (στα νησιά και τη Β. Ελλάδα κάνουν διάφορες άλλες παραδοσιακές συνταγές), φαίνεται πως κάπως έτσι και το ψάρι του Ευαγγελισμού επικράτησε να είναι ειδικά ο μπακαλιάρος.
Avonidas said
Κάπως αργοπορημένα, ας πω τις σκέψεις μου για το άρθρο του Σίδερη.
Λοιπόν, μου προκαλεί θλίψη ο αφελής, αυτοματικός τρόπος σκέψης πολλών μαρξιστών. Θλίψη που εντείνεται από τη συνειδητοποίηση ότι ο ίδιος ο Μαρξ δεν υπήρξε ποτέ τόσο κουτός.
Τι εννοώ; Τον στερεότυπο ισχυρισμό ότι ήταν «οι μικροαστοί και οι έμποροι» που οργάνωσαν την Επανάσταση, για να έρθουν στα πράγματα. Την ίδια φόρμουλα με την οποία εξηγούν και τη Γαλλική Επανάσταση, και κάθε τι εκτός από την Οκτωβριανή, γιατί ο καμπούρης μόνο τη δική του την καμπούρα δε βλέπει.
Το πρόβλημα με αυτή την εικόνα είναι πως δεν δένει με τίποτα. Γιατί υπήρξαν πολλοί πρόδρομοι της επανάστασης. Γιατί υπήρχαν αρκετοί ρομαντικοί, στις παροικίες, που επηρεασμένοι τόσο από το Διαφωτισμό, όσο κι από το Ρομαντισμό και την εθνική ιδέα κι ένα σωρό άλλα φαντάσματα του παρελθόντος και «μόδες» του παρόντος τους, ειλικρινά οραματίστηκαν μια ελεύθερη Ελλάδα. Γιατί «αν δεν είμεθα τρελοί», ο Κολοκοτρώνης θα ‘χει μείνει στα τεφτέρια του. Και γιατί μπορεί οι προεστοί, ο κλήρος κι οι Μεγάλες Δυνάμεις να καπέλωσαν την Επανάσταση, αλλά ούτε τη σχεδίασαν ούτε την ξεκίνησαν.
Ο Μαρξ είχε καταλάβει καλά πως οι άνθρωποι δεν ενεργούν με βάση την τάξη στην οποία ανήκουν, αλλά με βάση τη συνείδηση που έχουν διαμορφώσει, κι ότι η τάξη είναι ένας μόνο από τους σημαντικούς παράγοντες που διαμορφώνουν αυτή τη συνείδηση. Οι μαρξιστές, μάλλον θα αργήσουν να το καταλάβουν.
Για να δώσω ένα τραβηγμένο παράδειγμα, είναι σαν να πιστεύει κανείς ότι ο Σιωνισμός γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα σαν ένα σατανικό σχέδιο της Βρεταννικής Αυτοκρατορίας και των ΗΠΑ να ελέγξουν την Μέση Ανατολή και τα κοιτάσματα πετρελαίου της!
Θεωρίες…
giorgos said
Ο μπακαλιάρος βασικά είναι τό έθνικό φαγητό τών εγγλάζων (fish and chips) Επειδή παληά είχαν μεγάλη παραγωγή καί δέν είχαν τί νά τόν κάνουν , τον επέβαλαν καί σάν «εθνικό» φαγητό τού ελληνικού κράτους τό όποίο αυτοί εδημιούργησαν.
kalantzianastasia said
Reblogged this on anastasiakalantzi50.
Λ said
Ο μπακαλιάρος όπως και ο τόνος είναι απειλούμενα είδη
ΛΑΜΠΡΟΣ said
67 – Δεν ξέρω τον λόγο γιατί τρώμε μπακαλιάρο αυτήν την μέρα, αλλά αν και καλή, δεν μου φαίνεται και πολύ σωστή η εξήγησή σου. Δύο είναι οι λόγοι, ο πρώτος οτι απ΄όσο θυμάμαι απο το 67 και μέχρι αρχές του 90, δεν έτρωγε κανείς γνωστός μου μπακαλιάρο, ούτε και η οικογένειά μου, αλλά δεν θυμάμαι και να μας το λέγανε τότε στο δημοτικό. Ο δεύτερος, είναι οτι στα μέσα του 19ου αιώνα, η χώρα ήταν τόσο φτωχή, που όσους μπακαλιάρους κι αν αγόραζε, δεν θα μπορούσε επ΄ουδενί να αντισταθμίσει ούτε στο ελάχιστο, την απώλεια κερδών απο το περισσευούμενο εμπόρευμα. Το ξανάγραψες αυτό χτές νομίζω και μου φάνηκε σωστό, σήμερα που έφαγα τον μπακαλιάρο, μπήκα σε σκέψεις (χαμόγελο).
sarant said
Πάντως μπακαλιάρος υπήρχε από τον 19ο αιώνα, συχνά τον λέγανε στοκοφίσι (stockfish)
giorgos said
Ναί εντάξει , αλλά μιά χώρα καί μάλιστα φτωχή νά καθιερώνει σάν εθνικο φαγητό εισαγόμενο προιόν σού φαίνεται λογικό?
Αυτό …αγγιζει τα όρια τής προδοσίας !
Πέπε said
@72: Εμένα δε μου φαίνεται λογικό, κι όμως συμβαίνει:
Εξίσου παραδοσιακή είναι κι η ταραμοσαλάτα. Όταν κάποτε παραπονέθηκα στη μάνα μου ότι δεν μπορώ να βρω στο σουπερμέρκετ ταραμά που να μην είναι εισαγόμενος, μου είπε (και ποιος αμφισβητεί τη μάνα του) ότι ελληνικός ποτέ δεν υπήρχε, αφού βγαίνει από κάποια ψάρια που δεν τα ‘χουμε εδώ.
Και φυσικά μην ξεχνάμε τον καφέ και διάφορα άλλα εντελώς ελληνικά φαγώσιμα/πόσιμα που δεν παράγονται στην Ελλάδα.
κουτρούφι said
Δεν μου λες κυρ Παντελή, είναι καλός ο βακαλέος;
Μαρία said
71
Χα, χα.
Αστυνόμος: Τ’ όνομά σου;
Κύπριος: Σολωμός.
