Παύλος Φύσσας, δυο χρόνια από τη δολοφονία του

Συμπληρώνονται σήμερα δυο χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, από τον χρυσαβγίτη Γιώργο Ρουπακιά, ο οποίος συμμετείχε σε χρυσαβγίτικο απόσπασμα εφόδου, το οποίο είχε συγκεντρωθεί με εντολές από τα υψηλά κλιμάκια της οργάνωσης για να επιτεθούν στην άοπλη παρέα του Φύσσα.

Το ιστολόγιο δεν είχε αφιερώσει άρθρο στη δολοφονία του Φύσσα τότε που έγινε, επειδή μια αρρώστια με είχε βγάλει εκτός μάχης κάμποσες μέρες, οπότε επανορθώνω με το σημερινό επετειακό. Η επέτειος μάλιστα αποκτά πρόσθετη επικαιρότητα επειδή χτες για πρώτη φορά ο υπόδικος φιρερίσκος της συμμορίας, ο Ν. Μιχαλολιάκος, παραδέχτηκε ότι η οργάνωσή του φέρει την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία.

Αυτό είναι και ομολογία ενοχής του υπόδικου συμμορίτη, παρόλο που ο ίδιος στη συνέχεια έσπευσε να απεκδυθεί κάθε ποινική ευθύνη -όπως, συνέχισε, καμιά ποινική ευθύνη δεν είχε η ΝΔ για την πολιτική δολοφονία του Τεμπονέρα ή η ΕΡΕ για τη δολοφονία του Λαμπράκη.

Εκείνοι έπεσαν στα μαλακά, φαίνεται να διαμαρτύρεται ο υπόδικος, εμείς γιατί να την πληρώσουμε; Και, άθελά του ίσως, ο Μιχαλολιάκος μάς δείχνει ότι οι χρυσαβγίτες δεν είναι τίποτα απόκοσμα τέρατα που άνοιξε η Κοίλη Γη και βγήκαν στην επιφάνεια -αντίθετα, είναι σάρκα από τη σάρκα της ελληνικής δεξιάς. Όπως και ο ίδιος αναγνώρισε, υπάρχει μια κόκκινη κλωστή που συνδέει τους δολοφόνους του Παύλου Φύσσα με τους δολοφόνους του Νίκου Τεμπονέρα (να θυμίσω ότι ο δολοφόνος του, στέλεχος της ΟΝΝΕΔ και σήμερα -λένε- διευθυντής τραπέζης, είχε συνήγορο τον σημερινό χρυσαβγίτη βουλευτή Αρβανίτη) καθώς και με τους δολοφόνους του Γρηγόρη Λαμπράκη, με τους παρακρατικούς της δεκαετίας του 1960, με τους βασανιστές της Μακρονήσου, με τους ταγματασφαλίτες της Κατοχής, με τους τριεψιλίτες του αντιεβραϊκού πογκρόμ το 1931, με τους κωνσταντινικούς τραμπούκους και δολοφόνους του 1921 και τους πρωτοφασίστες επίστρατους του 1916.

Η συνέχεια αυτή είναι κάποτε βιολογική -παιδιά παρακρατικών και εγγόνια δοσιλόγων, που κάποτε βέβαια παρά το άγριο νεανικό παρελθόν τους γίνονται ακόμα και υπηρεσιακοί αρχηγοί της αξιωματικής αντιπολίτευσης- και κάποτε είναι ιδεολογική, πάντως ποτέ η ελληνική δεξιά δεν έκοψε τις σχέσεις με τη φασιστική της απόφυση -πολύ πρόσφατα άλλωστε, στη γιορτή της εθνικοφροσύνης για τη συντριβή των κομμουνιστών στο Βίτσι, στα τέλη Αυγούστου, η βουλευτίνα Καστοριάς της ΝΔ κυρία Αντωνίου δεν ντράπηκε να φωτογραφηθεί αγκαζέ με τη χρυσαβγίτισσα βουλευτίνα κ. Σβερώνη. Θέλω να πω, η Χρυσή Αυγή είναι συνιδιοκτήτης στη «γαλάζια πολυκατοικία» της ελληνικής δεξιάς, έστω κι αν της αναλογούν τα σκοτεινά υπόγεια. (Και εσκεμμένα χρησιμοποίησα την έκφραση ‘γαλάζια πολυκατοικία’ του απόμαχου ακροδεξιού Γ. Καρατζαφέρη, για να θυμίσω πως όταν ο Καρατζαφέρης ήταν ακόμα πρωτοκλασάτος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, στη δεκαετία του 1990, είχε ρίξει την ιδέα να προταθεί ένα υφυπουργείο στη Χρυσή Αυγή -η οποία, τότε, είχε δύναμη λίγων δεκάτων της ποσοστιαίας μονάδας).

Άλλωστε, ακόμα και αρκετούς μήνες μετά τη δολοφονία του Φύσσα ο ισχυρός άνδρας των παρασκηνίων της ελληνικής κυβέρνησης, ο Τάκης Μπαλτάκος, μαγνητοσκοπήθηκε κρυφά να δίνει πατρικές συμβουλές στον υπόδικο Ηλία Κασιδιάρη, όπως άλλωστε λίγες μέρες μετά τη δολοφονία ο Φαήλος Κρανιδιώτης έδινε φιλικές νουθεσίες στον ιδιο Κασιδιάρη να ‘χαμηλώσουν λίγο τους τόνους‘. Ο Φαήλος άλλωστε είχε δώσει τον Δεκέμβρη του 2012 συγχωροχάρτι στη συμμορία, αφού είχε αποφανθεί ότι: Η Χρυσή Αυγή, στη χειρότερη περίπτωση, κάνει αντιποίηση αρχής, ενίοτε πέφτει και καμιά ψιλή, ήτοι έργω εξύβριση και σωματικές βλάβες. Οι εκατόμβες των μαχαιρωμένων αλλοδαπών υπάρχουν στην ευφάνταστη και βλακώδη προπαγάνδα της «προοδευτικιάς» δημοσιογραφίας και στις παρεμβάσεις της Κλάραμπελ και λοιπών φωταδιστών κοινοβουλευτικών του ΣΥΡΙΖΑ / ΕΚΜ / «Βίλα Αμαλία».

