Ο βουλευτής που με κάνει να ντρέπομαι

Μια από τις εκφράσεις της μόδας, που δεν είναι και πάρα πολλά χρόνια που ακούγεται, είναι ότι «ο τάδε το τερμάτισε». Ίσως να προέρχεται από τον οδηγό που πατάει τέρμα το γκάζι, ίσως από άλλη αρχή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου σήμερα, κατ’ εξαίρεση σήμερα δεν θα λεξιλογήσω αλλά θα πολιτικολογήσω.

Λοιπόν, ο βουλευτής Αχαΐας Νικ. Νικολόπουλος χτες το τερμάτισε. Μαθαίνοντας ότι ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου Ξαβιέ Μπέτελ ανακοίνωσε ότι πρόκειται να παντρευτεί τον αρχιτέκτονα Γκοτιέ Ντεστενέ, με τον οποίο συζούν (με σύμφωνο  συμβίωσης δηλαδή) εδώ και μερικά χρόνια, o κ. Νικολόπουλος εξέμεσε στο Τουίτερ το άθλιο ομοφοβικό σχόλιο που βλέπετε αριστερά.

Ίσως ο βουλευτής (που έκανε και υφυπουργός ένα φεγγάρι, μην ξεχνάμε) να νόμισε ότι βρίσκεται σε καμιά συνεστίαση στην εκλογική του περιφέρεια και ότι κάνει αστεία για να διασκεδάσει τους ψηφοφόρους του (οι οποίοι πιστεύω πως θα’ναι τόσο χάπατα, που θα γελάνε ειλικρινά με τις κρυάδες του εκλεκτού τους, κι όχι για να τον καλοπιάσουν). Δυστυχώς όμως για τον εκλεκτό αντιπρόσωπο του έθνους μας, ζούμε πια σ’ ένα παγκόσμιο χωριό, κι όποια κοτσάνα ξεστομίσεις την παίρνει μια πεταλούδα και με δυο τινάγματα των φτερώντης τη μεταφέρει στην άλλη άκρη της γης -και άλλωστε το Λουξεμβούργο δεν είναι και τόσο μακριά.

Ο Ξαβιέ Μπέτελ, φρέσκος σχετικά πρωθυπουργός της χώρας ύστερα από την δεκαοχτάχρονη θητεία του Γιούνκερ, επικεφαλής κυβέρνησης συνασπισμού που αποτελείται από το δικό του Δημοκρατικό Κόμμα (φιλελεύθεροι), τους Πράσινους και τους Σοσιαλιστές, απάντησε με διακριτικότητα και χιούμορ στο ρυπαρό σχόλιο. «Μου λένε ότι κάτι θέλεις να μου πεις, αλλά δεν μιλάω ελληνικά».

Να σημειωθεί ότι ο κ. Μπέτελ, φίλος της Ελλάδας, έχει σπουδάσει ένα εξάμηνο στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με πρόγραμμα Εράσμους όταν σπούδαζε νομικά, και ξέρει κάποια βασικά Ελληνικά. Αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτός που τον ειδοποίησε για το χυδαίο μήνυμα του Νικολόπουλου θα του εξήγησε και το περιεχόμενό του.

Σαν Έλληνας που ζω στο Λουξεμβούργο, θεωρώ ότι η συμπεριφορά του βουλευτή με ντροπιάζει. Παρακάλεσα την Ελληνική Κοινότητα Λουξεμβούργου να εκφράσει προς τον πρωθυπουργό της χώρας που μας φιλοξενεί την απαρέσκειά της για την άθλια ομοφοβική συμπεριφορά του ανάξιου βουλευτή Νικ. Νικολόπουλου.

