Ελληνοαραβικά γλωσσικά ταξίδια
Posted by sarant στο 24 Οκτωβρίου, 2016
Το άρθρο αυτό το έγραψα περί το 2003 και το δημοσίευσα στο περιοδικό «Φαινόμενο του Λουξεμβούργου». Το είχα βάλει στον παλιό μου ιστότοπο, αλλά όχι στο ιστολόγιο. Βέβαια, τα περισσότερα σημεία του τα έχω συμπεριλάβει σε άλλα άρθρα, όχι όμως ολόκληρο το άρθρο. Ο λόγος που το δημοσιεύω σήμερα δεν είναι για να γλιτώσω την υποχρέωση να γράψω καινούργιο άρθρο, αλλά ότι είχα αναπληροφόρηση από έναν αναγνώστη του ιστοτόπου, την οποία και προσθέτω στο τέλος. (Αναπληροφόρηση είναι αυτό που ελληνικά λέγεται φίντμπακ. Όταν έχουμε χημικομηχανικά συστήματα, το λέμε ανατροφοδότηση ή ανάδραση, αλλά όταν χρησιμοποιείται για γνώμες και πληροφορίες προτιμώ την αναπληροφόρηση). Κάνω πάντως κάποια επικαιροποίηση του άρθρου.
Ελληνοαραβικά γλωσσικά ταξίδια
Στο προηγούμενο σημείωμα, μιλώντας για τις λέξεις που έχουν την αφετηρία τους σε κύρια ονόματα, έκανα μια φευγαλέα αναφορά στον μεσογειοκεντρικό κόσμο, της εποχής πριν από τον Κολόμβο. Με αυτή την αφορμή, ας δούμε σε τούτο το σημείωμα μερικές ιστορίες λέξεων που ταξίδεψαν ανάμεσα στα μέρη τα δικά μας, στον αραβικό κόσμο και στη Δύση.
Δεκαπέντε χρόνια μετά την καθιέρωση του ευρώ η δραχμή εξακολουθεί βρίσκεται στο προσκήνιο, σαν απειλή για πολλούς, σαν ελπίδα για κάποιους άλλους. Εδώ δεν οικονομολογούμε όμως, λεξιλογούμε. Και από λεξιλογική άποψη, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η δραχμή, παρόλο που έδωσε τη θέση της στο ευρώ, εξακολουθεί ωστόσο να ζει και βασιλεύει στον αραβικό κόσμο -αν όχι ακριβώς η ίδια, τότε τα εγγονάκια της: εννοώ το ντιρχάμ (dirham), που είναι η βασική νομισματική μονάδα στο Μαρόκο και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ενώ ως υποδιαίρεση του δηναρίου (dinar) υπάρχει επίσης στη Λιβύη, το Ιράκ και την Ιορδανία, καθώς και ως υποδιαίρεση του ριάλ στο Κατάρ. Και βέβαια το ντιρχάμ είναι δάνειο από τη δραχμή, και όχι πρόσφατο αλλά πανάρχαιο: το έτος 75 Εγίρας (695 δικό μας) κόπηκαν τα πρώτα ντιρχάμ, που ήταν πάντοτε ασημένια νομίσματα, ενώ τα δηνάρια ήταν χρυσά. Σε μια ιστοσελίδα ισλαμικών σπουδών είδα μάλιστα κάποιον να καυχιέται ότι σήμερα ένα κοτόπουλο κοστίζει 1 περίπου ντιρχάμ, όσο ακριβώς κόστιζε πριν από 1400 χρόνια, στην εποχή του Προφήτη!
Η απόσταση είναι μικρή από το νόμισμα στο μέτρο βάρους· από το ασημένιο νόμισμα ντιρχάμ ή το περσικό ντιράμ, που οι λεβαντίνοι το πρόφερναν ντραμ, φτάνουμε στο μέτρο βάρους, ναι, σωστά το καταλάβατε, το δράμι, που ήταν επίσημο μέτρο βάρους στην Ελλάδα ως υποδιαίρεση της οκάς έως την 1η Ιουλίου 1959 που καταργήθηκε. Το δράμι αντιστοιχούσε σε 3,2 γραμμάρια και η οκά είχε 400 δράμια, εξ ου και η παροιμιακή φράση Τα έχει τετρακόσια, δηλαδή είναι πανέξυπνος και μαζί προσεχτικός, δεν «χάνει». (Μιλώντας για νομίσματα, να προσθέσουμε και το αρμενικό ντραμ).
Παράδειγμα πολυταξιδεμένης λέξης είναι το γευστικό βερίκοκο -το φρούτο ήρθε από την Κίνα, αλλά οι έλληνες το είπαν αρμενιακόν, επειδή στη γειτονιά μας ήρθε μέσω Αρμενίας. Οι Ρωμαίοι το δανείστηκαν ως pruna armeniaca, αλλά επικράτησε η ονομασία praecoquum -πρώιμο φρούτο, διότι βγαίνει πριν από τα ροδάκινα και άλλα καλοκαιρινά οπωρικά- που περνάει στα ελληνικά της ελληνιστικής εποχής ως πραικόκιον, βρεκόκκιον και βερεκόκκιον, για να σταθεροποιηθεί στο βερικόκκιον και να δώσει το βερίκοκο. Εν τω μεταξύ όμως, οι άραβες δανείστηκαν το βρεκόκκιον και το είπαν μπαρκούκ· κι επειδή, ως φαίνεται, οι άραβες καλλιέργησαν το φρούτο καλύτερα από τους άλλους, την αραβική λέξη αλ μπαρκούκ -όπου αλ είναι το άρθρο- την δανείστηκαν αρχικώς μεν στην ιβηρική χερσόνησο -το ισπανικό albaricoque μαρτυρείται ήδη από το 1330- και ύστερα βορειότερα, στη Γαλλία, κι έτσι γεννήθηκαν όλα τα apricot, albicocco και τα λοιπά.
Ο κάδος του αποστακτηρίου λεγόταν άμβιξ και άμβυξ στα αρχαία ελληνικά και από εκεί τον δανείστηκαν οι άραβες ως αλ-αμπίκ. Η λέξη πέρασε στα ισπανικά, alambique, στα γαλλικά ως alambic και στα ιταλικά, lambicco -και επέστρεψε στα ελληνικά ως λαμπίκος ο αποστακτήρας, κι επειδή οι ωραίοι παλιοί μπρούτζινοι αποστακτήρες και έλαμπαν αλλά και λαμπικάριζαν (διαύγαζαν) τα αποστάγματα, με παρετυμολογία από το λάμπω έχουμε και τις φράσεις «το έκανα λαμπίκο» των διαφημίσεων απορρυπαντικών, για κάτι που αστράφτει από καθαριότητα.
Το φάρμακο το τριμμένο σε σκόνη, ας πούμε για την επούλωση των πληγών, που οι παλιότεροι το έλεγαν σκονάκι, λεγόταν στα ελληνικά της ελληνιστικής εποχής ξηρίον. Το δανείστηκαν οι άραβες ως αλ-ικσίρ (οι άραβες, όπως και οι τούρκοι αντιπαθούν τα συμφωνικά συμπλεγματα με σίγμα στην αρχή της λέξης) αλλά η σημασία διολίσθησε αρκετά μια και έφτασε να σημαίνει τη φιλοσοφική λίθο και με τη σημασία αυτή το δανείστηκαν οι δυτικοί, ως elexir και elixir στα μεσαιωνικά λατινικά και elisire στα ιταλικά ή élixir στα γαλλικά απ’ όπου βέβαια το πήραμε κι εμείς -αν και βέβαια σήμερα η λέξη δηλώνει αποκλειστικώς υγρά, αιθέρια έλαια, εκχυλίσματα, βάμματα, πάντως υγρά πάντοτε, ενώ αρχικά το ξηρίον ήταν, όνομα και πράγμα, κατάξερο!
Όμως, παρόμοια με το ελιξίριο σημασιολογική ολίσθηση έπαθε και το αλκοόλ, που εμείς το πήραμε βέβαια από το γαλλικό alcool, αλλά η προέλευσή του, όπως προδίνει το αρχικό αλ- είναι αραβική -μέσω των μεσαιωνικών λατινικών από το αραβικό αλ-κουλ, που είναι το τριμμένο σε σκόνη αντιμόνιο· στα λατινικά η λέξη απομακρύνεται από το αντιμόνιο και δηλώνει κάθε σκόνη που προκύπτει από χημική διεργασία, το απόσταγμα, το πνεύμα μιας ουσίας, και κατ’ αναλογία το οινόπνευμα ονομάζεται στα μεσαιωνικά λατινικά vini alcohol, το «πνεύμα του οίνου».