Αστ.: Άλλος διάολος ετούτος. (Προς τον Κύπριον.) Μπα κι είσαι στοκοφίσι; κι απε πού είσαι;
Κυπρ.: Απε την Τζύπρον είμαι.
Λ said
Στοιχεία για το μπακαλιάρο
http://wwf.panda.org/what_we_do/endangered_species/cod/
.Και το άσχετο της ημέρας:
Να θυμίσω ότι όταν ο πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας Τζων Μέιτζορ (γνωστός για την πολιτική του μπάκ του μπέισικς) κοιμόταν με μια από τις μετέπειτα(νομίζω) υπουργούς του, την Εντβίνα Κάρι, έτρωγαν συχνά φισ εντ τσιπς, τυλιγμένα σε εφημερίδα παρακαλώ. Η Εντβίνα είπε ότι ο Μέιτζορ έβαζε πρώτα το ξύδι και μετά το αλάτι στις πατάτες γιατί το ξύδι απομάκρυνε το αλάτι.
Λ said
Ελπίζω να βγει η φωτογραφία στο λίκνο
Μιχάλης Νικολάου said
38, πού τα πετυχαίνεις!
Μιχάλης Νικολάου said
Δισαίωνα για τα 200;
(Είναι ό,τι πρέπει για να μπερδευτεί με τα δυσοίωνα!)
Πέπε said
Έκανε τέτοια δήλωση η Εντβίνα; Και δημοσιεύτηκε κιόλας;
sarant said
75 Ναι μπράβο!
Λ said
30. Μαλαχτοκούκκουλλος: wrapped up in a soft cocoon
Μαρία said
81
Και σ’ όλη τη σκηνή τον προσφωνεί διαόλου στοκοφίσι ή μουρέ στοκοφίσι. Επτανησιακό πρέπει να είναι αλλά απ’ το τέλος της σκηνής φαίνεται οτι δεν ταυτίζεται με το μπακαλιάρο.
Αστ.: Μωρ’ ακούτε, γιαμά, στη μπίστι σας, όνομα; Σολωμώ; (Απορεί.) Ναι, μουρέ, να με σκοτώσουμε, πρώτη βολά τ’ ακούγω, αύριο θ’ ακούσουμε και κανένα μπακαλάο ασολουταμέντε, και δεν είναι μιράκολο ν’ ακούει κανείς τέτγοια ονόματα;
Αγγελος said
«ιχθύος κατάλυσις» γράφει το ημερολόγιο τις ημέρες, σαν του Ευαγγελισμού, που πέφτουν μέσα σε μία από τις τέσσερις περιόδους νηστείας (Χριστουγέννων, Πάσχα, Αγ. Αποστόλων και Δεκαπενταύγουστου) αλλά για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, κυρίως (μόνον;) επειδή συμπίπτουν με χαρμόσυνη γιορτή, δεν είναι μέρες αυστηρής νηστείας (το ψάρι, για όσους δεν το ξέρουν, ΔΕΝ είναι νηστήσιμο στην Ορθοδοξία). Υπάρχει και «ελαίου και οίνου κατάλυσις».
Η εξήγηση του Πέπε (65) είναι απόλυτα σωστή.
Αγγελος said
Καλά, ο Επτανήσιος δεν ήξερε την οικογένει Σολωμού; Δε λέω να ξέρει τον ποιητή, αλλά κόντηδες ήτανε, δεν τους είχε ακούσει;
sarant said
83 Το στοκοφίσι είναι το αποξηραμένο ψάρι, που συνήθως ήταν μπακαλιάρος.
Γράφω στις Λέξεις που χάνονται
στοκοφίσι
Στοκοφίσι είναι το παστό ή/και αποξηραμένο ψάρι, συνήθως της οικογένειας του μπακαλιάρου. Δάνειο μάλλον όχι από το αγγλικό stockfish, αλλά από το ιταλικό stoccafissa, που βέβαια και τα δύο ανάγονται στο ολλανδικό stokvis. Κανονικά, το stokvis είναι μόνο ο αποξηραμένος στον αέρα μπακαλιάρος, αλλά το στοκοφίσι έχει επεκταθεί και στον παστό.
Η λέξη ακουγόταν πολύ στα Επτάνησα, ως ιταλική επιρροή, αλλά και στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο• αν και πάντοτε εισαγόμενος, ο μπακαλιάρος ήταν φτηνός, γι’ αυτό και έχει αποκληθεί «φτωχογιάννης». Στη Βαβυλωνία, ο (επτανήσιος) αστυνόμος, μόλις ακούει τον Κύπριο να αναφέρει ότι ονομάζεται Σολωμός, τον ρωτάει «Μπας κι είσαι στοκοφίσι;». Πιο παλιά, στον Χάση του Γουζέλη, διαβάζουμε: «Nα μην ντραπεί το κάψαλο, τ’ άνοστο στοκοφίσι / να σκύψει με τη μούρη του τα στήθια να φιλήσει!»
Σατιρίζοντας τις συνήθειες που επιβάλλει η θρησκεία, κάτι που του στοίχισε τον αφορισμό, ο Λασκαράτος γράφει ότι τη σαρακοστή τα μπακάλικα «έχουνε Γκρεάτ Εξημπισιόν μπακαλάοι και στοκοφίσια μοσκεμένα κι αμόσκευτα», ενώ πολύ γνωστός είναι ο στίχος του Σουρή από τον Φασουλή φιλόσοφο: «Μπορείς και συ ν’αλατισθείς καθώς ο μπακαλιάρος / κι από τ’ αλάτι το πολύ να γίνεις στοκοφίσι;»
Μαρία said
85
Ο Βυζάντιος μπορεί να μην τους είχε ακούσει.
86
Απ’ τα λήμματα που πήδηξα.
Pirros said
Ο μπακαλιάρος και η αλιεία του υπήρξε μία από τις κύριες αφορμές που η Ισλανδία απέσυρε την αίτηση ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση πριν από περίπου δύο εβδομάδες. Ο μπακαλιάρος επίσης υπήρξε η αιτία που η Ισλανδία είχε ντράβαλα σε παρελθούσες δεκαετίες με τη Βρετανία. (Έμειναν στην ιστορία ως Πόλεμοι του μπακαλιάρου). Ο μπακαλιάρος της Ισλανδίας θεωρείται καλύτερος (και ακριβότερος) από αυτόν της Νορβηγίας, που έχει κατακλύσει τα τελευταία χρόνια την ελληνική αγορά.
