Φρασεολογικά στο Έγκλημα και τιμωρία

Πριν από μερικούς μήνες, καθώς χάζευα σε ένα βιβλιοπωλείο, πρόσεξα ότι είχε κυκλοφορήσει σε επανέκδοση το Έγκλημα και τιμωρία του Ντοστογέφσκι στην κλασική μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου, από τον Γκοβόστη. Το είχα διαβάσει έφηβος σε μια προπολεμική έκδοση που είχαμε στο σπίτι, που όμως δεν ήξερα πού βρίσκεται, και πάντα ήθελα τη μετάφραση του Αλεξάνδρου, παρόλο που και για τη νεότερη της Μπακοπούλου έχω ακούσει καλά λόγια, οποτε το πήρα και το έβαλα στη στοίβα με τα αδιάβαστα, σκοπεύοντας να το ξεκινήσω σε πρώτη ευκαιρία. Τα κλασικά έργα αλλιώς τα διαβάζεις στα 18 και αλλιώς, ας πούμε, στα 58 για να αναφέρω έναν εντελώς τυχαίο αριθμό.

Η ευκαιρία δόθηκε πριν από καμιά εικοσαριά μέρες, όταν ο Αριστείδης Χατζής ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να αρχίσει να (ξανα)διαβάζει το έργο του Ντοστογιέφσκι, από την έκδοση του Γκοβόστη, έχοντας μάλιστα φορτωμένες μερικές αγγλικές μεταφράσεις στην ταμπλέτα. Με έβαλε στα αίματα, οπότε το διάβασα κι εγώ, επίσης με βοηθήματα: σε ορισμένα σημεία συμβουλευόμουν και μια αγγλική μετάφραση καθώς και το ρώσικο πρωτότυπο (δεν ξέρω τη γλώσσα αλλά παίρνεις μια ιδέα).

Θα παραθέσω εδώ ορισμένα μεταφραστικά και φρασεολογικά με αφορμή το βιβλίο του Ντοστογιέφσκι, χωρίς να πω πολλά για το ίδιο το έργο. Τουκανισμός, θα πείτε ή τέλος πάντων ενασχόληση με τις βλεφαρίδες της μύγας. Ωστόσο, για το Έγκλημα και τιμωρία έχουν γραφτεί τόσα και τόσα που ό,τι και να πω εγώ θα είναι λίγο και χλωμό, ενώ τα φρασεολογικά ίσως έχουν καποιο ενδιαφέρον. Θα αναφέρω πάντως ότι διαβάζοντας κλασική ρωσική λογοτεχνία του 19ου αιώνα συνειδητοποιείς ότι ήταν πολύ λογικό σε αυτή την κοινωνία να γίνει η οκτωβριανή επανάσταση το 1917.

Σε πολλές περιπτώσεις παραθέτω παράλληλες μεταφράσεις -αυτές τις οφείλω στους φίλους της ομάδας «Τα υπογλώσσια» στο Φέισμπουκ, όπου συζητήσαμε κάμποσα από τα σημεία που θα αναφερθουν παρακάτω. Αν έχετε Φέισμπουκ και σας ελκύουν οι γλωσσικές συζητήσεις, αναζητήστε την ομάδα.

Υποθέτω ότι οι περισσότεροι, κι αν δεν έχετε διαβάσει το βιβλίο, θα έχετε μια ιδέα για τον ήρωα, τον Ρασκόλνικοφ, και την πλοκή, ή τουλάχιστον για το έγκλημα, τον φόνο της γριάς τοκογλύφας.

* Στο 3ο κεφάλαιο του πρώτου μέρους, δηλαδή στην αρχή του βιβλίου, ο Ρασκόλνικοφ συζητάει με τη μαγείρισσα τη Ναστάσια, η οποία τον ρωτάει γιατί έπαψε να παραδίδει μαθήματα σε παιδάκια, κι εκείνος της απαντάει ότι δεν τον ενδιαφέρει αυτή η δουλειά.

Η Ναστάσια του απαντάει:
А ты в колодезь не плюй.
που μεταφράζεται κατά λέξη «μη φτύνεις στο πηγάδι», δηλαδή μην περιφρονείς ένα μέσο βιοπορισμού.

