Χρυσαβγίτες στα νοσοκομεία

[Είχα πει ότι δεν θα ανέβαζα άρθρο για τεχνικούς λόγους, αλλά τελικά το πρόβλημα ξεπεράστηκε]

Ξεκινάω με μια διευκρίνιση ορθογραφικού χαρακτήρα, κυρίως για τους περιστασιακούς επισκέπτες του ιστολογίου: εδώ και λίγο καιρό, το ιστολόγιο έχει υιοθετήσει, ύστερα από πρόταση εκλεκτού φίλου, την ορθογραφία «Χρυσαβγίτες»,  με σκοπό να αποσυνδέσει ορθογραφικά-οπτικά το ναζιστικό μόρφωμα από την όμορφη λέξη «αυγή» και να το κάνει συναφές με τα αβγά. Βέβαια, η λέξη «αυγό/αβγό» έχει διπλή ορθογραφία, το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής προτιμά «αυγό» (κι εγώ μαζί του), ο Μπαμπινιώτης υιοθετεί την γραφή «αβγό» που είχε εισηγηθεί πρώτος ο Γ. Χατζιδάκις, ενώ στα σχολικά βιβλία βρίσκει κανείς και τους δύο τύπους (με συχνότερο το ‘αυγό’). Για τον πόλεμο αυτό των αυγών αξίζει να γραφτεί άρθρο, όχι όμως σήμερα. Πάντως, η γραφή «Χρυσαβγίτες» αυτό τον σκοπό έχει.

Ας περάσουμε στο θέμα μας. Τα ξημερώματα της 6ης Φεβρουαρίου, κλιμάκιο τραμπούκων της Χρυσής Αβγής (ομάδα 30 ατόμων, λένε τα ρεπορτάζ) εισέβαλε στο Παναρκαδικό Νοσοκομείο Τρίπολης και άρχισε να κάνει έλεγχο στις συνοδούς των νοσηλευόμενων, ζητώντας τους χαρτιά που να αποδεικνύουν ότι είναι μέλη του συλλόγου αποκλειστικών νοσοκόμων ή ότι έχουν συγγενική σχέση με τον νοσηλευόμενο. Οι αυτόκλητοι ελεγκτές μάλιστα έδιωξαν από το νοσοκομείο τέσσερις γυναίκες, μάλλον αλλοδαπές, θεωρώντας ότι είναι «παράνομες» αποκλειστικές νοσοκόμες και κακώς βρίσκονται εκεί. Την άλλη μέρα, η κυρία Ελένη Σιουρούνη, διοικήτρια του Παναρκαδικού Νοσοκομείου Τρίπολης, έδωσε κοινή (!) συνέντευξη τύπου με τοπικούς εκπροσώπους της Χρυσής Αβγής, στην οποία υποστήριξε ότι κάνουν κοινό αγώνα για να απαλλαγεί το νοσοκομείο από τις παράνομα εργαζόμενες αλλοδαπές αποκλειστικές νοσοκόμες, που επιπλέον δεν πληρώνουν φόρους και δεν κόβουν αποδείξεις, ενώ υπονόησε ότι κάποιες από αυτές μπορεί να είναι φορείς ασθενειών. Στη συνέχεια, πήρε το λόγο ο εκπρόσωπος του κλιμακίου τραμπούκων που εισέβαλαν στο νοσοκομείο και εξέθεσε τη μεθοδολογία της συμμορίας. Επειδή μπορεί να μην τα μεταφέρω αντικειμενικά, μπορείτε να δείτε το βιντεάκι της συνέντευξης:

