Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία

Το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου, για τη γλώσσα, τη λογοτεχνία και… όλα τα άλλα

Πέθανε, έφυγε, αποβίωσε, τα τίναξε: οι 50 αποχρώσεις του θανάτου

Posted by sarant στο 16 Ιουλίου, 2021


Μακάβριο θα είναι το σημερινό μας θέμα, αλλά κι ο θάνατος είναι κομμάτι της ζωής, για να μην πω πως είναι η μόνη βεβαιότητα (μαζί με τους φόρους, λένε οι Αγγλοσάξονες).

Συζητούσα τις προάλλες με έναν φίλο για τον ευφημισμό «έφυγε», που τον διαβάζουμε στις ειδήσεις για τον θάνατο κάποιου, κάποτε σε εισαγωγικά, κάποτε συμπληρωμένο π.χ. έφυγε από τη ζωή, έφυγε από κοντά μας ή, έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο, που μπορεί να κρύβει και ειρωνεία αλλά μπορεί να λέγεται και ουδέτερα.

Το «πέθανε», που είναι η κυριολεξία, μας φαίνεται -όχι άδικα, θα έλεγε κάποιος- ωμό κι έτσι καταφεύγουμε σε μεταφορές, ή χρησιμοποιούμε λογιότερους όρους που, ακριβώς επειδή δεν είναι πολύ παραστατικοί, μας φαίνονται πιο ήπιοι, όπως «απεβίωσε». (Να επαναλάβω εδώ παρεμπιπτόντως μια παρατήρηση του Παπαδιαμάντη, ότι ενώ τα ρήματα «βιώνω» και «θνήσκω» είναι αντίθετα, μόλις συντεθούν με την πρόθεση «από» γίνονται συνώνυμα: αποβιώνω-αποθνήσκω).

Οπότε, στα επόμενα θα δούμε πενήντα (και βάλε) τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αναγγείλουμε τον θάνατο κάποιου. Θυμίζω ότι στο ιστολόγιο έχουμε κάνει άλλα τρία τέτοια άρθρα καταλογογράφησης, για τις 50 αποχρώσεις του χρήματος, της μέθης και της αποτυχίας.

Στην αρχή είχα σκεφτεί πως αν δεν έφτανα τα 50 «συνώνυμα» θα συμπλήρωνα τον αριθμό προσθέτοντας και μερικές εκφράσεις για το πλησίασμα του θανάτου, αλλά δεν χρειάστηκε αφού ξεπεράσαμε αρκετά τον αριθμό 50. Σε μερικές περιπτώσεις οι εκφράσεις δεν αναγγέλλουν απλώς τον θάνατο αλλά δείχνουν τον τρόπο θανάτου π.χ. πήγε σαν το σκυλί στο αμπέλι, τον φάγανε λάχανο, τον έφαγε το μαύρο σκοτάδι.

Να σημειώσω την έντονη παρουσία λογιότερων και καθαρευουσιάνικων εκφράσεων, πολλές από τις οποίες τις πήρα από το Αντιλεξικόν του Θεολόγου Βοσταντζόγλου -όπως βλέπετε υπάρχει μακραίωνη πείρα σε ευφημισμούς και περίτεχνους τρόπους για να αναγγείλουμε το μοιραίο.

Υπάρχουν και οι δυσφημισμοί, για τον θάνατο μισητού προσώπου, που συνήθως καταφεύγουν σε όρους που χρησιμοποιούνται για τα ζώα -ψόφησε, ας πούμε (να θυμηθούμε και το ιντερνετικό Ψόφος!), όπως και μια σειρά από ασεβείς, θα έλεγα, αναφορές του τύπου «τα κακάρωσε». Η φράση «τίναξε τα πέταλα» φαίνεται να έχει στην αρχή της στον θάνατο των αλόγων. Συντομεύεται και σε «τα τίναξε». Ομολογώ όμως πως δεν αποδελτίωσα το slang.gr κι έτσι έχω σχετικά λίγους αργκοτικούς όρους.

Παραθέτω λοιπόν τον κατάλογο που αυτή τη στιγμή έχει 61 τρόπους για να μιλήσουμε για τον θάνατο, αλλά που είμαι βέβαιος πως με τη δική σας συνδρομή θα εμπλουτιστεί κι άλλο.

  1. Έφυγε (και «έφυγε»)
  2. Πέθανε
  3. Απεβίωσε
  4. Ξεψύχησε
  5. Εκοιμήθη [ιερωμένοι]
  6. Εξέπνευσε
  7. Κατέληξε [ιατρικό]
  8. Έφυγε από κοντά μας / από τη ζωή / από τον μάταιο τούτο κόσμο
  9. Δεν είναι πια μαζί μας
  10. Πήγε στα θυμαράκια
  11. Μετέβη εις τόπον χλοερόν
  12. Βλέπει τα ραδίκια ανάποδα [ήδη πεθαμένος]
  13. Εκδήμησε εις Κύριον
  14. Αποδήμησε εις Κύριον
  15. Ανεκλήθη από την ζωήν
  16. Απήλθε του βίου
  17. Αποχαιρέτησε τη ζωή
  18. Τερμάτισε τον βίον
  19. Απεδόθη εις την μητέρα γην
  20. Κατήλθε εις τον τάφον
  21. Τον σκέπασε ο τάφος
  22. Μετήλλαξε τον βίον
  23. Ετελεύτησε
  24. Υπέκυψε στο μοιραίο
  25. Εξεμέτρησε το ζην
  26. Εξεπλήρωσε/εξέτισε/εξόφλησε το κοινόν χρέος
  27. Τον πήρε ο Χάρος
  28. Τον έφαγε το μαύρο χώμα
  29. Μετέστη εις τας αιωνίους μονάς
  30. Παρέδωσε το πνεύμα/ την ψυχή
  31. Παρέδωσε την υστάτη πνοή
  32. Βγήκε η ψυχή του
  33. Έκλεισε τα μάτια του
  34. Κοιμήθηκε τον αξύπνητο / τον ανεξύπνητο ύπνο
  35. Έσβησε (σαν…)
  36. Ψόφησε (σαν το σκυλί)
  37. Τα τίναξε
  38. Τίναξε τα πέταλα
  39. Τα κακάρωσε
  40. Τα κόρδωσε
  41. Τα κουβάλησε
  42. Τα τέντωσε
  43. Τίναξε τα κώλα
  44. Έμεινε στον τόπο
  45. Έπεσε ξερός / τέζα
  46. Έχασε τη μάχη για τη ζωή / με την αρρώστια
  47. Πήγε αδικοθάνατος
  48. Πήγε άναυλα
  49. Επήλθε το μοιραίο
  50. Κόπηκε το νήμα της ζωής του
  51. Η ψυχή του απέπτη εις τους ουρανούς
  52. Μας άφησε χρόνους / μας άφησε γεια
  53. Αναπαύθηκε
  54. Συχωρέθηκε
  55. Έσβησε η φλόγα της ζωής του
  56. Σώθηκε το καντήλι του / το λάδι του
  57. Έπεσε η σταλαματιά του
  58. Του ’κοψε το βούρλο
  59. Πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι
  60. Τον φάγανε λάχανο
  61. Τον έφαγε το (μαύρο) σκοτάδι

Πιάσαμε λοιπόν τις 61 αποχρώσεις του σημερινού μακάβριου θέματός μας. Βέβαια, επειδή δεν τα έχω βάλει αλφαβητικά, αλλά συνειρμικά, μπορεί να επαναλαμβάνεται κάποια έκφραση, αλλά δεν νομίζω.

Περιμένω όμως τα σχόλιά σας που σίγουρα θα αβγατίσουν τον αριθμό.

205 Σχόλια to “Πέθανε, έφυγε, αποβίωσε, τα τίναξε: οι 50 αποχρώσεις του θανάτου”

  1. ΓΤ said

    διέβη τον Αχέροντα

  2. rizes said

    ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΝ. ΜΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.

    ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΙΝ. ΜΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ.

  3. Πουλ-πουλ said

    Καλημέρα
    «Σανίδωσε», το χρησιμοποιεί ο Τσιφόρος.
    Αυτό το «ψόφησε» δεν χρησιμοποιείται πλέον, τουλάχιστον για τα αγαπητά οικόσιτα ζωάκια.

  4. Mindkaiser said

    The early bird catches the worm! Δεν το πιστεύω ότι θα προλάβω να κάνω το πρώτο σχόλιο για το Dead Parrot Sketch! 🙂

  5. Πάνος με πεζά said

    Καλημέρα, χαρούμενη με αυτό το άρθρο (γελάκι) !
    Αν δεν κάνω λαθος, λείπει το «αναχώρησε»; και κάποιος περιφράσεις όπως «θα μας κοιτάει από ψηλά», «ανέβηκε στον ουρανό» κλπ.
    Για να πάμε και στο σαρκαστικό βεβαίως «φόρεσε ξύλινο κοστούμι»

  6. Παναγιώτης K. said

    Πριν από δυο εβδομάδες «απήλθε» ο παλαιός παππάς του χωριού.
    Το τέλος του λοιπόν το πρόβλεψε λέγοντας: «Από φέτος θα ξεχειμωνιάζω έξω».
    Εντύπωση μεγάλη μου έκανε η κουβέντα του.
    Στην ίδια κατηγορία και η φράση: » θα δω τα ραδίκια ανάποδα».

  7. Γεωργία Σ. said

    Έχω ακούσει το «να σε κουβαλήσουν στο σεντόνι» σαν κατάρα

  8. Πουλ-πουλ said

    Θυμήθηκα και ένα ανέκδοτο για τον Τσιφόρο.
    Όταν ήταν στο νοσοκομείο, στα τελευταία του, «σανίδωσε» προσποιούμενος τον πεθαμένο. Αφού κοψοχόλιασε τους δικούς του, έδωσε επιτέλους την εξήγηση για την απάτη: «Έκανα πρόβα για πτώμα!».

  9. Παναγιώτης Κ. said

    Νομίζω ότι υπάρχει και το:
    «μετέβη εις τας αιωνίας μονάς».

  10. Aghapi D said

    Καλημέρα
    εντυπωσιάστηκα
    και κατέφυγα σε ρητά και αποφθέγματα 🙂
    Κάμποσα είναι μαζεμένα εδώ: https://www.gnomikologikon.gr/catquotes.php?categ=0070

  11. Aghapi D said

    Υπάρχουν φυσικά και παροιμίες αλλά είναι εντυπωσιακά (αναπόφευχτα;) λίγες
    Π.χ.
    Ακόμα δεν απέθανε κι άναψαν τα κεριά του.
    Ελλάδα

    Και τα ορφανά παντρεύονται κι οι χήρες κονομιούνται.
    Ελλάδα

    Και τον πιο μεγάλο βασιλιά η γη θα τον εφάει.

    Αν ο θάνατος είναι φοβερός δε φταίει ο θάνατος, αλλά εμείς.

  12. Aghapi D said

    Υπάρχει φυσικά και ο (πολιτικός μόνο;) κυνισμός
    Λέγεται πως ο Στάλιν είπε: Ένας θάνατος είναι τραγωδία. Ένα εκατομμύριο θάνατοι είναι στατιστική

  13. sarant said

    Kαλημέρα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!

    1 Το σχόλιό σου κουμπώνει με κάτι που θα διαβάσουμε μεθαύριο

    3 Τώρα το «σανίδωσε» το λέμε για το γκάζι του αυτοκινήτου

    6 Εντυπωσιακό.
    Τον Ιανουάριο του 1911 κάποια εφημερίδα ρώτησε τον Χρηστομάνο «Τι σκοπεύετε να κάνετε φέτος;» και αυτός απάντησε «Να πεθάνω», όπως και έγινε -και δεν αυτοκτόνησε.

  14. dryhammer said

    Καλημέρα!

