Η επικράτεια της κοτσάνας: ποδαρικό στα μεζεδάκια

Σήμερα έχουμε την πρώτη πιατέλα με μεζεδάκια για το 2011, δηλαδή με μικρά αξιοσχολίαστα, συνήθως ευτράπελα, συχνά μαργαριτάρια, που ψαρεύω, κυρίως από τον γραπτό Τύπο, και που δεν είναι τόσο σπουδαία ώστε να αξίζουν ιδιαίτερο σημείωμα. Οπότε, έχουμε ποδαρικό στα μεζεδάκια –με το δεξί παρακαλώ!

Ποδαρικό αργοπορημένο, επειδή λόγω της γιορταστικής ατμόσφαιρας, δεν παρακολουθώ εφημερίδες όσο συνήθως. Ευτυχώς παρακολουθούν άλλοι, κι έτσι επισημάνθηκε έγκαιρα μια σημαντική προσχώρηση στη Στρατιά των Ανύπαρχτων, που πραγματοποιήθηκε ανήμερα της πρωτοχρονιάς. Παρένθεση για τους νεοφερμένους: η Στρατιά των Ανύπαρχτων περιλαμβάνει στις γραμμές της όλους εκείνους που ήρθαν στον κόσμο όχι από μάνα και πατέρα αλλά από μεταφραστική ανικανότητα. Περισσότερα για τη στρατιά, δείτε εδώ ή εδώ. Το νέο απόκτημα, και μάλιστα σημαντικό, καθότι γαλαζοαίματος, είναι ο πρίγκιπας Ρήτζεντ. Στο πρωτότυπο είναι Prince Regent το οποίο σημαίνει πρίγκιπας αντιβασιλέας για τους πολλούς, όχι όμως και για τους μεταφραστές της ψηφιακής ΕΡΤ. Το μαργαριτάρι ψαρεύτηκε στη σύντομη παρουσίαση της ταινίας «The Gypsy and the Gentleman» στο ψηφιακό μενού της DIGEA. (σινέ+ 1/1/11, ώρα 16:15: «Ο Βαρώνος και η Τσιγγάνα», αγγλιστί «The Gypsy and the Gentleman» με την αείμνηστη Μελίνα). Επισημαίνεται το αρχοντικό η του Ρήτζεντ για να μην προσβληθεί ο πρίγκιψ.

Το επόμενο μεζεδάκι, από το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη στον Ριζοσπάστη της περασμένης Κυριακής, δεν είναι ακριβώς μαργαριτάρι –η Κανέλλη θυμάται το δημοσιογραφικό της παρελθόν και θυμίζει λίγο τη «συνεννόηση Λοΐζος»:

Πάνε πάρα πολλά χρόνια πίσω που πάτησα το πόδι μου στο Ερζερούμ, στο δρόμο προς Ιράν όταν μαινόταν ο πόλεμος με το Ιράκ και είχε ξεσπάσει η κρίση των ομήρων στην αμερικανική πρεσβεία της Τεχεράνης. Ήταν λίγες εβδομάδες μετά το πραξικόπημα του Ετσεβίτ. Στο Ερζερούμ εξορίζονταν αριστεροί και αντιφρονούντες. Από την ίδια πόλη είχαν στρατολογηθεί απελπισμένοι θεόφτωχοι κατσαπλιάδες ως κορμός του σώματος εισβολής στην Κύπρο. Οι γυναίκες κυκλοφορούσαν με μπούργκα. Η ιστορία διδασκόταν διαφορετικά απ’ όλη την υπόλοιπη Τουρκία και συνάμα ο νομάρχης επόπτευε ένα τεράστιο τηλεοπτικό δορυφορικό κανάλι που δίδασκε τούρκικα τους πληθυσμούς με αλταϊκές ρίζες στις ασιατικές δημοκρατίες του σοβιετικού υπογάστριου. Ήταν 1979.