Λ said
Η ίδια διέρρευσε την ιστορία με τον Μέιτζορ και τον έκανε ρεζίλι καθώς και την ιστορία με το φις εντ τσιπς. Και επειδή όλα έγιναν επί Θάτσερ να πω ότι χτες διάβασα ότι πρότεινε διάφορους για να τιμηθούν από τη βασίλισσα ενώ ήξερε ότι ήταν παιδεραστές.
Νεοκιδ L'errance d'Arabie said
Εθνικο φαγητο ειναι η φασολας ελληνικια καθε βημα και κλανια! Μη λεμε ο,τι ναναι τωρα για στοκοφισια και αρμοστοκους.
Νεοκιδ L'errance d'Arabie said
90. ..αντε και η σουβλα με το αρνι (παντα χοντρο,και παντα κουταλα) που ειναι και στην κυπριακη σημαια.
Νεοκιδ L'errance d'Arabie said
91. Να. Εξηγησω γιατι μαλλον δεν ειναι γνωστο αυτο. Οταν σχεδιαστκε η κυπρ. σημαια απο απλο λαικο ανθρωπο της καθημερινοτητας ,ειχε πανω απο την Χαλκοχρου 2 σουβλες διασταυρουμενες. Αλλα ο ευπρεπισμος μετετρεψε τις σουβλες σε λιοκλαδα αργοτερα.
Γς said
90:
Να ζήσει η Ελλάδα μας κι η φασολάδα μας!
Γς said
89:
>πρότεινε διάφορους για να τιμηθούν από τη βασίλισσα ενώ ήξερε ότι ήταν παιδεραστές.
Και καλά μωρέ κι αυτή η Ελισάβετ. Δεν ήξερε. Δεν ρώταγε;
gbaloglou said
30 Πέρα από την Βρετανική κατοχή της Ινδίας … υπήρξε βεβαίως και η μουσουλμανική κατοχή, που έτυχε, σε αντίθεση με την Μικρά Ασία, να αφήσει εκεί Μουσουλμανική μειοψηφία αντί πλειοψηφία: πάω στοίχημα ότι οι επίγονοι του Γκάντι βλέπουν λιγότερο θετικά την νίκη των Τούρκων το 1922 τώρα που οι μεν Βρετανοί έφυγαν, οι δε Μουσουλμάνοι έμειναν…
gbaloglou said
70 Πολύ ενδιαφέρον: όταν τον Μάρτιο του 2009, μισό χρόνο μετά την επιστροφή μου από τις ΗΠΑ, με κάλεσε η νονά μου για «μπακαλιάρο και σκορδαλιά» την 25η δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία στο μενού … ώσπου, 2-3 μέρες πριν, είδα μεγάλη ουρά στου Κοσμά και στίβες τους μπακαλιάρους και πονηρεύτηκα … νομίζοντας μάλιστα ότι πρόκειται για άλλη μία Ελληνική παράδοση* που τρεις δεκαετίες απουσίας με έκαναν να ξεχάσω!
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: τι άλλαξε στις αρχές της δεκαετίας του 90 και στραφήκαμε ομαδικώς και εθνικώς προς τον αξιαγάπητο κατά τα άλλα μπακαλιάρο; Η αρχόμενη μείωση των Μεσογειακών αλιευμάτων, ίσως;
*Φεβρουάριο του 2009, βραδάκι καθ οδόν προς το σπίτι της μητέρας μου, είδα 2-3 νεαρούς με μάσκες … και σχεδόν φοβήθηκα, καθώς λίγες μέρες πριν κάποιοι μασκαρεμένοι είχαν βάλει φωτιά σε συρμό του Ηλεκτρικού στην Αθήνα: φεύγοντας από το σπίτι της μητέρας μου κατάλαβα ότι επρόκειτο περί της Τσικνοπέμπτης, που όντως είχε διαγραφεί από την μνήμη μου! (Το ίδιο βράδυ εμφανίστηκε ο Κώστας Τουρνάς στην Πλατεία Αριστοτέλους … και περίμενα εναγωνίως να ακούσω το 2009, αλλά είχε και λίγο ψοφόκρυο και έφυγα ύστερα από κανένα μισάωρο με μικρά πηδηματάκια…)
Νέο Kid L'errance d'Arabie said
Μα ο μπακαλιάρος ρε παιδιά είναι παλιότερος από αρχές δεκ. 90. Τον θυμάμαι παιδιόθεν (70’ς ) να τον φτιάχνουν πάντα οι γιαγιάδες του Ευαγγελισμού. (στην επαρχία. Ρούμεgλ)
Γς said
95:
Μουσουλμανική κατοχή;
Τι όρος κι αυτός;
Το Ισλαμ ήρθε στην Δ. Ινδία από τους εμπορευόμενους άραβες τον 70 αιωνα κι στο Βορά [και στο σημερινό Πακισταν] από τους γύρω λαούς.
Δεν είναι κατοχή. Είναι θρησκεία.
Και τι έχουν να κάνουν οι βρετανοί με την θρησκεία που «εμεινε»;
κουτρούφι said
Στη Σίφνο ο μπακαλιάρος λέγεται και «σουλάς (ο)». Υπάρχει άραγε αλλού αυτή η ονομασία;
sarant said
99: Σουλάς; Δεν το έχω ακούσει. Όταν με το καλό σε καμιά πενταετία βάλουμε άρθρο… 🙂
87 Τόσο βαρετά ήταν; Ωχ…
Spiridione said
Πάντως ο Βυζάντιος θα εννοούσε Σολωμός μικρό όνομα, που έχουν στην Κύπρο (π.χ. Σολωμός Σολωμού).
