Η σιλικόνη του Βηματοδότη και άλλα μεζεδάκια
Posted by sarant στο 13 Οκτωβρίου, 2010
Αρκετό καιρό έχω να σερβίρω μεζεδάκια, ορίστε λοιπόν μερικά που μάζεψα απ’ όσα γράφτηκαν τις τελευταίες μέρες σε εφημερίδες και Διαδίκτυο.
Το πρώτο, που το έβαλα και στον τίτλο, το εντόπισε ο φίλτατος Σκύλος της Βάλια Κάλντα στα σχόλια άλλης άσχετης συζήτησης. Μια από τις θεωρούμενες εγκυρότερες παραπολιτικές στήλες σε μια από τις θεωρούμενες σοβαρότερες εφημερίδες, ο Βηματοδότης δηλαδή, έγραψε χτες για το ταξίδι της Υπουργού Παιδείας στη Σίλικον Βάλεϊ, στην Καλιφόρνια: Συγκεκριμένα, μου λένε ότι ένας από τους στόχους του ταξιδιού είναι να πείσει η Αννα 55 Ελληνες που διαπρέπουν στην Κοιλάδα της Σιλικόνης να συνεχίσουν την καριέρα τους στην Ελλάδα!
Το λάθος είναι συνηθισμένο, και έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτό, αλλά περίμενα να το ξέρει ο Βηματοδότης. Λοιπόν, στη Silicon Valley το silicon σημαίνει πυρίτιο, που χρησιμοποιείται στα τσιπάκια των υπολογιστών, άρα Κοιλάδα του Πυριτίου. Η σιλικόνη είναι siliconE, και το ένα επιπλέον γράμμα κάνει μεγάλη διαφορά. Η σιλικόνη άλλες χρήσεις έχει -το αστείο είναι ότι στην Καλιφόρνια υπάρχει και Κοιλάδα της Σιλικόνης (Silicone Valley), η Κοιλάδα του Σαν Φερνάντο, που θεωρείται το Χόλιγουντ του πορνογραφικού κινηματογράφου, αλλά δεν νομίζω να υπάρχουν 55 Έλληνες που να δουλεύουν εκεί και να θέλουν να παλιννοστήσουν.
Όμως, στο ίδιο, το χτεσινό κείμενο του Βηματοδότη υπάρχει κι άλλο μαργαριτάρι, όχι μεταφραστικό. Διαβάζουμε ότι: Ευρωβουλευτές του ΛΑΟΣ ανάγκασαν τον κ. Χούλιο Ιγκλέσιας να ακυρώσει μια «αρπαχτή» που επρόκειτο να κάνει στις 16 Οκτωβρίου σε ξενοδοχείο των Κατεχομένων. Οι διώκτες του Χούλιο είναι οι κκ. Κ. Αϊβαλιώτης, Η.Πολατίδης, Ι.Κοραντής, Γ. Ανατολάκης και Α. Χρυσανθακόπουλος, οι οποίοι κατήγγειλαν την «αρπαχτή» στον πρόεδρο της Κομισιόν κ. Ζοζέ Μπαρόζο και στον πρόεδρο του Ευρωκοινοβουλίου κ. Γέρζι Μπούζεκ.
Πιο κάτω, ο Βηματοδότης μάς πληροφορεί ότι ανάλογη αντίδραση ευρωβουλευτών του ΛΑΟΣ προκάλεσε και την ακύρωση «αρπαχτής» της κυρίας Τζένιφερ Λόπεζ πριν από λίγους μήνες.
Όμως, αυτοί δεν είναι ευρωβουλευτές (αν είχε φτάσει το ΛΑΟΣ να εκλέγει 5 ευρωβουλευτές στους 22 δεν θα πήγαιναν καθόλου καλά τα πράγματα!), είναι βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου. Ευρωβουλευτές του ΛΑΟΣ είναι δύο, η κ. Τζαβέλα και ο κ. Σαλαβράκος. Το πιο σοβαρό είναι ότι ο Βηματοδότης χρεώνει πιστώνει αποκλειστικά στους λαοτιανούς βουλευτές την επιτυχία, ενώ και για τις δύο επισκέψεις είχε γίνει μεγάλη κινητοποίηση ελληνοαμερικανικών οργανώσεων, και ασφαλώς η δική τους έντονη δραστηριότητα έκανε τους δυο αστέρες να το ξανασκεφτούν, πολύ περισσότερο απ’ό,τι το διάβημα των λαοτιανών βουλευτών στον Μπαρόζο. Ίσως όμως ο Βηματοδότης να μην έβρισκε άλλη ευκαιρία για να παινέψει το κόμμα που κρατάει υπεύθυνη στάση…
Διάλειμμα με κάτι πολύ αστείο, που το ψάρεψε ο Ζάζουλας στη Λεξιλογία. Κανονικά, δεν συνηθίζω να επισημαίνω τα λάθη που κάνουν τα μηχανάκια που μεταφράζουν αυτόματα, αλλά με αυτό εδώ γέλασα πολύ. Από σελίδα με εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες, μεταφρασμένη από μηχανάκι:
δεκάποδα ή Δεκάποδα (κυριολεκτικά σημαίνει «δέκα που πληρώνονται») είναι μια διαταγή καρκινοειδή μέσα στην κατηγορία Malacostraca, συμπεριλαμβανομένων πολλών γνωστών ομάδων, όπως αστακοί, καβούρια, αστακοί, γαρίδες και γαρίδες. Τα περισσότερα δεκάποδα είναι οδοκαθαριστές.
Καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή -αφού πληρώνονται κιόλας.
Πάμε παρακάτω. Γελάω καμιά φορά με όσους γράφουν στα ξένα μια λέξη, για να κάνουν επίδειξη αγγλομάθειας, και… τη γράφουν λάθος. Στη χτεσινή του στήλη ο Στάθης, όχι όμως για επίδειξη αγγλομάθειας αλλά για να τονίσει τις εξωθεσμικές παρεμβάσεις ξένων παραγόντων, βάλθηκε να γράψει με λατινικό αλφάβητο όσο περισσότερους όρους μπορούσε, μεταξύ αυτών και το φαστ τρακ, την ταχεία διαδικασία έγκρισης επενδύσεων που προσπερνά ενοχλητικούς όπως το Συμβούλιο Επικρατείας. Μόνο που το έγραψε fast truck. Όμως η διαδρομή είναι track. Truck είναι το φορτηγό, fast truck το τρελό φορτηγό, με τα φρένα σπασμένα. (Κι αν σας πουν ότι έχει ελληνική ρίζα η λέξη αυτή, μην σκεφτείτε τον Γκας Πορτοκάλος: τροχός).
Σε σημερινό άρθρο στο protagon.gr, ο Σπύρος Σεραφείμ ασχολείται με διάφορες λέξεις της επικαιρότητας, και γράφει: Πώς λέγεται αυτός που χρωστάει πολλά δανεικά; Αυτός που «χρωστάει της Μιχαλούς». Αυτή η λαϊκή έκφραση συνδέεται με το Ναύπλιο. Εκεί, μετά την επανάσταση του ’21, υπήρχε μια ταβέρνα που ανήκε σε μια γυναίκα, τη Μιχαλού. Η Μιχαλού είχε το προτέρημα να κάνει «βερεσέδια», αλλά υπό προθεσμία. Μόλις εξαντλείτο η προθεσμία – και η υπομονή της – «στόλιζε» τους χρεώστες της με «κοσμητικά» επίθετα. Όσοι τα άκουγαν, ήξεραν καλά ότι αυτός που δέχεται τις «περιποιήσεις» της, «χρωστάει της Μιχαλούς».
Θα δεχτώ ότι η έκφραση «χρωστάει της Μιχαλούς», πέρα από την αρχική σημασία της, που είναι «δεν είναι στα καλά του, είναι τρελός», έχει πάρει και δεύτερη σημασία, «χρωστάει πολλά». Δεν είναι εκεί η ενόχλησή μου, αλλά με ενοχλεί που εξακολουθεί να αναπαράγεται ο μύθος της ταβερνιάρισσας από τ’ Ανάπλι του 1830. Όπως έχω ξαναγράψει (και όχι μόνο μία φορά) η φράση εμφανίζεται σε κείμενο γραμμένο στην Πόλη πριν από το 1820.
Στο ίδιο άρθρο, στην τελευταία παράγραφο, κι αφού προσπεράσω τον παράξενο ορισμό «Χρεοκοπία είναι η αξιόποινη πτώχευση» (κάτι μέσα μου μού λέει ότι δεν είναι έτσι), διαβάζω τις τέσσερις προηγούμενες ελληνικές χρεοκοπίες, 1827, 1843, 1893 και 1932 και τη σοφή παρατήρηση του αρθρογράφου: Τότε, ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης ήταν ο τελευταίος υπεύθυνος χρεοκοπίας. Σοβαρά; Αλλά ο Δηλιγιάννης πέθανε το 1905 ή 1906, πώς μπορεί να είναι υπεύθυνος για τη χρεοκοπία του… 1932 επί πρωθυπουργίας Βενιζέλου; Ούτε στην προηγούμενη χρεοκοπία, του 1893, ήταν πρωθυπουργός ο Δηλιγιάννης -ήταν ο Τρικούπης, που είπε και το γνωστό άλλωστε «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν». Ο Δηλιγιάννης είχε ανατραπεί με «ήπιο πραξικόπημα» ένα χρόνο νωρίτερα, αλλά πράγματι θεωρήθηκε από πολλούς ιστορικούς υπεύθυνος για τη χρεοκοπία.
Κι ένας γουστόζικος κατάλογος από τον σημερινό Στάθη:
Μπαρούφες, παρλαπίπες, πομφόλυγες, αερολογίες, κενολογίες, παπαρδέλες, μπαλαφάρες, μπούρδες, μωρολογίες, ανοησίες, κοτσάνες, χαζομάρες, παπάρες, αρλούμπες, σάχλες, όχι δεν άνοιξα το Λεξικό, απλώς αλίευσα τις ως άνω λέξεις δημοσιευμένες στις εφημερίδες κατά το τελευταίο δεκαπενθήμερο (κι όχι άπαξ η κάθε μία). Α! ξέχασα, και: τρίχες…
Μαζί με τις «τρίχες» ο κατάλογος έχει 16 λέξεις, όλες καλοδιαλεγμένες. εκτός ίσως από τις μπαλαφάρες (διότι μπαλαφάρα είναι κανονικά θεατρικό υπο-είδος).
Και το ερώτημά μου: Πόσες ακόμα συνώνυμες ή περίπου λέξεις μπορούμε να προσθέσουμε στον κατάλογο; Μπορούμε να προσθέσουμε άλλες τόσες; (Πολύ δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο). Προσοχή, δεν μετράνε οι πολυλεκτικοί σχηματισμοί (άρα, όχι: άρες μάρες κουκουνάρες ή άρρητα αθέμιτα) και δεν μετράνε και οι μη δημοσιεύσιμες σε εφημερίδα λέξεις (άρα, όχι: μαλακίες, πίπες κτλ.) Μετράνε όμως οι αρχαίες, αν δικαιολογούνται, όπως και οι τοπικές, ιδιωματικές κτλ.
Κάνω την αρχή με ένα εύκολο: σαχλαμάρες και ένα κυπριακό: λαφαζανιές. Η σειρά σας, άλλες δεκατέσσερις μείνανε!
philalethe00 said
Χμ… Ακριτομυθίες, παπάτζες (αγρινιώτικο, ειδικότερης χρήσης). 😀 A, και αρλούμπες(ιταλικό) ή αρλουμπολογίες, όπως το είχα γράψει κι’ εγώ κάπου. Καλησπέρα, αγαπητέ, κι’ ευχαριστούμε για την μετά πάθους ανάγνωση των εφημερίδων· δικαιώνεται αυτόχρημα, θα έλεγα… 🙂
Luc said
Κασμέρια (κοζανίτικης προέλευσης)
sarant said
1: Εσύ όμως Φιλαλήθη, δεν με διαβάζεις προσεχτικά, οι αρλούμπες ήταν ήδη στον κατάλογο και τις αρλουμπολογίες δεν τις μετράω. Τα άλλα δύο δεκτά, όπως και τα κασμέρια.
Να βάλουμε και τα μασάλια;
Alfred E. Newman said
>Το πιο σοβαρό είναι ότι ο Βηματοδότης χρεώνει αποκλειστικά στους λαοτιανούς βουλευτές την επιτυχία,<
Προκειμένου για επιτυχία μήπως το "πιστώνει" είναι καταλληλότερο ρήμα;
(Αν έχει ξανα-τεθεί το θέμα συγχωρήστε μου την άγνοια και ενδεχομένως το camembert.
sarant said
Νομίζω ότι το «χρεώνω» χρησιμοποιείται και με θετικά, αλλά ο Αλφρέδος έχει πάντα δίκιο, οπότε το διόρθωσα με τρόπο που να φαίνεται, για να σχολιάσουν κι άλλοι.
Alfred E. Newman said
Συνεισφορά με μερικά «ανεμώλια έπη»:
κουραφέξαλα
μπουρμπουλήθρες
σοφιστείες
μπαγκατέλες
σαχλαμάρες
πίπες
βερμπαλισμοί
αεροκοπάνισμα
ακριτολογία
τσαμπούνησμα
Ας γράψει και κάποιος άλλος!
Μαρία said
>Να βάλουμε και τα μασάλια;
Όχι βέβαια.
Να βάλουμε όμως τον ελληνοπρεπή λήρο.
Σκύλος της Β.Κ. said
Πέφτεις έξω, Νικοκύρη, για το αν διαπρέπουν Έλληνες και Ελληνίδες στην Κοιλάδα της Σιλικόνης: Η Σάσα Γκρέι, (http://en.wikipedia.org/wiki/Sasha_Grey), γεννηθείσα το 1988 ως Μαρίνα Άννα Χατζή, διαπρέπει στη βιομηχανία πορνό. Κι ας μην έχει δράμι σιλικόνη πάνω της το κορίτσι μας! Δείτε μόνο τις βραβεύσεις της και θα με καταλάβουτε! http://en.wikipedia.org/wiki/Sasha_Grey
Γιατί όταν εμείς γυρνάγαμε τσόντες, οι άλλοι ήσαν ακόμα πίσω από το γουρούνι, που ‘λεγε και η γιαγιά μου!
Μαρία said
6 Πιπέρι για τις πίπες.
voulagx said
Ναι, αλλα η «Μπαλαφαρα των Τεσσαρων» ητο ετερον αντικειμενον! Φωτεινη εξαιρεση!
Alfred E. Newman said
@9
Τρία μόνο ελαφρυντικά.
Πρώτον είναι πάγια δημοσιογραφική ορολογία για τα σύντομα αερολογηματώδη μικρά κείμενα συνήθως στις παραπολιτικές στήλες.
Δεύτερον έβαλα τη λέξη στη μέση ώστε να μη δίνει πολύ στόχο.
Τρίτον -και σημαντικότερο- αποτελεί hommage στον Magritte http://en.wikipedia.org/wiki/File:MagrittePipe.jpg
silia said
Ματαιολογία
Αεροκοπάνισμα (Θράκη)
Ακριτολογία
Βερμπαλισμός (=άνευ περιεχομένου)
Αβυδηνόν επιρρόφημα (=άκαιρος ομιλία) … Ουπςςς… αυτό είναι διλεκτικός σχηματισμός … τώρα όμως , το έγραψα και … ας το πάρει το ποτάμι)
Μαρία said
Οι κοινές βλακείες γιατί λείπουν απ’ τον κατάλογο; Ή απαγορεύονται, επειδή θυμίζουν τις μαλακίες;
11 Αλφρέδο, αυτές τις χρεώσεις και πιστώσεις, που μ’ εκνευρίζουν, πώς τις έγραφες παλιότερα, ρε παιδί;
Leximaniac said
σαχλαμπούχλες, κουλά,περιττολογίες, ακριτολογίες, ακριτοέπεια;
pandespani said
βλακείες
ηλιθιότητες
pandespani said
μετράνε και τα:
κουταμάρες
ατοπίες
?
Alfred E. Newman said
Μαρία
Φοβούμαι έτσι πάντα 😆
Μέρος πρέπει να οφείλεται στο dna και μέρος σε παιδικά τραύματα όταν στα 12 διάβαζα γλωσσολογικές ασκήσεις του Τριανταφυλλίδη και υφιστάμην τεστ νοημοσύνης του Σακελλαρίου.:twisted:
Alfred E. Newman said
Ξανά
😈
Akyla said
Μπαρμπούτσαλα
Alfred E. Newman said
A! και Μαρία ευχαριστώ για το «παιδί» εκτός και αν είναι σύντμηση του «Παλίμπαις».
sarant said
Ευχαριστώ όλους, τα περισσότερα που γράψατε μετράνε, σχεδόν όλα, συνεχίστε!
Περιέργως λείπουν οι παλάβρες και οι παλαβομάρες.
Alfred E. Newman said
κουτουράδα
παλαβομάρα
παλαβάδα
μπουνταλοσύνη
ζαβομάρα
χαζομάρα (για όλους μας) χαζαμάρα (για την Ιμόρ).
ξεμπουριά
χοντροκεφαλιά
βουβαλοσύνη
(με ευχαριστίες στον Πέτρο Βλαστό).
