Θα μπορούσα να τα πω αποκριάτικα μεζεδάκια, αφού έχουμε το τελευταίο σαββατοκύριακο της Αποκριάς, αλλά επέλεξα αυτόν τον τίτλο για να τραβήξω την προσοχή σε ένα από τα μεζεδάκια της πιατέλας, που το θεωρώ όχι μόνο αστείο αλλά και τραγικό.
Το βρήκα στο Τουίτερ, συγκεκριμένα από τον Θεόδωρο Λύτρα, που κι αυτός το αναμετέδιδε.
Βλέπετε, σχολιασμένη, την πρώτη σελίδα από ένα επιστημονικό πέιπερ (εντάξει, δημοσίευση) που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό, το Surfaces and Interfaces.
Όπως βλέπετε, η εισαγωγή ξεκινάει με τη φράση Certainly, here is a possible introduction for your topic, και ακολουθεί η εισαγωγή.
Η φράση αυτή είναι μια τυπική εισαγωγική φράση που χρησιμοποιεί το ChatGPT όταν απαντάει σε χρήστες, αλλά δεν έχει κανέναν λόγο ύπαρξης διαφορετικά -όσοι έχουν γράψει τέτοια πέιπερ το καταλαβαίνουν.
Τι συνέβη; Είναι απλό. Φαίνεται πως ο συντάκτης ανέθεσε στο μποτάκι, το Τσατ Τζιπιτί, να του γράψει την εισαγωγή, δίνοντάς του βέβαια το υπόλοιπο πέιπερ. Του είπε «Γράψε μου μια εισαγωγή γι’ αυτό το άρθρο, προκειμένου να τη δημοσιεύσω σε επιστημονικό περιοδικό. Μην ξεχάσεις παραπομπές».
Το μποτάκι έκανε τη δουλειά του, ο συντάκτης πήρε κόπι-πάστε το έτοιμο κείμενο και το μετέφερε, αλλά ξέχασε να σβήσει τη μαρτυριάρικη πρώτη πρόταση!
Απερίγραπτη προχειρότητα, θα πείτε -και θα έχετε δίκιο. Αλλά υπάρχουν και χειρότερα.
Το πέιπερ με αυτό το οφθαλμοφανές ψεγάδι, στάλθηκε στον υπεύθυνο του περιοδικού, ο οποίος το διάβασε και το έκρινε άξιο για περαιτέρω επεξεργασία. Το έστειλε σε έναν, δύο, τρεις κριτές, να κάνουν το λεγόμενο peer review. Tο ενέκριναν κι αυτοί. Κρίθηκε άξιο δημοσίευσης. Πέρασε από επιμελητές, διορθωτές, σαράντα κύματα ώσπου να τυπωθεί. Και κανείς δεν πρόσεξε ότι ο βασιλιάς έχει ξεχάσει να φορέσει το παντελόνι του;
Αν περνάνε τέτοια λάθη, καταλαβαίνει κανείς πώς είναι το επίπεδο των επιστημονικών περιοδικών, σχολίασε κάποιος. Και δεν έχει άδικο.
* Και προχωράμε στα υπόλοιπα μεζεδάκια της πιατέλας, με κάτι πιο πεζό. Διαβάζω λοιπόν σε ηπειρώτικο ιστότοπο ότι οι βουλευτές Νοτοπούλου και Μπάρκας του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν «Ο κ. Χρυσοχοΐδης να ενσκύψει στα σοβαρά καταγγελλόμενα εκ μέρους της ΕΑΥΘ και να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες»
Δεν ξέρω αν το λάθος είναι του ιστότοπου ή των βουλευτών αλλά είναι παραλλαγή σε συνηθισμένο λάθος. Το συνηθισμένο είναι να καλούν κάποιον να «ενσκήψει» σε ένα πρόβλημα, ενώ ενσκήπτω, όπως έχουμε πει χίλιες φορές, κανονικά λέγεται για κάποιο κακό που εμφανίζεται ξαφνικά, πχ μια καταιγίδα. Αλλά βέβαια η έλξη από το «σκύβω» είναι πολύ δυνατή -και το «εγκύπτω», που θα πει αυτό ακριβώς που θα θέλαμε εδώ, δεν είναι πολύ κοινό ρήμα.
Εδώ έχουμε τη σπανιότερη παραλλαγή, «να ενσκύψει». Τέτοιο ρήμα δεν υπάρχει βέβαια. Γιατί άραγε κανείς δεν λέει το σκέτο «να σκύψει πάνω από το πρόβλημα»; Το θεωρούν, ξέρω γω, αναξιοπρεπές;
* Δεν θυμάμαι αν το έχουμε ξαναβάλει, αυτό πάντως το συνάντησα εγώ ο ίδιος, δεν μου το έστειλαν. Η οθονιά είναι από ιστοσελίδα της Κοσμοτέ.
Με κάλεσαν να δώσω ένα μέιλ, το έδωσα, και μου έστειλαν εκεί έναν εξαψήφιο κωδικό. Και το μήνυμα μου ζητάει: «Εισήγαγε το ΡΙΝ που έχεις λάβει».
«Εισάγαγε» είναι το «σωστό», αλλά είναι εντελώς αχώνευτο. Στην Κύπρο θα χρησιμοποιούσαν τον αναλογικό τύπο, «Είσαξε». Σας θυμίζει το «Λύσσαξε»; Καλύτερο το βρίσκω από το «εισάγαγε».
Κάποιοι λένε «εισήγαγε», βάζουν την αύξηση για να γλιστράει ο αχώνευτος τύπος. Κάποιοι άλλοι προτιμούν το «είσαγε», που είναι βέβαια διαρκής τύπος, λες και θα δίνουμε συνέχεια κωδικό (π.χ. Είσαγε το ΡΙΝ σου μέχρι να πετύχεις το σωστό!).
Αλλά γιατί θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε το «εισάγω», λες και κάνουμε εισαγωγές-εξαγωγές; Θα μας πέσει η μύτη αν πούμε: Βάλε, δώσε, πληκτρολόγησε βρε αδερφέ τον κωδικό σου; Γιατί να χρησιμοποιήσουμε το «εισάγω»; Μήπως οι δεσποτάδες φοράνε τα φαρδομάνικα κι όταν κάθονται και βλέπουν τηλεόραση στον καναπέ;