Πέρα από την ομοφοβική του χαμέρπεια, ο δήθεν πατριώτης Νικολόπουλος είχε την φαεινή ιδέα να προσβάλει τον πρωθυπουργό μιας χώρας που είναι ανέκαθεν φιλική προς την Ελλάδα και που συχνά παίρνει το μέρος της στα λεγόμενα «εθνικά θέματα», περισσότερο από άλλους εταίρους μας. Πρόσβαλε τον μοναδικό πρωθυπουργό στον κόσμο που έχει ως alma mater ένα ελληνικό πανεπιστήμιο (ο δικός μας έχει δυο αμερικάνικα). Αλλά οι ομοφοβικοί δεν τα κοιτάζουν αυτά, δεν ορρωδούν προ ουδενός αρκεί να ικανοποιήσουν το κουσούρι τους.

Επιπλέον, όταν είδε την κατακραυγή που ξεσήκωσε το προηγούμενο σχόλιό του, ο κ. Νικολόπουλος θέλησε πονηρούτσικα να ανασκευάσει, κάνοντάς το σχεδόν χειρότερο. Αντικατέστησε τη λ. πουσταριό με τη λέξη κίναιδος. Αλλά η λέξη «κίναιδος» δεν είναι… καθαρευουσιάνικο συνώνυμο του «ομοφυλόφιλος», είναι λέξη που ανέκαθεν είχε έντονη αρνητική φόρτιση, γι’ αυτό άλλωστε και στα λεξικά χαρακτηρίζεται «μειωτικός» όρος. (Είναι αλήθεια ότι στο Λεξικό Συνωνύμων του, ο συντηρητικότατος κ. Μπαμπινιώτης θεωρεί απλώς λόγιο τον όρο και όχι μειωτικόν, αντιφάσκοντας σε σχέση με το μεγάλο λεξικό του -αλλά αυτό είναι μάλλον ένδειξη ομοφοβίας του συντάκτη του λεξικού, δείτε εδώ ένα αναλυτικό σχόλιό μου για το συγκεκριμένο θέμα, αν και θα πρέπει να κάνετε αναζήτηση της λέξης «κίναιδος», το άρθρο μου είναι τεράστιο).  Και για να μην πάμε αλεξιλόγητοι, οι σύγχρονοι ετυμολόγοι δεν δέχονται ότι το κίναιδος παράγεται από το ρήμα «κινώ» αφού η ποσότητα του «ι» είναι διαφορετική, δηλ. μακρό στη μια περίπτωση και βραχύ στην άλλη. Θα θυμίσω επίσης ότι πολύ πρόσφατα ένας μητροπολίτης απ’ αυτούς που ντροπιάζουν τη χώρα και τη θρησκεία έγραψε «κύναιδοι», εσκεμμένα παρετυμολογώντας τη λέξη ώστε να φέρνει σε σκυλιά.

Σε συζήτηση στην τηλεόραση, ο εκπρόσωπος τύπου του κόμματος του κ. Νικολόπουλου δικαιολόγησε την ομοφοβική εκτροπή του αρχηγού του λέγοντας ότι ο Λουξεμβούργιος πρωθυπουργός προκάλεσε με το να αναγγείλει ότι παντρεύεται και ότι η αναγγελία του επικείμενου γάμου του αποτελεί επίδειξη. Βλέπουμε εδώ πόσο μακριά πηγαίνει η ανοχή ορισμένων. Δέχονται να παντρεύονται (σε άλλες χώρες βέβαια, όχι εδώ) οι ομοφυλόφιλοι, αλλά να μην το διατυμπανίζουν, βρε αδερφέ! Είναι η ίδια διεστραμμένη λογική, που θεωρεί «προκλητικό» και απαράδεκτο να φιλιούνται στα πεταχτά δυο γκέι στο δρόμο, όχι όμως και ένα ετερόφυλο ζευγάρι. (Θυμίζω ότι το Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης έχει επιβάλει πρόστιμο σε σίριαλ που έδειξε δυο άντρες απλώς να φιλιούνται).

Να σημειώσουμε πάντως ότι ο Μπέτελ είχε έναν λόγο παραπάνω να αναφέρει τον επικείμενο γάμο του: ενώ ως τώρα ζούσε με σύμφωνο συμβίωσης, η κυβέρνησή του ακριβώς θέσπισε τη δυνατότητα του ομόφυλου γάμου, που θα τεθεί σε ισχύ από την 1η Ιανουαρίου του 2015.

