Επισυνδεδεμένα μεζεδάκια

Χτες, μετά τις αλλεπάλληλες παραιτήσεις του πρωθυπουργικού ανιψιού Γρηγόρη Δημητριάδη και του απτυχίωτου διοικητή της ΕΥΠ κ. Κοντολέοντα, μπήκε στο λεξιλόγιό μας ο ειδικός όρος «επισύνδεση»  -κι έτσι άλλαξα τίτλο στα μεζεδάκια, που αφελώς είχα αρχίσει να τα γράφω λογαριάζοντας χωρίς τον ξενοδόχο. Και μετά μας λέει ο Έκο ότι τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις!

Βέβαια, ούτε μικρά παιδιά δεν πιστεύουν ότι ο Γ.Γ. του Μαξίμου παραιτήθηκε λόγω του… τοξικού κλίματος (δηλαδή επειδή τον βρίζανε στα σόσιαλ;). Ούτε μικρά παιδιά δεν πιστεύουν επίσης ότι πρωθυπουργός, στον οποίο υπάγεται άμεσα η ΕΥΠ κατόπιν δικής του απόφασης, πληροφορήθηκε μόλις χτες ότι η ΕΥΠ παρακολουθεί τον κ. Ανδρουλάκη. Όσο για τη δικαιολογία ότι, τάχα, η «νόμιμη» παρακολούθηση ενός ευρωβουλευτή και υποψήφιου πολιτικού αρχηγού έγινε εξαιτίας επαφών του με… αμφιλεγόμενους Κινέζους όχι μόνο εκθέτει διεθνώς τη χώρα αλλά και επιβάλλει, μετά τις εκλογές, η υπόθεση του παρακράτους να απασχολήσει ειδικό δικαστήριο.

Όμως παρασύρθηκα και ζητώ συγγνώμη.

Οπότε, ξεκινάμε τα μεζεδάκια μας με μια φωτογραφία (έχουμε πολλές στο σημερινό άρθρο), που τη στέλνει φίλος παπαδιαμαντιστής. Την τράβηξε στον Βόλο.

Οδός Αλ. Μωραϊτίνη, λοιπόν κι αναρωτιέσαι ποιον ήθελε τάχα να τιμήσει η επιτροπή ονοματοδοσίας του δήμου: τον Τίμο Μωραϊτίνη ή τον Αλέξανδρο Μωραϊτιδη, τον συγγραφέα και ξάδερφο του Παπαδιαμάντη;

Μάλλον τον δεύτερο λόγω εντοπιότητας, Σκιαθίτης γαρ, αλλά κάπου τα μπέρδεψαν. Οπότε τώρα ή πρέπει να διορθώσουν την πινακίδα ή να ονομάσουν κάποιον άλλον δρόμο Οδός Τίμου Μωραϊτίδη, να αποκατασταθεί η ισορροπία. Ίσως μάλιστα να είναι και κάθετος με την Αλ. Μωραϊτίνη, ώστε στη γωνία τους να βρίσκει προς στιγμή η μάνα το παιδί και το επώνυμο το όνομά του.

* Στο νοσοκομείο ο Αλέξης Κούγιας για αφαίρεση καρκινικών λεμφαδένων, και του ευχόμαστε να ξεμπέρδεψε, αλλά έβγαλε και μια ανακοίνωση εναντίον του πρώην υπουργού Θοδωρή Δρίτσα, στην οποία διαβάζω:

Το μόνο σίγουρο είναι ότι γι’ αυτούς τους χαρακτηρισμούς και θα τον μηνύσω και θα τον ενάγω. Όταν αναφέρεται σ’ εμένα και ειδικά για την υπόθεση της Αίγινας να φτάνει μέχρι εκεί που φτάνει ο ίσκιος του.

Το μόνο σίγουρο, από τη δική μου σκοπιά που δεν υπεισέρχομαι στην ουσία του θέματος ούτε καταλαβαίνω από σκιές, είναι ότι ο κ. Κούγιας τα έμπλεξε εδώ με το στιγμιαίο και το διαρκές, εκτός αν έχει σκοπό να ενάγει τον κ. Δρίτσα πολλές φορές αλλά να τον μηνύσει μόνο μία. Με τα δικά μου μάτια, που δεν ξέρουν πολλά από νομική επιστήμη αλλά κάτι σκαμπάζουν από γραμματική, ήθελε να γράψει «θα τον μηνύσω και θα τον εναγάγω».