Τσαλαπετεινός said
φούμαρα;
παλάβρα;
φαντασιοκοπήματα;
καλησπέρα (χωρίς ερωτηματικό)
Μαρία said
17 Λεξιλογικές λέγονται οι ασκήσεις, παιδί μου.
Οι χρεωπιστώσεις είναι των τελευταίων χρόνων, εκτός κι αν έκανες οικονομικό ρεπορτάζ, που δεν το νομίζω.
pandespani said
κουζουλάδες
& μωρίες (αν και συνώνυμο του μωρολογίες)
κουφά- κουφαμάρες (?)
sarant said
22:
Ναι, αλλά πρόσεξε ότι δεν σηκώνουν πληθυντικό όλα όσα παραθέτεις, διότι περιγράφουν μια κατάσταση (βουβαλοσύνη, μπουνταλοσύνη). Ενώ μπορείς να πεις: γράφει/λέει παλαβομάρες, τρίχες, σαχλαμάρες, και όλα τα άλλα, δεν μπορείς να πεις: γράφει μπουνταλοσύνες, θαρρώ.
Alfred E. Newman said
24
Προφανώς θυμάσαι καλύτερα (και λόγω επαγγέλματος εικάζω). Τα φυλλάδια τα έχω παρά τα χρόνια που πέρασαν αλλά δεν τα συμβουλεύτηκα πριν γράψω.
Εντυπωσιάζομαι που σε έπιασα χωρίς πλήρη ενημέρωση για πρώτη φορά. Πώς και έγινε αυτό;
Το 1969 ήμουν συντάκτης στην ημερήσια οικονομική εφημερίδα «Χρήμα» και στο περιοδικό «Τεχνοκρατία». Ακόμα και σήμερα, αν και συνταξιούχος, έχω δική μου σελίδα τα τελευταία 13 χρόνια σε μηνιαίο οικονομικό περιοδικό.
Alfred E. Newman said
η θεία Γούγλη μου επιβεβαιώνει ότι έχει αρκετή συχνότητα η λέξη
μακακίες
(αν και θέλησε να με παραπέμψει στην εύλογα εναλλακτική λέξη την οποία όμως ο «φίλος» σου ο Στάθης την καταγράφει πολύ συχνά στα κείμενα και τα σκίτσα του).
Μαρία said
28 Καθιερώθηκε μάλλον μετά το μακάκα του Λαζόπουλου.
27 Ε δεν σου έκανα και φάκελο! Μ’ ενδιαφέρουν τα άλλα γραπτά σου.
Στράβων Αμασεύς said
(ουσ.τα) παλαλά – (επιρ.τα) παλαλοσύνιας
ο ζαντός- τα ζαντά (λόγια)
εύκαιρος (άδειος) – εύκαιρα
ξεροκεφαλιές
παράλογο-παραλογισμός
αηδίες
ότι να ‘ναι
τούβλο (ξεροκέφαλος) – τούβλα (πετιούνται από στόματα)
και φυσικά τα (μετά συγχωρήσεως) σκατά
Ηλεφούφουτος said
«Το λάθος είναι συνηθισμένο, και έχουμε ξαναγράψει γι’ αυτό, αλλά περίμενα να το ξέρει ο Βηματοδότης. Λοιπόν, στη Silicon Valley το silicon σημαίνει πυρίτιο, … άρα Κοιλάδα του Πυριτίου.»
Θα έλεγα ότι είναι λάθος που προδίδει την κουλτούρα αυτού που το κάνει, ότι δηλαδή τρέφεται με πολλά κουτσομπολίστικα έντυπα και λάιφ-στάιλ. Πάντως δύο δεκαετίες πριν, όταν για σιλικόνη δεν μιλούσε κι η κουτσή Μαρία, το λάθος δεν θα ήταν τόσο συχνό. Αν μη τι άλλο θα άνοιγε λεξικό ο συντάκτης.
Μισιρλού... said
Καλησπέρες !
[i][& καλώς τον Αλφ… δεν είπαμε ευχές για καλό χειμώνα!][/i]
Και γιατί, περικαλώ, δε μπορούμε να πούμε : [b]»αρχίδια καλαβρέζικα»[/b] ; ( που είναι ο ακριβής ορισμός τού ζητούμενου συνώνυμου; )
Ή μάλλον, για νάναι μονολεκτικό και εφημεριδιάρικο, ας ειπωθεί :
[b]»Καλαβρόρχεις»[/b] !!!
😆
Μισιρλού... said
Ωχχχ! δεν έγινε καλά το ξαλμύρισμά μου… Πάλι λάθος κώδικα έβαλα!
Νικοκύρρρρ, κάνε κάτι παλικάρι μου !
george said
Προσθέτω και το μούφα (η) – μούφες (οι)!
Μισιρλού... said
Χεχεεεε! Πήγα στο σλανγκ.γρ για να δω τι γράφουνε για τα Καλαβρέζικα, και βρήκα μια άλλη λέξη!!!
Παραποιώντας τη λιγουλάκι, στο γένος, φτιάχνουμε μια εξαιρετική λέξη :
Αρχιδέες !!!
(και μυριστική και …ιδεολογική)
ο Μήτσος said
@33 κορίτσι από την Αίγυπτο,
πρέπει να πακετάρεις τα tags σου με και όχι []
ο Μήτσος said
την πάτησα και εγώ 🙂 ήθελα να πω με < > και όχι [ ]
Μισιρλού... said
#37 Μερσί Μήτσο μ’ 😀
Το θυμήθηκα κατόπιν…
ο Μήτσος said
άλλη μία…. < > αντί [ και ]
Alfred E. Newman said
Μισιρλού Καλώς τη dj ❗
Πολύ θάθελα να ήξερα τι έκανες το καλοκαίρι οπότε οι υπόλοιποι κρατούσαμε το μαγαζί και ήρθες φορτσάτη!
Η «κομψή» «επιστημονική» μονολεκτική εκφώνιση είναι «ορχεσιν». (Ίδε και χρήστες στην οικογένεια Αποστολίδη– Ηρακλή και Ρένο).
ΥΓ Τώρα θυμήθηκα ότι στο Δημοτικό είχα ένα συμμαθητή με το επώνυμο Μισιρλής.
philalethe00 said
@sarant
Σωστότατο. Ζητώ ταπεινά συγγνώμην. Αν μετράνε και τα άλλων γενών, προσθέτω: φλήναφοι, φληναφήματα, τσαμπουνήματα (εξ ου και το «τι μας τσαμπουνάς» κ.τ.ό., το ξέρω λίγο διαφορετικά από τον Αλφρέδο, εφ’ ω και η καταχώρησις), φανφάρες, χαζά(σκέτο, μου τό’λεγε ένας φίλος για κάποιον συσκευασμένο καφέ «τι τα πίνεις αυτά τα χαζά;» 😀 ).
@Μαρία
Ξέρεις την έκφραση «ωσεί λήρος»; Είναι από ένα κείμενο που χρησιμοποιεί την «πιο προλεταριοποιημένη γλώσσα της εποχής», κατα τον Λ. Γκεμερέυ. 😉 Φιλική παρατήρησις. 🙂
Stazybο Hοrn said
Η Αννούλα στην κοιλάδα της σιλικόνης:
– Γιατί βγάλατε τελείως την πληροφορική απ’ το λύκειο; Αφού ξέρουμε ότι στις παρακάτω ηλικίες υπολογιστής ίσον παιχνίδι μόνο. Με τι δεξιότητες θα μπαίνουν τα παιδιά στο πανεπιστήμιο;
– Μα κάναμε το ψηφιακό σχολείο. Και τα παιδιά θα τη μαθαίνουν όλη την πληροφορική τα παιδιά στο δημοτικό και το γυμνάσιο. Θα παίρνουν και δίπλωμα!
(2:04-5:25)
Μαρία said
>Ξέρεις την έκφραση “ωσεί λήρος”;
Με δυο Μαρίες μέσα, πώς να μη την ξέρω. Αλλά πού το αναφέρει ο μακαρίτης ο Λαυρέντιος όχι.
philalethe00 said
@Μαρία
Δεν πειράζει: Στο «Η δύση της Δύσης» το λέει. [Και εγώ που υποτίθεται τα ψάχνω αυτά, το βρήκα προ μηνών σε κάποιο σκονισμένο ράφι του «Ιανού» με την βοήθεια των ευσυνείδητων ανθρώπων που εργάζονται εκεί. 🙂 ]
Τώρα που το θυμήθηκα, «ληρωδίες»! Και, ακόμη, «βλακεύματα».
ο Μήτσος said
@42
είναι απελπιστική η κοροϊδία πλέον!
Μαρία said
44 Το έχω διαβάσει πολύ παλιά και κάπου το δάνεισα.
Κορνήλιος said
«(αν είχε φτάσει το ΛΑΟΣ να εκλέγει 5 ευρωβουλευτές στους 22 δεν θα πήγαιναν καθόλου καλά τα πράγματα!)»
γιατί, τώρα δηλαδὴ πᾶνε καλὰ τὰ πράγματα;
#7 τὰ μασάλια δὲν τὰ ξέρω ὡς ἀρνητικὰ νοηματοδοτημένα.
Ἐκεὶ στὴν κοιλάδα τοῦ πυριτίου δὲν ἦταν ποὺ πρὶν χρόνια κάτι παλαβοὶ αὐτοκτόνησαν ὁμαδικὰ γιὰ νὰ τοὺς πάρῃ ἔνα UFO στὸν παράδεισο;
Κορνήλιος said
παρόραμα:ἐκεῖ
silia said
Αδολεσχία
Λογοδιάρροια
Λίμα
Πομφόλυγες (μεταφορικά)
Φληναφήματα
Βαττολογία
Βατταρισμοί
Θρασύμαχος said
«… αφού προσπεράσω τον παράξενο ορισμό “Χρεοκοπία είναι η αξιόποινη πτώχευση” (κάτι μέσα μου μού λέει ότι δεν είναι έτσι), …»:
Σωστός ο μέσα σου, η σκέτη χρεωκοπία είτε των κρατών είτε των εμπόρων είναι αυτό ακριβώς που καταλαβαίνουμε όλοι μας και φυσικά δεν είναι αξιόποινη, αξιόποινη είναι ειδικά και μόνον η λεγόμενη ΔΟΛΙΑ χρεωκοπία, δηλαδή το να το κάνεις επίτηδες κρύβοντας πλούτο ώστε να μην ξεπληρώσεις τα χρέη (βρε μπας και έχει κάνει ακόμη κι αυτό η πονηρή μας πατρίς;)
Κορνήλιος said
ὅποτε ἀκούω γιὰ λήρους μοὔρχεται αὐτομάτως στὸν νοῦ ὁ στίχος τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου:
Κήρυκες θεοφόροι γεγονότες οἱ Μάγοι, ὑπέστρεψαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ἐκτελέσαντές σου τὸν χρησμόν καὶ κηρύξαντές σε τὸν Χριστὸν ἅπασιν, ἀφέντες τὸν Ἡρώδην ὡς ληρώδη μὴ εἰδότα ψάλλειν
τὸ μπαροῦφες εἰπώθηκε;
καὶ μιὰ χωριάτικη λέξι ποὺ εἶδα γραμμένη μὲ τὸ νόημα ἀνόητα, χαζὰ λόγια: κασμιρλίκια
sarant said
Πολύ ωραία συγκομιδή, εντυπωσιάζομαι. Θα τα μαζέψω και θα κάνω ανάρτηση -αλλά όχι σήμερα ή αύριο.
Οπότε, μπορείτε να προσθέσετε κι άλλα.
Κορνήλιε, τα κασμιρλίκια πρέπει να είναι συγγενικά με τα κασμέρια (σχ. 2)
41: Και «μη λες χαζά» λέμε, Φιλάληθες!
30: Τα ζαντά τα ήξερα κι εγώ, Ώστραβον!
Περσικής ή αρχαιοελληνικής ετυμολογίας, οι γνώμες διίστανται.
[Δυο αρχαίες κλητικές σε ένα σχόλιο, καλύψαμε τη συνιστώμενη δόση της δεκαετίας 🙂 ]
sarant said
50: Ευχαριστώ για την επιβεβαίωση, Θρασύμαχε!
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
σιουφίνες (γιανιώτικο)
Μιλώντας για όρχεις, δεν επιβάλεται πάντα η χρήση δυικού αριθμού; τὼ ὄρχει, τοῖν ὀρχέοιν κλπ.
ο Μήτσος said
«λέει αέρες» λένε στην Κρήτη
Μαρία said
Α ρε Ηλεφού, ξεχάσαμε τον αστρονόμο:
«Το ραπόρτο μου πως θα γένει ρεδίκολλο το ξέρω, κι είμαι περσουάζος, γιατί θα ‘ναι γιομάτο κογιοναρίες
Δύτης των νιπτήρων said
Ξέρω ότι σπάω την αλυσίδα, αλλά διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα δεκάποδα, τους πληρωμένους οδοκαθαριστές, και έχω ξεραθεί στο γέλιο.
Μαρία said
μαύρη μαυρίλα πλάκωσε πάλι
Δύτης των νιπτήρων said
μαυρίλα ενδημική και μεταδοτική… 🙂
Μαρία said
Έχουμε προσβληθεί απο πυριτίαση.
sarant said
Μαρία, όταν κλείνουμε τα μαύρα, *πρώτα* βάζουμε την κάθετη / και μετά το b!
Αγγελος said
Μια ωραία άσκηση για όποιον (νομίζει ότι) ξέρει καλά αγγλικά είναι να προσπαθήσει΄, χωρίς να ανατρέξει στο πρωτότυπο, να μαντέψει τι έλεγε και αποδόθηκε «δέκα που πληρώνονται». Εγώ τουλάχιστον ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να το βρω, και μου χρειάστηκαν και δέκα δευτερόλεπτα αφού το είδα και μέχρι να πέσει το τάλιρο.
Δύτης των νιπτήρων said
#61 ε ναι, τον ξέρουμε τον φορέα του ιού!
Μαρία said
62 ten footed, αντί legged;
63 Δε νομίζω, γιατί αν το έκανα ανάποδα, δεν θα μου έβγαιναν μαύρες οι κογιοναρίες.
Δύτης των νιπτήρων said
decapede υποθέτω εγώ, και σύγχυση με το paid.
Μαρία, ανάποδα θα έβαλες το / και το b, μετά τις κογιοναρίες.
ΚαπετάνΈνας said
Το «μπαρτζολέττες» το είπαμε;
«ωσεί λήρος”
Όταν είμουνα μικρός, είχα ανακαλύψει με κάτι συμμαθητές μου στο βιβλιοπωλείο της Κοραή, πίσω, στα ράφια, παλιά Μικυ-μάους, εκδόσεις «Γέλιο και Χαρά» και όλα τα Κλασσικά Εικονογραφημένα, που τώρα τα βρίσκει κανείς στο Μοναστηράκι.
Σ’ ένα από τα Μίκυ-μάους είδα στους διαλόγους την έκφραση γερο-κρονόληρος. Μου έκανε εντύπωση αλλά μου προξένησε τόση απορία, που τη λέξη τη συγκράτησα.Την άκουσα κανά δυο φορές μετά, αλλά δεν βρέθηκε κανείς να μου την εξηγήσει. Μέχρι που την συνάντησα σε σχόλια στον Αριστοφάνη.
Κρονόληρο λέει ο Αριστοφάνης αυτόν το γέρο Αθηναίο, που λέει τις ίδιες και τις ίδιες μπαρούφες, παρλαπίπες, αερολογίες κλπ για μια αρχαία Αθηναϊκή γιορτή,τα Κρόνια:»εμείς όταν είμαστε νέοι, πηγαίναμε όλο σεμνότητα στα Κρόνια, και ήταν έτσι τα Κρόνια, και είταν αλλιώς τα Κρόνια…κλπ»
Μαρία said
Δύτη, τζάμπα μας έβαλε ο Άγγελος να μαντέψουμε. Η ελλην. σελίδα που δίνει ο Νικοκύρης γυρνάει στο αγγλικό.
http://www.worldlingo.com/ma/enwiki/en/Decapoda/1
Λοιπόν, μπορεί τα αγγλικά μου να είναι της πλάκας αλλά είμαι …πονηρή.
Η βίκι στο λήμμα δεκάποδα είχε το ten footed, οπότε είδα στο λεξικό της Οξφόρδης οτι το foot στην καθημερινή γλώσσα σημαίνει και πληρώνω.
ο Μήτσος said
Πράγματι έχει πολύ γέλιο!
Στα γερμανικά το πάει αρκετά καλά, αν εξαιρέσουμε ότι το scavengers το μεταφράζει Reiniger (καθαριστές), τουλάχιστον δεν τους λέει οδοκαθαριστές!
Μαρία said
Οι μπαρτζολέτες, τουλάχιστον στην Βαβυλωνία, είναι οι αστεϊσμοί. Ο αστρονόμος όταν λέει «δε σας μπαρτζολετάρω», εννοεί δεν αστειεύομαι, δεν κάνω πλάκα.
Κάπτεν, σκέτος Κρόνος στον Αριστοφάνη όχι κρονόληρος, για τον ξεμωραμένο ή παλίμπαιδα, που λέει κι ο Αλφρέδος.