Ο κ. Νικολόπουλος ήταν ως το 2012 βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, και μάλιστα όχι τυχαίος. Πρώτη φορά εκλέχτηκε το 1989, και από τότε εκλέγεται σχεδόν ανελλιπώς. Επί Μητσοτάκη ήταν κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος (1990-1993) ενώ μετά τις εκλογές του 2012 τοποθετήθηκε υφυπουργός Εργασίας, αν και γρήγορα παραιτήθηκε. Ο κ. Νικολόπουλος είναι αντιμνημονιακός, και η περίπτωσή του δείχνει ότι η διαχωριστική γραμμή «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» δεν μπορεί να αποτελέσει πάντοτε τη βάση, ότι όλοι οι αντιμνημονιακοί δεν αθροίζονται (κάτι που το ξέραμε βέβαια και για τους χρυσαβγίτες).

Και παρόλο που διαφωνώ όσο πιο απερίφραστα γίνεται με το σχόλιο του Νικ. Νικολόπουλου, με ενοχλεί σχεδόν το ίδιο η απάντηση του υφυπουργού Εξωτερικών, και όχι μόνο επειδή θεωρώ ότι προσπαθεί να εκμεταλλευτεί πολιτικά την ομοφοβική ενέργεια. Βλέπετε, δεν βρίσκω και πολύ δεοντολογικό ένας υφυπουργός Εξωτερικών να αποκαλεί «ψεκασμένους» ή «ραντισμένους» κάποιους πολιτικούς της χώρας του, που δεν τους προσδιορίζει, σε μήνυμά του προς ξένο αξιωματούχο, βγάζοντας έτσι σε κοινή θέα τις μικροπρεπείς συγκρούσεις της εσωτερικής πολιτικής. Ούτε είναι θέαμα αξιοπρεπές να βρίζει ο υφυπουργός με γκρίκλις στο τουίτερ, λες κι είναι κανας ανώριμος δεκαεξάχρονος!

Κι έπειτα, θα περίμενα περισσότερον επαγγελματισμό από έναν διπλωμάτη -να έχει έναν άνθρωπο να του κοιτάζει τα σχόλια ώστε να αποφεύγει τα λάθη επιπέδου Α2 ή Β1, που δεν τα πιάνει ο αυτόματος ορθογραφικός διορθωτής, διότι βέβαια δεν είναι «merci d’avoir dévoiler», αλλά «merci d’avoir dévoilé», μετοχή και όχι απαρέμφατο. Και είναι χαρακτηριστικό ότι σε νεότερη έκδοση του τουίτ του, ο κ. Κούρκουλας διόρθωσε το RANTISMENOI σε PSEKASMENOI, αλλά άφησε την ασυνταξία να χάσκει. Μόνο πολλές ώρες αργότερα βρέθηκε κάποιος γαλλομαθής να του υποδείξει την κοτσάνα κι έτσι διόρθωσε το d’avoir dévoiler σε de dévoiler. Αλλά βέβαια, το εξευτελιστικό μήνυμα το είχε ήδη δει ο παραλήπτης, και ανορθόγραφο και αναξιοπρεπές. Κι αν ο βουλευτής δεν αντιπροσωπεύει παρά την περιφέρειά του, ο ανεπαρκής υπουργός δυστυχώς εκθέτει ολόκληρη τη χώρα.

Αφήνω ότι βασική ευθύνη για την αύξηση της περιρρέουσας ομοφοβίας έχει η κυβέρνηση, που κωλυσιεργεί για το αντιρατσιστικό, και προσωπικά ο κ. πρωθυπουργός που διατηρεί στους εξ απορρήτων του τον ανοιχτά ομοφοβικό κ. Φ. Κρανιδιώτη, εκείνον τον απίστευτο τύπο με τα «φιλάκια στο σβέρκο».