Στην αγγλική μετάφραση της Garnett (1914) που είχα , αποδίδεται με ιδιωματικό αντίστοιχο: «Don’t quarrel with your bread and butter.»

Εμείς δεν έχουμε ανάλογη έκφραση. Δεν είναι ίδιο το «όποιος κατουράει στο ποτάμι θα το βρει στο ποτήρι» ούτε το «μη δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει».

Ο Αλεξάνδρου μεταφράζει κατά λέξη, αλλά προσθέτει αποφθεγματική επεξήγηση που δίνει στον αναγνώστη να καταλάβει:

Μη φτύνεις στο πηγάδι. Μπορεί να χρειαστεί να βγάλεις νερό.

Η Μπακοπούλου:
–Χωρίς παπούτσια δεν μπορείς να πας να διδάξεις παιδιά. Κι ύστερα σκοτίστηκα.
–Μη φτύνεις στο πηγάδι που θα πιεις»

Ο/Η Α.Μ. εκδόσεις Γαλαξίας 1968:

«Χωρίς μπόττες, δεν γίνεται να πάη να δώση κανείς μαθήματα. Εξ άλλου τ’αηδιάζω όλα αυτά. Μούρχεται να τα φτύσω»
«Κοίτα μην πέση στα μούτρα σου το φτύμα σου.»

Ο Παπαδιαμάντης, που βασίζεται βέβαια σε γαλλική μετάφραση:

«Πρόσεξε μήπως το φτύσιμό σου σού πέση εις το πρόσωπον»

Ο Σωτήρης Πατατζής:

«Δεν μπορείς να κάνεις μαθήματα όταν δεν έχεις μπότες. Και εξ άλλου τα βαριέμαι. Είναι για φτύσιμο».
«Όποιος φτύνει, φτύνει τα μούτρα του».
Και μερικοί ακόμα Άγγλοι:

Jessie Coulson (Oxford University Press, 1953): “It’s no good quarreling with your bread and butter.”

David McDuff (Penguin, 1991): “Don’t spit in the well, will you?”

Oliver Ready (Penguin, 2014): “Mind you don’t spit in the well.”

Michael R. Katz (Norton, 2016): “Don’t spit into the well you drink from.”

Sidney Monas (Signet Classic, 1968): “Don’t spit in your own well.”

Richard Pevear, Larissa Volokhonsky (Vintage Books, 1992): “Don’t go spitting in the well.” με σχόλιο: The first half of a saying; the second half (obviously) is: «because you may have to drink from it.»

Βλέπουμε ότι οι Έλληνες μεταφράζουν κατά λέξη συμπληρώνοντας ή επιστρατεύουν ελληνική έκφραση με παρεμφερή εικόνα αν και όχι εντελώς ίδια σημασία.

* Στο τέταρτο κεφάλαιο, σελ. 54, ο Ρασκόλνικοφ διαβάζει το γράμμα της μητέρας του, στο οποίο του λέει πως η Ντούνια, η αδελφή του, πρόκειται να παντρευτεί τον αρκετά μεγαλύτερό της κ. Λούζιν. Ο Ρασκόλνικοφ καταλαβαίνει ότι η αδελφή του το κάνει μόνο και μόνο επειδή ο γαμπρός, που ειναι ευκατάστατος, θα τους (και τον) βοηθησει οικονομικά, και ταυτόχρονα εξοργίζεται απο την τσιγκουνιά του Λούζιν, που δεν έκανε καν τα εισιτήρια για να έρθουν οι δυο γυναίκες στην Πετρούπολη και τις άφησε να ταξιδέψουν χίλια βέρστια στην  τρίτη θέση:

хлеб-соль вместе, а табачок врозь, по пословице, το οποίο κατά λέξη θα πει: ψωμί κι αλάτι μαζί, ταμπάκος χωριστά, που λέει κι η παροιμία.

Ο Αλεξάνδρου μεταφράζει πολύ εύστοχα: Μαζί μου τρως και πίνεις, χώρια πας και καπνίζεις, που λέει ο λόγος. Υπάρχει υπαινιγμος στη γνωστή και ελαφρώς άσεμνη παροιμία που λέει στο δεύτερο σκέλος «κι αλλού πας και το δίνεις»

H Garnett δεν νομίζω πως το μεταφράζει πετυχημένα: food and drink provided, but pay for your tobacco.