Qq said
Παραμυθιές,
παραμυθιάσματα
δεν μετράνε?.
ΚαπετάνΈνας said
#52 sarant.
Νίκο, το ζαντά και τη ζαντία τα ξέρεις.
Ξέρεις όμως τι θα πει η Γαλλο-ποντιακή έκφραση:
Sauce que si pas gentè !
Ξέρει κανείς; (Οι εκ Πόντου ας μη βιαστούν).
*Η γραπτή μορφή του αστείου είναι δική μου, συνήθως συναντάται προφορικά. Πάντως προφέρεται έτσι ακριβώς.
ΚαπετάνΈνας said
#69
Το είχα δη στα σχόλια.
Μιχάλης Νικολάου said
…και το κυπριακό «πελάρες» (λαλείς)
Κορνήλιος said
μπαμπούτσαλα τὸ εἴπατε;
Διαβάζετε τον Jacques Prévert said
Ελπίζω να μην έχουν γραφτεί παραπάνω, κοίταξα προσεκτικά, αλλά αν μου ξέφυγε κανένα συγχωράτε με (στο ιστολόγιο του sarant πρέπει να μπαίνει κανείς νωρίς…) :
ασυναρτησίες
πολυλογίες
γελοιότητες
ατοπίες (;)
χοντράδες
χοντροκοπιές
αφέλειες
γκάφες
σκουπίδια
αηδίες
φούμαρα
κακίες
σεντίνες
φούσκες
αμυαλοσύνες
κουτορνιθιές
μερεμέτια
φλυαρίες
ψευτιές
φάρσες
τσαπατσουλιές
απάτες
υποκρισίες
σπέκουλες
ευήθειες (;)
παρ(αφροσύνες)
(κουτσο)μπαλώματα
χαζολογήματα
μπουρδολογίες
παραμύθια
τίποτα
Για τον Νικοκύρη :
Υ.Γ. 1 : (# 4, 5) Δυο άλλες παραλλαγές: «… καταχωρεί (αποκλειστικά) στο ενεργητικό…», «αποδίδει»
Υ.Γ. 2 : Εαν έχεις τα μέσα, σε περίοδο οικονομικής κρίσης που ζούμε, μπορείς να μας στέλνεις διαμαντάκια αντί για μεζεδάκια! 🙂
gbaloglou said
#4, $5, #24:
Το «χρεώνω» με θετική έννοια είναι Αγγλισμός και προέρχεται από την χρήση του «credit» ως ρήματος (η οποία δεν γνωρίζω πόσο παλιά είναι στα Αγγλικά): «I credit him with that success» = «του αποδίδω εκείνη την επιτυχία».
Ας σημειωθεί εδώ ότι όταν υπερπληρώσεις κάποιον λογαριασμό στην Εσπερία βλέπεις στον επόμενο λογαριασμό «credit $X» = «υπόλοιπο $Χ». Υπάρχει όμως και το περίφημο «credit history» = «ιστορικό αποπληρωμών» (ή κάτι τέτοιο): αν δηλαδή βγεις στην γύρα για δανεικά τότε ενδιαφέρει πολύ τους δανείζοντες το ιστορικό σου όσον αφορά την αποπληρωμή παλαιότερων χρεών 🙂
Στράβων Αμασεύς said
Με απλές γνώσεις της αγοράς θα έλεγα ότι η χρέωση και η πίστωση είναι συμπληρωματικά μεγέθη ως προς το μηδέν (δηλαδή αντίθετα ποσά). Όταν κάποιος χρεώνεται σε κάποιον, αυτός ο κάποιος πιστώνεται στον πρώτο.
Μια επιχείρηση είναι λέμε πιστωτική όταν το ΦΠΑ που χρωστάει είναι αρνητικό, δηλαδή έχει λαμβάνειν από το κράτος (και περιμένει, και περιμένει….). Φαντάζομαι ότι την ίδια στιγμή το κράτος είναι χρεωστικό απέναντι σε αυτόν που είναι πιστωτικός και μάλιστα στο ακριβώς αντίθετο ποσό.
Επομένως προκύπτει το ερώτημα: γιατί λέμε τις κάρτες πιστωτικές; Μήπως έπρεπε να τις λέμε χρεωστικές; Είναι επικοινωνιακού χαρακτήρα η επιλογή του όρου;
Alfred E. Newman said
@75
Για να θυμηθούμε και λίγο τα λογιστικά (στα αγγλικά):
credit=πιστώνω
debit=χρεώνω
Immortalité said
@ 22 Όλα τα θυμάσαι βλέπω… 😉
Μαρία said
76 Υπάρχουν και χρεωστικές κάρτες. Όταν πληρώσεις μ’ αυτές, σου κρατάνε αμέσως το αντίτιμο απ’ το λογαριασμό σου, ενώ με τις πιστωτικές θα το καταβάλεις αργότερα, είναι δηλαδή σαν να δανείζεσαι.
gbaloglou said
Χωρίς να κρίνω την ορθότητα ή μη των σχετικών όρων, «πιστωτική κάρτα» («credit card») είναι αυτή με την οποία η τράπεζα σε πιστώνει — σου δίνει δηλαδή ένα ποσό το οποίο μπορείς να αποπληρώσεις αργότερα — για κάποια αγορά που μόλις έκανες, ενώ «χρεωστική κάρτα» («debit card») είναι αυτή με την οποία η τράπεζα σε χρεώνει — σου αφαιρεί δηλαδή ένα ποσό από τον λογαριασμό σου — για κάποια αγορά που μόλις έκανες. (Στην πιστωτική κάρτα πέρα από τους όποιους τόκους υπάρχει και μηνιαία πληρωμή προς την τράπεζα, ενώ στην χρεωστική όχι.)
Alfred E. Newman said
@77
Ακόμα σε οικονομικό επίπεδο.
Οι πιστωτικές κάρτες (credit cards) περιγράφουν το γεγονός ότι κάποιος οικονομικός οργανισμός παρέχει πίστωση σε κάποιο πελάτη (κάτοχο της κάρτας) για ένα χρονικό διάστημα (αρχικά άτοκα και μετά με τόκο).
Εδώ και πολλά χρόνια κυκλοφορούν οι λεγόμενες χρεωστικές κάρτες (debit cards). Με αυτές δεν υπάρχει περίοδος δανεισμού αλλά η χρέωση γίνεται άμεσα με την πληκτρολόγηση ή την υπογραφή του κατόχου τους.
Άρα δεν είναι επικοινωνιακό θέμα. Άλλο το ένα προϊόν και άλλο το άλλο.
Immortalité said
Ωχ! Λογιστικά και χρηματοπιστωτικά σχόλια; Μήπως κατά λάθος μπήκα στο capital; 😯
Alfred E. Newman said
Μαρία γιατί σπεύδεις να απαντήσεις αφού με καταχώρισες στους αρμόδιους για τα οικονομικά θέματα; 😀
Ιμόρ: Τι νόμιζες;
Στράβων Αμασεύς said
Επομένως είναι ζήτημα οπτικής γωνίας και χρόνου από τον οποίο βλέπεις την κίνηση του χρήματος. Στην πιστωτική η τράπεζα σου πιστώνει όχι ένα ποσό αλλά ένα δάνειο το οποίο μόλις το ενεργοποιείς γίνεσαι χρεωστικός απέναντι στις τράπεζες. Αν όμως στο έλεγαν έτσι θα είχαν δώσει τις μισές κάρτες από αυτές που έχουν.
Στην χρεωστική επίσης, από την απέναντι οπτική, έχεις χρεώσει την τράπεζα με ένα πραγματικό ποσό, άρα είσαι πιστωτικός απέναντι στην τράπεζα.
Νομίζω ότι οι όροι είναι εσκεμμένα επιλεγμένοι ανάποδα.
Μαρία said
>Στην πιστωτική κάρτα πέρα από τους όποιους τόκους
Χωρίς κανένα τόκο, αν γίνεται αυτόματη ανάληψη απ’ το λογαριασμό σου
>και μηνιαία πληρωμή προς την τράπεζα,
Όχι πάντα. Κάποιες τράπεζες δίνουν κάρτες χωρίς συνδρομή.
Immortalité said
Καλά, πάω στη Ναυτεμπορική. Μπορεί να έχει κανά γλωσσικό σχολιάκι…
Διαβάζετε τον Jacques Prévert said
(# 83) Κι εγώ που νόμιζα πως τέτοια ώρα έβλεπες όνειρα γλυκά στο νησί σου!
(Συγνώμη, αυτό είναι μεταξύ Ιμορ κι εμένα -τίποτα το πονηρό, βέβαια) 🙂
Immortalité said
@ 84 παρ2
Ιμόρ: Τι νόμιζες; αφορά το 79 ή το 83;
Μαρία said
84 Γιατί δεν χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις.
Εσύ τι παραπάνω λες απ’ το 80; 🙂
Στράβων Αμασεύς said
87 Μα γλωσσικό είναι το θέμα, μη σου πω θεολογικό, καθώς η πίστη, εμπιστοσύνη, πίστωση είναι ομόρριζες λέξεις
Immortalité said
Μαρία το θέμα δεν είναι τί λες, αλλά πως το λες… 😉
Ολο το παιχνίδι εκεί κερδίζεται. Ή χάνεται…
Alfred E. Newman said
@85
Και ναι και όχι.
Πρώτον δεν εμποδίστηκε η αγορά των χρεωστικών καρτών από τη διαφορά. Υποθέτω ότι έχεις Στράβωνα κάποιο λογαριασμό σε τράπεζα και χρησιμοποιείς κάρτα ανάληψης μετρητών. Αυτές οι κάρτες συνήθως είναι ταυτόχρονα χρεωστικές (debit). Στη χρήση της χρεωστικής κάρτας πραγματοποιείται αντίστοιχη συναλλαγή με την αγορά τσιγάρων από το περίπτερο χωρίς να χρησιμοποιούνται «ορατά» μετρητά.
Επίσης με τη στενή έννοια του χρεωστικού, χρεωστικός γίνεσαι προς την τράπεζα μόνο μετά την περίοδο χάριτος κατά την οποία πραγματοποιείται ένα άτοκο δάνειο.
Αν όλοι οι κάτοχοι πιστωτικών καρτών -μα όλοι- πλήρωναν μέσα στην περίοδο χάριτος να είσαι βέβαιος ότι οι τράπεζες θα καταργούσαν τις κάρτες.
ΚαπετάνΈνας said
Sauce que si pas gentè !
Ποντιακο αστείο,σαν τα διάφορα Ριχάινε μπίτε , λέγεται με προφορά γαλλική, αλλά είναι το :
-Σος και συ πα, ζαντέ! που σημαίνει:
-Πάψε πια και συ, βλάκα.
Immortalité said
@ 88 Μα μη με δίνεις έτσι! 😳
(θα πρεπε. Κάτι τελειώνω και φεύγω τρέχοντας).
Immortalité said
@ 91 Ούτε τα θεολογικά θέματα μ’ αρέσουν…
Διαβάζετε τον Jacques Prévert said
(# 96)
On se verra à l’aube démocrate!
Alfred E. Newman said
@89
Και τα δύο και όσα σχόλια κάνεις στα επόμενα είκοσι λεπτά. Μετά θα αποσυρθώ στην άλλη πτέρυγα του πύργου.
@Μαρία
Απλώς δεν με αφήνεις να κάνω επίδειξη γνώσεων 😆
Immortalité said
@ 97 Να το κανονίσουμε για νωρίτερα, γιατί αυτή την βλέπω ν’ αργεί να ξημερώσει 😉
@ 89 Σαν 1984 ακούγεται 🙂 έχεις και πύργο Αλφρεντ;
sarant said
Εδώ ειπώθηκαν μερικά ωραία, αλλά η νύστα μού κλείνει τα μάτια…. Λεκανόστ!
Δύτης των νιπτήρων said
Λεκανόστ κι από μένα, απόψε κατέρρευσα. Και δεν εμφανίστηκε ακόμα ο Λου.Λουδί.*
Στράβων Αμασεύς said
#93 Καλή ιδέα για μια επανάσταση. Επανάσταση εμπρόθεσμων εξοφλήσεων.
Από την άλλη όμως αυτό το 1-2% των προμηθειών που βγάζουν οι τράπεζες από τις συναλλαγές με κάρτες δεν είναι ικανό ώστε να τοις εξασφαλίζει μια τεράστια κερδοφορία; Μετά είναι και οι δόσεις (που δεν είναι πάντα άτοκες) που επίσης δίνουν κέρδος.
Ίσως λοιπόν να μην τις καταργούσαν τις κάρτες αλλά να άλλαζαν την εμπορική πολιτική τους, ίσως να σταματούσαν τις πραγματικά άτοκες δόσεις.
#94 Καπετάνιε το σως ή σός (δεν έχω αποφασίσει ποιο είναι σωστό, κλίνω προς το «σως» τόσο λόγω πιθανής ετυμολογίας όσο και λόγο μακρότητας στην προφορά) δεν έχει την έννοια του αυστηρού «πάψε» αλλά του ηπιοτέρου «σώπα».
ΚαπετάνΈνας said
Μαρία,
για το κρονόληρος πρέπει νάχεις δίκιο. Πάντως ο Αρισοφάνης λέει στις Νεφέλες και:
…ώ μώρε σύ καί Κρονίων όζων καί βεκκεσέληνε
και νομίζω οτι η λέξη κρονόληρος, την αναφέρει ο Πλούταρχος*, δεν έχει να κάνει με τον Κρόνο, αλλά μάλλον με τα Κρόνια,(τα Σατουρνάλια των Ρωμαίων) που ήταν μια γιορτή, που οι Αθηναίοι τη θεωρούσαν πεπαλαιωμένη, για γέρους.
Αν βρω περισσότερα ή θυμηθώ που το διάβασα, θα επανέλθω.
*
…Τί δὲ φροντιστέον ἡμῖν τῶν τοῦ πατρὸς ἀπειλῶν; Κρονόληρος καὶ σοροδαίμων ἐστί…
Δύτης των νιπτήρων said
#101
*Λουδικός λουδίτης.
Alfred E. Newman said
tour d’ivoire
Immortalité said
Λεκανός κι από μένα.
(Θέλω να κοιμάμαι 2 μερόνυχτα. Μπορώ;)
@ 104 Θα ΄πεσε ο καιρός μάλλον…
Μαρία said
Κάπτεν, δεν εννοεί τη γιορτή.
Ο Κρόνιος έχει και τη σημασία του Κρονικού. Είναι σαν να του λέει «μυρίζεις αρχαία βλακεία»
Μαρία said
Δύτη, δεν ήρθεν ακόμα η ώρα του.
Τιπούκειτος said
Εγώ πάλι διαμαρτύρομαι γιατί κανένας δεν έδωσε συνέχεια στην ουσιώδους σημασίας πληροφορία που απεκάλυψε ο φιλέρευνος Σκύλος (#8).
Θέλω να καταθέσω ότι η Σάσα Γκρέι, κατά κόσμον Άννα Μαρία Χατζή, έχει πρωταγωνιστήσει και στο ανθρωπολογικού προσανατολισμού ντοκυμανταίρ με τίτλο Homo Erectus.
Μπουκανιέρος said
Α, δεν πρόλαβα να φέρω λουλούδια στο Δύτη…
(Μαρία, 108, σαν απειλή ακούγεται αυτό.)
Μαρία said
Τιπού, πολλά χρόνια θα ζήσεις. Επιβεβαίωσε κι εσύ το 107, γιατί ο Κάπτεν δεν με πιστεύει κι έχει κολλήσει στα Κρόνια. (Και σιγά τη γιορτή για την Αθήνα)
Το ντοκυμαντέρ ανταποκρινόταν στον τίτλο του;
Μαρία said
110 Έγραψα ήρθεν με ν στο τέλος παραλείποντας το «όπως λένε οι κουμπάροι».
Να δεις πώς ακούγεται όταν σε ξυπνάν έτσι σε κυπριακό ξενοδοχείο.
voulagx said
#93 «Αν όλοι οι κάτοχοι πιστωτικών καρτών -μα όλοι- πλήρωναν μέσα στην περίοδο χάριτος να είσαι βέβαιος ότι οι τράπεζες θα καταργούσαν τις κάρτες.»
Ακριβως. Αυτους που πληρωνουν μεσα στην περιοδο χαριτος οι τραπεζικοι τους λενε «ναυαγια»! Ε λοιπον οι τραπεζες δεν γουσταρουν τα ναυαγια.
Μπουκανιέρος said
Τιπού, το εύρος των επιστημονικών σου ενδιαφερόντων με εντυπωσιάζει.
Homo universalis…
voulagx said
#109 Επιτελους! Εμφανιστηκε ο αξεστος θετταλος και επιασε με την πρωτη την κεντρικη ιδεα του νηματος, οχι μπουρδες και κουραφεξαλα!
Μαρία said
Αμάν, συμπληρώθηκε το καρέ. Να πάρω καμιά μπύρα.