Αν προσέξουμε τα στοιχεία που δίνονται, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι δεν μπορεί να ήταν το 1979. Η κρίση των ομήρων άρχισε βέβαια τον Νοέμβριο του 1979, αλλά διάρκεσε δεκατέσσερις μήνες. Ο πόλεμος Ιράν-Ιράκ άρχισε Σεπτέμβριο του 1980, κάτι που αποκλείει το 1979. Όσο για το πραξικόπημα του… Ετσεβίτ, φυσικά τέτοιο πράγμα δεν έγινε ποτέ· εννοείται εδώ το πραξικόπημα του Εβρέν, το οποίο έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου 1980. Άρα, η επίσκεψη την οποία θυμάται (όχι με απόλυτη ακρίβεια) η Λιάνα Κανέλλη έγινε γύρω στον Οκτώβριο του 1980.

Και τελειώνω με το χτεσινό κύριο άρθρο της Ελευθεροτυπίας, το οποίο επικρίνει το σχέδιο που διέρρευσε από το υπουργείο Παιδείας για το Νέο Λύκειο.

Υποτίθεται ότι ένα κύριο άρθρο, επειδή εκφράζει την εφημερίδα, είναι ακόμα πιο προσεγμένο από τα άλλα άρθρα, αλλά το συγκεκριμένο μόνο προσεγμένο δεν είναι, ίσως για να ταιριάζει με τον τίτλο του (Και πάλι προχειρότητες στην Παιδεία). Ανάμεσα στα άλλα μαργαριτάρια και τις ελληνικούρες (π.χ. παρά τις εκ του αντιθέτου διαβεβαιώσεις), ξεχωρίζω στην πρώτη παράγραφο ένα μεγαλούτσικο μαργαριτάρι που δεν το είχα ξαναδεί τόσα χρόνια που ψαρεύω:

ΔΕΝ ΞΕΦΥΓΕ από την προχειρότητα και τα ευχολόγια η πρόταση του υπουργείου Παιδείας για αποσύνδεση του Λυκείου από την ανώτατη εκπαίδευση. Επιπροσθέτως, η επικράτεια του τεχνικού, οικονομικού προσανατολισμού εξακολουθεί έναντι του ανθρωπιστικού και της προσωπικότητας του μαθητή.

Σύμφωνα με ένα βιβλίο που μερικοί δημοσιογράφοι θεωρούν ταμπού και αρνούνται κατηγορηματικά να το ανοίξουν, επικράτεια είναι η γεωγραφική έκταση στην οποία ισχύει η εξουσία ορισμένου κράτους.

Ολοφάνερα, όταν ο αρθρογράφος της «Ε» γράφει για επικράτεια του τεχνικού προσανατολισμού δεν εννοεί αυτό που λέει το βιβλίο-ταμπού, αλλά κάτι άλλο: εννοεί ας πούμε την πρωτοκαθεδρία. Προφανώς, σκέφτηκε το ρήμα επικρατώ, αναρωτήθηκε για το ουσιαστικό του (οι αληθινοί άντρες δεν ανοίγουν λεξικά, είπαμε) και σκάρωσε την επικράτεια αντί της επικράτησης!

Κάτι ανάλογο είχε κάνει πριν από κάμποσο καιρό και ο Νίβο, που είχε γράψει (στο 2.28 του βιντεακιού):

Στρατιώτης σημαίνει να ’σαι πάντοτε βράχος
Και περήφανος κυρίως άμα είσαι και βλάχος
Να αντέχεις να κάνεις θυσίες συνέχεια
Και να ’σαι οπλισμένος με μεγάλη ανέχεια.

εννοώντας μάλλον την αντοχή, ή τέλος πάντων το να μπορείς να ανέχεσαι πολλά, αλλά τουλάχιστον ο Νίβο έχει το ελαφρυντικό πως επιδίωκε τη ρίμα, ενώ ο αρθρογράφος της Ελευθεροτυπίας ούτε αυτή τη δικαιολογία δεν έχει, κι έτσι έμπασε σούμπιτη την εφημερίδα του στην επικράτεια της κοτσάνας. Και του χρόνου!

ΥΓ: Το ξέρω ότι σήμερα έχουμε 11/1/11, αλλά σε δέκα μήνες θα έχουμε 11/11/11, οπότε τότε ταιριάζει καλύτερα να γραφτεί κάτι σχετικό.