Ανοίγουν τα λύκεια
Posted by sarant στο 12 Απριλίου, 2021
Η είδηση της ημέρας είναι ασφαλώς ότι από σήμερα επαναλειτουργούν με διά ζώσης διδασκαλία τα λύκεια -η πρώτη βαθμίδα της γενικής εκπαίδευσης για την οποία χαλαρώνουν οι περιορισμοί ύστερα από μήνες με διδασκαλία εξ αποστάσεως.
Το ιστολόγιο ενδιαφέρεται ζωηρά για την εκπαίδευση γενικά και επιπλέον έχει τη χαρά να περιλαμβάνει στους σχολιαστές του και αρκετούς εκπαιδευτικούς (μεταξύ άλλων και σε λύκεια) οπότε ειναι λογικό να αφιερώσουμε στην εξέλιξη αυτή το σημερινό άρθρο. Επαναλειτουργούν επίσης από σήμερα τα πρακτορεία Προπό, αλλά στον τομέα δεν έχουμε ειδίκευση. Ο τίτλος βέβαια έχει μιαν αμφισημία που οφείλεται στο ότι το ρήμα «ανοίγω» είναι εργαστικό δηλ. χρησιμοποιείται και ως μεταβατικό και ως αμετάβατο χωρίς να αλλάξει φωνή. Ανοίγουν τα λύκεια -ή καποιοι ανοίγουν τα λύκεια;
Τα λύκεια θα επαναλειτουργήσουν με όπλο τα αυτοτέστ, αφού κάθε μαθητής θα πρεπει να έχει προμηθευτεί και να έχει κάνει αυτοτέστ (χτες το βράδυ ή σήμερα το πρωί) πριν πάει στο σχολείο του. Τις λεπτομέρειες της διαδικασίας μπορείτε να τις δείτε εδώ.
Και βέβαια, όσο έμεναν κλειστά τα λύκεια, η ταξική ανισότητα διογκωνόταν αφού τα ιδιωτικά σχολεία είχαν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, για να μην πούμε για τα φροντιστήρια ή τα ιδιαίτερα μαθήματα.
Αλλά εμείς εδώ λεξιλογούμε -οπότε, παρόλο που τα σχόλιά σας μπορούν (και το περιμένω) να αναφερθούν στα προβλήματα ή στις επιφυλάξεις ή στην ορθότητα της απόφασης για επαναλειτουργία των λυκείων, εγώ στο υπόλοιπο άρθρο θα εστιαστώ στη λέξη «λύκειο».
Στην αρχή της λέξης βρίσκεται το Λύκειο της αρχαίας Αθήνας, όπως ονομαζόταν ένας κήπος με σκεπασμένους περιπάτους στην αρχαία Αθήνα, καθώς και ένα γυμναστήριο της αρχαίας πόλης. Ο κήπος αυτός, στον οποίο δίδασκε ο Αριστοτέλης, πήρε το όνομά του από τον γειτονικό ναό του Λυκείου Απόλλωνα. Από τους περιπάτους πήρε το όνομά της η σχολή του Αριστοτέλη: ονομάστηκε περιπατητική, και περιπατητικοί οι φιλόσοφοι που ακολουθούσαν τις διδαχές του.
Γιατί λύκειος ο Απόλλων; Η προφανής εξήγηση, ότι προέρχεται από τον λύκο, δεν αποκλείεται. Στο ετυμολογικό λεξικό του Μπαμπινιώτη αναφέρεται ότι ο Απόλλωνας ονομαζόταν λυκοκτόνος ως προστάτης από τους λύκους. Ωστόσο, μπορεί επίσης να προέρχεται από το αμάρτυρο *λύκη (η χαραυγή, πρβλ. λυκαυγές) ενώ κάποιοι το συνδέουν με τη Λυκία θυμίζοντας ότι ο Απόλλων ονομαζόταν επίσης Λύκιος και Λυκηγενής. Στο etymonline θεωρείται βέβαιη η σύνδεση του Απόλλωνα με τους λύκους -με αναφορά στον Frazer και στα σχόλιά του στον Παυσανία.
Όπως και να έχει η ετυμολογία, αν θυμηθούμε ότι τα αρχαία γυμναστήρια τα έλεγαν γυμνάσια μπορούμε να πούμε ότι το αρχαίο Λύκειο ήταν γυμνάσιο χωρίς να μας κατηγορήσουν ότι παραδοξολογούμε.
Το Λύκειο του Αριστοτέλη έχει αποκαλυφθεί και αυτό έγινε μπροστά στα μάτια μας, κατά κάποιο τρόπο. Ακριβέστερα, το 1996, κατά τη διάρκεια των σωστικών ανασκαφών της Γ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων σε οικόπεδο εμβαδού 11 στρεμμάτων, που είχε παραχωρηθεί από το ελληνικό Δημόσιο στο Ίδρυμα Γουλανδρή για την ανέγερση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, αποκαλύφθηκε η παλαίστρα του Λυκείου -κι έτσι το μουσείο δεν χτίστηκε σε αυτό τον χώρο, αλλά η Αθήνα απέκτησε έναν πολύ όμορφο αρχαιολογικό χώρο.
Τα σχολεία μας όμως τα είχαμε πει λύκεια από νωρίτερα. Όμως δεν μεταφέραμε την αρχαία λέξη Λύκειον στα νέα ελληνικά -χρειάστηκε η μεσολάβηση άλλων γλωσσών. Οπότε, ας δούμε την ιστορία της λέξης.
Το ελληνικό Λύκειον πέρασε στα λατινικά ως lyceum και από εκεί στα γαλλικά όπου τον 18ο αιώνα η λέξη lycée χρησιμοποιήθηκε αρχικά για ενα μέρος όπου μαζεύονται άνθρωποι των γραμμάτων και στη συνέχεια για χώρους αφιερωμένους στη διδασκαλία. Το 1802 με το διάταγμα της 11ης Φλορεάλ (ίσχυε το ρεπουμπλικανικό ημερολόγιο της Επανάστασης) θεσπίστηκαν κρατικά σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για αγόρια, συνήθως με οικοτροφείο, που πήραν το όνομα lycée και στη συνέχεια η λέξη χρησιμοποιήθηκε για διάφορα είδη εκπαιδευτικών ιδρυμάτων / βαθμίδων της δευτεροβάθμιας. Η λέξη πέρασε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες, πάντα σε συνάρτηση με τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Και στα τουρκικά υπάρχει lise (από το γαλλ. lycée βεβαια).
Από τα γαλλικά πέρασε η λέξη και στα ελληνικά. Αλλά πότε θεσπίστηκε πρώτη φορά εκπαιδευτική βαθμίδα με το όνομα «Λύκειο» στην Ελλάδα; Χωρίς να είμαι βέβαιος, νομίζω πως η πρωτιά ανήκει στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964, τη λεγόμενη «του Παπανούτσου». Πράγματι, με το Ν.Δ. 4379/1964 θεσπίζεται υποχρεωτική εκπαίδευση 9 ετών, η δε δευτεροβάθμια εξέταση χωρίζεται σε δύο βαθμίδες, το Γυμνάσιο και το Λύκειο, με τριετή φοίτηση για το καθένα και με εισαγωγικές εξετάσεις για το Λύκειο. (Σε προηγούμενες νομοθετικές διατάξεις πχ του 1961 υπάρχει αναφορά σε Γυμνάσιο Α’ βαθμίδας και Β’ βαθμίδας). Αξιοσημείωτο ότι η Φιλοσοφική του ΕΚΠΑ είχε διαφωνήσει με τον χωρισμό αυτό θεωρώντας ότι το τριτάξιο Γυμνάσιο θα είναι «Ανώτερο Δημοτικό» αφού δεν θα διδάσκονταν τα αρχαία από το πρωτότυπο ούτε τα λατινικά. (Περισσότερα για τη μεταρρύθμιση του 1964 υπάρχουν στον 2ο τόμο της Μεταρρύθμισης που δεν έγινε… του Αλέξη Δημαρά, κάποια από τα οποία τα βρίσκετε και ονλάιν εδώ).
Με την κατάργηση της μεταρρύθμισης Παπανούτσου από τις επόμενες κυβερνήσεις των αποστατών και της δικτατορίας εγκαταλείφθηκε η ιδέα του Λυκείου ως χωριστής βαθμίδας, που όμως επαναφέρθηκε αν δεν σφάλλω, με τη μεταρρύθμιση του 1976. Έτσι, εγώ, που τελείωσα τη δευτεροβάθμια το 1977 πήρα απολυτήριο από εξατάξιο γυμνάσιο αλλά δυο χρόνια μετά άρχισαν να βγαίνουν απόφοιτοι Λυκείου.
Ετσι, εγώ είχα γυμνασιάρχη αλλά οι κόρες μου, ας πούμε, είχαν λυκειάρχη. Αν είχαν λυκειάρχισσα, μπορεί να την αποκαλούσαν και «λύκαινα», όπως ξέρω πως είναι το ασεβές παρατσουκλι.
Επίσης, είχα αποφοιτήσει πια όταν ο Σαββόπουλος έβγαλε το 1983 το «Τον χειμώνα ετούτο» όπου και ο στίχος, που έκανε τότε αίσθηση, «Κόμμα και ρετσίνα κι άσματα επινίκεια / Είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα λύκεια». Οποτε δεν ξέρω πώς έγινε δεκτός στα λύκεια της εποχής ο στίχος. Πάντως, στην κριτική στα αριστερά κόμματα τοκίζοντας κανείς ποτέ δεν χάνει.
Τέλος, επειδή έχω πια απομακρυνθεί πολύ από την εποχή όπου είχα παιδιά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν θα σχολιάσω για την ουσια του μέτρου. Έχει γραφτεί ότι πολλοί μαθητές της Γ’ Λυκείου, καθώς πλησιάζουν οι εξετάσεις, θα προτιμήσουν να μην πάνε στα σχολεία για να μη ρισκάρουν ενδεχόμενη ασθένεια. Αλλά θα περιμένω τα σχόλιά σας.
rizes said
ΕΓΩ ΚΙ ΕΣΥ
dimosioshoros said
Να πούμε πως ακόμα η λέξη «τελείωσε το γυμνάσιο» είναι υπαρκτή αναφορά για ανθρώπους που είχαν τελειώσει το εξαετές γυμνάσιο και μερικές φορές χρειάζεται ιδιαίτερη επισήμανση ώστε νεότεροι να αντιληφθούν ότι «έβγαλε γυμνάσιο λύκειο».
Για λόγους κανονικοποίησης είχε προταθεί στον Ευ. Παπανούτσο να εισαχθεί ως βαθμίδα και χαρακτηρισμός «προγυμνάσιο» (για το τριετές γυμνάσιο) και «γυμνάσιο» για την τερματική (νυν λυκειακή) βαθμίδα. Δεν έγινε όμως δεκτό.
Συζητιόταν ότι ο Παπανούτσος ίσως επιθυμούσε να υπάρχει μεν «γυμνάσιο» από το γερμανoβαυαρικής προϊστορίας Gymnasium αλλά και επαναπατρισμένο «λύκειο» σε αντιστοιχία με το γαλλικό Lycée.
dimosioshoros said
η λέξη «τελείωσε το γυμνάσιο»… = η έκφραση «τελείωσε το γυμνάσιο»…
dryhammer said
Έτοιμο από χτες και με το σχόλιό του (λέμε τώρα) κιόλας.
Το μακρινό 1976 έδωσα εισαγωγικές (οι τελευταίες) για το γυμνάσιο και μόλις που είχε γίνει ο χωρισμός σε γυμνάσια και λύκεια, που από το 1979 έγιναν και μεικτά.
Καλημέρα, καλή βδομάδα!
Και τα προποτζήδικα λοιπόν, όπου παίζονται τα πάντα εκτός από ΠροΠο [που το κάνανε υπουργείο]
Παναγιώτης Κ. said
Για το ανώτερο 15% και το κατώτερο 15% στο Λύκειο (τα ποσοστά αναφέρονται στις μαθητικές επιδόσεις) δεν έχει ανάγκη…το σχολείο.
Για το υπόλοιπο 70% είναι απαραίτητη η λειτουργία του. Η τηλεκπαίδευση πάνω από δύο μήνες, καταντά βαρετή-αντιπαραγωγική.
Αυτά σύμφωνα με μαρτυρίες φίλων εκπαιδευτικών εν ενεργεία.
Κτγμ, όταν η εκπαίδευση επανέλθει στην κανονικότητα, θα υπάρχουν περισσότερες επιλογές στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η χρήση του υπολογιστή έχει γίνει κοινός τόπος.
Πάντως αυτό που βιώσαμε και βιώνουμε με την επιδημία, είναι ένα μεγάλο πείραμα που προέκυψε παρά τη θέλησή μας.
dimosioshoros said
>>Έτσι, εγώ, που τελείωσα τη δευτεροβάθμια το 1977 πήρα απολυτήριο από εξατάξιο γυμνάσιο αλλά δυο χρόνια μετά άρχισαν να βγαίνουν απόφοιτοι Λυκείου.
Αμφισβητώ ότι τα λύκεια του 1977 διέθεταν και εξέδιδαν με παραποίηση / αντιποίηση τίτλους «γυμνασίου» ενώ ως δημόσιες υπηρεσίες ήταν «λύκεια» και είχαν οργανικά καθηγητές λυκείου. Μήπως ήταν ιδιαίτερο καθεστώς της Ιωνιδείου;
Γιάννης Κουβάτσος said
Εγώ θυμάμαι το 1977, που έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις για να μπω στο λύκειο. Ήμασταν οι πρώτοι που δώσαμε, σε μια σειρά από ατέλειωτες γραπτές εξετάσεις που ξεκινούσαν από την Ε’ δημοτικού…Κόλλες αναφοράς που αν τις βάλεις στη σειρά, φτιάχνεις μια πρωτότυπη ταπετσαρία στην Ε.0. Αθηνών-Λαμίας.☺
Παναγιώτης K. said
Lycee’. Εμβληματικό κτίριο μα κυρίως σημείο αναφοράς σε πολλαπλά επίπεδα, σχεδόν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Έτσι το προσέλαβα εγώ που έχω μόνο σαράντα χρόνια κάτοικος αυτής της πόλης.
Alexis said
Καλημέρα.
Να πούμε ότι στην Ελλάδα η λέξη «Λύκειο» πριν χρησιμοποιηθεί για ονομασία εκπαιδευτικού ιδρύματος είχε χρησιμοποιηθεί ως ονομασία σωματείου στο περίφημο «Λύκειο των Ελληνίδων» (έτος ιδρύσεως 1911)
Nestanaios said
Από την εποχή του Ομήρου μέχρι και τώρα δεν έχει κανένας ετυμολογήσει τη συλλαβή «λυκ» η οποία είναι κοινή πολλών ονομάτων με διαφορετικές συνεκδοχικές σημασίες.
Για τον λύκο έχει ειπωθεί ότι ονομάστηκε λύκος επειδή μετά από μία επικείμενη επίθεσή του στους στάβλους ζώων άναβαν τα φώτα οι ιδιοκτήτες των στάβλων. Όλα αυτά είναι ανοησίες και δεν έχουν σχέση με την ετυμολογία. Όταν κάποιος δεν ξέρει, καλύτερα να πει «δεν ξέρω» από το να λέει ανοησίες.
Μαγδαληνή said
Καλημέρα!
Ξεκίνησα με γυμνάσιο και μέχρι την τετάρτη γυμνασίου όλα καλά. Τον Σεπτέμβρη του ’77 μπήκα στη β λυκείου και έτσι το ’79 πήρα απολυτήριο λυκείου, χωρίς να έχω απολυτήριο γυμνασίου. Όμως μεταξύ μας τις τάξεις τις λέγαμε με τα νούμερα του γυμνασίου (πέμπτη, έκτη).
Alexis said
#6: Αν ο νόμος του 1976 προέβλεπε μεταβατικές διατάξεις πιθανόν το 1977 να ήταν η τελευταία χρονιά που εκδόθηκαν απολυτήρια εξαταξίου Γυμνασίου.
Κουνελόγατος said
«Επαναλειτουργούν επίσης από σήμερα τα πρακτορεία Προπό, αλλά στον τομέα δεν έχουμε ειδίκευση».
Διαφωνώ. Εγώ νομίζω πως τουλάχιστον ένας σχολιαστής ενδιαφέρεται πάρα πολύ.
Παναγιώτης Κ. said
Γιατί μια κακή διατύπωση συνήθως την αντιλαμβανόμαστε αφού αναρτήσουμε το σχόλιο; 🙂
dryhammer said
14. Επειδή
α. είναι γραμμένη με άλλη γραμματοσειρά από κείνη που τη γράψαμε (και ενίοτε διαβάσαμε πριν τη στείλομε) [έστω με άλλο μέγεθος]
και
β. τη διαβάζομε πιο προσεχτικά για να καμαρώσομε τα καζάντια μας.
gpointofview said
Καλημέρα
Σχετικά με τια αλλαγές στα γυμνάσια και λύκεια (πριν φύγω η Α Λυκείου είχε γίνει Α ΕΠΑΛ, εκτοτε αγνοώ την τύχη της) καλύπτει πλήρως τα πάντα η παροιμία » άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε το βρακί του αλλιώς»
Επί Τρίτση η πρώην πεθερά -γυμνασιάρχισσα τότες- μου είχε κληθεί να συμπληρώσει την επιτροπή θεολόγων που θα σχεδίαζαν το βιβλίο Θρησκευτικών της τελευταίας τάξης του Λυκείου. Επειδή δεν παρακολουθούσα τις οβιδιακές μεταμορφώσεις της με συνέπεια εκείνο το φεγγάρι ήταν η με το ΚΚΕ (πιθανότερο) ή με τους οικολόγους και σε γενικές γραμμές ήθελε ριζική αναμόρφωση της διδακτέας ύλης αλλά η πλειοψηφία διαφωνούσε. Τους έστειλε λοιπόν επιστολή όπου ανέφερε επί λέξει (αυτόπτης μάρτυς) » είπαμε να αλλάξουμε το βιβλίο και σεις το κάνατε άλλαξε ο Μανολιός κι έβαλε το βρακί του αλλιώς» και δεν πήγε στην προγραμματισμένη συνεδρίαση της τάδε μέρας. Την επόμενη μέρα της συνεδρίασης τηλεφώνησαν από το υπουργείο να ρωτήσουν γιατί δεν πήγε και να της θυμίσουν να πάει στην επόμενη…
Ημουνα φρέσκος τότε και δεν είχα συνειδητοποιήσει πως όλες οι «αλλαγές» στην εκπαίδευση έτσι γίνονταν, με τα ίδια μέτρα για κουστούμι, οι ταριχευμένοι νεκροί ούτε ψηλώνουν ούτε παχαίνουν, ούτε μαζεύουν…
Μel said
είναι γεγονός ότι τα παιδιά από ένα σημείο και μετά δεν πάνε στο σχολείο για να αφοσιωθούν αποκλειστικά στην προετοιμασία για τις εξετάσεις και μ’αυτή την έννοια είναι κυριολεκτικά χάσιμο χρόνου το σχολείο και τελείως αβάσιμοι οι ισχυρισμοί του σημερινού Υπουργείου ότι τάχα θα κοπούν από απουσίες ή ότι δε θα έχουμε ισότητα στη μόρφωση και κινδυνεύουν να χάσουν τις εξετάσεις (να κοπούν δηλαδή). Τώρα κινδυνεύουν; Τόσα μαθήματα που έχασαν δεν πείραξαν και πείραξαν 2 μήνες; Και μια χαρά μπορούσε να δουλέψει η τηλεκπαίδευση και το Κράτος να ήταν γενναιόδωρο. Ανέκδοτο το ότι η νδ νοιάζεται για τις ανισότητες. Ναι, στο να τις διατηρεί ίσως…
Κουνελόγατος said
Έδωσα εξετάσεις από την Ε΄ Δημοτικού. Γλίτωσα μόνον τις εισαγωγικές στο Γυμνάσιο (καταργήθηκαν εκείνη τη χρονιά -1977- νομίζω) και στο τσακ τις διπλές Πανελλήνιες (καταργήθηκαν το 1981 ή 1982).
dimosioshoros said
12 Alexis
Πιθανό αλλά περίεργο. 🙂
dimosioshoros said
@ 12 Παναγιώτης Κ.
🙂
sarant said
Καλημερα, ευχαριστώ πολύ για τα πρώτα σχόλια!
Το σχόλιο 17 είχε γίνει χτες, στην κατά λάθος δημοσίευση του άρθρου. Το μετέφερα εδώ.
6-12 Προφανώς αυτό θα έγινε.
dimosioshoros said
Μην ξεχνάμε πως «λύκεια» λέγαμε και τα ιδιωτικά γυμνάσια, «ιδιωτικό λύκειο».
spyridos said
» Οποτε δεν ξέρω πώς έγινε δεκτός στα λύκεια της εποχής ο στίχος.»
Ήμουν δεκάξι στην πρώτη λυκείου όταν βγήκαν τα τραπεζάκια έξω. Το πρωτοτραγούδησε σε μια συναυλία στη Θεσσαλονίκη.
Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα το άκουσαν. Η μεγάλη πλειοψηφία αγνοούσε πλήρως το Σαβόππουλο.
Η τον ήξεραν και τους ήταν αδιάφορος.
Θυμάμαι σίγουρα ότι ο πατέρας μου το υποδέχτηκε με στραβωμένο στόμα.
LandS said
Ταραγμένη περίοδος για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση οι δεκαετίες 60 και 70. Νομίζαμε ότι τότε ήταν τα χειρότερα
Παναγιώτης Κ. said
@15. Είναι έτσι και ειδικά το δεύτερο. 🙂
π2 said
Θα ήταν χρήσιμη μια έρευνα για τον αριθμό των παιδιών που δεν πηγαίνουν φροντιστήριο αλλά φιλοδοξούν να δώσουν πανελλήνιες. Το ποσοστό αυτό είναι, υποψιάζομαι, μικρό αλλά υπαρκτό. Κι επειδή κατά τεκμήριο πρόκειται για παιδιά μη προνομιούχων, η εγγενής αδικία του εκπαιδευτικού μας συστήματος οξύνθηκε ακόμη περισσότερο αυτήν την παλαβή χρονιά.
π2 said
Όσο για το Λύκειο του Αριστοτέλη, το «πολύ όμορφος αρχαιολογικός χώρος» μου φαίνεται κάπως γενναιόδωρο, αλλά αναγνωρίζω ότι είμαι δύσκολος πελάτης.
Παναγιώτης Κ. said
Συμπτωματικώς σήμερα και πριν πάει η ώρα 09.40 σκεφτόμουν τι θα μπορούσε να σημαίνει μια…σοσιαλιστική εκπαίδευση αν βεβαίως υπάρχει κάτι τέτοιο.
Αναρωτιόμουν τι είχαν στο μυαλό τους ο Μπαλτάς, Φίλης, ο Γαβρόγλου και σήμερα η Κεραμέως.
dryhammer said
28. Σήμερα εγώ θα σου λύνω όλες τις απορίες;
spyridos said
Κάποια σχολεία σε Ολλανδία και Γερμανία έχουν τη λέξη λύκειο (Lyceum) στο όνομά τους.
Στο Βέλγιο το Λύκειο είναι βαθμίδα της υποχρεωτικής εκπαίδευσης όπως και στη Γαλλία.
Στην Ολλανδία η δευτεροβάθμια (εξατάξια) προπαρασκευαστική εκπαίδευση για τα πανεπιστήμια που την παρακολουθούν διαχρονικά 15-20% των μαθητών λεγόταν Atheneum αν ήταν θετικής κατεύθυνσης και Gymnasium αν ήταν κλασικής με Αρχαία Ελληνικά και Λατινικά.
Τώρα αυτά τα δυο ονόματα χρησιμοποιούνται κάποιες φορές ακόμα αλλά δεν είναι επίσημες ονομασίες.
Το απολυτήριο του Ελληνικού Λυκείου δεν θεωρείται αυτόματα ισάξιο του εξαταξίου Ολλανδικού Γυμνασίου (το ίδιο ισχύει και στη Γερμανία).
Θεωρείται ισόβαθμο με το πεντατάξιο HAVO που οδηγεί συνήθως σε ΤΕΙ.
Γιάννης Κουβάτσος said
Τα λύκεια είναι παλαιότερα από τη μεταρρύθμιση Παπανούτσου.
«Το 1922 ιδρύθηκαν τα “Πρακτικά Λύκεια” πάνω στο πρότυπο της Βαρβακείου σχολής, η οποία λειτουργούσε με ιδιαίτερο πρόγραμμα από το 1886.»
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://el.m.wikipedia.org/wiki/%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BF&ved=2ahUKEwiw5Krim_jvAhWtgP0HHbJ7D1sQFjADegQIGRAC&usg=AOvVaw2g3p_ywXIDwTGEf0Ti4zHT&cshid=1618213943280
Πουλ-πουλ said
27.
Παρομοίως.
Παναγιώτης Κ. said
@26. Η δική μου εμπειρία λέει ότι τα παιδιά που δεν πηγαίνουν φροντιστήριο είναι αυτά που κατά κάποιο τρόπο δεν το έχουν ανάγκη λόγω ατομικών τους προσόντων.
Αξιοποιούν τον καθηγητή στο σχολείο και μελετούν μόνα τους.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι καθηγητές στα λύκεια είναι έμπειροι. Δούλεψαν στα φροντιστήρια.
Να ένας ακόμη λόγος για να αναγνωρίσουμε τον θετικό ρόλο των φροντιστηρίων. Ανέξοδα η πολιτεία έχει έμπειρο προσωπικό στα σχολεία.
Χαρούλα said
Καλημέρα!
Νομίζω πως απολυτήριο Λυκείου οι πρώτοι που πήραν ήταν οι απόφοιτοι του 80-81. Από το 1977 που μπήκαμε με εξετάσεις(γειά δου Κουβάτσε) στο Λύκειο, λειτουργούσαν παράλληλα. Α λυκειο- Β&Γ γυμνάσιο κλπ.(άσχετο. Δασκαλε πως εμβολιάστηκες;;;; Η σειρά μας δεν κληθηκε ακόμη)
#4 dry
μόλις πριν δυό χρόνια έμαθα πως το 1979-1980(που τελείωσα και γω) έγιναν μικτά μερικά Λύκεια πιλοτικά. Και σε μας μικτά.
Συζητώντας τότε με συνομίληκες στην Αθήνα, αυτές αμιγή! Τρελλαθήκαμε… Νομίζαμε πως το μυαλό πια δεν βοηθά! Και έτσι το ψαξαμε.
dryhammer said
33. (26). Τότε (1980, β’ λυκείου- με πανελλήνιες στη β και γ λυκείου) είχα πει πως δεν θα πήγαινα φροντιστήριο -δεν είχα ως τότε πάει. Όταν λοιπόν πήγα σχολείο, (νομίζω μέσα Σεπτέμβρη, με τα φροντιστήρια κλπ να έχουν αρχίσει από την πρώτη του μήνα) διαπίστωσα σύντομα πως οι καθηγητές απευθύνονταν σε μαθητές που ήδη είχαν διδαχτεί το μάθημα απέξω, κι εκεί που πάσκιζα οι άλλοι (κάποιοι με 5-6 βαθμούς πιο κάτω στο αντίστοιχο μάθημα) το ξεπετούσαν κι έμενα με τις απορίες. Έτσι, ένα ενάμιση μήνα μετά πήγα κι εγώ στους έξω. [και ζόρισα και τον προϋπολογισμό του σπιτιού]
gpointofview said
Εγώ έκανα ιδιαίτερα σε (λίγους) μαθητές της Δ’ δέσμης τους οποίους έπειθα πως δεν χρειάζεται να χάνουν τις ώρες τους σε φροντιστήρια, απλά μερικοί κάνανε λίγα οδιαίτερα πως να γράφουν έκθεση στις πανελλήνιες, Το ποσοστό επιτυχίας ήταν 80% γιατί μία (κόρη εφοπλιστού) δεν πήγε τελικά να δώσει εξετάσεις αλλά δεν το έλεγε στους γονείς της και σε μένα για να μην της κόψουνε τους αγώνες ιππασίας !