γιάννης χάρης said
εμένα άλλο μαργαριτάρι του ίδιου βηματοδότη της ίδιας μέρας με συνήγειρε (άκου λέξη που μου ‘ρθε!):
«μόνο που τα κεφάλαια των πλουσίων δεν αναστενάζουν από νόστο για την πατρίδα…»
όπου αυτός ο ρημάδης ο νόστος ξαναματαχρησιμοποιείται με τη σημασία της «νοσταλγίας»…
υγ. 1. μπα! η γενική «της Μιχαλούς» δεν έχει ονομαστική «η Μιχαλώ», κατά το «η Γωγώ – της Γωγούς»; 🙂
υγ. 2. @ 102: η σως με ωμέγα «λόγω μακρότητας στην προφορά»; σε ποια γλώσσα;
voulagx said
#116 Μονο μια; 😈
Μπουκανιέρος said
Φτου, πάνω που τελειώσανε οι δικές μου.
Κι όλο άδεια μπουκάλια από διάφορα βρίσκω (μα, ποιος τάπιε; πού να ξοδευτήκαν τόνοι χίλιοι κλπ.)
Λες νανοίξω την τσάτσα;
(το γενί ρακί χωρίς το Δύτη δεν έχει νοστιμιά)
Μαρία said
Οι χαζαμάρες πώς λέγονται βλαχιστί;
voulagx said
«δεν μετράνε και οι μη δημοσιεύσιμες σε εφημερίδα λέξεις (άρα, όχι: μαλακίες, πίπες κτλ.)»
Μας εκοψε τη φορα ο νικοκυρης γιατι αλλιως ολοι θα καταθεταμε τις «φουτσες πλε» (κυριλεψε ο νικοκυρης, κυριλεψα κι εγω) 😛
voulagx said
#119 glărigni, το ă οπως το πισω ι στα τουρκικα και το gn οπως στη γαλλικη champagne.
Μπουκανιέρος said
…και μια και τόφερε η ρίμα, βγήκανε κι οι μεταλλωρύχοι στο Τσίλι.
voulagx said
#118 Μπουκαν, τσατσά ξερω, η τσάτσα τι ειναι;( με το μπαρδον δηλαδη)
Μπουκανιέρος said
Μαρία, μπαρτζολέτες (που λες παραπάνω) σημαίνει και γελοιότητες, οπότε μάλλον μας κάνει.
(ακριβέστερη απόδοση: καραγκιοζιλίκια)
Μαρία said
122 Γι’ αυτούς στο κονάκι του Δύτη. Θα τους γυρίσουν, λέει, και ταινία.
121 Και ετυμολογείται απ’ το χαζό ή το μαλάκα;
Μαρία said
124 Εγώ μίλησα μόνο για τη Βαβυλωνία.
Μπουκανιέρος said
123 γεωργιανό τσίπουρο
voulagx said
#125β glaru = χαζος
κατερίνα said
γεια σας κι απο μενα (μες τη μαυρη νυχτα!)
εχουμε και λεμε:
πατάτες
αστοχιες
ακατονοησιες
ακαταλαβιστικα
αλαμπουρνεζικα
μπουρμπουληθρες
μπαρμπουτσαλα
περικοκλαδες
φιοριτουρες
εξυπναδες
voulagx said
#127 Α, μαλιστα, λαφυρο του Bukanshvili!
Μπουκανιέρος said
βουρλισιές (όχι ακριβώς, αλλά μας κάνει)
Μαρία said
127 Αυτή λες; ჭაჭა
Καλή η τσατσα;
http://en.wikipedia.org/wiki/Chacha_%28brandy%29
Γεια σου, Κατερίνα
Μαρία said
Βουρλισμένος ο παλαβός δεν είναι;
Τσι κογιοναρίες τις λέτε ακόμα;
κατερίνα said
καλη συνεχεια στους ξενυχτηδες
καληνυχτω
Στράβων Αμασεύς said
γκαβά ή γκαβομάρες (Μακεδονία-τι γκαβά είναι αυτά που λες;)
voulagx said
Που ειναι ο Τιπου; Μας αναψε τη φυτιλια κι εξαφανιστηκε; 🙂
Μαρία said
136 Κι έστειλα και το Μπουκάν στο παρακείμενο κονάκι.
Μπουκανιέρος said
137 ΟΚ, έκανα το καθήκον μου εκεί (μη μου γκρινιάζει ο Δύτης) και γύρισα.
Μπουκανιέρος said
136 Θα βλέπει ταινίες. 🙂
Μπουκανιέρος said
133
Ναι, (για τα βουρλίζω, βουρλισμένος) αλλά έχει κι όλες τις μεταφορικές κλπ. σημασίες που έχει και το τρελος/τρελαίνω κλπ.
Ναι και στο άλλο (αλλά ακούγεται πιο πολύ σε μορφή ρήματος: κογιονάρω)
Μαρία said
140 Το κογιονάρω όμως στο άσμα του Περιστέρη, πίνω και μεθώ, σημαίνει ξεγελάω, όχι λέω ανοησίες.
Μπουκανιέρος said
132
Έχει πολύ μεγάλη ποικιλία, ανάλογα με το σταφύλι κλπ. που έχει φτιαχτεί κοκ. Πολύ συχνά είναι κίτρινη (η άχρωμη κοινότερη πάντως). Δοκίμασα μερικές του εμπορίου χωρίς να εντυπωσιαστώ.
Μόνο μια φορά είχα την ευκαιρία να με κεράσουν σπιτική – αυτή ήταν εξαιρετική.
[Κοίτα ειρωνεία, έμαθα τα γράμματα αλλά τώρα δεν τα βλέπω. Και μπορώ να τα γράψω με το χέρι, αλλά δεν ξέρω να τα γράψω με (ελληνικό) κομπιούτερ.]
voulagx said
Δεν ηξερα οτι το κογιοναρω ειναι κερκυρεϊκο
http://pardalilexi.gr/words.php?id=2107
Μπουκανιέρος said
141 Κοροϊδεύω κάποιον, με την έννοια του πειράζω. Ή και ρεζιλεύω ακόμα.
(ξέρουμε όλοι τι είναι το κογιόνι, βέβαια)
143 Νομίζω, γενικά επτανησιακό.
…Αλλά πρέπει να πέσω, ειδεμή θα γίνω θεός…
Μαρία said
142 Είσαι τζίνι, αν έμαθες αυτά τα γράμματα.
143 Και κορφιάτικο.
Μαρία said
ξέρουμε, ξέρουμε και μπορούμε να κλείσουμε τη βραδιά με Αγάθωνα
Μπουκανιέρος said
145 Άμα τα βλέπεις συνέχεια (κι άμα είσαι περίεργος) δεν είναι τόσο δύσκολο.
Καληνύχτα.
voulagx said
Nuapti bună, Μπουκαν!
Μαρια βλεπω εδω: http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9A%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%BD%CE%AC%CF%81%CF%89
οτι Coglionare = περιπαιζω,κοροϊδευω. Λες ναχει σχεση με το coglioni;
Μαρία said
148 Σίγουρα, αφού το ιταλικό όπως και το γαλλικό couillon σημαίνει και τον ηλίθιο. Και τα δύο απ’ το ελληνικό κολεός, άρα, για να εκνευριστεί ο Μπουκάν και να γράψει ο Νικοκύρης, το κογιονάρω είναι αντιδάνειο.
voulagx said
#149 Με μπερδεψες τωρα
http://www.livepedia.gr/index.php/%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CF%8C%CF%82
ας λυσει το ζητημα ο Νικοκυρης.Aλλα τα καπακια* τελειωσαν, οποτε λεκανοστ! 🙂
*μπυρες FIX HELLAS παρακαλω, επανεκδοθεισες!
Μαρία said
150 Και θήκη για άλλα πράματα. Η ετυμολογία είναι σίγουρη απ’ το σοβαρό γαλλικό όχι επειδή το λέει η βίκι.
Μια εξήγηση για την εξέλιξη της σημασίας εδώ:
http://www.etimo.it/?term=coglione
aerosol said
Να προσθέσω το:
Μπανταλά (τα)
[Όπου θυμάμαι το επικολυρικόν λαϊκόν άσμα:
«Σ’αγαπάω, αλλά
μη μου λες μπανταλά»]
Alexis said
Μια που το θέμα του ποστ είναι τα «μεζεδάκια» των ΜΜΕ, να αναφέρω κι εγώ ένα που άκουσα σήμερα το πρωί: «Με την ανάσυρση και του τελευταίου διασώστη ολοκληρώθηκε η επιχείρηση διάσωσης των μεταλλωρύχων στη Χιλή» (δελτίο ειδήσεων ραδιοφώνου του Antenna ώρα 07:30).
Νίκο πώς είσαι σίγουρος ότι δεν υπάρχουν 55 άξια τέκνα της πατρίδας που να διαπρέπουν στην κοιλάδα της σιλικόνης;
Μπουκανιέρος said
Καλημέρα.
(149 Τι πάθαμε πάλι…)
Δύτης των νιπτήρων said
Καλημέρα! ξεσαλώσαμε πάλι βλέπω (ευτυχώς πήγα για ύπνο στο παρά πέντε… 🙂
153 αν εννοείς το «διασώστη», ενδεχομένως να ήταν σωστό, γιατί ένας-δυο διασώστες είχαν κατέβει στη στοά για να βοηθήσουν. Οπότε, καλό θα ήταν να ξανανέβαιναν και αυτοί.
sarant said
Καλημέρα!
Πάλι έχασα παννυχίδα, γμτ!
Να επισημάνω το σχόλιο 117 του Γιάννη Χάρη, που το είχε τσακώσει η σπαμοπαγίδα κι επειδή εγώ κοιμόμουν τον ύπνο του ιστολόγου πέρασε τη νύχτα στο αυτόφωρο.
Ομολογώ ότι δεν είχα προσέξει τον «νόστο» που επισημαίνει ο ΓΧ.
sarant said
Η ετυμολογία της Μαρίας στο 152 στέκει -και την ήξερα, κι έχω και στο μυαλό μου να γράψω κάποτε 🙂
Σκύλος της Β.Κ. said
Επειδή το παρακολούθησα αρκετά το θέμα των μεταλλωρύχων, οι διασώστες που κατέβηκαν δεν ήταν ακριβώς σαν τα δικά μας τα ΕΜΑΚ. Οι τέσσερις ήταν ΟΥΚάδες του χιλιάνικού ναυτικού (απλά δεν πολυαναφέρθηκε στα τοπικά ΜΜΕ) με αποστολή να βάλουν τάξη στους μεταλλωρύχους σε περίπτωση που γινόταν πανικός και συνωστισμός για το ανέβασμα. Με τον παλιό καλό τρόπο, μπάτσες και χαστούκια. Ο πρώτος-πρώτος που κατέβηκε, άμα τον δείτε τη στιγμή που βγαίνει από την κάψουλα μέστα στο ορυχείο και τον αγκαλιάζουν οι (ινδιάνοι και άρα κοντούληδες) μεταλλωρύχοι, είναι δύο κεφάλια ψηλότερος. Σαν έλλην ΜΑΤατζής έφερνε…
Στράβων Αμασεύς said
#158 Εννοιολογικά πως μεταβαίνουμε στον ηλίθιο από τον κολεό; Μεγαλούτσικο το ταξίδι.
Στράβων Αμασεύς said
#159 Να μου το θυμηθείτε ότι θα γίνει τηλεπαιχνίδι αυτό με τον εγκλωβισμό στα έγκατα της γης (Big brother underground) ή σε μια ακόμη πιο προχωρημένη εκδοχή, θα εγκλωβίζονται εύσωμοι και καλοφαγάδες (βλ. Πάγκαλος) και θα τους βγάζουν μόνον όταν θα χωρέσουν στην καψούλα διάσωσης. Στην περίπτωση του Παγκάλου σε 3 χρόνια και κάτι ψιλά.
Alexis said
#156, 159: ΟΚ, σωστή η διόρθωση, απλά δεν είχα φανταστεί ότι θα κατέβαιναν κι άλλα άτομα κάτω για να βοηθήσουν τους εγκλωβισμένους.
Κλέων Νεμέας said
Για τον κατάλογο με τα συνώνυμα των αρλουμπολογιών:
Βελτσιτάτα και ζουράρρητα.
sarant said
Καλώς ήρθατε, αγαπητέ -έξυπνο ψευδώνυμο διαλέξατε!
ΚαπετάνΈνας said
Υπάρχει και μιά άλλη έκφραση, σπάνια νομίζω, που, όμως, δεν εμπίπτει ακριβώς στην κατηγορία αυτή. Θυμάμαι διάφορες θείες και γιαγιάδες, να παίρνουν ένα λίγο συνωμοτικό, αλλά και στενοχωρημένο ύφος και να λένε για κάποιον ή κάποια γνωστή ή συγγενή τους:
-Συνάντησα την Τάδε στο δρόμο. Η καημένη, λέει άλλα.
Το «άλλα» το έλεγαν με νόημα, καμιά φορά κουνώντας το χέρι κυκλικά. Δε σήμαινε ότι απλώς λέει άλλα αντί άλλων, βλακείες. Σήμαινε ότι η Τάδε άρχισε να τρελαίνεται, να παθαίνει γεροντική άνοια ή αλτσχάιμερ.
#111 Μαρία,
δε θα διαφωνήσω μαζί σου,για τα Κρόνια. Πάντως έψαξα και βρήκα ότι το στίχο 398(…ώ μώρε σύ καί Κρονίων όζων ),στις Νεφέλες, κάποιοι τον μεταφράζουν, όπως λές, από τα κρόνια πράγματα: smelling of Cronian things.
Κάποιοι άλλοι όμως σχολιαστές επιμένουν, ότι μιλάει για τη γιορτή. Ένας A.M.Bowie στο βιβλίο του «Aristophanes,Myth, Ritual and Comedy»,Cambridge University Press , σχολιάζει:
…we later find Socrates mocking the Cronia.
Είναι, νομίζω, λογικό και έτσι, αφού σε όλο το έργο, ο Σωκράτης κοροϊδεύει τις παλιές γιορτές ,πού άρεσαν στον παλαιών αρχών Αριστοφάνη. Στην έκδοση LOEB, που κρατάω, το Κρονίων είναι με κεφαλαίο Κ, αν ήταν για τα πράγματα, δε θα έπρεπε να είναι με μικρό;
Στράβων Αμασεύς said
υπάρχουν επιφωνήματα και φράσεις (μάλλον μη αποδεκτά εδώ) όπως
-(χ)άααιιιιιντεεεεε
-τούρι μπέρι
-α καλά!!!
-«το άλλο με τον Τοτό… ;»
-κουλουβάχατα (δεν υπάρχει στον ενικό)
-«πες μας κι άλλα, κάνε μας τα μυαλά κιμά»
-στην νοηματική, περιστροφική κίνηση τριών δακτύλων στο ύψος του αυτιού (εικάζεται ως πηγή εμπνεύσεως για τον περίφημο κινητήρα του Βάνκελ)
-επίσης στην νοηματική, παλινδρομική κίνηση κλειστού χεριού στο ύψος της κοιλιάς (παραδοσιακός κινητήρας)
-άλλη μια νοηματική έκφραση, εκτίναξη του χεριού, με ελεύθερα τα δάκτυλα, μακρυά από τον κορμό συνοδευομένη ενίοτε από τη φράση «άσε μας ρε…»
– Και φυσικά η γνωστή και μη εξαιρετέα φράση του Πανούση :»Δεν μας χέζεις ρε….»
Stazybο Hοrn said
ό,τι νάναι, αλλά είπες θες μονολεκτικά
#83 Εσύ δεν μας έλεγες για ένα που τα διάβαζε μαζί με Μπόρχες στη σκοπιά; 😉
LandS said
«… αφού προσπεράσω τον παράξενο ορισμό “Χρεοκοπία είναι η αξιόποινη πτώχευση” (κάτι μέσα μου μού λέει ότι δεν είναι έτσι), …»:
Σωστά το μέσα σου το λέει ότι δεν είναι έτσι.
Στην Ελλάδα, οι δημοσιογράφοι (ίσως για να κάνουν εντύπωση), οι πρωθυπουργοί (ίσως για να μας φοβίσουν και να …μας πάρουν μέτρα, και άλλοι (ίσως επειδή είναι άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου) συνηθίζουν να μεταφράζουν τον όρο default (αθέτηση υποχρεώσεων- όπως στάση πληρωμών, διαγραφή μέρους του χρέους, επαναδιαπραγμάτευση χρέους κλπ-) σε χρεοκοπία.
Αυτό, μερικές φορές, έχει ιλαροτραγικά αποτελέσματα. π.χ. έχει προταθεί «στάση πληρωμών για να αποφευχθεί η χρεοκοπία». Μεταφράστε το στα αγγλικά και θα δείτε.
Ηρώ Διαμαντούρου said
@ Νίκο: ωραία, χαίρομαι που κάναμε την ίδια σκέψη. για να μαζεύουμε λοιπόν στο καλάθι…
@ Στράβων: και η νοηματική, πολύ καλή ιδέα! ποιος να μας υποδείκνυε άραγε όλα τα σλανγκ της; ή είναι αυτοσχεδιαστικά από ένα σημείο κι έπειτα;
Immortalité said
Επιβεβαιώνω το «αέρες» του 55. Λέγεται και σκέτο σαν σχόλιο σε κουβέντα και με το κατάλληλο ύφος είναι παντελώς απαξιωτικό για τον σχολιαστή.