    Σχ(κ)όλασε

    Νετάρησε

    Σκούλαρε (και σκουλάρησε). [Ναυτική λέξη για το τελικό στάδιο απάντλησης, όπου βάζουν άλλη αντλία για τα τελευταία -ιππάριο- το λεγόμενο σκουλαμέντο (αποστράγγιση)]

    (Τώρα αυτός!) …κολοκύθια στην οριά (=ουρά) του [σκωπτικό για μη αγαπημένο νεκρό]

  15. dryhammer said

    Και για κάποιον που είναι αρκετά χάλια (μεταφορικά ή κυριολεκτικά) ώστε να ‘τοιμάζεται «για ‘κείνα τα νερά» (Καρδαμυλίτικο) λέγεται πως «και το λιβάνι καρτερεί και το κερί (α)παντέχει», ενώ άμα «τη σκαπουλάρει» κι αρχίζει να «παίρνει τα πάνω του» λέγεται πως «ήδωκε του Χάρου κλώτσο».

  16. spiridione said

    -Σώθηκε το καντήλι του
    Παλιότερα έλεγαν και τα ξεφτίλισε = πέθανε
    https://books.google.gr/books?id=jkMlBgAAQBAJ&pg=PA123&dq=%CF%84%CE%B1+%CE%BE%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B5&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwiYrf3ahefxAhX1g_0HHcxpCD8Q6AF6BAgIEAI#v=onepage&q=%CF%84%CE%B1%20%CE%BE%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%B5&f=false

    Εδώ από τον Βλαστό κάποιες φράσεις, που είναι και για μελλοθάνατους
    https://anemi.lib.uoc.gr/php/pdf_pager.php?rec=/metadata/9/7/a/metadata-01-0000133.tkl&do=62509.pdf&pageno=167&pagestart=1&width=482&height=736&maxpage=662&lang=el

  17. dryhammer said

    Παρέλειψα το
    Ταξίδεψε

  18. ΣΠ said

    Καλημέρα.

    Στο 46 το σωστό είναι «έχασε την μάχη για την ζωή» (ή «έχασε την μάχη με τον θάνατο»).

  19. Babis said

    Υπάρχουν 5-6 που δε τα ήξερα, από αυτά το πιο εντυπωσιακό έως και χιουμοριστικό είναι το 26

    «Εξεπλήρωσε/εξέτισε/εξόφλησε το κοινόν χρέος»

    Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που «έχασα τον αδερφό μου» και μπορώ επιτέλους να κάνω χιούμορ με τον θάνατο.

    Τι σημαίνει «εξόφλησε το κοινόν χρέος»; είναι σαν το μαζί τα φάγαμε;
    Επίσης αφού το χρέος είναι κοινό γιατί κάποιοι φεύγουν νωρίτερα από άλλους;
    Ισως κάποιοι χρώσταγαν λιγότερα, αν είναι έτσι ελπίζω να χρωστάω τα πάντα.

  20. voulagx said

    «46.Έχασε τη μάχη με τη ζωή»
    Μηπως με τον θανατο; Αν κερδισε την μαχη η ζωη ο περι ου ο λογος ειναι ζωντανος.

  21. ΣτοΔγιαλοΧτηνος said

    (μας) χαιρέτησε

  22. voulagx said

    #18: ΣΠ πιάσε κόκκινο. 🙂

  23. ΣΠ said

    χάθηκε, τον χάσαμε.

  24. dryhammer said

    …και

    Τό ‘πε το ποί(η)μα

    Τό ‘καμε τ’ αυγό

  25. xaris65 said

    Συμπληρωματικά : Τον πήγαν τέσσερις.
    Του άναψαν το κερί.

  26. Γιάννης Κουβάτσος said

    Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, άλλος ένας ευφημισμός. Πήγε σ’ έναν καλύτερο κόσμο, επίσης. Στα παιδάκια λέμε ότι ο νεκρός πήγε στον ουρανό και θα μας προστατεύει από εκεί ψηλά.

  27. sarant said

    18-20 Λέγεται βέβαια κι έτσι, αλλά θα το διορθώσω.

    19 Να πεθάνω για τις ιδέες μου, αλλά με αργό θάνατο, που έλεγε κι ο Μπρασένς

  28. atheofobos said

    Εξαιρετική η σημερινή «θανατερή» συλλογή!
    Σχετικά με τον θάνατο έχω γράψει παλιά μερικά ποστ.
    ΠΤΩΜΑΤΟΛΕΙΨΑΝΟΛΟΓΙΑ….
    http://atheofobos2.blogspot.com/2010/01/blog-post_12.html
    Σε αυτό ξεκινώντας από την κλοπή του πτώματος του Τάσου Παπαδόπουλου, περνώντας στην μεταμόσχευση οργάνων, καταλήγω στην λειψανολογία με τον τεμαχισμό του πτώματος του Αγίου Νεκταρίου που τον ξέθαψαν 3 φορές την οποία βέβαια ο ΜΠΟΣΤ δεν μπορούσε να αφήσει ασχολίαστη με μια άπαικτη γελοιογραφία .

    Στην συνέχεια τα ποστ
    Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΓΚΡΑΦΙΤΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ ΣΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
    http://atheofobos2.blogspot.com/2010/01/blog-post_15.html

    ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ «ΘΑΝΑΤΕΡΑ» ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ
    http://atheofobos2.blogspot.com/2010/01/blog-post_19.html

    ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΚΟΜΑ ΤΑΦΟΙ ΜΕ ΧΙΟΥΜΟΡ
    http://atheofobos2.blogspot.com/2010/01/blog-post_22.html

    ΑΡΑΓΕ… ΕΙΝΑΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΚΕ Ο ΜΠΟΣΤ;
    http://atheofobos2.blogspot.com/2007/01/blog-post_21.html

  29. Πάνος με πεζά said

    «Τα μάζεψε». Λέγεται και προ του θανάτου, «όταν μια μέρα θα τα μαζέψω, …»

    Aς βάλουμε και κανένα κεφλήδικο…

  30. Γιάννης Κουβάτσος said

    Και μια μελέτη για τον θάνατο και τους ευφημισμούς του στην αρχαία ελληνική και στην ινδοευρωπαϊκή:

    Click to access 7.%20%ce%9c%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82%20%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82%20%ce%b5%ce%ba%cf%86%cf%81%ce%ac%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82%20%ce%ba%ce%b1%ce%b9%20%ce%b5%cf%85%cf%86%ce%b7%ce%bc%ce%b9%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%af%20%ce%b3%ce%b9%ce%b1%20%cf%84%ce%bf%20%ce%b8%ce%ac%ce%bd%ce%b1%cf%84%ce%bf%20%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd%20%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%b1%ce%af%ce%b1%20%ce%95%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae%20%ce%ba%ce%b1%ce%b9%20%cf%84%ce%b7%ce%bd%20%ce%99%ce%bd%ce%b4%ce%bf%ce%b5%cf%85%cf%81%cf%89%cf%80%ce%b1%cf%8a%ce%ba%ce%ae.pdf

  31. Πάνος με πεζά said

    Επίσης, εν τη αναμονή, «τα μαζεύει», «μαζεύει υπογραφές», και το απίθανο «προπονούμαι για πτώμα», που έχει μεταφέρει ο Αλέκος Σακελλάριος, αλλά ως ατάκα κάποιου άλλου που δε θυμάμαι (ίσως Τσιφόρου).

  32. Aghapi D said

    27 Καταπληκτική συλλογή 🙂

  33. E(ζ)σβησε

    Τον πήγανε τεσσερις

    Βγήκε οριζοντίως από το σπίτι του
    κ.λ.π

    Πάντως για τα μεταθανάτια, διδακτικό το α(ζ)σμα (προτείνεται και η σωστή δοσολογία στο τέλος !! )

  34. sarant said

    33 Και βγήκε με τα πόδια μπροστά

  35. Πουλ-πουλ said

    31.
    Ναι για τον Τσιφόρο είναι, δες το σχ. 8.

  36. loukretia50 said

    Καλημέρα!
    Κεφάκια πρωί – πρωί?

    Το θέμα σηκώνει παράφραση γνωστών στίχων :
    Όσο κι αν παίζουμε με αποχρώσεις
    Το χρώμα του θανάτου είναι πάντα μαύρο

    Και για να μην αποδεχτούμε το θρίαμβο του θανάτου, προτιμώ αυτή την απεικόνιση
    Death and Life, 1915 – by Gustav Klimt

  37. «Έμαθες για τον τσάρο, αποδήμησε εις Κύριον» – «Ναι, τίναξε τα πέταλα». Στην αρχή κατάλαβα ότι ανέβηκε στο άλογο και πήγε ταξίδι, μετά όμως μου εξήγησαν κλπ.
    (από μνήμης, από το «Κοντά στις ράγες» της Άλκης Ζέη)

  38. Χαρούλα said

    Πήγε να βρει τον άγιο Πέτρο.
    Έγινε άγγελος/αστεράκι, πήγε στον ουρανό. Κυρίως τα λέμε σε μικρά παιδιά.
    Με την ευκαιρία, (συμβουλή ειδικού), καλό είναι να μην λέγονται. Το παιδί μεγαλώνει και νοιώθει οτι παρακολουθείτε συνεχώς. Το ίδιο με το ήταν καλός/η και τον/την πήρε ο θεός κοντά. Θα σκεφτεί το παιδί πως προτιμότερο είναι να είσαι κακός για …να ζεις!
    Απλά και ήρεμα, το λέμε κυριολεκτώντας.

  39. Πάνος με πεζά said

    @ 35 : Δεν το είχα δει, αλλα βλέπεις, αν «σχηματοποιήσεις» τον καθέναν… Θα μπορούσε βέβαια κάλλιστα να το είχε πει και ο Σακελλάριος… Ο οποίος, είχε πει το άλλο, θα το έχω ξαναγράψει αλλά αξίζει : «Ας πάρουμε τα πράματα από την αρχη. Έτσι κι αλλιώς, όλη μας τη ζωή αυτό δεν κάνουμε; Δεν παίρνουμε τα πράματα από την αρχή; Το κακόβεβαίως, είναι ότι κάποτε, έρχεται το τέλος…»

  40. ΜΙΚ_ΙΟΣ said

    Ναι, αλλά: ‘ἀπεβίοσεν ὁ νέος κέ ἀπέθαναιν ἡ κόρη᾿. 🙂
    —-
    Από τις κρητικές εκφράσεις μού έρχονται μόνο το (παρόμοιο με 28): ‘Ήφαε η μούρη (ν)του χώμα’.
    και το (παρόμοιο με 17): ‘Μας ε-ποχαιρέτηξε…’
    (Βοηθάτε, χωριανοί! 🙂 )

    Και μία λόγια (από επικήδειο): ‘Τον αφήρπασεν ο ανοικτίρμων θάνατος’.

  41. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    Ιδιαίτερα δυνατή μου φαίνεται η έκφραση (πρόσφατα το είπε εδώ ο Νικοκύρης) «τον έριξε» ο καρκίνος.
    Αντίστοιχα, τον έκοψε το βόλι, τον έφαγε η αρρώστια. Τον γκρέμισαν, τον εκτέλεσαν.
    Έφαγε η μούρη του χώμα
    Πήγε με τους αγγέλους
    Τα φτυσε

    23 >> χάθηκε, τον χάσαμε.
    Ναι, «εκείνος απού χάθηκε» έλεγε η γιαγιά μου-μόνο μ΄αυτή την έκφραση για τον σκοτωμένο απ τους Γερμανούς, στα 37, άντρα της

    Το ξύλινο παλτό/Λουδοβίκος των Ανωγείων

  42. Δημήτρης Καραγιώργης said

    (11:00) «Μένει πια στη γειτονιά των αγγέλων». Μια έκφραση που δεν την πάω και που χρησιμοποιείται πολύ στα σόσιαλ, ειδικά για πολύ κοντινά κι αγαπημένα πρόσωπα.
    Επίσης, ο χαρακτηρισμός 48 (πήγε άναυλα) μάλλον δεν στέκει. Κηδεύοντας παππούδες/γιαγιάδες αλλά και τους γονείς μου, άφηνα σε όλους και μια δεκάρα για τον «περατάρη», όχι γιατί πιστεύω στο «επέκεινα» αλλά γιατί περνούν οι νεκροί στο χώρο της μνήμης μας, στον κόσμο της μνημοσύνης.