Αλλά, πολλά είπαμε της νύφης μας, ας πούμε και του γαμπρού μας. Κατά σύμπτωση, μια μέρα πριν από αυτό το γαϊτανάκι της ντροπής, ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπας βάλθηκε να επαληθέψει τα χειρότερα στερεότυπα για το ιστορικό κόμμα του οποίου έχει την ηγεσία. Σε συνέντευξή του στην τηλεόραση, ο κ. Κουτσούμπας ξεκίνησε με μιαν αμίμητη δήλωση: «Αναγνωρίζουμε για παράδειγμα τη γενοκτονία των Ποντίων, των Μικρασιατών κλπ., όμως δεν θεωρούμε, για παράδειγμα, ότι πρέπει να φυλακιστεί η κ. Ρεπούση επειδή έχει διαφορετική άποψη σ’ αυτό το ζήτημα» -πάλι καλά που δεν είπε να την κλείσουν μέσα’ διότι βέβαια, όταν κάτι είναι αυτονόητο δεν το αναφέρεις.

Στη συνέχεια, σε ερώτηση για το σύμφωνο συμβίωσης απάντησε: «Εμείς συμφωνούμε να μην υπάρχει ρατσιστική συμπεριφορά απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει να ζήσουν μαζί, αυτό θεωρούμε ότι είναι προσωπική υπόθεση. Δεν είναι δημόσια και ούτε πρέπει να γίνει και με τέτοια νομοθετική ρύθμιση όπως είναι το σύμφωνο συμβίωσης. Είναι άλλο ζήτημα η οικογένεια, τα ετερόφυλα ζευγάρια που μπορεί να κάνουν οικογένεια, γιατί μετά ανοίγει ένας δρόμος που αφορά το παιδί, το πώς μεγαλώνει, τα πρότυπα που έχει. Αυτό είναι διαφορετικό πράγμα».

Δεν ακούγεται λίγο σαν τον αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού; Όμως ο Δημήτρης Κουτσούμπας είναι δοκιμασμένος ομιλητής -ο λόγος που έχασε ξαφνικά την ευφράδειά του είναι απλώς ότι είχε να υπερασπιστεί μια άκρως συντηρητική θέση, ότι ήταν αναγκασμένος να πει «όχι» στο σύμφωνο συμβίωσης χωρίς να το πει ρητά. Διότι η θλιβερή αλήθεια είναι ότι, πέρα από το ζήτημα της τεκνοθεσίας, το ΚΚΕ είναι αντίθετο και με το απλό σύμφωνο συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών, παρέα με τη Χρυσή Αυγή και τον κ. Νικολόπουλο. Θεωρεί το ΚΚΕ πολίτες δεύτερης κατηγορίας τα ομόφυλα ζευγάρια, αδιαφορεί αν στερούνται βασικά αστικά δικαιώματα. Το μόνο παρήγορο είναι ότι οι καιροί έχουν αλλάξει: στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλοί ήταν οι φίλοι του ΚΚΕ που ανοιχτά αποδοκίμασαν τη συντηρητική αναδίπλωση της ηγεσίας του κόμματός τους.

Ο βουλευτής που με ντροπιάζει, ο υπουργός που μας εκθέτει, το κόμμα που απογοητεύει… κακή μέρα η χτεσινή.

 

Μια καινούργια και ύποπτη λέξη

Το ιστολόγιό μας ζει από τις λέξεις και για τις λέξεις, όσο κι αν συχνά ξεστρατίζει σε άλλα μονοπάτια, οπότε δύσκολα θα μπορούσε ν’ αφήσει ασχολίαστες τις δηλώσεις του μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου, στις οποίες γίνεται αναφορά σε μια «καινούργια και ύποπτη λέξη».

Η καινούργια και ύποπτη αυτή λέξη, είναι η ομοφοβία. Συγκεκριμένα, ο άγιος Μεσογαίας δήλωσε ότι: «το πρόβλημα είναι ότι, ενώ στην επικεφαλίδα [το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο] μιλάει και για ξενοφοβία, κάπου μέσα του είναι κρυμμένη και μια άλλη καινούργια και ύποπτη λέξη, η «ομοφοβία»».