IN said
70, 96: Επιβεβαιώνω κι εγώ ότι στην παιδική μου ηλικία (δεκατία 70, κυρίως) δεν υπήρχε, ή εν πάση περιπτώσει δεν είχα αντιληφθεί, σύνδεση του Ευαγγελισμού ειδικώς με μπακαλιάρο σκορδαλιά. Ήξερα, βεβαίως, ότι του Ευαγγελισμού τρώνε ψάρι, για δύο λόγους, πρώτον γιατί, ως παιδί, μισούσα το ψάρι και δεύτερον γιατί είχα μια γιαγιά που έμενε μαζί μας και ήξερε όλους τους κανόνες για τις νηστείες κλπ και, το λιγότερο, έπρεπε να τηρούμε κάποια βασικά πράγματα (όχι, εμείς τα παιδιά, αλλά και οι γονείς μας, δεν νηστεύαμε όλη τη Σαρακοστή, η γιαγιά νομίζω ναι). Αλλά αν πρέπει να θυμηθώ τι ψάρι φτιάχνανε θα έλεγα κανένα βραστό, π.χ. γριβάδι, δεδομένου ότι είμαστε και βουνό και μακριά από τη θάλασσα (κοντά, όμως, σε λίμνες). Εγώ αυτή τη μανία με το μπακαλιάρο σκορδαλιά του Ευαγγελισμού την αντιλήφθηκα πρωτίστως στο… εξωτερικό (όπου ζω από το 2003) όπου διάφοροι Έλληνες κάτι παθαίνουνε και θέλουν οπωσδήποτε να φάνε μπακαλιάρο σκορδαλιά αυτή τη μέρα (που δεν είναι, βέβαια, και αργία). Στο Μεγάλο Δουκάτο πάντως δεν έχουμε ιδιαίτερο πρόβλημα , γιατί ο μπακαλιάρος είναι, περίπου, το εθνικό φαγητό των Πορτογάλων, κι από τέτοιους έχουμε αρκετούς. Η σκορδαλιά θέλει λίγο εξάσκηση, αλλά όλα τα μαθαίνουνε, είναι αστέρια.
Stella said
Ο βακαλαος, οχι ο αρμυρισμενος, ειναι εθνικο φαγητο της Πορτογαλιας, μαζυ με τις σαρδελλες. Στην Ελλαδα ο αποξηραμενος αλμυρος βακαλαος ( προκειται για την μουρουνα), μαλλον εγινε γνωστος απο το διαιτολογιο του αγγλικου ναυτικου, οπως και οι ρεγγες. Εξαλλου προκειται για ψαρια που αλιευονται μονον στην βορεια Θαλασσα. Ευρυτερα γνωστος εγινε με την ποντοπορο ναυτιλια, αρχες του 20ου αι,, καθως αναφερεται στο σιτηρεσιο των ναυτικων, που συνηθως ανεφοδιαζονταν στα λιμανια της Πορτογαλιας πριν το περασμα του Ατλαντικου. Ο μπακαλιαρος «fish and chips»,χαρακτηριστικο εγγλεζικο πιατο, με ξυδι σε βρωμικη εφημεριδα, για να δινει γευση το μελανι, θεωρηθηκε , καποτε , απο τους φίλους αυστραλους σαν εθνικο φαγητο της Ελλαδας, καθως η πλειονοτητα των καταστηματων που το παρασκευαζαν στη χωρα τους, και με πολυ επιτυχια, ηταν σε ελληνικα χερια. Μετα πωληθηκαν σε κινεζους. Λεγεται οτι, καποια φορα, σε προετοιμασια επισκεψης αυστραλων αξιωματουχων στην Ελλαδα , η αυστραλεζικη εθυμοτυπια προτεινε να σερβιρισθει το εθνικο φαγητο της ελλαδας, ητοι μπακαλιαρος. Τελικα, αρκεσθηκαν σε παιδακια, σουτζουκακια και αλλα ελληνοπρεπη.
Georgios Bartzoudis said
«Ο Σίδερης λίγα χρόνια αργότερα θα έφευγε από το ΚΚΕ για να στραφεί προς τα κεντροαριστερά, ενώ ο Λασκαρίδης λίγους μήνες αργότερα θα φυτέψει στον κρόταφό του το φονικό μοιραίο βόλι…».
Είδατε τί παθαίνουν οι …ξερόλες; Θεός σχωρέστους!
sarant said
103 Νομίζω ότι οι Πορτογάλοι τρώνε και αρμυρισμένο.
gbaloglou said
98 Πήγαν δηλαδή κάποιοι Μουσουλμάνοι έμποροι — και «γύρω λαοί» — στην Ινδική Υποήπειρο … και τότε πολλοί Ινδουϊστές αλλαξοπίστησαν απλά και μόνο επειδή τους φάνηκε καλύτερη η νέα θρησκεία, έτσι;
[Όσο για Βρετανούς και Μουσουλμάνους: θεωρώ ότι για τους Ινδουϊστές οι πρώτοι ήταν ο κύριος εχθρός το 1922, ενώ οι δεύτεροι 25 χρόνια μετά και μέχρι σήμερα. (Εντάξει, καλά θα ήταν να μονιάσουμε όλοι κάποια μέρα, αλλά προς το παρόν…)]
Παναγιώτης Κ. said
Βακαλάος ή μπακαλιάρος παστός. Απολύτως λαϊκό φαγητό.Τρώγεται τηγανητός ή πλακί στο φούρνο και …δύσκολα να πεις όχι . Θυμάμαι πολύ καλά την τιμή του το 1963. 14 δραχμές το κιλό.
Μια 25-ετία αργότερα έγινε σχεδόν είδος πολυτελείας και έπαψε να είναι λαϊκό φαγητό γιατί είχε ακριβήνει!
gbaloglou said
1963 + 25 = 1988 … περίπου δηλαδή την εποχή που άρχισε — κατά μερικούς — να κυριαρχεί στο τραπέζι του Ευαγγελισμού;
Λ said
Εμείς στις 25 του Μάρτη δεξιωνόμασταν τον Παπαβασίλη, τον ιερέα του χωριού, γιατί ο πατέρας μου κληρονόμησε από τον παππού μου το καθήκον να κάνει τη γιορτή του ευαγγελισμού και το μνημόσυνο των ηρώων του 21. Μετά την εκκλησία και την σχολική γιορτή (που πάντα περιελάμβανε τα α 40 παλληκάρια απ την Τριπολιτσά και το μέριασε βράχε να διαβώ) πάντ σερβίρονταν το ίδιο φαγητό, κατεψυγμένο ακέφαλο ψάρι ΡΟΣΣΙ, πατάτες τηγανιτές, σαλάτα και ένα ψάρι σε κονσέρβα με χρώμα κόκκινο, δεν ήταν τόνος, αλλά δεν θυμάμαι και τι ψάρι ήταν. Το μόνο φρέσκο ψάρι που ξέραμε τότε ήταν η μαρίδα που την πουλούσε ένας ιχθυοπώλης με αυτοκίνητο που γύριζε τα χωριά. Ποιος στη χάρη μας τώρα που μάθαμε το shushi και το sashimi.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
102 – Όσο το σκέφτομαι, τείνω να πιστέψω πως είναι παράγωγο της (πάλαι ποτέ) ισχυρής Ελλάδας. Ισχυρή χώρα με εθνικό φαγητό την φασολάδα δεν λέει, «μυρίζει» κάπως άσχημα, αν βάλουμε και την μεγάλη διάδοση του διαδικτύου απο τα τέλη του 90 στο παιχνίδι, δένει το γλυκό.