LandS said
28
Το αν υπάρχει ή όχι το διαπιστώνουμε πριν ή μετά τη σκέψη για το τι θα μπορούσε να σημαίνει;
Η Κεραμέως ξέρουμε τι έχει στο μυαλό της. Θέλει, ας πούμε, η διδασκαλία της Ιστορίας να σκοπεύει στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης. Σαφέστατον.
Triant said
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Πήγαινα στη Λεόντειο μέχρι το ’75 που αποφοίτησα. Παρότι το σχολείο λεγόταν Λεόντιο Λύκειο, παρότι έδωσα εξετάσεις για να μπω στο λύκειο, παρότι το λύκειο ήταν σε ξεχωριστό κτίριο με ξεχωριστή αυλή, παρότι είχαμε Λυκειάρχη οι τάξεις λέγονταν 4η 5η και 6η.
18: Μάλλον έχω δώσει περισσότερες εξετάσεις:
5η και 6η Δημοτικού, εφ’ όλης της ύλης.
Εισαγωγικές στο Γυμνάσιο
Εισαγωγικές στη Λεόντειο
Εισαγωγικές στο Λύκειο
Εισαγωγικές στο πρακτικό του Λυκείου
Επιτροπή για το απολυτήριο (η Λεόντειος είναι ιδιωτικό)
Εισαγωγικές στο ΕΜΠ.
Μετά βαρέθηκα και σταμάτησα να πηγαίνω, εξ ου και δεν τέλειωσα 🙂
Stazybο Hοrn said
Επίσημος όρος Λυκειάρχης δεν υπήρξε ποτέ θαρρώ. Για γυμνασιάρχη δεν ξέρω στο παρελθόν· πάντως στην τρέχουσα νομοθεσία όλοι είναι διευθυντές γυμνασίου/λυκείου.
Γιάννης Κουβάτσος said
34: Χαρούλα, εμβολιάστηκα την Πέμπτη ως εκπαιδευτικός, από τα αδιάθετα εμβόλια της Pfizer. Είχα κάνει τη σχετική αίτηση, με παίρνουν τηλέφωνο την Πέμπτη στις 5 παρά, στο διάλειμμα της τηλεκπαίδευσης, και με ρωτάνε αν προλαβαίνω να πάω μέχρι τις 7 η ώρα στο κέντρο υγείας στην Αλεξάνδρας. Άκου λέει, και βέβαια.☺
LandS said
33
Έρευνα ζητάει ο άνθρωπος ( Π2 στο 26 ) όχι τις προσωπικές μας εμπειρίες.
«Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι καθηγητές στα λύκεια είναι έμπειροι. Δούλεψαν στα φροντιστήρια.»
Έμπειροι στην εκπαίδευση του παπαγαλισμού.
π2 said
33, 41: Διαφωνώ ότι αυτοί που δεν πηγαίνουν φρονιστήριο (και δεν κάνουν ιδιαίτερα εννοείται) είναι αυτοί που δεν το έχουν ανάγκη. Έχω την υποψία ότι πρόκειται κυρίως για παιδιά οι γονείς των οποίων δεν μπορούν να επωμιστούν το οικονομικό βάρος. Δεν αντιλέγω ότι μπορεί και να υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών με τη συγκρότηση και την αυτοπειθαρχία να προετοιμαστούν μόνα τους, αλλά, όπως λέει και το σχ. 41, θα ήταν οπωσδήποτε χρήσιμη μια σχετική έρευνα, ώστε να αποφεύγουμε τις ιμπρεσιονιστικές εντυπώσεις του καθενός μας.
LandS said
34
Απολυτήριο Λυκείου πήραν οι τάξεις 67-68 και 68-69, η μεγαλύτερη και η δική μου. Για την 69-70 δεν με ένοιαξε ποτέ.
dimosioshoros said
@ 39 Stazybο Hοrn
>>Επίσημος όρος Λυκειάρχης δεν υπήρξε ποτέ θαρρώ. Για γυμνασιάρχη δεν ξέρω στο παρελθόν· πάντως στην τρέχουσα νομοθεσία όλοι είναι διευθυντές γυμνασίου/λυκείου.
Υπάρχει σε επίσημα υπηρεσιακά έγγραφα του Υπουργείου Παιδείας, ήδη του 1977.
Πέπε said
42
Αν υπάρχουν υποψήφιοι που δεν πάνε φροντιστήριο, όχι γιατί είναι και αισθάνονται άριστοι μαθητές αλλά για οικονομικούς λόγους, και περνάνε, μάλλον αποδεικνύουν ότι κανείς δεν έχει ανάγκη το φροντιστήριο!
Αν και βέβαια υπάρχει και το στοιχείο του #33: το έχουν ανάγκη οι καθηγητές! 🙂
sarant said
26 Θα υπάρχει ένας αριθμός τέτοιων παιδιών Πράγματι θα ειχε ενδιαφέρον -αλλά να δουμε αν εισάγονται και σε ποιες σχολές.
LandS said
42
Επίσης για τα παιδιά,είτε πάνε είτε δεν πάνε φροντιστήριο, το εξαντλητικό ατομικό διάβασμα παίζει τον σημαντικότερο ρόλο.*
Δεν συμπληρώνει προσόντα (ότι και σημαίνει αυτό) το φροντιστήριο.
*Η παπαγαλία δεν είναι παθογένεια των φροντιστηρίων αλλά του εξεταστικού συστήματος.
Stazybο Hοrn said
44: Δεν αμφισβητώ αυτό που λέτε, σε νομοθέτημα υπάρχει;
atheofobos said
Και ο παραλογισμός σε όλη του την έκταση!
«Αντί να ανοίξουν τα φροντιστήρια ανοίγουν τα σχολεία» λένε μαθητές Λυκείου της Πετρούπολης που κάνουν κατάληψη στο σχολείο τους.
https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/mathites-kanoun-katalipsi-epeidi-anoixan-ta-sxoleia-ki-oxi-ta-frontistiria/
Στην προϊστορική εποχή μου το Γυμνάσιο ήταν εξατάξιο μόνο που η 1η Γυμνασίου ονομαζόταν 3η και αποφοιτούσαμε από την 8η Γυμνασίου.
spyridos said
Η μόνη έρευνα που ξέρω. Διδακτορική διατριβή του 2017. Αφορά στοιχεία του 2015.
https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/41028
Δεν την διάβασα ούτε την κατέβασα τώρα. Κάποτε την κοίταξα στα γρήγορα
Θυμάμαι σφαιρικά.
10% δεν πάει φροντιστήριο μάλλον λόγω έλλειψης χρημάτων.
10% δίνει 400 ευρώ και πάνω το μήνα σε φροντιστήρια.
Ντε φάκτο κατάργηση της δωρεάν εκπαίδευσης δηλαδή και διαιώνιση ανισοτήτων.
Γιάννης Μαλλιαρός said
Καλημέρα,
Δεν έχω διαβάσει όλα τα σχόλια, αλλά να απαντήσω στα 6, 12 κλπ καθώς και στο Νικοκύρη που δεν θυμάται καλά.
Ναι, με τη μεταρρύθμιση του 76 ξαναϊδρύθηκαν τα λύκεια. Κι εμείς που είχαμε τελειώσει την Ε’ Γυμνασίου γραφτήκαμε στην Γ’ Λυκείου και το 77 πήραμε απολυτήριο Λυκείου. Κι είχαμε αριθμό μητρώου μικρό, αφού ήμασταν οι πρώτοι που γραφόμασταν στα καινούρια σχολεία.
Ναι, μετά από δυο χρόνια (το 79) βγήκαν οι πρώτοι απόφοιτοι Λυκείου που είχαν κάνει όλες τις τάξεις του λυκείου αλλά αυτό δεν αλλάζει τα των τίτλων. Με >τον Ν. 309 του 76 δεν προβλεπόταν παράλληλη λειτουργία τάξεων γυμνασίου και λυκείου εκτός από ειδικές περιπτώσεις (και τώρα υπάρχουν απολυτήρια λυκείου από γυμνάσια, αλλά είναι ειδική περίπτωση, αυτά που λειτουργούν με Λυκειακές τάξεις).
spiridione said
Διάφορα εκπαιδευτήρια είχαν την ονομασία Λύκειο, όπως το Λύκειο του Βουκουρεστίου πριν την Επανάσταση
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CF%8D%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%BF_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%92%CE%BF%CF%85%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85
Και μετά το 1830 διάφορα ιδιωτικά σχολεία, όπως π.χ. το Λύκειο Σουρμελή
Ο Βαρβάκης στη διαθήκη του έγραφε να ιδρυθεί με το κληροδότημά του Λύκειο. Το 1857 ξεκίνησε να λειτουργεί το Βαρβάκειο. Το κτίριο λεγόταν Βαρβάκειο Λύκειο, όπου λειτουργούσαν ελληνικό σχολείο και γυμνάσιο, τα βαρβάκεια. Το 1886 ιδρύθηκε με β.δ. και το Βαρβάκειον Πρακτικόν Λύκειον ή Πρακτικόν Λύκειον.
http://ilektronikomouseio.varvakeionidryma.gr/1880-1890.html
Ο πατέρας του Λαπαθιώτη μας έχεις αναφέρει Νικοκύρη δίδασκε σε πρακτικό Λύκειο, δεν ξέρω να ήταν το Βαρβάκειο ή υπήρχαν και άλλα.
31. Το 1922 ιδρύθηκαν τα “Πρακτικά Λύκεια” πάνω στο πρότυπο της Βαρβακείου σχολής.
Μέχρι το 1944, που καταργήθηκαν, υπήρχαν 14-15 πρακτικά Λύκεια στην Ελλάδα.
sarant said
51 Στέκομαι διορθωμένος λοιπόν
52 Πολύ χρησιμα!
Γιάννης Μαλλιαρός said
dimosioshoros said
@ Stazybο Hοrn
Tο βλέπω για παράδειγμα εδώ. Ίσως καταργήθηκε έκτοτε.
kilkis said
Για λυκειάρχης δεν ξέρω αλλά για γυμνασιάρχης (ή μήπως γυμνασίαρχος, νομίζω έτσι γράφει) δείτε εδώ: Ρόζα Ιμβριώτη η πρώτη γυναίκα γυμνασιάρχης στο Κιλκίς το 1936 υπογράφει ως γυμνασίαρχος… Σε κατοπινά έγγραφα υπάρχει και «γυμνασιαρχών»… Νομίζω ο εκτελών χρέη γυμνασιάρχη χωρίς να είναι γυμνασιάρχης
http://istoria2gymkilkis.blogspot.com/2016/03/2.html
Χαρούλα said
Γ.Κουβάτσος Μπράβο! …ζήλεψα, γιατί!
Γ.Μαλλιαρός Ευχαριστώ λάθος θυμόμουν.
Υπάρχουν παιδιά χωρίς φροντιστήριο που πετυχαίνουν. (Και όχι από επιλογή συνήθως). Πριν περίπου 10 χρ. Ξέρω παιδι:
Από μικρό νησί του αΑιγαίου, μπήκε Ιατρική, χωρίς, γιατί δεν υπήρχε στο νησί. Και άλλο στο πολυτεχνέο,χωρίς,γιατί δεν είχαν πορτοφόλι.
Τελειώσαν στα χρόνια τους και οι δυό.
nikiplos1 said
Καλημέρα. Τα τραπεζάκια έξω βγήκαν αρχές του 1983. Πήγαινα Β’ Γυμνασίου τότε και είχα αγοράσει την κασέτα που την είχα «λιώσει». Επίσης βλέπαμε την κάθοδο στην Τιβή, ο Αναρχικός Ζαχαρίας Ρόχας με μακρύ μαλλί που χτυπούσε ένεση μπροστά στην οθόνη. Για κάποιο λόγο τα είχα συνδιάσει, αλλά ο στίχος έγινε διάσημος από τη συναυλία του Σαββόπουλου στις 19 Σεπτεμβρίου του 1983 στο ΟΑΚΑ, που είδαμε λάϊβ από την Τιβή. Στην αποφορά της επίμαχης φράσης σείστηκε το γήπεδο. Μπορεί ο ίδιος δηλαδή να έγραψε το σλόγκαν ως κριτική, εντούτοις η νεολαία τότε το πήρε ως έπαινο, ως φράση προτροπής: Τι άλλο φυσιολογικότερο από έναν 16ρη να θέλει να σας γαμήσει τα Λύκεια? Βέβαια εκείνη η νεολαία τότε ήταν τελείως διαφορετική από τη σημερινή, ή εκείνες που την ακολούθησαν.
leonicos said
κάποιοι το συνδέουν με τη Λυκία θυμίζοντας ότι ο Απόλλων ονομαζόταν επίσης Λύκιος και Λυκηγενής.
Νομίζω ότι αυτό θεωρείται πάγια γνώση. ε΄ναι ο Χιττιτικός /Λουβικός Apallunjas
nikiplos said
46@ Με τον μηχανιστικό τρόπο που διεξάγονται οι πανελλήνιες εδώ και 30 χρόνια, με τον τρόπο επιλογής των θεμάτων από τις επιτροπές, τις αβάντες του ΥΠΕΠΘ στα μεγάλα Αθηναϊκά φροντιστήρια μέσω των παρεμβάσεων και οδηγιών του στους διορθωτές των πανελληνίων εξετάσεων, κρίνω ιδιαίτερα δύσκολο ένα παιδί σήμερα αλλά και τότε να περάσει σε καλή σχολή χωρίς φροντιστήριο – με την ευρύτερη έννοια του όρου, δηλαδή χωρίς την επιτήρηση ή συμβολή κάποιου με εμπειρία στις εξετάσεις αυτές, στον τρόπο που διεξάγονται, στις τεχνικές δυσκολίες που έχουν, στην καθοδήγηση σε χρήση των καίριων και κατάλληλων εξωσχολικών βοηθημάτων κλπ.
Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος.
Λοζετσινός said
Καλημέρα σας
Δεν αναφέρθηκε το Μορμολύκειον
από slang.gr
Μία από τις αγαπημένες λέξεις του Βύρωνα Πολύδωρα. Η ρίζα της λέξης ανάγεται στην αρχαιότητα και αναφέρεται σε μία μάσκα που παρίστανε τη λυκόμορφη Μορμώ, ένα πλάσμα άσχημο και ποταπό. Η Μορμώ ήταν ο πρόγονος του σημερινού Μπαμπούλα, βρώμικη, επικίνδυνη και αποκρουστική, φόβητρο για τα παιδάκια που δεν έτρωγαν το φαΐ τους!
(από wiki)
μορμολύκειον
Αριστοφάνης «Αχαρνείς 582»
Ξενοφών «Ελληνικά» Δ 4.17
φοβερίζω κουνώντας κάτι επικαλούμενος και τη Μορμώ
προσωπίδα με την οποία φοβέριζαν τα παιδιά
μορμολύκειο
πανάσχημος γέρος ή γριά που η εμφάνισή του / της απωθεί τους πάντες
(συνήθ. μτφ.) καθετί το οποίο προκαλεί τρόμο, το σκιάχτρο, το φόβητρο.
Πέπε said
@41
> Έμπειροι στην εκπαίδευση του παπαγαλισμού.
Νομίζεις ότι είναι εύκολο να διδάξεις παπαγαλία, έτσι στην τύχη; Θέλει μέθοδο (δεν κάνω πλάκα). Ο άλλος θα σου πει πολύ απλά «δεν μπορώ να μάθω τόσες σελίδες απέξω, πού ακούστηκε, μου ζητάτε το αδύνατο», εσύ θα ξέρεις πολύ καλά ότι μπορεί, γιατί το έχουν κάνει τόσοι πριν από αυτόν, και θα πρέπει να του δείξεις το πώς θα φέρει στην επιφάνεια και θα ενεργοποιήσει αυτή του την λανθάνουσα ικανότητα.
Κάπως ανάλογο με τον προπονητή που θα σου μάθει να τρέχεις πιο γρήγορα απ’ όσο μπορείς αυτή τη στιγμή, ή να σηκώνεις πο πολλά κιλά. Πώς τρέχουμε; Φέρνουμε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο, ευχαριστώ πολύ, όλοι μπορούν να το κάνουν, αλλά δεν είναι όλοι δρομείς! Ίσα ίσα, στο τέλος πάλι δε γίνονται όλοι δρομείς, φοιτητές όμως γίνονται όλοι. Πώς; Αυτό είναι το θέμα.
Πέρα από αυτό, φυσικά, οι εξετάσεις δεν είναι αποκλειστικά και μόνο απομνημόνευση. Να μου πεις ότι δεν είναι πρωτίστως (ή και καθόλου) κριτική σκέψη, ενώ θα όφειλαν, μάλιστα. Άλλο όμως αυτό, κι άλλο αν είναι εύκολες.
leonicos said
57 Χαρούλα
Και άλλο στο πολυτεχνέο,χωρίς,γιατί δεν είχαν πορτοφόλι.
Κι εγώ. Γιώργος Καρράς. Ήρθε από την Ήπειρο, και την πρώτη μέρα ήρθε στο σχολείο με σακκούλι, κι έγινε περίγελος
Ήταν ο καλυτερος μαθητής
και μπήκε στο Πολυτεχνειο χωρίς φροντιστήριο και με την πρώτη
Αυτά βεβαια αφήνουν σημάδια στον χαρακτήρα… αλλά εξακολουθούε να τον αγαπάμε 68 χρόνια μετά
Ελπίζω να μη μας διαβάζει……
π2 said
50: Χρήσιμο. Πρόχειρα βλέπω ότι το 2016, εν μέσω βαριάς οικονομικής κρίσης, 88,7% των μαθητών της Γ΄ Λυκείου πήγαινε φροντιστήριο, έκανε ιδιαίτερα ή κατέφευγε σε συνδυασμό των δύο (σελ. 72). Δεδομένου ότι στο υπολειπόμενο 11,3% περιλαμβάνονται και παιδιά που δεν δίνουν καν πανελλήνιες και παιδιά που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για φροντιστήριο ή ιδιαίτερο, το ποσοστό των παιδιών για την ύπαρξη των οποίων αναρωτιόμουν (δηλαδή παιδιά που σκοπεύουν να δώσουν πανελλήνιες και δεν πηγαίνουν φροντιστήριο από επιλογή κι όχι λόγω οικονομικής δυσχέρειας) πρέπει να είναι πραγματικά απειροελάχιστο.
Λοζετσινός said
56.
Αγαπητέ-ή kilkis
Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν τα βιβλία του
Χαράλαμπου Νούτσου
Ιστορία της εκπαίδευσης και Ιδεολογία
Η Ρόζα και η Κλειώ
Προτείνω την απόλυσιν…
Christos said
Δεν είχα πάει φροντιστήριο, καθαρά για οικονομικούς λόγους. Ήμουν ο μόνος στη Δέσμη με αυτό το προνόμιο, κάτι που με έκανε να νιώθω ότι δίνω ένα μάταιο αγώνα. Αλλά τέλος καλό, όλα καλά.
Steloni said
Πάντα το είχα απορία.., ποιες ήταν οι τάξεις της εβδόμης και της ογδόης που ακούμε σε κάτι ταινίες; (Βουγιουκλάκη, βεβαίως βεβαίως) Τα ακριβά ιδιωτικά είχαν άλλη μέτρηση; ακόμα προσπαθώ να καταλάβω τι τάξη πήγαινε η Βουγιουκλάκη στο ‘χτυποκάρδια στο θρανίο’ αν θυμαμαι καλα! Όποιος ξέρει ας μας πει 🙂
Γιάννης Μαλλιαρός said
Για την λειτουργία (ή άνοιγμα) των Λυκείων σήμερα, δεν έχω να προσθέσω τίποτα αφού δεν διδάσκω (πια) σε Λύκειο.
5 Ο υπολογιστής έχει μπει εξ ανάγκης στην εκπαιδευτική διαδικασία, όχι όμως στο σχολείο μέσα. Οι υπολογιστές στα σχολεία δεν πλήθυναν (όπου υπάρχουν εκτός εργαστηρίων πληροφορικής, αυτοί έχουν πάει με πρωτοβουλία των διευθυντών και ζητιάνεμα από διάφορες υπηρεσίες που τα αποσύρανε – οπότε καταλαβαίνεις και σε τι επίπεδο είναι – με εξαίρεση κάτι διαδραστικούς πίνακες που κι αυτοί είναι ελάχιστοι, προσφορά των συλλόγων γονέων κυρίως). Οι μαθητές δεν μπορούν να φέρνουν στο σχολείο κινητά ή τάμπλετ, άρα δεν μπορούν να τα αξιοποιήσουν στη σχολική διαδικασία. Ακόμα κι οι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να τα έχουν στην τάξη, ενώ και τα προσωπικά μας λάπτοπ που παίρνουμε είναι με ρίσκο αφού έχουν κάμερα πάνω τους και απαγορεύονται στην τάξη οι συσκευές καταγραφής εικόνας (και το να πω πως δεν την χρησιμοποιώ δεν αρκεί).
Το να πω στους μαθητές μου να μπουν τ’ απόγεμα στην η-τάξη και να πάρουν – κάνουν ασκήσεις από κει, αυτό ναι, το κάνω τον τελευταίο χρόνο που την ανακάλυψα ουσιαστικά (είχα ρίξει μια ματιά στο παρελθόν, αλλά αν δεν σου πούνε και πέντε βασικά πράγματα για αρχή, δεν είναι εύκολο να βρεις τη χρήση της).
Γιάννης Μαλλιαρός said
16 Και πού να δεις νάρχονται οι οδηγίες με κοπιπάστι και να σου λένε πράγματα που δεν ισχύουν πια…
Georgios Bartzoudis said
(α) «όσο έμεναν κλειστά τα λύκεια, η ταξική ανισότητα διογκωνόταν αφού τα ιδιωτικά σχολεία είχαν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση…».
# Γιατί άραγε;; [κανείς δεν τόβρε και δεν τόπε ακόμα!]
(β) «πότε θεσπίστηκε πρώτη φορά εκπαιδευτική βαθμίδα με το όνομα «Λύκειο» στην Ελλάδα; Χωρίς να είμαι βέβαιος, νομίζω πως η πρωτιά ανήκει στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964, τη λεγόμενη «του Παπανούτσου».
# Δεν θυμάμαι «Λύκειο» επί Παπανούτσου. Θυμάμαι όμως να έχει θεσπίσει «ακαδημαϊκό» απολυτήριο Γυμνασίου, όπερ οι Γαλλόφωνοι απεκάλουν «μπακαλουρεά».
(γ) «Έχει γραφτεί ότι πολλοί μαθητές της Γ’ Λυκείου, καθώς πλησιάζουν οι εξετάσεις, θα προτιμήσουν να μην πάνε στα σχολεία για να μη ρισκάρουν ενδεχόμενη ασθένεια…».
# Σκέφτομαι αν κάποιοι αγνοούν πράγματι ότι οι τελειόφοιτοι θεωρούν χάσιμο χρόνου να πηγαίνουν στο σχολείο, αφού «καλύπτονται» από το φροντιστήριο. Να το ξαναπώ πάλι: Από όλη την τάξη 2-3 μόνο ήταν παρόντες και αυτοί επειδή είχαν εξαντλήσει τις απουσίες που «δικαιούνταν». Στο φιάσκο συμμετείχαν και οι «τεταγμένοι στο καθήκον» καθηγητές: Δεν έκαναν μάθημα. Καθόντουσαν και περίμεναν να περάσει η ώρα! [ Παρόμοια και εν 17 Μel said]
# Προβλέπω πάντως ότι θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν το αυτοτέστ και να απουσιάζουν χωρίς να πάρουν απουσία!
(δ) 8 Παναγιώτης K. Said: «Lycee’. Εμβληματικό κτίριο μα κυρίως σημείο αναφοράς σε πολλαπλά επίπεδα, σχεδόν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
# Ωσαύτως!
(ε) 9 Alexis said: «Να πούμε ότι στην Ελλάδα η λέξη «Λύκειο» πριν χρησιμοποιηθεί για ονομασία εκπαιδευτικού ιδρύματος είχε χρησιμοποιηθεί ως ονομασία σωματείου στο περίφημο Λύκειο των Ελληνίδων» (έτος ιδρύσεως 1911)».
# Ναι. Ίσως όμως να είναι …αρχαιότερο το λυκοπένιο της ντομάτας, η οποία ως γνωστόν παίρνει το ωραίο κόκκινο χρώμα υπό σκιάν, ή μάλλον υπό «λυκόφως».
(ς) 34 Χαρούλα said: «…μόλις πριν δυό χρόνια έμαθα πως το 1979-1980 …έγιναν μικτά μερικά Λύκεια πιλοτικά. Και σε μας μικτά….»
# Μικτό το παρ΄ ημίν «οκτατάξιο» (αλλά … 6 τάξεων») Γυμνάσιο από …καταβολής κόσμου. Και με ενιαίο ωράριο: 08.00-;14.00 καθημερινώς και το Σάββατο μόνο 5/ωρο! (Στην πρωτεύουσα πήγαιναν πρωϊ-απόγευμα)
(ζ) 37 LandS said: «…ξέρουμε τι έχει στο μυαλό της. Θέλει, ας πούμε, η διδασκαλία της Ιστορίας να σκοπεύει στην ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης. Σαφέστατον».
# Δηλαδή, εσύ θέλεις «η διδασκαλία της Ιστορίας να σκοπεύει στην ανάπτυξη της αντεθνικής συνείδησης»;;;
Γιάννης Μαλλιαρός said
17 Αν δεν τους έχεις μέσα στο σχολείο αρνούνται να πληρώσουν. Κι αν είναι στη Γ’ Λυκείου που δεν θα τους ξαναδείς σου σκάνε κανόνι. Και δεν γίνεται ν’ ανοίξουν μόνο τα ιδιωτικά 🙂
atheofobos said
Εγώ πάντως στο φροντιστήριο έμαθα όσα δεν είχα μάθει 6 χρόνια σε Πρότυπο Γυμνάσιο, με αποτέλεσμα, τότε που δίναμε ξεχωριστές εξετάσεις σε κάθε σχολή, να μπω και στις 3 σχολές πού έδωσα στις 2 μάλιστα 11ος από 2500 υποψηφίους.
Αυτό που προσφέρει επίσης το φροντιστήριο και όχι το σχολείο, είναι η μεθοδολογία που χρειάζεται κανείς για να πετύχει στις εξέτάσεις, όπως επίσης και το ποιό είναι το επίπεδο σου σε σχέση με τους άλλους που έχουν στόχο την ίδια σχολή.
ΣΠ said
Καλημέρα.