  43. ΣτοΔγιαλοΧτηνος said

    40# Πε πράμα και για τ’ άλλα παιδιά 🙂

  44. Το «Ρ» της Φωκίωνος Νέγρη said

  45. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    >> Τον πήρε ο Χάρος
    τον πήρε ο διάολος, πήγε στο διάολο, πήγε στον αγύριστο (για αποβράσματα),

    -τον ανεξύπνητο ύπνο κοιμάται
    -πήρε το δρόμο χωρίς επιστροφή
    -Πήγε στον Άλλο Κόσμο (και γύρισε – με λένε Λάζαρο και είμαι καλά 🙂 )

  46. nikiplos said

    Σώθηκε το λάδι του
    μας χαιρέτησε
    μας κέρασε τον καφέ της παρηγοριάς
    μας κέρασε καφέ και δεν ήταν η γιορτή του
    έκοψε ανθούς και ρόδα μυρωμένα και πάει για τ’ άστρα
    μας τελείωσε ή και τελείωσε
    εις τόπον αναψύξεως (και καταψύξεως)

    , είναι εκφράσεις που κατά καιρούς έχω ακούσει ή διαβάσει.

    Απ’ όλα τα παραπάνω της ανάρτησης, μου άρεσε το: μετέστη εις τας αιωνίους μονάς

  47. ΣΠ said

    Με το «κατέληξε» θυμήθηκα που στο δελτίο ειδήσεων μια είδηση ξεκινούσε ως εξής: «Στο νοσοκομείο κατέληξε 35χρονος μετά από τροχαίο…». Στην αρχή νόμισα ότι πέθανε, ενώ απλώς εννοούσαν ότι τον πήγαν στο νοσοκομείο.

  48. Πουλ-πουλ said

    Ένα, ένα μου έρχονται.
    «Ταχιά, θ’ ακούσουμε τα χαμπέρια του» έλεγε η πεθερά μου, από τα μέρη του Επικούριου Απόλλωνα.
    36. Lukretia
    Αφού σου αρέσει ο Κλιμτ, και επομένως ο Σίλε, σου συνιστώ το μυθιστόρημα του Λιόσα «Τα τετράδια του Δον Ριγοβέρτο», αν δεν παραβιάζω ανοικτές θύρες.
    https://www.politeianet.gr/books/9789600327564-vargas-llosa-mario-nobel-2010-kastaniotis-ta-tetradia-tou-don-rigoberto-189692

  49. Triant said

    Καλημέρα.

    Ξεχάσαμε το σκοτώθηκε; Που διορθώνω τον γιό μου όταν λέει ότι κάποιος πέθανε από δυστύχημα ή στον πόλεμο (γενικώς, βίαια).

    Μου αρέσει και λέω οτι η ζωή είναι μια θανατηφόρος ασθένεια, σεξουαλικώς μεταδιδόμενη. Το λέω μάλιστα τόσον καιρό που άρχισα να πιστεύω πως είναι δικό μου 🙂

  50. Avonidas said

    Καλημέρα.

    τα φτυσε

    Πριν χρόνια, χάσαμε (νάτα μας, κόλλησα κι εγώ) έναν οικογενειακό φίλο από καρκίνο. Καποια στιγμή, αισθανόταν ξαφνικά περίφημα, και σχολίασε στο γιατρό: «γιατρέ, έχω προσέξει πως τα μηχανήματα, λίγο πριν τα φτύσουν, δουλεύουν ρολόι [ήταν φωτοτυπάς]. Μήπως ήρθε η ώρα;»

    Λίγες ώρες αργότερα ήταν νεκρός. Μιας κι ήταν στη μέση πολλά και βρώμικα κληρονομικά, είχε μαζευτεί το σόι σαν τα κοράκια. Στον προσποιητό ευφημισμό κάποιας θείας του ότι «ο… τελείωσε», ο γιος του απάντησε αγάνακτισμενος, » δεν είναι χαρτί στην τουαλέτα να τελειώσει!»

  51. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    >>Μετέστη εις τας αιωνίους μονάς
    μετέστη εκ του κόσμου τούτου
    μετέστη / μετώκοισε στα Ηλύσια Πεδία

    Έκλεισαν/βασίλεψαν τα μάτια του για πάντα

  52. Avonidas said

    35.Έσβησε (σαν…)

    Επίσης, αθόρυβα. Αυτοί που σβήνουν αθόρυβα έχουν την τάση να το κάνουν πολλές φορές, σαν τα λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου 😉

  53. Κουνελόγατος said

    Δύο μέτρα γη

  54. Γιάννης Κουβάτσος said

    Και το πιο «γλυκό» ίσως ποίημα για τον θάνατο, από τα άπειρα που έχουν γραφτεί. Ο ποιητής, δυστυχώς, δεν ευτύχησε να έχει ένα τόσο ήσυχο τέλος…

    Θάνατος (Ιωάννης Γρυπάρης)

    Καλώς να ’ρθή σαν έρθ’ η στερνή ώρα
    τα μάτια μου για πάντα να μου κλείση,
    κι όποτα νά ’ναι, ή τώρα ή αργήση,
    φτάνει να μην ερθή σαν άγρια μπόρα.

    Άνοιξη βέβαια νά ’ναι σαν και τώρα,
    κι ακόμα μια γλυκιά γλυκούλα δύση,
    κι έτσι να πάρει μια αύρα να φυσήσει,
    και να πέση η ψυχούλα η λευκοφόρα

    σαν άνθι της μηλιάς· κι όπου το βγάλη
    η αγνή νεροσυρμή που ρέει αγάλι
    σε δεντρόκηπους μέσα και βραγιές.

    Κι όπου το πάη, κι όπου ακόμα μείνη,
    απ’ τις παλιές μονάχα τις φωνές
    ν’ ακούη το χαίρε που θα κλαίη η Κρήνη

  55. […] Μακάβριο θα είναι το σημερινό μας θέμα, αλλά κι ο θάνατος είναι κομμάτι της ζωής, για να μην πω πως είναι η μόνη βεβαιότητα (μαζί με τους φόρους, λένε οι Αγγλοσάξονες). Συζητούσα τις προάλλες με έναν φίλο για τον ευφημισμό “έφυγε”, που τον διαβάζουμε στις ειδήσεις για τον θάνατο κάποιου, κάποτε σε εισαγωγικά, κάποτε συμπληρωμένο… — Weiterlesen sarantakos.wordpress.com/2021/07/16/mort/ […]

  56. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    49. >>σκοτώθηκε
    τρόπος θανάτου, οπότε και πνίγηκε, απαγχονίστηκε, απανθρακώθηκε κ.ο.κ

    Στην ύστερη μου αναπνοή -χαρισμένο

  57. ΣΠ said

    Η φράση «τίναξε τα πέταλα» φαίνεται να έχει στην αρχή της στον θάνατο των αλόγων.

    Μέχρι σήμερα νόμιζα ότι αφορούσε τα πέταλα των λουλουδιών. Μάλιστα, την έχω ακούσει και «τίναξε τα ροδοπέταλα».

  58. sarant said

    23-50 Απορώ πώς παρέλειψα το «τον χάσαμε».

  59. sarant said

    57 Η έκφραση λοιπόν έχει χάσει την διαφάνειά της από τότε που δεν έχουμε πια υποζύγια σε κοινή χρήση, κι έτσι τα πέταλα επανερμηνεύονται!

  60. 57-59 δες και 37

  61. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    52 🙂 🙂 για να γεμίζουν το ρεπορτάζ…

    Έσβησε σαν πουλάκι
    Απέδρασε από τη ζωή

  62. sarant said

    Συμπληρώσεις από το Τουίτερ:

    * Οι Γάλλοι χρησιμοποιούν συχνά το «μας εγκατέλειψε» (nous a quitté).

    * Πάει καλιά του

    * Στη Γερμανία λένε επίσης «παρέδωσε την κουτάλα».

  63. ΜΙΚ_ΙΟΣ said

    43.
    ‘Η Μαρία, το κόσμημα του οίκου σου, η σεμνή και ενάρετος Μαρία…’ 🙂
    (Δεν έχει όμως ο Ι.Κ. κάποια ιδιαίτερη έκφραση να την συμπεριλάβουμε…)

  64. 63 «Στήθος μάρμαρο!» 🙂

  65. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    >>Πήγε στα θυμαράκια
    πήγε στα κυπαρίσσια

    και η καμπάνα του τέλους/χτύπησε η καμπάνα του και σχετική κατάρα «ν’ ακουσω την καμπάνα του»
    Ογλήγορα θ΄ακούσομε την καμπάνα του, για ετοιμοθάνατο.

  66. ΓΤ said

    42@
    Αυτή η δεκάρα για τον «περατάρη» είναι γνωστή ως «δανάκη» (περσικό δάνειο η λέξη), «τὸ μετὰ τοῦ νεκροῦ συνθαπτόμενον νόμισμα ὡς πορθμεῖον τοῦ Χάρωνος».

    Έμαθα αυτή τη λέξη στον… στρατό (Κόρινθος, 6ο ΣΠ, Ιούλιος 1997, 249 ΕΣΣΟ). Η Σιαρίτα Κουκά είχε βγάλει εκείνη τη χρονιά την ποιητική συλλογή «Η δανάκη»*.

    Στο απέναντι κρεβάτι του λόχου ήταν ο μοναδικός άνθρωπος με τον οποίο είχα κάτι να πω εκείνες τις πυρωμένες της κατάταξης μέρες, εγώ τριαντάρης, αυτός διαβασμένος πιτσιρικάς, με πολλή αγάπη για τα γράμματα και την τάμπλα, ο ΤΠ. Μουρλόσκυλο εγώ με τον Μπέκετ, αράζαμε κάτω από τα πεύκα με τον ΤΠ όταν είχαμε έξοδο, εκείνος κρατούσε ευλαβικά τη «Δανάκη», είχε τον λόγο του… Περνάει ένας καφροχακής:

    «Γιατί δεν σηκώνεστε να χαιρετίσετε;»
    «Είμαστε εξοδούχοι».
    «Εσύ τι διαβάζεις;»
    «Διαβάζω κάτι του Μπέκετ».
    «Ποιος είναι ο Τουμπέκετ;»
    Πνίξαμε το γέλιο με τον ΤΠ.
    «Ένας μυστήριος που αγαπώ».

    Τον ΤΠ δεν τον ρώτησε τι διάβαζε.

    Ανευλαβής από κούνια, παρατηρούσα λοιπόν πόσο ευλαβικά κρατούσε ο ΤΠ τη «Δανάκη», σαν να ήταν μωράκι η συλλογή, γιατί, εκείνη την περίοδο, η ποιήτρια ήταν η σύντροφός του. Κι είναι φορές που ο στρατός είναι ωφέλιμος, ίσως και μόνο για κάτι τέτοιες στιγμές, μ’ ένα «Malone meurt» στα πευκοβέλονα, σε χώρους όπου πεθαίνει η ελευθερία σου, με μια «Δανάκη» για την οποία διψάς να σου τη βάλουν στις κόγχες των ματιών ακριβώς για να διαπεραιωθείς σε κόσμους νοημάτων που ενδεχομένως έχασες όταν πρωτοντύθηκες στρατιώτης, και να μην ξεχνάς ότι μπορεί το πόδι να φυλακίζεται στο άρβυλο, αλλά το μυαλό δεν χωράει σε κάγκελα.