Είχα την εντύπωση ότι όσα θα πω παρακάτω, εννοώ τα θέματα ορολογίας και λεξικογραφίας, τα έχουμε συζητήσει ξανά στο ιστολόγιο, αλλά μια αναζήτηση στο γκουγκλ μού έδειξε πως μάλλον λάθος έκανα, κι έτσι προέκυψε το σημερινό άρθρο.

Θα συμφωνήσω με τον άγιο Μεσογαίας ότι η λέξη «ομοφοβία» είναι σχετικά καινούργια. Σύμφωνα με το etymonline.com, η αντίστοιχη αγγλική λέξη που είναι πρότυπό της, η homophobia, δεν έχει ούτε μισόν αιώνα ζωής, αφού καταγράφεται πρώτη φορά το 1969. Όσο για την ελληνική ομοφοβία, μια πρόχειρη έρευνα που έκανα εντοπίζει τις πρώτες της ανευρέσεις γύρω στο 2004. Μάλιστα, στην παλιότερη εμφάνιση που βρήκα, στο περιοδικό ΑΝΤΙ (2004), δίνεται μαζί σε παρένθεση και ο αγγλικός όρος, σημάδι πως επρόκειτο για νεολογισμό.

Δέκα χρόνια ή και πενήντα δεν είναι τίποτα για ένα τόσο αργοκίνητο πράγμα όπως η γλώσσα: γλωσσολογικά μιλώντας, η ομοφοβία είναι καινούργια λέξη, παρά το γεγονός ότι το φαινόμενο που περιγράφει, δηλαδή ο παθολογικός φόβος, η αποστροφή, το μίσος και οι διακρίσεις κατά των ομοφυλοφίλων είναι πανάρχαιο. Αλλά βέβαια, 0 Χίτλερ δεν χρειαζόταν ειδική ορολογία για να στείλει τους ομοφυλόφιλους σε στρατόπεδα φορώντας τους το ροζ τρίγωνο.

Δεν έχω πρόχειρη την τελευταία έκδοση του λεξικού Μπαμπινιώτη για να δω αν περιλαμβάνει τον όρο «ομοφοβία» (και «ομοφοβικός»). Στη δεύτερη έκδοση, τη μόνη που έχω μαζί μου εδώ, δεν λημματογραφείται ο όρος, αλλά αυτό δεν λέει και πολλά αφού αυτή εκδόθηκε το 2005. (Προσθήκη: Η τέταρτη έκδοση (2012), με ενημερώνουν, λημματογραφεί: ομοφοβία, ομοφοβικός, ομοφοβικά).

Στα ελληνικά, η λέξη «ομοφοβία», που όπως είπαμε έχει μπει στη γλώσσα μας τα τελευταία δέκα χρόνια, συνάντησε (και ίσως ακόμα συναντάει) κάποιαν αντίσταση ωσότου γίνει αποδεκτή, όπως συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις νεολογισμών, ιδίως όταν υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις.

Το μπούμερανγκ του Τζήμερου και άλλα μεζεδάκια

Σύμφωνα με την ορολογία που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε στο ιστολόγιο, ο Νόμος του Μπούμερανγκ ορίζει πως όταν κάποιος στο Διαδίκτυο θελήσει να καυτηριάσει τα γλωσσικά λάθη ή τις λειψές γνώσεις κάποιου άλλου, γίνεται μια συνωμοσία του σύμπαντος και στην ίδια πρόταση κάνει κι ο ίδιος γλωσσικό ή άλλο λάθος. Ωστόσο, ένας φίλος μού υπέδειξε χτες ότι υπάρχει ήδη παλιότερη και καθιερωμένη ονομασία για το φαινόμενο αυτό, τουλάχιστον στα αγγλικά: ονομάζεται νόμος του Μέφρι (Muphry’s law), που είναι βέβαια εξεπίτηδες λαθεμένη γραφή του νόμου του Μέρφι. Σύμφωνα με την αγγλική Βικιπαίδεια, ο νόμος του Μέφρι λέει ότι: when a person criticises another’s editing or proofreading, there will be a mistake of a similar kind in that criticism.