Ούτε εγώ ούτε τα αδέρφια μου πήγαμε φροντιστήριο. Δώσαμε εισαγωγικές εξετάσεις και μπήκαμε εγώ το 1973, ο αδερφός μου το 1975, η αδερφή μου το 1983. Τότε όμως δεν επιβραβευόταν η παπαγαλία. Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Γιάννης Μαλλιαρός said
30 Για την Ολλανδία δεν ξέρω, αλλά για τη Γερμανία το απολυτήριο του ελληνικού Λυκείου έχει ακριβώς την ίδια ισχύ που έχει και στην Ελλάδα. Και μάλιστα με τις προϋποθέσεις που ίσχυαν ΕΚΕΙΝΗ τη χρονιά που το πήρες! Με το ελληνικό απολυτήριο, λοιπόν, μπορείς να γραφτείς μόνο σε ΙΕΚ. Για να πας σε ΑΕΙ ή ΤΕΙ πρέπει να δώσεις πανελλαδικές εξετάσεις. Άρα για να γραφτείς σε γερμανικό πανεπιστήμιο πρέπει να έχεις δώσει πανελλαδικές. Για τα χρόνια που ίσχυσε η βάση 10 πρέπει να έχεις και βάση 10. Ακόμα και για τα ελληνικά σχολεία που λειτουργούν στη Γερμανία. Πρέπει οι απόφοιτοί τους να προσκομίσουν και το χαρτί από τις ειδικές πανελλαδικές που δίνουν.
π2 said
72: Εγώ πάλι, που πήγα τελείως απρόθυμα φροντιστήριο (μόνο Γ΄ Λυκείου, μετά από επιμονή των γονιών μου), έμαθα μόνο αρχαία εκεί, επειδή έτυχα σε καλό δάσκαλο (σε αντίθεση με τους απαράδεκτους φιλολόγους που είχαμε στο σχολείο). Στα άλλα μαθήματα δεν νομίζω ότι μου προσέφερε κάτι.
CrazyFather said
Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα;
Σχολιά ν’ ανοίξουμε μια ώρα αρχύτερα.
Το τεστ σου κάνε αμέσως και προχώρα,
την μπατονέτα βάλτηνε βαθύτερα.
Τα σπιτικά τα τεστ είν’ τα καλύτερα.
Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα;
Κι εμείς το κατιτίς πώς θα κερδίσουμε;
Για προδιαγραφές δεν έχουμ’ ώρα,
με διαγωνισμούς μπορεί ν’ αργήσουμε.
Εμείς τη μίζα μας πώς θα κερδίσουμε;
Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα;
Πρέπει το ίματζ μας να το φροντίσουμε
αλλιώς στα γκάλοπ βλέπω κατηφόρα.
Τι κι αν αμέσως θα τα ξανακλείσουμε;
εμείς τη νήσσα πάλι θα ποιήσουμε.
Γιάννης Μαλλιαρός said
39 Στον 309 υπήρχαν οι ΒΑΘΜΟΙ του Γυμνασιάρχη και του Λυκειάρχη. Αργότερα (μάλλον με τον 1566) άλλαξε το βαθμολόγιο, κι οι επικεφαλείς αυτών των σχολείων ονομάστηκαν διευθυντές (και μπορούσε να γίνει οποιοσδήποτε και με θητεία κι όχι κατ’ εξέλιξη και μόνιμος – το ότι κάποιοι ήταν για πολλές συνεχόμενες θητείες είν’ άλλο θέμα).
spyridos said
60
Ήσουν μικρούλης και δεν θυμάσαι.
Τα τραπεζάκια έξω παρουσιάστηκαν την πρωταπριλιά του 83 στο Παλαί (ένα είναι το Παλαί) και σε ζωντανή μετάδοση από την ΕΡΤ.
Ο δίσκος βγήκε αργότερα. Το Ολυμπιακό στάδιο ήταν 5 μήνες αργότερα.
Τώρα τι ήθελε να πεις ο Σ. με αυτούς τους στίχους μάλλον ούτε ο ίδιος ήξερε.
Ισως ήξερε. Το ο χειμώνας τούτος είναι για μένα η αρχή της απολιτίκ – δεξιόστροφης πορείας του.
sarant said
67 Την εποχή εκείνη το Δημοτικό είχε 4 τάξεις και το Γυμνάσιο είχε 8. Η μητέρα μου ας πούμε έβγαλε Οχτατάξιο γυμνασιο (δημόσιο βέβαια)
76 Πολύ καλό αγαπητέ. Αλλά κατι γίνεται και κάθε σχόλιό σου το πιάνει ο έλεγχος, ενώ κανονικά μονο το πρώτο σου έπρεπε να κρατηθεί προς έγκριση.
nikiplos said
61@ Τη λέξη των πρωτοδιάβασα σε άρθρο – λίβελο του Κώστα Γεωργουσόπουλου στο Βήμα, στα 90ς, εναντίον μιας τηλεπερσόνας της εποχής, η μνήμη μου δεν με βοηθάει εάν επρόκειτο για την Μαλβίνα Κάραλη, ή τη Βίκη Μιχαλονάκου. Σε μιάν αποφορά του λόγου του, ο οξύς, πλην ενίοτε ακριτόμυθος Γεωργουσόπουλοες έγραψε: «παστωμένο μορμολύκειο».
ΣΠ said
Όταν μπήκα στο γυμνάσιο η δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν χωρισμένη σε γυμνάσιο-λύκειο και υπήρχαν εξετάσεις για εισαγωγή στο λύκειο. Την επόμενη χρονιά η χούντα το άλλαξε σε εξατάξιο γυμνάσιο και οι εξετάσεις μεταφέρθηκαν στην εισαγωγή στο γυμνάσιο. Έτσι είμαι από τους τυχερούς που δεν έδωσαν εξετάσεις εισαγωγής ούτε στο γυμνάσιο ούτε στο λύκειο.
Steloni said
79 Δημοτικό με 4 τάξεις; Δεν το γνώριζα καθόλου αυτό. Τωρα βέβαια εξηγούνται όλα! Ευχαριστώ πολύ 🙂
dimosioshoros said
@ 70 Georgios Bartzoudis
>>Δεν θυμάμαι «Λύκειο» επί Παπανούτσου.
==============================================================
Η εκπαιδευτική βαθμίδα με το όνομα «Λύκειο» θεσπίστηκε με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1964, του Παπανούτσου, δηλαδή με το Ν.Δ. 4379/1964 που διαίρεσε το εξατάξιο. Λύκεια λειτούργησαν από το σχ. έτος 1965-66.
ΣΠ said
επαναλειτουργούν με διά ζώσης διδασκαλία τα λύκεια -η πρώτη βαθμίδα της γενικής εκπαίδευσης
Η πρώτη ή η δεύτερη;
Στον κήπο αυτόν στο οποίο δίδασκε ο Αριστοτέλης, το οποίο με τη σειρά του πήρε το όνομά του από τον γειτονικό ναό του Λυκείου Απόλλωνα.
Κάτι δεν πάει καλά με την σύνταξη αυτής της πρότασης.
Κουνελόγατος said
38. Μπα, δε νομίζω, ντρέπομαι όμως να το αποδείξω…
Κουνελόγατος said
Τα γυμνάσια έγιναν μεικτά το 1977 (Α΄ Γυμνασίου τότε). Οι τάξεις ωστόσο έγιναν μεικτές το έτος 1979-1980 (Γ΄ Γυμνασίου τότε). Κι εγένετο πανηγύρι… 🙂 Διότι δεν ήμαστε και οι πιο ώριμοι άνθρωποι.
nikiplos said
82@ Πρακτικοί λόγοι, επέβαλλαν τότε, τα παιδιά να μπαίνουν από νωρίς στην παραγωγική διαδικασία, ώστε να συνεισφέρουν στο σπίτι. Πολλά ήταν τα τέσσερα χρόνια εκείνα τα χρόνια. Τα περισσότερα κορίτσια δεν τα έστελναν σχολείο οι φτωχές οικογένειες. Την μητέρα μου, καίτοι αριστεύσασα την σταμάτησαν από το σχολείο, προκειμένου να την στείλουν υπηρέτρια σε σπίτι, από τα 9 της χρόνια.
Γιάννης Μαλλιαρός said
4o Ώστε τον Αύγουστο είσαι 🙂
Triant said
85: Τόπιασα (νομίζω) το υπονοούμενο, αλλά εννοούσα μέχρι και την δευτεροβάθμια 🙂
Stazybο Hοrn said
50: Και παλιότερο https://www.didaktorika.gr/eadd/handle/10442/31069
Πέπε said
Κατά τη μετάβαση από παρθεναγωγεία/αρρεναγωγεία σε μικτά, εννοείται ότι το μανίκι το τράβηξαν οι πρώτες μικτές τάξεις. Να είσαι σε μία μικτή πρώτη τάξη, είτε είσαι αγόρι είτε κορίτσι, αλλά οι μεγαλύτεροι να είναι μόνο του άλλου φύλου, τεράστιοι άντρες και γυναίκες, δεν είναι εύκολο.
Μέχρι όμως να τελειώσεις, οι επόμενες τάξεις μπαίνουν σε μια ήδη στρωμένη κατάσταση
dimosioshoros said
@ 82 Steloni
Μην εκπλησσόμαστε για το τετρατάξιο δημοτικό. Αυτό ήταν το γερμανοβαυαρικό πρότυπο τότε και ακόμα μετά.
Από το τετρατάξιο, τα παιδιά κατευθύνονται προς
— το Gymnasium [καλά και ευκατάστατα παιδιά] ή
— το Realschule [για ταχεία γυμνασιακή αποφοίτηση] ή
— το Hautschule [για τα φτωχά και αδύνατα].
(Αναφέρομαι στη εποχή που υπηρετούσα εκεί και προβαλλόταν και το πρότυπο του Gesamschule [σαν δημοκρατικό ενιαίο πολυδύναμο]).
Πουλ-πουλ said
73. ΣΠ
«Τότε όμως δεν επιβραβευόταν η παπαγαλία.»
Καλά, στην αποστήθιση πώς βοηθάει το φροντιστήριο;
Η υπνοπαιδεία πιο χρήσιμη μου φαίνεται.
Γιάννης Μαλλιαρός said
Περί μεικτών σχολείων: Τα μικρά σχολεία, όπως το σχολειό μου στο Πλωμάρι, ήταν μεικτά από παλιά. Αλλά οι μικρές που είχαν πολλά παιδιά χωρίζονταν να αρρένων και θηλέων. Αργότερα δεν έπαιρνε γιατί είχαμε πρακτικό – κλασσικό, υπήρχε και η σχολική διαρροή κι έτσι ήταν αναγκαστικά μεικτές κι αυτές. Έτσι, στην Α’ ήμασταν 56 αγόρια και 28 κορίτσια (και κάναμε και συνδιδασκαλία στη γεωγραφία 🙂 ). Η διαρροή που λέγαμε ήταν κυρίως από τ’ αγόρια (τα χρόνια, πια, εκείνα) αλλά και πάλι ήμασταν πολλοί περισσότεροι. Κι έτσι όταν ήμουν στην Γ (το 1973) γίναν όλες οι τάξεις με μεικτά τμήματα.
Στις πόλεις που τα σχολεία είχαν αρκετό πληθυσμό ήταν χωρισμένα σε αρρένων και θηλέων. Μέχρι το 79 που έγιναν μεικτά (όλα; μερικά; δεν ξέρω σίγουρα, αλλά το ότι έγιναν το ξέρω από έγκυρη πηγή – τη γυναίκα μου 🙂 ).
dryhammer said
78. Ακριβώς!
Στο Παλαί, συναυλία με ελεύθερη είσοδο [στασίδι από νωρίς] για τα 20 χρόνια του 114 (με συμμετοχή της Οπισθοδρομικής σε τραγούδια του Σ).
atheofobos said
79
Σχετικά με το 8ταξιο και το 6ταξιο Γυμνάσιο.
Ο Μεταξάς καθιερώνει το 8τάξιο Γ/σιο το 1937 αλλά το 1939 επανέρχεται το 6τάξιο με καθιέρωση ταυτόχρονα του 2ταξίου Λυκείου. Επίσης, αργότερα επανέρχονται τα 8/τάξια, αλλά μόνο στο όνομα χαρακτηρίζονται έτσι γιατί στην πράξη οι μαθητές φοιτούν 6 τάξεις, με αρχική τη Γ’. Έτσι το γυμνάσιο λειτουργεί απο το 1939 ως εξατάξιο, ενώ μετά τον νόμο του 1944 και τη σχετική απόφαση του 1/1945 λειτουργεί ως εξατάξιο νέου τύπου, αφού μόνο η αρίθμηση των τάξεων αλλάζει. Το 1959 αλλάζει η αρίθμηση αυτή και επανέρχεται στην παλιά (Α’,Β’,Γ’,Δ’,Ε’,ΣΤ’ τάξεις και όχι Γ’,Δ’,Ε’,ΣΤ’,Ζ’,Η’).
Πράγματι έτσι μπήκα την 10ετια του 50 στην Γ΄ Γυμνασίου και τελείωσα μετά 6χ΄ρονια στην 10ετία του 60 στην ΣΤ΄ !
Avonidas said
#73. Τότε όμως δεν επιβραβευόταν η παπαγαλία.
Εξαρτάται τι εννοείς. Αν εννοείς ότι μπορεί κανείς να περάσει στις Πανελλήνιες μόνο αποστηθίζοντας κατεβατά, ασφαλώς όχι – ούτε τώρα ούτε ποτέ. Ίσως στα θεωρητικά μαθήματα, αν και πολύ αμφιβάλλω και γι’ αυτό.
Αν εννοείς ότι μπορεί να πάει καλά στις Πανελλήνιες χωρίς καθόλου αποστήθιση, και πάλι δεν το νομίζω, για τον ίδιο λόγο που δεν πρόκειται να κερδίσω κατοστάρι τρέχοντας απροπόνητος, όσο καλή φυσική κατάσταση κι αν έχω.
Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην αποστήθιση και στην παπαγαλία. Αν πάρουμε για παράδειγμα τα μαθηματικά: στο φροντιστήριο – ή μόνος σου, δεν έχει σημασία – θα λύσεις άπειρες ασκήσεις, ξανά και ξανά, μέχρι που στο τέλος αναπόφευκτα θ’ αρχίσεις ν’ αναγνωρίζεις τον τύπο τους. Οποιαδήποτε άσκηση λογικής δυσκολίας κι αν σου τύχει στις εξετάσεις, κάποια από τα τεχνάσματα που έχεις μάθει θα μπορείς να εφαρμόσεις στη λύση της. Έτσι μαθαίνουν οι πάντες, ακόμα κι οι μαθηματικές ιδιοφυίες – με μόνη διαφορά ότι κάποια από τα τεχνάσματα θα τ’ ανακαλύψουν μόνοι τους, αντί να τους τα διδάξουν. Αλλά την τριβή με το αντικείμενο δεν τη γλιτώνεις. Από την άλλη, είναι τόσες οι περιπτώσεις και τόσοι οι δυνατοί συνδυασμοί, που δεν μπορείς να τα βγάλεις πέρα απλά με το να θυμάσαι περιπτώσεις, χωρίς να καταλαβαίνεις.
Αν τώρα σου ζητηθεί να γράψεις αυτούσιο ένα θεώρημα, ή ένα κομμάτι της θεωρίας στη φυσική ή τη χημεία, έχεις δυο επιλογές: είτε να το αναπαράξεις με δικά σου λόγια είτε να το έχεις αποστηθίσει. Ε, εγώ όταν έδινα εξετάσεις διάλεξα να τα αποστηθίσω, έτσι ώστε να ξεμπερδέψω γρήγορα με τη θεωρία και ν’ αφιερώσω τον περισσότερο χρόνο στα θέματα που απαιτούν σκέψη. Αυτό δεν είναι παπαγαλία· ο παπαγάλος δεν καταλαβαίνει τι σημαίνουν οι ήχοι που βγάζει, εγώ καταλάβαινα καλά τι έγραφα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι Πανελλήνιες σκοπό έχουν να πιστοποιήσουν την επάρκεια των υποψηφίων – ούτε το ταλέντο ούτε την ιδιοφυία τους. Δεν είναι η κατάλληλη περίσταση για να ανακαλύψεις διάνοιες, ούτε είναι θεμιτό να βάζεις θέματα τερατώδους δυσκολίας και να κλείνεις το δρόμο προς την ανώτατη εκπαίδευση σε παιδιά που έχουν κάθε διάθεση να σπουδάσουν και να μάθουν. Μπορείς να διαπιστώσεις, με λίγα κάπως πιο απαιτητικά θέματα, αν οι υποψήφιοι διαθέτουν κατανόηση ή αν απλώς παπαγαλίζουν.
Οι Πανελλήνιες, από την άλλη μεριά, είναι και διαγωνισμός· που σημαίνει ότι η προπόνηση παίζει ρόλο. Θυμάμαι τον μαθηματικό μας στο φροντιστήριο που μας έλεγε «είστε άλογα κούρσας!» Και μας έλεγε επίσης, «να εύχεστε να πέσουν δύσκολα, όχι εύκολα θέματα», κι είχε δίκιο, γιατί στα δύσκολα ένας καλά διαβασμένος υποψήφιος μπορούσε να ξεχωρίσει, ενώ τα εύκολα θα ισοπέδωναν τις βάσεις, κι η επιτυχία θα κρινόταν από την τύχη – ποιος σκόνταψε κάπου, ποιος καθυστέρησε κλπ.
Πέπε said
Συμμερίζομαι απολύτως το #97 του Αβονίδα.
Και για μεν την τελευταία παράγραφο, ότι είναι προτιμότερα τα δύσκολα, τι να προσθέσει κανείς στο απολύτως αυτονόητο.
Όσο για τα υπόλοιπα: κριτική σκέψη δε νοείται χωρίς πρώτη ύλη. Η πρώτη ύλη είναι πληροφορίες αποθηκευμένες στη μνήμη μας. Γενικά στη ζωή υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να σκεφτείς κριτικά πάνω σε πληροφορίες που δεν τις έχεις απομνημονεύσει αλλά τις βλέπεις μπροστά σου γραμμένες. Όμως όσο περισσότερες απομνημονεύεις, τόσο περισσότερο εξοικειώνεσαι με το αντικείμενο. Αν δεν απομνημονεύσεις ποτέ τίποτε, δεν υπάρχει ολωσδιόλου η δυνατότητα κριτικής σκέψης!
Η πρώτη βάση της γνώσης είναι η απομνημόνευση. Το μικρό παιδί απομνμημονεύει (χωρίς κατανόηση) ότι αυτόν τον λέμε μπαμπά κι εκείνη μαμά. Το μεγαλύτερο παιδί απομνημονεύει την αλφαβήτα, τους αριθμούς (χωρίς να ζητήσει εξήγηση γιατί άραγε αυτά * * * * τα ονομάζουμε «τέσσερα» και αυτά * * «δύο») και λίγο μετά την προπαίδεια.
Avonidas said
Σχετικά με το φροντιστήριο: πήγα για δύο χρονιές, ή μάλλον για μιάμιση, 2α και 3η Λυκείου. Ο βασικός λόγος ήταν ότι αγχωνόμουν, βλέποντας όλους τους άλλους να πηγαίνουν, και θεωρώντας ότι υστερώ. Πήγα σ’ ένα συνοικιακό κοντά στο σπίτι μου, όχι σε κάποιο από τα μεγάλα τα κεντρικά – αν θυμάμαι καλά μου το είχε συστήσει ένας συμμαθητής μου.
Στο φροντιστήριο μου ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι μπορούν να μου δώσουν ένα «πρόγραμμα προπόνησης», αλλά η επιτυχία μου θα εξαρτηθεί από το πόσο θα στρωθώ να δουλέψω εγώ – αχρείαστη διευκρίνιση, καθώς αυτό έκανα σ’ ολόκληρη τη σχολική μου πορεία. Και τα πήγα καλά ακριβώς σ’ εκείνα τα μαθήματα (δέσμες, τότε) που αφοσιώθηκα περισσότερο· στη χημεία, που δεν τραβούσα και δεν το είχα, είχα τη χειρότερη επίδοση, και ακόμα και σήμερα δεν ξέρω πώς τα κατάφερα και πέρασα με την πρώτη, και σε καλή σειρά· γιατί το να ξαναδώσω 2η χρονιά μόνο τη χημεία ήταν για μένα εφιάλτης.
Θα έλεγα ότι αυτό που κυρίως αποκόμισα από το φροντιστήριο ήταν η αυτοπεποίθηση ότι είμαι σε καλά χέρια και ακολουθώ το σωστό πρόγραμμα· πράγμα όχι ασήμαντο για κάποιον όπως εγώ, που αγχώνομαι πολύ και συνεχώς. Θα ήταν ίσως εφικτό να βάλω πρόγραμμα και να διαβάσω από μόνος μου, αλλά ψυχολογικά θα μου ήταν πολύ δύσκολο, κι ίσως καθοριστικό στο αποτέλεσμα.
Πέπε said
(Τέλος πάντων, το ότι αυτά **** τα ονομάζουμε «τέσσερα» το μαθαίνει πιο μπροστά, λίγο μετά από το «μαμα»και «μπαμπά», πολύ πριν την αλφαβήτα, αλλά καταλαβαίνετε το πόιντ…)
Δημήτρης Μαρτῖνος said
Γειά σας.
Κάπου ἔχω διαβάσει γιὰ συχετίσεις τῆς ρίζας λυκ μὲ τὸ λατινικὸ lux (λυκαυγές, λυκόφως κλπ), ἀλλὰ δὲν τὰ θυμᾶμαι καλά. Ἂν θέλει, ἂς μᾶς τὰ ξεκαθαρίσει κάποιος ἀπὸ τοὺς γνωρίζοντες.
Σχετική, ἀπὸ λεξιλογικὴ ἄποψη, πρέπει νὰ εἶναι ἡ μονὴ Λουκοῦς στὴν Ἀρκαδία, χτισμένη σὲ θαυμάσιο φυσικὸ τοπίο, δίπλα στὰ ἐρείπια ἔπαυλης τοῦ Ἡρώδη τοῦ Ἀττικοῦ.
Μαρία said
77
Ακριβώς. Ήταν βαθμός και άρα προαγωγή απο το βαθμό του γυμνασιάρχη σ’ αυτόν του λυκειάρχη. Γραφόταν και στην αστ. ταυτότητα 🙂
Alexis said
#38: Το δικό μου σκορ:
Προαγωγικές στην Ε και Στ Δημοτικού.
Εισαγωγικές στο Γυμνάσιο
Εισαγωγικές στο Λύκειο
Διπλές Πανελλήνιες στην Β και Γ Λυκείου
και μια τρίτη …μπόνους για βελτίωση της βαθμολογίας σε 2 μαθήματα.
Avonidas said
#101. Κάπου ἔχω διαβάσει γιὰ συχετίσεις τῆς ρίζας λυκ μὲ τὸ λατινικὸ lux (λυκαυγές, λυκόφως κλπ), ἀλλὰ δὲν τὰ θυμᾶμαι καλά.
Κάπως το είχα θεωρήσει προφανές ότι το λυκόφως και ο λύκος σχετίζονται ετυμολογικά, και μάλιστα ότι το «λυκόφως» βγαίνει από τον «λύκο»· ίσως να έπαιξε ρόλο και το μυθιστόρημα της Ζυράννας Ζατέλη, «Και με το φως του λύκου επανέρχονται»
Είναι, λοιπόν, παρετυμολογία το «φως του λύκου»; Και αν ναι, υπήρχε σαν έκφραση, ή το λανσάρισε η Ζατέλη; Δεν θυμάμαι να το έχω συναντήσει αλλού.
dryhammer said
104. Το λαμπατέρ της Ζυράννας
https://cdn.shopify.com/s/files/1/2566/5278/files/Animated_GIF-source_9_large.gif?v=1541581851
Μαρία said
52
Έχω στα κιτάπια μου τον ΑΝ.1823/1951, ΦΕΚ 150, περί διαρρυθμίσεως των Σχολείων της Μέσης Εκπαιδεύσεως
Στο άρθρο 2 προβλέπει φιλολογικά και φυσικομαθηματικά λύκεια.
Δεν ξέρω αν και μέχρι πότε ίσχυσε.
π2 said
Παρεμπιπτόντως, εκτός από τον Λυκειάρχη, υπάρχει και ο Λυκιάρχης (ο πρόεδρος του κοινού της Λυκίας στους αυτοκρατορικούς χρόνους, όλα αυτά τα επαρχιακά κοινά έχουν προέδρους με τον ίδιο σχηματισμό οπότε έχουμε Μακεδονιάρχη, Θρακάρχη, Ασιάρχη, Βιθυνιάρχη, κλπ.).
Triant said
Για την αξία της απομνημόνευσης εγώ έλεγα σε μαθητές μου πως και χωρίς την προπαίδεια μπορείς να κάνεις υπολογισμούς, Απλώς θα αργήσεις και θα κουραστείς γρήγορα με συνέπεια να μην έχεις το αποτέλεσμα που μπορείς.
Άλλες φορές ρώταγα αν μπορώ να σηκώσω 10 κιλά. Στην καταφατική απάντηση συνέχιζα με: πόσες φορές; Εξηγούσα πως και η φαινομενικά μικρή προσπάθεια μπορεί με την επανάληψη να επιφέρει μεγάλη κούραση Οπότε όσες από αυτές μπορούμε να αποφύγουμε με την αποστήθιση καλό είναι να το κάνουμε. Αυτά τα έλεγα σε μαθητές ‘προχωρημένων’ σεμιναρίων στο μπριτζ προσπαθώντας να τους πείσω να μάθουν απ’ έξω όσους πίνακες κατανομών και όσα safey plays μπορούν. Ματαίως 🙂
Αβονίδα (99). Μπήκα στους Ηλεκτρολόγους με 18/40 στην Χημεία και αργότερα στην σχολή περίμενα να καταργηθεί για να το περάσω. Ένα μαθητικό καλοκαίρι που είχα αϋπνίες είχα την ιδέα να τις εκμεταλλευθώ παίρνοντας το βιβλίο της Χημείας στο κρεβάτι. Πράγματι, στο τέλος του καλοκαιριού είχα μάθει πως: Χημεία είναι η επιστήμη που…
Nestanaios said
101. Δημήτρης Μαρτῖνος.
Νομίζω ότι με το σχόλιό μου #10 απέτρεψα πολλούς να ετυμολογήσουν το «λυκ». Καλλίτερα όμως έτσι για να ακούμε όσο το λιγότερο περί ινδοευρωπαϊκών βοτάνων. Πολλά δεν θα σου πω αλλά με τούτα θα καταλάβεις λίγα.
Το «lux» πιστεύω ότι είναι «ΛΥΚ – Σ» και όχι «λουκ – ς» (lux). Υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο. Κοινό έχουν το «ς», την πτωτική κατάληξη της ονομαστικής ενικής και είναι ονόματα, όχι θέματα, όχι συλλαβές (μικρές έννοιες). Το καθένα εκπίπτει διαφορετικής έννοιας.
Το λατινικό «X» δεν έχει σχέση με το δασύ χωρικό «Χ» της ελληνικής. Το «χ» της ελληνικής είναι δασύ χωρικό, το «X» της λατινικής είναι διπλό «κς». Το δασύ χωρικό της λατινικής γράφεται «ch».
Μαρία said
95
Είχε προηγηθεί και πάρτι στην πλατεία του Χημείου.
Μαρία said
107
Και Λυκιάρχισσα, που είχαμε συζητήσει παλιότερα.
Πέπε said
Στον καιρό μου δεν ξέρω αν επισήμως υπήρχν Γυμνασιάρχες και Λυκειάρχες, αλλά στην πράξη το λέγαμε. Ίσως μάλιστα τον Λυκειάρχη περισσότερο, ενω για τον Γυμνασιάρχη λέγαμε και «διευθυντής».
