Μεζεδάκια της προφυλάκισης

Καθώς η προφυλάκιση (σωστότερα: προσωρινή κράτηση) ή η μη προφυλάκιση των ηγετών της νεοναζιστικής συμμορίας κυριάρχησε στην επικαιρότητα της εβδομάδας εύλογο είναι να ονομαστούν έτσι και τα μεζεδάκια μας. Βέβαια, δεν έχουν όλα τα μεζεδάκια μας χρυσαβγίτικο θέμα, αλλά, είπαμε, ήταν η είδηση που κυριάρχησε κι αυτό αντικατοπτρίζεται και σε πολλά από τα σημερινά μας θέματα.

* Κάτι που ήδη το συζητήσαμε στα μεζεδάκια της προηγούμενης εβδομάδας (αλλά στα σχόλια, από το 75 και κάτω) ήταν ο ανύπαρκτος τίτλος του… πρίγκιπα Φύρερ (ή Φύρερ πριντς) που απονείμανε διάφορα απρόσεχτα μέσα ενημέρωσης στον Μιχαλολιάκο. Η αρχή του λάθους βρισκόταν στο εισαγγελικό πόρισμα, το οποίο (σωστά) ανέφερε την Führerprinzip, την αρχή του (μόνου) ηγέτη, βάσει της οποίας ήταν οργανωμένο το ναζιστικό κόμμα επί Χίτλερ. Κάποιο σπασμένο τηλέφωνο δούλεψε και η Führerprinzip έγινε Führer prinz, και η σαχλαμάρα ήταν αρκετά πειστική ώστε να παρασύρει και το γερμανικό Σπίγκελ το οποίο δημοσίευσε έτσι το άρθρο του Έλληνα ανταποκριτή του χωρίς να διορθώσει το μαργαριτάρι!

* Συνεχίζοντας σε χρυσαβγίτικο μοτίβο, θα διαβάσατε ίσως ότι στο σπίτι του υπαρχηγού Χρ. Παππά βρέθηκαν «μπουκάλια κρασιού κενού περιεχομένου«. Όχι βέβαια. Εδώ η μια γενική τράβηξε και την άλλη, διότι ο σωστός (καθαρευουσιάνικος και επίσημος) τύπος για να πεις «άδεια μπουκάλια κρασί» είναι «κενά περιεχομένου».

Φαίνεται όμως ότι το λάθος πάει να παγιωθεί, σαν το «ανεξαρτήτου ηλικίας», διότι μια φίλη μού λέει ότι άκουσε προχτές από τη ΔΤ τον πρώην υπουργό Τ. Γιαννίτση να λέει «λέξη κενού περιεχομένου» (φυσικά, «λέξη κενή περιεχομένου» θα λέμε εμείς).

Διάλειμμα στα χρυσαβγίτικα, για ένα αστείο τυπογραφικό λάθος από την ekathimerini.com, που το ψάρεψα από τον τοίχο μιας φίλης στο Φέισμπουκ:

PASOK fans trash bar in Amestrdam! Όπως βλέπετε τα τυπογραφικά λάθη στον τίτλο είναι δύο, αλλά το (πολύ) αστείο είναι ένα. Φυσικά, τα επεισόδια στο μπαρ του Άμστερνταμ τα έκαναν ΠΑΟΚτζήδες, όχι ΠΑΣΟΚτζήδες (που ζήτημα είναι αν γεμίζουν μπαρ πλέον).

* Και πάλι σε χρυσαβγιτομεζεδάκια. Ο enikos.gr έκανε μια μικρή γεωγραφική υπέρβαση, αφού μετέφερε το Μαλανδρίνο, όπου και οι φυλακές που θα φιλοξενήσουν κάποιους χρυσαβγίτες, στο Βόλο (συνήθως βρίσκεται στον νομό Φωκίδας, πάντως).

* Για να μείνουμε στη γεωγραφία, στο προχτεσινό βραδινό δελτίο του Σκάι ακούστηκε ότι «η φήμη της Σκορδέλη έφτασε μέχρι το βόρειο ημισφαίριο, αφού της πήρε συνέντευξη η νορβηγική τηλεόραση». Αναρωτιέμαι σε ποιο ημισφαίριο νομίζουν ότι βρίσκεται η Ελλάδα. Πάλι καλά πάντως που δεν της πήρε συνέντευξη και η ΚΡΗΤΗ TV, διότι θα έφτανε η φήμη της και στο νότιο ημισφαίριο!