    * https://www.skroutz.gr/s/99754/%CE%97-%CE%94%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7.html

  67. ΣΠ said

    62
    Και στα αγγλικά «κλώτσησε τον κουβά» (kicked the bucket),

  68. venios said

    Είστε όλοι/ες φαλλοκράτες/τισσες γιατί σ’όλες τις εκφράσεις χρησιμοποιείτε μόνο αρσενικές αντωνυμίες, του, τον και όχι τον/την και του/της όπως είναι το πολιτικά ορθό (για να μην αναφερθώ στο ‘τ@’).

  69. ΣΠ said

    Πολύ συχνά στην τηλεόραση «άφησε την τελευταία του πνοή».

  70. ΣτοΔγιαλοΧτηνος said

    68# Ο θάνατος είναι άντρας και η ζωή είναι γυναίκα. Αυτά περί θανής και βίου τα λένε κάτι καθαρευουσιάνοι 🙂

  71. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    26 >>Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι,
    ή πήγε το στερνό ταξίδι

    Πήγε με τους πολλούς
    (να φύγω να πάω εκεια που ΄ναι οι πολλοί -εκφραση των μεγάλων στο χωριό)

  72. Καλημέρα,
    Συμπτώσεις. Σήμερα το πρωί μου χτύπησε την πόρτα η ξαδέρφη μου για να μου πει ότι πάει η θεια μου (η μάνα της). Άλλη μια λέξη για το ίδιο θέμα.

    Να προσθέσω κι άλλο ένα: κονόμησε το ένα επί δύο του.

    7 Εγώ ξέρω να σε κουβαλήσουν 4 (όπως συνηθιζόταν στις κηδείες παλιά, για κανονικού βάρους πτώματα, εεε, σορούς! Αλλά τόπε στο 25). Και σαν κατάρα το να σου πει ο παπάς στ’ αυτί.

    Πάω να γράψω στο χτεσινό που δεν είχα καιρό – πληκτρολόγιο βολικό.

  73. nikiplos said

    Να σου πει ο παπάς στ’ αφτί κι ο διάκος στο κεφάλι…
    (ολόκληρο). Δεν το είχα συνδυάσει ποτέ με κηδεία! για φαντάσου.

    Όπως και δεν είχα καταλάβει πως ο Φάνης των Κατσιμιχαίων κερνούσε ούζα και ποτά στο καφενείο και φορούσε τα καλά του την μέρα της κηδείας του.

  74. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΤΣΙΑΠΗΣ said

    Μήπως πιο σωστό είναι να χρησιμοποιηθεί ο όρος φράση/εις, αντί του
    έκφραση/εκφράσεις;

    Ένας ταπεινός, άστεγος, περιστασιακός αναγνώστης σας.

    Στις Παρ, 16 Ιουλ 2021, 09:40 ο χρήστης Οι λέξεις έχουν τη δική τους

  75. Ευαγγελος said

    Στον προσκοπισμό υπάρχουν τα ίχνη ανιχνευτικα σήματα
    Ένα από αυτά είναι όταν τελειώνει τό παιχνίδι και το σήμα είναι ένας κύκλος και στη μέση μια κουκκίδα
    Αυτό σημαίνει ότι το παιχνίδι τελείωσε και πρέπει να επιστρέψουμε στη βάση μας
    Αυτό το σήμα χρησιμοποιείται και στην αγγελία θανάτου. Επέστρεψε λοιπόν πίσω από όπου ήλθε
    Χους ει και εις χουν απελευσει

  76. LandS said

    67
    Με πρόλαβες συνονόματε με την αγαπημένη μου έκφραση για το θέμα. Τη χρησιμοποιώ εντός και εκτός.
    Δεν ξέρω αν με πρόλαβαν και στα…

    Γλύτωσε (τα βάσανα; )
    Λυτρώθηκε
    Να ξεκουραστεί πια

    Και το ανεπανάληπτο: Που πα ρε Καραμήτρο 😛

  77. costasl said

    Απειλή: «Πρόσεχε μη σε γράψει η κολώνα», γεγονός: «πάει, τον έγραψε η κολώνα»… Από το κηδειόχαρτο που κολλάνε στις κολώνες της γειτονιάς, νομίζω ότι αυτός που το έλεγε καταγόταν από περιοχή της Πελοποννήσου αλλά δεν θυμάμαι από πού….

  78. sarant said

    Ευχαριστώ για τα νεότερα σχόλια, κάμποσα από τα οποία προέρχονται από καινούργιους φίλους.

    Και βέβαια οι προσθήκες που προτείνετε είναι σχεδόν όλες βάσιμες. Αν τα μαζέψω όλα θα φτάσουμε τα 100.

    74 Πράγματι, λέμε «φρασεολογία», λέμε όμως και «στερεότυπες εκφράσεις». Γενικά, βλέπω τους δυο όρους (φράση / έκφραση) να χρησιμοποιούνται σχεδόν εναλλάξιμα.

    66 Αμα του έλεγε «διαβάζω τη Δανάκη» μπορεί και να έτρωγε φυλακή.

  79. Γιάννης Κουβάτσος said

    66: Ωραία ιστορία, φίλε (μαν☺), αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτόν τον μίνι διάλογο
    («Διαβάζω κάτι του Μπέκετ».
    «Ποιος είναι ο Τουμπέκετ;») θα το είχες με τα 8/10 των Ελλήνων.☺

  80. ORIO said

    Πάντα επίκαιρο, δυστυχώς κάθε μέρα χάνουμε αξιόλογους ανθρώπους, τελευταία καθηγητής από Θεσσαλονίκη.
    κοιτάς από εκεί πάνω!
    έφυγε για τον κόσμο των Αγγέλων
    Έκλεισε η αυλαία της ζωής του.
    Καί ορισμένες εκφράσεις στο κατεξοχήν βιβλίο  πού έχει ασχοληθεί, καί με πολύ αμφισβήτηση.1)Ιησούς «Ο Λάζαρος, ο φίλος μας, έχει κοιμηθεί, αλλά πηγαίνω εκεί για να τον ξυπνήσω».2)όλοι όσοι είναι στα μνήματα. 3)Ιώβ.Μακάρι να με έκρυβες στον Τάφο, να με κρατούσες κρυμμένο μέχρι να περάσει ο θυμός σου, να μου έβαζες προθεσμία και να με θυμόσουν!…4)Θα περιμένω όλες τις ημέρες της υποχρεωτικής μου υπηρεσίας, μέχρι να έρθει η απελευθέρωσή μου.5)…Θα έχεις λαχτάρα για το έργο των χεριών σου.

  81. argyris446 said

    Reblogged στις worldtraveller70.

  82. spyridos said

    «Μην σας στέλνω καλοκαιριάτικα να βάζετε γραβάτες»
    έλεγε ένας θείος μου μόλις συνήλθε από βαριά αρρώστια μέσα Ιουλίου.
    Καταλάβαμε ότι το εννοούσε τέλος Σεπτεμβρίου που αυτοκτόνησε.

  83. Λοζετσινός said

    Πάει για λαήνια! είπε ο παππούς μου σ΄ενα από τ΄ανίψια του όταν τον ρώτησε -πού τον ειναι ο πάπ΄ς;- αναφέρονταν βέβαια στο θάνατο του προπαππού μου
    Ξέχασε ν΄ αναπνεύσ΄ μού είπε ο μακαρίτης ρολογάς Νούλης Μουσ…… όταν τον ρώτησα τί κάνει ο καθηγητής Ιατρικής Δ. Κ πριν περίπου 30 χρόνια…
    Κλαν΄ο πεθαμένος; Στερεότυπη απάντηση και φυσικά πολύ σκληρή όταν κάποιος ρωτάει για πρόσωπο που δεν γνωρίζει πως έχει πεθάνει..

  84. dryhammer said

    50. > …έχω προσέξει πως τα μηχανήματα, λίγο πριν τα φτύσουν, δουλεύουν ρολόι…

    και η παροιμιώδης έκφραση «άμα ψοφάει ο γάιδαρος, καβλώνει»

  85. Alexis said

    -Πήγε να συναντήσει το δημιουργό του
    -Πήγε στα κυπαρίσσια

  86. Avonidas said

    #84. «άμα ψοφάει ο γάιδαρος, καβλώνει»

    Στο αμίμητο «Death becomes her», ο πρώην πλαστικός χειρούργος και νυν παρακμιακός εργολάβος κηδειών/ταριχευτής διασημοτήτων Dr Ernest Menville καλείται να ετοιμάσει για κηδεία έναν ηθοποιό που πέθανε πάνω στο σεξ με μια πιτσιρίκα, κι «έχει μιαν εντελώς ανάρμοστη έκφραση χαράς στο πρόσωπό του»:

    -Καλά, καλά, θα τον φροντίσουμε, θα του δώσουμε λίγο χαρακτήρα και βάθος

    -Όχι, όχι, Δρ. Μένβιλ! Δεν γίνεται να του δώσετε χαρακτήρα ή βάθος· ο κόσμος πρέπει να μπορεί να τον αναγνωρίσει! 🙂

  87. Mindkaiser said

    Ζεις για λίγα χρόνια τη ζωή σου και, ύστερα από λίγο, [«άμωμοι εν οδώ αλληλούια»].
    – Θρασύβουλας, Θανάσης Βέγγος στην ταινία «Ο Ατσίδας»

    Επίσης, πολλές φορές έχω ακούσει να χρησιμοποιείται ολόκληρο το «εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως»

  88. Alexis said

    Η μάνα μου όταν τη νευριάζαμε πολύ συνήθιζε να λέει: «Θα με στείλετε στο τρίτο» (ήταν κοντά στην περιοχή που μέναμε το τρίτο νεκροταφείο)

    Επίσης το πολύ απλό «πάει» που λένε συνήθως οι συγγενείς όταν μαζεύονται για την κηδεία: Πάει ο ….. (ας μη βάλω όνομα και πάει γρουσουζιά 😌)

  89. Alexis said

    #86: Ε, τώρα μη με αναγκάσεις να πω το γνωστό σεξιστικό και μακάβριο αστειάκι για τις ξανθιές που πεθαίνουν! 😎

  90. Alexis said

    Έχει γίνει κλασική η σκηνή από την ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» όπου οι τρεις φίλοι πάνε να αναγγείλουν στον «Αντωνάκη» τον ξαφνικό θάνατο του φίλου τους Μιχαλάκη.
    Ο Ξενίδης (ο στρατιωτικός που τα λέει τσεκουράτα) τους λέει «αφήστε, θα του το πω εγώ, με τρόπο»

    Ξενίδης: Έχεις πολύ καιρό να δεις τον Μιχαλάκη Αντώνη;
    Κωνσταντίνου: Από προχθές!
    Ξενίδης: Ε, άμα τον ξαναδείς γράψε μου!

  91. Dimitris Tsakalias said

    Τον πήρε ο Θεός. Πήγε να βρει τον .. (νεκρός φίλος του ή -κυρίως- εχθρός) «Τίναξε τα πέταλα» παίζει ότι προέρχεται και για φυτά. Το λουλούδι που χάνει τα πέταλά του, τα τινάζει ο αέρας ή άνθρωπος, έχει πεθάνει.

  92. ΣτοΔγιαλοΧτηνος said

    https://www.cyslang.com/dictionary/%CE%B5%CE%BA%CF%8C%CF%81%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B1-%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%BF/

  93. Μαρία said

    Ψαλμός 102, 15
    ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ· ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει·

  94. Μόλις άνοιξα (πολύ αργά, το σημερινό κομμάτι) το μυαλό μου πήγε στη συμπαθητική έκφραση «χάσαμε τον/την» και παρατήρησα πως λείπει. Πρόσεξα βέβαια πως σε όλες υποκείμενο είναι ο αποθανών εκτός από την έκφραση «49. Επήλθε το μοιραίο».
    Είδα βέβαια τα σχετικά 23, 50 και 58.

