Ο σατιριστής Σάτυρος με το σατίρι
Posted by sarant στο 18 Ιανουαρίου, 2016
Τις προάλλες δημοσιεύσαμε ένα μη λεξιλογικό άρθρο με τίτλο «Η σάτιρα και τα όριά της«, με θέμα ένα σατιρικό σκίτσο του Σαρλί Εμπντό που προκάλεσε πολλές συζητήσεις -οι οποίες ακόμα συνεχίζονται, τόσο στα σχόλια του άρθρου όσο και στη μπλογκόσφαιρα.
Όμως εμείς εδώ λεξιλογούμε. Και στα σχόλια του άρθρου ο φίλος Avonidas γκρίνιαξε που πολλοί γράφουν «σάτυρα», ενώ άλλο είναι ο σατυρικός και άλλο ο σατιρικός, ενώ πιο κάτω άλλος φίλος ρώτησε αν η λέξη «σάτιρα» είναι δάνειο. Και στους δυο απάντησα ότι «αξίζει ειδικό άρθρο», κάτι που το λέω αρκετά συχνά -και θεωρείται έμμεση υπόσχεση, παρόλο που δεν υπόσχομαι ρητά ότι (κάποτε) θα ασχοληθώ με το θέμα.
Έτσι για αλλαγή, αυτή την έμμεση υπόσχεση λέω να την εκπληρώσω αμέσως, να μην τρέχουν και οι τόκοι.
Λοιπόν, στα ελληνικά υπάρχουν δύο λέξεις, σατιρικός και σατυρικός, ομόηχες. Η πρώτη είναι δάνειο από τα γαλλικά, η δεύτερη είναι αρχαία. Αντίθετα, υπάρχει μόνο μία λέξη, σάτιρα. Λέξη *σάτυρα δεν υπάρχει, παρόλο που τη βλέπουμε αρκετά συχνά. Και επίσης, ενώ πολλές φορές βλέπουμε τον όρο «σατυρικό ποίημα» ή «σατυρικοί στίχοι», κατά πάσα πιθανότητα εννοείται «σατιρικό ποίημα» και «σατιρικοί στίχοι». Ο Σουρής ήταν σατιρικός ποιητής, ο Κύκλωψ του Ευριπίδη είναι (θαρρώ) το μοναδικό σατυρικό δράμα που έχει σωθεί ολόκληρο.
Οι Σάτυροι ήταν οι τραγοπόδαροι και κερασφόροι ακόλουθοι του Διονύσου, που είχαν έντονη σεξουαλική δραστηριότητα και γι’ αυτό σε αρχαία αγαλματίδια, που τα διαφημίζουν πολύ οι νεοέλληνες πιστεύοντας ότι ισχύει κάποια περίεργη μεταβατική ιδιότητα, τους βλέπουμε να απεικονίζονται με ένα ευμέγεθες μαραφέτι σε στύση.
Η λέξη σάτυρος είναι πιθανό δάνειο, πάντως χωρίς σίγουρη ετυμολογία. Στη δωρική διάλεκτο ήταν Τίτυρος -απλή σύμπτωση με τον καζαντζακικό ήρωα (θαρρώ υπαρκτό πρόσωπο), που πήρε αυτό το παρατσούκλι επειδή ρωτούσε «τι τυρός είναι αυτός».
Το σατυρικό δράμα ήταν είδος του αρχαίου ελληνικού δράματος, στο οποίο ο χορός αποτελιόταν από ηθοποιούς μεταμφιεσμένους σε Σατύρους. Είχε κωμική πλοκή, και παιζόταν ύστερα από τρεις τραγωδίες, για να εκτονωθεί η φόρτιση των θεατών. Ήταν άλλωστε μικρότερο σε διάρκεια από την τραγωδία.
Στα νεότερα χρόνια, η λέξη σάτυρος έχει πάρει κακή μεταφορική σημασία, και χρησιμοποιείται για άντρες ακόλαστους, ιδίως κάποιας ηλικίας, που προσπαθούν να ασελγήσουν ή ασελγούν σε νεαρά άτομα. Συχνός τίτλος σε εφημερίδες, όταν συλλαμβάνονται παιδεραστές, είναι «Αυτός είναι ο σάτυρος της …» (αναφέροντας μετά το μέρος όπου έδρασε ο λεγάμενος), συχνά με τη λέξη ‘σάτυρος’ σε εισαγωγικά.
Η σάτιρα, τώρα, προέρχεται από το λατινικό satura, που δήλωνε ένα φαγητό, και συγκεκριμένα ένα είδος τουρλού, με ανάμικτα λαχανικά. Είναι το (ουσιαστικοποιημένο) θηλυκό του επιθέτου satur, που σημαίνει κορεσμένος αλλά και άφθονος (απ’ όπου και το σημερινό αγγλικό-γαλλικό saturation, κορεσμός). Αρχικά δηλαδή υπήρχε ή εννοείτο και η λέξη lanx, πιάτο: satura lanx. Η λέξη satura είχε και άλλο τύπο, τον τ. satira, ο οποίος επικράτησε από την αυτοκρατορική εποχή και μετά, και πήρε τη μεταφορική σημασία των στίχων με ποικίλο θέμα, και μετά με περιπαικτικό θέμα και με αυτή τη σημασία ονομάστηκαν satirae οι σάτιρες του Οράτιου και του Γιουβενάλη.
Η παρομοίωση ενός φαγητού με ένα λογοτεχνικό είδος έχει συμβεί και σε άλλες γλώσσες, όπως στα γαλλικά με τη φάρσα/farce (βλ. εδώ) και στα ιταλικά με το παστίτσιο/pasticcio (βλ. εδώ), είναι δηλαδή κάτι μάλλον εύλογο. Άλλωστε, ίσως ξέρετε ότι και κάποιο ιστολόγιο συνηθίζει να αποκαλεί «μεζεδάκια» τα άρθρα με γλωσσικά μαργαριτάρια που παρουσιάζει, με αποτέλεσμα αρκετοί φίλοι του να λένε «να ένα μεζεδάκι» εννοώντας «ένα μαργαριτάρι».
Από τα ιταλικά πήραμε κι εμείς τη σάτιρα, και από το γαλλ. satirique πήραμε το «σατιρικός». Ωστόσο, στον 19ο αιώνα και στο πρώτο μισό του εικοστού, η ομοηχία του σατιρικού με το σατυρικό (δράμα) που δεν είναι και απλή ομοηχία αφού και οι σημασίες είναι παραπλήσιες, συνέβαλε ώστε πολύς κόσμος να γράφει «σάτυρα» και «σατυρικός» αντί για «σάτιρα» και «σατιρικός».
Δεν έχω τόση εποπτεία των παλαιών κειμένων για να μπορώ να πω ποιος τύπος ήταν ο συχνότερος, με Ι ή με Υ, αλλά ο τ. σάτυρα/σατυρικός ήταν πολύ συχνός και αυτό κράτησε τουλάχιστον μέχρι τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Νομίζω ότι στα τελευταία χρόνια, η χρήση των γραφών «σάτυρα» και «σατυρικός» (όταν δεν εννοούν βέβαια το σατυρικό δράμα ή κάτι άλλο που να έχει σχέση με Σάτυρους) έχει υποχωρήσει κάπως αλλά εξακολουθεί να εμφανίζεται σε αρκετό ποσοστό.
Αλλά δεν τελειώσαμε με τα ομόηχα ή τα περίπου. Διότι, εκτός από τη σάτιρα υπάρχει και το σατίρι. Τι είναι το σατίρι, θα ρωτήσετε.
Σατίρι είναι το μεγάλο, βαρύ μαχαίρι με την πλατιά λεπίδα, σαν μπαλτάς, που χρησιμοποιείται για το κόψιμο του κρέατος, ιδίως στα κρεοπωλεία. Δάνειο από τα τουρκικά (satιr).
Τη λέξη δεν την έχουν τα σύγχρονα μεγάλα λεξικά μας, εκτός από το ηλεκτρονικό της Live-pedia.gr. Πάντως, η λέξη είναι ζωντανή και σήμερα, χρησιμοποιείται στην πιάτσα, αν και μερικές φορές στα χασάπικα χρησιμοποιείται και για το μηχάνημα, την κρεατομηχανή που κόβει το κρέας. (Εδώ βλέπουμε μια φωτογραφία ενός μάλλον μικρού σατιριού).
Στο Λουλούδι της φωτιάς, ένα πολεμικό διήγημα του Μυριβήλη, περιγράφονται σφαγές για αντίποινα «με το σατίρι του κρέατος». Η έκφραση «τους πέρασαν στο σατίρι» σημαίνει την εξόντωση των αντιπάλων με μαζικές εκτελέσεις.
Σε λιγότερο αιματηρά συμφραζόμενα, ο Ηλίας Τανταλίδης ξεκινάει το ποίημά του «Ποιητής» με ένα θαυμάσιο λογοπαίγνιο:
Αυτόν εδώ τον βλέπετε με φρύδι’ ανασυρμένα,
Με σουφρωμένο μέτωπον, με μάτια βουληγμένα;
Σωπάτε κι είναι Ποιητής!…
Με της πικρίας το ραβδί τα σύμπαντα θα δείρει·
Γιανίτσαρος τών Ποιητών, αρπάζει το σατίρι,
Και θα φανεί Σατυριστής.
Με τη σημερινή ορθογραφία, το λογοπαίγνιο έχει γίνει τέλειο και οπτικά: ο σατιριστής κραδαίνει το σατίρι! Κι αν τυχαίνει να είναι και λιγάκι λάγνος, αντί για τον σχιζοφρενή δολοφόνο με το πριόνι έχουμε τον σατιριστή Σάτυρο με το σατίρι -κι έτσι εξηγήσαμε τον τίτλο του άρθρου και ξοφλήσαμε το χρέος μας!
Γιάννης Ιατρού said
…χρησιμοποιείται για άντρες ακόλαστους, ιδίως κάποιας ηλικίας ….
χι, χι, χι 🙂 🙂
Καλημέρα, την έρριξες την μπιχτή σου, αλλά δεν είπες ότι συνήθως κατοικούν σε παραθαλάσσιους οικισμούς 🙂
Γς said
Φιρί φιρί πας για σαρίρισμα
Κλημέρα
Γς said
Σατίρισμα [να περάσεις από σατίρι]
Κουνελόγατος said
Κλάπηκε σατίρι από κρεοπωλείο σε παραθαλάσσιο οικισμό. Εκφράζονται φόβοι ότι θα χρησιμοποιηθεί ως εκδίκηση εναντίον πολίτη που σατιρίστηκε ως σάτυρος. 🙂
Καλημέρα σας.
Κουνελόγατος said
ΓΜΤ, από όχι εναντίον…
sarant said
Καλημέρα, ευχαριστώ πολυ για τα πρώτα σχόλια -και παρακαλώ να μη σατιρίζετε τους συνομιλητές σας παρά μόνο με την παλαιότερη έννοια της λέξης.
1: Φοβάμαι ότι ο συνειρμός δυσκολα αποφεύγεται, αλλά το λεξικό έτσι λέει (και, όχι, δεν έχει φωτογραφία)
Γς said
4:
Προς σφαγήν και τεμαχισμό κονίκλου
Γς said
6:
>όχι, δεν έχει φωτογραφία
Να βάλω; Να βάλω;
😉
Γιάννης Ιατρού said
ΤΙΤΥΡΟΣ εδώ
Γς said
Και στα Βουκολικά ή Εκλογές του Βιργιλίου
spatholouro said
Κι ο Μάρκος είχε πάρει όρκο πως, αν δεν μάθαινε μπουζούκι, θα έκοβε τα χέρια του με την τσατίρα (=σατίρα)…
Γς said
10
Τιτύρος
Γς said
12:
Για σατίρα και Ωριγένη λέει τίποτα;
Γιάννης Ιατρού said
Αλλά και στον Νίκο Καζατζάκη, εδώ
Πάνος με πεζά said
@ 11 : Ναι, ο Μάρκος δούλεψε νεαρός στα σφαγεία του Πειραιά, δεν το έλεγε εντελώς στην πλάκα.
Όσο για τη σατίρα, πιο πολύ φαίνεται να έχει ορθογώνιο σχήμα, σύμφωνα με αυτή τη σελίδα. Επίσης και το «μισισάτιρο» !
Tέλος, για το σατυρικό δράμα, αν δεν κάνω λάθος, ήταν προϋπόθεση για να «κατέβει» ο κάθε συγγραφέας στην Επίδαυρο, υπέβαλλε δηλαδή τρεις τραγωδίες κι ένα σατυρικό δράμα, «πακέτο». Και παίζονταν όλα μαζί, τα έργα του ιδίου, την ίδια μέρα. Με κάθε επιφύλαξη όμως.
Γς said
Αγιος Σάτυρος
Άγιος της Αν. Ορθόδοξης Εκκλησίας. Είναι άγνωστος ο τόπος της καταγωγής του καθώς και ο χρόνος που μαρτύρησε. Αποκεφαλίστηκε στην Καμπανία της Ιταλίας, μαζί με πολλούς άλλους των περισσότερων από τους οποίους τα ονόματα είναι άγνωστα. Η μνήμη του τιμάται την 6η Ιου
Γιάννης Ιατρού said
15: τέλος
Στο «πάμε πακέτο» 🙂
Γς said
Κι ο Αγιος [Σάτυρος] Πρεβέζης.
