Περιορισμένα μεζεδάκια

Περιορισμένα τα μεζεδάκια μας, όχι επειδή είναι λίγα (αν και δεν είναι και πάρα πολλά), αλλά επειδή σε ολοένα και περισσότερες περιοχές της χώρας επιβάλλονται μέτρα περιορισμού. Τα νούμερα της πανδημίας δεν πάνε και πολύ καλά, πράγματι -κι αν μέχρι πριν από ένα δίμηνο, για κάποιο λόγο (κυβερνητικά μέτρα, υπεύθυνη στάση των πολιτικών δυνάμεων, πειθαρχία των πολιτών, ο δραστήριος και φρόνιμος Θεός της Ελλάδος) η χώρα μας είχε δεχτεί ξώφαλτσα την επίθεση της κορόνας, τώρα ο ορίζοντας αρχίζει να συννεφιάζει.

Όμως αυτά τα θεματα τα συζητάμε τις καθημερινές. Σημερα έχουμε ανάλαφρη πολυσυλλεκτικότητα, όχι σοβαρή μονοθεματικότητα.

Θα μπορούσα στο σημερινό άρθρο να δώσω έναν τίτλο σχετικόν με το άνοιγμα των σχολείων και τους μασκοφοβικούς γονείς, που δεν ήταν ίσως τόσο πολλοί οσο φοβόμουν.

Την εικόνα αριστερά πρέπει να τη βάλαμε σε κάποια σχόλια, αξίζει όμως να ξαναμπεί, πιστεύω.

Φιμουτρο, βέβαια, αφού μπαίνει στο μούτρο.

Παρεμπιπτόντως, στο ερώτημα του πώς να αποκαλέσουμε τους αντίπαλους της μάσκας, ο επίσημος όρος, που τον ακούω στις ειδήσεις είναι «αρνητής της μάσκας». Εγώ είχα πει «μασκόφοβος» αλλά δέχτηκα την τροπολογία ενός φίλου και τώρα, όπως είδατε, γράφω «μασκοφοβικός». Εδώ προτείνατε το «μασκοκλάστης» αλλά δεν ξέρω αν το εννοούσατε στα σοβαρά. Κάποιος άλλος στο Τουίτερ πρότεινε το «αντιμασκοφόρος», που είναι απλό αλλά ίσως όχι ακριβές -εναντίον της μάσκας είναι οι άνθρωποι αυτοί, όχι εναντίον των μασκοφόρων.

* Και συνεχίζω με ένα θηλυκό επαγγελματικό. Η καλή μυτιληνιά ειδησεογραφική ιστοσελίδα «Στο νησί» έχει άρθρο με τίτλο «Στο νησί 70 αστυνομικίνες από τη ΓΑΔΑ». Επιδοκιμάζω.

Ωστόσο, μέσα στο άρθρο, διαβάζουμε: «Σύμφωνα με πληροφορίες, η αποστολή των 70 γυναικών αστυνομικών αποφασίστηκε από την ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και της ΕΛ.ΑΣ.».

Ο φίλος που το στέλνει λέει: Μάλλον τις έστειλαν για να ειναι διπλα στους συζυγους τους την ωρα του καθηκοντος.

Εντάξει, αστειεύεται, αλλά ομολογώ πως κι εγώ όταν ακούω τέτοιες διατυπώσεις, οπως το «γυναικών αστυνομικών», στη γενική, σκέφτομαι προς στιγμή «συζύγων αστυνομικών».

Από την αλλη, το «αστυνομικινών» είναι ομολογουμένως δύσκαμπτο.

* Σχολιάστηκε αρκετά στα σόσιαλ αυτή η εμφανώς στημένη πόζα της υπουργού Παιδείας κ. Κεραμέως από μια σχολική αίθουσα.

Τα πιόνια είναι λάθος, αφού το κάτω δεξιά τετραγωνάκι πρέπει να είναι λευκό και είναι μαύρο.

Στο Τουίτερ κάποιοι έκαναν τον έξυπνο: τα πιόνια σωστά είναι βαλμένα, αλλά η σκακιέρα είναι λάθος!