  95. Μου φαίνεται πως δεν έχουμε έκφραση για την αυτοκτονία. Μερικές φορές ακούω «τίναξε τα μυαλά του στον αέρα» για τον Καρυωτάκη ή βλέπω την αντίστοιχη χειρονομία με το πυροβόλο στον κρόταφο αλλά είναι λανθασμένες (αφού εκείνος «βρήκε τη γαλήνη με μια σφαίρα στην καρδιά»). Και υπάρχουν και τόσοι άλλοι τρόποι αυτοκτονίας.

  96. Triant said

    Δεν μπορεί να ρώτησε ποιός είναι ο τουμπέκετ γιατί αυτό θα σήμαινε ότι αναγνώρισε το άρθρο ‘του’. Μάλλον ρώτησε τι είναι το τουμπέκετ ή ποιά είναι τα τουμπέκετ.

  97. 95 «έβαλε τέλος στη ζωή του»

  98. 91 Τον αγάπησε ο θεός και τον πήρε…

  99. spiridione said

    Τίναξε τα κώλα, δεν το ήξερα.
    Προς Εβραίους: τίσι δὲ προσώχθισε τεσσαράκοντα ἔτη; οὐχὶ τοῖς ἁμαρτήσασιν, ὧν τὰ κῶλα ἔπεσεν ἐν τῇ ἐρήμῳ;

  100. @ 97 Δύτης Των Νιπτήρων

    Καλό.

  101. spiridione said

    73. Κερνούσες ούζα και κονιάκ στο καφενείο

  102. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    Τελευταία στην Κρήτη είχα ακούσει επαναληπτικά να αναφέρονται στον «Μιχάλη», τον ψυχοπομπό Μιχαήλ Αρχάγγελο:
    τον κάλεσε ο Μιχάλης, φοβάται μην έρθει ο Μιχαλάκης.

  103. spiridione said

  104. Γιάννης Κουβάτσος said

    Λίγοι κλασικοί στίχοι της μεγάλης Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου που τα λένε όλα:

    ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ ( ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΡΑΔΥ ΜΟΥ)
    Το τελευταίο βράδυ μου
    απόψε το περνάω
    κι όσοι με πίκραναν πολύ
    τώρα που φεύγω απ’ τη ζωή
    όλους τους συγχωρνάω

    Όλα είναι ένα ψέμα
    μια ανάσα μια πνοή
    σαν λουλούδι κάποιο χέρι
    θα μας κόψει μιαν αυγή

    Εκεί που πάω δεν περνά
    το δάκρυ και ο πόνος
    τα βάσανα και οι καημοί
    εδώ θα μείνουν στη ζωή
    κι εγώ θα φύγω μόνος

    Όλα είναι ένα ψέμα
    μια ανάσα μια πνοή
    σαν λουλούδι κάποιο χέρι
    θα μας κόψει μιαν αυγή

    Δυο πόρτες έχει η ζωή
    άνοιξα μια και μπήκα
    σεργιάνισα ένα πρωινό
    κι ώσπου να `ρθει το δειλινό
    από την άλλη βγήκα

    Όλα είναι ένα ψέμα
    μια ανάσα μια πνοή
    σαν λουλούδι κάποιο χέρι
    θα μας κόψει μιαν αυγή

  105. sarant said

    82 Ωχ!

    90 Και το ανέκδοτο, Πού πας ρε Καραμήτρο;

    102 Πρέπει να είναι παλιό αυτό με τον Μιχάλη.

  106. ΣΠ said

    105γ
    Καπετάν Μιχάλη τον λέει ο Βέγγος στην ταινία «Ο ατσίδας».

  107. ΣτοΔγιαλοΧτηνος said

    Σαν σήμερα ο Χάρος έκανε καρέ του άσσου, και μετά από κάτι βδομάδες φλος ρουαγιάλ.
    https://en.wikipedia.org/wiki/Trinity_(nuclear_test)

  108. spiridione said

    102.
    Δεν είναι πάντα για κακό ο Μιχάλης

  109. sxoliastis2020 said

    Να συμπληρώσω το game over. Το έχω ακούσει για δημόσια πρόσωπα, όχι και τόσο συμπαθή (π.χ. για χουντικούς, κ.λπ.).

  110. Κιγκέρι said

    73: Ούτε εγώ το είχα καταλάβει αυτό με τον Φάνη.

    Το έχω ξαναπεί, στα ΜΜΕ βλέπω τα δυο-τρία τελευταία χρόνια να χρησιμοποιείται η φράση «βρέθηκε (ή ανασύρθηκε) άτομο χωρίς τις αισθήσεις του» σαν ευφημισμός αντί της λέξης «νεκρό», πχ: https://m.naftemporiki.gr/story/1618483

  111. Κιγκέρι said

    «Ο παππούς παλεύει με τον άγγελο»

    ― «O παππούς παλεύει με τον άγγελο! είπεν ο Θύμιος, ενώ ανέβαινεν ακόμη και χωρίς τινος εισαγωγικής διατυπώσεως. Ο παππούς ψυχομαχά και σε γυρεύει· έλα, πάμε γρήγορα. Γιατί, διες, αν δεν προφθάξης, θ’ αποθάνη και θα μείνουν ανοικτά τα μάτια του».
    Και στηριχθείς επί του “κεφαλοσκάλου” ο Θύμιος έδωκεν εις τους λόγους του μίαν πρόσθετον βαρύτητα, νεύσας προς εμέ, ως άνθρωπος όστις δεν είχε καιρόν να περιμένη.
    Δεν ηξεύρω εάν ήτον ο τόνος της φωνής, το σοβαρόν του βλέμματος, ή το περιεχόμενον των λόγων του το συντελέσαν περισσότερον εις την ταραχήν μου. Ενθυμούμαι μόνον, ότι πολλήν ώραν αφού εσιώπησεν ο Θύμιος, εγώ ιστάμην ακόμη ακίνητος και ενεός, εις ην θέσιν ευρέθην καθ’ ην στιγμήν επρόφερε τας πρώτας του λέξεις, και, ενθυμούμαι ότι υπό την επήρειαν αυτών αλλεπάλληλοι ριγηλαί φρικιάσεις εκλόνισαν τα νεύρα μου.
    Ο παππούς παλεύει με τον άγγελον! ― Αυτό βεβαίως δεν ήτο καλή δουλειά. Αλλ’ ο παππούς γυρεύει και μένα ― Αυτό ήτον ακόμη χειρότερο! Αυτό θα ειπή πως ο παππούς μοναχός του δεν ειμπορεί να τα βγάλη πέρα με τον άγγελο και με καλεί να τον βοηθήσω!
    Η παιδική αύτη σκέψις μοι επήλθε, διότι άλλοτε εσυνήθιζον να παλαίω με τον παππούν, αναρριχώμενος επί της ράχεως και των υψηλών αυτού ώμων προ πάντων οσάκις τον κατελάμβανον καθήμενον επί του “μεντερίου” του παρά την εστίαν. Ο παππούς κατά τους θορυβώδεις εκείνους αγώνας εκηρύττετο πάντοτε ηττημένος και πάντοτε με ανεγνώριζεν ως ισχυρότερον, συνιστών με εις τους παρατυγχάνοντας επισήμως, ως τον “πεχληβάνην” του, δηλαδή τον εξ επαγγέλματος παλαιστήν, ον οι πασσάδες τρέφουν συνήθως έτοιμον να παλαίση προς τον όστις ήθελε καυχηθή, ότι είναι ο δυνατότερος της χώρας και, ή να τον καταβάλη, ή να υποχωρήση εις τον νικητήν την θέσιν του. Αφού λοιπόν μετά τοσούτου κόμπου έφερον άλλοτε τον τίτλον εκείνον, μοι εφάνη πολύ φυσικόν, εάν ο παππούς, μη ηξεύρων τώρα πώς να “ξεκάμη” μόνος του με τον άγγελον, προσεκάλει εμέ τον “πεχληβάνην” του δια να τον βοηθήσω να βροντήξη τον αντίπαλόν του χαμαί, δια ν’ αναλάβω, ίσως ίσως εγώ αυτός τον φοβερόν εκείνον αγώνα περί ζωής και θανάτου!…
    Και πώς θα το καταφέρω; Και πού θα παλαίσω με τον άγγελον; επάνω εις το μεντέρι του παππού, ή μέσ’ στο μαρμαρόστρωτο τ’ αλώνι;
    Όχι, όχι, όχι! Φοβούμαι! Δεν βαστώ!

    http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=307&author_id=74

  112. Jago said

    Αναρωτιέμαι πως και δεν θυμήθηκε κανείς το θρυλικό Νασουρίρο Τοκασόνι.

  113. Κιγκέρι said

    95: Δημόσιε Χώρε,

    για την αυτοκτονία χρησιμοποιείται και η έκφραση «το απονενοημένο διάβημα».

  114. @ 113 Κιγκέρι

    Σωστό (και μάλιστα και σύμφωνο με τη δική μου θεώρηση ότι έχουμε μόνο [;] λόγιες εκφράσεις).

  115. Alexis said

    #11: Νομίζω ότι υπάρχουν αρκετά περισσότερες παροιμίες με θέμα τον θάνατο.
    Σκέφτομαι π.χ. πρόχειρα το «παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του» και «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι»

  116. Alexis said

    Να συμπληρώσω την έκφραση «τα τσίτωσε» αν δεν έχει ειπωθεί ήδη.

  117. Κιγκέρι said

    27: «Να πεθάνω για τις ιδέες μου, αλλά με αργό θάνατο, που έλεγε κι ο Μπρασένς»

    Α, αυτό μου θύμισε το άλλο, νομίζω του Γούντι Άλεν:

    «Δεν θέλω να κερδίσω την αθανασία με το έργο μου, θέλω να κερδίσω την αθανασία αποφεύγοντας να πεθάνω!»

  118. Μαρία said

    114
    Οι μη λόγιες αναφέρονται στον τρόπο της αυτοκτονίας: κρεμάστηκε, φαρμακώθηκε, τίναξε τα μυαλά του στον αέρα.

  119. sarant said

    110 Ισχύει αυτό για τον ευφημισμό

    112 Νασουσίρο όμως

  120. Alexis said

    Από τον Ερωτόκριτο:

    Ετούτα είπε μοναχά και τέλειωσ’ η ζωή του
    και με πρικύ αναστεναγμό εβγήκε η ψυχή του

    Μέσα σ’ ένα δίστιχο δύο διαφορετικές εκφράσεις για το θάνατο.

  121. spiridione said

    110. 199. Όπως και το ‘τραυματίστηκε θανάσιμα’.

  122. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    Τον καθάρισε, τον σκοτωσε.
    Τον βρηκαν τέζα/τεζάρησε/τα τέζαρε
    Τετέλεστε

    Μια παραδοξη στιχομυθια-μου την ειπαν για πραγματική
    -Πώς παει ο πεθερος σου, ακομη στο νοσοκομειο;
    -Εντάξει, καθαρισε
    -Τί, πηγε σπίτι, το ξεπέρασε;
    -Οχι, πέθανε!

  123. sarant said

    Συμπληρώσεις από το ΦΒ

    * την τίναξε την καρυδιά (κοζανίτικο)
    * εξέπνευσε τα λοίσθια
    * τα’κοψε
    * απέδρα εν τόπω χλοερώ
    * πάει κι αυτός
    * νά’ταν κι άλλος!
    * ξεφόρτωσε
    * τέζαρε
    * άφησε τα κόκαλά του
    * χαιρέτησε
    * έτζασε τα τιραχά (καλιαρντά)
    * το’πε το ποίημα

  124. Μαρία said

    123
    Αυτό με την καρυδιά λέγεται σίγουρα για θάνατο;
    Την(της) τίναξε τη βρικοκιά = την ξεπαρθένεψε.

  125. ΣΠ said

    Καπούτ!