Για όσους ενθυμούνται
Γς said
Και βουνό της Κυδωνίας ο Τίτυρος. Όπου υπάρχει ιερό, το Δικτύνναιο ». (Στράβων, Γεωγραφικά Ι, C 479, ΙV, 12)
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
15 Ναι, έτσι γινόταν. Οι αρχαίοι είχαν αντοχές.
11 Κι έχει γράψει και για χασάπηδες ο Μάρκος τραγούδια, αν και σ’ αυτά δεν ακούγεται το σατίρι -αλλά το μασάτι, το ακόνι ας πούμε.
Πάνος με πεζά said
@ 15 : Δεν είχαν καθόλου αντοχές. Το κοινό έτρωγε στις κερκίδες, κι αν δεν τους άρεσε το έργο, πετούσαν τα κόκαλα στους ηθοποιούς…
Ε, εμεις γίναμε πιο πολιτισμένοι, κι έχουμε αφήσει διάφορα και διάφορους, να περάσουν από την Επίδαυρο «αβρόχοις ποσίν»…
Γιάννης Ιατρού said
21: Πάνο, μάλλον η έλλειψη ρευστού για τα παϊδάκια ήταν η αιτία 🙂
Γς said
21:
>Το κοινό έτρωγε στις κερκίδες
http://caktos.blogspot.gr/2013/04/blog-post_4522.html
Πάνος με πεζά said
Πάντως, ρε παιδί μου, λέω καμιά φορά, πόσο μυαλό αυτοί οι αρχαίοι…Στα μάρμαρα της Επιδαύρου, στο πίσω μέρος κάθε σειράς, έχει μια εσοχή, μια υποβάθμιση, όπου μπαίνει το πόδι σου κι έτσι δεν κλοτσάς (με «ο»; Τι σκ@τ@, έχω μπερδευτεί πια !) τον μπροστινό σου θεατή.
Φαίνεται απλούστατο, αλλά έλα που το συνέλαβε ο αρχαίος, όχι εσύ !
Corto said
Καλημέρα! Άραγε υπάρχει συσχέτιση του satura με τον θεό Saturnus (Κρόνο) των Ετρούσκων και Λατίνων; Εδώ λέει ότι σύμφωνα με τον Μάρκο Τερέντιο Βάρρωνα η λέξη Saturnus σχετίζεται με το satu (σπορά). Από την σπορά στα λαχανικά δεν φαίνεται να είναι αγεφύρωτη η απόσταση.
https://en.wikipedia.org/wiki/Saturn_%28mythology%29
Γς said
Και η Σατούρα [βρισιά] άραγε;
Παναγιώτης Κ. said
@11. Πολύ ωραία αυτή η υπενθύμιση για τον Μάρκο.
Παναγιώτης Κ. said
(Sarant). Αποτελιόταν !!!
Είναι πια τελειωμένο; Το γράφουμε έτσι χωρίς…φόβο και πάθος;
Πάντως ο διορθωτής βγάζει κόκκινη γραμμή κάτω από τη λέξη και προτείνει αποτελούταν.( Και αυτό για την ώρα δεν μου κάθεται καλά. Δεν παραγνωρίζω πως όλα είναι ζήτημα συνήθειας).
sarant said
28 Κάθε άλλο παρά τελειωμένο είναι. Έχουμε και λέμε τις λύσεις που υπάρχουν/έχουν προταθεί:
απετελείτο
αποτελείτο
αποτελούταν
αποτελούνταν
αποτελιόταν
Ακτιβισμό γλωσσικό κάνω και χρησιμοποιώ πότε-πότε τους τύπους που νομίζω πως λύνουν το πρόβλημα
Κώστας said
«και στα ιταλικά με το παστίτσιο/pasticcio».
Τον σατιρικό γέροντα Παστίτσιο όμως, τον έφαγε το σατίρι…
alexisphoto said
@21:
όσο να ‘ναι γίναμε πιο πολιτισμένοι:
«Κατά τη συντήρηση του Ηρωδείου το 2006, οι αρχαιολόγοι αφαίρεσαν 27 κιλά τσίχλες, που ήταν κολλημένες στα μαρμάρινα καθίσματα των διαζωμάτων, ακόμη και στις σειρές των επισήμων!» (http://www.chilloutnews.gr/c2/2009-10-20-18-27-58/322–321-340/2372–334)
καλημέρες
sarant said
Εικοσιεφτά κιλά!
Avonidas said
Καλημέρα, κι ευχαριστώ για το κέρασμα 🙂 Όσο για τους τόκους, μην ανησυχείτε, υπάρχει κι η επιμήκυνση, που ταιριάζει και στους σάτυρους 😛
τους βλέπουμε να απεικονίζονται με ένα ευμέγεθες μαραφέτι σε στύση.
Αυτό μπορεί να αρέσει στους Νεοέλληνες, και σαφώς άρεσε και στους Ρωμαίους, αλλά οι ΑΗΠ είχαν κάπως διαφορετικές απόψεις περί του ιδανικού μεγέθους. Οπαδοί του μέτρου, άλλωστε, στη συγκεκριμένη περίπτωση είχαν εκτραπεί προς το άλλο άκρο, όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς από τα κλασσικά αγάλματα, που μπορεί να σου φέρουν όρεξη για ξηροκάρπια, αλλά όχι για σεξ.
Το ευμέγεθες, εχμ, ναι, θεωρούνταν χαρακτηριστικό κάτι τρισβάρβαρων, και τι πιο ταιριαστό για τους ακόλαστους σάτυρους από ένα τέτοιο «βάρβαρο» χαρακτηριστικό;
Αργότερα, κάτι ακόμα πιο κομπλεξικοί και σεμνότυφοι δεν μπορούσαν να ανεχτούν ούτε καν αυτό το μικρό, εχμ, κοίτα πώς πέρασε η ώρα, και συνεπώς, χραπ! το κόβανε. Το τι το κάνανε μετά δεν μας το λέει η ιστορία…
Πάνος με πεζά said
@ 32 : Αυτό μόνο;
Από την ταινία «Ο άνθρωπος του τρένου» του 1958, οι θεατές φουμάρουν στην Επίδαυρο φάτσα-κάρτα.
Θα μου πεις, τότε καπνίζανε και μέσα στα χειρουργεία…
Κώστας said
27 κιλά τσίχλα: Το ελαστικό κόμμι έχει μοριακό βάρος πάνω από 100.000 😛
Avonidas said
#24. Πάντως, ρε παιδί μου, λέω καμιά φορά, πόσο μυαλό αυτοί οι αρχαίοι…Στα μάρμαρα της Επιδαύρου[…]
Πάνο, οι αρχαίοι δεν κάθονταν στα μάρμαρα της Επιδαύρου, τουλάχιστον όχι οι αρχαίοι της εποχής που είναι τα έργα. Τα θέατρα αυτά κατασκευάστηκαν αργότερα, νομίζω στη ρωμαϊκή περίοδο (αν και δεν είμαι εντελώς σίγουρος — πάντως όχι στην κλασική). Στην Αθήνα του Περικλή, οι θεατές κάθονταν σε ξύλινες κερκίδες.
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
36. H Επίδαυρος είναι αρχαιότερη των Ρωμαίων. Σίγουρα έγιναν προσθήκες επί Ρωμαίων και αργότερα, αλλά πέτρινες ήταν οι κερκίδες εξαρχής. Αν ήταν ξύλινες άλλωστε, η διαχρονικά διάσημη «Aκουστική» της Επιδαύρου δεν θα υπήρχε. 🙂
Ιάκωβος said
Ε, λοιπόν, φανταζόμουν οτι το σάτιρα ήταν από τα λατινικά, αλλά αυτό με το λατινικό satura μου ήταν εντελώς άγνωστο. Εύγε.
Πάνος με πεζά said
@ 36 : Είναι σίγουρο αυτό; Δηλαδή όλα τα μάρμαρα τα έβαλαν οι Ρωμαίοι; Και τα μπροστινά, διακεκριμένα καθίσματα με πλάτη, για τα «διαρκείας»; 🙂
Αυτό με τις ξύλινες κερκίδες το διάβασα, αλλά τότε πώς «έχτισε» το θέατρο ο Πολύκλειτος; Μόνο σκάβοντας μπαγκίνες; Και πώς διατηρούνταν όλη αυτή η κατασκευή σε βροχές κλπ.;
Με την απορία θα πεθάνουμε…
cronopiusa said
Τι ωραίο νήμα!!!
Μες στη χασάπικη αγορά – Μάρκος Βαμβακάρης
El coraje de decir
Καλή σας μέρα!
Avonidas said
#37. Έχεις δίκιο, αρχαιότερη των Ρωμαίων, αλλά πάντως μεταγενέστερη των μεγάλων τραγικών.
Πάνος με πεζά said
Εκείνο που ξέρω είναι ότι οι Ρωμαίο «σκέπαζαν», με τα μέσα της εποχής, τα αρχαία θέατρα, κάνοντας τα «κλειστά» (μη φανταστείτε τρελά πράγματα, με κάτι τέντες και τέτοια), και τα ονόμαζαν «Ωδεία».
Anna Flaggermus said
Για καλοκαιρινές διακοπές συνηθίζω να κάνω ελεύθερο camping. Κι επείδή είμαι σχεδόν πάντα το μόνο κορίτσι ανάμεσα σε 6-7 μαντράχαλους που όλο πεινάνε, το τουρλού είναι κλασική επιλογή, επείδή είναι οικονομικό, εύκολο, «σηκώνει» πολύ ψωμί για να στουμπώσουν και μπορώ να φτιάξω μεγάλη ποσότητα. (Και για να μην πει κανείς γιατί δεν με έχουν σαν πριγκίπισσα οι 7 μαντράχαλοι, να τον προλάβω, το deal είναι το εξής: εγώ μαγειρεύω κι αυτοί κάνουν όλα τα υπόλοιπα). Κι επειδή είμαστε παρέα που πάντα προσπαθούμε να δείξουμε ο ένας στον άλλον το πόσο ξερόλες είμαστε, σας ευχαριστώ, θα τους «κουφάνω» φέτος!!!!!
sarant said
43 Καλώς ήρθατε και χαίρομαι που θα βοηθήσω να εντυπωσιάσετε τους μαντράχαλους 😉
Avonidas said
#39. Και πώς διατηρούνταν όλη αυτή η κατασκευή σε βροχές κλπ.;
Οι ξύλινες κερκίδες; Προφανώς δεν ήταν μόνιμες, έμπαιναν για τις παραστάσεις και τις μάζευαν μετά, όπως σήμερα τις εξέδρες ή τα καρεκλάκια στα θερινά σινεμά.
Γενικά, έχουμε λάθος εικόνα για τις αρχαίες πόλεις, φανταζόμαστε κάτι δάση από μάρμαρο, όπως η Ρώμη στον Αστερίξ. Λίγα σημαντικά οικοδομήματα ήταν μαρμάρινα, όπως οι ναοί, τα ανάκτορα και τα θέατρα, αλλά τα περισσότερα κτίρια ήταν ξύλινα.
Γς said
44:
>μαντράχαλους
πόθεν αυτό το «μανράχαλος» άραγε;
Δύτης των νιπτήρων said
Το πρωί ξεκίνησα κι εγώ να γράφω για τα πέτρινα καθίσματα των Ρωμαίων, είδα μετά ότι η τελική φάση του θεάτρου της Επιδαύρου ήταν ελληνιστική, δεν έγραψα τίποτα τελικά.
cronopiusa said
Η γραβάτα που αντιστέκεται, η γραβάτα που επιμένει…
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Mα πόσο άσχετος είναι αυτός ο γσ…
Mαντράχαλος =Ινδοπερσικό δάνειο. Απ’αυτούς που γράφανε Μάντρες πάνω σε χαλιά.
https://en.wikipedia.org/wiki/Mantra
Πάνος με πεζά said
Ολλανδικό ονοματεπώνυμο…Ωχ…
@ 39 : Ναι, εγώ για το «κοίλο», την εκσκαφή αναρρωτήθηκα.
sarant said
46 Είναι περίπλοκο, να το βάλουμε σε άρθρο
48 Η γραβάτα φοριέται μέσα ή έξω από το πανώ;
alexisphoto said
@49:
ένας από αυτούς είχε μια μάντρα με χαλιά-κιλίμια και ένας άλλος μια μάντρα χάλια τελείως!
🙂
με βλέπω σύντομα με κίτρινη……
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
52. Mια και δυο κίτρινες,μη τις φοβάσαι! εδώ ο άλλος έχει φάει μια ντουζίνα πορτοκαλιές κι ακόμα εδώ βρυκολοκιάζει… 😆
Γς said
Ντάξει μωρέ. Πες το!
Μια μάντρα @@@@@@@
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
«Οι διάσημοι αρχαίοι τραγικοί δεν είδαν ποτέ τα έργα τους σε λίθινο θέατρο» μαθαίναμε στη Σχολή… 🙂
Κι εδώ διάφορα ωραία βιβλιαράκια http://www.diazoma.gr/GR/Page_70-00_Index.asp
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Και η καλύτερη γηπεδική σάτυρα,ever! Γεια σου γιαγιά,γιαγιά! Τιμώ τον Πειραιά!