Το «λύκος / λύκαινα» ( = Λυκειάρχης, Λυκειάρχισσα), που είχα ακούσει από φίλους μου Λεοντιδείς, λεγόταν αλλού ή ήταν ζαργκόν της Λεοντείου;
π2 said
111. Ναι, βέβαια, υπάρχουν και τα θηλυκά Λυκιάρχισσα, Μακεδονιάρχισσα κλπ., που δηλώνουν τη σύζυγο του προέδρου του κοινού και αρχιέρεια της λατρείας των αυτοκρατόρων (που ήταν η βασική δουλειά των κοινών).
Avonidas said
#108. Χημεία είναι η επιστήμη που την εκτιμάς αφού μάθεις φυσική 🙂 Αλλιώς δε βγάζεις νόημα.
LandS said
109 Πολλά δεν θα σου πω αλλά με τούτα θα καταλάβεις λίγα.
Εγώ κατάλαβα λιγότερα
Πέπε said
Για την εντελώς συμπτωματική ομοιότητα ανάμεσα στις λέξεις λύκος και λυκ- (λυκόφως, λυκαυγές, αμφιλύκη, Λύκειος Απόλλων…), χωρίς βέβαια να θέλω να υπαινιχθώ τίποτε για ινδοευρωπαϊκές ρίζες και παρόμοιους τσαρλατανισμούς, θα πρότεινα μια ματιά εδώ:
https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/lewk-
https://en.wiktionary.org/wiki/Reconstruction:Proto-Indo-European/w%C4%BA%CC%A5k%CA%B7os
Avonidas said
#114. Ε, ρε τι γέλιο που έριξα όταν έμαθα πια κβαντομηχανική. Με τους ετεροπολικούς και ομοιοπολικούς, κι ακόμα χειρότερα τους «ημιπολικούς» δεσμούς, με τα «τροχιακά», με τις «στοιβάδες» και τους τρελούς κανόνες εποικισμού, με τα ηλεκτρόνια που «μοιράζονται» τα άτομα… Οι άνθρωποι είναι σκιτζήδες που έχουν καταφέρει να τρελάνουν πρώτα τον εαυτό τους κι έπειτα τους μαθητές.
Τουλάχιστον ας γράψουν φαρδια-πλατιά σ’ όλα τα σχολικά βιβλία ότι όλοι αυτοί οι νόμοι κι οι κανόνες που αραδιάζουν εκεί μέσα είναι παραμυθάκια και μπακαλική για όποιον δεν είναι ακόμα στο επίπεδο, ή βαριέται, να μάθει την αλήθεια.
Ας διδάξουν καλύτερα στοιχειομετρία, χημική κινητική, ας πουν 5 πράματα για τον Dalton και το νόμο των ακέραιων αναλογιών, μπας κι αντιληφθούν οι μαθητές πώς καταλάβαμε ότι πρέπει να υπάρχουν άτομα. Κι ας αφήσουν τα τροχιακά γι’ αργότερα, πολύ αργότερα.
Α, κι όποιον ξανακούσω να λέει ότι ο αριθμός του Avogadro είναι φυσική σταθερά, θα τον δαγκάσω στο μήλο του Αδάμ
Triant said
114,117: Ακριβώς. Από το γυμνάσιο έλεγα ότι η Χημεία είναι Φυσική και πως θα ασχοληθώ μαζί της όταν θα μπορώ να εξηγήσω τις συνταγές που μας δίνανε (Φυσική έγραψα 40/40).
Pedis said
# 97 – Μου φαίνεται ότι έχεις στο μυαλό σου τους θετικάριους κι όχι τους θεωρητικάριους και τους οικονομικάριους. 😀
Στη βάση όσων διηγούνται οι παλιοί, η ύλη των εισαγωγικών εξετάσεων (αναφέρομαι μόνο στις θετικές σχολές) μέχρι από πενήντα χρόνια ήταν σουπερπολλαπλάσια της σημερινής, η οποία, α προπό, είναι ντροπή και ξεφτίλα και ταπεινώνει τον υποψήφιο.
Γενικά, παρατηρείται σταδιακή μείωση της εξεταστέας ύλης με τα χρόνια. Οι παλιοί είχαν να αντιμετωπίσουν θέματα από τα τρία τελευταία χρόνια του γυμνασίου.
Βέβαια, να πούμε και το άλλο. Όσοι μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε κάποια κεντρικά φροντιστηρια των Αθηνών είχαν τη δυνατότητα να προγυμναστούν στο είδος των θεμάτων που επέλεγαν οι υπεύθυνοι καθηγητές των εξετάσεων ανά σχολή. Μερικές φορές, δε, λέγεται ότι τα πετύχαιναν …
Όσοι μαθητές δεν είχαν αυτή την τύχη (φτωχοί ή/και επαρχιώτες) και πετύχαιναν στις εξετάσεις είχαν δουλέψει παρά πολύ μονάχοι τους και, γενικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ως μαθητές τούς έκοβε (είχαν επιπλέον επιβιώσει σε ένα άκρως ταξικό και εχθρικό σύστημα εκπαίδευσης, ξεπερνώντας πολλαπλές απορρίψεις και εμπόδια να συνεχίσουν το σχολείο) και είχαν και τη θέληση και την τύχη/συγκυρία να προσπαθήσουν να ξεφύγουν από την επαγγελματική/ταξική μοίρα των οικογενειών τους.
Pedis said
# 117 – Σύμφωνοι.
Nestanaios said
116. Πεπε.
Όλη η αλήθεια είναι εδώ: «Λυκ». Αν μπορέσουμε να ετυμολογήσουμε αυτό το θέμα, τότε έχουμε το κλειδί για όλες της πόρτες.
Γιάννης Ιατρού said
Αποχαιρετισμός (από απόσταση….) σήμερα από τον Γς, στις 11:30 στον Βύρωνα, στην παλιά του γειτονιά.. 😥
Μ΄ αυτήν την επιδημία, ούτε συγγενείς, ούτε φίλους μπορείς να πεις το ύστατο χαίρε. Τέλος πάντων, μας βλέπουν και ξέρουν.
7: …Εγώ θυμάμαι το 1977, που έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις για να μπω στο λύκειο. Ήμασταν οι πρώτοι που δώσαμε,..
Μπα, σιγά ρε Γιάννη, ποιοί πρώτοι; Εδώ εμείς δώσαμε εισαγωγικές για το γυμνάσιο, μετά το ’65 για λύκειο και το ’68 για ΑΕΙ. Δεν γλυτώσαμε τίποτα! Είχαμε και 2α & 3η λυκείου με επιλογή μαθημάτων (κάτι σαν το παλιό κλασσικό/πρακτικό του γυμνασίου).
14, 15: Άσε, δράματα 🙂
Πάω να διαβάσω τα υπόλοιπα σχόλια …
Χρίστος said
117 Avonidas . Ε, ρε τι γέλιο που έριξα όταν έμαθα πια κβαντομηχανική.
Τώρα που ξέρεις πως θα απαντούσες σε ερώτηση μαθητή:
Γιατί το ηλεκτρόνιο δεν πέφτει πάνω στον πυρήνα δεδομένης της έλξης μεταξύ τους ;
(δεν προβοκάρω).
Μαρία said
119
Όχι μόνο πολλαπλάσια αλλά και ύλη που δεν είχε διδαχτεί στο σχολείο.
Αλλά και η ύλη που είχε διδαχτεί δεν συνέπιπτε εκ των πραγμάτων με το περιεχόμενο ενός βιβλίου. Στην ιστορία π.χ. εξεταστήκαμε στην ύλη και των έξι τάξεων. Προφανώς απομνημόνευση υπήρχε αλλά όχι αποστήθιση των συγκεκριμένων βιβλίων. Αυτό πρέπει να εννοεί ο Σταύρος με την παπαγαλία.
Avonidas said
#119. Μα, το ότι θα δουλέψεις πολύ για να περάσεις είναι δεδομένο, πας δεν πας σε κεντρικό/κυριλάτο φροντιστήριο. Όσοι γονείς έσερναν τους στούρνους κι ακαμάτηδες γόνους τους σε κυριλάτα φροντιστήρια με το στανιό, σπαταλούσαν τα λεφτά τους, το χρόνο των παιδιών τους και το χρόνο των καθηγητών.
Τώρα, για τους θεωρητικάριους νομίζω πως είμαστε λίγο άδικοι. Αν με ρωτούσες τότε, οπωσδήποτε θα σου έλεγα ότι πήγαν εκεί που πήγαν γιατί ξέρουν μόνο να στοιβάζουν πράματα στο κεφάλι τους που δεν απαιτούν καμιά ευφυία και καμιά κρίση. Αλλά κι εμείς, σιγά την κρίση τώρα που επιστρατεύαμε για τις Πανελλήνιες! Απλώς απομνημονεύαμε τεχνική και στρατηγικές λύσης εκεί που οι άλλοι απομνημόνευαν γερούνδια και κλίσεις. Κι αν καμιά φορά μας ερχόταν να σκεφτούμε λίγο βαθύτερα πώς προκύπτει αυτό κι εκείνο, μας έλεγαν «άστο γι’ αφού περάσεις». Αναπτύσσαμε μόνο τόση κριτική ικανότητα όση χρειαζόταν για να αποφύγουμε τις παγίδες στα θέματα.
Δεν ξέρω αν πραγματικά η ύλη ήταν πολλαπλάσια, αλλά όπως και να ‘χει μετράει το βάθος, κι όχι το πλάτος. Στη φυσική, για παράδειγμα, εγώ είχα στην ύλη λίγη θερμοδυναμική και λίγη στατιστική φυσική, που ήταν καλό γιατί ήταν ένα νέο και συναρπαστικό θέμα και απάλυνε λίγο την ατέλειωτη πλήξη της προετοιμασίας. Αλλά βεβαίως το 99% του χρόνου μας κοπανιόμασταν με κεκλιμένα επίπεδα, τροχαλίες, τριβή, κρούσεις, έργο, τα γνωστά. Δεν χρησιμοποιούσαμε καν τον απειροστικό λογισμό που περιλαμβανόταν στην ύλη μας για τα μαθηματικά, και θυμάμαι πόση αγαλλίαση ένιωσα όταν κατάφερα να βγάλω, μόνος μου και μετά τις εξετάσεις, τη διατήρηση της ενέργειας από το νόμο του αντιστρόφου τετραγώνου (σε κατακόρυφη κίνηση, μην τρελαθούμε κιόλας) – και πόσο μου την έσπασε όταν δεν κατάφερνα να προχωρήσω παραπέρα. Για τέτοια στεγανά μιλάμε.
ΣΠ said
117
Έχεις δίκιο σ’ αυτό αλλά, αν το σκεφτείς, και στην φυσική γινόταν κάτι παρόμοιο όταν προσπαθούσαν να διδάξουν ηλεκτρομαγνητισμό χωρίς επαρκή γνώση απειροστικού και διανυσματικού λογισμού.
ΣΠ said
124
Έτσι ακριβώς, Μαρία. Τώρα οι απαντήσεις είναι από την σελ. χ μέχρι την σελ. ψ του εγκεκριμένου βιβλίου.
Avonidas said
#123. Γιατί το ηλεκτρόνιο δεν πέφτει πάνω στον πυρήνα δεδομένης της έλξης μεταξύ τους ;
Το πρώτο πράγμα που θα έλεγα είναι ότι το ηλεκτρόνιο δεν είναι ένα κούτσικο μπαλάκι, κι επομένως πρέπει να εγκαταλείψει κανείς την ιδέα ότι κινείται εδώ κι εκεί με τον τρόπο που κινούνται τα μπαλάκια, ή οι πλανήτες. Αυτό είναι απλώς ένα φυσικό γεγονός με το οποίο πρέπει να συμβιβαστούμε.
Μετά, θα έλεγα ότι στην πραγματικότητα, αν ψάξουμε για το ηλεκτρόνιο, έχουμε αρκετά μεγάλες πιθανότητες να το βρούμε πάνω στον πυρήνα – ή αλλιώς, ότι περνάει σημαντικό μέρος του χρόνου του κοντά και πάνω στον πυρήνα. Αυτό εξαρτάται βέβαια κι από το ποιο ηλεκτρόνιο ποιας στοιβάδας είναι, αλλά αν μιλάμε για ένα άτομο υδρογόνου, η πιθανότητα αυτή είναι σημαντική.
Πρέπει να φανταστούμε το ηλεκτρόνιο σαν ένα πράγμα (δεν λέω κύμα, γιατί και πάλι η αναλογία είναι ανακριβής) που απλώνεται στο χώρο, μέχρι να κατασταλάξει σε μια σταθερή κατάσταση. Σ’ αυτή τη σταθερή κατάσταση, έχουμε μια πολύ ακριβή ιδέα για το ποια είναι π.χ. η ενέργειά του, και ποια είναι η στροφορμή του, αλλά σχεδόν καμιά ιδέα για το ποια είναι η θέση του μέσα στον όγκο του ατόμου, ή η ορμή του. Αυτός είναι ο λόγος που τα άτομα έχουν καλά ορισμένες ενέργειες ιονισμού, και που ακτινοβολούν φως σε συγκεκριμένες συχνότητες – όλα αυτά καθορίζονται από τις ενέργειες των ηλεκτρονίων.
Σ’ αυτή τη σταθερή κατάσταση, υπό μια έννοια το ηλεκτρόνιο δεν κινείται, αφού η κατάσταση δεν αλλάζει με το χρόνο. Κι όμως, παρότι δεν κινείται, έχει ορμή και στροφορμή – κάτι που κλασικά θα ήταν αδύνατο. Αυτή είναι η κατάσταση στην οποία «θέλει» να βρίσκεται το ηλεκτρόνιο, υπό την έννοια ότι κάνει τη συνολική του ενέργεια ελάχιστη. Οποιαδήποτε άλλη κατάσταση θα αύξανε είτε τη δυναμική είτε την κινητική του ενέργεια, και άρα το ηλεκτρόνιο σύντομα θα την εγκατέλειπε.
Αν αναγκάσουμε ένα ηλεκτρόνιο να βρεθεί ολόκληρο μέσα στην περιοχή του πυρήνα (φαντάσου ότι ζουλάμε το άτομο), θα αρνηθεί να συνεργαστεί: θα αναπτύξει τόσο μεγάλες κινητικές ενέργειες, δηλαδή προς τα έξω πιέσεις, ώστε να απλωθεί και πάλι στον φυσικό του όγκο πρακτικά ακαριαία. Αν επιμείνουμε, ασκώντας τιτάνιες δυνάμεις – εφικτές μόνο στους αστέρες νετρονίων, για παράδειγμα, τα ηλεκτρόνια θα «προτιμήσουν» να συγχωνευτούν με τα πρωτόνια σε νετρόνια, ξοδεύοντας ένα μέρος της τεράστιας αυτής ενέργειας σε αντάλλαγμα λίγης επιπλέον μάζας. Με άλλα λόγια, θα προτιμήσουν να πεθάνουν παρά να φυλακιστούν 🙂
Τέλος, αν ένας μαθητής με ρωτούσε «καλά όλα αυτά, αλλά γιατί» συμβαίνουν έτσι τα πράγματα; Γιατί το ηλεκτρόνιο ΔΕΝ είναι ένα μπαλάκι;», θα παραδεχόμουν ότι δεν ξέρω. Η καλύτερη ίσως απάντηση είναι ότι το ηλεκτρόνιο δεν *οφείλει* να είναι ένα μπαλάκι, γιατί τα μπαλάκια είναι θεόρατα, αργά πράγματα που δεν έχουν τίποτα το θεμελιώδες εκτός απ’ το ότι μας είναι γνώριμα από την εμπειρία μας. Τα μπαλάκια είναι φτιαγμένα από ηλεκτρόνια, κι όχι τα ηλεκτρόνια από μπαλάκια· κι έτσι η προκατάληψή μας ότι πρέπει να εξηγούμε τα δεύτερα με βάση τα πρώτα είναι απλώς εσφαλμένη.
Μαρία said
127
Με τραγελαφικά αποτελέσματα. Μου έλεγαν για διορθωτή που απάντηση άλλ’ αντ’ άλλων τη διόρθωνε σαν να ήταν τηλεγράφημα. Απο τις τόσες λέξεις τόσες είναι σωστές 🙂
Χαρούλα said
#122 Ιατρού, μην καμαρώνεις… Δεν μας πιάνει κανείς. Εμείς όχι μόνο τις προβλεπόμενες εξετάσεις δώσαμε, αλλά στις Πανελλήνιες της Β´Λυκείου(ναι δίναμε και στην Β), δυο μαθήματα τα εξεταστήκαμε και δεύτερη φορά! Γιατί είχε γίνει διαρροή των θεμάτων από το γαϊδούρι τον Ράμμο, και τα ακύρωσαν για να τα επαναλάβουμε.
#112 Πέπε και μεις λύκο ή λύκαινα😊, είχαμε.
Στην προσφορά των φροντιστηρίων, μην παραλείψουμε, και την ευκαιρία που μας έδιναν τότε(τουλάχιστον στην περιφέρεια), να κάνουμε και κάποιες βόλτες επιπλέον και μάλιστα με την άδεια της οικογένειας. Και βέβαια την δυνατότητα που είχαμε να φλερτάρουμε και να ζήσουμε τα πρώτα χτυποκάρδια της εφηβείας.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
112# Γενικό το κακό. Κοπάδια σαρκοβόρων αρπακτικών και των δύο φύλων ανά την επικράτεια 🙂
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
130 Αυτό το αντιπαθέστατο γομάρι το είχα γυμνασιάρχη στη δευτέρα, στο Β’ Αθηνών, πλ. Βάθης.
Γιάννης Κουβάτσος said
130: Θυμάμαι στο φροντιστήριο έναν συμμαθητή μου να διαμαρτύρεται εντόνως στους ιδιοκτήτες: Όλη η Ελλάδα είχε τα θέματα, μόνο εσείς δεν μας τα δώσατε!☺
Παναγιώτης K. said
Όταν μιλάμε για ταξικότητα της εκπαίδευσης πως το εννοούμε;
Ότι σπουδάζουν οι πλούσιοι και οι φτωχοί περιθωριοποιούνται;
Ότι στο φροντιστήριο πηγαίνουν οι εύποροι ενώ οι φτωχοί αδυνατούν;
Δηλαδή τα πανεπιστήμια είναι γεμάτα από γόνους πλουσίων οικογενειών;
Και όσοι πηγαίνουν στα φροντιστήρια (τεράστιος αριθμός από αυτά) είναι εύποροι;
Αν θυμάμαι καλά, ένας από τους πρώτους νομούς της χώρας ως προς τις επιδόσεις των μαθητών στις Πανελλαδικές είναι ο Ν.Τρικάλων και από τους τελευταίους είναι ο Ν.Κυκλάδων.
Οι χαμηλές επιδόσεις στο Ν.Κυκλάδων, αποδόθηκαν στο γεγονός ότι οι νέοι εκεί δεν έχουν κίνητρο να σπουδάσουν διότι ο τουρισμός τους εξασφαλίζει ικανοποιητικό εισόδημα.
Μαρία said
130
Χα, χα, η παλιά αναφορά μου στο Ράμμο https://sarantakos.wordpress.com/2012/11/05/nero/#comment-142540
Απο την επιτήρηση στη Β’ λυκείου έχω άσχημες εμπειρίες.
dimosioshoros said
@ 117 Avonidas
Αυτό με τη σταθερά, που πάντα έτσι το λέγαμε, γιατί όχι;
https://chemistrygod.com/Avogadro-constant/
dimosioshoros said
@ 134 Παναγιώτης K.
Ταξικότητα, γενικά, λέμε το γεγονός ότι τα φτωχά παιδιά χάνουν ευκαιρίες (ανάλογα με το πλαίσιο κοινωνικής κινητικότητας) και ότι αυτά τα παιδιά πρέπει να χάνουν ευκαιρίες ώστε να εξασφαλιστεί η αναπαραγωγή της κατώτερης τάξης στο συγκεκριμένο κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο.
Στην πατρίδα μας που, ως γνωστόν, συνεργάζεται με τις ανά τον κόσμο εκμεταλλεύτριες δυνάμεις, αυτή η γενική δομή διαφοροποιείται με πολλούς τρόπους.
Δεν είναι κάπως έτσι;
Γιάννης Κουβάτσος said
134: Ένα ενδιαφέρον σχετικό άρθρο, Παναγιώτη:
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/8537_taxikes-diafores-stin-ekpaideysi%3Famp&ved=2ahUKEwiVqZ2Ch_nvAhUigf0HHWzmARgQFjABegQIBRAC&usg=AOvVaw2pNdeGM7D15XzR8ygYjjXp&cf=1
Avonidas said
#136. Η σταθερά του Avogadro ουσιαστικά είναι μια σχέση ανάμεσα στη μάζα του ατόμου του άνθρακα-12 και στη μάζα του γραμμαρίου, που προφανώς είναι ένα ιστορικό ατύχημα και θα μπορούσε να έχει οριστεί διαφορετικά. Είναι ένας παράγοντας μετατροπής.
Εφόσον το άτομο του άνθρακα-12 είναι (περίπου) 12 φορές βαρύτερο από το άτομο του υδρογόνου, αν πάρουμε 12 γραμμάρια άνθρακα και 1 γραμμάριο υδρογόνου, θα έχουμε τον ίδιο αριθμό ατόμων άνθρακα και ατόμων υδρογόνου. Έτσι, μετατρέπουμε τις αναλογίες μαζών, που μπορούμε να διαχειριστούμε με τον ανθρώπινης κλίμακας εξοπλισμό μας, σε αναλογίες ατόμων, που προφανώς δεν μπορούμε να τις διαχειριστούμε.
Αλλά θα κάναμε εξίσου καλά τη δουλειά μας αν αντί για γραμμάρια είχαμε μεταχειριστεί ουγγιές, ή λίβρες, ή οκάδες· ο αριθμός του Avogadro θα ήταν τότε απλά ένας διαφορετικός (τεράστιος) αριθμός.
Χρίστος said
Μπράβο! Kαι χωρίς άμεση αναφορά στην Αρχή της Αβεβαιότητας. Έίχα κι εγώ προβληματιστεί κάποτε, αν είναι καλύτερο από τις αναφορές σε «πλανητικά άτομα»
και άλλα παραμύθια, να λέμε τι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το ηλεκτρόνιο.Έτσι κι αλλιώς, χωρίς το απαραίτητο μαθηματικό υπόβαθρο, δεν μπορείς να πεις και τίποτ’ ‘αλλο.
Αν γινόταν έτσι, μελλοντικοί επιστήμονες όπως γιατροί, φαρμακοποιοί,μηχανικοί θα έμεναν χωρίς τη γνώση της ιστορικής εξέλιξης της θεωρίας.
Μαρία said
134
Κάνεις το λάθος να κοιτάς μόνο την κορυφή της πυραμίδας.
Πόσα παιδιά εύπορων οικογενειών εγκαταλείπουν το σχολείο;
Πόσα παιδιά εύπορων οικογενειών αρκούνται στο απολυτήριο γυμνασίου;
Πόσα παιδιά εύπορων οικογενειών πηγαίνουν σε ΕΠΑΛ ή σε νυχτερινό;
Γιάννης Κουβάτσος said
134: Και αν έχεις κέφι για περισσότερο διάβασμα επί του θέματος ☺:
https://www.google.com/url?sa=t&source=web&rct=j&url=http://www.ekdd.gr/ekdda/files/ergasies_esdd/14/13/540.pdf&ved=2ahUKEwiVqZ2Ch_nvAhUigf0HHWzmARgQFjAFegQICRAC&usg=AOvVaw2LqB96c6FdWCfMPiZtjYjs
Pedis said
# 124 119
Όχι μόνο πολλαπλάσια αλλά και ύλη που δεν είχε διδαχτεί στο σχολείο.
Αλλά και η ύλη που είχε διδαχτεί δεν συνέπιπτε εκ των πραγμάτων με το περιεχόμενο ενός βιβλίου.
‘Ετσι μου έχει μεταφερθεί και μένα.
Η οποία κατάσταση, βέβαια, ευνοούσε όσους είχαν τον τρόπο (οικονομικό ή για επαρχιώτες ΚΑΙ συγγενείς να τους φιλοξενήσουν) να κάνουν, έστω τους καλοκαιρινούς μήνες, φροντιστήριο σε κάποια κεντρικά φροντιστήρια της Αθήνας …
# 125 – Δεν ξέρω, μπορεί να έχω εγώ στρεβλό στατιστικό δείγμα, αλλά στην συντριπτική πλειοψηφία τους οι προς φιλολογικές και οικονομικές Σχολές μαθητές και μαθήτριες τα είχαν μάθει όλα νεράκι, απέξω, κι όχι απαραίτητα ανακατωτά. Ό,τι έλεγε το βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος. Εκτός από κάνα-δυό στους πενήντα, να πω χοντρικά.
# 127 – Όπως, πιθανά, θα έχεις διαπιστώσει, ενώ οι εισαχθέντες των τελευταίων ετών στις θετικές σχολές έχουν ξετρίψει στις ταλαντώσεις, στο πλαίσιο, ίσως, της εκπαίδευσης και της αποδοχής της μαλακίας (του εγκεφάλου), δεν έχουν ιδέα λ.χ. από τριγωνομετρία. Τόσο που οι πρώτες εβδομάδες των σπουδών στις θετικές σχολές χαραμίζονται στην διδασκαλία βασικών και στοιχειωδών εννοιών των Μαθηματικών του Λυκείου. Με μηδαμινά αποτελέσματα, αφού κάποια πράγματα πρέπει να τα έχει μάθει και να έχει εξασκηθεί σε αυτά από μικρός.
Παναγιώτης Κ. said
@60. Εξακολουθούν να υπάρχουν μεγάλα φροντιστήρια στην Αθήνα και ιδιαιτέρως στο κέντρο της όπως τότε στις δεκαετίες του ΄60 και ΄70;
Πάντως στη Θεσσαλονίκη δεν υπάρχουν φροντιστήρια μεγάλα δηλαδή των χιλίων ας πούμε μαθητών που υπήρχαν στη δεκαετία του ΄70.
dimosioshoros said
@ 139 Avonidas
Δηλαδή είναι ζήτημα ορολογίας ή κάποιας αναπλαισίωσης;
dimosioshoros said
@ 141 Μαρία
Προσθέστε και το:
Πόσοι πρωτοετείς Ιατρικής Αθηνών δεν έχουν γονείς ή γονέα γιατρό;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
119 κ.ε.
Επιβεβαιώνω για τον τεράστιο όγκο της ύλης στις δεκ. 50/60 στις θετικές σχολές (όλοι μου οι θείοι/θείες/ξαδέρφια ήταν/είναι μαθ/φυσ/χημ, μόνο εγώ βγήκα το μαύρο πρόβατο και η ντροπή του σογιού 🙂 ).
atheofobos said
143
Μόλις διάβασα την λέξη τριγωνομετρία αμέσως μού ήρθε στην μνήμη του πως θριάμβευσα στο πιο απεχθές μάθημα ,για μένα, του σχολείου!
ΤΟ ΣΚΟΝΑΚΙ, Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΚ ΠΑΧΟΥΣ ΒΟΗΘΕΙΑ
http://atheofobos2.blogspot.com/2006/12/blog-post_08.html
Avonidas said
#145. Ναι, κατά κάποιο τρόπο. Είναι και λίγο σχολαστικισμός από μέρους μου, αλλά επιμένω να ξεχωρίζω τις πραγματικά θεμελιώδεις σταθερές από τους παράγοντες μετατροπής που εξαρτώνται από τις μονάδες μας.
