Ο Πειναλέων διαδηλώνει για τον πόλεμο στο Βιετνάμ (Μποστ, 1965)

Όπως κάθε καλοκαιρινή Παρασκευή, σήμερα δημοσιεύω ένα ακόμα σκίτσο του Μποστ, κι αφού καλώς ή κακώς το πήραμε κορδόνι να βάζουμε ένα σκίτσο απο κάθε χρονιά, σήμερα θα δούμε ένα σκίτσο του 1965 (την περασμένη Παρασκευή είχαμε σκίτσο του 1964). Το 1965 ο Μποστ συνεργαζόταν με την εφημ. Αυγή, με κυριακάτικο σκίτσο (κάποτε και τις καθημερινές) και καθημερινό χρονογράφημα. Επειδή στις 15 Ιουλίου 1965 είχαμε την ιουλιανή εκτροπή με την αποστασία και την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης, έχω δημοσιεύσει αρκετά σκίτσα του Μποστ σχετικά με τα ιουλιανά (δείτε εδώ μια γενικότερη ανασκόπηση για τις γελοιογραφίες των ιουλιανών).

Οπότε, σήμερα διαλέγω ένα σκίτσο άσχετο με τα ιουλιανά, ένα σκίτσο από το πρώτο εξάμηνο του 1965, το οποίο δεν αφορά την εσωτερική ελληνική πολιτική σκηνή αλλά τη διεθνή πολιτική, συγκεκριμένα τον πόλεμο του Βιετνάμ. Ελπίζω το σκίτσο να ΜΗΝ γίνει περισσότερο επίκαιρο…

Το σκίτσο δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 28 Μαρτίου 1965, ενώ στον Τύπο δημοσιεύονταν ανατριχιαστικές πληροφορίες για τα νέα όπλα που χρησιμοποιούσαν οι Αμερικανοί στο Βιετνάμ, όπως θανατηφόρα χημικά αέρια αλλά και ένα νέο είδος βόμβας, με την κωδική ονομασία Lazy Dog (τεμπελόσκυλο), που δεν είχε εκρηκτικό φορτίο αλλά εκτόξευε χιλιάδες μικρά ατσάλινα βέλη, και τη θεωρούσαν ιδανική για εχθρό που κρυβόταν στη ζούγκλα, όπως οι Βιετκόγκ.

Στο σκίτσο, ο Μποστ δίνει μορφή στο τεμπελόσκυλο, που το ταυτίζει με την αμερικανική πολιτική και το εμφανίζει να καταπιέζει εξίσου το Βιετνάμ όσο και την Κύπρο. Η νεολαία της οικογένειας, Πειναλέων και Ανεργίτσα, διαδηλώνουν κατά του πολέμου στο Βιετνάμ φωνάζοντας αντιαμερικανικά συνθήματα (προσέξτε το «Γιάνκηδες» που ήταν πολύ συχνό στις προδικτατορικές διαδηλώσεις, αλλά μεταδικτατορικά έπαψε σχεδόν να ακούγεται -αν δεν κάνω λάθος). Στη δεξιά άκρη του σκίτσου  κάποιος που δεν φαίνεται προτείνει να στείλουν το τεμπελόσκυλο στο συνέδριο για να διώχνει τους παρακρατικούς: τις μέρες εκείνες έκανε το πρώτο της συνέδριο η Νεολαία Λαμπράκη (δείτε και ένα άλλο σκίτσο του Μποστ για το θέμα αυτό).

Σε μια πολύ ευφυή κίνηση, ο Μποστ βάζει τη μαμα-Ελλάς να υιοθετεί στα λόγια τη γραμμή της κυβέρνησης Παπανδρέου για κριτική «εντός συμμαχικών πλαισίων» και να μαλώνει τον Πειναλέοντα και την Ανεργίτσα. Ταυτόχρονα όμως τους συμβουλεύει να απαλλαχτούν από το «τεμπελές σκυλί» με κόλπο: πιάνει τον «κίονα» από τ’ αυτιά (προσέξτε τα βελάκια που πέφτουν) και τον στέλνει στο Τέξας να κυνηγήσει Μαύρους –σαφέστατος υπαινιγμός στις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας των Μαύρων, τις οποίες η αστυνομία αντιμετώπιζε με σκυλιά και με μεγάλη βιαιότητα. (Η γλωσσική λεπτομέρεια είναι ότι στη δεκ. του 1960 όλοι χρησιμοποιούσαν στην Ελλάδα τη λέξη «Νέγρος» για τους αφροαμερικάνους, χωρίς υποτιμητική χροιά ή ρατσιστική διάθεση, θυμηθείτε και τα Νέγρικα του Λοΐζου).

Για να τελειώσουμε με γλωσσικά, ο Μποστ έχει μεγάλα κέφια. Θα ξεχωρίσω το λογοπαίγνιο με τον «κύνα» και τον «κίονα» (κολόνα) και το μποστικό δικατάληκτο «ο τεμπελής – το τεμπελές».