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
56. Aληθινό ,κι όχι στημένο, συμβάν εν Θεσπρωτία.
sarant said
Αφού ήθελε να πάει σπίτι της!
Ιάκωβος said
33,
Από ποια πηγή είναι παρμένο το ότι οι αρχαίοι πίστευαν ότι και στην πραγματική ζωή καλύτερη κι από τη μικρού μήκους κι από τη μεγάλου ήταν η μεσαίου μήκους; Στα Διονύσια πάντως είχαν φαλλοφορίες.
Στα αγάλματα είναι αλλιώς. Έχω σκεφτεί δύο εξηγήσεις για τον τρόπο που παρουσίαζαν το γυμνό τα κλασσικά χρόνια.
Η μία είναι ότι το γεγονός πρέπει να έχει κάποια σχέση με την γενικευμένη παιδεραστία των ΑΗΠ.
Η άλλη και πιο πιθανή είναι αυτή: Στην τέχνη τους έψαχναν το ωραίο. Τα γεννητικά όργανα δεν εντάσσονται σε καμία υποκατηγορία του ωραίου. Η θέα αυτού που συνήθως κρύβεται δεν σε παραπέμπει στο χώρο του ωραίου ή του άσχημου . Είναι δηλαδή τόσο δυνατή η θέα των ανδρικών ή των γυναικείων γεννητικών οργάνων, που βρίσκεται πάνω και πέρα από την αισθητική, την διαπερνά εντελώς. Παρουσιάζοντας έτσι το γυμνό, το απο-σεξουαλοποιούσαν κατα κάποιο τρόπο και το φέρναν στο χώρο της αισθητικής.
Νομίζω ότι είχα ξαναφέρει εδώ το παράδειγμα κάποιων κοριτσιών, που είδα σε ένα ντοκιμαντέρ του BBC, που επειδή βρέθηκαν κάτι ξενέρωτοι γκόμενοι, οι οποίοι τις κατέκριναν, ότι είχαν άσχημο μ%%!ί, εκείνες πήγαν σε πλαστικό χειρουργό και τους το ψαλίδισε για να είναι πιο, ας πούμε, δωρικό, λιγότερο μπαρόκ. Και δεν είναι λέει, εντελώς ασυνήθιστη η πρακτική αυτή στην Αγγλία.
Εκεί οδηγεί πρώτον η ανθρώπινη βλακεία και δεύτερον η άγνοια ότι σε μερικά ζητήματα δεν μετράει η αισθητική.
Άρα κάτι ξέραν οι αρχαίοι.
Ο Πανούσης ίσως θα το έκφραζε καλύτερα (στο 3.50).
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#59
Λεβεντιά καμαρωτή, άστο καλύτερα με την αρχαία τέχνη… Χωρίς κακή διάθεση στο λέω.
Ανδρέας said
46
»μαντράχαλους
πόθεν αυτό το «μανράχαλος» άραγε;»
Λατινικό ακούγεται όπως Γάιους Τοίχιους Μαντράχαλους Οσπιτουμ. 🙂
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
60. «Λεβεντιά καμαρωτή» !! Πόσο καιρό είχα ν’ακούσω αυτή τη γνήσια λαϊκιά προσφώνηση! Iιιιι, μαρι γιεμ! Γεια’ς ρε Γληγόρ Λιεβέντ! Να χαίρεσυ τουν μπ…. 😆
Νέο Kid L'Errance d'Arabie said
Kαι χρόνια πολλά σε Θανάσηδες και Θανασούλες, και γεια χαραντάν . Πάω για αμμοβολή…
Αγγελος said
(34) Γιατί να μην καπνίζουν; Υπαίθριο θέατρο ήτανε! Στους θερινούς κινηματογράφους δηλαδή δεν καπνίζανε;
Αν θυμάστε, και ο Ηλεκτρικός είχε βαγόνια καπνιστών…
Corto said
«οι Κύκλωπες του Ευριπίδη είναι (θαρρώ) το μοναδικό σατυρικό δράμα που έχει σωθεί ολόκληρο».
Οι Κύκλωπες ή ο Κύκλωψ (Κύκλωπας); Είχα την εντύπωση ότι στον ενικό είναι ο τίτλος του έργου, κρίνοντας από την έκδοση που τυχαίνει να έχω. Μήπως εμφανίζονται και οι δύο τύποι;
γμαλλος said
Σατίρα
15 όπως τα λες. Η σατίρα (ή το σατίρι) είναι πλατιά. Απλά σήμερα κυριαρχεί το μισοσάτιρο στα χασάπικα, μάλλον επειδή α) τα ζώα έρχονται τεμαχισμένα και β) έχουν κι άλλα (ηλεκτρικά) εργαλεία.
(Είδα κι έπαθα για να βρω φωτογραφία γιατί στην αναζήτηση που δεν πολυβλέπει τόνους, έβγαζε αποτελέσματα από σάτιρα. Και μόνο με εισαγωγικά είδα φως με εικόνες για όλα τα είδη τα χασαπομάχαιρα.
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#62 😀
sarant said
65 Λάθος μου, ήθελα να το διορθώσω και το ξέχασα. Με παρασύρανε οι Ιχνευτές που είναι σε πληθυντικό. Το διόρθωσα.
66 Αν έβαλες λινκ στο τέλος, δεν ανοίγει.
γμαλλος said
68 το βλέπω. Για να ξαναδοκιμάσω: για όλα τα είδη τα χασαπομάχαιρα
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Πολύ μ΄άρεσε ο «γλωσσικός ακτιβισμός» 🙂
Έμαθα και τη σατίρα που ευτυχώς στάθηκε αχρείαστη για το χέρι του Μάρκου.
Μιας και είναι σήμερα η μέρα του Τσιτσάνη,ας πούμε για ένα σατιρικό τραγούδι του:
Το 1958, την τελευταία μέρα του χρόνου [στις 31 Δεκεμβρίου] είχε βγει στις αίθουσες το «Dracula» ή «Δράκουλας, ο βρικόλακας των Καρπαθίων», με τον Κρίστοφερ Λι στο ρόλο του Κόμη Δράκουλα.
H παγκόσμια επιτυχία της ταινίας, ώθησε τον Βασίλη Τσιτσάνη να γράψει ένα τραγούδι αφιερωμένο στον Κόμη Δράκουλα, με μουσική και ηχητικά εφέ, που παραπέμπουν στην ταινία. Ασφαλώς το τραγούδι με τίτλο «Ντράκουλας», μάλλον γέλιο, παρά τρόμο προκαλεί. Το γεγονός όμως ότι υπογράφει ο Τσιτσάνης ένα τέτοιο σατιρικό τραγούδι, αποτελεί από μόνο του ένα ντοκουμέντο. Τραγουδάει ο Τζων Στάκας, ένας τραγουδιστής με ελάχιστη πορεία στη δισκογραφία αλλά και μικρή παρουσία στον κινηματογράφο, ενώ τον συνοδεύει χορωδία… Στην άλλη όψη του δίσκου 78 στροφών Columbia υπάρχει ένα πολύ ωραίο ζεϊμπέκικο του Τσιτσάνη επίσης, η «Χριστίνα», με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Καίτη Θύμη.
http://www.ogdoo.gr/diskografia/stigmes/o-ntrakoylas-toy-tsitsani
argyris446 said
Reblogged στις worldtraveller70.
Alexis said
#63: Kαι χρόνια πολλά σε Θανάσηδες και Θανασούλες,
Ε, ας βάλουμε κι ένα άσμα, ένεκα η ημέρα:
γμαλλος said
68 β. Ωραία, πέτυχε. Μάλλον δεν είχα κλείσει τα εισαγωγικά (εμ, άμα δεν είμαι σπίτι που γίνεται με εργαλεία αλλά το κάνω με το χέρι, όλο και κάτι ξεχνάω 🙂 ).
Corto said
68: Ιχνευτές! Σάτυροι ήταν και αυτοί. Δεν το ήξερα, με τον διάλογο μαθαίνουμε!
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Σειληνοί και Σάτυροι,η ακολουθία του Διόνυσου
cronopiusa said
51
είναι ένα άρθρο
Η γραβάτα που αντιστέκεται, η γραβάτα που επιμένει… της Κατερίνας Μπρέγιαννη στην σημερινή Η ΑΥΓΗ με φωτογραφίες και τιτιβίσματα από τον ιστότοπο Η ΦΑΡΜΑΚΟΓΛΩΣΣΑ ΚΙΡΚΗ
Σκύλος said
Μιας και ειναι σήμερα η επέτειος θανάτου του Τσιτσάνη, ας θυμήσουμε αυτή την ωραία τοιχογραφία στα Τρίκαλα.
sarant said
70 Εξαιρετικά ενδιαφέρον!
Συμπληρώνω: Αν το βάλεις να το ακούσει κάποιος, χωρίς να πεις τον συνθέτη, πόσοι θα τον μαντέψουν;
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Το Θέατρο του Ασκληπιείου της Επιδαύρου
Το κοίλο του Θεάτρου έχει κατασκευαστεί στην πλαγιά του λόφου με ασβεστολιθικό υλικό ενώ τα αναλήμματά του αποτελούνται από πωρόλιθο. Ένα πλακόστρωτο διάζωμα, πλάτους 1,90 μ., χωρίζει το τμήμα του κοίλου που κτίστηκε πρώτο, από ένα νεότερο τμήμα, το επιθέατρο. Δεκατρείς ακτινωτές κλίμακες οδηγούν στις 34 σειρές εδωλίων δώδεκα ίσων κερκίδων του αρχικού τμήματος, ενώ το επιθέατρο αποτελείται από 22 κερκίδες και 23 κλίμακες που οδηγούν σε 21 σειρές εδωλίων. Η πρώτη και η τελευταία σειρά του αρχικού τμήματος καθώς και η πρώτη σειρά του νέου έχουν καθίσματα με ερεισίνωτα. Το κοίλο περιβαλλόταν από ένα διάδρομο και έναν πώρινο προστατευτικό τοίχο. Στις παρόδους κτίστηκαν μνημειακές δίθυρες πύλες, από τις οποίες κεκλιμένα επίπεδα (αναβάθρες) οδηγούσαν στο προσκήνιο. Ένας πλακόστρωτος διάδρομος χωρίζει το κοίλο από την κυκλική ορχήστρα που έχει διάμετρο 20 μ., στο κέντρο της οποίας σώζεται η βάση για τον βωμό του Διονύσου (θυμέλη).
http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=14301
Corto said
70: Ξενέρωσε και ο Ηλίας Πετρόπουλος από τον Δράκουλα και ξεκίνησε την υψηλή κριτική στον Τσιτσάνη (π.χ. στο Καπανταήδες και μαχαιροβγάλτες).
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
77. >>την ωραία τοιχογραφία στα Τρίκαλα.
Αλλά μη σκεφτείτε να την επισκεφτείτε τώρα δα κοντά,χωρίς να σκεφτείτε καλά.
http://www.cnn.gr/news/ellada/story/18766/vivliki-katastrofi-sta-trikala-apo-tin-entoni-vroxoptosi-h-gefyra-kopike-sta-dyo
Και κάτι που μου ΄ρθε με τη συμφορά αυτή (μπορείς να το πεις σάτιρα;)
Δε θα κόψουν τα τρακτέρ τον κάμπο στα δυο, κόπηκε από μόνος του 😦
leonicos said
ένα ευμέγεθες μαραφέτι σε στύση.
εννοείς τον ιθύφαλλον
Σκύλος said
81
Ορεον Έργον! Επί ΠΑ.ΣΟ.Κ, ε; ❤
leonicos said
Απορώ με τον Γς. Ενώ είναι πάντα γυμνός και με το σατίρι στο χέρι να κόψει το νήμα του πρώτου σχολίου, είναι τόσο ανίκανος, που συχνότατα έρχεται δεύτερος.
Απορώ με τον Νοικοκύρη. Ενώ ο Γς είναι ο μόνος σχολιαστής που έχει καθυβρισθεί, κατηγορηθεί, μεμφθεί, υπονομευθεί κ.ο.κ. από τον καταχθόνιο τ.τ.σ., πήρε απλώς το βραβείο του κατ’ εξοχήν σχολιαστού.
Επίσης, θέλω κι εγώ βραβείο επειδή είμαι εκείνος που κακολογώσυνεχώς τον Γς και σας έχω περάσει όλους στο συλλογικό μας χρέος.
Άρα, υπάρχουν μέσα κι εδώ.
leonicos said
Εάν όντως ο Βάτταλος είναι ο τέως εαμοτέτοιος, θα ήθελα να προσθέσω σ’ αυτά που του είχα πει τότε, όταν του εξήγησα ότι δεν θα πάθαινα εγκεφαλικό από τις ηλιθιότητές του, ότι:
εγώ, σε αντίθεση με αυτόν που χρησιμοποιούσε λενα εμπρηστικό ψευδώνυμο, το οποίο επιπλέον δεν τον χαρακτήριζε, εγώ εμφανίζομαι με πλήρες το όνομά μου, το πραγμαστικό, τασ δε λοιπά στοιχεία μου είναι σε γνώση του Σερ Σαρ και πολλών άλλων.
Ξόφλησα σήμερα με αυτόν τον τύπο.