Για παράδειγμα, η σταθερά του Boltzmann, που συνδέει την ενέργεια με τη θερμοκρασία, δεν είναι πραγματικά θεμελιώδης, αφού εξαρτάται από τις κλίμακες ενέργειας και θερμοκρασίας. Στην ουσία, οι μόνες θεμελιώδεις σταθερές είναι αδιάστατες σταθερές που συσχετίζουν μεταξύ τους χαρακτηριστικά της ύλης, ή της δομής του σύμπαντος· όπως επίσης και το μήκος, η μάζα και ο χρόνος Planck, που δεν εξαρτώνται από κανένα ανθρώπινο μέτρο, κανένα φυσικό ή τεχνητό αντικείμενο, ούτε καν από τις μάζες των στοιχειωδών σωματιδίων.
Pedis said
# 128 – Ωραία.
Αλλά, αν ο μαθητής είναι προχωρημένος και σε ρωτήσει γιατί κύριε όσα γνωρίζουμε για το ηλεκτρόνιο απορρέουν από την περιγραφή βάση της Χαμιλτονιανής (ή της Λαγκρανζιανής για το πεδίο του) η οποία περιλαμβάνει μάζα σωματιδίου, κινητική ενέργεια όπως ενός κοινού σωματιδίου και δυναμική ενέργεια που παραπέμπει σε μπαλάκια που κινούνται σε κεντρικό δυναμικό ή σε στοιχειώδη αρμονικό ταλαντωτή τι θα του απαντήσεις; 😀
Γιάννης Ιατρού said
Ό,τι και να πούμε για την κοινωνική και οικονομική θέση των οικογενειών με παιδιά στο φροντιστήριο κλπ., ένα είναι κατ΄’ εμέ σίγουρο, δωρεάν εκπαίδευση δεν έχουμε, ούτε κατά διάνοια:
Τα φροντιστήρια είναι η γνήσια ελληνική εφεύρεση των ιδιοκτητών των φροντιστηρίων καθώς και πολύ μεγάλου μέρους των διδασκόντων στα γυμνάσια και λύκεια για να βγάλουν (ή να αυξήσουν σημαντικά) τον «επιούσιο».
α) Οι μεν φροντιστηριάρχες είναι επενδυτές (αρκετές φορές δεν είναι καν εκπαιδευτικοί), και
β) Οι δε καθηγητές αν έμεναν μόνο με τους μισθούς της κανονικής δουλειάς τους, θα είχαν πρόβλημα (όπως και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι με χαμηλούς μισθούς).
γ) Επιπλέον έχουμε κι έναν μεγάλο αριθμό εκπαιδευτικών που είναι (από επιλογή ή γι άλλο λόγο) αδιόριστοι, κι επομένως χωρίς φροντιστήρια δεν θα είχαν κανένα εισόδημα (εκτός όσων κάνουν αποκλειστικά ιδιαίτερα κλπ.).
Έτσι, ό,τι και να γίνει, το θέμα των φροντιστηρίων δεν πρόκειται να εκλείψει, μιάς και εκτός των ανωτέρω, θεωρείται πλέον στην ελληνική κοινωνία/νεολαία/οικογένεια αυτονόητο για την εισαγωγή σε ΑΕΙ ή για την επιτυχία σε διάφορες παραπλήσιες εξετάσεις..
Και θέλω να τονίσω, πώς είναι άλλο πράγμα η ενισχυτική διδασκαλία που ίσως χρειάζεται κάποιος και άλλο πράγμα «τα φροντιστήρια» που είναι πλέον υποχρεωτικά για να μάθει κανείς την απαιτούμενη ύλη, επειδή στο σχολείο για πολλούς λόυς εκτός των ανωτέρω (π.χ. από απεργίες/καταλήψεις, μεγάλες τάξεις, διδακτικό πρόγραμμα μόνο στα χαρτιά, έλλειψη διδακτικού προσωπικού κλπ. κλπ. έως ακαταλληλότητα κτιρίων κι εγκαταστάσεων) συνήθως δεν γίνεται δουλειά της προκοπής, εκτός φιλότιμων εξαιρέσεων.
Γιάννης Κουβάτσος said
Και, επίσης, πόσα παιδιά εύπορων οικογενειών έχουν τη δυνατότητα μεταπτυχιακών σπουδών σε καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού και πόσα λιγότερο εύπορων; Για να μη μιλήσουμε για το τι ευκαιρίες επαγγελματικής σταδιοδρομίας έχουν οι μεν και ποιες οι δε.
gpointofview said
Αυτό το λυκ- στο λυκόφως κ.λ.π. ίσως θα μπορούσε να είναι και λευκ-
Για τον Ράμμο, τάχουμε ξαναπει προ ετών, τότε έδινε εξετάσεις και η βαφτισιμιά του πρώην γυναίκα μου και δεν της είχε δώσει τα θέματα, τα έδωσε σε δυο μαθήτριες που τους έκανε ιδιαίτερο δεν τους τα εξήγησε κι αυτές πήγαν σε φροντιστήριο να τους τα εξηγήσει και μπήκε το νερό στ’ αυλάκι. Οχι πως τον δικαιολογώ αλλά ιδιαίτερα όλοι οι εκπαιδευτικοί κάναμε, η χοντρή δουλειά από τους φροντιστές έγινε.
Ετσι κι αλλιώς η τιμιότητα στις πανελλήνιες συμβαδίζει με την αντίστοιχη μανατζερευομένης από τον Μ.Φ. λογικό γιατί πλέον το χαρτί δεν εξασφαλίζει ένα κομμάτι ψωμί όπως κάποτε και δεν κόβονται οι άξιοι απλά μπαίνουν και ανάξιοι με διάφορα κόλπα
Οσον αφορά όλους τους (φυσικούς) νόμους είναι σωστοί -και χρήσιμοι- στον χώρο που ισχύουν, κάτι όπως και με τους άλλους νόμους που ισχύουν σε ορισμένες χώρες μόνο, όχι σε όλες. Διαγαλαξιακή είναι μόνο η μουσική του Βέρντι οπότε πάω να παρακολουθήσω Λουίζα Μίλλερ από το πισι, με Σόνια, Πιοτρ και Πλάσιντο στην Μετ
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
151
Εγώ είμαι περίεργος τι θα γινόταν χωρίς διδασκαλία της Έκθεσης στα φροντιστήρια. Απ’ όσο εχω καταλάβει, το βάρος δίνεται περισσότερο στη μεθοδολογία της ανάπτυξης του θέματος, και αν δεν την ακολουθήσεις αυξάνονται οι πιθανότητες να πας κουβά. Ε ρε και να βάζανε (λέμε τώρα) σε τπτ πανελλήνιες κάνα ελεύθερο θέμα, για να εκτιμηθεί η πρωτοβουλία, η φαντασία, η γλωσσική/εκφραστική επάρκεια και η εν γένει σκέψη των εξεταζομένων, ε ρε τι γέλιο θα γινότανε…
Μαρία said
143α
Εννοείται. Γι’ αυτό κι ο περιορισμός της εξεταστέας ύλης στην ύλη μόνο της Γ λυκείου θεωρήθηκε μέτρο εκδημοκρατισμού.
Να σημειώσουμε οτι τω καιρώ εκείνω δεν ήταν τόσο μεγάλη η ζήτηση πανεπ. εκπαίδευσης, γιατί το απολυτήριο γυμνασίου είχε ακόμα αξία στην αγορά εργασίας.
Παναγιώτης Κ. said
Δεν έχω ούτε ένα ούτε δυο παραδείγματα παιδιών αλλά πολύ περισσότερα. Παιδιών που προέρχονται από ένα απολύτως ευνοϊκό για σπουδές οικογενειακό περιβάλλον και που επέλεξαν το δρόμο του εμπορίου ή του τεχνικού επαγγέλματος.
Υποστηρίζω ότι η προετοιμασία για σπουδές αλλά και αυτές οι ίδιες οι σπουδές, απαιτούν ένα είδος…ασκητισμού και κάποιοι νέοι δεν είναι διατεθειμένοι να τον υποστούν. Και πολύ καλά κάνουν!
Πολλοί από τους εγγράμματους πορεύονται με την αντίληψη περί ανωτερότητας αυτού που πήρε πανεπιστημιακή μόρφωση και περίπου θεωρούν αδικημένους και σε μειονεκτική θέση τους άλλους.
Πάντως, αρκετοί από την δεύτερη κατηγορία, δεν βλέπουν έτσι τους εαυτούς τους!
Αν παρόλα αυτά επιμένουν σε αυτή την αντίληψη μάλλον πρέπει να ξανασκεφτούν βαθύτερα το ζήτημα αυτό διότι λανθάνει ένα είδος ρατσισμού θαρρώ…
«Σύμφωνα με τη θεωρία του Bourdieu περί πολιτισμικού κεφαλαίου, η ταξική διαφορά δεν οφείλεται μόνο στην άνιση κατοχή οικονομικών και κοινωνικών προνομίων, αλλά και στη διαφορά πολιτισμικού κεφαλαίου, το οποίο περιέχει γνώσεις και δεξιότητες που αποκτούν τα παιδιά μέσω μιας μορφής ωσμωτικής διαδικασίας, ζώντας μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον, τα άτομα του οποίου εμπλέκονται σε διάφορες πολιτισμικές ασχολίες και δραστηριότητες ανάλογες με την κουλτούρα που διδάσκει το σχολείο» .
Αυτό είναι ένα απόσπασμα από το λινκ #138 το οποίο μπορούμε να το συζητήσουμε.
Pedis said
# 155 – Έτσι-έτσι.
Avonidas said
#150. τι θα του απαντήσεις;
«Βγάλτε μια κόλλα χαρτί…» 😆
Παύλος said
Οπότε δεν ξέρω πώς έγινε δεκτός στα λύκεια της εποχής ο στίχος.
Αν θυμάμαι καλά κάποιος από την ΟΛΜΕ σχολίασε:
Τόσο μεγάλη την έχει;
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
84 Στο β έχεις δίκιο και το διόρθωσα, αλλά στο α) λέω «η πρώτη βαθμίδα της γενικής εκπαίδευσης για την οποία χαλαρώνουν οι περιορισμοί»
38-103 Eγώ έδωσα εισαγωγικές για να μπω στο Γυμνάσιο και μετά την ίδια χρονιά ειδικές εισαγωγικές για τη Σχολή Αναβρύτων (όπου πέρασα αλλά δεν πήγα -θα την πούμε κάποτε αυτή την ιστορία). Μετά έδωσα εισαγωγικές (δεν θυμάμαι πώς τις λέγανε) για να περάσω στο Πολυτεχνείο.
108 Δεν τους έλεγες να επαναλαμβάνουν από μέσα τους όλους τους συνδυασμούς που δίνουν άθροισμα 13 (4-3-3-3, 4-4-3-2, …. 7-3-2-1 κτλ);
122 Αυτό είναι πολύ σκληρό -και όσο νοσηλεύεται κανείς. Ας είναι ελαφρύ το χώμα.
124-7 Ακριβώς. Ήταν πρακτικά αδύνατο να αποστηθίσεις τα πάντα.
143 Η κόρη μου που έδωσε στην Τεχνολογική κατεύθυνση εξετάστηκε σε ένα μάθημα που δεν θυμάμαι ούτε τον τίτλο του, ένα τεχνικο-οικονομικό, στο οποίο η άγραφη ντιρεχτίβα που κυκλοφορούσε στα φροντιστήρια αλλά και στα σχολεία ήταν «το αποστηθίζουμε όλο χωρίς να αλλάξουμε ούτε το ‘και'». Ήταν κάπου 200 σελ, κακογραμμένο δε.
B. said
Το τραγούδι το έλεγε ο Σαββόπουλος σε συναυλίες στα τέλη της δεκαετίας του ’70 με τον τίτλο «Γιουρούτικο» και λίγο διαφορετικούς στίχους (υπάρχουν σε ένα βιβλιαράκι που λέγεται «τα λόγια απ’ τα τραγούδια» και κυκλοφόρησε 79 ή 80 νομίζω – ατυχώς δεν το έχω. Την εποχή εκείνη ο Σαββόπουλος εθεωρείτο ιδιότυπα αναρχίζων (και σίγουρα όχι στο εθνικοπατριωτικό κλίμα που λάνσαρε αργότερα). Σε δίσκο βγήκε βέβαια στα «Τραπεζάκια έξω» (όπου και ο στίχος «το τραγούδι ετούτο το ‘πα το 79»)
Avonidas said
#154. Ε ρε και να βάζανε (λέμε τώρα) σε τπτ πανελλήνιες κάνα ελεύθερο θέμα
Μα, ύστερα θα έπρεπε και να βαθμολογήσουν αυτούς που το αναπτύξανε, και να τους βαθμολογήσουν ακριβοδίκαια. Και οι βαθμολογητές των Πανελληνίων, απ’ όσο ξέρω, πρέπει να δουλεύουν σαν μηχανάκια, παφ-παφ-παφ! το ‘να γραπτό μετά τ’ άλλο, και να είναι «αντικειμενικοί», ό,τι σκατά κι αν σημαίνει αυτό.
Οπότε, δεεν…
Μιχάλης Νικολάου said
117, … κι όποιον ξανακούσω να λέει ότι ο αριθμός του Avogadro είναι φυσική σταθερά, θα τον δαγκάσω στο μήλο του Αδάμ …
Avonidas
Adamant on
Avogadro
Μιχάλης Νικολάου said
5, … Η χρήση του υπολογιστή έχει γίνει κοινός τόπος. …
Είναι πλέον
κλίκειο
Δύτης των νιπτήρων said
117, 163 στο αβοκάντο του Αδάμ
Pedis said
# 151 – Τα φροντιστήρια είναι η γνήσια ελληνική εφεύρεση
Δεν είναι ιδαιτερότητα., όμως, ότι σε πάρα πολλές χώρες οι γονείς πληρώνουν αδρά με τον ένα ή τον αλλον τρόπο, για το ένα ή τον άλλο λόγο, για την πανεπιστημιακή/ επαγγελματική σταδιοδρομία των παιδιών τους πριν και κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.
Λ.χ.
An entire industry of coaches and tutors thrives on the model’s feedback loop and the anxiety it engenders. Many of them cost serious
money.
A four-day “application boot camp,” run by a company called Top Tier Admissions, costs $16,000 (plus room and board).
During the sessions, the high school juniors develop their essays, learn how to “ace” their interviews, and create an “activity sheet” to sum up all the awards, sports, club activities, and community work that admissions officers are eager to see.
…
The most effective coaches understand the admissions models at each college so that they can figure out how a potential student might
fit into their portfolios.
A California-based entrepreneur, Steven Ma, takes this market-based approach to an extreme. Ma, founder of ThinkTank Learning, places the prospective students into his own model and calculates the likelihood that they’ll get into their target colleges.
He told Bloomberg BusinessWeek, for example, that an American-born senior with a 3.8 GPA, an SAT score of 2000, and eight hundred hours of extracurricular activities had a 20.4 percent shot of getting into New York University, and a 28.1 percent chance at the University of Southern California. ThinkTank then offers guaranteed
consulting packages.
If that hypothetical student follows the consultancy’s coaching and gets into NYU, it will cost $25,931, or $18,826 for USC. If he’s rejected, it costs nothing.
Weapons of Math Destruction
Cathy O’ Neil
Δύτης των νιπτήρων said
161 το έχω εγώ το βιβλιαράκι, βέβαια. Δυστυχώς στο πατρικό μου.
Παναγιώτης Κ. said
Μακριά από μένα η αγνόηση του ταξικού παράγοντα στην μελέτη διαφόρων ζητημάτων.
Θεωρώ όμως ότι να λάθος να μένουμε μόνο σε αυτόν και να παραβλέπουμε πολλούς άλλους που είναι εξίσου ουσιώδεις.
Μαρία said
156
Δεν οφείλεται μόνο… υποστηρίζει.
Τους κληρονόμους του Μπουρντιέ τους διάβασα πριν απο πολλά πολλά χρόνια. Μεγάλο απόσπασμα του βιβλίου του είχε μεταφράσει η Φραγκουδάκη εδώ https://www.politeianet.gr/books/9789600202267-fragkoudaki-anna-papazisis-koinoniologia-tis-ekpaideusis-197623 αν σε
ενδιαφέρει το θέμα.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Ράμμος, εδώ ρεπορτάζ εποχής.
Avonidas said
#160. Η κόρη μου που έδωσε στην Τεχνολογική κατεύθυνση εξετάστηκε σε ένα μάθημα που δεν θυμάμαι ούτε τον τίτλο του, ένα τεχνικο-οικονομικό, στο οποίο η άγραφη ντιρεχτίβα που κυκλοφορούσε στα φροντιστήρια αλλά και στα σχολεία ήταν «το αποστηθίζουμε όλο χωρίς να αλλάξουμε ούτε το ‘και’». Ήταν κάπου 200 σελ, κακογραμμένο δε.
Είναι εύκολο να ρίξεις την ευθύνη στα φροντιστήρια για κάτι τέτοια. Αλλά όπως έγραψα, όταν ο βαθμολογητής υποχρεώνεται να τηρεί κάποια αντικειμενικά κριτήρια στη βαθμολόγηση, κι όταν οι εξεταζόμενοι διαγωνίζονται μεταξύ τους, τι επιλογή έχεις απ’ το να συμμορφωθείς με τα πιο αυστηρά στάνταρ; Αν το γράψω με δικά μου λόγια, θα πάρω το 100% των μονάδων; Όχι, γιατί κάτι θα θεωρήσει ο βαθμολογητής πως λείπει. Συν ότι θα χάσω χρόνο προσπαθώντας να βρω μια ακριβή και πλήρη διατύπωση.
Και ξαναρωτάω: το ότι αποστηθίζουν οι υποψήφιοι είναι δεδομένο. Έχουμε κάποιον καλό λόγο να θεωρούμε ότι ΔΕΝ καταλαβαίνουν αυτό που αποστηθίζουν;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
162 Προφανώς δεν. Αφού το λέω και στην παρένθεση, λέμε τώρα.
Aghapi D said
Έχω μπερδευτεί με τα self test Πώς γίνεται η δήλωση θετικού ή αρνητικού αποτελέσματος;
Γιάννης Μαλλιαρός said
129 Κι εγώ τόχω κάνει, κυρίως τις σπάνιες φορές που δίδασκα θεωρητικά μαθήματα, αλλά όχι μόνο. Κι αυτό γιατί σύμφωνα με το νόμο βαθμολογείται ό,τι είναι σωστό ενώ το λάθος απλά μπαίνει σε παρένθεση και δεν λαμβάνεται υπόψη.
141 Έτσι. Και πόσοι γόνοι φτωχών οικογενειών βρίσκονται σε «καλά» ιδιωτικά σχολεία (κολέγια και τέτοια) όπου αναπτύσσονται κυρίως οι δημόσιες σχέσεις των φοιτούντων και αποφοιτούντων για μελλοντική χρήση. Κλπ
Απομνημόνευση κανόνων απαραίτητη (αν και ποτέ δεν κατάλαβα πώς κάνει πολλαπλασιασμό ο δυσλεξικός γιος μου που την προπαίδεια δεν την έμαθε ποτέ). Αποστήθιση αποσπασμάτων όμως είναι άλλο πράγμα. Δεν ξεχνάω συζήτηση ανάμεσα σε δυο φιλογίνες: το τάδε πώς το χαρακτηρίζεις (το τάδε είναι λέξη στα λατινικά). Α, λες αυτό στο κείμενο τάδε σειρά δείνα; Αυτό είναι έτσι!
Είμαι από χωριό (το γράφω και παραπάνω). Φροντιστήριο δεν είχαμε εκτός από Αγγλικών (στο σχολείο κάναμε Γαλλικά). Το καλοκαίρι της Ε’ και μετά την αποφοίτηση πηγαίναμε για κάνα τέτοιο στις πόλεις. Στη Μυτιλήνη οι κατώτερων προσδοκιών και στα μεγάλα της Αθήνας (που είχαν ειδικά τμήματα για την περίπτωσή μας και βγάζαμε την ύλη σ’ ένα καλοκαίρι). Διαμονή σε νοικιασμένο σπίτι την πρώτη χρονιά και σε υπενοικιασμένο τη δεύτερη. Την πρώτη δεν το ολοκλήρωσα λόγω υπερκόπωσης. Το χειμώνα της Γ’ διάβασα σε πιο χαλαρούς ρυθμούς και το καλοκαίρι πήγα στο φροντιστήριο μόνο και μόνο για να συντηρήσω αυτά που ήξερα. Στη χημεία που έπρεπε να λύνω την άσκηση για να τη μάθει ο καθηγητής να την λύσει και στα υπόλοιπα τμήματα, τόκοψα να πατάω.
144 Όχι πια. Ένα ένα έχουν κλείσει, ελάχιστοι κάνουν διαδρομές για να πάνε στα φημισμένα της Ακαδημίας και των πέριξ περιοχών (Κύκλος, Ορόσημο, Κακλαμάνος, Μαντάς, Ηράκλειτος μερικά που θυμάμαι πρόχειρα).
dimosioshoros said
@ 148 Atheofobos
Πάμε για 1/137 τότε ολοταχώς. 🙂
Pedis said
# 170 – Ρε το Ράμμο! Τι είδος συνέχεια στη σταδιοδρομία του στον χώρο, φαντάζομαι, της πολιτικής και των επιχειρήσεων να είχε, άραγε, μετά τη φυλακή;
dimosioshoros said
148 —> 149 🙂
Μαρία said
174
Δεν αναφέρομαι στα περιττά αλλά σε φράσεις χωρίς νόημα, γιατί έχουν παραληφθεί λέξεις που ο παπαγάλος δεν θυμάται.
Φαντάσου κάτι τέτοιο απ΄το δικό σου σχόλιο: Στη Μυτιλήνη οι κατώτερων … και στα μεγάλα της Αθήνας.
Γιάννης Μαλλιαρός said
151 «Τα φροντιστήρια είναι η γνήσια ελληνική εφεύρεση των ιδιοκτητών των φροντιστηρίων καθώς και πολύ μεγάλου μέρους των διδασκόντων στα γυμνάσια και λύκεια για να βγάλουν (ή να αυξήσουν σημαντικά) τον «επιούσιο».»
Είσαι σίγουρος; Γιατί στο Μόναχο υπήρχαν ταμπέλες για schülerhilfe Τόγραψα https://gmallos.blogspot.com/2011/03/blog-post_22.html Και στα σχόλια το http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=280311
Από κει και πέρα, σαν αδιόριστος είχα δοκιμάσει το να κάνω μαθήματα. Αλλά δεν ήμουν καλός πωλητής. Δεν μπορούσα να με λανσάρω στο κοινό κι έτσι έμεινα μόνο με τα μιστά μου όταν διορίστηκα.
156 Τα παιδιά των εμπόρων γίνονται (κατά κανόνα) έμποροι, των γιατρών γιατροί, των μισθωτών μισθωτοί. Οι αλλαγές είναι από τους αγρότες και λοιπούς χειρώνακτες που προσπαθούν ν’ αλλάξουν κατηγορία. 🙂
160β «Μετά έδωσα εισαγωγικές (δεν θυμάμαι πώς τις λέγανε) για να περάσω στο Πολυτεχνείο.» Εισαγωγικές, για.
160τέλος ΑΟΔΕ Αρχές οργάνωσης και διοίκησης επιχειρήσεων. Αλλά από τις 200 σελίδες του βιβλίου η ύλη ήταν καμιά 50αριά. Γι’ αυτό και έπρεπε να τις αποστηθίσεις αλλά και να ξέρεις να ξεχωρίσεις από ποια σελίδα ήταν η ερώτηση γιατί υπήρχαν παρόμοια θέματα σε διαφορετικές σελίδες κι αν σου ζήταγαν αυτό της 52 πχ κι εσύ απαντούσες το ποίημα της 67 της είχες βάψει. Έβγαινε ολόκληρο έξω.
dimosioshoros said
@ 156 Παναγιώτης Κ.
Καιρός ήταν στο 156ο μας σχόλιο να πούμε και το όνομα του πατριάρχη Bourdieu.
Κατ΄ εκείνον, οι έχοντες και το πολιτισμικό κεφάλαιο μπορούν να «μεταβιβάσουν» τίτλους σπουδών και μόρφωση στην επόμενη γενιά ίσως και ευκολότερα και ασφαλέστερα από το οποιοδήποτε υλικό τους έχειν.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
176# Δεν έχω ιδέα, δεν ξανάκουσα γι αυτόν από τότε. Τώρα πια προφανώς θα κοιτάει τα ραδίκια απ΄την ανάποδη εδώ και χρόνια.
Λουλούδι όμως ε? Η πιο έντονη ανάμνηση που έχω απ’ αυτόν (πέραν την αυστηρότητας, του απρόσιτου και της παγωνιάς) είναι όταν μπήκε στην τάξη όταν ανακοινώθηκαν οι «πολιτιστικές» ή κάπως έτσι εκδηλώσεις που θα κάναμε εκείνη τη χρονιά (μια σειρά δραστηριοτήτων τεσπά) και μας είπε πως ούφο, εξωγήινοι κλπ δεν θα μας απασχολήσουν. Ήταν η εποχή που το συγκεκριμένο τρεντάριζε πολύ στην πιτσιρικαρία και όλοι περιμέναμε πώς και τι για να ξεσαλώσουμε επί του θέματος 🙂 Εκεί να δεις μαζική απογοήτευση δεκατριάχρονων, μας πέσαν τ’ αυτιά στο χώμα λέμε…
Τα περί ακροδεξιάς τα έμαθα πολύ αργότερα, και τις λεπτομέρεις που λίνκαρα τώρα τις είδα κι εγώ.
Μαγδαληνή said
162, 154
Έχουμε την τύχη να είναι καλός μας φίλος ο Γιώργος ο Βότσης, ο δημοσιογράφος της Ελευθεροτυπίας (είστε οι πιο πολλοί μεγάλοι θα θυμάστε…). Μας έλεγε όταν έδωσε πανελλήνιες η μικρή του κόρη πήρε ο ίδιος το θέμα της έκθεσης (μόνο αυτό, όχι τις ασκήσεις που συνοδεύουν το γλωσσικό μάθημα) και το έγραψε όπως νόμιζε, χρόνια γραφιάς και αναγνώστης. Το έδωσε στη φιλόλογο της κόρης του να το διορθώσει και φαντάζεστε τη συνέχεια…. Κάτω από τη βάση.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
182# Αφού ήταν εκτός γραμμής και δεν ακολουθησε τις οδηγίες της επιτροπής καλά του κάνανε, για να μάθει 🙂
Γιάννης Μαλλιαρός said
174 Ναι, γιατί αφού αυτά είναι μέσα απ’ αυτά που ζητιούνται, θεωρεί πως αν δεν του δώσει τις μονάδες θα το αδικήσει το παιδί. Βέβαια, έτσι αδικούνται άλλα παιδιά που τα γράφουν όλα και θα πάρουν περίπου τις ίδιες μονάδες. Αλλά αφού διορθώνουν άνθρωποι, μπαίνει πάντα ο υποκειμενικός παράγοντας.
Γιάννης Μαλλιαρός said
148 Αθεόφοβε κάνε κάτι με κείνο το μπανεράκι join us on facebook. Δεν μπορώ να πατήσω το ΟΚ για τα cookies και μου τρώει τόσο κομμάτι (χώρια που το γκρίζο περβάζι είναι κουραστικό).