@169 Λες γι αυτό είχα ένα déjà vu χτες το βράδυ; ;-)
Ηλεφούφουτος said
Τώρα θυμήθηκα ότι μια εποχή στα παιδικάτα μου κυκλοφορούσε το σύνθετο «κουταμπούρδες» αλλά δεν έπιασε.
vamvaκ said
Καλησπέρα, Κε Σαραντάκο και όλοι/όλες
Έβαλα το vamvaκ για να αποφύγω τις προσφωνήσεις «Κε Βαμβάκο»…
Το είδατε αυτό;
http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2010/10/blog-post_6234.html#more
vamvaκ said
Κε Σαραντάκο, γειά σας. Δεν εμφανίζονται οι παρεμβάσεις μου…
vamvaκ said
Iσως επειδή παραπέμπουν σε κάποιο link;
vamvaκ said
Προσπάθησα να βάλω ένα link του tromaktiko όπου ο Σαββόπουλος λέει κάποια πράγματα περί ελληνικής γλώσσας…
Stazybο Hοrn said
τεχνητή νοημοσύνη
vamvaκ said
;;;;
vamvaκ said
Εντάξει, εμφανίστηκαν.
sarant said
Ναι, κύριε Βαμβάκο, η σπαμοπαγίδα πολλές φορές καταπίνει τα σχόλια που έχουν λινκ, αν και όχι πάντα.
Τώρα, επί της ουσίας, αυτή πρέπει να είναι η παρέμβαση του Σαββόπουλου σε μια ημερίδα που είχε γίνει στη δεκαετίσ του 1980 στον Μίλωνα, στη Νέα Σμύρνη. Κάποιος την ανέσυρε από το συρτάρι του και εδώ και καναδυό εβδομάδες αναδημοσιεύεται εδώ κι εκεί, ενίοτε ως απάντηση στην υπουργό παιδείας.
Οι απόψεις του είναι κωμικές, παραθέτω μια παράγραφο:
Μέσα στο στούντιο είχα και δύο εκπλήξεις. Να η πρώτη: Προσπαθώντας να ακούσω την διαφορά οξείας και περισπωμένης, διάβασα την φράση: “ Λυγά πάντα η γυναίκα”. Το “ πάντα” ακούγεται ψηλότερα από το “ λυγά” που παίρνει περισπωμένη. “ Λυγά πάντα η γυναίκα’ ακούγεται όμως περιέργως ψηλότερα κι από το “ γυναίκα”, που όμως παίρνει οξεία. Γιατί άραγε; Τηλεφώνησα σ’ έναν φίλο και έμαθα ότι η “ γυναίκα” οφείλει να παίρνει παρισπωμένη, διότι είναι τής τρίτης κλίσεως, η οποία όμως καταργήθηκε, γι’ αυτό πήρε οξεία η “ γυναίκα”.
Ο Σ. είναι ο μόνος Έλληνας, φαντάζομαι, που ακούει τέτοιες διαφορές. Κι αν αντί «λυγά πάντα η γυναίκα» ο στίχος ήταν «λυγά πάντα η κοπέλα», θα έβαζε περισπωμένη στο έψιλον, θαρρώ.
Έχει απαντήσει ο Β. Φόρης, αλλά επειδή είναι αρχείο zip δεν μου επιτρέπει το wordpress να το ανεβάσω, οπότε το μετονόμασα σε pdf ΕΝΩ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ PDF. Οπότε πρέπει να το αποθηκεύσετε στον δίσκο σας και να το μετονομάσετε χειρωνακτικά σε zip, να το ξεζιπάρετε και θα βρείτε εννιά σκαναρισμένες σελίδες. Αν κάποιος μπορεί να το κάνει κανονικό πεντέφ, ευχαρίστως να το ξανανεβάσω.
Click to access foris.pdf
γιάννης χάρης said
εγώ τουλάχιστον δεν τα κατάφερα να κατεβάσω τον δικό σου Φόρη, μήπως είναι πιο βολικός ο δικός μου;
http://yannisharis.blogspot.com/2007/03/1925-1995_07.html, κτλ.
και, με το συμπάθιο, η τοτινή δική μου απάντηση στον Δ.Σ.: http://yannisharis.blogspot.com/2007/02/1_23.html
Stazybο Hοrn said
στο τζιμέλι σου
dokiskaki said
Από περιέργεια, πόσες φορές μάζεψες το πιντιέφι; 🙂 🙂
Stazybο Hοrn said
και πιο ήταν το καλύτερο; 🙂 🙂
Stazybο Hοrn said
ποιο
sarant said
Λοιπόν, το προηγούμενο λινκ είναι άκυρο, χάρη στην ευγενική φροντίδα των αγαπητών φίλων έχω το κανονικό pdf της απάντησης Φόρη, εδώ:
Click to access foris1.pdf
Immortalité said
Εγώ πάντως δεν το ‘στειλα. Ήξερα ποιος θα με προλάβει 😉
vamvaκ said
Κε Σαραντάκο ευχαριστώ, έχω χάσει ..επεισόδια.
Κλέων Νεμέας said
@166
Καλώς σας βρήκα, κύριε Σαραντάκο.
Σχετικά με το ψευδώνυμο, απλά σκεφτόμουν τι θα είχε προκύψει,
εάν στην οικογένεια του σεναριογράφου και σκηνοθέτη Βασίλη Νεμέα,
ήταν υποχρεωμένοι να βαφτίσουν κάποιο παιδί με το όνομα κάποιου τυχόν παππού με το όνομα Λέων.
sarant said
190: Καλό!
Μαρία said
Πολύ καλό είναι και το βιβλιαράκι του Φόρη, Απο τις ανευθυνότητες της «Ευθύνης» για γλωσσικά και ορθογραφικά. (Κριτική στις σχετικές απόψεις των κ.κ. Κ.Τσάτσου, Γρ. Κασιμάτη και Κ.Ε.Τσιρόπουλου), Θεσσαλονίκη 1981
Αν το έχει ο Χάρης ας το σκανάρει. Αλλιώς θα σου στείλω φωτοτυπία.
Στράβων Αμασεύς said
#181 Όχι ο μόνος κύριε Σαραντάκο. Τα λεγόμενα «μουσικά αυτιά» έχουν την ικανότητα να εντοπίζουν τις απειροελάχιστες ηχητικές διαφορές. Ακόμη και σήμερα που έχει καθιερωθεί η μονοτονική γραφή και η 3Α (άχρωμη, άοσμη, άγευστη) ανάγνωση, μπορεί κάποιος να διακρίνει ψήγματα διαφορετικού ηχοχρώματος ή διάρκειας ή αναπνοής ακόμη και σε ομοίως γραμμένους μονοτονικώς φθόγγους.
Βέβαια τη συζήτηση την είχαμε επαναλάβει κατά την πρώτη γνωριμία μας σε ένα άρθρο σας για την αρχαία Ελληνική γλώσσα, από τότε όμως δεν άλλαξα γνώμη. Κατά την άποψη μου οι Ελληνιστές δεν ήταν χονδράνθρωποι που αποτύπωναν στην γραφή τεράστιες ηχητικές διαφορές άλλοτε με δασεία άλλοτε με ψιλή, άλλοτε με περισπωμένη και άλλοτε με βαρεία αλλά είχαν την αριστοκρατική αισθητική ευαισθησία να καταγράφουν την λεπτομέρεια.
Ακόμη και σε αυτό που λέει ο Σαββόπουλος για το σεληνιακό τοπίο της μονοτονικής, συμφωνώ. Μια απλή σύγκριση ενός οποιουδήποτε σχολίου με ένα σχόλιο του Κορνηλίου μπορεί να αναδείξει την αισθητική φτώχεια του μονοτονικού. Και ξέρετε κάτι; Εάν γράψει κάποιος μια δύο φορές στο πολυτονικό, μπορεί να δει τις περισπώμενες συλλαβές ακόμη και σε ένα ατονικό κείμενο.
Βέβαια τη συζήτηση την ξανακάναμε και μάλλον θα την επαναλάβουμε επομένως δεν είναι ανάγκη να αλλάξουμε το θέμα της παρούσης αναρτήσεως.
Servitoros said
Μεζεδάκι Σαλονίκης
Βρε μπας και ο Αρμόδιος έχει σύμβουλο τον Κόρνυ και θα δούμε τις επιγραφές και σε πολυτονικό.
Immortalité said
@ 193 Ξαφνικά αισθάνθηκα λίγο κουφή…
Τιπούκειτος said
@193: Οπότε εύλογα συμπεραίνει κανείς ότι οι Έλληνες του πέμπτου, ξερωγώ, αιώνα π.Χ., που έγραφαν με κεφαλαία και δίχως τόνους και ψιλοδασείες, ήταν «χονΔράνθρωποι» χωρίς την «αριστοκρατική αισθητική ευαισθησία» (sic sic sic) να καταγράφουν τη λεπτομέρεια.
Βάι βάι βάι.
(Το «βάι» με περισπωμένη ή με οξεία άραγες; Τι λέει επ’ αυτού ο κ. Σαββόπουλος και οι παλμογράφοι του;)
Τιπούκειτος said
@195: Ιμμόρ, κιγώ κφάθκα ντιπ.
vamvaκ said
Στραβωνα Αμασέα,
Μιλάς για αισθητική φτώχεια του μονοτονικού. Κάνε ένα πειραματάκι να το εμπλουτίσεις και να το βελτιώσεις με τονισμό εκείνων μονάχα των συλλαβών που πράγματι τονίζονται (δυναμικός τονισμός) στον προφορικό λόγο και θα δείς ότι είναι ικανό, το βελτιωμένο αυτό μονοτονικό, να «εκπροσωπήσει» άριστα την σημερινή λαλιά (εκφορά) της γλώσσας μας.
Μαρία said
195 Εγώ να δεις που το απόγευμα ασχολήθηκα με τόνους και πνεύματα, μια και το κοριτσάκι της γειτόνισσας άρχισε τώρα αρχαία στην Α’ Γυμνασίου. Αλλά δεν τα έπιανε με το μάτι το άτιμο, έπρεπε να μάθει κανόνες κι ας έχει ποντιακή καταγωγή.
vamvaκ said
Επίσης για τον Στράβωνα Αμασέα:
Δες και αυτό:
http://users.otenet.gr/~vamvakos/tonismos.html
Στράβων Αμασεύς said
#196 Είπα ότι δεν θα ήθελα να αλλάξουμε το πνεύμα της ανάρτησης. Στο ερώτημα σου πάντως απαντώ ως εξής: Μέχρι τα Ελληνιστικά χρόνια δεν υπήρχε Ελληνική αυτοκρατορία ώστε να παραστεί ανάγκη της απόδοσης της λεπτομέρειας καθώς η γραφή απευθυνόταν σε ομόγλωσσους. Ήταν σχετικά τοπικής εμβέλειας και θεωρούταν δεδομένη η σωστή προφορά της από τους ντόπιους πληθυσμούς. Μετά όμως άνοιξε η «αγορά» και έπρεπε κάπως να διδαχθεί η σωστή προφορά και σε μη Ελληνικούς πληθυσμούς.
Σήμερα έχω το ίδιο πρόβλημα και εγώ όταν προσπαθώ να γράψω ποντιακές λέξεις. Οι πρόγονοι μου όμως δεν είχαν το ίδιο πρόβλημα στην προφορική μετάδοση της γλώσσας γιατί την είχαν κτήμα τους. Επομένως η απάντηση στο ερώτημα σου είναι ότι: στα Ελληνιστικά χρόνια παρουσιάστηκε έντονα η ανάγκη λεπτομεριακής γραφής.
Δύτης των νιπτήρων said
Αν περιμένετε να σχολιάσω τον Σαββό είστε γελασμένοι (όχι πως μ’ ενοχλεί ιδιαίτερα το κείμενό του, που δεν βλέπω πρώτη φορά· μια φούσκα ελάσσονος σημασίας, ειπωμένη με συμπαθητικό τρόπο).
Παρόλα αυτά μ’ αρέσει και μένα να βλέπω πολυτονικά κείμενα, και επίσης (τόχω ξαναπεί μάλλον) τις σπάνιες πια φορές που γράφω στο χέρι χρησιμοποιώ (από επίκτητη συνήθεια) πνεύματα και περισπωμένες. Το θεωρώ όμως εντελώς προσωπικό γούστο, και χαίρομαι που η κόρη μου δεν χάνει προς το παρόν τον πολύτιμο παιδικό χρόνο της για να μάθει τα σκουληκάκια και πότε περισπάται η παραλήγουσα.
Μπουκανιέρος said
#195
Λίγο μόνο;
Και μόνο κουφή;
Μπουκανιέρος said
202
Συμπαθητικό τρόπο;
Άστο να πάει Δύτη μου.
Δύτης των νιπτήρων said
Δεν επιμένω Λου.Λουδί. 🙂
Και απόψε καληνυχτίζω (με το καλησπέρα, που λένε), αύριο είναι δύσκολη μέρα!
Μαρία said
202 Τώρα θα μου πέσουν και τα μαλλιά. Καλά εσύ ίσα που πρόλαβες να μάθεις να γράφεις με πολυτονικό. Άρα τι επίκτητη συνήθεια μας τσαμπουνάς, δύτη;
Δύτης των νιπτήρων said
Επίκτητη γιατί το ξανάμαθα στο λύκειο, άρχισα να το χρησιμοποιώ σαν άσκηση για τις Πανελλαδικές και μούμεινε. Συν τοις άλλοις γιατί γράφω τόσο δυσανάγνωστα που τα περισπωμενοπνεύματα βοηθούσαν να βγάλεις νόημα (κάπως σαν την τελεία στο λατινικό i). Αρχές τετάρτης δημοτικού ήμουν όταν καταργήθηκε, αλλά δεν είχα μάθει τους κανόνες τότε, απ’ όσο θυμάμαι.
Μπουκανιέρος said
205 Δύσκολη δεν πάει να πει τίποτα… Καληνύχτα Δύτη.
ΚαπετάνΈνας said
Δεν μπορώ να πώ τίποτα παραπάνω από την παραπάνω ανασκευή θεωριών Σαββόπουλου (άν και θεωρώ ότι το επιχείρημα του sarant “λυγά πάντα η κοπέλα” αρκεί).
Τώρα, όμως, αφού μιλάμε για μουσικές γλώσσες, υπενθυμίζω οτι μόνο μιας από τις γνωστές μας γλώσσες οι λέξεις διακρίνονται η μία από την άλλη από τη τονικότητα και τη μελωδία, και αυτή είναι τα κινέζικα.
Ιδού, η λέξη «μα» ανάλογα πως θα την τραγουδήσεις σημαίνει άλογο, μαμά,λέπρα ή αχάτης:
http://www.chinese-tools.com/tools/dictionary.html
(πατήστε το μεγαφωνάκι να ακούσετε).
Στην όπερα του Πεκίνου υπάρχουν μέρη, που δεν είναι ούτε πρόζα ούτε άρια, αλλά ένα περίεργο ρετσιτατίβο, που σε μας ηχεί σα νιαούρισμα. Αυτή η μουσική απαγγελία ακολουθεί τη μελωδία των λέξεων, τους τέσσερεις τονισμούς.
Μ σιγουριά δεν μπορούμε να πούμε τίποτα, πάντως ίσως πρόκειται για μια φόρμα αντίστοιχη με την παρακαταλογή των αρχαίων.
Κορνήλιος said
ὅταν (χρονικοϋποθετικὸ) κυβερνήσῃ ὁ Κορνήλιος τὰ μαγαζιὰ μὲ πολυτονικὲς ἐπιγραφὲς θὰ πληρώνουν μειωμένους φόρους, τὰ δὲ μὲ ξενόγλωσσες αὐξημένους. κάποιοι θὰ γκρινιάξουν γιὰ καμμιὰ δεκαριὰ μῆνες, θὰ γράψῃ ὁ Ἰός, θὰ γράψῃ ὁ Νικοκύρης καὶ μετὰ θὰ τὸ συνηθίσουν.
ΚαπετάνΈνας said
Λάθος.
Εννοώ πατήστε τα λύνξ και μετά γράψτε στο Expression τη λέξη ma, ή όποια άλλη κινέζικη λέξη θέλετε.
http://www.chinese-tools.com/tools/dictionary.html
Kαι μετά πατήστε το μεγαφωνάκι.
ΚαπετάνΈνας said
Κατά τά άλλα, Εμπρός για μια Λερναία Ελλάδα.
Μπουκανιέρος said
«μόνο μιας από τις γνωστές μας γλώσσες»
Αν θυμάμαι σωστά, μάλλον περισσότερες είναι οι γλώσσες που έχουν μουσικό τόνο από αυτές που έχουν δυναμικό τόνο. Είναι αλήθεια βέβαια ότι δεν «μας» είναι πολύ γνωστές, ούτε ευρωπαϊκές.
(Απόσες έχω ασχοληθεί λίγο, σίγουρα τα βιτναμέζικα.)
Για τα κλασικά αρχαία, απόσο θυμάμαι πάλι, η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι είχαν μουσικό τόνο (δύο ή τρεις διαφορετικούς). Κι αν δεν το λέω σωστά, ας με διορθώσει κάποιος ειδικός.