Είπαμε πιο πάνω για τη σκόνη του αντιμονίου, που έδωσε τη λέξη αλκοόλ. Για το αντιμόνιο, που είναι στα γαλλικά antimoine, υπάρχει μια γουστόζικη ιστορία, ότι ονομάστηκε έτσι όταν ένα μοναστήρι ολόκληρο ξεκληρίστηκε ύστερα από ομαδική δηλητηρίαση με αντιμόνιο· moine ο καλόγερος, αντικαλογερικό παναπεί. Όποιος έχει έστω και λιγοστή πείρα από ετυμολογία, αμέσως καταλαβαίνει ότι τέτοιες ιστορίες είναι ωραίες να τις διηγείσαι αλλά εννιά στις δέκα φορές καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα. Έτσι κι εδώ, συν τοις άλλοις επειδή στο ιταλικό antemonio και στο μεσαιωνικό λατινικό antimonium, που μαρτυρούνται πριν από το γαλλικό, δεν υπάρχει ίχνος καλόγερων. Απ’ ό,τι φαίνεται, εν αρχή ην το κοπτικό stemκαι το αιγυπτιακό sdm, είδος σκόνης από άλατα αντιμονίου που χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες από πολύ παλιά για να βάφουν τα μάτια τους. Αυτό έδωσε το ελληνικό στίμμι ή στίβι που πέρασε στα λατινικά ως stibiumκαι γι’ αυτό στο περιοδικό σύστημα το αντιμόνιο συμβολίζεται με τα γράμματα «sb». Όμως, το στίμμιον πέρασε επίσης στα αραβικά –αλ-ιτμίντ, αν θυμηθούμε την αντιπάθεια των αράβων στα συμφωνικά συμπλέγματα του σίγμα στην αρχή των λέξεων. Και από εκεί, πιθανώς μέσω κάποιου αμάρτυρου τύπου όπως *athimodium, φτάνουμε στο μεσαιωνικό λατινικό antimonium.
Η παρετυμολογία είναι πολύ συχνό φαινόμενο και έδρασε σε μιαν άλλη αραβογενή λέξη, τον παπαγάλο, ο οποίος κάθε άλλο παρά αραβικής αρχής φαίνεται, και όμως είναι· άλλωστε, το πουλί οι άραβες και γενικώς οι ανατολίτες το εξημέρωσαν πρώτοι, και το είπαν μπαμπαγκά. Από εκεί περνάει στο Βυζάντιο, ως παπαγάς και από εκεί πιο δυτικά, στην Ιταλία, όπου η παρετυμολογία με το gallo (= πετεινός) γεννάει το pappagallo, απ’ όπου επανέκαμψε στα ελληνικά ως παπαγάλος, αντιδάνειο δηλαδή κι αυτό.
Αλλοτε πάλι τα λατινικά ήταν το σημείο εκκίνησης της γλωσσικής αλυσίδας: το castrum, ας πούμε, που εμείς το πήραμε ως κάστρον και το δανείσαμε με τη σειρά μας στους άραβες που το είπαν κασρ. Το αραβικό λοιπόν κασρ ξαναγύρισε στα ιταλικά ως cassaro και στα ελληνικά κάσαρο, το επίστεγο πάνω από την πρύμνη του πλοίου, που καθώς είναι ανυψωμένο θυμίζει όντως κάστρο· με το άρθρο μαζί, αλ-κασρ, η ίδια λέξη περνάει στα ισπανικά, όπου alcazar είναι μέρος οχυρό, φρούριο -κι αν μας διαβάζει κάποιος Λαρισαίος μπορεί να μας διαφωτίσει γιατί άραγε το γήπεδο της ΑΕ Λάρισας έχει βαφτιστεί Αλκαζάρ; άραγε είναι κάστρο άπαρτο στα εντός έδρας παιχνίδια ή υπάρχει άλλος λόγος;
Το άρθρο αυτό, όπως είπα, το είχα δημοσιεύσει το 2003 στον παλιό μου ιστότοπο. Το καταληκτικό ερώτημα έμεινε αναπάντητο όλα αυτά τα χρόνια, ώσπου προχτές πήρα ένα μέιλ από έναν αναγνώστη ο οποίος με πληροφόρησε ότι το γήπεδο ονομάστηκε Αλκαζάρ επειδή βρίσκεται δίπλα στο άλσος Αλκαζάρ.
Βέβαια, αυτό απλώς μεταθέτει το ερώτημα -γιατί ονομάστηκε Αλκαζάρ το άλσος; Αρκετοί Λαρισαίοι μας διαβάζουν, να δούμε, θα μάθουμε την απάντηση;
Tomás de Torquemada said
Μη λες για Λάρισα και Αλκαζάρ μετά τα χτεσινά! Δείξε λίγη συμπόνοια… 🙂
Καλημέρα
Γς said
>Αναπληροφόρηση είναι αυτό που ελληνικά λέγεται φίντμπακ
Τίτος Εξώς Χριστοδούλου said
Mελιτζάνα η πορδοσόβη. Περιμένω, μετά τας καλημέρας κι ευχαριστίας μου, επαλήθευση της σανσκριτικης ετυμολογίας της βεντίζανα, μελιτζάνας, aubergine, mela insana, κυπριακό βαζάνι….
Πάνος με πεζά said
Καλημέρα !
Corto said
Καλημέρα!
Αντίστοιχη ιστορία έχει και ο πύργος, το μπούρτζι, εξ ου και το περίφημο ξενοδοχείο του Ντουμπάι «Μπουρτζ αλ Αράμπ», ο πύργος των Αράβων:
Γς said
2:
Σχετική και η διαδραστικότητα.
Οπως το διαδίκτυο, που θεωρείται διαδραστικό μέσο αντίθετα με τα παραδοσιακά ΜΜΕ (τηλεόραση,ραδιόφωνο) που διαχέουν μόνο πληροφορίες αλλά δεν συλλέγουν πληροφορίες από τους χρήστες.
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ για τα πρώτα σχόλια!
1: Σύμπτωση!
5: Δεν είναι βέβαιο όμως ότι πύργος και μπούρτζι (burgus κτλ.) έχουν σχέση δανεισμού, μπορεί να είναι ομόρριζα.
spiral architect said
Καλημέρα.
Ψάχνοντας περί της προέλευσης της ονομασίας του γηπέδου και πάρκου Αλκαζάρ στη Λάρσα, έπεσα και σε άλλο Αλκαζάρ που δεν το’ ξερα: http://bit.ly/2emNyMe
LandS said
Μήπως υπήρχε κάποιο κέντρο «Αλκαζάρ» εκεί κοντά; Πως λέμε «Νεράιδα», «Εδεν», «Μπάτης», «Παλμύρα», «Φλοίσβος», «Κάρλτον» (αυτό ήταν ξενοδοχειο), «Τροκαντερό» κλπ κλπ ;
Γς said
Στο κανάλι της Βουλής τώρα¨
Εξετάζεται ο κ. Λιαρέλλης από την Επιτροπή Διερεύνηση Νομιμότητας Δανειοδότησης Πολιτικών Κομμάτων [επανάληψη]
Κάτι τον ρώτησε ο κ. Λοβέρδος και καπάκι μια άλλη κυρία ερωτά τον κ. Λιαρέλλη άν επιτρέπεται η δημοσίευση φωτογραφιών ωροθετικών γυναικών.
Να ωρύεται ο Λοβέρδος και η κυρία [δεν ξέρω ποια είναι. Καβαδία;] να επιμένει:
-Δεν ρωτάω εσάς κ. Λοβέρδο!
Και μετά, μύλος!
Corto said
7: Ο ελληνικός και ο λατινικός τύπος είναι ομόρριζοι, αλλά στα αραβικά δεν είναι δάνειο από ευρωπαϊκή γλώσσα;
Γς said
5:
Το Μπούρτζι, τα Μπούρτζια…
http://caktos.blogspot.gr/2013/09/blog-post_28.html
Neo Kid phone home said
1 dirham για ένα κοτόπουλο όντως. Αν το κοτόπουλο είναι σε φωτογραφια…
Corto said
12:
Η πλάκα είναι ότι πιθανότατα η μπουρζουαζία και ο μπουρτζόβλαχος έχουν κοινή ρίζα…
Demetris Mastoras said
Φαίνεται ότι έχει δίκιο ο κύριος LandS (σχόλιο 9)
http://www.eleftheria.gr/m/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/item/105998-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF-%C2%AB%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CF%81%C2%BB.html
asparagus said
Ο παππούς μου, μού έλεγε ότι το γήπεδο της ΑΕΛ, όπως και το πάρκο μέσα στο οποίο βρίσκεται, πήρε το όνομά του απο ένα εξοχικό κέντρο που υπήρχε εκεί με το όνομα Αλκαζαρ. Θυμόταν, μάλιστα που ως αρραβωνιασμένος πήγαινε με τη γιαγια μου βόλτα εκεί για να ακούσουν μουσική και να φάνε.