109 -«και ένα ψάρι σε κονσέρβα με χρώμα κόκκινο, δεν ήταν τόνος, αλλά δεν θυμάμαι και τι ψάρι ήταν» Λογικά σολωμός θα ήταν.
giorgos said
«73» Αγαπητέ φίλε γιά τά άλλα παραδοσιακά (ταραμαδες κλπ) πώς καί γιατί καθιερώθηκαν δέν ξέρω .
Ξέρω όμως ή μάλλον καλύτερα , εχω συμπεράνει ότι τόν μπακαλιάρο τόν έπέβαλε σχεδόν σέ όλες τίς έθνικοθρησκευτικές γιορτές (καί τών Βαίων μπακαλιάρο έχει τό μενού) ό «εθνικός θεσμός» πού λέγεται ελλαδική εκκλησία ή όποία προκειμένου νά βγάλει λεφτά μέχρι καί τόν νταβαντζή έκανε .
Τὸ ἔργο της ὅμως ἡ Ἐκκλησία τὸ καταλάβαινε ὡς κρατικὸς θεσμός, διότι αὐτὸν τὸν ρόλο ἐξ ἀρχῆς ἐδέχθηκε. Ὑπῆρξε λ.χ. ὁ πρωτοστάτης στὸν ἐκπατρισμὸ τῶν Ἑλλήνων ὡς ἐργατῶν σὲ ξένες χῶρες κατὰ τὰ νεώτερα χρόνια, προκειμένου νὰ εἰσπράττεται τὸ συνάλλαγμα, ὅταν δὲ -σὲ κάποιες διασκέψεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν γιὰ τὴν μετανάστευση- ὁ Μητροπολίτης Καρθαγένης ἐπρότεινε νὰ ἐνισχυθοῦν κάπως τὰ Πατριαρχεῖα τῆς Ἀφρικῆς -πού τὰ ἄδειασε ἡ νεώτερη εὐρωπαϊκὴ πολιτικὴ διὰ τοῦ ἑλλαδικοῦ κράτους (βλ. κατωτέρω)- ἡ ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, ἡ εἰσπράττουσα τὰ ἔσοδα τοῦ Πατριαρχείου ἐκ τῶν «νέων χωρῶν», ἀντέστη, συνταχθεῖσα μὲ τὴν ἄποψη ὅτι κάτι τέτοιο θὰ εἶχε δυσμενεῖς ἐπιπτώσεις ὡς πρὸς τὴν «ἐθνικὴ ὑπόσταση» τῆς Ἑλλάδος [βλ. Ἀνωνύμου (καθηγητοῦ Κ. Μπόνη), Ἔκθεσις τῆς ἔλλ. ἀντιπροσωπείας περὶ τοῦ συνεδρίου μεταναστεύσεως, Ἀθῆναι 1961, σελ. 64)]. Καὶ προκειμένου μάλιστα νὰ μὴν ἐπιβαρύνεται οἰκονομικὰ καθόλου ἡ ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία γιὰ τοὺς ἐργάτες στὸ ἐξωτερικό -τούς ὁποίους ὡστόσο ἐσυνώδευε μὲ εἰδικὰ τάγματα παπάδων στὰ τραῖνα καὶ τὰ ἀεροπλάνα πού ταξίδευαν-, ὠθοῦσε τὰ νέα κορίτσια -πού ἔστελνε γιὰ ὑπηρέτριες στὸν Καναδὰ- συνειδητὰ στὴν πορνεία, ὥστε νὰ δημιουργηθῆ κοινωνικὸ πρόβλημα καὶ νὰ ἀναγκασθῆ ἡ καναδικὴ κυβέρνηση νὰ πληρώση τὰ ἔξοδα τοῦ «ἱεραποστολικοῦ» ἔργου (αὐτόθι, σελ. 20). Πρέπει ἀκόμα νὰ ποῦμε ὅτι τὴν μικρασιατικὴ καταστροφὴ τὸ ’22 δὲν τὴν κατώρθωσε μόνος του ὁ Βενιζέλος· δεξί του χέρι σ’ αὐτὸ τὸ ἔργο εἶχε ἕναν ἄλλον συμπατριώτη του, τὸν ὑπερβολικὰ ζωηρὸν Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη.
Νέο Kid L'errance d'Arabie said
«…ὠθοῦσε τὰ νέα κορίτσια -πού ἔστελνε γιὰ ὑπηρέτριες στὸν Καναδὰ- συνειδητὰ στὴν πορνεία, ὥστε νὰ δημιουργηθῆ κοινωνικὸ πρόβλημα καὶ νὰ ἀναγκασθῆ ἡ καναδικὴ κυβέρνηση νὰ πληρώση τὰ ἔξοδα τοῦ «ἱεραποστολικοῦ» ἔργου»
Tι άλλο θεόμουρλο θα διαβάσουμε μπαναϊαμ!!!!!
Λ said
Μπακαλιάρον και σκορδαλιά τρώτε και τη Μεγάλη Παρασκευή, έτσι δεν είναι;
Νέο Kid L'errance d'Arabie said
113. Mόνο οι αντίχριστοι (σαν το Φυσικό ,το Λάμπρο και το Γουσού) τρώνε ψάρι Μεγαλοπαρασκευιάτικα! Εμείς οι πιστοί, ξηρά τροφή και αλάδιαγην μάλιστα!
