Μεζεδάκια των γενεθλίων

Το άρθρο αυτό γράφτηκε και ανέβηκε πριν γίνει γνωστή η είδηση για τη δολοφονία των δύο μελών της Χρυσής Αυγής στο Ν. Ηράκλειο. Ελπίζω να βρεθούν γρήγορα οι δολοφόνοι, είτε είναι μαφιόζοι είτε ό,τι άλλο.

Σήμερα έχουμε γενέθλια -όχι του ιστολογίου, αυτά πέφτουν στις 16 του Φλεβάρη, αλλά του  ιστολόγου, ήγουν του Νικοκύρη, οπότε επόμενο είναι τα μεζεδάκια να βαφτιστούν «των γενεθλίων».  Η σημερινή πιατέλα δεν είναι πολύ φορτωμένη, επειδή τις προηγούμενες μέρες είχα διάφορα τρεχάματα, μεταξύ των οποίων και ένα ευχάριστο, την παρουσίαση του βιβλίου μου Οπωροφόρες λέξεις στον Ιανό, που έγινε την Τετάρτη (30.10) το απόγευμα και όπου είχα τη χαρά να γνωρίσω (ή να ξαναδώ) και κάμποσους από τους φίλους του ιστολογίου -για όσους ήρθαν, το μεγάλο πανέρι με τα φρούτα στο κέντρο ήταν προσφορά ενός τακτικού σχολιαστή, που ήταν κι αυτός παρών. Για όσους δεν ήρθαν την Τετάρτη, σημειώστε μιαν άλλη ημερομηνία, Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου, όπου προβλέπεται να γίνει μια άλλη παρουσίαση, άλλου βιβλίου, σε άλλο χώρο -περισσότερα προς το παρόν να μην πούμε. Για την εκδήλωση στον Ιανό έφτιαξα μια σελίδα, που μπορείτε να τη βρείτε εδώ, όπου θα προσθέσω και άλλο υλικό τις επόμενες μέρες.

* Σε συζήτηση στον Σκάι, νομίζω τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου, σε κρόουλ από κάτω διάβασα: «Εθνικοί επέτειοι…» Γκουγκλίζοντας τη φράση βρήκα ότι έχει χιλιάδες εμφανίσεις, τόσο πρόσφατες όσο και παλιότερες, και όχι μόνο σε ακροδεξιά σάιτ. Προτιμώ το «εθνικές επέτειες», για να πω την αμαρτία μου, κι ας έχει ελάχιστες γκουγκλιές. (Και είναι αρκετά διδακτικό ότι ο εντελώς λανθασμένος τύπος είναι πολύ συχνότερο από έναν, ας πούμε, ακραίο δημοτικιστικό τύπο).

* Τίτλος άρθρου στον ιστότοπο left.gr: Οι δήθεν «λεονταρισμοί» από την πλευρά της κυβέρνησης τέλειωσαν και τα νέα μέτρα έρχονται, όποια κωδική ονομασία και να τους δώσουν. Να το πάρουμε με τη σειρά. Λεονταρισμός είναι η ψευτοπαλικαριά, άρα οι δήθεν λεονταρισμοί, θα έλεγε κανείς, είναι η… δήθεν ψευτοπαλικαριά -κι αν η γλώσσα ήταν μαθηματικά, τα δυο αρνητικά πρόσημα θα αλληλοεξουδετερώνονταν και θα έκαναν ένα συν. Τώρα, με τα εισαγωγικά επιπλέον δεν ξέρω αν ξαναπέφτουμε στο αρνητικό ή όχι, αλλά η γλώσσα δεν είναι μαθηματικά οπότε ο δήθεν λεονταρισμός είναι πλεονασμός. Κατά σύμπτωση, και σε περσινό μεζεδάκι είχα επισημάνει τους «δήθεν λεονταρισμούς«, πάλι σε ανακοίνωση του Σύριζα.

Ωστόσο, το «λάθος» εξηγείται: όταν πλάστηκε η λέξη «λεονταρισμός», πριν από 100 ακριβώς χρόνια (αυτό το «ακριβώς» μην το πάρετε τοις μετρητοίς), όλος ο κόσμος ήξερε τον Λεονταρή ή Λιονταρή, τον ψευτοπαλικαρά ήρωα του κωμειδυλλίου «Τζιώτικο ραβαΐσι» (έχω γράψει αναλυτικά για την ιστορία της λέξης), και όλοι ήξεραν ότι ο Λιονταρής ήταν ένας κωμικός κουτσαβάκης. Σήμερα, έναν αιώνα μετά, ελάχιστοι τον ξέρουν, οπότε δεν είναι περίεργο να συνδέουν τη λέξη όχι με τον δειλό Λιονταρή αλλά με το γενναίο λιοντάρι -άρα, το «δήθεν λεονταρισμοί» (αλλού το έχω δει και «ψευτολεονταρισμοί») δεν είναι, τελικά, αβάσιμο.