Στο δημοσίευμα της τοπικής Ελευθερίας υπάρχουν περισσότερες λεπτομέρειες και κάπως διαφοροποιημένες απο την ιστορία του παππού.
http://www.eleftheria.gr/m/%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/item/105998-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%BF-%C2%AB%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%AC%CF%81%C2%BB.html
ΥΓ: Αναφορές σε Αλκαζάρ και ΑΕΛ μετά το χθεσινό στραπάτσο!! Πονάμε, δείξτε λίγο έλεος!!
Alexis said
#14: Σαφέστατα, το «μπουρτζόβλαχος» είναι μία απόπειρα να αποδοθεί λαϊκά ο «αρχοντοχωριάτης».
Μία απορία: Είναι σίγουρο ότι οι Άραβες εξημέρωσαν πρώτοι τον παπαγάλο; Και ο «ψιττακός» των ΑΗΠ; 😕
Γς said
16 @ Asparagus
>πήρε το όνομά του απο ένα εξοχικό κέντρο που υπήρχε εκεί με το όνομα Αλκαζαρ.
Corto said
17 (Alexis):
Εδώ βλέπω ότι αυτή η εξήγηση (μπουρζουά βλάχος) είναι λογοτεχνική παρετυμολογία του Θάνου Βελούδιου:
http://www.stokokkino.gr/article/1000000000033650/Apo-pou-krata-i-skoufia-mas-Mpourtzoblaxos
ΓιώργοςΜ said
17 Ο Αριστοτέλης φαίνεται να μνημονεύει τη λέξη, για ένα εξωτικό πουλί εξ Ινδίών:
https://el.wiktionary.org/wiki/%CF%88%CE%B9%CF%84%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B7
asparagus said
18 @ Γς
Αυτό που βάλατε εσείς ειναι asparagus officinalis. Εγώ είμαι το άγριο σπαράγγι (asparagus acutofolius), παλιέ μου κύριε καθηγητή στη μεγάλη του γένους σχολή (aka Γεωπονικο Πανεπιστήμιο).
Alexis said
#19: Χωρίς να έχω ακούσει ποτέ μου την εξήγηση του Βελούδιου, αλλά και χωρίς να έχω ανοίξει λεξικό (καλά να πάθω! 🙂 ), πίστευα πάντα (εξαπανέκαθεν) ότι το πρώτο συνθετικό της λέξης «μπουρτζόβλαχος» προέρχεται από το γαλλικό «bourgeois» και αποτελεί λεξιπλασία των λογίων του 19ου αιώνα, τότε που οι λέξεις «μπουρζουαζία», «μπουρζουάδες» χρησιμοποιούνταν ευρέως, υπό την επίδραση των γαλλικών.
Αλλά μάλλον ο Μπάμπι ξέρει καλύτερα… 🙂
Ας πει κι ο Νικοκύρης…
Γς said
21:
Μπα! Σε είχα φοιτητή;
Την πάτησα!
Corto said
22:
Χωρίς να έχω τις γνώσεις για να μπορώ να το τεκμηριώσω, φαντάζομαι ότι εν προκειμένω ο βλάχος έχει την σημασία του φύλακα ή του του χαμηλόβαθμου στρατιωτικού που φυλάει το μπούρτζι (το κάστρο) και ο οποίος θεωρείται αγροίκος.
(Φύλα τσίλιες για τους βλάχους, κείνους τους δεσμοφυλάκους)
Αελάρας said
Μια και μιλάμε για ΑΛΚΑΖΑΡ και επειδή η ΑΕΛ είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ
Τα υπόλοιπα τα είπε μια χαρά ο Asparagus
sarant said
Eυχαριστώ για τα νεότερα!
17-19-22 Ο Μπαμπινιώτης αναφέρει εκδοχές,δηλώνοντας ότι «πιθανώς» η λέξη προέρχεται από εκεί. Όχι βεβαιότητα. Και δεν έχω συναντήσει τη λέξη «μπουρζουάς» σε κείμενο του 19 αιώνα -δεν την αποκλείω, αλλά δεν την έχω δει.
17-20: Οι αρχαίοι τον ήξεραν τον παπαγάλο ή κάποιο πουλί παρεμφερές -από τον Μεγαλέξαντρο. Δεν το εξημέρωσαν όμως.
24: Αυτό δεν το βρίσκω πιθανό.
9-15-16: Ευχαριστώ! Λογικό είναι να βρίσκεται η αρχή σε κάποιο μαγαζί.
Spiridione said
24. Υπάρχουν αναφορές ότι βλάχους στα μάγκικα έλεγαν τους χωροφύλακες.
Και το άλλο τραγούδι «σου ‘ χει λάχει, σου ‘χει λάχει, να σε κυνηγούν οι βλάχοι».
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=details&song_id=18003
Τίτος Εξώς Χριστοδούλου said
20
Οχι τόσον ακολαστον όσον ο στρούθος, που ο Διδάσκαλος μνημονεύει στο Περί Ζώων Ιστορίαι ως ‘λίαν οχευτικόν’, η, όπως τους διασύρουμε εν Κύπρω, ‘κάμνουν το σγιαν τους στρούθους’.
Τίτος Εξώς Χριστοδούλου said
18, 21. Οι Κύπριοι αγαπούν τα άγρια σπαράγια, τα αγρέλια.
spiral architect said
Μιας και πιάσαμε για λίγο τα κάστρα, είναι πλέον ξανά επισκέψιμος μετά απο κοντα έξι χρόνια λόγω εργασιών αποκατάστασης ο Κούλες στο Ηράκλειο.
Corto said
27 (Spiridione):
Και εγώ από αυτά τα τραγούδια έκανα τον συσχετισμό.
Τίτος Εξώς Χριστοδούλου said
Aτού, ο Γαβρήλης.
Mελιτζάνα η πορδοσόβη. Γαργαλιστικές ετυμολογίες στο πιάτο σας!
Περιμένω, μετά τας καλημέρας μου, διάψευση η επαλήθευση της σανσκριτικης ετυμολογίας της βεντίζανα, μελιτζάνας, solanum melongena, aubergine, mela insana, κυπριακό βαζάνι…. Βεντίζανα η εξ Ινδίας, τον 9ο μΧ αιώνα ελθούσα μελιτζάνα, σημαίνουσα αυτό που… ‘σταματά τις πορδές’. Σαμιώτης φίλος με πληροφορεί για αμανιτοειδές φυτό στην Σάμο που οι ντόπιοι αποκαλούβ ‘πόρδο’.
Kαι sodom’s apple, στα αγγλικά, αλλά χωρίς σχέση με τον σοδομισμό, όχι αυτή που νομίσατε ίσως. Πολύ νόστιμες μελιτζάνες βγαίνουν σε περιοχή με ηφαιστειακό χώμα στο Ισραήλ, που μυθικά παραπέμπει στα βομβαρδισμένα θεόθεν Σόδομα. Yπάρχουν και λευκές, αθώες από παντός ανομήματος, κι όχι μόνο του σοδομισμού μελιτζάνες, δίνουν και την ονομασία eggplant.
Υπερήφανη εξ Αμερικής η κόρη μου με πληροφόρησε για την αγάπη της για το έδεσμα μπαμπαγκανούς. Α, η μελιτζανοσαλάτα, θύγατερ!