Κορνήλιος said
νομίζω ὅτι ἡ μουσικότητα ποὺ γιὰ τὰ κινεζικὰ ἔχει διακριτικὴ δύναμι, εἶναι ἀναπόφευκτο ἀποτέλεσμα τῆς μονοσυλλαβίας, ποὺ μοιραίως ὁδηγεῖ σὲ πληθώρα ὁμόηχων λέξεων. ἂν κάνω λάθος διορθώσατέ με.
Διαβάζετε τον Jacques Prévert said
Ας πει ο Κορνήλιος εάν αποδέχεται την «υπεροχή» που του καταλογίζει το σχόλιο # 193. Εάν η απάντηση είναι αρνητική, καταπίπτει και η θεωρία του Στράβωνος Αμασέως.
Μαρία said
213 Ευρωπαϊκότατες: σουηδικά, νορβηγικά, σερβοκροάτικα(όπου συνυπάρχουν και οι δύο τόνοι, μουσικός(tone) και δυναμικός(stress), σλοβένικα και βέβαια τα αρχαία ελληνικά.
Μαρία said
Μπουκάν, τώρα που κοιτάω τον Πετρούνια, «οι περισσότερες φαίνεται οτι έχουν «μουσικό» τόνο.»
ΚαπετάνΈνας said
Πάντως, πέρα από τις περισπωμένες,τα νέα λερναία, ένα επιτυχημένο τραγούδι πρέπει να παντρεύει τη μελωδία, όχι μόνο με τον τονισμό των λέξεων, αλλά και με τη μουσική της φράσης. Τόχει πει κι ο Χατζιδάκις αυτό. Και το ξέρουν όλοι, αλλά δεν το εφαρμόζουν πάντα, γιατί είναι πιο δύσκολο.
Φυσικά, υπάρχουν και οι περιπτώσεις τύπου: «Θαλασσά και ταγοριμού», που είναι χειρότερες.
Μ’αρέσει το: Hit the road Jack, είναι πραγματικά σαν αντικαθιστά το λόγο, εκείνο το «no more, no more, no more» είναι, σαν να βλέπεις μια μαύρη να το φωνάζει στον γκόμενό της.
Στράβων Αμασεύς said
Δεν ξέρω αν είναι μουσική (μελωδική) γλώσσα η Ελληνική, είναι όμως σίγουρα ποιητική άρα έμμετρη και κατ’ επέκτασιν μουσική.
Ως προς τα οικονομικά κίνητρα των πινακίδων συμφωνώ απόλυτα και το είχα σκεφτεί και εγώ. Δυστυχώς δεν έχω την εξουσία να τα εφαρμόσω. Θα επέκτεινα δε τα κίνητρα και στα συνοδευτικά εγχειρίδια των εμπορευμάτων. Εμπόρευμα χωρίς οδηγίες στα Ελληνικά θα φορολογείται βαναύσως. Να δεις τι καλά που θα έτρεχαν η ASUS, η MSI κ.α. να προσλάβουν Έλληνες φιλολόγους.
Εξάλλου όπως είπε και ο Μητσοτάκης, σε 10 χρόνια θα το ξεχάσουν.
Κορνήλιος said
215 τὸ «καταλογίζω» θαρρῶ ὅτι προϋποθέτει κάτι τὸ ἐπιλήψιμο. ἀπὸ πότε ἡ ὑπεροχὴ θεωρεῖται ἐπιλήψιμη; ἐν πάσῃ περιπτώσει ἡ αἰσθητικὴ ὑπεροχὴ τῶν σχολίων μου καὶ γενικῶς ἡ αἰσθητική μου ὑπεροχὴ εἶναι δεδομένη! 😛
στὸ κάτω κάτω γιατί νὰ υἱοθετήσω μιὰ αἰσθητικὴ ἐπιλογὴ ἂν δὲν μοῦ ἀρέσει πιὸ πολὺ ἀπὸ τὶς ἄλλες;
Μπουκανιέρος said
#214
Κορνήλιε, μάλλον αντίστροφα δουλεύει το πράγμα.
Δεν είχαν πολλές μονοσύλλαβες και είπαν «α, ας βρούμε με τι τρόπο θα τις ξεχωρίσουμε».
Με άλλα λόγια, οι λέξεις δεν υπάρχουν χωρίς τον τόνο τους (μιλάμε για πραγματικούς τόνους στην πραγματική γλώσσα).
Φταίει που, σαν καλός πολυτονιστής, σκέφτεσαι ανάποδα. Ξεκινάς απ’ τη γραφή και θεωρείς «αναπόφευκτο αποτέλεσμά της» την πραγματική γλώσσα.
(όλ’ αυτά κατά τη γνώμη μου, βέβαια)
Nick Andrik said
οι π@π@ριές/τα π@π@ρια κόβονται λόγω μη εφημερίδας;
αν και υπάρχουν αθλητικές εφημερίδες (και παρουσιαστές) που τη χρησιμοποιούν κατά κόρον εννίοτε στολισμένα και με «μέντολες»
Μπουκανιέρος said
Στράβωνα, δεν έχεις καταλάβει για τι μιλάμε.
Προσπάθησε να μάθεις – ποτέ δεν είναι αργά.
Στράβων Αμασεύς said
Έχω ευχάριστη πρόβλεψη για την Ελληνική γλώσσα. Λόγω πτώσης της κυριαρχίας της αγγλοσαξονικής στην αγορά και ανόδου της Κινεζικής, θα επιδοτήσουν οι ίδιοι οι Κινέζοι τις μεταφράσεις σε όλες τις γλώσσες των κειμένων (διαδικτυακών, εγχειριδίων κλπ) αφού θα καταλάβουν ότι αποκλείεται να κυριαρχήσει η γλώσσα τους. Για πολιτικούς όμως και για εμπορικούς λόγους θα πριονίσουν την Εγγλέζικη και άρα θα σωθούμε γλωσσικά από το Πεκίνο.
Στράβων Αμασεύς said
#223 Βοήθησε με να μπουκάρω στη συζήτηση. 🙂
Μπουκανιέρος said
216
Εντάξει Μαρία, λάθος διατύπωση (ούτε ευρωπαϊκές οι περισσότερες, ούτε οι περισσότερες ευρωπαϊκές, κάτι τέτοιο).
Αμέσως όμως να ξεμπροστιάσεις τις (ευρωπαϊκές) οικογένειες γλωσσών όπου είμαι άσχετος!
(εντάξει, το έχω δηλώσει, και για τη μία και για την άλλη)
Μπουκανιέρος said
225
Ψάξε να δεις τι είναι ο μουσικός τόνος (δεν έχει σχέση με τη μουσική, π.χ. του Μότσαρτ ή όποιου άλλου, ούτε με την ποίηση), τι είναι ο δυναμικός τόνος, γενικότερα τι είναι ο τόνος (στη γλώσσα).
Για αρχή.
(μπουκανιέρος είμαι, δεν είμαι μπουκαδόρος)
Κορνήλιος said
#221 οἱ λέξεις σαφῶς καὶ ὑπάρχουν μὲ τὸν τόνο τους, ὅμως γιὰ παράδειγμα ἡ λέξι φῶς ἀλλιῶς προφερόταν μὲ μουσικὸ τονισμὸ κι ἀλλιῶς προφέρεται σήμερα μὲ δυναμικό, χωρὶς στὸ ἐνδιάμεσο νὰ πάψῃ νὰ ὑπάρχῃ. οἱ ἔξω ἀπὸ τὴν ἀτομικὴ βούλησι καὶ συνείδησι τοῦ φυσικοῦ ὁμιλητοῦ γλωσσικὲς ἀλλαγὲς ὑπηρετοῦν τὴν εὐκρίνεια τοῦ γλωσσικοῦ μηνύματος, κι ἂν αὐτὸ ὑπηρετῆται μὲ τὴν ἐμφάνισι μουσικοῦ τονισμοῦ δὲν βλέπω τὸν λόγο γιατὶ πρέπει ν’ἀπορριφθῇ ὡς ἐνδεχόμενη μιὰ ἐπιγενόμενη «μουσικοποίησι» ἐνὸς ἀρχικῶς δυναμικοῦ τονισμοῦ. φυσικὰ μπορεῖ ἡ κινεζικὴ ἐξ ἀρχῆς νὰ ἦταν μουσική, δὲν ἔχω ἰδέα. ἁπλῶς δὲν καταλαβαίνω γιατὶ πρέπει ν’ἀποκλειστῇ ἐξ ἀρχῆς καὶ δογματικὰ τὸ ἀντίθετο.
Κορνήλιος said
παρόραμα:ὑπηρετεῖται
Μπουκανιέρος said
222
Οι «μέντολες» είναι οι μάντολες;
Μαρία said
226 Τόσο Μπέρκμαν έχεις δει. Ν’ αφήσουμε δηλαδή τις Σουηδέζες και να ψάχουμε για Κινέζες, επειδή ο Κάπτεν είναι κρυφοβουδιστής; 🙂 (τη μια ζεν, την άλλη κάρμα…)
Στράβων Αμασεύς said
#228 χωρίς να έχει πάψει να υπάρχει και ο μουσικός τονισμός. Ελληνικά δεν μιλάνε μόνον οι Αθηναίοι ασχέτως αν έχει καθιερωθεί η Αθηναϊκή κοινή. Υπάρχουν περιοχές της Ελλάδας που τονίζουν διαφορετικά.
Κορνήλιος said
#232 δηλαδὴ μπορεῖς νὰ καταλάβῃς πότε κάποιος λέει Σύρος καὶ πότε Σῦρος;
Μαρία said
232
http://en.wikipedia.org/wiki/Tone_%28linguistics%29
Μπουκανιέρος said
228
Αρκετά καλή προσπάθεια για μια θέση που δεν μπορεί να υποστηριχτεί (νομικά σπούδασες;).
Το καταλαβαίνεις κι εσύ, πιστεύω: αν τυχόν τα (υποθετικά) πανάρχαια κινέζικα είχαν δυναμικό τόνο, δεν θα είχαν τόσες πολλές μονοσύλλαβες λέξεις που να σημαίνουν πολλά και διάφορα (ένα μονοσύλλαβο θα μπορούσε να διακριθεί μόνο με ένα τρόπο, παρουσία/απουσία δυναμικού τόνου – πέρα από μερικές σποραδικές συμπτώσεις για ιστορικούς λόγους).
* Ερώτηση προς γλωσσολόγους και λοιπούς συγγενείς: υπάρχει περίπτωση που μια γλώσσα με δυναμικό τόνο να εξελίχτηκε σε γλώσσα με μουσικό τόνο; Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι.
Στράβων Αμασεύς said
#233 Νομίζω μπορώ να καταλάβω πότε κάποιος λέει φώς και πότε φῶς. Φαντάζομαι το ίδιο και στο Σύρος. Είχα διορθώσει παραπάνω ένα σχόλιο του Καπετάνιου όπου έγραφε το ποντιακό σος με ‘ο’ ενώ κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι σῶς. Εντάξει, δεν είμαι και ειδήμων αλλά νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω τη διαφορά.
Immortalité said
@ 197 🙂
@ 202 (όχι πως μ’ ενοχλεί ιδιαίτερα το κείμενό του, που δεν βλέπω πρώτη φορά· μια φούσκα ελάσσονος σημασίας, ειπωμένη με συμπαθητικό τρόπο) Δυτάκο σου αφιερώνω το τραγουδάκι που σκέφτηκα μόλις διάβασα το σχόλιό σου 😉
@ 203 Για να πω την αμαρτία μου και στραβή. Πάνε τα ματάκια μου με αυτά που διαβάζω… Μισερεύτηκα απόψε…
Μπουκανιέρος said
231
Φτου γαμώτο, μάντεψες τα γούστα μου (σε χοντρές γραμμές) στις γυναίκες. 🙂
Κάπως έτσι θα την πάτησε κι ο Κάπτεν. Πρβλ. και Καββαδία.
Έτσ’ είμαστ’ όλοι εμείς οι ναυτικοί!
Μαρία said
235 Εκ μέρους των λοιπών συγγενών, υπάρχει μόνο το αντίστροφο όπως με τα ελληνικά. Ο Πετρούνιας λέει για τα σερβοκροάτικα οτι η γλώσσα εξελίσσεται απο tone σε stress.
Τα παραδείγματα που έχει η βίκι έχουν πολλή πλάκα.
妈妈骂马的麻吗?/媽媽罵馬的麻嗎?
Pinyin: māma mà mǎ de má ma?
English: «Is Mother scolding the horse’s hemp?»
A well-known tongue-twister in the Thai language is:
ไหมใหม่ไหม้มั้ย
IPA: /mǎi mài mâi mái/
«Does new silk burn?»
Κορνήλιος said
#235 ἐπαλαμβάνω ὅτι δὲν ξέρω κινεζικά. ὑποθέτω ὅμως πὼς τὰ ἀρχαῖα κινεζικὰ δὲν θὰ μαστίζονταν ἀπὸ μονοσυλλαβία. ἂν ὅμως ἰσχύει ἡ ὐπόθεσί σου σαφῶς καὶ ἡ «θεωρία» μου καταρρίπτεται.
γιάννης χάρης said
γενηθήτω το θέλημά σου, Μαρία [192], ιδού ο Φόρης σκαναρισμένος, ελλείψει πιντιεφογνωσίας:
http://yannisharis.blogspot.com/2010/10/blog-post_15.html
Στράβων Αμασεύς said
Να σας θέσω ένα τρελό ερώτημα; Συνδέεται η πολυπλοκότητα της γραφής και της προφοράς με την κοινωνική ψυχολογία; Μια κοινωνία δηλαδή που έχει μια συγκεκριμένη αντίληψη για το χωρόχρονο, που βιάζεται να αλλάξει, που έχει μια ρηχή κοσμοθεωρία δεν είναι λογικό να απλοποιεί ακόμη και τη γλώσσα της; Απεναντίας μια κοινωνία με διαθέσιμο χρόνο, λιγότερο αγχωμένη και με φιλοσοφική διάθεση δεν είναι πιο συντηρητική και κατ΄ επέκταση δεν φροντίζει να εμβαθύνει στη λεπτομέρεια; Έχει να κάνει με την κοινωνική εσωστρέφεια ή εξωστρέφεια;
Συνοψίζω το ερώτημα γιατί μπορεί να σας μπέρδεψα, έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά οι λαοί με περίπλοκες γραφές;
Μαρία said
Μπράβο, ρε Γιάννη. Να δούμε πόσο πίσω ακόμα θα μας παν.
sarant said
Παρακαλούνται θερμά οι μάγοι του πιντιέφ να πάρουν το κείμενο του Φόρη από το σάιτ του Γ.Χάρη:
http://yannisharis.blogspot.com/2010/10/blog-post_15.html
και να το κάνουν ένα πιντιέφ, να το ανεβάσω εδώ (και στη «Βιβλιοθήκη») μαζί με το άλλο του Φόρη.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Μόλις το έστειλα στο μάιλ του Νικοδέσποτα.
sarant said
Γρηγόρη, είσαι θησαυρός!
Και ιδού λοιπόν το κείμενο του Φόρη, που απαντάει στις απόψεις που είχαν εκφραστεί στο αφιέρωμα του περιοδικού Ευθύνη:
Click to access foris-eft.pdf
Θα το ανεβάσω και στα ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ σε λίγο.
Να προσεχτεί, παρακαλώ, ότι αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ των λογίων έγινε τον Ιούνιο του 1981, πριν ψηφιστεί το μονοτονικό, πριν καν κερδίσει τις εκλογές το Πασόκ. Το επισημαίνω αυτό επειδή στη σύγχρονη μυθολογία τους οι πολυτονιάτες μιλάνε για μια αποφράδα νύχτα του 1982 όπου ο Βερυβάκης περίπου υπέκλεψε την ψήφο της Βουλής. Στην πραγματικότητα όμως, το ζήτημα συζητιόταν εκτενώς όλα αυτά τα χρόνια -και διάφοροι τύποι μονοτονικού εφαρμόζονταν, όπως π.χ. αυτός που χρησιμοποιεί ο Φόρης στο κείμενό του: κουκίδα και ενωτικό.
Ηλεφούφουτος said
Κι εγώ έχω κάνει το συλλογισμό ότι ίσως η περίπτωση των Κινέζικων να είναι γλώσσας όπου οι λέξεις κουτσουρεύτηκαν και αναπτύχθηκε παράλληλα ο προσωδιακός τονισμός αλλά δεν ξέρω κανέναν που ξέρει απ αυτά να έχει τεκμηριώσει κάτι τέτοιο!
Τα Βιετναμέζικα πάντως έχουν ακόμα πιο πολύπλοκη προσωδία από τα Κινέζικα.
Ελπίζω να ζήσω για να δω το ίδιο να συμβαίνει και στα Γαλλικά, μήπως κι αρχίσω να καταλαβαίνω τους Γάλλους νεότερης γενιάς στο δρόμο όταν φτύνουν τα μονοσύλλαβά τους ο ένας στον άλλον.
Στα Γαλλικά η συμπροφορά είναι πολύ σημαντική για την κατανόηση των λέξεων (φανταστείτε να θέλετε νερό και να πείτε σ ένα Γάλλο «ο» τι θα καταλάβει), χωρίς να επιτυγχάνεται αυτό με προσωδία.