* Διπλό μεζεδάκι στον τίτλο είδησης: «Απαγορεύτηκε» τραγούδι του Μπαγιαντέρα για την 28η, ελέω Βελουχιώτη. Και πάλι έχουμε την ανόητη χρήση του «ελέω» για κάτι αρνητικό, λες και το «εξαιτίας» είναι μαλλιαρό ή χυδαίο, ενώ επίσης υπάρχει και το «λόγω», κι αυτό σε δοτική. Και, καπάκι, να και τα (περιττά) εισαγωγικά στο «απαγορεύτηκε».

* Για να μείνουμε στον αστερισμό της εισαγωγικομανίας, ιδού ένα δείγμα με δύο κρούσματα: Θα «ντρεπόμουν» να είχα «φίλο» τον… Πάγκαλο. Του Χρήστου Γιαννούλη. Δεν ξέρω ποιος είναι ο κ. Χρήστος Γιαννούλης, βλέπω όμως ότι, παρόλο που τσιγγουνεύεται τη φιλία του, είναι ανοιχτοχέρης με τα εισαγωγικά του. Τα εισαγωγικά στο «φίλος» μπορούμε να πούμε πως δικαιολογούνται υπό προϋποθέσεις -αν εννοεί, ας πούμε, «φίλο στο FB», όχι κανονικό φίλο. Αλλά στο «ντρεπόμουν»; Ποια δικαιολογία μπορεί να έχουν αυτά τα εισαγωγικά; Ξέρει κανείς;

* Σε άρθρο στην Athens Voice χρησιμοποιήθηκε ο όρος «ψιλός κύριος» (για ακίνητο). Σχόλιο αναγνώστη: Όταν λέτε ψιλός κύριος εννοείτε πως στην περιουσία του έχει την υψηλή κυριότητα; Γιατί αν είναι έτσι, 1ον, […]  και 2ον, είστε και ανορθόγραφος. και στην τελική, πλήρωσε αρκετές εισφορές και φόρους για να έχει τώρα την περίθαλψη που πρέπει ως ασθενής, ή θα πληρώσω μόνο εγώ γι’ αυτά;
ή, πώς κάνουμε παντιέρα την αμάθειά μας.

* Το ξέρατε ότι υπάρχει «Θέατρο κατ’ οίκων«; Αυτό το περίεργο «κατ’ οίκων» θα μπορούσε να είναι: α) λογοπαίγνιο, β) σχιζολεξία (αντί για ‘κατοίκων’), γ) ανορθογραφία (αντί για ‘κατ’ οίκον’). Από τα τρία, το δεύτερο το αποκλείω και πιθανότερο θεωρώ το τρίτο, αλλά δεν αποκλείω και το πρώτο. Το κακό είναι ότι προχτές ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος και δεν προλάβαμε να δούμε περί τίνος πρόκειται. Και, μια και είμαστε στο ειδησάκι, τι ακριβώς είναι οι «ευπαθείς πληθυσμιακά ομάδες»; Ευπαθείς σκέτο το καταλαβαίνω, αλλά «πληθυσμιακά», γιατί;

* Φίλος μου είχε απορίες για την κουρούνα και διάβασε στη Βικιπαίδεια τα εξής: Όπως και τα υπόλοιπα κορακοειδή είναι παμφάγο και οπορτουνιστικό πτηνό.  Το κείμενο της Βικιπαίδειας φαίνεται μετάφραση από το αγγλικό: Like other corvids it is an omnivorous and opportunistic forager and feeder. Το λέμε όμως έτσι στα ελληνικά; Πολύ αμφιβάλλω.

* Ο ίδιος φίλος διάβασε στην Καθημερινή ότι: Η εφημερίδα επικαλείται ως πηγές της διπλωματικές πηγές της ΕΕ, οι οποίες επισημαίνουν ότι οι έκαστες εθνικές αρχές ασφαλείας διεξάγουν επιπλέον ελέγχους… Πολύ αφύσικο του φαίνεται (το ίδιο και σε μένα) αυτό το «έκαστες». Ίσως ήταν «εκάστοτε» και παραστράτησε.

* Και για να τριτώσουν τα μεζεδάκια, στην τηλεοπτική μετάδοση της παρέλασης της Θεσσαλονίκης ο ίδιος φίλος (που έκανε δουλειές παραπέρα, με ανοιχτή την τηλεόραση, διευκρινίζει) άκουσε τον εκφωνητή να λέει ότι έμβλημα της στολής της ΣΣΑΣ είναι η γλαύκη. Δεν παράκουσε, το έλεγξε στο βιντεάκι (στο 40.25 περίπου).