Γιάννης Ιατρού said
179a Όπως και να δεις τις ιδιαιτερότητες της Βαυαρίας… 🙂 , στη Γερμανία γενικά ούτε κατά προσέγγιση δεν έχουμε καταστάσεις όπως εδώ. Περισσότερο σαν ενισχυτική διδασκαλεία θα το χαρακτήριζα για όσους έχουν δυσκολίες (ή/και βελτίωση βαθμολογίας για όλες τις βαθμίδες, όπως γράφεις στο μπλογκ σου), όχι όμως ειδικά προετοιμασία για την είσοδο σε ΑΕΙ…
sarant said
161 Αυτό τώρα το μαθαίνω….!
Μαρία said
181
Πολιτιστικές τις λέγανε. Εγώ τους έβαζα Ντίλαν, Τζόπλιν και τέτοια. 🙂
Τι ειδικότητα είχε ο Ράμμος;
182
Κάτω απ’ τη βάση πήρε και γνωστός μου φιλόλογος που έδωσε επίτηδες εξετάσεις.
Τα ίδια με το μάθημα της φιλοσοφίας στη Γαλλία. Θυμάμαι πριν απο χρόνια σε ένα ας πούμε πείραμα ανέπτυξαν τα θέματα καθηγητές πανεπιστημίου, τα γραπτά τους ανακατεύτηκαν μ’ αυτά των μαθητών και, όταν αποκαλύφτηκαν τα ονόματα, είχαν πάρει όλοι κάτω απ’ τη βάση.
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
188α#
Δε θυμάμαι, δεν τον είχα καθηγητή, μόνο δερβέναγα.
Ντύλαν και Τζόπλιν ε? Αίσχος. Δεν περίμενα τπτ καλύτερο από σένα 🙂
Μαρία said
189
Μου έκανε εντύπωση οτι στο ρεπορτάζ που λίνκαρες δεν αναφέρεται η ειδικότητά του. Η μόνη που αποκλείεται είναι η ειδικότητα του γυμναστή που τότε δεν γίνονταν ακόμα γυμνασιάρχες.
Απ’ το μέτωπο των σελφ τεστ.
«Οι σχολάρχες έσπευσαν να αγοράσουν μαζικά σελφ τεστ, είτε πίεσαν το υπουργείο να αντληθούν τα στοιχεία των εκπαιδευτικών από την Εργάνη κι όχι από την πλατφόρμα myschool.gr, καθώς περισσότεροι από 4.000 καθηγητές από τους συνολικά 11.500 στην ιδιωτική εκπαίδευση, είναι αδήλωτοι ή δηλωμένοι ως ιδιωτικοί υπάλληλοι κι όχι ως εκπαιδευτικοί», αποκάλυψε Στο Κόκκινο και τον Νίκο Ξυδάκη, ο γενικός γραμματέας της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών, Δημήτρης Χριστόπουλος.
https://www.avgi.gr/gallery/podcasts/384279_adilotoi-perissoteroi-apo-4000-kathigites-sta-idiotika-sholeia-ti
gpointofview said
Φιλόλογος ήταν ο Ράμμος
Παναγιώτης Κ. said
Χωριό της Πίνδου (…το χωριό μου).
Ένας άθλιος κοινοτάρχης εκτίμησε ότι το αρχείο του σχολείου δεν έχει καμιά αξία και πέταξε το υλικό στα σκουπίδια.
Ευτυχώς πρόλαβα και περιέσωσα κάποια. Με πόνο ψυχής λοιπόν τα μάζεψα, τα ταξινόμησα και μεταξύ αυτών ήταν κάποια ενδεικτικά (αυτά που παίρναμε όταν προβιβαζόμασταν από τη μια τάξη στην επόμενη και στα οποία η βαθμολογία ήταν αριθμητική)
Διευκρινίζω ότι στο συγκεκριμένο χωριό ό λ ο ι οι άνδρες τότε ήταν οικοδόμοι που εργάζονταν στην Αθήνα, Γιάννενα, Αγρίνιο και Πάτρα οι δε γυναίκες έμεναν στο χωριό. Οι άνδρες έρχονταν στο χωριό για να ξεχειμωνιάσουν. (Σωστά καταλάβατε! Οι πολλές γεννήσεις ήταν Αύγουστος, Σεπτέμβριος, Οκτώβριος )
Από εισοδηματικής άποψης λοιπόν όλοι…βράζαμε στο ίδιο καζάνι. Στην δική μου αντίληψη δεν υπήρχε η διάκριση πλούσιος-φτωχός.
Όλα τα πρόσωπα τα γνωρίζω και γνωρίζω και την εξέλιξή τους στη ζωή. Η αξιολόγηση λοιπόν που έκαναν οι δάσκαλοι τότε δεν απείχε από την μετέπειτα πορεία τους. (Μάλλον οι δάσκαλοι εκείνης της εποχής έκαναν ακριβή αξιολόγηση).
Αυτό το παράδειγμα αλλά και πολλά άλλα με κάνουν να μιλώ και για άλλους παράγοντες, πέραν των ταξικών. (#168)
Γιάννης Μαλλιαρός said
190 Οι αδήλωτοι δεν δικαιούνται. Οι δηλωμένοι ως άλλο προσωπικό παίρνουν κι αυτοί τεστ (είναι για όλους αυτούς που δουλεύουν στο σχολείο, καθαρίστριες, σε κυλικεία κλπ).
Μαρία said
193
Ε ναι. Μόνο που οι αδήλωτοι το ανακάλυψαν τώρα, μιας και η πλατφόρμα για το τεστ δεν τους δέχονταν.
sarant said
Πάντως ο Ράμμος κέρδισε μιαν υστεροφημία αφού σαράντα χρόνια μετά τον μελετάμε ακόμα.
(Υπήρχε βέβαια και Ράμμος διαιτητής ποδοσφαίρου, που τον δάγκωσε κάποιος στο αυτί και του έκοψε, και έγινε σύνθημα: Του άλλου διαιτητή, του φάγαμε τ’ αυτί).
dimosioshoros said
Μια και η σημερινή ανάρτηση εντάσσεται και στην αθηναιογραφία, πολεογραφικώς δρώντες ας ανεβάσουμε και μια φωτο της οδού Λυκείου της Αθήνας.
Γιάννης Κουβάτσος said
195: Και «Διαιτητή θυμήσου / τον Ράμμο και τ’ αφτί σου».☺
dimosioshoros said
@ 192 Παναγιώτης Κ.
Απλά το ταξικό (μαζί με το πολιτισμικό) αναδιατάσσουν την τράπουλα της ευφυίας και της προσωπικότητας.
gpointofview said
Ας επαναλάβω το στόρυ για όσους πιστεύουν μόνο όσα γράφτηκαν στις εφημερίδες. Την παραμονή της εξέτασεις στα Αρχαία ο Ράμμος είχε μάθημα με δυο μαθήτριες στις οποίες έδωσε δυο θέματα από το άγνωστο κείμενο να τα μελετήσουν γιατί δεν είχε χρόνο να το κάνει αυτός. οι μαθήτριες πήγαν στον φροντιστή τους (Ιπποκράτους ή Χ.Τικούπη στούψος της Ακαδημίας αν θυμάμαι καλά) ο οποίος ήξερε από αυτές πως τους κάνει ιδιαίτερα ο Ράμμος κι αμέσως πήρε τηλέφωνο τους σπουδαστές του για έκτακτο μάθημα όπου αναλύθηκαν τα δυο θέματα. Εν συνεχεία τα έδωσε ή πούλησε σε άλλους φίλους και γνωστούς φροντιστές.
Τον είχα γνωρίσει στα μέσα του 80 στο σπίτι τωνπρώην πεθερικών μου, δεν μου έδωσε την εντύπωση ανθρώπου μπασμένου στα κόλπα, το αντίθετο θα έλεγα, βέβαια είχαν μεσολαβήσει αρκετά χρόνια και αυτά που γράφω ήταν αυτά που άκουσα από ανθρώπους που τον ξέρανε, όχι από τον ίδιο βέβαια.
Triant said
152: Και, επίσης, πόσα παιδιά εύπορων οικογενειών έχουν τη δυνατότητα μεταπτυχιακών σπουδών σε καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού και πόσα λιγότερο εύπορων; Για να μη μιλήσουμε για το τι ευκαιρίες επαγγελματικής σταδιοδρομίας έχουν οι μεν και ποιες οι δε.
Θες να πεις κάτι για τον ΠΘ μας; Ε; Λέγε!
Δεν τους έλεγες να επαναλαμβάνουν από μέσα τους όλους τους συνδυασμούς που δίνουν άθροισμα 13 (4-3-3-3, 4-4-3-2, …. 7-3-2-1 κτλ);
Αυτό τους πίεζα να το μάθουν απ’ έξω πρώτο-πρώτο.
Πέπε said
@119
> Στη βάση όσων διηγούνται οι παλιοί, η ύλη των εισαγωγικών εξετάσεων (αναφέρομαι μόνο στις θετικές σχολές) μέχρι από πενήντα χρόνια ήταν σουπερπολλαπλάσια της σημερινής, η οποία, α προπό, είναι ντροπή και ξεφτίλα και ταπεινώνει τον υποψήφιο. Γενικά, παρατηρείται σταδιακή μείωση της εξεταστέας ύλης με τα χρόνια.
Γενικά, αλλά νομίζω όχι τελείως γραμμικά.
Κοντεύω 30 χρόνια που έδωσα εξετάσεις. Η ύλη μας όχι απλώς ήταν πολύ μικρή, αλλά στη διάρκεια της προετοιμασίας μου πρόλαβα και μια επιπλέον σημαντική μείωση (κόψανε την «κόκκινη ιστορία»). Ήταν τόσο μικρή, που δεν υπήρχε άλλος τρόπος να την ξέρεις καλύτερα από τον άλλον παρά λέξη προς λέξη. Κονταροχτυπιόμασταν στο μόριο (1/160), και το μόριο παιζόταν στο «και».
Ως εκπαιδευτικός ποτέ δεν έχω αναλάβει Λύκειο, αλλά η εικόνα μου απέξω, ως απλού πολίτη, είναι ότι η τωρινή ύλη είναι μεγαλύτερη από κεινην τότε, όσο κι αν ακόμη πιο παλιά από μένα ήταν πραγματικά ΠΟΛΥ μεγαλύτερη.
Πέπε said
Συμπλ. @201:
> το μόριο παιζόταν στο «και»
Πράγμα που φυσικά καθιέρωσαν οι ίδιοι οι υποψήφιοι, ή τέλος πάντων οι φροντιστές. Όχι το ίδιο το εξαταστικό σύστημα.
Αγγελος said
Ο λύκος είναι σαφώς ινδοευρωπαϊκή λέξη: λατ. lupus, γερμ. wolf, σλαβ. vŭlkŭ… Πρέπει αρχικά να είχε w στην αρχή, το οποίο χάθηκε στα ελληνικά και στα λατινικά.
Επίσης ινδοευρωπαϊκή αλλά άλλη, χωρίς αρχικό w, είναι η ρίζα των ελλ. λευκός, αμφι-λύκη, λυκό-φως, λυκ-αυγές, των λατ. lux, lumen, luna, του γερμ. licht, αλλά και του ρωσικού луна.
H ομοηχία με τη Λυκία πρέπει να είναι συμπτωματική.
sarant said
201-2 Μα όταν είναι ελάχιστη η ύλη εκ των πραγμάτων εκεί πάει.
Γιάννης Κουβάτσος said
192: Προφανώς υπάρχουν και άλλοι παράγοντες εκτός από τους ταξικούς. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, τα παιδιά των αγροτών, των εργατών και των μικροαστών μπορούν να σπουδάζουν. Οι γονείς τους έκαναν (και κάνουν) αιματηρές θυσίες, ώστε να μπορούν τα παιδιά τους να προχωρήσουν στα γράμματα και να αποκτήσουν εφόδια για τη ζωή τους. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ευκαιρίες για καλή εκπαίδευση είναι ίδιες, ανεξαρτήτως καταγωγής και οικονομικών δυνατοτήτων. Άλλο να είσαι από μικρός στα ακριβά σχολεία και στα ιδιαίτερα στο σπίτι με εξαιρετικούς καθηγητές και άλλο να μοχθείς στο δημόσιο της γειτονιάς και στο συνοικιακό φροντιστήριο. Άλλο είναι να μεγαλώνεις σε σπίτι με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και ανάλογα ερεθίσματα και άλλο σε σπίτι με αμόρφωτους γονείς και όλη μέρα να παίζουν οι σκουπιδοεκπομές στην τηλεόραση. Άλλη αυτοπεποίθηση έχεις, όταν ξέρεις ότι το μέλλον σου είναι ευοίωνο και εξασφαλισμένο και άλλο να σε τρώει το άγχος και η ανασφάλεια. Σε μια ταξική κοινωνία ισότητα ευκαιριών δεν γίνεται εξ ορισμού να υπάρξει, σε κανέναν τομέα.
Παναγιώτης K. said
Ωριαίο διαγώνισμα στα Μαθηματικά.
Από αυτά που γράφονται σε συγκεκριμένη ημερομηνία.
Μια σελίδα Α4 με δέκα θέματα τα οποία λύνουμε στον πίνακα.
Διευκρίνιση από μεριάς μου: Από αυτά θα μπουν τρία.
Δεύτερη διευκρίνιση: Τα θέματα είναι αντιπροσωπευτικά της ύλης που θα εξεταστείτε και εγώ ως διδάσκων, είμαι απολύτως ικανοποιημένος αν εσείς γνωρίζετε αυτά τα δέκα αντιπροσωπευτικά θέματα.
Πραγματοποιείται το διαγώνισμα. Το αποτέλεσμα; Σχεδόν ίδιο με αυτό που θα είχα αν δεν τους δίδασκα τα θέματα.
Τα ίδια με μένα κάνει και ένας άλλος συνάδελφος. Αποτελέσματα; Παρόμοια.
Πως λοιπόν να ερμηνεύσω το φαινόμενο;
( Αν η εμπειρία έρχεται σε σύγκρουση με την θεωρία τόσο το χειρότερο για την εμπειρία… κοροϊδεύαμε στη μακρινή δεκαετία του ΄70 και του ΄80)
Μαρία said
206
α. Δεν τα δίδαξες καλά.
β. Οι μαθήτριες ήταν ωσεί παρούσες, που θα έλεγε κι ο γουνάκιας.
γ. Πρόσθεσε ότι προαιρείσαι 🙂
Μαρία said
206
Επειδή τις προάλλες έκανες κάτι λογαριασμούς https://lab.imedd.org/thanatoi-ektos-icu-excess-mortality-greece-2020/
ΜΙΚ_ΙΟΣ said
22, 31 κε
Λύκειον ‘Ο Κοραής’, στο Ηράκλειο. Ένα ιδιωτικό εκπαιδευτήριο –ίσως το πρώτο στην Κρήτη– που ίδρυσε το 1905 ο φιλόλογος Ιωάννης Περδικάρης, συνεργάτης του Ελ. Βενιζέλου. Πολύ καλό, με υψηλής στάθμης καθηγητές, με μαθητές κυρίως από τις πλούσιες –εννοείται– οικογένειες, αλλά που αρκετοί άξιζαν και εξελίχθηκαν σε σπουδαίους επιστήμονες ή επαγγελματίες, λειτουργούσε μέχρι το 1998. [στα παραπάνω αρσενικά περιλαμβάνονται και τα… θηλυκά, για να μην παρεξηγούμαστε 🙂 ]
26, Π2
50, Spyridos
>>…που δεν πηγαίνουν φροντιστήριο αλλά φιλοδοξούν να δώσουν πανελλήνιες. Το ποσοστό αυτό είναι, υποψιάζομαι, μικρό αλλά υπαρκτό. Κι επειδή κατά τεκμήριο πρόκειται για παιδιά μη προνομιούχων…
10% περίπου (#50), δεν πάει φροντιστήριο μάλλον λόγω έλλειψης χρημάτων.
Ναι, αλλά εκτιμώ ότι τα επόμενα χρόνια το ποσοστό αυτό θα αυξάνεται, όχι επειδή κάποιοι θα πλουτίσουν – το αντίθετο θα έλεγα… 🙂 -, αλλά επειδή οι «έχοντες» θα προγραμματίζουν πλέον από νωρίς τις σπουδές των παιδιών τους στα προσφάτως αναγνωρισμένα ως ισότιμα κολλέγια…! (ελέω Κεραμέως…). Οπότε, γιατί να ξοδευτούν και στα φροντιστήρια, δηλ. να αυξάνουν το κόστος της επένδυσης;
Παναγιώτης Κ. said
@207γ.
Pedis said
# 201 – Ήταν τόσο μικρή, που δεν υπήρχε άλλος τρόπος να την ξέρεις καλύτερα από τον άλλον παρά λέξη προς λέξη. Κονταροχτυπιόμασταν στο μόριο (1/160), και το μόριο παιζόταν στο «και».
Στο # 143 έγραψα ότι όταν ήμουν μαθητής έβλεπα τους φιλολογίζοντες και οικονομικίζοντες να μαθαίνουν τα κατεβατά των βιβλίων απέξω. Προφανώς, δεν έφταιγαν οι ίδιοι ή το αντικείμενό τους (να το τονίσω αυτό για να μην παρεξηγηθώ) αλλά η μακρά παράδοση της διδασκαλίας και της εξέτασης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Εν ολίγοις, τα θέματα στα οποία εξετάζονταν επιβράβευαν τον μαθητή που είχε φροντίσει να ξέρει το βιβλίο και να το λέει και να το γράφει σα νεράκι.
Μπαρμπαγάλος said
@143 Τεράστιο κενό ανάμεσα στην ύλη του λυκείου και την ύλη των θετικών σχολών υπήρχε ήδη από την κατάργηση των δεσμών. Οι απόφοιτοι λυκείου του 2000 ήμασταν τα πρώτα θύματα (και τα πρώτα πειραματόζωα) του νόμου 2525, που ευθύνεται για φρικαλεότητες του τύπου να συνυπολογίζεται η βαθμολογία των θρησκευτικών στα μόρια για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια. Πέρα απ’ αυτό, μπήκαμε στις θετικών επιστημών απροετοίμαστοι. Στο λύκειο, π.χ., τον διαφορικό λογισμό τον είχαμε πασαλείψει και τον ολοκληρωτικό μόλις που τον είχαμε αγγίξει, οπότε τα τριπλά ολοκληρώματα που βρήκαμε μπροστά μας στη φυσική α’ εξαμήνου μας ήρθαν κατακούτελα. Μάθημα, φυσικά (no pun), δεν μπορούσε να γίνει, αφού από τα 200 άτομα στο αμφιθέατρο μόνο οι 15 δεσμίτες καταλάβαιναν τι γίνεται. Οι περισσότεροι περιμέναμε τις πτυχιακές εξεταστικές μετά το 4ο έτος, όπου οι καθηγητές συχνά διέρρεαν τα δύο πρώτα θέματα, για να πιάσουμε το πέντε και να μας ξεφορτωθούν (όχι σπάνια, στις εξετάσεις προσέρχονταν διπλάσιοι φοιτητές των εισακτέων).
Επίσης, ξέρω πολλούς παπαγάλους (όχι τους Psittacula krameri) που κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τα μισά της σχολής και κάποιους λίγους που κατάφεραν κουτσά-στραβά να την τελειώσουν. Όποιος θεωρεί ότι το σύστημα δεν είναι φιλικά διακείμενο σε εξωτικά πουλιά, κάνει μεγάλο λάθος.
Παναγιώτης Κ. said
Πως «διορθώνουν » τα γραπτά π.χ της Ιστορίας, στα βαθμολογικά κέντρα οι βαθμολογητές;
Πέπε said
@207
Δε δίδαξε καλά το «από αυτά τα δέκα θα πέσουν τα τρία»;;!!
__________________________________________________________
Εν πάση περιπτώσει, προυχώρησεν η αργατινή στο Ρωμαίικο και έχω επιτέλους μεγαλύτερη άνεση να σχολιάσω για το κυρίως θέμα του άρθρου:
ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΑ ΛΥΚΕΙΑ
Από τότε που εφευρέθηκε το κόλπο να ανοιγοκλείνουμε τα σχολειά και, ειδικότερα, να ανοιγοκλείνουμε ξεχωριστά την κάθε βαθμίδα, κάθε φορά οι αποφάσεις ξεχώριζαν ρητά: «τα Γυμνάσια έτσι, τα Λύκεια έτσι, τα Γυμνάσια με λυκειακές τάξεις έτσι» (κλπ.: τα Ειδικής Αγωγής, τα Εσπερινά…). Το ίδιο έγινε και τώρα.
Όμως όλες τις προηγούμενες φορές τα Γυμνάσια με λυκειακές τάξεις ακολουθούσαν τα Λύκεια. Δηλαδή: άνοιγαν όλα τα Λύκεια; Άνοιγαν και τα Γυμνάσια με λυκειακές τάξεις. Έκλειναν όλα τα Λύκεια; Το ίδιο. Το σκεπτικό ήταν προφανώς να μην υπάρχουν ανισότητες στα Λύκεια σ’ όλη τη χώρα, λόγω των Πανελληνίων. Τώρα, χωρίς να αλλάξει αυτό το σκεπτικό, για πρώτη φορά ανοίγουν τα Λύκεια και οι λυκειακές τάξεις όσων Γυμνασίων διαθέτουν, και μένουν κλειστά όλα τα Γυμνάσια, είτε είναι σκέτα είτε σέρνουν και λυκειακές τάξεις.
Γυμνάσια με Λυκειακές τάξεις σημαίνει σχολεία που περιλαμβάνουν και Γυμνάσιο και Λύκειο υπό μία διεύθυνση. Έτσι είναι το δικό μας, οπότε υποθέτω ότι έτσι θα είναι όλα τα Καλλιτεχνικά και Μουσικά Σχολεία. Επίσης, και διάφορα γενικά σχολεία. Δηλαδή συνολικά μπόλικες δεκάδες σχολεία σ’ όλη τη χώρα.
Σ’ αυτά τα σχολεία το Γυμνάσιο παραμένει κλειστό και το μάθημα γίνεται με τηλεκπαίδευση, ενώ το Λύκειο ανοίγει και το μάθημα γίνεται επιτόπου. Οι καθηγητές που διδάσκουν και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο πετάγονται από το σχολείο, για μια ώρα μάθημα Λυκείου, στο σπίτι τους για μια ώρα τηλεκπαίδευση Γυμνασίου.
Στο δικό μας σχολείο αυτός ο πρωτοφανής παραλογισμός αντιμετωπίστηκε ως εξής:
α) Αναδιάρθρωση του ωρολογίου προγράμματος, ώστε κάθε καθηγητής να μαζέψει όλες τις ώρες Λυκείου σε κάποιες μέρες και όλες του Γυμνασίου σε άλλες.
β) Όπου αυτό δεν ήταν εφικτό, τουλάχιστον τις μέρες που έχει κι απ’ τα δύο να είναι μαζεμένες οι ώρες, πρώτα όλες της μιας βαθμίδας, μετά όλες της άλλης, και ενδιαμέσως ένα κενό εύλογης διάρκειας για τη μετακίνηση του καθηγητή από το σπίτι στο σχολείο ή αντιστρόφως.
γ) Όπου ούτε κι αυτό δεν ήταν εφικτό (δεν είναι απλή υπόθεση να βγάλεις πρόγραμμα σχολείου με ειδικότητες έτσι όπως σε βολεύει), η τηλεκπαίδευση του Γυμνασίου γίνεται από τους χώρους του σχολείου. Μετρήθηκε πόσες ξεχωριστές αίθουσες διαθέτουν δυνατότητα πρόσβασης στο ίντερνετ, και βγήκε επιπλέον πρόγραμμα για το πώς θα μοιράζονται αυτές οι αίθουσες μέσα στην ημέρα στους καθηγητές που τις χρειάζονται. Υπολογιστή δε διαθέτουν αυτές οι αίθουσες, οπότε οι καθηγητές παρεκλήθησαν να φέρουν τα λάπτοπ ή τα τάμπλετ τους. Δεν ξέρω αν υπήρχε κανείς που να μην έχει (υπάρχουν και οι σταθεροί υπολογιστές σ’ αυτή τη ζωή, μπορεί κάποιος να είχε τέτοιον!). Υπολογιστές στο σχολείο, εκτός από την αίθουσα υπολογιστών (που φυσικά δεν μπορεί να φιλοξενήσει πάνω από ένα μάθημα ταυτόχρονα, όσο κι αν έχει καμιά εικοσαριά υπολογιστές) υπάρχουν στα γραφεία και είναι ήδη καπαρωμένοι για άλλες χρήσεις. Άντε να υπήρχαν κι ένας-δυο διαθέσιμοι, δεν ξέρω.
…Πραγματικά δεν ξέρω πώς να τα σχολιάσω όλα αυτά. Τα αφήνω ως γεγονότα, έτσι ασχολίαστα. Απλώς προτείνω σε όποιον τα διαβάσει να τα συνδυάσει με την όλη ιστορία των σελφ τεστ και της σχετικής πλατφόρμας, καθώς φυσικά και με τον αριθμό μαθητών ανά αίθουσα, που έχει μείνει από την αρχή ο ίδιος.
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
Αυτό παίζει και για Πφάιζερ και για Άστρα?
Πέπε said
@211
Πέδη, δεν έχω μελετήσει την ιστορία των διάφορων συστημάτων εξέτασης, αλλά η αίσθησή μου είναι η αντίθετη, ότι είναι η κότα κι όχι τ’ αβγό.
Ότι δηλαδή έχει συμβεί το ίδιο όπως σε μιαν άλλη περίπτωση που την ξέρω από πιο κοντά: τις εισαγωγικές στα Μουσικά και Καλλιτεχνικά σχολεία.
Επισήμως ορίζεται ότι αυτά τα σχολεία απευθύνονται σε όσους μαθητές θέλουν και μπορούν να μάθουν τις καλλιτεχνικές ειδικότητες που διδάσκονται. Όχι σε όσους τις ξέρουν ήδη. Πας δηλαδή στις εισαγωγικές και εκεί κρίνεται το αν διαθέτεις κάποια μουσικότητα / θεατρικότητα κλπ., ώστε να διδαχτείς τα αντίστοιχα αντικείμενα. Όχι το αν τα έχεις ήδη διδαχτεί.
Στο δικό μας Καλλιτεχνικό, αυτό όντως εφαρμόζεται. Στο Καλλιτεχνικό όμως της Αθήνας, και κυρίως στα Μουσικά της, η ζήτηση είναι πολύ μεγαλύτερη. Κυκλοφορεί διάχυτα μια αίσθηση ελιτίστικων σχολείων, οι υποψήφιοι συρρέουν κατά εκατοντάδες, και ο ανταγωνισμός είναι σκληρός. Πιθανόν τα θέματα να είναι εξίσου απλά όπως τα δικά μας (κάθε σχολείο βάζει δικά του, και έτσι δεν ξέρω τι βάζουν στα άλλα, καλά καλά ούτε σ’ εμάς δεν πολυξέρω), αλλά όσο απλό κι αν είναι ένα θέμα, αν σου πουν «τραγούδησέ μου το Μια ωραία Πεταλούδα» ή «ζωγράφισε ένα σπίτι με στέγη και καμινάδα κι ένα δέντρο δίπλα», αν έχεις πλακωθεί στην προετοιμασία μπορείς πάντα να αποδώσεις σαν κάποιος που έχει πλακωθεί στην προετοιμασία και κατέχει τεχνικές και μεθόδους, και να εκμηδενίσεις τον συνυποψήφιο που διαθέτει μόνο τη φυσική του κλίση.