Στράβων Αμασεύς said
Σε αυτό έχεις δίκιο Σάραντ. Πρόσφατα ξαναέπιασα στα χέρια μου μια μαθητική εγκυκλοπαίδεια του 79-80 που στον πρόλογο επιχειρηματολογούσε για το αναμενόμενο μονοτονικό σύστημα παρόλο που ήταν γραμμένη στο πολυτονικό. Ήταν ειλημμένη απόφαση πριν το 1982 αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ουδέποτε ετέθη σε κοινωνικό διάλογο το ζήτημα. Αποφάσισαν οι σοφοί της Ελλάδας για να καταργήσουν μια παράδοση 2000 ετών. Οι δημοκράτες δηλαδή αποφάσισαν φασιστικά.
Εγώ μια φορά στον νηπιακό μου μαγνητικό πίνακα θυμάμαι ότι είχα μαγνητικές δασείες και περισπωμένες και από όσο θυμάμαι δεν διαμαρτυρήθηκα ποτέ. Απεναντίας διάβαζα πριν καν πάω σχολείο και το έβλεπα σαν ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδι. Επομένως καθόλου βαρίδια δεν ήταν τα πνεύματα ή χάσιμο χρόνου. Αλίμονο αν κάναμε μόνον τα εύκολα.
Ένα επίσης σοβαρό ζήτημα είναι το εξής: μπορεί μια εξουσία να αλλάξει τη γλώσσα; Είναι τόσο συγκεντρωτικό το εκπαιδευτικό μας σύστημα ώστε να περνάει τη γλωσσική γραμμή της η κάθε εξουσία; Να φοβόμαστε δηλαδή την καθιέρωση της Αγγλικής που έχει θερμούς υποστηρικτές την Διαμαντοπούλου και την Δραγώνα (δηλαδή τη σημερινή εξουσία);
Ευτυχώς που πρόλαβε να προηγηθεί η τεχνητή έστω καθαρεύουσα καθώς με την μανία απλοποίησης σήμερα θα μιλούσαμε κυρίως Τουρκικά και λιγότερο Ελληνικά.
Ηλεφούφουτος said
σχ. 247 «συμπροφορά» είπα; όχι, άκυρο. Γενικότερα, το συγκείμενο (το κόντεξτ, ντε). Τα συμπαραμαρτούντα τέλος πάντων, για να το θέσω κι εγώ εξίσου γλωσσολογικά με άλλους.
vamvak said
#247
Άν του πείς «de l’ eau» θα το καταλάβει αμέσως !………ασχέτως προσωδιών….
Ηλεφούφουτος said
σχ 250 αυτό λέω κι εγώ
ΚαπετάνΈνας said
Καλημέρα Νίκο, γεια σας παιδιά.
Μόλις γύρισα από την πολεοδομία για μιά υπόθεση, και αν με πιάσης από τη μύτη, θα κάνω τέτοιο μπάμ, τύφλα νάχουν τα κανόνια του θωρηκτού Αβρόρα,που ξεκίνησε την Οκτωβριανή επανάσταση.
Παρ’όλα αυτά. Πίσω στα «ουσιαστικά», τα δικά μας.
#216
Βίβα Μαρία.
Άγνωστες γλώσσες εννοούσα τα διάφορα ανναμίτικα και πυγμαικά. Δεν ήξερα οτι ακόμα και οι ΄»Σουηδοί αθλητές»,( της παλιάς ιστορίας του Ελληνικού σινεμά) είναι μουσικός λαός. Καλά τους άκουγα στον Μπέργκμαν να μιλάνε σαν τον Σουηδό σεφ στα Μάπετ.
Που μπορούμε να βρούμε οπτικο-ακουστικό υλικό; Ίσως στο YouTube;
#231
Σιγά μην είμαι βουδιστής. Είμαι ερανιστής. Όπως έλεγε ο Μποστ: Αι λάικ τσιμπολογάεικ. Είμαι η επιτομή του απεχθούς διεθνιστικού κοσμοπολιτισμού, πού τόσο σικχαίνεται ο Στράβων. Να φανταστείς, ο αγαπημένος μου εθνικός ύμνος είναι αυτός:
Αλλά τι εκτέλεση, έ; Εθνική ομάδα υπο-ηπείρου. Η πρώτη είναι η Λάτα-τζι, έχει ντουμπλάρει 1000 ταινίες, και τη Ναργκίς και τη Μαντουμπάλα(την ηθοποιό).Στίχοι Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ.
Σκέφτομαι ένα Ελληναράδικου τύπου Ινδαράδικο εθνικισμού, και με πιάνει σύγκρυο.(Ένα δισεκατομύριο τριακόσια εκατομύρια και κάτι,μπρρρ). Μου αρέσει που μερικοί δικοί μας τους σνομπάρουν.Για να μη μιλήσουμε για τους Κινέζους.
#238
My dear Bucchaneer, το ψευδώνυμό μου δεν υπαιñίshεται καπετάνιο της θάλασσας.
Για τις γυναίκες θα μιλήσουμε αργότερα. Πάντως όχι Κινέζες. Η νυν, πάντως έχει επηρεαστεί από τους Ινδούς που πιστεύουν ότι ο άντρας μέσα στο σπίτι είναι ένας μικρός θεός.
*…και η γυναίκα μιά μικρή θεά, αλλά αυτό μη το διαδόσετε, και χαλάσει η πιάτσα.
Αγγελος said
Δεν ξέρω βεβαίως κινέζικα, αλλά έχω ένα φίλο από τη Φορμόζα, που μου έχει πει ότι τα εκεί κινέζικα έχουν επτά τόνους, αλλά στην πραγματικότητα μόνον οι τέσσερις είναι μουσικοί – οι άλλοι είναι τρόποι κλεισίματος της συλλαβής, σαν μετά το φωνήεν να υπήρχε κ/π/τ και να έμεινε μόνον η αρχή του. Έχει υποστηριχθεί ότι και οι άλλοι τόνοι έχουν κάποια τέτοια προέλευση (βλ. π.χ. εδώ), αλλά όχι με πειστικές αποδείξεις.
Στα σουηδικά πάντως (αντίθετα με τα λιθουανικά ή τα σερβοκροατικά, όπου ο μουσικός τόνος είναι απόγονος του εικαζόμενου ινδοευρωπαϊκού), ο μουσικός τόνος εμφανίστηκε την τελευταία χιλιετία, και είναι γνωστό από τι προήλθε και σε τι αντιστοιχεί λ.χ. στα δανέζικα.
Στράβων Αμασεύς said
Πάντως Καπετάνιε αν τυχόν και πας σε κάποιο ορεινό χωριό κάποιον χειμώνα για να φας την υπέροχη φασουλάδα που θα σου ζεστάνει τα σωθικά, μην απορήσεις που οι ντόπιοι χωρικοί δεν θα ενδιαφερθούν για τις κοσμοπολιτιστικές θεωρίες. Απλά απόλαυσε την φασουλάδα και να είσαι ευχαριστημένος που δεν θα σου έχουν σερβίρει κάποια Γαλλική κοσμοπολίτικη σούπα και σπαράγγια σοτέ αλά κρεμ.
Ο κοσμοπολιτισμός προϋποθέτει την ύπαρξη του μη κοσμοπολιτισμού για να έχει αξία. Διαφορετικά είναι κιμάς. Επομένως εμείς οι ορκισμένοι εχθροί του κοσμοπολιτισμού είμαστε βασικό συστατικό του.
Δύτης των νιπτήρων said
Ωστόσο, Στράβωνα, το κλαρίνο που μπορεί να σου παίξουν αν είσαι τυχερός στο ορεινό χωριό κάποιος κοσμοπολίτης της εποχής το έφερε πριν από -ούτε- δυο αιώνες, και κάποιος άλλος μη ορκισμένος εχθρός του τότε κοσμοπολιτισμού σκέφτηκε να το χρησιμοποιήσει στη θέση του ζουρνά. Υπάρχει και αυτή η διάσταση.
Στράβων Αμασεύς said
Ο οποίος φυσικά προσπάθησε να παίξει τζαζ και όταν είδε και απόειδε ότι δεν έχει ανταπόκριση το γύρισε στα Ηπειρώτικα.
Ήμουν προ μηνός σε ένα ποντιακό γλέντι και όταν σταμάτησε η λύρα και άρχισε να παίζει ο μουσικός με αγγείο (ποντιακή γκάιντα) και φλογέρα σε πληροφορώ ότι ήταν ένα υπέροχο άκουσμα. Υπάρχει ίσως μια εσωτερική τάση για επιστροφή στις ρίζες και όταν υπάρξει το ερέθισμα αυτή η τάση εκδηλώνεται. Δεν μπορώ να στου περιγράψω αλλά όταν άκουσα αυτήν την μουσική συνειδητοποίησα που ανήκω.
Υπό κάποιαν έννοια ο κοσμοπολιτισμός υπάρχει πάνω από τον μη κοσμοπολιτισμό ως φλούδα, ως ρούχο αλλά πίσω από αυτόν υπάρχει η φυσική πραγματικότητα.
Δύτης των νιπτήρων said
Στράβων, σοβαρά το είπα. Το κλαρίνο δεν ήταν παραδοσιακό όργανο όταν εισήχθηκε στην Ήπειρο, είναι κεντροευρωπαϊκή εφεύρεση και ήρθε μαζί με τις στρατιωτικές μπάντες -ή από κάποιον Ηπειρώτη κιρατζή.
Ερώτηση: ο Ελ Γκρέκο ήταν κοσμοπολίτης;
Σημειώνω ότι δεν χαρακτήριζα τον εαυτό μου έτσι, μου είναι κάπως ξένη η έκφραση.
Καπετάν Ένας said
Ω Στράβον Αμασεύ,φίλον κήρ,
Εννοείται οτι διεθνιστής,(του δικού μου τύπου,όχι των μπάχαλων χεβυμεταλάδων της πλατείας)δε σημαίνει ανιστόρητος και ανελλήνιστος.
Έσύ ξεχωρίζεις με το αυτί από τον τρόπο παιξίματος, την παλιά Κρητική λύρα από την Ελυμπίτικη; Το ξέρεις το μπουλγκαρί και ξεχωρίζεις το καβάλι από τη φλογέρα; Γνωρίζεις τα δημοτικά; Ή μόνο τα ποντιακά.
Κι αυτή είναι η κρίσιμη ερώτηση,(και συγγνώμη για την αδιακρισία μου, απλώς και γω, κάπου το πάω, εννοείται). Τα ποντιακά, το Μαύρο Καβαλλάρη, τον Μάραντον, το Εκάηκεν το Τσάμπασιν, τα τραγουδάς όταν είσαι μόνος ή με παρέα, τα χορεύεις εσύ ο ίδιος, ή τα ξέρεις σαν ακροατής; Ή ex libris;
Όσο για τη φασουλάδα, δε θα έχεις φάει κασουλέ. Έχουν πεθάνει άνθρωποι από το πολύ κασουλέ.
Ο δε μουζάκα είναι γνωστό, οτι δεν είναι ελληνικό φαί.
Το’φτιαξε ο Γάλλος Σέφ,
φίλον ήτορ, Αμασεύ
Στράβων Αμασεύς said
Δύτη είμαι μουσικός. Ξέρω την ιστορία του κλαρίνου. Δε σε αμφισβήτησα.
Φαντάζομαι ότι μαζί με το κλαρίνο της στρατιωτικής μπάντας ήρθε και το σοπράνο σαξόφωνο ή η τρομπέτα. Το κλαρίνο όμως ήταν αυτό που ταίριαξε με τα μουσικά ήθη και ενσωματώθηκε στην παράδοση. Ομοίως και το βιολί στις Ιωνικές περιοχές λόγω της παράδοσης της λύρας αλλά όχι και η βιόλα. Δεν επιβάλλεται κάτι νέο, ή ταιριάζει σε έναν τόπο ή όχι.
Δύτης των νιπτήρων said
Τα χάλκινα ωστόσο (που δεν νομίζω να έχουν κανέναν άμεσο «πρόγονο» στυλ ζουρνάς-κλαρίνο ή λύρα-βιολί) ενσωματώθηκαν μια χαρά στη Δυτική Μακεδονία (εκεί όπου για κάποιο λόγο τα τραγούδια δεν έχουν λόγια 😉 ) αλλά και στη Λέσβο.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Δεν ενσωματώθηκαν στην παράδοση της Δυτ. Μακεδονίας τα χάλκινα πνευστά; τσκ, τσκ, τσκ
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Μα μες το μυαλό μου εβούτας, βρε Δύτη; 🙂
Στράβων Αμασεύς said
Μην το πας εκεί Καπετάνιε καθώς ούτε τα μακαρόνια είναι Ιταλικό φαγητό. Ούτε η φασουλάδα μάλλον είναι Ελληνικό καθώς το φασούλι μάλλον ήρθε από Αμερική.
Στράβων Αμασεύς said
Τα χάλκινα ίσως λόγω πολυφωνίας. Ο καπετάνιος θα ξέρει καλύτερα
Immortalité said
Πάλι στο φαΐ το γυρίσατε μεσημεριάτικα!
Απλά απόλαυσε την φασουλάδα και να είσαι ευχαριστημένος που δεν θα σου έχουν σερβίρει κάποια Γαλλική κοσμοπολίτικη σούπα και σπαράγγια σοτέ αλά κρεμ. Η τόση απαξίωση κρύβει συνήθως τόση άγνοια…
Στράβων Αμασεύς said
Σὺ εἶπας
Immortalité said
Νίκο στην τρίτη παράγραφο της ανάρτησης εκεί που γράφεις : που χρησιμοποιείτα στα τσιπάκια των υπολογιστών, έχεις ξεχάσει το γιώτα του άλφα γιώτα και το άλφα παραπονιέται 😉
sarant said
Ευτυχώς που έχω αετομάτισσες αναγνώστριες 🙂
Immortalité said
🙂
ΚαπετάνΈνας said
Μόλις ήφαγα, και ήκατσα να χωνέψω, αλλά μερικά πράματα που βλέπω,είναι αχώνευτα.Ο Σαββόπουλος (τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα σα μουσικό και τραγουδοποιό) την έκανε την κουτσουκέλα του. Όπως κι ο Μίκης.
Ξεχνάμε, όμως,οτι όλοι αυτοί, κάτι ιδιοφυείς και κάτι άτομα, που ¨δεν υπάρχουν», δεν είναι του κόσμου μας, έρχονται από αλλού. Άρα, είναι και ικανοί να πούν την μεγαλύτερη σοφία μαζί με τη χειρότερη ζούρλια.
Αλλά οι ακροδεξιοί,πώωωω πω.Είναι εποχή, που έχουν πέσει με νύχια και με δόντια πάνω στην ιστορία της αριστερής διανόησης.Τρομερό. Δείτε στο ΥouTube τα σχόλια. Ακούνε «Μπήκαν στην Πόλη οι εχθροί», να, λένε τόγραψε για να πάρουμε την Πόλη. Ακούνε Καρέζη και Καμπανέλλη, «Μαρμαρωμένε βασιλιά, τι όνειρο, τι παγανιά»δεν καταλαβαίνουν τις λέξεις, αλλά ανατριχιάζουν με την ιδέα, ότι, όπου να ‘ναι, θα δούμε το σταυρό να κυματίζει στην Αγια-Σοφιά.
#259
Αααα, πουλάκι μου, Στράβων,είσαι μουσικός! Τότε μπορείς να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου του #258 με ευκολία.
Κι άλλες δύο χαζές μουσικές ερωτήσεις:
1.Γιατί η φλογέρα είναι το πιο δύσκολο όργανο;
2. Ποια η διαφορά ενός κιθαρίστα και μιας πίτσας;
Τώρα, για τα χάλκινα. Δεν είμαι μουσικός ή μουσικολόγος,δε νομίζω πάντως, ότι τα χάλκινα ήρθαν στη Μακεδονία με το στρατό .
Είναι επιρροή από Mittel Europa, και ήρθαν μέσω Αυστρο-Ουγγαρίας, Σαράγιεβο, κλπ. Και από τους Έλληνες και νοτισλάβους εμπόρους, που πηγαίναν στη Βιέννη και τη Βουδαπέστη, έβλεπαν τις δημοτικές ορχήστρες και με την άνοδο του αστισμού, θέλανε κι αυτοί μεγάλα γκρουπ, σαν αυτά της Εσπερίας.
Βεβαίως οι Τσιγγάνοι των Βαλκανίων έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην εξέλιξη της εθνικής μας μουσικής.(Παρόλο που δεν καταγόντουσαν από τον Περικλή).
Κάποτε,στην ηπειρωτική Ελλάδα, η έκφραση «Φέρτε τους γύφτους» σήμαινε «Φέρτε τα όργανα».
Στράβων Αμασεύς said
Κάποτε οι μουσικοί ήταν αριστοκρατικής προελεύσεως και η μουσική βασικό συστατικό της εκπαίδευσης. Αργότερα ο μουσικός είχε την κατάληξη του γιοσιφακίου.