Το συμβούλιο ορολογίας του ιστολογίου θα συνεδριάσει προσεχώς για να αποφασίσει αν θα συμμορφωθούμε με τη διεθνή ορολογία ή αν θα διατηρήσουμε και τον δικό μας όρο έστω σαν τοπική παραλλαγή (όπως συμβαίνει συχνά με τους νόμους και τα φαινόμενα της Φυσικής, που σε κάποια χώρα μπορεί να λέγονται αλλιώς, τιμώντας άλλον επιστήμονα). Προς το παρόν όμως, ας κρατήσουμε τον όρο «μπούμερανγκ» για τα σημερινά μεζεδάκια μας, μια και ένα από τα κύρια πιάτα τους είναι ακριβώς η μεγαλοπρεπής γκάφα του κ. Θάνου Τζήμερου.

Ο κ. Τζήμερος έτυχε να δει πρόσφατα (ασφαλώς σε κάποια ΔΟΥ) μια χειρόγραφη πινακίδα που έγραφε ΜΗΤΡΟΩ αντί ΜΗΤΡΩΟ. Όπως θα έκαναν πολλοί, τη φωτογράφησε και την ανέβασε στο Τουίτερ, συνοδεύοντάς την με ένα ειρωνικό σχόλιο. Επειδή όμως (σε αντίθεση με τους πολλούς) έπρεπε οπωσδήποτε να ιδεολογικοποιήσει την ανορθογραφία, παρασύρθηκε και φλυάρησε στον σχολιασμό, μην ακολουθώντας το σοφό παράδειγμα του ηγεμόνα από τη Δυτική Λιβύη, που μετρούσε τα λόγια του για να μην ξεφουρνίσει καμιά κοτσάνα. Κι έτσι, νομοτελειακά θα έλεγε κανείς, έπεσε θύμα του Νόμου του Μπούμερανγκ (ή του Μέφρι, αν προτιμάτε), αφού τα ρήματα κλίνονται βεβαίως και δεν κλείνονται.

(Όπου θυμάμαι την παλιά κωμωδία του Άννινου, όπου ο δάσκαλος, μιλώντας για την υπηρέτρια, λέει «της Μαριγούς» και ακολουθεί ο διάλογος:

– Δεν με λένε Μαριγού, Μαριγώ με λένε!

– Ναι αγαπητή μου, αλλά κλίνεσαι.

– Και γιατί να κλείνομαι; Καμιά ασκημομούρα είμαι;

– Όχι Θάνο μου, μια χαρά είσαι).

* Αλλά αν το πάθημα του κ. Τζήμερου είναι απλώς αστείο, σκέφτομαι πως μετά την επίσκεψη στην Εφορία πολλοί φορολογούμενοι θα σκεφτούν όχι το Μητρώο, όχι το ανύπαρκτο τζημερικό ρήμα «μητρόω», αλλά το πολύ απειλητικό «μητρώω»….

* Και ενώ η εκεχειρία που αποφασίστηκε στη Γάζα δεν κράτησε παρά ελάχιστες από τις 72 ώρες που είχαν αρχικά συμφωνηθεί, προσέχω σε ένα άρθρο το εξής απόσπασμα: Από τότε που ο Ανδρέας Παπανδρέου μετέτρεψε τα κολλητιλίκια με τους Καντάφι και τους Σιχανούκ του κόσμου σε ελληνική εξωτερική πολιτική, το ελληνικό zeitgeist έβαφε το Μεσανατολικό πεντακάθαρα ασπρόμαυρο, και γι’ αυτό υποθέτω σήμερα η Ελλάδα είναι η πιο αντισημιτική χώρα του δυτικού κόσμου…

Ασφαλώς δεν συμφωνώ με την ανάλυση, για πολλούς λόγους μεταξύ των οποίων ότι γράφεται σε μια εποχή όπου, εδώ και αρκετά χρόνια, ο όρος «ελληνική εξωτερική πολιτική» έχει πάρει τη θέση που είχε κάποτε ο Αλβανός τουρίστας. Όμως με παραξενεύει η αναφορά του Σιχανούκ πλάι στον Καντάφι. O Καμποτζιανός ηγέτης, απ’ όσο θυμάμαι, ποτέ δεν είχε ιδιαίτερες φιλίες με τον Ανδρέα Παπανδρέου -αναρωτιέμαι αν ο αρθρογράφος τον μπέρδεψε με κάποιον άλλον ή αν χρησιμοποιεί το όνομα Σιχανούκ σαν το αρχέτυπο του τριτοκοσμικού αυταρχικού ή «γραφικού» (για τους Αμερικανούς) ηγέτη.