Ο Ιατρικός Σύλλογος Τρίπολης καταδίκασε την ενέργεια, και τελικά ο αρμόδιος υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος, ο οποίος κατά σύμπτωση εκλέγεται στην Αρκαδία, ανακοίνωσε προχτές την αποπομπή της διοικήτριας [και όχι «της διοικητού» βέβαια, όπως γράφτηκε σε μερικούς ευπρεπιστικούς ιστότοπους]. Ίσως στην απόφαση της αποπομπής να βάρυνε το γεγονός ότι η διοικήτρια είχε πέρυσι διαταχθεί, με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, να επιστρέψει στην αρχική θέση της, στο ΤΕΙ Καλαμάτας, απόφαση η οποία τελεί υπό αναστολή εκτέλεσης, οπότε ίσως η αποπομπή να ήταν ένας εύσχημος τρόπος να λυθεί αυτό το πρόβλημα, αν και κατά τη γνώμη μου το γεγονός ότι η διοικήτρια ενός νοσοκομείου περιφρονεί τόσο απερίφραστα κάθε έννοια νομιμότητας αρκεί για να τη χαρακτηρίσει εντελώς ακατάλληλη για το αξίωμά της. Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, μια υποτιθέμενη παρανομία δεν αντιμετωπίζεται με μια δεύτερη, ακόμα χειρότερη, ούτε μπορούν αυτόκλητοι τραμπούκοι να παίρνουν τον νόμο στα χέρια τους. Η κυρία διοικήτρια όφειλε να καλέσει την αστυνομία αμέσως μόλις αντιλήφθηκε την εισβολή των τραμπούκων στο δημόσιο ίδρυμα που έχει την ευθύνη να διοικεί, ή να τους κάνει μήνυση αν το πληροφορήθηκε εκ των υστέρων, όχι να δώσει κοινή συνέντευξη με τους εκπροσώπους της συμμορίας!  Το κωμικό μάλιστα είναι ότι η ίδια παραδέχτηκε ότι οι συγγενείς των νοσηλευομένων διαμαρτύρονται όταν γίνονται τέτοιοι έλεγχοι και ότι κάποιες φορές συμβαίνει η υποτιθέμενη παράνομη αλλοδαπή να είναι σύζυγος του νοσηλευόμενου.

Υποτίθεται ότι η χρυσαβγίτικη επέμβαση έγινε ύστερα από καταγγελίες του τοπικού συλλόγου αποκλειστικών νοσοκόμων, που διαμαρτυρήθηκαν ότι «οι ξένες τους παίρνουν τις δουλειές». Χωρίς να το θεωρώ απίθανο, κάτι τέτοιο δεν έχει ακόμα τεκμηριωθεί, δεν έχω δει δηλαδή καμιά ανακοίνωση κανενός οργάνου των «νόμιμων» αποκλειστικών νοσοκόμων. Θα ήταν ενδιαφέρον πάντως να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει η διοίκηση του συλλόγου. Δεν αμφιβάλλω βέβαια ότι στα νοσοκομεία υπάρχουν και αποκλειστικές νοσοκόμες που δεν είναι μέλη του συλλόγου, αν θέλετε που δεν έχουν το κατάλληλο δίπλωμα ή την πιστοποίηση και απ’ όσο ξέρω υπάρχουν και αλλοδαπές γραμμένες στο σύλλογο όπως και Ελληνίδες μη πιστοποιημένες. Πριν ενσκήψει η οικονομική κρίση, υπήρχε δουλειά για όλες [χρησιμοποιώ έμφυλο τύπο γιατί νομίζω ότι είναι όλες γυναίκες], πιστοποιημένες και όχι. Σήμερα, για πάρα πολλές οικογένειες η αμοιβή μιας πιστοποιημένης αποκλειστικής νοσοκόμας είναι απαγορευτική (κάπου 80 ευρώ για την οχτάωρη βάρδια). Αν δεν υπάρχουν σύζυγοι, παιδιά και άλλοι συγγενείς για να σταθούν πλάι στον άρρωστο για τη διάρκεια της νοσηλείας του, προκρίνεται η λύση της μη πιστοποιημένης αποκλειστικής νοσοκόμας, που είναι πολύ φτηνότερη (50 ευρώ το οχτάωρο, έχω ακούσει, ίσως και λιγότερα). Κάποιες φορές, η κοπέλα που δούλευε οικιακή βοηθός στο σπίτι του ασθενή πριν νοσηλευτεί αναλαμβάνει χρέη συνοδού του στο νοσοκομείο. Πάντως, από όσα ακούω, δεν είναι μόνο οι αλλοδαπές ή μόνο οι μη πιστοποιημένες που δεν κόβουν απόδειξη.