Jago said
«αλ-αμπίκ»
Πού είναι ο Δύτης να θυμηθούμε παρέα τον καθηγητή Αλαμπίκ στο Σκήπτρο του Οττοκάρ. 😀
Cyrus Monk said
@33
…Συλδαβία ἀγαλλιάσου
νὰ ὁ βασιλιάς σου
ἔχε τον μὲς στὴν καρδιά σου…
Δύτης των νιπτήρων said
33-34 Τον θυμήθηκα αλλά είπα να μην κάνω τον έξυπνο, μόνο ένας (γράψε: δύο) θα το καταλάβει 🙂
Spiridione said
O Πουκεβίλ έχει μια αναφορά για «Bruzzi Vlachi» που το επεξηγεί ο ίδιος «Valaques Brutiens»
https://books.google.gr/books?id=wFhCAAAAcAAJ&pg=PA152&dq=%22Bruzzi+Vlachi%22&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwiU07qgqPPPAhUDDSwKHQxLCL8Q6AEIHzAA#v=onepage&q=%22Bruzzi%20Vlachi%22&f=false
Και εδώ είναι ένα ενδιαφέρον ετυμολογικό σημείωμα για τον μπουρτζόβλαχο, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ολόκληρο
http://www.diacronia.ro/en/indexing/details/A15340
Ιάκωβος said
Το Αλκαζάρ και όλο το ισπανικό και λάτιν φολκλόρ ήταν της μόδας το μεσοπόλεμο. Τάγκο, Αντόνιο Βάργα Χερέδιας, ο Αντώνης ο σερέτης ο βαρκάρης, η ράσπα από το Μεξικό κλπ.
Όταν ζητήθηκε από τους οχυρωμένους στο Μελιγαλά Ταγματασφαλίτες να παραδοθούν, εκείνοι αρνήθηκαν και δήλωσαν οτι «εδώ θα γίνει Αλκαζάρ». Καμιά σχέση με ρομαντισμό. Αναφέρθηκαν στο γνωστό επεισόδιο του Ισπανικού Εμφύλιου. Όταν οι Δημοκρατικοί πολιορκούσαν το Αλκαζάρ, τηλεφώνησαν στον επικεφαλής φρανκικό συνταγματάρχη, όταν αν δεν το παραδώσει θα εκτελέσουν τον δεκαεξάχρονο γυιό του, που τον είχαν αιχμάλωτο. Εκείνος είπε στο παιδί, να προσευχηθεί και να πεθάνει σαν Ισπανός. Δεν εκτελέστηκε τότε, αλλά μετά από καιρό για αντίποινα.
Το Αλκαζάρ το είχαν όλοι οι ακροδεξιοί παντιέρα.
Και ιδού ο Χίμλερ στα συντρίμμια:
Ιάκωβος said
Το μπουρτζόβλαχος δεν πείθει οτι είναι από το Burg, αλλά η λέξη μπουρζουόβλαχος είναι ωραία, και θα αρχίσω να τη χρησιμοποιώ. Καλύτερη από το κλαρινογαμπρός, που είναι πολύ πεζορατίφ για τα κλαρίνα.
Μπουρζουόβλαχος! Γιατί όχι;
Jago said
Να σημειώσω τώρα που το καλοσκέφτομια, σαν μπουρζόβλαχος (χωρίς το «τ») ξέρω τη λέξη με την έννοια του Βελλούδιου οπότε δεν αποκλείεται να είναι αυτή η ορθή ερμηνεία. Τα άλλα είναι εμφανείς παρετυμολογίες στα όρια του νατσουλισμού.
Corto said
36:
Μπράβο Spiridione!
Εντυπωσιακή ανακάλυψη (ασχέτως αν ισχύει). Δηλαδή ο Πουκεβίλ το συνδέει κάπως πώς με τους αρχαίους Βρεττούς.
Τον δεύτερο σύνδεσμο δυστυχώς δεν μπορώ να τον ανοίξω τώρα.
https://fr.wikipedia.org/wiki/Bruttiens
Corto said
40: Βρέττιοι μάλλον, όχι Βρεττοί.
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Nικοκύρη, διόρθωσε στο άρθρο το εξης: Η υποδιαίρεση του κουβετιανού δηναρίου δεν είναι το ντηράμ, αλλά τα Fils (όπως και στο Μπαχρεϊνό δηνάριο). 1 Kwd (ή Bhd)=1000 fils. (το οποίο fils έχει κι αυτό γιουνανορωμαϊκή προέλευση)
Stazybο Hοrn said
36: Αυτό που δεν υπάρχει είναι οι βιβλιομετρικές αναφορές. Το άρθρο είναι ελεύθερο:
http://www.lingv.ro/images/FD2013.pdf#page=177
Corto said
Εδώ βρήκα ένα αγγλικό κείμενο που μάλλον το παρατραβάει. Σχετίζει το πρόθεμα Μπρούτζοι με τους Βρεττίους, τους Καλαρρύτες με την Καλαβρία και το Συρράκο με τις Συρακούσες:
«Αt the same time I cannot explain why the Malacassian Vlakhs are
called Bruzzi, or why two of their chief towns should bear the
names of Calabrites and Syraku.* The resemblance of these
names to Brutii Calabria, and Syracuse cannot be denied.»
(R. Stuaet — The Vlakhs of Mount Pindus.)
https://archive.org/stream/jstor-3014268/3014268_djvu.txt
Σκύλος said
44
Ε, ναι, it’s a nachulism που λέμε και στο χωριό
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
43 Α γεια σου!
42 Διόρθωσα, μερσί!
39 Κτγμ είναι εντελώς αδύνατο ο μπουρτζόβλαχος, όπως κι αν προφέρεται, να προέρχεται από τους μπουρζουάδες
36 Μπράβο και σε σένα 😉
Μιχάλης Νικολάου said
…σήμερα ένα κοτόπουλο κοστίζει 1 περίπου ντιρχάμ,
όσο ακριβώς κόστιζε πριν από 1400 χρόνια,
στην εποχή του Προφήτη…
Εδώ υπάρχει το κλασικό
«Prophets are (not) averse to profits.»
Μιχάλης Νικολάου said
45, 🙂
Νατσούλης was nuts!
Σκύλος said
47
Corto said
Να πω την αμαρτία μου, μετά την ανάγνωση του άρθρου (σχ.43) μπερδεύτηκα. Η ερμηνεία του μπουρτζόβλαχου ως «καστροφύλακα» (castle guardian) απορρίπτεται τελικά ή παραμένει πιθανή;
http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B6%CF%8C%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%82&dq=
Σκύλος said
50
Το σλανγκ.γκρ αυτό ισχυρίζεται
http://www.slang.gr/lemma/7198-mpourtzoblaxos
Corto said
51: Ναι, αλλά στο σχ.26 ο Νικοκύρης το αμφισβητεί.
sarant said
47-49 🙂
50-52 Στο άρθρο, αν κατάλαβα καλά (το διάβασα πολύ βιαστικά) απορρίπτεται το μπούρτζι. Εγώ το μπούρτζι το αμφισβήτησα χωρίς στοιχεία, δεν το βρήκα πειστικό.
Spiridione said
43. Ευχαριστώ.
50. Απορρίπτεται, μεταξύ άλλων γιατί το μπούρτζι σχετίζεται πιο πολύ με νησιά και λιμάνια και όχι με ορεινές περιοχές και βοσκότοπους. Λέει ότι προέρχεται από τις μπρούτσες ή μπερούτσες (αλβ.) = κάπες.
Spiridione said
54. Το άρθρο δηλ. αυτό δέχεται ως προέλευση της λ. μπουρτζόβλαχος (ως προς το α’ συνθ.), το αλβ. μπρούτσα ή μπερούτσα = μάλλινη κάπα, κατά τον ίδιο τρόπο που οι καραγκούνηδες πήραν την ονομασία τους από τη φορεσιά τους.
Corto said
53: Σωστά, τώρα κατάλαβα ότι το άρθρο απορρίπτει την εκδοχή του Λεξικό της κοινής νεοελληνικής.
Ευχαριστώ άπαντες για την διερεύνηση!
Σκύλος said
Παιδιά, ο νέος πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ,
Πρόεδρε, τα παιδιά
https://twitter.com/KostasDervos/status/126998068406140928
ΓιώργοςΜ said
55 Να θυμίσω και τον Καραγκιόζη που συχνά αναφέρει το Μπαρμπαγιώργο «μπαστουνόβλαχο». Η φορεσιά φαίνεται πειστική προέλευση (κττγμ πάντα).
Ιάκωβος said
55, μπρούτσα ή μπερούτσα = μάλλινη κάπα,
‘Ισως από την προβειά του ζωντανού.
Οι τσοπαναρεοι δίναν διάφορα ονόματα στα ζώα τους για να τα ξεχωρίζουν. Κάλεσια , Γκιόσα και Μπάρτσα, που σημαίνει την ασπρόμαυρη γίδα.
Βρήκα το αλβανικό barxhë, που σημαίνει ακριβώς αυτό.