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
83. Δεν «Είναι στην κατηγορία έργων «Γιώργος Σουφλιάς».» ;
http://www.agrinioculture.gr/2015/06/11/ergo-giorgos-souflias-ke-anochi-mnimoniakon/
Ιάκωβος said
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Λεβεντιά καμαρωτή, άστο καλύτερα με την αρχαία τέχνη… Χωρίς κακή διάθεση στο λέω.
_____________
Το λες χωρίς κακή διάθεση μεν, ακούγεσαι πολύ υποτιμητικός δε (άκου λεβεντιά καμαρωτή!!) και φαίνεται ότι ξέρεις κάτι επί του θέματος, που εμείς οι άλλοι δεν ξέρουμε, αλλά απαξιοίς να μας διαφωτίσεις.
Σκύλος said
86
ΕΦΗ² κάπου είχα διαβάσει πως η γέφυρα ήταν 30κάτι χρονώ, άρα όχι Σουφλιάς αλλά Πασοκάρα. Θα μου πεις τι σημασία έχει τώρα πιά…
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
88.
Κυβέρνηση Γ.Ράλλη,1980. Σουφλιάς στο Συντονισμού και Τζανετάκης Δημ. Εργων. Θεμελιώνονται και εξαγγέλλονται πολλά έργα εκείνο το καλοκαίρι λέει η βίκι. Το Σπάτων,το μετρό, το φράγμα στην Άρτα κ.α
Αντιγράφω:
η γέφυρα (της Διάβας)ύστερα από δημοπράτηση θεμελιώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1981 και μετά από ένα μήνα ήρθαν οι εκλογές τότε. Το έργο δεν σταμάτησε ευτυχώς και ο εργολάβος κ. Πατραμάνης το συνέχισε και το 1982 δόθηκε σε κυκλοφορία
Η χρηματοδότηση προέβλεπε την κατασκευή της γέφυρας και μόνο! Δεν προέβλεπε υποδομές για το έργο. Από τότε δεν είχαν γίνει έργα υποδομή κάτω από την γέφυρα από και το γνωρίζαμε όλοι! Για αυτό κάθε χρόνο κάναμε κάποια έργα κάτω από την γέφυρα και ρίχναμε ογκόλιθους και πέτρες και τσιμέντο για την συντήρηση του.http://www.meteora24.gr/%CE%B2%CF%8D%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C/
Σκύλος said
89
ΑχΠαναΐτσαμ’! Πολιτικός μηχανικός ο κυρ Σουφλιάς, ε; Περισσότερο πολιτικός παρά μηχανικός, αν μ’ εννοείς! 😉
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
90. ΝΔ θεμέλιωνε/ΠΑΣΟΚ εγκαινίαζε/η νυν κυβέρνηση (με ή χωρίς εισαγωγικά,όπως θες,) αριστεράς, πληρώνει το Μουτζούρη. Μέτρα πόσες φορές θα το δούμε ακόμη,μοιραία, το έργο
Πάνος με πεζά said
Η γκρεμισμένη γέφυρα πάντως, φανερώνει τη μαγεία του ισοστατικού, που έχουμε ξαναπεί…
Έχασες μια στήριξη; Πάρ’ το κάτω…
Χωρίς να θέλω να σας τρομάξω, όταν ξανακατασκευαστεί το μεσόβαθρο, τα τμήματα του καταστρώματος (που είναι στον προεντεταμένο ύπνο τους και πολύ λίγα καταλαβαίνουν από τέτοια) δεν έχουν λόγο να μην ξανατοποθετηθούν τα ίδια, λ.ε.τ.
P.S. : Απορώ με τον Γς που, μπρεχτικά, δεν ανέβασε το περί ου ο λόγος αγαλματίδιο, έτσι για να καταλάβει ο πάσα ένας !
Πάνος με πεζά said
Κι εδώ ο Σουφλιάς σε ένα meeting με τον ΑΚΤΟΡΑ.
sarant said
92 Κι εγώ απορώ γι αυτό
Γς said
Πάνος με πεζά said
Εύγε ! Ήθελε και λεζάντα όμως, «Το τραβάει ο κ@…. σας !» 🙂
dimosioshoros said
Καλό το «αποτελιόταν» στα πλαίσια του γλωσσικού ακτιβισμού που λες. Μακάρι να μπορούσαμε να βάλουμε π.χ. τους τύπους -σέρνεται στα παρα-σέρνεται, δια-σέρνεται, ανα-σέρνεται κ.λπ. Όπως ξέρεις, η αντίπαλη παράταξη ετοιμάζεται για την κηδεία της δημοτικής…
sarant said
Εδώ που τα λέμε, δεν ήθελε ο Γς να το ποστάρει, εμείς τον κολάσαμε
JustAnotherGoneOff said
Δηλαδή το άλλο όνομα του Μπαλτάκου είναι Σατιράκος ή Σατιρίκος; 😛
JustAnotherGoneOff said
Και ο Αριστείδης Μπαλτάς, Σατίρης 😉
Γιάννης Ιατρού said
50: Πάνο, τώρα εγώ γιατί -διαβάζοντάς το- θυμήθηκα την Χιονάτη και τα 7 άτομα περιορισμένης κατακόρυφης ανάπτυξης….
Καλώς μας ήρθε!
Ρε Γς, κοιμάσε μου φαίνεται, βλέπεις ξενύχταγες μέχρι τις 4:30 το πρωϊ 🙂
Ιάκωβος said
85, Leonikos
εγώ, σε αντίθεση με αυτόν που χρησιμοποιούσε ενα εμπρηστικό ψευδώνυμο…
Η αλήθεια είναι ότι όταν πρωτοήρθα σε επαφή με το Διαδίκτυο, η γενικευμένη χρήση ψευδωνύμων μου φάνηκε απωθητικό φαινόμενο. Στην πορεία αναθεώρησα. Την εποχή της κομματικοποίησης αλλά και της γενικότερης δικτατορίας της βλακείας στην οποία ζούμε, δεν είναι απαραίτητο οι όποιες ανατρεπτικές ή όχι, έξυπνες ή όχι, ψαγμένες ή πρόχειρες γνώμες μας να συνδέονται με την κατά κόσμον προσωπικότητά μας. Κάτι τέτοιο, θα μπορούσε να έχει επιπτώσεις στην ζωή, την εργασία μας κλπ. Άρα το ψευδώνυμο και το άβαταρ είναι μια μορφή αθώας, τις περισσότερες φορές, παρανομίας, που επιβάλλεται από τα πράγματα.
Βέβαια, αν χρησιμοποιείς το συμβατικό ιντερνετ , αν θέλει κανείς να ψάξει, μπορεί εύκολα να φτάσει ακόμα και μέχρι την πόρτα σου.
Εν τω μεταξύ, χωρίς να αποκαλύπτει κανείς το πραγματικό του όνομα, αποφεύγει και τα ad hominem επιχειρήματα υπέρ ή κατά του.
Απ’ την άλλη, το μόνο σίγουρο είναι ότι σε πενήντα χρόνια σχεδόν όλοι μας θα έχουμε πεθάνει. Οι -όποιες- ιδέες είναι αυτό που πραγματικά υπάρχει.
Το μόνο που κανείς κινδυνεύει να πάθει, είναι να παρασυρθεί από την ανωνυμία και να γίνει αγενής ή και βίαιος. Σ’ αυτή την περίπτωση, πάλι, απλά, όπως συχνά συμβαίνει με το μασκάρεμα, κάποιος φορώντας μια μάσκα, αντί να κρύψει, αποκαλύπτει το βαθύτερο εαυτό του.
sarant said
99-100 Μην τους σατιρίζεις
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
#87
Υποτιμητικό καθόλου, συγκαταβατικό ναι.
Τώρα, να κάτσω να κάνω μια περίληψη του τι γνωρίζω σχετικά με το πώς πρέπει να προσλαμβάνουμε την Αρχαία Τέχνη, δεν έχω ούτε το χρόνο ούτε την ικανότητα να το κάνω. Μπορώ όμως να σου προτείνω αυτό
http://ins.web.auth.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=206:ancient-greek-art&catid=49&Itemid=161&lang=el
Γς said
101 b:
Ποιος σου είπε ότι κοιμάμαι;
gryphon said
Σατυρικον λεγεται και μια ταινια του Φελινι.
Οχι πως την εχω δει καθως δεν ειμαι και πολυ σινεφιλ αλλα καπου το εχω διαβασει.
95
Με αυτο σαν σημα και ονομα Σειληνος φιλμς υπηρχε μια εταιρεια που γυριζε ελληνικες τσοντες την ενδοξη εποχη του Γκουσγκουνη του τελη σταλονε κλπ.
Μικρος ειχα δουλεψει για κανα τριμηνο σε κινηματογραφο του ειδους και το θυμαμαι.
Γιάννης Ιατρού said
105:
Γρηγόρης Κοτορτσινός said
Δηλαδή, ο μπαλτάς είναι κυρτός, το σατίρι/η σατίρα ίσιο/α και το μισοασάτιρο σατίρι που σε πλάτος δεν ξεπερνά τη λαβή από τη μια πλευρά.
Κι αυτό http://docplayer.gr/7521453-Monografia-gia-ti-diaspathisi-toy-hrimatos-to-spathi-kai-tis-syggeneis-lexeis-kai-fraseis.html
Ιάκωβος said
104,
Το βιβλίο που αναφέρεις θα πρέπει να είναι ενδιαφέρον, την Γουλάκη Βουτυρά την ξέρω. Υπήρξε παλιά και μια ταινία στην Πινακοθήκη, που είχε επιμεληθεί, με θέμα τα σχέδια και προσχέδια του Χαλεπά, που είχε στο σπίτι της η ανηψιά του.
Το θέμα μας, όμως, δεν ήταν το ζήτημα της Κλασσικής Τέχνης γενικά.
Θα αρκούσε να μας πεις γιατί τα κλασσικά αγάλματα και οι αρχαϊκοί κούροι έχουν τόσο μικρά τσουτσούνια.
Pedis said
Πετρώνιου Satyricon ή/και Satiricon, αναλόγως, για τα όργια (και τη λατρεία του Πρίαπου) ή/και για το λογοτεχνικό pastiche (όπως αναφέρεις με άλλα λόγια), αντίστοιχα.
Pedis said
Σάτιρα για τους … ρομαντικούς
Γς said
106:
Γιάννης Ιατρού said
απ΄ τα πιό ωραία αγάλματα αυτό με την Αφροδίτη και τον σάτυρο
Δύτης των νιπτήρων said
Πω-πω, ντροπή να περάσουν τόσες ώρες μέχρι να θυμηθούμε το Σατιρικόν!
Γς, ευχαριστώ, το έψαχνα (το είχα δει πριν από είκοσι χρόνια και).
sarant said
113 Πράγματι!
112 Είναι εντυπωσιακό πόσες παλιές ταινίες υπάρχουν ολόκληρες ονλάιν, ενώ παλιότερα τις κυνηγούσανε,
Γς said
113:
Αφροδίτη, Πάνας και Έρως
Pedis said
Ο μεθυσμένος σάτυρος (ή ο φαύνος του Μπαρμπερίνι ), Glyptothek του Μονάχου (από σεμνή … οπτική γωνία, μπορεί να μας διαβάζουν και ανήλικοι/ες) – τύφλα να ‘χει ο Μπερνίνι.
Ανδρέας said
Μπήκανε οι Φαύνος, Πάνας και Σάτυρος μην ξεχνάμε και τις Μαινάδες
Ιάκωβος said
114, 115
Στο Δίκτυο βρίσκει κανείς και πλάνα από το γύρισμα της ταινίας του Φελίνι Σατυρικού
Εδώ ο φελίνι σκηνοθετεί το δείπνο του Τριμαλχίωνα και ο Γείτων μεταξύ γυρισμάτων τραγουδάει αμερικάνικα άσματα με κιθάρα
Γς said
117:
Να και πως καντάντησε ένα γύψινο αντίγραφο του Φαύνου του Μπαρμπερίνι όταν το καβάλησε ένας μαθητής για να βγάλει μια σέλφι φωτό
Δύτης των νιπτήρων said
119 Αυτά τα είχα βρει, όχι όμως ολόκληρη την ταινία — μέχρι σήμερα!
Σκύλος said
Σάτυροι αλλά λιλίκοι, οφείλω να παρατηρήσω.
Αν και…
sarant said
Ευχαριστώ για τα νεότερα!
Corto said
https://sarantakos.files.wordpress.com/2015/04/ast161.jpg?w=837&h=384
Γς said
121:
Κάτι άλλο;
Δύτης των νιπτήρων said
125 Για την ώρα ανακάλυψα αυτό: http://www.rarefilmm.com/
Γιάννης Ιατρού said
121, 126: Αυτό εδώ
Satyricon [DVDrip] Federico Fellini 1969 – 1.34 Gigabyte
σου κάνει ρε Δύτα;
Δύτης των νιπτήρων said
Μου κάνει κι αυτό, μήπως και χαθεί το 119! Πού’ν’το;
Γς said
126:
Πολύ καλό
Πάνος με πεζά said
Και σύγχρονη σάτιρα από κάτι θυγατέρες αριστερών καθηγητών ΕΜΠ, μετατεθέντων στο Τμήμα ΣΥΡΙΖΑ Άλπεων…
http://www.thetoc.gr/people-style/article/i-kori-tou-miliou-plirwse-me-500eurw-kai-sta-social-media-ginetai-xamos
Γιάννης Ιατρού said
126: Δύτα, δες το Blog σου 🙂
Δύτης των νιπτήρων said
Γκράτσιε και από δω λοιπόν! 🙂
Γς said
θέλω κι εγώ
Γιάννης Ιατρού said
133 στό ΄’στειλα
Γς said
Ευχαριστώ Γιάννη!