(Παρένθεση: Κανονικά βέβαια ο θεσμός της αποκλειστικής νοσοκόμας, πιστοποιημένης ή όχι, δεν θα έπρεπε να υπάρχει, με αυτή τη μορφή και σε αυτή την έκταση. Δεν έχω μεγάλη εμπειρία από δημόσια νοσοκομεία της Δυτικής Ευρώπης (ας πουν όσοι έχουν), αλλά νομίζω ότι σε άλλες χώρες σχεδόν δεν υπάρχουν -παρά μόνο νοσοκόμες για επισκέψεις στο σπίτι).

Κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει υποκριτική την αγανάκτησή μου με την χρυσαβγίτικη πρωτοβουλία: αφού υπάρχει μια παράτυπη κατάσταση (μη πιστοποιημένες εργαζόμενες που δεν πληρώνουν φόρο για την αμοιβή τους) τι πειράζει αν διορθωθεί έστω και με παράτυπα μέσα; Για να δούμε το αδιέξοδο της λογικής αυτής και τους ασκούς (πολλούς ασκούς) του Αιόλου που ανοίγει, ας την προεκτείνουμε λίγο. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ίσως και το ένα τρίτο των αυτοκινήτων είναι ανασφάλιστα, πράγμα που όχι μόνο προκαλεί μεγάλη διαφυγή εσόδων στο κράτος, αλλά και γεννάει κινδύνους για την ασφάλεια των οδηγών και των πεζών. Γιατί να μην γίνονται και μπλόκα στους δρόμους από αυτόκλητους υπερασπιστές της οδικής νομιμότητας, που θα ζητάνε χαρτιά; Τόσες και τόσες οικιακές βοηθοί δουλεύουν αδήλωτες. Πότε θα αρχίσουν τα τάγματα εφόδου να χτυπάνε κουδούνια, να μπαίνουν στα σπίτια και να πετάνε έξω τις παράνομες; Πόσο μακριά είναι η εποχή που οι χίτες ζητούσαν ταυτότητες στο δρόμο, που οι συμμορίες έμπαιναν στα τρένα, κατέβαζαν κάτω τους αριστερούς και τους εκτελούσαν επιτόπου (όπως, ας πούμε, οι Σούρληδες τον Κώστα Βιδάλη το 1946);

Και μήπως η παράνομη επέμβαση των Χρυσαβγιτών λειτουργεί υπέρ των άνεργων ημεδαπών; Όχι βέβαια, αν κρίνουμε από άλλες περιπτώσεις, όπου οι Χρυσαβγίτες, με τα άτυπα «γραφεία εργασίας» που έχουν στήσει, αναγκάζουν εργοδότες να διώχνουν τους αλλοδαπούς που δουλεύουν στη μαύρη για ένα κομμάτι ψωμί -και φέρνουν στη θέση τους Έλληνες που δουλεύουν στη μαύρη για ένα κομμάτι ψωμί, δηλαδή στην πράξη κατεβάζουν με τη βία τα μεροκάματα.

Επειδή είχα κάποια τεχνικά προβλήματα με τη σύνδεσή μου, το σημερινό άρθρο είναι γραμμένο βιαστικά και πολύ πιθανό να παραλείπω πτυχές του θέματος που θα έπρεπε να αναφερθούν -σας παρακαλώ να τις συμπληρώσετε. Ήθελα περισσότερο να τονίσω ότι βρίσκω εντελώς απαράδεκτη την υποκριτική «πάταξη της παρανομίας» από τάγματα εφόδου, κάτι που για μένα είναι αδιανόητο και το θεωρώ χειρότερο από σχεδόν όλες τις άλλες εκδηλώσεις της Χρυσής Αβγής. Εδώ κλείνω, κάπως απότομα, περιμένοντας να ακούσω τις γνώμες σας.