Ιάκωβος said
Άλλα ονόματα για τη γίδα εδώ:
http://www.gorgopotamosvillage.gr/paliaepoxi/anamniseisafigiseis/gides.htm
Και συνδυασμοί. Στερφοκάλιεσα, κλπ.
spatholouro said
Βελλουδίου «μπουρτζόβλαχος»
Να βάλουμε και το σχετικό λήμμα γραμμένο από τα χέρια του (περ. ΕΠΟΠΤΕΙΑ, τχ. 35/1981) και αντλημένο μέσα από ένα προσωπικό και ενδιαφέρον (Βελλούδιος ήταν αυτός!) λεξικό που συνέταξε (άλλα «σπαρταριστά» λήμματα: ρεμπέτης/λεβέντης/μάνγκας/μόρτης/μπεγλέρι/σκυλάδικο/σοφιστικισμός/φακλανισμός/βλαχαδερός/γκρεκολεβαντινισμός/δατσωλράκης/κουλτουριάρης/τρικμαϊφορ/χωριάτης/βουνήσιος χωροφύλακας/»έξυπνα» παπούτσια/):
«μπουρτζόβλαχος»: άτομον που διατηρεί όλα τα μειονεκτήματα του στενόκαρδου χρηματοδιψούς, μικρο- και μεγαλοαστού (χονδρομπακάλη ή ψιλικατζή) αλλά και εκείνα του αξέστου υπαιθροβίου χωριάτη, ήτοι (bourgeois) μπουρζουά και βλάχου συγχρόνως.
sarant said
61 Προσωπικό λεξικό, ιδιωτικές σημασίες, αυτοσχέδιες ετυμολογίες 😉
Τερπνό ανάγνωσμα αλλά όχι έγκυρη πηγή!
Παναγιώτης Κ. said
Τι καλά θα ήταν να διάβαζα όλα αυτά στα νιάτα μου τότε που μπορεί κανείς και εμπεδώνει τις γνώσεις. Η ευχαρίστηση θα ήταν πιο μεγάλη ! 🙂
Αφού έγινε κουβέντα για τον άμβυκα να θυμίσω ότι είμαστε στην εποχή που αρχίζουν τα καζάνια ( Ήπειρος ) ή καζανέματα ( Κρήτη ) .Βγαίνει το τσίπουρο ή τσικουδιά.
gpoint said
Αν θυμάμαι καλά το Αλκαζάρ προέκυψε από την ονομασία του πελεκάνου σε κάποια ισπανικά
Σκύλος said
Αλκαζάρ (Alcázar) στα Ισπανικά λένε το παλάτι
https://en.wikipedia.org/wiki/Alc%C3%A1zar
Σκύλος said
Δια τον γέροντα επισκέπτην του μεταμεσονυκτίου
Chris.Pinturicchio said
Διαβάζω σχεδόν καθημερινά, για να βρω κανένα θέμα να γράψω και μπαίνω στου Σαραντάκου να διαβάσω ένα κείμενο και βρίσκω 5 θέματα… Υποκλίνομαι… Το ξανάπα αυτό και θα συνεχίσω να το λέω.
Στην Κύπρο, όχι πως δεν λέμε την λέξη λαμπίκος, αλλά στα «βαρετά» Κυπριακά έχουμε και την λέξη πούππα που πάει να πει πολύ καθαρά, δηλαδή έκαμα το αυτοκίνητο μου πούππα! Σε ένα πολύ παλιό λεξικό, συγκεκριμένα του Αθανάσιου Σακελλαρίου (1891) βρίσκω ότι η λέξη πούππα σημαίνει κούκλα. Στέκει αυτό ή καμία σχέση;
Σκύλος said
Εκ του γαλλικού Poupée, ίσως, που παναπεί ακριβώς κούκλα
https://fr.wikipedia.org/wiki/Poup%C3%A9e_Barbie
Μιχάλης Νικολάου said
50, …ερμηνεία του μπουρτζόβλαχου ως «καστροφύλακα»…; …
Πρέπει να μάς διαφωτίσει καστρολόγος.
Chris.Pinturicchio said
Σ’ ευχαριστώ πολύ!
Σκύλος said
69
Μήπως καστρονόμος;
Σοβαρά, τώρα, η συζήτηση στο βικιλεξικό https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7:%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B6%CF%8C%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%82
και η σχετική δημοσίευση https://el.wiktionary.org/wiki/%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CF%84%CE%B6%CF%8C%CE%B2%CE%BB%CE%B1%CF%87%CE%BF%CF%82
η διχογνωμία μετρά ήδη τετραετία!
Ιάκωβος said
61, 62
Ο Βελούδιος ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση, βίος και πολιτεία. Δελφικές γιορτές και αεροπορία και ηθοποιός σε ταινίες του ΝΕΚ. Είχε πολύ πλάκα, αλλά οι ετυμολογίες του ήταν σενάρια του φανταστικού σινεμά.
Είχε πει σε συνέντευξη, ότι το ζεϊμπέκικο είναι αρχαίο, από το «ζέει εν μπέκος» όπου το μπέκος η γνωστή φρυγική λέξη για το ψωμί, από την ιστορία του Ηρόδοτου με τον Ψαμμήτιχο.
Το μπέκος όντως ήταν φρυγική λέξη, αλλά εντελώς άσχετη με το θέμα.
Μιχάλης Νικολάου said
68,
Είχε ένα καταπληκτικό παιχνιδάδικο ονόματι Rose Poupée στον Πειραιά, όπου ξεροστάλιαζα στην βιτρίνα του όταν περπατούσα απ’ το γυμνάσιο στον σταθμό του ηλεκτρικού μικρός. Βλέπω πως πάει μια χαρά ακόμα, ευχάριστη εξαίρεση.
Σκύλος said
73
Έχει και Μεκανό, πωπωπωωωω! Τώρα που έχω τα λεφτά, μου περισσεύουν 40 χρόνια. Και μου λείπουν και κάτι τετραγωνικά, ρε γμτ.
spatholouro said
73
Ε, ρε μνήμες! Εμείς το λέγαμε του Σακιώτη (ιδιοκτήτης) και ήταν το καλύτερο και πολυτελέστερο παιχνιδάδικο της εποχής. Να φανταστεί κανείς ότι σχεδόν μόνο με την είσπραξη από τα κάλαντα μπορούσαμε να μπούμε να αγοράσουμε…
Εδώ φωτό από το πρώτο μαγαζί-αντικείμενο του παιδικού πόθου επί της Β. Γεωργίου:
http://www.rosepoupee.gr/company.php
Corto said
71: «η διχογνωμία μετρά ήδη τετραετία»
Πάντως για το τυπικό πρέπει να σημειώσουμε ότι ήδη από την έκδοση του 2002 το Λεξικό Μπαμπινιώτη, εκτός από το μπούρτζι, αναφέρεται και στην εναλλακτική άποψη της προέλευσης από το σλάβικο prige «βρόμικος» ή το ρουμάνικο baciu «στάνη».
Στο αγγλόγλωσο άρθρο που βρήκαν ο Spiridione και ο Stazybo Horn (σχ.43) γίνεται παραπομπή μόνο στην έκδοση του 2008.
Μιχάλης Νικολάου said
74,
Μεκανό, βέβαια.
Το οποίο στην Αμερική κάποιος είχε την φαεινή ιδέα να το μετονομάσει Erector για δεκαετίες, πριν το αλλάξουν στο κλασικό Μεκανό, πρόσφατα…
sarant said
67 Νάσαι καλά, το έχουμε αυτό να είμαστε πολυθεματικοί 🙂
73-75 Το παράρτημα Παλαιού Φαλήρου (ή ίσως ήταν αυτό το αρχικό; δεν ξέρω) εμείς το έχουμε χτίσει, όλα τα παιχνίδια των κοριτσιών από εκει τα ψώνιζα.
geobartz said
Sarant said: «γευστικό βερίκοκο -το φρούτο ήρθε από την Κίνα, αλλά οι έλληνες το είπαν αρμενιακόν»
Και μετά ήρθε στα Σέρρας και το είπαμε τζιόρτζιλο, τουτέστιν το πικροπύρηνο βερίκοκο, καθότι το γλυκοπύρηνο το λέμε καϊσι
spatholouro said
78
Α, εδώ θα τα χαλάσουμε! Κάτω τα χέρια από την πρωτιά μας!