ΛΑΜΠΡΟΣ said
111 – Κοίτα, μόνο θρήσκος δεν είμαι, αλλά αυτό που έγραψες για την εκκλησία, το λές τεκμηριωμένο; ούτε τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών να ήταν. Λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει.
gbaloglou said
Μίλησα με παιδικό μου φίλο που είχε από μικρός αλλεργία στα ψάρια και στα θαλασσινά γενικώς και μου είπε ότι θυμάται πολύ καλά τον μπακαλιάρο στις 25 Μαρτίου … καθώς αυτό το ψάρι (που πάντως δεν το έτρωγαν συχνά στο σπίτι του) δεν τον ενοχλούσε … και αυτό μας πάει σίγουρα πριν το 1970! (Η νονά μου πάλι συμφωνεί ότι η μπακαλιαροφαγία είναι σχετικά πρόσφατη…)
ΛΑΜΠΡΟΣ said
114 – Αυθαδιάζεις παχουλό ρίφι, και το Πάσχα πλησιάζει επικίνδυνα. Η αλήθεια, είναι οτι το έκοψα το ψάρι μεγαλοπαρασκευιάτικα, γιατί ο διαιτολόγος μου σύστησε να τρώω παϊδάκια στα κάρβουνα, για να υπάρχει μιά φυσική μετάβαση απο τη διήμερη νηστεία στο αρνί, και να μη υποστεί το στομάχι μου ψυχολογικό διατροφικό σόκ.
Υ.Γ – Δεν είμαστε εμείς αντίχριστοι, ο χριστός είναι αντιΓςΛαμπροΦυσικός.
Νέο Kid L'errance d'Arabie said
115. Κι ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι αυτοκτόνησε για να τρολάρει την επανάσταση ο σατανόπαπας! 😆
Λ said
Εγώ ήμουν στα Γιάννενα τη Μεγάλη Παρασκευή του 13 και θυμάμαι καλά ότι τα μαγέρικα που ήταν για τους ντόπιους σερβιραν μπακαλιάρο και τα συναφή. Οι 10 χιλιάδες φοιτητές και οι τουρίστες έτρωγαν από τα τζανκφουντάδικα.
Σκύλος της Β.Κ. said
Κίντο, τι έγινε τελικά; Την επέρασες εκείνη τη σωλήνα στην τρούπα;
ΛΑΜΠΡΟΣ said
118 – ΝΑΙ ΝΑΙ (πολλά χαμόγελα).
119 – Νηστεύουν αυτοί που πιστεύουν αληθινά (καμιά χιλιάδα δηλαδή) και οι πολύ φτωχοί θέλοντας και μή, οι υπόλοιποι παχαίνουν τρώγοντας νηστίσιμα. Πάρε παράδειγμα απο τους επικεφαλείς της εκκλησίας, αν νήστευαν πραγματικά τις μισές μέρες που λέει το δόγμα, θα ήταν σαν τον άγιο νηστικό, αλλά οι περισσότεροι είναι σαν τον Οβελίξ.
Υ.Γ – Το αγριογούρουνο να είναι νηστίσιμο άραγε;
ΛΑΜΠΡΟΣ said
ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΜΕ ΣΚΥΛΟΥΣ, για σκύλους και όχι μόνο, (τα κορίτσια απο 2-102 χρονών να το προσπεράσουν, αλλιώς φέρουν την ευθύνη).
Είναι στο χωλ του κτηνιατρίου, ένα ροτβάιλερ, ένα πιτ μπούλ, και ένα ντόπερμαν, και ρωτάει το ροτβάιλερ το πιτ μπούλ, γιατί είσαι εδώ; Άστα πού να στα λέω, το Σάββατο είχαμε ενα πάρτυ στο σπίτι, και τ΄αφεντικό μέ έβαλε στην πίσω αυλή και μου είπε, ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΔΩ. Κάποια στιγμή, μπαίνει ενα γεροντάκι με ένα μπαστούνι, ΓΑΒ ΓΑΒ του κάνω, σηκώνει το μπαστούνι και με χτυπάει, ορμάω κι εγώ τον αρπάζω απο το λαρύγγι, και τέζα ο γέρος, έλα όμως που ήταν ο πατέρας του αφεντικού, και με φέρανε για ευθανασία, εσύ γιατί είσαι εδώ; Πάνω κάτω τα ίδια, είχαμε κι εμείς πάρτυ το Σάββατο, με έβαλαν στην πίσω αυλή, και μου είπαν, ΝΑ ΜΗ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ, μετά απο κάποια ώρα, μπήκε μιά γριά με μια τσάντα στο χέρι, ΓΑΒ ΓΑΒ της κάνω, σηκώνει την τσάντα και μου την φέρνει στο κεφάλι, ορμάω κι εγώ, την βουτάω απο το λαρύγγι, τέζα η γριά, έλα όμως που ήταν η μάνα του αφεντικού, κι έτσι με φέρανε και μένα για ευθανασία. Το ντόπερμαν άκουγε αγέροχο τις ιστορίες, οπότε το ρωτάνε, εσύ γιατί είσαι εδώ; Εγώ ήμουν ξάπλα στην βεράντα και λιαζόμουνα, ξαφνικά βγαίνει η αφεντικίνα μου και πάει απέναντι στις γλάστρες, όπως σκύβει, βλέπω οτι δεν φοράει βρακί, ορμάω κι εγώ και την «καμακώνω» και σ΄έφερε και σένα για ευθανασία ε; ΟΧΙ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΚΟΨΟΥΝ ΤΑ ΝΥΧΙΑ.
gpointofview said
Προσωπικά θυμάμαι να τρώω μπακαλιάρο του Ευαγγελισμού καμιά 60 χρόνια ! Είναι εξαιρετικό φαγητό άν είναι σωστός ο μπακαλιάρος γιατί έχει πολλές ποιότητες και τιμές, υπάρχουν μαγαζιά στην αγορά που φέρνουν πρώτο πράμα και πανάκριβο (15 + ευρώ το κιλό με κόκκαλα). Εννοείται πως ένα τέτοιο τεφαρίκι το τρως νερόβραστο με μια καλή σκορδαλιά, στον τηγανητό ή πλακί δεν καταλαβαίνεις την διαφορά ποιότητας.