Μα είναι ολοφάνερο Καπεράνιε, ενασχολούμενος με την κιθάρα αδυνατίζεις ενώ με την πίτσα παχαίνεις 🙂
Αυτή η λογική «το τάδε είναι το δυσκολότερο, το δείνα το πληρέστερο» είναι εσφαλμένη. Δύσκολο είναι οτιδήποτε με το οποίο δεν έχεις εξοικειωθεί. Θα επιχειρήσω να απαντήσω απλά. Η μεγάλη διαφορά των πνευστών σε σχέση με τα έγχορδα είναι ότι στα έγχορδα υπάρχει μια γραμμικότητα καθώς η συχνότητα του ήχου είναι γραμμική συνάρτηση του μήκους της παλλόμενης χορδής. Πιο απλά η νότα Ρε είναι δύο ημιτόνια πάνω από τη Ντο, η Μι δύο ημιτόνια πάνω από τη Ρε, η Φα ένα πάνω από την Μι κοκ τα οποία ημιτόνια σε ένα έγχορδο απέχουν (πχ σε ένα ημισυγκερασμένο όργανο όπως η κιθάρα), ένα διάστημα (τάστο, το ίδιο ισχύει και στα άταστα όργανα όπως βιολί, λύρα αλλά χρειάζεται σχετική εξοικείωση με τις αποστάσεις ώστε να πάει το δάχτυλο στο σωστό σημείο).
Στα πνευστά όμως δεν παράγεις μουσική έμμεσα (μέσω μιας παλλόμενης χορδής (έγχορδα), επιφάνειας (κρουστά)) αλλά επεμβαίνοντας απ’΄ευθείας στο ηχείο. Επηρεάζεις δηλαδή άμεσα τον κυματισμό και συχνότητα του ήχου αλλάζοντας την τρύπα διαφυγής του αέρα. Επομένως στα πνευστά δεν υπάρχει αυτή η γραμμικότητα στην παραγωγή του ήχου και χρειάζονται κάποιοι συνδυασμοί τρυπών για να παραχθεί ένας φθόγγος. (Τυχαίος σύνδεσμος)
Ωστόσο εγώ δεν θεωρώ τίποτα πιο δύσκολο από το άλλο. Είναι ζήτημα συνήθειας και ενασχόλησης. Κατά κοινή παραδοχή το δυσκολότερο είναι το βιολί καθώς συνδυάζει την δυσκολία των άταστων οργάνων, την ιδιαίτερη στάση του σώματος καθώς και την αδυναμία οπτικής επαφής με τα δάχτυλα κλπ.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Νομίζω πως τα χάλκινα όντως ήρθαν από τις στρατιωτικές μπάντες (πιθανότατα Σερβίας και Βουλγαρίας), ιδιαίτερα μετά τη συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Στην Ήπειρο γύφτοι ήταν οι σιδεράδες (οι περισσότεροι από τους οποίους έπαιζαν και κάποιο όργανο. Φλέβα γαρ…). Η φράση εδώ ήταν είτε φέρτε τ’άργανα ή φέρτε τα βιολιά (η οποία δίχνει ότι το κλαρίνο καθιερώθηκε σχετικά αργά, ίσως και μετά το 1913).
Red Ghost said
Θυμάμαι μια παλιά δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά τη νίκη του στις εκλογές του 1993 θα συναντούσε τους 30 μεγαλύτερους Έλληνες επιχειρηματίες και θα τους έπειθε να μειώσουν τις τιμές (ακόμα περιμένουμε). Επίσης μια δήλωση της Μελίνας Μερκούρη. Μετά τη νίκη της στις δημοτικές του 1990 θα συγκέντρωνε τους 50 σημαντικότερους πνευματικούς δημιουργούς της χώρας μας για να δουλέψουν για το Δήμο Αθηναίων (δεν νίκησε όμως).
Οπότε οι 55 σιλικονάτοι της Αννούλας πρέπει να ενταχθούν στο ίδιο πλαίσιο παλαιο-ΠΑΣΟΚικών μύθων που άκουσε και η ίδια όταν ήταν μικρή. Μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια και ομολογώ πως αισθάνομαι εύπιστος και μαγεμένος σαν να είναι η πρώτη φορά που ακούω παλαιο-ΠΑΣΟΚικό παραμύθι. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς χειρότερα…
Κανένας από τους 55 σιλικονάτους δεν είναι τόσο τρελός να γυρίσει στην Ελλάδα, να παίρνει 3 και 60 και να του λέει και ο Πάγκαλος πως τα «φάγαμε μαζί». Όμως αν πείσουμε 55 «βιρτουόζους» από την Κοιλάδα του Σαν Φερνάντο να έρθουν εδώ τα πράγματα θα πάνε πολύ καλύτερα. Η χώρα μας θα αρχίσει να εξάγει σε όλο τον κόσμο και η οικονομική μας ανάκαμψη θα είναι αστραπιαία…
Μέχρι πρόσφατα προσπαθούσα να πείσω τους φίλους μου που είναι καθηγητές σε Αμερικανικά πανεπιστήμια να σκεφτούν τους γέρους γονείς τους και να γυρίσουν στην Ελλάδα.
Τώρα τους λέω να μείνουν εκεί που βρίσκονται, να πάρουν και τους γονείς τους μαζί και ότι όπου να ‘ναι θα έρθουν και πολλοί άλλοι Έλληνες να τους κάνουν παρέα…
Σκύλος της Β.Κ. said
Τα χάλκινα ήρθαν με τις μπάντες του γαλλικού στρατού στους βαλκανικούς πολέμους. Από εκεί διαχύθηκαν στα Βαλκάνια, νομίζω.
Stazybο Hοrn said
Μην παραγνωρίζετε το ρόλο που έπαιξαν οι μπάντες του οθωμανικού στρατού και οι τσιγγάνικοι πληθυσμοί…
Αλήθεια, εσείς που είστε μεγαλύτεροι, 😛 θυμάστε χάλκινα στη δυτική Μακεδονία, πριν τη δεκαετία του 80 σε κρατικά μέσα; εγώ όχι.
Στράβων Αμασεύς said
Καμιά φορά (τις περισσότερες) ψάχνοντας στη βικιπαίδεια για πληροφορίες αναρωτιέμαι γιατί κανένας Έλληνα δεν προσπαθεί πραγματικά να ενημερώσει σωστά ένα λήμμα. Στην προκειμένη περίπτωση το λήμμα τρομπέτα παρέχει άπειρες πληροφορίες στην Αγγλική (μέχρι και διαμέτρους και λοιπές τεχνικές λεπτομέρειες) ενώ στην Ελληνική γράφει απλές γενικότητες.
Η μεγαλύτερη όμως ντροπή είναι σε αρχαιογενείς όρους όπου σε πολλές περιπτώσεις απουσιάζει η Ελληνική βικιπαιδειακή εκδοχή. Μια που οι περισσότεροι εξ υμών είστε ειδικοί βάλτε ένα χεράκι για να μην δικαιώσουμε στο τέλος την Διαμαντοπούλου.
ΚαπετάνΈνας said
Στα Βαλκάνια γενικώς τα χάλκινα μπήκαν πιο παλιά, πριν από τους Βαλκανικούς, στην αρχή του 19ου αιώνα. Στη Σερβία τα πρώτα-πρώτα χάλκινα εισήχθησαν κατευθείαν από τα μεχτέρ του Οθωμανικού στρατού, που ήδη είχαν δυτικοποιηθεί.
Έτσι κι αλλιώς, όλες οι στρατιωτικές μπάντες προήλθαν από τα μεχτέρ, μετά από την πολιορκία της Βιέννης. Kαθώς και όλη η Τουρκερία της εποχής Μότσαρτ,τα μάρς του Λουλύ κλπ .
Η απάντηση στα αινίγματα, για τον Στράβωνα:
1.Γιατί η φλογέρα είναι το πιο δύσκολο όργανο;
Απάντηση:Γιατί πρέπει να παίζεις και συγχρόνως να φυλάς και τα πρόβατα.
2. Ποια η διαφορά ενός κιθαρίστα και μιας πίτσας;
Απάντηση: Η πίτσα ΜΠΟΡΕΙ να θρέψει τετραμελή οικογένεια.
sarant said
273: Πόσο δίκιο έχετε, δυστυχώς, αγαπητέ Red Ghost!
Κάτι ξέρω κι εγώ από τέτοιες συζητήσεις!
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Πολύ αμφιβάλλω αν τα δυτικά χάλκινα ήρθαν με τα μεχτέρ ( http://en.wikipedia.org/wiki/Mehter ). Αν και νομίζω ότι ο Δύτης είναι αρμοδιότερος
Στράβων Αμασεύς said
Ίσως θα πρέπει να σκεφτούμε τις φιλαρμονικές ορχήστρες Κέρκυρας εδώ με την πρώτη να δημιουργείται το 1840.
Καπετάνιε με έπιασες στον ύπνο, νόμιζα ότι κυριολεκτούσες.
Δύτης των νιπτήρων said
Ο Δύτης έβαλε το φυτίλι με τα χάλκινα, αλλά δεν θυμάται τι και πού είχε διαβάσει σχετικά. Θυμάμαι τη θεωρία των μεχτέρ, αλλά για το πότε μπήκαν τα χάλκινα στα μεχτέρ (τις οθωμανικές στρατιωτικές μπάντες), θα σας γελάσω. Νομίζω, επίσης, ότι εδώ είχαμε ξανακουβεντιάσει για τα χάλκινα της Λέσβου.
Stazybο Hοrn said
Μια νύξη, Δύτη, θα είδες στους κιοτσέκ, πρόπερσι… 😉
Κορνήλιος said
τὰ χάλκινα τῆς Γουμένισσας τὰ λατρεύω!
vamvak said
O BHMAτοδότης επιμένει και σήμερα Σάββατο 19 Οκτωβρίου !! για την Silicon Valley..
vamvak said
O BHMAτοδότης επιμένει και σήμερα Σάββατο 16 Οκτωβρίου !! για την Silicon Valley..
vamvak said
Διόρθωσα την ημερομηνία.
sarant said
Πράγματι! Γράφει:
Μετά τη Silicon Valley η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου (στο σκίτσο) ολοκλήρωσε το «ταξίδι επιμόρφωσης» στις ΗΠΑ με ένα tour στην Ουάσιγκτον. Η υπουργός Παιδείας, μεταξύ άλλων, επισκέφθηκε το πρότυπο σχολείο SΕΕD, που θεωρείται ένα από τα πιο επιτυχημένα και καινοτόμα της χώρας. Μαθαίνω πάντως ότι η σχέση της κυβέρνησης με τη Silicon Valley δεν σταματά στο ταξίδι της Αννας αλλά αντίθετα αρχίζει από αυτό, αφού στο Μέγαρο Μαξίμου εξετάζουν σοβαρά την πιθανότητα να επισκεφθεί και ο Πρωθυπουργός την «Κοιλάδα της Σιλικόνης» μέσα στους επόμενους μήνες. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στη Silicon Valley γεννήθηκε το 1952 και πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο Πρωθυπουργός, αφού τη δεκαετία του ΄50 ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν πρύτανης της Οικονομικής Σχολής του Βerkeley.
Μανία με τη σιλικόνη, αυτός ο άνθρωπος!
vamvak said
Γι αυτό η υπουργός (το προσέξατε σε παρελθούσες δηλώσεις της;)προτρέπει σε ..καλά αγγλικά. Άν ο ΒΗΜΑτοδότης ήξερε …..καλά αγγλικά δεν θάκανε την πατάτα (Δεν ξέρω άν πρέπεινα γελάσω ή να κλάψω με όλα αυτά)
vamvak said
Κοίτα φασαρία που έγινε για ένα «e» ….Silicone versus Silicon….
Σκύλος της Β.Κ. said
Η σιλικόνη ξαναχτυπά! Σε άρθρο των σημερινών «Νέων», σχετικά με τη γνωστή επίσκεψη Διαμαντοπούλου στη Σίλικον Βάλει, αναφέρεται στο τέλος:
Τι είναι η Silicon Valley
ΕΙΝΑΙ Η ΠΕΡΙΟΧΗ όπου αναπτύχθηκε το τσιπάκι από σιλικόνη και αποτέλεσε το έναυσµα για την ηλεκτρονική βιοµηχανία. Περιλαµβάνει γνωστές πόλεις της Καλιφόρνιας σε µία ζώνης ακτίνας 30 χιλιοµέτρων. Εκεί εδρεύουν όλες οι µεγάλες γνωστές εταιρείες της πληροφορικής και της ηλεκτρονικής βιοµηχανίας καθώς και 15 πανεπιστήµια. Ανάµεσά τους και δύο από τα καλύτερα του κόσµου, το Stanford και το Βerkeley.
sarant said
Τελικά θα καθιερωθεί να το λένε σιλικόνη το πυρίτιο… Λες να έχει μπει στον «Οδηγό ύφους» του ΔΟΛ, όπως π.χ. η υποχρέωση να γράφουν ΒατοπΑΙδι;
Σκύλος της Β.Κ. said
Τι να σε πώ… Δεν σκίζεις εκείνο το πτυχίο του Χημ.-Μηχ.;
Ηλεφούφουτος said
Με το καλό να γίνει και το κάλιο ποτάσιο!
Σκύλος της Β.Κ. said
Αμποτε και το ασβέστιο κάλσιο, να ξεμπερδεύομε!
sarant said
Οι φίλοι από το σλανγκρ μάζεψαν τον δικό μας κατάλογο και έφτιαξαν ένα υπερ-λήμμα για τις μπαρούφες, όπου πρόσθεσαν και δικά τους λήμματα χωρίς τους περιορισμούς που έβαλα εγώ εδώ. Ρίξτε μια ματιά:
http://www.slang.gr/lemma/show/mparoufa_-es_8505
Immortalité said
Λοιπόν μπορεί να μην είναι εδώ η θέση του, αλλά δεν ξέρω που να το βάλω
Το in. gr ξαναχτύπησε!
Δεν ξέρω από είναι η αρχή του κακού άλλα έχει αναδημοσιευτεί σχεδόν παντού χωρίς διόρθωση!
Από σήμερα τα κρύσταλλα θα είναι και σαφή!
Ε! ρε έρμο crystal clear…
chien andalou said
@ 294 Σοφόν το σαφές! 😀
Μήπως πρέπει να φτιάξουμε ένα über-νήμα για τα χάλια του in.gr; Ή, ακόμα καλύτερα, να τους στείλουμε καμιά επιστολή; (παγιδευμένη ή μη)
(Άσχετο, αλλά εγώ πάντως δεν έχω ξεπεράσει ακόμη το «άγριο χαρτί» του Μιχαηλίδη, και φοβάμαι πως θα αργήσω…)
Stazybο Hοrn said
Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Κοπιπαστάδα είναι σε όλους τους υπόλοιπους.
Νέος Τιπούκειτος said
Το ΕΓΚΥΡΟ Βήμα ξαναχτύπησε, στο ρεπορτάζ για την κηδεία της Λιζ Τέιλορ (http://www.tovima.gr/world/article/?aid=391832):
«Η τελετή διήρκεσε μία ώρα και περιλάμβανε ρεσιτάλ θρησκευτικών ποιημάτων του Τζέραρντ Μάνλεϊ Χόπκινς, το οποίο ερμήνευσε ο εγγονός της Τέιλορ, Ρις.»
Βέβαια, για να πούμε και του στραβού το δίκιο, εδώ φταίει κομμάτι και ο συντάκτης του αγγλόφωνου ρεπορτάζ — γιατί εννοείται ότι μετάφραση του ποδαριού από αγγλόφωνη ιστοσελίδα έκαμαν τα σαΐνια του Βήματος. Λέει λοιπόν το BBC (http://www.bbc.co.uk/news/world-us-canada-12856261): «The hour-long service included a recital of the Gerard Manley Hopkins’ poem The Leaden Echo and the Golden Echo and a trumpet solo of Amazing Grace, performed by Taylor’s grandson Rhys.» Ένας προσεχτικότερος χρήστης θα έγραφε recitation («απαγγελία») και όχι recital («ρεσιτάλ» ή «απαρίθμηση»). Αλλά και πάλι, βρε αδερφέ, τόσο δύσκολο ήταν να καταλάβουν οι διάνοιες του Βήματος ότι το ποίημα το απαγγέλλεις και δεν το τραγουδάς;
Σαν να μην έφτανε αυτό, το Βήμα έχει πετσοκόψει το πρωτότυπο κείμενο, έτσι που να φαίνεται ότι το «ρεσιτάλ» των ποιημάτων το «ερμήνευσε» ο εγγονός της μακαρίτισσας. Πλην όμως τα ποιήματα του Χόπκινς τα απάγγειλε ο Κόλιν Φάρρελ, ενώ ο εγγονός έπαιξε στην τρομπέτα του (νά το ρεσιτάλ) τον χριστιανικό ύμνο «Amazing Grace».
Στράβων Αμασεύς said
Τελικά αμέτι μουχαμέτι θα μας τα φέρει τα Αγγλικά ως επίσημη γλώσσα η υπουργός της «δημοκρατικής» παράταξης. Με την «μεταρρύθμιση» που φέρνει, θα γίνονται δεκτές μαθητικές εργασίες στα Αγγλικά, δηλαδή Ντε-Φάκτο επισημοποίηση της Αγγλικής.
Ρε καημό που τον έχει αυτό το κορίτσι…