* Ναι, οι κουμπάροι στη Μεγαλόνησο μπορεί να λέγανε «θα τον ενάξω», που τουλάχιστον θα ήταν σαφέστερο χρονικά. Και μη μου πείτε ότι δεν το λένε, διότι σε νομικό κείμενο κυπριακό διαβάζω:

Περιοριστική οπισθογράφηση παρέχει στον υπέρ ου η οπισθογράφηση το δικαίωμα να δεχθεί πληρωμή της συναλλαγματικής και να ενάξει οποιοδήποτε μέρος αυτής το οποίο ο οπισθογράφος μπορούσε να ενάξει, αλλά δεν παρέχει σε αυτόν εξουσία να μεταβιβάσει τα δικαιώματα του ως υπέρ ου η οπισθογράφηση εκτός αν αυτή ρητά εξουσιοδοτεί αυτόν να ενεργήσει με τον τρόπο αυτό.

Μάσκες

Ένα από τα είδη που βρίσκονται σε έλλειψη στους καιρούς της πανδημίας, είναι και οι μάσκες -και όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά πανευρωπαϊκά.

Εξαντλήθηκαν το απολυμαντικό τζελ και οι μάσκες, πληροφορεί η επιγραφή.

Άκουγα σήμερα στο γαλλικό ραδιόφωνο επαγγελματίες της υγείας να παραπονιούνται ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα στον εφοδιασμό τους από το κράτος -και ότι χρειάζονται εκατομμύρια κομμάτια κάθε μέρα.

Σημειώνονται μάλιστα και κλοπές -χάθηκαν, ας πούμε, 12.500 μάσκες από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μονπελιέ.

Για τον απλό πολίτη που δεν έχει συμπτώματα, η μάσκα δεν ειναι απαραίτητη. Τη χρειάζεται όμως ο επαγγελματίας της υγείας, που έρχεται σε επαφή με δεκάδες ασθενείς. Μάσκα επίσης πρέπει να φορούν και όσοι έχουν συμπτώματα γρίπης, εφόσον δεν τους έχει γίνει τεστ για τον ιό -και εννοείται ότι πρέπει επίσης να φορούν όσοι είναι θετικοί στον ιό για να μην κολλήσουν τους γύρω τους.

Και ενώ η Ευρώπη είχε αρκετες εβδομάδες περιθώριο όσο η πανδημία βρισκόταν ακόμα στο στάδιο της επιδημίας, κι ήταν περιορισμένη στην Άπω Ανατολή, δεν το αξιοποίησε για να καλύψει τα κενά της -ούτε έδειξε, η ΕΕ εννοώ, κάποια αλληλεγγύη προς τα κράτη μέλη που είχαν πληγεί περισσότερο, ούτε κάποια προσπάθεια για συντονισμό των προμηθειών· μόνο χτες, πολύ αργά πια, κάτι σχετικό ανακοίνωσε η Κομισιόν.

Είναι περίεργο αλλά τόσες εβδομάδες που βλέπουμε το κακό να έρχεται δεν έγινε κάτι που, τουλάχιστον από μια πρώτη ματιά, φαίνεται αρκετά απλό. Να βρεθούν εργοστάσια που παράγουν άλλα είδη πχ υφάσματα αλλά έχουν τα κατάλληλα μηχανήματα, και να μετατραπούν τα μηχανήματα ώστε να παράγουν μάσκες, τις απλές τουλάχιστον. Κάτι τέτοιο έκανε η Ταϊβάν, που, όπως διαβάζω σε ένα, ασφαλώς διαφημιστικό αλλά και πάλι χρήσιμο, άρθρο, από τις αρχές Φεβρουαρίου έθεσε σε λειτουργία 60 μηχανές που μπορούν να παράγουν 1 εκατ. μάσκες την ημέρα. Εκεί, όλοι φορούσαν υποχρεωτικά μασκα. Ίσως όμως η «ελεύθερη οικονομία» μας να μην είναι συμβατή με τέτοιες επεμβασεις.