Ο McDuff μεταφράζει κατά λέξη την παροιμία, και αυτο στις παροιμίες επιτρέπεται, πολύ περισσότερο όταν, όπως εδώ, δηλώνεται ότι πρόκειται για παροιμία: «some bread and salt together but a pinch of snuff apart», as the saying goes.

* Ένα μεζεδάκι, απο κάθε άποψη. Στη σελ. 69, ο Ρασκόλνικοφ σε μια ταβέρνα πίνει ένα ποτήρι και τρώει κάτι.

Войдя в харчевню, он выпил рюмку водки и съел с какою-то начинкой пирог. Το πρωτότυπο δεν προσδιορίζει τι ακριβώς έφαγε, κάτι με γέμιση πάντως -a pie with some kind of filling το μεταφράζει ο McDuff.

Ο Αλεξάνδρου όμως, που είναι ρωσοθρεμμένος, το εξειδικεύει: έφαγε ένα πιροζόκ.

Τι είναι το πιροζόκ; Μα, ο ενικός του πιροσκί. Το πιροσκί είναι πληθυντικός, αλλά έτσι το δανειστήκαμε εδώ. Ο Αλεξάνδρου, όμως, μεταφράζει το 1947, που δεν είχαν έρθει μαζικά τα πιροσκί στην Ελλάδα και δεν πουλιούνταν παντού, οπότε βάζει τη λέξη όπως την ξέρει από την παιδική του ηλικία, από τη Ρωσίδα μητέρα του, ή ίσως οπως την ελεγαν κάποιοι στην Ελλάδα τότε.

Αν τη μετάφραση την ειχε επιμεληθεί κάποιος σήμερα, θα έπρεπε να αλλάξει το πιροζόκ σε πιροσκί. Για το πιροζόκ/πιροσκό και παρόμοιες περιπτώσεις δανείων στον πληθυντικό, έχουμε γράψει.

* Κι αλλο ένα μικρό. Στο 6ο κεφάλαιο (σελ. 81), ο Ρασκόλνικοφ στην ταβέρνα ακούει έναν φοιτητή κι έναν αξιωματικό να συζητάνε για τη γριά τοκογλύφα.

Είναι απ’ τ’ άγραφα σου λέω! φωνάζει ο φοιτητής.

Έτυχε να κοιτάξω το πρωτότυπο, και είχε ελληνική λέξη:

Вот ведь тоже феномен! Πρόκειται για φαινόμενο, ή κάτι τέτοιο.

* Πιο πέρα, στο κεφάλαιο 4 του 2ου μέρους (σελ. 158) γίνεται συζήτηση για τον νεαρό και πολλά υποσχόμενο αστυνομικό Ζαμιότοβ, και ο Ζόσιμοβ παρατηρεί ότι καλός ειναι μεν, αλλά δωροδοκείται.

Το ρώσικο πρωτοτυπο λέει и руки греет, το οποίο κατά λέξη πρέπει να σημαίνει «ζεσταίνει τα χερια του»

Ο Αλεξάνδρου το αποδίδει, φυσικά, «λαδωνεται». Η αγγλική μετάφραση της Garnett το αποδίδει κυριολεκτικά, he’s taking bribes.

Στα γαλλικά, το «λαδώνω κάποιον» είναι graisser la patte à qqun, κατά λέξη «του λιπαίνω/λαδώνω το χέρι/το ξερό» (patte λέμε για τα ζώα, ποτέ για άνθρωπο) και γενικά η μεταφορά του λαδώματος/αλείμματος με λάδι ή με λίπος υπάρχει σε πάρα πολλές γλώσσες. Υπάρχει και στα αγγλικά ανάλογη έκφραση, to grease the palm, και το εκμεταλλεύονται αυτό άλλοι μεταφραστές:

Oliver Ready (Penguin, 2014): ‘With a greasy palm.’ και Michael R. Katz (Norton, 2016)  “He greases his palms.”

Άλλες μεταφράσεις χρησιμοποιούν άλλη αγγλική έκφραση, στην οποία η παλάμη του χρηματιζόμενου τον φαγουριάζει:

Jessie Coulson (Oxford University Press, 1953):  ‘He has an itching palm.’

David McDuff (Penguin, 1991):  ‘He’s got an itchy palm.’