* Η ακλισιά της εβδομάδας, σε είδηση για τον θάνατο και την κηδεία «της Μαρίνα». Θα το έχετε προσέξει, το 95% των ακλισιάρικων ονομάτων είναι θηλυκά (από αρσενικά μόνο τίποτα αρχαιοπερίεργα, π.χ. «του Λέων», θα βρεις).

* Μας άφησε χρόνους και ο Νίκος Φώσκολος. Δεν θα σχολιάσω, πρέπει να είμαι από τους ελάχιστους που δεν έχουν δει ούτε ένα επεισόδιο της Λάμψης ή όπως αλλιώς λεγόταν το σίριαλ αυτό, αν και τον θυμάμαι κωμικοτραγικό εκφωνητή στο ματς Τότεναμ-Ολυμπιακός 4-0, πριν από σαρανταβάλε χρόνια (είχε πάντως πείρα από ραδιοφωνικές μεταδόσεις ποδοσφαίρου, όπως διάβασα). Λοιπόν, στη νεκρολογία του διαβάζω: Ο Νίκος Φώσκολος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Νοεμβρίου του 1927. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών χωρίς όμως να λάβει πτυχίο.

Ο φίλος που το έστειλε σχολιάζει: Εγώ πάντως το δικό μου πτυχίο το πήρα, δεν το έλαβα. Θα μας λάβει και θα μας σηκώσει, του απάντησα. Μας έλαβε το ποτάμι, μου λέει. Δεν σε λαμβάνει να κάνεις αστεία, του είπα και τον αποστόμωσα.

Να σημειωθεί ότι για πολλοστή φορά διαπιστώνω ότι το κείμενο με τον ευπρεπισμό εμφανίζεται σε δεκάδες ιστοτόπους. Προφανώς υπάρχει κάποιος φορέας που τα μοιράζει, κανένας Σύλλογος για τη Διάδοση της Κοτσάνας, ας πούμε.

* Φίλη μού στέλνει άρθρο για το πρώτο τρανσέξουαλ παιδί (ή κάτι τέτοιο), όπου διαβάζουμε ότι μια γυναίκα στην Αργεντινή «έφερε στη ζωή πριν από έξι χρόνια δυο αγοράκια-ζυγωματικά δίδυμα». Μονοζυγωτικά δίδυμα ήξερα, διζυγωτικά επίσης, σχολιάζει η φίλη μου. Τα ζυγωματικά δίδυμα τα έμαθα σήμερα, λέει.

* Καραβίδα, μεγάλη και με γαμψά νύχια, σε κείμενο που παρατίθεται σε άρθρο του Δημοκίδη στη Lifo: Σειρά που ο δημιουργός της Βασίλης Νεμέας, τη χαρακτηρίζει ως «κύκνειο άσμα του μικροαστού» που αναζητά απεγνωσμένα τα «πέντε λεπτά διασημότητας» που του αναλογούν σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του σημειολόγου Γκι Ντε Μπορ.
Έχουμε και λέμε: α) η γνωστή ρήση μιλάει για «δεκαπέντε λεπτά διασημότητας», αλλά αυτό το παραβλέπουμε, στο κάτω-κάτω από το 1968 ίσαμε σήμερα ο πληθυσμός της Γης έχει αυξηθεί πολύ. β) τη ρήση δεν την είπε ο «Γκι Ντε Μπορ» αλλά ο Άντι Γουόρχολ. γ) Δεν υπάρχει «Γκι Ντε Μπορ» αλλά «Γκι Ντεμπόρ» (Guy Debord). Και αμφιβάλλω ότι το «σημειολόγος» είναι ο σωστός μονολεκτικός χαρακτηρισμός για τον Ντεμπόρ.

* Δίωξη Καρχιμάκη, επειδή κάποιος «τον διοχέτευε με απόρρητα έγγραφα«. Όχι, παιδιά. Ή «του διοχέτευε» ή «τον εφοδίαζε».

* Και ένα τελευταίο από τον ιστότοπο του ραδιοσταθμού «Στο Κόκκινο»: Ο Αλέξης Τσίπρας, διαβάζουμε, αναχωρεί για το Όστιν του Τέξας, όπου θα συμμετάσχει σε διημερίδα του τοπικού Πανεπιστημίου και της Σχολής Διεθνών Σχέσεων «Λίντον & Τζόνσον». Φυσικά, η σχολή λέγεται «Λίντον Μπ. Τζόνσον» -είναι σαν το παλιό αστείο που έλεγε «Ανθίμου και Γαζή γωνία».