* Ένα γουστόζικο λάθος από το Χάφιποστ. Σε άρθρο για το φτωχοκάλυβο της οικογένειας Κένεντι, που πουλήθηκε πρόσφατα, διαβάζουμε:

Γνωστό ως Winter White House, το οίκημα της οικογένειας Κένεντι αγοράστηκε από τον πατέρα του Τζον Φ. Κένεντι, Τζόζεφ, το 1941, σύμφωνα με τους βιογράφους του. Ο Τζον Φ. Κένεντι λέγεται ότι εκεί έγραψε το βραβευμένο βιβλίο του Pulitzer, Profiles in Courage, ενώ εκεί επίσης ανάρρωσε από χειρουργική επέμβαση στην πλάτη το 1956.

Ώστε ο Κένεντι έγραψε το βιβλίο για λογαριασμό του Πούλιτζερ; λέει ο φίλος που μου στέλνει το άρθρο. Και μετά που ο Πούλιτζερ πήρε το βραβείο, του εδωσε άραγε μερίδιο από τα λεφτά του βραβείου;

Φυσικά δεν είναι έτσι. Το βιβλίο του Κένεντι βραβεύτηκε με το βραβείο Πούλιτζερ -και ο συντάκτης του άρθρου με το βραβείο Τσαπατσούλιτζερ!

(Το αστείο είναι ότι ο Κένεντι όντως συνεργάστηκε στη συγγραφή του βιβλίου με κάποιον συγγραφέα που πληρώθηκε γι’ αυτό).

* Και μια ωραία ακυρολεξία από το in.gr.

Το όλο άρθρο, όπως βλέπετε από τα σκόρπια μικρολαθάκια, είναι τσαπατσούλικα γραμμένο -αλλά τα άλλα είναι πταίσματα, ενώ το «Η ιστορία της στρατιωτικής θητείας στην Ελλάδα είναι ανυπόστατο κομμάτι της οργάνωσης και της ιστορίας του Στρατού» είναι σοβαρότερο -και πιο αστείο, βέβαια.

Όπως απάντησα στον φίλο που μου το έστειλε, οι φήμες ότι το άρθρο γράφτηκε στο γόνατο δεν είναι… αναπόσπαστες!

* Σε σελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού ο τίτλος:

Χορευτικά σόλι από το μπαλέτο της ΕΛΣ στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Τα σόλι και τα φλάουτι, που τα συνήθιζαν μερικοί παραγωγοί του παλιού Τρίτου προγράμματος με εκνευρίζουν φοβερά.

Αυτό είναι πληθυντικός. Ιταλότροπος πληθυντικός διότι πρέπει να δείξουμε στους πλεμπαίους ότι ξέρουμε ιταλικά. Κι ας έχει προσαρμοστεί η λέξη στο ελληνικό τυπικό εδώ και πολλές δεκαετίες, κι ας λέει ο Γιοκαρίνης για «τα σόλα που γι’ αυτα με αποφεύγαν».

Ευτυχώς που κανείς ακόμα δεν ζήτησε «ένα πιροζόκ» από τον φούρνο -διότι έτσι είναι ο ενικός του «πιροσκί», αν δεν ξέρατε.

* Μου γράφει φίλος που παρατηρεί τα γλωσσικά φαινόμενα:

Μια από τις λέξεις που βλέπω να είναι της μόδας την τελευταία πενταετία τουλάχιστον, και αξιοποιείται σαν μπαλαντέρ για να πεις: σημαντικό, σπουδαίο, τιτανοτεράστιο, γαμάτο, ιστορικό κλπ (και γι’ αυτό την αποφεύγω) είναι το «εμβληματικό».

Στη συνέντευξή του στη Θεσσαλονίκη, ο Μητσοτάκης την χρησιμοποίησε δέκα (10) φορές.

Και φυσικά, επειδή όταν οι λέξεις τρίβονται πολύ, μετά θέλουν και φόδρα ενίσχυσης, είπε και «ένα πάρα πολύ εμβληματικό νομοσχέδιο».

Την κατακλείδα προσέξτε την, είναι πολύ εύστοχη. Τρίβονται οι λέξεις.

* Εισαγγελικό μαργαριτάρι

Έκοψα τη φωτογραφία να μη φαίνεται το όνομα, αλλά δεν θα έπρεπε η εισαγγελέας να προσέξει λίγο το έγγραφο που υπογράφει;

Λάθη απροσεξίας είναι βέβαια, απλή παραδρομή, αλλά από τους δικαστικούς νομίζω πως δικαιούμαστε να έχουμε αυξημένες απαιτήσεις.