Ωστόσο, είναι πολύ ενδιαφέρουσα και η ρωσική εικόνα -αν την ερμηνεύω σωστά. Πράγματι, ζεσταίνει τα χέρια του ο δωρολήπτης.

* Μετά σταμάτησα να σημειώνω και μόνο προς το τέλος επισήμανα δυο-τρία πράγματα.

Στο 6ο μέρος, 2ο κεφάλαιο, ο Πορφύρης Πετρόβιτς, ο ανακριτής, παίζει τον Ρασκόλνικοφ σαν η γάτα το ποντίκι -στο τέλος θα του αποκαλύψει ότι ξέρει πως αυτός είναι ο δολοφόνος. Σε κάποιο σημείο (σελ. 530) του λέει (στη μετάφραση του Αλεξάνδρου):

Και, ξέρετε, όσα γίνανε μεταξύ μας τότε δεν ήταν, μπορώ να πω, καθόλου καθωσπρέπει, δεν ταίριαζαν καθόλου σε δυο τζέντλεμαν. Γιατί, όσο και να’ναι, είμαστε τζέντλεμαν εμείς οι δυο· δηλαδή, όπως και να’χει το πράγμα, πρώτα και κύρια είμαστε τζέντλεμαν…

Ο Αλεξάνδρου μεταφράζει το 1947 και χρησιμοποιεί τη λέξη «τζεντλεμαν», έναν αγγλισμό που νομίζω πως σήμερα βρισκεται σε υποχώρηση. Όμως και στα ρωσικά ο Ντοστογιέφσκι το ίδιο δάνειο χρησιμοποιεί: джентльмены. Η φράση του είναι:

И знаете, как-то оно даже и непорядочно между нами тогда вышло, не по-джентльменски. А ведь мы все-таки джентльмены; то есть, во всяком случае, прежде всего джентльмены; это надо понимать-с.

Ενδιαφέρον είναι ότι οι Ρώσοι δανείστηκαν τη λέξη στον πληθυντικό, джентльмен (τζέντλεμεν) είναι ενικός, ο τζέντλεμαν.

Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι ο Αλεξάνδρου, σωστά με τους κανονες της γλώσσας μας, δεν κλίνει το «τζέντλεμαν».

Σε μια σημερινή μετάφραση, μπορεί να το μεταφράζαμε αλλιως, «δεν ταίριαζαν καθόλου σε δυο κυρίους. Γιατί, όσο και να’ ναι, είμαστε κύριοι…»

Έτσι το μεταφράζει ο/η A.M. (Γαλαξίας 1968): «Και ξέρετε αυτό που συνέβη μεταξύ μας δεν ήταν καθόλου ευπρεπές, δεν ταίριαζε σε κυρίους. Ωστόσο είμαστε κύριοι, …»

Η Μπακοπούλου ( Ίνδικτος 2012) χρησιμοποιεί τη λέξη τζέντλεμαν και μαλιστα την κλίνει αγγλοπρεπώς, όπως κάνουν αρκετοί σήμερα: «Ξέρετε τότε τα πράγματα είχαν εξελιχθεί μεταξύ μας κάπως απρεπώς, και διόλου με τους κανόνες των τζεντλεμεν, κάθε άλλο. Παρ’ όλα αυτά όμως είμαστε τζεντλεμεν· …»

Πιο λιτός ο Παπαδιαμάντης που ξαναθυμίζω πως μεταφράζει από τα γαλλικά: «Παρέβημεν τους στοιχειωδεστέρους κανόνας της ευπρεπείας, και ταύτα ενώ είμεθα άνθρωποι του κόσμου»

* Τρεις σελίδες πιο πέρα, ενώ η ακατάσχετη και μελιστάλαχτη λογοδιάρροια του ανακριτή μαυλίζει τον παγιδευμένο Ρασκόλνικοφ, σαν να τον τυλίγει με αόρατα δεσμά, ο Πορφύρης Πέτροβιτς επικαλείται μια παροιμία:

Изо ста кроликов никогда не составится лошадь, изо ста подозрений никогда не составится доказательства, ведь вот как одна английская пословица говорит,

Από εκατό κουνέλια ποτέ δεν μπορεί να βγει ένα άλογο, από εκατό υποψίες ποτέ δεν μπορεί να βγει μια απόδειξη, έτσι λέει μια εγγλέζικη παροιμία -μεταφράζει ο Αλεξάνδρου.