Αφωτιστος Φιλέλλην said
http://www.topontiki.gr/sites/default/files/styles/caricature_main/public/caricature/pn1401elytis_copy.jpg?itok=gQ9xCPSg
http://www.topontiki.gr/caricature/156512/1812016
Πέπε said
Αν το σατίρι / η σατίρα είναι από το τουρκικό satir, τότε η τσατίρα που γράφει ο Βαμβακάρης μήπως είναι λάθος της επιμελήτριας, μπροστά σε μια άγνωστη λέξη από το εντελώς εξειδικευμένο λεξιλόγιο των σφαγείων;
Το ξέρει κανείς άλλος με τσ-;
Γιάννης Ιατρού said
137: Το slang.gr εδώ π.χ. το αναφέρει και με τα δύο (για το τσατίρα παραπέμπει στον Βαμβακάρη). Ο ίδιος (Βαμβακάρης) έγραψε στην αυτοβιογραφία του «…άκουσα κατά τύχη τον μπάρμπα Νίκο τον Αϊβαλιώτη να παίζει το μπουζούκι, το οποίον τόσο πολύ μου άρεσε, ώστε έκανα όρκο ότι αν δεν μάθω μπουζούκι θα κόψω τα χέρια μου με την τσατίρα που σπάνε τα κόκαλα στο μαγαζί…» Επομένως δεν πρόκειται για λάθος της επιμελήτριας.
Επίσης εδώ (τσάτιρα) η λέξη αναφέρεται σε όνομα (μανιάτικο)..
Ακόμα αναφέρεται το φαινόμενο του τσιτακισμού στα πελοποννησιακά ιδιώματα εδώ . Στη Μάνη, τα παλαιότερα χρόνια ανθούσε η σάτιρα (τη λένε “τσάτιρα”, εξαιτίας του τσιτακισμού).
Αυτλα, αν βοηθούν Πέπε
spatholouro said
http://culture.samos.gr/c/portal_public/layout?p_l_id=1.9&p_p_id=CIV_GUEST&p_p_action=1&p_p_state=maximized&p_p_mode=view&_CIV_GUEST_struts_action=%2Fext%2Fciv%2Fguest%2FloadItem&_CIV_GUEST_itemid=11567
sarant said
Μάλιστα, άρα δεν είναι άπαξ λεγόμενη η τσατίρα αλλά άλλος τύπος.
Αιμ said
Ώστε ο μαντραχαλος δεν είναι ο μεγαλόσωμος νεαρός που έχει τη διάθεση και την δύναμη να …χαλάει μάντρες ;
Πέπε said
138, 139:
Ευχαριστώ και τους δύο.
Το «ο ίδιος ο Βαμβακάρης έγραψε» είναι σχετικό. Με το να είναι ολιγογράμματος, από το χειρόγραφό του μέχρι το εκδεδομένο κείμενο έχει μεσολαβήσει πολλή δουλειά από την Αγγελική Κάιλ.
Ο τσιτακισμός στην Πελοπόννησο βλέπω (με μια γρήγορη ματιά) ότι αφορά την τροπή του κ σε τσ, άρα πάλι δε μας κάνει. Άλλωστε, γιατί Πελοπόννησο;
Ούτε το λήμμα του σλανγκ, αφού για τον τύπο με τσ- παραπέμπει μόνο στον Βαμβακάρη.
Αντίθετα, η λεζάντα από το σαμιώτικο έκθεμα μας κάνει, και πείθει απολύτως.
κουτρούφι said
Το κορεσμός-saturation εμφανίζεται αρκετά συχνά σε κάποιες δραστηριότητες πχ. λέμε κορεσμένο διάλυμα ή το διάλυμα είναι σε κόρο. Τα τελευταία χρόνια έχω διαπιστώσει στο μικρο-περίγυρό μου δυσκολία σχετικά με το ρήμα. Ξεδιάντροπα λέμε αναμετάξυ μας το x (πράγμα) -με το συμπάθειο- «σατουράρεται» ή «σατουράρει». Προς τα όξω, για να μη γίνουμε ρόμπες, προσέχουμε και λέμε «το x φτάνει σε κόρο». Δυσκολευόμαστε να πούμε «κορέννυται».
sarant said
143 Το να χρησιμοποιείται σε ένα επάγγελμα μια ειδική αργκό γεμάτη ανεπίσημους όρους, συχνά ξενικούς, είναι πολύ συνηθισμένο και πολύ φυσιολογικό 🙂
141 Η σύντομη απάντηση είναι όχι. Η μάντρα υπάρχει, όχι το χαλάω. Δηλαδή έτσι λένε τα λεξικά.
[ίσως μάντρα + χαλ(ί) -ος, χαλί: `διχαλωτό ξύλο για κρέμασμα αντικειμένων΄ < αρχ. (δωρ. διάλ.) χαλ(ά) (κοινό χηλή) `οπλή αλόγου΄ -ί(ον)· μαντράχαλ(ος) -άς]
Γιάννης Ιατρού said
142: Πέπε
α Κατανοητό μεν αυτό που λές, αλλά δεν θα το διάβασε το χειρόγραφο και κάποιος άλλος; Μόνο η Α.Κ. το είδε;
β. Για την Πελοπόνnησο γράφει το link που έβαλα (Το φαινόμενο του τσιτακισμού στα πελοποννησιακά ιδιώματα). Σίγουρα είναι ένα φαινόμενο διαδεδομένο και σ΄ άλλες νεοελληνικές γλωσσικές ποικιλίες. Πάντως άσχετα από γεωγραφικούς περιορισμούς και από τον ορισμό του τσατικισμού, φωνητικά, η απόσταση από σατίρα σε τσατίρα, ε, δεν είναι μεγάλη… Άλλωστε τα σ,ζ,τσ,τζ είναι συρριστικά ή διπλοδοντικά ,δηλαδή για την προφορά τους χρησιμοποιούνται και τα πάνω και τα κάτω δόντια, οπότε αναμενόμενο.
Την αναφορά στο link που δίνει ο spath. στο 139 την είδα κι εγώ, αλλά η ανάρτηση δεν λέει από που το βγάζει τ΄όνομα, η δε φωτογραφία που έχει βάλει είναι σύγχρονη, δηλ. από κάποιο κατάστημα που πουλά τέτοια αντικείμενα. Η λεζάντα είναι του ιστότοπου, δεν προέρχεαι λοιπόν από κάποιο αυθεντικό αντικείμενο ή άλλο παρόμοιο στοιχείο. Δεν αμφισβητώ ότι ισως το λένε κι έτσι στη Σάμο, αλλά λόγω έλλειψης επεξήγησης / πηγής κλπ. δεν μπορώ να το αξιολογήσω. Αλλά αφού σε πείθει, έπιασε τόπο μιάς κι έτσι απαντήθηκε η ερώτησή σου.
Πάνος με πεζά said
Δε βολεύει και το ομόηχο κακοτράχηλος>κακοτράχαλος. Θα λεγόταν απλώς «ψηλοτράχηλος», άνθρωπος με τον τράχηλο ψηλά. Εκτός αν έγινε καμιά σύντμηση, τράχηλος-(ψηλά όσο μια)μάντρα
(προχώρημένο, ε;)
Πέπε said
144>141:
Πάντως το χαλί υπάρχει. Μπορεί με μια περιληπτική διατύπωση να φαντάζει κάπως απίθανο (έως ελληναράδικο) να είναι ο μαντράχαλος δωρική λέξη, αλλά «χαλί» στην Κάρπαθο λένε το κλωνί, π.χ. ένα χαλί βασιλικό, κι επίσης το πλοκάμι του χταποδιού, και είναι επιβεβαιωμένα από την χηλή στη δωρική της μορφή. Οπότε η ετυμολογία έχει ένα ρεαλισμό.
Γιάννης Ιατρού said
Κάντε λίγο υπομνή, σε λίγο θα βγεί το τελώνιο με τις λεξικάρες και τα κιτάπια του και θα μας τα εξηγήσει όλα 🙂
Πέπε said
@145:
α) Πρέπει να τα λέει αυτά στην εισαγωγή. Δεν το έχω εδώ. Πάντως, όποιος και να το είδε, το θέμα δεν το λες και βατό. (Άλλο αν τελικά η απάντηση βρήκαμε ότι είναι σωστή.)
β) > > φωνητικά, η απόσταση από σατίρα σε τσατίρα, ε, δεν είναι μεγάλη…
Αυτό αποδείχτηκε!
Για το λινκ του #139: Σίγουρα κοιτάμε το ίδιο; Εγώ βλέπω ένα παλιό πολυχρησιμοποιημένο και σκουριασμένο (μουσειακότατο με άλλα λόγια) μπαλτά, και γράφει δίπλα «τσατίρα». Να είναι λάθος, και να έκανε το ίδιο λάθος και η Κάιλ, γιατί να το υποθέσουμε;
Στρατος Βασδεκης said
– Ο Σωκρατης ειχε την προσωνυμια του «Σατυρου» λογω της ειρωνειας του (στον Πλατωνα: «ὅδε ὁ Σάτυρος»).
– «Σατυροι» ονομαζονταν επισης τα μελη καποιου μυθικου λαου της Αιθιοπιας.
– «Σατυρος» και το ονομα καποιου ειδους πιθηκου με ουρα, λογω της ομοιοτητας του με Σατυρο.
– Υπαρχει και το πτηνο των Ιμαλαΐων ο «σατυρος tragopan»: http://gr.dreamstime.com/photos-images/%CF%83%CE%AC%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82-tragopan-satyra-tragopan.html (λατ. «Tragopan satyra”, αγγλ. «Satyr Tragopan»): https://en.wikipedia.org/wiki/Satyr_tragopan.
Εδω, στο κατω μερος της σελιδας, υπαρχει βιντεακι με τον θεαματικο χορο ζευγαρωματος του πολυ ομορφου αρσενικου: http://www.ptakiozdobne.pl/63_tragopan_czerwony_satyr.html.
Γιάννης Ιατρού said
145: Διόρθωση
…φωτογραφία που έχει βάλει είναι σύγχρονη…
Λάος μου, τώρα που την μεγένθυνα, βλέπω ότι είναι χειροποίητη η λαβή κλπ. και τέλος πάντων δεν είναι φωτογραφία από σύγχρονο αντικείμενο :(, sorrry. Τα υπόλοιπα, τα αφήνω όπως τα ΄’γραψα,
Γιάννης Ιατρού said
149, 151: Μέχρι να το γράψω, τό πες εσύ 🙂
Στρατος Βασδεκης said
Το «σατιρι», Νικο, το καταγραφει και το εξαιρετικο Academic Dictionaries and Encyclopedias: http://greek_greek.enacademic.com/152372/%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%AF%CF%81%CE%B9
Γιάννης Ιατρού said
150γ Κοίτα και στην τελευταία γραμμή στο #9. Από τότε τό ξέραν 🙂
sarant said
153 Καλά λες
147 Μάλιστα, λογικό φαίνεται τότε
Στρατος Βασδεκης said
Στις 6 Ιουλη τιμαται και η μνημη του αγιου Σατυρου – αγιου της Ορθοδοξης Εκκλησιας. Είναι άγνωστος ο τόπος της καταγωγής του καθώς και ο χρόνος που μαρτύρησε. Αποκεφαλίστηκε στην Καμπανία της Ιταλίας, μαζί με πολλούς άλλους. (http://www.eortologio.net/pote_giortazei/%CE%A3%CE%AC%CF%84%CF%85%CF%81%CE%BF%CF%82).