  126. GeoKar said

    Αν δεν απατώμαι, η αγγλοσαξονική έκφραση (περί φόρων κ θανάτου) στην εισαγωγική παράγραφο αποδίδεται στον Βενιαμιν Φραγκλινο (ή Φρανκλίνο?).

  127. Μαρτύρησε (θρησκευτικών αποχρώσεων, για τις περιπτώσεις που αφορά).

  128. Κιγκέρι said

    Δεν είπαμε και το ποιητικό «πάλεψε στα μαρμαρένια αλώνια».

  129. Costas Papathanasiou said

    Καλησπέρα.
    Ως προς εννοιολογική ποικιλία, ιδιαίτερη αξία έχουν τα “πεθαίνω/ξεψυχάω(για κάποιον)”— με τη σημασία “αγαπάω κάποιον/κάποια τόσο που είμαι πρόθυμος να δώσω και τη ζωή μου γι’ αυτόν/αυτή”— που μοιάζουν έτσι να συμπτύσσουν, λακωνίζοντας κατά κάποιο τρόπο, τη σολομώντειο ποιητική λύση “κραταιά ως θάνατος αγάπη”.
    Όμορφη περίφραση αντί για το “πέθανε” είναι και το “κίνησε να βρει χαμένους φίλους”.
    Όποιον μισεύει έτσι, τον φαντάζομαι να το κάνει τραγουδώντας την επωδό:
    “(…)
    Τρέμει τρέμει μακριά, σε απόσταση χιλιάδων μύρων
    το είδωλον του αιώνος
    μες στης πίκρας τον άργυρο, λάμπει.
    Μη γυρίσει κανείς να κοιτάξει, παιδιά
    μη γυρίσει κανείς να κοιτάξει. Όστις γαρ
    εν πολλοίσιν ως εγώ κακοίς
    έζησε, το γνωρίζει: ευθεία, μπροστά, και τραγουδώντας μόνον
    άτεγκτοι και στην έξοδο προσηλωμένοι
    θα τη φέρουμε την Ευρυδίκη πάλι
    Στο φως, στο φως, στο φως.”
    (Οδυσσέας Ελύτης-Αιώνος είδωλον)

  130. «Α, ρε, Λαυρέντη…»

  131. Όλοι αυτοί οι ευφημισμοί ένα σκοπό εξυπηρετούν: την αντιμετώπιση του φόβου του θανάτου: Έφυγε, άρα θα ξαναγυρίσει ή κάπου πάει. Κοιμήθηκε, άρα θα ξυπνήσει. Κλπ.

    Είδα τις προάλλες μια ανάρτηση στο Facebook κάποιου που μας πληροφορούσε θρηνώντας ότι «το σκυλάκι του κοιμήθηκε»! Ούτε ψόφησε ούτε πέθανε!

  132. sarant said

    124 Και την αχλαδιά την τινάζουμε με πονηρό σκοπό -αλλά δεν ξέρω, μου το έστειλε ο Θανάσης Καλλ. από Αιανή Κοζάνης

    131 Ενώ ο Λαπαθιώτης έχει γράψει ένα συγκινητικό πεζό ποίημα «Πεθαίνει το καλό μου το γατάκι».

  133. Missing Ink said

    Ρεμποειδές (για πολύ μύστες, λέμε): Ολοκλήρωσε την επίγεια περιπέτειά του.

  134. Για τα ζώα συνεχίζουμε να χρησιμοποιούμε το «ψόφησε» ή πρέπει να το αναβαθμίσουμε σε κάτι πιο φιλικό, όπως «πέθανε»; (Δεν το λέω σαν παρατήρηση στον Α.Γ. αλλά το θυμήθηκα από το 131).

  135. Κιγκέρι said

    Δεν ισχύει βέβαια για όλες τις περιπτώσεις, αλλά λέμε και «τον πρόδωσε η καρδιά του».

  136. Μαρία said

    132
    Απο κοζανίτικα βρήκα αυτό με ερμηνεία. Μακάβριος ευφημισμός.
    «τις καμάρωσε τις μασκαρέτες»=πέθανε
    (μασκαρέτες=το δέρμα που καλύπτει τις μύτες των παπουτσιών, το οποίο άλλαζε όταν πάλιωνε ή τρυπούσε. Επειδή ο νεκρός στο φέρετρο φοράει τα καλά του παπούτσια, και το κεφάλι είναι λίγο ανασηκωμένο, είναι σαν να τα κοιτάει και να τα καμαρώνει!)

  137. Πάνος με πεζά said

    Να προσθέσουμε και αυτές τις βλακώδεις παραφράσεις ανάλογα με την επαγγελματική ιδιότητα του μεταστάντος : «θα παίζει μπουζούκι στον παράδεισο», «θα αλλάζει τακάκια στον Άγιο Πέτρο» ξέρω γω, και τέτοια…

  138. ΣΠ said

    128
    Επίσης το ποιητικό «βασίλεψε».

  139. Κιγκέρι said

    138:

  140. Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said

    Πρίν ἀπό καμιά τριανταριά χρόνια, ἐφημέρευε στήν κλινική μου ἕνας μικρόσωμος Κύπριος. Μπαίνουν δυό συγγενεῖς ἀσθενοῦς (καί συγγενεῖς γνωστοῦ πολιτικοῦ παράγοντα.. 🙂 ) καί τόν συναντοῦν στόν διάδρομο.
    -Τί κάνει γιατρέ ὁ πατέρας μας;
    -Δυστυχῶς, ἀγαπητέ, ὁ πατέρας σας ἀπεβίωσε..
    Ἀγριεύουν καί χωρίς ἀστραπιαῖα τόν βάζουν στήν μέση καί ἀρχίζουν νά βρίζουν καί νά τόν δέρνουν.
    Ἔτυχε νά βρίσκεται ἐκεῖ κοντά ἕνας νοσοκόμος πού τούς γνώριζε. Μπαίνει στήν μέση, τούς ἀπομακρύνει «καθῆστε ρέ παιδιά. Τί φταίει ὁ γιατρός;»
    -Ἐμεῖς δέν εἴπαμε ὁτι φταίει, τοῦ ἀπαντοῦν. Ἀλλά ὄχι καί νά πεῖ γιά τόν πατέρα μας ὅτι ἀπεβίωσε!
    (Ὁ νοσοκόμος τούς ἐξήγησε ὅτι τό «ἀπεβίωσε» δέν σημαίνει «ψόφησε», ἀλλά τό ξῦλο δέν μποροῦσαν νά τό πάρουν πίσω! 🙂 )

  141. Γιάννης Κουβάτσος said

    137: Το πιο ηλίθιο σχετικό για τον θάνατο του Μαραντόνα: «Το μαγικό 10 θα παίζει μπάλα στην αγκαλιά των αγγέλων».😂

  142. Tety Solou said

    Καταπληκτικό άρθρο. Μπράβο. Μόνο που τα σχόλια θα διαβαστούν σε δύο δόσεις. Η άλλη δόση αύριο.
    Για το 58 στον κατάλογο με τους 61 τρόπους που αναφέρουμε τον θάνατο, θέλω να συμπληρώσω ότι παρόμοια με την έκφραση «του ’κοψε το βούρλο» είναι «του ’κοψε τον σπόρο»΄, που λέγεται σε περίπτωση βίαιου θανάτου κάποιου άντρα.

  143. Αυθεντικό: Είχα αλλαξει εργοδότη όταν σε λίγες μέρες μου τηλεφώνησε στο κινητό φίλος:
    -Ζεις, ρε; μου είπε έντρομος!
    -Και βασιλεύω! Γιατί, τι έγινε;
    -Τηλεφώνησα στο γραφείο σου και κάποιος κύριος που σήκωσε το τηλέφωνο μου είπε «ο κύριος Γαβριηλίδης δεν είναι πια μαζί μας!»

    Επαναλαμβάνω, αυθεντικό!

  144. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    πώς να σε ξεχάσω που
    σε πήρε η γη

  145. Χαρούλα said

  146. Γιάννης Ιατρού said

    Μιάς και το θέμα είναι τέτοιο… έχουμε και μεταφορικές έννοιες για το πεθαίνω…

  147. Χαρούλα said

    Δεν ξέρω τι έγινε. Επανέρχομαι με άλλη εκδοχή.
    https://youtu.be/KGXVe7sydq8 🥲

  148. Της μαύρης γης χρωστώ κορμί,
    του χάρου την ψυχή μου
    και της γλυκειάς αγάπης μου,
    την τωρινή ζωή μου.

  149. ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ said

    Κοιμήθηκε τον ανατάραχτο.

  150. Κιγκέρι said

    Και βέβαια κανένας μας δεν ανέφερε το «τον έφαγε η μαρμάγκα», που έχει και αυτήν τη σημασία! 🙂

  151. sarant said

    150 Πράγματι!

    143 Πολύ καλό!

    142 Γεια σου Τέτη!

    136 Ευρηματικότατο!

  152. mitsos said

    Καλησπέρα
    Τελευταία στα μέρη μου άκουσα να χρησιμοποιείται συχνά το :
    «Ξενοίκιασε κι αυτός»
    ( μέχρι κι εγώ άρχισα να το χρησιμοποιώ )

  153. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    «θα γίνει σκόνη αστρική» ,
    να θυμηθούμε και το Λάμπρο που υπερθεματίζει για την αστρόσκονη.
    Που ΄σαι βρε;

  154. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    Τα έφαε τα ψωμιά του
    ……..

    148 Μια σκωπτική μαντινάδα άλλης διαθέσεως 🙂
    Ούτε στην άλλη τη ζωή
    αγάπη δεν σου τάσω
    γιατί και στην προσωρινή
    μπορεί να σου ξεχάσω
    ….
    Δεν ξέρω αν «την τινάζει την αχλαδιά» είναι άλλο από την κουνάει που εγώ το ξέρω με αυτή την έννοια
    https://www.slang.gr/lemma/11577-tin-kounaei-tin-axladia

  155. Πάνος με πεζά said

    Και δια χειρός Γεωργουσόπουλου (1995)
    «Ο γερο δάσκαλος ποιος τον θυμάται;
    Τον ανεξύπνητο ύπνο κοιμάται»

  156. kanapes said

    Μόρτο – Ιταλικής προέλευσης και μάγκικης χροιάς. Και με μια δόση μαύρου χιούμορ καθώς στον Τσιφόρο το θυμάμαι να είναι πολύ συνηθισμένο.

  157. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    Εσκόλασε!
    το λέμε κάτω πολύ. Και για πράγματα και για ανθρώπους
    ……………………
    >>τον πήγαν τέσσερις (25, 33)
    κατάρα στην Αρκαδία ,να τον πάρουν ή να τον φέρουν, τέσσερις
    …………..
    155 Γεια σου Πανο.
    Ναι, κάπου το είπαμε

  158. sarant said

    154 Το «τα έφαγε τα ψωμιά του» όμως λέγεται επίσης για κάποιον πολύ γέρο. (Και κάποιες άλλες από τις εκφράσεις, το ίδιο).

  159. sarant said

    Σχολιάζει στο ΦΒ μια παλιά φίλη:

    Ξέρω τουλάχιστον μια περίσταση όπου η ασάφεια του «έφυγε» οδήγησε σε τραγική παρεξήγηση («μα θα γυρίσει» «τι ώρα έφυγε;» κλπ) 🙁 Είναι βαριά η λέξη αλλά αναγκαία γαμώτο

  160. Κουτρούφι said

    Στα σιφναίικα, «ο τάδε ηκούμπησε» (από το ακουμπώ)

    Επίσης, για κάποιον που έχουμε να μάθουμε νέα του καιρό και αναρωτιόμαστε αν ζει ακόμη η έχει πεθάνει μια απάντηση μπορεί να είναι «(δ)εν έχει ακουστεί», δηλαδή δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη σχετική είδηση για αυτόν.