Πάντως νομίζω πως το αλίπαστο ψάρι που τρώμε λέγεται γάδος και κακώς έχει επικρτήσει το μπακαλιάρος
Σκύλος της Β.Κ. said
Λάμπρο (@ 122)
Κύρος Μοναχός said
Κι ἐγὼ θυμᾶμαι ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια ἀκόμα (καὶ εἶναι πολὺ πίσω 🙂 ) νὰ τρῶμε μπακαλιάρο 25η Μαρτίου καὶ Βαἴων – εἴτε πλακὶ εἴτε μὲ σκορδαλιά. Ἀλλὰ τότε δὲν εἶχε γίνει ἀκόμα τῆς μόδας νὰ «σεβόμαστε τὶς παραδόσεις», κάτι ποὺ κορυφώθηκε γύρω στὴ δεκαετία τοῦ `90, βοηθούντων καὶ τῶν διαφημιστικῶν τῆς τηλεόρασης, ὅταν κάποιοι μυριστήκανε παραδάκι ἀπὸ τὴ χειραγώγηση τῶν καταναλωτῶν. Καὶ αὐτὴ ἡ χρονικὴ σύμπτωση ἐμένα κάτι μοῦ λέει γιὰ τὸ πῶς φαινομενικὰ ἐπεκράτησε τὸ ἔθιμο τῆς μπακαλιαροφαγίας, ποὺ βεβαίως προϋπῆρχε.
Κύρος Μοναχός said
«…βοηθούντων καὶ τῶν διαφημιστικῶν τῆς τηλεόρασης…», ἐννοῶ φυσικὰ κυρίως τὴ γκρίζα διαφήμιση ποὺ γίνεται μέσα ἀπὸ ἐκπομπὲς καὶ σήριαλ.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
123 – Κανονικά είναι μπακαλιάρος, γιατί έχει μικροδιαφορές με τον γάδο, αν και ανήκουν στην ίδια οικογένεια. Υπάρχουν βέβαια και οι πονηροί, (συνήθως στις λαϊκές) που πουλάνε γάδο για μπακαλιάρο, και σιγά μη ξέρει να ψάξει κάποιος τα πτερύγια του ψαριού, για να δεί τί είναι. Στα μεγάλα καταστήματα λόγο του ανταγωνισμού, αναγράφεται το είδος. Πάντως κι ο γάδος μιά χαρά νόστιμος είναι, κι απο τη στιγμή που είναι παστωμένοι και οι δύο, δεν έχουν διαφορά στην γεύση, στο φρέσκο αλλάζει το πράγμα, αλλά εμείς ξέρουμε ποιό ψάρι είναι πραγματικά φρέσκο.
Το λυπηρό, είναι οτι κρίνοντας απο το μέγεθος των ψαριών, ψαρεύτηκαν πριν φτάσουν σε αναπαραγωγική ηλικία, αλλά οι ευαίσθητοι οικολογικά βορειοευρωπαίοι, που κοντεύουν να τον εξαφανίσουν με την υπεραλίευση, σφυρίζουν αδιάφορα. Όσες προσπάθειες έγιναν για να σταματήσει το ψάρεμά τους τουλάχιστον για τρία χρόνια, έπεσαν στον Ατλαντικό ωκαιανό, ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ Gee, κι όταν πρόκειται για λεφτά, οι νόμοι γίνονται λάστιχο στις ανεπτυγμένες χώρες.
124 – Έχει μασήσει τίποτα παο την φυτεία ο σκύλος και είναι στα χάϊ του;
giorgos said
115 – Υπάρχει βιβλιογραφία αγαπητέ φίλε . Αυτά τά γράφει ό Κωνσταντίνος Μπόνης καθηγητης τής θεολογικής σχολής τού πανεπιστημίου αθηνών . Ο όποίος βέβαια δέν πανεπιστήμονας καί Αινστάιν σάν κάποιους εδώ μέσα , αλλά όπως καί νά τό κάνουμε είναι καθηγητής θεολόγος .
Σκύλος της Β.Κ. said
127β
Τίποτε σοβαρό, μωρέ. Ίσα-ίσα για να πάρει απαλλαγή από τη χτεσινή παρέλαση. 😉
ΛΑΜΠΡΟΣ said
129 – Δεν παίζεσαι!!!
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα, η μπακαλιαροσυζήτηση πολύ ενδιαφέρουσα γενικώς.
Σκύλος της Β.Κ. said
Περί μπακαλιάρου,
δεν θυμάμαι να τον τρώγαμε του Ευαγγελισμού.
Ίσως επειδή οι γονείς μου, ως δάσκαλοι, ήταν τόσο φορτωμένοι με τελετές, ομιλίες, δοξολογίες, παρελάσεις, που αμφιβάλλω αν προλαβαίναμε καν να φάμε εκείνη την ημέρα.
Μιλάμε για αρχές-μέσα δεκαετίας ΄70.
Θυμάμαι, όμως, την ίδια εποχή, το καλοκαίρι, τον πλανόδιο έμπορα να φέρνει στο ορεινό χωριό μπακαλιάρους παστούς, θεόξερους και καλαμαράκια στην κόκκινη κονσερβα με το μελάνι τους. Το μόνο ψαρικό που έφτανε στα 850 υψόμετρο.
IN said
113: Πάντως στο Μεγάλο Δουκάτο, την Μεγάλη Παρασκευή (των Καθολικών) η Καθολική Εκκλησία βγάζει ανακοίνωση: Σήμερα είναι Μεγάλη Παρασκευή, συνιστάται στους πιστούς να μην φάνε κρέας αλλά να φάνε ψάρι. Και δεν αστειεύομαι.
Άλλωστε, η νηστεία έχει προ πολλού εκσυγχρονιστεί. Τα τελευταία χρόνια εδώ και δίπλα στη Γερμανία, νομίζω, παίζει η ιδέα του Auto-Fasting δηλαδή «νηστεία από το αυτοκίνητο», ήγουν την Σαρακοστή δεν παίρνουμε το αμάξι για να πάμε στη δουλειά αλλά πάμε με άλλο μέσο (λ.χ. λεωφορείο). Και ούτε σ’ αυτό αστειεύομαι.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
128 – Και επειδή το έγραψε ο καθηγητής θεολογίας κύριος Μπόνης, θεωρείται τεκμηριωμένο; Εδώ γράφονται λεξικά απο ακαδημίες και Μπαμπινιώτηδες, και βγαίνουν κάποιοι «περίεργοι» (ονόματα δεν λέμε και υπολήψεις δεν θίγουμε) και αμφισβητούν το αλάθητό τους ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ, και ένας Μπόνης (που δεν είναι και Αϊνστάϊν) είναι αρκετός, και δεν αμφισβητείται απο κανέναν; Μάλλον έχουμε λείαν διαφορετική αντίληψη για την τεκμηρίωση.