Η μετάφραση είναι φυσικά πιστή και σωστή, αλλά με όλο το θάρρος θα προτιμούσα να τηρηθεί ο τρόπος διατύπωσης των ελληνικών παροιμιών, δηλαδή: εκατό κουνέλια δεν κάνουν ένα άλογο, κι εκατό υποψίες δεν κάνουν μιαν απόδειξη -ή κάτι τέτοιο.

Το ενδιαφέρον είναι πως, αν δεν κάνω τραγικό λάθος, δεν υπάρχει τέτοια παροιμία στα αγγλικά, δηλ. υποψιάζομαι πως ο Ντοστογιέφσκι βάζει τον δαιμόνιο Πορφύρη Πέτροβιτς να κατασκευάζει παροιμία.

Το λέω αυτό επειδή γκουγκλίζοντας την απόδοση της παροιμίας στα αγγλικά, όπως τη βρήκα σε διάφορες μεταφράσεις, π.χ. στον McDuff:

A hundred rabbits will never make a horse, a hundred suspicions will never make a case, as a certain English proverb says

βρήκα μόνο το κείμενο του Ντοστογιέφσκι ή άλλους να παραθέτουν Ντοστογιέφσκι, όπως σε ένα άρθρο του 2003. Δεν βρήκα την παροιμίας δηλαδή ανεξάρτητα από τον Ντοστογιέφσκι.

* Στο 3ο κεφάλαιο του 6ου μέρους (σ. 554), ο Σβιντριγκάιλοβ λέει στον Ρασκόλνικοφ (στη μετάφραση του Αλεξάνδρου):

Μα όσο και να θέλω να σχετιστώ στενότερα μαζί σας, δε θα κάνω ωστόσο τον κόπο να σας μεταπείσω. Μα τον Θεό, η τσόχα δεν αξίζει τα ραφτικά, μα ούτε κι είχα την πρόθεση να συζητήσω μαζί σας τίποτα το εξαιρετικό.

Μια παλιά, σχεδόν ξεχασμένη έκφραση χρησιμοποιεί ο Αλεξάνδρου, έκφραση που σημαίνει «δεν αξίζει τον κόπο».

Στα ρωσικά, η δεύτερη πρόταση:

Ей-богу, игра не стоит свеч, да и говорить-то с вами я ни о чем таком особенном не намеревался.

Με μαύρα η έκφραση. Το παιχνίδι δεν αξίζει το κερί, κατά λέξη, όπως δηλαδή στην αντίστοιχη αγγλική έκφραση

The game isn’t worth the candle and I wasn’t intending to talk to you about anything special.

* Στο 4ο κεφάλαιο, ο Σβιντριγκάιλοβ διηγείται πώς γνώρισε την έφηβη αρραβωνιαστικιά του και τη μητέρα της.

Μεταξύ άλλων λέει:

узнаю, что у них ни кола, ни двора,…

Κατα λέξη η ρωσική έκφραση σημαίνει «δεν έχουν ούτε πάσσαλο ούτε αυλή/σταύλο», αλλά βέβαια είναι ιδιωτισμός και σημαίνει αυτό ακριβώς που λέει ο Αλεξάνδρου:

έμαθα πώς δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι

Ο McDuff στα αγγλικά προτιμά την κυριολεξία: I learned they were absolutely destitute.

* Στην αρχή-αρχή του 6ου κεφαλαίου (σελ. 590) εμφανίζεται η Κάτια, που, σύμφωνα με τη μετάφραση του Αλεξάνδρου: τραγουδούσε και πάλι ένα ρεμπέτικο τραγουδάκι για κάποιον «άτιμο και σατράπη» που «άρχισε την Κάτια να φιλάει».

Ρεμπέτικο στη Ρωσία του 1865; Φυσικά είναι αναχρονισμός -και μετατοπισμός. Επιτρεπτη ή όχι μεταφραστική ελευθερία, θα το κρίνετε εσείς. Εγώ πάντως θεωρώ πετυχημένο εύρημα -πώς αλλιώς να το πει; Κάποιος βέβαια που ζει και ανασαίνει με τα ρεμπέτικα (αλλά κι εμένα μ’ αρέσουν αφάνταστα) μπορει να ενοχληθεί με την υποτιμητική χρήση του όρου.