  161. Μαρία said

    160
    Τι υπονοείται οτι ηκούμπησε; Το χώμα;

  162. kanapes said

    Επίσης, εξειδίκευση του «τον φάγανε λάχανο» είναι το «τονε τσιμεντώσανε» – διαδεδομένη πρακτική τελευταίου χαιρετισμού σε κατηγορία επαγγελματιών

    Και παλιό μαύρο λογοπαίγνιο «Τετέλεστετ» , σε διάφορες παραλλαγές ή σε ανέκδοτα με βάση κινητή τηλεφωνία.

  163. Κουτρούφι said

    #161
    Στο «Χρηστικό Σιφνιακό Γλωσσάριο» (2019) του αείμνηστου Ν. Προμπονά βρίσκω ότι σχετίζεται με το λατινικό «accumbo» που σημαίνει «κατακλίνομαι»

  164. Γιάννης Κουβάτσος said

    159: Γιατί είναι αναγκαία; Τι το κακό έχει το σαφές «πέθανε»; Ούτε κατέληξε (πού;), ούτε έφυγε (πού πήγε;), ούτε κοιμήθηκε (πότε θα ξυπνήσει;), ούτε όλα τα ευφημιστικά κουραφέξαλα. Πέθανε.

  165. Μαρία said

    163
    Αχα. Ξάπλωσε.

  166. Πολύ ωραίο, μέσα στη μαυρίλα του, το σημερινό.
    Και ο Γούντι Άλεν που μας λέει πως ο θάνατος είναι επίκτητη συνήθεια…

  167. ΚΩΣΤΑΣ said

    Αυτό λίγοι το ξέρουν, το λένε μόνο οι Λαρισαίοι και δεν είναι και σε πολλή χρήση:
    Με τα ποδάρια κατ’ το Βόλο. Για κάποιον που τον έθαψαν. Ο Βόλος βρίσκεται ανατολικά της Λάρισας και οι ενταφιασμένοι προς τα εκεί αγναντεύουν.

  168. costasl said

    Και άλλο ένα που θυμήθηκα: «τον βάλανε σε καρυδιά» (και οι σχετικές παραλλαγές), εννοώντας το ξύλο καρυδιάς, ξύλο ακριβό για κηδεία πολυτελείας.

  169. Αντώνης Ρασούλης said

    Τον είδα στο στύλο της ΔΕΗ.

  170. Pedis said

    Σέκος!

  171. sarant said

    167 Είναι ωραίες αυτές οι εντοπισμένες εκφράσεις, κι ας θέλουν εξήγηση.

  172. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    Ένας στίχος που έμεινε στη μνήμη μα δε θυμάμαι από πού, ποιο ποίημα.

    Μα σαν θα σμίξουμε κι οι δυο στα Ηλύσια του Ομήρου
    στ΄άυλα νησάκια, στων ψυχών το αιώνιο αραξοβόλι
    θε να σου κόψω απ τη θαμπή ακρογιαλιά του ονείρου
    τα κρίνα που δε σου ΄κοψα στου Μάη το περιβόλι
    ……
    Μόνο όταν με βάλουνε στην πλάκα αποκάτω ή
    μόνο όταν σφαλίξουνε τα μάτια μου
    θα μ΄εμποδίσουνε να λέω το δίκιο, έκφραση του πατέρα μου για τη δικαιοσύνη που πρέσβευε μέχρι θανάτου.

  173. Triant said

    Για την αυτοκτονία εγώ λέω ‘έκλεισε το τάβλι’.

  174. Καλημέρα με κάτι πιο αισσόδοξο !!

  175. @ 164 Γιάννης Κουβάτσος

    >>Ούτε κατέληξε (πού;)…

    Είναι όμως με την αμετάβατη σημασία του.
    Η παρεξήγηση είναι αναπόφευκτη όταν προσδιορίζεται και ο τόπος του θανάτου π.χ. κατέληξε στο νοσοκομείο.

  176. ΔÉΗσε…
    ΔΕΗθηκε
    Τον ΔΕΗσαν
    Μέχρι που να ΔΕΗσουμε…
    (Άντε πρωί πρωί).

  177. dryhammer said

    Καλημέρα,
    έτσι δια να ευθυμήσωμεν

  178. ΓΤ said

    96@

    Είπαμε τι ρώτησε. Τα πάντα μπορεί

  179. Costas X said

    Κορφιάτικο, από δημοσίευσή μου στο φέισμπουκ :

    «Τόνε τρέξανε» = πέθανε/αυτοκτόνησε, και είχε εξευτελιστική «κηδεία».

    Το «τρέξιμο» του νεκρού :
    Το «τρέξιμο» ήταν ένα βάρβαρο έθιμο εξευτελισμού του νεκρού. Το τηρούσαν σε κάποια χωριά μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα, συνήθως για αυτόχειρες, εγκληματίες, αλλόθρησκους και άθεους. Αντί κανονικής κηδείας, έβαζαν το πτώμα στο νεκροκρέβατο, ένα ξύλινο φορείο, και τέσσερεις άνδρες το μετέφεραν τρέχοντας γρήγορα μέσα από το χωριό, μέχρι τα όρια του νεκροταφείου. Στη διαδρομή κάποιοι έβριζαν, έφτυναν, και φώναζαν «λαγός, λαγός, του διαόλου κυνηγός». «Δεν του κάμανε κηδεία, τόνε τρέξανε», έλεγαν στα χωριά. Το έθιμο έχει καταγράψει και ο Κων/νος Θεοτόκης στο έργο του «Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα». Ευτυχώς έσβησε προπολεμικά και ξεχάστηκε.

  180. sarant said

    179 Δεν το θυμόμουν (από το διήγημα), φοβερό.

  181. Costas X said

    180.
    Δυστυχώς, προλαβαίνω να διαβάσω τα άρθρα της εβδομάδας, και κάποτε να σχολιάσω, μόνο τα Σαββατοκύριακα.

    Εδώ το απόσπασμα από το «τρέξιμο» του Καραβέλα.
    Μου έκανε εντύπωση η αναφορά στα «οβρέικα λείψανα, που τα τρέχουν κ’ εκείνα»!
    Ήξερα ότι υπήρχε προκατάληψη για τους Εβραίους, σε κάποιο μέρος του πληθυσμού της Κέρκυρας, αλλά η μεγάλη Εβραϊκή κοινότητα κήδευε κανονικά τους νεκρούς της
    (με νεκροκρέββατο), και τους έθαβε στο Εβραϊκό νεκροταφείο.

    «Και σε μία στιγμή αυτοί εξάπλωσαν στο νεκροκρέββατο
    το λείψανο, το φόρτωσαν στον ώμο τους,
    εβγήκαν από την πόρτα κ’ επήραν τρέχοντας τον κατήφορο.
    Κανένας δεν ακολούθησε κατόπι παρά εκοίταζαν
    όλοι από το προαύλι. Από το λαιμό του Καραβέλα εκρεμότουν
    μακρύ το σκοινί. Και τα παιδιά ερριχτήκαν στους κήπους,
    κ’ εροβόλησαν από τους όχτους, για ν’ αντισταυρώσουν
    το λείψανο στο μεγάλο δρόμο του χωριού.
    Οι ανθρώποι που τό παιρναν εξακολουθούσαν να τρέχουν.
    Κι’ απ’ όξω από τα μαγαζιά, που δεν είχαν κλείσει,
    εστεκόνταν οι χωριανοί: κάποιοι εκοίταζαν αδιάφοροι,
    άλλοι τον αναθεμάτιζαν, άλλοι εφτυούσαν την ώρα
    που διάβαινε από μπρος τους, και κάποιος τον εκαταφρόνησε
    με τα λόγια που ο κόσμος φωνάζει στα οβρέικα λείψανα, που
    τα τρέχουν κ’ εκείνα: «Λαγός, λαγός, του διαβόλου κυνηγός!».
    Και οι τέσσεροι ανθρώποι, που τον έπαιρναν, εβαλθήκαν
    τότες να τρέχουν περισσότερο· και τα παιδιά εχτύπησαν
    τους τενεκέδες, καθώς τό καναν κι’ όταν εζούσε
    και του φώναξαν. «Ου, ου, Καραβέλα! Ου, Καραβέλα!».

  182. Πέπε said

    @48

    > Ταχιά, θ’ ακούσουμε τα χαμπέρια του

    Έλα να πάμε ταίρι μου
    κι ας φέρουν το χαμπέρι μου.

    Έλα να πάμε μάτια μου
    κι ας φέρουν τα κομμάτια μου.

    Η ίδια έκφραση λέγεται, εκτός από χαμπέρι, και με το συνώνυμο μαντάτο (ήρθε το μαντάτο του). Σχετικές, κι οι δύο, και μ’ αυτό που γράφει το Κουρούφι:

    > «(δ)εν έχει ακουστεί», δηλαδή δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη σχετική είδηση για αυτόν #160

    …, εφόσον το καταλαβαίνω σωστά: δεν έχει ακουστεί, δηλαδή δεν ακούσαμε να πέθανε, έτσι; Ή το αντίθετο, δεν ακούσαμε τίποτε γι’ αυτόν και άρα ίσως πέθανε;

  183. Πάνος με πεζά said

    Μια που άπου διάβασα για προπολεμικά μακάβρια έθιμα που ευτυχώς κατάργησε ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος με τα εκατομμύρια θύματά του, να θυμίσουμε και την άλλη μακάβρια συνήθεια, της φωτογράφησης ολόκληρης της οικογένειας στο σαλόνι πάνω από το προσκέφαλο ενός νεκρού μέλους…
    Αν ψάξετε παλιά θα βρείτε αρκετές τέτοιες φωτογραφίες. Αυτό μετά εξελίχθηκε στο «ξενύχτημα» στα διαμερίσματα, με το γνωστό καπάκι στην είσοδο της πολυκατοικίας, μέχρι που υγειονομικά καταργήθηκε κι αυτό.

  184. Αγγελος said

    (157β) Πανελλήνιο, νομίζω.
    Από γράμμα στρίγγλας πεθεράς προς τον ναυτικό γαμπρό της:
    « Στο γράμμα που είχες στείλει, είδα να γράφεις πως βαρέθηκες πλια να στέλνεις της γυναίκας σου, επειδής μας έχει όλους στο σπίτι και μας ταΐζεις, εμένα και τις δύο κόρες μου, κι ότι πως του λόου σου επίστεψες πως επήρες μια κι’ επήρες τέσσερες… (Εδώ υπήρχε μία μεγάλη μουντζούρα, σχεδόν πέρα-πέρα, εις τα τρία τέταρτα ενός στίχου της επιστολής· εάν ο πλοίαρχος ήτον αρκετά περίεργος, θα διέκρινε τας λέξεις «που να σε πάρουν τέσσεροι.» Φαίνεται ότι η υπαγορεύουσα μετεμελήθη, και παρήγγειλεν εις την γράφουσαν να σβήσει την φράσιν.) κι ότι δε βαστάς ν’ ακούς να γελά ο κόσμος με τα καμώματά μας. »
    Από το διήγημα του Παπαδιαμάντη «Κοκκώνα-θάλασσα, ή το γράμμα της πεθεράς», courtesy Νικοκύρη.

  185. Πέπε said

    183

    Το ξενύχτημα του νεκρού στο διαμέρισμα είναι προφανώς η συνέχεια του ξανυχτήματος στο σπίτι που δεν ήταν διαμέρισμα. Αν υπήρχαν σοβαροί υγειονομικοί λόγοι, καλώς καταργήθηκε, αλλά πέρα από αυτό το βρίσκω ωραίο έθιμο. Εντάξει, προφανώς μακάβριο, αλλά κι ο θάνατος μακάβριος είναι.