* Γράψαμε και χτες για την ανοησία που διαδίδεται στη μπλογκόσφαιρα, ότι δήθεν ο φετινός Αύγουστος είναι πολύ σπάνιος διότι έχει 5 Παρασκευές, 5 Σάββατα και 5 Κυριακές, και ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει δήθεν κάθε… 823 χρόνια. Όπως είπαμε και χτες, για να έχει 5 παρασκευοσαββατοκύριακα κάποιος μήνας πρέπει η πρώτη μέρα του μηνός να πέφτει Παρασκευή, κι αυτό συμβαίνει πολύ συχνά, χοντρικά κάθε εφτά χρόνια. Η απορία μου όμως είναι άλλη. Πώς εξηγείται αυτό το απίθανο 823; Πώς το λογάριασε εκείνος που το σκέφτηκε; Γιατί κάθε 823 κι όχι κάθε 868 ή κάθε 853 ή κάθε 883 χρόνια; Σκέφτηκα μήπως είναι κάποιο γινόμενο, αλλά το 823 είναι πρώτος αριθμός, οπότε το μυστήριο παραμένει.

* Η γονατογραφία της εβδομάδας, πολύ ταιριαστά παρουσιάστηκε σε ένα άρθρο για… τα πόδια των ποδηλατών. Το αρχικό άρθρο του in.gr αποτελεί μνημείο τσαπατσουλιάς, καθώς περιέχει ίσαμε δέκα ορθογραφικά λάθη, που μερικά βγάζουν μάτι. Και, σαν κερασάκι στην τούρτα, ανέφερε ότι έχουν συμβεί πολλά σκάνδαλα με ντοπαρισμένους ποδηλάτες, «με ποιο (sic) γνωστή περίπτωση αυτή του Νιλ Άρμστρονγκ». Βεβαίως ο απατεώνας ήταν ο Λανς, και στο in.gr το είδαν και το διόρθωσαν, αφήνοντας την τούρτα χωρίς κερασάκι. Σε ιστότοπους που αναδημοσίευσαν την είδηση, το κερασάκι μένει άθικτο στη θέση του.

Υιοθεσία, παιδοθεσία, τεκνοθεσία

Διαβάζω στην εφημερίδα για το σύμφωνο συμβίωσης που η κυβέρνηση έχει την πρόθεση να επεκτείνει στα ομόφυλα ζευγάρια,  και προσέχω δηλώσεις της κ. Ευαγγελίας Βλάμη, εκπροσώπου της οργάνωσης Λεσβίες για την Ισότητα. Θα σταθώ στην εξής παράγραφο:

Δεν περιλαμβάνεται στο νέο πακέτων μέτρων που προωθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης η δυνατότητα παιδοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, γεγονός που, σύμφωνα με την κ. Βλάμη, αποτελεί αιτία στιγματισμού των γκέι και λεσβιακών ζευγαριών και των παιδιών τους, αφού όπως είπε: «Η παιδοθεσία θα μπορούσε να απαλειφθεί από το προτεινόμενο νομοσχέδιο, καθώς επικαλείται στο μέλλον μια αυξημένη κοινωνική αποδοχή για τη νέα μορφή οικογένειας, ώστε να αποφευχθεί ο στιγματισμός της απαγόρευσης».

Ο άγιος Καλαβρύτων δεν απογράφεται – ο άγιος Πειραιώς δεν γλείφει το πάτωμα

Όπως ο τίτλος δηλώνει, το θέμα του άρθρου είναι διπλό, αφιερωμένο σε τοποθετήσεις δύο μητροπολιτών της εκκλησίας της Ελλάδος.