Πού να το φανταζόμουν οτι θα ερχόταν μια μέρα που θα υπερασπιζόμουν την εκκλησία, ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΨΕΙ Ο ΘΕΟΣ.
Υ.Γ- Δεν γνωρίζω τον κύριο Μπόνη, αλλά ο Αϊνστάϊν, αν και έχει επιβεβαιωθεί η θεωρεία του σε μεγάλο βαθμό, ακόμα αμφισβητείται.
ΛΑΜΠΡΟΣ said
133 α΄- Το θέμα είναι αν ο κόσμος ακολουθεί τον εκκλησιαστικό «φετφά» έχει τόση μεγάλη επιρροή η εκκλησία εκεί;
β΄- Έχω την απάντηση για ποιό λόγο το κάνουν αυτό οι εκεί κάτοικοι, αλλά θα με πεί σεξιστή ο Γς και δεν το λέω.
Μιά και ακούω 45ρια του 70, ας βάλω αυτό, για να θυμηθούν οι παλιότεροι (πχ.Γς) και να μαθαίνουν οι νεότεροι (π.χ Κίντ).
Pedis said
ωραία η (χθεσινή) επιλογή, Νικοκύριε!
Η ελευθερία ήν επόθησαν οι επαναστάται του 1821 δεν υπάρχει εντός του αστικού καθεστώτος.
Τουναντίον δουλεία απόλυτος και μεγάλη ολίγων εφοπλιστών, τραπεζιτών, μεγαλεμπόρων και τσιφλικούχων κρατεί επί όλης της χώρας.
Αυτή είναι η ελευθερία ήν εορτάζουν σήμερον οι αστοί, οι νέοι κατακτηται επί του έθνους ολοκλήρου.
paolodrosi said
test
Μαρία said
sarant said
Τόσα πολλά αξιόλογα βιντεάκια, τόσο λίγος χρόνος…
Μαρία said
Ο «αυτοκράτωρ λαός» και η πολιτική του αξιοπρέπεια: διαβάζοντας μια επιστολή http://www.avgi.gr/article/5424732/o-%C2%ABautokrator-laos%C2%BB-kai-i-politiki-tou-axioprepeia-diabazontas-mia-epistoli
139
Όταν έχεις χρόνο, να διαβάσεις το βιβλίο του Θεοτοκά για το Μακρυγιάννη.
voulagx said
#14β: Μαρια, ποιο βιβλιο; Δωσε λεπτομέρειες.
sarant said
141: Το βιβλίο του Θεοτοκά για τον Μακρυγιάννη 🙂
http://www.biblionet.gr/book/185527/%CE%9F_%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7
Μαρία said
141
http://www.biblionet.gr/book/185527/%CE%9F_%CE%B2%CE%AF%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%8D_%CE%9C%CE%B1%CE%BA%CF%81%CF%85%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7
Για να πάρεις μια ιδέα http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2011/03/blog-post_9744.html
http://www.chronosmag.eu/index.php/pg-sths-ps-s-g-th.html
http://avgi-anagnoseis.blogspot.gr/2013/03/blog-post_5378.html#more
voulagx said
#142: Ευχαριστώ, Νικο! (Να υποθεσω ότι η Μαρια ξεμεινε από νερο της φωτιας;) 🙂
voulagx said
#143: Θενξ! Ανακαλώ το προηγούμενο! 🙂
Spiridione said
Να βάλουμε και αυτό
http://www.efsyn.gr/arthro/i-aristera-kai-i-25i-martioy
giorgos said
kai…auto
https://kourelarios.wordpress.com/?s=makrigiannis
Παπαχριστόπουλος Χρήστος said
Κυρίες και κύριοι, θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι είναι άλλο πράγμα η εργασία κάποιου και άλλο οι προσωπικές του απόψεις: θαυμάζουμε έναν μουσικό ή έναν τραγουδιστή έως θανάτου και ξοδεύουμε περιουσίες για τους δίσκους του και τα σι-ντι του για την τέχνη του ή την φωνή του και μετά από 70 χρόνια μαθαίνουμε ότι έπαιρνε ναρκωτικά ή ότι ήταν παιδεραστής ή ότι είχε βάλει να σκοτώσουν τον κέννεντυ -από τον μπομπ ντύλαν και τον λούις άρμστρονγκ και τον σινάτρα, π.χ., και την μαφία κ.τ.λ. ως τον Καζαντζίδη ή τον Άκη Πάνου (ξέρετε ο καθένας κι άλλες περιπτώσεις πιο κατάλληλες) άσε που άλλο καταλαβαίνει κανείς με τα ναρκωτικά κι άλλο είναι η μαριχουάνα που την είχε δώσει ο άρμστρονγκ μέχρι και στον πρόεδρο Νίξον ή είναι διαφορετικό αν σκότωσε τον αγαπητικό της κόρης του ο Άκης Πάνου και είναι άλλο ηθικά αν τον σκότωσε η γυναίκα του και ο Πάνου την κάλυψε και πήγε αυτός μέσα, είναι τεράστιες οι αποστάσεις στην σύγχρονη ηθική, πόσο μάλλον μετά από χρόνια όπως στην ιστορία του Σίδερη και το Κ.Κ.Ε. ή τον σοσιαλισμό (υπάρχει και φιλελεύθερος σισιαλισμός του φΡΑΝς οΠΠΕΡΧΆΙΜΕΡ!). Ωστόσο, Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΣΙΔΕΡΗΣ/ΣΙΔΕΡΙΣ έχει γράψει τα ορθότερα άρθρα και κείμενα στην εγκυκλοπαίδεια ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ ειδικά για τον φιλελευθερισμό, τον κρατικό σοσιαλισμό και προφανώς τα καλύτερα βιβλία του ειναι Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ και Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΘΕΩΡΙΩΝ: αν τα βρει κανείς, επικοινωνήστε louisarmstronggr@yahoo.gr ευχαριστώ πολύ! αυτά πολύ σύντομα!
Πώς γράφεται ο Ομέρ Βρυώνης; (Μια συνεργασία του Σπ. Βλιώρα) - Χάρης Μεταλλίδης said
[…] Εκατό χρόνια τώρα… (το 1921) […]