Μερικοί θάνατοι γίνονται καταλύτες εξελίξεων. Η δολοφονία του Λαμπράκη στάθηκε ο καταλύτης που γκρέμισε την καραμανλική οχταετία. Η αυτοπυρπόληση του πλανόδιου εμπόρου Μοχάμεντ Μπουαζιζί ήταν η θρυαλλίδα που ξεκίνησε την επανάσταση στην Τυνησία και την αραβική άνοιξη το 2011 -ανεξάρτητα από την εξέλιξη που είχε στη συνέχεια. Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα κέντρισε επιτέλους την ελληνική δικαιοσύνη να στείλει τους ναζί στη μπουζού, μια και οι προηγούμενες δολοφονικές επιθέσεις σε μετανάστες ή σε κομμουνιστές θεωρούνταν, φαίνεται, ανεκτές, όπως είδαμε και από το απόφθεγμα του (δικηγόρου) Φαήλου Κρανιδιώτη.

Βέβαια, η δίκη της Χρυσής Αυγής έχει αρχίσει με τους χειρότερους οιωνούς, με κάκιστη διαδικασία και σε ακατάλληλη αίθουσα, και υπάρχει φόβος οι χρυσαβγίτες να πέσουν στα μαλακά -κάτι που, άλλωστε, είχε γίνει και με τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας του Λαμπράκη. Πάντως, είναι οφθαλμοφανές ότι αυτά τα δύο χρόνια η ναζιστική συμμορία έχει λουφάξει, κρατάει όσο πιο χαμηλό προφίλ γίνεται, και μάλιστα δεν έχει σχεδόν καθόλου εκδηλωθεί για το προσφυγικό πρόβλημα το οποίο προσφέρεται για καπηλεία (να πούμε όμως ότι οι νεοδημοκράτες την αναπληρώνουν σε αυτό και με το παραπάνω).

Από την άλλη, υπάρχει και η καπηλεία του θέματος από διάφορες πολιτικές δυνάμεις -διότι, τι άλλο από άθλια καπηλεία είναι η χτεσινή ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, το οποίο καλεί, για καταδίκη στη συμμορία των δολοφόνων, να ψηφιστεί το ΠΑΣΟΚ ώστε να έρθει εκείνο τρίτο αντί για τη Χρυσή Αυγή;

Ωστόσο, δεν παύει να είναι αρκετά πιθανό να αναδειχτεί τρίτη η συμμορία, παρόλο που τα φτερά της είναι ψαλιδισμένα, οπότε δεν είναι άτοπο το να ψηφίσει κάποιος αναποφάσιστος και με αυτό το κριτήριο. Εγώ βέβαια, που δεν είμαι αναποφάσιστος, θα υποστηρίξω ένα κόμμα που δεν διεκδικεί την τρίτη θέση, ένα κόμμα που πάντοτε στάθηκε αδιάλλακτος πολέμιος του ναζιστικού μορφώματος -και σας καλώ να το υποστηρίξετε κι εσείς, ώστε να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση με την πρώτη εντολή. Αλλά ανάμεσα στους διεκδικητές της τρίτης θέσης, υπάρχει ένα κόμμα που έχει μεγαλύτερες από το ΠΑΣΟΚ πιθανότητες να την κατακτήσει, και που έχει πάντοτε σταθεί πρωτοπόρο στον αντιφασιστικό αγώνα, ήταν μάλιστα το κόμμα εκείνο που πρώτο ζήτησε να ελεγχθεί η δράση της Χρυσής Αυγής από τη δικαιοσύνη, με ερώτηση του Ορέστη Κολοζώφ το μακρινό 1995 -εννοώ βέβαια το ΚΚΕ.

Και κλείνοντας, για να τιμήσουμε τη μνήμη του Παύλου Φύσσα, να θυμίσω ότι γίνεται σήμερα το απόγευμα στις 6 αντιφασιστική συγκέντρωση – πορεία στο μνημείο του στο Κερατσίνι, Π. Τσαλδάρη 60, ενώ το βράδυ θα γίνει στην Καισαριανή μουσικό φεστιβάλ στη μνήμη του.

Και λίγο υλικό (ευχαριστώ την Cronopiusa):

Μια εμφάνιση του Π. Φύσσα σε τηλεοπτική εκπομπή.

Σκίτσα για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Το πόρισμα για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Φίλοι του Φύσσα μιλούν γι’ αυτόν σε εκδήλωση στην ΕΣΗΕΑ -και εδώ, και εδώ.

Ένα αποχαιρετιστήριο τραγούδι για τον Π. Φύσσα

Ο Killah P (Παύλος Φύσσας) τραγουδάει πειραγμένο το Για το καλό μου.

Killah P – Δεν αγανακτώ.

Κι ένα ολόφρεσκο τραγούδι, το Μίσος, με τον Βέβηλο, που ίσως δεν είναι άσχετο με το θέμα.