* Μεταφραστικά διάφορα σε άρθρο για τις αλλαγές στα Όσκαρ.

Σταχυολογώ.

«ταινίες που αναζητούν υποψηφιότητα για Καλύτερη Εικόνα»

Προφανώς το αγγλικό πρωτότυπο θα έλεγε Best Picture, καλύτερη ταινία φυσικά.

«Τουλάχιστον έξι άλλα μέλη του πληρώματος πρέπει να προέρχονται από μια υπο-εκπροσωπούμενη φυλετική ή εθνική ομάδα». Και πιο κάτω:

«Τουλάχιστον το 30% του πληρώματος της ταινίας πρέπει να προέρχεται από τις τέσσερις υπο-εκπροσωπούμενες ομάδες, οι οποίες αναφέρθηκαν προηγουμένως»

Πλήρωμα έχουν τα πλοία και τα αεροπλάνα. Οι ταινίες έχουν συνεργείο.

Και εκεί που λέει: «Τουλάχιστον δύο επικεφαλής τμημάτων — όπως σκηνοθέτης, κινηματογράφος ή συνθέτης». Προφανώς Cinematographer, δηλαδή διευθυντής φωτογραφίας.

Αυτά ειναι τα κριτήρια «συμπεριληπτικότητας», που αποδίδει το inclusion.

Δύσκολος όρος το inclusive, συχνά όταν τον έχω σε κείμενα προσπαθώ να το αποδίδω με τρίπλα («χωρίς αποκλεισμούς») αλλά η απόδοση που έχει δοθεί για το inclusive είναι πράγματι «συμπεριληπτικός»

* Φίλος του ιστολογίου διάβασε το μυθιστόρημα «Ο δικαστής» του Θανάση Διαμαντόπουλου. Και εκεί, στη σελ. 436, διάβασε για ένα κείμενο γραμμένο, λέει, στο πολυτονικό «με περισπωμένες, ψιλές, δασείες, μόνο οι αμβλείες έλειπαν».

Οι βαρείες, βέβαια.

Το λαθάκι ευεξήγητο -από τις οξείες που μπορεί να είναι τονικό σημάδι, μπορεί να είναι και γωνίες, αντί να πάει στις «βαρείες» πήγε στις «αμβλείες».

Αλλά, λέει ο φίλος, τόσοι και τόσοι που διάβασαν το χειρόγραφο (όπως, υποθέτω, θα λέει ο συγγραφέας στον πρόλογο) ούτε ένας δεν το έπιασε το λάθος;

* Κι ένας τρόμος διπλής άρνησης.

O υπουργός κ. Κουμουτσάκος πήγε και κοινώνησε, χωρίς να φοράει μάσκα αλλά παρουσία φωτογράφου. Όταν ακούστηκε η κατακραυγή, δικαιολογήθηκε όπως βλέπετε.

Καταρχάς, μέρα που είναι, προσέχουμε το «δεν ενθαρρύνω οποιονδήποτε σε αυτή τη στάση». Εγώ θα έβαζα «δεν ενθαρρύνω κανέναν σε αυτή τη στάση».

Από την άλλη, δεν ξέρω αν υπάρχει όντως αμφισημία (όπως σίγουρα υπάρχει με το «το κάπνισμα δεν επιτρέπεται σε όλες τις πτήσεις της Ετζίαν»). Ακούω τις απόψεις σας.

* Ως τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, βραδάκι Παρασκευής, η Αττική περιμένει τον Ιανό, αλλά ο Ιανός δεν έχει φανεί. Είχα σκεφτεί να αλλάξω τον τίτλο του άρθρου και να βάλω κάπως μέσα τον Ιανό, αλλά επειδή μπορεί τελικά να μην έρθει καθόλου δεν το έκανα -βέβαια στα Εφτάνησα και στη Δυτική Πελοπόννησο έκανε την παρουσία του αισθητή ο διπρόσωπος.

Είδα ένα πολύ ωραίο λογοπαίγνιο στο Τουίτερ, που ίσως αναφέρθηκε σε κάποιο σχόλιο αλλά αντέχει επανάληψη.

Και με αυτό θα κλείσω. Προσέξτε την τυφώνισσα (αφού σου τηλεφώνησα…):

– Ιανός;
– Ναι
– Έχετε να μου προτείνετε κάτι από Παπαδιαμάντη;
– Τυφώνισσα

— Gio_ne° (@GioDrGak) September 18, 2020