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Σατίρα Meat House
http://satira.gr/index.php/2015/09/22/hello-world/
Γιάννης Ιατρού said
157: εδώ πιό πλήρες 🙂
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
158. Είπα να μην κάνω άμεση διαφήμιση μιας και δεν ξέρω τί ποιότητα βγαίνει απ΄αυτό το χασαπομάχαιρο 🙂
Βάταλος said
Εντιμώτατοι κύριοι,
1) Μοί προκαλεί αλγεινήν εντύπωσιν το γεγονός ότι μετά από 15 ώρας εις τον Ουρανόν του Διαδικτύου, εις έν άρθρον δια΄τους Σατύρους, ουδείς αναγνώστης εφιλοτιμήθη να ενημερώση τους υπολοίπους διά τον θησαυρόν του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης που κατέκλεψαν από τα χώματα της Αττικής κάποιοι Γαλιλαίοι Αρχαιολόγοι. Ομιλώ ασφαλώς διά τον Αρύβαλλον του Νεάρχου (6ος αιών πρό ραββίνου Χριστού) που κάμνει θραύσιν εις όλα τα Αγγλοσαξωνικά Ιστολόγια , αλλά έχει ταφή διά της απολύτου σιωπής εδώ εις το Ρωμέικον, διότι τάχα σοκάρονται οι καλοί χριστιανοί οικογενειάρχαι με τον σάτυρον Ψώλαν και την παρέαν του . Ακόμη και ο κρυφο-ελληνολάτρης κ. Σαραντάκος δεν έχει τολμήσει να αναρτήση τον Αρύβαλλον του Νεάρχου εις τα 6,5 έτη λειτουργίας του Ιστολογίου του!.. Διατί, άραγε;
ΙΔΟΥ, εν συντομία περί τίνος πρόκειται
2) Είναι άλλωστε γνωστόν (ως ιστορεί ο Δίων ο Χρυσόστομος εις το Λόγοι,6) και αναφέρει η έγκυρος Wikipedia εις το λήμμα Αυνανισμός, ο θεός Ερμής εδίδαξε την τέχνην της χειραντλήσεως εις τον Αρχηγόν των Σατύρων, τον Πάνα, ο Πάν την εδίδαξε εις τους ποιμένας και τοιουτοτρόπως την έμαθον οι άνθρωποι, προτού την κάμει διάσημον ο προπάτωρ μας ο Αυνάν…
3) Περαίνω με έν σχόλιον διά το μίσος που τρέφουν οι Γαλιλαίοι προς τους Σατύρους και προς τον Αρχηγόν των τον Πάνα. Η ελεγχομένη από τους Γαλιλαίους ελληνική Wikipedia έχει κάμει λογοκρισίαν εις το γλυπτόν, αλλά η έγκυρος αγγλική Wikipedia το καταγράφει εις το λήμμα Πάν και τοιουτοτρόπως λαμβάνει το θάρρος και ο γέρων Βάταλος να το αναρτήση ενταύθα, χωρίς τον φόβον νέας πορτοκαλιάς κάρτας:
Ο θεός Πάν γαμούσε κατσίκες, όπως κάθε ποιμήν που στερείται γυναικείας συντροφιάς… Διό τον μισούν οι Γαλιλαίοι: Ότι και καλά ήτο κτηνοβάτης!….. Απολαύσατε το γλυπτόν και ελάτε να μού ειπήτε, διατί αυτό το αριστούργημα της Ελληνικής Γλυπτικής που ευρέθη εις την
εν Πομπηΐα Έπαυλιν των Παπύρων αποσιωπάται επί 200 έτη εδώ εις το Ρωμέικον, ενώ η θέσις του θα έπρεπε να ήτο εις όλα τα ρωμέικα σχολικά βιβλία και έν αντίγραφόν του να ευρίσκεται έξωθι της εν Αθήναις Σχολής Καλών Τεχνών…
Μετά πάσης τιμής
Γέρων Βάταλος
αιμύλος και σπουδαιόμυθος
Ανδρέας said
160 τέλος
Βάτταλε δεν είναι αίγα τράγος είναι.
sarant said
160 Δεν ξέρω ποιος κάνει τον σχολιασμό εντός πλαισίου, αλλά στο αγγείο δεν γράφει Psolas αλλά Φσόλας.
Spiridione said
Ο Ιωάννης Λυδός
Ἰστέον δὲ Ῥωμαίοις τὸ κανοῦν ἐπὶ μὲν τῶν ἱερῶν σατούραν, ἐπὶ δὲ τῶν εὐωχιῶν ἐπουλαρίαν, ἣν ἀπαλαρίαν οἱ πολλοὶ ἐξ ἀγνοίας προσαγορεύουσιν. ἐπούλας γὰρ τὰς εὐωχίας Ῥωμαίοις ἔθος καλεῖν.
https://books.google.gr/books?id=Q5M-AAAAcAAJ&pg=PA11&lpg=PA11&dq=%22%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1%CE%BD%22&source=bl&ots=my0S-ARut_&sig=ahOl9aadBzFibbfaboU_x8DtWT8&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwjg0LzgvbTKAhXKaxQKHR1ZApwQ6AEIHDAA#v=onepage&q=%22%CF%83%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1%CE%BD%22&f=false
Σε μια σάτιρά του ο Γιουβενάλης λέει ότι οι μονομάχοι έτρωγαν miscellanea
Μαρία said
162
Απο την ιστορία της μαλακίας http://www.ebooks.gr/gr/%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B7%CE%B4%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CF%82-120089.html
Γς said
160:
>ευρέθη εις την εν Πομπηΐα Έπαυλιν των Παπύρων
Στην έπαυλη των Παπύρων (Villa dei Papiri) στο Ηράκλειο (Ερκολάνο) της Καμπανίας κοντά στην Πομπηΐα.
Γς said
165:
Τα έχει μελετήσει επί τόπου [in situ] ο Γς
Γς said
Πάνας και Δάφνις
100 Π.Χ Πομπηία
Γς said
Και μια Νύμφη που προσπαθεί να ξεφύγει από έναν Σάτυρο, που θέλει σώνει και καλά να της εξηγήσει όνειρο
Τίβολι Πρώτος-δελυερος αιώνας π.χ.
Γς said
να της εξηγήσει το όνειρο
Γς said
161:
>Βάτταλε δεν είναι αίγα τράγος είναι
Κοίτα εδώ τι τράβηξε ένας τράγος από μια κατσίκα
Πλάκα κάνω. Κατσίκα είναι με κέρατα [και με μαστάρια] και τράγος χωρίς κέρατα [αλλά μέ @@]
Πέπε said
@160:
> > το μίσος που τρέφουν οι Γαλιλαίοι προς τους Σατύρους…
Το μίσος που τρέφουν οι Γαλιλαίοι προς τους πάντες και τα πάντα, μέχρι και τ’ άντερά τους, το ‘χουμε γενικώς τερματίσει ως θέμα και δεν μπορεί πλέον να σοκάρει.
Να όμως που στο συγκεκριμένο ζήτημα, των σατύρων εννοώ, μπορεί κανείς να βρει και κάτι ενδιαφέρον:
Η μορφή του σατύρου στο #160 και του Πανός στο #167 -τραγοπόδης, τραγοκέρατος μουσάτος άντρας-, που δεν είναι η μοναδική αλλά σίγουρα είναι από τις πιο διαδεδομένες, είναι ακριβώς η μορφή που αποδίδουμε στον διάβολο. Έχω δε την εντύπωση -διορθώστε με- ότι καμία ιερή πηγή δε δίνει περιγραφή της μορφής του διαβόλου. Άρα η εικόνα του τραγοπόδαρου κερασφόρου διαβόλου προέρχεται από άτυπη, λαϊκή, προφορική παράδοση. Υποθέτω ότι στις πρώτες γενιές Χριστιανών δεν ήταν εύκολο να τους πει κανείς «όλα όσα πιστεύατε μέχρι τώρα ότι υπάρχουν δεν υπάρχουν, ξεχάστε τα» – πιο εύκολο ήταν να εξακολουθήσουν να δέχονται την ύπαρξή τους, π.χ. των Σατύρων, αλλά με μια νέα ιδιότητα. Κι έτσι τους δαιμονοποίησαν.
Παρόμοια εμφάνιση έχουν και τα καλικαντζαράκια.
Στη λαϊκή παράδοση όχι μόνο οι καλικάντζαροι αλλά και ο ίδιος ο διάβολος δεν είναι τόσο κακός όσο χαζός. Δεν είναι ο Άρχοντας του Κακού που βλέπουμε στις ταινίες με σατανιστές, είναι ένα κουτοπόνηρο δαιμόνιο που μπορείς να το βάλεις σε μπουκάλι, να το κάνεις να σκάσει κλπ..
Και μέσα από αυτή τη μορφή, οι Σάτυροι και ο Παν παραμένουν ακόμη ζωντανοί. Υποβαθμισμένοι οπωσδήποτε, αλλά πάντως σε πολύ καλύτερη μοίρα από Δίες, Ερμήδες και Αθηνές που έχουν πεθάνει εδώ και αιώνες.
Τώρα, το λες αυτό «μίσος των Γαλιλαίων»…; Δεν ξέρω.
Εξάλλου οι Σάτυροι παραμένουν και σ’ άλλη μια μορφή ζωντανοί: είναι οι τραγόμορφοι των παραδοσιακών καρναβαλιών διάφορων περιοχών της βόρειας κυρίως (όχι μόνο, όμως) Ελλάδας, που βγαίνουν κάθε χρόνο ως τα σήμερα και, λίγο πολύ, εκτελούν το διθύραμβο όπως στις διονυσιακές γιορτές πριν τη διαμόρφωση της τραγωδίας.
Πέπε said
διόρθωση στο 171:
> > Η μορφή του σατύρου στο #160 και του Πανός στο #167…
Ο Παν είναι και στα δύο. Αλλά πάντως και οι σάτυροι εικονίζονται (και) έτσι.
spiral architect said
Γιάννης Ιατρού said
162: Νίκο, θά ΄ταν τσεβδός ο αγγειοπλάστης 🙂
gpoint said
# 164
Πάντως για να φτάσει να πουλιέται το βιβλίο από 27.52 μόνο 12.50 παναπεί πως την μαλακία πολλοί αγάπησαν αλλά το βιβλίο της ελάχιστοι…
spatholouro said
Εδώ έχουμε και ωραία φάση σκοποβολής με τσατίρα!
http://howresolved.com/tube/EUQB9qEaZ4U/%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE
145
Γιάννη, είμαι «το σπαθόλουρο», στο ουδέτερο. Πώς λέμε «το Γιωργάκι» στην ονομαστική; (φατσούλα γελαστή)
(και με την ευκαιρία, έκκληση σε όσους γνωρίζουν: δεν με έχω βρει να λημματογραφούμαι σε κανένα λεξικό, έχει δει κανείς κάτι;)
Alexis said
sarant said
176 Αλήθεια, τι είναι το σπαθόλουρο;
164 Δεν γράφει όμως Φσόλας;
Γιάννης Ιατρού said
178 α: ότι λέει η λέξη
sarant said
Αααα, ευχαριστώ!
gpoint said
# 178
Αν θυμάμαι καλά σπαθόλουρο ή και σπαθόχορτο λένε στα χωριά του Εβρου ένα φυτό από το οποίο βγάζουν ένα βοτάνι που βοηθάει να κλείσουν καλά οι πληγές των ζώων
Γιάννης Ιατρού said
178β Νίκο, μπορεί να είναι θέμα μετάθεση -Σ(φολέας)- λέει εδώ
atheofobos said
166 Γς
Μάλλον δεν θυμάσαι καλά που το είδες.
Αποκλείεται να το είδες in situ γιατί εγώ το είδα και το έχω φωτογραφήσει στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης στην ειδική αίθουσα που έχει με τα «άσεμνα» αγάλματα. από την Πομπηία και το Ερκολάνο. Μερικά από αυτά έχω δημοσιεύσει στο ποστ μου
ΙΙΙ- ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΜΠΗΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΚΟΛΑΝΟ
http://atheofobos2.blogspot.gr/2009/06/blog-post_15.html
Κωστής said
Σαραντάκος είπε: «Οι Σάτυροι ήταν οι τραγοπόδαροι και κερασφόροι ακόλουθοι του Διονύσου». Χωρίς να είμαι 100% σίγουρος, νομίζω ότι οι σάτυροι της αρχαϊκής και κλασικής περιόδου (πιθανόν και στα ελληνιστικά χρόνια – δεν το θυμάμαι πολύ καλά) ήταν αλογόμορφοι. Στις απεικονίσεις τους έχουν πάντα τεράστια αυτιά και ουρές σαν αλόγου, αλλά ποτέ δεν εικονίζονται κερασφόροι ή τραγοπόδαροι όπως ο Πάνας (ο οποίος όμως δεν ανήκει στη συνοδεία του Διονύσου). Νομίζω ότι τους μπερδεύουμε με του ρωμαϊκούς φαύνους που πράγματι είναι τραγόμορφοι https://en.wikipedia.org/wiki/Faun.
#171. Πέπε, οι δαίμονες στη βυζαντινή τέχνη συνήθως εικονίζονται ως μελανοί άγγελοι, ενώ ο Διάβολος έχει και χαρακτηριστικά κακόμορφου γέροντα. Τα μαλλιά τους μερικές φορές μπορεί να μοιάζουν με κέρατα, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή στους Βίους Αγίων και αλλού οι δαίμονες περιγράφονται ως Αιθίοπες με μυτερά μαλλιά σαν καρφιά.
Προσωπικά γνωρίζω μόνο μία περίπτωση που οι δαίμονες έχουν ζωικά χαρακτηριστικά (ουρά) σε εικόνα του 12ου αι. που βρίσκεται στο Σινά.
Φυσικά στη μεταβυζαντινή τέχνη κατ’ επίδραση της δυτικής τέχνης οι δαίμονες συνήθως είναι ζωόμορφοι, αλλά και πάλι συνδυάζουν στοιχεία πολλών ζώων, όπως ταύρων, σκύλων, ψαριών και όχι μόνο τράγων. Θεωρώ ότι η σύνδεση του Σατανά με τον Πάνα είναι ίσως μεταγενέστερη και πιθανόν να συνδέεται με τον αγγλικό μυστικισμό.
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
181.>>σπαθόχορτο
Σπαθόχορτο ή Βάλσαμο (Hypericum Perforatum)
Συναντιέται με πολλές ονομασίες. Στην Αν. Κρήτη το λέμε αζόγυρο.
Από το σπαθόχορτο βγαίνει το σπαθόλαδο ή βαλσαμόλαδο για πολλές χρήσεις.
sarant said
Πολύ ωραια σχόλια, ευχαριστώ!