«Το Rose Poupeé είναι ένα από τα παλαιότερα καταστήματα παιχνιδιών στην Ελλάδα. Ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1955 στο κέντρο του Πειραιά και το 1995 άνοιξε το Rose Poupeé του Παλαιού Φαλήρου στην Αγίου Αλεξάνδρου 23, σε έναν ιδιόκτητο, καλαίσθητο χώρο 250 m2. Το 2005 άνοιξε και το νέο Rose Poupeé στον Πειραιά, στη Γρηγορίου Λαμπράκη 124 στο Πασαλιμάνι.»
http://www.rosepoupee.gr/company.php
Γιάννης Ιατρού said
69: Μιχάλη, Καστράτος 🙂 λέγεται!
sarant said
80 Δικολαβίστικα θα σου πω ότι επομένως το φαληρικό κατάστημα είναι παλιότερο! 🙂
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Καλησπέρα στὴν ἐκλεκτὴ ὁμήγυρη.
Ἐξαιρετικὸ καὶ πολὺ διδακτικὸ τὸ σημερινὸ ἄρθρο. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὰ περισσότερα σχόλια.
Τέλος, ὅσον ἀφορᾶ στὶς παρετυμολογίες, πολλὲς εἶναι ἰδιαίτερα εὐφάνταστες καὶ ἀπολαυστικὲς. Γιὰ κάποιες ὅμως θὰ ταίριαζε ὁ σχετικὸς ὅρος τοῦ slang.gr. (http://www.slang.gr/lemma/24559-paparetymologia)
sarant said
79 Το τζιόρτζιλο είναι το ζέρδελο, το ζαρταλούδι, το ζέρντελο -το zar dalu το πέρσικο, το «κίτρινο δαμάσκηνο»
Αγγελος said
Πώς ξεχωρίζετε το γλυκοπύρηνο από το πικροπύρηνο βερίκοκο; Τρώτε το κουκούτσι;
Γιάννης Ιατρού said
75 κλπ. Ε, ήταν κι ο Τσοκάς, στην Πατησίων (με Πιπίνου;;). Κι αυτός, παράδεισος…. Κι είχα σταμπάρει κάτι κομμάτια, αλλά …..
ΔΡΑΜΑΤΑ!
Γιάννης Ιατρού said
85: Αν τα τρώγανε, μαλλον δεν θα ζούσαν τώρα ….
sarant said
85-87 Κι όμως, στα γλυκοπήρυνα σπας το κουκούτσι και τρως την ψίχα κι είναι σα μύγδαλο
Γιάννης Ιατρού said
66: Άστα, πάτωσε αυτός. Εμ με τέτοιο επιτελείο…. Πάει κι η κολεγιά με τον Γαμβρόν 🙂 🙂
Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν,
μητέ σε γάμο πέφτουνε, μητέ σε πανηγύρι…
Τον Δόναλδ τον επιάσανε και παν να τον κρεμάσουν … (εναλλακτικά: λυντσάρουν)
Μπροστά πηγαίνει ο Θοδωρής και πίσω ο γαμβρός του
τον ένανε τον κτυπουν, τον άλλον τον βαράνε
αχ, σαν να τό ΄ξερα…, πόσο πολύ πονάνε!
Αγκομαχάει η Φλόριδα, κλαίει το Ιλινόϊ
γιατί τις εκλογες τις χανουνε, τ’ αυγά και τα καλάθια.
(Παραδοσιακό του ILL Οινόη) 🙂
Ριβαλντίνιο said
Η δική μου @@τυμολογία :
αρτζιμπούρτζι + Βλάχος = Αρτζιμπουρτζίβλαχος /Αρτζιμπουρτζόβλαχος
Αρτζιμπουρτζίβλαχος /Αρτζιμπουρτζόβλαχος – Αρτζι = Μπουρτζόβλαχος.
Στράτος Βασδέκης said
Επειδή δεν έχω διαβάσει όλα τα προηγούμενα σχόλια, δεν ξέρω, αν και σε κάποιον άλλον δημιουργήθηκε το ίδιο ερώτημα με μένα: αναφέρομαι στον χαρακτηρισμό της λέξης «παπαγάλος» ως αντιδάνειο (το ίδιο και στο ΛΚΝ – http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%82&sin=triantafyllides). Στο άρθρο αναφέρεται πως η αρχική λέξη είναι αραβογενής – «μπαμπαγκά» („babagā”) – συνεπώς, έχουμε δάνειο κι όχι αντιδάνειο. Αν όμως κάνω λάθος, τότε ποια είναι η αρχική ελληνική λέξη;
gpoint said
# 85
Εγώ ξέρω μόνο για συμπύρηνα και εκπύρηνα βερίκοκα
Γιάννης Ιατρού said
88: Νίκο, πάντως με προσοχή και σύνεση… Πριν το φάς, δεν ξέρεις αν είναι πικροπύρηνο ή όχι… 🙂 Μετά, μπορεί να είν΄ αργά!
Ιδίως τα μικρά παιδιά είναι περισσότερο εκτεθειμένα.
Στα κουκούτσια από πικροπύρηνα βερύκοκα υπάρχει αμυγδαλίνη, περίπου 2%. Θεωρείται τοξική όταν καταναλωθεί από το στόμα, επειδή ορισμένα βακτήρια του εντέρου επιδρούν (με ένζυμα που ονομάζονται βήτα-γλυκοσιδάσες) και ενεργοποιούν την απελευθέρωση του κυανίου.
Η θανατηφόρος δόση του κυανίου είναι 0,5-3,5 mg ανά κιλό σωματικού βάρους. Το όριο ασφαλείας που έχει τεθεί για μία και μόνο φορά είναι 25 φορές μικρότερη από τη θανατηφόρα δόση. Πρακτικά, το όριο για έναν ενήλικα είναι η κατανάλωση τριών μικρών κουκουτσιών από πικροπήρυνο βερίκοκο (370 mg) ενώ για τα μικρά παιδιά είναι μόλις μισή ωμή ψίχα (60 mg).
sarant said
91 Καλή ερώτηση..
Το αντιδάνειο δεν είναι ανάγκη να αφορά τον πρώτο και τον τελευταίο κρίκο της ετυμολογικής αλυσίδας
Στην προκείμενη περίπτωση έχουμε: παπαγάς > papagallo > παπαγάλος
Άρα, αντιδάνειο ανεξαρτητα από το αν ο παπαγάς είναι αυτόχθονη λέξη ή δάνεια.
Pedis said
Περάσατε πείνες, έτσι; Να δοκιμάσετε να δείτε αν τρώγεται το κουκούτσι!
Οπότε, εξαιτίας έλλειψης πλεονασμάτων, δεν θα περάσατε στο επόμενο στάδιο, αυτό της τέχνης: να ξύσεις το κουκούτσι και να το κάνεις σφυρίχτρα. (Ούτε που θυμάμαι πόσες ώρες και τις λεπτομέρειες της δουλειάς …)
Γιάννης Ιατρού said
95: Pedis
Μη ρίχνεις συνθήματ! Κουκούτσι κλπ. Ο αρμόδιος γι αυτά… θα βρει ευκαιρία να προσθέσει εποπτικά μέσα για την οπτικοποίηση του θέματος 🙂 🙂
Γιάννης Ιατρού said
95 Σφυρίχτρα:
Τα κουκούτσια εμείς τρίβαμε στο δρόμο ρίχνοντας λίγο νερό στο σημείο όπου γινόταν το τρίψιμο, μέχρι να φανεί αρκετά ο καρπός και να τον βγάλουμε με μια καρφίτσα ή σύρμα. Έτσι καθαρισμένο το κουκούτσι γινόταν μια πρώτης τάξεως σφυρίχτρα! Η σφυρίχτρα αυτή λειτουργεί όπως το καπάκι του στυλό όταν φυσάμε, για τους απορούντες!
Στράτος Βασδέκης said
94. Ευχαριστώ, Νίκο! Ομολογώ πως δεν την ήξερα έτσι ακριβώς τη σημασία του «αντιδάνειου». Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως ο Μπαμπινιώτης, ενώ στο μεγάλο του λεξικό (2002, 2η έκδοση) χαρακτηρίζει τη λέξη «παπαγάλος» ως αντιδάνειο, στο ετυμολογικό του (2011, 2η έκδοση) – τσιμουδιά!
