Προεδρικά μεζεδάκια

Κατά πάσα πιθανότητα δεν έχω χρησιμοποιήσει άλλη φορά αυτόν τον τίτλο, παρόλο που τούτη εδώ είναι η δεύτερη προεδρική εκλογή από τότε που άρχισε να εκπέμπει το ιστολόγιο. Όμως την προηγούμενη φορά (τον Φλεβάρη του 2010) η εκλογή του Κ. Παπούλια ήταν δεδομένη, αφού είχε την υποστήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, ενώ σήμερα φαίνεται αμφίβολη -και όχι βέβαια επειδή τώρα λείπει το ΛΑΟΣ παρά επειδή τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα έχουν υποστεί μείωση έως και καθίζηση των δυνάμεών τους.

Μερικά από τα σημερινά μας θέματα είναι πράγματι παρμένα από την πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή ΠτΔ που έγινε την Τετάρτη που μας πέρασε.

Το πιο χαρακτηριστικό, που έχει συζητηθεί πολύ στην μπλογκόσφαιρα, και που σχολιάστηκε και εδώ, μια και κατά σύμπτωση τη μέρα εκείνη είχα ανεβάσει ένα άρθρο σχετικά με τους τύπους «βουλευτίνες» και «βουλεύτριες», ήταν ότι κατά την ψηφοφορία οι βουλευτίνες που δεν ήθελαν να ψηφίσουν τον Σταύρο Δήμα, σε συμμόρφωση με τις οδηγίες του Προέδρου και τον Κανονισμό της Βουλής, φώναζαν «Παρών», πράγμα που θεωρήθηκε οξύμωρο από πολλούς.

Μάλιστα, όσοι παρακολούθησαν την ψηφοφορία θα θυμούνται ίσως ότι ακόμα και όταν δυο-τρεις βουλεύτριες είπαν «Παρούσα» (σίγουρα η Ελ. Κουντουρά και η Στ. Ξουλίδου, πιθανώς και η Αλέκα Παπαρήγα), ο ψηφολέκτης τις διόρθωσε και ανακοίνωσε ότι ψήφισαν «Παρών».

Το βέβαιο είναι ότι πράγματι ο Κανονισμός της Βουλής, στο άρθρο 140 παράγραφος 6 αναφέρει: Boυλευτές πoυ δεν επιθυμoύν να εκφράσoυν την πρoτίμησή τoυς υπέρ oρισμένoυ πρoσώπoυ δηλώνoυν «παρών». Σχολιάζοντας το θέμα, ένας φίλος νομικός (ο Χρ. Γραμματίδης) αναφέρει: «Οι βουλεύτριες πρέπει να λένε «παρών» καθώς ο κανονισμός λέει ότι όσοι δεν επιθυμούν την ψήφο εκφωνούν τη λέξη «παρών». Είναι χαρακτηρισμός ψήφου, όχι δήλωση για το αν είναι παρόντες / παρούσες ώστε να αλλάζει ανάλογα με το ποιος/ποια μιλάει».

Πράγματι, βάσει της διατύπωσης του Κανονισμού και των εντολών του Προέδρου, φαίνεται ότι οι βουλευτίνες καλώς ψήφισαν Παρών. Μάλιστα, η Άννα Χατζησοφιά, που έλειπε από την ψηφοφορία, έστειλε επιστολή στην οποία διευκρίνιζε ότι «αν ήταν παρούσα, θα ψήφιζε Παρών», που είναι σωστό αλλά ακούγεται αστείο.

Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σωστή η διατύπωση του Κανονισμού ή η ερμηνεία της από τον Πρόεδρο. Όπως σωστά λέει ο Νίκος Λίγγρης στη Λεξιλογία, Όπως λέμε «οι μαθητές» και εννοούμε και τις μαθήτριες, έτσι το είπε και ο πρόεδρος. Δεν ψηφίζουν κάποιον που λέγεται «Παρών», ψήφισαν λέγοντας «Παρών» … Το να σηκώνεται μια κυρία και να φωνάζει «Παρών» είναι εξίσου λάθος με το να λέει «Ήμουνα παρών σε όλη τη διαδικασία».