Πρώτος ο άγιος Καλαβρύτων, με τον οποίο είμαστε συνάδελφοι: εννοώ ότι έχει κι αυτός ιστολόγιο, και από το προσωπικό του ιστολόγιο δήλωσε τις προάλλες ότι δεν πρόκειται να απογραφεί, διότι: διά του εντύπου της Απογραφής νομιμοποιείται η ανήθικη ζωή και πολιτεία και χλευάζεται η χριστιανική Ηθική στη Χώρα τούτη των Αγίων και των Ηρώων.

Δυστυχώς, το ιστολόγιο του αγίου είχε πέσει για δυο μέρες (για ξεκάρφωμα, οι σκοτεινές δυνάμεις είχαν ρίξει και όλα τα άλλα ιστολόγια του blogger) κι έτσι εγώ τουλάχιστον δεν πρόλαβα να δω το κείμενο, με αποτέλεσμα, χτες τ’ απόγεμα που μου χτύπησε το κουδούνι ένας συμπαθητικός νεαρός, να απογραφώ κανονικότατα. Πάντως, οι αντιρρήσεις του αγίου Καλαβρύτων ως προς το έντυπο απογραφής εστιάζονται σε δύο σημεία: α) στο ότι δεν υπάρχει ερώτηση για το θρήσκευμα, και β) ότι στους βαθμούς συγγένειας, πλάι στο «Σύζυγος» υπάρχει το «Σύντροφος», κάτι που, κατά τον άγιο Καλαβρύτων, νομιμοποιεί την παράνομη συμβίωση. Αλλά ας ακούσουμε τον μελίρρυτο λόγο του:

Ο Αμβρόσιος και το κουσούρι

 

Για τον μητροπολίτη Καλαβρύτων, που είναι και μπλόγκερ, τον Αμβρόσιο, έχουμε ξαναγράψει, με αφορμή την άθλια συκοφαντία για τους δήθεν ομαδικούς γάμους με ανήλικα κορίτσια που οργάνωσε η Χαμάς. Θυμίζω ότι ο μητροπολίτης προτίμησε να αναμεταδώσει αυτή τη συκοφαντία και αρνήθηκε να αποσύρει το άρθρο του όταν επισκέπτες του ιστολογίου του τού επισήμαναν ότι η «είδηση» είχε διαψευσθεί, οπότε δεν έχει πια δικαιολογία ότι δεν ήξερε.

Τις προάλλες, ο άγιος Καλαβρύτων έδωσε νέα, πολύ χειρότερα, δείγματα γραφής. Παίρνοντας αφορμή από τον θόρυβο με αφορμή τη σειρά 1821 του Σκάι, ξέσπασε στο εξής κήρυγμα μίσους:

Ντροπή και σ’ αυτούς, όποιοι και αν είναι, όπου κι αν ανήκουν, οι οποίοι θέλουν να εμφανίσουν τόν Θεόδωρο Κολοκοτρώνη σαν ΟΜΟΦΥΛΌΦΙΛΟ! Όχι, ωρέ μάγκες, οι «ανώμαλοι» δεν έχουν τά φόντα για να γίνουν ΉΡΩΕΣ! Αποτελούν έκτρωμα της φύσεως!
______Εφιάλτες δυστυχώς πάντοτε υπήρχαν στην Ελλάδα! Να είναι καταραμένοι από το Θεό όσοι βλάπτουν την αγαπημένη μας Ελλάδα. Όσοι επιχειρούν να μετατρέψουν τήν Ἐλλάδα, από Χώρα της Ορθοδοξίας καί του Πολιτισμού, σε Χώρα των απίστων και των ανωμάλων! Το «κουσούρι» δεν πρόκειται να νομιμοποιηθή! Θα είναι πάντοτε καταδικασμένο από το Θεό καί από όλους τους ορθώς φρονούντες Έλληνες! Η Ελλάδα μας δεν πρόκειται να γίνει Σόδομα καί Γόμορρα!