Έτσι και στην ιστορία δέσμης: εσύ μπορεί να έχεις μάθει άψογα καθετί που εξιστορείται μέσα στις 124 σελίδες καθαρού κειμένου του βιβλίου, χωρίς να χάσεις ούτε μια ημερομηνία, ούτε ένα ασήμαντο γεγονός που αναφέρεται. Αν όμως εγώ επιπλέον έχω μάθει και την ακριβή διατύπωση του βιβλίου, πώς θα με ανταγωνιστείς; Θα τη μάθεις κι εσύ, δεν έχεις άλλη ελπίδα.
Μαρία said
213
Δες π.χ. τα θέματα του 2019 και κρίνε https://drive.google.com/file/d/1lkM391cqbQMwsccZQ_t4Vff1j_MSKMcz/view
Τα 50 μόρια αποστήθιση.Για τα υπόλοιπα 50 ότι κατεβάσει η κούτρα του καθενός και συνήθως, κρίνοντας απ’ τη μικρή μου πείρα, αναμασούσαν τις λεγόμενες πηγές.
Μαρία said
Πιδύε
Καλλιθέα: Η επίσκεψη Μητσοτάκη απειλεί με διοικητικό πρόστιμο το φαρμακείο
https://left.gr/news/kallithea-i-episkepsi-mitsotaki-apeilei-me-dioikitiko-prostimo-farmakeio
Μαγδαληνή said
192, 205
Το βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου (εκδ. Μεταίχμιο) «Το χρυσό βραχιόλι» αυτό περιγράφει μέσα από μαρτυρίες. Τις προσπάθειες οικογενειών και των παιδιών τους να σπουδάσουν και την πικρή αίσθηση (ενώ τα είχαν καταφέρει) της διαφοράς που είχαν από συμφοιτητές και συμφοιτήτριες που γεννήθηκαν με το χρυσό βραχιόλι στο χέρι από την κούνια.
https://biblionet.gr/titleinfo/?titleid=246913
Παναγιώτης Κ. said
@208. Από εκείνους τους λογαριασμούς μου έμεινε στη μνήμη το νούμερο 340. Τόσους περίπου θανάτους έχουμε κατά μ.ο κάθε μέρα στην Ελλάδα.
Οι 70 από Covid ποσοστιαία είναι περίπου 20%.
Οι υπολογισμοί ήταν πρόχειροι. Δεν θα πήγαινα με αυτούς για ανακοίνωση σε…επιστημονικό συνέδριο. Διαχείριση φόβου έκανα… 🙂
Btw πήγα το Σάββατο στο περίπτερο 13 της Έκθεσης που είναι εμβολιαστικό κέντρο και πήρα την πρώτη δόση από το Moderna.
Και σε άλλα εμβολιαστικά κέντρα την ευθύνη την έχει η υγειονομική υπηρεσία του στρατού ή μόνο εδώ συμβαίνει αυτό;
Ευτυχώς μπαίνεις με το αυτοκίνητο στο χώρο της Έκθεσης παρκάρεις και ο εμβολιασμός γίνεται χωρίς ταλαιπωρία.
spyridos said
180
Ιδρωσε πολύ ο Bourdieu για να αποδείξει ότι το πολιτισμικό κεφάλαιο αναπαράγει τις ανισότητες αλλά όλες οι μελέτες (αριθμάκια δηλαδή) από Lipset (& Lipset & Bendix) και μετά δείχνουν ότι κυρίως το κεφάλαιο σκέτο είναι αρκετό για να εξηγήσει την απειροελάχιστη κινητικότητα σε όλες τις δυτικές κοινωνίες. Οι αριθμοί του Λίπσετ για τις ΗΠΑ ήταν τόσο σκληροί που όσοι τους διάβασαν ξέρουν ότι το Αμερικάνικο όνειρο δεν υπήρξε ποτέ.
Μέρος της έλλειψης κοινωνικής κινητικότητας είναι η έλλειψη κ. κινητικότητας στην εκπαίδευση.
Η (φρούδα, μας δείχνουν οι περισσότερες μελέτες) ελπίδα ότι η άνοδος στο επίπεδο εκπαίδευσης μιας κάστας κολίγων θα επιφέρει και κοινωνική άνοδο.
Στην ημιαγροτική Ελληνική κοινωνία πέτυχε αυτό πολύ περισσότερο απ ότι για παράδειγμα στην ημιαγροτική κοινωνικά Ολλανδία ή στη βιομηχανική Γερμανία.
Σε βάθος χρόνου οι υψηλές κάστες εκεί παρέμειναν ψηλά και οι κολίγοι έγιναν μικροαστοί κολίγοι.
Οι διαφορές ανάμεσα σε κολίγους και πραγματικούς αστούς καλύφθηκαν χρόνια κάτω από τα χρυσά ψίχουλα της ευμάρειας που παρήγαγε η κεντρική θέση αυτών των κοινωνιών στο διεθνές σύστημα.
Τώρα που ο περισσευούμενος πλούτος μειώνεται γίνονται ξανά ορατές οι διακρίσεις.
Ας έχεις τελειώσει ΑΕΙ ΤΕΙ κτλ κύριε εφόσον δεν είσαι μέλος της ελίτ δεν έχεις πλέον δικαίωμα σε κανονικό σπίτι.
Πάρε μικροσπίτι
Δεν έχεις δικαίωμα σε αυτοκίνητο.
Πάρε ηλεκτρικό ποδήλατο.
Δεν έχεις δικαίωμα σε πλήρη θέρμανση.
Να ντύνεσαι ζεστά μες στο κοτέτσι… εεεε στο μικροσπίτι σου και να πέφτεις νωρίς για ύπνο κτλ κτλ κτλ
Κι όλα αυτά είναι ωραία και ρομαντικά.
Η Ελλάδα είναι κοντύτερα στην περιφέρεια του συστήματος και οι διακρίσεις είναι μεγαλύτερες λιγουλάκι.
Στο θέμα μας.
Στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία αρχές της δεκαετίας του 90 ήταν πλέον ξεκάθαρο ότι οι Έλληνες είχαν μια μοναδική ανοδική κινητικότητα στην εκπαίδευση.
Το ποσοστό φοιτητών σε ΑΕΙ , ΤΕΙ ήταν ίσο με αυτό των αυτοχθόνων Γερμανών συμπεριλαμβανομένων των ανώτερων τάξεων.
Η ανοδική κινητικότητα στην εκπαίδευση των Ελλήνων ήταν πολύ μεγαλύτερα από αυτή της κατώτερης τάξης της Γερμανίας στην οποία το γυάλινο ταβάνι ήταν παρόμοιο με αυτό των ΗΠΑ.
Παρόμοιες ανοδικές πορείες κατέγραψαν στο παρελθόν και άλλες μειονότητες στις ΗΠΑ. Οι Ελληνες 50-60. Πολύ δυναμικότερα Ασιάτες (Ιάπωνες – Βιετναμέζοι) τη δεκαετία του 90.
Ηταν όμως όλες εξαιρέσεις.
Αυτές οι ανοδικές πορείες στηρίχτηκαν σε ενδογενείς παράγοντες της εθνοτικής ομάδας, εφόσον βρήκαν και ανάλογη ελευθερία κίνησης μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Η σύγκριση δύο πανομοιότυπων ομάδων δύο γειτονικών χωρών με παρόμοιο βιοτικό επίπεδο είναι ενδιαφέρουσα.
Οι Εβρίτες στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία βρήκαν σε πολύ μεγάλο ποσοστό το δρόμο για την ανώτατη εκπαίδευση μέσα σε ένα μάλλον φιλελεύθερο εκπαιδευτικό σύστημα.
Τα πρωτοξάδερφά τους (κυριολεκτικά) στην Ολλανδία δεν κατάφεραν να μπουν σε ανώτερες και ανώτατες σχολές.
Τα ποσοστά τους ήταν πολύ χαμηλά. Οι ενδογενείς παράγοντες του εθνοτικού γκρουπ ήταν ίδιοι αλλά το σύστημα της δεκαετίας του 80 στην Ολλανδία αποδείχτηκε ρατσιστικό.
Η άνοδος στο εκπαιδευτικό σύστημα όμως δεν εξασφάλισε και την κοινωνική και οικονομική άνοδο στη Γερμανία. Η μάλλον την εξασφάλισε σε μικρότερο ποσοστό από εκείνη της εκπαίδευσης. Με άλλα λόγια όπως και στην Ελλάδα τα μπικικίνια της εκπαίδευσης δεν ανταλλάσσονται αυτόματα με πραγματικά και κοινωνικά μπικικίνια.
Και εκεί οι διάφοροι γόνοι με τις κλεμμένες διπλωματικές θα τσιμπάνε τις καλύτερες θέσεις κοινωνικά και οικονομικά. Υπάρχει διαιώνιση της ανισότητας.
Μαρία said
221
Εγώ στο 13 πήγα την Πρωταπριλιά. Για το στρατό δεν ξέρω τι γίνεται αλλού.
Παναγιώτης Κ. said
Προσωπικά, την μόνη…αδικία που αισθάνθηκα ως μαθητής ήταν οι σχετικά λίγοι καλοί καθηγητές που μου έτυχαν (ήθελα να ήταν καλύτερη η αναλογία) και όχι η…προλεταριακή κατάσταση της οικογένειάς μου. 🙂
Αυτή βεβαίως είναι μια εκ των υστέρων αξιολόγηση που κάνω.
Καλό καθηγητή θεωρώ αυτό που βγάζει ένα κάποιο ενθουσιασμό γι αυτό που κάνει, δεν…ροκανίζει τον χρόνο περιμένοντας να χτυπήσει το κουδούνι και έρχεται καλά προετοιμασμένος.
Και πάλι κρίνοντας εκ των υστέρων, έχω την εντύπωση ότι το άλλοθι για να μη κάνουν καλά τη δουλειά τους ήταν το υποτιθέμενο χαμηλό επίπεδο των μαθητών. (…δεν καταλαβαίνουν…) Όμως σε μια τάξη υπάρχει πάντα ένα τουλάχιστον 15% με 20% που καταλαβαίνει και χάριν αυτού πρέπει να λέγεται αυτό που χρειάζεται να λεχθεί και μάλιστα χωρίς εκπτώσεις…
Σκέφτομαι την απολύτως μετωπική διδασκαλία εκείνων των εποχών.
Από την άλλη βέβαια, δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι καλύτερο με τουλάχιστον 40 μαθητές στην τάξη.
Μαρία said
224
Σε μας αντίθετα, 50τόσες στο τμήμα, οι τενεκέδες ήταν ελάχιστοι.
Στην Ε’ είχαμε καταπληκτικό μαθηματικό, τον Άλκη το Σκλαβούνο, που πέθανε φέτος το Γενάρη. Δίδασκε πριν στο πειραματικό και ήρθε σε μας με δυσμενή λόγω χούντας.
Παναγιώτης Κ. said
Τον ήξερα τον Άλκη!
Pedis said
# 225 – Είχε ήδη πέσει φιλτράρισμα με ετήσιες απορρίψεις μαθητών.
Ένα 5-10% επιβίωνε παλιότερα και ολοκλήρωνε το σχολείο, κι αυτό είναι περίπου το ποσοστό των μαθητών που ακολουθεί και σήμερα το συγκεκριμένο σύστημα εκπαίδευσης χωρίς να αγκομαχάει. Οι υπόλοιποι είτε περνάνε τις τάξεις είτε επιπλέουν με πολλή προσπάθεια και έξοδα και τελικά εισάγονται στα ΑΕΙ-ΤΕΙ επειδή έχουν αυξηθει κατά πολύ σε σχέση με παλιά οι θέσεις των εισαγομένων.
Πλέον, ένα ποσοστό θα πληρώνει για την εισαγωγή του στα ιδιωτικά μαγαζιά πτυχίων και σε λίγο, στοιχηματιζω μέσα στην επομενη πενταετία, τα δίδακτρα θα εφαρμοσθούν και στα Δημόσια ΑΕΙ-ΤΕΙ μαζί με την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων.
Αναλογικά, στις άλλες χώρες όπου δεν υπάρχουν εισαγωγικές εξετάσεις εγγράφονται εκεινα τα παιδιά της μικρο-μεσαίας τάξης τα οποία μπορούν να αντιμετωπίσουν τα έξοδα σπουδών και έχουν ελπίδες ότι λόγω οικογενειακής κοινωνικής θέσης θα καταφέρουν να εκμεταλλευτούν το πτυχίο τους (λ.χ. έχουν κύκλο γνωριμιών ή μπορούν να αντέξουν σε χαμηλοπληρωμένες πρώτες θέσεις εργασιας/εκπαίδευσης/δοκιμής για μερικά χρόνια) στην αγορά εργασίας.
Παράλληλα, τα πανεπιστήμια είναι πλέον επιχειρήσεις που ζητάνε φοιτητές για να επιβιώσουν. Όσοι πιο πολλοί τόσο καλύτερα.
Και ανάλογα διαμορφώνονται οι απαιτήσεις που έχει το σύστημα από τους φοιτητές, καθώς και ο βαθμός επιτυχίας τους στις εξετάσεις … 😉
Μαρία said
227
Ο χαρακτηρισμός τενεκέδες αναφέρεται στους καθηγητές 🙂
Απο φιλτράρισμα διπλό είχαμε περάσει: απ’ το δημοτικό στο γυμνάσιο κι απ’ το γυμνάσιο στο λύκειο που έγινε και πάλι γυμνάσιο το ’67.
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
Καλημέρα σ΄όλους μ΄ένα τραγουδάκι εκτός γραμμάτου του νημάτου αλλά (ελπίζω) ενός κάποιου πνευμάτου 🙂
ΕΦΗ - ΕΦΗ said
229 ωπ, δε βγήκε ο τίτλος
«Τριτοδεσμίτισσα»
Ποιαν αμαρτία θέλεις να ξεχάσεις
και μπλέχτηκες μ’αυτές τις εξετάσεις
Και στης Ελλάδας της αρχαίας
ψάχνεις το συντακτικό
αυτό που κρύβεις
στα ματάκια σου τα δυο
Στης αγκαλιάς μου έλα πάλι
το κρυφό αναγνωστικό
κι ασ’ τον μπαμπά σου
να σε θέλει νομικό
gpointofview said
# 224
Αν ο μαθηματικός ΄έρχεται προετοιμασμένος στο μάθημα μπορεί μεν να αποσπάσει τον θαυμασμό των μαθητών (πόσο εύκολα τα λύνει όλα ο κερατάς) αλλά ποτέ οι μαθητές του δεν θα μάθουν να σκέφτονται πως να λύσουν το (οποιοδήποτε) πρόβλημα από αυτόν. Δεν είναι ντροπή να δυσκολεύεσαι να λύσει μια άσκηση και να βλέπει το παιδί πως ψάχνεις στα δεδομένα να βρεις το «κουμπί» της αντί να κάνεις τον παρουσιαστή στην τηλεόραση που όλα τα «ξέρει» λόγω προετοιμασίας.
Και ο γιατρός πρώτα εξετάζει σφυγμό, πυρετό, πίεση, ακροαστικά και μετά βγάζει διάγνωση (οι γιατροί του ιστολογίου θα ξέρουν αρκετά ανέκδοτα από την κάποτε καθημερινή «γύρα» των καθηγητών στα νοσοκομεία με τους φοιτητές ν’ ακολουθούν μπουλουκηδόν και τις «διαγνώσεις» εκ του μακρόθεν )
gpointofview said
# 230
Γειά σου Εφη με τα ωραία σου, άκου νομικό…άλεα γιάκτα εστ και ξουτ !
Nestanaios said
231.
Καλό. Μου θύμησες καθηγητή Έλληνα μαθηματικό σε κολλέγιο του εξωτερικού. Αφού συστήθηκε την πρώτη μέρα λέγοντας και για τα 4 PhD και για τα 3 MASTERS που κατείχε, στην συνέχεια άρχισε να διδάσκει. Την πρώτη μέρα δεν έγινε τίποτα αλλά τις επόμενες μέρες, όταν γυρνούσε στον πίνακα να λύσει ένα πρόβλημα, πολλοί φοιτητές «δραπέτευαν» για να μη γυρίσουν ποτέ πίσω και να παρακολουθήσουν αυτό το μάθημα με άλλο καθηγητή. Εκεί υπήρχε αυτή η δυνατότητα τότε.
Alexis said
Καλημέρα.
Η συζήτηση όπως ήταν φυσικό εξελίχτηκε σε μια ατέρμονη παρελθοντολογία με εξιστόρηση εμπειριών από τη σχολική ζωή.
Όχι πως είναι κακό, απλώς με κουράζει να διαβάσω 200+ σχόλια πάνω στο ίδιο μοτίβο.
Φαίνεται τελικά πως εμείς οι ενήλικες με δύο πράγματα έχουμε εμμονή αναπόλησης και εξιστόρησης εμπειριών: τα μαθητικά χρόνια και το στρατό (οι άρρενες). Αν και ο τελευταίος τείνει να καταργηθεί ως θέμα στις νεότερες ηλικίες, αφού η θητεία περνάει πλέον (σχεδόν) απαρατήρητη.
Εντύπωση μου έκανε όμως το εκτός θέματος σχ. 216 του Χτήνου.
Με αφορμή αυτό σκέφτομαι: σε όλες τις εποχές υπήρχε πάντα ένα ποσοστό ανθρώπων που αμφισβητούσαν την επίσημη ιατρική και πίστευαν τις δικές τους θεωρίες συνωμοσίας.
Το ποσοστό αυτό όμως είναι κατά κανόνα μικρό και περιθωριακό.
Έχω την αίσθηση ότι τα τελευταία χρόνια, και ειδικά τώρα με αφορμή την πανδημία, το ποσοστό αυτό έχει εκτιναχθεί σε απίθανα ύψη. Νομίζω ότι βλέπω παντού γύρω μου, και στην πραγματική ζωή και στα σόσιαλ, υποψιασμένους ξερόλες που γνωρίζουν τα πάντα για τον Covid-19 και είναι έτοιμοι να σου αναλύσουν απίθανες θεωρίες και σενάρια, για το τι είναι ο κορονοϊός, τι μας κρύβουν και γιατί, ποια εμβόλια είναι καλά και ποια όχι, τι παρενέργειες έχουν κλπ. κλπ.
Είναι δική μου αίσθηση μόνο; Ή μήπως οι ντενεκέδες αυτοί, ως τελείως άδειοι και ξεγάνωτοι, κάνουν απλώς παραπανίσιο θόρυβο;
Γιώργος Κατσέας, Θεσσαλονίκη said
Γιά δέσιμο!
Μῆνες τώρα, δέν πέρασε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ πού νά μήν μοστράρεται στο διαδίκτυο, στις τηλεοράσεις, στίς ἐφημερίδες. (Σημειωτέον ὅτι δέν ἔχει ΚΑΜΙΑ ἐπιστημονική ἰδιότητα πού νά προσδίδη ἐγκυρότητα στίς περί τήν κορονοεπιδημία ἀπόψεις/προβλέψεις/ συμβουλές της). Καί δέν βρίσκεται οὔτε ἑνα ΜΜΕ, σύλλογος, θεσμικό ὄργανο κλπ πού νά τῆς πῆ νά τό βουλώση..
Κακόμοιρη Ἕλλάδα..
https://www.iefimerida.gr/ellada/pagoni-anosia-55-telos-ioynioy-anastasi-ekklisies-exo
Nestanaios said
153.
«Αυτό το λυκ- στο λυκόφως κ.λ.π. ίσως θα μπορούσε να είναι και λευκ-»
Ναι αλλά αλλάζει το θέμα.
Nestanaios said
234. Alexis.
Κατάλαβα. Μετά από χρόνια, όταν μάθεις τι ήταν ο “covid-19”, θα ντρέπεσαι για αυτό που έχεις γράψει εδώ.
Γιάννης Κουβάτσος said
234: Ούτε μικρό ούτε περιθωριακό, δυστυχώς , Αλέξη. Από το «σύνδρομο του ταξιτζή» πάσχουν πάρα πολλοί. Μια ευκαιρία περιμένουν για να σε κουφάνουν με τις απίθανες θεωρίες τους, και, τώρα επί κορονοϊού, γίνονται και επικίνδυνοι, αφού αρνούνται να εμβολιαστούν και παρουσιάζουν την εξαίρεση των παρενεργειών σαν κανόνα. Πραγματική μάστιγα αυτοί οι άνθρωποι. Και πολλοί από αυτούς δεν έχουν καν το ελαφρυντικό της αμορφωσιάς.
Γιάννης Κουβάτσος said
234: Τι σου έλεγα; Άμεση η επιβεβαίωση.😉
Παναγιώτης Κ. said
@231,233. Κατά κανόνα οι μεγάλοι λύτες είναι αποτυχημένοι ως δάσκαλοι. Ίσως είναι το αποτέλεσμα κάποιας αλαζονείας ή αυτάρκειας που τους χαρακτηρίζει απέναντι στο αντικείμενο.
Υπάρχει η εξής αρχή: Για να διδάξεις Μαθηματικά στον Γιάννη, πρέπει να ξέρεις και τα Μαθηματικά και τον Γιάννη.
Αυτής της κατηγορίας ξέρουν μόνο τα Μαθηματικά αλλά δεν γνωρίζουν τον…Γιάννη και γι αυτό αποτυγχάνουν. 🙂
Γιάννης Κουβάτσος said
224:»Προσωπικά, την μόνη…αδικία που αισθάνθηκα ως μαθητής ήταν οι σχετικά λίγοι καλοί καθηγητές που μου έτυχαν (ήθελα να ήταν καλύτερη η αναλογία) και όχι η…προλεταριακή κατάσταση της οικογένειάς μου.»
Μα, το ένα είναι συνέπεια του άλλου, Παναγιώτη. Η προλεταριακή και η μικροαστικη καταγωγή σε οδηγούν σε σχολεία, όπου ελπίζεις να συναντήσεις εκπαιδευτικούς με φιλότιμο, που θα σου μάθουν πέντε πράγματα. Η μεγαλοαστική καταγωγή δεν ελπίζει τίποτα, μόνο απαιτεί και απολαμβάνει τις καλύτερες υπηρεσίες εξ απαλών ονύχων.
π2 said
219: E, μπορεί να το γλιτώσει το πρόστιμο ο φαρμακοποιός, αν ομολογήσει ότι στην πραγματικότητα δεν ήταν ανοιχτός το Σάββατο. Ξαναλέω, γύρω στις 12:30 το φαρμακείο ήταν θεόκλειστο, με κατεβασμένα τα ρολά. Δεν υπάρχει ωράριο 8-12. Προφανώς άνοιξε αυστηρά και μόνο για το τηλεοπτικό σόου. Ας βγει λοιπόν ο άνθρωπος να πει ότι δεν ήταν ανοιχτός για το κοινό, ένα τηλεοπτικό γύρισμα έγινε μόνο στο μαγαζί του, να γλιτώσει και το πρόστιμο.
π2 said
Στο μεταξύ, απορώ ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να κανονιστεί το σόου στο συγκεκριμένο φαρμακείο. Να πω ότι είχε πάει επίσκεψη στο ΙΚΑ Καλλιθέας (που είναι ακριβώς απέναντι), να το καταλάβω, αλλά δεν διάβασα για τέτοια επίσκεψη. Να πω ότι ήταν ακόμη στη Συγγρού τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, να το καταλάβω, αλλά έχουν μετακομίσει στην Πειραιώς. Από πού κι ως πού «ας το κάνουμε στην Καλλιθέα»;
Παναγιώτης K. said
@231. Υπάρχει τρόπος για να γίνει και αυτό που είπες.
Αντιστρέφεις τους ρόλους. Ενώ ο κανόνας είναι οι μαθητές να πηγαίνουν στο φροντιστήριο για να τους λύσουν τις ασκήσεις από το σχολείο, πιάνεις τον χ μαθητή και του ζητάς μια άσκηση από αυτές που του έβαλαν στο φροντιστήριο.
( Την ιδέα αυτή δεν την κατασκεύασα τώρα…) 🙂
Παλαιότερα απέκρυπτε ο μαθητής ότι πήγαινε σε φροντιστήριο.
Κτγμ, η επιτυχία ενός μαθητή είναι συνάρτηση τεσσάρων παραγόντων.
Ο πρώτος και κύριος ο ίδιος ο μαθητής για να ακολουθήσουν το σχολείο, η οικογένεια και το φροντιστήριο.
Μαρία said
242
Θα την πατήσει κι απ’ αλλού. Μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός πελατών 1 άτομο ανα 25 τ.μ. 🙂
Γιάννης Μαλλιαρός said
206 Να σου γράψω δυο τρία περιστατικά ένα που παρόμοιο και δυο εντελώς αντίθετα:
Εξετάσεις Ιουνίου στη Γεωμετρία, αρχές δεκαετίας του 90. Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε 5 κεφάλαια. Τα θέματα στα μαθηματικά είναι 5, δύο θεωρία και τρεις ασκήσεις. Τους λέω πως θα τους βάλω ένα θέμα από κάθε κεφάλαιο. Πως οι ασκήσεις που θα τους βάλω θα είναι μέσα από το βιβλίο, είτε μέχρι τα αστεράκια είτε οι 4 πρώτες αν η πρώτη ομάδα είχε παραπάνω. Από το 5ο κεφάλαιο έχουμε μόνο τις γεωμετρικές κατασκευές, άρα μόνο αυτές τις 4 ασκήσεις. Το πρωί των εξετάσεων: Κύριε, μη μας βάλετε από το 5ο κεφάλαιο!
Όταν τους έλεγα μετά το τι είχα πει και τι πρακτικά σήμαινε αυτό, με κοίταζαν μ’ ανοιχτό στόμα.
Καμιά 10αριά χρόνια αργότερα. Η οργανική μου είναι σ’ ένα ΤΕΕ αλλά είμαι με απόσπαση σε άλλο. Το Σεπτέμβρη βρίσκομαι στην οργανική μου περιμένοντας ξανά απόσπαση. Πρέπει να εξετάσω αυτούς που έμειναν για Σεπτέμβρη. Είναι 105 άτομα (στα 420). Είπαν να φανούν σκληροί οι προηγούμενοι. Τότε η εξέταση του Σεπτέμβρη περιλάμβανε προφορικά και γραπτά. Παραδοσιακά στα προφορικά εξετάζαμε (και λύναμε) αυτά που θα είχανε στα γραπτά. Πέρασαν οι 98, Και πέρασαν γιατί έγραψαν. Απ’ τους υπόλοιπους: δυο ή τρεις δεν προσήλθαν καθόλου, ενώ 4 όταν κάναμε την εξέταση – λύση ήρθαν με το πάσο τους και πούλαγαν και μούρη.
Την ίδια χρονιά μου ζητάνε να κάνω εξετάσεις και σε εσπερινό ΤΕΕ. Κανένα πρόβλημα. Βγάζω θέματα (περίπου τα ίδια με το πρωινό αλλά λίγο πιο απλά. Προφορικά, γραπτά, εξαιρετικά πήγανε. Μετά μαθαίνω πως αυτά που τους έβαλα ήταν εκτός ύλης! Γιατί τα εσπερινά είναι 4 χρόνια, άρα η ύλη διαφορετική απ’ τα πρωινά. Ναι, αλλά γράψανε. Οπότε, κανένα πρόβλημα!!!
Alexis said
#239: 😆 😆 😆
Όμως Γιάννη μ’ αυτή την πανδημία νομίζω ότι συμβαίνει κάτι πρωτόγνωρο. Άνθρωποι απολύτως σοβαροί και ορθολογιστές μέχρι τώρα, που δεν είχαν ποτέ τους ούτε ίχνος εμπλοκής με «ψεκασμένα» κινήματα και ιδέες, έχουν τώρα ξεφύγει, σα να έχουν μεταλλαχτεί ένα πράμα.