ΚΑΒ said
185. Το υπερικό το διάτρητο που το λένε και βάρσαμο δεν έχει καμιά βέβαια σχέση με τον βάλσαμο το αρωματικό φυτό.
Έφη, πρέπει να κάνεις λάθος σχετικά με την ονομασία αζόγυρο. Ο αζόγυρος(Anagyris foetida,ανάγυρις η δύσοσμη) ή βρομοκλάδι είναι άλλο φυτό που λαογραφικά σχετίζεται με τον Ιούδα κ.λπ.
Μαρία said
178
http://www.beazley.ox.ac.uk/XDB/ASP/recordDetails.asp?id=ECE6CD7A-CE85-4D86-9CDA-C51B6E84BFCB
ΚΑΒ said
ΝΟΜΕΙΣ, IV Ειδύλλιον Θεοκρίτου 58-63
Δυο βοσκοί ο Βάττος και ο Κορύδων αλληλοφαγώνονται
ΒΑ.} εἴπ’ ἄγε μ’, ὦ Κορύδων, τὸ γερόντιον ἦ ῥ’ ἔτι μύλλει
τήναν τὰν κυάνοφρυν ἐρωτίδα τᾶς ποκ’ ἐκνίσθη;
{ΚΟ.} ἀκμάν γ’, ὦ δείλαιε· πρόαν γε μὲν αὐτὸς ἐπενθών
καὶ ποτὶ τᾷ μάνδρᾳ κατελάμβανον ἆμος ἐνήργει.
{ΒΑ.} εὖ γ’, ὤνθρωπε φιλοῖφα. τό τοι γένος ἢ Σατυρίσκοις
ἐγγύθεν ἢ Πάνεσσι κακοκνάμοισιν ἐρίσδει.
-Για πες μου,Κορύδων,εκείνο το γεροντάκι
κυνηγά ακόμη τη μαυροφρύδα κοπελιά;
-Ακόμα.Λίγο πριν που ερχόμουνα τους έπιασα στη μάντρα να το κάνουν.
-Μπράβο,γ@μι@ μου. Είσαι από σόι που μοιάζει με τους Σατυρίσκους
και με τους στραβοπόδαρους τους Πάνες.
ΚΑΒ said
Μπορεί συχνά ο Βάτταλος να γράφει ultra licitum και να προκαλεί δεχόμενος επιθετικά σχόλια,όχι πάντα δικαιολογημένα, όμωςείναι χρήσιμος.
Τελευταία παρατηρώ ότι φαίνεται προσεκτικός.
Πέπε said
@178β:
Σαφώς Φσόλας γράφει. Αυτό όμως ήταν κάποτε η γραφή για το Ψ (όπως και ΧΣ για το Ξ), όχι;
sarant said
191 Ναι, ακριβώς. Έδοχσε τει βολει ….
Μαρία said
182
Άλλος ο Σφολέας κι άλλος ο Φσολας (Ψωλάς;), βλ.σ.132 και 167
Click to access 0892361840.pdf
spatholouro said
178/179
Αυτη είναι η κυριολεκτική σημασία. Εδώ και πολλά χρόνια όμως είναι σε χρήση, έχω την αίσθηση, κυρίως με τη μεταφορική, της πιάτσας σημασία: είναι, ας πούμε, αυτός που πάει κόντρα σε διάφορα, ο κάπως τζόρας, που έχει δικό του κεφάλι (ενίοτε στραβό), αυτός που δεν πολυκαταλαβαίνει Χριστό αν θεωρεί ότι έτσι το βρίσκει πρέπον για αυτόν εν σχέσει προς διάφορα περιστατικά του βίου, κάπως έτσι, τέλος πάντων…
Μου έχει μείνει αλησμόνητος ένας περίπου 30άρης πριν χρόνια, που ανέβαινε την Ακαδημίας μιλώντας, ωρυόμενος μάλλον, στο κινητό, κι έλεγε και ξανάλεγε:
-Τι ‘πες ρε σπαθόλουρο, τι ‘πες ρε σπαθόλουρο, μη μου κάνεις το σπαθόλουρο!
Α, και «σπαθολούρης», επίσης, στο αρσενικό.
sarant said
194 Βρε τι μαθαίνει κανείς….!
Σκύλος said
194
Να υποθέσω επειδή τα μικρά δερμάτινα λουριά των εξαρτύσεων, άμα δεν συντηρηθούν/καθαριστούν/λιπανθούν καλά και τακτικά παίρνουν διάφορες κλίσεις και σφούρλες, που χαλάνε την «κανονική» εικόνα; 😳
Τόχω δει σε δερμάτινες τσάντες που βρέχονταν και μετά τα λουριά τους έστριβαν προς τα όπου τους κάπνιζε του καθενός.
atheofobos said
181 ,185, 187
185 Σπαθόχορτο ή Βάλσαμο (Hypericum Perforatum)
Συναντιέται με πολλές ονομασίες. Στην Αν. Κρήτη το λέμε αζόγυρο.
187. Το υπερικό το διάτρητο που το λένε και βάρσαμο δεν έχει καμιά βέβαια σχέση με τον βάλσαμο το αρωματικό φυτό.
Έφη, πρέπει να κάνεις λάθος σχετικά με την ονομασία αζόγυρο. Ο αζόγυρος (Anagyris foetida,ανάγυρις η δύσοσμη) ή βρομοκλάδι είναι άλλο φυτό που λαογραφικά σχετίζεται με τον Ιούδα κ.λπ.
Παρά το γεγονός ότι είμαι παντελώς άσχετος με τα φυτά μου κινήσατε την περιέργεια οπότε επειδή για άλλους λόγους είχε αγοράσει μερικά σχετικά βιβλία βρήκα σε αυτά τα εξής:
Το Βάλσαμο(Hypericum Perforatum) στην Ήπειρο το λένε και Σπαθόχορτο Στο:Μικρή Εγκυκλ Βοτάνων
Σπαθόχορτο, λαϊκή ονομασία του φυτού Κολχικό το φθινοπωρινό Στο: Λεξικό Ιατρικής Λαογραφίας Γ. Ρηγάτος.
Αζόγυρος Κοινή ονομασία του φυτού αναγυρίς ή ανάγυρος. (Βρωμολυγαριά, βρωμοκλάδι) Στο: Λεξικό Ιατρικής Λαογραφίας Γ. Ρηγάτος.
Αζόγερος =το φυτόν ανάγυρις. στο: Η δημώδης Ιατρική της Κρήτης Ε.Φραγκάκι.
Αζόγυρο μαζί με άλλα ματζούνια χρησιμοποιούσαν για κήλη! Στο:
Κρητικόν Ιατροσόφιον του 19ου αιώνα Ν.Παπαδογιαννάκης
Σκύλος said
Βάλσαμο! Στην Πίνδο το συναντάς παντού.
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
187. Ωχ! ναι λάθος! Κοίτα να δεις.Στρέβλωση του μυαλού.Έχομε ένα χτήμα παραπάνω από το σπίτι που το λέμε «Στς αζογύρους». Στην άκρη έχει (είχε) τους βρωμαζόγυρους που σχεδόν τους εξολοθρέψαμε, αλλά ταυτόχρονα είναι γεμάτο με σπαθόχορτα που δεν τα λέμε έτσι,ούτε βάρσαμο (εκεί βάρσαμος είναι ο δυόσμος). Πώς διάολο τα λέμε. Πώς ξεχνιούνται.Ω θε μου! Αγούδουρας μωρέ. Αγουδούρους κόκκινους,ξερούς,γεμάτο .
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Περί …αγουδούρων 🙂
Εν τούτοις, η αίγα μας μια φορά γέμισε γρόμπους (σπυριά) και είπε η γιαγιά πως θα ΄φαε αγούδουρα. Λιόλαδο θαρρώ την άλειφε. (Εδώ το φάρμακο σπαθόχορτο, έγινε φαρμάκι φαγωμένο χλωρό από το ζώο). Γενικά το θυμάμαι ότι τα ζώα δεν το τρώνε. Την ιαματική πλευρά του φυτού και το βαλσαμόλαδο που κάνουν από τα άνθη (κίτρινα αστερωτά) την έμαθα εδώ.
197. Δες και εδώ :Τα φαρμακευτικά φυτά της Ελλάδος
Click to access Ta-Farmakeutika-Futa-Tis-Ellados.pdf
υπό Δημ.Ζαγανιάρη/1935
Σκύλος said
Στο μεταξύ, στο Λασίθι…
http://www.naftemporiki.gr/story/1056321/entopistike-soos-o-63xronos-pou-agnoeito-sto-lasithi
είχε βγει για μανιτάρια και τον βρήκαν οι διασώστες στο καφενείο! ❤
Μαρία said
Μικρή μάζευα σπαθόχορτο, για να κάνει η γιαγιά μου σπαθόλαδο.
Το αρχαίο βάλσαμον πάντως είναι άλλο φυτό.
Αυτό https://en.wikipedia.org/wiki/Commiphora_gileadensis
ή αυτό https://en.wikipedia.org/wiki/Tanacetum_balsamita
Γιάννης Ιατρού said
193: Μαρία, το αντίθετο γράφει (…ίσως Σφολέας? ή λόγω μετάθεσης Φσόλας??…). Μεταφρασμένο αυτό που έχει σαν παρατήρηση στη σελίδα 172 (που αναφέρεις και έχω βάλει στο σχ. 182) γράφει ότι
…η μετάθεση του -σφ- σε αττικές επιγραφές αγγείων τεκμηριώνεται πολλάκις (βλ. ΛΑΜΠΟΝ 1 κλπ.).
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
202.β. Tanacetum balsamita, το καρυοφύλλι (καρεφύλλι το λέγαμε στο χωργιό και είχε μια θεια μου στη δροσερή γωνιά του κήπου),αθανασία το βρήκα στην Αρκαδία. Το κάνανε πομάδα αλλά και αφέψημα.
Ένα τραγούδι, αυτοσχεδιαστικό μάλλον, πάνω στο γνωστό σκοπό «Τη θάλασσα τη γαλανή θα τηνε χαλικώσω» , θυμάμαι να λέει:
Φύτεψε τριανταφυλλιά και μαύρο καρυοφύλλι
και πότιζέ τα μάνα μου κάθε πρωί και δείλι.
Κι αν δεις τα τριαντάφυλλα να βγαίνουν ανοιγμένα
ο γιος σου είναι ζωντανός και πολεμά στα ξένα
Κι αν δεις τα τριαντάφυλλα να βγαίνουν μαραμένα
το γιο σου τον σκοτώσανε και θάφτηκε στα ξένα
Κάπως σαν απαγορευμένο,το σιγοτραγούδαγαν μεταξύ τους οι μεγάλες γυναίκες,αξεδιάλυτο για μένα γιατί. Επειδή έλεγε για πόλεμο και θάνατο υπέθετα.
daeman said
σάτιρα – Σάτυροι και σάτυροι – σατιρικός – σατυρικός: http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?2936-σάτιρα-–-Σάτυροι-και-σάτυροι-–-σατιρικός-–-σατυρικός
παστίτσιο/pasticcio/pastiche:
http://lexilogia.gr/forum/showthread.php?13457-pastiche-απομίμηση-(έργου-καλλιτέχνη-περιόδου)-συρραφή-μοτίβων-(που-απομιμούνται-πρωτότυπα-έργα)-παστίς
daeman said
Εις του Βαρσάμου το νερό χρυσό δεντρίν εβγήκε
και στη σκιανιάδα του δεντρού ωζά είναι σταλισμένα
Γιάννης Ιατρού said
201: Μπορεί να είχε πάει και για βρούβες, ή όπως λένε εκεί κάτι αυτοφυή βότανα 🙂
Ανδρέας said
Αν θεωρήσουμε τον κόρο-κορεσμό-saturation ως ύβρη με παράγωγο τον υβριδικό και κοιτάξουμε την ύβρη-ύβρις με την έννοια της υπερβολής που φέρνει την Άτη (τιμωρία) κι όλα αυτά τα ταιριάξουμε με τα υβριδικά όντα (τέρατα) όπως σφίγγες, χίμαιρες, λερναίες ύδρες κλπ πιθανά οι συχνές απεικονήσεις των υβριδικών όντων όπως σατύρων, φαύνων να υπάρχουν πολύ συχνά σαν «οδοδείκτες» συμπεριφοράς προς αποτροπήν της Νεμέσεως ως αποτέλεσμα της υβριστικής συμπεριφοράς (υπερβολής) που διαπράττει ο άνθρωπος σε σαρκικό ή πνευματικό-ψυχολογικό επίπεδο. Έτσι ξεκλειδώνονται οι άθλοι του Ηρακλή και απομυθοποιείται το όλο φαινόμενο.
Ταυτόχρονα δείχνει την σαφή λεκτική συσχέτιση σάτιρας και σατυρικού δράματος που αναφέρει ο Νικοκύρης (…) η ομοηχία του σατιρικού με το σατυρικό (δράμα) που δεν είναι και απλή ομοηχία αφού και οι σημασίες είναι παραπλήσιες, (…).
Με λίγα λόγια παν μέτρον άριστον.