Δηλαδή, ενώ ισχύει ότι όταν λέμε «οι βουλευτές» εννοούμε και τις βουλεύτριες, αυτό δεν σημαίνει πως όταν λέμε «Παρών» εννούμε «Παρούσα». Επομένως, χρειάζεται κατά τη γνώμη μου αλλαγή του κανονισμού στο σημείο αυτό (δηλώνουν, κατά περίπτωση, «Παρών» ή «Παρούσα»), που βέβαια σημαίνει ότι κατά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων θα πρέπει να δηλώνεται ότι «160 ψήφισαν Ναι, 130 ψήφισαν Όχι, 10 ψήφισαν Παρών/Παρούσα» (επίτηδες αναφέρω την άλλη περίπτωση όπου υπάρχει η ψήφος με Παρών, την ονομαστική ψηφοφορία σε ψήφο εμπιστοσύνης).

Βέβαια, αρκετοί στη μπλογκόσφαιρα έσπευσαν να γράψουν ότι οι βουλεύτριες που δήλωναν «Παρών» δεν ξέρουν γραμματική, που είναι ανόητο, ενώ αντίστροφα ένας υποψ. ευρωβουλευτής της Ελιάς έγραψε στον τοίχο του στο Φέισμπουκ ότι «θα στείλουν τη χώρα σε εκλογές κάτι καρακαλτάκες που νομίζουν ότι οι άντρες λένε ‘παρών’ και οι γυναίκες ‘παρούσα’».

* Ο κανονισμός της Βουλής απαγορεύει ρητά την αιτιολόγηση της ψήφου των βουλευτών την ώρα της ψηφοφορίας, αλλά βέβαια πολλοί αιτιολόγησαν τη στάση τους αργότερα, σε δηλώσεις στα κανάλια. Ανάμεσά τους και ο βουλευτής Παναγιώτης Μελάς, που εξηγώντας γιατί ψήφισε Παρών (ενώ προηγουμένως είχε πει ότι κατά 80% θα ψηφίσει τον Σταύρο Δήμα), εξήγησε, με σαφήνεια που θυμίζει τον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού, ότι στην πρώτη ψηφοφορία υλοποίησε το 20% της γνώμης του και στις επόμενες δύο θα εκφράσει το υπόλοιπο 80%. Βουλευτής Παρέτο, θα λέγαμε. Ή πάρε το.

* Προχωράμε σε κάτι άλλο. Ένα ωραίο μαργαριταράκι άκουσα χτες ή προχτές, από ραδιοφωνικό σταθμό (το Ράδιο 9,84 μάλλον του Ηρακλείου Κρήτης). Ρωτάει ο δημοσιογράφος έναν τοπικό πολιτικό παράγοντα αν αληθεύουν οι φήμες ότι υπέβαλε την παραίτησή του, και αυτός απαντάει αρνητικά.

– Άρα, θεωρείτε ότι δημιουργήθηκε θόρυβος [διστάζει για λίγο] εκ των ουκ άνευ; ρωτάει ξανά ο δημοσιογράφος.

Αν ήμουν εγώ, θα απαντούσα: Όχι, εκ των ενόντων.

(Ο δημοσιογράφος εννοούσε βέβαια «εκ του μη όντος»).

* Φίλη από την Κύπρο μού στέλνει το επόμενο. Τίτλος σε κυπριακόν ιστότοπο: Από αύριο στο πάτωμα η Τράπεζα Κύπρου. Εννοεί ότι αρχίζει (ύστερα από διακοπή σχεδόν δύο χρόνων) και πάλι η διαπραγμάτευση της μετοχής της στο Χρηματιστήριο.

Αυτό είναι μεταφορά από το αγγλικό on the floor. Μπορεί ο αγγλισμός να είναι δόκιμος και να λέγεται, είτε στην Κύπρο είτε και στην Ελλάδα, αλλά ομολογώ ότι βρέθηκα στο πάτωμα διαβάζοντάς το!

