Διαβάσματα της Κυριακής

Παλιότερα, το μεσημέρι της Κυριακής, μετά το φαγητό, είχαμε τη συνήθεια να διαβάζουμε τις κυριακάτικες εφημερίδες, που έφερνε ο πατέρας μου τρεις-τέσσερις στο σπίτι. Σήμερα, οι κυριακάτικες έχουν καταντήσει θερία ασήκωτα, θέλει να τις ξελεπιάσεις με το μαχαίρι για να μείνει μια σταλιά ψαχνό. Ξεχώρισα από τις εφημερίδες του σαββατοκύριακου μερικά άρθρα που μ’ άρεσαν και που τα συστήνω –βέβαια, από κακό τάιμινγκ αυτό έγινε αφού είχα γράψει και ανεβάσει ένα δικό μου, λαπαθιωτικό, σεντονάκι. Ίσως να μην προλάβετε να τα διαβάσετε όλα.

Άσε που αρχίζουμε από τα χτεσινά. Έγραψε χτες ένα ωραίο και μικρό ο Παντελής ο Μπουκάλας για τον συνονόματό μου, τον Νίκο Τόντι, τον Βορειοηπειρώτη (πριν πεθάνει, ήταν Αλβανός) που σκοτώθηκε από σφαίρες αστυνομικών στον Βύρωνα.

Πάλι χτες, έγραψε ο Γιάννης ο Χάρης, που το περιμέναμε γιατί το είχε προαναγγείλει, για την κατάχρηση των εισαγωγικών –ένα θέμα που θα ευφράνει την καρδιά του δικού μας του Τιπούκειτου, που το έχει άχτι. Αναφέρει άλλωστε και τον Τιπούκειτο ο ΓΧ, όπως και την αφεντιά μου. Διαβάστε το καλύτερα στο ιστολόγιο του Χάρη, που έχει και προσθήκες, διότι στα Νέα είναι ανακατωμένος ο ερχόμενος

Σημερινό άρθρο του Παντελή Μπουκάλα, για την αρχαιωνυμία. Το πρόσεξα επειδή μιλάει για την εξαφάνιση των Αλέκων, ένα θέμα που κι εδώ το έχουμε αναφέρει, και επειδή, σωστά, επισημαίνει ότι ο Αντισθένης που είπε Αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις μπορεί να μην είχε και ολότελα δίκιο –ή μπορεί εμείς να χρησιμοποιούμε για καραμέλα το ρητό για να γλυκάνουμε τις δικές μας ασοφίες.

Στην Ελευθεροτυπία πρόσεξα συνέντευξη του διευθυντή της Συναγωγής των Χανίων, του Νίκου Σταυρουλάκη, με πολλά στοιχεία για τους εβραίους των Χανίων και για τους ελάχιστους που γλίτωσαν το θάνατο –από βρετανική τορπίλα, πριν προφτάσουν να μπουν στα τρένα για το Άουσβιτς– και ωραίες φωτογραφίες.

Τέλος, θα προσθέσω κι ένα άρθρο που γράφτηκε σήμερα, στο Διαδίκτυο παρόλο που θα πείτε, και δικαίως, ότι κάνω ρεκλάμα στον εαυτό μου. Πρόκειται για την κριτική παρουσίαση του βιβλίου μου «Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία, από τον Θεόδωρο Μωυσιάδη του ιστολογίου Linguarium.

Η κριτική με συγκίνησε, όχι επειδή είναι ευνοϊκή για το βιβλίο μου, αλλά επειδή είναι εξαιρετικά καλογραμμένη, με μεγάλη προσοχή και με αγάπη για το αντικείμενο της γλώσσας. Και δίκιο έχει βέβαια ο ΘΜ όταν επισημαίνει ένα χοντρό λάθος του βιβλίου, ότι δηλαδή το ΛΚΝ (το Λεξικό Τριανταφυλλίδη) δεν έχει συνταχθεί με σώματα κειμένων, όπως νόμιζα.

Αν θέλετε να προτείνετε και άλλα αξιόλογα αναγνώσματα του σαββατοκύριακου, γράψτε στα σχόλια. Στα σχόλια μπορείτε να σχολιάσετε και κάποιο από τα παραπάνω δημοσιεύματα αν θέλετε –εκτός από το άρθρο του Μωυσιάδη, που είναι σωστότερο να σχολιαστεί στο Linguarium.