    Το γνωστό καπάκι στην είσοδο τι είναι;

    Όσο για την οικογενειακή φωτογραφία όπου κάποιος από τους εικονιζόμενους είναι νεκρός, έχω δει μερικές (μπορεί κι εδώ!) και ήταν όντως μακάβριες, επειδή τις έστηναν με τρόπο αφύσικο για …νεκρό (καθιστό στην πολυθρόνα και τέτοια). Αλλά αν είναι τάβλα στο κρεβάτι του, σαν φυσιολογικός νεκρός, γιατί όχι;

  186. Πέπε said

    Μην παραλείψω να κράξω μια σειρά από βλακωδέστατες εκφράσεις που ακούγονται συχνά τα τελευταία χρόνια για τους μακαρίτες, τύπου «ας είναι καλά όπου κι αν βρίσκεται», «καλή του ώρα εκεί που είναι» κλπ. παραλλαγές.

    Μια χαρά εκφράσεις από μόνες τους δηλαδή, αλλά ΔΕΝ αναφέρονται σε νεκρούς! Άπαξ και πεθάνεις, ούτε είσαι καλά ούτε δεν είσαι ούτε και αναμένεται βελτίωση.

    __________________________

    > Εκοιμήθη [ιερωμένοι]

    Όθεν και «νυστάζει»: είναι στα τελευταία του [ιερωμένοι]

  187. sarant said

    186 Ε ναι, αυτό το έλεγαν για κάποιον που ζει αλλά έχουμε χάσει τα ίχνη του και δεν ξέρουμε τι έχει απογίνει.

  188. loukretia50 said

    Πέπε, μάλλον το καπάκι απ΄το φέρετρο, συνηθισμένο στην επαρχία.
    Με μαύρα κουρτινάκια στην πόρτα, μακάβριο σκηνικό αν το δεις ξαφνικά.

    Δε μ΄ενοχλούν οι «βλακώδεις» εκφράσεις που αναφέρονται σε προσφιλείς που έχουν πεθάνει.
    Αν δεν προκειται για αρρωστημένη κατάσταση – συμβαίνει κάποτε κι αυτό – δε μας πέφτει λόγος.
    Καθένας έχει το δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει την απώλεια.

    Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
    Μιαν ανάσα γυρεύω για να γιάνω.
    Ν.’Ασιμος https://youtu.be/VuEToEpkFXY Ρε μπαγάσα…

    ========

    Οι ειδικοί και η εμπειρία συμφωνούν ότι δεν πρέπει στα παιδιά να λέμε ότι κάποιος κοιμήθηκε.
    Ακόμα και για κατοικίδια δεν τους λέμε ότι «ψόφησε». Ξέρουν ότι λέγεται μόνο μειωτικά.
    Οφείλουμε να σεβόμαστε τη λύπη τους για το χαμένο φίλο.
    Το ίδιο ισχύει και για μεγάλους.
    Άλλωστε μην ανησυχείτε για το τυπικό, αυτοί που αγαπούν πραγματικά τα ζώα μοιράζονται τη στενοχώρια μόνο με πρόσωπα που κατανοούν ότι είναι βαρύ να στερηθείς ξαφνικά έναν αγαπημένο σύντροφο 15 ετών.

  189. Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said

    Εἶπα νά μήν ἐρεθίσω, Νῖκο, τό συντεχνιακό σου (αὐτός ὁ Σαρηγιάννης πρέπει νά εἶναι στούς Χημικούς Μηχανικούς τοῦ Ἀριστοτελείου) ἀλλά δέν μπορεῖ νά μήν πρόσεξες ὅτι ὅποιου τό λαχταράει ἡ καρδιά νά ἀκουστῆ ἀπό τά ΜΜΕ (χημικός τροφίμων, δερματολόγος, μηχανικός ἀεροπλάνων, ἀναισθησιολόγος, νομικός κλπ, κλπ, κλπ), βγαίνει καί κάνει μιά «δραματική ἔκκληση» γιά τούς ἐμβολιασμούς, ἐκτοξεύει τρομακτικά σενάρια, ζητάει «ἀπεγνωσμένα» τάγματα ἐφόδου [γιά τήν ὥρα, μόνο τά νεογέννητα τῶν μαιευτηρίων δέν περιέλαβαν στούς στόχους τους..] καί οἱ τηλεοπτικές κάμερες σπεύδουν (..πρόσεξα μάλιστα ὅτι ἐνίοτε κάνουν καί γκρό πλάν στό στόμα τοῦ ἐπιστήμονος δραματουργοῦ, ὥστε νά αὐξηθῆ ἡ τραγικότητα τῆς ἔκκλησης 🙂 ..). Καί βέβαια, ὅποιος πετάξει ἕνα μεγαλύτερο νούμερο πιθανῶν μελλοντικῶν κρουσμάτων (3.000, ρελάνς:4.000, ρελάνς: 10.000, ρελάνς:25.000 κ.ό.κ) γίνεται τό ἀστέρι τῆς ἡμέρας.
    Βέβαια, ὑπάρχει ἡ γ@&^(#η πραγματικότητα (μονοψήφιος ἀριθμός νεκρῶν, καμιά ἑκατοσταριά εἰσαγωγές σέ ΟΛΑ ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ἄλλη μιά ἑκατοσταριά διασωληνωμένοι καί γύρω στίς 2.000 κρούσματα + «κρούσματα» πού «νοσούν» ἥ νοσούν ἀνάλαφρα ..) ἀλλά ποιός τήν γ@&^(#ει τήν πραγματικότητα; Ἡ δουλειά μας νά γίνεται!..

    [Ὄχι, δέν ἔχω καμιά σχέση μέ τούς ἀντιεμβολιαστικούς ἱεροκήρυκες. Ὅποιος ἐνήλικος -ὄχι βέβαια 18ρηδες καί 20ρηδες!- ζήτησε τήν γνώμη μου, τόν ἔστειλα νά ἐμβολιαστῆ. Καί μάλιστα, στό νοσοκομεῖο μου, εἶχα μιά ἰδιαίτερη συνεισφορά στά ἐμβολιαστικά ἰατρεῖα..]

  190. Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said

    Καί βέβαια, τό προηγούμενο σχόλιο ἧταν γιά τά σαββατιάτικά μεζεδάκια, «ὅπου καί τό μεταφέρω! 🙂

  191. π2 said

    Μου λένε ότι στα κυπριακά, όπου συνηθίζεται ο συνδυασμός διαλέκτου και έντονων αγγλισμών, απαντά και το εκλώτσησεν την σίκλαν (he kicked the bucket).

  192. loukretia50 said

    Η μαρμάγκα κρατάει σθεναρά ένα σχόλιο!

  193. loukretia50 said

    48. Πουλ – Πουλ
    Ευχαριστώ! Δεν το έχω διαβάσει.
    Προτάσεις πάντα καλοδεχούμενες!

    Δεν ξέρω αν μου αρέσουν, δύσκολο να περιγράψω την έντονη αίσθηση που μου δημιουργούν τα έργα του Σίλε, σχεδόν με τρομάζουν.
    Αν και οι γυναικείες φιγούρες συχνά με καθηλώνουν
    Μourning woman https://1.bp.blogspot.com/-IkhualANgKA/YAwAWHOCy2I/AAAAAAACJi0/MynycG0uyZYMMN9nIyk3R7ND9Y-vaFcQQCLcBGAsYHQ/w1023-h1299/44cd0cac2fc06968dfbc37d532c309bd.jpg

    Και αγαπώ τη Wally. https://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/in_article/public/archive-files/leo2.jpeg
    Ο μέντοράς του όμως… λατρεία!

    και αν μου επιτρέπετε … (τώρα δηλαδή είν’ αργά!)

    Το παιγνιώδες παρανόμι – παραίνεση ειρωνική
    ευρέος φάσματος , κι ακόμη
    με εκφορά βουκολική –
    μας παραπέμπει απευθείας
    σε μια εικόνα κωμική,
    με φόντο την ψυχρή οθόνη,
    όταν σερβίρει κάθε γνώμη
    μ’ ανεμελιά εικονική
    και στόχο άλλων τη σινδόνη
    σαν τα σποράκια δω και κει,
    με θυμηδία που δηλώνει
    περσόνα δημιουργική !

  194. sarant said

    191 Πολύ καλό!

    192 Όχι πια! –> 193

  195. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    Λόγω της αναχώρησής της απ΄αυτή τη ζωή, έχουμε ένα αφιέρωμα στη Φιλιώ Πυργάκη, λέει ο παραγωγός στο Β΄Πρόγραμμα τώρα
    Εκατό και βάλε τρόποι να πεις το αναπόδραστο τέλος της ζωής

  196. Kουτρούφι said

    #182. > «(δ)εν έχει ακουστεί», δηλαδή δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη σχετική είδηση για αυτόν #160
    …, εφόσον το καταλαβαίνω σωστά: δεν έχει ακουστεί, δηλαδή δεν ακούσαμε να πέθανε, έτσι; Ή το αντίθετο, δεν ακούσαμε τίποτε γι’ αυτόν και άρα ίσως πέθανε;

    Ναι. Το πρώτο. «Δεν ακούσαμε αν πέθανε».
    —————————————————————–
    Και μια άλλη σιφναίικη έκφραση: «Ημολάρισε». Από το μολάρω: φεύγω.

  197. 191# Δες το 92.

  198. ΕΦΗ - ΕΦΗ said

    196 >>Από το μολάρω: φεύγω.
    μολαίρνω, σ΄εμάς και ναι , το λέμε «εμόλαρε αυτός» με την έννοια πέθανε.
    Όντα μολάρω για τα κυπαρίσσα, όταν πεθάνω.
    Μολαίρνω, αμετάβατο αλλά και μεταβατικό: μολαίρνω τη στέρνα, το σκύλο

  199. Πέπε said

    Μιας και αναφέρθηκε (και μου εξηγήθηκε) το καπάκι, θυμήθηκα συνειρμικά κηδεία μιας γυναίκας που έφυγε πλήρης ημερών και μετά από επώδυνη αρρώστια και γενικά δεν ήταν «κρίμα» που πέθανε, αλλά οπωσδήποτε ήταν αγαπητή και σεβαστή και μαζεύτηκε κόσμος κλπ. Και την έχουν ανοιχτή, και την κατεβάζουν στον τάφο, και ο κόσμος ρίχνει λουλούδια, πολλά, συγγένισσες ορύονταν και μαδιούνταν, μετά έρχεται η ώρα για την πρώτη χούφτα χώμα, τη ρίχνει ένας, άλλος, πολλοί, οι ολολυγμοί συνεχίζονται, αρχίζουν οι φτυαριές, τελικά τη θάψανε.

    Και περνάει κάποια ώρα, είμαστε στο νεκρόδειπνο, έχουν ηρεμήσει τα πνεύματα, και ξαφνικά μια από τος γυναίκες που πιο πριν ολοφύρονταν θυμάται:

    -Ρε παιδιά το καπάκι τι απόγινε;

    Πάνω στον χαμό, το είχε πάρει ο πεθαμενατζής για να το ξαναπουλήσει.

  200. Πέπε said

    185

    Να και μια άλλη εκδοχή της φωτογραφίας μαζί με πεθαμένους:

    Από σάιτ που διαφημίζει ακριβώς αυτό (ότι σας βγάζουμε φωτογραφία μαζί με τους πεθαμένους σας).

  201. Πέπε said

    Φωτογραφίες πεθαμένων τραβηγμένες αφού είχαν πεθανει:

  202. sarant said

    201 !

  203. Montechristos said

    ‘Μαρμάρωσε’ Από το ‘Πόσα χρόνια δίσεκτα’

  204. Τίτος Χριστοδούλου said

    Απέπτη. Eξέλιπεν.
    «Όν πότμον γοόωσα, λιπούσα ανδροτήτα και ήβην’ (Ιλιάς,για την ψυχή του θανόντος Πατρόκλου)

  205. […] πάρα πολλά αποτελέσματα. Πέρυσι που είχαμε άρθρο για τις 50 αποχρώσεις του θανάτου, είχα βάλει «έχασε τη μάχη με τη ζωή / με τον θάνατο», […]

Σχολιάστε