* Το σατιρικό Κουλούρι δημοσίευσε τις προάλλες ένα… ρεπορτάζ για τον μαθητή από το Καστελλόριζο που έφτιαξε μια σαΐτα τόσο τέλεια που την αγόρασε η ΝΑΣΑ. Και ο ακροδεξιός Στόχος (το χι γράφεται με κάπα) αναδημοσίευε την είδηση! (Επειδή όμως τούς έκραξαν από τα κοινωνικά μέσα, πρόσθεσαν στο άρθρο μια μεγάλη γελαστή φατσούλα, δήθεν ότι ξέρανε ότι πρόκειται για πλάκα -αλλά των φρονίμων τα παιδιά είχαν πάρει οθονιά).

* Ο φίλος Πέπε μου στέλνει ένα μέιλ για την ουδετεροποίηση του Τσεσμέ.

Ακλισιά νέου τύπου: «Ο πειρατής που διέλυσε τον τουρκικό στόλο στο Τσεσμέ».

Η πόλη στη χερσόνησο της Ερυθραίας (Τουρκία, απέναντι από τη Χίο) λέγεται στα τούρκικα Τσεσμέ (Cesme με c – σεντίγ). Στα ελληνικά είναι ο Τσεσμές του Τσεσμέ. Τσεσμές είναι ελληνική λέξη (τουρκικής φυσικά προέλευσης αλλά ενσωματωμένη στα μ/ασιάτικα ιδιώματα) που σημαίνει κρήνη. Μερικές φορές ως ελληνικό τοπωνύμιο αναφέρεται το όνομα «Κρήνη», αλλά αυτό που επικρατούσε στους Έλληνες ήταν Τσεσμές:

Καρσί μου είν’ η θάλασσα, καρσί μου είν’ η άμμο,
καρσί μου είναι κι ο Τσεσμές μα τι μπορώ να κάνω;
(δίστιχο της προσφυγιάς)

Εδώ ως ξένη λέξη γίνεται άκλιτη, «το Τσεσμέ». (Εκτός αν απλώς χάθηκε το -ν του αρσενικού άρθρου, που μου φαίνεται όμως λιγότερο πιθανό).

* Γλαφυρός τίτλος στην Καθημερινή: Εφιάλτη προκάλεσε άφρων ισλαμιστής στο Σίδνεϊ. Αλλά ο Ιρανός του Σίδνεϊ δεν ήταν άφρων (επιπόλαιος, απερίσκεπτος) σαν τον άφρονα πλούσιο του Ευαγγελίου -παράφρων ίσως ήταν (βγάζων αφρών από το στόμα, που θάλεγε κι ο Μποστ).

* Για το ίδιο περιστατικό, σε πολλούς σοβαρούς (οΘντκ) ιστοτόπους (π.χ. εδώ) δημοσιεύτηκε η εξής δήλωση που θυμίζει κι αυτή τον προαναφερθέντα αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού: «Λέω και πάλι εξαιτίας πυροβολισμών εντός του χώρου η αστυνομία επενέβη. Σε αυτό το στάδιο, όπως υπογράμμισα, είχαμε αριθμό τραυματιών και αυτό αντιμετωπίζεται ως σκέλος της σοβαρότητας της κατάστασης».

* Από το ίδιο (οΘντκ) ρεπορτάζ, ένα απόσπασμα που προέκυψε σε μια στιγμή που ο κ. αντιπρόεδρος είχε επίσης πιει: Γυναίκα ηλικίας 38 ετών και 34 άνδρος κηρύχθηκαν νεκροί στο νοσοκομείο έχοντας δεχθεί πυροβολισμό.

* Τις προάλλες άκουσα από το Κόκκινο 105.5 να γίνεται συζήτηση «με την κοινοβουλευτική συντάκτη της Εφημερίδας των Συντακτών». Δεν υπάρχει λόγος να φορέσουμε μουστάκια στην κυρία. Κοινοβουλευτική συντάκτρια είναι ομαλότατο και καθιερωμένο.

