Si Malakas, ο προκατακλυσμιαίος Έλληνας

Ο Μαλάκας και η Μαγκάντα στη φιλιππινέζικη μυθολογία

Ο τροπικός τυφώνας που πέρασε από τα ιαπωνικά νησιά τις τελευταίες μέρες (νομίζω ότι τώρα έχει πια ξεθυμάνει) ονομαζόταν Malakas, πράγμα που όπως ήταν φυσικό προκάλεσε θυμηδία στα δελτία ειδήσεων και στα ιστολόγια που έγραψαν για το θέμα. Μερικοί που το έψαξαν περισσότερο, έγραψαν ότι malakas σημαίνει «δυνατός» σε κάποια γλώσσα της περιοχής του Ειρηνικού. Αυτό δεν είναι λάθος, αλλά δεν είναι όλη η αλήθεια. Αν θέλετε να μάθετε όλη την αλήθεια για τον Si Malakas, τον μυθικό γενάρχη των Φιλιππινέζων και την ελληνική καταγωγή του, διαβάστε παρακάτω. (Πρέπει βέβαια να πω ότι το άρθρο αυτό είναι βασισμένο σε παλιότερο κείμενό μου που υπάρχει στον ιστότοπό μου και στο βιβλίο μου Γλώσσα μετ’ εμποδίων).

Λοιπόν, ο γενάρχης των Φιλιππινέζων στη μυθολογία τους, το ανάλογο του Αδάμ δηλαδή ή του Δευκαλίωνα αν προτιμάτε, λέγεται Si Malakas και η καλή του, το αντίστοιχο της Εύας δηλαδή ή της Πύρρας αν προτιμάτε, λέγεται Si Maganda. Μάλιστα σύμφωνα με έναν μύθο ο Σι Μαλάκας ξεπήδησε, μαζί με την καλή του, από ένα καλάμι μπαμπού, όπως βλέπετε στην εικόνα. Malakas στην τοπική γλώσσα σημαίνει «δυνατός» ενώ Maganda σημαίνει «ωραία». Και ο τυφώνας, υποθέτω, πήρε το όνομά του από τον θρυλικό ήρωα, μια κι έχει την ίδια ορμητική δύναμη.

Διότι, ο μύθος του Si Malakas, ή και σκέτο Malakas, είναι ζωντανός στις σημερινές Φιλιππίνες όπως  μπορείτε να επαληθεύσετε με μια απλή αναζήτηση στο Διαδίκτυο, όπου, ας πούμε, θα τον βρείτε να φιγουράρει επάνω σε τισέρτ όπως αυτό της πλαϊνής φωτογραφίας -προσέξτε τη μικρότερη λεζάντα, Filipino power.

Ολοκάθαρα, οι Φιλιππινέζοι θεωρούν γενάρχη τους, δικόν τους, ήρωά τους τον Μαλάκας. Όπως υποψιαστήκατε, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η ηχητική ομοιότητα δεν μπορεί να είναι τυχαία.

Εμείς, οι απόγονοι του Μαλάκα, ξέρουμε την Αλήθεια. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο γενάρχης των Φιλιππινέζων ήταν προκατακλυσμιαίος Έλληνας που έφτασε με τα ελληνικά κοίλα πλοία και αποβιβάστηκε στα νησιά του Ειρηνικού για να τους μεταλαμπαδεύσει τον ελληνικό πολιτισμό. Κι ενώ οι άγλωσσοι ιθαγενείς είχαν μαζευτεί στην ακτή και κοίταζαν γεμάτοι θαυμασμό τους λεβεντόκορμους επισκέπτες, ο πλοίαρχος έλεγε με μεγάλη φωνή (μεταφράζω από τα προκατακλυσμιαία ελληνικά): Εμπρός παλικάρια μου να μεταλαμπαδεύσουμε την τρισχιλιετή μας γλώσσα σε τούτη τη μακρινή γωνιά, να μεταδώσουμε τα ιδεώδη της φυλής μας στους απολίτιστους αγρίους… Όπως ξέρετε όμως, η πειθαρχία δεν είναι το φόρτε της φυλής μας και ούτε τότε ήταν.

Κάποιος ναύτης, ασφαλώς πρόγονος του Θερσίτη, είπε στον διπλανό του:

–        Μας έπρηξε τούτος ο μαλάκας!

–        Ποιος είναι μαλάκας ρε; ρώτησε εξαγριωμένος ο πλοίαρχος που το άκουσε.

–        Συ, του απάντησε μεγαλόφωνα και θαρρετά ο Θερσίτης.

–        Εσένα θα σε κανονίσω μετά, είπε ο πλοίαρχος κι έδωσε τόπο στην οργή συναισθανόμενος τη σημασία της στιγμής.

Και πήδηξε στη χρυσή άμμο. Και οι άγλωσσοι ιθαγενείς, που είχαν ακούσει όλη τη στιχομυθία και ρούφηξαν τον Έλληνα Λόγο όπως το διψασμένο χώμα τις πρώτες σταγόνες της βροχής, έσπευσαν να στεφανώσουν με άνθη τον μακρινό πρόγονό μας, κραυγάζοντας ρυθμικά το όνομά του «Σι Μαλάκας!», «Σι Μαλάκας!», «Σι Μαλάκας!» και να τον λατρέψουν σαν θεόσταλτο γενάρχη τους. Όσο κι αν προσπάθησε αργότερα να τους μεταπείσει ο ηρωικός εκείνος πλοίαρχος ότι δεν λέγεται έτσι, η αλήθεια είναι ότι καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.

Γι’ αυτό και πιστεύω ότι όταν αναφερόμαστε στον μυθικό γενάρχη των Φιλιππινέζων πρέπει να τον γράφουμε «Συ Μαλάκας» για να διατηρούμε το ετυμολογικό ίνδαλμα της λέξης.

ΥΓ Για να μην παρεξηγηθώ και κυρίως για να μην δω το αρθράκι να δημοσιεύεται με καμάρι σε ελληναράδικα σάιτ, σπεύδω να διευκρινίσω ότι οι τελευταίες παράγραφοι (από το «Η ηχητική ομοιότητα… και μετά) είναι χιουμοριστικές. Η ατάκα για τους άγλωσσους ιθαγενείς είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο του καθηγητή κ. Θεοφανίδη. Ωστόσο, τα στοιχεία της εισαγωγής για τον μυθικό γενάρχη των Φιλιππινέζων είναι πέρα για πέρα αλήθεια. Το είχα ανακαλύψει πριν από κάμποσα χρόνια τυχαία στο Διαδίκτυο.  Το εύρημα το δανείστηκε και ο πατέρας μου Δημήτρης Σαραντάκος και το χρησιμοποιεί στο μυθιστόρημά του Τα έπη των Αριμασπών.