Pedis said
# 97 – πού νερό, με σάλιο.
Αγαθίας ο Σχολαστικός said
Αγαπητοί συμπατριώται,
επειδή απαξάπαντες οι συνταξιούχοι αναγνώσται του Ιστολογίου (σ.σ.: ως συνήθως…) αυνανίζονται περιπαθώς ασχολούμενοι με ασήμαντες παπαριές, ημείς οι Τραμβικοί διακόπτουμε την 3ήμερη σιωπή για να ενημερώσουμε τον κ. Σαραντάκο για κάτι πολύ σοβαρό που βλάπτει τα συμφέροντά του:
Εδώ και λίγες ημέρες κάποιοι εχθροί του Ιστολογίου (προφανώς οπαδοί της ετοιμοθάνατης Χίλαρυ, που επιδιώκουν να εκφοβίσουν τον κ. Σαραντάκο, διά να μή μάς πωλήσει το Ιστολόγιό του, όταν με το καλό πλανηταρχεύσει ο Ντόναλντ) κρυπτόμενοι πίσω από το ψευδώνυμο lampl έχουν ανεβάσει στο Scribd το τελευταίο (τέλη 2013) βιβλίο του κ. Σαραντάκου «Λόγια του Αέρα» (ευτυχώς χωρίς δυνατότητα search, αλλά η μετατροπή unsearchable pdf σε searchable pdf είναι παιχνιδάκι δια τους γνωρίζοντες…), το οποίο είναι πλέον έρμαιο για κατέβασμα στα νύχια κάθε τζαμπατζή αναγνώστη.
Επειδή το είδος (σ.σ.: των τζαμπατζήδων αναγνωστών) βουρβουλακιάζει και εις το παρόν Ιστολόγιο και επειδή πολλοί συνταξιούχοι αναγνώσται (που κατά τα άλλα λείχουν και κολακεύουν με κάθε ευκαιρία τον κ. Σαραντάκο) θα σπεύσουν να επωφεληθούν, καλούμε τον αγαπητό κ. Σαραντάκο: Μόλις λάβει γνώσι της καταγγελίας μας, να σβήσει το σχόλιό μας, για να μή επωφεληθούν δεκάδες συνταξιούχοι τζαμπατζήδες και κατεβάσουν το βιβλίο του.
Είπαμε και ελαλήσαμε και αμαρτίαν ούκ έχομεν…
ΥΓ: Το νομικό μας επιτελείο μάς επληροφόρησε ότι ο κ. Σαραντάκος μπορεί άμεσα να απαιτήσει από το Scribd να κατεβάσει το βιβλίο του και αν αρνηθεί, να ζητήσει βαρβάτη αποζημίωση
Στράτος Βασδέκης said
Παρακαλώ διορθώστε:
88. « Κι όμως, στα γλυκοπΥρΗνα […]»
93. «Στα κουκούτσια από πικροπύρηνα βερΙκοκα […]» και «[…] η κατανάλωση τριών μικρών κουκουτσιών από πικροπΥρΗνο […]»
leonicos said
Καταπληκτικό άρθρο και ακόμα καλύτερα σχόλια (και να μην είναι, έτσι πρέπει να πούμε)
Σαρ Σαρ στο 84 απίθανος
Ξηρία και ξυρία διότι τα έβαζαν σε τυλιχτά αυτοσχ’εδια φακελάκια όπως τα παλιά ξυραφάκια ASTOR
Γιάννης Ιατρού said
101: Εμ, να τα αποτελέσματα του κοπυπαστώματος (#93… πικροπήρυνο) 🙂 🙂 και της τεμπελιάς στο γράψιμο!
Ευχαριστώ 🙂
100: Πάντως οι συνταξιούχοι αναγνώστες του Ιστολογίου δεν έχουν ανάγκη το scribd… για το βιβλίο του Νίκου, το έχουν και με αφιέρωσή του Νίκου 🙂 Όμως κάτι άλλοι, ILL Οινόηδες, έχουν μεταφέρει την «προσωπικήν τους βιβλιοθήκη» στο Library Genesis… και μετά κάνουν τους κουβαρντάδες …. (βλ. Λήμμα (ή λύμα;;) ΕΑΩΝ 🙂 )
Δες καλύτερα, μπας κι έχει κανένας ανεβάσει και κανένα μεγάλο έργο του φίλου σου του Κωστάκη 🙂 και μειωθούν τα έσοδά του, γέρος άνθρωπος πιά!
Pirros said
«Οι Άραβες, όπως και οι Τούρκοι αντιπαθούν τα συμφωνικά συμπλέγματα με σίγμα στην αρχή της λέξης».
Και οι Ισπανοί βεβαίως βεβαίως. (Και σε βαθμό κακουργήματος).
ΓΗΜΗΤΡΙΟΣ said
1΅1
ΓΗΜΗΤΡΙΟΣ said
#10 Μια μικρή διόρθωση:
οροθετικός < ορο- + θετικός (μεταφραστικό δάνειο από την αγγλική seropositive)
Γς said
106, 10:
Φτου γμ!
>ωροθετικών
σκεφτόμουν το ωμέγα στη συνέχεια
>Να ωρύεται ο Λοβέρδος
Γς said
Κι ελπίζω να μην επανέλθεις Γημήτριος, ουπς, δριμύτερος
Γς said
78:
Στο Φάληρο δεν ήταν εκείνη την εποχή και μια βιοτεχνία που κατασκεύαζε κουκλάκια [πουπέ] από γύψο ή κάτι τέτοιο.
Ο Νικοκύρης ξέρει. Το έχει γράψει. Νοικοτεχνία…
gpoint said
# 104
Των Γερμανών η αντιπάθεια χαρακτηρίζεται πλημέλλημα ή έγκλημα ;
Μιχάλης Νικολάου said
78, 109,
Στην Λουξεμβούργια παράδοση του Διαγωνισμού:
Poupée de cire, poupée de son
με γιεγιέδικη παραφωνία.
Ή παραφίνη;
Γς said
111:
του Serge Gainsbourg, εμπνευσμένο από την Σονάτα για πιάνο του Μπετόβεν Νο 1
[προς το τέλος]
Γς said
Δυό χρόνια αργότερα, το 1967 στο διαγωνισμό της Γιουροβίζιον πάντα, μιά άλλη κούκλα κέρδιζε το βραβείο
spiral architect said
@103: Ιατρού, πού πάμε για προβατίνα; Οινόη ή Κιούρκα; 😛
Alexis said
Καλά νέα για τους «ζεομανείς»! 😀
Η είδηση αφορά εμπορικό πόλεμο μεταξύ αλευροβιομηχανιών, αλλά έχει ενδιαφέρον από λεξιλογική σκοπιά και όχι μόνο, αφού το θέμα έχει απασχολήσει και το ιστολόγιο:
Ελεύθερη η χρήση της ένδειξης ΖΕΑΣ από όλες τις αλευροβιομηχανίες
Αντιγράφω από το «ζουμί» της απόφασης: (λέτε ο συντάκτης να έχει διαβάσει Σαραντάκο;) 🙂
Κατά την ομόφωνη κρίση των μελών της Διοικητικής Επιτροπής Σημάτων μεταξύ των άλλων έγινε δεκτό ότι: «Η «ζεια» ή «ζειά» ή «ζέα» είναι δημητριακό που αναφέρεται κυρίως σε αρχαία κείμενα, και καλλιεργήθηκε στην αρχαία Ελλάδα. Στα περισσότερα από τα αρχαία ελληνικά κείμενα αναφέρεται στον πληθυντικό αριθμό «ζειαί». Στα ξενόγλωσσα κείμενα συναντάται ως «zea». Όσον αφορά την αμφιλεγόμενη ταυτότητά της, σύμφωνα πάντα με τις καταγεγραμμένες αναφορές, η ζειά θα μπορούσε να είναι η όλυρα (Triticum spelta), η τίφη, το μονόκοκκο σιτάρι, το δίκοκκο σιτάρι, το κριθάρι η βρίζα (σίκαλη), το σόργο ή και κάτι άλλο».
Κατά την ομόφωνη κρίση της Επιτροπής, «οι ισχυρισμοί των ανακόπτοντων περί σήματος φήμης και κατάθεσης αντίθετης στην καλή πίστη απορρίπτονται ως αβάσιμοι καθώς δεν υπάρχει η απαιτούμενη ομοιότητα ή ταυτότητα ώστε να τεθεί θέμα απαράδεκτου».
Ορθό το σκεπτικό αλλά η ελεύθερη χρήση του ονόματος «ΖΕΑ», και μάλιστα χωρίς να καθορίζεται για ποιά συγκεκριμένα προϊόντα θα χρησιμοποιείται, φοβάμαι ότι θα επιτείνει τη σύγχυση και θα ενισχύσει το μύθο ότι «η Ζέα ήταν το αρχαίο σιτάρι που έχει απαγορευτεί κλπ. κλπ.»
spiral architect said
Καλά, πάμε Πασαλιμάνι (Ζέα) για καφέ τότε.
