Τραμπαλισμένα μεζεδάκια

Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από την επικράτηση του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές εκλογές, οπότε λογικό είναι να αφιερώσουμε τον τίτλο του σαββατιάτικου άρθρου μας σε αυτό το γεγονός, συνεχίζοντας το λογοπαίγνιο του προχτεσινού μας άρθρου. Φυσικά, αν θέλετε να σχολιάσετε το εκλογικό αποτέλεσμα, ή να δείτε τον σχετικό σχολιασμό, πρέπει να πάτε στο προχτεσινό άρθρο: εδώ επισημαίνουμε μόνο τα γλωσσικά αξιοπερίεργα της εβδομάδας, που δεν έχουν κατ’ ανάγκη σχέση με τις αμερικανικές εκλογές. Να σημειώσουμε πάντως ότι ήδη βρέθηκαν δυο ιστότοποι που μάρνανται διά ρίζαν Δονάλδου, ένας κυπρέικος (και συγκεκριμένα από το Λευκόνοικο) και ένας καρδιτσιώτικος.

Και πάμε στα μεζεδάκια, που δεν είναι πάρα πολλά τούτη τη φορά διότι έψαχνα το Γεράκι της Μάλτας.

* Φίλος στέλνει λινκ προς άρθρο για την κακοκαιρία στην Ιταλία όπου και το απόσπασμα: Παράλληλα, στην Τοσκάνη ο Άρνο «φουσκώνει» και προκαλεί ανησυχία στη Φλωρεντία.

Σχολιάζει ο φίλος:

Περιέργως (;) είναι η πρώτη φορά που βλέπω τον Άρνο άκλιτο (υπάρχει και στον τίτλο του άρθρου). Το επόμενο -και πιο προχώ- θα είναι ο Πάδο.

Τα εισαγωγικά θεωρούνται πια «φυσιολογικά».

Δεν έχω να «προσθέσω» τίποτα.

* Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη, αλλά στο tvxs ο τίτλος του σχετικού άρθρου έχει το συνηθισμένο λαθάκι: Η πολύ δουλειά...

Δεν είναι πάντοτε τόσο απλό, και ίσως χρειάζεται ειδικό άρθρο για ορισμένες περιπτώσεις, αλλά πριν από το ουσιαστικό βάζουμε επίθετο, όχι επίρρημα: η πολλή δουλειά.

* Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και η πρώτη δήλωση του Κ. Ζουράρι από τη θέση του υφυπουργού Παιδείας ήταν η εξής:

Επειδή υπηρέτησα στον τότε Αμερικανοβασιλόφρονα στρατό, ως χαρακτηρισμένος ως «εν ενεργεία δρων κομμουνιστής, κατηγορία Γ, λοιπός οπλίτης», εκεί στο Σουφλί, αλλά και στο φυλάκιο του Ερυθροποτάμου, πάλι εκεί, κατά τα χριστεπώνυμα έτη 1963- άνοιξη, και 1964 -χειμώνα και επειδή η συχωρεμένη μητέρα μου είναι Θρακιώτισσα από την πρωτεύουσά της, δηλαδή την Βασιλεύουσα, γι’ αυτό έμαθα ν’ αγαπώ στο πετσί μου την Θράκη, πολύ πριν από τους νεοεθνοκηφήνες της σήμερον.

Όσοι ανελλήνιστοι δεν νιώθουν από την Αριστοφάνειον ειρωνεία, ας ξαναδιαβάσουν Αριστοφάνη, Ροΐδη και Ζουράρι. Και να κρατούν σημειώσεις, τις οποίες, εξεχόντως, οφείλω να εγκρίνω.

Το στιλ μπορεί να είναι γοητευτικό, αλλά αυτή η φάμπρικα που έχουν ανοίξει πολλοί (ακόμα και… ο Στάθης!) να βαφτίζουν ανελλήνιστο όποιον διαφωνεί μαζί τους έχει πια καταντήσει ενοχλητική -έως ανέντιμη. Χώρια που, για να τα λέμε όλα, το «οφείλω να εγκρίνω» είναι σολοικισμός ή τέλος πάντων μετάφραση του απλοελληνικού ‘πρέπει’ -αυτό που θέλει να πει είναι ότι οι εξεταζόμενοι οφείλουν να υποβάλλουν τις σημειώσεις προς έγκριση στον μεγάλο Ελληνομέτρη.

* Τίτλος άρθρου στο in.gr για την επαύριο της εκλογής Τραμπ:

Διαδηλώσεις κατά του Τραμπ σε αριθμό πόλεων

Αυτό είναι αυτόματη μετάφραση; ρωτάει ο φίλος που το στέλνει. Μακάρι να ήταν, γιατί τότε θα υπήρχαν ελπίδες να διορθωθεί.

* Σάλο προκάλεσε στην Κρήτη, διαβάζω, η ομιλία του Προέδρου της Δημοκρατίας κατά τον γιορτασμό του Ολοκαυτώματος του Αρκαδίου, επειδή ως πυρπολητή της μονής δεν ανέφερε μόνο τον Μακρυκωστάκη αλλά και τον Κοντογιωργάκη, οπότε διαμαρτυρήθηκαν οι συντοπίτες του πρώτου, που διεκδικούν το μονοπώλιο.

Ωστόσο, στην αντιφώνηση του ΠτΔ, στο γραπτό κείμενο, υπάρχει ένα χοντρό λάθος που δεν ενόχλησε κανέναν, μια και δεν έχει να κάνει με τους μικροτοπικισμούς τους. Διαβάζω: Η Ιερά Μονή Αρκαδίου, η οποία σύμφωνα με την παράδοση θεμελιώθηκε από τον αυτοκράτορα Ηράκλειο και ανοικοδομήθηκε, περί τον 5ο αιώνα, από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα Αρκάδιο -ενώ κατ’ άλλους από κάποιον μοναχό ονόματι Αρκάδιο- αποτέλεσε, λόγω της στρατηγικής της θέσης….