Έχω συγκεκριμένο παράδειγμα με γνωστό μου, άνθρωπο απόλυτα σοβαρό, ευπρεπή κι μορφωμένο. Κατά την πρώτη περίοδο της πανδημίας, πέρσι την άνοιξη, ήταν απόλυτα συνεπής και συνειδητοποιημένος με τα μέτρα προστασίας. Τώρα τον βλέπω στο ΦΒ να εκφράζει ακραίες αντιεμβολιαστικές και «ψεκασμένες» απόψεις.
Για κάποιους συγκεκριμένους ανθρώπους πραγματικά μένω έκπληκτος…
nikiplos said
222@
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά. Για την Ελλάδα που είχα ασχοληθεί λιγάκι από στατιστική περιέργεια και μόνο μόνο μια γενιά επηρέασε αυτή η κοινωνική κινητικότητα και αφορά όσους γεννήθηκαν πριν το 1963, μέσες άκρες. Εικάζω πως με την μεταπολεμική ανάπτυξη, και την αχαλίνωτη έκρηξη της οικοδομικής δραστηριότητας δόθηκε σε αρκετούς αποφοίτους ελληνικών ΑΕΙ η δυνατότητα να ανέλθουν. Το αυτό και με την αστικοποίηση, που έδωσε τη δυνατότητα στα τοπικά φροντιστήρια να γεμίσουν μαθητές.
sarant said
Kαλημέρα από εδώ!
245 και πριν: Σιγά μην την πατήσει. Νορβηγία είμαστε;
nikiplos said
156@
Το σχολείο (όλες οι βαθμίδες εκπαίδευσης ανεξαιρέτως) σε όλον τον κόσμο προτρέπει ένα πράγμα στα παιδιά: Να γίνουν καθηγητές πανεπιστημίου. Όπως και να το κάνεις είναι ένα είδος αυτοαναφοράς.
Εντούτοις όσον αφορά τα τεχνικά επαγγέλματα, το εμπόριο κλπ, δεν είναι όλα ίδια. Οι σπουδές κατά τεκμήριο δίνουν αυτοπεποίθηση, δίνουν ευελιξία και άλλα πολλά. Υπό ιδανικές συνθήκες δίνουν και τη δυνατότητα να μορφωθεί κανείς και να αποκτήσει πολλές δεξιότητες. Το τι θα κάνει εκ των υστέρων είναι άλλου ιερέως ευαγγέλιο, αφού οι σύγχρονες κοινωνίες μιλούν για απασχολήσιμους-κινεζοποίηση κλπ, δηλαδή λίγες δελεαστικές θέσεις εργασίας, συνήθως «κρατημένες» και πολλές σε πάγκους κάποιας πολυεθνικής γαλέρας. Σήμερα στη Δύση αυτή η αφήγηση της απομυθοποίησης των σπουδών έχει αφετηρία κατά τη γνώμη μου, την άγρια ανεργία, αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης και κινεζοποίησης των μισθών και της εργασίας.
Πάντως έχουμε πολλοί την τάση να εστιάζουμε στα πετυχημένα παραδείγματα και όχι στον στατιστικό μέσο όρο. Αλλά η στατιστική αμείλικτη. Αμερικάνικο όνειρο πράγματι δεν υπήρξε ποτέ. Για κάθε επιτυχημένο επιχειρηματία λέει ο Ταλέμπ, υπάρχουν 999 περίπου, με ίδια προσόντα ή και καλύτεροι, που απλά εξαιτίας της τύχης απέτυχαν. Δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό, γιατί έχουμε δείγμα μόνο από τους επιτυχημένους στη δημοσιότητα, ενώ οι πολλοί περισσότεροι αποτυχημένοι, δεν έχουν φωνή πλέον να μιλήσουν.
dimosioshoros said
Πολύ ενδιαφέρον για τις ενώνυμες πόλεις. Δεν θέλαμε να γράψουμε «ανώνυμες» για τις ρωσικές πόλεις για τις οποίες έγινε λόγος επάνω ούτε και «επώνυμες». Απλά N-ώνυμες. Απλή N-ωνυμία που λένε. To N πάντα λατινικό (γαλλικό ή αγγλικό), ακόμα και στα ρωσικά.
Γιάννης Ιατρού said
242, 245: Αφού άνοιξε κατόπιν σχετικού «αιτήματος», τι πρόστιμο κλπ… Σόου Μητσοτάκη…
Και προσοχή σήμερα παιδία, Τρίτη και 13 του μηνός….
Παναγιώτης Κ. said
@250.
«Πάντως έχουμε πολλοί την τάση να εστιάζουμε στα πετυχημένα παραδείγματα και όχι στον στατιστικό μέσο όρο.»
Έτσι έχουν τα πράγματα.
Για τις αιτίες υπάρχει ο προβληματισμός.
Το ερμηνευτικό μοντέλο που εστιάζει αποκλειστικά στον οικονομικό παράγοντα το βρίσκω ανεπαρκές.
Οι άνθρωποι δεν είμαστε μόνο υποκείμενα της Οικονομίας αλλά και της Ψυχολογίας, των κλιματικών συνθηκών και δεν ξέρω και τι άλλο ακόμη.
Παναγιώτης Κ. said
@250. Και κάτι ακόμη: Καλώς ή κακώς, στοιχειώνει εντός μου το πείραμα που ονομάστηκε «υπαρκτός σοσιαλισμός»…
nikiplos said
254@ Το εγχείρημα αυτό, είχε ένα εγγενές μειονέκτημα κατά τη γνώμη μου. Κήρυσσε το «γκρέμισμα του παρελθόντος και την οικοδόμηση του μέλλοντος». Κήρυσσε την υστερική και ρεβανσιστική ρήξη με το παλιό και τη δικτατορική τοποθέτηση του νέου στη θέση του. Περισσός βολονταρισμός. Αμ δε.
Χωρίς το παλιό και την οργανωσιακή του ενθαλπία, δεν μπορείς να κτίσεις νέο. Στην πραγματικότητα δεν μπορείς να κτίσεις τίποτε.
nikiplos said
123@ 128@
Γιατί το ηλεκτρόνιο δεν πέφτει πάνω στον πυρήνα δεδομένης της έλξης μεταξύ τους;
Ακόμη και με τη συμβατική διήγηση το ηλεκτρόνιο, ακόμη κι αν ήταν μπαλάκι δεν θα έπρεπε ποτέ να πέσει πάνω στον πυρήνα. Έχει ενεργειακά σταθερή τροχιά, ερμηνεύσιμη με ευστάθεια κατά Lyapunov που επιτρέπει και τροχιακές στάθμες. Δεν μπορεί να πέσει στον πυρήνα με τίποτε γιατί κινείται σε κυκλική τροχιά. Η Έλξη μεταξύ τους έχει γίνει κεντρομόλος δύναμη, που δίνει την κυκλική τροχιά. Φυσικά δεδομένου ότι δεν υπάρχουν τριβές, αφού το ηλεκτρόνιο κινείται στο κενό, θα γυρίζει αέναα σε σταθερή τροχιά.
Επομένως δεν βλέπω εκ πρώτης όψης κάποια προβληματική στην αφήγηση αυτή και τουλάχιστον για τα αέρια σε ΚΣ, μια χαρά δουλεύει, ώστε να εξηγήσει κάποιος με απλό παράδειγμα το φαινόμενο στο γυμνάσιο – λύκειο.
dimosioshoros said
@ 256 Nikiplos
Καλέ, πολύ σωστό που αναφέρθηκε η έννοια της ενέργειας «ενεργειακά σταθερή τροχιά». Αυτό δεν αρκεί; Η ενέργεια δεν καθορίζει τα πάντα; Και βέβαια και κάποιες αρχικές τιμές.
Χρίστος said
256 Nikiplos
Ναι. Όμως όλα αυτά δεν είναι κβαντομηχανική. Κατά την γνώμη μου, αν θελήσουμε να δώσουμε απάντηση με στοιχειώδη αναφορά στην κβαντομηχανική,πρέπει να αναφερθούμε στην Αρχή της Αβεβαιότητας.
(Αν το ηλεκτρόνιο καταρρεύσει στον πυρήνα θα είναι γνωστές συγχρόνως, και η θέση του και η ταχύτητά του) Η επίκληση της νευτώνιας φυσικής δεν λύνει αυτή την αντίφαση απλώς αποκλείει την περίπτωση να συμβεί αυτή η κατάρρευση.
Παρακαλώ διαβάστε και το σχόλιο 140.
Alexis said
#254: Και όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από το έτος-ορόσημο 1989 έχω την εντύπωση ότι θα στοιχειώνει όλο και περισσότερο, σε όλο και περισσότερους…
Αγγελος said
(256-7) Μα το πρόβλημα της κλασικής αντίληψης του ατόμου, με ηλεκτρόνια περιστρεφόμενα γύρω από τον πυρήνα σαν τους πλανήτες γύρω από τον Ήλιο, δεν ήταν ότι σύμφωνα με τις εξισώσεις του Μάξουελ θα έπρεπε, ακριβώς λόγω της κεντρομόλου επιτάχυνσης, να ακτινοβολούν ηλεκτρομαγνητικά κύματα και συνεπώς να χάνουν ενέργεια; Και επίσης ότι κάθε τιμή της ενέργειας θα οδηγούσε σε εξίσου σταθερή ή ασταθή τροχιά και δεν υπήρχε καμία εξήγηση των συγκεκριμένων και διακριτών φασματικών γραμμών;
Φυσικά, στο σχολείο δεν τα διδάσκουμε αυτά, οπότε το άτομο του Μπορ μπορεί θαυμάσια να διδαχτεί — κι ας μην ισχύει 🙂
nikiplos said
Aka μας διέφυγε ότι προχθές την Κυριακή έφυγε από τη ζωή ο Θεολόγος Ψαραδέλλης. Τον αγνοούσα, παντελώς έως ότου τον συνέλαβαν ως μέλος της 17Ν, επωνομαζόμενο (γιατί παίρνει ομέγα το «πω»?) και ως Φώτη. Ο Χρυσοχοΐδης και η ΕΛΑΣ του είχαν φορτώσει τις κατηγορίες για δολοφονίες που είχαν παραγραφεί (πριν το 1980), μία το 1981 (Αυτή του Πέτρου) και μια ληστεία το 1988, ενώ ο ίδιος παραδεχόταν μόνο μια συμμετοχή του ως τσιλιαδόρος το 1986, σε μια ληστεία τράπεζας.
Οι συνήγοροί του, κατέρριψαν την κατηγορία περί συμμετοχής στη ληστεία του 1988, καθώς είχαν ήδη ομολογήσει για αυτήν 4 άτομα, που έλεγαν ότι όλοι κι όλοι ήταν 4, ενώ για την συμμετοχή του ως τσιλιαδόρος ή συνεργός στην δολοφονία του Πέτρου, είχε επικαλεστεί άλλοθι. Αυτό έχει αξία με βάση (από μνήμης αναφέρω) την πρώτη του κατάθεση. Μια από τις ενέργειες που του προσύναπταν είχε γίνει υπό πυκνή βροχή. Τότε αυτός θυμήθηκε ένα βράδυ με την βροχή και με ποιόν ήταν, και τι είχαν κάνει, έτσι είχε αλλάξει την κατάθεσή του, και είχε αποδείξει το άλλοθι – τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών και των αντιληπτικών ικανοτήτων των διωκτικών αρχών και ακόμη χειρότερα των δικαστών, εκείνου του υπό την επίβλεψη των ξένων δικαστηρίου. Πάντως είχε αθωωθεί για όλα, και είχε μόνο μείνει η κατηγορία της συμμετοχής στην 17Ν και της συνέργειας στη ληστεία που παραδεχόταν εκείνη του 1986.
Χρίστος said
260 Όπως τα λέτε αγαπητέ Άγγελε.
Το θέμα είναι τι και πώς πρέπει να διδάσκουμε στο λύκειο, τον 21ο αιώνα . Μήπως το άτομο του Μπορ, που δεν ισχύει, μπορεί θαυμάσια να διδαχτεί ως ιστορία της επιστήμης;
nikiplos said
260@ Σωστό αυτό με τη δυνατότητα αντιστοίχισης συνεχών τιμών ενέργειας και ύψους και ταχύτητας τροχιάς. Αυτό με την ενέργεια και την ακτινοβολία της, θυμάμαι είχε μια συμβατική εξήγηση, αλλά δεν θυμάμαι τώρα. Εικάζω πως με κάποιο τρόπο η συνεχής κίνηση των ατόμων μαζί με τα ηλεκτρόνια και η αλληλεπίδραση με τα γειτονικά τους έπαιζε έναν ρόλο εξισορρόπησης.
Αγγελος said
Nikiple (261), το «επονομάζω» δεν γράφεται με Ω, ούτε και στις μετοχές του «επονομαζόμενος» ή «επονομασθείς». (Θα γραφόταν με Ω στην καθαρεύουσα στη μετοχή παρακειμένου, «επωνομασμένος», που όμως ουσιαστικά δεν χρησιμοποιείται.) Σε μπέρδεψαν το «επώνυμο» και η «επωνυμία», που όπως η «ανωνυμία», η «συνωμοσία», ο «διώροφος», οι «υπώρειες» και άλλα πολλά είναι κατάλοιπα του νόμου του Βακερνάγκελ, για τον οποίο έχει γράψει παλιότερα ο Νικοκύρης. (Κι εγώ απ’ αυτόν τον έμαθα.)
Και βεβαίως, του μακαρίτη του Ψαραδέλλη του «προσήπταν» ενέργειες 🙂
Avonidas said
#256. Ακόμη και με τη συμβατική διήγηση το ηλεκτρόνιο, ακόμη κι αν ήταν μπαλάκι δεν θα έπρεπε ποτέ να πέσει πάνω στον πυρήνα. Έχει ενεργειακά σταθερή τροχιά, ερμηνεύσιμη με ευστάθεια κατά Lyapunov που επιτρέπει και τροχιακές στάθμες. Δεν μπορεί να πέσει στον πυρήνα με τίποτε γιατί κινείται σε κυκλική τροχιά.
#260. Μα το πρόβλημα της κλασικής αντίληψης του ατόμου, με ηλεκτρόνια περιστρεφόμενα γύρω από τον πυρήνα σαν τους πλανήτες γύρω από τον Ήλιο, δεν ήταν ότι σύμφωνα με τις εξισώσεις του Μάξουελ θα έπρεπε, ακριβώς λόγω της κεντρομόλου επιτάχυνσης, να ακτινοβολούν ηλεκτρομαγνητικά κύματα και συνεπώς να χάνουν ενέργεια;
Ακριβώς.
Και επίσης ότι κάθε τιμή της ενέργειας θα οδηγούσε σε εξίσου σταθερή ή ασταθή τροχιά και δεν υπήρχε καμία εξήγηση των συγκεκριμένων και διακριτών φασματικών γραμμών;
Κι αυτή είναι η ουσία του ζητήματος. Ο Στέφανος Τραχανάς στην «Κβαντομηχανική» του το εξηγεί πολύ ωραία: μας καλεί να φανταστούμε το άτομο σαν πλανητικό σύστημα, και να θεωρήσουμε μία, μόνο, κρούση μεταξύ 2 ατόμων. Δεν θα έμενε τίποτα όρθιο: οι τροχιές θα άλλαζαν άρδην, ενώ από την εμπειρία ξέρουμε ότι τα άτομα διατηρούνται απαράλλακτα.
Ο Μπορ επίσης το είχε θέσει λιτά και διεισδυτικά: η φύση, έλεγε, έχει την τάση να παράγει και να επιστρέφει σε ευσταθείς μορφές. Αυτό δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί χωρίς κάποια αρχή κβάντωσης, δηλαδή χωρίς διακριτές καταστάσεις.
Η ιδέα του Bohr για κβαντισμένες τροχιές έλυνε το πρόβλημα των διακριτών «μορφών», αλλά το έλυνε με ad hoc τρόπο. Δηλαδή, δεν υπήρχε κάποιος καλός λόγος να μην ακτινοβολεί το ηλεκτρόνιο στις διακριτές αυτές τροχιές. Οι τροχιές έπρεπε τελικά να απαλειφθούν εντελώς, για να έχουμε μια συνεπή θεωρία.
Pedis said
Γιατί τα βάλατε με τον Μπορ; Πήρε το νόμπελ γι αυτό το μοντέλο με το οποίο μπήκε για πρώτη φορά τάξη και δόθηκε μία εξήγηση στο πειραματικό χάος που επικρατούσε τότε σχετικά με τις φασματικές γραμμές. Το μοντελο, όπως σωστά τόνισε ο Αβό, ήταν ad hoc εν γνωση, βέβαια, του Μπορ και των συγχρόνων του. Γι αυτό και ονομάστηκε μοντέλο κι όχι θεωρία. Η βασική ιδέα των μεταβάσεων μεταξύ των ενεργειακών σταθμων είναι ορθή και ισχύει. Τα τροχιακά είναι ακόμη σε χρήση αλλά με μεταφορική έννοια. Δεν βρίσκω κάτι κακό στη διδασκαλία του μοντέλου στους μαθητές, όταν ακόμη διδάσκεται στους φοιτητές ως μέρος των προσεγγίσεων στα πλαίσια της πρωτο-κβαντικής θεωρίας. Τέλος πάντων.
dryhammer said
Δούλεψα (μεταξύ άλλων) σαν χημικός παραγωγής στα καλλυντικά. Εκεί (όπως και παντού στις εφαρμοσμένες επιστήμες) ένας είναι ο νόμος: «Δεν με νοιάζει αν τα τροχιακά κάνουν παρτούζες. Η κρέμα πήζει;»
Πουλ-πουλ said
Πάντως οι συγγραφείς των διδακτικών βιβλίων, που περιλαμβάνονται στην εξεταστέα ύλη, απολαμβάνουν ένα ανήκουστο προνόμιο: Δεκάδες χιλιάδες νέοι αποστηθίζουν τις διατυπώσεις τους ως μάντρα. Τύφλα νάχει ο Ντοστογιέφσκι.
dryhammer said
268. Μου θύμισες ένα στιγμιότυπο από Simpsons όπου (σε ελεύθερη απόδοση) εξηγούσε πως αν θες να γράφεις ό,τι παπαριά θέλεις και εκατομμύρια άνθρωποι να την έχουν για ευαγγέλιο, γίνε συντάκτης στην Wikipedia.
sarant said
268 Ο συγγραφέας εκείνου του φρικτού βιβλίου που ανέφερα πιο πάνω (που έπρεπε να αποστηθίσει η κόρη μου) έκανε κάποτε δηλώσεις του τύπου «ρε παιδιά, μη βαράτε, εγώ κάτι πρόχειρες σημειώσεις τους έδωσα κι αυτοί τις έβγαλαν βιβλίο χωρίς να τις επιμεληθούν».
Πουλ-πουλ said
270.
Μωρέ και σοφίες νάτανε, η υποχρεωτική αποστήθιση, ακατάληπτων ή μη, κατεβατών θυμίζει θεοκρατούμενες κοινωνίες (πρβλ. Κοράνι).
Avonidas said
#270. Και τα βιβλία του Αριστοτέλη για σημειώσεις μαθημάτων προορίζονταν, αν δεν απατώμαι 😉
Παναγιώτης Κ. said
@258. Μου αρέσει αυτή η εξήγηση!
Στο ερώτημα που τέθηκε (γιατί το ηλεκτρόνιο δεν πέφτει πάνω στον πυρήνα ) θυμάμαι από τα τέλη της δεκαετίας του ΄60 έναν φροντιστή φυσικό στα Γιάννενα (Αχιλλέας Ευαγγέλου το όνομά του,αιωνία του η μνήμη, άξιο παράδειγμα δασκάλου) να μας λέει ότι εντός του ατόμου ισχύουν άλλοι κανόνες!
Η αρχή της απροσδιοριστίας διατυπώθηκε το 1927. Επομένως η μετέπειτα επιστημονική κοινότητα ήταν σχετικώς υποψιασμένη.
Παναγιώτης Κ. said
@272. Δεν απατάσαι! 🙂
aerosol said
#234
Η συνομωσιολογία είναι σε άνθιση τα τελευταία χρόνια -ο αντιεμβολιασμός, ας πούμε, δουλεύει εδώ και δεκαετίες. Από τη μια η ευκολίες του διαδικτύου, από την άλλη η «απομάγευση» της ζωής που φαίνεται πως αφήνει ψυχολογικά ακάλυπτο ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου, οδηγούν στο να έρχεται στο προσκήνιο. Σημαντικό ρόλο παίζει και η απογοήτευση από τις κλασικές, «έγκυρες» πηγές ενημέρωσης και την -συχνά δικαιολογημένη- αίσθηση πως παραπληροφορούν, κάτι που πια γίνεται ευκολότερα αντιληπτό από παλιότερα.
Κερασάκι στην τούρτα η πρωτοφανής κατάσταση που ζούμε με τον ιό. Απομόνωση, ανασφάλεια, διαταραχή της καθημερινότητας και της φυσιολογικής κοινωνικότητας, κάνουν τις κοινωνίες μας ένα καζάνι που βράζει. Τονίζουμε υπερβολικά (κατά τη γνώμη μου) την νοημοσύνη και την μόρφωση, ενώ είναι βασικά ψυχολογικό θέμα: είμαστε ζωάκια κλεισμένα καιρό σε ένα κλουβί που όλο στενεύει -και σταδιακά υποκύπτουμε στις πιέσεις.
#235
Αν μιλάμε για τυπικά προσόντα, επαρκέστατη φαίνεται (άλλο το αν είναι). Μια πολύ έμπειρη παθολόγος με μεταπτυχιακά και διδακτορικό, με πολύχρονη πορεία που την έφερε διευθύντρια κλινικής μεγάλου νοσοκομείου και πρόεδρος διάφορων συλλόγων και φορέων από αυτούς που επικαλείσαι. Φαίνεται το κατεξοχήν παράδειγμα επαρκούς επιστημονικής γνώσης για να έχει άποψη για το θέμα. Στα χαρτιά, τουλάχιστον.
Πέπε said
@271
Δε θα έλεγα ότι θυμίαζει αποκλειστικά αυτό. Υπάρχουν πολλές περιστάσεις στη ζωή που συνδέονται με την αποστήθιση, π.χ. θεατρικοί ρόλοι, τραγούδια κλπ. Άνθρωποι που να ξέρουν απέξω υποστατές ποσότητες από την αγαπημένη τους ποίηση μάλλον σπανίζουν σήμερα, αλλά έχει υπάρξει κι αυτό.
Θα μου πεις, συγκρίνεις την ύλη των πανελληνίων με αυτά;
Αν ληφθεί υπόψη αποκλειστικά το στοιχείο της αποστήθισης, ε, όσο συγκρίσιμη είναι με το να μαθαίνεις το Κοράνι απέξω, τόσο είναι και με τα άλλα…
Pedis said
https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/289841_apisteyti-epithesi-astynomikon-se-patera-kai-gio-poy-parakoloythoysan-agona
«Βλέπουμε μια αγέλη ανθρώπων να επιτίθεται σε δύο πολίτες. Ο ένας, ο 58χρονος δεν μπορούσε να αντιδράσει . Να ορμάνε κατά πάνω τους. Να πέφτουν τουλάχιστον 10 ένα παιδί 28χρονων, να τον χτυπούν και να προσπαθούν να τον ακινητοποιήσουν» σχολιάζει ο δικηγόρος των καταγγελλόντων, που φέρονται να υπέβαλλαν μήνυση γιατί κινδύνευσε η ζωή του 58χρονου και τραυματίστηκε ο 28χρονος.
Ναι, καλά κρασά …
Λίαν συντόμως, θα καθιερωθεί κανονικό (και στην ανάγκη επί τόπου) λάδωμα σε μπάτσους για να μη σε τραβολογάνε και βαράνε χωρίς αιτία.
Σαν το πίτσο (pizzo) στη Σικελία που παίρνει η Μαφία.
Πουλ-πουλ said
276.
Μα στο σχ. 271 έγραψα η υποχρεωτική αποστήθιση.
Πέπε said
@278
Σωστά. Τότε ας κρατήσουμε μόνο τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές. (Και τους μουσικούς κατά κάποιον τρόπο, αφού στην πλειοψηφία τους επίσης αποστηθίζουν, αν και όχι λόγια.) Σ’ αυτούς είναι όχι ακριβώς υποχρεωτικό αλλά μάλλον αναπόφευκτο, εφόσον έχουν επιλέξει να κάνουν αυτή τη δουλειά.
Στα θεοκρατικά καθεστώτα δεν ξέρω τι ισχύει. Υπάρχουν χώρες όπου η αποστήθιση ιερών κειμένων είναι γενική υποχρέωση των πάντων;
ΣτοΔγιαλοΧτηνος said
277
Για το οποίο pizzo διάβαζα πριν πολλά χρόνια πως είχε θεωρηθεί μεγάλη επιτυχία του δήμαρχου μιας πόλης του νότου (πιθ. Νάπολη) η παραίτηση της μαφίας από την απαίτηση είσπραξής του σε μια συγκεκριμένη περίπτωση. Νομίζω επρόκειτο για το «διόδιο» που πλήρωνε ο κόσμος απλά για να μπει σε μια περίκλειστη αγορά ή κάτι τέτοιο.
Και μια παλιά γελοιογραφία με μια πελάτισσα που διαμαρτυρόταν στο μαγαζί πως μια maglia ήταν carissima:
-Ma cosa dice? Se toglie IVA, pizzo e minimum tax e’ praticamente regalata!
Pedis said
# 280 – Δεν το έχω υπόψη μου το συγκεκριμένο, αλλά δεν θα μου φανεί παράξενο σε κάτι Παλέρμα και Νάπολες να μπει πίτσο για να μπει ο άλλος στο σπίτι του.
—
Οι μπάτσοι, πάντως, αντικειμενικά, χωρίς ίσως να το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη ούτε και οι ίδιοι, με τους «κανονες αυθαιρεσίας» στη δράση τους με τους οποίους έχουν προικιστεί από τόσα χρόνια μνημόνιο-κυβερνήσεων, οδηγούνται με ντετερμινιστικό τρόπο στον να ασκούν συστηματικά τον οικονομικό εκβιασμό των πολιτών για να μην έχουν οι τελευταίοι μπλεξίματα.
—
Nestanaios said
203. Αγγελος.
Δεν ξέρω με τι το έχεις πάντως με την ετυμολογία δεν το έχεις.
Γιάννης Ιατρού said
282: Γνώμη σου βέβαια. Αλλά τότε γράψε το πως είναι η γνώμη σου, ξεκάθαρα.
Γιατί αλλιώς ακούγεται απόλυτο και αναμενόμενο είναι να αναρωτηθούμε: ποιός είσαι εσύ που θα κρίνεις απόλυτα;
Nestanaios said
283. Γιάννης Ιατρού.
Έχεις δίκιο. Γνώμη μου είναι. Τη γνώμη μου την ξέρεις. Κάπου κάπου την επαναλαμβάνω, τώρα όμως δεν έχω όρεξη.
Πίστευα ότι είμαι πιο παλιός εδώ από ότι είσαι εσύ. Τα τελευταία γεγονότα με κάνουν να πιστεύω ότι κάνω λάθος και αναρωτιέμαι με ποιο όνομα κυκλοφορούσες πριν από μένα.
ΥΓ. Πρέπει να ξέρεις ότι η γνώμη είναι αναπόσπαστο μέρος της ψυχής και όπως όλοι μας έχουμε δικαίωμα στη ζωή έτσι έχουμε και στη γνώμη. Φαντάσου ένα πλάσμα χωρίς γνώμη.