(ε, ρε φύκια για μεταξωτές κορδέλες!)
Alexis said
#116: 🙂 🙂 🙂
Γς said
Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς άδετε
Το ζέον ζήτημα είναι πολύ σοβαρό:
¨:
Η «ζεια» ή «ζειά» ή «ζέα»
Γιάννης Ιατρού said
114, 116: ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ, τα είπαμε αυτά (τα άλλα είναι τα ερημητήρια) !!!
sarant said
115 Πράγματι περίεργο το σκεπτικό -εφόσον δεν ξέρουμε τι ήταν η Ζέα μπορεί ο καθένας να κυκλοφορεί αλεύρι Ζέας!
leonicos said
Μπήκα να δω μην ελέχθη τι το καινόν….
ΓιώργοςΜ said
121 Μα ήδη κυκλοφορεί ψωμί από «δίκοκκο σιτάρι» (δε θυμάμαι αν γράφει «Ζέα»), αλλά αυτό έχει καθιερωθεί σαν το «απαγορευμένο». Τώρα, σιγά-σιγά, θα ανακάμψει η δόξα των ΑΗΠ (ίσως) και οι εισπράξεις του αρτοβιομηχάνου (πιθανότερο).
spiral architect said
@119: Παίζει καλή πρατίνα στους Αμπελόκηπους; Μέσα! ❤
ΥΟΜ ΑΜΟΝΟ ΤΙΧΟ said
#10 Μια μικρή διόρθωση:
οροθετικός < ορο- + θετικός (μεταφραστικό δάνειο από την αγγλική seropositive)
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Ἐδῶ καὶ τὸ μελωδικὸ «Ἀπ’ τῆς Ζέας τὸ λιμάνι».
Λ said
Έπαιζα κι εγώ πούππες στον τζιαιρό μου. Υπερίσχυσαν όμως οι κούκλες και οι μπάρμπες στον κόσμο των μικρών και τα ανδρείκελλα, οι μαριονέτες και τα νευρόσπαστα στον κόσμο των μεγάλων.
Στην Κύπρο παπαγάλους λέμε τους κυνηγούς που δεν καταφέρνουν να πιάσουν θήραμα, παπαγαλάκια αυτούς που επαναλαμβάνουν κακοήθειες και ψέματα και παπαγαλίνες τα θηλυκά του είδους.
Εδώ δεν χρειάζονται πολλά ρωσικά για να χαρείτε τον ατακτούλη παπαγάλο Ιννοκέντιο ή αλλιώς Κέσια
nikiplos said
Τους άραβες στη Γαλλία τους θυμάμαι που δεν μπορούσαν να προφέρουν ελληνικά ονόματα (πχ Στέλιος) και έβαζαν πριν από αυτά ε ή α, ανάλογα αν άρχιζαν από α ή ε κι αυτό αυθόρμητα. Έτσι έλεγαν Εσταύρος και Αστέλιος…
Και στην Ελλάδα σε πολλά μέρη (Κρήτη Πελοπόννησο) γίνεται αυτό, όχι υποχρεωτικά με σ στην αρχή. Στην Κρήτη λένε Αφουρδακός για τον βάτραχο ή στην Πελοπόννησο, λένε Αγερανός αντί Γερανός και σε άλλες λέξεις το κάνουν αυτό. Ενδεχομένως να είναι αραβική επιρροή, όπως και στην Ισπανία…
Λ said
Το καράτι ανήκει σε αυτές τις λέξεις νομίζω. Οι Άραβες δανείστηκαν κεράτιον και μας δώσανε καράτι.
Η αναπληροφόρηση με τις 7 της συλλαβές δεν μου άρεσε. Προτιμώ το δισύλλαβο φί:ντμπακ
sarant said
Nαι, το καράτι είναι αντιδάνειο -αξίζει να γράψω κάποτε.
gpoint said
# 121
Μπα, μόνο κοινά και κεινά
Γς said
126:
>Έπαιζα κι εγώ πούππες στον τζιαιρό μου. Υπερίσχυσαν όμως οι κούκλες και οι μπάρμπες στον κόσμο των μικρών
Επαιζε κι αυτή με τη [μαύρη] κούκλα της
http://miremben.blogspot.gr/2016/06/blog-post_5.html
Αθανάσιος Αναγνωστόπουλος said
@64, alcatraz, είδος θαλασσοπουλιού, δεν είμαι σίγουρος πώς το λένε στα ελληνικά.
https://en.wikipedia.org/wiki/Gannet
sarant said
132 Το Αλκατράζ προέκυψε από το θαλασσοπούλι
Δες εδώ μια πιθανή ετυμολογία
geobartz said
85, 87, 88, 92, 93, 95, 101, 103, κλπ.
Τα πικροπύρηνα βερίκοκα είναι κατά κανόνα μικρότερα σε μέγεθος. Το τεστ …της αλήθειας γίνεται αν δοκιμάσεις να φας τον πυρήνα. Αν είναι πικροπυρηνο, δεν θα …πεθάνεις βέβαια αλλά δεν θα ξαναδοκιμάσεις! Αντίθετα ο πυρήνας από το γλυκοπύρηνο είναι νοστιμότατος, σαν τα αμύγδαλα και πιο πολύ ακόμα. Η δικιά μου έχει κάνει λικέρ κουκούτσια (νομίζω σπασμένα) από γλυκοπύρηνο και ήταν …χάρμα ευφραίνεσθαι! Το άρωμά του είναι αξεπέραστο. Τέλος, όσες βερυκοκιές φυτρώνουν από κουκούτσι (είτε πικροπύρηνο είτε γκυκοπύρηνο) έχουν κατά κανόνα καρπό πικροπύρηνο. Ας πούμε ότι η πικροπύρηνη βερικοκιά (τζιορτζιλιά) είναι η άγρια μορφή της γλυκοπύρηνης (καϊσιάς).Τα κουκούτσια φυτρώνουν πολύ εύκολα, γι’ αυτό παλαιότερα η λοφώδης περιοχή της κοιλάδας των Σερρών ήταν γεμάτη από τζιορτζιλιές!
Λ said
Από τα γενοφάσκια μου θυμούμαι πως τσακκίζαμε τις κοκκόνες(κουκούτσια) των χρυσομήλων (βερύκοκων) και τρώ(γ)αμε τις κούννες (ψύχα) τους. Η κούννα των κα ι σιών έχει γλυκύτερη γεύση. Τελευταία έμαθα ότι βλάφτουν. Συνεχίζω όμως που και που να τις τρώω. Άκουσα και για τα μούρα γκότζι ότι βλάφτουν επειδή το Ντι εν έη τους δεν συνάδει με το ανθρώπινο.
Pan Dran said
Διαβασε πώς απο το «ξηριον»(που λεγαμε) βγηκε το «ελιξηριον»
Γς said
136:
Και ήμουν χτες στο Φωτόχρωμα το φωτογραφείο – φωτοτυπάδικο και μου λέει ο Θανάσης:
-Φοράς άρωμα;
Και του δείχνω την διπλανή μου
-Εγώ!
-Τι άρωμα μαντάμ; Της λέω.
-Ελιξήριο
-Α, Το ξήριον που οι άραβες το έκαναν ελιξήριον
-Δεν είναι αραβικό το άρωμα
nikiplos said
135@ Λ, εμείς τα κουκούτσια των βερίκοκων τα τρίβαμε από την αμβλύ πλευρά τους στα βράχια ή σε τσιμέντο. Άνοιγε τρύπα προς το εσωτερικό τους και αφαιρούσαμε την ψίχα. Δεν την τρώγαμε, δεν ξέραμε ότι τρώγεται, φτιάχναμε όμως σφυρίχτρες με τα κενά αυτά κουκούτσια και την ανοιγμένη τρύπα… Ανάλογα το μέγεθος έβγαινε και η συχνότητα.
Ελληνοαραβικά γλωσσικά ταξίδια « Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία - QuoterLand said
[…] Πηγή Συγγραφέας¨sarant […]
Weekly translation favorites (Oct 28-Nov 10) said
[…] Greek translation & language Η μηχανική μετάφραση και το γλωσσικό φράγμα (Πιπερίδης, Μπαμπούρης) Ελληνοαραβικά γλωσσικά ταξίδια […]
Ελληνικά στοιχεία στο λεξιλόγιο άλλων γλωσσών - Commonality said
[…] λατινικό δάνειο]), μέσο περσ. drahm (< δραχμή [απ’ όπου και το δράμι]), μέσο περσ. almas ‘διαμάντι’ (< αδάμας), μέσο περσ. asem […]