Ωστόσο, αν δεν κάνω κάποιο λάθος, ο αυτοκράτορας Ηράκλειος βασίλεψε τον 7ο αιώνα, οπότε είναι αδύνατο να θεμελίωσε μια μονή που… ανοικοδομήθηκε περί τον 5ο αιώνα, εκτός αν οι βυζαντινοί είχαν τη μηχανή του χρόνου (αλλά αν την είχαν, γιατί δεν κανόνιζαν να κερδίσουν τη μάχη του Μαντζικέρτ; ) Ο δε Αρκάδιος, που βασίλεψε από το 395 ως το 408 δεν μπορεί να είναι μεταγενέστερος από τον Ηράκλειο Οράτιο που πέθανε το 641.

Φαίνεται μάλιστα ότι ο λογογράφος του ΠτΔ πήρε τις εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες με τις οποίες γαρνίρισε την ομιλία του Προέδρου από τη Βικιπαίδεια, χωρίς να τον προβληματίσει ο αναχρονισμός. Πάντως ο ιστότοπος της Μητρόπολης Ρεθύμνου χρονολογεί πολύ αργότερα την ίδρυση της μονής.

* Πιάσανε έναν ληστή τράπεζας, διαβάζω στο πάντα γενναιόδωρο in.gr, και διαβάστε πόσα πράγματα κουβαλούσε στο σακίδιό του:

Σε σακίδιο πλάτης που μετέφερε, βρέθηκαν, μεταξύ άλλων, και κατασχέθηκαν πολεμικό τυφέκιο με γεμιστήρα που περιείχε 30 φυσίγγια, πιστόλι κρότου-λάμψης με άδεια γεμιστήρα, τα χρήματα που αφαίρεσε, απομίμηση χειροβομβίδας, αλεξίσφαιρο γιλέκο και διάφορα είδη ρουχισμού-μεταμφίεσης, καθώς και η δίκυκλη μοτοσικλέτα του.

Επειδή όμως ήταν κάπως στριμωγμένα, έβγαλε τη δίκυκλη μοτοσικλέτα από το σακίδιο -και πάνω εκεί τον πιάσανε!

* O A. Aγγλούπας, κατηγορούμενος για την πρόσφατη υπόθεση της σπείρας κακοποιών, ζήτησε, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, να μην προφυλακιστεί, «διότι η δική μου ποιότητα και το λευκό μου ποινικό μητρώο δεν είναι ενός ανθρώπου που μπορεί να συγχνωτίζεται με κρατουμένους αφού είμαι σίγουρος μετά βεβαιότητας ότι θα πέσω θύμα εκβιασμού».

Εγώ είμαι «σίγουρος μετά βεβαιότητας» ότι λέξη «συγχνωτίζομαι» δεν υπάρχει. Υπάρχει ‘συγχρωτίζομαι’, υπάρχουν και τα χνώτα των ανθρώπων, που λέμε ότι ταιριάζουν ή δεν ταιριάζουν. Αλλά δεν είμαι «σίγουρος μετά βεβαιότητας» α το μαργαριτάρι πρέπει να χρεωθεί στον ιστότοπο ή στον επιχειρηματία μπον βιβέρ.

* Θηριώδες μαργαριτάρι σε τιτίβισμα του Μίλτου Βαρβιτσιώτη, που το βλέπετε στην εικόνα αριστερά -μετά το σχετικό κράξιμο, το έσβησε από τον λογαριασμό του. Δεν εννοώ το ορθογραφικό λάθος στον απομονΩτισμό, αλλά το αριστουργηματικό «ολοένες», που ανοίγει καινούργιους δρόμους στη γλώσσα. Κανονικά τα επιρρήματα, όπως το «ολοένα» είναι άκλιτα. Αν όμως έχεις κάνει μεταπτυχιακό στο Χάρβαλ και είσαι και φανατικός υπέρμαχος της αριστείας, όλα κλίνονται.

* Αλλά το του Μιλτιάδου αποτρόπαιον δεν είναι τίποτα μπροστά στην ομοβροντία μαργαριταριών που τρυπώσανε στο άρθρο που αφιέρωσε το Βήμα στην προσβολή της μνήμης του μεγάλου Λέοναρντ Κοέν.

Βάζω την οθονιά επειδή στο μεταξύ το έχουν διορθώσει, αν και σε αρκετούς ιστότοπους (παράδειγμα) αναδημοσιεύτηκε -και παραμένει αδιόρθωτη- η αρχική μορφή.

Ασφαλώς δούλεψε κάποιος κορέκτορας και μετέτρεψε το Κεμπέκ σε ΚΕΠΕΚ (λες και είναι αρχικάφορέα…..) καθώς και τον Μπομπ Ντίλαν σε… Ποπ Ντάλα (μεσημέρι).

Το πάρθιο βέλος έρχεται στο τέλος, όταν διαβάζουμε ότι τα τραγούδια του Κοέν «έμπαιναν στα σορτς της μουσικής πολύ σπάνια» -εδώ εννοεί τα ‘τσαρτς’.

Δεν είναι θέμα άγνοιας, είναι όμως εντυπωσιακός ο βαθμός τσαπατσουλιάς της (οΘντκ) έγκυρης εφημερίδας.

Καλό σαββατοκύριακο, παρ’ όλ’ αυτά!