* Η οποία Σκορδέλη (χωρίς σχόλια για τον βίο και την πολιτεία της) έβαλε σε μπελάδες πολλούς διότι λέγεται Θέμις, οπότε τα «την Θέμις» και «της Θέμις» έδωσαν και πήραν, ας πούμε «τι βρέθηκε στο σπίτι της Θέμις Σκορδέλη«, αν και αλλού βρίσκει κανείς το, ας πούμε, σωστό «της Θέμιδος Σκορδέλη». Βέβαια, με τη λύση αυτή δεν ξέρω αν βολεύεται π.χ. η Χάρις Αλεξίου, για την οποία δεν έχω δει να έχει γράψει κανένας «της Χάριτος Αλεξίου» (δεν γκουγκλίζω, από φόβο μήπως βρω ότι έχει γραφτεί), ούτε η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, της οποίας έχω δει πάντως μερικά «της Αλκήστιδος». Τα ασυμμόρφωτα είναι η μοίρα τους να μένουν άκλιτα, κι αν δεν μας αρέσει το «τη Θέμις» και «της Χάρις» η λύση είναι απλή: η Χάρη, της Χάρης, τη Χάρη, η Άρτεμη, της Άρτεμης, την Άρτεμη, η Άλκηστη, της Άλκηστης, την Άλκηστη.

* Μου έλεγε ένας φίλος ότι τώρα τελευταία βλέπει συνέχεια στα ΜΜΕ οξύμωρες φράσεις όπως «στις 20:00 το βράδυ» ή «στις 17.00 το απόγευμα». Του απάντησα πως δεν έχω προσέξει να συμβαίνει κάτι τέτοιο -και την άλλη μέρα μου στέλνει την είδηση ότι «στα δικαστήρια της Ευελπίδων μεταφέρθηκε στις 19:00 το απόγευμα ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς». Κι αν γκουγκλίσετε, είναι χιλιάδες τα ανάλογα οξύμωρα οι ανάλογοι κωμικοί πλεονασμοί.

* Και για να τελειώσουμε με τα χρυσαβγίτικα μεζεδάκια, σε ένα ρεπορτάζ για τους πληροφοριοδότες της συμμορίας διάβασα ότι «το συγκεκριμένο στέλεχος είχε τοποθετηθεί εκεί με εντολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, παρά τις αντιδράσεις του ΠΑΣΟΚ υπερσκελίζοντας άλλους συναδέλφους του». Ρήμα «*υπερσκελίζω» δεν υπάρχει, ούτε έχει κανένα λόγο ύπαρξης (το είχαμε συζητήσει πιο παλιά και στη Λεξιλογία). Λέμε «υποσκελίζω» (ξεπερνάω) και υπερφαλαγγίζω (επίσης ξεπερνάω), το «*υπερσκελίζω» δεν χρειάζεται. (Ούτε το… *υποφαλαγγίζω!)

*  Ο ψευτοφίλος της εβδομάδας, σε άρθρο για τον Τζέιμς Ντιν, όπου γίνεται λόγος για μια «εικονική» φωτογραφία του. Όχι βέβαια! Το iconic εδώ μεταφράζεται «εμβληματικός», όχι «εικονικός»! Αλλά και ένα «αουτσάιντερ» που διαβάζω στο ίδιο άρθρο (ενός ευαίσθητου, βασανισμένου αουτσάιντερ) μάλλον «παρείσακτου» έπρεπε να αποδοθεί, μια και στα ελληνικά το αουτσάιντερ χρησιμοποιείται μόνο στον αθλητισμό, αν δεν κάνω λάθος.

* Τα μουστάκια της εβδομάδας σε άρθρο από ιστότοπο με εκπαιδευτικά θέματα, «της αιρετού Βούλας Φιριπή». Αλλά, αν είναι «της αιρετού», τότε στην ονομαστική δεν μπορεί παρά να είναι «η αιρετός», που το βρίσκω τερατώδες -από τα αρχαία είχαμε «η αιρετή, της αιρετής», δεν καταλαβαίνω γιατί η ΟΛΜΕ θέλησε να φορέσει τέτοια μπούργκα στις αιρετές εκπροσώπους των εκπαιδευτικών!

* Και να τελειώσω με Κασιμάτη, και μάλιστα διπλόν.