Το πρωτότυπο:

другую лакейскую песню о том, как кто-то, «подлец и тиран»

Όπου μπορούμε να αναγνωρίσουμε τον λακέ. Στα αγγλικά, η Garnet αποδίδει gutter song, αλάνικο τραγούδι ας πούμε, ενώ ο McDuff μεταφράζει «another manservant’s ditty», τραγουδάκι που λένε οι υπηρέτες ας πούμε.

Να προσέξουμε ότι ο Ντοστογιέφσκι χρησιμοποιεί ένα ελληνικό δάνειο (тиран, τύραννος) που ο Αλεξάνδρου το αποδίδει με ένα περσικό δάνειο -σατράπης.

* Στο 8ο κεφάλαιο του 6ου μέρους, λίγο πριν ο Ρασκόλνικοφ πάει στο τμήμα να παραδοθεί, θέλοντας να παρατείνει τις τελευταίες στιγμές ελευθερίας, περιπλανιέται στην Κεντρική Αγορά και παρατηρεί άπληστα τα πάντα (σελ. 622). Βλέπει μιαν ανορθόγραφη ταμπέλα, Ετερία.

Στο πρωτότυπο είναι „Таварищество“, που είναι ανορθογραφία αντί για το σωστό „Товарищество“. Τα ρώσικα άτονα  «ο» προφέρονται «α», όπως θα ξέρετε ακούγοντας για τα Μπαλσόι και τον Μπαρίς (τώρα που πηρε το κουτάλι μας νερό -παλιά καταδεχόμασταν Μπολσόι και Μπορίς) οπότε φαντάζομαι ότι θα είναι συχνό λάθος για τους ρώσους που ακουνε «ταβάριτς» να γράφουν «ταβάριτς». Ταβάριτς, βέβαια, ή τοβάριτς, είναι ο σύντροφος -τόσα ρωσικά ξέρουμε.

Και οι δυο αγγλικές μεταφράσεις που είδα, το λάθος το αποδίδουν ως Campany (αντί Company).

* Τέλος, λίγο πιο μετά, ο Ρασκόλνικοφ (σελ. 623) πέφτει στα γόνατα στη μέση της πλατείας, και φιλάει το λιθόστρωτο. Δίνει την εντύπωση μεθυσμένου, και κάποιος διαβάτης του φωνάζει:

— Σουρωμενάκια!

Ομολογώ πως δεν είχα ξανασυναντήσει τη λέξη, αλλά γκουγκλίζοντας βλέπω κάμποσες ανευρέσεις για «σουρωμενάκιας». Πάντως, στο βιβλίο γράφεται ανορθόγραφα, «Σουρομενάκια!», κάτι που δυσκολεύει λίγο περισσότερο την κατανόηση.

Διότι θα κλείσω με γκρίνια. Το βιβλίο είναι επανέκδοση, η μετάφραση έγινε πριν απο 70 χρόνια και ζήτημα είναι αν έχει πάρει δυο ρυτιδούλες, αλλά η επιμέλεια ήταν λειψή. Υπάρχουν αρκετά τυπογραφικά λαθάκια, κάποια απο τα οποία δυσκολεύουν την κατανόηση -για παράδειγμα, στη σελ. 559 οι «τρομερές παράφορες» πρέπει να είναι «τρομερές παραφορές». Λείπει έπειτα κάποια εισαγωγή, λείπει ο σχολιασμός -και βέβαια ο Αλεξανδρου μετέφραζε σε μια εποχή όπου δεν συνηθίζονταν οι πολλές υποσημειώσεις, αλλά σήμερα οι αναγνώστες είναι πιο απαιτητικοί στον τομέα αυτόν. Ωστόσο, μη σταθείτε στη γκρινιάρικη αυτή παρατήρηση, πρόκειται για θαυμάσια μετάφραση, σε εξαιρετική δημοτική, που σε κάποια σημεια αξιοποιεί θαυμάσια και την καθαρεύουσα για να δώσει αποχρώσεις.

Τώρα που μου άνοιξε η όρεξη, αν βρω καιρό, θα πιάσω και τη μετάφραση του Παπαδιαμάντη!