* Λίγο πριν κλείσω, φίλος από το Φέισμπουκ επισημαίνει την ανακοίνωση της ΝΔ για την καταγγελία περί χρηματισμού του Π. Χαϊκάλη. «Στημένη προβοκάτσια» η υπόθεση Χαϊκάλη. Όμως, προβοκάτσια είναι η σκόπιμη πρόκληση, άρα εξ ορισμού είναι στημένη -δεν υπάρχει μη στημένη προβοκάτσια. Εσείς τι λέτε;

* Για την ίδια υπόθεση, ο γνωστός δημοσιογράφος Κ. Ζούλας έγραψε στο Τουίτερ ότι δεν το πιστεύει επειδή ο Χαϊκάλης… δεν επιχείρησε να παγιδεύσει τον μεσάζοντα με προσημειωμένα χαρτονομίσματα. Θα ήταν πράγματι πολύ πρωτότυπο: «Θέλω να μου δώσεις 3 εκατομμύρια σε χαρτονομίσματα των 100 και προσημειωμένα».

* Και κλείνω με ένα μεγαμεζεδάκι που όμως δεν θα το δημοσιεύσω αλλά απλώς θα παραθέσω τον σύνδεσμο, διότι έχει πολύ μεγάλη περιεκτικότητα σε μπαρουφοστερόλη. Όπως βλέπετε, η αρθρογράφος κ. Καλλιόπη Πατέντα (χαϊδευτικό της: Καλή) εξηγεί την αξία της ορθής γραφής, και μεταξύ άλλων μας λέει πως όταν ένα κτίριο βρίσκεται ακόμα στα αρχιτεκτονικά σχέδια πρέπει να το γράφουμε με Ι (κτίριο) ενώ όταν ανεγερθεί τότε γράφεται με Η (κτήριο) (-κι όταν είναι μισοέτοιμο; τότε προφανώς θα το λέμε γιαπί).

Να σημειωθεί επίσης ότι το πόνημα της κ. Πατέντα τελειώνει με τους… γνωστούς στίχους του Σεφέρη που είχα επισημάνει πριν από μερικούς μήνες ότι δεν είναι του Σεφέρη.

Δυστυχώς, απο τη στιγμή που δημοσιευτεί μια μπαρούφα στο Διαδίκτυο, αναπαράγεται κατά βούληση και μετά «άντε να βρεις χίλια μαντήλια να φράξεις χίλια στόματα» που λέει και η παροιμία. Έτσι, το… αποποίημα έχει αναδημοσιευτεί σε εκατοντάδες άλλες ιντερνετικές σελίδες -και τους δήθεν σεφερικούς στίχους διάλεξε και η βουλευτίνα κ. Ραχήλ Μακρή σε κοινοβουλευτική της ερώτηση για την ερήμωση του οικήματος στο οποίο έμενε ο Σεφέρης όταν υπηρετούσε στην Κορυτσά.

(Μια γνωστή στο Φέισμπουκ είχε αναρτήσει τους δήθεν σεφερικούς στίχους στον τοίχο της. Όταν της επισήμανα ότι δεν είναι του Σεφέρη, με μπλόκαρε!)

* Και να θυμίσω, με κίνδυνο να γίνω φορτικός, ότι στις 6.30 μ.μ., στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη (Πειραιώς 138), οι εκδόσεις Αρχείο παρουσιάζουν τα καινούργια τους βιβλία. Ένα από αυτά είναι το «Τι είδα εις την Ρωσσίαν των Σοβιέτ«, του Κ. Βάρναλη, σε δική μου επιμέλεια. Στην παρουσίαση που θα γίνει θα μιλήσω κι εγώ (η πρόσκληση της εκδήλωσης εδώ).

Μετά την παρουσίαση θα υπάρχει ένα ποτό, οπότε αν έρθετε μπορούμε να πούμε πέντε κουβέντες με σχετική άνεση.,