ΕΦΗ-ΕΦΗ said
Αλλού τα κακαρίσματα κι αλλού πετούνε κότες
http://tvxs.gr/news/ellada/petakse-mia%E2%80%A6-kota-sto-maksimoy
Σκύλος said
209
Ψύχραιμα αντέδρασε η φρουρά, πάντως
Γς said
191, 192:
Να ρωτήσουμε και τον Φσαρά μας [Πσαρά μας]
Μαρία said
203
Διάβασα τι γράφει 🙂 Αβέβαιη ανάγνωση, ίσως, πιθανόν κλπ.
Αλλά αυτόν τι τον έμπλεξες; Είναι απο άλλο αγγείο και το σχόλιό σου δίνει την εντύπωση οτι ψάχνουμε για τον ΣΦΟΛΕΑ που μπορεί να αποκατασταθεί σε ΦΣΟΛΑ.
sarant said
205 Ε, δεν το θυμόμουν αυτό το άρθρο του Νίκελ. Μερσί!
209-10: 😉
ΚΑΒ said
204.ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΎ ΑΔΕΛΦΟΎ
Βλέπει τους κήπους της γυμνούς, τα δέντρα μαραμένα
βλέπει το μπάλσαμο ξερό, το καρυοφύλλι μαύρο.
Γιάννης Ιατρού said
212: Ναι βρε Μαρία, σωστά, αλλά άλλο ήταν το θέμα μου.
Εγώ, ελθών επίκουρος του Νίκου 🙂 -σχ. 162- και θέλοντας να δείξω ότι η φωνητικά συγγενής επιγραφή (ΦΣΟΛΑΣ) με την λέξη που χρησιμοποιεί ο ακατανόμαστος -και προφανώς τον εξάπτει 🙂 – (το σχόλιό του είναι αντιγραφή από έναν ανυπόληπτο ιστότοπο εδώ ), παρατήρησα ότι αυτό το όνομα θα μπορούσε να ήταν και διαφορετικό (ΣΦΟΛΕΑΣ) χωρίς να χάνει κάτι από την ουσία της, δηλ. την ονομασία του σάτυρου (Φσ -> Σφ κλπ).
Αυτά 🙂
Γιάννης Ιατρού said
215: Μη τολμήσεις να πείς ότι με τόσα λογικά άλματα, μόνο για πρωτάθλημα στίβου κάνω, κάηκες 🙂
Μαρία said
216
Θα τολμήσω όμως να σου πω οτι, για να αποφύγω τον ανυπόληπτο ιστότοπο, παρέπεμψα παραπάνω κατευθείαν στο βιβλίο απ’ όπου αντέγραψε.
Ξανά http://www.protoporia.gr/oi-kata-monas-idones-p-288617.html
Ο τίτλος πάντως του πρωτότυπου είναι πεζότατος: ούτε τρυφή, ούτε ηδονή αλλά σεξ.
Μαρία said
βίντεο με τη κυρία και την τρανς κότα που φαίνεται να ακούει στο όνομα Αλέξης.
http://left.gr/news/afethike-eleytheri-gynaika-poy-petaxe-kota-sto-maximoy
Spiridione said
184. … Χωρίς να είμαι 100% σίγουρος, νομίζω ότι οι σάτυροι της αρχαϊκής και κλασικής περιόδου (πιθανόν και στα ελληνιστικά χρόνια – δεν το θυμάμαι πολύ καλά) ήταν αλογόμορφοι. Στις απεικονίσεις τους έχουν πάντα τεράστια αυτιά και ουρές σαν αλόγου, αλλά ποτέ δεν εικονίζονται κερασφόροι ή τραγοπόδαροι όπως ο Πάνας …
Ναι, έχεις δίκιο, και συχνά απεικονίζονται και με οπλές αλόγου. Επίσης συχνά απεικονίζονται μαζί με γαιδάρους, ζώο που συνδέεται στενά με τον Διόνυσο.
http://www.beazley.ox.ac.uk/dictionary/Dict/ASP/dictionaryBody.asp?name=satyr.html
http://www.artic.edu/aic/collections/artwork/40887
Εδώ από τον περίφημο κρατήρα του Κλειτία ή αγγείο του Φρανσουά (570 π.Χ) ένας Σάτυρος (ή μάλλον Σειληνός όπως γράφει) συνοδεύει όχι τον Διόνυσο αλλά τον Ήφαιστο που είναι πάνω σε γάιδαρο και ο Σειληνός έχει ίδιες οπλές με αυτόν.
Από την ελληνιστική εποχή φαίνεται ότι αρχίζουν να απεικονίζονται ως τραγόμορφοι (όπως ας πούμε λέει το παραπάνω λινκ), αλλά συχνά απεικόνιζονται με περισσότερο ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Απορώ τόσα σχόλια πώς δεν μνημονεύτηκε ο πιο γνωστός ίσως Σάτυρος, ο αναπαυόμενος ή περιβόητος, που αποδίδεται στον Πραξιτέλη
https://en.wikipedia.org/wiki/Resting_Satyr
BLOG_OTI_NANAI said
Ωραίο το άρθρο!
«ποιος τύπος ήταν ο συχνότερος, με Ι ή με Υ»
Το κοίταξα κι εγώ από περιέργεια και το σκορ κατά τον περασμένο αιώνα είναι συντριπτικά υπέρ του Υ σε ποσοστό 10 προς 1.
Μερικά παράγωγα, σύνθετες λέξεις κ.λπ. που είδα και μου έκαναν κάποια εντύπωση είναι τα εξής:
«το σατυρόπουλο»,
«ο σατυρίσκος»,
«σατυρικοπολιτική ή σατυροπολιτική εφημερίς»,
«σατυροφιλολογικό περιοδικό»,
«σατυρικοφιλοσοφική γλώσσα»,
«σατυρογελιογραφικό περιοδικό»,
«σατυρόμορφος»,
«σατυροειδείς»,
«σατυρισμός και ειρωνία»,
«σατιρογραφία»
Λόγω και της γαργαλιστικής προέκτασης γράφτηκαν πολλά και ενδιαφέροντα!
sarant said
220 Α γεια σου, ώστε υπερείχαν τόσο πολύ οι τύποι με Υ.
Μαρία said
221
Ο γνωστός Τρίβολος είναι σατιρική αλλά ο Σκορπιός σατυρικοπολιτική.
http://www.lesvosoldies.gr/gr/1183981421/1220196480.html
BLOG_OTI_NANAI said
Αν η Λέσβος είχε πάνω από 60 εφημερίδες, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς ποιος αστρονομικός αριθμός εφημερίδων εκδόθηκαν σε ολόκληρη την Ελλάδα…
Πέπε said
219
Αλογοπόδαροι, και ηλικιωμένοι, είναι οι Σειληνοί. Κατσικοπόδαροι (όχι πάντα) και άλκιμοι νέοι είναι οι Σάτυροι. Τουλάχιστον έτσι διάβασα στη Βίκη, δεν ξέρω πόσο ισχύει αλλά κάποια βάση θα έχει…
Spiridione said
224. Η ελληνική Βίκη δεν έχει καμία πηγή. Η αγγλική Βίκη, που όσο νάναι είναι πιο έγκυρη, λέει τα αντίθετα, και μάλλον αυτό ισχύει όπως προκύπτει και από άλλες έγκυρες πηγές.
Στην Encyclopædia Britannica
Satyrs and Sileni were at first represented as uncouth men, each with a horse’s tail and ears and an erect phallus. In the Hellenistic age they were represented as men having a goat’s legs and tail. The occurrence of two different names for the creatures has been explained by two rival theories: that Silenus was the Asian Greek and Satyr the mainland name for the same mythical being; or that the Sileni were part horse and the Satyrs part goat. Neither theory, however, fits all the examples in early art and literature
http://www.britannica.com/topic/Satyr
Ή εδώ στο Classical Mythology: A Guide to the Mythical World of the Greeks and Romans του William F. Hansen (2005)
https://books.google.gr/books?id=a-NmaO-kM2UC&pg=PA279&dq=satyr++equine&hl=el&sa=X&ved=0ahUKEwiTxYzyirjKAhUFhhoKHU3WD18Q6AEIMzAD#v=onepage&q=satyr%20%20equine&f=false
Σάτυροι και Σειληνοί ήταν λίγο ή πολύ τα ίδια πλάσματα. Σειληνός (στον ενικό) ή Πάπποσειληνός εμφανίζεται συχνά στα σατυρικά δράματα ως ο αρχηγός των Σατύρων.
Μανούσος said
ساطور σατοῦρ και σατῆρ (Λεξικὸ Χλωροῦ Α΄ τόμος σελ. 884): πλατεῖα μάχαιρα πρὸς τομὴν ἢ λιανισμκρέατος ἢ καπνοῦ , κοπὶς, κ. σατῆρι
Τὴν ἐτυμολογεῖ ὡς ἀραβική αλλὰ δίνει μόνο τὴν γραφὴ σατοῦρ, ὅπως ἄλλωστε καὶ ὁ Zenker σελ. 490. Ἡ ὀρθογράφησή του ὅμως μὲ μακρὰ φωνῆεντα δείχνει ἄλλη προέλευση γλωσσική καὶ δὴ ἀραμαϊκή (σᾶς ἔχω πρήξει οκ τὸ ξέρω, ἀλλὰ δὲν φταίω): Τὸ ρῆμα σατίρ ܣܛܪ στὴν νεοσυριακὴ (ἀραμαϊκὴ) διάλεκτο τοῦ Ἀλκός (Alqosh), ὅπως καὶ στὴν κλασσικὴ Συριακή, κόβω στὰ δύο, κόβω σὲ μικρὰ κομμάτια, σατάρ (ܣܛܪ συζυγία παέλ) Arthur John Maclean, Dictionary of the Dialects of Vernacular Syriac etc. Amsterdam 1972, σελ. 224 ((ανατύπωση της Οξφόρδης 1901), διότι καὶ πολλοὺς Σύρους δὲν ἄφησαν οἱ Τοῦρκοι πιά.
Νὰ σημειώσω ὅτι τὸ ταῦ στὴν λέξη ὀρθογραφεῖται μὲ οὐρανικό ταῦ (αὐτὸ τὸ ταῦ μὲ τὴν τελείτσα ἀπὸ κάτω στὶς λατινόγραφες μεταγραφές τῶν ἀραβικῶν κλπ.) τόσο στὴν ἀραβικὴ ὅσο καὶ στὴν συριακή.
Οἱ σημιτικὲς γλῶσσες ἔχουν δύο διαφορετικὰ ταῦ, ἕνα οὐρανικὸ καὶ ἕνα ἀλλόφωνο τοῦ θῆτα, π.χ. Ἀστάρτη/Ἀσταρώθ Μελικέρτης/Μελκάρθ κλπ.
Ἡ ἴδια λέξη καὶ στὰ περσικὰ μὲ ἴδια ὀρθογραφία.
Ὅταν μία ἀραβικὴ λέξη (ὅπως ἡ ἐν λόγῳ) ὀρθογραφεῖται στὸν ἑνικό, μὲ δύο μακρὰ (μὴ ριζικά) φωνῆεντα στὴν ἀραβική, αὐτομάτως ἔχει 99,99% πιθανότητες γιὰ μὴ ἀραβικὴ προέλευση.
Τέτοιες ὀρθογραφικὲς ἐνδείξεις χάνονται στὴν κεμαλικὴ ὀρθογραφία τῆς τουρκικῆς γλώσσας καὶ ἔτσι δὲν μᾶς βοηθᾶ καθόλου ἡ σύγχρονη τουρκικὴ στὴν ἐτυμολογία.
Μανούσος said
Το ΠΣ/ΦΣ αντί Ψ πρέπει να αποτυπώνει διαφορετική προφορά. Μέχρι σήμερα στην Κρήτη λένε πουσούνια και πουσουνίζω, δηλ. ψώνια και ψωνίζω.
sarant said
227 Δεν ξέρω αν έχεις δίκιο. Όταν αναλύεται το ψ γίνεται πουσού, δεν νομίζω να γράφει κανείς πσούνια.
Μανούσος said
Άλλο η γραπτή και άλλο η προφορική γλώσσα, στην αρχαιότητα όμως ξέρουμε ότι το Ψ αποδίδεται και ως ΦΣ στην αρχαϊκή περίοδο. Στην Κρήτη, την Μήλο και την Θήρα δεν υπάρχει το Ψ αλλά αποδίδεται με ΠΣ. Υποθέτω ότι πρέπει να υπήρχε διαφορά στην προφορά καθώς το Ψ τον 8ο π. Χ. αι. θεωρείται ότι προφέρεται ως [φσ].
Αυτά κατά Kirchoff Brandenstein [Griechische Sprachwissenschaft I. Einleitung Lautsystem Etymologie, Berlin 1954, σελ. 30-33, 41-44] .
Θα το κοιτάξω πάντως λίγο περισσότερο. Πάντως στο πουσουνίζω, το πρώτο ου ακούγεται καθαρά μεν αλλά φευγαλέα, όσο να σπάσει το συμφωνικό σύμπλεγμα π+σ.
Φραγκοπασχαλιάτικα μεζεδάκια - Χάρης Μεταλλίδης said
[…] ορθογραφικό λαθάκι, σατΥρικό αντί σατιρικό (όπως έχουμε γράψει, ο τύπος αυτός ήταν πολύ συχνός παλιότερα και ακόμα […]