Σύμφωνα με τη λεζάντα (τη μίκρυνα αρκετά τη φωτογραφία, αλλά νομίζω πως αν κλικάρετε μεγαλώνει), ο Γιώργος Καμίνης «δέχεται τις θωπείες αλλοδαπής καλλονής». Τυπικά ο χαρακτηρισμός είναι σωστός, γιατί η Adèle Exarchopoulos είναι Γαλλίδα, αλλά και πάλι το «αλλοδαπή» ακούγεται λιγάκι σόλοικο για ένα πρόσωπο που έχει ελληνικό επώνυμο και ελληνική καταγωγή (η γαλλική Βικιπαίδεια την αναφέρει Γαλλίδα ελληνικής καταγωγής και όπως διαβάζω ο παππούς της ήταν Έλληνας). Μάλλον ο κ. Κασιμάτης δεν αναγνώρισε την καλλονή.

Και σε επόμενο άρθρο του, ο κ. Κασιμάτης θέλησε να δώσει μαθήματα ελληνικών, αλλά την πάτησε. Σε πρόσφατο άρθρο του, θεώρησε λανθασμένη τη φράση του πρωθυπουργού «Σαν πρωθυπουργός, με ενδιαφέρει η ενότητα». Συγκεκριμένα, έγραψε: Εγώ, ευτυχώς, δεν είμαι πρωθυπουργός. Επειδή όμως συμβαίνει να έχω την ίδια μητρική γλώσσα με τον Αντώνη Σαμαρά, θα τολμούσα να πω ότι αν ήμουν στη θέση του και μιλούσα προς τους ομογενείς είτε θα έλεγα ότι «ως πρωθυπουργός ενδιαφέρομαι για την ενότητα» είτε ότι «ως πρωθυπουργό με ενδιαφέρει η ενότητα».

Ο κ. Κασιμάτης θεωρεί λανθασμένο το «σαν», αλλά τόσα ξέρει τόσα λέει. Το “σαν πρωθυπουργός” του Σαμαρά είναι, λυπάμαι που το λέω, σωστότατο (ας ξεχάσουμε προς στιγμή την πτώση), διότι εδώ το “σαν πρωθυπουργός” προβάλλεται ως αιτιολογία για τη φράση που ακολουθεί: σαν πρωθυπουργός (που είμαι) / επειδή είμαι πρωθυπουργός, με ενδιαφέρει η ενότητα. Την περίπτωση αυτή την εξετάζει και την δέχεται ο Τζάρτζανος στο βιβλίο Νεοελληνική σύνταξις, τόμος Β’, σελ. 242. Παναπεί, πιάστηκε αδιάβαστος ο κ. Κασιμάτης.

Επειδή το θέμα έχει ενδιαφέρον, ας το αναπτύξω λίγο περισσότερο. Αυτά που έγραψα ισχύουν ακόμα κι αν κανείς δεν δέχεται ότι το «σαν» είναι ισοδύναμο με το «ως». Ο Τζάρτζανος δηλαδή, γράφοντας το 1946, αποδοκιμάζει χρήσεις όπως «η Ελλάδα αναγνωρίστηκε σαν ανεξάρτητο κράτος το 1832″, «Η απεργία είχε σαν αποτέλεσμα να διακοπεί η κυκλοφορία». Τέτοιες χρήσεις, νεότεροι μελετητές (ας πούμε ο Γιάννης Χάρης) τις δέχονται. Ωστόσο, και ο Τζάρτζανος (εδώ και 67 χρόνια) δέχεται φράσεις όπως: «Να μεταλάβεις κι εσύ γιε μου σαν Χριστιανός», «Εσύ σαν συγγενής έπρεπε να με υποστηρίξεις», «να με κρίνετε κι εσείς σαν σπουδασμένος άνθρωπος», «σαν παπάς είχε κι άλλα χρέη», που είναι ίδιες με το «Σαν πρωθυπουργός, ενδιαφέρομαι για την ενότητα», μια και σε όλες τις περιπτώσεις έχουμε αιτιολογία και μπορούμε να υπονοήσουμε τη φράση «που είμαι/είσαι/είναι».

Υστερόγραφο: Γαλλίδα η Αντέλ Εξαρχόπουλος, αλλά είχα απορία (ανάμικτη με φόβο) πώς θα το προφέρουν το επώνυμό της οι Γάλλοι. Το forvo.com, το σάιτ με τις προφορές, με πρόδωσε. Ναι μεν είχε την Adèle Exarchopoulos, αλλά με την προφορά ενός πατριώτη, Έλληνα, που μάλιστα πρέπει να είναι και λίγο τρισχιλιετίζων διότι την πρόφερε: Αδέλη Εξαρχόπουλος